Humanitas Van Mens tot Mens - juli 2025

van mens

Jubileumeditie

Scheidingsbuddies

‘Letty bracht mij rust’

Zó gaan deze afdelingen ermee om

Madelei

Humanitas biedt hulp

Vereniging Humanitas is een landelijke vrijwilligersorganisatie.

Onze vrijwilligers helpen mensen om op eigen kracht iets aan hun situatie te veranderen. We doen dat op zes thema’s:

eenzaamheid

kan iedereen overkomen. Bijvoorbeeld door ziekte of scheiding. We helpen je een sociaal netwerk op te bouwen.

verlies

van een dierbare, gezondheid of werk is niet makkelijk. Samen met een vrijwilliger kun je leren met het verlies om te gaan en je leven opnieuw inrichten.

opvoeden

valt niet altijd mee. Met een beetje extra aandacht en hulp van een vrijwilliger lukt het vaak toch om je gezin weer zelf goed draaiende te houden.

opgroeien

en jong zijn is niet altijd makkelijk. Een vrijwilliger helpt je bij lastige situaties, zoals op school of met je ouders, en zoekt samen met jou naar een oplossing.

detentie

is ingrijpend, ook voor het gezin. We helpen met praktische zaken tijdens en na je gevangenschap. Zoals met het contact met je kinderen en het behoud van je sociale netwerk.

thuisadministratie

en geldzaken kunnen lastig zijn. Blijf er niet te lang mee tobben; met de hulp van een goed geschoolde vrijwilliger krijg je er weer grip op.

inhoud

#1 juli 2025

Terugblikken en vooruitkijken bij 80 jaar Humanitas

We nemen een duik in de rijke geschiedenis van Humanitas (op pagina 10 en 29). Daarnaast vind je in deze speciale editie veel verhalen over het hier en nu én onze toekomst. Wat motiveert vrijwilligers, medewerkers en partners? Hoe weerbarstig is de realiteit? Welke ideeën leven er over vrijwilligerswerk?

P.13

Scheidingsbuddies. Madeleine over Letty: ‘Dankzij mijn maatje kon ik met vriendinnen ook eens over iets anders praten’

Multiproblematiek

De oorzaken en hoe we ermee omgaan. ‘Dat we bij mensen thuiskomen is ons grootste pluspunt.’

P.16

Op de bres voor vergeten groepen

Humanitas kwam voor hen op, meteen al in 1945 en door alle jaren heen.

P.10

en verder

Jerzy Soetekouw

Dit jaar vieren we naast tachtig jaar vrijheid ook tachtig jaar Humanitas. Dat is geen toeval. In die ontwrichte jaren na de oorlog stonden vrijwilligers op om te zorgen voor wie vergeten werd. Om te verbinden waar de samenleving versplinterde. Het is wat ons tot op de dag van vandaag drijft.

‘Wie heeft ons het meeste nodig? Zijn we voorbereid op het ravijnjaar? 7

kwesties

Hoe ziet vrijwilligerswerk in 2025 eruit? Betrokkenen van binnen en buiten Humanitas geven hun mening.

P.6, P.10 en P.22

P.4 Verhaal van Anouk P.5 Kort jubileumnieuws P.20 Verhaal van Marjolein en Judith P.25 Verhaal van Miriam P.26 Blik van Buiten: VSBfonds P.28 Postcode Loterij P.29 Humanitas-nakomelingen P.30 Kort, en: Waar zet jij je schouders onder?

Wat Humanitas tot Humanitas maakt, is menselijke warmte. Als ik vrijwilligers ontmoet ben ik geraakt door hun oprechte aandacht en het geloof in een ander. Zo sprak ik laatst iemand die elke week bij een oudere deelnemer op bezoek gaat. “We praten eigenlijk niet veel,” zei hij, “maar als ik wegga, pakt hij altijd even mijn hand. Dat is genoeg.”

Natuurlijk hopen we ooit overbodig te zijn. Maar vandaag zijn we misschien meer dan ooit nodig. In dit jubileumnummer een reportage over het toenemend aantal deelnemers waarbij de problemen zich opstapelen: multiproblematiek. Verder extra veel mooie verhalen over maatjescontacten, maar eveneens kritische blikken van binnen en buiten. Want tachtig jaar is niet alleen een moment om te vieren, maar ook om te reflecteren

Wat onveranderd blijft, is dit: Humanitas staat aan de zijde van wie die dat nodig heeft. Niemand hoeft het alleen te doen.

Aan iedereen die zich aan onze vereniging heeft verbonden, in welke rol dan ook: dank voor jullie tomeloze inzet. Niet met grote woorden, maar met kleine daden die voor onze deelnemers een wereld van verschil betekenen.

Jerzy Soetekouw

Directeur

Humanitas

verhalen van humanitas

Anouk

‘Als maatje maak je samen veel plezier’

Na haar bachelor Psychologie besloot Anouk (21) een tussenjaar te nemen. Stil zit ze niet. Ze werkt als medisch student in een ziekenhuis en is maatje bij Humanitas Match.

“Ik ging op zoek naar vrijwilligerswerk dat past bij mijn toekomstbeeld. Ik wil mij specialiseren in kind en jeugd om later als gezins- en systeemtherapeut te werken.

Daarom koos ik voor Humanitas Match: na een training ga je als maatje met jonge mensen aan de slag.

Er bleek een perfecte match. Een meisje van zeven dat graag activiteiten buiten de deur wil doen. Er was meteen een klik. Beiden hebben we een gezinslid met autisme en dat heeft best veel impact als je opgroeit. Omdat ik weet hoe belangrijk het is om op die leeftijd af en toe even uit de thuissituatie te stappen, vind ik het heel mooi dat ik nu iets voor haar kan betekenen. Eigenlijk is het een helingsproces voor ons allebei.

Een half jaar lang zien we elkaar één keer per week. Dan doen we iets wat zij leuk vindt. Een kookcursus, naar de kinderboerderij, een ijsje eten of knutselen in een buurthuis. Belangrijk is dat zij een-op-een positieve aandacht krijgt. Als ze over haar thuissituatie wil praten, doen we dat. Ook doordat we vergelijkbare verhalen hebben zal ik nooit oordelen. Ik luister. We hebben vooral veel plezier. Het maakt me superblij dat ik dit doe. Ik zie dat ze er écht iets aan heeft. Dat maakt vrijwilligerswerk voor Humanitas Match zo mooi. Mijn wens om met gezinnen te werken is er alleen maar groter door geworden.”

Ook vrijwilliger worden?

Bij Humanitas kun je net als Anouk veel voor een ander betekenen. Scan de QR-code voor meer info.

Humanitas viert 80 jaar volop in verbinding

Op 31 mei vierde Humanitas haar 80-jarig jubileum met een bijzondere reis: door het land én door de tijd.

Aan boord van de historische trein

De Kameel reisden vrijwilligers en andere genodigden langs zes steden, met een feestelijke start in Den Haag. Daar werd op station

Den Haag Centraal een tentoonstelling geopend over 80 jaar Humanitas. Dit alles in samenwerking met de NS.

Tijdens de rit werden vrijwilligers in het zonnetje gezet en luisterden zij naar geluksexpert Merijn Ruis, die positiviteit en inspiratie deelde.

In de trein en op elk station vonden mooie ontmoetingen plaats en werden verhalen gedeeld.

In een videoboodschap benadrukte Humanitas-directeur Jerzy Soetekouw het belang van vrijwillige inzet in een samenleving die steeds verder individualiseert. “Onze vrijwilligers zijn de ruggengraat van de samenleving. Zij maken het verschil tussen stilvallen en weer opstaan.” De jubileumtrein stond symbool

voor beweging, verbondenheid en hoop. Want hoewel Humanitas dit jaar terugblikt op 80 jaar, kijkt de organisatie vooral vooruit. Er is werk aan de winkel en vrijwilligers blijven daarin onmisbaar. Op naar een prachtig jubileumjaar!

De tentoonstelling reisde in juni naar Leeuwarden, Arnhem en Alkmaar. Op Geschiedenis.Humanitas.nl vind je online veel Humanitas-verhalen!

We vroegen Humanitasvrijwilligers en -medewerkers:

waar ben je trots op?

Anita Vogelaar, vrijwilliger Home­Start:

Marcelle Senden, hoofd Vrijwilligersbeleid en Programma’s: “Op de geschiedenis van Humanitas. Onze vrijwilligers hebben altijd grote impact gehad. Juist nu onder andere armoede toeneemt en het ‘anders zijn’ als dreiging wordt gezien, is ons werk – van mens tot mens – belangrijk. Op persoonlijk vlak: dat ik weer met volle energie aan het werk kan, na een lang herstelproces van long covid.”

“Dat ik al ruim vijftien jaar dit prachtige werk mag doen. Zo mooi dat ik bij ouders mag meekijken, dat ze hun vragen met me delen en dat ik hen kan ondersteunen.”

Tjitske van Gelder, vrijwilliger:

“Dat we contacten mogelijk maken tussen jongeren en daardoor voor verbinding zorgen. Met onze Humanitas Topclub vinden jongeren en jongvolwassenen met autisme elkaar in een informele setting.”

Ellen de Bruin, lid Hoofdbestuur:

“Dat we als Humanitas mensen zien voor wie ze zijn en onvoorwaardelijke hulp bieden. Juist in deze tijd is het belangrijk om niemand te vergeten en om perspectief te geven. Dat begint altijd met contact maken en oprechte belangstelling. En laten we daar nou heel goed in zijn bij Humanitas!”

Caroline Verschuuren, afdelingsmanager ‘s­Hertogenbosch: “Op de bevlogenheid van onze vrijwilligers en beroepskrachten.”

Marianne Laceulle, vrijwilliger Home­Start: “Dat we met onze aanpak nog steeds het verschil maken voor heel veel gezinnen.”

