Schrijf je dagelijkse momenten van geluk op Geluksboek
Humanitas Interessebank
Om gelijkgestemden met elkaar in contact te brengen
Deelnemer Alaa
‘Door met elkaar te eten en drinken leer ik over Nederlandse gewoontes’
Mala Paltoe, bestuurlijk vrijwilliger Eindhoven en Utrecht. “In 2020 zocht ik een bestuurlijke functie en hoorde ik via via dat Humanitas Eindhoven een bestuurlijk vrijwilliger zocht. Hoewel ik in Utrecht woon vond ik de functie en het team zo prettig dat ik toch besloot aan de slag te gaan. Als algemeen bestuurslid heb ik een brede functie. Je bepaalt de grote lijnen en de kaders van de thema’s waarmee de afdeling zich bezighoudt.
Omdat ik gespecialiseerd ben in diversiteit en inclusie geef ik ook op dat gebied adviezen. Diversiteit omvat alle onderlinge verschillen tussen mensen. Sommige verschillen zijn zichtbaar zoals geslacht, leeftijd en uiterlijke kenmerken. Maar de meeste zijn minder zichtbaar zoals: culturele achtergrond, overtuigingen, religie en seksuele
voorkeur. Hoe meer verschillende mensen je hebt, hoe meer perspectieven je krijgt. Daardoor kun je een probleem vanuit verschillende perspectieven benaderen en beter oplossen.
Wat mijn werk voor Humanitas de moeite waard maakt is dat het altijd anders, dynamisch en zinvol is. Je ziet in de praktijk dat je het verschil kunt maken voor de deelnemers. En je ontmoet mensen die je in je dagelijks leven niet zou tegenkomen.
Humanitas past qua waarden bij mij. Daarnaast vind ik het mooi dat we op een humane en vriendelijke manier hulp bieden; we dringen niks op en we staan op gelijke voet naast de deelnemer. Ik heb een Indiase achtergrond en ben opgevoed vanuit een hindoe-levenswijze. Dat betekent voor mij: wees lief voor jezelf en elkaar, wees lief voor de natuur en ontwikkel jezelf. Die basishouding komt ook terug in de aanpak van Humanitas.”
Ook vrijwilliger worden? humanitas.nl/ wordvrijwilliger
COLOFON
Dit magazine is een uitgave van Vereniging Humanitas. Heb je het magazine uit? Gooi het dan niet weg, maar geef het door aan anderen. Je kunt dit magazine ook online vinden op humanitas.nl/ van-mens-tot-mens.
Lonneke Bär, Martijn Beekman, Anneke Hymmen, Marieke Kijk in de Vegte, Emmely van Mierlo, Tryntsje Nauta, Ellen Weber, Judith Zeeman, Mieke Wijnen, Anne Rosenberg, Marjolein van Rotterdam.
CONCEPT, VORMGEVING EN EINDREDACTIE
Maters en Hermsen communicatie/journalistiek
DRUKWERK
Manuel Grafimedia
ADVERTEREN
Neem contact op met Lisa Tiggelaar via l.tiggelaar@humanitas.nl
MEER WETEN?
Wil je meer informatie over wat Humanitas voor jou kan betekenen? Of wil je vrijwilliger, lid of donateur worden? Neem contact op via humanitas.nl, bel 020-5231100 of mail naar info@humanitas.nl.
Tekst, foto’s en illustraties mogen alleen worden overgenomen na schriftelijke toestemming van Vereniging Humanitas. Humanitas heeft haar best gedaan om de rechten van alle rechthebbenden te achterhalen. Meen je rechthebbende te zijn, neem dan contact op met de redactie.
Rekeningnummer voor giften: NL58 INGB 0000 294050 op naam van Vereniging Humanitas
van mens
Samen regelen dat iedereen kan meedoen
Iedereen doet mee. Ongeacht afkomst, leeftijd, overtuigingen, voorkeuren of beperking. Dat is de basis van een inclusieve samenleving. Maar hoe inclusief zijn we in Nederland? En waarom is het zo belangrijk dat iedereen kan meedoen?
P.18
editie Samen sterk
Humanitas biedt steun binnen
zes thema's
Vereniging Humanitas is een landelijke vrijwilligersorganisatie. Onze vrijwilligers helpen mensen om op eigen kracht iets aan hun situatie te veranderen.
eenzaamheid
Eenzaamheid kan iedereen overkomen. Bijvoorbeeld door ziekte of scheiding. We helpen je een sociaal netwerk op te bouwen.
verlies
Het verlies van werk, gezondheid of een dierbare is niet makkelijk. Samen met een vrijwilliger kun je het verlies leren accepteren en je leven opnieuw inrichten.
opvoeden
Opvoeden valt niet altijd mee, maar met een beetje extra aandacht en hulp van een van onze vrijwilligers lukt het vaak toch om je gezin weer zelf goed draaiende te houden.
opgroeien
Een vrijwilliger helpt je bij lastige situaties, bijvoorbeeld op school of met je ouders, en zoekt samen met jou naar een oplossing.
detentie
We helpen je met praktische zaken tijdens en na je gevangenschap, zoals met het contact met je kinderen en het behoud van je sociale netwerk.
thuisadministratie
Tobben met je (financiële) administratie hoeft echt niet, want met de hulp van een goed geschoolde vrijwilliger krijg je daar weer greep op.
editie Samen sterk
inhoud
#2 december 2021
‘Je praat over van alles, over vakanties of kinderen. Maar ook over emotionele zaken’
‘ We zijn allemaal anders en toch gaat het goed’
Het idee is even eenvoudig als briljant: breng mensen met dezelfde interesses met elkaar in contact. Dat is de essentie van de Interessebank, een project van Humanitas Hoeksche Waard.
P.6
Humanitas Interessebank
Voorwoord
Voor mensen met een licht verstandelijke beperking is het soms lastig vrienden te maken. Het Maatjesproject in Zeeland biedt uitkomst.
P.12
Verhaal van Joke
Thea & Stas zijn beste maatjes en meer verhalen van Humanitas
P.24
en verder
Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan eens op je kop staan
P.22
René Peeters
Geluk zit in een klein boekje
Door je dagelijkse geluksmomenten op te schrijven, kun je gelukkiger worden.
Van Mens Tot Mens geeft tips en trucs om aan de slag te gaan met jouw eigen geluksboek.
Humanitas biedt hulp bij geldzaken Bankiers aan huis
P.11 Verhaal van José, Arthon Job en Alaa P.15 Kort nieuws P.16 Humanitas kindervakantieweken P.18 Samen sterk: Iedereen doet mee P.24 Verhaal van Joke P.26 Wat zeggen deelnemers over de hulp van hun vrijwilliger? P.27 Brief van Jan van Huuksloot P.31 Humanitas kerstwens & verhaal van Theo
Samen sterk
Als ik denk aan de mensen die niet meer kunnen meedoen in onze samenleving, dan denk ik aan de duizenden dak- en thuislozen die Nederland kent, aan mensen die geen andere weg meer zien dan te moeten bedelen op straat, om eten, om de nacht door te komen. Ik denk aan mensen die in volledige eenzaamheid sterven, die niemand meer kennen – zelfgekozen of omdat het nou eenmaal zo liep. En ik denk aan de zogeheten lonely wolves. Mensen die nauwelijks vrienden hebben, die gepest zijn of nog steeds worden, mensen die diep teleurgesteld zijn in onze maatschappij. En daar schuilt meteen ook het gevaar van niet meedoen. Want het kan tot ontploffingen leiden, tot agressie en geweld. Tot nog meer tegenstellingen in de maatschappij. Want het is nu eenmaal een feit: niet iedereen kán meedoen. Sommige mensen lukt het niet op eigen kracht.
