1950-1953' ..................................................................................................... strane 13

SAD su koristile prikrivene i terorističke metode protiv DNRK tokom rata. SAD su počinile težak zločin tako što su prisilile Indijanca Čirokija po imenu Bafalo da pokuša da ubije Predsednika Kim Il Sunga. Takođe, SAD su podstakle frakcionističku špijunsku grupu na čelu sa Pak Hon Jongom da izvrši državni udar kako bi zbacila rukovodstvo Radničke Partije Koreje. Špijunska klika Pak Hong Jong – Li Sung Jop sistematski je izdavala državne tajne i vršila špijunažu protiv DNRK. Čak su prenosili informacije američkim imperijalistima o kretanju predsednika Kim Il Sunga kako bi američko vazduhoplovstvo moglo da izvrši pokušaj ubistva. Na srecu, ovo je sprečeno.

Uprkos žestini varvarstva američkih imperijalista, korejski narod na čelu sa velikim vojskovođom Kim Il Sungom nije pokoren niti pobeđen. SAD su tražile pregovore o primirju i 27. jula američki komandant general Mark Klark potpisao je Korejski sporazum o primirju, teška srca priznajuci da je on prvi američki komandant koji je zaključio primirje bez pobede. Američki imperijalisti su izgubili: 1.567.128 ljudi uključujuci 405.498 američkih vojnika, 1.130.965 južnokorejskih marioneta i 30.665 vojnika njihovih satelitskih država je ubijeno, ranjeno ili zarobljeno; 12.224 aviona uključujuci 'vazdušnu tvrđavu B-29' je oboreno, ošteceno ili zarobljeno, izgubljeno je 7.695 topova, 3.255 233 tenka i oklopnih automobila; i 564 ratna broda i plovila, uključujuci tešku krstaricu Baltimor i vodeci brod Sedme flote Misuri su potopljena ili oštecena.

Gubitak koji su pretrpeli američki imperijalisti bio je skoro 2,3 puta veci od onoga što su pretrpeli tokom četiri godine rata na Pacifiku tokom Drugog svetskog rata. Čak je i zvanična američka statistika pokazala da su tokom svake od tri godine korejskog rata izgubili duplo više vojnika za svaku godinu rata u Vijetnamu. Desničarski britanski konzervativni istoričar i novinar Maks Hejstings napisao je da:

„Mnogi američki karijerni oficiri bili su užasnuti presedanom koji je uspostavila Koreja: Sjedinjene Države nisu uspele da vode rat do pobedničkog završetka“

“Vruci rat” američkog imperijalizma protiv Narodne Koreje je propao. Narodna Koreja je pobedila. SAD su se okrenule drugim sredstvima da unište DNRK.

Kažu da je jedan domaći izdajnik daleko opasniji od stotinu neprijatelja. Ovo se pokazalo kao istina i u iskustvu komunističkih partija. U prošlosti su izdajice preuzele kontrolu nad rukovodstvom vladajuce partije u SSSR-u i drugim socijalističkim zemljama. Oni su uveli revizionizam i uništili socijalističku izgradnju uzrokujuci konačno uništenje socijalizma u brojnim zemljama. U mnogim zemljama revolucionarni, progresivni i radnički pokreti bili su poremeceni i ometeni prisustvom frakcionista, ali i špijuna i infiltratora.

Američki imperijalisti i drugi neprijatelji, uključujuci revizioniste i šoviniste velikih sila (videti četvrto poglavlje „Revizionisti protiv DNRK“) Narodne Koreje su proračunali da bi mogli da izbace socijalizam i Đuče podstičuci frakcioniste i izdajnike u zemlji.

Korejski narod mrzi frakcionizam i ima dugu istoriju borbe protiv njega. Frakcionizam u Koreji nastao je čak i pre početka komunističkog pokreta u Koreji 1920-ih. Frakcionizam je obično bio kombinovan sa navikom da se pokorno slušaju velike sile, da im se podilazi i zagovara zavisnost od njih. Tokom 1900-ih, feudalna vladajuca klasa u Koreji umesto da gradi industriju i nacionalne odbrambene snage kako bi se suprotstavila pretnji Japana, se podelila na frakcije koje su obožavale strane sile kao što su Japan, carska Rusija, Kina i SAD. Kao rezultat toga, Koreja je izgubila nezavisnost i postala kolonija Japana, nešto što je trajalo četiri decenije. Buržoaski nacionalistički pokret nije bio ništa bolji, podelio se na frakcije, od kojih svaka nije tražila podršku od korejskog naroda niti pokušavala da ga mobiliše, vec je svoje nade polagala na različite velike sile kao što su SAD i Japan.

Ova praksa je preneta u rani komunistički pokret u Koreji. Umesto da se ujedini i spoji sa masama, komunistički pokret se podelio na frakcije, uglavnom izvučene iz ljudi malograđanskog, srednjeg sloja i razorenog plemickog porekla koji su se prepuštali praznim pričama odvojenim od mase. Svaka frakcija se borila sa drugom da dobije priznanje od 'Kominterne' ili 'Trece internacionale'. Kao rezultat toga, Korejska komunistička partija je raspuštena 1928.

