kena.be
/kenakamp
/kenavzw
/kenavzw
SEPT 2016
GRATIS TIJDSCHRIFT VAN KENA VZW VERSCHIJNT DRIEMAANDELIJKS
I I
VOOR EN DOOR MONITOREN MET KENANIEUWS EN KAMPIDEEËN 21STE JAARGANG NR. 3 I ERKENNINGSNUMMER P708156
Het lijkt wel het hoofdonderwerp van dit kenavenster: onze inclusieve manier van werken en onze perceptie erop. We werken (onder andere!) met een publiek dat niet evident is, maar dat zoveel deugd heeft van ons aanbod. We zetten ons elk jaar weer voor de volle 100% in om iedereen een geweldig kamp te bieden. Maar verliezen we soms niet onze eigen rechten als vrijwilliger uit het oog? Het is geen evidente keuze om iemand naar huis te sturen en we zien het meestal als een allerlaatste optie. Uiteraard is dat een best case scenario, maar we mogen niet vergeten dat we dit vrijwillig doen. Voor ons plezier. In onze vrije tijd. En dan mogen we soms sneller knopen doorhakken waar we in eerste instantie misschien te lang over twijfelen. Het moet wel gezegd worden: we doen dit toch echt geweldig goed! Deze zomer nog kwam een ouder naar de busbegeleiding om te vragen wat we met haar zoon hadden gedaan. Hij kwam
2
als een beter persoon thuis en ze heeft onmiddellijk haar andere twee kinderen ook ingeschreven. Een mooier compliment kunnen we volgens mij niet krijgen, toch? Elke zomer krijgen we talloze positieve commentaren van jongeren die een plekje vonden op Kenakamp. Die rust vonden in Heuvelsven. Jongeren die zichzelf op een heel nieuwe manier leren kennen omdat mensen op een andere manier tegenover hen staan. Jongeren die hun eigen talenten en capaciteiten voor het eerst ontdekken. En dat is nog maar een fractie van onze werking. We zijn niet groot als Sporza. We zijn niet zo bekend als Kazou. Maar we zijn uniek in wat we doen, en we doen het zo verdomd goed! Allemaal dankzij onze vrijwilligers. Dankjulliewel!
de redactie publicaties@kena.be
I
www . kena . be
INHOUD 05 | Woordje van de voorzitter
Elk jaar slagen wij er weer in om ontwortelde jongeren een deugdzame kampervaring te geven. Dankuwel, dankuwel, dankuwel! .............................................................
8 - 11 | Werkgroep kampleiders
Elke editie stellen we je een nieuwe werkgroep uit het bestuur voor. Wie gaat op zoek naar nieuwe kampleiders, nieuwe (of oude) kookploegen en puzzelt heel die monitorenverdeling bij elkaar? De werkgroep kampleiders. .............................................................
12 - 14 | Tiemen & Andries
Al van kleins af aan gaan Tiemen en Andries mee op Kena. Ze begonnen er samen aan, en deze zomer stonden ze ook zij aan zij aan de start van hun allereerste kamp als animator.
24 - 25 | Columns
We zitten met een perceptie bij ouders, opvoeders, deelnemers en onszelf. Een perceptie die we niet hoeven te koesteren. Hans vertelt over een incident dat deze zomer voorviel en hoe we er als leiding mee omgaan.
Kenavenster COLOFON REALISATIE & REDACTIE
HOE ONS BEREIKEN?
Kenavenster verschijnt
Julie Van Dooren
JVC HEUVELSVEN
driemaandelijks.
publicaties@kena.be
Heuvelsven 1
Verantwoordelijke uitgever is
3650 Dilsen-Stokkem
Julie Van Dooren, Lange
VRIJE BIJDRAGEN Jeroen, Leo, Hans, Veerle, Joke,
info@kena.be
Pastoorstraat 8, 2600 Berchem
Tel. 0494 48 91 70
089 36 45 31
www.kena.be
Tiemen, Andries, Oona, Sophie
Afgiftekantoor: Boechout
facebook.com/kenakamp De volledige inhoud Š 2016 door Bijdragen, reacties en foto’s
Kena vzw tenzij anders vermeld in
mogen gemaild worden naar
de specifieke artikels. Alle rechten
publicaties@kena.be
voorbehouden.