Niek van der Veen, vrijwilliger Home­Start: “Op mijn medevrijwilligers.”

7 kwesties bij 80 jaar Humanitas

Reflectie, inspiratie en discussie

Belangrijke vragen bij een jubileum: waar staan we als maatschappij en als Humanitas? Doen we het goede? Staan we naast de mensen die dat nodig hebben? En hoe kijken betrokken externen daar tegenaan? Op deze pagina’s en op andere plekken: zeven relevante kwesties* met in- en externe reacties.

* Een idee om ze ook in je eigen team of afdeling te bespreken?

Even voorstellen:

Laila Ait Baali – directeur van de Nederlandse Organisatie Vrijwilligersinzet (NOV), branchenetwerk van vrijwilligersorganisaties. Daarnaast bestuurslid van We doen het samen.

Mpanzu Bamenga – Tweede Kamerlid voor D66. Vluchtte als 8-jarige uit Congo, werd jurist, werkte in het vreemdelingen- en vluchtelingenrecht, de gemeente- en de landelijke politiek. Houdt zich onder meer bezig met discriminatie en integratie.

Ron Derkx – was tot 1 mei districtsmanager Zuid van Humanitas.

Tjitske van Gelder – Humanitasvrijwilliger: activiteitencoördinator en begeleider van een vriendschapskring voor jongeren met een vorm van autisme.

Margrite Kalverboer – Kinderombudsman: komt op voor de positie van kinderen en jongeren in Nederland waarbij belevingswereld een belangrijke plek inneemt; zorgt voor naleving van kinderrechten door de overheid en organisaties.

Sandra Koemans – Humanitasvrijwilliger BOOST (ondersteuning huiswerk)

Albert Jan Kruiter – publicist en medeoprichter van het Instituut voor Publieke Waarden. Het instituut doet onderzoek en bedenkt doelmatige oplossingen voor waar het vastloopt in de samenleving.

Marianne Laceulle – Humanitasvrijwilliger bij Home-Start.

René Peeters – voorzitter Hoofdbestuur Humanitas (tweede termijn). Was jarenlang (interim-) wethouder in Almere en bestuurder in de onderwijsen welzijnssector.

Jerzy Soetekouw – sinds maart 2023 directeur Humanitas. Was daarvoor actief in het politieke en sociale domein, onder meer als wethouder en directeur van de Vrijwilligers en Mantelzorg Centrale Almere.

Clara Tan – oud-vrijwilliger bij Humanitas VoorleesExpress.

De grootste kloof in deze maatschappij is die tussen… en ….

De mensen die de meeste ondersteuning nodig hebben, zijn daarom…

Niek van der Veen: “Tussen mensen die geldelijke beloning ontvangen en ‘werken’ en diegenen die voor geleverde inspanningen geen financiële beloning ontvangen en ‘dus niet werken’. Mantelzorgers, alleenstaande ouders, dak- en thuisloze mensen hebben de meeste steun nodig.”

Mpanzu Bamenga: “Tussen mensen die volop kansen hebben en mensen voor wie deze kansen buiten bereik blijven. Degenen die tussen wal en schip vallen hebben de meeste ondersteuning nodig: de mensen met een zachte stem maar vol potentie.”

Clara Tan: “Ik ervaar vooral een kloof als het gaat om waarden en normen. Van bijvoorbeeld opvattingen over gender, over gedrag en over mensen die een andere mening hebben. Los daarvan: ondersteuning moet gaan naar mensen die niet zelfredzaam zijn. In deze maatschappij van regels en bureaucratie voelt het voor hen als een bos waarin zij al snel verdwalen.”

Margrite Kalverboer: “De grootste kloof is die tussen kinderen die opgroeien aan de rafelranden van onze samenleving en kinderen wier ouders de wegen kennen. Te veel tegenslag en te weinig warme steun maakt kinderen kwetsbaar. Zij hebben onze inzet nodig voor welzijn en perspectief.”

Hajar Yagkoubi – was twee jaar lang VN Jongerenvertegenwoordiger voor Nederland en presentatrice op NPO Radio 1 voor de NTR. Zet zich als publieke spreker in voor het bevorderen van jongerenparticipatie, gelijkheid en brede welvaart.

Floor Ziegler en Teun Gautier – ervaringsdeskundige kenners van en inspiratiebron voor lokale gemeenschappen en buurtinitiatieven. Schreven Een wereld vol gemeenschappen, over buurtinitiatieven in het hele land.

Niek van der Veen –Humanitas-vrijwilliger bij Home-Start.

Caroline Verschuuren –afdelingsmanager Humanitas ‘s-Hertogenbosch

Sandra Koemans: “Tussen verschillende sociaaleconomische en culturele groepen. Dit leidt tot misverstanden en isolatie en belemmert integratie. Ondersteuning moet vooral gaan naar degenen met een laag inkomen, mensen met een migratieachtergrond en jongeren in kwetsbare situaties.”

Juist de mensen die onzichtbaar zijn, hebben ons nodig

Hajar Yagkoubi: “Tussen mensen die zichtbaar zijn en zij die vergeten worden. De groep die stil en verborgen blijft in de marge van het publieke bewustzijn heeft vooral ondersteuning nodig.”

Albert Jan Kruiter: “De grootste kloof is die tussen mensen met vermogen en mensen zonder vermogen, zoals een eigen huis of spaargeld. Zonder vermogen heb je geen buffer en kom je al snel in de problemen. Armoedebeleid zal dus om vermogen moeten gaan. Niet zozeer over een paar tientjes meer inkomen.”

De verzorgingsstaat brokkelt af. Lukt het om daar een vuist tegen te maken en trekken de politiek en maatschappelijke organisaties daarin voldoende samen op?

Hajar Yagkoubi: “Hoewel er ontzettend veel waardevol werk wordt verricht, is de samenwerking van politieke en maatschappelijke organisaties te vaak versnipperd en meestal reactief. Dat komt doordat we geen gedeelde taal hebben om te praten over wat er werkelijk toe doet. We missen een moreel én meetbaar kompas dat sociale, menselijke en ecologische waarde gelijkwaardig stelt aan economische winst. De verborgen impact op mens en natuur blijft daardoor vaak buiten beeld. Een inspirerend voorbeeld van hoe dit anders kan, is het Impact Weighted Accounts Framework (IWAF), ontwikkeld door de Impact Economy Foundation in Amsterdam. Dit maakt álle vormen van kapitaal zichtbaar (natuurlijk, sociaal, menselijk, financieel) en biedt een basis voor echt samenhangend beleid. Alleen via gedeelde waardentaal kunnen we iets doen tegen de afbrokkelende verzorgingsstaat.”

Jerzy Soetekouw: “We vechten inderdaad nog te vaak alleen. In 2024 zag ik hoe armoedepartijen, Humanitas, wetenschappers en politici samenwerkten in een alliantie tegen kinderarmoede. Met resultaat. Dit soort coalities zijn nodig: overstijgend, vasthoudend en met politieke rugdekking. We moeten minder concurreren om projectgeld en meer optrekken als bondgenoten voor bestaanszekerheid.”

Margrite Kalverboer: “Effectieve hulp vereist integrale samenwerking – tussen ministeries, gemeenten en maatschappelijke organisaties. Het is belangrijk dat organisaties beter samenwerken, én dat kinderen zelf kunnen meedenken en beslissen. De verzorgingsstaat brokkelt af en ook kinderen merken dat. Terwijl het belang van het kind altijd een eerste overweging moet zijn. Dat vraagt om een brede blik op hun ontwikkeling. Armoede gaat over geld, maar ook over stress thuis, buitensluiting en niet mee kunnen doen. De Kinderombudsman heeft het stappenplan Het Beste Besluit ontwikkeld. Dat helpt professionals én vrijwilligers om de stem en het belang van het kind mee te nemen in keuzes die hen aangaan. Door echt te luisteren, hun rechten serieus te nemen en samen te werken, zorgen we voor betere en eerlijkere hulp.”

Sandra Koemans: “Ik zie wel een gebrek aan effectiviteit. Politieke partijen richten zich te vaak op kortetermijnoplossingen en verkiezingsbelangen. Maatschappelijke organisaties hebben vaak verschillende prioriteiten en belangen. Dit kan leiden tot een gefragmenteerde aanpak van problemen.”

Mpanzu Bamenga: “Maatschappelijke organisaties vangen veel op, juist daar waar overheidsbeleid niet voldoende aankomt. Er zijn mooie voorbeelden van samenwerking, zoals wijkteams waarin professionals en vrijwilligers het verschil maken. Maar het kabinet laat kansen liggen door te weinig structureel te investeren in dit soort ondersteuning.”

Caroline Verschuuren: “Misschien liggen hier ook wel kansen om (deels) terug te keren naar een maatschappij waarin mensen zelfredzamer zijn. Een maatschappij waarin ‘alledaagse’ problemen binnen het eigen netwerk, de wijk of met een Humanitas-vrijwilliger worden opgelost. Op dat vlak worden ook initiatieven ontwikkeld die er hopelijk toe leiden dat zorg en steun toegankelijk blijven voor wie het echt nodig heeft.”

Beïnvloedt financiële afhankelijkheid van lokale overheden de kritische blik op beleid, sociale bevlogenheid, activisme en Humanitas-identiteit?

Jerzy Soetekouw: “Afhankelijkheid van gemeenten mag nooit leiden tot stilzwijgen. Onze kracht zit in de combinatie van nabijheid én onafhankelijkheid. Ja, het schuurt soms, maar juist dan moeten we pal staan voor onze waarden: menselijke maat, gelijkwaardigheid en solidariteit. We mogen dienstbaar zijn aan beleid, maar nooit ondergeschikt. Humanitas is van de samenleving, niet van het systeem.”