En daarom doe ik graag een oproep aan onze gemeenten. Koppel de formele, betaalde zorg aan de informele zorg –aan ons als Humanitas. Samen kunnen we veel meer, meer mensen bereiken, meer mensen aanhaken, meer tijd besteden om problemen voor te zijn. Voer als gemeente campagne voor het belang van vrijwilligerswerk. Wij zijn er namelijk voor iedereen, je hoeft je bij ons niet te bewijzen. Als we samen optrekken, staan we samen sterk. En kunnen we gezamenlijk werken aan een maatschappij waarin iedereen meedoet.
René Peeters
Voorzitter Vereniging Humanitas
De Humanitas Interessebank brengt mensen samen
‘We zijn allemaal anders en toch gaat het goed’
Het idee is even eenvoudig als briljant: breng mensen met dezelfde interesses met elkaar in contact. Dat is de essentie van de Interessebank, een project van Humanitas Hoeksche Waard. Dat het werkt blijkt uit de enorme belangstelling.
TEKST:
Bij het pontje bij de Oude Tol in Oud-Beijerland verzamelen zich op een mistige herfstochtend de deelneemsters van de fietsgroep van de Interessebank. Ina van der Werf, die elke week de uitnodigingen rondmailt voor de fietstocht, is als eerste aanwezig. Daarna druppelen de andere vrouwen binnen.
Iedereen wordt enthousiast begroet en in afwachting van de laatste deelneemster kletsen de vrouwen er vrolijk op los. Over een staaroperatie en de route van de dag. Ook maken ze afspraken om andere dingen met elkaar te ondernemen. Wanneer een van de dames een
zalfje op haar koortslip smeert, wordt er meteen gegrapt: “Niet zoenen vandaag!” De vrouw reageert ad rem: “Nee, daar is een andere groep voor.”
Ina van der Werf kijkt tevreden toe: “Zie je hoe leuk het gaat? We zijn allemaal anders en toch gaat het goed.”
Ina miste na haar pensionering contact met andere mensen en besloot zich aan te melden voor de Interessebank. “Nu ga ik al twee jaar elke week met een groep vrouwen fietsen. We fietsen tussen de veertig en vijftig kilometer en hebben allemaal een elektrische fiets. De een fietst vaak en zet hem op laag, een ander fietst wat minder en zet de trapondersteuning
Iedere week bereidt een andere deelnemer van de fietsgroep een route voor.
hoog. Of als iemand het ver vindt stoppen we wat vaker. Ieder mag zijn wie ze is, we hebben het gewoon heel leuk met elkaar.”
Tijdens het fietsen is er ook ruimte voor een goed gesprek. “Je praat over van alles, over vakanties of kinderen. Maar ook over emotionele zaken. Een van de dames had haar man verloren en was net hier komen wonen. Dan heb je het heel moeilijk. Want je bent net alleen en je kent nog niemand in de omgeving. Ze heeft dat hele verhaal verteld. Dat anderen naar je luisteren, betekent zoveel voor iemand.”
Niet alleen op pad
Het idee voor de Interessebank ontstond toen bleek dat de overheid wil dat ouderen langer thuis blijven wonen, waarmee het gevaar van vereenzaming op de loer ligt.
‘Je praat over van alles, over vakanties of kinderen. Maar ook over emotionele zaken’
“We moesten dus zelf in actie komen,” legt coördinator Leny den Hoed van de Interessebank uit. “Op latere leeftijd valt er veel weg en wordt je netwerk kleiner. De bedoeling van de Interessebank is dat je nieuwe mensen leert kennen en je netwerk weer op peil komt. Het voorkomt eenzaamheid en dat je op jezelf teruggeworpen wordt. Mensen willen wel op pad maar niet alleen.”
‘Samen naar schilderles, samen fietsen of picknicken. Het is er allemaal’
Deelnemers die wel wat voelen voor de Interessebank geven zich op en laten weten welke interesses ze hebben. Coördinatoren Leny den Hoed en Joke van Hulst zorgen er vervolgens voor dat mensen met dezelfde interesse elkaars contactgegevens hebben, zodat ze kunnen afspreken om samen iets te ondernemen.
Voor aanvang van de tocht komen de vrouwen bij elkaar op een afgesproken plek en is er tijd om even bij te praten.
De Interessebank is er in principe voor iedereen, maar het zijn vrijwel uitsluitend vrouwen boven de zeventig die zich opgeven. Het zijn actieve mensen, die er ook alleen op uitgaan. Leny: “Maar samen dingen doen geeft een extra dimensie. En ze komen elkaar ook overal tegen, bij de supermarkt of op de markt. Dat vinden ze ook leuk.”
Het aanbod van activiteiten is inmiddels heel breed.
“We hebben tal van groepen,” aldus coördinator Joke. “Bijvoorbeeld voor mensen die graag een museum, bioscoop of theater bezoeken, die willen fietsen, of winkelen. Maar we hebben ook kaartgroepen en groepen die bij elkaar eten of koffiedrinken, die samen wandelen of op schilderles gaan. Ook zijn er deelnemers die naar lezingen gaan, handwerken, bloemschikken en picknicken; het is er allemaal.”
Zondagmidddaginloop
Ook samen op vakantie gaan hoort tot de mogelijkheden. Zo heeft de vakantiegroep dit jaar een meerdaagse busreis naar Groningen gemaakt. Ook coördinator
Leny was in Groningen van de partij. “Je sluit aan bij een bestaande groep en dan is het fijn als je al een paar mensen kent met wie je ’s ochtends bij het ontbijt en ’s avonds op een zitje even met elkaar kunt praten. Je hebt natuurlijk ook met andere mensen uit de groep contact maar het is iets eigens. De busreis was heel geslaagd. We zijn hebben onder meer een stadstour door Groningen gemaakt, een Duits Waddeneiland bezocht en op de Lauwerszee gevaren. We moesten wel een weekje bijkomen, maar het was heel leuk!”
Om de drempel te verlagen is de Interessebank ook begonnen met het organiseren van eerste ontmoetingsbijeenkomsten. Want volgens Joke vinden mensen het lastig om zelf contact te zoeken met iemand die ze nog nooit hebben gezien. “Op die middagen ontmoeten mensen elkaar voor het eerst en spreken daar vaak ook wat af. Het is gewoon makkelijker als je iemand al een keer gezien hebt om te zeggen: Ga je mee? En sinds kort hebben we een inloop op zondagmiddag waarbij iedereen die zin heeft een kopje koffie kan komen drinken.”
De meeste deelnemers geven meerdere interesses op of melden zich aan voor meerdere activiteiten. Maar ze mogen zelf weten of ze ook meedoen. Die vrijheid is een van factoren die bijdraagt aan het succes van de Interessebank weet Leny. “Sommigen hebben wel zeven interesses opgegeven, al kunnen ze zelf besluiten waar ze aan mee doen. Het is geen vereniging waar je elke maand naartoe moet. Maar heb je behoefte aan gezelschap, dan is er altijd wel wat te doen.”
Uit de sleur
Het belangrijkste is echter dat de Interessebank het mogelijk maakt op een eenvoudige manier andere mensen te ontmoeten. Ook mensen waar je normaliter misschien niet mee in contact zou zijn gekomen. Leny: “Ik heb zelf de halve wereld gezien, maar ik vind het ook boeiend om verhalen te horen van vrouwen die bij wijze van spreken het dorp nooit uit zijn geweest. En we hadden een vrouw van 87 die nog op de mannen uit was. Dan liet ze weer een foto zien van een nieuwe vlam. Of ze er een heeft gevangen? Ze heeft wisselende contacten. En waarom ook niet, als ze dat leuk vindt.”
Carla de Jong heeft een heel druk sociaal leven, maar gaf zich op verzoek van coördinator Leny toch op voor de Interessebank. “Ik dacht: Er zijn zoveel mensen die alleen zijn en behoefte hebben aan sociaal contact. Dus ik doe het voor de ander en hoop een andere deelnemer een leuke middag te bezorgen. Het is heel belangrijk dat mensen een doel hebben en weten dat ze bijvoorbeeld een keer in de maand koffie kunnen drinken. Dan zijn ze weer uit de sleur. En ze kunnen hun verhaal
Ina van der Werf verstuurt elke week de uitnodiging voor de fietstocht.
kwijt. Er zitten veel eenzame vrouwen bij, veel weduwen ook, die het verlies nog geen plaatsje hebben kunnen geven. Ze zoeken afleiding. En de Interessebank haalt ze uit hun isolement.”
