REPORTAGE
Verslag: World music serie met Skins & Keys in Muziekhuis Utrecht op 04 februari 2012. Een cross-overproject met louter percussie en de piano als melodisch middelpunt. Een zeer bijzondere en unieke samenstelling met drie percussionisten en één pianist. De 4 grote internationale instrumentalisten staan ver van elkaar, zowel in geografisch opzicht als qua cultuur en muziekstijl, maar zien dit juist als een uitdaging om een bijzondere muzikale ontmoeting te creëren. Dit is muziek waarmee de muzikanten samen een avontuur aangaan, risico’s nemen, en dat is wat initiatiefnemer Nils Fisher zo inspireert. We zijn dan ook benieuwd hoe vanavond tijdens dit optreden de Iraanse, Cubaanse, Indische en Duitse achtergronden zich met elkaar weten te verbinden door middel van louter percussie en piano. Omdat het weer zo bar was en de treinen uitvielen waren we slechts met een select gezelschap die naar deze vrij nieuwe locatie aan de rand van het centrum van Utrecht gekomen om dit optreden bij te wonen. Het werd dan ook een intiem concert waarbij je bijna bij muzikanten op schoot kon zitten. Deze toonden hun professionaliteit door toch vol overgave het concert in te gaan. Nils achter de tumbadora’s en Ramón achter de vleugel beten samen de spits af en volgden elkaars ritmes. Ramón zette in op zijn vleugel met staccato, monotone en herhalende klanken, alsof hij een slaginstrument bespeelde. Nils viel bij met zijn vijf blauwe conga’s, met een mooie opbouw van zeer rustige naar steeds verder opzwepende ritmes. Ze hielden voortdurend oogcontact om elkaar zoveel mogelijk uit te dagen en naar ritmische hoogten te stuwen.
Het pianospel veranderde geleidelijk van een slag naar een ritmische en harmonische melodie. Met elk hun eigen authentieke instrument leken ze toch één taal te spreken. Hierop volgde het nummer Watersound, geschreven vanuit de authentieke tabla. Een ingetogen solo van Niti, zittend op zijn kussens voor zijn mannelijke en twee vrouwelijke tabla’s. De mannelijke versie zorgt voor een lage, diepe klank en de vrouwelijke voor een heldere, hoge en sprankelende sound. De combinatie van beide biedt dan ook mogelijkheden voor tal van variaties. Niti Ranjan Biswas is in staat met een hand de baslijn te vormen en met de andere te improviseren. Met zijn fijne vingers trommelt en tikt hij vliegensvlug over zijn instrument, ondertussen kritisch luisterend of het geheel goed is uitversterkt en klinkt zoals hij het wil. Het resultaat was mooi en verfijnd met een authentieke, Indische klank. In het zeer ritmische en opzwepende 21-five, gearrangeerd door Afra Mussawisade, had vooral de percussie een leidende rol. Tijdens de solo liet Mussawisade zijn kwaliteiten zien door naast subtiele aaitrillingen een enorm snel en gevarieerd ritme te toveren uit een klein bel trommeltje van 12 cm doorsnede. Dit trommeltje vormde een schril contrast met wat er allemaal op het podium uitgestald stond: zoveel verschillende attributen van allerlei materialen, zoals metaal, hout, veren, pitten en plastic. En daarnaast de trommels, conga’s, bongo’s, cajón en andere slagwerkinstrumenten.