3
WOORDJE VAN DE VOORZITTER
"Mijn zoon ging twee weken geleden voor het eerst mee met Kena. Ik weet niet wat jullie daar juist doen, maar hij kwam als een beter persoon terug thuis. Ik heb meteen mijn andere kinderen ook ingeschreven. Bedankt!" - mama van deelnemers
4
I
www . kena . be
Dankuwel! Geef me de kracht om te veranderen wat niet te accepteren is. Geef me de moed om te accepteren wat niet te veranderen is. Geef me de wijsheid om het verschil hier tussen te zien. Franciscus van Assisi Binnen Kena zijn wij ervan overtuigd dat er nood is aan het soort kampen dat we doen. Dat er een publiek is dat veelal qua vakantie uit de boot valt en waarop wij een antwoord kunnen bieden. Wij accepteren niet dat jongeren uit kansengroepen niet van een deugddoende vakantie zouden kunnen genieten. Elk jaar slagen wij er weer in om ontwortelde jongeren een deugdzame kampervaring te geven. Dit lukt ons dankzij onze stijl. Gebaseerd op de principes van De La Salle en “vertaald” door broeder Victor in Faire un homme. Dankzij onze ervaringen, ons vallen en opstaan, ons samen-zijn. Dankzij onze anciens die kamp na kamp terugkomen en er voor zorgen dat nieuwkomers snel een tweede thuis gevoel krijgen. Maar vooral, en in de eerste plaats, dankzij de huidige generatie begeleiders. Van stage doende animator over adjunct tot kampleider. Hoe ver moeten we hierin gaan? Bepaalde omstandigheden en situaties zijn niet maakbaar en/of te sturen. Net zo min als dat wij de ander kunnen sturen. Het is dan de kunst om dit in te zien, te erkennen om het vervolgens te accepteren en leren los te laten. Zonder gevoel van falen of gevoel van “in de steek laten”. Daar is echter wel moed voor nodig. Het is niet makkelijk te aanvaarden dat wij niet alles kunnen veranderen. Dat we niet elke jongere op de rails krijgen. Dat we het belang van de groep moeten laten primeren op een individu. Dat wij andere in bescherming moeten nemen. Hiervoor bestaan geen toverformules. Elke situatie is specifiek en anders. Kopieer daarom niet van elkaar, maar deel ervaringen en leer bij. Beste Kena getrouwen, mede in naam van de honderden jongeren waarvoor jullie veel betekenen, Dankuwel!
Jeroen 5
Het domein
’t Is weer voorbij die mooie zomer … het nazomertje mag er anders ook wel zijn. We gaan daarom voor een keer geen lijstje van uitgevoerde en uit te voeren werken geven wegens dat we het er te warm van krijgen. Wat al uitgevoerd werd na de kampen houden we als verrassing voor het Kenafeest. In het vorig nummer van jullie lijfblad verscheen voor deze rubriek een andere tekst dan voorzien. Laat ons daarom even een aantal maanden terug gaan. Het is zaterdag 28 mei. Pius X uit Antwerpen, mijn oude school, heeft dit weekend Heuvelsven afgehuurd voor een groep van 75 leraars en leraressen. Hiermee sluiten ze het jubeljaar 100 jaar PX af. Een aantal mensen wisten dat ik halftijds les ben gaan geven om meer tijd te kunnen maken voor ons domein. Maar de meesten konden zich er niets bij voorstellen en dachten aan een kampplaatsje zoals er in Vlaanderen zoveel zijn. Niet echt interessant en zeker geen promotie als je het vanuit het standpunt van carrièreplanning bekijkt… Toen de eerste deelnemers gisteren toekwamen, stond ik hen als goede gastheer en oud-collega op te wachten en kon ik zien hoe ze hun ogen de kost gaven. De verbazing nam, naarmate de groep zich vervolledigde, alleen maar toe. De superlatieven waren niet uit de lucht en vandaag na de eerste overnachting, is het enthousiasme nog groter. Zo veel complimenten en stil genot heeft Heuvelsven van een externe groep nog nooit gekregen. Het is ooit anders geweest. Jaren hebben we moeten trekken en sleuren om noodzakelijke dingen te realiseren zonder geld.
