Droogvoer met Dansercoer

Page 1

H ONGER IS DE BESTE SAUS

Avontuurlijke trekkings zijn populair. Ver weg van de bewoonde wereld wandelen, voorzien van alleen het hoogst noodzakelijke. Maar wat eet je op een meerdaagse trekking? En vooral, hoe smaakt dat reisvoer? We proefden voor, samen met de poolreiziger/avonturier Dixie Dansercoer en een voedingsdeskundige. _ door jan bosteels, foto’s marco mertens Trekkingmaaltijden getest

Avonturier Dixie Dansercoer: ,,Wij hebben nooit afwas. Onze potten blijven altijd proper, ze worden alleen gebruikt om water in te koken en dat water gaat rechtstreeks in de zak met eten.’’

28

E

nkele vrienden doen het al jaren: begin juni trekken ze de bergschoenen aan en wagen ze zich een week lang in een van de schaars bewoonde streken van Frankrijk: de Vogezen, het Centraal Massief, de Cevennen. Dit jaar staan de oostelijke Pyreneeën op het programma, en ik ga mee. Winkels komen we onderweg niet tegen - wel twee hotel-restaurants - dus zeulen we bijna al ons eten mee. Alleen brood kunnen we onderweg inslaan, en twee restaurantbezoeken zijn ook bijna niet te vermijden. Vastberaden om niet van de honger om te komen, heb ik enkele dagen voor de trekking afgesproken met de profavonturier Dixie Dansercoer en de voedingsdeskundige Dirk Lemaître van de Katholieke Hogeschool Leuven. Een trekking door de oostelijke Pyreneeën lijkt een wandeling in het park vergeleken met wat Dixie Dansercoer gedurende honderd dagen in de poolstreken moet doormaken. In 2005 probeerde hij de Beringstraat over te steken, van Alaska naar Siberië. Momenteel bereidt hij een nieuwe expeditie voor die hem in 2007-2008 naar de zuidpool moet brengen. Tijdens zijn lange expedities naar de polen zweert Dansercoer bij speciaal bereid voedsel, dat voor liefst 67 procent uit vet bestaat. Dat is voor mijn Pyreneeën-plannen gelukkig niet aan de orde. Voor kortere expedities doet Dansercoer doorgaans een beroep op Adventure Food, het populaire vriesdroogvoer van de Nederlandse outdoorspecialist

en expeditieklimmer Hans van der Meulen. De tweepersoonsmaaltijden zijn verpakt in eenvormige, metalen zakjes, ze zijn in zowat elke outdoorzaak te vinden. Onder mijn vrienden-trekkers is het bon ton om deze pakjes walgelijk te vinden. Zij zweren bij de goedkopere, in de supermarkt te verkrijgen Knorr-maaltijden. Een vergelijkende test dringt zich op, de voedings- en ervaringsdeskundige zetten zich schrap.

Soep als aperitief

We beginnen de proefsessie met een zak expeditieontbijt (4,95 euro, 1.283 kcal), bestaande uit havervlokken, melk, suiker, tarwevlokken, rozijnen, geroosterde hazelnoten en appel. Water bijvoegen, enkele minuten wachten, en een muesliachtige substantie ontstaat. Het gelegenheidssmaakpanel is positief: best lekker, maar misschien iets te zoet. Dansercoer houdt het op: ,,Dit gaat best wel binnen ‘s morgens, dit kan ik elke dag eten.’’ Maar wat te doen met dat levensnoodzakelijke pepmiddel ‘s ochtends, koffie? Op een trekking met een koffiepot zeulen is geen goed idee, vindt Dansercoer. Hij houdt het op de bio-instantkoffie van Colruyt. Nog een ontbijttip? ,,De vriesdroog-boerenomelet van Adventure Food (4,25 euro, 553 kcal) zou ik nooit klaarmaken. Het is hun enige product dat je moet bakken, en dat betekent afwas. Wij hebben nooit afwas. Onze potten blijven altijd proper, ze worden alleen gebruikt om water in te koken en dat water gaat rechtstreeks in de zak met eten. De zakken van Adventure Food zijn daar eigenlijk minder voor geschikt, maar je kunt het gerecht ook in een thermokop doen, een speciaal geïsoleerde Amerikaanse mug.’’ Dixie Dansercoer


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.