Sandra Koemans: “Het welzijn van mensen die ondersteuning nodig hebben moet altijd prioriteit hebben. Wat wel speelt is dat beperkte financiële middelen de mogelijkheden voor effectieve hulp beperken. Dit spanningsveld tussen idealisme en realiteit vraagt om creatieve oplossingen en samenwerking.”

Ron Derkx: “Ik heb niet de indruk dat onze vrijwilligers zich erg laten beïnvloeden door de grote financiële afhankelijkheid van de lokale overheden. Ze concentreren zich vooral op de eigen doelgroep(en). En in die context pikken ze gemakkelijk signalen op, zeker als er sprake is van sociale misstanden en/of onvoldoende of slecht beleid. Meer centraal probeert men dit wel bij relevante bestuurlijke podia te agenderen en via (sociale) media aan de kaak te stellen. De campagne ‘Stop de Schuldenindustrie’ is daarvan een goed voorbeeld.”

Albert Jan Kruiter: “Idealiter is Humanitas financieel afhankelijk van de gemeenschap waar ze voor werkt. Niet van de overheid en zeker niet van één enkele overheid.”

Laila Ait Baali: “Financiële afhankelijkheid kan de kritische houding onder druk zetten. Toch blijven organisaties en ook Humanitas zich uitspreken, al is het balanceren tussen samenwerking en activisme.”

Vervolg van de 7 kwesties

Welke vergeten groepen in deze tijd hebben de steun van Humanitas hard nodig?

Humanitas-vrijwilliger

Tjitske van Gelder:

“De kansenongelijkheid neemt helaas alleen nog maar toe. Extra aandacht voor mensen en kinderen in mindere omstandigheden is hard nodig.”

Humanitas-vrijwilliger

Niek van der Veen: “Vergeten niet, maar maatschappelijk niet relevant worden gevonden: mensen in AZC’s, statushouders en daklozen.”

Oud-vrijwilliger

Humanitas Clara Tan: “Ik zou niet meteen een groep weten die Humanitas is ‘vergeten’. Humanitas heeft naar mijn mening een heel grote reikwijdte en doet heel veel mooie dingen. Ik heb veertien jaar als vrijwilliger gewerkt en hoop als het bij mij thuis weer wat rustiger is, terug te keren.”

Albert Jan Kruiter, instituut voor Publieke

Waarden: “Humanitas zou in deze tijd ook statushouders, illegale arbeidsmigranten, daklozen en mensen zonder vermogen moeten steunen.”

Humanitas maar niet door Vergeten,

Humanitas is opgericht in 1945, toen de samenleving vooral bestond uit ‘zuilen’. De kerken boden hun achterban liefdadigheid, maar wie niet-kerkelijk was stond er alleen voor. Toen én in de jaren erna sprong Humanitas in de bres voor vergeten groepen.

TEKST: JUDITH ZEEMAN

Kinderen van NSB’ers

Kort na de Tweede Wereldoorlog ving Humanitas 350 kinderen van NSB’ers op in Villa Heideheuvel in Hilversum, een voormalig herstellingsoord. De meeste Nederlanders hadden zo vlak na de bevrijding weinig met hen op, terwijl veel van deze kinderen ook nog hun opgepakte ouders misten. Maar ook deze kinderen verdienden een eerlijke kans en start. De dagboeken van de toen 25-jarige kinderverzorgster Janny Nieuwburg over deze periode zijn ondergebracht bij het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD).

Een vergeten leger

In 1948 richtte Humanitas samen met de PvdA een Thuisfront op voor buitenkerkelijke militairen die terugkeerden uit Indië, om hen in Nederland te helpen met werk of scholing. De achterblijvers in Indië kregen in 1949 rond 1 mei en Sinterklaas pakketten

met boeken, spellen en lekkers toegestuurd. Een zieke militair in een legerhospitaal schreef dat dit het eerste was dat hij in dertig maanden had ontvangen. Anderen schreven hoe de boeken werden ‘verslonden’, ‘de hele troep rondgingen’ en verzuchtten: ‘We horen er toch bij’.

Gezinsverzorging voor repatrianten

Dat Humanitas zich om nieuwkomers bekommert, begon al direct na de oprichting. Na de capitulatie van Japan in augustus 1945, was ook daar de oorlog afgelopen. Een stroom aan repatrianten uit Nederlands-Indië/Indonesië kwam op gang. Onder hen ook veel Indische Nederlanders: daar geboren en getogen, dus niet gewend aan de Hollandse gewoonten, het koudere klimaat en het eten. Gezinsverzorgers stonden hen met raad en daad bij.

Bejaardenzorg ook voor niet-kerkelijken

Lange tijd was het gebruikelijk dat bejaardenhuizen protestants of katholiek waren. Niet-kerkelijke of humanistische bewoners konden zich een buitenbeentje voelen. Humanitas vond dat er woonruimten moesten komen die beter bij hen aansloten. Het leidde in 1960 tot de ‘Humanistische Stichting voor Huisvesting Bejaarden’ (HSHB), een initiatief van Humanitas, het Humanistisch Verbond en vrijdenkersorganisatie De Dageraad.

Kindertehuis Ellinchem

Het eerste eigen humanistische kinderhuis Ellinchem in het Gelderse Ellecom, bood vanaf 1952 onderdak aan veertig kinderen van 0 tot 21 jaar die in hun eigen gezin liefde en aandacht te kort kwamen. Jongens én meisjes konden er terecht, voor die tijd revolutionair. Humanitas-leden en -afdelingen droegen met meubels, dekens, pannen en spelletjes bij aan de inrichting. Bij de opening ontving Humanitas een telegram met felicitaties van koningin Juliana.

Transgender en genderdysforie

Een geslachtsverandering of twijfel over de genderidentiteit is ingrijpend, voor de betrokkene én de omgeving. Lange tijd bestond er geen professionele hulpverlening. In 1984 trok Humanitas een maatschappelijk werkster aan die gespecialiseerd was in transgender-hulpverlening. Zij bood psychosociale zorg aan transgender personen en hun familie. In zelfhulpgroepen, begeleid door ervaringsdeskundige vrijwilligers, werden medische problemen besproken, maar ook de sociale gevolgen van een (voorgenomen) geslachtsverandering.

Vervolg van de 7 kwesties

Lokaal initiatief-experts

Floor Ziegler en Teun

Gautier: “Misschien zijn de gewone lieve mensen die zich alleen gelaten voelen door de politiek wel belangrijk. Ze zijn teleurgesteld, ervaren geen grip en in hun boosheid zijn ze ontvankelijk voor mensen die hun vertellen dat de ander dat heeft gedaan. Als mensen elkaar ontmoeten, iets delen, dan gaat dat weg en doen ze mee. Maak plekken waar dat kan gebeuren en help mensen om elkaar te vinden. Breng ook juist je vrijwilligers bij elkaar. Laat ze ook elkaar helpen, maak er een gemeenschap van.”

NOV-directeur Laila Ait

Baali: “Ouderen zonder netwerk, mensen met een psychische kwetsbaarheid en jongeren in armoede verdienen anno nu extra steun van Humanitas.”

Kinderombudsman

Margrite Kalverboer: “Kinderen die geraakt worden door problemen van volwassenen – zoals ouderdetentie, huisuitzettingen of het toeslagenschandaal – worden in het proces vaak niet gezien. Zij mogen niet vergeten worden.”

Jongerenvertegenwoordiger Hajar Yagkoubi: “Mensen die structureel worden onderschat vanwege hun sociaaleconomische positie, afkomst of familiesysteem. Zij raken vaak ongemerkt het geloof in zichzelf kwijt. Juist zij verdienen erkenning en steun.”

Weg

met eenzaamheid

In 2008 stond Humanitas aan de wieg van Coalitie Erbij: een samenwerkingsverband dat meer aandacht wilde voor eenzaamheid in Nederland. Het leidde onder andere tot de Week tegen Eenzaamheid met activiteiten in dorpen, steden en wijken. Zo kwam ook de ‘Langste Eettafel van Nederland’ tot stand, waarbij je voor een maaltijd kunt aanschuiven bij eettafels in jouw buurt.

Hulp bij inburgering

Ruim 25.000 vluchtelingen kwamen tijdens de oorlog in Bosnië-Herzegovina (1992-95) naar Nederland. Nieuwkomers kregen hulp bij financiën, het invullen van formulieren en taalles. Ook was er ondersteuning voor specifieke groepen, zoals hoogopgeleide asielzoekers en alleenstaande minderjarigen.

De Telefoonketen

Nog altijd wordt er met dit principe gewerkt: de telefoonketen voor alleenstaanden. In de jaren zeventig had Humanitas de primeur in Nederland. De deelnemers aan de telefoonketen belden dagelijks met de volgende in de keten. Nam deze niet op, dan werd de coördinator ingeschakeld die een familielid of buur kon inschakelen. Deelnemers konden elkaar ook bellen bij calamiteiten.

Achtergestelde groepen

Het ‘project zigeuners’ uit 1972 was bedoeld voor de ‘trekkende bevolking’ in Nederland die een speelbal van de bureaucratie dreigde te worden. Eind 1973 kwam daar de werkgroep ‘Woonwagenbewoners’ bij; een overleg tussen Humanitas en woonwagenbewoners. In diezelfde tijd bekommerde Humanitas zich om de ‘gastarbeiders’, Turkse, Italiaanse en Spaanse werknemers waarvan toen nog werd verwacht dat ze zouden terugkeren naar hun vaderland. Hun komst stuitte her en der op weerstand. Het leidde tot de projectgroep ‘Botsende culturen’.

Dit is een kleine greep uit Humanitasinitiatieven voor vergeten groepen. Humanitas stond naast hen toen de overheid en andere organisaties hen niet zagen. Via Geschiedenis.Humanitas.nl lees je meer over deze en andere bijzondere activiteiten door de decennia heen.

‘Letty liet mij in mijn waarde’

Ook al was Madeleine gescheiden, haar ex bleef via veel berichtjes en appjes controle op haar leven hebben. Het veroorzaakte veel stress. Bij Letty kon ze haar verhaal kwijt. En Letty gaf haar tips die weer rust in haar leven brachten.

