450

τχ.450/22102015

◆

To μέλλον των ελληνικών ΜΜΕ Tι θα συμβεί με το νομοσχέδιο για τα κανάλια; Τι αλλάζει; απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

◆ meγ to ερο press δωρεαν οδηγοσ ολυθαλυτfree ολα για τηνπαθηνα! site/οεματικο δηγοσ

Νο1 www. lifo.gr

τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Η περίπτωση Τζιτζικώστα Όσα ξέρουμε για το σκοτεινό άλογο της κούρσας για την προεδρία της ΝΔ απο τον δημητρη πολιτακη

◆

Aριάν Λαμπέντ Η ταλαντούχα ηθοποιός μιλά στη LifO απο την αργυρω μποζωνη

star wars

Τι μάθαμε από το πρώτο μεγάλο τρέιλερ της ταινίας. Από τον Δημήτρη Κυριαζή

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

περιστερι σελ. 35

2 lifo – 22.10.15

☛ «Tι σκότωσε το αθηναϊκό clubbing;» αναρωτηθήκαμε στο συλλογικό ρεπορτάζ μας την περασμένη εβδομάδα. Να τρεις απ’ τις απαντήσεις που λάβαμε: johinnis: «Τα κλαμπ τα σκότωσε το Ίντερνετ. Παλιά βγαίναμε να ακούσουμε μουσική, τώρα όλη τη μουσική τη βρίσκουμε σπίτι μας, χωρίς να την εκτιμάμε κιόλας. Επίσης, οι DJs ήταν 5-6 σε κάθε είδος, οπότε δεν μπορούσαν τα μπαράκια να έχουν DJ. Τώρα που όλοι είναι και μπορούν να έχουν μουσική, φτιάχνουν μπαράκια των 20 ατόμων χωρίς μεγάλο ρίσκο και μοιράζεται ο κόσμος στα 1.000, ενώ παλιά ήταν στα 20 μαγαζιά. Ο DJ που έχει τη μεγαλύτερη παρέα είναι ο καλύτερος για τους μαγαζάτορες».

Vasilis More Bass: «Αν και πρωτοπήγα σε πάρτι το ’93 και δεν σταμάτησα έκτοτε, βρίσκω λίγο γραφική αυτήν τη νοσταλγία για τη “χρυσή εποχή του clubbing στην Αθήνα”, που υποτίθεται ότι ήταν τα ’90s, και την γκρίνια για το πόσο χάλια είναι τώρα. Μάλλον οι συνομήλικοί μου ξέχασαν τα κακά και θυμούνται μόνο τα καλύτερα. Δεν θυμούνται ότι στα περισσότερα μεγάλα κλαμπ είχε ατελείωτες ουρές για να μπεις. Που έπρεπε να έχεις κορίτσια στην παρέα, αλλιώς έτρωγες πόρτα. Τους άθλιους εξαερισμούς που ή πνιγόσουν απ’ την κάπνα ή έλιωνες από τη ζέστη ή και τα δύο μαζί. Τα χάλια ηχοσυστήματα, που ή κουφαινόσουν άμα ήσουν μπροστά ή δεν άκουγες καλά πιο πίσω. Μια χαρά είναι για μένα οι μικροί χώροι μέχρι 100-150 άτομα και τα πάρτι σε “περίεργους” χώρους (υπόγειες διαβάσεις, πάρκα, αίθρια κ.ά.) ή αλλιώς τα ανοιχτά φεστιβάλ για πιο μεγάλα ονόματα. Καλά κάναν και πέθαναν τα κλαμπ. Α, και να ξέρετε, μια χαρά είναι η νύχτα και τώρα :P».

Novel_Splendours: «Καταλαβαίνω τη νοσταλγία, αλλά δεν ήταν όλα τόσο καλά. Παρόλο που ως νέος της εποχής εκείνης διασκέδασα κι εγώ σε τέτοια μαγαζιά, παρασυρόμενος από το κλίμα της εποχής, θύμα της “κωστοπουλειάδας”, και παρόλο που πέρασα όμορφα, δεν μπορώ να μη θυμάμαι και τα πολλά αρνητικά. Δυστυχώς, η φήμη των μεγάλων κλαμπ, είτε των mainstream είτε των πιο underground, τα έκανε να ξεχάσουν τον λόγο για τον οποίο υπήρχαν, που ήταν να διασκεδάζει ο κόσμος. Απέκτησαν μια αλαζονική οντότητα, όπου ο πελάτης ήταν ένας αριθμός, ένα εισιτήριο, ένα ακόμα πρόβατο. Ο μπάρμαν, ο πορτιέρης, ο κάθε σχετιζόμενος με το εκάστοτε κλαμπ, απέκτησε εξουσία και τουπέ δυσανάλογα με τη δουλειά του. Οι DJs θεοποιήθηκαν σε ανόητο βαθμό. Αρκούσε να ξέρεις κάποιον που ήξερε κάποιον που ήξερε κάποιον που είχε πιει καφέ με τον πορτιέρη ή τον μπάρμαν ή κάποιον άλλο για να ανέβεις επίπεδο. Ανόητα πράγματα. Πέραν αυτού, όσο πιο μεγάλο το κλαμπ, τόσο πιο μεγάλη η αποξένωση. Όποιος νομίζει ότι στα κλαμπ γίνονται περισσότερες γνωριμίες απ’ ό,τι σε μικρά μαγαζιά, είτε δεν βγαίνει συχνά είτε απλώς υπήρξε τυχερός. Τους ανθρώπους που γνώρισα σε μπαρ και μικρούς χώρους ούτε που διανοήθηκα ότι θα γνώριζα ποτέ σε κλαμπ. Καλά έκαναν και πέθαναν τα κλαμπ. Είχαν περισσότερη ψευτιά απ’ ό,τι αλήθεια. Στημένοι άνθρωποι, στημένες συμπεριφορές. Χίλιες φορές μικρότεροι χώροι, είτε για πάρτι και χορό είτε για πιο συμβατική διασκέδαση. Μια χαρά είναι η νύχτα τώρα. Έχει για όλους, για όλα τα γούστα. Αρκεί να έχεις κέφι να ασχοληθείς».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback449

Μας αρέσει η σημερινή νυχτερινή διασκέδαση στην Αθήνα;

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Συνεχίζονται οι συζητήσεις για το «Βδέλυγμα» του Δημητριάδη που δημοσιεύσαμε πριν από δύο εβδομάδες. Στη συνέντευξή του στην Έφη Μαρίνου και στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο γνωστός σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου ερωτάται: — Πώς διαβάσατε το ακραίο κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη Το Βδέλυγμα, που δημοσιεύτηκε στη LifΟ; Λυπημένος πολύ ο Δημήτρης...

— Για ξεφτίλα μιλάει κι αυτός. Του τρίτου όμως. Εγώ είμαι καταδικασμένος, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, να ξεφτιλίζομαι ο ίδιος. Η διαφορά είναι ότι την ξεφτίλα του τρίτου μπορείς να την καταγγέλλεις, να την ελεεινολογείς, να τη θρηνείς, αλλά την ισορροπία τη βρίσκεις όταν αυτοεξευτελίζεσαι μιλώντας για την ξεφτίλα. Κι αυτή η δουλειά δεν περιέχει ηθικολογία». Παράλληλα, αναγνώστης με το ψευδώνυμο el7 μας έγραψε με mail: «Εγώ συμφωνώ με την τοποθέτηση του Δημητριάδη γιατί γράφει την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνεται, χωρίς να χρυσώνει το χάπι. Αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας ή την κάθαρση χωρίς να ψάχνουμε αποδιοπομπαίους τράγους δεν πρόκειται να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Βιαζόμαστε να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα, να κρεμάσουμε ετικέτες και να πάρουμε θέση για όλα, χωρίς να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Άλλωστε, την ιστορία δεν τη γράφουν οι νικητές αλλά το χρήμα. Έχοντας πλήρη άγνοια ή στρουθοκαμηλισμό, άντε να έχεις σωστό κριτήριο». ☛ Ο Δημήτρης Πολιτάκης επέστρεψε στις σελίδες της LifO με τη νέα του στήλη, και ανάμεσα στα πολλά σχόλια στο LIFO.gr και στο facebook μας επιλέγουμε δύο: «Εύγε! Συν-κινημένος!» (Κωνσταντίνος Φ. Σισκάκης), «Καλώς ήρθες, Πολιτάκη! Πιο ώριμος από ποτέ... Εύγε» (crisis2015@)

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

22.10.15 – lifo

3

Index

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής M. Hulot ... Κάνε ένα google για το βίντεο του Ocean, του νεοϋορκέζικου γυναικείου ντουέτου των Beau. Όχι για το βίντεο αλλά για το τραγούδι. εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου

Το «Davadur» έρχεται στο Bios.

Tesla Ο Βασίλης Χαραλαμπίδης και ο Αδαμάντιος Καφετζής θέλουν να ανακαλύψεις (επιτέλους) τη μεσογειακή μουσική ταυτότητα της Αθήνας. Σελ. 15

Αθηναίος της εβδομάδας: Μιχάλης Μητσός Ένας σημαντικός Έλληνας δημοσιογράφος μάς αφηγείται τη ζωή του. Σελ. 22

Η Αριάν Λαμπέντ και ο «Αστακός» του Γιώργου Λάνθιμου Η ταλαντούχα ηθοποιός μιλά στη LifO για τον νέο της ρόλο, την ελληνική κρίση και τα μελλοντικά της σχέδια. Σελ. 18

Μια ψηφιακή επανάσταση συμβαίνει τώρα στην Αθήνα Πήγαμε στην έκθεση «Digitized» στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Σελ. 20

υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Εξαιρετικά τα άρθρα για τη Σοφία Νικολαΐδου και το νέο βιβλίο της (προφίλ και παρουσίαση από τη Σταυρούλα Παπασπύρου και συνέντευξη από τη Γλυκερία Μπασδέκη) στο LIFO.gr. αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Χολωμένο, κίτρινο φθινόπωρο. συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Το αντιμεταναστευτικό μένος που φουντώνει τελευταία στη Γερμανία με διαδηλώσεις, εμπρησμούς, ακόμα και ένοπλες επιθέσεις εξελίσσεται σε μεγάλη Pegida που είθε να μη «μαγκώσει» την Ευρώπη ολόκληρη. Δημήτρης Ρηγόπουλος ... Αρχές Δεκεμβρίου θα ανοίξει το νέο Zonar’s. Δημήτρης Πολιτάκης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... Όταν οι συναντήσεις γίνονται αφορμή για σκέψη, αγκαλιές ανάμεσα σε φίλους, ουίσκι που ανοίγονται μαζί με τις λέξεις, υπάρχει ελπίδα (αδελφοί Αγγελάκοι, σας αγαπώ!). Δεν πειράζει που δεν υπάρχουν λεφτά, ανοίξτε τις καρδιές. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Η φάση είναι Γιώργος Χριστιανάκης και Αρθούρος Ρεμπό. Τριανόν και εκδόσεις Γαβριηλίδης. Μεταφράζει ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης: «Ξαφνικά μέσα στις πόλεις η λάσπη μού φαινόταν κόκκινη και μαύρη, σαν τον καθρέφτη, όταν το φως μετακινείται στη διπλανή κάμαρη σαν τον κρυμμένο στο δάσος θησαυρό» («Μια Εποχή στην Κόλαση»). Το Σάββατο και την Κυριακή, 24 και 25 Οκτωβρίου, ο Χριστιανάκης στο Τριανόν! Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη ... Τον τελευταίο καιρό, που κυκλοφορώ πολύ με μετρό και Ηλεκτρικό, διαπιστώνω ότι μια καινούργια μόδα έχει περάσει από τις σελίδες των γυναικείων περιοδικών στην καθημερινότητά μας: τα έντονα βαμμένα φρύδια. Συγκρατηθείτε, κορίτσια: το κραυγαλέα αφύσικο χαλάει και τα πιο όμορφα πρόσωπα. Αφήστε τις συμβουλές των μακιγιέρ για τα κορίτσια των εξωφύλλων. Γεύση: Νίκη Μηταρέα ... «Η αξία των ανθρώπων έχει την εποχή της, ακριβώς όπως και τα φρούτα» είχε πει ο Γάλλος συγγραφέας και αριστοκράτης δούκας του Ροσφουκώ.

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Δεν είναι ανάγκη να αισθάνεστε σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Σύνταξη: Αργυρώ Μποζώνη Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Ποια φαεινή ιδέα είχαν οι εγχώριες κινηματογραφικές εταιρείες διανομής για να βγάλουν στις αίθουσες την ίδια εβδομάδα τον «Αστακό» του Λάνθιμου, το «Love» του Νοέ, τον νέο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και τον νέο Λοράν Καντέ; Δημήτρης Κυριαζής

Ο νέος του δίσκος και όσα τον απασχολούν σήμερα. Σελ. 34

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Νικόλας Σεβαστάκης

Good LifO Σελ. 25

Δημήτρης Πολιτάκης Σελ. 12

art director Χρήστος Τζοβάρας

Κατερίνα Ηλιάκη

Μιχάλης Δέλτα

Σελ. 10

υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης

Starfax Σελ. 37 Naked City Σελ. 38

Θοδωρής Αντωνόπουλος Σελ. 14

Δημήτρης Ρηγόπουλος Σελ. 17

Μαρίνα Πετρίδου ... Bring all your friends / Look at the sun / No time for troubles / It’s time for fun… Goat@Gagarin, τέλειο live! Γιάννης Πανταζόπουλος ... «Πόσο σπάνια δίνουμε σημασία στις ευτυχισμένες στιγμές όταν τις ζούμε», από το βιβλίο του Κερτ Βόννεγκατ, «Αν αυτό δεν είναι ωραίο, τοτε τι είναι;» (εκδόσεις Πατάκη). Χρήστος Παρίδης ... Όσο μεγαλώνουν τα ποσοστά της ανεργίας και της φτώχειας,τόσο περισσότερα φαγάδικα και μπαρ ανοίγουν. Τι είναι αυτή η χώρα; Μαρία Παππά, Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Άντα Κολοβού, Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F. creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ internet assistant Νινέττα Γιακιντζή διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... «Καρδιοπάθειες, απ' τις πολλές συμπάθειες!» γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 22.10.15

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

22.10.15 – lifo

5

6 lifo – 22.10.15

22

28

οκτωβριου

Talkof theTown

2015

Βασίλης Χαραλαμπίδης - Αδαμάντιος Καφετζής

διοργανωτεσ του «νταβαντούρι» «Προσπαθούμε να απενοχοποιήσουμε τη δημοτική και την παραδοσιακή μουσική» Από τη Μαρίνα Πετρίδου

σελ. 15

επιμελεια: the lifo team

Τι μaθαμε απo το καινοyργιο τρeιλερ του Star Wars

Δύο μήνες πριν από την κυκλοφορία της ταινίας που όλοι περιμένουν, τα ερωτήματα είναι πολλά.

Πρόκειται για το έβδομο μέρος της saga του Πολέμου των Άστρων με τίτλο The Force Awakens. Θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα στις 24 Δεκεμβρίου, ενώ στην Αμερική λίγο νωρίτερα, στις 18 Δεκεμβρίου. Στο τρέιλερ, όπως και στην ταινία, συμμετέχουν ηθοποιοί της κλασικής περιόδου του franchise, όπως οι Χάρισον Φορντ, Μαρκ Χάμιλ, Κάρι Φίσερ.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

εικονογραφηση: athenean sailor

Το τρίτο και πιο χορταστικό τρέιλερ της ταινίας, διάρκειας 2,5 λεπτών, μεταδόθηκε για πρώτη φορά χθες το βράδυ στις ΗΠΑ, από το τηλεοπτικό κανάλι ESPN, στο ημίχρονο του παιχνιδιού του αμερικανικού ποδοσφαίρου μεταξύ New York Giants και Philadelphia Eagles και προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού στα social media. Είχε 22.000 views στο YouTube στα πρώτα 20 λεπτά και 17.000 tweets ανά λεπτό.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Τζέι Τζέι Άμπραμς διαβεβαιώνει ότι το The Force Αwakens δεν θα είναι μια «ταινία της Disney», θέλοντας να καθησυχάσει τους πιστούς των ταινιών μετά την απόκτηση του franchise από τη γνωστή εταιρεία κινουμένων σχεδίων. Ο σκηνοθέτης δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι αυτός είχε την ευθύνη για το final cut της ταινίας και ότι η Disney φέρθηκε με μεγάλο σεβασμό. «Δεν προσπάθησαν να “ντισνεοποιήσουν” την ταινία» είπε χαρακτηριστικά. Το σενάριο υπογράφει ο ίδιος ο Άμπραμς και ο Λόρενς Κάσνταν, ο οποίος είχε συμμετοχή και στα επεισόδια V και VI. Στο νέο τρέιλερ βλέπουμε τον Χαν Σόλο, την πριγκίπισσα Λέια, τους Τσιουμπάκα, Stormtroopers, X-Wings και Tie Fighters, δηλαδή μερικά από τα κλασικά στοιχεία των ταινιών Stars Wars. Στην πρώτη σκηνή του τρέιλερ βλέπουμε τη Ρέι να μπαίνει μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος που μοιάζει με υπόστεγο ενός Star Destroyer. Αν αυτό ισχύει, τότε η έρημος έξω και ο πλανήτης γενικότερα είναι ο Jakku, εκεί όπου πραγματοποιήθηκε η μάχη μεταξύ της Αυτοκρατορίας και των ανταρτών.

Η υπόθεση της νέας ταινίας πιάνει το νήμα της ιστορίας 30 χρόνια έπειτα απ’ ό,τι συνέβη στην Επιστροφή των Τζεντάι. Δεν έχουν διαρρεύσει πολλά από την πλοκή της ταινίας, όμως οι φανατικοί των ταινιών εικάζουν ορισμένα πράγματα.

Αρκετοί παρατήρησαν μια ομοιότητα ανάμεσα στα ρούχα της Ρέι και σε αυτά της πριγκίπισσας Λέια, όταν απελευθέρωσε τον Χαν στην Επιστροφή των Τζεντάι. Θα μπορούσε να είναι η κόρη της; Πάντως, όταν ρωτάνε τη Ρέι, λίγα δευτερόλεπτα μετά, ποια είναι, απαντά αινιγματικά: «Κανένας».

Ο έτερος πρωταγωνιστής, Φιν, λέει στην αρχή ότι ανατράφηκε για να κάνει ένα πράγμα μόνο, κάτι που υποδηλώνει ότι έχει κάποια σχέση με τη First Order από μικρό παιδί. Όμως στη συνέχεια φαίνεται ότι άλλαξε στρατόπεδο και μεταπήδησε στην Αντίσταση.

Η εικόνα της Αυτοκρατορίας μοιάζει πολύ με την παλιά, των κλασικών ταινιών. Βαθύ κόκκινο στην εικονογραφία, μαυροντυμένοι ανώτεροι στην ιεραρχία, οι κλασικοί στρατιώτες Stormtroopers.

Τα καινούργια TIE Fighter, τα μαχητικά μικρά διαστημόπλοια της Αυτοκρατορίας, είναι μαύρα με κόκκινο φινίρισμα. Ο Kylo Ren φαίνεται πως προσπαθεί να αναπληρώσει το κενό του Darth Vader. Σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του τρέιλερ στέκεται πάνω από το κατεστραμμένο κράνος του κλασικού κακού των πρώτων ταινιών και υπόσχεται να τελειώσει αυτό που άρχισε εκείνος. Ο Poe Dameron φαίνεται ότι είναι ένας πιλότος της Αντίστασης που παίρνει τα χαρακτηριστικά του Χαν Σόλο. Σε μια σκηνή στο τρέιλερ, μάλιστα, απεικονίζεται να τον βασανίζει ο Kylo Ren, κάτι που είχε υποστεί και ο Χαν από τον Darth Vader. Ο Φιν και ο Χαν φαίνεται ότι ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρουν κάτι ή κάποιον, άγνωστο ποιον, αλλά πολλοί στοιχηματίζουν ότι ψάχνουν τον Luke Skywalker. Ο Φιν και η Ρέι ρωτάνε τον Χαν αν είναι αληθινές οι ιστορίες που κυκλοφορούν για τους Τζεντάι, τη Σκοτεινή Πλευρά, τη Δύναμη κ.λπ. και ο Χαν απαντά πως ναι. Θα περίμενε κανείς, λίγες μόνο δεκαετίες μετά τα κατακλυσμιαία γεγονότα που συνέβησαν στις πρώτες ταινίες, όλα αυτά να είναι πασίγνωστα, ίσως όμως η πτώση της Αυτοκρατορίας να γύρισε τον γαλαξία πολλά χρόνια πίσω, σε ένα είδος Μεσαίωνα, και δεν υπάρχει επικοινωνία σε όλα τα σημεία του.

Ο Luke Skywalker, ο πρωταγωνιστής των ταινιών, δεν φαίνεται πουθενά στο τρέιλερ αλλά ούτε και στην αφίσα της ταινίας, που κυκλοφόρησε πριν από δύο μέρες, ενώ ξέρουμε ότι ο ηθοποιός που τον υποδύεται παίζει στην ταινία. Μια θεωρία λέει ότι «πέρασε στη σκοτεινή πλευρά» όπως ο πατέρας του Darth Vader και είναι ο πραγματικός κακός της ταινίας ή ότι είναι Τζεντάι. Οι περισσότεροι πιθανολογούν ότι ο τύπος με το μηχανικό χέρι που αγγίζει το ρομπότ R2-D2 σε μια σκηνή του τρέιλερ είναι αυτός, όμως δεν έχουμε κανένα άλλο στοιχείο για τη θέση του στην ιστορία. Ένα άλλο μεγάλο ερωτηματικό είναι το είδος της σχέσης της Λέια με τον Χαν. Μια σκηνή του τρέιλερ τους δείχνει να αγκαλιάζονται στοργικά. Τι έγινε μετά την Επιστροφή των Τζεντάι; Έμειναν μαζί ευτυχισμένοι ή χώρισαν τα τσανάκια τους; Η τελευταία σκηνή στο τρέιλερ είναι η μονομαχία του Kylo Ren και του Φιν με τα σπαθιά lightsaber, μερικοί φαν όμως δεν έχουν πειστεί ότι ο Ren είναι ο πραγματικός κακός στην ταινία, ενώ υπάρχουν φήμες ότι ρόλο ενός κακού θα υποδυθεί και ο Μπενίσιο ντελ Τόρο. Κάτι που φυσικά ανεβάζει τον πήχη…

22.10.15 – lifo

7

Εικονογράφηση: Athenean Sailor

Talk of the Town

2019

Το έτος κατά το οποίο στο Όσλο δεν θα κυκλοφορούν αυτοκίνητα.

Η κυβερνηση συριζα και το υπερβολικο τησ φλερτ με τον στρατο και την εκκλησια Η καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Παντείου, Χριστίνα Κουλούρη, εξηγεί την ανάγκη της Αριστεράς να αποδείξει πως αγαπά την πατρίδα και κατά πόσο οι παρελάσεις πρέπει να υφίστανται στις μέρες μας.

6.500.000 οι συνδρομητές του Apple Music.

8 lifo – 22.10.15

Αν κάτι μας έμαθαν τα χρόνια της κρίσης, είναι ότι τίποτα δεν θεωρείται απίθανο. «Εμείς, παραδοσιακά, δεν πηγαίνουμε στις παρελάσεις. Ο κόσμος μας δεν έχει αυτή την κουλτούρα» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό ο νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ποιος θα μπορούσε, βέβαια, να προβλέψει ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» θα ντυνόταν στα χακί, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα με αφορμή την άσκηση «Παρμενίων»; Υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να φανταστεί τον κιτς εορτασμό της 2.495ης επετείου από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας ή τον αντίστοιχου κάλλους εορτασμό της 25ης Μαρτίου, με τα γνωστά εμβατήρια και τα δημοτικά γλέντια; Παράλληλα, όπως έγινε γνωστό, γεύμα τρίωρης διάρκειας παρέθεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, στον πρωθυπουργό, κατά το οποίο συναποφασίστηκε ότι «όλα τα ζητήματα που ανακύπτουν θα επιλύονται με συναίνεση και διάλογο», τοποθετώντας με αυτό τον τρόπο στο αρχείο παλαιότερες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αναμφίβολα, το παραπάνω «ιδεολογικό συνονθύλευμα» προκαλεί πολλά ερωτήματα για το χθες

και το σήμερα των κομμάτων. Ο επικείμενος εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου τα ενισχύει ακόμη περισσότερο και γι’ αυτούς τους λόγους αναζητήσαμε απαντήσεις από την καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, Χριστίνα Κουλούρη. «Μήπως, τελικά, το μόνο “άβατο” της Αριστεράς μέχρι σήμερα είναι ο στρατός και η Εκκλησία;» τη ρωτώ. «Οι έννοιες “Δεξιά” και “Αριστερά” δεν είναι σταθερές, ούτε παραπέμπουν αυτονόητα σε συγκεκριμένες ηθικές αξίες. Έχει, λοιπόν, σημασία να κατανοήσουμε την ιστορική ανάγκη της Αριστεράς που διώχθηκε από το μετεμφυλιακό κράτος ως προδοτική και αντεθνική να (απο)δείξει ότι αγαπά την πατρίδα. Μια όψη αυτής της στάσης είναι και η υπεράσπιση του εθνικού νομίσματος από μια μερίδα της Αριστεράς. Σε σχέση με την Εκκλησία, στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μια ιδιότυπη κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, όπως φαίνεται, κανένας πολιτικός. Κατά τη γνώμη μου, όμως, οι σχέσεις με την Εκκλησία δεν θα έπρεπε να είναι ιδεολογικά φορτισμένες, ούτε να στιγματίζεται όποιος διαφωνεί με την ταύτιση θρησκείας και

500

ευρώ είναι το κόστος του άλμπουμ για τη Ζιζέλ, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Τaschen.

