MY GLOBAL MIND

MY GLOBAL MIND

Ineke Schelstraete 1BEM11 AJ: 2018-2019

'Wat een onvergetelijke ervaring!'

Voor mijn My Global Mind opdracht besloot ik om een srprs.me te boeken.

Ik vertrok met veel goesting, maar toch ook wel met een bang hartje, alleen op ontdekkingsreis.

Niet wetende waar naartoe.

Hieronder lees je mijn verslag over hoe ik dit alles heb ervaren.

Veel leesplezier!

Liefs, Ineke

DONDERDAG 24/01/2019

Vroeg opgestaan en vol van spanning zat ik aan de ontbijttafel.

Om 8u45 nam ik de bus richting station Gent Sint-Pieters waar ik de trein nam van 10u richting Brussels airport Zaventem.

Aangekomen om 10u57 was het eindelijk tijd om mijn bestemming te onthullen. 3….2……1…..

Jij gaat naar ROME! Woohoow! Dacht ik, terwijl tegelijkertijd er ook een kleine angst ontstond.

‘Oh nee, wat nu?’

Ik mocht dankzij Srprs.me meteen naar de douane waar ik kon inchecken en verder lopen naar mijn gate. Ik dronk nog een koffie, kocht een boekje over Rome en wachtte vol ongeduld tot ik mocht boarden. En eindelijk was het zo ver, mijn avontuur begon!

Op het vliegtuig plande ik mijn reis. Ik had inmiddels van Srprs.me de gegevens gekregen waar mijn hotel zich bevond. Naar het einde van de vlucht toe, begon ik in mijn beste Frans tegen de meneer die naast me zat te praten. Ik vroeg of hij al eerder in Rome geweest was en we hadden een fijn gesprek.

Na de landing kwam ik meteen uit, net zoals in Brussel, in het station van de luchthaven. Ik wou met de trein gaan maar ik kreeg voor een goedkopere prijs een shuttlebus aangeboden.

Er reden nog 2 adere koppels mee.

Aangekomen aan het hotel was het ondertussen al 17u. Na een snelle check-in en mijn bagage te hebben achtergelaten op mijn kamer, besloot ik om nog snel even de nabije buurt te verkennen. Ik kocht onderweg een take-away pasta en genoot van mijn avondwandeling. Ik nam een bad en kroop mijn bed in. Het beloofde een zware dag te worden.

VRIJDAG 25/01/2019 Vroeg uit de veren want het beloofde een super drukke dag te worden! Na een heerlijk, stevig ontbijt vertrok ik richting de dichtsbijzijnde metro halte opweg naar het oude historieke centrum van Rome. Eenmaal aangekomen kwam ik terecht in een typisch stadscentrum. Mijn boekje sleurde me door kleine straatjes en al gauw viel ik van de ene in de andere verbazing. Het begon bij het Paleis van Julius Caesar. WAT PRACHTIG! Ik ging naar binnen omdat ik het zeer graag wou bewonderen. In dat Paleis was er een museum. Ik dacht: 'Let's do this.' Ik kocht een kaartje en stapte het museum binnen. Het ging over de geschiedenis der keizers van ItaliĂŤ. Impressionant om te zien! Ik vervolgde al snel mijn route naar de verkavelingen en het Colloseum. Ik stond bij iedere stap die ik zette vol verstomming. En zo ging het nog een hele dag verder tot mijn gsm leeg was.

Helaas. Hoewel het geen helaas was. Ik wou dolgraag een foto nemen van een gebouw en ik sprak een vrouw aan. Ze nam de foto voor me en stuurde hem me door via messenger. De vrouw was een Spaanse en met mijn Spaanse talenkennis hadden we een fijn gesprek in het Spaans. Ik zette mijn toch verder naar de Tiber en unieke pleinen.

Slechts 1x heb ik mijn deo spuitbusje vastgenomen omdat het toch al donker was, ik een donker steegje door moest en als meisje alleen weet je maar nooit. Met meer dan 20 Km in de benen liep ik naar Metro. Daar nam ik de metro richting het hotel. Â Nabij het hotel waar ik sliep lag een restaurantje. Ik besloot binnen te stappen en daar mijn avondmaal te nemen. Al snel geraakte de ober en ik aan de praat. Over hoe de horeca situatie in Rome is in vergelijking met mijn studente job etc. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds contact met hem! Terug op het hotel kroop ik snel in mijn bed, ik was doodop.

ZATERDAG 26/01/2019 De laatste dag was ik vroeg wakker en pakte ik in. Ondanks dat het al mijn laatste dag in Rome was, beloofde me het nog een drukke dag te worden. Na het ontbijt nam ik de Metro van Termini naar Vaticaanstad. Toen ik bovenkwam moest ik nog een beetje stappen. Ik wandelde tussen de mooie binenstraatjes toen ik opeens opgeschrikt werd door luide kerkklokken.

Nieusgierig als ik was ging ik naar binnen. Er was een mis bezig. Ik was zo overdonderd dat ik me er bij zette achteraan. Ik liet zelfs een traan, ik was zo emotioneel geraakt. Uit de toon waarop de priester praatte kon ik afleiden dat ze 'Het onze vader' aan het opzeggen waren. Het maakte me enorm stil.

