Onderbouwing Privéleven van politici in de media

Sjabloon om Deel 3 (mini-essay) te beantwoorden van het DCW4 tentamen 15/12/2020 Naam: Isabel van Munster

Studentnummer: 12578355

Aantal woorden eindversie (max. 700 woorden, exclusief referenties): Schrijf hieronder je mini-essay. Vergeet niet om het een titel te geven!

Alles voor de views, maar behoud een correct politiek beeld Mensen houden niet meer hun hele leven vast aan dezelfde partij. In de media zien we veel verschillende meningen voorbij komen waardoor onze aandacht door meerdere politici getrokken kan worden. We zitten namelijk in de fase van mediatisering waarbij de politiek zich niet alleen maar aanpast, maar de medialogica overneemt. Daarmee wordt medialogica een belangrijk onderdeel in het politieke proces. Dat houdt in dat politici tactieken moeten inzetten voor media-aandacht om bijvoorbeeld hun beleid te promoten. Media zijn niet meer extern van de politiek maar zitten in de kern, waardoor we ons af moeten vragen tot welk punt we deze macht aan de media moeten blijven geven. Wanneer iemand beoordeeld op welke partij hij of zij gaat stemmen, speelt het beeld wat de media van de partijleider heeft gegeven een grote rol omdat dit ons makkelijker wordt toegespeeld dan elk partijprogramma lezen. Maar om die aandacht van ons te krijgen, is voor media tegenwoordig het privéleven van politici erg aantrekkelijk geworden. Zo bleek minister Grapperhaus op zijn bruiloft zijn schoonmoeder te hebben geknuffeld! Hiermee maakten de media goed gebruik van nieuwswaarden als entertainment en drama, maar kunnen we ons afvragen hoe dit ons beeld over de politiek beïnvloedt. Ik vind dat we politiek bovenaan moeten zetten omdat het voor onze democratie essentieel is een juist beeld van de politiek te hebben. Ik ben vóór de stelling dat nieuwsmedia nooit over het privéleven van politici mogen berichten in hun nieuwsberichtgeving.

Een belangrijk argument is dat door het delen van de privélevens van politici de bevolking een verkeerd beeld krijgt. Doordat er wordt gefocust op specifieke politici die doen aan zelfpersonalisering kan er discrepantie ontstaan tussen perceptie van macht en echte macht. Meer aandacht linken mensen aan een belangrijkere positie. Daarbij komt dat het privéleven van politici een stuk interessanter is dan hun partijprogramma’s en beleidsvoorstellen. Mensen maken hierdoor ongegronde keuzes over welke partij bij hun past. Want het feit dan Jesse Klaver ook in een kersttrui op de bank zit is leuk en aantrekkelijk, maar maakt zijn beleid niet per se goed.

Ook externe personalisering vormt een gevaar voor de politiek. Het voorbeeld van Grapperhaus laat zien dat media alles mogen doen voor aandacht, maar we daarmee vertrouwen in de politiek opgeven.

Doordat we makkelijke toegang hebben tot nieuws en er daarmee minder budget overblijft voor kwaliteitsnieuws zou je kunnen stellen dat zulke berichtgeving over schokkende zaken in het privéleven van een politicus nodig zijn. En het levert toch ook juist politieke interesse op? Ja, maar dit weegt niet op tegen het verslechterde vertrouwen en het minder serieus kunnen nemen van de politiek. Ook laten media hierdoor zien dat ze zich moeten verlagen tot het niveau van de entertainment en drama nieuwswaarden om aandacht te krijgen.

Ook zou door zelfpersonalisering de bevolking dichter bij de politiek komen te staan, omdat je je met politici kunt associëren. Echter blijkt dat hierdoor bedrog of teleurstelling erger wordt. Politici die een goed beleid hebben maar slecht zijn met hun personalisering lopen daardoor achter. Mensen worden bozer op politici wanneer ze zich met hen identificeren omdat ze zich bedrogen voelen.

Kortom, privélevens van politici delen geeft mensen een vertekend beeld van onze politiek. Want het feit dat Grapperhaus net zoals iedereen wel eens een foutje maakt, zegt niets over dat hij zijn politieke taken verkeerd zou uitvoeren. En ja mensen komen met personalisering dichter bij politici te staan, maar ook dit in grotere teleurstelling wanneer er zoals bij Grapperhaus een foutje wordt gemaakt. Échte, realistische politieke interesse zou de media dus trekken door de privélevens van politici buiten beschouwing te laten.