έθνους. Αντίθετα, η χριστιανική θρησκεία έχει μια οικουμενικότητα, η οποία δεν θα έπρεπε να της επιτρέπει να ταυτίζεται προνομιακά με ένα μόνο έθνος» τονίζει. Γιατί είμαστε η μόνη χώρα που γιορτάζει την έναρξη και όχι τη λήξη του πολέμου; «Στη χώρα μας, η μνήμη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχει επικαθοριστεί από τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε και που είχε ως συνέπεια τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας σχετικά με την ερμηνεία του εθνικού παρελθόντος. Τα γεγονότα που συνδέονται με την 28η Οκτωβρίου 1940 παρουσιάστηκαν και ερμηνεύτηκαν με διαφορετικούς τρόπους από τις επιμέρους πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, ενώ οι εκάστοτε εορτασμοί της επετείου εξυπηρέτησαν την επίσημη εκδοχή της ιστορίας. Αφετέρου, υπό μία έννοια ο πόλεμος ξεκίνησε, αλλά δεν τελείωσε. Παρόλο που η Αθήνα απελευθερώθηκε ήδη τον Οκτώβριο 1944, τα γεγονότα που ακολούθησαν δεν επέτρεψαν στους Έλληνες να συνεορτάσουν το “επίσημο” τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Μάιο 1945. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι φέτος, για πρώτη φορά, οργανώθηκαν τόσες εκδηλώσεις για το τέλος του πολέμου, δηλαδή την απελευθέρωση της πρωτεύουσας. Τέλος, αξίζει να επισημάνουμε μια επιπλέον παράμετρο: ο εορτασμός της έναρξης του πολέμου δίνει έμφαση στην ικανότητα του ελληνικού λαού να αντιστέκεται, μια ιδέα που έχει γνωρίσει αξιοθαύμαστη αποδοχή πέρα από τις πολιτικές διαφορές και διαιρέσεις. Λόγω και της νίκης της Ελλάδας στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, η άποψη για τον “αντιστα-

σιακό χαρακτήρα” των Ελλήνων απέκτησε μεγάλη διάρκεια και συνδυάστηκε και με την εξέγερση του 1821. Άλλωστε, και την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την έναρξη της εξέγερσης και όχι το τέλος της, που οριοθετήθηκε με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους» υποστηρίζει η κ. Κουλούρη. Είναι οι παρελάσεις ένα εθνικιστικό κατάλοιπο και τι ωφελεί σήμερα η ύπαρξή τους, ειδικά της μαθητικής παρέλασης; «Οι παρελάσεις προέρχονται από το εθνικιστικό ιστορικό περιβάλλον του Μεσοπολέμου, αλλά σήμερα έχουν αποκτήσει μάλλον μια ρουτίνα, ένα είδος τελετουργικής επανάληψης, που δεν παραπέμπει αυτονόητα σε εθνικισμό. Παραπέμπουν όμως σε αυτό που ο Michael Billig έχει ονομάσει “εθνικισμό της καθημερινότητας” (banal nationalism). Είναι, πάντως, απαραίτητο να διακρίνουμε τη στρατιωτική από τη μαθητική παρέλαση. Στρατιωτικές παρελάσεις υπάρχουν παντού για να τιμήσουν εθνικές επετείους. Η μαθητική παρέλαση, όμως, εκπέμπει λάθος παιδαγωγικά μηνύματα, συνδέοντας μια εθνική επέτειο με μιλιταριστικές αξίες. Θα ήταν προτιμότερο να βαθαίναμε τη γνώση των παιδιών για τα ιστορικά γεγονότα με αφορμή τις επετείους, παρά να τα βάζουμε να παρελαύνουν με ένδυμα πρωινάδικου, συντηρώντας την άγνοια των νέων γενιών για το παρελθόν τους» επισημαίνει. Έως πότε θα μας συντηρούν ως λαό τα «περασμένα μεγαλεία» και ποιοι είναι οι ήρωες του σήμερα; «Η ανάγκη να θυμόμαστε περασμένα μεγαλεία γίνεται πιο έντονη όταν δεν υπάρχει ένα παρόν για το οποίο να είμαστε περήφανοι. Ανατρέχουμε, λοιπόν, σε παλιές δόξες και παλιούς ήρωες για παρηγοριά. Είναι χαρακτηριστική η διαφορά με ένα από τα ισχυρότερα σήμερα έθνη –ίσως και το ισχυρότερο–, την Αμερική, που δεν αντλεί δύναμη και δόξα από το παρελθόν, όπως μονίμως κάνουμε εμείς. Οι ήρωες του σήμερα είναι εφήμεροι και ο ηρωισμός δεν μπορεί να οριστεί με παραδοσιακές κατηγορίες. Εξάλλου, θα ήταν καλύτερα να μη χρειαζόμαστε ήρωες, ή τουλάχιστον να μη νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε» καταλήγει.

— γιαννης πανταζοπουλος

ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ Πώς μπορεί να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία; Όσο και αν φαίνεται μακρινό και δύσκολο, υπάρχει μια περίπτωση να ξεκινήσει να μετρά αντίστροφα ο χρόνος για το τέλος της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, και μάλιστα σχετικά σύντομα. Το Α και το Ω για το πέρας της μακροχρόνιας ύφεσης εξαρτάται από το χρέος και κατά πόσο η ρύθμισή του (είτε με «κούρεμα» είτε με αναδιάρθρωση) θα ελαφρύνει τα δημόσια οικονομικά: η εξοικονόμηση πόρων από την αποπληρωμή του χρέους μπορεί να βάλει φρένο στην επιβολή νέων μέτρων, να δώσει τη δυνατότητα για δημόσιες επενδύ-

σεις και κοινωνική πολιτική και, κυρίως, να επιφέρει ηρεμία σε εκείνους τους πολίτες που το πρώτο εξάμηνο του 2015 «σήκωσαν» από τις τράπεζες περί τα 45 δισ. ευρώ. Αυτά δεν είναι λεφτά ζάπλουτων που πήγαν στην Ελβετία. Εκείνοι είχαν φροντίσει και τα είχαν βγάλει από το 2010 στο εξωτερικό. Τα 45 δισ. ευρώ είναι λεφτά ανθρώπων της «διπλανής πόρτας», οι οποίοι, φοβούμενοι την κατάρρευση των τραπεζών και την πιθανότητα επιστροφής στη δραχμή, είτε τα έβαλαν σε σεντούκια και στρώματα είτε τα τοποθέτησαν σε αμοιβαία κεφάλαια Λουξεμβούργου μέσω ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών. Για να καταλάβετε τι σημαίνει 45 δισ. ευρώ, θα σας πούμε ότι σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2016, το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, το ελληνικό κράτος για να τη βγάλει του χρόνου και να έχει να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία κ.ο.κ. χρειάζεται περί τα 55 δισ. ευρώ. Επίσης, μέσα σε αυτά τα 55 δισ. υπολογίζονται και 6 δισ. ευρώ σε τόκους που πρέπει να καταβάλει του χρόνου η Ελλάδα προς τους δανειστές! Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαία η ελάφρυνση του χρέους: εάν του χρόνου τέτοιον καιρό ο προϋπολογισμός έχει πέσει πάλι έξω κατά 1-2 δισ. ευρώ λόγω της αδυναμίας των πολιτών να πληρώσουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, δεν θα χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα που θα επιτείνουν την ύφεση. Θα υπάρχει ένα «μαξιλαράκι» στα δημόσια οικονομικά για να καλύψει την τρύπα. Ακόμα περισσότερο, αν η αναδιάρθρωση του χρέους αφήνει και περιθώριο για δημόσιες δαπάνες που θα ενισχύσουν τα εισοδήματα και την απασχόληση. Εάν το μήνυμα της ηρεμίας φτάσει σε αυτούς που έχουν τα 45 δισ. ευρώ, να είστε βέβαιοι ότι πριν επιστρέψουν τα λεφτά τους στις τράπεζες όλο και κάτι θα χαλάσουν, είτε για να βοηθήσουν το παιδί τους να ξεκινήσει μια δουλειά είτε για να προχωρήσουν σε αγορές καταναλωτικών αγαθών κ.λπ. Κοινώς, θα κινηθεί το χρήμα. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, το χρήμα γεννάει χρήμα: και τα εισοδήματα ενισχύονται, και η απασχόληση και, τελικά, μέσω της φορολογίας από την κατανάλωση (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι κατανάλωσης) και τα έσοδα του Δημοσίου. Εάν στο παραπάνω μείγμα προσθέσουμε και τα 35 δισ. ευρώ ενισχύσεων που λένε ότι θα προσφέρουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας τα επόμενα χρόνια, τότε η Ελλάδα έχει σοβαρές πιθανότητες από πρωτοσέλιδο στον διεθνή Τύπο για την οικονομική κρίση να ξαναγίνει μονόστηλο και οι πολίτες να ξαναζήσουν σε συνθήκες «κανονικότητας» με δουλειά και σχετική οικονομική ασφάλεια (σ.σ. μια που αναφερθήκαμε σε ευρωπαϊκά κονδύλια, πριν από λίγες ημέρες έγιναν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προδημοσιεύσεις προγραμμάτων που πρόκειται να «τρέξουν» το επόμενο διάστημα, έχετε τον νου σας γιατί μερικά από αυτά είναι πολύ καλά). Αυτό, λοιπόν, είναι το καλό σενάριο: να ξαλαφρώσει η Ελλάδα από το χρέος, να ηρεμήσει ο κόσμος και να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία. Εάν δεν υπάρξει ικανοποιητική λύση στο θέμα του χρέους, δεν μπορούμε να μιλάμε για καλό σενάριο. Η ύφεση θα εξακολουθεί να πλήττει τους πολίτες, η εισπραξιμότητα στα δημόσια έσοδα θα πηγαίνει κατά διαόλου και οι δανειστές θα πιέζουν για νέα μέτρα... Και κάτι τέτοιο η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα μπορέσει να το διαχειριστεί, όπως δεν μπόρεσαν –και έπεσαν– και οι προηγούμενες.

— μπαμπης πολυχρονιαδης 22.10.15 – lifo

9

Εικονογράφηση: David Shrigley

Talk of the Town

Mάθημα Γαλλικών

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Σκέψεις

Δεν είναι μόνο η οικονομική αγωνία, οι μαζικές απολύσεις, η αποβιομηχάνιση. Δεν είναι μόνο τα σκισμένα πουκάμισα των στελεχών της Αir France στην πρόσφατη απεργία. Εδώ και καιρό, αλλά με αξιοσημείωτη ένταση μετά την τραγωδία στο «Charlie Hebdo», η Γαλλία συζητά την ταυτότητά της. Ζει ένα αληθινό υπαρξιακό δράμα.

10 lifo – 22.10.15

Η Γαλλία ήταν από παλιά το ευρωπαϊκό είδωλο για ένα σημαντικό μέρος Ελλήνων λογίων και πολιτικών. Μπορούμε να πάμε πολύ πίσω στον χρόνο, στον «γέροντα των Παρισίων» Κοραή. Να ξαναθυμηθούμε τον Βολταίρο με τους «υλιστάς Φρανκμασόνους» και όλο το ρίγος φρίκης που προκαλούσαν στους κύκλους των εκκλησιαστικών μας. Να κάνουμε αναδρομή στη γαλλοφιλία πολλών Ελλήνων ποιητών ή στον θαυμασμό που έτρεφαν ακόμα και οι κομμουνιστές για τον Ντε Γκολ και τον τρόπο που είχε ο Στρατηγός να εκνευρίζει τους Αμερικανούς. Η Γαλλία της Ελλάδας δεν ήταν φυσικά μία. Απ’ την αρχή είχε μοιραστεί σε τρεις φανταστικές χώρες: λογοτεχνία, πολιτική, μόδα. Πολλές γενιές ελληνόπουλων μεγάλωσαν διαβάζοντας Βερν και Βίκτωρα Ουγκό, πολύ πριν από τη μαζική διάδοση του Αστερίξ. Άλλοι πάλι, νέοι των μεταπολεμικών δεκαετιών κυρίως, στράγγιξαν τις επαναστατικές μυθολογίες του Παρισιού. Η Μεγάλη Επανάσταση, η Κομμούνα και ο Μάης του ’68 έπλασαν τη δική τους εξεγερσιακή γαλλοφιλία. Το οδόφραγμα και το ξηλωμένο πεζοδρόμιο σταδιοδρόμησαν ως σύμβολα της αιώνιας μάχης ανάμεσα στην επιθυμία για χειραφέτηση και στις δυνάμεις της χειραγώγησης. Αλλά δεν ήταν μόνο τα γράμματα και η Επανάσταση. Από κοντά θα εξελιχθεί και η σχέση με τη Γαλλία ως πατρίδα του «νέου» σε τρόπους ζωής και ήθη. Θυμάμαι τη μάνα μου να λέει πόσο πιο τολμηρά ήταν τα φιλιά στο γαλλικό σινεμά του ’40 και του ’50, σε αντίθεση με τα σφιγμένα χείλη των Αμερικανών σταρ. Η μόδα, η σεξουαλικότητα και μια ορισμένη αίσθηση της ελευθερίας, όλα αυτά είχαν γαλλικό πρόσημο. Μέχρι τουλάχιστον τη σαρωτική διείσδυση των «Αγγλοσαξόνων» σε αυτό που οι διανοούμενοι της Γαλλίας ονομάζουν «φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση». Η παριζιάνικη μυθολογία έγινε κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Ένας επιδερμικός «υπαρξισμός», οι σκιές της Μονμάρτης των καλλιτεχνών και η διανόηση του Café de Flore μπήκαν στην υπηρεσία της μεγάλης μεταμοντέρνας θεότητας: της νοσταλγίας. Το ελευθεριάζον και καλλιτεχνικό Παρίσι ταριχεύτηκε σε δίσκους του Malcolm McLaren και ταινίες του Γούντι Άλεν. Τα πράγματα, ωστόσο, έχουν αλλάξει. Δεν είναι μόνο η οικονομική αγωνία, οι μαζικές απολύσεις, η αποβιομηχάνιση. Δεν είναι μόνο τα σκισμένα πουκάμισα των στελεχών της Air France στην πρόσφατη απεργία των πιλότων. Εδώ και καιρό, αλλά με αξιοσημείωτη ένταση μετά την τραγωδία στο «Charlie Hebdo», η Γαλλία συζητά την ταυτότητά της. Ζει ένα αληθινό υπαρξιακό δράμα. Το τελευταίο τεύχος του πολιτικού περιοδικού «Marianne» έχει ως κεντρικό θέμα το «δημόσιο σχολείο που χάνει τις αξίες του». Οι δημόσιοι διανοούμενοι της χώρας έχουν χωριστεί σε νέους αντιδραστικούς και οπαδούς μιας αριστερόστροφης «πολιτικής ορθότητας». Η απειλή του ριζοσπαστικού Ισλάμ και η απόσχιση των προαστίων από τη Γαλλική Δημοκρατία γεννούν νέα πολιτικά πάθη και πολιτισμικούς πολέμους. Και η ίδια η γαλλικής

προέλευσης διαίρεση Αριστεράς και Δεξιάς υποφέρει από αυτές τις παράξενες μεταστάσεις που προκαλούν σύγχυση. Η ελληνική πολιτική τάξη δίνει την εντύπωση πως αγνοεί όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές στο σώμα και στο πνεύμα της Γαλλίας. Η «καραμανλική» Δεξιά ευλογεί ακόμα τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν κι έναν μαρμαρωμένο φιλελληνισμό, σαν κι αυτόν που συναντά κανείς στους υπέργηρους της Γαλλικής Ακαδημίας. Η τσιπρική Αριστερά προβάλλει στη Γαλλία την ιδέα της αντι-λιτότητας, του «κοινωνικού» και του δημοκρατικού ριζοσπαστισμού. Τώρα ίσως έχει και τον πειρασμό να βρει εκεί κάποια σοσιαλδημοκρατικά ισοδύναμα για την απότομη προσγείωσή της στη μνημονιακή πεζότητα. Η αλήθεια είναι όμως πως η Γαλλία του 2015 έχει τα δικά της βάσανα. Οι μαρξιστές θα έλεγαν ότι είναι μια μεσαία καπιταλιστική δύναμη σε πτώση. Οι πικρόχολοι συντηρητικοί θρηνούν την «παρακμή της». Ωστόσο, δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσει κανείς το βαρύ πυροβολικό αυτής της φρασεολογίας για να διαπιστώσει ότι οι καιροί άλλαξαν. Η Γαλλία είναι πια μια εύθραυστη χώρα σε μια Ευρώπη που κινείται μεταξύ αμηχανίας και μελαγχολίας. Η αισθητική του καινούργιου έχει φύγει από τα χέρια της. Η σκηνή των γραμμάτων της εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρουσα, δίχως όμως ιδιαίτερη ακτινοβολία στον διεθνή ανταγωνισμό. Τέλος, από πολιτική άποψη, όλοι μιλούν για στροφή προς τα δεξιά και για σοβαρή κρίση όλης της Αριστεράς.

Oι γαλλικές ελίτ δείχνουν διχασμένες και σε ένα άλλο επίπεδο: κάποιοι ζητούν πλέον να έρθει η χώρα πιο κοντά στον πολυπολιτισμικό κοινοτισμό αλά βρετανικά. Άλλοι επιμένουν στην ιδέα της Γαλλίας που γνωρίζει να ενσωματώνει τις ταυτότητες και τις διαφορές στις ισχυρές πολιτικές της αξίες. Αυτή η διαμάχη για τον χαρακτήρα του έθνους δεν αφορά απλώς κάποιες απομονωμένες κάστες μορφωμένων και εύπορων. Νέοι διχασμοί αγγίζουν πια την καθημερινή πολιτική, όπως και τα πρωτοσέλιδα. Το ίδιο το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα περνάει την περίοδο των πολλαπλών του ρηγμάτων. Όπως σχεδόν όλη η ευρωπαϊκή Αριστερά και Κεντροαριστερά, δυσκολεύεται να επινοήσει ένα όραμα για μια χώρα με παλαιά και νέα προβλήματα. Μεταξύ ενός πραγματισμού ξένου για τη γαλλική κουλτούρα και της διάθεσης για λίγο περισσότερο λυρισμό στην πολιτική, η Γαλλία του Ολάντ αναζητεί νέο ρόλο στην Ευρώπη. Αν αυτή η γαλλική αναζήτηση συναντηθεί με τις δικές μας αγωνίες αυτοσυντήρησης, μπορεί και να προκύψουν καλές ειδήσεις. Ό,τι και να συμβεί όμως στη σκηνή της ρεάλ πολιτίκ και των οικονομικών σχέσεων, η Γαλλία θα παραμείνει ένα μεγάλο ευρωπαϊκό άστρο. Και για κάποιους –για μένα τουλάχιστον– θα είναι πάντα η πιο κοντινή και αγαπημένη χώρα.

22.10.15 – lifo

11

φωνή λαού ιακωβοσ σιανουδησ

Talk of the Town

Ένας ψυχοθεραπευτής μάς εξηγεί γιατί όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας στρέφονται προς τη συντροφιά των κατοικιδίων τα τελευταία χρόνια. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Πες στους φίλους σου για μένα

α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η

Cut

Η περίπτωση του Απ. Τζιτζικώστα ως «σκοτεινού αλόγου» της κούρσας για την ηγεσία της ΝΔ παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτήν του προβλέψιμου προβοκάτορα Άδωνι (σκέτο μικρό).

12 lifo – 22.10.15

Σαφώς και υπάρχουν πολύ σοβαρότερα ζητήματα, αν το επιλέξει κανείς όμως, οι εκλογές στη ΝΔ, που ζητά με το ζόρι την προσοχή του κοινού, μπορούν να αποτελέσουν έναν διασκεδαστικό αντιπερισπασμό από τη ζοφερή επικαιρότητα. Αυτό που δεν μου φαίνεται καθόλου διασκεδαστικό –αντιθέτως, μου προκαλεί αγωνιώδη απορία και μαύρη κατάθλιψη– είναι όχι η ανοχή πλέον αλλά η εκτίμηση και ο θαυμασμός ακόμα (ω, ναι!) που συγκεντρώνει εκ μέρους κάποιων προοδευτικών γενικά (δεν γράφω κεντροαριστερών ή «φιλελέδων» γιατί θα μπλέξουμε) ανθρώπων η περίπτωση του Άδωνι (μη μου το κάνει, παρακαλώ, η διόρθωση Αδώνιδος, δεν θα το αντέξω) Γεωργιάδη. Δεν μπορώ να το πιάσω καθόλου και από πουθενά. Καλτίλα; Μπα, το καλτ δεν μπορεί να μοιάζει κακόβουλο, εμπεριέχει αθωότητα. Κάποιοι πιο απόμακροι και πιο θεωρητικοί το χαλαρώνουν και σου λένε ότι έχει ένα κάποιο ανθρωπολογικό, τυπολογικό ξέρω γω, ενδιαφέρον η δημόσια εικόνα που παρουσιάζει, σαν επεισόδια πολιτικού reality όπου ενθαρρύνεται από την παραγωγή η ακραία συμπεριφορά γενικώς. Όσο και να το ζορίσω, όμως, δεν βρίσκω τίποτα «ενδιαφέρον» ή σύνθετο ή αμφιλεγόμενο σ’ έναν φιλόδοξο φωνακλά καραδεξιό επειδή έχει και μια κυνική συνείδηση των μιντιακών τρόπων χειραγώγησης και της τελικής επιβολής μιας έντονης περσόνας (όσο εκνευριστικής κι αν είναι) στο ελληνικό τηλεοπτικό καζάνι όπου ξύνεται ο πάτος εδώ και χρόνια. Αυτή η συμπάθεια, που δεν έχει πια μόνο υπολογιστικό, στρατηγικό χαρακτήρα, εκφράζει το πιο πρόσφατο στάδιο της τάσης «ακόμα και με τον Διάβολο ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειται φυσικά για ριμέικ – για να εξυπηρετηθεί και η αφήγηση με τον Τσίπρα ως νέο Αντρέα– του αντίστοιχου αφορισμού των «Κυρκοφλωράκηδων» κατά το «βρόμικο ’89» εναντίον του Α. Παπανδρέου. Ο Διάβολος, προφανώς, ήταν ο Κ. Μητσοτάκης. Τέλος πάντων, δεν έχει τόσο ειδικό βάρος ο Άδωνις (μία από τις επιτυχίες του είναι ότι κατοχύρωσε τη χρήση μόνο του μικρού του ονόματος, όπως, ας πούμε, ο Θέμος ή η Ρούλα) ούτε τόσο κύρος (στις δυνάμεις του κακού έστω) για να είναι ο Διάβολος. Πιο, χμ, «evil» και «dark horse» (με στερεοτυπικούς όρους πολιτικού θρίλερ το λέω, επιδερμική σημειολογία κάνουμε, να περνά η ώρα, όχι παραπολιτικό ρεπορτάζ με συγκεκριμένη ατζέντα) μου φαίνεται η περίπτωση του Απ. Τζιτζικώστα. Και οπωσδήποτε πιο «ενδιαφέρουσα» από αυτήν του διάφανου Γεωργιάδη. Μπήκα, λοιπόν, στην επίσημη ιστοσελίδα του έτσι,

να δω πώς παρουσιάζεται εν όψει εκλογών στη ΝΔ και το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι μοιάζει σαν να γεννήθηκε κυριολεκτικά χθες: το βιογραφικό του μοιάζει με CV από το οποίο απουσιάζουν οικογενειακά στοιχεία, και ουδεμία αναφορά γίνεται στον πατέρα του, που είχε διατελέσει και υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, αλλά ούτε και στη μητέρα του, που είναι πρόεδρος της εθνικής επιτροπής UNESCO (στο iefimerida το είδα αυτό, οπότε δεν παίρνω και όρκο). Πιθανόν για να μην τον βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τον ατυχή Κυριάκο. Το site χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: «Απόστολος», «Τολμάμε», «Μαζί» και «Περισσότερα». Η σελίδα «Απόστολος», η οποία καταλήγει με την έκκληση «πες στους φίλους σου για μένα», είναι το CV που λέγαμε και στο οποίο μαθαίνουμε για τις σπουδές στο Λονδίνο και την Ουάσινγκτον, όπου για ένα διάστημα –fun fact για συνωμοσιολόγους και οπαδούς του «House of Cards»– εργάστηκε για το Γραφείο του Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του αμερικανικού Κογκρέσου. Πιο κάτω, μαθαίνουμε επίσης ότι σαν καλό Μακεδονόπουλο είναι μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και της ΧΑΝΘ. Φυσικά και δεν αποτελεί στίγμα να είναι κανείς μέλος σ’ αυτούς τους κοινωφελείς οργανισμούς, απλώς ο συνδυασμός τους προδίδει έναν βαθύ και κούφιο συντηρητισμό. Κι έναν αιώνιο μικρομεγαλισμό. Το ίδιο και η συνθηματολογία που χρησιμοποιεί στο προεκλογικό του μανιφέστο, στο οποίο πετάει και κάτι δολώματα σε όσους αντανακλαστικά ψήνονται από αριστερόστροφη αφαιρετικότητα (αφηρημένες αναφορές σε συλλογικότητα και συμμετοχή, αποφεύγονται όμως ακρότητες του τύπου «δράσεις» ή «συνέργειες»). Είναι προφανές, πάντως, ότι αντιλαμβάνεται κι ο ίδιος τον εαυτό του ως αντι-Τσίπρα (και οι δύο χαρακτηριστικοί σύγχρονοι φορείς του νεοπαλιού είναι, άλλωστε). Γι’ αυτό έκοψε και τις γραβάτες (πιο πολύ σαν γιος του Κουτσούμπα μοιάζει, πάντως). Χαλάσανε κι οι δεξιοί και δεν θα αναγνωρίζονται πια στον δρόμο. Όχι ότι ο ίδιος δηλώνει δημόσια δεξιός. Ουδείς δηλώνει δεξιός –ακόμα και οι old school χριστιανοδημοκράτες σαν τον Σαμαρά–, διότι απλώς δεν είναι πολιτικά ορθό. Περίεργο πράγμα, όλοι αυτοί που σταυροκοπιούνται μπροστά από κάθε εκκλησία που συναντούν (και ποτέ δεν μπαίνουν μέσα εκτός από γάμους και βαφτίσια) τι είναι, αριστεροί; Μυστήρια πράγματα.

Είναι αλήθεια ότι από μικρά παιδιά έχουμε οι άνθρωποι μια έμφυτη ροπή προς τα ζώα; Πώς μας επηρεάζει η διάδραση με αυτά; Ισχύει. Η ζωή εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν κάποιο ζώο ως κατοικίδιο φαίνεται να επηρεάζονται με μοναδικό τρόπο. Μπορεί να πει κανείς ότι, ερχόμενος κάποιος σε διάδραση με ένα ζώο, εκπαιδεύει ταυτόχρονα και τον εαυτό του, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η εκπαίδευση αυτή αναθέτει στα κατοικίδια ανθρώπινες ιδιότητες. Συγκεκριμένα, τα ζώα μπορούν να γίνουν αποδέκτες συμπεριφορών και συναισθημάτων που, αρχικά, προορίζονταν για άλλο αντικείμενο, στην πορεία, όμως, προβλήθηκαν σε εκείνα με μια μη-συνειδητή εκουσιότητα. Πότε ξεκινά η διαδικασία αυτή και πού βασίζεται; Η διαδικασία έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία. Ο άνθρωπος μπορεί να διαιρέσει τον εαυτό του στο ισχυρό και στο ανίσχυρο μέρος και να αποβάλει όποιο κομμάτι χρειάζεται, προβάλλοντάς το σε κάποιον άλλο. Πώς σχετίζεται η διαδικασία αυτή με τα ζώα; Τα ζώα είναι το μεταβατικό μέσο που το πετυχαίνει. Βλέπετε, ο άνθρωπος πολλές φορές ιαίνει το όλον του εαυτού του, σωματοποιώντας τον προαναφερθέντα μηχανισμό σε αυτά. Ο τρόπος που συμβαίνει είναι μέσω ενός συναισθηματικού δανεισμού ο οποίος παραπέμπει στην ίδια την κύηση. Η διαδικασία χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία είναι ίσης σημασίας αλλά και ίσης πολυπλοκότητας… Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την αποβολή της περισσότερο αδύναμης και εύθραυστης πτυχής του μέσω της προβολής της σε αυτά. Το δεύτερο μέρος της διαδικασίας τι αφορά; Το δεύτερο μέρος έχει να κάνει με το ότι στο ζώο ανατίθεται και μια δεύτερη ιδιότητα... Βλέπετε, το ζώο είναι ταυτόχρονα και ο ιδεατός γονιός. Ο γονιός που συγχωρεί, αφού σχεδόν οποιαδήποτε συμπεριφορά είναι συγχωρητέα στα ζώα. Αλλά πώς γίνεται το ζώο να είναι συγχρόνως και ο γονιός και το παιδί; Η απάντηση έγκειται στην ανάγκη του ανθρώπου να αναβιώσει την εμπειρία του με τη μητέρα από μια ασφαλή σκοπιά, εκ της οποίας είναι τόσο ο αποδέκτης όσο και ο ρυθμιστής της αγάπης που λαμβάνει. To ζώο, λοιπόν, είναι το αμάλγαμα της αδύναμης πλευράς του παιδικού εαυτού και της ιδανικής μητέρας, ώστε κάποιος να καταφέρει να εσωτερικεύσει τις ποιότητες αυτής μητέρας και να μπορεί να ανατρέχει σε εκείνες όποτε το χρειάζεται. Τι συμβολίζουν, λοιπόν, τα ζώα πραγματικά για εμάς; Στην πραγματικότητα, τα ζώα αποτελούν μια επανορθωτική εμπειρία στην ανασύσταση του εαυτού, κατά την οποία λειτουργούν ως θεραπευτικοί κηδεμόνες μιας ψυχής σε ανάρρωση που λαχταρά να αλλάξει τους ποιοτικούς παράγοντες της αγάπης που έχει μάθει να ανταλλάσσει με τους ανθρώπους.

