Seksueel
gedrag: brengt boosheid
De discussie over seksueel grensoverschrijdend gedrag is een goed voorbeeld van hoe de nieuwsmedia in Nederland een politiek topic framen wat emoties veroorzaakt zoals boosheid, waarvan verondersteld kan worden dat het een relevante impact heeft op de mening dat de overheid hier meer aandacht aan moet besteden, wat goed is.
van Munster
Aantal woorden:
Seksueel grensoverschrijdend gedrag: brengt boosheid ons samen?
Een probleem waar ruim één op de tien mensen in Nederland mee te maken heeft gehad (CBS, 2020) maar amper het nieuws of politiek heeft bereikt: seksueel grensoverschrijdend gedrag. In 2017 kreeg het aandacht door de #metoo beweging, een hashtag om aan te geven dat iemand met seksueel grensoverschrijdend gedrag te maken heeft gehad. Ondanks dat dit groot werd in media, kwam er uit onderzoek van Restrepo Sanín (2019) dat het weinig effect had op betrokkenheid en participatie, omdat het te veel focuste op individuele gevallen en niet de politiek bekritiseerde.
Na 5 jaar kreeg seksueel grensoverschrijdend gedrag weer aandacht in de nieuwsmedia na ophef. In de documentaire The Voice van het kanaal Boos, vertelde deelneemsters van The Voice of Holland over het seksueel grensoverschrijdend gedrag wat hun is overkomen in het programma (BNNVARA [Boos], 2022). Dit werd massaal opgepakt door de Nederlandse nieuwsmedia. De maatschappij was hier zeer bij betrokken waarna ook de politiek zich in dit onderwerp mengde (NOS, 2022). Boos heeft veel invloed gehad op de aanpak van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Een groot verschil met de #metoo beweging is de aanwezigheid van boosheid. Media gebruiken woorden als ‘afschuwelijk’ en ‘schandaal’. Er werd geschreven over de reacties van politici zoals “Minister Yesilgöz van Justitie en Veiligheid heeft het programma vannacht gekeken en is er woedend over” (NOS, 2022).
Emoties zijn een mentale staat die reacties op evenementen, mensen of objecten weergeeft en varieert in intensiteit (Nabi, 1999). Volgens Valentino et al. (2011) komt boosheid voor wanneer bedreigingen toe te schrijven zijn aan een bepaalde bron, zoals de daders van seksueel grensoverschrijdend gedrag of overheid die hier te weinig aandacht aan besteedt, en iemand vervolgens voelt dat die controle heeft over de situatie. Media kunnen boodschappen met boosheid framen, dat wil zeggen dat specifieke aspecten van een boodschap benadrukt worden op zo’n manier om een bepaalde probleemdefinitie, causale interpretatie, morele evaluatie en/of behandelingsaanbeveling te promoten (Entman, 1993). Boosheid is hierin een emotie die naar mijn mening de kracht is die een essentiële verandering op gang bracht. Ik sta dan ook achter de stelling: De discussie over seksueel grensoverschrijdend gedrag is een goed voorbeeld van hoe de nieuwsmedia in Nederland een politiek topic framen wat emoties veroorzaakt zoals boosheid, waarvan verondersteld kan worden dat het een relevante impact heeft op de mening dat de overheid hier meer aandacht aan moet besteden, wat goed is.
Boosheid verhoogt de nieuwswaarde en maakt de boodschap toegankelijker en begrijpelijker. Harcup en O’Neill (2016) stelden nieuwswaarden op om aan te geven welk nieuws het beste wordt ontvangen. Hierbij scoren ‘bad news’, ‘conflict’ en ‘drama’ hoog. Door als nieuwsmedia boosheid in te zetten, wordt er ingespeeld op deze nieuwswaarden en zal het verhaal meer aandacht krijgen. Eerder benoemde Allern (2002) dat specifiek emotie meer terrein heeft gewonnen in news reporting. Mensen verwerken meer informatie uit een boodschap met emotie dan zonder en draagt bij aan herinnering aan en begrip (Pantti, 2010). Er ontstaat kritiek op boosheid in nieuwsmedia omdat het commercialiserend zou zijn en de kwaliteit verslechtert. Hier ben ik het mee oneens zolang enkel authentieke emoties worden beschreven (Pantti, 2010), slachtoffers zijn oprecht boos.
Boosheid laat mensen meer betrokken voelen bij het onderwerp. Betrokkenheid wordt bereikt door het maken van een verbinding tussen nieuws en iemands eigen leven. Door je te identificeren met de boosheid van de slachtoffers die hun ervaringen en gevoelens delen ontstaat er betrokkenheid, aldus Grabe en Zhou, (2003). Ook zorgen deze emoties volgens Patti (2010) voor solidariteit. Boosheid komt veelal voort uit persoonlijke ervaring. Wanneer iemand dit niet heeft dragen de media eraan bij deze emotie toch over te kunnen brengen (Nabi, 1999). Hierbij ontstaat echter discussie of media boosheid op mogen leggen, of dat mensen hierin vrijgelaten moeten worden. Dit vind ik een verwerpelijk argument omdat emotie niet inherent is in de persoonlijkheid van een persoon maar verbonden aan externe evenementen (Marcus, 2000). Ook moet emotie alleen betrokken worden als het niet vanzelfsprekend is (Pantti, 2010), slachtoffers kunnen ook andere emoties voelen dus is het nuttig dat de nieuwsmedia hun boosheid uiten. Boosheid zorgt voor participatie. Pantti (2010) beschreef dat emoties cruciaal zijn voor het steunen van een actie omdat je hiermee bij het verhaal wordt betrokken. Emotie wordt dan ook gezien als onze detector voor relevantie (2005). Boosheid speelt hier een belangrijke rol in omdat het participatie consistent verhoogt (Valentino et al., 2011). Boosheid mobiliseert en geeft energie om onrecht te kunnen verdedigen, het heeft een snel toepasbare respons nodig (Nabi, 1999). Zo ontstaat er maatschappelijke aandrang om de overheid meer te laten doen tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag. Boosheid in nieuwsmedia is daarom noodzakelijk om een boodschap te laten doordringen en mensen actie te laten ondernemen. Wanneer media boosheid gebruiken wordt vermeden dat de boodschap angst oproept. Angst
wordt namelijk geactiveerd wanneer iemand minder zeker is over de oorzaak en er geen gevoel van controle over heeft (Valentino, 2011). Dit is discutabel, want door angst gaan mensen meer informatie opzoeken wat ook bijdraagt aan participatie (Valentino, 2011). Echter ben ik van mening dat angst effectiever is, omdat angst volgens Brader (2005) ontwijkend gedrag kan veroorzaken en volgens Nabi (1999) ontsnapgedrag.