6
I
www . kena . be
De uitgeleefde gebouwen wierpen hun schaduw op onze jeugdwerking. Sommige buitenstaanders keken meewarig toe : “… een mooi domein maar de gebouwen zijn toch wat te onderkomen om erin te verblijven … “ Het was vaak de reden om niet te huren. De decibels van de loftrompetten die zich nu laten horen verwonderen me enigszins omdat we nog een hele weg af te leggen hebben. Zie vorig en vorige Kenavensters. Maar de oprechtheid van de reacties en de positieve energie die Heuvelsven aan deze groep zo snel en zichtbaar overbrengt, maken me stil. Het is duidelijk dat we een kantelpunt bereikt hebben. De eerste vruchtjes hangen aan de boom. Vanaf nu kunnen we voorzichtig beginnen oogsten. Feit is dat onze investeringen in nieuwe bedden en matrassen een wereld van verschil maken in de beleving van een verblijf bij ons. Dat een likje verf wonderen kan doen. Maar Heuvelsven zou zichzelf niet zijn als het niet vooral de harten en de geesten van de bezoekers zou beroeren. Door onze zorg voor de aanwezige gebouwen en meubilair doet het dit nog meer dan voorheen … ervaar ik dit weekend. Op korte tijd hebben heel wat mensen ons natuurgebiedje ontdekt. Ze voelen dat dit een bijzondere plek is. Ze zeggen het dan ook met zoveel woorden en wensen er daarom steeds meer en meer naar terug te keren. De lijst van vaste klanten wordt dus langer. We mogen bijzonder trots zijn dat we dit onze thuis mogen noemen. Niets in de wereld is de moeite waard als het geen moeite gekost heeft. Koester deze gedachte als je het even moeilijk hebt met je engagement voor de jongeren en kinderen in Heuvelsven, als je zin hebt om het op te geven, als het zwaar is en je het gevoel hebt dat je er alleen voorstaat. We hebben allemaal eens die gevoelens. Het is echter omdat we op elkaar kunnen rekenen, daar waar we het meest nodig zijn, dat onze boom vruchten draagt. Er is geen aanbod voor promotie of carrièreplanning die betere vruchten kan voortbrengen. Wij zijn de boom. Voor zeker nog 100 jaar !
Leo
7
werkgroep: Kampleiders Koning van het gedane werk
Naast heel veel belangrijke werkgroepen en functies is er in ons bestuur ook ruimte voor grotendeels zelf in te vullen werkgroepen die niet voorkomen in de vzw-wetgeving. Deze werkgroepen hebben we dus helemaal zelf gefantaseerd. In zulke werkgroepen zit de grootste uitdaging in het strijden tegen de verveling. Bestuursleden van zulke werkgroepen mogen heel de tijd mee gewichtig doen, maar zijn verder vooral de koningen van het gedane werk. Ik nam deze werkgroep enkele jaren geleden van Hilde over. Een kort overzicht hoe ik de strijd tegen de verveling gedreven aan ga ‌
Kenaquiz
In grote lijnen is de werkgroep kampleiders leiden een constante Kenaquiz: Waar is de afrekening van de kantine van kamp Y? Hoe is het raam op periode X gesneuveld? Hoe heeft Z zijn stage gedaan? Hoe krijgen de monitoren hun trajectboekje terug? Kan je deze kar met spullen, waar niemand van leidinsgploeg de juiste plaats van weet, nog even uitsorteren (tof spel om op tijd eens met de kampleiders te doen)? En dat zonder prijzengeld. Moest er toch prijzengeld geweest zijn, dan is Hilde ermee weg.
Stoelen en tafels
Samen met de werkgroep krijg je er na je eerste vergadering meteen al enkele dozen zelfverklaarde inzichten in vergadertechnieken bij. Kruip alvast eens met 16 man rond een lange smalle tafel zodat je de helft van de kampleiders niet kan zien. Zet jezelf ergens op een lage kruk in wat voor iedereen de dode hoek moet zijn geweest ‌ Koning Arthur had het met zijn grote ronde tafel wel goed voor elkaar, maar wij hebben nog geen kasteel. Waar is dat prijzengeld? Eigenlijk is met 16 vergaderen per definitie een echte queeste. Ik deel bij deze terecht pluimen uit voor alle kampleiders die toch heel hard hun best doen of echt heel erg goed doen alsof.
8
I
www . kena . be
Enkele weetjes?
... In mijn kelder en tuinkot staat een stapel van een tiental extra kampleidersvergaderingsstoelen die enkel dan van stal komen. ... De kampleiders van +12 vergaderen een stuk luidruchtiger dan die van -12. ... Die van -12 vullen dan weer binnen de 24u een doodle in. De doodle van twee jaar geleden staat nog altijd open voor meer dan de helft van de kampleiders van +12. ... De laatste kampleidersvergadering aten de kampleiders wel 28 pistolés, 10 croissants en evenveel koffiekoeken op. Boefers.
Pure proza
Het boekje van de kampleider is naast het rode boekje van Mao, het groene boekje, de bijbel en Harry Potter, een vaste waarde in elke boekenkast van de kampleider. Dankzij Hilde die jarenlang de totale wildgroei van periodes en de bijbehorende kampleiders heeft begeleid van 5 naar 16 hebben we een overzicht van do’s en dont’s. En dit helemaal idiot proof. Deze afspraken maken de werking van het secretariaat, het doorgeven van het terrein en de functie van kampleider mogelijk. Ook drijft het al eens kampleiders tot wanhoop, bezorgt het hen grijze haren of snel toenemende kaalheid. Dit is de beste test om te zien wat voor vlees we in de kuip hebben. Kampleiders die bij het lezen van het boekje bezwijken, nemen vaak buitenproportionele adjunctenploegen mee ter compensatie.