Veliki vođa, drug Kim Il Sung, umesto da se oslanja na postojece frakcije, formirao je komunističko jezgro od revolucionarne antiimperijalističke omladine i duboko zašao među narodne mase. Formirao je „Savez protiv imperijalizma“ kao polaznu tačku oružane borbe protiv Japana. SPI je istorijski koren RPK. Bila je to prva komunistička revolucionarna organizacija koja je organski spojila borbu za nacionalno oslobođenje i nezavisnost sa borbom za klasnu emancipaciju. Tako su to dvoje bili spojeni zajedno.

Nakon oslobođenja 1945. godine počela je izgradnja nove Narodne Koreje, a Radnička Partija Koreje je osnovana 10. oktobra 1945. Zarad jedinstva, kao i gesta velikodušnosti, drug Kim Il Sung je zauzeo lagodan stav i dozvolio frakcionarima pozicije u rukovodstvu iako ništa nisu učinili u borbi za oslobođenje Koreje.

Međutim, kao što vuk dlaku menja a ćud nikada, frakcionari nisu promenili svoje crte, vec su radili na potkopavanju zemlje i partije iznutra. Tokom žestokog rata protiv američkih imperijalističkih agresora, frakcionari su prvi put pokazali svoju prirodu i Špijunska klika Pak Hon Iong-Li Sung Iop, koji su bili agenti američke imperijalističke Centralne Obaveštajne Agencije, razotkrivena je na plenarnom sastanku Centralnog komiteta RPK 1952. Ovi frakcionari su izdali zemlju, izazvali gubitke u ratu, sabotirali ratne napore, predali državne tajne SAD i planirali da svrgnu rukovodstvo. Veliki revolucionarni vođa maršal Kim Il Sung ih je raskrinkao i spasao DNRK od prodaje američkom imperijalizmu i pretvaranja u koloniju SAD.

Usput se može pomenuti da su SAD krajem 1940-ih i 1950-ih godina poslale mnoge špijune i agente u socijalističke zemlje i da su u jednom delu socijalista špijuni, izdajnici i kontrarevolucionari bili razotkriveni i poraženi.

RPK je svoju borbu protiv modernog revizionizma započela 1955. godine. RPK je videla borbu protiv modernog revizionizma kao veoma blisko povezanu sa borbom za odbranu nezavisnosti i izbegavanje kopiranja drugih zemalja, ili drugim rečima, uspostavljanje Đuče ideje.

Kako je rekao Drug Kim Il Sung:

„Naša Partija je 1955. godine, dakle, postavila definitivnu politiku uspostavljanja Đuče,

Drug Kim Il Sung u svom čuvenom i proslavljenom delu: „O eliminisanju dogmatizma i formalizma i uspostavljanju Đuče u ideološkom radu“ (28. decembar 1955.) istakao je da je jedna frakcija unutar RPK, po povratku iz posete Sovjetskom Savezu, zahtevala da Koreja odustane od svoje parole protiv američkog imperijalizma na osnovu toga što SSSR sledi liniju ublažavanja međunarodnih tenzija. Ovo je bila rana manifestacija pokušaja frakcionista unutar RPK da šire revizionizam.

1956. stvari su dostigle veoma kritičnu fazu. Hruščov je održao svoj govor na 20. kongresu KPSS najavljujuci početak modernog revizionizma (revizionisti su se pojavili u brojnim partijama i pokušali da unište, na primer, KPVB), a imperijalisti su pokrenuli žestoku međunarodnu antikomunističku kampanju. Unutar Koreje, fašistički marionetski režim Singman Rija je podivljao, govoreci o „severnom martu“. DNRK je tek završila posleratnu rekonstrukciju i rehabilitaciju privrede nakon razaranja izazvanog ratom. Frakcionari koji su vrebali u RPK iskoristili su šansu da pokušaju da zbace rukovodstvo uz podršku spoljnih revizionista. Zaista, bratski delegat KPSS na 3. kongresu RPK (koji je bio niko drugi do izvesni L. I. Brežnjev) izvršio je prikriveni napad na rukovodstvo RPK. Sve stare frakcije ujedinile su se u tim naporima, i 'prosovjetske' i 'prokineske'. Nije ih ujedinilo ništa drugo do želja da preuzmu vlast i da Narodnu Koreju učine zavisnom od drugih zemalja.