Dat er behoefte is aan initiatieven als de Interessebank blijkt wel uit het feit dat de Interessebank activiteit inmiddels rond de zeventig deelnemers heeft en de aanmeldingen blijven binnenstromen. Bovendien ziet coördinator Leny dat de deelnemers heel blij zijn met het project. “Ze zeggen vaak hoe fijn ze het vinden dat we dit hebben opgezet en dat ze hopen dat het altijd blijft bestaan. Ze vragen na elke activiteit alweer: Wanneer gaan we weer op pad met de bus, wanneer gaan we weer koffiedrinken?” Lachend: “We kunnen niet vroeg genoeg zijn met het organiseren van nieuwe activiteiten!”
verhalen
De open armen van drie Groningse vrienden
José, Arthon en Job; drie vrienden met drukke levens. Twee jaar geleden meldden zij zich bij Humanitas met een plan: konden zij misschien samen het maatje zijn van een nieuwkomer? En zo raakte Alaa uit Syrië in sneltreinvaart ingeburgerd.
TEKST: JOSEPHINE KRIKKE BEELD: TRYNTSJE NAUTA
Hoe werkt DigiD? Hoe kom ik aan huurtoeslag? Bij welke sportclubs kan ik me aansluiten? Als je als vluchteling een verblijfstatus hebt gekregen, is er heel wat om uit te pluizen. Humanitas Groningen heeft een project om daarbij te helpen. Bij Maatschappelijke Begeleiding Vluchtelingenmaatjes helpt een vrijwilliger een nieuwkomer op weg.
Toen Arthon, een 24-jarige student filosofie en daarnaast in opleiding tot wijnkenner, hierover hoorde, raakte hij meteen enthousiast. “Ik wilde meer voor een ander doen. Het kost zo weinig moeite om van betekenis te zijn.” Maar hij wilde dat eigenlijk liever niet alleen, maar samen met zijn twee huisgenoten José en Job. De drie meldden zich bij Humanitas, waar gelijk enthousiast op het plan werd gereageerd. Voor nieuwe vormen van vrijwilligerswerk staat de vereniging altijd open. De drie vrienden werden voorgesteld aan Alaa, een dertigjarige Syriër. En dat was een schot in de roos.
Met open armen
Alaa, in 2018 gevlucht uit zijn land in oorlog, is leergierig en pakt dingen snel op. In Syrië was hij bezig met promotieonderzoek op het gebied van financiën en bankieren, werkte hij als docent op de universiteit en zou hij
gaan trouwen. Hier in Nederland moest hij op sommige vlakken weer helemaal opnieuw beginnen. “Er waren veel zaken waarover ik niets wist,” vertelt hij in vloeiend Nederlands. “Zoals het regelen van de elektriciteit en de huur. Maar ook moest ik hier mijn sociale leven zien op te bouwen.”
Hulp vragen, dat was nou niet bepaald zijn sterkste kant. Toen hij eenmaal die drempel over was, voelde hij dat het contact met de drie vrienden hem veel zou gaan brengen. En dat was precies wat zij voor ogen hadden. José kan zich nog goed herinneren hoe ze zelf - als student verpleegkunde - in Groningen werd ontvangen. “Dat was met open armen. Iedereen heette mij hier welkom. Dat wilde ik doorgeven.”
Vlindereffect
Wat ideaal is aan het ‘gedeeld maatje’ zijn, vertelt Job, is dat iedereen goed is in verschillende dingen. “De een is handig met DUO, de ander is meer gericht op het sociale welbevinden.” Job heeft zich iets later aangesloten bij het groepje. “Eerst was er een andere Job, toevallig met dezelfde naam dus, maar hij is naar Amsterdam verhuisd. Toen ik erbij gevraagd werd, hoefde ik daar niet over na te denken. Mijn ouders hebben Syrische kennissen. Ik zag hoe leuk het is om ervaringen uit te wisselen en hoe je een ander op weg kunt helpen met jouw tijd en kennis over Nederland.”
Gelijk al bij hun ontmoeting drong het tot hen door dat het voor Alaa een doolhof moest zijn hier, herinnert Arthon zich. “Zo snapte hij, mede omdat hij de taal nog niet goed sprak, niet hoe DigiD werkte. Ik zit wekelijks wel op zo’n online portaal waar je je DigiD voor nodig hebt. Doordat we het werk met zijn drieën verdeelden, kostte het mij soms maar tien minuutjes per week. Alaa pakt dingen heel snel op, hij is ontzettend slim. We hebben hem drie maanden echt begeleid en daarna had hij het meeste door. Geweldig om te merken dat een kleine moeite zoveel teweeg kan brengen. Ze noemen dat ook wel het vlindereffect.”
Arthon: ‘Ik wilde meer voor een ander doen. Het kost zo weinig moeite om van betekenis te zijn’
Schaken
Alaa heeft zijn leven in Groningen op orde: alles is geregeld met zijn huis en hij heeft een baan gevonden als accountant. Daarnaast helpt hij nu zelf andere nieuwkomers via Humanitas. Een van hen ondersteunt hij nu ook samen met Job, Arthon en José.
Het groepje van drie vrienden is inmiddels een groepje van vier geworden. “We zien elkaar echt zo,” vertelt Alaa.
Alaa:
“Wanneer we met elkaar eten en drinken geniet ik volop. Dan leer ik nog altijd veel over de Nederlandse gewoontes, zeker wanneer er discussies zijn. Doordat ze sámen maatjes waren, ben ik extra snel ingeburgerd.” Van Alaa leren zij op hun beurt ook van alles. Over zijn cultuur, maar ook over hoe je hier als nieuwkomer wordt ontvangen. Daarnaast is hij ontzettend goed in schaken, heeft Job onlangs mogen ervaren. “Ik werd gruwelijk in de pan gehakt. Ik denk dat ik maar op les moet bij hem. En wie weet kan hij mij ook eens met statistiek helpen, dat vak heb ik al twee keer niet gehaald.”
Pizza
Inmiddels wonen Job, José en Arthon niet meer in hetzelfde studentenhuis, maar blijven ze door Alaa op een bij-
‘Wanneer we met elkaar eten en drinken geniet ik volop. Dan leer ik veel over de Nederlandse gewoontes, zeker wanneer er discussies zijn’
zondere manier met elkaar verbonden. Ze hebben een appgroep waarin ze persoonlijke dingen met elkaar delen en ze spreken geregeld af. “Toen we laatst samen in de pizzeria waren,” vertelt Arthon, “vroegen we aan Alaa hoe het met zijn verloofde was. Hij probeert haar naar Nederland te krijgen, wat nog niet is gelukt. Met droge ogen zei hij: ‘mijn vrouw heeft een andere man ontmoet’. We keken hem stomverbaasd aan. Totdat hij opeens keihard begon te lachen.” Als iemand zo’n grap kan maken in het Nederlands, stellen de drie vast, dan zit het wel goed met die inburgering.
Meer informatie:
Van links naar rechts: Alaa, Arthon, Job en José
Voor mensen met een licht verstandelijke beperking is het soms lastig om vrienden te maken, terwijl ook zij behoefte hebben aan gezelligheid. Het Maatjesproject in Zeeland biedt uitkomst. ‘Van een stukje fietsen en een frietje worden we allebei blij.’
Beste maatjes
TEKST: ELLEN WEBER BEELD: MIEKE WIJNEN
Stipt om 20:00 uur rinkelt de telefoon in Oost-Souburg. “Dat zal Stas zijn!” Op donderdag belt Stas Fryc zijn maatje Thea de SmitParent. “Weet niet,” antwoordt hij steevast op haar vraag wat ze zullen gaan doen. Toch duurt het nooit lang voordat ze eruit komen, want ze vinden dezelfde dingen leuk. Een stukje fietsen over de dijk, een frietje eten en een terrasje pikken. Simpele dingen die gewoon gezelliger zijn met zijn tweeën.