Nieuwe kampleiders
Toenemende verveling bij de verantwoordelijke van de werkgroep deed de raad van bestuur beslissen om het zoeken van nieuwe kampleiders van O.C.S. naar zich toe te trekken. Nu staan de verantwoordelijke van de kampleiders samen met de voorzitter in voor het zoeken van de juiste mensen op de juiste plaats. Daarbij krijgen we de hulp en steun van het bestuur en de lokale middenstand die met sloten champagne en oesters de nachtelijke marathons draaglijk maken. Zoeken is immers niet gemakkelijk en naar het schijnt plezanter dan vinden. Het feit dat deze zoektocht een menselijke kwestie is, maakt het er niet eenvoudiger op. We doen dit met hart en verstand, maar we zijn natuurlijk google niet. Voor de jeugd of andere genieën: kampleiders vang je niet zoals Pokémon. Je kan er wel dingen naar gooien, maar daarmee zeggen ze niet sneller ‘ja’.
9
onze kampleiders in 2016
10
I
www . kena . be
Multimedia
Het leiden van de werkgroep kampleiders maakt van jezelf in geen tijd een communicatiespecialist. Facebook, telefoon, mail, gedachten lezen … communicatie met monitoren, keukenploegen, adjuncten en kampleiders. Je komt al snel aan enkele uren. Kampleider A reageert bijvoorbeeld nooit op indirecte boodschappen terwijl kampleider B een directe boodschap toch wat te dwingend vindt. Begin er maar eens aan. Een monitorenverdeling start nooit na minder dan 100 facebookberichten heen en weer tussen mezelf en een hele horde monitoren. Je puzzelt met heel wat wensen in je hoofd die leiden naar de ideale monitorenverdeling om dan te beseffen dat het toch niet gaat lukken. Traantjes bij monitrices die niet bij hun vriendin staan, droevige en al eens een boze ouder aan de lijn, kampleiders zonder mannelijke monitoren en last minute afhakers … Met de nodige ducktape valt dat jaar na jaar allemaal op te lossen: If you can’t fix it, you haven’t used enough. Als koning van het gedane werk kan merendeel van deze taken met een rechtstreeks vlucht richting secretariaat. Die vlucht vertrekt januari 2017.
Socio-emotionele begeleiding
Hoewel ik deze zomer paraat stond om elke kampleider in nood instant te hulp te schieten aan ongeveer dezelfde voorwaarde als die van de VAB, lees het maar eens na op hun website, werd daar deze zomer minder gebruik van gemaakt dan vorig jaar. Het kan met erfelijke uitstraling te maken hebben, maar waarschijnlijk was het gewoon een kweetnioegoede zomer? Om dit wat te objectiveren zijn er plannen om tegen volgend jaar een afvinklijst te maken die aangeeft of je mag spreken over een goed, een waanzinnig geslaagd kamp of een totale catastrofe.
Op papier draait deze werkgroep als een trein. In de praktijk ook. We mogen met Kena dan ook heel erg trots zijn op de tonnen ervaring die onze kampleiders samen vertegenwoordigen.
11
Tiemen en Andries gaan al van kleins af aan samen op Kenakamp. Deze zomer stonden ze voor het eerst zij aan zij als animator.
“In Heuvelsven komt ieders talent naar boven.” Het zal ergens in de zomer van 2008 zijn, dat ik als 8-jarige knaap meeging op mijn allereerste Kenakamp. Al vier jaar kon ik de verhalen van mijn oudere broers aanhoren over hoe geweldig de kampen waren, maar wat ik kon verwachten was enkel maar giswerk. Sindsdien ging ik elke zomer mee. Vroeger de 12-dagen kampen, en toen ze deze inkortten naar een weekse ervaring, vond ik mezelf al ‘ancien’ genoeg om er twee na elkaar te doen. Deze 2 weken liepen simultaan met de 2-weekse stage die mijn broer liep, dus dat was gemakkelijk. Toen al zag ik mezelf volledig hetzelfde traject afleggen als hij: als lid meegaan zolang dit mogelijk is, mijn animatorcursus volgen bij Kena en er diezelfde zomer nog stage doen. Ondertussen sprak ik met mijn beste vriend, Andries, af om dit allemaal samen te doen om de ervaring nóg unieker te maken. In de zomer van 2014 had ik het privilege om deel uit te maken van een onvergetelijke zomer-editie in Heuvelsven. Niet omdat het één van de laatste kampen was die ik als lid mocht meedoen, maar omdat dit hét voorbeeld bij uitstek was van een Kena-kamp. De vriendschappen die daar zijn gemaakt, gaan nog lang mee. De sfeer die er toen hing, was adembenemend. Het enthousiasme van zowel de leden als van de monitoren was zo aanstekelijk dat de enkelingen die er niet zo veel zin in hadden als wij, wel moesten. Mijn besluit stond nog vaster dan ooit: ik zal de cursus animator doorlopen en deel uitmaken van het animatorenteam dat er elke zomer weer staat met steeds meer enthousiasme, steeds betere activiteiten en steeds meer ervaring!
