Goniec Zabierzowski - lipiec 2022

Nr 07/126/2022

Lipiec

Miesięcznik lokalny

ISSN 2451-3571

Egzemplarz bezpłatny

W numerze: Wianki w kamieniołomie s. 3 Gwiazdka – psy i my s. 4 BKS SMOK Zabierzów wygrywa s. 5 Kłamstwo i prawda – felieton Hanny Czaji-Bogner s. 6 Nie wystarczą słowa – felieton Lucyny Drelinkiewicz s. 8 Dom chlebem pachnący – s. 9 Poranne refleksje – felieton Witolda Ślusarskiego s. 10 „Śląska godka” w kamieniołomie s. 10-11 Uloterapia – s. 13 Zabierzów Biega s.14-15 Anton – kundel bury i kocury s. 16 Kreski z Zelkowa s. 16 PKP, czyli ...

– felieton Gabrysi Kucharskiej s. 17 Kleszczów – prezentacja sołectwa s. 18 Koncentracja w statystykach – kącik motoryzacyjny s. 19 Międzynarodowo w Brzoskwini i Rząsce s. 20 Najdziwniejsza baśń – tekst Justyny Calik s. 21 Orlęta Rudawa to już 50 lat! s. 22 - 23

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

1

Uśmiech dziecka - naszą radością Po dwóch latach przerwy rodziny zastępcze i wychowankowie placówek opiekuńczo–wychowawczych z terenu powiatu krakowskiego spotkali się na terenie Domu Pomocy Społecznej w Więckowicach podczas „Pikniku integracyjnego dla rodzin zastępczych”.

Gośćmi specjalnymi wydarzenia byli: była premier RP, europoseł Beata Szydło, minister infrastruktury Andrzej Adamczyk oraz Łukasz Smółka Wicemarszałek Województwa Małopolskiego. Powiat krakowski reprezentowali: starosta krakowski Wojciech Pałka, przewodniczący Rady Powiatu w Krakowie Piotr Goraj, członek Zarządu Tadeusz Nabagło, radni Rady Powiatu: Romana Maziej-Niewczas, Leszek Dolny, Grzegorz Małodobry oraz sekretarz Powiatu Mirosław Golanko.

Organizatorzy pikniku przygotowali bardzo dużo atrakcji dla uczestników. Dzieci wzięły udział m.in. w zawodach sprawnościowych, sportowych czy w zajęciach plastycznych. Rodzice zastępczy wymieniali się swoimi doświadczeniami i przekonywali innych do podejmowania tej trudnej, ale pięknej misji.

Wydarzenie, zorganizowane z pełnym zaangażowaniem przez pracowników Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, spotkało się z bardzo pozytywnym odbiorem i radością z możliwości bezpośredniego kontaktu. Na gości czekały występy i pokazy grup: tanecznych i akrobatycznych, zajęcia zumby, konkursy, bieg na orientację, prezentacje warsztatów bębniarskich oraz gry sportowe, warsztaty malowania na płótnie, fotobudka oraz wiele, wiele innych atrakcji. Swoje działania prezentowała Powiatowa Policja, Ochotnicza Straż Pożarna z Woli Filipowskiej oraz Straż Graniczna.

2

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Zabierzowskie „Wianki” w kamieniołomie Aby tradycji stało się zadość, Klub Seniora „Złota Jesień” z Zabierzowa 24 czerwca br. zorganizował już dwunasty raz spotkanie wiankowe w urokliwym zakątku, jakim jest niewątpliwie zabierzowski kamieniołom.

Do wspólnego świętowania zostali zaproszeni przedstawiciele Klubów Seniora z Brzoskwini, Brzezinki i Rudawy oraz zaprzyjaźniony z nami akordeonista Józek Ropka. Większość pań zaprezentowało się w pięknych kolorowych wiankach i stosownych do tej sytuacji zwiewnych strojach. Na stołach kulinarnych znalazły się różne smakołyki, głównie wspaniałe ciasta upieczone przez nasze seniorki oraz panie z zaproszonych Klubów, za co im serdecznie dziękujemy.

W programie były przewidziane cztery konkursy. Do zaszczytnej funkcji w jury zostali powołani: Wiesław Kostecki z Brzoskwini, Małgorzata Żurek z Rudawy, Antonina Kodura z Zabierzowa i sekretarz jury – Cecylia Chrzanowska z Zabierzowa.

Głównym punktem programu był konkurs wiankowy w dwóch kategoriach, a mianowicie: 1. Konkurs na wianek najbardziej tradycyjny, upleciony z polnych kwiatów, ziół i traw i tu na pierwszym miejscu uplasował się wianek Józefy Kosteckiej z Brzoskwini, na drugim miejscu Wiesławy Włodarczyk z Zabierzowa i na trzecim Wiesławy Danielewskiej z Zabierzowa.

2. W konkursie na wianek najbardziej kolorowy zwyciężył wianek Elżbiety Ziarkowskiej z Brzezinki, drugie miejsce przypadło Hance Miśtak z Zabierzowa, zaś trzecie Helenie Brulińskiej również z Zabierzowa.

Wszystkie w/w panie otrzymały skromne nagrody rzeczowe a pozostałe, za wkład pracy włożony w przygotowanie wianków otrzymały symboliczne nagrody w postaci wachlarzy, które w tak upalny dzień były bardzo pomocne. Następnym konkursem było szukanie w leśnych ostępach prawdziwego złotego kwiatu paproci, który rósł sobie pośród jedenastu innych tylko udających tenże magiczny kwiat. W tym konkursie szczęście uśmiechnęło się do naszej koleżanki klubowej Czesławy Łuczkoś. Zwyciężczyni otrzymała skromną nagrodę rzeczową a pozostali uczestnicy konkursu otrzymali nagrody pocieszenia w postaci czekolad.

Nareszcie przyszedł czas, aby panowie wykazali się zręcznością oraz przypomnieli sobie i innym dobre stare czasy swojej młodości. Otóż ośmiu chętnych panów otrzymało wędkę z haczykiem, którym to przyrządem łowili wianki, w które wplecione zostały karteczki z popularnymi imionami pań. Panie o tych imionach były partnerkami „wędkarzy” do tańca naszej młodości, a mianowicie ku zaskoczeniu wszystkich, rozległy się rytmy twista i piosenka „Walentyna”. Osiem par ruszyło w tany i jak można było zaobserwować były to twisty różnych szkół i odmian tego tańca, ale w rezultacie pierwsze miejsce zajęła para – Danuta Cader i Władysław Sendor, drugie miejsce przypadło Wiesławie Włodarczyk i Henrykowi Micimińskiemu, obydwie pary z Zabierzowa, a trzecie miejsce Marii Bruskiej z Brzoskwini i Janowi Jaroniowi z Brzezinki.

Następnie było pieczenie kiełbasek na ognisku i wesoła zabawa przy muzyce Józefa Ropki.

Tekst: Barbara Golińska Od redakcji: Z uwagi na termin druku relację zdjęciową z „Wianków” zamieścimy w kolejnym numerze Gońca.

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

3

Drodzy Czytelnicy!

Psy i my

Gwiazdka Psy są uważane za najlepszych przyjaciół człowieka. Osobiście się z tym zgadzam, ponieważ sam jestem od kilku lat właścicielem psa, który jest moim najlepszym przyjacielem. Wabi się Gwiazdka i jest rasy Beagle.

Jak większość Beagli ma trójkolorową sierść – czarno-biało-rudą. To, co ją wyróżnia spośród innych psów, to jej olśniewająco piękne, brązowe oczy, które „świecą” radością. Wokół oczu ma cudowną czarną obwódkę, co wygląda jak makijaż.

Zapraszamy Was do wspólnego tworzenia rubryki „Psy i my”.

W styczniowym numerze rozpoczęliśmy cykl artykułów tworzonych przez Was, w których opisujecie historie o przyjaźni człowieka z psem na własnych przykładach. Pierwsza historia dotyczyła Yumiego, psa z Zelkowa, kolejna mówiła o Mince z Bolechowic, następne o Skazie, Baxim i Pysi, Sarze, a teraz piszemy o Gwiazdce.

Czekamy na kolejne – Wasze – historie.

Niech Wasze opowieści o – Waszych – czterołapych przyjaciołach będą wyrazem naszej wspólnej niezgody na złe traktowanie zwierząt. Pokażmy wespół, że pies jest przyjacielem, członkiem rodziny, zdarza się – bywa jedną z najważniejszych istot w naszym życiu. Czekamy na Wasze teksty, które będziemy cyklicznie prezentować. Przesyłajcie je drogą mailową na adres redakcji: biuro!gonieczabierzowski.pl lub dostarczcie do redakcji w Zabierzowie na ul. Cmentarną 6. Gorąco Was do tego zachęcamy.

* * *

W tym roku, 30 czerwca, Gwiazdka skończy już 9 lat, ale jest pełna energii jak młody psiak. A wszystko zaczęło się od przeglądania zdjęć piesków w Internecie. W którymś momencie natrafiłem właśnie na Beagle, ale w okularach. Od razu zakochałem się w tej rasie i wymarzyłem sobie, by takiego mieć i się nim opiekować. Kiedy ją kupiliśmy, nosiła imię Nashira, co oznacza właśnie imię Gwiazda.

Gwiazdka jest grzecznym psem, lubiącym małe dzieci. Akceptuje inne zwierzęta mieszkające w naszym domu, czyli kota Maćka. Lubi chodzić na spacery, czy to te trochę dłuższe, czy krótsze, ale najczęściej wyglądają one tak, że co dwa metry muszę się z nią zatrzymywać, bo musi powąchać ślady innych zwierząt. Jej ulubionym zajęciem jest jedzenie i oczywiście spanie.