Ο θρύλος των Vans ζωντανεύει Δεν πρόκειται για μια γλαφυρή περιγραφή με βαθυστόχαστο μεταφορικό περιεχόμενο αλλά για true story. Στις 24 Οκτωβρίου τα θρυλικά μοντέλα της Vans, το Old Skool και το Slip-On, θα ζωντανέψουν με αφορμή το opening του δεύτερου flagship Vans Store της Αθήνας στο Athens Metro Mall.

Η

Vans αποφάσισε να γιορτάσει με έναν ευφάνταστο τρόπο το μεγάλο opening, φέρνοντας για πρώτη φορά από τη Νότια Καλιφόρνια τα εντυπωσιακά oversized Old Skool και Slip-On, τα πιο θρυλικά street culture παπούτσια της εποχής μας. Τα δύο μοντέλα θα μοιραστούν στιγμιότυπα της extreme ζωής τους, θα φωτογραφηθούν με όσους βρεθούν στο event και θα αναλάβουν τον ρόλο του ξεναγού στο νέο κατάστημα της Vans. Όπως είναι αναμενόμενο, όλο το skate community, celebrities και οι απανταχού Vans lovers θα είναι στο νέο flagship Vans Store στο Athens Metro Mall, από τις 11:00 μέχρι τις 17:00, μαζί με πολλή μουσική, special Vans treats και, απ' ό,τι μαθαίνουμε, με πολλές άλλες εκπλήξεις. Η LiFO ήταν εκεί και πήρε δύο πολύ ενδιαφέρουσες και σίγουρα πρωτότυπες συνεντεύξεις. Συνeντευξη με το μοντeλο

PUBLI

Vans Original Old Skool Καλωσόρισες! Για τους λίγους που ίσως δεν σε ξέρουν και τόσο καλά, ποιος είσαι και από πού μας ήρθες; Είμαι το Old Skool. Γεννήθηκα το 1977, σε ένα κατάστημα στη Νότια Καλιφόρνια, ως «style 36», και ήμουν το πρώτο παπούτσι για skate. Ο άνθρωπος που με δημιούργησε λεγόταν Paul Van Doren και αποφάσισε να σχεδιάσει πάνω μου μια ρίγα σε αφηρημένη μορφή. Τη γνωστή Sidestripe εννοείς... Ναι, αυτή η ρίγα είναι πλέον διάσημη και όλοι οι Vans lovers την ξέρουν ως «Sidestripe». Είναι το χαρακτηριστικό σύμβολο στο footwear style της Vans. Θεωρείσαι αγαπημένος των BMX riders, σωστά; H αλήθεια είναι ότι η low-top κατασκευή μου ενθουσίασε τους skateboarders και τους BMX riders την εποχή του Dogtown, και αμέσως με ζωντάνεψαν πάνω στις σανίδες τους, κάνοντας kickflip μέσα σε άδειες πισίνες. Προσπαθώ να θυμηθώ πώς αλλιώς λεγόταν παλιά η Vans... Τελος πάντων, περνάς καλά εκεί;

Στην αρχή λεγόταν Van Doren Rubber Company. Μετά έγινε Vans. Πάλι καλά! Νιώθω τρελή περηφάνια για τη μαμά-εταιρεία μου. Είναι το απόλυτο action brand που βραβεύτηκε δύο φορές από το Forbes ως μία από τις καλύτερες αμερικάνικες εταιρείες, ενώ εγώ ήμουν το πρώτο μοντέλο της Vans που υιοθέτησε το θρυλικό Sidestripe, το απόλυτο χαρακτηριστικό κληρονομιάς του brand. Σ’ ευχαριστούμε πολύ, Old Skool.

Συνeντευξη με το μοντeλο

Vans Original Slip-On

H δική σου ιστορία; Εγώ γεννήθηκα το 1977, σε ένα κατάστημα στη Νότια Καλιφόρνια, ως style #98, και σήμερα είμαι διάσημος σε όλο τον κόσμο ως Vans Classic SlipOn. Ο Paul Van Doren ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε κι εμένα, χωρίς να είναι skater. Και τα πρώτα βήματα σου; Θα πρέπει να πω ότι ο Sean Penn αυτοπροσώπως βοήθησε πολύ στην καριέρα μου, φορώντας με στην ταινία Fast Times At Ridgemont High, λίγο πριν γίνω star. Του καλάρεσε γιατί μετά συμμετείχε και στην ταινία της VANS, Dog Town and Z-boys. Ωραίος ρόλος! Στους δρόμους ποιος είναι ο ρόλος σου; Είμαι ο ιδανικός καμβάς για ένα από τα πιο γνωστά «κόλπα» της VANS, που είναι το customization. Πάνω μου έχουν ζωγραφίσει καλλιτέχνες και καλλιτέχνες. Το έχεις, δηλαδή, παντού... Κοίτα, έχω περπατήσει σε πασαρέλες κι έχω ανέβει πάνω σε σανίδες του skate, καθώς η διαχρονικότητά μου είναι εμφανής τόσο στην υψηλή μόδα όσο και στο streetwear. Εσύ πώς περνάς στη μαμά-εταιρεία; Με κάλυψε απόλυτα το Old Skool. Αν σε έχει βραβεύσει δύο φορές το Forbes ως μία από τις καλύτερες αμερικάνικες εταιρείες, τα πράγματα μόνο καλά θα μπορούσαν να είναι. Εγώ, άλλωστε, ανήκω στη συλλογή της Vans Slip-On και έχω καταφέρει να είμαι ένα από τα αγαπημένα μοντέλα του brand, καθώς με έχουν επιλέξει και με έχουν αγαπήσει οι skateboarders, οι ΒΜΧ rides και πολλά fashion icons. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλή διασκέδαση αυτό το Σάββατο 24/10 στο μεγάλο opening, στο Athens Metro Mall!

22.10.15 – lifo

13

Τα ΜΜΕ στον Προκρούστη Το νομοσχέδιο για τις άδειες των καναλιών κατατέθηκε εν τέλει χθες στη Βουλή, αλλά η εγκυρότητα και η ανεξαρτησία της ελληνικής δημοσιογραφίας παραμένουν ζητούμενα.

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

Σε τούτο το «τοξικό» μιντιακό τοπίο επόμενο είναι να «καίγονται» τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Ο απόλυτα θεμιτός όρος «διαπλεκόμενα» ή αλλιώς «συστημικά ΜΜΕ» έφτασε να δαιμονοποιεί συλλήβδην τους εργαζόμενους σε αυτά –ακόμα και άξιους επαγγελματίες που τιμάνε το δύσκολο ψωμί που βγάζουν–, καθώς και οποιοδήποτε ρεπορτάζ δεν ευνοεί τα υπό διαμόρφωση κέντρα εξουσίας, έστω κι αν είναι έγκυρο. Ταυτόχρονα, βλέπουμε ακόμα και θεωρούμενα εναλλακτικά μέσα –έντυπα ή ηλεκτρονικά– να συναγωνίζονται τα κυρίαρχα σε ψεύδη, κιτρινισμό και λαϊκισμό. Το να εργάζεται, βέβαια, ένας δημοσιογράφος σε κάποιο μέσο, «συστημικό» ή μη, που παραπληροφορεί εσκεμμένα, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, και να παραμένει, επικαλούμενος θέματα επιβίωσης, εγείρει ζήτημα προσωπικής αλλά και κλαδικής αξιοπρέπειας, όσο «κατανοητό» και να είναι. Γιατί κι όσοι γραφιάδες πρόθυμα υπηρέτησαν ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν ήταν απαραίτητα «κακοί», κάνανε απλώς, κι αδίστακτα, «τη δουλειά τους». Θα μου πεις, τι ζητάς από «μαύρους», κακοπληρωμένους ή κι απλήρωτους εργαζόμενους, κύριο κριτήριο «αξιολόγησης» των οποίων είναι το πόσο ακάματα και… ανέξοδα τραβάνε κουπί στη γαλέρα, όχι πού και πώς την κατευθύνουν. Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις εξακολουθούν να είναι κανόνας, οι απολύσεις ρουτίνα, ο συνδικαλισμός ανεπιθύμητος (πράγματα που, βέβαια, ισχύουν ευρύτερα πια στην αγορά εργασίας), ενώ ζήτημα υπάρχει και με τον νόμο περί αδικημάτων Τύπου που ευνοεί τις διώξεις και τη λογοκρισία. Όχι πως η ποιότητα της ενημέρωσης είναι απαραίτητα καλύτερη στις λοιπές ανεπτυγμένες χώρες, υπάρχουν όμως ασφαλιστικές δικλείδες και ρόλοι διακριτοί. Ο ίδιος ο τρόπος κυκλοφορίας μιας είδησης άλλαξε θεαματικά, με το Διαδίκτυο να διεκδικεί τα πρωτεία από Τύπο-ραδιόφωνο-TV. Έλα όμως που κοντά στη μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης, την εικονοκλαστική διάθεση, την πολυσυλλεκτικότητα και προπαντός τη διαδραστικότητα που ευνοεί, άνθησαν επίσης η ειδησεογραφία-τρολ και ο λεγόμενος ιντερνετικός γκεμπελισμός. Η αδήλωτη εργασία θέριεψε, συμφέροντα και λογής «διαπλεκόμενα» φύονται πια και εδώ, ενώ η «πρωτιά» της είδησης έγινε ακόμα περισσότερο αυτοσκοπός στα ψηφιακά μέσα, υπονομεύοντας έτσι και τη δική τους αξιοπιστία. Φυσικά και χρειάζεται να μπει επιτέλους μια τάξη στις τηλεοπτικές άδειες, να υποχρεωθούν κανάλια κι εκδοτικά συγκροτήματα να εξοφλήσουν τα χρωστούμενα καθώς και τα υπέρογκα, συχνά αδιαφανή δάνειά τους, δίχως να πληρώσουν περαιτέρω τη νύφη οι εργαζόμενοι. Να αποδυναμωθούν τα «τραστ», να μπουν στον χώρο άνθρωποι με ζήλο, κρίση και συνείδηση, να πάρουν πόδι άσχετοι, φερέφωνα κι «αλεξιπτωτιστές». Σημασία, όμως, δεν έχει τελικά η φύση και ο κανονισμός του μέσου αλλά ο σκοπός που υπηρετεί – αυτό είναι που κάνει το μέσο, μήνυμα και εκεί έγκειται η προσωπική ευθύνη ημών των δημοσιογραφούντων.

❝ Είναι φασιστικά τσιράκια του συστήματος… μια

Verbatim

Τα περίφημα «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ-πολιτικών-επιχειρηματιών, τα υπέρογκα χρέη καναλαρχών και μεγαλοεκδοτών, η ένθεν κακείθεν «κατευθυνόμενη» δημοσιογραφία, ο βαθμός ελευθερίας του Τύπου, η υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων αλλά και της ποιότητας της ενημέρωσης είναι θέματα που βρίσκονται συχνά στη δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια, ενώ «έπαιξαν» πολύ και στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, με τα προσωπεία να καταρρέουν και τον ΣΥΡΙΖΑ να προβάλει ως «τιμωρός-εκδικητής» και ριζοσπάστης αναμορφωτής προτού υποψιαστεί ότι, σαν βρεθείς στην εξουσία, η συνδιαλλαγή με στόχο την αναδιανομή της «πίτας» αλλά και η μίμηση, καμιά φορά, των άθλιων πρακτικών που καταδίκαζες ως αντιπολίτευση συμφέρει περισσότερο από τη ρήξη. Είναι, βέβαια, πασιφανές ότι, πέρα από την καραμέλα της κρίσης, την εικόνα των εγχώριων ΜΜΕ, και ειδικά των τηλεοπτικών, τσαλάκωσε η απροσχημάτιστη συστράτευση με οποιονδήποτε εγγυάται τα εκάστοτε συμφέροντα των «φεουδαρχών» που τα ορίζουν (συν το χαμηλής ποιότητας προσφερόμενο προϊόν και ο μισαλλόδοξος, σεξιστικός, συκοφαντικός, εξουσιαστικός λόγος που συχνά-πυκνά εκφέρουν). Έφτασαν έτσι να χάνουν το όποιο δίκιο τους, ακόμα κι όταν είχαν κάποιο. Κανείς δεν «σοκαρίστηκε» όταν σε περσινή δημοσκόπηση της MRB «έπιαναν πάτο» στη θεσμική εμπιστοσύνη των πολιτών (στη 15η θέση «πλασαρίστηκε» ο Τύπος, στη 16η η TV). Εξαιρετικά δημοφιλές παραμένει και το σλόγκαν «αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι» που, όσο ισοπεδωτικό κι «άδικο» ακούγεται για όσους θεωρούμε ότι σεβόμαστε το «λειτούργημα», τόσο αντιπροσωπευτικό της εικόνας που δίνουμε συνολικά προς τα έξω είναι. Η παγκόσμια έκθεση της οργάνωσης Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα για το 2014 έφερνε την Ελλάδα 91η σε σύνολο 180 χωρών αναφορικά με την ελευθερία του Τύπου – η δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. Ως κύριες αιτίες αναφέρονταν η αστυνομική βία κατά δημοσιογράφων, η ατιμωρησία των εμπλεκόμενων ένστολων αλλά και οι σοβαρές επιπτώσεις της κρίσης στην πολυφωνία των ΜΜΕ. Από τον Φλεβάρη και ύστερα η καταστολή –προσώρας, τουλάχιστον– περιορίστηκε αισθητά, όμως η ανοχή στη διαφορετική φωνή παραμένει ζητούμενο.

Το Βερολίνο πίσω από τα συρματοπλέγματα. Ο ράϊνερ βεντ, πρόεδρος των αστυνομικών της Γερμανίας, βιάζεται να κάνει τα πεσμένα τείχη υψωμένους φράχτες.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

14 lifo – 22.10.15

❝ Αν θέλουμε σοβαρά να επιβάλουμε ελέγχους στα σύνορα, θα πρέπει να υψώσουμε έναν φράχτη κατά μήκος των γερμανικών συνόρων. Υποστηρίζω αυτή την ιδέα ❞

σαπίλα εγκληματιών που βρίσκονται υπόδικοι… Κάθονται κότες, γίνονται λαγοί στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της Siemens που χρηματοδοτούσε τον ιδεολογικό τους πατέρα… δολοφονούν δύσμοιρους πρόσφυγες και αντιφασίστες. Θέλουν σκλάβους τους Έλληνες εργάτες, τους πουλάνε σε δουλεμπορικά γραφεία… για τέτοιους τύπους, ούτε το σάλιο του δεν αξίζει να χρησιμοποιεί κανείς ❞ Τα άπαντα μιας αμαρτωλής οργάνωσης μέσα σε λίγες λέξεις, από τον γ.γ. του ΚΚΕ, δημήτρη κουτσούμπα.

❝ Έχουμε περίπου 2,4 εκατ. ανθρώπους στις αμερικανικές φυλακές... Οι περισσότεροι από τους μισούς που είναι φυλακή ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η κοινωνία πληρώνει το τίμημα ενός άδικου, σάπιου συστήματος ❞ Ο mαρκ ζούκερμπεργκ, ιδιοκτήτης του facebook, που πλήρωσε για το 2014 στη Βρετανία λιγότερο φόρο από έναν μισθωτό, αγανακτεί από τα πολλά τετραγωνικά του για λογαριασμό των ελάχιστων.

❝ Πολιτική δεν είναι μόνο ποιον θα ψηφίσουμε κάθε πέντε χρόνια! Η εξουσία και ο τρόπος με τον οποίο την ασκούμε στα παιδιά μας, στη γυναίκα μας, είναι επίσης πολιτική ❞ Ο σκηνοθέτης κώστας γαβράς για τη δημοκρατία πίσω από τις γρίλιες.

❝ Είναι βαρετό, βαρετό, βαρετό… Ας τελειώνουμε με αυτό. Δεν είναι μόνο η βιομηχανία κινηματογράφου. Συμβαίνει σε όλες. Εννοώ, ίδια αμοιβή για την ίδια δουλειά! ❞ Η ηθοποιός κέϊτ μπλάνσετ διεκδικεί την ισότητα στη δική της αμοιβή και επί τη ευκαιρία σηκώνει μια πρόχειρη παντιέρα για όλες τις γυναίκες του εκτός Χόλιγουντ πλανήτη.

❝ Ένας πρωθυπουργός-παιδί παίρνει την κουδουνίστρα του και πάει εις τας Ευρώπας. Και τι ανακαλύπτει εκεί; Ότι ο κόσμος είναι κακός, ότι δεν έχει τσίπα, και τις βασικές αρχές της χρηματοπιστωτικής οικονομίας... Και επιστρέφει λέγοντας «ήθελα να σώσω τον κόσμο, αλλά δεν γίνεται»… Πώς μπορεί να ραμολίρει ένας σαραντάρης; Πηγαίνοντας σε δύο κόμματα, κάνοντας τρεις καταλήψεις και γινόμενος πρωθυπουργός με πνευματικά εφόδια τον Ταρζάν και τον Μικρό Ήρωα ❞ Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης. Ο σκηνοθέτης βασίλης παπαβασιλείου για το χρονικό μιας δονκιχωτικής διαπραγμάτευσης.

Κέιτ Μπλάνσετ

Δημήτρης Κουτσούμπας Mαρκ Ζούκερμπεργκ

Ράινερ Βεντ

κει μ ε νο: μαρινα π ετριδου φ ω τογ ραφια: π αρις ταβιτιαν

60’ με τους

Βασίλη Χαραλαμπίδη και Αδαμάντιο Καφετζή Το νταβαντούρι που στήνουν κάθε Σάββατο βράδυ ο Βασίλης Χαραλαπίδης του Bios.

Tesla και ο Αδαμάντιος Καφετζής της Terranga Beat επιχειρεί να αλλάξει τον ήχο της διασκέδασης στην Αθήνα.

«Ζούμε σε μια πόλη που έχει τον δικό της χαρακτήρα εντελώς» λέει ο Βασίλης Χαραλαμπίδης, ιδιοκτήτης του Bios.

Tesla στην Πειραιώς. «Είναι στο μεταίχμιο της Ανατολής και της Δύσης, αλλά κανείς δεν ασχολείται με αυτό το χαρακτηριστικό. Με το φλερτ που έχει για την Ανατολή, με μια συνέχεια από το παρελθόν μέχρι τώρα. Και ειδικά στη μουσική. Είναι επιρροές που οι περισσότεροι θεωρούν περιθωριακές και όλοι περιφρονούν. Σκεφτήκαμε ότι ήρθε ο καιρός κάποιος να ασχοληθεί πιο ακομπλεξάριστα με αυτό το χαρακτηριστικό της πόλης – που υπάρχει έτσι και αλλιώς». Μαζί με τον Αδαμάντιο Καφετζή, τον ιθύνοντα νου πίσω από τη δισκογραφική εταιρεία «Teranga Beat», μια εταιρεία που κυκλοφορεί ξεχασμένα μουσικά διαμάντια της Αφρικής, διοργανώνουν μια σειρά από βραδιές στο Tesla που υπόσχονται να αλλάξουν τον τρόπο διασκέδασης της Αθήνας. Το «Νταβαντούρι» σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής με μουσική κατεύθυνση προς την Ανατολή, τη Μεσόγειο και το μεγαλύτερο μέρος της Μαύρης Ηπείρου» εξηγούν.

22.10.15 – lifo

15

Talk of the Town

Κάνουμε βόλτες στην περιοχή του Γερανίου, την εμπορική περιοχή του κέντρου με το περισσότερο εξωτικό χρώμα, όπου όλες οι παλιές και νέες κουλτούρες συνυπάρχουν και προετοιμάζουν το έδαφος για μια έκρηξη από καινούργια πράγματα. Έλληνες, Πακιστανοί, Άραβες, Λιβανέζοι, Κινέζοι, άνθρωποι που έχουν έρθει εδώ και χρόνια από την Ανατολή και την Αφρική, έχουν στήσει τα μαγαζιά τους δίπλα-δίπλα και αρχίζουν, έστω και δειλά, να δοκιμάζουν ο ένας ό,τι μοναδικό έχει να προσφέρει ο άλλος. «Ενώ η Θεσσαλονίκη είναι μια καθαρά βαλκανική πόλη, η Αθήνα είναι καθαρά μεσογειακή» λέει ο Αδαμάντιος. «Αυτό το καταλαβαίνεις και στην κουλτούρα και στο κλίμα της κάθε πόλης. Από κει και πέρα, επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα από την οποία έχουν περάσει πολλοί λαοί και πολλές κουλτούρες, έχει γίνει σταυροδρόμι. Συνδυάζει πολλά διαφορετικά πράγματα και αυτό αρχίζει και γίνεται και οπτικό. Κανείς όμως δεν μάζεψε όλα αυτά που έχουν επηρεάσει την πόλη, να

τα βάλει κάτω και να δει τι νέο μπορεί να βγει, από το παραδοσιακό, το δημοτικό. Η ελληνική μουσική έχει τις περισσότερες πηγές και επιρροές από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ωστόσο δεν έχει προκύψει κάτι τόσο μεγάλο ώστε να αντιπροσωπεύει αυτό το εύρος, όπως έγινε στην Αφρική και στην Αμερική. Η ελληνική μουσική ήταν πάντα δαιμονοποιημένη, αυτοί που άκουγαν ξένη μουσική δεν άκουγαν καθόλου ελληνικά και αυτοί που άκουγαν ελληνικά δεν άκουγαν καθόλου ξένα. Ήταν τελείως διαχωρισμένα αυτά τα δύο. Επομένως, δεν μπορούσε να δημιουργηθεί υβρίδιο, να πάρει η παραδοσιακή μουσική στοιχεία από την τζαζ, για παράδειγμα, και να εξελιχθεί σε κάτι άλλο, καινούργιο. Στην Τουρκία έγινε αυτό και ακόμη περισσότερο στην αιθιοπική μουσική, μια μουσική εξωπραγματική, που είναι πολύ κοντά με τη δική μας από πλευράς κλίμακας. Θα μπορούσε, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο. Από κει και πέρα, υπάρχουν μουσικές από όλο τον πλανήτη και όχι μόνο από τη Δύση αλλά και την Ανατολή που αξίζει να γνωρίζει ο κόσμος. Μέχρι τώρα δεν άκουγες ποτέ τέτοια μουσική όταν έβγαινες έξω. Αυτό που έγινε στα ’60s στην Τουρκία θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ. Κάποιοι μουσικοί πήγαιναν στα βάθη της Ανατολής, μελετούσαν ενδελεχώς την παραδοσιακή μουσική και μετά γύριζαν κι έφτιαχναν την τουρκική ψυχεδέλεια. Στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ κάτι ανάλογο μαζικά αλλά έγιναν κατά καιρούς κάποια ιδιαίτερα πράγματα μουσικά. Στη δεκα-

16 lifo – 22.10.15

ετία του ’60 υπήρχαν τα λαϊκά, αλλά υπήρχε και τότε ο διαχωρισμός ελληνικά-ξένα, και μάλιστα ήταν πιο έντονος από ποτέ. Υπήρχαν κάτι garage rock μπάντες που τραγουδούσαν ξένα, αλλά υπήρχαν και κάποιες που τραγουδούσαν ελληνικά με ξένη προφορά και ήταν αστείο. Ενώ ήταν φοβερή η μουσική, από φοβερούς μουσικούς, δεν συνδύασε κανείς τα δύο στοιχεία για να βγει κάτι το εξωπραγματικό. Τα κέντρα που έπαιζαν τη λαϊκή μουσική ήταν πάντα γεμάτα, αλλά κάποιος που άκουγε Charms ή Olympians δεν θα άκουγε ποτέ λαϊκά. Ήταν εντελώς διαχωρισμένα. Μέσα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό είδα ότι υπάρχουν τρομερές πηγές από τη λαϊκή μουσική και ήχοι με τους οποίους ο κόσμος θα μπορούσε να διασκεδάσει». Δεν αργεί η μέρα που κουλτούρες των ξένων της Αθήνας θα ενσωματωθούν σε αυτό που ονομάζουμε «ελληνική παράδοση». Και τα νέα παιδιά θα βρουν τρόπο να επεξεργαστούν όλο αυτό το υλικό και να προκύψουν μουσικά υβρίδια που θα είναι κάτι ολοκαίνουργιο. Μιλάμε για το παράδειγμα των Villagers of Ioannina City που, είτε σου αρέσουν είτε όχι, είναι ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να προκύψει από το πάντρεμα του σύγχρονου με το παραδοσιακό (εδώ της ροκ με τα ηπειρώτικα). Το έδαφος είναι παρθένο για πειραματισμούς. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, μπορεί να γίνει μαζικό. «Όλες αυτές οι κλίμακες είναι αποτυπωμένες στο DNA των ανθρώπων εδώ και αυτό λειτουργεί πάρα πολύ» προσθέτει ο Βασίλης. «Το ζήτημα είναι ότι από την Αθήνα λείπει το ποιοτικό χαρακτηριστικό. Το μουσικό τοπίο δεν εναρμονίζεται με τον χώρο, η μουσική είναι τελείως ξένη σε σχέση με το μέρος όπου βρισκόμαστε. Στο Βερολίνο κάπως έχουν αγκαλιάσει την techno μουσική και αποτελεί μέρος της ταυτότητάς τους. Εδώ ποτέ δεν υπήρξε αυτό που λέμε “ο ήχος της Αθήνας”. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αυτό τον ήχο και η Ελλάδα είναι το τέλειο σημείο για να δημιουργηθεί μια μουσική τόσο ιδιαίτερη στο άκρο της Δύσης, δίπλα στην Ανατολή. Αν συνέβαινε, θα δημιουργούσε μια μουσική που κάποιος θα ερχόταν να την ακούσει γιατί δεν θα μπορούσε να το κάνει πουθενά αλλού στον κόσμο». «Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο γενικά. Έχει παίξει ρόλο και η οικονομική κρίση. Είναι η καταλληλότερη εποχή για να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση. Φίλοι με τους οποίους συζητάω από Γαλλία μου λένε ότι είναι η εποχή που αρχίζει να ξεθωριάζει η αφρικανική τρόπικαλ μουσική και ψάχνουν για άλλα είδη και μάλλον θα πάνε προς την Ανατολή. Είναι μια ευκαιρία να δημιουργηθεί ενδιαφέρον για μια νέα διασκέδαση. Προσπαθούμε να απενοχοποιήσουμε τη δημοτική και την παραδοσιακή μουσική. Μας αρέσουν τα κρουστά που έχουν τα παραδοσιακά, ο ρυθμός, και στα κομμάτια μας μπορεί να μην έχουμε το σαξόφωνο αλλά έχουμε το κλαρίνο». «Στην Ελλάδα θέλαμε πάντα να είμαστε πιο Ευρωπαίοι, Δυτικοί, σπουδάζαμε στο εξωτερικό και υπήρχε ένας καθωσπρεπισμός. Το ωραίο είναι ότι υπάρχει μια αίσθηση αλητείας σε αυτά τα είδη, που δύσκολα το ακούς κάπου αλλού, μια αλανιά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ως τρόπος έκφρασης. Έχει δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, ένα πολιτιστικό ενδιαφέρον, και θεωρήσαμε ότι είναι η καταλληλότερη εποχή για να ξεκινήσει το “Νταβαντούρι”. Θέλουμε το Σάββατο να διασκεδάσουμε στην Αθήνα όπως πουθενά αλλού. Όπως παλιά στα μπουζούκια ή στις μπουάτ στην Πλάκα. Θέλουμε να κάνουμε ένα brand που θα το εξάγουμε. Μακάρι η Αθήνα να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μη γίνει το νέο Βερολίνο αλλά η νέα Αθήνα, αυτά πρέπει να δείξουμε και να αναδείξουμε. Ακόμη και στο μπαρ έχουμε φέρει αποστάγματα ελληνικά. Και αυτά φλερτάρουν με αυτό που θα συναντούσες στην Ελλάδα και όχι στο Βερολίνο». Το «Νταβαντούρι» γίνεται κάθε Σάββατο βράδυ στο Bios.Tesla, Πειραιώς 84.