12
I
www . kena . be
Uiteindelijk was het zover. Ik was oud genoeg om de cursus tot animator in het Vlaamse jeugdwerk te doorlopen. Paasvakantie 2016: samen met Andries kwam ik (toch een beetje nerveus) aan op het domein. “Wat houdt de cursus precies in? Komt er een soort proef op het einde van deze week? Wordt dit zo’n saaie lesweek die ik tijdens de vakantie net kan ontwijken? Wat wordt dit?” Allemaal vragen die door mijn hoofd gingen en waarover ik me steeds weer onnodig druk maak. Uiteraard was ook deze (eerder speciale) Kenaweek een week die ik zo nogmaals zou willen beleven. Zelfs tijdens de cursus bleef het Kena-zijn aanwezig. Een aspect dat zo uniek en prachtig is, dat het verschrikkelijk moeilijk is om uit te leggen. Zomer 2016. Na een lange voorbereidingstijd sta ik, opnieuw samen met Andries, klaar om mijn uiterste best te geven en om die monitoren naar wie ik zo opkeek, te kunnen evenaren in hun enthousiasme, inlevingsvermogen, verantwoordelijkheid, … Kortom al hun leidinggevende capaciteiten. Mijn doel was om de leden na afloop van het kamp te laten terugdenken met een warm gevoel, ze te laten beseffen dat het op Kena niet draait om achtergrond, wegesteldheid, etc. Kena laat zien dat ieder mens, ongeacht de achtergrond, een evenwaardige plaats krijgt in de familie die het is. In Heuvelsven komt ieders talent wel op de één of andere manier naar boven, en vaak zijn deze talenten nog eerder ongekend bij de leden zelf. Als monitor was het mijn doel om hen dit alles te laten inzien en dat zal altijd mijn doel blijven.
Tiemen 13
“Nu nog steeds verbaas ik me over hoe mooi het er wel niet is.” De eerste keer dat ik met kena mee ging, is ondertussen al 9 jaar geleden en ik herinner me nog steeds het verdriet van toen ik terug met mijn mama naar huis ging. Vanaf het eerste moment dat ik, als kleine jongen, in Heuvelsven aankwam, was ik verliefd op het terrein en alle natuur er rond. En nu nog steeds verbaas ik me, telkens als ik erheen ga, over hoe mooi het er wel niet is. Ik verbaas me niet enkel over de natuur, maar ook over de manier waarop Kena erin slaagt om elke zomer opnieuw, met heel gewone middelen en top animatoren, geweldige kampen neer te zetten. Dat heeft me ertoe gebracht om te blijven terugkomen. Ik heb het zelf altijd moeilijk gevonden om aan anderen, die niet bekend zijn met Kena, uit te leggen wat Kena zo speciaal maakt omdat het werkelijk een ervaring is die je beleefd moet hebben om het echt te begrijpen. Toen ik als zestienjarige mijn laatste Kenakamp deed, samen met Tiemen met wie ik ook mijn eerste kamp heb gedaan, was er voor ons geen andere optie dan een manier te zoeken waardoor we konden blijven terugkomen voor die beleving in heuvelsven. We besloten om de animatorcursus te volgen. De eerste keer als animator meegaan, was voor ons enorm spannend en volgens mij waren we enthousiaster dan de meeste kinderen bij de aanvang van ons kamp. Kena heeft opnieuw bewezen waarom het zo een magische plek is en het was waarschijnlijk één van de beste kampen die ik ooit heb meegemaakt. Als animator is een kamp, denk ik, nog eens dubbel zo vermoeiend als voor de kinderen die meegaan. Maar als je dan tegen het einde van het kamp, al die lachende gezichtjes ziet van al die verschillende kinderen, maakt dat allemaal niet meer uit. Op dat moment besef je dat die kinderen zich gewoon net zo voelen als jij toen. Gewoon oprecht gelukkig.