Gwiazda je robione specjalnie dla niej jedzenie przygotowane przeze mnie i moich rodziców, które uwielbia. Znajduje się w nim ryż, ugotowane warzywa i mięso. A podczas zabawy z nią, od czasu do czasu dajemy jej smaczki.

Umie wiele różnorodnych komend, jest naprawdę inteligentna. Za jedzenie nauczy się dosłownie wszystkiego.

Chociaż Gwiazdka nie jest psem ze schroniska, to ja gorąco zachęcam, by brać pieski właśnie z tego miejsca, by znalazły kochający dom, a za naszą opiekę odwdzięczą nam się na pewno. Bardzo ją kocham.

!Piotr Futoma klasa 7A, SP w Rząsce

4

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Zawodnik BKS SMOK Zabierzów zdobył srebrny medal w kickboxingu na Pucharze Świata w Budapeszcie W zakończonym turnieju Pucharu Świata w Kickboxingu nasz Kraj reprezentowali Serhii Kishko oraz Monika Puzio-Nieszporek, zawodnicy trenujący w Bokserskim Klubie Sportowym SMOK ZABIERZÓW. Na turnieju w Budapeszcie trwającym w dniach 31.05.2022 r. – 05.06.2022r. Serhii Kishko w kategorii wagowej 57 kg. formuła full-contact zajął II miejsce. W półfinałowej walce nasz zawodnik pokonał Onesa Kierana

z Anglii, natomiast w finale uległ na punkty przeciwnikowi z Hiszpanii Garcia Sanchez Manuel.

Mniej szczęścia miała nasza aktualna Mistrzyni Świata w Kickboxingu Monika Puzio-Nieszporek, która w kategorii wagowej 60 kg light contact przegrała w 1/16 finału z zawodniczką ze Słowenii Gazvoda Urska – późniejszą triumfatorką tego turnieju.

Gratulujemy srebrnego medalu i życzymy powodzenia w kolejnych zmaganiach sportowych w kickboxingu oraz boksie olimpijskim.

DZIĘKUJEMY: Gmina Zabierzów, GONIEC Zabierzowski, Centrum Boksu i Kickboxingu w Zabierzowie, Ready4Fight – producent sprzętu sportowego, Makaron Wielicki – Pasta Sana, Justyna Siuta – Mobilny Gabinet Masażu Tekst i zdjęcia: Grzegorz Zbroja – trener BKS SMOK Zabierzów im. Andrzeja Firsta

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

5

Widziane z Brzoskwini

Kłamstwo i prawda Ten temat – kłamstwa i prawdy – to temat rzeka. Można dyskutować o tych dwóch pojęciach bez końca.

Ostatnio, wskutek wydarzeń, jakie mają miejsce w mojej rodzinie, często zastanawiam się, czy w pewnych sytuacjach lepiej komuś powiedzieć prawdę, czy skłamać. Śmiem twierdzić, że nie ma na świecie człowieka, który choć raz w życiu nie skłamał. Pewnie i święci spotykali się z tym dylematem. I z pewnością wśród Was, Szanowni Czytelnicy, są tacy, którzy – bez obrazy - skłamali nie raz i nie dwa. W tym i ja.

Przeglądając artykuły na temat kłamstwa spotkałam się z takim oto pytaniem nieznanego autora: „Co jest gorsze? Kłamstwo wywołujące uśmiech czy prawda, która wywołuje łzy?”

Gdy choroba, czasem nieuleczalna, dotyka kogoś z naszych bliskich, zastanawiamy się często, co zrobić: powiedzieć prawdę, nie owijając w bawełnę, czy skłamać, utrzymując w nieświadomości pacjenta i dając mu nadzieję.

Czy jest to kłamstwo w „dobrej wierze?”. Czy kłamstwo może być w ogóle dobre? Może w przypadku choroby podtrzymywanie nadziei kłamstwem pomaga choremu walczyć z chorobą? A jeśli powiemy prawdę, że nie ma już szans na poprawę – czy nie spowodujemy załamania?

Z pewnością zależy to od sytuacji.

Kłamiemy, aby nie zrobić komuś przykrości. Ale, jak pisał Khaled Hosseini „Lepiej by zraniła Cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo”.

Może i racja. Tak trudno czasem podjąć właściwą decyzję. Powiedzieć przyjaciółce, że nie powinna się tak ostro malować, czy przemilczeć jej wygląd, narażając ją na złośliwe uśmieszki innych? Że powinna zmienić fryzurę, bo ta, którą wybrała, postarza ją?

Czy znajomy wiedząc, że partnerka jego kolegi nie jest mu wierna, powinien mu o tym powiedzieć?

Samo życie. Ciągłe wybory, tym razem między prawdą a kłamstwem.

Ze zdziwienie przeczytałam informację, że istnieje coś takiego, co zwie się fizjologią kłamstwa.

Człowieka, który kłamie, charakteryzuje przyspieszony puls. Niektórzy mają ochotę podrapać się po ciele, bowiem w czasie, gdy kłamiemy, na ciele wytwarza się pewien specyficzny rodzaj napięcia, który chce się rozładować właśnie drapaniem się. Często osoba kłamiąca czerwieni się (ten objaw jest chyba wszystkim znany od lat szkolnych).

Co ciekawe, u niektórych kłamiących osób wzrok ucieka w prawą stronę, natomiast mówiący prawdę spoglądają w lewo. Są wytrawni kłamcy, którzy kłamiąc patrzą nam prosto w oczy. Ci mniej wytrawni często mają rozbiegany wzrok i zwężone źrenice.

Kłamcę może zdradzić też mimika twarzy. Fałszywe emocje, związane z kłamstwem powodują, że mimika jest asymetryczna, natomiast prawdziwe przejawiają się jej symetrycznością.

6

Kto kłamie, powinien mieć doskonałą pamięć, aby nie zaplątać się we własnych kłamstwach. Jak stwierdził Abraham Lincoln: „Nikt nie ma dostatecznej pamięci, aby kłamać zawsze z powodzeniem”.

Trochę odbiegłam od tematu, ale myślę, że są to interesujące informacje.

Są kłamstwa i kłamstewka, są prawdy i półprawdy. Takie, nad którymi łatwo przechodzimy do porządku dziennego i takie, które zakłócają nasz spokój, które wkurzają, a czasem rujnują nasze życie.

Borys Pasternak stwierdził kiedyś, że: „Dzieci są wiecznie szczere, nie wstydzą się prawdy, a my dorośli z obawy, by nie wyglądać na zacofanych, gotowi jesteśmy zaprzedać to, co nam najdroższe, chwalimy to, co nas odpycha i potakujemy temu, czego nie rozumiemy”.

Czyż to nie jest „najprawdziwsza” prawda?

Ileż to razy spotkaliśmy w swoim życiu takie osoby, które kłamią dla chęci zysku, dla kariery, dla przedstawienia siebie w lepszym świetle lub też by kogoś oczernić i uprzykrzyć mu życie.

Kłamstwo najczęściej nie wymaga wielkiej odwagi, w przeciwieństwie do prawdy. Kłamstwo to często przejaw tchórzostwa.

W obecnej dobie powszechnej dostępności do milionów informacji tak trudno oddzielić kłamstwo od prawdy. Mówi się, że prawda obroni się sama.

Może to i racja, ale jakże trudna jest czasem ta obrona. Bo prawda bywa czasem okrutna, a kłamstwo ubiera się w piękne słówka. Prawda często boli, a kłamstwo, powtarzane przez dłuższy czas zdaje się uwiarygodniać, a najgorsze jest to, że wypowiadający je po jakimś czasie sam wierzy, że to jest prawda!

Ktoś kiedyś stwierdził (autor nieznany), że: „W każdym z nas walczą dwa wilki. Jeden jest zły, to gniew, zazdrość, chciwość, pretensja, kłamstwo, pogarda i ego. Drugi jest dobry, to radość, pokój, miłość, nadzieja, uprzejmość, pokora, empatia i prawda. Który wilk wygra? Ten, którego karmisz”.

A co do prawdy: „Góralska teoria poznania mówi, że są trzy prawdy: święta prowda, tys prowda i gówno prowda” - to powszechnie znane powiedzenie nieodżałowanej pamięci księdza Józefa Tischnera.

I w tym właśnie powiedzeniu mieści się cała filozofia kłamstwa i prawdy.

Hanna Czaja-Bogner

* * *

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Drodzy Czytelnicy

Tu nas znajdziesz!