Θέλουμε το Σάββατο να διασκεδάσουμε στην Αθήνα όπως πουθενά αλλού. Όπως παλιά στα μπουζούκια ή στις μπουάτ στην Πλάκα. Θέλουμε να κάνουμε ένα brand που θα το εξάγουμε. Μακάρι η Αθήνα να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μη γίνει το νέο Βερολίνο αλλά η νέα Αθήνα, αυτά πρέπει να δείξουμε και να αναδείξουμε.

Φωτο: Γιάννης Μπαρδόπουλος

q Μένω στην πιο όμορφη γειτονιά του Χαλανδρίου, την εξωτική Τούφα, εκεί όπου οι νέοι μαθαίνουν τα μυστικά των τεσσάρων τροχών και τα παιδάκια έχουν στη διάθεσή τους περισσότερα από τρία πάρκα για ξεσάλωμα.

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

χρήστος αγγελόπουλος

Urban

DJ

Ο Χρήστος Αγγελόπουλος είναι DJ και club promoter στα δημοφιλή Diskotekken events, compiler της συλλογής «Local Heroes» και ιδιοκτήτης της Kontakt Productions. Πλατεία Κλαυθμώνος. Χωρίς σχόλια.

Η Δημοτική Αστυνομία ξανά μαζί μας

Διαθεσιμότητα Η Δημοτική Αστυνομία καταργήθηκε επίσημα τον Σεπτέμβρη του 2013 και περίπου 35.000 δημοτικοί αστυνομικοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

2 Αρμοδιότητες Οι 29 αρμοδιότητες που διαθέτει η Δημοτική Αστυνομία περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη στάθμευση, τον έλεγχο των κοινόχρηστων χώρων, τον έλεγχο κανονισμού καθαριότητας, τη φύλαξη δημοτικών κτιρίων κ.ά.

q Είναι μια ήσυχη, χαλαρή γειτονιά, με μπόλικο πράσινο, ποδηλατόδρομους, παιδικές χαρές και ήρεμο περιβάλλον, οπότε φαντάζει ιδανικό μέρος για να επιστρέφεις, αφού έχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της νύχτας σου εκτεθειμένος στον θόρυβο του κέντρου και τις δυνατές μουσικές. q Αν και η απόσταση από τον πανικό του κέντρου του Χαλανδρίου είναι μικρή, η γειτονιά μας διατηρεί μια πολύτιμη «ησυχία», δίνει μια ψευδαίσθηση χωριού, όπου ακόμα ξέρεις τον απέναντι, βολτάρεις και βλέπεις μπόλικο πράσινο, ενώ τα πάντα είναι σε κοντινή απόσταση. q O δρόμος μας είναι γεμάτος δέντρα, που την άνοιξη ανθίζουν και μαζί με τις αλλεργίες που μας χαρίζουν απλόχερα δημιουργούν ένα υπέροχο τοπίο με αμυγδαλιές, λεύκες, πορτοκαλιές, λεμονιές και άλλα τεράστια δέντρα από τα μέσα των ’70s, οπότε η περιοχή άρχισε σταδιακά να χτίζεται. Είναι φανταστική βόλτα για να καθαρίσει το μυαλό. q Σημεία που επισκέπτομαι συχνά είναι το πάρκο της Ολύμπου για καφέ, ούζα και παιδάκια να ουρλιάζουν, η στρατηγικά τοποθετημένη και πληθωρική Άντζελα για μπίρα στο Stand & Update για το τι συνέβη στη γειτονιά τη βδομάδα που πέρασε, το Στέκι του Αντρέα για φρουτάλια (η ανδριώτικη ομελέτα), γαρδουμπάκια και τρομερό μπιφτέκι, η φρουταγορά της λεωφόρου Πεντέλης για λαχανικά και φρούτα πραγματικά απ’ όλο τον κόσμο.

από τον δημήτρη κυριαζή

1

Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά από τις 15 Οκτωβρίου επέστρεψε στους δρόμους της πόλης η Δημοτική Αστυνομία / ύστερα από δύο χρόνια απουσίας / ο λόγος της απουσίας ήταν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση (Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ), για να ανταποκριθεί στις μνημονιακές της υποχρεώσεις, είχε βρει την εύκολη λύση και είχε εντάξει χιλιάδες δημοτικούς αστυνομικούς απ’ όλη τη χώρα στο μέτρο της διαθεσιμότητας / έτσι, μέσα σε μια νύχτα, δεκάδες ελληνικές πόλεις έμειναν χωρίς Δημοτική Αστυνομία / μαζί τους και η Αθήνα, με αποτέλεσμα ο όποιος έλεγχος υπήρχε επί των ημερών της να περιοριστεί σημαντικά, καθώς το έργο τους ανέλαβαν οι ήδη επιβαρημένοι άντρες και γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. / το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στο κέντρο / η αντικοινωνική στάθμευση έχει γίνει εντελώς ανεξέλεγκτη, καθώς πολλοί Αθηναίοι θυμήθηκαν τον παλιό τους καλό εαυτό / περπατούσα την Κυριακή το απόγευμα στην πλατεία του μετρό στο Γκάζι και είδα με τα μάτια μου 7-8 αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στην πλατεία / προσπαθούσα να μπω στο μυαλό αυτών των ανθρώπων τη στιγμή που αποφασίζουν να καβαλήσουν κοτζάμ πλατεία, δίπλα σε σταθμό του μετρό, με εκατοντάδες πεζούς αριστερά και δεξιά, και να παρκάρουν / σκέφτομαι τις ενοχές και τις τύψεις που με κατακλύζουν κάθε φορά που με πιάνω να κάνω τις δικές μου παρανομίες, να διπλοπαρκάρω με αλάρμ για δύο λεπτά ή να παραβιάζω τον δακτύλιο με την ψυχή στο στόμα / αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται; / αισθάνονται τίποτα κάνοντας κάτι τόσο εξόφθαλμα αντικοινωνικό; / δεν έχουν αγωνία μήπως γυρίσουν και δεν βρουν το αυτοκίνητο στη θέση του; / ή μήπως απολαμβάνουν αμέριμνοι τον φρέντο τους σε ένα από τα καφέ της πλατείας; / φυσικά, δεν είναι μόνο η πλατεία στο Γκάζι / το μπάχαλο έχει ποτίσει την πόλη / παρκάρουν ακόμα και πάνω στην Ακαδημίας / για τη Σόλωνος, εντάξει, εκεί το παρκάρισμα κοντεύει να θεσμοθετηθεί / η Δημοτική Αστυνομία επανέρχεται, λοιπόν, και αν «διαβάζω» καλά τις δηλώσεις του αρμόδιου αντιδημάρχου, του Αντώνη Καφετζόπουλου, ή ερμηνεύω σωστά τα φυλλάδια που μοιράζουν, ο τόνος εκ μέρους της Δημοτικής Αστυνομίας είναι κάπως απολογητικός / οι άνθρωποι σχεδόν μας ζητάνε συγγνώμη που επιστρέφουν και ίσως μας χαλάνε λίγο τη βολή / αντιγράφω από το φυλλάδιο που αρχίζει με τρία «δε(ν)», ένα ζωντανό μνημείο κακής επικοινωνίας / «Δε θέλουμε να διαταράξουμε τη ζωή κανενός» / «Δε θέλουμε να σταματήσεις να κάνεις αυτό που κάνεις και ευχόμαστε κουράγιο και κάθε επιτυχία στην επαγγελματική και προσωπική σου δραστηριότητα» / «Δε θέλουμε να σου προσθέσουμε άλλη μια οικονομική επιβάρυνση στην ήδη δύσκολη καθημερινότητά σου» / ας πούμε ότι κάνουμε πως δεν βλέπουμε αυτό το κακόγουστο «δε», αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω όλο αυτό το απολογητικό ύφος στην εισαγωγή, μέχρι να μπούμε στο «ψαχνό»: «Έχουμε μία αποστολή: να διαφυλάξουμε το πιο πολύτιμο συλλογικό αγαθό των Αθηναίων: τον δημόσιο χώρο» / και μας προειδοποιεί ότι «θα είμαστε αυστηροί με όποιον ιδιοποιείται τον δημόσιο χώρο, παρκάροντας πάνω σε πλατείες, πεζόδρομους και πεζοδρόμια, κλείνοντας ράμπες αναπήρων, λειτουργώντας αντικοινωνικά και σε βάρος του διπλανού του» / η ενημερωτική καμπάνια θα διαρκέσει έως τις 25 Οκτωβρίου, ενώ από την επομένη οι δημοτικοί αστυνομικοί θα βεβαιώνουν κανονικά όλες τις παραβάσεις των οποίων ο έλεγχος προβλέπεται από τις αρμοδιότητές τους και θα επιβάλλουν τα αντίστοιχα πρόστιμα και κυρώσεις / για να δούμε... / η Δημοτική Αστυνομία θα δέχεται τις καταγγελίες των πολιτών μέσω της Γραμμής του Δημότη στον τετραψήφιο αριθμό 1595 όλο το εικοσιτετράωρο και μέσω e mail στο tep@cityofathens.gr.

Τούφα Χαλανδρίου

γειτονιά

(και πιο απολογητική από ποτέ)

q Εδώ και 4 χρόνια είμαι ερωτικός μετανάστης στην περιοχή, που με πήρε από το Πάτημα Χαλανδρίου, το οποίο με τη σειρά του με είχε πάρει με ελεύθερη μεταγραφή από το Μαρούσι, του οποίου ήμουν επιλογή στα drafts στις αρχές των ’90s.

q Ηands down, η Άντζελα είναι ένας άνθρωπος που αν εξέδιδε κάποια στιγμή βιβλίο θα γινόταν sold out σε λίγες εβδομάδες. Ιδιοσυγκρασιακή, πληθωρική, εργασιομανής, κάνει τις καλύτερες ζαμπονοτυρόπιτες (χειροποίητες, έτσι;) και έχει την πιο παγωμένη μπίρα του κόσμου. Οι πάντες περνούν από το μαγαζάκι των 15 τ.μ. για άψογο καφέ και κουβέντα με μια εξτράβαγκαντ κινηματογραφική περσόνα με ιστορίες που οι περισσότεροι θέλουν δύο-τρεις ζωές για να τις ζήσουν. q Εκείνο το υπέροχο γωνιακό σπίτι, δύο δρόμους παραπάνω, κοντά στο μετρό του Χαλανδρίου, με τον φανταστικό κήπο, που θυμίζει εξοχικό στην Τοσκάνη, πόσες φορές το έχω ζηλέψει… q Νομίζω πως το «Jay, είσαι μουνόδουλος» στο τοιχάκι υπερντιζαϊνάτης πολυκατοικίας κοντά στο γήπεδο του Χαλανδρίου τίποτα δεν μπορεί να το κερδίσει. q Επειδή ό,τι ήταν να ειπωθεί για το Χαλάνδρι έχει καταγραφεί με άψογο τρόπο στο Χαλάνδρι που γνώρισα - 19 Έλληνες συγγραφείς γράφουν για το Χαλάνδρι (έκδοση του βιβλιοπωλείου Ευριπίδης), θα σας δώσω τη συνταγή για αυθεντική καρμπονάρα όπως την κάνουν στη Νάπολη (και το Χαλάνδρι). Λεπτομέρειες στο www.lifo.gr.

22.10.15 – lifo

17

σινεμα

18 lifo – 22.10.15

H

Ποιον ρόλο υποδύεται στη νέα, πολυσυζητημένη ταινία η ταλαντούχα ηθοποιός; Πώς βιώνει την ελληνική κρίση, που θέλει να την αποκαλεί «ευρωπαϊκή», και ποια είναι η επόμενη μεγάλη ταινία στην οποία συμμετέχει. Από την Αργυρώ Μποζώνη Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

Αριάν Λαμπέντ θα μείνει στην Ελλάδα μόνο για λίγες ημέρες, για την προώθηση της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου, Αστακός, που βγαίνει από τις 22 Οκτωβρίου στις αίθουσες. «Είναι πάντα ωραίο να είμαι εδώ» είναι η πρώτη πρόταση που λέει. «Ταξιδεύουμε τόσο πολύ για την ταινία αυτή την εποχή, αλλά πάντα μου αρέσει να επιστρέφω στην Ελλάδα – πάντα μου λείπει. Εμένα, βέβαια, μου φαίνεται φυσικό, όταν κάνει κάποιος αυτήν τη δουλειά, να ζει σε πολλές χώρες». Η Αθήνα ήταν μια στάση του μεγάλου ταξιδιού των πολυταξιδεμένων γονιών της Αριάν. Έμεναν συνεχώς σε διαφορετικές χώρες και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έφτασαν στην Ελλάδα και δούλεψαν εδώ, στο Ελληνογαλλικό Σχολείο. Εδώ γεννήθηκε και η Αριάν, έζησε τα πρώτα της χρόνια, τα χρόνια των καλύτερών της αναμνήσεων, όπως λέει, για να μετακομίσει στη συνέχεια στο Φράιμπουργκ, στην Μπουρζ και στη Μασσαλία, όπου σπούδασε θέατρο. Στην Ελλάδα μετακόμισε ξανά όταν γνώρισε την Αργυρώ Χιώτη και ίδρυσαν την ομάδα Vasistas. « Ήρθα εδώ για τον Φάουστ στο Εθνικό, έκατσα να κάνω τις Άλπεις, γνώρισα τον Γιώργο, έκανα το Αttenberg και φύγαμε για το Λονδίνο. Είμαστε εκεί τέσσερα χρόνια. Μου αρέσει το Λονδίνο, είναι ωραία, είναι ευρωπαϊκό αλλά και ανοιχτό στην Αμερική, μάλλον, όμως, μου αρέσει επειδή εξακολουθώ να ταξιδεύω πολύ και δεν μένω συνέχεια εκεί». Η απόφαση να φύγουν και να δουλέψουν στο Λονδίνο ήρθε τη σωστή στιγμή, όπως λέει, σε μια στιγμή που υπήρχε ανάγκη να ανοιχτούν σε νέες εμπειρίες. «Φύγαμε γιατί ξέραμε ότι ήταν η σωστή στιγμή και περισσότερο για τον Γιώργο, που ήθελε να κάνει ταινίες, να μπορεί να πληρώνει τους ανθρώπους και να πληρώνεται και ο ίδιος, να ζει από τη δουλειά του. Αυτό ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει. Εγώ ήδη ταξίδευα και μου φαινόταν πιο εύκολο. Δεν ξέρω αν θα γινόταν αλλιώς. Αύριο μπορούμε να μετακομίσουμε στο Βερολίνο ή στο Λος Άντζελες, δεν θα έχω πρόβλημα. Δεν έχω μετανιώσει για την απόφαση που πήραμε, απλώς θα ήθελα να έρχομαι πιο συχνά στην Ελλάδα. Έχω ακόμα εδώ την ομάδα μου, τους Vasistas, και προσπαθώ να έρχομαι και να ακολουθώ τις πρόβες, γιατί με τα γυρίσματα δεν μπορώ να μένω δύο μήνες συνεχώς, για παράδειγμα». Στον Αστακό του Γιώργου Λάνθιμου η Αριάν Λαμπέντ υποδύεται την καμαριέρα που βοηθά τους μοναχικούς ανθρώπους που καταλύουν σε ένα ξενοδοχείο και είναι υποχρεωμένοι να

βρουν ταίρι πριν μεταμορφωθούν στο ζώο που επιλέγουν. Είναι η νοσοκόμα που βοηθά τον ήρωα να δραπετεύσει στο δάσος όπου ζουν οι μοναχικοί, τον ήρωα που ερωτεύεται ενάντια στους κανόνες. «Ο Αστακός μάς πήρε τρία χρόνια από τη ζωή μας. Είναι πολύ ωραίο που βγαίνει στις αίθουσες, είναι σαν μια γέννα – και είναι πάντα μια χαρούμενη αλλά και δύσκολη στιγμή. Ο Γιώργος είναι πάντα πολύ δύσκολος με τον εαυτό του, εγώ ξέρω ότι είναι μια πολύ καλή δουλειά, πολύ μοναδική και πολύ αστεία. Πιστεύω ότι είναι μια ταινία που διανύει μια διαδρομή και ζει μέσα μας. Δεν κρατάει μόνο τις δύο ώρες που διαρκεί ως ταινία και αυτό είναι κάτι που ψάχνω και ως θεατής στον κινηματογράφο. Θέλω να ταραχτώ, θέλω να αλλάζω ως άνθρωπος, να μεταμορφώνομαι μέσα από μια ταινία, να μου ανοίγονται πόρτες, να σκέφτομαι τα πράγματα αλλιώς. Στον Αστακό υπάρχουν όλα αυτά που νομίζουμε ότι είναι κανονικά στη ζωή μας. Αυτά που τα θεωρούμε αυτονόητα και για τα οποία έχουμε σταματήσει να αναρωτιόμαστε. Ίσως επειδή μέσα μας έχουμε φτιάξει ένα σύστημα πολύ σκληρό, με κανόνες, για να επιβιώσουμε κυρίως. Αλλά φτάνει μια μέρα, ξυπνάς ένα πρωί και λες “γιατί το κάνω αυτό και πόσο κανονικό είναι να βαδίζω εδώ επειδή μου το έχουν πει;”. Νομίζω ότι οι άνθρωποι ακολουθούν κανόνες μέχρι ένα πολύ επικίνδυνο όριο. Αυτός είναι και ο κόσμος του Λάνθιμου και του Φιλίππου. Φτιάχνουν έναν κόσμο με ακραίους κανόνες κι έτσι μπορούμε να δούμε πώς αντιδρούμε σε αυτούς και αν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε, μέχρι πού φτάνουμε με τους κανόνες, πόσο τους τηρούμε και αν η αγάπη υπάρχει. Είναι μια ταινία πλούσια σε επίπεδα, πέρα από τη σχέση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και τα αισθήματά τους».

Ο

Αστακός είναι μια ταινία που θέτει ερωτήματα. Η Αριάν Λαμπέντ ξανασκέφτεται συχνά, λόγω της ταινίας, και ως θεατής της πια, γιατί της αρέσει κάποιος ή γιατί όλοι οι φίλοι της είναι από αυτήν τη δουλειά, από τον κόσμο του σινεμά και του θεάτρου. « Ίσως είναι η λογική της ζωής μου ή ότι η τέχνη έχει μια γλώσσα συγκεκριμένη. Δεν τη βρίσκεις αλλού. Άλλωστε, υπάρχουν τόσο διαφορετικές ιστορίες στη ζωή των ηθοποιών. Εγώ ήμουν Γαλλίδα και ξεκίνησα να κάνω σινεμά στην Ελλάδα. Αυτό είναι πολύ περίεργο, αν το σκεφτεί κανείς. Γνώρισα δύο καλλιτέχνες που λατρεύω, την Αθηνά και τον Γιώργο, και μετά, επειδή πήρα και το βραβείο για το Attenberg, βρήκα ατζέντη στη Γαλλία και έτσι σιγά-σιγά χτίστηκε αυτή η κατάσταση. Στη Γαλλία, για κάποιον περίεργο λόγο, πιστεύουν ότι είμαι ξένη.

Όταν είμαι στη Γαλλία, νιώθω Γαλλίδα αλλά και αουτσάιντερ. Από την άλλη μεριά, ενώ λατρεύω την Ελλάδα, δεν το αισθάνομαι αυτό ως Ελληνίδα αλλά ως ξένη, πάντα βλέπω θετικά τη χώρα, θεωρώ δώρο των γονιών μου το ότι έζησα εδώ και ας είμαι παιδί της Ευρώπης, αν έχει ακόμα νόημα αυτή η λέξη». Το καλοκαίρι που πέρασε η Αριάν ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και πέρναγε όλη τη μέρα μπροστά στην τηλεόραση. « Ένιωθα χάλια. Με απασχολεί πάντα το ελληνικό θέμα ως πρόβλημα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Δεν είναι μόνο το ότι έχω μια σχέση βαθιά και σημαντική με τη χώρα ή ότι ξέρω περισσότερα γι’ αυτήν αλλά ότι νομίζω πως αυτό που συμβαίνει είναι κατά ένα μέρος άδικο. Οι άνθρωποι, δηλαδή, να ζουν με προαποφασισμένα γι’ αυτούς πράγματα και να μην μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης δεν είναι παράδεισος, αλλά δεν βιώνουν με τόση ένταση τα προβλήματα και περιμένει κανείς να υπάρχει αλληλεγγύη μέσα σε αυτή την ένωση των χωρών – εδώ μοιάζει οι μισοί να χρωστούν στους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει για μένα ελληνικό πρόβλημα, αλλά ευρωπαϊκό. Όταν ο ένας βάζει κανόνες στον άλλον, μιλάμε για μια άρρωστη οικογένεια». Η Αριάν παρακολουθεί αδιάκοπα τις δουλειές των νέων δημιουργών στην Ελλάδα και ξέρει καλά πόσο δύσκολη είναι η απόφαση που παίρνει κανείς να κάνει μια καινούργια δουλειά με ελάχιστα οικονομικά μέσα. «Το ότι βράζει από δημιουργούς η Ελλάδα είναι κάτι καταπληκτικό. Στον κινηματογράφο όλοι δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, αλλά το πιο εντυπωσιακό νομίζω πως είναι το θέατρο, πόσο πολλοί άνθρωποι κάνουν παραστάσεις και δουλεύουν σε αυτές. Και εμείς, στους Vasistas, αυτό κάνουμε. Μάλλον κάθε φορά λέμε “ας το κάνουμε” γιατί υπάρχει μια βαθιά ανάγκη που μας οδηγεί και μας τρέφει. Είναι τόσο δύσκολο, αλλά τελικά το θέλεις πολύ, έχεις ανάγκη να εκφραστείς. Και στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα τρόπος να το κάνεις». Η επόμενη ταινία της Αριάν Λαμπέντ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που έχει κάνει μέχρι σήμερα. Σε λίγες μέρες φεύγει για τη Μάλτα, για ένα μέρος των γυρισμάτων της ταινίας δράσης Assassin’s Creed, σε σκηνοθεσία Justin Kurzel, με τον Μάικλ Φασμπέντερ και τη Μαριόν Κοτιγιάρ. «Όταν είσαι ηθοποιός, ποτέ δεν ξέρεις ποιο είναι το επόμενο βήμα. Σε κάποιον μπορεί να φανεί παράξενο ότι ο σκηνοθέτης με διάλεξε επειδή με είδε να παίζω στις Άλπεις. Σ’ εμένα φαίνεται φυσιολογικό, καλύπτει την ανάγκη μου να μαθαίνω διαρκώς καινούργια πράγματα και να ξεκινάω από το μηδέν. Είμαι σαν ένα παιδί που μαθαίνει από την αρχή μια καινούργια γλώσσα». ¶

Η Αριαν Λαμπεντ και ο «αστακος» του Γιωργου Λανθιμου

ινfο Η ταινία Αστακός σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου προβάλλεται στις αθηναϊκές αίθουσες από σήμερα.