Deelnemer Madeleine (39):

E“en van mijn vriendinnen zit sinds een tijdje in het bestuur van Humanitas. Via haar kwam ik op het idee om Humanitas een mailtje te sturen waarin ik mijn situatie uitlegde. Dat mijn ex me bestookte met mails, berichten en appjes en daarmee eigenlijk mijn leven beheerste. Als hij dingen schreef die ik niet prettig vond, ging ik meteen in de verdediging. Ook omdat ik dat zo gewend was bij hem. Dus als ik een appje kreeg, had ik meteen een verhoogde hartslag. Ik stond altijd in de overlevingsmodus.

Vrij snel na mijn mail werd ik aan Letty gekoppeld. Wat ik heel fijn vond, was hoe ze luisterde. Heel neutraal. Nooit veroordelend of beoordelend. Ook al vertelde ik elke week hetzelfde, dat maakte allemaal niet uit. Zij was er echt voor mij. Wat zij mij leerde, was om niet steeds overal op in te gaan. Laat je niet op de kast jagen, zei ze dan. Ga alleen in op berichten die echt noodzakelijk zijn of met je kind te maken hebben.

‘Spreek het gewoon uit’ Ik heb ook weleens ’s avonds laat contact met Letty gezocht, als ik weer eens rotappjes kreeg en ik van gekkigheid niet wist wat ik moest doen. Dan zei ze: ‘Laat gaan. Morgen is er een nieuwe dag.’ Dat hielp me echt, ik werd er zoveel rustiger van. Het veranderde ook het gedrag van mijn ex. Niet van de ene op de andere dag natuurlijk, maar geleidelijk. Eerst bleef hij maar berichten sturen als ik niet reageerde.

Dat doet hij niet meer. Ik denk omdat hij doorheeft dat hij die grip op mij niet langer heeft.

Doordat ik er met Letty over praatte, kon ik met mijn vriendinnen ook eens over iets anders praten dan alleen over dat gedoe van mij. Al gaven zij me nooit het gevoel dat ik ze verveelde. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Maar ik vond het van mezelf best egoïstisch dat ik weinig ruimte had voor hen. ‘Spreek dat gewoon een keer uit’, zei Letty. Dat heb ik gedaan en ik kreeg alleen maar heel lieve reacties.

Letty reikte me wel meer suggesties aan. Ze gaf bijvoorbeeld meditatietips om in slaap te kunnen komen, want ik lag altijd maar te piekeren. Dan zei ze: ‘Kijk maar wat je ermee wilt doen, het is aan jou. ‘Juist omdat ze het bij mij neerlegde, deed ik er dan wat mee. Hoe dat zit, ik heb echt geen idee. Maar het werkt wel. Eigenlijk gaat het best heel goed nu. Ik geef mijn ex weinig ruimte om nog invloed op mij uit te oefenen. Daardoor is het over het algemeen rustig en dat is heel fijn. Wat ik als allerfijnste heb ervaren, is dat Letty mij in mijn waarde liet. Ze is echt een topper hoor.”

Madeleine:

‘Eigenlijk gaat het best heel goed nu’

‘Ik kon Madeleine duidelijk maken dat er niets mis was met haar’

Vrijwilliger Letty (67):

M“adeleine was al gescheiden, maar zij en haar ex-partner hebben ook een kindje en dan houd je als ouders toch contact. Ze hadden zelfs afspraken over een omgangsregeling. Heel mooi, alleen was dat contact vanuit hem nogal dwingend. Voortdurend mailtjes, sms’jes en appjes, veel controle. Het haalde haar zelfvertrouwen onderuit en maakte haar permanent angstig. Als het een dag rustig was, dacht ze: maar wat gebeurt er morgen? Ze wilde zich graag weer prettig voelen over zichzelf en haar leven en had vooral behoefte aan een luisterend oor en een schouder om op te kunnen leunen.

Ik vraag deelnemers altijd eerst waar ze het liefst praten: binnen op een rustig plekje, of bijvoorbeeld buiten onder het wandelen. Madeleine koos ervoor om naar Humanitas te komen waar ze in alle rust haar verhaal deed. Ik denk dat ik met name op twee fronten wat voor

haar heb kunnen betekenen. Ik kon haar duidelijk maken dat er niets mis was met haar, dat ze een prima mens is. En ook dat ze niet overal op hoeft te reageren. ‘Zorg dat al die berichten je niet beïnvloeden,’ heb ik tegen haar gezegd. ‘Werk daaraan. Blijf dicht bij jezelf.’ Ik heb haar weer een beetje laten vertrouwen op zichzelf en haar eigen kracht. Daarnaast gaf ik haar meditatieoefeningen die hielpen om te ontspannen.

Contact afbouwen

Op dit moment is er een vrij lange periode van rust tussen haar en haar ex. Het is voor het eerst dat zij en ik elkaar bijna een hele maand niet hebben gezien.

Ze is nog wel bezig met de gedachte dat het morgen weer anders kan zijn, maar ze geeft ook aan dat het inmiddels een stuk beter gaat. Dat ze haar leven meer op orde heeft. Van lieverlee kan ze het buddycontact afbouwen. En als ze behoefte heeft om het weer aan te halen, dan kan dat.

Ik vind Madeleine echt een heel leuk mens met een enorme levenslust. Ondanks de omstandigheden maakt ze ervan wat ze kan. Heel knap. Want je hebt dat natuurlijk emotioneel ook nodig: iets leuks voor jezelf hebben of doen.

Wat ik bijzonder vind aan dit werk is hoe openhartig mensen zijn. In de eerste gesprekken die je hebt, komt vaak al heel veel aan de orde. Ik heb dan inmiddels wel de nodige ervaring, maar ik ben toch ook ‘maar’ een vrijwilliger die luistert. En dan denk ik: mijn hemel, wat mooi dat mensen zich zo kunnen openen.”

Meer weten?

Net gescheiden of nog midden in het proces en kun je wel wat steun gebruiken? Een scheidingsbuddy luistert, denkt mee over praktische zaken en helpt overzicht te krijgen. Kijk op Humanitas.nl/ programmas/bor/ en informeer naar een scheidingsbuddy.

Rondje door het land:

de aanpak van multiproblematiek

Geldproblemen hebben, je gestrest en onzeker voelen, vereenzamen: bij veel deelnemers speelt er méér dan dat ene waarmee ze zich melden. Hoe ga je daarmee om? Een reportage met inspirerende voorbeelden uit Almere, Apeldoorn en Breda.

TEKST:

SASKIA BOSCH ILLUSTRATIES: IRMA VAN OSCH

‘Een complexe samenleving waarin mensen makkelijk buiten de boot vallen en de problemen ingewikkelder zijn geworden’

Coördinatoren constateren de laatste jaren vaker dat problemen zich niet beperken tot één levensgebied. Dat blijkt soms al bij de intake en soms wordt het gaandeweg duidelijk. Iemand meldt zich bijvoorbeeld met schulden, maar heeft door de voortdurende stress ook mentale problemen. Daardoor ontstaan ook spanningen thuis, die dan weer impact hebben op eventuele kinderen. En omdat er geen geld is voor sportclubs of andere leuke dingen kunnen de deelnemer en het gezin in een isolement terechtkomen. Kortom, het begínt misschien met schulden – of met ziekte, scheiding of andere tegenslag – maar daar blijft het vaak niet bij.

Schaamte

Multiproblematiek kent uiteenlopende oorzaken. Hetty Kamphorst is coördinator van het project Budgetmaatje van Humanitas Almere. Zij wijst naar de complexe samenleving anno 2025. “Echt álles gaat digitaal, alles gaat snel en er komt veel op mensen af. Mensen vallen makkelijk buiten de boot en de problemen zijn ingewikkelder geworden.” Daarnaast ziet Hetty na-ijleffecten van corona. Mensen verloren

‘De zorg is niet altijd toereikend waardoor mensen een beetje gaan zwerven’

hun baan of bedrijf, activiteiten stonden stil, contacten verwaterden. “De hele samenleving is erdoor van slag geraakt.”

Ook de manier waarop de zorg in Nederland is ingericht, speelt een rol. Dat stelt Esther Simpelaar, coördinator Thuisadministratie bij de afdeling Apeldoorn. “De zorg is niet altijd toereikend, waardoor mensen een beetje gaan rondzwerven op zoek naar oplossingen. Bij mensen met schulden werkt het in de hand dat ze te lang wachten met hulp zoeken. Vooral uit schaamte. Tegen de tijd dat ze het wel doen, zijn de problemen al behoorlijk complex geworden. Dan hebben mensen niet alleen schulden opgebouwd, maar bijvoorbeeld ook psychische problemen.”

Totaal­aanpak

Hoe ga je als Humanitasser om met deze multiproblematiek? Sommige afdelingen kiezen ervoor om zich alleen te richten op het belangrijkste probleem. Andere proberen met nieuwe manieren van werken de veelheid aan problemen die een deelnemer kan hebben aan te pakken..

Hetty Kamphorst hanteert wat je een totaal-aanpak zou kunnen noemen. “Mensen komen binnen omdat ze problemen hebben met hun geldzaken. Maar ik kijk naar het hele plaatje.” Vanaf de allereerste kennismaking is het Hetty’s doel om de hele mens te zien. Haar uitgangspunt is niet ‘wat een project biedt’, maar ‘wat

‘Soms zijn er twee uitdagingen. De ene is de taal en de andere de cultuur’

de deelnemer nodig heeft’. “Als iemand met een geluiddempende koptelefoon binnenkomt, weet ik dat iemand gevoelig is voor prikkels. Of ik merk aan de manier van praten al dat iemand hoogbegaafd is. Ik neem dat mee in het gesprek.” Haar eerste vraag is wat iemand hier brengt. “En intussen hoor ik eigenlijk vanzelf wat er verder speelt. Financiële problemen kunnen ook komen door een burn-out of depressie. Goed doorvragen is essentieel.”