Het Maatjesproject van Humanitas Zeeland is uniek omdat het zich specifiek richt op mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB). “Er was negen jaar geleden niets voor deze doelgroep, terwijl LVB’ers er ook bij willen horen. Door hun beperking is het wat moeilijker om vriendschappen aan te gaan en te behouden,” vertelt Marianne Gillot, coördinator in regio de Bevelanden. Marianne kijkt welke deelnemers en maatjes bij elkaar passen. Zijn mensen ongeveer van dezelfde leeftijd, hebben ze gezamenlijke interesses of hobby’s? Maar ook: matcht hun persoonlijkheid? Samen lachen is ook belangrijk. “We koppelen heel zorgvuldig. Voor een deelnemer is het lastig om te begrijpen wanneer een maatje er plotseling mee ophoudt. Soms is er wat tijd nodig om aan elkaar te wennen, het kan iets langer duren om het vertrouwen van een LVB’er te winnen. Over het algemeen wordt het juist steeds leuker om af te spreken, omdat je elkaar beter leert kennen.”
Huiselijke gezelligheid
Een jongen van in de twintig wilde een dame van dezelfde leeftijd. “Hij had een ander soort match in gedachten, maar wij zijn geen datingbureau,” lacht Marianne. Het vermoeden dat een nieuwe vrijwilligster van een jaar of zestig wel bij de jongen zou passen, klopte. “De jongen voelt zich bij haar op zijn gemak. Hij gaat naar haar huis om een film op de bank te kijken. Je welkom voelen is belangrijk: veel deelnemers hebben behoefte aan huiselijke gezelligheid.”
Thuis vermaakt Stas zich prima met zijn vogels, teletekst en het bijhouden van het weerbericht, maar er is niemand met wie hij leuke dingen kan doen. “Het is fijn dat er iemand is met wie hij dingen kan ondernemen. Dat er iemand op zijn verjaardag komt en hem uitnodigt voor een kerstdiner,” vertelt Thea. Want er
komt wel een woonbegeleider over de vloer, maar dat doet ze omdat het haar werk is. “Ons contact is persoonlijker,” zegt Thea, die zelf uit een groot gezin komt en veel familie en vrienden heeft. “Het is belangrijk om er voor elkaar te zijn. We hebben plezier, Stas is altijd vrolijk en blij.” Thea doet graag dingen voor een ander. “Als ik het een ander naar de zin kan maken, geeft me dat een goed gevoel. Ik heb altijd in het onderwijs gewerkt, maar ben honderd procent afgekeurd. Thuiszitten wil ik niet. Ik wil dingen doen met mijn hart, waarvoor ik alleen mens hoef te zijn.”
Niets geks
Volgens Marianne is bijna iedereen geschikt om maatje te worden. “Je moet een beetje geduld hebben, humor en tijd. Je hoeft heus niets geks te verzinnen. Gewoon een kopje koffie drinken en interesse tonen, zodat iemand over zichzelf durft te vertellen. Op een zo gelijkwaardig mogelijk niveau.”
'Ik wil dingen doen met mijn hart, waarvoor ik alleen mens hoef te zijn ‘ Thea:
Zelf is Marianne ook maatje geworden. Al tijdens de intake had ze een klik met een creatieve dame. Samen bezoeken ze musicals, cabaretvoorstellingen en brengen ze uren door in winkels met knutselspullen.
“Het voelt voor mij als ontspanning,” vertelt Marianne opgetogen. “Aan de buitenkant zie je niet dat ze een beperking heeft.
Pas als ik met haar praat, valt op dat het soms wat trager gaat. Ik moet dingen net iets vaker uitleggen.”
Marianne vindt het leuk om te zien hoe iemand door het contact opknapt. En zelf brengt het haar met beide benen op de grond. “Mensen met een LVB geven een eerlijke reactie en houden me een spiegel voor. Soms denk ik veel te moeilijk, terwijl het zo simpel kan zijn.”
Ook maatje worden?
Humanitas Zeeland zoekt nog 35 maatjes. Interesse? Mail naar maatjes.zeeland@ humanitas.nl of kijk op de Facebookpagina: bit.ly/stasenthea
“Twijfel je of maatje worden iets voor jou is? Gewoon doen! Dan ontdek je vanzelf hoe leuk het is,” zegt Thea enthousiast. Het kost haar weinig moeite, ze neemt Stas gewoon mee op sleeptouw. “Stas onthoudt alles wat we doen en is blij met de foto’s die ik tijdens onze uitjes maak.” Laatst was er een barbecue voor alle Zeeuwse maatjes.
De coördinator vroeg of Thea en Stas met elkaar door willen. Daar hoefden ze geen seconde over na te denken. Thea: “Ik bof met Stas, hij boft met mij. Wij gaan dóór!”
Thea & Stas
verhalen van humanitas
Stas: “Hallo supermaatje! Bij onze eerste ontmoeting drie jaar geleden stootten we elkaar aan met onze ellebogen – het klikte meteen. Hartstikke fijn, want ik ben een beetje alleen. Mijn vogels heten Vrouwtje en Vriendje. Verder komt hier niemand, op mijn woonbegeleider na. Contact met familie heb ik niet. Op donderdagavond bel ik Thea. De weersverwachting heb ik dan al bekeken. Wordt het droog? Dan gaan we fietsen. Regent het? Dan pakken we de auto. Allebei houden we van lekker eten. Vaak gaan we naar Middelburg of Vlissingen om ergens een frietje te eten. Met mayo en satésaus. Of een lekker biertje op het terras. We zijn samen in Antwerpen geweest, om rond te kijken
en te winkelen. Binnenkort gaan we naar een tuincentrum, want daar is een grote kerstshow. Eigenlijk zouden we eens in de twee weken afspreken, maar we zien elkaar wat vaker. Tijdens de lockdown stopte mijn werk en kon ik niet naar de eetgroep. Ik zag helemaal niemand meer. Toen zijn we vaker gaan afspreken en dat doen we nog steeds. Het is altijd gezellig. Ik ga gewoon mee naar Thea’s vriendinnen en fiets ook wel eens naar haar huis om daar een bakkie te doen. En als ik jarig ben, dan komt Thea langs met zelfgemaakte gehaktballen. Daar ben ik dol op. Vroeger kwam er nooit iemand op mijn verjaardag, nu komt Thea de slingers ophangen. Ik wil je echt niet kwijt, hoor!”
#meedoen samen aan de slag
Vanaf 1 januari 2022 gaat de nieuwe inburgeringswet van kracht. Daarmee krijgen gemeenten de regie om statushouders - naast een woning en sociale voorzieningen - de mogelijkheid te geven om mee te doen in de samenleving. Actief meedoen kan ook door als vrijwilliger aan de slag te gaan. Kijk hier het webinar terug dat Mensen Maken Nederland organiseerde over de nieuwe wet en de rol die vrijwilligersorganisaties hierin kunnen spelen. bit.ly/samenaandeslag
Podcast
Boekentip
Hartenkreten van mantelzorgers
Vrijheidsmaaltijden
5 mei 2022
Op 5 mei 2022 vinden in het hele land Vrijheidsmaaltijden plaats. Ontmoetingen aan de eettafel waar we samen stilstaan bij onze vrijheid. Van een tafeltje voor twee tot grote tafels op dorpspleinen. De maaltijden zijn bedoeld om mensen samen te brengen die normaal niet met elkaar om de tafel zitten. Wil jij je inschrijven om op 5 mei een maaltijd te organiseren bij jou in de buurt? Kijk op 4en5mei.nl/ vrijheidsmaaltijden
Houd je thuisadministratie gezond
De podcast Over Geld gaat over het gezond krijgen en houden van je thuisadministratie. Een podcast van platform Alkmaar Centraal vol sprekende voorbeelden en nuttige tips voor iedereen. In deze aflevering gaan de podcastmakers in gesprek met Ilse Sonnema en Ruud Dusseldorp van Thuisadministratie Humanitas NoordKennemerland. streekstadcentraal.nl/podcasts
Het samenspel tussen mensen met een zorgvraag, mantelzorgers, professionals en instanties blijkt vaak moeizaam en ingewikkeld. Dit boek, verschenen bij Gompel&Svacina uitgevers, gaat over hartenkreten van mantelzorgers. Het belicht hun voortdurende zoektocht door ontdekkingen, vragen en onzekerheden die zij op hun pad tegenkomen. Wat vinden mantelzorgers belangrijk? Hoe kan de samenwerking met familie, vrienden, buren maar ook met vrijwilligers en professionals optimaal worden vormgegeven?