Andries
14
I
www . kena . be
15
“Bedankt om mee die vonk te ontsteken!” Een band hebben met je medevendelleiding doet wonderen voor een kamp. Dat mochten we tijdens de 2e periode ervaren! Vanaf het eerste moment was er een klik tussen de vendelleiding en die sloeg als snel over op de leden. Een kleine vonk die doorheen heel het kamp flakkerde en iedereen verwarmde. Die vonk wordt ook wel vriendschap genoemd… Leden pikken àlles op! En daar was deze week een prachtig voorbeeld van. Zondagavond begonnen we het kamp met een rustige groep, en een bijna oorverdovende stilte in de refter die maandag bleef aanhouden. Terwijl de leden het moeilijk hadden om lawaai te maken werd de leiding steeds luider... vooral tegen elkaar. Eén voor één pikten onze geweldige deelnemers dit op en één voor één maakten ze steeds meer inside jokes en mopjes met elkaar. Voor ons een gevoel van “oef, dat komt hier in orde! Goed bezig!”, terwijl wij enkel onze vriendschap voor elkaar uitten, en zo onbewust onze vonk verspreidden. Zaterdagavond was het zalig om te zien hoe alle leden (en leiding) naar elkaar waren toegegroeid en hoeveel we samen kunnen beleven rond een simpel kampvuur of in een eenvoudig stukje bos. Zonder het te beseffen startten wij als leiding, met onze vriendschap voor elkaar, een hele hoop andere vonkjes. Aan het einde van een kamp zijn er geen afzonderlijke vonken meer. Dat begint toch echt te lijken op een vuur! Eén ding weet ik heel zeker... niemand heeft dit kamp verlaten zonder vriendschapsvonken naar huis mee te nemen. Mission accomplished! Björn, Imani, Bart, Irina & Frouke, bedankt om mee die vonk te ontsteken, over te dragen en er een vurig kamp van te maken!
Sofie T.
16
I
www . kena . be
17
18
I
www . kena . be
“Bij Kena blazen ze menselijke waarden nieuw leven in.” Ik ben dit jaar voor het eerst mee op Kena-kamp geweest en het was echt de moeite waard! In Heuvelsven zitten we op ons eigen eiland in de prachtige natuur waar we omringd worden door leuke monitoren en lieve vrijwilligers die lekker eten voor ons koken. Op Kenakamp zijn elektronische toestellen niet toegestaan, waardoor we meer op elkaar aangewezen zijn. Zo zijn we geneigd om meer tijd met elkaar door te brengen waardoor (h)echte vriendengroepen ontstaan. Ook de busrit is leuk, want dan maak je al meteen kennis met de nieuwe mensen. We werden verdeeld in verschillende vendels. Dat waren onze groepen voor onder andere de sportcompetities. Elke dag begonnen we rustig. We deden verschillende sporten en ’s avond was er een bonte kring waarin we liedjes zongen, dansten en spelletjes speelden. Daarna kon je dan de dag rustig beëindigen in de kapel en gaan slapen. Bij Kena blazen ze menselijke waarden zoals begrip, respect en samenhorigheid, nieuw leven in en natuurlijk mogen we ook het belangrijkste niet vergeten: “SAMEN STERK”. Het motto van Kena. Er wordt ook aandacht besteed aan orde en netheid. Zo moeten we elke dag onze kamer opruimen en helpt het vendel van dienst met afwassen, de tafel dekken en afruimen. Het was een geweldig leuk kamp. Ik ga het zeker nog eens doen!
Oona M. - 7de periode +12
19
- door Joke
Terug naar school – 7 Survival tips Het is zover! De zomer is voorbij. De herinneringen aan een geweldig kamp en nieuwe vriendschappen zijn nog warm, maar de realiteit is daar. Het nieuwe schooljaar is van start gegaan. Terug naar school, terug achter die saaie banken. We denken aan jullie en zetten hier graag enkele ideetjes op een rij die jullie kunnen helpen om de kampsfeer uit te stralen en het terug naar school gaan iets leuker te maken. Tip 1 - Maak een turnzak van een oude kamp-T-shirt.
Tip 2 - Versier je nieuwe schriften met kampherinneringen, stickers en washi tape.
20
I
www . kena . be
Tip 3 - Versier je boeken met hartjes.