Zodra Hetty een goed overzicht heeft, gaat ze op zoek naar de juiste ondersteuning. Dan kan het gebeuren dat iemand aan twee vrijwilligers wordt gekoppeld. Bijvoorbeeld een vrijwilliger van Budgetmaatje voor de geldzaken en een vrijwilliger van Home-Start voor het reilen en zeilen van het gezin. Deze vrijwilligers hebben dan regelmatig contact met elkaar om te kijken hoe het gaat.

Soms krijgt de deelnemer een vrijwilliger die van beide markten thuis is. Maar die zijn zeldzaam.

Inloopspreekuur bibliotheek

Apeldoorn heeft een andere aanpak: daar is een pilot met een inloopspreekuur in de bibliotheek. Mensen kunnen er zonder afspraak met uiteenlopende vragen terecht. Esther Simpelaar: “In de bibliotheek trekt de hele Apeldoornse bevolking voorbij. We wilden daarom niet alleen openstaan voor vragen op het gebied van geldzaken, maar ook voor andere onderwerpen. De mooie kinderafdeling hier trekt veel ouders. Humanitas ondersteunt gezinnen en mensen die gaan scheiden. Dus waarom zou je vragen op dat gebied niet ook aanpakken? Als we zelf kunnen helpen doen we dat. Zo niet, dan verwijzen we door naar andere instanties.”

Taalmaatje met extra’s

Ook in Breda wordt al geruime tijd projectoverstijgend gedacht. Zo wordt ‘hulp bij geldzaken’ gecombineerd met hulp bij het leren van de Nederlandse taal. “Ik kreeg veel mensen binnen via maatschappelijk werkers,” vertelt Thuisadministratie-coördinator Ad den Boer. “Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat iemand wel goed Nederlands spreekt, maar hulp nodig heeft bij het lezen van brieven. Dan blijkt bij het eerste contact al dat de deelnemer eigenlijk maar half zo goed Nederlands spreekt. Natuurlijk snap je dan de brieven van de overheid niet. Dus hebben we besloten de twee onderwerpen te combineren: je kunt bij ons je Nederlands oefenen met brieven van de Belastingdienst en andere instanties.”

Ook voorzitter Thijs Verhees van de afdeling Breda ziet hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor meer dan alleen geldzaken. Bijvoorbeeld voor mensen die nieuw zijn in Nederland. “Zij hebben twee uitdagingen. De ene is de taal en de andere de cultuur. Hoe zien de systemen, de banken, de belastingen hier eruit? Hoe leg je verantwoording af aan mensen bij de schuldhulpverlening en hoe vraag je een uitkering aan? Daar maken we deelnemers wegwijs in.”

Motor van verandering

De afdeling Breda heeft nóg een project waar mensen met verschillende problemen kunnen aankloppen. Het gaat om een bijzonder initiatief in het wooncomplex Middellaan. “Een flat in een wijk waar veel problemen bij elkaar komen,” aldus Thijs Verhees. “Als je het hebt over multiproblematiek, is dat dé plek om aan de slag te gaan. Dus toen de vraag kwam, grepen we de kans met beide handen aan. We hingen een ‘Van Mens Tot Mens-brievenbus’ in de flat. Daarnaast hangen briefkaarten waarop mensen kunnen invullen op welke leefgebieden ze een verandering willen. Ze kunnen aankruisen dat ze van hun schulden af willen of dat ze een maatje zoeken om mee te praten. Of ze geven een eigen onderwerp aan. Vrijwilligers legen de brievenbus en bellen de betreffende bewoners.”

De vrijwilligers zijn erop getraind om open vragen te stellen. Thijs: “Het gaat om twee belangrijke vragen. Ten eerste: hoe gaat het met je? Daarna houd je je mond en ga je alleen maar luisteren hoe het met iemand gaat. Op die manier krijg je de hele mens te zien en hoor je niet alleen over het aangekruiste probleem. De tweede vraag is: wat wil je veranderen? Wat zijn je ideeën daarbij en welke beperkingen ervaar je? Daarna bekijken de bewoner en de vrijwilliger samen hoe ze aan de slag kunnen. Als wij bepaalde ondersteuning niet zelf in huis hebben, verwijzen we door naar partners in de stad.”

Ad den Boer benadrukt dat we zouden moeten ophouden met denken in thema’s. “En stop met functioneel denken, zoals dat nu in zorg en welzijn gebeurt. De relatie die we met mensen hebben en dat we bij ze thuiskomen, dát is ons grootste pluspunt.

Dat is de motor van verandering. En door die aanpak hoeven we niemand uit te sluiten. Wij sluiten juist iedereen in.”

Geen aapjes op je nek

Voor de deelnemer kan aandacht voor het complete plaatje goed werken. Maar hoe is dat voor de vrijwilliger? En hoe voorkom je dat hij of zij wordt overvraagd? Voor Thijs Verhees is goed contact houden met de vrijwilliger cruciaal. “Onze vrijwilligers komen voor lastige vragen en beslissingen te staan als: is dit een vraag die bij mij hoort? Kan en mag ik ook ‘nee’ zeggen en hoe voelt dat dan? Daar ondersteunen we in en dat betekent dat het regelmatig onderwerp van gesprek is.”

Hetty Kamphorst, uit Almere, pleit voor duidelijkheid vooraf. “Tijdens het kennismakingsgesprek met de deelnemer vertel ik dat ik mijn vrijwilligers hoog heb zitten en wil beschermen. Dan is dat maar meteen helder. Je moet als vrijwilliger echt oppassen dat je niet in de terreur van goede bedoelingen terechtkomt. Dan ga je dingen doen die je niet zou moeten doen. Bij ons is dat absoluut een punt van aandacht. Het betekent soms dat iemand zich meldt met zulke complexe problemen dat ik moet vertellen dat er geen koppeling mogelijk is. Dan leg ik uit dat ik niet wil dat de vrijwilliger al die aapjes op z’n nek krijgt. Dat begrijpen mensen meestal wel. Al zijn ze ook heus wel eens teleurgesteld.”

‘Ik heb me voor het eerst echt gezien en gehoord gevoeld’

Maar focussen op de hele mens kan ook direct al prachtige momenten opleveren, weet Hetty uit eigen ervaring. “Ik heb eens een gesprek gehad met een jonge vrouw die een heel traumatisch verleden had. Daardoor had ze veel verschillende problemen. Ze was al bij heel wat loketten geweest. We hebben wel ruim een uur zitten praten over allerlei onderwerpen. Na afloop vroeg ik hoe ze het gesprek had ervaren. ‘Ik heb me voor het eerst echt gezien en gehoord gevoeld’, zei ze toen.”

opgroeien

Marjolein en Judith leerden elkaar veertien jaar geleden kennen als vrijwilliger bij de Humanitas Kindervakantieweken.

Judith: “En inmiddels organiseren we, samen met twee andere coördinatoren, al jaren de Kindervakantiedagen Noord-Kennemerland. Elke zomer zijn dertig kinderen van zeven tot twaalf jaar vier dagen lang welkom op een kampeerboerderij.” Marjolein: ’Ze kunnen de zorgen van thuis vergeten en helemaal kind zijn. We organiseren allerlei activiteiten, van knutselen en schminken tot bioscoopbezoek en spelen in deze natuurtuin. Na afloop krijgen we zó veel enthousiaste reacties! Ook van ouders. Veel kids vragen: ‘Wanneer gaan we weer op kamp?’”

Judith: “Als vrijwilliger zet je je eigen kwaliteiten in. Zo is onze financieel coördinator accountant. Marjolein en onze vierde coördinator werken in het speciaal onderwijs; ze voeren kennismakingsgesprekken en houden contact met de ouders. Als manager recruitment netwerk ik veel, dus ik regel uitjes en spullen. Vrijwilligerswerk geeft voldoening. Van de zestien vrijwilligers zijn er vorig jaar vijftien ook al meegegaan. Met z’n allen maken we er een topvakantie van.”

Marjolein (links) en Judith in de tuin van PWN bezoekerscentrum De Hoep in Castricum, waar ze tijdens de Kindervakantiedagen altijd komen met de deelnemers.

Door extra bezuinigingen bij gemeenten gaan we in 2026 het ‘ravijnjaar’ tegemoet. Wordt daar intern en extern voldoende op geanticipeerd?

René Peeters: “De gemeenten zullen minder geld krijgen van het Rijk. Het is nog maar de vraag of ze Humanitas daardoor gaan korten, want bezuinigingen op vrijwilligerswerk kunnen leiden tot enorme kostentoename in andere domeinen, zoals WMO, jeugdzorg, schuldenproblematiek. Wethouders en ambtenaren realiseren zich dat heel goed. Mochten in een deel van de gemeenten toch bezuiniging spelen, dan zullen afdelingen en de landelijke organisatie proberen het primaire proces te ontzien. Van belang is dat lokale Humanitasbestuurders zich extra inspannen om de gemeenten te laten zien wat het risico is van bezuinigingen. Tegen de gemeenten zeg ik: pas op voor korten op vrijwilligerswerk, want aantasting van het cement van de samenleving kan wel eens slecht zijn voor het hele bouwwerk.”

Laila Ait

Baali:

“Het ‘ravijnjaar’ is voldoende zichtbaar op de politieke agenda. Maar structureel overleg over de impact van zulke bezuinigingen op vrijwilligerswerk ontbreekt vaak. De oplossing moeten we zoeken in eerlijke financiering, co-creatie en herstel van vertrouwen tussen overheid en welzijnssector.”