22.10.15 – lifo

19

digital life

Ε

ίναι ευχής έργον το γεγονός ότι μια έκθεση τόσο «φρέσκια», στην αιχμή της, όπως η έκθεση-εμπειρία «Digital Revolution», επισκέπτεται την Αθήνα. Μια έκθεση που εξερευνά το παρελθόν, αποθεώνει το παρόν και προαναγγέλλει το μέλλον της ψηφιακής δημιουργικότητας σε μια πληθώρα εφαρμογών τις οποίες αγγίζουμε, φοράμε, χρησιμοποιούμε, αλληλεπιδρούμε με αυτές ή μας ψυχαγωγούν. Το ταξίδι της «Digital Revolution» ξεκίνησε στις 3 Ιουλίου του 2014 από τη λονδρέζικη Barbican, όπως μας ενημέρωσε ο συντονιστής της, Χρήστος Καρράς, στην avant-premiere της, την περασμένη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, και συνεχίστηκε στo Tekniska Μuseet της Στοκχόλμης, όπου παρέμεινε έως τα τέλη Αυγούστου με αλλεπάλληλα sold out – και στις δύο πόλεις. Η Αθήνα αποτελεί την τρίτη πόλη-σταθμό της περιοδείας της. Η έκθεση-επανάσταση, όπως συστήνεται στο ελληνικό κοινό, η οποία φιλοδοξεί «να μας πάρει το μυαλό», εκτείνεται σε πολλά επίπεδα της Στέγης, αλλά και εκτός αυτής, σε δύο διαφορετικές αίθουσες. Εκεί, στην ενότητα της έκθεσης που ονομάζεται «Digital Archaeology», παρουσιάζεται μια πλήρης γκάμα εκθεμάτων από τα ’70s, οπότε πρωτοεμφανίστηκαν τα πρώτα ψήγματα ψηφιακής δημιουργικότητας στον χώρο των εικαστικών τεχνών, του design, του κινηματογράφου, της μουσικής και των videogames, και γίνεται ένα πέρασμα από τις πολύχρωμες οθόνες των ουφάδικων και των πρώτων υπολογιστών των ’80s έως το 2010, όταν οι διάφορες μορφές ψηφιακής τέχνης γνωρίζουν την αποθέωση, έχοντας γίνει πλέον mainstream, καταλαμβάνοντας τις οθόνες και τις τσέπες μας με μορφή

όπως το πρώτο μουσικό sampler όλων των εποχών ονόματι Fairlight CMI του 1979, τo πρώτο drum machine με ψηφιακά samples LinnDrum, αλλά και δείγματα πρωτόλειου κώδικα, όπως videogame της εποχής. Στο ίδιο επίπεδο, όμως, βρίσκουμε και την ενότητα «Our Digital Futures» που παρουσιάζει μια υπερπλήρη εικόνα του «τι μέλλει γενέσθαι» στον χώρο της ψηφιακής δημιουργικότητας, που περιλαμβάνει διαδραστικά πρότζεκτ τα οποία δίνουν έμφαση στον τρόπο που αλληλεπιδρά πια το σώμα με την τεχνολογία, όπως το άκρως εντυπωσιακό «Brainwriter» που σχεδιάστηκε για τον παράλυτο καλλιτέχνη του γκράφιτι, TempOne. Και επειδή η τεχνολογία δεν περιορίζεται στον χώρο του εικονικού ή των οθονών, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να δουν δείγματα από τον χώρο της μόδας –ένα μεγάλο κεφάλαιο που πρόκειται σύντομα να δείξει τα πρώτα δείγματα μετά το μπόλιασμά του με την τεχνολογία–, όπως το «ηλιακό» φόρεμα «Wearable Solar» της σχεδιάστριας Pauline van Dongen και το AETHER, που ανταποκρίνεται στις αλλαγές του καιρού ακόμα και στο Διάστημα! Ανάμεσα στα εκθέματα οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να βιώσουν καλλιτεχνικές δημιουργίες που συνδυάζουν εικόνα και ήχο από καλλιτέχνες όπως η Björk και ο Amon Tobin, ενώ δεν θα πρέπει να παραλείψετε να δείτε και το mixed media έργο «Pyramidi» του πασίγνωστου Αμερικανού μουσικού will.I.am σε συνεργασία με μια ομάδα εικαστικών, που συνδυάζει ό,τι πιο σύγχρονο στον χώρο της αναπαραγωγής μουσικής και 3D προβολής. Να σημειωθεί ότι στον 4ο και στον 3ο όροφο εντός του κτιρίου της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών υπάρχουν δύο ακόμα ενότητες που καλύπτουν τον χώρο των ανεξάρτητων παραγωγών videogames, όπου εκτίθενται ορισμένα από τα

Τι είδαμε στην έκθεση «Digital Revolution» στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Από τον Spyro VJ. Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

Μια ψηφιακη επανα ειδικών εφέ, εφαρμογών κ.ο.κ. Το μάτι σταμάτησε μοιραία στον ALTAIR 8800, τον πρώτο υπολογιστή που μπορούσε να δημιουργήσει ο κάθε χομπίστας στο σπίτι του με οδηγίες από το περιοδικό «Popular Electronics» το 1975, με τιμή που έφτανε, τότε, τα 397 δολάρια. Τον υπολογιστή πάνω στον οποίο δύο νεαροί προγραμματιστές, πειραματιζόμενοι, δημιούργησαν τη γλώσσα προγραμματισμού Altair BASIC, ξεκινώντας μια αληθινή επανάσταση. Τα ονόματά τους ήταν Bill Gates και Paul Allen και λίγα χρόνια μετά θα ίδρυαν τη Microsoft. Προχωρώντας σε εκθέματα και χρονολογίες, δεν θα μπορούσα να μην παίξω μια παρτίδα PONG, τον παππού των videogames, σε ένα αυθεντικό Coin-op του 1975, αλλά και το πρώτο PAC-MAN στην αυθεντική του μορφή στο ξύλινο πλαίσιό του, που με την οθόνη του φώτιζε τα σφαιριστήρια των αρχών του ’80 και τα «ηλεκτρονικά όνειρα» των τότε πιτσιρικάδων. Η ενότητα περιλάμβανε επίσης εκθέματα που δεν μπορούν να μην ενθουσιάσουν τους ακραιφνώς nerds, όπως η πρωτόγονη κονσόλα Odyssey, ο πρώτος Spectrum ZX-80, o πρώτος προσωπικός υπολογιστής της ιστορικής Commodore ονόματι PET, ο Apple II του 1977 και ο παππούς των Mac, Apple Macintosh 128. Παράλληλα, εκτίθενται και άλλα «παλιά μηχανήματα» ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας,

20 lifo – 22.10.15

πλέον εντυπωσιακά δείγματα του χώρου. Στα «εκτός» του κτιρίου βρίσκονται, κατ’ εμέ, τα πλέον εντυπωσιακά έργα που θα προκαλέσουν το δέος και τον θαυμασμό –μικρών ή μεγάλων– επισκεπτών αλλά και θα δώσουν τροφή για πολλή συζήτηση. Πρόκειται για το «Assemblance» από το καλλιτεχνικό δίδυμο Umbrellium. Ένα άκρως εντυπωσιακό, αλλά κάπως σκοτεινό –θα καταλάβετε γιατί όταν μπείτε στην αίθουσα– interactive laser show που προσκαλεί όσους το παρακολουθήσουν σε μια ιδιόμορφη διάδραση με το φως και τον χώρο, όπου το σώμα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενεργοποιεί το αποτέλεσμα. Μην το χάσετε!

Kράτησα για το τέλος το έργο του πρωτοπόρου σκηνοθέτη Chris Milk, «The Treachery of Sanctuary» (2012), που εκτίθεται σε μια αίθουσα του ισογείου του παραπλήσιου σινεμά Odeon. Μια τρίπτυχη διαδραστική εγκατάσταση μεγάλων διαστάσεων που εξετάζει το ζήτημα της καλλιτεχνικής έμπνευσης και τα στάδια που περνάει στο μυαλό, την ψυχή και το σώμα του καλλιτέχνη. Αν και παρακολουθώ τον χώρο των ψηφιακών διαδραστικών μορφών τέχνης από το 2000, αδυνατώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που ένα έργο τέχνης, γενικά, είχε τέτοιο αντίκτυπο επάνω μου. ¶

digital revolution 20 Οκτωβρίου 201510 Ιανουαρίου 2016 Εντός & εκτός Στέγης Ωράριο λειτουργίας: Δευτ.-Πέμ. & Κυρ. 12:00-21:00 (τελευταία είσοδος στις 20:00) Παρ.-Σάβ. 12:0022:00 (τελευταία είσοδος στις 21:00)

ασταση στην Αθηνα

22.10.15 – lifo

21

απο ton m. hulot. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

q Έχω γεννηθεί στην Αθήνα, αλλά έζησα τα δύο πρώτα χρόνια μου στην Αλεξάνδρεια. Τα επόμενα είκοσι τα έζησα στην πλατεία Βικτωρίας. Δεν είχα ερεθίσματα από την περιοχή, σχολείο πήγα στη Λεόντειο και στου Ζηρίδη –αυτά τα σχολεία που φορολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 23%–, έτσι δεν είχα γειτονιά. Έτρωγα σουβλάκια στου Δομάζου, αλλά δεν έπαιζα ποτέ εκεί. Ήμουν ένα σπασικλάκι που διάβαζε πολύ, γι’ αυτό και έπαιρνα καλούς βαθμούς. Νοίκιασα σπίτι στα 18 και ήμουν πάντα πολύ ανασφαλής, όπως είμαι ακόμα. Και με πολλά συμπλέγματα. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα –από τα πολλά που έχω– είναι η πολύ κακή μνήμη. Δεν θυμάμαι, διαγράφω πράγματα κι η αδερφή μου με κοροϊδεύει. Γίνομαι ρεζίλι συνέχεια με την άθλια μνήμη μου, χώρια που δεν αναγνωρίζω και ανθρώπους στον δρόμο. Κι έχω διαβάσει πολύ λιγότερα βιβλία από αυτά που θα ήθελα. Ειδικά πολιτικά βιβλία έχω διαβάσει ελάχιστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι είμαι γυμνός, ότι δεν πατάω πουθενά, κι αυτό φαίνεται, γι’ αυτό πολλές φορές το ρίχνω στο συναίσθημα. Αν δεν μπορείς να κάνεις μια ανάλυση για κάτι, το ρίχνεις στο συναίσθημα. «Φίλες μου, γεια σας», που λέει κι ο φίλος μου ο Κανέλλης.

q Με τους γονείς μου δεν είχα ιδιαίτερα θερμές σχέσεις. Ο πατέρας μου ήταν πάντα απόμακρος, με τη μάνα μου το πράγμα στράβωσε πολύ νωρίς. Μια φορά που με είχε πάει να με κουρέψει έκανα φασαρία και μου είχε πει ότι όταν γυρίσουμε σπίτι θα με δείρει. Και γυρίσαμε σπίτι και με έδειρε. Τίποτα φοβερό, αλλά δεν το ξέχασα ποτέ, επειδή το έκανε οργανωμένα. Την ημέρα που πέθαινε και με ειδοποίησε η αδερφή μου ότι είναι σε κώμα, εγώ έδωσα πρώτα τα θέματα στην εφημερίδα και μετά πήγα στο νοσοκομείο. Όταν έφτασα, είχε πια πεθάνει. Δεν θα συγχωρήσω τον εαυτό μου ποτέ γι’ αυτό.

q Σπούδασα χημικός μηχανικός γιατί στα 18 μου –και υπό την επίδραση των γονιών μου– διάλεξα μια θετική επιστήμη, και μάλιστα την πιο δύσκολη σχολή, για λόγους και προσωπικού στοιχήματος. Πέρασα, τέλειωσα, και παρόλο που δεν κατάφερα να μπω μέσα σε αυτό το πράγμα, έκανα και μεταπτυχιακά…

q Δεν μπορώ να κάνω ρεπορτάζ στον δρόμο, ούτε να παίρνω συνεντεύξεις. Έχω πάρει ελάχιστες συνεντεύξεις στη ζωή μου και αυτές με πολύ άγχος, γιατί ντρέπομαι πάρα πολύ και επειδή δεν αισθάνομαι ότι έχω τις ικανότητες να το κάνω. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να γράφω. Και πάλι όμως, σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, εξακολουθώ να γράφω με την ίδια συστολή και αμηχανία που είχα την πρώτη μέρα. Ζηλεύω τους ανθρώπους που γράφουν εύκολα, παρόλο που μπορεί να παρασυρθούν μερικές φορές και να γράφουν κοινοτοπίες. Υπήρξα τυχερός στο επάγγελμα αυτό και βρέθηκα εδώ από σπόντα. Μου άρεσε πολύ όμως να διαβάζω ξένες εφημερίδες κι έτσι ξεκίνησα. Βρέθηκα στην «Αυγή» όταν ήταν διευθυντής ο μέγας Γιάνναρος, μια εποχή που γράφαμε ελεύθερα, κάναμε συζητήσεις και είχαμε ένα σωρό ερεθίσματα. Υπήρχαν και τα στραβά, βέβαια. Θυμάμαι ότι ήθελα να βάλω κάτι σκιτσάκια της «Libération» για τους τρόπους μετάδοσης του AIDS, που τότε είχε φουντώσει, και το έκοψαν. Ήταν πολύ συντηρητικοί, η Αριστερά ήταν ανέκαθεν συντηρητική.

q Μετά, πήγα στα «Νέα» επί Καραπαναγιώτη – ενδεχομένως με κάποιον άλλο διευθυντή να έκανα τώρα άλλη δουλειά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ο πιο μεγάλος μου δάσκαλος. Δεν είχα μαζί του μια σχέση δημοσιογράφου προς διευθυντή, αλλά μιλούσαμε πολύ, δηλαδή τον άκουγα να διηγείται. Και μου έστελνε βιβλία, συνέχεια. Τα καταβρόχθιζε γιατί διάβαζε με καταπληκτική ταχύτητα και περίμενε να κάνω κι εγώ το ίδιο! Χάρη στον θείο μου, είχα από μικρός τα άπαντα του Δημήτρη Χατζή. Χάρη στον Καραπαναγιώτη, έχω τα άπαντα του Αϊζάια Μπερλίν. Ήταν φοβερή τύχη να γνωρίσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, να ασχοληθεί μαζί σου και να σε αφήνει να γράφεις. Κι έγραφα εντελώς ελεύθερα. Ακόμα γράφω σχετικά ελεύθερα. Μεγάλη υπόθεση αυτή, γιατί η απόλυτη ελευθερία είναι μύθος. Κάτι που διδάσκεται κανείς με τα χρόνια είναι να αυτολογοκρίνεται. Η αυτολογοκρισία δεν είναι κακό, ξέρεις πού βρίσκεσαι, ξέρεις πού κινείσαι, ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Αν θέλεις να κάνεις αντάρτικο, πήγαινε στο βουνό, δεν θα το κάνεις στην εφημερίδα σου.

q Οι εφημερίδες δεν πάνε καλά. Δεν πέφτουν μόνο για οικονομικούς λόγους ή εξαιτίας του

Ίντερνετ, νομίζω ότι πέφτουν και από ευθύνη δική μας, από ατολμία, από ανία. Βαριόμαστε να επεξεργαστούμε λίγο περισσότερο τα κείμενα, κι αυτό το πράγμα γίνεται όλο και πιο έντονο. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο.

q Είμαι λίγο αυταρχικός και politically correct σε κάποια πράγματα και ευτυχώς που δεν διευθύνω εγώ μια εφημερίδα! Δεν μπορώ να δεχτώ οτιδήποτε στο όνομα του διαλόγου. Πιστεύω ότι μια εφημερίδα πρέπει να έχει θέσεις. Να έχει έναν προσανατολισμό. Δεν μπορεί να είναι όλα χύμα στο όνομα της ελευθεροτυπίας. Αυτό ήταν που δεν μου άρεσε στην «Ελευθεροτυπία». Δεν μπορεί να γράφεται οτιδήποτε. Και επίσης πρέπει να υπάρχει μια συνέπεια στο γράψιμο. Δεν μπορείς να είσαι άλλος στην εφημερίδα και άλλος στο facebook.

q Ένας δημοσιογράφος

δεν γίνεται να είναι πραγματικά αντικειμενικός. Η αντικειμενικότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως ευθύνη για όλα αυτά που γράφεις, ακόμα κι όταν τα γράφεις με ψευδώνυμο, ακόμα και όταν δεν τα υπογράφεις. Έχεις ευθύνη γι’ αυτά. Σήμερα δίνεται λιγότερη σημασία στην ακρίβεια – κάτι που εμένα πάντα με στοίχειωνε. Πρέπει να είσαι ακριβής, δεν μπορείς να είσαι στο περίπου, ότι μπορεί να μην έγινε έτσι, αλλά δεν βαριέσαι. Αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνουν κάποιοι από τους νεότερους, το έχω προσέξει πολλές φορές. Εγώ, όταν κάνω ένα λάθος και μου το επισημάνουν εκ των υστέρων, σκάω…

q Ήμουνα πάντα βολεμένος. Δεν δοκιμάστηκα στη ζωή μου. Δεν δοκιμάστηκα από τη φτώχεια, δεν δοκιμάστηκα από αρρώστιες. Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι καταλαβαίνεις τη φτώχεια, την προσφυγιά, αν δεν τις έχεις ζήσει. Τις παρατηρείς, αν είσαι ευαίσθητος άνθρωπος και τίμιος μπορείς να τις προσεγγίσεις, αλλά δεν μπορείς

Μιχάλης Μητσός Δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στην πλατεία Βικτωρίας, ζει στη Νέα Σμύρνη. Πιστεύει πως η ατολμία και η ανία είναι οι λόγοι που πέφτουν οι εφημερίδες.

22 lifo – 22.10.15

Μιχάλης Μητσός

οιAθηναίοΙ

να τις καταλάβεις, αν δεν τις έχεις νιώσει στο πετσί σου. Μια κυρία που μένει στην πολυκατοικία μου και διαβάζει ανελλιπώς τα κείμενά μου στα «Νέα» διάβασε το βιβλίο μου και μου είπε «ώρες-ώρες τσαντίζομαι τόσο πολύ γιατί βγάζεις κάτι δεξιό και φαίνεται πόσο βολεμένος είσαι, ρε παιδί μου». Μου έκανε εντύπωση αυτό από μια κυρία που δεν με ξέρει καθόλου. Προφανώς έχει δίκιο.

q Ήμουν πάντα του γραφείου, της ασφαλούς και εύκολης δημοσιογραφίας. Κάθεσαι στο γραφείο σου και διαβάζεις και γράφεις. Γι’ αυτό λέω ότι μετέγραφα πάντα ιδέες που θεωρούσα ενδιαφέρουσες, δεν παρήγα ιδέες. Όπως είχε πει κάποιος πρώην υπουργός, «είμαι επινοούμενος, δεν είμαι διανοούμενος». Αυτό που κάνω, όμως, πιστεύω ότι το κάνω καλά. Έκανα λίγα ταξίδια στη ζωή μου, αν και μου αρέσουν πολύ, και η συνάντησή μου με τον Κλάουντιο Μάγκρις στην Τεργέστη ήταν πολύ γλυκιά και πολύ ωραία, γιατί μιλήσαμε για πράγματα που ενδιέφεραν εμένα, δηλαδή για τη φιλία, τον θάνατο, τον έρωτα, τέτοια πράγματα. Δεν μιλήσαμε τόσο για τα βιβλία του. Ίσως επειδή εγώ δεν μπορούσα να πάρω μια συνέντευξη για τα βιβλία του. Αλλά το πήγα εκεί που ήθελα και ήταν πολύ ωραίο το αποτέλεσμα. Θυμάμαι και τον πρώτο αριθμό της κοπέλας του, όπως μου τον ανέφερε τραγουδιστά, πενήντα χρόνια μετά.

q Ένας δημοσιογράφος δεν πρέπει να μιλάει. Εδώ και 30 χρόνια που γράφω, πάντα είχα και έχω την αίσθηση ότι η δική μου η άποψη δεν έχει και μεγάλη σημασία. Δεν ενδιαφέρει. Θα περάσει με κάποιον τρόπο, αλλά αυτό που προέχει είναι η πληροφορία και όχι η άποψη. Αυτό που επεδίωκα πάντα ήταν να περνάει μια πληροφορία στον αναγνώστη. Κάτι να παίρνει, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί μου ή με το θέμα που έχω διαλέξει. Μου άρεσε πάντα το ψαχνό στο έντυπο, τα μεγάλα κείμενα και τα φοβερά ρεπορτάζ, γι’ αυτό μου αρέσουν o «New Yorker» και το «New York Review of Books» – προϊόντα πραγματικής δουλειάς. Αυτό όμως στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γίνει. Δεν έγινε, κι αν έγινε, δεν είχε επιτυχία. Δεν το ζητάει ο αναγνώστης. Υπάρχουν και οικονομικοί λόγοι φυσικά. Έχει σχέση και με το πώς γράφεται το μεγάλο κείμενο. Όταν επί σειρά ετών τα μεγάλα κείμενα ήταν σεντόνια που δεν διαβάζονταν, φτάσαμε σε αυτό το πράγμα. Ένα πολυσέλιδο κείμενο του «New Yorker» είναι ένα συναρπαστικό κείμενο, είναι λογοτεχνία.

q Οι νέοι δεν διαβάζουν λογοτεχνία

όσο θα έπρεπε. Θυμάμαι τον Jean Daniel, τον ιδρυτή του «Nouvel Observateur», ο οποίος το πρώτο πράγμα που έλεγε πάντα όταν ένας υποψήφιος δημοσιογράφος τον ρωτούσε τι θα έπρεπε να κάνει ήταν «να διαβάζεις λογοτεχνία». Έγραψε κάποτε για μια κοπέλα που του είπε «θέλω να γίνω δημοσιογράφος και να πάω στη Χιλή» και τη ρώτησε αν έχει διαβάσει Νερούδα και Γκαμπριέλα Μιστράλ. «Όχι», του είπε αυτή, «αλλά τι σχέση έχει, δημοσιογράφος θέλω να γίνω». «Μα», της λέει, «οι συγγραφείς πιάνουν την ψυχή της χώρας. Αν δεν έχεις διαβάσει τους συγγραφείς, δεν μπορείς να “μπεις” στη χώρα. Άρα, δεν μπορείς να γίνεις δημοσιογράφος». Στην ελάχιστη διδακτική εμπειρία μου στο Πάντειο δεν είχε νόημα να πεις στα νέα παιδιά πώς να γράφουν, εμένα δεν μου έδωσε κανείς καμία οδηγία. Τους έλεγα, όμως, να διαβάζουν λογοτεχνία. Κι αν μπορούν, να ταξιδεύουν. Να ταξιδεύεις, να ανοίγει ο ορίζοντάς σου, να έχεις ερεθίσματα και να διαβάζεις. Μετά έρχεται μόνο του.

q Ο Νίκος Γκιώνης, ιδιοκτήτης των εκδόσεων Πόλις που πίστεψε σ’ εμένα και με ενθάρρυνε να γράψω το

q Ο έρωτας είναι κάτι συναρπαστικό, αλλά είναι και κάτι τρομακτικό. Είναι κάτι εντελώς προσωπικό και διαφορετικό για τον καθέναν. Τι σημαίνει έρωτας; Ταυτίζεται με την αποκλειστικότητα, τη μονογαμία; Άλλοι το θεωρούν προφανές, άλλοι όχι. Εμένα με ιντρίγκαρε πάντα αυτό το κίνημα του πολυερωτισμού, δηλαδή θεωρώ ότι ο ερωτευμένος άνθρωπος, ο οποίος είναι εξ ορισμού κλειστός –δεν είναι ανοιχτός σε ερεθίσματα επειδή είναι ερωτευμένος, επειδή φοβάται ενδεχομένως ή δεν ενδιαφέρεται να ανοιχτεί–, είναι συντηρητικός. Εάν, πάλι, ανοιχτείς, κινδυνεύεις να παρασυρθείς.

q Είχα πάντα φόβο με την ηλικία, την αίσθηση ότι μεγαλώνεις και αλλάζεις. Εγώ δεν αισθάνομαι ότι μεγαλώνω, ότι κουράστηκα, αισθάνομαι περίπου όπως αισθανόμουν και πριν από είκοσι χρόνια. Η πραγματικότητα είναι άλλη όμως. Το βλέπεις από τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι. Στην εφημερίδα ανακαλύπτεις ότι εκεί που ήσουν ο πιτσιρίκος ο οποίος άκουγε, ξαφνικά είσαι ο πιο μεγάλος. Αυτό είναι σοκ. Και από το σημείο αυτό μέχρι να φας πόδι από την εφημερίδα, ευγενικά φυσικά, δεν είναι μεγάλη η απόσταση.

q Πιστεύω ότι πρέπει να έχει κανείς αρχές στη ζωή του, και κάθε τόσο να τις παραβιάζει. Να, όπως έκανα εγώ με αυτήν τη συνέντευξη. Και μια φράση που με σημάδεψε είναι «απόλαυση και ενοχή». Όπως το τραγουδάει ο Λέοναρντ Κοέν στο «Famous blue raincoat». Κι όπως ακριβώς το τραγουδάει η Λάσα ντε Σέλα στη συγκλονιστική «Εξομολόγηση». Ήταν ο εναλλακτικός τίτλος για το βιβλίο μου. Τελικά, προτιμήσαμε το Οι ιστορίες θα μας σώσουν.

Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι καταλαβαίνεις τη φτώχεια, την προσφυγιά, αν δεν τις έχεις ζήσει. Τις παρατηρείς, αν είσαι ευαίσθητος άνθρωπος και τίμιος μπορείς να τις προσεγγίσεις, αλλά δεν μπορείς να τις καταλάβεις, αν δεν τις έχεις νιώσει στο πετσί σου.

24 lifo – 22.10.15

☛

βιβλίο Οι ιστορίες θα μας σώσουν, διάβαζε τα χειρόγραφα που του έστελνα και μου έλεγε ότι προτιμούσε τις ιστορίες από τις πολιτικές αναλύσεις. Χωρίς τον Γκιώνη, δεν θα είχα κάνει τίποτα. Βρίσκω ότι οι ιστορίες είναι αυτές που έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Θυμάμαι κάποια που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Craiglist, ένα διεθνές site μικρών αγγελιών, και με είχε συγκλονίσει. Ήταν η ιστορία ενός αεροπόρου που είχε ρίξει 48 βόμβες στο Ανόι –στον πόλεμο του Βιετνάμ– και όταν γύρισε στην Αμερική παρασημοφορήθηκε, δεν μπορούσε όμως να ζήσει με αυτό το πράγμα και αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς του ’73, έβρεχε κι αυτός κυκλοφορούσε στους δρόμους σαν χαμένος. Μπήκε κάτω από ένα στέγαστρο και είδε εκεί μια γυναίκα που προσπαθούσε να προστατευτεί από τη βροχή και τρελάθηκε. Του άρεσε πάρα πολύ, ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε δει ποτέ στη ζωή του. Έπιασαν κουβέντα και πήγαν σε ένα καφέ να συνεχίσουν κι εκεί είπαν ο καθένας την ιστορία του. Κάποια στιγμή πήγε στην τουαλέτα και όταν γύρισε η γυναίκα δεν ήταν εκεί, είχε φύγει. Δεν την ξαναείδε ποτέ, αλλά η συνάντηση μαζί της του έσωσε τη ζωή. Σαράντα χρόνια μετά, όταν είχε πεθάνει και η γυναίκα του και ο γιος του και ήταν μόνος και πάλι, έβαλε μια αγγελία σε αυτό το site που έλεγε «όπου κι αν είσαι, είσαι μαζί μου και όταν βρέχει είσαι ακόμα περισσότερο μαζί μου». Είναι η ιστορία ενός ανώνυμου ανθρώπου, αλλά όταν τη διάβασα με συγκλόνισε.

ΙNFO Το βιβλίο του Μιχάλη Μητσού Οι ιστορίες θα μας σώσουν, Ένα ημερολόγιο του 2014 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Ο Μιχάλης Μητσός αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» (είναι αρχισυντάκτης στο «Διεθνές»).