Tip 4 - Maak bladwijzers met je favoriete ochtendwoordjes op zoals ‘uitstralen’ en ‘met de glimlach’
Tip 5 - Maak leren leuk! Wanneer je een gummybeertje tegenkomt, mag je het opeten ;-)
Tip 7 - En gebruik een leuke methodiek tijdens de familie-vendelvergadering om je schooldag te overlopen... Tip 6 - Decoreer je kaften met je leukste kampfoto’s
21
Leuke moralen voor op kamp
nder de appelboom - door Veerle
De man die om vrede ging De burgemeester maakte zich zorgen: ‘Waarom zijn de mensen in mijn stad zo ongelukkig?’ Een rondtrekkende fluitspeler zei: ‘Er is hier geen vrede.’ Toen riep de burgemeester iedereen bijeen op het stadsplein en vroeg: ‘Wil er iemand vrede gaan zoeken?’ Een oude tuinman stond op. ‘Ik zal wel gaan,’ zei hij. Een paar weken later, was hij nog steeds niet terug. Zijn tuin stond vol onkruid. Zijn stokoude buurvrouw kon het niet meer aanzien. Met een hark en een schoffel ging ze aan de slag in de tuin van haar buurman. Een paar moeders zeiden tegen hun grote jongens: ‘Dat gaat niet, jullie de hele tijd voor de T.V. en die oude vrouw maar in de tuin werken.’ ‘Ach dat wil ze toch zelf,’ mopperden ze. Maar na een tijd gingen ze toch stilletjes naar de tuin. Het werk viel best wel mee. Het werd zomer en alles groeide en bloeide. De jongens hadden meer hulp nodig. Hun vrienden wilden wel, maar niet als die of een ander erbij was. ‘Ho,’ riepen de jongens, ‘we hebben zoveel handen nodig, dat het niet uitmaakt van wie ze zijn.’ De tuin werd een juweeltje. De bloemen werden gebracht naar wie oud of ziek was, en met de groenten en het fruit werd een groot feest gehouden. Tijdens dat feest kwam de tuinman terug. ‘Ik heb nergens vrede kunnen vinden,’ zei hij. ‘maar het gekke is: de laatste tijd stuurden ze me steeds naar hier als ik om vrede vroeg.’ C. LETERME, Een parel voor elke dag, Uitgeverij Averbode, 2008, p. 277
22
I
www . kena . be
Wist je dat... ... onze basketbalpalen niet tegen bomen kunnen. ... Wim gelukkig mannen kent die goed kunnen lassen. ... de paal er nog beter uitziet dan voordien. ... na de heringebruikname van het doodgewaande kalkkarretje, de tweede periode liever lijnen schilderde met een borstel en een pot verf. ... de grote installatie deze zomer weer aan het roken was. ... roken niet toegestaan is op kamp. ... we ze dan maar naar huis gestuurd hebben. ... Jef niet wilde gaan douchen omdat hij een probleem had. ... ze in de douches K3 liedjes aan het zingen waren. ... hij de leiding niet kon vragen voor andere liedjes omdat zij waren begonnen. ... Robin de volledige cross liep met iemand op haar rug. ... -12 een nieuwe kampvuurkring heeft. ... deze er nog gezelliger uitziet dan die van +12. ... de meisjesslaapzalen nieuwe deuren hebben. ... ook de ramen van het centrumgebouw volgend jaar vervangen worden. ... We misschien toch eens moeten beginnen nadenken over een Kena-crĂŞche. ... De 4de periode +12 alleen al goed was voor zes petotters op het domein.
23
Columns
24
I
www . kena . be
“We zitten met een perceptie die we niet hoeven koesteren.” Een perceptie Even vlot als hij is, reed de monitor het voetpad op om zijn trajectboekje in mijn handen te stoppen. Ik stond net op het punt om naar de kampleidersvergadering te vertrekken. De weken voordien was ik af en toe nog wel bezig geweest met mijn eigen kamp en de verhalen van andere kampen. Een toch wat bevreemdend moment, incident als je dat wil, op ons kamp deed me nog snel even een vraag aan hem stellen: “Kwam het niet in jullie op dat we hem eigenlijk naar huis hadden moeten sturen?” Het antwoord volgde al even snel: “Een vorig kamp was er ook zo iemand en die is toen ook niet naar huis gestuurd.” Lap. We zitten met een perceptie bij ouders, opvoeders, deelnemers en onszelf. Een perceptie die we niet hoeven te koesteren. Wedstrijdje: ‘We kunnen iedereen aan’ Ik was er niet bij tijdens het incident zelf. Een korte, maar krachtige interventie van één, … nee dat was net te weinig, … twee helden van monitoren en Maud was gered. De dagen erna gingen