Aleksandrowice, sklep "Kamil", K. Pakosz Balice, ul. Szkolna 9, A. Tarnowska Bolechowice, ul. Łąkowa 19, sklep "Groszek" Bolechowice, ul. Zielona 17, Gabinet Weterynaryjny Brzezie, ul. Szlachecka 191, biurowiec Brzezinka, ul. Krakowska 26, BD s.c. B. Węgiel, D. Nędzka Brzoskwinia, Delikatesy "Sezam" Jerzmanowice, hotel "Chochołowy Dwór" Karniowice, ul. Modrzewiowa 28A, sklep "BMW"”, B. Wojciechowska Kleszczów, sklep J. Kotra Kobylany, ul. Jana Pawła II 28, sklep "Kefireks" Kochanów, restauracja, hotel "Kochanów" Kochanów, sklep A. Molik Modlniczka, ul. Handlowców 13, restauracja "Adong" Modlniczka, ul. Handlowców 18, sklep firmowy "Kubaty" Modlniczka, ul. Kasztanowa 15, Stacja Kontroli Pojazdów Niegoszowice, F.H.U. "Żuczek", M. Kurdziel Nielepice, sklep M. Rudzki Pisary, sklep "Blask", M. Ożóg Radwanowice 30, sklep spożywczo-przemysłowy GS Rudawa, Rynek "Nowy Smak", E. Szpak Rudawa, ul. Legionów Polskich 30, "Mosur" Rudawa, ul. Rudawska 4, apteka "Prima" Rudawa, ul. Topolowa 1, SaniTermo Rząska, ul. Krakowska 60, sklep Pietryka Szczyglice, Restauracja "Amalfi Ujazd, ul. Jurajska 23, sklep "Lewiatan" Zabierzów, ul. Rodziny Poganów 31, "Wolski" Zabierzów, ul. Kolejowa 10, KBS Zabierzów, ul. Kolejowa 15A, OSR Zabierzów Zabierzów, ul. Krakowska 26, Delikatesy Centrum Zabierzów, ul. Krakowska 69, Cukiernia Gołdynia Zabierzów, ul. Krakowska 221, "Grass" Zabierzów, ul. Krakowska 232, Diagnostyka (Biedronka) Zabierzów, ul. Krakowska 253, Serwis Antoni Łyko Zabierzów, ul. Krakowska 259, Squash Zabierzów, ul. Krakowska 304, Bistro 304 Zabierzów, ul. Krakowska 311, Eskulap Zabierzów, ul. Leśna 2A, Alior Bank Zabierzów, ul. Przy Torze 15, Centrum Boksu Zabierzów, Rynek 1, UG Zabierzów Zabierzów, ul. Śląska 151, Stacja Paliw "Supra" Zelków, sklep A. Krawczyk

15 marca 2017 roku odszedł od nas Mistrz polskiego słowa – Wojciech Młynarski. Artysta, który czarował nas słowem, którego teksty z upływem lat nie postarzały się, wręcz przeciwnie stale są aktualne. Kontynuujemy cykl publikacji wierszy Mistrza, poety, reżysera i wykonawcy, autora ponad 2000 tekstów, wierszy, piosenek, librett, tłumacza. Był autorem wielu kultowych już tekstów i powiedzeń m.in. tego - „Piosenka to jest taki drobny twór, który może bardzo sprowokować do myślenia, ale niestety nie jest w stanie go zastąpić”. Wspominając go, przypominamy fragmenty jego, ponadczasowych tekstów. Poniżej publikujemy utwór „Ballada o kasjerze” z 1991 r. Młynarski komentując rzeczywistość nigdy nie popełnił koniunkturalnego tekstu, dzięki czemu jego teksty sprzed lat, są dzisiaj jak najbardziej aktualne. Autor pokazuje nam, że wierność przekonaniom jest w życiu każdego człowieka o wiele ważniejsza niż ustępstwa na rzecz akurat obowiązujących, jednie słusznych tendencji. Aktualność poniżej zamieszczonego tekstu pozostawiamy jak zwykle do oceny naszych czytelników.

BALLADA O KASJERZE Mała poczta w małym mieście i na poczcie mała przerwa, kasjer szybkę przymknął wreszcie, plik banknotów liczyć przerwał, rozrzucone dokumenty, w szklance po herbacie denko, a on czujny, a on spięty obserwuje swe okienko.

Wtem otworzył, w przód się rzuca i zaprychał, i zatupał, i zakrzyknął co sił w płucach: „Kto powiedział - kasjer dupa?!”

A na poczcie cicho, pusto, drzemią paczki nie wysłane, pachnie barszczem i kapustą, bo garkuchnia jest przez ścianę, w głębi jakiś pan łysawy adresuje list, a bliżej gość wbił w sufit wzrok kaprawy i pocztowy znaczek liże.

Jakiś facet paczki wtaszcza, brudno, zaduch, muchy, upał, nikt nie mówi nic, a zwłaszcza nikt nie woła: „Kasjer dupa!”

Puenta zaś wierszyka tego w takich słowach się zawiera, że znam cały kraj, co mego przypomina mi kasjera.

Mały kraj, co tak uważa z pokolenia w pokolenie, że ktoś ciągle go obraża, że ktoś wciąż go nie docenia.

Czasem ktoś mu prawdę kropnie: „Kraju mój, źle kombinujesz, nikt się aż do tego stopnia tobą nie interesuje.

Skończ te siupy, bo cię wpiszą do Guinessa, czy Gallupa.”

A kraj okno trach i dyszy: „Kto powiedział - kasjer dupa?!”

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Wojciech Młynarski

7

Lucyny słów kilka

Nie wystarczą słowa...

Jako dziecko często chodziłam z mamą na zakupy. Najbardziej lubiłam odwiedzać sklep z materiałami, w którym sprzedawczynią była pani Józia, dobra znajoma mojej mamy. To były czasy, gdy jeszcze nie mówiło się o szkodliwości palenia papierosów, więc nikt krzywo nie patrzył na palących. Pani Józia stawiała na ladzie popielniczkę i obydwie panie zaciągały się papieroskiem, dyskutując o życiu. Ja w tym czasie oglądałam leżące na półkach bele materiałów i rozważałam, co można by z nich uszyć. Pamiętam, że najładniejsze wydawały mi się wełny w kratkę albo bawełny w grochy. Nie podsłuchiwałam rozmów mamy z panią Józią, bo nauczono mnie, że to nieładnie. Zresztą, po ich gestach, wyrazie twarzy, mimice i tak mogłam się domyślać o czym mówią. Gdy pani Józia wymachiwała rękami wskazując na szufladę pod ladą, w której znajdowały się pieniądze, podejrzewałam, że jakaś klientka ją oszukała, gdy nerwowo mrugała powiekami, chcąc zahamować łzy – znaczyło to, że zmaga się z poważnym problemem w rodzinie, a gdy na jej opalonej twarzy pojawiał się radosny uśmiech – zapewne opowiadała mojej mamie o wspaniałym urlopie.

Nie podsłuchiwałam też rozmów babci ze znajomymi paniami. Babcia zabierała mnie do kościoła na popołudniowe nabożeństwa, np. na majówki. Po tych nabożeństwach panie nawzajem się odprowadzały, dyskutując o chorobach, problemach rodzinnych i spotkaniach z wnukami z okazji imienin lub np. złotych godów. Ten ostatni temat dostarczał zwykle którejś z pań tyle radości, że chcąc się podzielić nią z koleżankami z kościoła, przystawały na dobrych parę minut i wyliczały na palcach liczbę własnych dzieci, wnuków, czasem prawnuków, którzy uświetnili przyjęcie. W przypadku opowieści smutnych, zwalniały kroku, raczej wlokły się niż szły, ocierając chusteczką oczy pod okularami. Pewnie pani Kazia, Zosia lub Marysia dowiedziała się, że jest chora lub choruje ktoś z jej rodziny – wnioskowałam.

Bezpośrednia rozmowa z drugą osobą jest znacznie bogatsza niż kontakt telefoniczny, nie wspominając o sms-ach czy mailach. To właśnie gesty, wyraz twarzy, ton głosu – te pozawerbalne przekazy pozwalają lepiej wczuć się w czyjąś sytuację. A dzisiejszy świat chyba nie bierze tego pod uwagę. Pośpiech, brak czasu powodują, że coraz częściej kontakty z bliskimi ograniczamy właśnie do przekazu informacji przez telefon lub pocztę elektroniczną. W znacznym stopniu przyczyniła się do tego pandemia. Nawet osoby mające sporo wolnego czasu musiały zredukować bezpośrednie spotkania z bliskimi i znajomymi. W wielu przypadkach tak pozostało. Mimo iż możemy wrócić do dawnych zwyczajów odwiedzania się i rozmów przy kawie czy herbacie, teraz wolimy zadzwonić. Czasem z braku sił, z lenistwa, z wygody. Pozbawiamy się tego bliższego, głęb-

8

szego kontaktu z drugim człowiekiem. Raczej dotyczy to osób starszych, bo młodzi lubią przebywać razem, śmiać się, żartować, razem bawić się na imprezach. Z wiekiem zaczynają nam wystarczać bezpośrednie kontakty z najbliższą rodziną lub kolegami z pracy. Z upływem lat zapominamy o dawnych znajomych lub niejednokrotnie ograniczamy się do rozmów telefonicznych. Dlatego bardzo cenne są – moim zdaniem – wszelkie inicjatywy na rzecz seniorów. Kluby seniora proponując liczne formy wspólnego spędzania wolnego czasu, robią dobrą robotę. Jednak nie wszyscy emeryci doceniają tę możliwość. Znikomy procent osób starszych uczestniczy w zajęciach specjalnie dla nich przygotowanych. Nie mogą? Nie chcą? Wolą samotność? Nie chcą już niczego nowego w życiu? Wolą czekać tygodniami na wizytę lub telefon od syna, córki czy wnuka niż pójść między ludzi. Podczas bezpośredniego spotkania z rówieśnikami w klubie seniora, można nie tylko wspólnie upiec ciasto, poćwiczyć kręgosłup, przygotować świąteczne ozdoby, ale też czerpać od innych energię, zbudować poczucie bliskości, zrozumieć własne problemy na tle problemów innych ludzi. Bezpośrednia rozmowa jest znacznie bardziej wartościowa niż nawet codzienny telefon od syna z Niemiec czy córki z Ameryki. Nie mówiąc już o samotnym oglądaniu seriali w telewizji. Przecież w życiu nie chodzi o zabijaniu czymkolwiek czasu, by żyć pełnią życia potrzebne i ważne są kontakty z ludźmi. Te werbalne i te pozawerbalne. Do dobrego samopoczucia nie wystarczą tylko słowa!