Τhe Good LiFO

τ ησ ε

β δ ομ

α δ ασ

εχεισ γουστο

ρωτα τον υπευθυνο

crash test

η α γ ορ α

σπιτι

για τους καλογουστους barmen!

personal shopper

Μια καλή ιδέα για όσους φτιάχνουν κοκτέιλ στο σπίτι. Τα όμορφα καλαμάκια που βλέπετε στη φωτογραφία τα πρωτοείδαμε μετά το καλοκαίρι σε πολλά μπαρ της πόλης, να κοσμούν ωραία κοκτέιλ. Επαινέσαμε το γούστο του κάθε μαγαζάτορα που ανακάλυψε και παρήγγειλε αυτό το ευφάνταστο αξεσουάρ! Σε πρόσφατη βόλτα στα καταστήματα Tiger ανακαλύψαμε πως μπορείτε κι εσείς να τα έχετε στο

σπίτι σας, και μάλιστα σε πολλά, διαφορετικά σχέδια. Είναι φτιαγμένα από πεπιεσμένο χαρτί και κυκλοφορούν σε τρεις αποχρώσεις. Όσο βρίσκεστε στα Tiger δείτε όλο τον εξοπλισμό που διαθέτουν για τη διοργάνωση πάρτι αλλά και τα χιλιάδες ακόμα μικροπράγματα που κοσμούν τα ράφια τους και διατίθενται σε οικονομικές τιμές. www.tiger-stores.gr/

22.10.15 – lifo

25

personal shopper

ΡΩΤα ΤΟΝ υπευθυνο

VANS Τα θρυλικά Sk8-Hi MTE από τη Vans επιστρέφουν ανανεωμένα και έτοιμα για τον χειμώνα του 2015. Το απόλυτο snicker. www.vans.eu

ΤΗΕ REAL INTELLECTUALS

å

Αυτά είναι μερικά από τα ωραιότερα κράνη που έχουμε δει πρόσφατα. Εδώ, μια πειραγμένη εκδοχή του παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας, ζωγραφισμένη άψογα στο κράνος. www.therealintellectuals. com

Κύριος Νίκος [κατάστημα με χημικά - αέρια - χρώ-

ματα - εκρηκτικά, π. ρουμπουλάκης, σωκράτους 30, αθήνα] Τι πουλάτε στο μαγαζί; Πρώτες ύλες καλλυντικών φαρμάκων, λάδια, αιθέρια έλαια. Χημικές ουσίες, δοκιμαστικούς σωλήνες, ογκομετρικούς κυλίνδρους, χωνιά, κουτιά πορσελάνινα για χημεία, εργαστήρια, φαρμακεία. Πλαστικά είδη συσκευασίας, μπουκάλια για εργαστήρια ή συσκευασίες. Ζυγούς, αλκοολόμετρα, μουστόμετρα, για διαδικασίες απόσταξης και για πειράματα. Ποιοι ψωνίζουν; Εκτός από επαγγελματίες, έρχονται και πολλοί ιδιώτες που ασχολούνται με την αρωματοποιία, την παρασκευή καλλυντικών, τη σαπωνοποιία. Υπάρχουν και αυτοί που ψωνίζουν δοκιμαστικούς σωλήνες ως βάζα και διάφορα γυάλινα δοχεία για διακόσμητικά. Έρχονται πολλές φορές από μπαρ και παίρνουν δοκιμαστικούς σωλήνες με τις βάσεις τους. Πόσο κοστίζουν οι δοκιμαστικοί σωλήνες; Εξαρτάται από το μέγεθος. Ξεκινάνε από 0, 50 ευρώ. Ποιο είναι το πιο περίεργο αντικείμενο που έχετε; Οι γυάλινες βεντούζες. Τις χρησιμοποιούσαν παλιά οι γιαγιάδες για το κρύωμα. Τότε δεν υπήρχε άλλος τρόπος, δεν υπήρχε αντιβίωση. Αγοράζει πάρα πολύς κόσμος βεντούζες, κάθε ηλικίας πελάτες, ειδικά οι νέοι. Πόσο κοστίζει η βεντούζα και ποια είναι η διαδικασία εφαρμογής; Η καθεμία έχει 3 ευρώ και χρειάζεσαι γύρω στις 4 για την πλάτη. Παίρνεις ένα πιρούνι, κόβεις ένα κομμάτι βαμβάκι και το τυλίγεις γύρω από το πιρούνι, εμποτίζοντάς το με λίγο οινόπνευμα, ώστε να σφίξει γερά. Ανάβουμε το βαμβάκι, περνάμε «γρήγορα» το στόμιο της βεντούζας από το αναμμένο πιρούνι και την τοποθετούμε στην πλάτη, εκτός από τη σπονδυλική στήλης και τα νεφρά. Αν φουσκώσει το δέρμα στην περιοχή όπου θα εφαρμοστεί η βεντούζα, σημαίνει ότι το κρύωμα θα φύγει επιτυχώς. Τι ώρες λειτουργεί το κατάστημα; Δευτέρα με Παρασκευή, 8:30-15:00, εκτός από Σάββατο. Δεν έχουμε ωράριο καταστημάτων

ç

CANNONDALE HOOLIGAN Με 20’’ ρόδα, αλουμινένιο σκελετό, μονόμπρατσο πιρούνι, 3 εσωτερικές ταχύτητες Shimano Nexus και μηχανικά δισκόφρενα, αυτό το ποδήλατο είναι ιδανικό για μετακινήσεις στην πόλη. www.tsirikosbikes.gr.

í

FRANKLIN MARSHAL Εξαιρετικό τουίστ πάνω στο κλασικό πια καρό πουκάμισο, με μανσέτες μανικιών με ρίγες σε κολεγιακό στυλ. www.franklinandmarshall.com/gr

crash test

ç

5

γλομποι φωτιστικα 26 lifo – 22.10.15

Diamond Light

Concave

Διακοσμητική λάμπα

Globe

Globe

Λάμπα αλογόνου Ε27-18W, σχεδιαμένη και κομμένη σαν διαμάντι στη Σουηδία απο τον Eric Therner.

40 ευρώ

Λάμπα αλογόνου αποτελούμενη απο 3 μέρη: Ε27 ντουί, λαμπάκι G9 και κρυστάλλινη μπάλα. Αν καεί το λαμπάκι μέσα, την ξεβιδώνεις και το αλλάζεις.

40 ευρώ

Σωληνωτή με νήμα, τύπου Εdison. Ντιμαριζόμενη E2740W. 12 ευρώ

Διακοσμητική λάμπα 125 mm, με σπιράλ νήμα, τύπου Εdison. Ντιμαριζόμενη E27-40W. 12 ευρώ

Διακοσμητική λάμπα 125 mm με νήμα, τύπου Εdison. Ντιμαριζόμενη E27-40W. 12 ευρώ

τα προϊοντα ειναι απο το paraphernalia, ι παπαρηγοπουλου 15, αθηνα

εχεισ γουστο!

MARΩ MARTZH

ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΜΟΔΑΣ

Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από την επαφή σου με τη μόδα και τα ρούχα; Η πρώτη που θυμάμαι είναι να προσπαθώ να αλλάξω κάθε ρούχο που έπεφτε στα χέρια μου, επειδή φαντασιωνόμουν πως θα το κάνω κάτι καλύτερο. Στην εφηβεία πώς ντυνόσουν; Ο μπαμπάς έτρεμε όταν είχαμε κάποια κοινωνική υποχρέωση. Στην επαρχιακή πόλη της Κοζάνης ήμουν δακτυλοδεικτούμενη, και όχι απαραίτητα με θετικό πρόσημο. Στο γραφείο της διευθύντριας, συχνές οι συστάσεις για το καθωσπρέπει μαθητικό ντύσιμο. Και τέλος, επειδή μου άρεσε η μοναδικότητα, ένας γαλλικός κατάλογος για αγορές μου φαινόταν σωτήρια λύση εκείνη την εποχή. Τι δεν θα μπορούσες με τίποτα να φορέσεις; Ρούχα που είναι στη μόδα. Μπορεί να επηρεάζομαι ανά περιόδους, αλλά δεν αντέχω να ακολουθώ τάσεις και να βλέπω βιτρίνες να περπατάνε στον δρόμο. Τα fashion blogs έχουν κάνει καλό ή κακό στη μόδα; Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και καθετί εξαρτάται από το πώς το χειρίζεται ο καθένας και για ποιον σκοπό. Από τη μία, είναι ένας γρήγορος και άμεσος τρόπος να αναδειχθεί η δουλειά ενός σχεδιαστή και να έχει μεγαλύτερη απήχηση, από την άλλη ενέχει τον κίνδυνο της δημιουργίας λανθασμένης ερμηνείας και αντιγραφής των προτύπων. Έχεις κάποια φετίχ στα ρούχα; Έχω πολλά. Το πρώτο πρότζεκτ που κλήθηκα να επιλέξω και να ολοκληρώσω, για το πτυχίο μου, είχε τίτλο «Fetish Transformation». Ένα από αυτά είναι η εμμονή μου με τη διχρωμία. Δεν είναι κάτι που συνειδητά απέκτησα, μάλλον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοσύνθεσής μου.

kειμενο μαρινα πετριδου

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Τι φόρας σήμερα; Πόσο κοστίζει το κάθε κομμάτι; Σακάκι-ευγενική χορηγία (κλοπή) από την γκαρνταρόμπα της μαμάς. Παπούτσια Jeffrey Campbell. Αν και κοστίζουν, είναι ένα απ’ τα φετίχ μου... Πότε έκανες τα κοτσιδάκια; Πώς και το αποφάσισες; Είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχολογία μου να αλλάζω τα μαλλιά μου. Η πρώτη φορά ήταν το 2010. Το έκανα για να μακρύνω με ανώδυνο και ιδιαίτερο τρόπο τα τότε κοντά μαλλιά μου. Μετά το ποπ, δεν είχε στοπ. Τι θα παρουσιάσεις στην Εβδομάδα Μόδας; Αυτό το πρότζεκτ αφορά τον μινωικό πολιτισμό.

H μινωική θεά κυριαρχούσε στο σύμπαν και επηρέαζε την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Ο στόχος μου ήταν η επιστροφή της θηλυκής θεότητας μέσα από τη γραμμή των ρούχων. Εξού και ο τίτλος «Blurred lines and Times». Σε ποιον απευθύνεσαι; Δεν μπορώ να δώσω μια σαφή απάντηση σ’ αυτό. Το σίγουρο είναι πως σε αυτήν τη συνθήκη εγώ είμαι πομπός και όπου υπάρχει πομπός, υπάρχει και δέκτης. Η Μάρω διαγωνίζεται στις 25 Οκτωβρίου στα New Designers Awards της 18ης Athens Xclusive Designers Week.

22.10.15 – lifo

27

Τhe Good LiFO

Swatch Aπο τη νέα σειρά της κολεξιόν Φθινόπωρο-Χειμώνας 2015, ρολόι σε μαύρο χρώμα, με φλούο κίτρινο καντράν.

Adidas

Market Research

επιμελεια: the lifo team

Τα adidas Originals και η Rita Ora επιστρέφουν με δύο συλλογές που μας ταξιδεύουν στο Διάστημα για τη σεζόν Φθινόπωρο/Χειμώνας 2015. Έτσι, το απόλυτο fashion icon ντύνεται με τη συλλογή «Mystic Moon» που εμπνέεται από τις επιφάνειες και τις σκιάσεις του φεγγαριού, ενώ στη συλλογή «Space Shifter» η Rita Ora γίνεται η βασίλισσα του σύμπαντος και μας ταξιδεύει έξω από αυτόν το πλανήτη. Δείτε το video της συλλογής εδώ: http:// youtu.be/ybg_aCgWGU4.

Οπτικά Karakassis

party time!

Tην Τρίτη 27/10 ο Μαύρος Γάτος κλείνει 5 χρόνια και το γιορτάζει από νωρίς το βράδυ με ένα ολονύχτιο πάρτι με όλους τους DJs, αλλά και ολοκαίνουργια κοκτέιλ! Μαύρος Γάτος, Κωλέττη 42, Εξάρχεια

Στo κατάστημα οπτικών Karakassis οι εξιδεικευμένοι και έμπειροι επαγγελματίες θα σας βοηθήσουν να επιλέξετε τα κατάλληλα για εσάς οπτικά ανάμεσα στην πιο ιδιαίτερη και μοναδική vintage συλλογή γυαλιών οράσεως της πόλης, σε τιμές που απευθύνονται σε όλο το καταναλωτικό κοινό. Στο κατάστημα οπτικών Σόλωνος 50 & Ομήρου (210 3613366).

OTE Οι συνδρομητές του OTE TV θα μπορούν απολαύσουν όλες τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ στo νέο κανάλι OTE CINEMA 007. Το κανάλι λειτουργεί από τις 16 Οκτωβρίου και θα προβάλλει ταινίες του Bond έως τις 15 Νοεμβρίου. Το 24ωρο πρόγραμμα του OTE CINEMA 007 περιλαμβάνει επίσης σπάνιο αρχειακό υλικό από τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ, όπως ντοκιμαντέρ, αφιερώματα, συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές και behind-the-scenes. Η πολυαναμενόμενη 24η ταινία Τζέιμς Μποντ θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας μας στις 12 Νοεμβρίου, και στην Αμερική στις 6 Νοεμβρίου. Ο OTE TV έχει εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα για την πρώτη τηλεοπτική προβολή της ταινίας στα κανάλια OTE CINEMA το 2016. Στα κινηματογραφικά κανάλια του ΟΤΕ TV οι τηλεθεατές απολαμβάνουν περισσότερες από 500 πρεμιέρες και 2.000 ταινίες τον χρόνο και περισσότερες από 100 δημοφιλείς ξένες σειρές.

Apivita Από τη νέα σειρά περιποίησης μαλλιών, νέες μάσκες, χωρίς σιλικόνη, αλλά με φυσικές συνθέσεις που φτάνουν πλέον το 96%-97%! Τα νέα προϊόντα είναι πλούσια σε φυτικά εκχυλίσματα, περιέχουν όμως και το σύστημα προστασίας Bio Cotton, αποκλειστική καινοτομία της Apivita. Για μαλλιά γεμάτα υγεία, ζωντάνια, ενυδάτωση, προστασία αλλά και πειθαρχία στο styling.

28 lifo – 22.10.15

Week

εγκαινια - πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 30

αφιέρωμα

ζωδια

Περιστέρι, από τις πιο όμορφες περιοχές της πόλης. Σελ. 35

Οι προβλέψεις της εβδομάδας από τη Μαριβίκυ Καλλέργη. Σελ. 37

Μιχάλης Δέλτα Mιλάει στη LifΟ, λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του νέου του δίσκου «Life is now» από την Inner Ear. Συνέντευξη στη Φώφη Τσεσμελή (DJ Fo). σελ. 34

Κύριε Χίντλστον, πιστεύετε στα φαντάσματα; «Όταν ήμουν μικρός, φοιτούσα εσωτερικός σε σχολείο. Το πιο συνηθισμένο παιχνίδι των μαθητών ήταν να φοβίζει ο ένας τον άλλον. Συχνάζαμε, λοιπόν, στο παρεκκλήσι του σχολείου που μας είχαν πει πως ήταν στοιχειωμένο και πείθαμε τον εαυτό μας πως το κατοικούσαν πνεύματα. Προσωπικά, δεν τα είδα ποτέ, και παρά την επιστημονική εξήγηση φίλων που έχουν ειδικευτεί στις Φυσικές Επιστήμες πως υπάρχουν, τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Όποτε μπαίνω σε ένα οίκημα και ανατριχιάζω, αργότερα μαθαίνω πως κάτι φρικιαστικό έχει συμβεί στον ίδιο χώρο, στο παρελθόν. Αυτό, σε συνδυασμό με τη ζωηρή μου φαντασία!». Αυτή είναι η εμπειρία ή, μάλλον, η αίσθηση επί του θέματος του πρωταγωνιστή του Πορφυρού Λόφου, Τομ Χίντλστον, ο οποίος περιγράφει το γοτθικό δράμα του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ως «μια ιστορία αγάπης που με τη σειρά της αναρωτιέται τι είναι η αγάπη». Καταλήγει, πολύ σωστά, πως σε όλη μας τη ζωή λαμβάνουμε αποφάσεις που προκύπτουν είτε από έρωτα είτε από φόβο. Και η ταινία αποφασίζει να ακολουθήσει τα μονοπάτια της καρδιάς, ακόμη κι αν ο Λόφος που στεγάζει τη βασανισμένη σχέση της Ίντιθ, του Τόμας και της αδελφής του, Λουσίλ γίνει Πορφυρός από το αίμα. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, σελ. 32 22.10.15 – lifo

29

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

28ΟΥ 2 2 ΒΡΙ

στο six d.o.g.s

Ω

Top

7

EVENTS ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

1. Mario Merz /

Numbers are Prehistoric

☛ stop the press !

Deadly Combination, Athens on Fire. To An Club παίρνει φωτιά για ένα τριήμερο, από 23 ως 25/10, με Ευθύμη, Μικρό Κλέφτη, Λόγο Απειλή, Θύτη, Κανόνα, Μόνιμο Κάτοικο και ένα σωρό ονόματα της εγχώριας χιπ χοπ σκηνής.

Η πρώτη έκθεση που έγινε ποτέ σε μουσείο στην Ελλάδα με έργα του Mario Merz, ενός από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του κινήματος της Arte Povera. Η έκθεση-επισκόπηση που διοργανώνεται σε συνεργασία του ΝΕΟΝ με το Fondazione Merz και επιμελείται ο Paolo Colombo φιλοδοξεί να φωτίσει την πολυπρόσωπη πρακτική του Mario Merz. Ο τίτλος της έκθεσης, «Numbers are prehistoric», προέρχεται από το βιβλίο του Mario Merz, I want to make a book right now (1989), και εκφράζει την ανάγκη που τον παρακίνησε να ασχοληθεί και να αφοσιωθεί στην τέχνη, την πολιτική, τη ζωή. Με αυτήν τη φράση ο καλλιτέχνης εννοεί ότι οι αριθμοί υπήρχαν πριν από την Ιστορία και εξελίσσονται στο άπειρο παράλληλα με την εξέλιξη της Γης και του σύμπαντος. Παρουσιάζοντας υλικό που δεν έχει εκτεθεί ξανά, η έκθεση ισορροπεί μεταξύ της εικαστικής τέχνης και της γραπτής έκφρασης, ακολουθώντας τον ιδιαίτερο τρόπο του Merz, ο οποίος αντιμετωπίζει τα κεντρικά θέματα στην τέχνη του χρησιμοποιώντας γραμμές, αριθμούς και λέξεις. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα διαμορφωθεί παράλληλο πρόγραμμα μαζί με την ομάδα ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ, με ιδιαίτερη έμφαση στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα και σε συνεργασία με τον συγγραφέα Απόστολο Δοξιάδη. r Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 22/10/201531/01/2016 ΦΕΣΤΙΒΑΛ

2. Break the Chain Festival

Με αφορμή την Πανευρωπαϊκή Ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων διοργανώνεται στις 24 και 25 Οκτωβρίου ένα φεστιβάλ πολλαπλών δράσεων στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, με κεντρικό σύνθημα «Μη μένεις αμέτοχος/η» και στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού στο θέμα του trafficking.

30 lifo – 22.10.15

Θέατρο, χορός, μουσική, προβολές, εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις, όλες οι μορφές τέχνης «μιλούν» με τη δική τους γλώσσα για το θέμα της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο μέσα από τη συμμετοχή καλλιτεχνών, δημιουργικών πολιτών, οργανώσεων και ιδρυμάτων της Κοινωνίας των Πολιτών. Παράλληλα, στον ίδιο χώρο οργανώνονται αλλεπάλληλα workshops για παιδιά και ενήλικες που σκοπεύουν να προσεγγίσουν βιωματικά το θέμα της ανθρώπινης εμπορίας, ενώ θα πραγματοποιηθεί και μία σειρά από πρωτότυπες ομιλίες για να φωτίσουν το θέμα από διαφορετικές πτυχές. r Break the Chain Festival, 24-25/10, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, ελεύθερη είσοδος, www. breakthechain.gr

Μario Merz, Untitled, 1973, felt pen, ink, pencil on paper, 33,5x23,8 cm, Private Collection

ΟΚΤ

4. Death and Vanilla Με λίγα λόγια, τώρα που δεν υπάρχουν οι Broadcast για να αντιπροσωπεύουν την ονειρική εστέτ ποπ με αναφορές στα κομψά ’60s, οι Σουηδοί Death and Vanilla είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει αυτήν τη στιγμή. «Με κιθάρες πνιγμένες στο reverb, σφυριχτά keyboards που αφήνουν έναν αντίλαλο απελπισίας και μια διαρκή αντιπαράθεση όμορφων φωνητικών και ορχηστρικών, οι late ’60s baroque/psychedelic harmony pop ήρωες από το Malme δεν επιχειρούν αλλά και ούτε και καταφέρνουν καν να φτάσουν κοντά στον χαρακτηρισμό “καλογυαλισμένος”». Μοντέρνοι και vintage, με τη γαλλική ye-ye pop, το αμερικανικό ψυχεδελικό ρoκ και την κυκλοθυμική τζαζ του Krzystof Komeda να ανακατεύονται σε ένα ακαταμάχητο χαρμάνι. Μην τους χάσετε! Ανοίγουν οι Cruel Anagrams. r six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 23/10, 21:00. Προπώληση: €15, (ταμείο) €18. ΕΚΘΕΣΗ/ΚΟΜΙΚ

5. Ben Montero Sketchbook Πολύχρωμα σκίτσα, ευφάνταστα σχέδια και αφηρημένες ζωγραφιές του καλλιτέχνη Ben Montero θα γεμίσουν το HandleBar. Ο εικαστικός έρχεται από την Αυστραλία για να παρουσιάσει τη νέα του δουλειά και ένα κόμικ του εμπνευσμένο από την ψυχεδέλεια των ’60s, την pop art, τα underground κόμικς και τις εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων. Το Hey Moon χαρακτηρίζεται από χιούμορ, παιδιάστικη ειλικρίνεια αλλά και την προσωπική του ματιά σε θέματα που τον απασχολούν. Κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα και θα το βρείτε στην οδό Μελανθίου. r VCA, Ben Montero Sketchbook, Μελανθίου 8, Μοναστηράκι, 22/10, 21:00, είσοδος ελεύθερη ΠΑΡΤΙ

6. Ο Afrojack για πρώτη φορά στην Αθήνα Ο superstar DJ Afrojack, ένας από τους διασημότερους DJs στον κόσμο αυτήν τη στιγμή, επισκέπτεται για πρώτη φορά την πόλη μας. Με συνεργασίες που περιλαμβάνουν ονόματα όπως οι David Guetta, Nicki Minaj, Chris Brown, Steve Aoki και πολλοί άλλοι, η μουσική του Ολλανδού DJ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση «γεφυρώματος» στο χάσμα ανάμεσα στην ποπ και στην EDM. Έχοντας ήδη κερδίσει βραβείο Grammy, το 2015 σκαρφάλωσε στην 8η θέση στο poll του DJ Magazine με τους 100 πιο δημοφιλείς DJs στον κόσμο και, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single, ξεκίνησε περιοδεία σε όλο τον πλανήτη, που κάνει στάση και στην Αθήνα. r Gazi Music Hall, Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι, 23/10, 22:00, εισ.: €40-75 EIKAΣTIKA

7. Opening the Box:

Unpacking Minimalism ΔΙΣΚΟΣ

3. Visionist: μοντέρνα

electronica

Παρόλο που ο Visionist (κατά κόσμον Louis Carnell) θεωρείται grime παραγωγός, στο εξαιρετικό ντεμπούτο-άλμπουμ του εμφανίζεται απίστευτα αφαιρετικός και φτιάχνει ένα συγκλονιστικό υβρίδιο μοντέρνας electronica που ακούγεται σαν συνεργασία του Arca με τον Burial! Το «Safe» σε πρώτη ακρόαση είναι εσωστρεφές, γεμάτο «πνιγμένα», τρομακτικά νανουρίσματα, που είναι σαν εξωγήινες χορωδίες, ενώ οι ψηφιακές στιγμές απόγνωσης και αγωνίας που αποκαλύπτονται μέσα από τις στραγγαλισμένες μελωδίες θα συνόδευαν ιδανικά ένα μεταμοντέρνο θρίλερ. Η εξέλιξη του ήχου των προαστίων του νότιου Λονδίνου σε ένα από τα πιο αυθεντικά και πραγματικά συναρπαστικά άλμπουμ του 2015. r To «Safe» κυκλοφορεί από την PAN Records

Μια ομαδική έκθεση που εξερευνά μια διαφορετική προσέγγιση του μινιμαλισμού και επιμελείται ο Mark Godfrey, ανώτερος επιμελητής στην Tate Modern του Λονδίνου, με δέκα έργα που έχει διαλέξει από τη Συλλογή Οικονόμου. «Όταν γίνεται λόγος για μινιμαλισμό, ο νους των περισσότερων ανθρώπων πάει σε ένα προκάτ γκρι μεταλλικό κουτί που έχει κατασκευαστεί σε κάποιο εργοστάσιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και εκτίθεται με άλλα παρόμοια, αν όχι πανομοιότυπα κουτιά», γράφει ο Godfrey και συνεχίζει, «Η έκθεση καθιστά σαφές ότι η τάση για μινιμαλισμό υπήρχε στην τέχνη από τη δεκαετία του 1920: οι καλλιτέχνες που σχετίστηκαν με τον μινιμαλισμό δούλεψαν με μια σειρά από υλικά, χρώματα και υφές, εξερεύνησαν ιδέες σχετικά με τη φόρμα και εντρύφησαν στον κόσμο γύρω τους. Παρά την υποτιθέμενη ψυχρότητά του, ο μινιμαλισμός μπορεί να είναι τόσο καυτός όσο και ψυχρός. Έχει πολλές διαφορετικές διαθέσεις». r Συλλογή Γιώργου Οικονόμου, λεωφ. Κηφισίας 80, Μαρούσι. Εγκαίνια με ομιλία του επιμελητή στις 22 Οκτωβρίου. Έως τον Απρίλιο του 2016.

Moa Bones Φωτό: Shoot The Band

Ο καλλιτέχνης μάς προτείνει folk μουσικές.

small

α π ο τ h ν k at ε ρ ι να η λ ι α κ η

the face

Πες μας τρία πράγματα που δεν ξέρουμε για σένα. Κατάγομαι από τη λεβεντογέννα Ήπειρο. Όταν ήμουν μικρός και πρωτάρχισα να μιλάω, τη Λευκάδα την έλεγα χαλβά για κάποιον λόγο – δεν μου αρέσει καθόλου ο χαλβάς.

live n Moa Bones, Live, 29/10, 21:00, Θέατρο Δίπυλον, Σαμουήλ Καλογήρου 2, Ψυρρή, είσ.: €8-10

Ηχογράφησες το «Spun» στο δωμάτιό σου; Το ηχογράφησα στο δωμάτιό μου, αλλά κάποιες ηχογραφήσεις κρουστών και μπάντζο τις έκανα στον διάδρομο του σπιτιού. Από τότε το δωμάτιο μου κρατάει μούτρα. Γι’ αυτό σκέφτομαι να ηχογραφήσω καινούργια πράγματα στο δωμάτιο και στην κουζίνα, που είναι αδελφά σωματεία. Υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία στο άλμπουμ; Με εξαίρεση το «Journey», που είναι το αληθινό ταξίδι κάποιου τύπου που είχα γνωρίσει πριν από καιρό, τα υπόλοιπα κομμάτια είναι εμπνευσμένα από διάφορα όμορφα και άσχημα που μου συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Δεν εξιστορούν γεγονότα αλλά περισσότερο εκφράζουν τον ψυχισμό της κάθε περι-

όδου ή μέρας ή στιγμής. Τι σε εντυπωσιάζει περισσότερο από την αμερικανική κουλτούρα; Η μουσική, είτε μιλάμε για ροκ, μπλουζ, soul ή hip hop. Θέλω να επισκεφθώ τη Νέα Ορλεάνη, το Νάσβιλ, για να δω πώς ζει ο κόσμος εκεί, να νιώσω λίγο την ψυχική γεωγραφία του κάθε τόπου. Επίσης, μια βόλτα στο Grand Canyon δεν ακούγεται και άσχημα. Κατά τα άλλα, δεν βλέπω κάτι που να με συναρπάζει στην αμερικανική κουλτούρα, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι από τις ταινίες και από ένα πέρασμα στη Νέα Υόρκη παλιότερα. Τι θα πρότεινες να ακούσουμε από folk μουσική; Tο «Fairy Tale» του Donovan, το «Attempted Mustache» του Loudon Wainright, το «On your own love again» της Jessica Pratt, το «Pink Moon» του Nick Drake, το «In my own time» της Karen Dalton, το «Carrie and Lowel» του Sufjan Stevens, το «Solid Air» του John Martyn, το «This Side οf Jordan» των Mandolin Orange, και πάει λέγοντας.