Na de viering zette ik mijn trip verder. Al gauw werd ik aangesproken door een gids. Hij legde me de tarieven uit etc. Hij zag dat ik wat afhoudend was en toen ik zei dat ik niet veel tijd had toonde me zijn kaart. 'Geen schrik meisje, ik ben hier vast personeel. Koop niets van op de straat. Nog een fijnde dag'. Na het bewonderen van het Vaticaan liep ik verder en maakte mijn wandeling af.

Ik passeerde nog langs het justitiepaleis en de Tiber om daarna met de Metro terug te keren naar het hotel. Ik pikte mijn bagage op en nam de trein in Termini naar de luchthaven.

Moe maar meer dan voldaan landde ik in Zaventem na een vlucht van ongeveer 2uur. Mijn ouders waren mij aan het opwachten en eenmaal in de auto begon ik hun te vertellen over mijn ervaring. Wat was ik blij dat ik dit had gedaan en trots tegelijkertijd. Wat een ervaring, denk ik nog steeds bij mezelf.

Link met TED-Talk In de TED-Talk verwijst de jonge Afrikaanse vrouw naar hoe ongelofelijk beinvloedbaar we zijn als persoon. Ik dacht aan Italië en dan meteen aan pasta. Ongelofelijk, niet? Ik was al ooit eens met mijn ouders in Venetië geweest en toen zag ik hoe een plaatselijke bewoner erg kwaad werd en haar frustraties uitte op toeristen. Maar zijn daarom alle Italianen zo? Nee zeker niet, dat heb ik gemerkt toen ik om mijn take-away pasta ging. Die mensen waren zo vriendelijk! Ook Chimamanda Ngozi haalt dit aan tijdens haar TED-Talk. 'Het is niet omdat er 1 jonge moordenaar is in de USA dat deze daarom respresentatief is voor elk jong persoon. Heel ons leven worden we geleid door vooroordelen over een bepaald land of bepaald onderwerp.

Als ik aan Italië dacht; dacht ik ook meteen aan oud, alleen maar historie,... maar het is meer dan dat! Een heel mooie stad die eigenlijk hun historische delen gebruiken als toeristische trekplijsters. Ik heb meermaals met mijn mond vol tanden gestaan. Ook dit zegt Chimamanda Ngozi in haar TED-Talk. Ze begreep na enkele maanden perfect waarom haar roommate zo over haar en Afrika dacht. Maar Afrika is meer dan de armoede, mooie landschappen, dieren en ziektes dan dat wij zien, horen en ons verteld wordt.

Helaas creëeren de 'single stories' stereotypes. Dankzij deze TED-Talk heb ik zelf ook beseft dat ik wat neutraler, tegenover onderwerpen waar ik te weinig over weet, zou moeten staan.

Het gevaar aan dit alles is dat we oordelen velgen nog voordat we het met onze eigen ogen hebben ervaren. Net zoals ik dat ook was over Italië, Rome, en het was dan nog zelfs binnen Europa.

Ik ben zeer blij dat ik dit op mijn eentje heb gedaan zodat ik ook niet beïnvloed kon worden door iemand anders zijn of haar mening. Dat heeft me goed gedaan. Ik heb mezelf aangezet tot het aanspreken van mensen terwijl iemand anders mij misschien voor gek had verklaard.

Ik denk dat het een goed idee zou zijn dat er ook eens hogerop naar dit wordt gekeken. Ik denk aan het onderwijs. Al van jongs af aan worden de stereotypes in ons hoofd gestoken. 'Zwarte huidskleur? Absoluut Afrikaan. ' Verhalen doen veel goeds, maar ook veel slecht. Ik denk dat iedereen stil moet gaan staan bij hoe we verhalen vertellen. Zo zegt Chimamanda Ngozi dat we het verhaal moeten vertellen maar eigenlijk moeten beginnen met het tweede stuk. Bij deze: 'Ik ben naar Rome geweest en heb gezien wat voor aardige mensen dat zijn Italianen! Ik heb ook al eens een minder toeristvriendelijke Italiaan gezien maar goed, die moeten er ook zijn.' https://www.ted.com/talks/chimamanda_adichie_the_danger_of_a_single_story#t-265119

Samenvatting.

Tijdens mijn trip naar Rome heb ik volgende opdrachten uitgevoerd: Ingewikkeld metro-traject Museum bezocht (iets anders dan je normaal zou doen) Andere opdracht in MGM context: Srprs.me, een reis boeken niet wetende waar naartoe.

Met veel mensen gesproken: Franse man op het vliegtuig, ober op restaurant, Spaanse vrouw,...

Bezoek een stad waar je nog nooit geweest bent: ‘op ontdekking’

Wat is nu de meerwaarde?

Ik ben toch wel erg trots op mezelf dat ik dit helemaal op m'n eentje heb gedaan. Ik heb de tijd kunnen nemen om echt te genieten van elke straat die ik inliep en van elke conversatie die ik heb gehad.

Ik voelde me een heuse globetrotter en heb de tijd van mijn leven beleefd. Ik hoefde met niemand rekening te houden en ben toch wel een paar keer mezelf tegengekomen op een positieve manier.

Dankjewel Surprise.me en dankjewel aan mezelf dat ik dit heb toegelaten.

Ineke out.