Ik had één hoofdinstrument, de piano. Ook heb ik even percussie gedaan, maar als ik andere instrumenten gebruik, zoals de accordeon of mondpiano, is dat alleen omdat ze dan in de muziek passen.
Toen hij later de ‘Cubob City Bigband’ oprichtte, vroeg hij me in zijn band te komen spelen en dat doe ik nog steeds. Helaas doet de band door het wegvallen van veel subsidies alleen nog losse projecten, maar elk jaar zijn er wel een paar optredens. Ook heb ik veel met de band van Gerardo Rosales gespeeld. Van al deze bands kun je eigenlijk zeggen dat het rond 2004 al veel minder werd vanwege de eerste bezuinigingen. De echte klap kwam echter in 2008, toen door crisis vrijwel alle subsidies wegvielen. Hierdoor zijn er heel veel bands verdwenen. Maar juist in die periode, toen veel wegviel, kwam er weer iets anders op mijn pad. Ik ben bij Izaline Calister begonnen en samen hebben we veel muziek geproduceerd. Daarnaast speel ik ook in de onlangs opgerichte Rumbatá Beat Band. Het repertoire is geen salsa, maar cross-over muziek met latin jazz en retro. Puur instrumentaal, dus zonder zangers, maar met veel goede jazzmuzikanten. Het nieuwe album met deze band is in februari van dit jaar uitgekomen onder de naam ‘Once again’. In september gaan we met deze band touren en ga ik weer naar Colombia. Daar heb ik onwijs veel zin in. -Wat vond je van de opleiding zelf? Die was erg leerzaam. Ik heb goede leraren gehad, die je echte diepgang wisten te geven. Wel heb ik tijdens mijn studie het spelen altijd voorop gesteld, maar dat wist men daar ook. Als ik weg moest, zorgde ik voor vervanging of ik haalde de onderdelen later in.
-Je bent zelf docent op Codarts, wat vind je zo inspirerend aan lesgeven? Eigenlijk ben ik net gestopt. Ik heb vijftien jaar lang 2 dagen per week gedoceerd en vond het wel genoeg geweest. Ik was benieuwd wat er zou gebeuren als ik geen les meer zou geven. Nu hoef ik geen rekening meer te houden lesprogramma’s en schoolvakanties en dat geeft me veel meer ruimte en vrijheid. Er komen weer zoveel opties om te spelen en andere dingen te doen, dat ik dat als een enorme uitdaging zie. -Het coachen en inspireren van andere muzikanten lijkt in je bloed te zitten. Waar haal je die kwaliteiten vandaan? Dat weet ik niet, ik denk eigenlijk dat ik het heel slecht doe. Ik heb het vak pedagogiek op school niet echt benut en besef nu pas hoe belangrijk het is.
Elke student is anders en je kunt niet alleen werken met studenten die jou liggen. Je moet voor iedereen een formule hebben. Dat mis ik bij mezelf. Ik drijf meer op mijn mensenkennis en praktijkervaring. Ik houd van mensen en vind het mooi als ze iets willen leren, dus meestal lukt de samenwerking dan ook wel. Wat ik losgelaten heb, is dat ik ‘leuk ’ en ‘populair’ moet zijn. In het begin vond ik dat belangrijk, maar nu wil ik vooral eerlijk en open zijn. Als ik iets niet goed vind, dan zeg ik het.
”Er ging een wereld voor mij open”... 85
www.latin-emagazine.com