CIJFER
Dankzij de inzet van honderden Humanitas-vrijwilligers waren deze zomer zo’n vijfhonderd kinderen uit gezinnen die anders niet op vakantie kunnen, er toch even helemaal uit. Meer weten over de Humanitas Kindervakantieweken? humanitas.nl/ kindervakantieweken
‘Met
opgroeien
Humanitas Kindervakantieweken
een grote glimlach
Voor het eerst organiseerde Humanitas Kop van Noord-Holland in juli een kindervakantieweek. 28 kinderen genoten van allerlei educatieve activiteiten op een prachtige locatie dichtbij het strand en het bos. De week stond in het teken van gezelligheid, nieuwe vriendschappen en leuke herinneringen maken. Lori Weber,
naar huis’
coördinator Kindervakantieweken: “Alle kinderen gingen vol verhalen en met een grote glimlach naar huis, en veel kinderen kijken al uit naar volgend jaar.”
Deelnemer Kim: “Ik ga mijn juffen van het kamp heel erg missen, ik vond het echt heel erg leuk. Mag ik volgend jaar weer mee?”
Meer weten over de Kindervakantieweken en andere activiteiten van Humanitas Kop van Noord-Holland? humanitas.nl/kopnh
Samen sterk
Iedereen doet mee. Ongeacht afkomst, leeftijd, overtuigingen, voorkeuren of beperking krijgt iedereen een kans om deel te nemen aan de maatschappij. Dat is de basis van een inclusieve samenleving. Maar hoe inclusief zijn we in Nederland? En waarom is het zo belangrijk dat iedereen kan meedoen?
TEKST: HILDE DUYX
Afsaneh Sadeghi kwam in 2018 vanuit Iran met haar man naar Nederland. De eerste maanden sprak ze geen woord Nederlands en was ze werkloos, terwijl ze graag aan de slag wilde als landschapsarchitect. Maar dan moest ze wel de taal leren spreken, hoorde ze via het bedrijf waar ze graag wilde werken. Dus ging ze hard aan de slag, met taalmaatje Els die ze via Humanitas vond. “Ze leerde me niet alleen de basiselementen van de taal, maar ook hoe je een sollicitatiebrief schrijft, en een goed cv. We oefenden samen sollicitatiegesprekken. Het was dus heel erg praktisch en echt gericht op mijn behoeften. Ik ging heel snel vooruit.”
Daarnaast wilde Afsaneh graag nieuwe mensen leren kennen. “In het begin kon ik niet eens goedemorgen tegen iemand te zeggen. En tijdens mijn werk merkte ik dat ik tijdens lunches en overleggen niet echt kon meedoen. Mensen deden wel hun best voor mij, maar op een gegeven moment schakelden ze toch weer over op het Nederlands. En ik wilde niet steeds om een vertaling vragen.” Dankzij het harde werken met haar taalmaatje ging het steeds beter. “Ik deed beter mee met de gesprekken en kreeg daardoor het gevoel onderdeel te zijn van de groep. Ik leer nog steeds iedere dag, ook over de cultuur, de gewoontes, zelfs de Nederlandse liedjes. Ik voel me thuis, ik hoor erbij. En dat voelt heel erg goed.”
Tegenstellingen
Het verhaal van Afsaneh staat niet op zichzelf. Ieder mens wil erbij horen, dat zit in ons DNA. Daarom is meedoen in de samenleving zo belangrijk. Maar het is niet voor iedereen vanzelfsprekend, om verschillende redenen. Bijvoorbeeld omdat je net zoals Afsaneh de taal niet goed spreekt, of omdat je beperkingen hebt in je vaardigheden, gezondheid of zelfs je inkomen. Uit onderzoek van de Stichting Lezen en Schrijven blijkt bijvoorbeeld dat een grote groep laaggelet-
‘Ik voel me thuis, ik hoor erbij. En dat voelt heel erg goed’
terden in Nederland moeite heeft met het zoeken en vinden van werk. Ze zijn vaker ziek, vaker afhankelijk van een uitkering en hebben meer moeite met digitale vaardigheden – en dat terwijl die vaardigheden steeds belangrijker zijn op de werkvloer.
Ook blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau dat ruim een kwart van de Nederlanders discriminatie ervaart. Het gaat hier relatief vaak om ernstige vormen van discriminatie, zoals geweld, bedreiging of seksueel lastigvallen. De gevolgen zijn groot: mensen trekken zich terug uit de samenleving, verliezen het vertrouwen in instituties of haken af als het om onderwijs of werk zoeken gaat. Drie procent van de scholieren en studenten in Nederland is als gevolg van discriminatie gestopt met hun opleiding en vijf procent van de werkzoekenden heeft het zoeken naar werk opgegeven. Het laat zien dat een inclusieve samenleving nog ver weg is.
Verbondenheid
Dat is een treurig gegeven, vindt ook Frank Hindriks, hoogleraar ethiek, sociale en politieke filosofie aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Met de komst van de participatiesamenleving – waarin de overheid mensen vraagt om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en
Asfaneh Sadeghi, Deelnemer Meedoen in de wijken MEEDOEN IN DE WIJKEN
De vrijwilligers van Meedoen in de wijken helpen deelnemers bij het verbeteren van hun taalvaardigheid met als doel: beter kunnen meedoen aan het dagelijks leven. Kijk op meedoenindewijken.nl
omgeving – is de verbondenheid tussen mensen niet per se toegenomen. “De gedachte is dat je moet participeren om aanspraak te maken op overheidsvoorzieningen,” zegt Frank. “Maar niet iedereen kan dat. En profiteren van voorzieningen zonder bij te dragen, wordt vaak gezien als egoïstisch en lui.”
Dat is riskant, meent hij. “Natuurlijk is het belangrijk dat mensen hun individuele verantwoordelijkheid nemen, maar nu leeft het idee dat als je niet meedoet, je iets fout doet. Uiteraard moet iemand die zijn baan kwijtraakt op zoek naar een nieuwe. Maar wat als het hem of haar maar niet lukt om aan de bak te komen? Hoor je er dan niet meer bij?”
Scheefgroei
Een oproep tot participatie komt dus vooral tot zijn recht als mensen allemaal kúnnen meedoen. “En zo’n oproep werkt averechts als de kansen ongelijk verdeeld zijn en de mogelijkheden beperkt,” aldus Frank. “In onze samenleving heeft niet iedereen dezelfde kansen. Er is nu eenmaal scheefgroei tussen rijk en arm, man en vrouw, gezond en ziek, binnen- en buitenlander. Onze maatschappij is niet altijd rechtvaardig.
‘Een oproep tot participatie komt vooral tot zijn recht als mensen allemaal kúnnen meedoen’
Hoewel het allemaal veel erger kan, vormt Nederland in een aantal opzichten een verdeelde samenleving.”
Pas als we er samen hard aan werken om scheefgroei wat rechter te zetten, kun je mensen oproepen hun individuele verantwoordelijkheid te nemen, betoogt Frank. “Dat doen we door met elkaar een samenleving te creëren die niet verdeeld is en waarin iedereen gelijke kansen heeft. Je kunt het beste beginnen binnen een kleinere gemeenschap, waarin de verschillen niet zo groot zijn. Dat is ook het mooie aan het werk van Humanitas. De kracht van Humanitas zit ’m in het lokale. Daar kun je echt het verschil maken. Door samen te werken, te delen, je aan te passen aan wat er speelt. Sharing is caring. Als je op die manier het goede voorbeeld geeft, volgen er vanzelf meer mensen.”
