meeste communicatiebureaus, dan loopt het eindtarief op, omdat elk tussenniveau een marge aanrekent.”
VAN WERKNEMER NAAR WERKGEVER M.M.: David en Danny, jullie gaven de zekerheid van een vaste baan op voor een minder zeker ondernemersbestaan. Waarom? David: “Bij de grootbank waar ik werkte, botste ik op een oudere generatie en op een ‘doorgroeistop’ omdat ik geen universitair diploma heb. Ik liep daar vast, had een nieuwe uitdaging nodig. Er is geen school voor ondernemers, je hebt die innerlijke drive wel of niet. Ondernemen doe je uit passie, niet om snel rijk te worden. Eigenlijk heb ik de wijze raad van mijn vader gevolgd: als je doet wat je graag doet, en je doet dat met passie, dan hoef je geen dag in je leven te werken. En dan is het ook niet erg als je in het begin 1.000 euro per maand minder verdient. Als ondernemer mag je ook niet uittellen hoeveel uur je werkt. Het zijn er heel veel, maar het voelt zo niet aan.”
DANNY HENDRICKX Leeftijd: 36 Functie: zaakvoerder Opleiding: graduaat klimatisatie Kinderen: Silke (zes jaar) en Sanne (twee) Bedrijf: TMS – Technical Maintenance Service Plaats: Ternat en Genk Activiteit: installatie, 24/7 service en onderhoud van koel-, verwarmings- en aircosystemen in gebouwen (scholengroepen, rusthuizen, retail). TMS startte in 1995 als een zelfstandige afdeling van de Carrefour-groep, die instond voor koeling in de supermarkten en andere retailwinkels van de groep. Carrière: van 2001 tot 2009 was hij sales engineer bij Siemens Building Solutions. Daarna ging hij aan de slag bij TMS, dat hij in 2012 – samen met twee partners – via een MBO – overnam. Eind 2013 volgde de overname van de HVAC-activiteiten van ISS. De TMS-aandelen van de derde partner werden door de twee anderen eind vorig jaar overgenomen. Medewerkers: 48 Omzet: 10 miljoen euro
123
Danny: “Ik werkte vroeger bij Siemens. Zo’n multinational is een erg ‘zekere’ omgeving, waar je goed kan verdienen. Maar als je echt vooruit wil, je eigen baas wil zijn, dan volg je dat instinct uiteindelijk toch. Mijn vader is zelfstandig ‘chauffagist’, mijn grootvader was zelfstandig dakwerker. Ik heb dat ondernemerschap met de paplepel meegekregen, denk ik.” Jo: “Dat ondernemen een passie is en moet zijn, kan ik alleen maar beamen. Zo is het met BoardX, en onze surfvakanties, ook gegaan. Dat we de hele zomer konden surfen, was de fijnste beloning voor ons werk. Het geld dat we ermee verdienden, beschouwden we absoluut niet als prioriteit.” M.M.: Hoe reageert het thuisfront als je kiest voor het ondernemersbestaan, harder moet werken en in het begin tot 1.000 euro per maand minder verdient? David: “Zo’n stap nemen, kan je maar op bepaalde momenten in je leven. Tot mijn 30ste was zoiets uitgesloten. Je moet dit uiteraard goed doorpraten met je partner. Mijn vrouw en ik stimuleren elkaar, zij is op haar 30ste terug gaan studeren.” Danny: “Die ‘drive’ breng je vanzelf over op je partner. Zo ging het toch bij mij. Het is toch ook een beredeneerde beslissing. Als het zou misgaan, staan we financieel minder ver dan zonder die MBO, maar we zullen nog goed kunnen leven.” M.M.: Hoe hebben jullie de financiering aangepakt? David: Waar ik toen aan de slag was, was ik het gezicht van het bedrijf. Ik heb het grootste bedrijf waar we mee samenwerkten, dan de keuze gegeven om mij financieel te steunen, wat ze hebben gedaan. Het was toen ook het juiste moment, het jaar daarna zou de omzet fors stijgen en was dat niet meer betaalbaar. Dat maakte het risico erg berekend: we kenden de groei en konden onze financiering daar op afstemmen. Ik was er tot dan verantwoordelijk geweest voor de contacten met de ‘corporate’ klanten. Ik deed bij die MBO dus bij mezelf wat ik vroeger aan cliënten adviseerde. Dat was best beredeneerd. Maar je huis, dat bijna is afbetaald, als waarborg geven, voelt toch wat raar. Zeker voor mijn vrouw. Anderzijds: het is ook wel een beetje zoals een contract voor een nieuwe auto tekenen bij een dealer. Op dat