Jerzy Soetekouw: “Het ravijnjaar is geen verrassing. We zien het al jaren aankomen. Wat wel verrast, is dat vrijwilligerswerk nog steeds als iets vrijblijvends wordt gezien. Terwijl het juist het fundament is onder onze samenleving. Als je daarop bezuinigt, kort je niet op kosten, maar op vertrouwen, op menselijkheid, op veerkracht. Bij Humanitas bereiden we ons voor, maar je kunt je niet budgetteren uit een moreel tekort. Ook mijn oproep aan gemeenten: bezuinig niet op het cement van de samenleving. Want als dat afbrokkelt, zakt de rest erachteraan.”

Mpanzu Bamenga:

“Gemeenten staan aan de frontlinie van onze verzorgingsstaat en spelen een cruciale rol in de ondersteuning die mensen nodig hebben. Om deze taak goed uit te voeren, moeten ze wel voldoende middelen en capaciteit hebben. Het kabinet mag dit niet uit het oog verliezen. Daarom is het essentieel dat er structureel meer financiële middelen komen voor de lokale uitvoering, zodat gemeenten, samen met organisaties zoals Humanitas, blijven werken aan vertrouwen en maatwerk in de ondersteuning die mensen nodig hebben.”

Ron Derkx: “Het overgrote deel van onze vrijwilligers, actief bezig met hun maatje, leeft in het ‘hier en nu’ en is gefocust op zijn of haar eigen vrijwilligerswerk. De lokale bestuurders ondersteunen dat met veel enthousiasme. De meesten van hen zijn nog niet actief bezig met 2026. De landelijke bestuurders en het management bereiden zich hierop al wel enige tijd voor, maar gezien de complexiteit en gelaagdheid van onze organisatie, sijpelen hun zorgen en adviezen maar langzaam door naar de werkvloer.”

Marianne Laceulle: “De bezuinigingen zijn natuurlijk heel rampzalig omdat ze heel kortzichtig zijn. Ik weet niet of dit intern besproken wordt. Maar een beleid dat wat meer gericht is op de toekomst zou heel welkom zijn.”

Organisaties als Humanitas weten wat er gaande is in de maatschappij, spelen daarop in en mogen meer op waarde geschat worden door politiek en beleidsmakers.

Laila Ait Baali: “Helemaal eens. Deze organisaties zijn onmisbaar in het sociale vangnet, signaleren snel maatschappelijke problemen en vangen kwetsbare groepen op. Beleidsmakers moeten hen structureel erkennen en ondersteunen.”

Niek van der Veen: “De politiek waardeert de vrijwilliger alleen als deze bereid is maatschappelijke problemen gratis op te lossen. Een uitspraak van een wethouder was ooit: ‘Nee, geld is er niet, maar dan zetten we toch vrijwilligers in!’”

Mpanzu Bamenga: “Humanitas staat dicht bij mensen. Er is steun zonder oordeel, juist als mensen op hun kwetsbaarst zijn. Het werk verdient waardering én voldoende ondersteuning. De politiek zou er daarnaast goed aan doen deze kennis en nabijheid serieuzer te nemen. Laten we stoppen met praten óver mensen, en meer luisteren náár mensen en naar de organisaties die hen echt kennen. Dat vraagt om een overheid die durft te vertrouwen en samen te werken.”

Caroline Verschuuren: “Ik zie juist dat Humanitas door onze gemeentelijke politiek en beleidsmakers zeer op waarde wordt geschat. Wij zijn stevig verankerd in het preventieve aanbod van de gemeente. En met een breed aanbod van activiteiten zijn we onderdeel van de basisondersteuning. We werken ook nauw samen met de gemeente en de andere aanbieders in het veld. Het is heel jammer dat dit per gemeente verschilt. De landelijke politiek zou moeten stimuleren dat gemeenten ons en vergelijkbare organisaties onderdeel maken van hun plaatselijk aanbod.”

Floor Ziegler en Teun Gautier: “Er zit heel veel kennis en oplossend vermogen in de samenleving en zeker bij actieve en betrokken bewoners, en bij vrijwilligers. Overheden denken dat zij alle problemen zelf en alleen moeten oplossen maar dat is niet zo. Begin bij wat er al is, betrek de mensen om wie het gaat, zij willen en kunnen helpen. Humanitas heeft die vrijwilligers, ze zíjn die mensen. Gebruik hen als gesprekspartner en durf los te laten. Het sociale hart van gemeenschappen is groot.”

Tjitske van Gelder: “Vrijwilligersorganisaties kijken om naar de mensen die het ’t hardst nodig hebben. Door contacten te maken buiten je eigen bubbel en naar elkaar te luisteren, kun je leren wat de ander echt nodig heeft. Vaak is de eerste stap ervoor zorgen dat mensen zich gehoord en gezien voelen. Daar is in grote beleidsprocessen helaas niet altijd ruimte voor.”

Is de rol van vrijwilligerswerk met de jaren veranderd? Wat is er anno 2025 nodig en mogelijk?

Floor Ziegler en Teun Gautier: “Er wordt vaak gezegd dat minder mensen vrijwilligerswerk willen doen, maar dat is niet zo. Mensen willen helpen, ertoe doen. Vrijwilligerswerk is nog wel te veel vraaggestuurd. Terwijl mensen juist willen bijdragen vanuit hun drijfveren, kennis en ervaring. Dus vraag of mensen willen helpen met iets wat ze kunnen of leuk vinden, niet omdat je een penningsmeester zoekt. Ga ook naar mensen toe. Organiseer niet een informatieavond, maar ga op de rand van de zandbak zitten en ontmoet mensen. Dan zijn er ineens heel veel geweldige vrijwilligers!”

Albert Jan Kruiter: “Vanwege de personeelstekorten is vrijwilligerswerk straks heel veel waard (financieel en intrinsiek). Dat verschaft vrijwilligers de positie om meer te eisen, zoals minder regels en meer middelen.”

Laila Ait Baali:

“Vrijwilligerswerk is professioneler geworden en meer divers. Jongeren doen ook vrijwilligerswerk, maar vaker incidenteel dan structureel. Organisaties houden daar (nog) niet altijd rekening mee: zij zijn nog steeds afgestemd op traditionele vorm van vrijwilligerswerk dat langduriger is. Ook mensen met diverse culturele achtergronden doen vrijwilligerswerk, maar noemen het vaak niet zo. Ook daar mogen organisaties zich bewuster van zijn. In 2025 is het wenselijk dat vrijwilligersinzet flexibel, betekenisvol en goed gefaciliteerd is, passend bij ieders tijd en talent.”

Marianne Laceulle: “Ik doe al jaren vrijwilligerswerk en merk dat de dankbaarheid afneemt. De betekenis van vrijwillige inzet wordt onderschat in deze maatschappij. Dat vind ik zorgelijk. Ik denk dat we met veel energie moeten inzetten op jonge mensen en nieuwe Nederlanders. Zij komen vaak uit culturen waar vrijwilligerswerk als belangrijk en gewoon wordt gezien. Ik heb voorlichting over vrijwilligerswerk gegeven aan statushouders en dat had vaak succes. Dit is echt een hartenkreet van mij: het vrijwilligerscorps moet verjongen!”

René Peeters: “Vrijwilligerswerk is van alle tijden. Zelf ging ik op mijn achttiende al een weekje mee met de Zonnebloem. De wereld is de afgelopen jaren meer gericht geraakt op materie en eigenbelang. De welvaart nam toe evenals de noodzaak om voldoende te verdienen. Er is een enorm aanbod aan vrijetijdsbesteding. Onder invloed van ‘zelfredzaamheid’ zien we de mantelzorg erg toenemen. Kortom, mensen moeten keuzes maken. Ons vrijwilligersbestand vergrijst. Maar: ik ben hoopvol over de jongste generatie, die vanwege hun zorgen over klimaat en inkomensverschillen de straat op gaan. Ze willen zich maatschappelijk inzetten. De eerste signalen daarvan zie ik nu ook bij Humanitas.”

Ron Derkx “Vroeger lukte het relatief makkelijk om vrijwilligers langere tijd aan ons te binden met onze maatjesprojecten. Veel (bestuurlijke) vrijwilligers werden ook aangesproken door onze waarden: knelpunten aanpakken op basis van gelijkwaardigheid en respect. Werken aan een samenleving waarin iedereen verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en zijn omgeving. Dat zie ik nu minder. Vrijwilligers die zich melden hebben een intrinsieke motivatie om iemand te helpen die een steuntje kan gebruiken. Met een-op-een contacten, maar ook steeds vaker in groepsverband en via de digitale media. We zien wel dat ze zich vaak minder lang dan voorheen aan ons verbinden, dat heeft aandacht nodig.”

verhalen van humanitas

am i

Als vrijwilliger bij Home­Start zet Miriam zich al jaren met hart en ziel in voor moeders in vaak lastige omstandigheden.

“Toen veertien jaar geleden onze dochter uit China bij ons kwam, werd geadviseerd een jaar thuis te zijn om haar rustig te laten wennen. Ik stopte met mijn vaste baan, maar had wel ruimte voor vrijwilligerswerk. Ik klopte aan bij HomeStart en ben nooit meer weggegaan. Humanitas past zó goed bij hoe ik denk. ‘Human’, ofwel mens, impliceert: voor iedereen, niemand is uitgesloten. Na een gedegen interne opleiding ga je een jaar lang wekelijks op bezoek bij een gezin. Het contact met de moeders vind ik het mooist. Ik luister naar hun verhalen, loop met hen op, stel vragen, toon begrip. Als vrijwilliger bied je een steuntje in de rug en help je met praktische zaken. Je staat naast de moeders tot ze zelf weer de draad kunnen oppakken. Als je je rugzak aan meningen en overtuigingen buiten beschouwing laat, hoor en ervaar je meer. Dan maak je oprecht contact. Zo leer ik veel van hoe sterk vrouwen kunnen zijn in moeilijke omstandigheden. Wat een krachtige persoonlijkheden.

