protiv Narodne Koreje' ................................................................................... strane 9

Južnokorejski marionetski režim Singnam Rija mrzeo je popularni režim na severu koji je sproveo napredne demokratske reforme poput zemljišne reforme. Agrarna reforma u Narodnoj Koreji udarila je u same korene reakcije i lišila besposlene bogataše sredstava za proizvodnju. Južnokorejska kompradorska buržoazija i zemljoposednici su se plašili da ce primer DNRK uticati na potlačene južnokorejske radnike i seljake i inspirisati ih da ustanu i zbace zemljoposednike i kapitaliste. Bilo je mnogo govora o 'maršu na sever' da bi se 'postiglo ponovno ujedinjenje' i takođe o 'uništenju komunizma'. Cilj južnokorejske marionetske kompradorske buržoazije bio je da ponovo osvoji za kapitalizam severni deo Koreje koji je eliminisao feudalnu eksploataciju i eliminisao kapitalističku i sve oblike eksploatacije.

Od 1947. godine pa nadalje, južna Koreja je neprekidno vršila napade na severni deo Koreje. Sam Predsednik Kim Il Sung je jednom rekao da korejski rat nije počeo 1950. godine, već 1940-ih.

Godine 1947. južnokorejske marionetske snage su upadale u severni deo Koreje, u provincije Kangvon i Hvange, u 270 navrata i počinile sve vrste varvarstva – ubistva, otmice, pljačke, paljevine itd.

Stvaranjem južnokorejske marionetske vojske i uspostavljanjem takozvane: „Američke vojne savetodavne grupe“ (AVSG) u južnoj Koreji, upadi u DNRK su se intenzivirali. Južna Koreja je 1949. godine izvršila ukupno 2.617 upada na teritoriju DNRK. Oni su se desili u područjima kao što su planina Songak, planina Unfa i drugim područjima u kojima je izazvano mnogo štete i žrtava.

Prema svedočenju Mun Hak Bonga (koji je prešao na stranu DNRK tokom Rata za Oslobođenje Otadžbine), savetnika Kontraobaveštajnog korpusa američkih okupacionih trupa u južnoj Koreji i političkog savetnika Singmana Rijaa, svi ovi oružani upadi južnokorejske strane planirao je Roberts, šef 'AVSG-a', i izvršeni su pod njegovom ličnom komandom. Mun je to objasnio ovako:

„Roberts je naredio Če Pjong Doku da izvrši invaziju na sever, pretpostavljajuci ekspediciju na sever. Sve invazije na oblasti severno od 38. paralele do avgusta 1949. su izvršene po Robertsovom naređenju. Roberts bi dao instrukcije Če Pjong Doku da izvrši upad na sever. A kada bi se stvari prema jugu okrenule nepovoljno pred žestokom protivofanzivom severa, on bi odmah izdao naređenje da se prekine sa dejstvom. Svaki sukob, ma koliko mali, organizovan je pod ličnom komandom savetnika američke vojske”

(citirano u knjizi 'Američki imperijalisti su započeli Korejski rat', strana 95)

Južna Koreja i SAD su poslale mnoge špijune u DNRK ne samo da prikupljaju obaveštajne podatke vec da aktivno vrše sabotažu i pokušavaju da podstaknu nemire. Obaveštajne agencije SAD i južne Koreje takođe su se infiltriralee u Radničku Partiju južne Koreje i komunistički pokret u južnoj Koreji sa ciljem da je unište. Kasnije su poslali neke od svojih špijuna da prodru u Radničku Partiju Koreje i vladu DNRK.

Ciljevi južnokorejskih marioneta i američkih imperijalista bili su dvostruki. Prvo, to je bila probna aktivnost pred rat koji je trebalo da izbije u junu 1950. godine, drugo, imao je za cilj da sruši DNRK stvaranjem društvenih nereda koji bi doveli do kolapsa DNRK.