Wiem, że nawet spotkanie rodzinne czy w gronie znajomych też może nie być satysfakcjonujące, gdy każda z osób wygłasza swój monolog, nie mając ochoty słuchać i przyglądać się innym. Po takim spotkaniu oddychamy z ulgą, że już się skończyło. By spotkanie dało nam radość i poczucie bliskości, trzeba włożyć w nie odrobinę wysiłku, zainteresować się innymi. Wówczas jest szansa, że ktoś drugi także nam okaże zainteresowanie, z chęcią nas posłucha. Może nawet zacznie się budować przyjaźń.

A ta warta jest więcej niż wszystkie pieniądze!

Lucyna Drelinkiewicz

* * *

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Konkurs Plastyczny na Dzień Mamy i Dziecka!

Rajska Piekarnia z Bolechowic zorganizowała konkurs plastyczny dla dzieci pn. „Dom chlebem pachnący”. Forma konkursu była otwarta. Dzieciom pozwolono na puszczenie wodzy fantazji. Zapytano je „Z czym kojarzy Ci się chleb?” i pozwolono małym artystom na twórczą zabawę.

Do wygrania były kosze łakoci: m.in. croissanty, mini-bezy pavlova, makaroniki od firmy Leśne Fantazje oraz wspaniałe książki kulinarne dla mamy i dziecka. Każdy uczestnik otrzymywał słodki upominek. Jury konkursu w składzie głównego piekarza Rajskiej Piekarni Rzemieślniczej oraz jej pięciorga pociech wytypowało zwycięzców. W ocenie prac brano pod uwagę zaangażowanie, trud włożony w wykonanie pracy, pomysłowość, technikę wykonania pracy, czytelność przekazu tematyki pracy i dokładność oraz staranność wykonania.

Zwycięzcami konkursu zostali: III MIEJSCE: Marianna Magolan, II MIEJSCE: Asia Michałowska, I MIEJSCE: Mateusz Kaczmarczyk. Wyróżnienia otrzymali: Alicja Maciusik, Kajka Kowalik, Aleksander Szczepaniak, Marysia Wójcik za pracę wykonaną na szkle, Bruno Szyk za pracę wykonaną na płótnie.

Konkurs objęty był patronatem medialnym Gońca Zabierzowskiego.

Wielkie brawa dla WSZYSTKICH UCZESTNIKÓW KONKURSU!!!

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

9

Poranne refleksje We współczesnym świecie zagrożeń cywilizacyjnych brakuje często czasu na refleksję, a życie jest jak ten dzwon – dlaczego głośny? Bo pusty. A przecież to takie proste; ktoś jest pierwszy, zatem ktoś musi być następny, czyli drugi. To jest matematyka i logika w jednym. A przynajmniej była, gdyż – okazuje się, że nie sposób policzyć tych drugich. Drabina kariery jest pojemna, ale czy… wszystkie szczeble prowadzą do nieba. Świat już dawno przestał traktować nas jak.. ludzi. Jesteśmy „matematyczni”, jesteśmy numerem, jakąś liczbą, a liczby są bez duszy, bez emocji. Już w chwili urodzenia otrzymujemy numer, którym będziemy posługiwać się w naszym codziennym życiu. Będziemy go używać przy załatwianiu wszelkich spraw urzędowych. Gdziekolwiek jesteś, cokolwiek chcesz załatwić, wszędzie mówią: podaj, wpisz pesel. Co z tego, że każdy ma swoje imię i nazwisko, zna imiona rodziców, które to imiona również trzeba podać urzędnikowi czy urzędowi – to nic nie znaczy. Liczy się nadany nam numer. A ten nie ma ani duszy ani emocji, a na pewno nie ma empatii. Trzeba mieć matematyczny łeb, by zapamiętać te wszystkie numery jakie nam narzucono, jakimi każą się nam posługiwać. Ktoś już dawno powiedział, że w życiu człowieka najważniejsza jest… matematyka, bo ona nie kłamie. Może i nie kłamie ale boleśnie dokucza w tym zwariowanym świecie cyfr, liczb – słowem numerów.

Jeszcze nie tak dawno jedyne numery jakie człowiek powinien zapamiętać – to numery oznaczające rocznice w rodzinie: swoje urodziny, urodziny żony i dzieci, ewentualnie daty śmierci najbliższych. Niestety, te ostatnie zapadają często w niepamięć, bo nic już od nich nie zależy.

Za moich młodych lat nauczycielka języka polskiego kazała nam uczyć się na pamięć fragmentów „Pana Tadeusza” czy „Reduty Ordona”, dziś dzieci często nie wiedzą czy Pan Tadeusz, to jakiś znajomy czy dzieło talentu poety, więc po co uczyć się na pamięć tych kilkunastu słów. Świat jest dziś matematycznym zbiorem liczb, cyfr i znaków graficznych, które można zobaczyć na własne oczy. Wiedza, rozum czy inteligencja nie mają żadnych graficznych znaków i nie da się ich zapisać na jakiejś karteczce. „Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal” – podobno, więc nie ma czego żałować. A żałować czy współczuć ludziom, którzy nie wiedzą co czytają, to skazywać siebie na karę współbytu w społeczeństwie pełnych profanów, snobów i egoistów, czyli współbytu w świecie dla rozumu niepojętym. Przychodzimy… odchodzimy… idziemy…

A jednak okazuje się, że wszystko da się ponumerować. Wiedza ma swój numer w postaci oceny, talent też ma jakiś numer wzbogacony literkami. Numery posiadają dziś kwatery na cmentarzu. Świat jest Wielkim Numerem. I to jest właśnie TEN NUMER, który wycięła nam współczesność…

Witold Ślusarski

„Śląskie godki” w Zabierzowie Klub Seniora Złota Jesień w Zabierzowie już po raz trzeci zorganizował spotkanie w ramach cyklu „Na tropie kultury i obyczajów grup etnicznych w Polsce”. Tym razem była to tematyka śląska pod nazwą „Śląskie godki”. Impreza ta została połączona z kwartalnym zebraniem seniorów całej gminy, organizowanym przez Centrum Kultury, a tym samym spotkanie to zyskało większy prestiż i pomoc przy organizacji tej imprezy. Jak zawsze miejscem tego typu imprezy był urokliwy zakątek w zabierzowskim kamieniołomie, pośród dzikiej przyrody, gdzie w przyszłości ma być scena plenerowa (bardzo potrzebna).

Pogoda była, jak na zamówienie, stąd też frekwencja przeszła nasze najśmielsze oczekiwania, gdyż uczestnikami byli przedstawiciele prawie wszystkich Klubów Seniora z całej gminy w liczbie chyba około 150 osób.

W tej liczbie mieszczą się też zaproszeni goście m.in. władze samorządowe, powiatowe, redaktorzy miejscowych gazet, przedstawiciel Nadleśnictwa Krzeszowice, oraz sympatycy i przyjaciele naszego Klubu. Obecni byli też goście z Ukrainy pod opieką Agnieszki Rokity.

Muszę tu zaznaczyć, że przedstawiciele Klubów Seniora byli nie tylko uczestnikami imprezy, ale również współorganizatorami, gdyż to dzięki ich zaangażowaniu na stołach w „Szynku” i w kawiarence „Sztygarówce” znalazły się wspaniałe, tradycyjne potrawy śląskie m.in. żur żeniaty śląski, kwaśnica śląska, krupnioki, szałat śląski, kluski śląskie, ciućspajs, chleb rwany, rolada ze szpinakiem i jeszcze wiele innych potraw, których nazw nie pamiętam. Również w kawiarence „Sztygarówce oprócz, kawy, herbaty, soków znalazły się śląskie ciasta i inne śląskie specjały.

Otwarcie spotkania zostało dokonane przez Dyrektora Centrum Kultury Panią Aleksandrę Małek, a następnie Barbara Golińska wprowadziła zebranych w tematykę imprezy oraz przedstawiła jej program.

Pierwszym punktem programu była ceremonia pasowania Młodych Lisów przez Lis – Majora na gwarków – górników poprzez ślubowanie, skok przez skórę trzymaną przez Stare Strzechy oraz przez uderzenie szpadą po ramieniu, wypowiedzenie słów „pasuję cię na gwarka – górnika” i założenie im czapek z czarnym pióropuszem. Następnie wszyscy przeszli do Karczmy Piwnej, gdzie dyrektor kopalni Jurek Dąbrowski gratulował mianowanym górnikom i ustanowił Wieśka Olka Prezesem Karczmy Piwnej. Prezes odczytał nowo mianowanym górnikom fragment regulaminu Karczmy, którego zapisów przyrzekli bezwzględnie przestrzegać. Ale zanim zaczęła się biesiada w Karczmie, Zespół Wokalny naszego Klubu przy akompaniamencie akordeonowym J. Ropki zaśpiewał pięć znanych wszystkim górniczo – śląskich piosenek, za co otrzymali wielkie brawa. Po tym występie zostały przeprowadzone trzy konkursy, a mianowicie: badanie pojemności płuc przyszłym górnikom poprzez nadmuchiwanie balonów na czas, wygrywał największy – wygranym był Józek Ropka z Rudawy, szybkie szkrobanie kartofli na czas przez baby, bo ich chopy zaraz mają wrócić z szychty, a tu jodło nie przyryktowane – wygrana Marysia Nowak z Karniowic, najbardziej zabawnym był konkurs picia piwa przez smoczek na czas, poprzedzony założeniem śliniaczków (lacliczków) – wygrał Władysław Szczepański z Zabierzowa. W późniejszym czasie były jeszcze dwa konkursy, jeden z wiedzy n.t. tradycji i obyczajów śląsko- górniczych – wygrała Basia Bartosiewicz z Radwanowic a drugi ze znajomości gwary śląskiej i tu wygraną była Urszula Adamus z Balic.