Toen ik dit werk nog niet deed, verbleef ik vooral in mijn eigen bubbel. Nu ontmoet ik mensen die ik anders nooit zou zijn tegengekomen. Je maakt zoveel mee, komt heel dichtbij. Zo ben ik gevraagd als getuige bij een huwelijk en mocht ik bij een bevalling zijn. Ik kreeg de eer de navelstreng door te knippen! Mijn wereldbeeld is enorm verbreed sinds ik voor Humanitas werk. We zijn allemaal mens, vrouw en een aantal van ons is moeder. Dat verbindt.”

‘Vrijwilliger zijn verbreedt mijn wereldbeeld’

Humanitas werkt op alle mogelijke manieren samen met personen en organisaties die de samenleving en in het bijzonder Humanitas een warm hart toedragen. Ze zijn niet alleen onmisbaar, maar kunnen ons ook een spiegel voorhouden. Deze keer in De Blik van buiten: VSBfonds.

Programmamanager VSBfonds Suzanne IJsselmuiden:

‘

Waardevol dat Humanitas kennis wil delen’

is programmamanager Mens & Maatschappij bij VSBfonds, dat financiële steun geeft aan culturele en maatschappelijke projecten in Nederland. Ook aan initiatieven van Humanitas. Om in aanmerking te komen, moeten de projecten bijdragen aan een samenleving waarin mensen met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten, inspireren en verbonden raken.

“Mijn werk draait vooral om… het beoordelen van de vaak mooie initiatieven die ons om financiële steun vragen. Met een beperkt budget moeten we keuzes maken. Dat doe ik samen met anderen. Zo hebben we per regio medewerkers om te weten wat er ter plaatse speelt en nodig is. Nadat wij advies hebben gegeven, beslist onze commissie. Verder houd ik ontwikkelingen in de samenleving bij, ontwikkel ik beleid en nodig ik interessante partijen uit een aanvraag in te dienen. En ik begeleid de samenwerkingen die we hebben, zoals met Humanitas.

Waar ik tegenaan loop is… dat we veel kunnen toewijzen, maar ook ‘nee’ moeten zeggen. We krijgen zo’n 2.500 tot 3.000 aanvragen per jaar. Dat is heel veel. De aanvragen gaan onder meer over kunst en cultuur, bibliotheken, musea. Er zijn ook veel waardevolle burger- en bewonersinitiatieven van mensen die binnen hun wijk wat willen veranderen. En het kan ook gaan om een stichting als Vluchtelingenwerk Nederland. Aanvragen van groot tot klein.

De blik van buiten

Suzanne IJsselmuiden

We steunen Humanitas omdat… we twee concrete voorstellen ontvingen, gericht op uitdagingen in de toekomst. Het eerste gaat over het vaker afhaken van mensen bij de samenleving. Ze geloven niet meer in instanties of politiek. Alles wordt complexer – niet alleen voor de deelnemers maar ook voor de vrijwilligers. Humanitas onderzoekt hoe een strategisch vrijwilligersbeleid daar een antwoord op kan geven. Het tweede voorstel gaat over de begeleiding van mensen tijdens en na hun detentie. Het streven is om dat landelijk beter te stroomlijnen. Als een deelnemer verhuist, loopt de begeleiding gewoon door met een andere vrijwilliger.

Wat ik waardeer in hoe Humanitas de dingen aanpakt is… dat zij straks bij ons willen komen vertellen hoe ze hun vrijwilligersbeleid gaan inrichten. Andere partijen die bij ons aankloppen, kunnen daar mogelijk ook iets mee. Dat vind ik echt van grote waarde, dat Humanitas die kennis wil delen.

Een tip die ik heb is… dat ik het mooi zou vinden als Humanitas iets meer diversiteit binnen de vrijwilligerspopulatie weet te

brengen, zodat nog meer mensen zich in de organisatie kunnen herkennen. Maar ik weet ook dat men daar al mee bezig is.

Mijn wens voor het 80-jarige Humanitas is… dat de organisatie nog lang in staat blijft om mensen te verbinden. En om de ene persoon vanuit compassie iets te laten betekenen voor de andere. Humanitas is niet zomaar een vrijwilligersclub. Tachtig jaar geleden al was er de visie dat iedereen moet kunnen leunen op sterke schouders, ongeacht iemands achtergrond. Wat ik geweldig vind, is dat bijvoorbeeld Slachtofferhulp Nederland een spin-off is van een Humanitas-initiatief, net als de Kindertelefoon. Daarom is het ook zo belangrijk dat Humanitas zich kan ontwikkelen. Daar kunnen weer andere maatschappelijke initiatieven uit voortkomen, waarvan we nog niet eens weten dat ze nodig zijn. Ik heb groot vertrouwen in deze door vrijwilligers gedragen initiatieven.

Mijn droom is… dat we met elkaar onze samenleving maken en naar elkaar omkijken. En dat instanties als Humanitas daardoor op een gegeven moment niet meer nodig hoeven te zijn.”

Samen geloven in de kracht van vrijwilligers

De Postcode Loterij en Humanitas trekken al lang samen op. Voor

Marieke Rodenhuis, hoofd Goede

Doelen, past de steun aan

Humanitas als een handschoen.

Humanitas-directeur Jerzy Soetekouw is blij met dit partnerschap: “De Postcode Loterij gelooft in de kracht van de samenleving en investeert in het contact van mens-tot-mens. Niet elk fonds doet of durft dat.”

Marieke, welke waarden van Humanitas spreken de Postcode Loterij het meeste aan? “De doelstelling om kwetsbare mensen te helpen, met focus op zelfredzaamheid. Dus mensen zelf weer hun leven laten inrichten en bepalen. Daarnaast is het samen delen één van onze kernwaarden. Wij geloven erin dat

“Een sterk maatschappelijk middenveld is belangrijk voor verandering in de wereld.

In jullie werk komt dat op het aller-lokaalste niveau tot uiting”

iedereen een steentje kan bijdragen om de wereld mooier te maken. Daarbij vinden we het belangrijk samen met de mensen om je heen voor sociale cohesie te zorgen. Juist dat doet Humanitas zo goed, met al die bijzondere vrijwilligers.”

En wat vind jij bijzonder aan de steun van de Postcode Loterij, Jerzy? “Wat de Postcode Loterij uniek maakt, is dat zij verder kijken dan de cijfers. Ze zien niet alleen een project, maar een beweging: een vereniging die mensen in kwetsbare situaties echt ziet staan en ondersteunt. Hun bijdrage biedt ons de ruimte om te vernieuwen, te vertragen waar nodig en te versnellen waar het moet. Ze geloven echt in de kracht van de samenleving.”

Waarom is Humanitas na 80 jaar nog steeds relevant, Marieke? “In een samenleving zullen er altijd mensen zijn met wie het even wat minder gaat en dan steun van hun omgeving kunnen gebruiken. Misschien nu wel meer dan ooit. Daarom is het ontzettend mooi dat Humanitas dat al 80 jaar doet, met heel veel kennis en heel veel mensen die zich graag inzetten voor een ander.”

Jerzy, hoe zie jij de toekomst samen? “We moeten blijven laten zien waar het om draait: mensen helpen de regie over hun leven terug te krijgen. Dat vraagt om eerlijkheid, ook over wat (nog) niet lukt. De Postcode Loterij mag erop rekenen dat we blijven leren en samenwerken met open vizier. Wat mij betreft bouwen we samen aan een toekomst waarin Humanitas het meest doelmatige goede doel van Nederland is, met een warme ziel en een menselijke maat.”

Humanitas ontving sinds 2008 een bijdrage van € 22,5 miljoen van de Postcode Loterij. Deelnemers van de Postcode Loterij: bedankt! Dankzij de deelnemers kan de Postcode Loterij Humanitas en meer dan 100 andere organisaties financieel ondersteunen. En dankzij de deelnemers heeft de Postcode Loterij sinds de oprichting in 1989 al ruim € 8,4 miljard aan goede doelen geschonken. Samen voor een betere wereld: Postcodeloterij.nl

Marieke

Jerzy

De Kindertelefoon

Al 45 jaar de plek waar kinderen en jongeren van 8 tot 18 jaar gratis en vertrouwelijk kunnen praten; vrijwilligers vangen dagelijks 1000 tot 1500 telefoontjes en chats op. Toen in de jaren zeventig de ‘Alternatieve Hulpverlening’ voor jongeren opkwam, startte Humanitas de Jongeren Advies Telefoon, later Kindertelefoon. Werd eerst onderdeel van Bureau Jeugdzorg en is sinds 2015 zelfstandig.

Fairwork

Komt op voor buitenlandse slachtoffers van moderne slavernij in Nederland die worden uitgebuit in onder meer restaurants, land- en tuinbouw en schoonmaakbranche. Het is sinds 2012 de zelfstandige voortzetting van een initiatief van Humanitas en Oxfam Novib in 1999: ‘Bonded Labour in Nederland’ (BLinN). BLinN nam het ook op voor vrouwen die gedwongen in de prostitutie werkten – daar zetten zich nu diverse andere organisaties voor in.

Humanitas DMH

Een landelijke humanistische organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking en/of een psychiatrische aandoening. Met onder meer begeleid wonen, ambulante begeleiding en dagbesteding. De zorg voor deze groep werd lang gedomineerd door kerkelijke instellingen. Humanitas bracht daar verandering in. Op verzoek van en samen met ouders werd in 1983 in Warnsveld de Stichting Humanitas Dienstverlening aan Mensen met een Handicap oopgericht (de H staat nu voor ‘Hulpvraag’). Het was een kleinschalige instelling, heel bijzonder in die tijd. Het was de basis voor het huidige DMH.

Nakomelingen van Humanitas

Door de jaren heen zette Humanitas talloze innovatieve en unieke activiteiten op. Sommige ervan gingen zelfstandig verder en zijn niet meer weg te denken uit de samenleving. Een selectie uit de vele Humanitas-nakomelingen.