Frank Hindriks, hoogleraar ethiek, sociale en politieke filosofie aan de Rijksuniversiteit van Groningen
Wederkerigheid
En dat is precies waar Bella van der Linden, bestuurder van Humanitas Utrecht en lid van de ledenraad, zich al jaren hard voor maakt: met kleine stappen vooruitkomen, door te blijven delen en mensen aan te haken, op basis van wederkerigheid. Als voorbeeld vertelt ze over een project in Utrecht waarbij er koppels zijn gemaakt van actieve 75-plussers en 75-plussers die veelal alleen thuis zaten. “Dat werkt zo enorm goed,” vertelt Bella. “Ik hoorde van een meneer van boven de negentig die zijn huis nooit meer uitkwam. Hij is samen met zijn maatje gaan shoppen in de stad voor een nieuw vest en vertelde me dat hij de dag van zijn leven had. Hij hoorde er weer bij.”
Humanitas zet zich al 75 jaar in voor de mensen die er niet bij horen. Mensen die eenzaam zijn bijvoorbeeld, de taal niet spreken of ex-gedetineerden. Momenteel ziet Bella een nieuwe tweedeling ontstaan in de samenleving, door de coronapandemie. “De tegenstellingen nemen toe, de discussies worden steeds heftiger. Steeds meer mensen dreigen te verdwijnen in eenzaamheid en isolement. Hoe bereik je die? Iedere afdeling van Humanitas is daar druk mee bezig, met creatieve en innovatieve ideeën. Want dat is wat we doen, we zijn er daar waar het schuurt. We passen ons aan en gaan aan de slag.”
Schakelen
Toch gaat dat niet zonder moeilijkheden en uitdagingen. De hulpvraag wordt steeds complexer – mensen zijn niet alleen eenzaam, maar rouwen ook. Mensen hebben niet alleen financiële problemen, maar spreken de taal ook niet goed. Het vraagt om een ander soort hulp. “Je moet op zoek gaan naar generalisten onder je vrijwilligers die goed kunnen en willen schakelen tussen issues,” zegt Bella. “Daar moeten wij als organisatie mee aan de slag en dat weten we. Maar soms blijft het te veel bij praten en zaken benoemen.”
‘We zijn daar waar het schuurt’
Dat geldt vooral ook voor de interne organisatie, vindt Bella. “Als je streeft naar meer inclusie in de samenleving, moet je intern beginnen. Dan nodig je gewoon die persoon met de buitenlandse achternaam uit voor het sollicitatiegesprek. Vervolgens ga je aan de slag met het thema inclusie, door te reflecteren, te leren en tot actie over te gaan. Wij zijn het gewend om tachtig procent van onze tijd te besteden aan wat goed gaat. Het moet juist andersom: besteed die tijd aan wat beter kan. Beleid moet je leven, niet alleen opschrijven. Dat doen onze vrijwilligers ook tenslotte.”
Vuurtje
En als je dat goed doet, kan er zoveel moois ontstaan. Bella ziet het bijna dagelijks. Nu weer met een groep ouderen die door vrijwilligers wordt geholpen met digitale vaardigheden. “We doen het op hun tempo, op hun manier. En we zien, er gaat een wereld voor deze mensen open. Ze maken contact, ze appen met hun kleinkinderen. Het is maar iets kleins, maar we stoken een vuurtje op. Als we die successen wat meer zouden delen met de buitenwereld, stoken we ook daar een vuurtje op. Zodat anderen ook denken, hé, ik kan echt iets betekenen voor een ander. Dan kan het groter en groter worden, totdat we allemaal meedoen.”
Bella van der Linden, bestuurder Humanitas Utrecht en lid van de ledenraad
klein boekje Geluk zit in een
Een goed gesprek, een mooie vlinder, de zon die doorbreekt: het zijn vaak kleine dingen die ons gelukkig maken. Door je dagelijkse geluksmomenten op te schrijven, kun je gelukkiger worden. Van Mens Tot Mens geeft tips en trucs om aan de slag te gaan met jouw eigen geluksboek.
• Als vrijwilliger geef je om anderen. Maar vergeet ook jezelf niet. Pas als je zelf goed in je vel zit, kun je er echt zijn voor een ander. Uit onderzoek weten we dat wie zijn geluksmomenten regelmatig opschrijft effectief gelukkiger wordt. Probeer het eens!
• Hoe werkt het? Kies een mooi notitieboek en beantwoord elke dag dezelfde vragen die je laten stilstaan bij de momenten waar jij dankbaar voor bent en de lessen die je leerde. Je komt er niet alleen positiever door in het leven te staan, maar leeft ook een stuk bewuster.
VANDAAG...
vrijdag 28 november
voelde ik mij...
was ik dankbaar voor...
leerde ik ... werd ik blij van....
Notities:
Muziek maakt gelukkig
Met muziek kun je je emoties beïnvloeden. Als je naar muziek luistert, maakt je lichaam dopamine aan, het stofje in je hersenen dat zorgt voor een gevoel van geluk. Tip: verzamel al jouw favoriete nummers en maak je eigen afspeellijst. Goed humeur gegarandeerd.
Beweeg
Bewegen heeft een positief effect op je slaap, je humeur en je geluksgevoel. En goed nieuws: daar heb je geen sportschoolabonnement voor nodig. Bewegen kan op zoveel manieren: doe een work-out in het park, dans in de woonkamer op jouw favoriete muziek, maak een boswandeling of speel tikkertje met de (klein)kinderen. Probeer elke dag iets anders en ontdek zo wat bij jou past.
Denk eens anders
Trein gemist? →
Geniet van de zon op het perron.
Goed voornemen mislukt? → Je mag elke dag opnieuw beginnen.
Date heeft afgezegd? → Neem je beste vriend(in) mee uit.
Wacht
Geloof
niet op een goede dag, maak er een! Waarom moeilijk doen als het samen kan
niet alles wat je denkt
Het leven is als fietsen, om je balans te behouden moet je blijven bewegen
De dingen in het leven die niets kosten, zijn het meest waardevol
Ervaar je tegenslag?
→ Of juist een kans?
De weg kwijt?
→ Zo kom je nog eens ergens.
Druilerige dag en geen zin om naar buiten te gaan? →
Alle tijd voor het invullen van jouw Geluksboek.
Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan eens op je kop staan
Geluksboek
Volgens de Japanse traditie heeft iedereen een ikigai, een reden van bestaan. Het is een van de geheimen van een lang, tevreden en gezond leven, zoals de inwoners van Okinawa het leiden. Op dit Japanse eiland wonen meer gezonde en actieve honderdjarigen dan waar ook ter wereld.
Joke Gaasbeek-Luursema, periodiek schenker: “Acht jaar geleden stopte ik met werken. Na een tijdje besloot ik me als vrijwilliger aan te melden bij Humanitas. Een heel bewuste keuze, omdat Humanitas als geen ander oog heeft voor mensen die in onze maatschappij buiten de boot vallen, of dreigen te vallen. Ik wilde vrijwilliger Thuisadministratie worden, maar men vroeg of ik me als bestuursvrijwilliger wilde inzetten en nu ben ik voorzitter van de afdeling Nieuwe Waterweg Noord.