Concluderend, de ernst van een situatie kan als buitenstaander lastig te begrijpen zijn. De #metoo beweging sloeg onvoldoende aan omdat we er niet in werden betrokken. Het is cruciaal dat de nieuwsmedia boosheid laat zien in dit verhaal. Boosheid is niet alleen nuttig voor de verspreiding van het nieuws maar ook de begrijpelijkheid en betrokkenheid. Wanneer media de boosheid van de slachtoffers laten zien is er meer begrip vanuit de maatschappij, zonder deze emotie is het lastiger voor iemand om zich te verplaatsen in de slachtoffers. Dit draagt bij aan participatie, wat nodig is om aan de overheid over te kunnen brengen dat wij meer aandacht willen voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Boosheid benadrukt het onrecht dat er te weinig gedaan wordt tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag en zet aan tot hard nodige actie. Boosheid brengt ons samen.
Referenties
Allern, S. (2002). Journalistic and Commercial News Values. Nordicom Review, 23(1–2), 137–152. https://doi.org/10.1515/nor-2017-0327
BNNVARA [Boos]. (2022, 20 januari). BOOS: THIS IS THE VOICE [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=1idPrF17UP0
Brader, T. (2005). Striking a Responsive Chord: How Political Ads Motivate and Persuade Voters by Appealing to Emotions. American Journal of Political Science, 49(2), 388–405. https://doi.org/10.1111/j.0092-5853.2005.00130.x
CBS. (2020, 18 december). Samenvatting - Prevalentiemonitor Huiselijk Geweld en Seksueel Geweld 2020. Samenvatting - Prevalentiemonitor Huiselijk Geweld en Seksueel Geweld 2020 | CBS. Geraadpleegd op 1 maart 2022, van https://longreads.cbs.nl/phgsg-2020/
Entman, R. M. (1993). Framing: Toward Clarification of a Fractured Paradigm. Journal of Communication, 43(4), 51–58. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1993.tb01304.x
Grabe, M. E., & Zhou, S. (2003). News as Aristotelian Drama: The Case of 60 Minutes. Mass Communication and Society, 6(3), 313–336. https://doi.org/10.1207/s15327825mcs0603_5
Harcup, T., & O’Neill, D. (2016). What is News? Journalism Studies, 18(12), 1470–1488. https://doi.org/10.1080/1461670x.2016.1150193
Marcus, G. E. (2000). Emotions in Politics. Annual Review of Political Science, 3(1), 221–250. https://doi.org/10.1146/annurev.polisci.3.1.221
Nabi, R. L. (1999). A Cognitive-Functional Model for the Effects of Discrete Negative Emotions on Information Processing, Attitude Change, and Recall. Communication Theory, 9(3), 292–320. https://doi.org/10.1111/j.14682885.1999.tb00172.x
NOS. (2022a, januari 21). Kabinet gaat naar aanleiding van The Voice in gesprek met omroepen. Geraadpleegd op 1 maart 2022, van https://nos.nl/collectie/13887/artikel/2413936-kabinet-gaat-naar-aanleidingvan-the-voice-in-gesprek-met-omroepen
NOS. (2022b, januari 21). Kabinet gaat naar aanleiding van The Voice in gesprek met omroepen. Geraadpleegd op 1 maart 2022, van https://nos.nl/collectie/13887/artikel/2413936-kabinet-gaat-naar-aanleidingvan-the-voice-in-gesprek-met-omroepen
Pantti, M. (2010). The value of emotion: An examination of television journalists’ notions on emotionality. European Journal of Communication, 25(2), 168–181. https://doi.org/10.1177/0267323110363653
Restrepo Sanín, J. (2019a). #MeToo What Kind of Politics? Panel Notes. Journal of Women, Politics & Policy, 40(1), 122–128. https://doi.org/10.1080/1554477x.2019.1563418
Restrepo Sanín, J. (2019b). #MeToo What Kind of Politics? Panel Notes. Journal of Women, Politics & Policy, 40(1), 122–128. https://doi.org/10.1080/1554477x.2019.1563418
Scherer, K. R. (2005). What are emotions? And how can they be measured? Social Science Information, 44(4), 695–729. https://doi.org/10.1177/0539018405058216
Valentino, N. A., Brader, T., Groenendyk, E. W., Gregorowicz, K., & Hutchings, V. L. (2011). Election Night’s Alright for Fighting: The Role of Emotions in Political Participation. The Journal of Politics, 73(1), 156–170. https://doi.org/10.1017/s0022381610000939