Wszyscy wygrywający otrzymali nagrody główne a pozostali nagrody pocieszenia.

Następnym punktem programu był występ Zespołu Wokalnego z Klubu Seniora „Sami Swoi” z Rudawy z udziałem własnego, wspaniałego zespołu muzycznego, przyjęty gromkimi brawami. Po tym występie były już tylko tańce, hulanki, swawole przy muzyce tegoż zespołu. Zabawa z pewnością trwałaby do późnych godzin wieczornych, gdyby nie fakt, że w tym dzikim zakątku nie ma oświetlenia, zatem impreza z konieczności musiała się zakończyć po zapadnięciu zmroku.

Już dziś myślimy o tym, jaka grupa etniczna znajdzie swoje miejsce w roku przyszłym.

Tekst – Barbara Golińska, zdjęcia – Wiesława Danielewska

10

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

11

12

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

13

Zabierzów Biega

14

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Zabierzów Biega 2 Bieg z Gwizdkiem po Zdrowie w Jerzmanowicach Druga edycja Biegu z Gwizdkiem odbyła się w niedzielę 5.06.2022 w Jerzmanowicach. Start i meta znajdowały się w okolicy „Chochołowego Dworu”, a zawody odbyły się na 8 km trasie asfaltowo-leśnej z ok. 160 m przewyższenia. Trasa przez pierwszy kilometr, prowadzi delikatnym zbiegiem łąkami oraz polnymi drogami. Przed pierwszym oznaczeniem dystansu trasy wbiegamy na drogi asfaltowe Jerzmanowic i dalej asfaltem przez solidny podbieg na ul. Wschodniej. Później polnymi drogami, do wbiegu w leśną ścieżkę przed połową trasy. W lesie ścieżka „sunie” w dół. Potem nagły zakręt w lewo, na którym można się solidnie wyłożyć i już jesteśmy w górnych Partiach Doliny Będkowskiej! Tu ścieżka stopniowo pnie się w górę, wzdłuż doliny. Do samej mety jest pod górę. Podsumowując; piękna widokowa trasa przez śliczne zakątki Dolinki Będkowskiej i Jerzmanowic.

Bieg został zorganizowany ze świetną oprawą i licznymi kibicami na starcie.

Towarzyszyły mu biegi dzieci, co jest równie ważne, jak nie ważniejsze, jeśli chodzi o aspekt edukacyjno - zdrowotny. Bo przecież chyba o to w tym wszystkim chodzi, by szerzyć oświatę o zdrowym trybie życia i zaszczepiać ją tym, którzy mają jeszcze całe życie przed sobą. Z racji zawodu lekarza i wnikliwego obserwatora pacjentów, widzę, że nie uciekniemy przed prawdą o zdrowiu. Jest ono w naszych rękach i dbanie o nie jest naszą odpowiedzialnością. Wiedza jest coraz bardziej dostępna, lecz i zagrożeń coraz to więcej.

Troska o swoje zdrowie oraz zdrowie naszych dzieci, które w sposób jeden do jeden kopiują nasze zachowania zdrowotne, to nasza misja i najlepsza, darmowa, inwestycja. Nie zadziałają przymuszania do ruchu rodziców, którzy nie dadzą sami przykładu, jak piękny jest sport. Restrykcje żywieniowe nie dadzą rezultatów, jeśli sami będziemy chorzy na otyłość. Nie ochronimy dzieci przed nałogami, gdy damy przykład, że picie alkoholu i palenie papierosów to nic złego.

Sumując, jeśli chcemy żeby nasze dzieci były zdrowe, a przez to szczęśliwe, najpierw musimy siebie uzdrowić i uczynić szczęśliwymi. To raczej prosta sprawa i nie łudźmy się, że nasze otyłe dziecko będzie miało szczęśliwe życie w przyszłości. Już na starcie podetniemy mu skrzydła i wyznaczymy trudny los, usłany licznymi chorobami i problemami zdrowotnymi. I nie próbujcie zrzucać na nie odpowiedzialności, bo to jest nasza najważniejsza życiowa odpowiedzialność. Co o tym sądzicie? Może się z tym zgadzacie? O zdrowiu i medycynie mógłbym pisać długo, ale chyba nie o to dziś chodzi, bo przecież miałem pisać o biegu...!

Wracając na metę, to już po ok 30 min 58 sek na trasie był pierwszy zawodnik biegu głównego Radosław Kłeczek i po 40min 59 sek pierwsza zawodniczka; Krępa Agnieszka. Nasza nieformalna Grupa Zabierzów Biega z racji bliskiej lokalizacji była bardzo liczna i jak pokazuje tabela, całkiem mocna.

Na mecie meldowali się w kolejności: 5 msc. Borszowski Zbigniew 32:55, 7 msc. Niwiński Maciej 33:35, 10 msc. Bardoń Paweł 34:57, 13 msc. Mordawski Łukasz 35:07, 14 msc. Cader Jacek 35:20, 24 msc. Mach Krzysztof 37:26, 27 msc. Sarnek Jarosław 38:19, 34 msc. Apostolski Łukasz 39:27, 35 msc. Garzeł Robert 39:34, 50 msc. Rogala Jan 41:08, 63 msc. Próchniewicz Krzysztof 42:43, 65 msc. Bardoń Maciej 42:55, 88 msc. Pietruszka Józef 47:23, 90 msc. Stanek Rafał 47:38, 106 msc. Rogala Agnieszka 49:41, 123 msc. Martyna Agnieszka 52:20, 136 msc. Moląg Mateusz 54:21, 137 msc. Dymek Józef 54:21, 134 msc. Cichoń Agnieszka 54:09, 165 msc.

Misiarz Józef 1:02:50, 171 msc. Bardoń Anna 1:06:25, 173 msc. Drewniak Małgorzata 1:06:35 W kategoriach też było nieźle: W małżeństwach 1-10 lat: 2 msc. Rogale, 3 msc. Gosiaczki, M40: 1msc. Borszowski Zbigniew, 2msc. Niwiński Maciej, 3 msc. Bardoń Paweł, M60: 2 msc. Próchniewicz Krzysztof, 4 msc. Pietruszka Józef. W biegu dzieci na 400m (13-14 lat): 2 msc. Cader Jakub - to chyba najmłodszy z naszej ekipy, ale nie jestem pewien! Na tym emocje się nie skończyły, wręczono członkom klubu nagrody za wieloletnie zaangażowanie w działalność organizacyjną oraz edukacyjną, za przykład i ciężką pracę dla innych. I tak wyróżniono: Gabriela Kucharska, Beata Jarema, Grzegorz Jarema, Agnieszka Zawierta, Agnieszka Cader oraz Jacek Cader. Bardzo dziękujemy ludziom, bez których nie byłoby tego wszystkiego. Ich starania i pracę na rzecz naszego zdrowia są wyjątkowe i w związku z nagrodami oficjalnie uwidocznione! Dziękujemy!

Bieganie na Babiej Górze

Sporo się działo ostatnio na Babiej Górze. Adam Buczyński (Non Stop Trail) startował w Biegu Wschodzącego Słońca 5.06.2022. Start z Polany

Stańcowej zielonym szlakiem na szczyt - 4,7 km i przewyższeniem ok. 837 m - czyli sporo jak na nasze Beskidy! Adam wykręcił 44min i 26 sek, zajmując świetne 16 miejsce.

Tydzień później trochę większa impreza, czyli Ultra Babia z trasami od 10km do ponad 100 km, od jednego wbiegnięcia na Babią do 6 razy! Maciek Niwiński „skromnie” wybrał się na 2xBabia czyli 20.5 km z ok 1650 m elewacji.

Jego 23 miejsce to wynik całkiem przyzwoity jak na te górki! Pozdrowienia z Babiej. Zachęcamy wszystkich do wybrania się na te wymagające trasy, całkiem niedaleko z Zabierzowa!

PKO 8 Nocny Półmaraton Wrocław

Nasi reprezentanci stanęli na starcie jednego z najbardziej urokliwych półmaratonów w Polsce. Trasa wiedzie przez zakątki ślicznego i zmodernizowanego Wrocławia, a całość odbywa się w nocnych godzinach. Tym razem mimo późnej pory, tropikalne klimaty stały się bardzo uciążliwe. Z relacji, podobno organizator podszedł do sprawy minimalistycznie. Ograniczenie punktów żywieniowych do 3 na trasie 21 km to mniejszy nakład finansowy, za cenę zmniejszonego komfortu biegaczy. Znam biegi górskie, gdzie punkty odżywcze są co 20-25 km i nikt nie narzeka. Wszystko zależy od punktu widzenia. Na pewno w te mocno upalne dni nawodnienie to jedna z najważniejszych rzeczy do zapewnienia w trakcie biegania. Wszystkich również zachęcamy do zainwestowania, przynajmniej raz w życiu do wykonaniu pełnego panelu badań serca (konsultacja kardiologiczna (lekarz z doświadczeniem sportowym), EKG wysiłkowe, Echo serca) celem wykluczenia wad serca, które mogą się ujawnić np. na upalnym maratonie na ostatnich kilometrach.