22.10.15 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ο Αστακός The Lobster

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φάρελ, Ρέιτσελ Βάις

ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΑΙΓΛΗ 2

32 lifo – 22.10.15

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Αδυνατώντας να προσαρμοστεί στη διαδικασία του αναγκαστικού συμβολαίου, ο Φάρελ καταφεύγει στο δάσος, στην ομάδα των Μοναχικών, όπου γνωρίζει τη Ρέιτσελ Βάις, κι από εκεί ξεκινάει η περιπέτειά τους, σαν κυνηγημένοι των κυνηγημένων, αφού και μέσα στο σύστημα των ανταρτών-μοναχικών υπάρχουν περιορισμοί και τιμωρίες. Για παράδειγμα, απαγορεύεται και εκεί το φλερτ και το σεξ, αν και επιτρέπεται ο χορός, μόνο όμως με υπόκρουση ηλεκτρονικής μουσικής και από ακουστικά – σε μια χαρακτηριστική και θαυμάσια σεκάνς, όλοι χορεύουν στο δάσος, μόνοι τους, όπως κάνουν άλλωστε οι έφηβοι σήμερα, με μουσική που δεν φέρνει τα σώματα κοντά. Μέσα σε ένα τυπικά συμπαγές, ψυχρό, σχεδόν αντισηπτικό λανθιμικό σύμπαν (η Αγγλία ταιριάζει στην οπτική του) η χαραμάδα της αγάπης ανοίγει γενναία για τον Έλληνα σκηνοθέτη με το που ξεχύνεται στο δάσος και η δράση αλλάζει μορφή. Το θέμα του, όπως δήλωσε και ο ίδιος, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του. Στον Αστακό, το ζητούμενο είναι η αγάπη και η έκφρασή της που φτάνει μέχρι το θαύμα της αυτοθυσίας, σε έναν κόσμο που συνθλίβεται από κανόνες ζευγαρώματος, νόμους ισοπεδωτικούς για οποιονδήποτε θέλει να ζήσει τη ζωή του όπως επιθυμεί και αναγκάζεται να υποκρίνεται για να χωρέσει ως μετέωρο δέντρο στη γενική εικόνα, και τελικά να επιβιώσει. Η τοπογραφία της ταινίας είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη και οι ερμηνείες διαφοροποιούνται ενδεικτικά και ανάλογα με την ποσότητα του συναισθήματος που εκλύεται κάθε φορά για να προχωρήσει το δράμα. Υπ' αυτή την έννοια, ο Φάρελ, η Βάις και οι υπόλοιποι αγγλόφωνοι ηθοποιοί υπηρετούν το ύφος με ερμηνευτική επιφύλαξη που δηλώνει συνεχή φόβο για τη λάθος λέξη – και το κάνουν καλά. Γύρω από τις σταθερές αξίες στο σινεμά του Λάνθιμου, την Αριάν Λαμπέντ στον ρόλο της καμαριέρας/βοηθού/διπλής πράκτορος (στον καλύτερο ίσως ρόλο της μέχρι τώρα) και την Αγγελική Παπούλια, που υποδύεται μια άκαρδη και βίαιη γυναίκα που αποζητά κι εκείνη ταίρι, ο Φάρελ και η Βάις ανταποκρίνονται περίφημα στο παιχνίδι ανάμεσα στον νατουραλισμό που γνωρίζουν καλά και σε μια προσεκτική κατάδυση στο απάνθρωπο παράλογο, χωρίς να χρειάζεται να επινοήσουν ακραίες ερμηνευτικές λύσεις. Το πιο ενδιαφέρον σημείο των ρόλων τους είναι η αόρατη ζώνη ανάμεσα στις επιθυμίες και στις συνέπειές τους. Η ταινία είναι ένα σατιρικό, σουρεαλιστικό ρομάντσο με οξυδέρκεια στην παρατήρηση της ανθρώπινης ψυχής και το μαύρο χιούμορ σε φουλ φόρμα από τον μόνιμο σεναριογράφο του Λάνθιμου, Ευθύμη Φιλίππου, γύρω από την άτσαλη συμπεριφορά των αμήχανων τροφίμων του ζωολογικού κήπου που έχει πάρει το σχήμα του ξενοδοχείου και των γελοίων επιτηρητών τους. Ο Λάνθιμος το υποστήριξε με αυτοπεποίθηση και πλαστικότητα, δημιουργώντας μια απολυταρχία χωρίς τρελούς δικτάτορες και ειδικά εφέ, μια άθεη και απρόσωπη κοινωνία σε ειδυλλιακό φυσικό τοπίο, όπου η απειλή υφέρπει με αφύσικους τροπισμούς (με τη βιολογική και τη λογοτεχνική έννοια) σαν ένα καθαρόαιμο auteur θρίλερ, με πινελιές παραλογισμού στην αρχή, ρομαντική στροφή στο δεύτερο μέρος, παράδοξες λεπτομέρειες σε όλη τη διάρκεια και ανοιχτό φινάλε, που, όπως και στον Κυνόδοντα, υπονοεί σαφώς την αμφίσημη νίκη της επώδυνης επιλογής έναντι της δεσποτικής οργάνωσης. Στο μεταξύ, ο Λάνθιμος έχει προλάβει, για πρώτη φορά στη φιλμογραφία του, να εμπλακεί και στο θέμα, εκτός από το να παρατηρεί σχολαστικά τους χαρακτήρες που συνήθως προσπαθούν να δραπετεύσουν.

Κινηματογράφος

Όταν πεθαίνει η σύζυγος του Κόλιν Φάρελ και εκείνος αναγκάζεται να μεταβεί σε ένα ειδικό Ξενοδοχείο που προβλέπει η νομοθεσία της δυστοπικής, αχρονικής κοινωνίας και να βρει ταίρι μέσα σε 45 ημέρες, καλείται να επιλέξει ένα ζώο στο οποίο θα ήθελε να μεταμορφωθεί, σε περίπτωση που αποτύχει να ζευγαρώσει εκ νέου. Ο Φάρελ διαλέγει τον αστακό για το γαλάζιο αίμα του και την ικανότητά του να παραμένει γόνιμος μέχρι το τέλος της ζωής του. Η επιτροπή τον συγχαίρει για το ασυνήθιστο της επιλογής του, λέγοντάς του μάλιστα πως οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν σκύλοι, γι’ αυτό και ο κόσμος έχει γεμίσει από τα συγκεκριμένα ζώα, ενώ άλλα, όπως ο αστακός, είναι πλέον προστατευόμενα είδη!

ΠΟΡΦΥΡΟΣ ΛΟΦΟΣ Crimson Peak Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο Πρωταγωνιστούν: Τζέσικα Τσαστέιν, Τομ Χίντλστον, Μία Βασικόφσκα

Σε έναν υποδειγματικό φόρο τιμής στο είδος του γοτθικού τρόμου, από τα κατακόκκινα θρίλερ της Hammer μέχρι τον Χένρι Τζέιμς, τον Μπραμ Στόουκερ, τις αδελφές Μπροντέ και τον Λόβκραφτ, ο Μεξικανός Γκιγιέρμο ντελ Τόρο σκηνοθετεί πυκνά και προτεταμένα μια εμφατική ιστορία αγάπης, όπου ο απαγορευμένος έρωτας και τα οικογενειακά μυστικά βρίσκουν καταφύγιο και κάθαρση σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό την εντυπωσιακή αν και ρημαγμένη έπαυλη του ξεπεσμένου βαρόνου Τόμας Σαρπ και της αδελφής του Λουσίλ. Στην ταινία, ο Σαρπ έχει κυνηγήσει χρηματοδότηση για παράτολμα επιχειρηματικά σχέδια από τον πατέρα της Ίντιθ Κούσινγκ (το επώνυμο από τον Πίτερ, τον διώκτη του Δράκουλα, φυσικά...), αλλά δεν ευτύχησε, ώσπου ο πονηρεμένος για το παρελθόν των Σαρπ πατέρας της γοητευμένης κόρης δολοφονείται βίαια, η Ίντιθ παντρεύεται τον Τόμας και όλο το δεύτερο μέρος μεταφέρεται από την Αμερική, που μοιάζει πολύ με τα Χρόνια της Αθωότητας, συμπεριλαμβανομένου ενός εκπληκτικά χορογραφημένου βαλς, με πιανιστική συνοδεία της Τζέσικα Τσαστέιν (είναι η μαυρομαλλούσα Λουσίλ), στην Αγγλία του κλασικού Innocents, αλλά με ζωηρότατο χρώμα και παρόντα τα γνωστά φαντάσματα του Ντελ Τόρο, με τα γαμψά νύχια και τους απόκοσμους θορύβους, περίπου όπως εκείνα από το αριστούργημά του Ο Λαβύρινθος του Πάνα. Ο Ντελ Τόρο δεν φημίζεται για την υπαινικτική του σκηνοθεσία αλλά για το πάθος του. Ο Πορφυρός Λόφος δεν χαρίζεται στα είδη που ανακυκλώνει αλλά τα πουσάρει χωρίς περιστροφές: είναι σχεδόν αδύνατο να κατηγοριοποιηθεί η ταινία, καθώς εκεί που μελώνει με τις ερωτικές εξομολογήσεις και τα δάκρυα της στέρησης, ένας στυγερός φόνος περιγράφεται ανάγλυφα, ένα φάντασμα εμφανίζεται με θόρυβο και, σεναριακά, η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη, εξυπηρετώντας τις αλλαγές ταχύτητας ανάμεσα στους τρεις πρωταγωνιστές. Οι δύο πόλοι είναι οι γυναίκες της ταινίας. Η Μία Βασικόφσκα, ένας γνώριμος λευκός καμβάς, αφήνει το συναίσθημα να την κατακλύσει, αντιδρώντας καθυστερημένα στα ξαφνιάσματα, γήινα και μεταφυσικά. Η Τζέσικα Τσαστέιν, στον πρώτο ρόλο κακιάς της καριέρας της, υποδύεται μια επιθετική και στερημένη γυναίκα που αφοσιώνεται στον αδελφό της, ενώ ελάχιστες ανθρώπινες αξίες χωράνε στο σύμπαν του δόλου και του υπολογισμού. Ο Τομ Χίντλστον μοιράζεται σε δύο αγάπες, παίρνοντας την κρίσιμη απόφαση την ίδια στιγμή που το σπίτι, ως άλλος Οίκος των Άσερ, καταρρέει κάτω από το βάρος της συσσωρευμένης αμαρτίας. Ο Πορφυρός Λόφος μπορεί να μην είναι τελικά τόσο τρομακτικός όσο υπόσχεται μέσα από τις προειδοποιητικές ενδείξεις του, αλλά επιβάλλεται με τη μαστοριά του Ντελ Τόρο, την πίστη του στο δίπολο του φόβου και της επιθυμίας και, φυσικά, τον δεξιοτεχνικό τρόπο με τον οποίο ενσωματώνει τις επιρροές σε ένα άβολο παραμύθι για τις αισθήσεις, με την ιστορία του σινεμά βαθιά στο DNA του.

VILLAGE RENTI 1,4,5,7 - VILLAGE MALL 7,11,14 VILLAGE FALIRO 5,7,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,3 - STER ILION 3 - ODEON STARCITY 6,10 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΙΝΤΕΑΛ - NANA 1,3,4 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΑΕΛΛΩ 3,4 - ΜΑΓΙΑ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2

LOVE (3D) Σκηνοθεσία: Γκασπάρ Νοέ Πρωταγωνιστούν: Καρλ Γκλούσμαν, Αόμι Μουγιόκ

Αν δεν είχε προηγηθεί το απόκοσμα βίαιο Μη Αναστρέψιμος και το τριπαριστό, ατελείωτο μονοπλάνο του Enter the Void, θα λέγαμε πως ο Γκασπάρ Νοέ χρησιμοποιεί το αλογόκριτο σεξ του Love για να προκαλέσει. Ο λόγος που ο Αργεντινός σκηνοθέτης αφήνει τους πρωταγωνιστές του να κάνουν έρωτα χωρίς τα κινηματογραφικά εσώρουχα της παραδοσιακής, πουριτανικής πρακτικής είναι η πρόθεσή του να μην περιθωριοποιήσει το σημαντικό συστατικό μιας σχέσης που έκανε έναν πλήρη κύκλο και τώρα κλωθογυρίζει στο σαστισμένο μυαλό του νεαρού εραστή, και φοιτητή κινηματογράφου στο Παρίσι, που με την απιστία του έδωσε τη χαριστική βολή στον παράφορο, τρυφερό, περιπετειώδη δεσμό του με μια θελκτική γυναίκα. Η νυν σύντροφός του είναι έγκυος και ο Μέρφι αναπολεί τις καλές και κακές στιγμές μιας τρικυμίας όπου ο εγωισμός επικράτησε της υπομονής. Τα φλασμπάκ, όπως συνηθίζει να κάνει ο Νοέ, μπερδεύονται στον χρόνο και αποσκοπούν στη δημιουργία της νεφελώδους μνήμης – μια συνεχής ενοχή σε πείσμα της αντικειμενικότητας. Φυσικά, ο νεωτερισμός της ενσωμάτωσης αυτού που πρόχειρα αποκαλούμε «πορνό» είναι επίσης ένας αντικατοπτρισμός. Με μια προσεκτικότερη ματιά, το σεξ στην ταινία δεν έχει στηθεί για διέγερση, όπως στις τσόντες, αλλά για να συμπληρώνει και να ολοκληρώνει, αν και η γεύση είναι ελλιπής: η σχέση δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα (και καλοπαιγμένη από τους ηθοποιούς) και πολύ συχνά ο Νοέ εκνευρίζει, όχι γιατί τολμά με τα πλάνα του, που καλά έκανε και τα γύρισε χωρίς περιστροφές, αλλά γιατί κάνει τον έξυπνο με εσωτερικά αστεία και περιττές επαναλήψεις. ΑΣΤΥ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

ΠΑΝ Pan Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ Πρωταγωνιστούν: Λιβάι Μίλερ, Χιου Τζάκμαν, Ρούνι Μάρα, Γκάρετ Χέντλουντ

Ο σπεσιαλίστας σε δράματα εποχής Τζο Ράιτ μεταμορφώνει το γλυκόπικρο παραμύθι του Πίτερ Παν σε μια επική περιπέτεια για παιδιά (άντε και για λίγο μεγαλύτερους), επικεντρώνοντας στην αρχή της ιστορίας που επινόησε ο Τζ.Μ. Μπάρι: τότε που ο 12χρονος ορφανός Πίτερ απήχθη από τον Μαυρογένη και μαζί με τα άλλα παιδιά του Ιδρύματος Λάμπεθ μεταφέρθηκε στα ορυχεία της Χώρας του Ποτέ, ώσπου ο Χουκ και η Τάιγκερ Λίλι του έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει πως μπορεί να πετάει και να εκπληρώσει την προφητεία που θέλει το χαρισματικό παιδί μιας νεράιδας να απελευθερώνει τους ιθαγενείς του τόπου από τους εκμεταλλευτές. Από ένα ντικενσιανό περιβάλλον, ο Ράιτ μεταφέρει τη δράση σε ένα όνειρο που γειτονεύει με τον εφιάλτη, ένα σκηνικό με ιπτάμενα πειρατικά πλοία, απέραντα πεδία σκλαβιάς και μια χώρα τροπική και μυστηριώδη. Σκοπός του είναι να ανακατέψει όλα τα υλικά για να κρατήσει το ενδιαφέρον σε μύθο οικείο, που εδώ υφαίνεται από ελαφρώς διαφορετική οπτική, χωρίς την οικογένεια Ντάρλινγκ, τη στρατιά των παιδιών, και τον Χουκ σε ρόλο prequel, αφού είναι ακόμη νέος, εκπαιδευόμενος και άγουρος πειρατής, στη σκιά του τρομακτικού και αδίστακτου Μαυρογένη και, κυρίως, φίλος ακόμη του Πίτερ, πριν από την παροιμιώδη έχθρα τους. Πλούτος στην παραγωγή υπάρχει, μερικές ιδέες, όπως η έννοια του νερού που σχετίζεται με τον Πίτερ Παν, που πάντα φαίνεται να κολυμπάει στον αέρα αντί να πετάει

δυναμικά, λειτουργούν από τον πάντα εκκεντρικό Ράιτ, αλλά η μαγεία δεν έρχεται, σε μια ιστορία που κανείς δεν είχε πραγματική ανάγκη να εξερευνήσει μετά την πληθώρα των Παν και των παραγώγων του τα τελευταία χρόνια.

VILLAGE RENTI 5,8,9,17 - VILLAGE MALL 4,8,10 VILLAGE FALIRO 2,6 - VILLAGE PAGRATI 3,4,5 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,3 - STER ILION 4,6 - ODEON STARCITY 2,7 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,3,4 - NANA 1,2,4 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 ΒΑΡΚΙΖΑ 2 - ΑΕΛΛΩ 1,3,4 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ 2 - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΖΕΑ - ΦΟΙΒΟΣ - ΑΙΓΛΗ 2

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ Retour a Ithaque Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ Πρωταγωνιστούν: Χόρχε Περουγκορία, Ιζαμπέλ Σάντος

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, Λοράν Καντέ, μεταφέρεται για μια ακόμη φορά εκτός των γαλλικών τειχών, για να αφήσει να μιλήσουν για τις κλασικές αξίες, τις χαμένες ευκαιρίες και τις ξεχασμένες ιδεολογίες πέντε Κουβανοί φίλοι από τα παλιά, εξόριστοι επί 16 χρόνια στη Μαδρίτη, έχοντας επιστρέψει στην Αβάνα, σε μια χώρα που δείχνει να αλλάζει. Όλη η κουβέντα γίνεται σε μια ταράτσα με θέα, και το πρώτο μέρος συνδυάζει έξυπνα τις απαραίτητες πληροφορίες για την εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης με έναν προσωπικό τόνο που επιμερίζεται στους χαρακτήρες. Από τη μέση κι έπειτα το σενάριο του Κουβανού συγγραφέα Λεονάρντο Παδούρα εξαντλεί το ενδιαφέρον και συνεχίζει μονοδιάστατα σε μια συγκρατημένη γκρίνια. ΑΑΒΟΡΑ - GAZARTE - ΟΣΚΑΡ - ΔΙΑΝΑ - ΑΤΤΑΛΟΣ

Ο ΣΕΦ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ Burnt Σκηνοθεσία: Τζον Γουέλς Πρωταγωνιστούν: Μπράντλεϊ Κούπερ, Σιένα Μίλερ, Ντάνιελ Μπριλ

Η σχέση του σινεμά με τη μαγειρική έχει εξελιχθεί σε έναν ιδιότυπο ακαδημαϊκό φετιχισμό: το κόψιμο ακριβείας της σάρκας του κρέατος ή του ψαριού, τα ζουμερά και εντυπωσιακά πιάτα, η διαδικασία της αγωνίας από την όσφρηση του ισορροπημένου δημιουργήματος μέχρι την αποδοχή από τους άσχετους ή ειδικούς πελάτες, έχουν πλάσει ένα λεξιλόγιο του είδους του γαστριμαργικού δράματος ή της μαγειρικής κωμωδίας που έχει δημιουργήσει μια οικειότητα. Ο Σεφ που έπαιζε με τη φωτιά δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ, υπερταλαντούχος αλλά υπερπροβληματικός σεφ, κυνηγάει άτσαλα το τρίτο αστέρι Michelin, αυτό που πολύ δύσκολα απονέμεται και ουσιαστικά σου δίνει έναν τίτλο αντίστοιχο του γιόντα στον Πόλεμο των Άστρων. Ο Τζον Γουέλς του August και παλιότερα του συμπαθέστατου Company Men ακολουθεί χωρίς εκπλήξεις το σενάριο, που με τη σειρά του κάνει τους αναμενόμενους σταθμούς στην πορεία αυτογνωσίας του πρωταγωνιστή, με τους εχθρούς που πρέπει να ξορκίσει και την αγάπη που οφείλει να διακρίνει. Τα ευαίσθητα στοιχεία, μαζί με το ευπρόσδεκτα ρεαλιστικό φινάλε, αντισταθμίζουν τα κλισέ, όπως προείπα, ενός είδους που πλέον είναι η χαρά των προγραμματιστών σχετικών αφιερωμάτων.

VILLAGE RENTI 13 - VILLAGE MALL 6 - VILLAGE FALIRO 3 - STER ILION 5,6 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2 - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 2 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 CINERAMA - ΦΟΙΒΟΣ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ

22.10.15 – lifo

33

Φωτό: Βαγγέλης Διαμαντόπουλος

νεο album

Η ζωή είναι τώρα Ο νέος δίσκος του Μιχάλη Δέλτα τον βρίσκει χωρίς ενοχές και εσωτερικές συγκρούσεις.

απο τη φώφη τσεσμελή (dj fo!)

Μουσική

Δ

34 lifo – 22.10.15

ιαβάζω το quote του Tesla στο leaflet, τις ευχαριστίες και τις σημειώσεις του. «Τα πουλιά που πετούν σε ένα μαύρο ουρανό και τα λευκά κτίρια μιας πόλης». Βλέπω τα credits, ξαναπιάνω το εξώφυλλο στα χέρια μου. Απλό, και μου αρέσει πολύ. Βλέπω συντεταγμένες στη θήκη του CD, να θυμηθώ να τον ρωτήσω τι σημαίνουν (και φυσικά το ξέχασα)… Ο Μιχάλης Δέλτα κυκλοφορεί καινούργιο άλμπουμ έπειτα από 5 χρόνια κι αυτή είναι μια άριστη αφορμή για να τα ξαναπούμε. « Ήθελα να φτιάξω έναν δίσκο ο οποίος να ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς διάλειμμα. Να οδηγήσει τους ακροατές σε ένα πεδίο μη σκέψης αλλά εγρήγορσης εσωτερικής» λέει. «Να τους συντονίσει διαλογιστικά με τα δώρα αυτής της ήρεμης δύναμης αλλά και να τους γειώσει στο Eδώ και Tώρα. Οφείλουμε μέσα από όλα όσα ζούμε, προσωπικά και ατομικά, να αντιληφθούμε ότι η ζωή μας ξετυλίγεται στο Παρόν. Για να είμαι ειλικρινής, δεν εξομολογούμαι κάτι (στον εαυτό μου), με καθοδηγώ με σταθερές αξίες σε ποιότητες της ζωής που μου ταιριάζουν και μου αξίζουν. Όπως η χαρά τού να Είμαι ό,τι Είμαι, χωρίς ενοχές και εσωτερικές συγκρούσεις. Το “Life is now” δημιουργήθηκε σε διάστημα τριών χρόνων και βρήκε έμπνευση στα ταξίδια μου στο Βερολίνο αλλά και στις άγριες συνθήκες της Αθήνας αυτής της περιόδου. Το σχόλιο του Nikola Tesla που έχω προσθέσει στα credits συμπληρώνει διαφωτιστικά όλο το υλικό: “It is paradoxical, yet true to say, that the more we know, the more ignorant we become in the absolute sense, for it is through enlightenment that we become conscious of our limitations. Precisely one of the most gratifying results of intellectual evolution is the continuous opening up of new and greater prospects”».

— Είσαι ένας ειλικρινέστατος άνθρωπος που χρησιμοποιεί τη θέση του για να μιλήσει για σοβαρά θέματα πολιτικής και μη υπόστασης που απασχολούν τους πάντες, ενώ άλλοι συνάδελφοί σου τηρούν σιγή ιχθύος από φόβο μη χάσουν το κοινό τους. Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι αυτό; Και πόσο πολύ ρισκάρεις να χάσεις την εκτίμηση των διαφωνούντων; Έχω ως πρότυπα μεγάλους άνδρες της διανόησης και της τέχνης. Τον Πλάτωνα, τον Νίτσε, τον Τσόμσκι, τον Τόλλε. Όπως επίσης τον δικό μας, τον Μάνο Χατζιδάκι, και θα ομολογήσω ότι ο λόγος του με αναστατώνει περισσότερο από τη μουσική του. Είναι σημαντικό να έχουμε μια πολιτική θέση, χωρίς να την κουνάμε σαν σημαία ή να γινόμαστε δογματικοί και διδακτικοί. Το γεγονός πως κάποιοι καλλιτέχνες δεν παίρνουν θέση σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κι αυτό μια θέση. Σε άλλες, όμως, όπως αναφέρεις, είναι ενδεχομένως δειλία. Παλιότερα με θύμωνε αυτή η «απραξία». Στην πορεία έμαθα να μην εναντιώνομαι σε οτιδήποτε δεν ακολουθεί τις επιλογές μου. Μου αρκεί η δική μου φωνή και το να μην επηρεάζομαι από τη σιωπή των άλλων, κάτι που ο εγωισμός μου δεν το διαπραγματευόταν καθόλου εύκολα. Σαφώς και ακόμα συντονίζομαι με τέτοιες χαμηλές συχνότητες, αλλά η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη. Στον χρόνο που θα σπαταλήσω για τη μη δράση των άλλων βρίσκομαι αυτόματα σε προσωπικό χρόνο μη δράσης. Να σου πω επίσης ότι έχω φάει τι σφαλιάρες μου κι έμαθα να μην τις επιστρέφω σε κανέναν επιθετικά.