Als vrijwilliger is je lidmaatschap van Humanitas gratis, maar ik koos er vanaf het begin voor om de vereniging met een gift te ondersteunen. Ik steunde nog meer goede doelen en veel van hen – Humanitas trouwens niet –vragen af en toe bijdragen voor projecten of activiteiten. Ik gaf dus regelmatige en onregelmatige bijdragen. Begin dit jaar besloot ik het eens anders te doen. Ik vroeg me af welke goede doelen ik blijvend wil steunen, en maakte een keuze. Daar hoorde Humanitas natuurlijk bij. De onregelmatige gift heb ik nu omgezet naar een vaste, automatische periodieke schenking van vijf jaar. Humanitas heeft daarmee meer zekerheid en voor mij is het makkelijker, want ik hoef nergens meer aan te denken. Je vult een formulier in en Humanitas doet de rest. Door de ANBIstatus van Humanitas kun je je gift bovendien met belastingvoordeel schenken.
verhalen van humanitas
Joke
Humanitas strijdt tegen sociale onrechtvaardigheid door mensen op basis van respect en gelijkwaardigheid te helpen op eigen benen te staan en weer zelfvertrouwen op te bouwen. Daar draag ik met veel plezier mijn steentje aan bij, zowel als vrijwilliger als met een jaarlijkse donatie.”
Meer weten over hoe eenvoudig schenken met belastingvoordeel is? Bezoek onze website op humanitas.nl/ schenken
Achter elke postcode zit een verhaal.
In ieder gezin loopt het soms wat minder goed. Spanningen lopen op, het gezin raakt uit balans. De vrijwilligers van Humanitas bieden steun bij de opvoeding. En ze hebben aandacht voor alle gezinsleden.
Vrijwilliger Claudia: “Philippina en ik praten over de kinderen. Ik deel mijn ervaringen en geef tips over hoe ze dingen zou kunnen aanpakken. Wat ik leuk vind aan ons contact is dat de verhoudingen gelijkwaardig zijn. Het is niet zo dat ik haar vertel wat ze moet doen. Zij heeft op haar beurt ook haar verhalen en geeft bepaalde dingen aan.”
Humanitas ontvangt een jaarlijkse bijdrage van de Postcode Loterij. Dankzij onze deelnemers kunnen wij behalve Humanitas meer dan 150 andere organisaties ondersteunen. Sinds de oprichting van de Postcode Loterij in 1989 hebben we al ruim € 7,1 miljard aan goede doelen kunnen schenken. Samen voor een betere wereld: postcodeloterij.nl
U een kans, zij een kans.
Soms lukt het even niet om je eigen leven vorm te geven. Dan helpen onze vrijwilligers graag. Zij geven deelnemers gereedschappen om zelf hun leven weer op orde te krijgen. Zodat ze (weer) kunnen meedoen.
“Deze hulp is ontzettend fijn als je net iets verder weg staat van de maatschappij. Ik werd uit mijn comfortzone gehaald en heb veel geleerd op verschillende vlakken.”
“Via de vrijwilliger heb ik een vriendin gemaakt en die hielp me weer contact leggen met mijn familie.”
“Ik ben de vrijwilliger die mijn leven weer op de rails heeft weten te krijgen en mijn altijd blijvende verdriet van het plotselinge verlies van mijn echtgenote vorig jaar een plekje heeft gegeven, voor de rest van mijn leven ontzettend dankbaar.”
Wat zeggen onze deelnemers?
“Ik ben zo fijn geholpen, gewoon geweldig. Een moeilijke periode is makkelijker geworden en ik heb nu weer overzicht en kan weer zelfstandig mijn financiën beheren.”
“De vanzelfsprekendheid waarmee mijn eigen vermogen om mij weer te redden werd gerespecteerd, was zo fijn.”
“Ik heb het zelf gedaan, maar met iemand achter je voel je je net wat veiliger waardoor je meer zelfvertrouwen krijgt. Je wordt groter en je groeit en je leert. Ik heb samen met de vrijwilliger een boek kunnen sluiten wat een groot deel van mijn leven beheerste. Ik slaap beter, ik eet weer, ik ben minder angstig.”
“Ik ga er weer alleen op uit.”
“Ik vind de benadering heel erg prettig: praktische hulp met technieken waardoor je het uiteindelijk zelf weer kunt oppakken en volhouden.”
“Door het contact met mijn vrijwilliger leef ik weer helemaal op. Ondertussen heb ik ook weer een vaste baan voor onbepaalde tijd en dat was niet gelukt als ik zo door was blijven modderen als een paar jaar terug.”
“Het was een super fijne en belangrijke ervaring voor mij. Net het duwtje in de rug om weer ‘op gang’ te komen.”
Het geheim van Jan van Huuksloot
‘Iets dat u niet
weten kan’
Jan van Huuksloot (89) stuurde Humanitas een brief. Vanwege het 75-jarig bestaan was er veel aandacht voor de geschiedenis. Jan heeft nog een mooie aanvulling.
Sinds Jan van Huuksloot in 1960 in dienst kwam van Humanitas, deed hij alles om de vereniging in het zonnetje te zetten. Geen actie was hem te dol. Tot op een dag een meerdere zei: “Jan, heel leuk hoor wat jij allemaal verzint, maar kan je ook iets bedenken wat geld in het laatje brengt?” Dat hoefde hij tegen Jan maar één keer te zeggen. “Ik bedacht een loterij waar verenigingen van profiteerden en wij ook. De Sponsorloterij. Zeventig procent van de opbrengst van de verkochte loten ging naar de clubs en dertig procent naar Humanitas.”
Dat de Sponsorloterij - tegenwoordig VriendenLoterij en overgenomen door de Postcodeloterij - uit de koker van een Humanitas-medewerker komt, weet bijna niemand. “Dat begrijp ik wel hoor, dat dat zo gaat,” zegt Jan. “Maar het is wel jammer als de geschiedenis vergeten wordt. Daarom schreef ik een brief aan de voorzitter van Humanitas.” Jan begint zijn brief met: “Beste heer Peeters, Ik ga u iets vertellen dat u niet weten kan.”.
Op de bank legt hij uit wat zijn geheim was. “We pakten het meteen professioneel aan. Het eerste wat ik deed was reclamekaarten laten drukken. Een miljoen! Ook zorgde ik voor een kantoor met vijftien man personeel en dertien vrijwilligers.” “Jan had een tomeloze inzet,” zegt Jans vrouw Marijke. “Hij was geobsedeerd. Dag en nacht was hij bezig met de loterij.”
“Al gauw stonden de verenigingen in de rij,” Jan vult aan: “Op het hoogtepunt deden een kleine achthonderd clubs mee. Van Kunst na Arbeid tot Kwiek. Ze liepen hard voor ons. Wat ook perfect werkte, was dat we steeds iets nieuws verzonnen. Samenwerking met de televisie, en grote sponsorloten met geld-teruggarantie na vijf jaar. Mensen legden duizend gulden in. Wij kregen de rente.”
Voor Humanitas werd de loterij de grootste inkomstenbron. En dankzij de verkoop aan de Postcodeloterij profiteert de vereniging nog steeds. “Dat was een hele goede zet!” zegt Jan met een grote glimlach.
Humanitas biedt hulp bij geldzaken
Bankiers aan huis
Tientallen medewerkers van banken zijn actief als vrijwilliger bij Humanitas Thuisadministratie en Get a Grip. Is het vrijwilligerswerk zoals ze zich hadden voorgesteld? En zijn ze anders gaan denken over mensen met schulden? Drie vrijwilligers vertellen.
TEKST: SASKIA BOSCH BEELD: ANNEKE HYMMEN
Humanitas is altijd op zoek naar mensen met verstand van geldzaken om deelnemers te helpen met het op orde krijgen en houden van hun financiële administratie. En waar kun je die beter vinden dan bij een bank? Gelukkig heeft Humanitas al jaren samenwerkingsverbanden met diverse Nederlandse banken. Zo steunt Rabo Foundation financieel het project Get a Grip, waarbij jongeren leren om beter met hun geld om te gaan. En de foundation financiert ook de e-learningmodule van Thuisadministratie die in 2022 beschikbaar komt in samenwerking met het Nibud. Het ING Nederland fonds ondersteunt op haar beurt de uitrol van Get a Grip-activiteiten in zo'n twintig Humanitas-afdelingen. Daarmee kunnen honderden jongeren geholpen worden met het op orde krijgen van hun financiën.
