BRIEF: “Leraren kunnen niet vastroesten

Wie is An Appelmans?

• geeft les in CVO Gent • leraar en coördinator duaal leertraject

Brief aan mijn jongere zelf

An Appelmans schrijft een brief naar haar jongere versie, die doceren in het avondonderwijs eerst combineert met en daarna inwisselt voor het bedrijfsleven. Om een paar jaar later terug te keren naar haar eerste lief.

Hoi An

De wereld trekt aan je mouw. Twijfel niet, ruil je eerste job als leraar maar in voor het bedrijfsleven. Je houdt van risico, wil niet vastroesten tussen klemmende klasmuren. En zo run je van de ene op de andere dag een verzekeringsbureau in Maleisië. Je kent er niemand, maar je hebt een mond, twee handen en sprekende ogen. Net zoals in de klas. Meer heb je niet nodig om contact te leggen.

Headhunters richten daarna hun pijlen op jou. Voor Van de Velde Lingerie pendel je naar het Midden-Oosten, later reis je voor het Instituut voor Tropische Geneeskunde naar China, voor de VN naar Kenia. Je woont op vliegtuigen. Je leeft en leert sneller dan je schaduw.

Wat je nog niet weet: na achttien jaar zal je terugkeren naar je eerste lief, het onderwijs. Met de glimlach je bedrijfswagen inleveren, je loon halveren, de tijd met je gezin verdubbelen. Een interim van twee maanden in het tweedekansonderwijs volstaat om te voelen dat de vonk nooit verdween. In de perceptie van velen stap je van het centrum van de wereld naar de ‘rand van de maatschappij’. Maar jij ziet dat anders. Met kwetsbare jongeren speuren naar hun talenten én hun plekje in de samenleving, daarvoor wil je elke ochtend uit je bed stappen.

Je dacht altijd dat je het vliegtuig op moest om de wereld te zien. Maar dat blijkt niet te kloppen. In je klas van veertig vierkante meter komt de wereld vanzelf naar jou. Via Mohamed, die een jaar in een vluchtelingenkamp overleefde en nu een aso-diploma wil halen. Naast hem: een verpleegster uit Sint-Martens-Latem die haar Engels wil bijspijkeren. Wat verder een Chinese student en de eeuwige laatkomer die belooft om van op tijd komen een prioriteit te maken. Lesgeven daagt je minstens even hard uit als al je buitenlandse projecten. Je zingeving groeit, je ecologische voetafdruk krimpt.

Geniet van je wilde jaren in de wijde wereld, An. Alleen zo leer je dat de verschillen tussen onderwijs en bedrijfsleven enkel in onze hoofden leven. Ook op school waait vernieuwing en digitalisering binnen, klinken pittige discussies in de lerarenkamer, wachten elk jaar andere uitdagingen. Vastroesten in onderwijs is onmogelijk. Tenzij je helemaal van staal bent.

Bewerking Bart De Wilde Beeld Tine Schoemaker

Wat leerlingen zien als jij ze de les leest

Beeld Katoo Peeters Postproductie Maarten De Laet Tekst Stijn Govaerts Locaties VBS De Twijg Wijgmaal, GBS Molenstede en THHI Tessenderlo

De ideale les: eentje waar je leerlingen niet moet terechtwijzen. Alleen gaat steeds meer lestijd op aan orde houden, volgens TALISonderzoek. Hoe pak jij dat aan: berispen met beeldspraak? Maar wat als die écht was?

“Dat is hier precies een kiekenkot”

“Gasten, sta ik hier tegen een muur te praten?”

“Breng jij maar eens een bezoekje aan de directeur”

“Is ’t gezellig achteraan? Zal ik een koekje brengen?”

“Jij moet je oren eens laten uitspuiten”