Wracając do zawodów, nasi dzielnie powalczyli z trasą i ciepłem: 1183 msc.

Sarnek Jarosław 1:45.56, 2203 msc. Robert Garzeł 1:54.04, 4946 msc. Józef Pietruszka 2:12.42. Gratulujemy ukończenia biegu i świetnych wyników i do zobaczenia na kolejnych biegach!

Druga edycja Pereł Małopolski - Wapienne

Tym razem miejscem zmagań był Beskid Magurski i start w Męcinie Wielkiej. Jak poprzednio 3 dystanse, i wszyscy nasi na krótkim. Start 19.06.2022, czyli gorące Niedzielne słońce i górskie piękne szlaki. Trasa krótka to 6,5 km z około 200 m przewyższenia. Nasi szturmem wystartowali na powyższym dystansie co dało w wyniku deklasację totalną! Wrażenie robi też 4 msc. Agi w konkurencji z mężczyznami! Brawo Aga. Podaję wyniki: 2 msc. Witek Przemysław 24.19, 3 msc. Cader Jacek 25.06, 4 msc. Cader Agnieszka 26.14 (oczywiście Kobiety -1 msc!), 7 msc. Mach Krzysztof 28.30.

To świetne wyniki i wysokie miejsca. Miło że nasza grupa mimo lat nabiera „świeżej krwi” i dalej rozwija się biegowo. Jak mówi mój mentor Eluid Kipchoge - największa siła i motywacja do biegania jest w społecznościach współtrenujących i relacjach międzyludzkich w grupach biegowych. Samoistnie zdobywamy role w takich społecznościach i stajemy się poniekąd odpowiedzialni za innych co daje nam samym niezłego kopa. Nasze bieganie jest czymś więcej niż aktem samospełnienia, a wyrazem działania na rzecz innych. Jeszcze raz gratulujemy startującym i podziwiamy wyniki!

Na Biebrzańskim Biegu Łosia 2022

W ostatni weekend zaliczyłem spontaniczny start w pięknym zakątku Polski, znanym głownie z Biebrzańskiego Parku Narodowego, ale i od pewnego czasu z kolejnej edycji biegowej imprezy. Gmina Goniądz już od 4 lat wraz z Zarządem Biebrzańskiego Parku Narodowego organizują zawody.

Bieg odbywa się na dwóch dystansach 10 km i półmaraton. Okolica czasowa naszego „Jurajskiego” daje do myślenia. Już na 3km uderzyła mnie moc ciepła i przypomniały mi się ze łzą w oku, najlepsze czasy żaru lejącego się z niebios i asfaltu na naszym ukochanym Półmaratonie Jurajskim. Trasę wybrałem krótszą, co nie znaczy łatwiejszą. Trasa 10 ki to prosta z nawrotem na 5 km. Wiedzie przez asfalty i szutry wzdłuż Parku i równolegle do przebiegu rzeki Biebrzy. Start to godzina 11.00, czyli słoneczko jest wysoko nad nami i zagrzewa do boju.

Było szybko, przynajmniej na początku. Było ciepło, zwłaszcza pod koniec.

Było pięknie, bo było! Zafiniszowałem na 13 msc. 10 km z czasem 42.01, co częściowo oddaje okoliczności startu.

Impreza jest jedną z kilku imprez masowych tej niewielkiej miejscowości.

Czuć tu energiczne zaangażowanie mieszkańców i chęć pobudzenia turystyki poprzez promocję jej niewątpliwych uroków przyrodniczych. Zielony rynek miejski staje się centrum biegowym na jeden dzień, a wszystko dla garstki biegaczy. Można się poczuć dopieszczonym na takich zawodach. Polecam wakacje w tych pięknych rejonach i pamiętajcie o bieganiu!

Maciej Niwiński

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

15

Kreski z Zelkowa

Kundel bury i kocury

Anton Anton przyjechał do nas z najbardziej niebezpiecznych terenów Ukrainy. Zanim do nas trafił, musiał bardzo wiele wycierpieć i przeżyć. Wiele dni błąkał się po bombardowanym mieście w poszukiwaniu pomocy, aż w końcu natrafił na jednego z naszych wolontariuszy, którym udało się go złapać i zapewnić ochronę oraz bezpiecznie przetransportować do Polski.

Ten biedny psiak, aktualnie ma kilka bardzo głębokich ran, do których wdało się zakażenie. Nie wiemy, co go spotkało u naszych sąsiadów, czy ktoś chciał zrobić Antonowi krzywdę, czy może walczył z innymi o resztki jedzenia, jakie udało się znaleźć w gruzach budynków.

Aktualnie Anton przebywa w klinice, gdzie dzielnie walczy o swoją przyszłość pod opieką weterynarzy, codziennie przechodzi szereg badań i przyjmuje leki, jednak sam nie pokryje kosztów leczenia. Anton przecież nic nie ma, wszystko, co miał zostało już dawno zniszczone, jego dom, kraj, w którym żył i rodzina, którą zapewne miał, to już przeszłość...

Choć Anton najmłodszym psiakiem nie jest, ma szansę trafić do adopcji we Francji, do cudownych ludzi, pod warunkiem, że jego rany i dolegliwości uda się wyleczyć.

Proszę, pomóż Antonowi podarować godziwą emeryturę, on już wystarczająco wiele przeszedł, wystarczająco wiele się nacierpiał. Ma teraz szansę na nowe życie, ale bez Twojej pomocy się nie uda. Każdy najmniejszy gest dla Antona dziś jest na wagę złota, to Ty możesz sprawić, że jego szare życie po traumatycznych przejściach nabierze znów kolorów.

Jeśli chcesz pomóc Antonowi, możesz dokonać darowizny z tytułem „Anton” na konto: PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350

Fundacja Centaurus, ul. Borelowskiego 53/2, 51-678 Wrocław www.psy.centaurus.org.pl e-mail: psy@centaurus.org.pl

!"#$%&'"#()*+,, !"#$%&'"#()*+,#$-'#./0)+1,#$%&'"#()*+222 3#4-#5)#("0)*.

6*#()*+#$"#51-+*.#0)75*4#4*+$#8)9#51:"0)*' ;8#8)*#.-#<=+1%,#./0)+1222 >"(-$?1#4*+151*#?-1 >+)-#<=+1-#0)7'+1-#4*+$#"<#(+@%#.-.%#<=+1*#')*+1"8'"0* @-&*A'-#<=+1-,#0)*&')#51:"0)*' >+)-#<=+1-#+)7#8)*#.)*B5)#0#(+)* C#')*<%#+)7#=B.)*5D-+1#<"#8)*4 ;8-#+)7#D=B$-#8-#"E"8)* 3#')*<%#+)7#("9*E8-F#$?1*GC#(+=#51-+#)BF#<"#(+)*E"#8)*G!"#8)*<-&*'"#()*+#0%?=+1>?1*5)*9#(?1%#$"G)*#4*+$#(+)*#8)*G" H#$"GI#1"+$-4*#4*E"#<=+1-

Krzysztof Próchniewicz

CENTRUM DLA ZWIERZĄT

"Na Zielonej" - w Bolechowicach -

12 285 33 17, 608 69 05 25 zaprasza: poniedziałek - piątek godz. 9.00 - 12.00 i 15.00 - 19.00 sobota: 9.00 - 14.00

- Gabinet Pielęgnacji dla Zwierząt 506 60 40 28 • profesjonalne przygotowanie do wystaw • strzyżenie, trymowanie, kąpiele pielęgnacyjne • profesjonalne środki do pielęgnacji oraz pomocne przy wystawach (szampony, pudry, odżywki firmy Bio-Groom)

- Sklep z paszami dla zwierząt 12 285 33 17, 602 78 24 66 • karmy dla drobiu, trzody chlewnej, bydła, królików oraz gołębi (firmy Nutrena, Cargil, LNB) • ptaków ozdobnych i egzotycznych (firmy Bayers, Quiko, Versele-Laga) • dodatki witaminowo-mineralne oraz suplementy diety dla gołębi, małych i większych gryzoni oraz ptaków ozdobnych, śpiewających i drobnej egzotyki • artykuły zoologiczne (klatki, pojemniki na wodę i paszę) dla ptaków, gryzoni, psów i kotów • bezpłatne porady żywieniowe i hodowlane

!"#$"#"%!&#'()&*+," 16

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

PKP, czyli Polska Katastrofa Przewozowa…

Gdy przeszło dziesięć lat temu pisałam pierwszy felieton do pierwszego wydania Gońca Zabierzowskiego, na tapetę wzięłam jazdę pociągiem, a szerzej wątpliwą przyjemność (konieczność raczej!) podróżowania pociągiem. Tekst opisywał zwyczajny przejazd pociągiem z Rudawy do Krakowa, który trwał – zgodnie z rozkładem 37 minut (sic!), z zaplanowanym dziesięciominutowym postojem w szczerym polu. Ani jedno słowo w tamtym felietonie nie było konfabulacją; szczera, acz nieco humorystyczna, prawda to była.

W ciągu dziesięciu lat, które minęły od napisania tamtego felietonu, na kolei zmieniło się bardzo wiele. Powiem więcej, kolej zmieniła się na korzyść tak bardzo, że stała się moim ulubionym środkiem transportu. Zakończono remont trasy z Krakowa do Katowic, więc czas przejazdu obniżył się znacznie. Pociągi przeważnie są klimatyzowane, więc zdecydowanie wzrósł komfort przejazdów nimi w dni upalne. Znacznie poprawił się tabor; jazda prehistorycznym, a wciąż niezmodernizowanym, „kiblem” należy już do rzadkości. Ba, nawet poprawiła się kwestia punktualności pociągów. Do czasu!