Događaji su kulminirali u avgustu 1956. godine, kada su frakcionari pokušali da izvedu svoj državni udar pod manipulacijom šovinista i revizionista velikih sila. Njihov cilj je bio da uskrate lidersku ulogu Partije i parališu diktaturu proletarijata. Takođe su želeli da iskorene revolucionarne uslove RPK iskovane u plamenu antijapanske oružane borbe. Čak su nameravali da proglase Koreju proameričkom „neutralnom nacijom“. Međutim, drug Kim Il Sung je naveo narod da razbije antipartijsku kontrarevolucionarnu frakcijsku kliku. RPK je interno pokrenula antifrakcijsku, antirevizionističku borbu. Drug Kim Il Sung napao je frakcionizam i revizionizam na partijskoj konferenciji 6. marta 1958. Pozivajuci se na frakcionizam, rekao je:

'Nijedna frakcija nije bolja ili gora od bilo koje druge. Sve potiču iz istog kalupa; sve su

uništava našu partiju i pokret radničke klase u Koreji.' Što se tiče Kim Du Bonga koga neki hvale. On se u stvari zalagao za postavljanje Predsedništva Vrhovne narodne skupštine na više mesto od Radničke Partije Koreje, u suštini ukidajuci vodecu ulogu Partije i diktaturu proletarijata, jasan revizionistički antisocijalistički stav. Što se tiče takozvane Janan frakcije, prokineskih klošara, oni u stvarnosti ne vode poreklo od Komunističke Partije Kine, vec od buržoaskog KMT-a!

Neki od frakcionističkih izdajnika su kasnije pobegli u revizionistički SSSR i tamo živeli. Kada se 1991. konačno raspao SSSR, neki od frakcionara postali su agenti južnokorejskog marionetskog režima, što je zaista bio tužan kraj.

Da izdajnici frakcija iz avgusta 1956. nisu poraženi, DNRK danas ne bi postojala, to je tako jednostavno. Uspostavljanjem Đuče, pobedom nad frakcionistima, klošarima i revizionistima, RPK je pod vođstvom predsednika Kim Il Sunga i predsedavajućeg Kim Džong Ila uspela da izgradi nezavisnu vlast, socijalistički raj, državu koja je nezavisna, samodovoljna i samoodbrambena. DNRK nije samo industrijalizovala i poboljšala životni standard, vec je postala nuklearna sila Đuče sa razvijenim programom IKBR.

Pošto je Sovjetska komunistička partija postajala sve više revizionistička početkom 60-ih pod vođstvom Hruščova, revizionistički SSSR je pokušao da izvrši pritisak na DNRK. 1962. SSSR je uveo de facto sankcije DNRK.

Neki frakcijski elementi zadržali su se u rukovodstvu RPK, a u isto vreme revizionisti i imperijalisti su u DNRK slali vetar modernog revizionizma i buržoaskog liberalizma. Mahinacije buržoaskih i revizionističkih elemenata su razbijene na 15. sastanku 4. CK RPK. Uspostavljen je monolitni ideološki sistem.

DNRK je ponovo morala da se suoči sa unutrašnjim neprijateljem kada je moderna frakcionistička grupa nastala i podigla svoje glave u periodu nakon što je veliki vođa drug Kim Džong Il preminuo u decembru 2011. Imperijalisti su se nadali takozvanoj 'promeni' u DNRK, očekivali su da ce DNRK napustiti Đuče i socijalizam i krenuti putem 'reformi' i 'otvaranja'. To je bio njihov lukav plan da pokušaju da navedu nepouzdane, degenerisane elemente da preuzmu vlast u DNRK i sprovedu takozvane 'reforme'. Imperijalisti su se nadali da ce stvoriti petu kolonu unutar rukovodstva Radničke Partije Koreje kao što su to činili u Sovjetskom Savezu, Istočnoj Evropi i drugde.

Međutim, moderna frakcionistička klika je otkrivena i poražena u decembru 2013. Bio je to tipičan primer prokapitalističke, prozapadne pete kolone koja je imala za cilj da preuzme uzde vođstva i usmeri DNRK u kapitalističkom i proimperijalističkom pravcu. U optužnici protiv izdajnika je navedeno da:

„On je pustio da dekadentni kapitalistički način života pronađe put do našeg društva tako što je od 2009. distribuirao svakojake pornografske slike među svojim poverenicima. Vodio je raskalašen, razvratan život, rasipajuci novac gde god je otišao. Uzeo je najmanje 4,6 miliona evra iz svoje tajne kase i procerdao ih samo 2009. godine i uživao u kazinu u stranoj zemlji. Same ove činjenice jasno pokazuju koliko je on bio korumpiran i degenerisan...' i to da je izdajnik; 'sanjao tako budalasti san da bi, kada jednom preuzme vlast uz pomoc osnovnog metoda, njegove odvratne prave boje kao 'reformiste' poznatog svijetu pomogle da njegova 'nova vlada' bude 'priznata' od strane zemalja u kratkom vremenskom periodu'

DNRK, pod vođstvom dragog uvaženog maršala Kim Džong Un-a, pobedila je nad pokušajem savremenih frakcionista da zbace državni i socijalistički sistem DNRK. Antipartijski kontrarevolucionarni frakcionari bili su ideološki usklađeni sa američkim imperijalizmom i svetskim imperijalizmom (takođe sa međunarodnim revizionizmom i šovinizmom velikih sila). Frakcionari bi pretvorili DNRK u koloniju imperijalizma i velikih sila. Kao što je dragi uvaženi maršal Kim Džong Un rekao:

'Identitet moderne verzije frakcionističke grupe je da je to bio ideološki degenerisan