— Έχεις τολμήσει να μιλήσεις, ακόμα και ονομαστικά, για κάποιους, στοχεύοντας τα κακώς κείμενα της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας, δημιουργώντας θέμα στα media. Πώς νιώθεις για όλο αυτό σήμερα; Έχεις μετανιώσει ή αλλάξει γνώμη για κάτι εκ των υστέρων; Ναι, το έχω κάνει στο πρόσφατο παρελθόν για δύο συναδέλφους. Θα σου περιγράψω μια σημαντική φετινή εμπειρία.

i Ο νέος δίσκος του Μιχάλη Δέλτα «Life is now» κυκλοφορεί σε CD και βινύλιο στις 26 Οκτωβρίου από την Inner Ear. http://mikaeldelta.net/ http://inner-ear.gr/

Αρχές του καλοκαιριού, νομίζω, σηκώθηκα αναστατωμένος ένα πρωί και πριν ξεκινήσω να κάνω οτιδήποτε άλλο, είπα ψιθυρίζοντας: « Έχω κάνει κακό σε έναν άνθρωπο...». Άνοιξα τον υπολογιστή μου κι έστειλα ένα μήνυμα στη Μοnikα έπειτα από δύο χρόνια. Εκ βαθέων της ζήτησα συγγνώμη. Tης εξήγησα πως το εχθρικό σχόλιο που είχα αναρτήσει στο facebook γι’ αυτήν (που το έκανε πρώτη είδηση η LifΟ) δεν ήταν καθόλου προσωπικό. Ήταν ένα σχόλιο το οποίο εκπορευόταν από την εχθρότητα που ένιωθα για τον εαυτό μου και τους γύρω μου εκείνη την περίοδο. Πραγματικά, δεν κατευθυνόταν στην ίδια. Εκείνη μου απάντησε λίγο καιρό μετά και με συγκίνησε με την ανθρώπινη στάση και την κατανόησή της, λέγοντάς μου πόσο τη συγκίνησε αντίστοιχα η δική μου πράξη. Έπειτα από αυτή την κατάθεση και των δύο ένιωσα ξαλαφρωμένος και γεμάτος αγάπη.

— Ζούμε σε μια όμορφη χώρα, σε μια πολύ δύσκολη, ιστορικά, στιγμή. Πιστεύεις ότι θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση; Ποια άσχημα και ποια καλά χαρακτηριστικά του Έλληνα έβγαλε η κρίση; Φυσικά και θα βγούμε από την κρίση, την κοινωνική, έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Για την οικονομική, δεν έχω εικόνα για την ώρα. Για να τα καταφέρουμε, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και τον εαυτό μας. Να κάνουμε μια απογραφή όλων όσα μας οδήγησαν εδώ. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο ανόητοι ώστε να μην αντιληφθούμε τα σημεία που δεν πρέπει να επαναλάβουμε ποτέ πια. Η χριστιανική θρησκεία έριξε πίσσα σε αυτό τον τόπο. Γέμισε τις καρδιές των ανθρώπων εχθρότητα, φόβο και εμφύλιο μίσος, αγκαζέ με τις πολιτικές γραμμές των κυβερνήσεων. Διατυμπάνιζαν οι «φωτισμένοι» εκπρόσωποί της ότι το κακό θα έρθει από την Τουρκία, ενώ αποδείχθηκε πως γεννήθηκε εκ των έσω με απίστευτη άνεση. Αν ο Έλληνας βρει την πίστη του στον εαυτό του, είναι ικανός για σπουδαία πράγματα. Να απομονωθεί η λέπρα των εκκλησιαστικών οργάνων και να γίνει η ανεξιθρησκία το επίσημο θρήσκευμα. Ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει επιτέλους να καταλάβει πως δεν χρειάζεται να φοβάται και να νομίζει ότι αυτό είναι η ζωή. Θέλω πάντα να πιστεύω πως με μια τέτοια στάση θα αναδυθεί και μια καθαρή πολιτική στάση και δράση στον πολιτικό βίο, βασισμένη στον συνασπισμό και όχι στον διαχωρισμό των «Ελλήνων και των αλλοδαπών», των «φυσιολογικών και μη». Αυτή η κακοποίηση πρέπει να σταματήσει τώρα. Ας βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους κι ας τα προστατεύσουν από τέτοιους σκοτεινούς δρόμους διαπαιδαγώγησης. Ο ελληνικός λαός δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται ψύχραιμα τα συναισθήματά του, γι’ αυτό επιλέγει τη θυματοποίηση σε όποια εκδοχή της. Η νέα παιδεία θα ήθελα να ξεκινάει από την αυτοκριτική και τη διαχείριση των συναισθημάτων. Ψυχραιμία, αποταύτιση, αποδέσμευση από πεποιθήσεις άλλων, όρια σε ό,τι δηλητηριάζει την όμορφη καθημερινότητά μας, πολιτική δράση και, τέλος, άνοιγμα σε θεραπευτικές και πνευματικές οδούς.

— Γιατί τα λόγια και η μουσική των Στέρεο Νόβα ακούγονται τόσο σύγχρονα σε αυτήν τη φάση; Πώς νιώθεις βλέποντας κι ακούγοντας νέα παιδιά που δεν τους έζησαν στην εποχή τους να ταυτίζονται μαζί τους σήμερα; Τα λόγια τους αγγίζουν το σήμερα επειδή, όπως φαίνεται, είχαν μια πρώιμη συνείδηση και αντιλαμβάνονταν πού βάδιζε η όλη κατάσταση πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Η ταύτιση των νέων υπογραμμίζει τη δύναμη της αλήθειας των Στέρεο Νόβα, αλλά πολύ περισσότερο τη σημερινή αφύπνιση των νέων.

5μέρηγια

ναπεράσεις καλάστο Περιστέρι

Mind the Cup

Βόλτα σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές της πόλης. Από τη LiFO Team

Αιμ. Βεάκη 29, Περιστέρι, 210 5776010, facebook.com/pages/Mind-The-Cup

περιστερι

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

Το καφέ που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς έχει διακριθεί ως ένα από τα καλύτερα coffee shops στον κόσμο, ετοιμάζεται για νέες αλλά και τις γνωστές αγαπημένες χειμωνιάτικες γεύσεις. Το Mind the Cup, με τον ζεστό χώρο του και την ιδιαίτερη, industrial διακόσμησή του, έχει εδραιωθεί ως ένα από τα καλύτερα café της Αθήνας και σερβίρει έναν από τους καλύτερους cappuccino. Έναν καφέ από τα χέρια των έμπειρων barista του αξίζει να τον πιεις τουλάχιστον μία φορά πριν πεθάνεις, λέει, εξάλλου, το «Buzzfeed», το οποίο συμπεριέλαβε το Mind the Cup σε ένα αφιέρωμα με τα 25 καλύτερα coffee shops στον κόσμο που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί κάποιος. Οι άνθρωποί του, αν και δηλώνουν πως δεν ξέρουν αν αξίζουν αυτή την τιμή, σίγουρα θα συνεχίσουν να προσπαθούν για το καλύτερο. Στο αγαπημένο αυτό café, που έχει πρωτοπορήσει και στο τσαγόγαλο, μπορείτε να περάσετε και τα βράδια σας, πίνοντας ψαγμένα κοκτέιλ υπό τον ήχο ωραίων μουσικών επιλογών.

Αγροτικόν Καρπενησίου 52, 210 5729629, Περιστέρι, facebook.com/Agrotikon

Ένα από τα αγαπημένα πια στέκια των δυτικών προαστίων, χάρη στις ιδιαίτερες γεύσεις του αλλά και τα τακτικά events που διοργανώνει, με ζωντανή μουσική, ικαριώτικα γλέντια –και όχι μόνο– αλλά και ανοιχτές συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου. Ο σεφ Δημήτρης Παλαιοπάνος και ο μάγειρας Βαγγέλης Σακκής ετοιμάζουν παραδοσιακές και πειραγμένες συνταγές, όπως το περίφημο μπιφτέκι με φρέσκο θυμάρι, παρμεζάνα, ξινόμηλο και βινεγκρέτ μουστάρδας.

22.10.15 – lifo

35

Sempre Αιμ. Βεάκη 51 & Σαρανταπόρου, 210 5787043, www.sempre-cafe.gr www.facebook.gr/sempre coffee and cocktail bar

Arch Beer House

«Εννιά χρόνια τώρα οι στιγμές κι ο χρόνος κυλούν υπέροχα στο Sempre. Καθημερινά, κόσμος πάει κι έρχεται. Άλλοι για την καλή μουσική και τους special guest DJs, άλλοι για τον διαδεδομένο αρωματικό καφέ τους, τα φρέσκα τοστ, τους δροσερούς χυμούς, τα πεντανόστιμα club-sandwiches ή για τις λαχταριστές βάφλες! Τα παιδιά του Sempre είναι γελαστά, πρόθυμα να λύσουν κάθε απορία, ενώ το δυνατό στοιχείο του μαγαζιού είναι τα κοκτέιλ. Με επικεφαλής τον Θάνο Ελμάζη, μια ομάδα από εκπαιδευμένους και καταρτισμένους bartenders δημιουργεί και πειραματίζεται με όποια γεύση τους ζητήσετε, χρησιμοποιώντας πάντα φρέσκα προϊόντα. Από Remy Martini και Courvoisier μέχρι Hennessy, Bella Perfume & Secret Sence, είναι σίγουρο πως η γκάμα τους θα ξετρελάνει τον ουρανίσκο σας!

Εθνικής Αντιστάσεως 91-93, Περιστέρι, 210 5752992, www.archbeerhouse.gr

Αν είσαι λάτρης της μπίρας και της ροκ μουσικής, τότε η Arch Βeer Ηouse είναι το στέκι σου. Πάνω από 120 διαφορετικές ετικέτες και 19 draught φιλοξενούνται στα τρία μπαρ που διαθέτει ο χώρος. Ποικιλίες κρεατικών, γερμανικών λουκάνικων, burgers και σπέσιαλ ορεκτικά θα σας συντροφεύσουν πίνοντας μέχρι αργά το βράδυ, αφού η κουζίνα είναι ανοιχτή μέχρι τη 1 καθημερινά και μέχρι τις 2 κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Το παρεΐστικο περιβάλλον, σε έναν ζεστό χώρο από πέτρα και ξύλο, με ροκ ακούσματα από πέντε DJs, σας περιμένει καθημερινά μετά τις 19:00. Μην ξεχνάτε το happy hour από Κυριακή έως Πέμπτη, 19:00-21:00.

περιστερι

ΑΦΙ ΕΡΩ ΜΑ

Βull House Αιμ. Βεάκη 11, Περιστέρι, 210 5716706, facebook.com/pages/BULL-HOUSE

Πόσο σπιτικό μπορεί να είναι ένα burger που θα φάτε έξω; Μια δοκιμή στο Βull House, ένα από τα καλύτερα μπεργκεράδικα της πόλης, αρκεί να σας πείσει ότι μπορεί να είναι χάρη στα εξαιρετικής ποιότητας κρέατά του αλλά και τις χειροποίητες sauce. Στον ζεστό και ανανεωμένο χώρο του, ιδανικό και για βραδιές Champions League, θα βρείτε τέτοια ποικιλία σε burgers και ορεκτικά, που δεν θα ξέρετε τι να πρωτοδοκιμάσετε, σε πολύ προσιτές τιμές, ξεκινώντας από 2,80 ευρώ. Από το εξαιρετικό Jack Daniel’s (ζουμερό μπιφτέκι με μπέικον, onion rings και λευκή Jack Daniel’s sauce) μέχρι το Chili and Pepper’s (καραμελωμένα κρεμμύδια και πολύχρωμες πιπεριές) και τη σπεσιαλιτέ Bull House (special μπιφτέκι, πίκλες, onion rings, λιωμένο τσένταρ και γλυκόξινη Βull Ηouse sauce).

36 lifo – 22.10.15

ΤΑΥΡΟΣ Η Πανσέληνος την Τρίτη μπορεί να προκαλέσει κάποιες απροσδόκητες εξελίξεις στα επαγγελματικά σας και ο μόνος τρόπος για να τις αποφύγετε θα είναι να κρατήσετε χαμηλό προφίλ και να μην πιέσετε καταστάσεις, καθώς η τεταμένη ατμόσφαιρα θα αρχίσει να φαίνεται ήδη από τις προηγούμενες μέρες. Αν έχετε δική σας επιχείρηση, οι αλλαγές που θα υποστείτε θα ταράξουν το νευρικό σας σύστημα και θα χρειαστεί να διαχειριστείτε τον θυμό σας προς όφελος της ψυχικής σας ισορροπίας. Μην ξεχνάτε πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την υγεία. Στον αισθηματικό τομέα ενδεχομένως να υπάρξουν κάποιες αναταράξεις λόγω έλλειψης συντονισμού με το ταίρι σας –συν τα άγχη της καθημερινότητας– και ίσως βρεθείτε σε δίλημμα αν αξίζει να ταράζεστε κάθε τρεις και λίγο ή είναι καλύτερα να μείνετε για κάποιο διάστημα μόνοι σας και να ηρεμήσετε.

ΔΙΔΥΜΟΣ Οικονομικά ζητήματα που σας απα-

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Μέσα στο επόμενο διάστημα η αγωνία σας κορυφώνεται καθώς προκύπτει ένα σημαντικό οικονομικό ζήτημα που πρέπει να τακτοποιηθεί άμεσα, ειδάλλως θα βρεθείτε αντιμέτωποι με αλυσιδωτές εξελίξεις που θα επηρεάσουν πολλούς γύρω σας κι αυτό είναι που σας αγχώνει περισσότερο. Καθώς η κατάσταση που επικρατεί είναι αρκετά ρευστή, ενδεχομένως να μην έχετε κάτι συγκεκριμένο να περιμένετε ώστε να κρατηθείτε από κάπου και όλη αυτή η αβεβαιότητα θα σας ταλαιπωρήσει. Ωστόσο, θα βρεθεί λύση μέσω της βοήθειας ενός ηλικιωμένου ατόμου από το περιβάλλον σας, οπότε μη χάνετε τις ελπίδες σας. Στον ερωτικό τομέα, κάποιες απογοητεύσεις από το παρελθόν επισκιάζουν την ανάγκη σας για εύρεση ερωτικού συντρόφου και διανύετε μια περίοδο μοναχικότητας που μάλλον δεν σας ενοχλεί και πολύ εφόσον έχετε βρει τον τρόπο να αισθάνεστε πλήρεις.

ΛΕΩΝ

Σε αναμμένα κάρβουνα κάθεστε μέσα στις επόμενες μέρες εξαιτίας οικονομικών ζητημάτων και η διάθεσή σας για κυνήγι ευκαιριών θα είναι ελάχιστη. Επικεντρωθείτε στη δουλειά σας καθώς είναι η μόνη διέξοδος από το τριπ των αρνητικών σκέψεων και ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας. Μια ευχάριστη εξέλιξη μεσοβδόμαδα θα σας δώσει κουράγιο για να εντείνετε τις προσπάθειές σας και ίσως προκύψει μια καινούργια πρόταση συνεργασίας, αρκετά ελκυστική. Υπαρξιακά θέματα που σας μπλοκάρουν καλό θα είναι να μην τα αντιμετωπίζετε μόνοι σας αλλά να τα συζητάτε με κάποιους φίλους που βλέπουν πιο αντικειμενικά τις καταστάσεις και θα σας δείξουν μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση όλων αυτών που σας απασχολούν. Δώστε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή, ώστε να ξεχνάτε τα προβλήματά σας που, όσο τα σκέφτεστε, άλλο τόσο διογκώνονται.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Σταθερή είναι η κατάσταση στα επαγγελματικά σας, αλλά δεν θα λείψουν και κάποια απρόοπτα που θα σας βγάλουν εκτός προγράμματος. Οι θετικές όψεις του Δία στο ζώδιό σας ευνοούν νέα ξεκινήματα και συνεργασίες και είστε από τους τυχερούς του ζωδιακού κύκλου που δεν σας επηρεάζει αρνητικά η Πανσέληνος της Τρίτης. Βάλτε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας και μην μπλοκάρετε από τη γενικότερη ασάφεια που επικρατεί γύρω σας. Σημαντικές αγορές καλό θα είναι να τις αφήσετε για αργότερα. Στον τομέα γάμος/σχέση ίσως κάνουν την εμφάνισή τους κάποια σύννεφα λόγω της χαμένης επαφής με το ταίρι σας, κάτι που μπορεί να σας προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια, ειδικά αν μπείτε στη διαδικασία να σκέφτεστε διάφορα σενάρια που δεν θα ευσταθούν καθόλου. Δώστε περισσότερη έμφαση στην απόλαυση των έστω και λίγων στιγμών που μοιράζεστε με το ταίρι σας, αποφεύγοντας την γκρίνια.

ΖΥΓΟΣ Η καχυποψία σας μέσα στις επόμενες μέρες μπορεί να αποβεί μοιραία αν απορρίψετε μια πρόταση συνεργασίας που θα μπορούσε κάλλιστα να σας βγάλει από το αδιέξοδο. Η διαίσθησή σας αυτήν τη φορά δεν θα είναι καλός σύμβουλος, οπότε θα χρειαστεί να εξετάσετε διεξοδικά όλα τα δεδομένα κι έπειτα να πάρετε σημαντικές αποφάσεις. Στον οικονομικό τομέα μια σχετική βελτίωση σας δίνει την ευκαιρία να βάλετε μια τάξη σε λογαριασμούς και οφειλές. Η Πανσέληνος την Τρίτη βγάζει στην επιφάνεια ανεκπλήρωτες επιθυμίες σχετικά με την ερωτική σας ζωή που μπορεί να σας προκαλέσουν προδιάθεση για καβγάδες, ώστε να διευκολύνετε τον εαυτό σας σε περίπτωση που σκέφτεστε να χωρίσετε. Υπάρχει κι η εναλλακτική να θέσετε τις ανάγκες στο ταίρι σας δίχως αναστολές και να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες σας αποφεύγοντας τις δυσάρεστες εξελίξεις, εκτός κι αν το ’χετε πάρει απόφαση πως έσβησε η φλόγα διά παντός.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Έχετε φτάσει στο αμήν εξαιτίας των συνεχών αναβολών στα οικονομικά σας και αν έχετε δοσοληψίες με το Δημόσιο, εκεί είναι που δεν μπορείτε να πιέσετε καθόλου τις καταστάσεις για να διεκδικήσετε τα χρήματά σας. Αρκετή ένταση θα επικρατεί μέσα στις επόμενες μέρες και θα επηρεάσει τις διαπροσωπικές σας σχέσεις, όπου ήδη υπάρχουν αρκετά μελανά σημεία. Δώστε έμφαση στην τόνωση της ψυχολογίας σας με εναλλακτικές θεραπείες, γυμναστική και ασκήσεις αναπνοών, ώστε να μη χάνετε τις ισορροπίες. Ενδεχομένως να σας ζητηθεί βοήθεια από ένα φιλικό σας πρόσωπο και καλό θα είναι να του την προσφέρετε, ειδάλλως θα σας «φάνε» οι τύψεις αργότερα. Την Τρίτη με την Πανσέληνο θα έχετε μια τάση να εκφράσετε τα παράπονά σας σε όσους σας έχουν πληγώσει και μπορεί να ξεκινήσει ένας διάλογος μακράς διάρκειας.

ΤΟΞΟΤΗΣ

Είστε αισιόδοξοι, παρόλο που προκύπτουν διάφορα ζητήματα που προκαλούν καθυστερήσεις στη δουλειά σας, και με τον τρόπο σας καταφέρνετε να βγείτε αλώβητοι από τις όποιες αντιξοότητες. Η οικονομική σας κατάσταση παραμένει σταθερή, αλλά δεν υπάρχουν ιδιαίτερα θέματα για να σας ζορίζουν, οπότε μπορείτε με καθαρό νου να κυνηγήσετε ευκαιρίες. Άρης και Δίας δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, αρκεί να μην παρασύρεστε από υπέρμετρο ενθουσιασμό και αμελείτε σημαντικές λεπτομέρειες. Ταξίδια και μετακινήσεις ευνοούνται μέσα στις επόμενες μέρες κι έχετε τη δυνατότητα να διευρύνετε τους ορίζοντές σας μέσα από νέες γνωριμίες που θα σας ενθουσιάσουν. Ενδεχομένως ορισμένοι από εσάς να σκέφτεστε σοβαρά και το ενδεχόμενο να φύγετε στο εξωτερικό, αν προκύψει ένα ρομαντικό ειδύλλιο που θα σας συνεπάρει. Πάντως, μη βιαστείτε να δεσμευτείτε με υποσχέσεις, γιατί μπορεί να είναι παροδική η έξαψη.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Οι επιτυχίες που θα έρθουν μέσα στο επόμενο διάστημα θα είναι αποτέλεσμα προηγούμενων προσπαθειών σας. Εκμεταλλευτείτε τις επόμενες μέρες για να οργανώσετε λεπτομερώς τα μελλοντικά σας σχέδια και δώστε έμφαση στις προσωπικές επαφές με τρίτους, μια και είναι πολύ πιθανό να προκύψουν προτάσεις συνεργασίας που θα σας ωφελήσουν. Αγορές για το σπίτι και την οικογένεια θα πρέπει να γίνουν με φειδώ. Οικογένεια και γάμος σάς απασχολούν πολύ το τελευταίο διάστημα και επικρατεί μια γενικότερη σύγχυση σχετικά με τις ανάγκες σας, καθώς μπορεί να είναι αποτέλεσμα των πιέσεων που δέχεστε από το περιβάλλον σας και όχι επειδή ξύπνησε κάποιο ένστικτο μέσα σας. Για τόσο σοβαρές αποφάσεις καλό θα είναι να κάνετε έναν ξεκάθαρο διάλογο με τον εαυτό σας, απερίσπαστοι από γνώμες τρίτων, ώστε να αποφύγετε λάθη που θα επηρεάσουν κι άλλους αργότερα.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Έντονη ευθυνοφοβία και τάσεις φυγής θα προκαλέσουν αρνητικές επιπτώσεις στα επαγγελματικά σας, εκτός κι αν το πάρετε επιτέλους απόφαση και δεχτείτε την κατάσταση ως έχει. Οικονομικά ζητήματα θα σας απασχολήσουν αρκετά, αλλά δεν είναι ανάγκη να αισθάνεστε σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Από τη στιγμή που έχετε την υγεία σας, όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται, αρκεί να υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα. Η ένταση που θα σας προκαλέσει η Πανσέληνος της Τρίτης θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην πορεία της σχέσης σας και είναι πολύ πιθανό να εκτοξεύσετε κατηγορίες στο ταίρι σας και θα είναι πολύ δύσκολο να επαναφέρετε τις ισορροπίες στη σχέση σας. Αν δείτε πως χάνετε τον έλεγχο, καλύτερα να απομακρυνθείτε για κάποιες ώρες από τον σύντροφό σας, ώστε να αποφύγετε τα χειρότερα.

☛

σχολούν και δεν έχουν τελειωμό σε συνδυασμό με κάποια θέματα υγείας έχουν ως αποτέλεσμα να μην μπορείτε να συγκεντρωθείτε στη δουλειά σας και ό,τι κάνετε να γίνεται έπειτα από πολύ μεγάλη προσπάθεια, κάτι που σας εξουθενώνει εντελώς. Η συνεχής ένταση που βιώνετε προσπαθώντας να αντεπεξέλθετε στις ανάγκες που προκύπτουν ρίχνουν το ηθικό σας και ειδικά με την Πανσέληνο της Τρίτης μπορεί να έχετε την αίσθηση πως δεν πρόκειται ποτέ να βγείτε από τον φαύλο κύκλο. Σπουδές, ταξίδια και επικοινωνιακά ζητήματα δεν έχουν την εύνοια των πλανητών μέσα στο επόμενο διάστημα, οπότε δώστε έμφαση στην τόνωση των διαπροσωπικών σας σχέσεων, έχοντας πιο συχνή επαφή με τα οικεία σας πρόσωπα, αποφεύγοντας όμως την επίλυση σημαντικών θεμάτων. Κοινώς, πάτε με τη ροή των γεγονότων και μην τα πολυσκαλίζετε, ώστε να αποφύγετε τη δημιουργία εντάσεων.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

μέρες θα βελτιωθούν αρκετά, κάποιες ξαφνικές ανάγκες που προκύπτουν όμως θα έχουν ως αποτέλεσμα να βγείτε εκτός προϋπολογισμού και τελικά να βρεθείτε και πάλι στον ίδιο παρονομαστή. Τουλάχιστον, θα έχει καλυφθεί ένας μεγάλος όγκος των οφειλών σας και θα κοιμάστε πιο ήσυχοι. Στον επαγγελματικό τομέα οι πρωτοβουλίες που θα πάρετε μπορεί αρχικά να ξενίσουν τον εργοδότη σας και να δημιουργηθεί κάποια ένταση, στην πορεία όμως, όταν θα έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα, θα βγείτε κερδισμένοι. Στον ερωτικό τομέα χρειάζεται λίγη λεπτότητα στην έκφραση των συναισθημάτων σας, μια και η Πανσέληνος την Τρίτη εντείνει το πάθος σας και μπορεί πολύ εύκολα να παρεξηγηθείτε. Μια καινούργια σχέση ενδεχομένως να μην έχει και τόσο θετική κατάληξη εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς ηλικίας ή κοινωνικού στάτους και είναι πολύ πιθανό να εμπλακούν και άλλα μέλη της οικογένειας,

StarFax

ΚΡΙΟΣ Τα οικονομικά σας μέσα στις επόμενες

ΙΧΘΥΣ Τύχη σε συνδυασμό με τη διορατικότητά σας θα συνδράμουν στη βελτίωση των επαγγελματικών σας και θα σας δοθεί η ευκαιρία να υλοποιήσετε κάποια από τα σχέδιά σας σχετικά με το σπίτι και την οικογένεια. Αν είστε καλλιτεχνική φύση, η έμπνευσή σας μέσα στις επόμενες μέρες θα είναι στα ύψη και η αποδοτικότητά σας μεγάλη. Προωθήστε τις δεξιότητες και τα ταλέντα σας δίχως να σας πιάνουν οι ανασφάλειες και χάνετε ευκαιρίες. Μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να εκτοξευτείτε. Η Πανσέληνος της Τρίτης αυξάνει τις ευαισθησίες σας και είναι πολύ πιθανό να δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση σας όσοι από εσάς είχατε σκοπό να τη διαλύσετε. Ενδεχομένως κάποια στοιχεία που θεωρούσατε αρνητικά και σας εκνεύριζαν να μη σας ενοχλούν καθόλου πλέον, συν ότι μπορεί κάποιες σκέψεις που κάνατε να μην οφείλονταν σε λάθη του συντρόφου σας αλλά στις δικές σας ανασφάλειες.

sudoku 4 2 1 5 4 3

8 5

9 4 5 8 4 9 1 7 9 8 3 6 1 2 7 5 2 9 3

9 7

Η λύση του προηγούμενου 6 8 1 5 4 7

9 3 4 2 8 1

5 2 7 9 3 6

2 6 5 1 7 8

7 4 9 3 6 2

8 1 3 4 5 9

4 5 2 8 1 3

1 9 6 7 2 5

3 7 8 6 9 4

3 5 4 9 1 6 7 8 2 9 7 8 3 5 2 6 4 1 2 6 1 4 8 7 9 3 5

22.10.15 – lifo

37

☛ Γεωργια Κολοβελωνη Kοινωνιολόγος Φωτογραφήθηκε τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου, στο λιμάνι του Πειραιά.

❝ Η Αθήνα μου αρέσει γιατί είναι γεμάτη αντιθέσεις και αυτές οι αντιθέσεις την κάνουν τόσο ξεχωριστή, που δεν τη βαριέσαι ποτέ ❞

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

Μπορείς κι εσυ να φωτογραφηθείς για το Naked City στέλνοντας μήνυμα με τίτλο «Naked City» στο info@lifo.gr

38 lifo – 22.10.15

22.10.15 – lifo

39