TransVisie Zorg

Zet zich in voor mensen met vragen rond hun genderidentiteit en hun familie, naasten en relevante omgeving. Alle activiteiten worden begeleid door vrijwilligers, vaak ervaringsdeskundigen. Transvisie komt voort uit de werkgroep Transseksualiteit en Genderdysforie, in 1997 door Humanitas opgezet. Daarvóór al, vanaf 1984, bood Humanitas als eerste psychosociale transgenderzorg aan (zie ook pagina 11).

Humankind Kinderopvang en ontwikkeling

Een landelijke organisatie met 500 locaties. Uitgangspunt is de cirkel rondom het kind te versterken en zo bij te dragen aan het van groei tot bloei komen van kinderen. Het is de voortzetting van Stichting Kinderopvang Humanitas (SKOH) - waar in 1988 de opvangactiviteiten van Humanitas waren ondergebracht. Humanitas was in de jaren tachtig als voorloper gaan experimenteren met kinderopvang en dat werd een groot succes..

Slachtoffer Hulp

Nederland

Vrijwel iedereen kent deze organisatie voor emotionele en praktische steun na een heftige gebeurtenis. In de jaren zeventig bekommerde de Humanitas projectgroep Delinkwentie & Samenleving zich om gedupeerden van misdrijven. Er bleek vooral behoefte aan hulp bij het verwerken van immateriele schade en vergoeding van materiële schade. Er ontstonden vele slachtofferhulpprojecten in het land. Humanitas nam het initiatief tot een Landelijk Overleg, de voorloper van Slachtoffer Hulp Nederland.

Humanitas Onder Dak

Opvang- en woonvoorzieningen op diverse plekken in Twente, met humanistische waarden en veelal voor mensen die nergens anders terecht kunnen. De oorsprong: het Humanitas Sociaal Pension in Enschede (1982) voor dak- en thuislozen zonder verslavingen en het Gastenverblijf Humanitas Twente (1984) voor islamitische vrouwen en kinderen die niet langer thuis konden wonen.

KORT nieuws

COLOFON

Van Mens tot Mens is bedoeld voor iedereen die betrokken is bij Vereniging Humanitas. Het magazine verschijnt twee keer per jaar. Heb je het uit? Geef het dan door aan anderen. Je kunt het magazine online vinden op Humanitas.nl/van-mens-tot-mens

REDACTIE

Saskia Bosch en Helene van Zutphen (hoofdredactie), Jolanda Dreijklufft en Judith Zeeman (coördinatie en eindredactie), Gerda Groen, Khalil Chait, Saskia Roest

MET MEDEWERKING VAN Saskia Flipsen, Kirsten Heilmann, Anneke Hymmen, Irma van Osch, Victoria Rekatsinas, Marjolein van Rotterdam, Caroline Westdijk

CONCEPT

Maters en Hermsen communicatie/journalistiek

VORMGEVING

Wonderwerk

DRUKWERK

Rijser, Purmerend

ADVERTEREN h.vanzutphen@humanitas.nl

MEER WETEN

Wil je meer informatie over wat Humanitas voor jou kan betekenen? Of wil je vrijwilliger, lid of donateur worden? Neem contact op via Humanitas.nl, bel (020) 523 11 00 of mail naar info@humanitas.nl Tekst, foto’s en illustraties mogen alleen worden overgenomen na schriftelijke toestemming van Vereniging Humanitas. Humanitas heeft haar best gedaan om de rechten van alle rechthebbenden te achterhalen. Meen je rechthebbende te zijn, neem dan contact op met de redactie.

Wil je dit magazine niet meer ontvangen? Je kunt dit per mail of telefonisch doorgeven: info@humanitas.nl of (020) 523 11 00. Facebook.com/ humanitasnederland Instagram.com/ humanitasnederland humanitasnederland .bsky.social Youtube.com/ humanitasnederland

Vereniging Humanitas

Postbus 71, 1000 AB Amsterdam (020) 523 11 00 info@humanitas.nl Humanitas.nl

KvK 40530895, ISSN 01661124

Rekeningnr. voor giften: NL63 RABO 0130 432 687 op naam van Vereniging Humanitas

Ruttes leerlingen kijken terug

Naast politicus en premier was Mark Rutte jarenlang docent maatschappijleer in de Haagse Schilderwijk. Tientallen oud­leerlingen, nu twintigers, keken onder leiding van huidig docent maatschappijleer Halil Karaaslan terug op Ruttes lessen. In de Vpro­documentaire De kinderen van Rutte vertellen ze ook hoe ze zich verder hebben ontwikkeld. Dat geeft een interessant beeld van de mogelijkheden en onmogelijkheden voor jongeren in de maatschappij onder het premierschap van Rutte. De kinderen van Rutte, drie delen, gratis te zien via NPO Start (Npo.nl/start)

Ellen de Bruin, lid Hoofdbestuur:

Waar zet jij de komende tijd je schouders onder?

“Het maken van verbinding binnen en buiten Humanitas, zodat we nog meer en nog inclusiever kunnen werken aan gelijke kansen én gelijke uitkomsten voor iedereen. Want iedereen doet ertoe en verdient een waardig bestaan.”

Caroline Verschuuren, afdelingsmanager Humanitas ‘s­Hertogenbosch: “Ik zal de bijzondere, soms aangrijpende, altijd hartverwarmende verhalen van deelnemers en vrijwilligers blijven delen en de onschatbare waarde van onze vrijwilligers blijven uitdragen.”

Marianne Laceulle, vrijwilliger: “Ik ga door als vrijwilliger en maak reclame voor de filosofie van Humanitas!”

Marcelle Senden, hoofd Vrijwilligersbeleid en Programma’s: “Samen met het team programma’s (waar ik óók trots op ben) wil ik onze vrijwilligers zo goed mogelijk ondersteunen om impactvolle activiteiten en projecten te ontwikkelen en uit te voeren. Samen zorgen voor samenlevingsopbouw die onze geschiedenis eer aan doet.”

VERVOLG VAN PAGINA 5

Verhaal van Joost

Na zijn pensionering meldde Joost zich als vrijwilliger bij Home-Start en werd hij gekoppeld aan Chantal. “Dat ze mij haar verhaal vertelde en haar vertrouwen gaf, ervaar ik als heel bijzonder. Daardoor kon ik er zijn voor haar en Theo. Soms worstelde ik met de grens tussen actief helpen en de autonomie laten bij de deelnemer. Maar daar kwamen we samen uit. Dit werk geeft zoveel voldoening.” Een uitgebreidere versie van het verhaal van Chantal en Joost vind je op Humanitas.nl (zoek op ‘Chantal en Joost’)

Juist nú vrijwilliger worden

Niek van der Veen, vrijwilliger:

“Mensen in mijn omgeving duidelijk maken dat vrijwilligerswerk leuk is om te doen.”

Tjitske van Gelder, vrijwilliger:

“Een veilige plek waar iedereen welkom is voor een gezellige avond! Bingo, spelletjes avond of knutselen, voor ieder wat leuks!”

Anita Vogelaar, vrijwilliger: “Ik bezoek gezinnen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. En dat blijf ik doen!”

Eind maart weigerde de minister van Asiel en Migratie, Marjolein Faber, te tekenen voor koninklijke onderscheidingen voor vrijwilligers in de vluchtelingensector. Het leidde tot onbegrip, boosheid, een Kamerdebat en een paginagrote advertentie om vrijwilligers te bedanken. Maar ook tot extra nieuwe aanmeldingen van vrijwilligers. Zo had Platform NLvoorelkaar aanmerkelijk meer views en drie keer zoveel vrijwilligersaanmeldingen in de week na het nieuws.

Meer weten?

Over de activiteiten van Humanitas en/of over vrijwilliger worden? Kijk op Humanitas.nl

Chantal

“Mijn zoon Theo had iemand nodig die hem iets anders kon vertellen dan ikzelf of zijn schooljuffen. Liefst een mannelijk rolmodel. Want in Burundi, waar ik vandaan kom, voeden de mannen de jongens op. Een vriendin vertelde me over de projecten van Humanitas en zo kwam Joost op mijn pad. Joost is rustig, kan luisteren en kijken. Om duidelijk te maken wat er is gebeurd in mijn leven en met mijn ex-man, vertelde ik Joost veel over mijn verleden. Ook bespraken we wat voor hulp Theo nodig had. Zeker toen mijn ex-man overleed, was Joost iemand op wie ik kon bouwen - hij stond naast ons. Via hem kon Theo mee met een Kindervakantieweek en werd hij bij Kind aan Huis gekoppeld aan een gastgezin met twee kinderen. Theo ging daar één keer in de maand naartoe. Zo kon hij zien hoe het er in een Nederlands gezin aan toegaat. Die kinderen deden veel binnen, zoals koekjes bakken en spelletjes spelen. Theo stelde voor om buiten te spelen, waar de Nederlandse moeder dan weer heel blij mee was. Tijdens uitstapjes met het gastgezin ontdekte hij ook veel nieuwe dingen. Toen het moment van afscheid kwam, vroeg Theo zelf om een nieuw gezin.

Het contact met Joost maakt een groot verschil. Ik was bang voor de toekomst van mijn kind. Nu heb ik er vertrouwen in.”

verhalen van humanitas

‘Ik was bang voor de toekomst van mijn kind’

Na de scheiding van haar man, die ook nog ernstig ziek werd, zocht Chantal een mannelijk rolmodel voor haar 10­jarige zoon Theo. Vrijwilliger Joost zorgde voor rust, luisterde, hielp en regelde. ‘Ik kan op hem bouwen,’ zegt Chantal. Hun verhaal lees je op pagina 31.

Doe mee! Ook Humanitasvrijwilliger worden, bijvoorbeeld bij Home­Start? Kijk op Humanitas.nl/ onze­vrijwilligers