Kada su napori da se DNRK sruše raznim sredstvima kao što su terorizam, subverzija i vojni upadi bili uzaludni, SAD i južnokorejske marionete pribegle su promeni režima putem nasilja, odnosno napadačkom ratu protiv DNRK sa ciljem da zbace narodni demokratski režim i povrate kapitalizam. Korejski rat, koji je poznatiji kao Rat za Oslobođenje Otadžbine u DNRK, bio je genocidni rat protiv korejskog naroda.

Naravno, Korejsko poluostrvo je imalo ključnu stratešku poziciju, bilo je mostobran za severoistočnu Aziju i zaista ceo azijski kontinent. Ovo je podstaklo apetit američkih vladara za vojno osvajanje DNRK. Osvajanjem DNRK SAD bi imale trupe na granici Narodne Republike Kine i SSSR-a. Ovo postojanje DNRK blokiralo je odskočnu dasku SAD u severoistočnoj Aziji. Pobeda kineske revolucije dala je dalji podsticaj SAD da vojno krenu protiv DNRK.

U to vreme, umesto da se pominju „obuzdavanje“ komunizma, SAD su govorile o „povlačenju“ komunizma. Džon Foster Dals, američki državni sekretar, bio je poznati arhitekta ove politike. Dals je zaradio mnogo novca kroz poslove sa nemačkom nacističkom partijom 1930-ih. Dals je napisao knjigu pod nazivom „Rat ili mir“ u kojoj se zalaže za „oslobođenje“ socijalističkih zemalja.

Rekao je: „Trebalo bi da jasno stavimo do znanja... da ne prihvatamo status kvo u Istočnoj Evropi i Aziji... i eventualno oslobođenje je suštinski i trajni deo naše spoljne politike.

Drugim rečima, cilj SAD je bio da slomi socijalizam pomocu sile, bilo direktnom vojnom silom ili drugim vrstama sile.

Interno, SAD su zabranile Komunističku partiju i pokrenule talas antikomunističke histerije poznate kao Makartizam u kojoj su proganjani čak i nekomunistički liberali. Mnogi su ostali bez posla, neki su bili zatvoreni, a neki čak izgubili život. U SAD je nastala klima straha.

Još jedan motiv za SAD da napadnu i okupiraju DNRK bila je činjenica da je Korejsko poluostrvo imalo veliki geopolitički značaj jer je kapija u severoistočnu Aziju. SAD su dugo priželjkivale Koreju. Čak i u 19. veku pipci američkog ekspanzionizma i izgradnje imperije stigli su do obala Koreje. Godine 1866. SAD su poslale gusarski brod “USS Sherman” u Koreju gde je plovio uz reku Tedong, da bi ga razbesneli građani Pjongjanga

uništili na čelu sa Kim Ung U, dedom Predsednika Kim Il Sunga. Koreja je takođe bila bogata mineralnim resursima eksploatisanim pod japanskom kolonijalnom vlašcu, Amerikanci su posedovali neke od rudnika zlata na severu Koreje koji su nakon oslobođenja 1945. godine nacionalizovani.

Singman Ri je sanjao o ponovnom ujedinjenju Koreje pod svojom ličnom vlašcu. Južnokorejske marionete su podsticali američki imperijalisti da sruše DNRK i zauzmu severni deo Koreje. Singman Ri je sve vreme zahtevao 'marš ka severu'. Ri je pisao svom američkom savetniku Robertu T. Oliveru 30. septembra 1949. (9 meseci pre nego što je izbio korejski rat), da pod uslovom da južnoj Koreji bude dato dovoljno američke pomoci i oružja, lako bi savladali DNRK i ponovo ujedinili Koreju pod južnokorejskom marionetskom kontrolom, čak i da „nece biti odlaganja u postavljanju oružja na Planinu Pektu’. Ri se takođe pohvalio predsedniku Junajted presa da bi bilo moguce da južna Koreja „osvoji Pjongjang za tri dana“. Kasnije su se južnokorejske marionete hvalile da ce: „Doručkovati u Heđu, ručati u Pjongjangu i večerati u Sinuiđu“.