Maar de banken doen meer. Rabobank, ING en ABN AMRO stimuleren namelijk ook hun medewerkers om als vrijwilliger bij Thuisadministratie en Get a Grip aan de slag te gaan. Veel bankmedewerkers hebben al gehoor gegeven aan deze oproep. Vrijwilligers Noreen, Marleen en Kees vertellen hoe het is om als Humanitasvrijwilliger aan de slag te gaan.
Lees het hele verhaal
humanitas.nl/ ervaringen
Medewerkers van banken helpen als Get a Grip-vrijwilliger honderden jongeren om hun financiën op orde te krijgen.
‘Er hoeft maar iets te veranderen in je leven en opeens kom je in de geldproblemen’
Kees Kraaier
“Ik word niet gelukkig van alleen maar werken en niks terugdoen voor andere mensen. Dus toen ik op het intranet van ING zag dat ze vrijwilligers zochten voor Get a Grip heb ik me aangemeld.
Mijn deelnemer was een jonge man met een schuld die jaren zou kosten om af te betalen. Na de kennismaking heb ik hem gevraagd: 'We gaan een belangrijk traject in, zou je dat met mij willen doen?' Dat zag hij wel zitten en vervolgens hebben we een overzicht gemaakt van zijn financiële situatie. De oorsprong van zijn financiële problemen was dat hij zijn baan had verloren door corona. Hij had een eigen huis en de VVE had al aangegeven dat ze wilden overgaan tot verkoop van de woning.
Omdat zijn situatie negatiever was dan we in eerste instantie dachten, is hij in de schuldhulpverlening terechtgekomen. Inmiddels ben ik een soort buddy voor hem. Ik ga mee naar de schuldhulpverlening en help hem met brieven en telefoontjes. Hij is Engelssprekend en alles is in het Nederlands.
Inmiddels hebben we de problemen met de VVE opgelost en zijn we bezig met betalingsregelingen voor de schulden. Hij heeft nu controle over de situatie en is er ook rustiger onder.
Wat dit vrijwilligerswerk mij oplevert? Haha, karmapunten. Nee serieus, het levert me persoonlijke groei op en voldoening. Het kost mij relatief weinig tijd maar voor de ander is het daadwerkelijk een wereld van verschil. Dat vind ik mooi.
Ook heb ik van dit werk geleerd dat iedereen in de schulden kan komen. Er hoeft maar iets te veranderen in je leven en opeens kom je in de geldproblemen. Het is te makkelijk om te zeggen: Iemand met schulden geeft te veel geld uit'.”
‘Mooi als iemand de geldzaken kan overzien’
Marleen Groen
“Ik werk sinds 1981 in diverse functies bij de Rabobank en merkte tijdens mijn werk dat ik meer ondersteuning en hulp wilde bieden bij geldzaken. Drie jaar terug dacht ik erover na hoe ik meer kon helpen en heb ik de opleiding HBO Schuldhulpverlening gedaan.
Om te ontdekken of dit in de praktijk ook zou passen, heb ik mij aangemeld als vrijwilliger bij Humanitas Thuisadministratie.
Het verschil tussen mijn werk bij de Rabobank en mijn vrijwilligerswerk is het fysieke contact. Ik vind het mooi om als vrijwilliger bij iemand thuis te mogen zijn. En hopelijk het vertrouwen te winnen en de oorzaak van het probleem boven water te krijgen. Dit vrijwilligerswerk is een kwestie van vertrouwen, van durven vragen en antwoorden.
Het levert me het goede gevoel op dat ik iemand kan helpen. Samen komen we iedere keer een stapje verder en hoe fijn is het dat de deelnemer uiteindelijk zelf weer verder kan. Om die reden zit ik nu ook helemaal op mijn plek in mijn nieuwe team bij de Rabobank, Hulp bij Geldzorgen.
De hulpvraag van mijn deelnemers is heel divers. Ik ben bij een jongeman geweest die ik maar één keer bezocht. Hij had een vuilniszak op de bank staan vol ongeopende enveloppen. We hebben de zak opengemaakt en alle brieven gesorteerd. Daarna heeft hij contact gezocht met de gemeente en dat was voor hem het startsein om in actie te komen. Maar ik heb ook contact met een gezin gehad waar alleen de taal al een barrière was en waar ik elke week op huisbezoek kwam. Mooie momenten zijn voor mij als blijkt dat iemand een bepaalde rust heeft gevonden en de geldzaken kan overzien. Dat maakt me trots en dan denk ik: dat hebben we toch samen gedaan. Mensen zijn dan zo dankbaar, terwijl het voor jezelf zoiets kleins is wat je doet.”
Noreen Rikmans
“Vorig jaar konden alle ABN AMRO-medewerkers een Nibud-training volgen, om mensen met financiële problemen in hun eigen omgeving te helpen. Na de training vroeg ik me af of ik ook mensen die niet uit mijn directe omgeving komen zou kunnen helpen. Al googelend kwam ik bij Humanitas terecht en zo ben ik vrijwilliger bij Thuisadministratie geworden.
Mijn deelnemer is een jonge moeder die net gescheiden is. Ze had allerlei oude administratiemappen die haar ex-man had gemaakt en ze wilde graag hulp om die te ordenen. Ook gaf ze aan dat ze het emotioneel te zwaar vond om dat alleen te doen. Dus hebben we dat samen op orde gebracht.
Daarnaast wist ze niet precies wat er binnenkwam en uitging en zijn we begonnen om dat in kaart te brengen. Zo kan ze zien hoeveel geld ze aan bepaalde zaken uitgeeft en kan zij besluiten of ze daar iets aan wil veranderen. We hebben ook gekeken welke grotere doelen ze heeft, zoals een mooie reis met haar kinderen, waar ze voor moet sparen. Tot slot wil ze nog graag leren hoe ze haar digitale administratie goed kan structureren. Vanaf het begin hadden we een goede klik. Het eerste gesprek was meteen heel open en we bleken veel dingen gemeen te hebben. Door die raakvlakken dachten we allebei: dit gaat helemaal leuk worden. We kletsen over van alles en we hebben een prettige band. Dat had ik van tevoren helemaal niet verwacht. Ik dacht dat het contact vooral zakelijk zou zijn, maar het is heel betrokken en persoonlijk. Het is tof om een ander te helpen met iets wat je zelf heel goed kunt. In mijn baan merk ik minder direct dat ik iets bijdraag aan het leven van een ander, minder dan iemand die aan een ziekenhuisbed staat. Die voldoening krijg ik wel uit dit vrijwilligerswerk.”
‘Tof om een ander te helpen met iets wat je zelf heel goed kunt’
Verhaal vanTheo
‘Het klinkt misschien gek, maar ik heb een gelukkige tijd gehad in de gevangenis. Ik was er eindelijk bevrijd van het leven dat ik daarvoor leidde. Ik deed er van alles, maar kreeg geen bezoek. Het contact met mijn kinderen en kleinkinderen miste ik enorm, dus dat was soms best wel eenzaam.
Een half jaar voordat ik werd vrijgelaten, kwam vrijwilliger Jan op mijn pad. Hij bezocht mij een paar keer en we hadden leuke gesprekken. Er is nog een vrijwilliger van Humanitas aan wie ik veel te danken heb: Hanneke. Toen ik vrijkwam, heeft zij me bijgestaan in het zoeken naar een woning. Ja, Jan en Hanneke zijn een soort nieuwe familie voor mij geworden. Zonder hen zou ik me nu veel meer alleen voelen. Jan komt bijna elke week langs of we spreken af voor een kop koffie in de stad. Ik geniet van mijn vrijheid. Maar ik vergeet ook mijn vrienden in de gevangenis niet. Ik heb net weer een brief voor een van hen langsgebracht.’
Lees het hele verhaal van deelnemer
Theo en vrijwilliger
Jan: humanitas.nl/ theo-en-jan
‘De vrijwilligers zijn als familie voor me. Zonder hen zou ik me eenzamer voelen’
verhalen van humanitas
Kort voor hij vrijkwam uit de gevangenis, werd Theo gekoppeld aan Humanitasvrijwilligers Jan en Hanneke.
