COLUMN anton hofstede ‘Meester!’; het is al weer wat jaren geleden dat ik dat riep. Erger nog, ik heb het nooit geroepen. Bij ons was het Meneerrrrrrrr….. inclusief rollende kak-r, doordat ik op een elite basisschool in Leeuwarden zat. Beter bekend als de zwarte pagina uit mijn jeugd. Maar Meester zijn is helemaal niet slecht, het kan zelfs goed zijn.
en zijn zoon alles heel netjes af te dekken, van vloeren tot ramen. “Scheelt in schoonmaken”, was de simpele maar o zo duidelijke uitspraak. Tijdens het koffiedrinken vertelde vader over de projecten die hij deed: monumenten, kerken en grote villa’s. Ik liet hem foto’s zien van ons oude winkelpand en hij kon zo de geschiedenis oplepelen over de beschilderde gipsplafonds. Hij bleek Meester Stukadoor te zijn met een studie Kunstgeschiedenis. Hij kon ons tussen twee restauratieprojecten door helpen. Op dag 3 was de zoon alleen, om nog wat af te maken. Hij start nu met de meesteropleiding die 3 jaar duurt, zodat hij het restaureren van monumenten van zijn vader kan overnemen. De titel Meester Opticien bestaat helaas niet meer in Nederland. Op internet vind je nog wel een Duitse online winkel die ondersteund wordt door hun meesteropticiens. Tevens kom je
MEESTER!
Na onze verhuizing zijn wij in de, soms schimmige, wereld van de bouw terechtgekomen. Van megaslechte buitenschilders, via topinstallateurs tot een Meester Stukadoor. Tijdens het slopen kwamen namelijk ineens grote delen van het oude stukwerk naar beneden. Wetende dat een vakman tegenwoordig wachttijden heeft van enkele maanden tot anderhalf jaar waren we al blij als er een telefoon opgenomen zou worden. We hadden geluk en de stukadoor kwam langs om te kijken. Bij de start begonnen de stukadoor 10
eye@line