SAD i Južna Koreja su izgradile ili proširile aerodrome, luke, puteve i drugo u južnoj Koreji na ekspanzivni način. Američki imperijalisti su rasporedili vecinu južnokorejske marionetske vojske na frontu duž 38. paralele i neprestano su vršili oružane provokacije protiv DNRK (kao što je detaljno opisano u prethodnom poglavlju).

Prema zvaničnom dokumentu koji je objavio američki Kongres, oni su južnokorejskoj marionetskoj vojsci predali više od 145.000 pušaka, oko 2.000 mitraljeza, preko 2.000 komada artiljerije različitih kalibara, 4.900 neobičnih vozila, 79 ratnih brodova i druge vojne tehnike. Primetno je da je južnokorejska marionetska mornarica bila u velikoj meri proširena.

Broj južnokorejskih marionetskih trupa koje su bile naoružane takvom ratnom opremom i sredstvima i obučene na američki način dostigao je više od 100.000 od septembra 1949. SAD su kontrolisale južnokorejske marionetske trupe preko 'Američke vojne savetodavne grupe' u južnoj Koreji.

26. januara 1950. SAD su zaključile Sporazum o međusobnoj odbrani između SAD i južne Koreje. Dana 14. aprila 1950. tadašnja tajna direktiva američkog Saveta za nacionalnu bezbednost, direktiva NSC 68, odobrila je početak korejskog rata.

Istovremeno, razradili su unapred pripremljen plan za prikrivanje oružane agresije nakon izbijanja Korejskog rata u pokušaju da odgovornost za ratnu provokaciju prebace na DNRK.

Američki državni sekretar Džon Foster Dals, glavni zagovornik i autor američke imperijalističke antikomunističke strategije „restitucije“ posetio je južnu Koreju u junu 1950. samo nekoliko dana pre izbijanja rata. Njegova poseta nije mogla biti slučajnost.

Ovo je dokazano činjenicom da je Dals čak posecivao područja na liniji fronta i da se može videti kako gleda na mape linije fronta. Dals je napustio južnu Koreju i sastao se sa visokim američkim vojnim komandantima u Japanu. Tri dana kasnije, 25. juna, počeo je “Korejski rat”. Dalsovo hvaljeno „restituisanje“ konačno je počelo na Korejskom poluostrvu.

23. juna, južnokorejske marionetske snage počele su artiljerijsko bombardovanje područja severno od 38. paralele. U rano jutro 25. juna južnokorejske snage pod komandom Američke vojne savetodavne grupe započele su napad na DNRK. 17. puk južnokorejske marionetske armije kretao se napred u Tetanu i Pjoksongu, a prva pešadija je napala u oblasti Kesonga. Oni su upali 12 kilometara na teritoriju DNRK. DNRK je zahtevala da odmah stanu, ali je to ignorisano pa je DNRK prešla u kontraofanzivu. Treba napomenuti da je DNRK krenula u kontraofanzivu tek nakon što je upozorila južnu Koreju da obustavi napad.

„Njujork Tribjun“ od 26. juna 1950. izvestio je: „Južnokorejske trupe prešle su preko 38. paralele, koja čini granicu, da zauzmu proizvodni grad Heđu, severno od linije demarkacije“. I sam južnokorejski radio je izvestio da su njihove trupe zauzele Heđu. Jasno je da bi južnokorejcima bilo nemoguce da ga zauzmu osim ako oni prvi nisu napali.

Poznati američki novinar Džon Gunter napisao je u svojoj knjizi: „Zagonetka o Makarturu“ da je američki štabni oficir u Tokiju 25. juna pozvan na telefon i da se vratio i dojavio: „Upravo je nastao džumbus. Južnokorejci su napali severnu Koreju.

Oko 650 američkih žena i dece evakuisano je norveškim brodom Reinford u 3 sata ujutro. Američki istoriografi navode da rat počinje u 6 ujutro, pa kako bi SAD znale unapred da planiraju evakuaciju svojih državljana?

Čo Dok Sin, bivši komandant južnokorejske vojske, južnokorejski ministar spoljnih poslova i južnokorejski ambasador u UN, izjavio je da je video tajno naređenje Singmana Rija (južnokorejskog marionetskog diktatora) za početak rata.