wel. De deelnemer was een grote hulp in de keuken. Hij veegde het vuil dat wij rustig lieten sudderen van Fien haar stoel en komt al jaren naar Kena. Het was dus niet dat het niet ging. Nadien kwam het op kamp niet meer aan bod. Sorry. Ik vergat dit kamp iemand naar huis te sturen. Misschien kwam het door de schitterende leidingsploeg dat we het gevoel hadden dat hij wel kon blijven. Misschien waren we zulke situaties ondertussen gewoon geworden. Toch even nadenken dan … Gewone kampen met open armen Naar anderen en naar onszelf toe is het belangrijk om te beseffen dat Kena kampen organiseert voor gewone deelnemers. Daarbij doen we extra moeite om een mix tot stand te brengen (o.a. dankzij vakantieparticipatie) die onze samenleving weerspiegeld. Eén van de pijlers van onze werking is juist het geven van verantwoordelijkheid aan deelnemers zodat ze zelf het kamp vorm kunnen geven. Dan kan het natuurlijk niet dat deelnemers gedurende een kamp niet naar monitoren luisteren, zelfs als je dit als kampploeg wel kunt opvangen. Voor wie zich kan vinden in onze stijl en ons programma is er in Heuvelsven altijd plaats. Zo krijgen gelijkgezinden al snel een tweede thuis waar ze elkaar enkele keren per jaar kunnen ontmoeten. Zeker terugkomers zouden dat ten volle moeten uitdragen als voorbeeld voor wie een eerste keer mee gaat. Ik ben zeker dat de jongen die ik vergat naar huis te sturen een goed kamp heeft gehad. De laatste ochtend liep het jammer genoeg terug mis. Ditmaal niet met een monitor, maar met een andere deelnemer. Ik moet me bij hem nog excuseren. Door mijn vergetelheid heeft hij het kamp minder fijn kunnen afsluiten. Eigenlijk hoop ik vooral hem volgend jaar terug te zien. Wat mij betreft primeert het groepsbelang nu op de vele individuele projecten waar we in de mate van het mogelijke natuurlijk ook elke keer opnieuw voor gaan. Groeien en bloeien Na de zomerbootcamp voor onze nieuwe animatoren lonkt het najaar met een monitorendag, vitaminenweekend en de opstart van een nieuw Kenawerkjaar. Binnen een goede maand wordt er een nieuw bestuur verkozen en kunnen de eerste plannen gesmeed worden voor een fantastische Kenazomer in 2017. Zet alvast wat stippen in je agenda om de paascursus vrij te houden. Een monitor genoot in augustus nog zichtbaar na van de vorige cursus toen hij tijdens het laatste ontbijt op kamp nog vol vuur heel zijn vendel al warm aan het maken was om dat eens mee te maken. We hopen jullie er allemaal massaal weer bij te hebben. De instructeurs kijken er nu al naar uit!
Hans 25
Wist je dat... ... Jij ook op kosten van Kena een cursus of workshop mag volgen? Een cursus zeg je? Wat voor cursus? Wel, dat kan vanalles zijn! Wat dacht je bijvoorbeeld van een workshop kayaks repareren? Een cursus om ter gekst kinderen schminken? Een workshop ouroude, onbekende volksdansen? Je kan het zo gek niet bedenken!
... Interesse? Stuur een mailtje naar info@kena.be met de cursus die jij graag zou doen en we laten je snel iets weten!
promo items te koop Bestel jouw favoriete item door te mailen naar info@kena.be.
26
USB-sticks
€7
Paraplu’s
€5
Oude T-shirts
€4
Rugzakken
€4
Kena Crew T-shirts
€5
Zangboekjes
€5
Kena trui
€ 20
Spelbundels
€ 10
I
www . kena . be
Kenagenda
r
jaarkalende
Vitaminenweekend 2 + Monitorenweekend 15 -16 oktober 2016 AV & LV 2 (verkiezingen ) 16 oktober 2016 Herfstkamp (-12) 31 okt. - 4 nov. 2016 Kerstkamp (+12) 26 - 30 dec. 2016 Vitaminenweekend 1 17 - 18 febr. 2017 AV & LV 1 18 febr. 2017
Cursussen ANI & HANI 2 – 8 april 2017
16 - 23 juli 2017
Lentekamp (-12) 9 - 13 april 2017
Zomerkamp Week 4 (-12/+12) 23 - 30 juli 2017
Voorkamp 30 jun. - 1 jul. 2017 Zomerkamp Week 1 (-12/+12) 2 - 9 juli 2017 Zomerkamp Week 2 (-12/+12) 9 - 16 juli 2017 Zomerkamp Week 3 (-12/+12)
Zomerkamp Week 5 (-12/+12) 30 juli - 6 aug. 2017 Zomerkamp Week 6 (-12/+12) 6 - 13 aug. 2017 Zomerkamp Week 7 (-12/+12) 13 - 20 aug. 2017 Kenafeest 2017 30 september 2017
27
Jeugdvakanties & animatorcursussen
28
INSCHRIJVEN WWW.KENA.BE/
I
www . kena . be