Do czasu, mianowicie, ostatniej zmiany rozkładu jazdy. Napisać, że obecnie jest on koszmarny, to nic nie napisać! To przemilczeć prawdę tyleż bolesną, co porażającą w swej prawdziwości! Cóż my więc mamy obecnie po zmianie rozkładu? Ano, mamy idiotyczne dziury w środku dnia i pomiędzy godzinami 19.51 a 21.43 (wyjazd z Krakowa w stronę naszej pięknej gminy).

Mamy koszmarne spóźnienia – w zeszłym tygodniu, a był to tydzień niewiarygodnych wręcz upałów, pociąg z Rudawy do Krakowa wyjechał z Rudawy spóźniony 50 minut. 50 minut na trasie, którą planowo pokonuje w 21 minut!

Rzewna kpina…

Kolejną trasą, którą dotknęły zmiany, a po której poruszam się w każdym tygodniu, to trasa Kraków Główny – Łódź Widzew. No, tam, to już ktoś układający rozkład jazdy, błysnął niesamowicie! Przed zmianą poranny pociąg do Poznania był w Łodzi po 2 godzinach i 48 minutach; teraz pokonanie tej samej trasy zajmuje mu 3 godziny i 4 minuty. Jeszcze ciekawiej wygląda powrót.

Pociąg relacji Gdynia Główna – Zakopane jechał po trasie: Łódź Widzew – Piotrków Trybunalski – Opoczno Południe – Włoszczowa Północ – Miechów – Kraków Główny i trwało to 2 godziny i 48 minut. Po zmianie rozkładu tenże sam pociąg z Gdyni Głównej do Zakopanego jedzie już 3 godziny i 18 minut po trasie: Łódź Widzew – Piotrków Trybunalski – Radomsko – Częstochowa – Kraków Główny. Wisienką na torcie jest fakt, że pasażerowie, którzy jadą dalej w kierunku Zakopanego, w Krakowie muszą się przesiąść do autobusów komunikacji zastępczej! I jeszcze jedno! Ten pociąg, który jedzie teraz pół godziny dłużej, ZAWSZE jest spóźniony. Zawsze! W związku z tym nierealna jest przesiadka na pociąg do Rudawy, na którą zaplanowane są cztery minuty; wcześniej na przesiadkę zaplanowane było 35 minut, więc spóźnienie poniżej pół godziny wciąż dawało mi możliwość w miarę szybkiego dojazdu do domu. Oczywiście teraz również mogę do niego dojechać, przekoczowawszy na dworcu 1,5 godziny.

Skomunikowanie przesiadek to coś, co twórców polskich rozkładów jazdy zdecydowanie przerasta. Tak było od zawsze i tak będzie, zapewne, już na zawsze. Pasażer się przesiada? To jego problem. Pociąg podmiejski nie będzie przecież czekał na spóźniony pociąg dalekobieżny; no, bez przesady!

Jak to jest, że w Niemczech, Skandynawii, Francji, ba, na Ukrainie (sic!) się da, a w Polsce się nie da? Po kiego grzyba te nieustanne zmiany rozkładów jazdy, z których prawie każdy jest gorszy od poprzedniego? Dlaczego, do jasnej Anielki, pociąg z Krakowa do Rudawy wyjeżdża z dwudziestominutowym opóźnieniem, a potem jeszcze stoi pół godziny w Mydlnikach? Dlaczego jadąc na zebranie do szkoły dziecka, muszę wyjeżdżać 1,5 godziny wcześniej, a i tak się na nie spóźniam (szkoła znajduje się 12 minut od dworca)? Dlaczego kolej tak bardzo nie szanuje pasażerów, czyli osób, od których zależy jej „być, albo nie być”?

Wiele pytań bez odpowiedzi. Zbyt wiele.

Bo to PKP, czyli Polski Koszmar Przewozowy, Poczekaj Kiedyś Przyjedzie, Pójdę Kurczę Pieszo, czyli przewoźnik, który pytań nie lubi i pozostawia je bez odpowiedzi.

Drodzy Czytelnicy, z całego serca życzę Wam udanych przejazdów wakacyjnych, udanego wypoczynku i morza cierpliwości na co dzień. Przyda się nam wszystkim.

Gabriela Kucharska

Zabierzowskie KELOpisanie

Śląskie godki w zabierzowskim kamieniołomie Super były Śląskie godki Gry, zabawy, nawet plotki W pięknej scenerii kamieniołomu Nikt nie śpieszył się do domu.

Panie pięknie wyglądały Śliczne stroje na siebie wdziały Panowie im nie ustępowali Niektórzy w górniczej gali.

Młode lisy przysięgały Potem przez skórę skakały Piwo później postawili W kompanię górników się wkupili.

To nie koniec, bez obawy Były jeszcze gry, zabawy Basia wszystkie wybierała By świetna zabawa trwała.

Wnet na tańce przyszedł czas Śpiewy, śmiechy niosły się w las Że panowie pięknie grali To i brawa też dostali. Świetnie grali i śpiewali Wszyscy w tany wnet ruszali Teraz będzie co wspominać Miłe chwile przypominać.

Klub nasz jednak nie pasuje Jeszcze w tym miesiącu wianki szykuje Być aktywnym nam nie szkodzi Bierzcie przykład wszyscy młodzi.

Wiesław Olek

* * *

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

17

KLESZCZÓW

żała niemal od początku XV w. Odtąd historia Kleszczowa, aż do czasów najnowszych nierozerwalnie jest związana z Aleksandrowicami, a także Balicami. Otóż w 1898 r. Kleszczów znalazł się w kluczu balickim, a jego dziedzic Dominik ks. Radziwiłł wkrótce potem założył w zachodniej części wsi folwark, zwany „Stefanówką”, który jednak nie zachował się. Współcześnie na jego terenie wybudowano prywatną willę, ośrodek sportowy oraz w latach 1984 – 1986 punkt katechetyczny, który w 1995 r. przekształcono w kaplicę pw. MB Nieustającej Pomocy. Źródło: Przewodnik turystyczny „Gmina Zabierzów Jurajska Kraina”

Wieś licząca około 300 mieszkańców, niezwykle urokliwie położona wśród lasów na górującej nad okolicą wyniosłości (373 m n.p.m.) Garbu Tenczyńskiego. Od północy rozcina ją Wąwóz Kochanowski, zwany też Kleszczowskim, przez który poprowadzono drogą z Kochanowa (od drogi krajowej 79 do Burowa i Balic). Sołtys: Stanisław Tadeusz Krawczyk Z historii...

Kleszczów – źródłowo pojawia się po raz w 1366 r., jako własność Spytka, prawdopodobnie z rodu Toporów, być może jakiegoś protoplasty Aleksandrowskich (Leksandrowskich), do których niewątpliwie wieś nale-

współpraca

* * * Redaktor naczelny: Agnieszka Zawierta. Dyrektor wydawnictwa: Janusz Bukowczan. Redaguje zespół.

Wspólpraca: Hanna Czaja-Bogner, Lucyna Drelinkiewicz, Gabriela Kucharska, Wiesław Olek, Krzysztof Próchniewicz, Jerzy Smagała, Anna Treit, Tadeusz Treit.

Konto bankowe: BNP Paribas Bank Polska S.A. 97 1600 1039 0002 0037 9852 8001.

Projekty graficzne, skład i łamanie – Studio Grafiki i Reklamy „Rasterek”, 32-082 Bolechowice, ul. Winnica 38, tel. 12 285 33 80, 504 085 800, e-mail: biuro@rasterek.pl Druk - Poligraficzny Zakład Usługowy „DRUKMAR”, Zabierzów, ul. Rzemieślnicza 10, tel. 12 285-23-14.

Redakcja nie zwraca niezamówionych artykułów, a także zastrzega sobie prawo skracania artykułów i korespondencji oraz zaopatrywania ich własnymi tytułami. Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń i reklam.

18

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

Kącik motoryzacyjny

Koncentracja w statystykach We wcześniejszych artykułach pisałem o zasadach jazdy defensywnej i o wielu elementach mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego.

W tym miesiącu przypomnę o tym najważniejszym elemencie, a mianowicie o Naszej koncentracji podczas prowadzenia pojazdu w aspekcie statystycznym. Dane statystyczne są opracowane przez Główną Komendę Policji w 2020 roku. Skupię się na wypadkach drogowych gdzie są ranni i zabici. Pierwsza analiza statystyki jaką przeprowadzimy to ilość wypadków w zależności od miesiąca (foto). Na podstawie grafiki widzimy, że najbardziej niebezpiecznym miesiącem, gdzie dochodzi do poważnych wypadków nie są miesiące zimowe, ale paradoksalnie letnie. Jest to związane z tym, że pozornie lepsze warunki drogowe sprawiają, że kierowcy czując się pewniej za kierownicą mniej skupiają się na prowadzeniu pojazdu. W tych pozornie bezpieczniejszych miesiącach kierowcy przesuwają sobie granice bezpieczeństwa znacznie wyżej. Skutkiem tego jest większa średnia prędkość na drogach, większe podejmowane ryzyko, mniejsza koncentracja na prowadzeniu.