SAD su zahtevale hitan sastanak Saveta bezbednosti UN (SBUN). Ovo je održano bez prisustva Sovjetskog Saveza niti Narodne Republike Kine koja je bila držana van svog legitimnog sedišta. Niko iz DNRK nije smeo da iznese svoj slučaj pred Savetom bezbednosti UN. Dakle, SB UN ne samo da je okrivio Narodnu Koreju za izbijanje rata, vec je i dozvolio intervenciju SAD i njenih satelitskih država u Koreji. Ovo je bila još jedna mrlja na SB UN koja se pokazala kao marioneta SAD.

SAD su poslale ogromne oružane snage u rat, uključujuci i one oružane snage svojih satelitskih zemalja. Na moju večnu sramotu, Britanija je poslala trupe da se bore protiv korejskog naroda na strani SAD. Mladi Britanci su u osnovi bili topovsko meso za američki imperijalizam.

Značajno je da se Velika Britanija našla u borbi ne samo na istoj strani sa američkim imperijalizmom, vec i sa aparthejdom u Južnoj Africi, Kolumbijom odreda smrti, fašističkom Grčkom, Etiopijom Haila Selaisija i drugim veoma reakcionarnim režimima protiv nezavisnog, progresivnog, demokratskog i anti - imperijalističkog sistema. Tako je “Korejski rat” bio potpuno reakcionaran pohod koji je kočio oslobodilačku borbu korejskog naroda i ponovno ujedinjenje Koreje.

SAD su se služile krajnjim varvarstvom u Koreji. U stvari, rat koji su vodili američki imperijalisti nije bio samo rat za uništavanje DNRK i njenog narodnog demokratskog sistema, vec genocidni rat istrebljenja protiv korejske nacije. Nije slučajno što se buduci vođa američke nacističke partije Linkoln Rokvel borio u američkim snagama tokom Korejskog rata u činu potporučnika.

Od prvog dana rata SAD su izvršile masovna bombardovanja DNRK. SAD su takođe masakrirale civile ubivši najmanje 1,25 miliona u severnoj polovini Koreje, i izvršile masakre u južnoj Koreji, kao što je masakr u selu Nogun Ri.

Primer zločina SAD nad korejskim narodom bio je masakr u Sinčon Riju. Oko 35.383 ljudi su ubili američki imperijalisti i neprijatelji naroda kao što su bivši zemljoposjednici, bivši kapitalisti, kamatari i zaostali reakcionari u periodu od nešto manje od 2 meseca od oktobra 1950. do decembra 1950. godine. Muzej na mestu masakra sam posetio 5 puta.

SAD su pokušale da istrebe narod DNRK upotrebom biološkog oružja. SAD su stvorile institut za borbu protiv bakterija u Merilendu, SAD, i uposlile japanske ratne zločince iz zloglasne Jedinice 731. SAD su naseljavale insekte zaražene bolestima kao što su kolera, male boginje i epidemijska hemoragična groznica u DNRK od kraja januara do kraja marta 1952. u 400 različitih mesta DNRK u 700 različitih prilika.

Brojni piloti američkih vazduhoplovnih snaga koje je zarobila Korejska Narodna Armija tokom rata zapravo su priznali da su vodili biološki rat protiv DNRK. Neki od američkih pilota povukli su svoja priznanja, ali je vecina ostala pri njima. Američki pisac Džefri Kej napisao je u časopisu “Counterpunch” 2021. da:

„Gde god da su nastala duga poricanja američke upotrebe biološkog oružja tokom Korejskog rata, i bez obzira na to kakav autoritet stoji iza njih, ona se kose suočena sa novom neprikosnovenom dokumentacijom iz evidencije američke vlade o napadima bacila protiv severne Koreje i kineskih vojnih jedinica'

SAD su takođe koristile napalm i hemijsko oružje protiv korejskog naroda.

Šteta na zgradama i infrastrukturi koju su američki imperijalisti naneli severnoj polovini Koreje tokom rata dostigla je 16.661.622 miliona američkih dolara.