Sporo kierowców nie ma świadomości, że to w lecie jest największe prawdopodobieństwo poważnego wypadku, bo widząc na drogach wiele małych kolizji w zimie mylnie myśli ze to zima jest niebezpieczna. W zimie kierowcy wpadając w poślizg uderzają w krawężniki, w barierki i inne pojazdy, ale przy mniejszych prędkościach. To dlatego w zimie statystycznie cierpi najczęściej tylko pojazd, w a w lecie człowiek. Potwierdzeniem tego, że koncentracja ma największy wpływ na prawdopodobieństwo powstawania poważnych wypadków jest kolejna analiza statystyki opisującej ilość wystąpienia wypadków ze względu na miejsce - odcinek prostej drogi, zakręt/łuk, skrzyżowanie. W 2020 roku najwięcej poważnych wypadków było na prostych odcinkach drogi (18 271), dwa razy mniej na skrzyżowaniu (9745) i cztery razy mniej na zakręcie (3986). To jednoznacznie pokazuje, że tam gdzie kierowca analizuje sytuacje np. na skrzyżowaniu, gdzie odczuwa siłę odśrodkową i skupia się na torze jazdy (zakręt) jest bezpieczniej niż w miejscach, gdzie kierowca myśli że jest łatwo i bezpiecznie (prosty odcinek drogi). Na koniec parę słów o zmęczeniu, które ma bardzo duży wpływ na koncentracje. Tutaj warto sięgnąć po statystykę opisującą, w których dniach jest najbardziej niebezpiecznie. Nie będzie zaskoczeniem, że piątek po godzinie 17.30 (16,7%) jest dniem, gdzie jest największe prawdopodobieństwo powstawania poważnego wypadku. Wynika to z zmęczenia po całym tygodniu pracy, z pośpiechu oraz tzw. weekendowym rozluźnieniu. Dla porównania dniem tygodnia na drugim biegunie z wyłączeniem weekendu, jest wtorek (14%).

Tam gdzie pozornie jest bezpieczniej i łatwiej koncentracja kierowców spada czego skutkiem jest statystycznie wysokie ryzyko powstawania wypadków. Starajmy się zawsze koncentrować na jeździe niezależnie od warunków i miejsca na drodze.

Jerzy Smagała Instruktor nauki jazdy w szkole www.Autofart.v1.pl, Instruktor techniki jazdy, Rajdowy Mistrz Pucharu Peugeota, vice Mistrz Polski w klasie HR4 www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

19

Międzynarodowo w Brzoskwini i w Rząsce W lutym 2020 roku uczniowie szkół z Brzoskwini i Rząski spotkali się z dwoma uczennicami z Włoch, które przebywały w Polsce na rocznej wymianie w ramach programu AFS. Vittoria i Celeste przygotowały prezentacje o swojej ojczyźnie, a następnie podzieliły się licznymi ciekawostkami. Nie obyło się bez nauki podstawowych słów i gestów, z których słyną żywiołowi Włosi.

Po prawie dwuletniej przerwie wywołanej pandemią, do szkół w Brzoskwini i Rząsce zawitali kolejni uczniowie, również przebywający w Polsce w ramach programu AFS. Tak jak pisałam w marcowym numerze Gońca Zabierzowskiego (3/2020), AFS jest międzynarodową organizacją dedykowaną rozpowszechnianiu edukacji międzykulturowej, a jej motto: „uczmy się żyć razem” odpowiada na najważniejsze wyzwania współczesnego świata. Na stronie internetowej możemy również przeczytać, że działania AFS opierają się na ich podstawowych wartościach: godności, szacunku dla różnic, harmonii, wrażliwości i tolerancji. AFS stara się umacniać wiarę w godność i wartość każdego człowieka bez względu na pochodzenie społeczne czy kulturowe. Zachęca do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, bez względu na rasę, płeć, język, religię lub status społeczny. Uczestnik programu spędza rok, semestr lub trymestr za granicą. Mieszka w rodzinie goszczącej i obowiązkowo uczęszcza do szkoły, ucząc się, w pierwszej kolejności języka danego kraju. Nie jest to jednak obóz językowy, czy wyjazd turystyczny. Program daje przede wszystkim możliwość zanurzenia się w obcej kulturze, zdobycia umiejętności radzenia sobie w zaskakujących sytuacjach oraz zawarcia przyjaźni z ludźmi z całego świata. Jakkolwiek organizacja zapewnia rodzinę goszczącą oraz szkołę, to jednak czas wolny pozostaje w gestii samych uczestników programu; czy spotkają nowych przyjaciół, czy nabędą nowe umiejętności - to w dużym stopniu zależy od nich samych. Natomiast goszczenie ucznia z innego kraju też może być wspaniałym przeżyciem.

Jest szansą na poznanie nowej kultury oraz podzieleniem się naszymi własnymi tradycjami i stylem życia. W tę podróż można też wyruszyć, zostając wolontariuszem w AFS-ie. Nie zabraknie wtedy kontaktów z ludźmi z całego świata, nowych przyjaźni, ale także profesjonalnych szkoleń, na których zdobywa się wiedzę z zakresu edukacji międzykulturowej. To ona pozwala zrozumieć i wierzyć, że właśnie dzięki różnicom, świat jest silniejszy i bardziej interesujący (więcej na stronie https://poland.afs.org/ ).

Tym razem oprócz Włoszki Chiary odwiedzili nas Cristobal z Chile, Chenseng i Choy Lai z Chin oraz dwie dziewczyny z Tajlandii – Pattarada i Pacharamon.

Wszyscy oni przyjechali do Krakowa z różnych miejscowości w Polsce, gdzie mieszkali i uczyli się przez ostatnie 9 miesięcy. Ogólny podziw wzbudził fakt, że niektórzy z nich nieźle opanowali naszą mowę, która przecież nie należy do najłatwiejszych. Jednak językiem, który umożliwił nam wszechstronną komunikację był angielski. To on jest platformą, dzięki której niewinna prośba o szklankę wody może być spełniona bez używania języka migowego.

By dobitniej uzmysłowić to uczniom zgromadzonym na spotkaniach, nasi goście zostali poproszeni o porozmawianie ze sobą w swoich ojczystych językach: chińskim i tajskim. Nie muszę dodawać, że dialogi te były dla nas kompletnie niezrozumiałe. Nie mieliśmy pojęcia o czym rozmawiają ci młodzi ludzie; wyłapywaliśmy pojedyncze, nic nie mówiące nam dźwięki i z każdą chwilą uzmysławialiśmy sobie, że gdyby nie język Szekspira, skazani bylibyśmy na niekończąca się grę w kalambury. Tymczasem dzięki powszechnej znajomości języka angielskiego, otworzył się przed nami różnorodny, piękny świat krajów azjatyckich.

Oglądaliśmy zdjęcia potraw, strojów, roślin, krajobrazów mieniących się wszystkimi barwami, poznawaliśmy miejsca, gdzie mieszkają Ci młodzi ludzie, jak wyglądają ich szkoły i szkolne mundurki (dziewczynki mogą nosić tylko spódnice), jakie obchodzą święta i jak spędzają czas wolny.

W lekki szok wprowadził nas Chenseng, (nazywany Czarkiem), który na niewinne pytanie, ile czasu spędza czasu w szkole odpowiedział, że od poniedziałku do piątku jest w niej od 7:45 do 22:00, a w sobotę do 18:00! Po szkolnym obiedzie ma przerwę (około 50 minut) na drzemkę – więc kładzie ręce na ławce na których składa głowę i próbuje nabrać sił na kolejne godziny nauki. Dlatego też na jednym ze slajdów napisał, że będzie mu bardzo brakowało wolnych popołudni. Jego koleżanka Choy z Hong Kongu wspomniała między innymi o chińskim nowym roku (obecnie mamy rok tygrysa), a następnie każdy z nas mógł sprawdzić jakie zwierzę towarzyszyło naszym narodzinom. Dziewczyny z Tajlandii nauczyły nas tradycyjnego gestu, który towarzyszy słowom podziękowania – są to złożone dłonie jak do modlitwy ułożone na wysokości twarzy i lekki ukłon. Dzięki ich prezentacji dowiedzieliśmy się jak ważne w ich kraju są kolory ubrań – niektóre z nich w danym dniu przynoszą szczęście, inne pecha. Niecodzienny zwyczaj towarzyszy obchodom Nowego Roku – jest to tzw Songkran. Zgodnie z tradycją święto to związane jest ze spotkaniami rodzinnymi oraz zwyczajem obmywania posągów Buddy. Woda ma bardzo bogate znaczenie w tajskiej kulturze – głównie symbolizuje oczyszczenie. Zgodnie z tajskimi wierzeniami, ma ona moc zmywania złego losu i przynosi oblanej osobie szczęście. Obecnie Tajowie świętują nadejście Nowego Roku bardzo żywiołowo - na tajskich ulicach panuje istne wodne szaleństwo, gdyż zamieniają się one w pola bitwy, a woda leje się z węży, wiader i wodnych pistoletów. Bardzo ciekawą prezentację miała Chiara z Włoch. Postanowiła zestawić różnice, które dostrzegła między swoją ojczyzną a Polską. Na jednym z pierwszych slajdów pokazała śniadania - nasze i włoskie, które składa się najczęściej z filiżanki kawy oraz herbatnika. Zaś w sklepach regały, wypełnione po brzegi różnorodnymi ciastkami, nie są bynajmniej zaliczane do działu słodyczy, a do asortymentu śniadaniowego. Na święta Wielkanocne jej rodzina z Włoch przysłała polskiej rodzinie, u której mieszkała Chiara, tradycyjne wielkie czekoladowe jajka. Dowiedzieliśmy się również, że we włoskiej szkole lekcje trwają krócej, a zajęcia z wychowania fizycznego nie są dzielone – dziewczynki i chłopcy ćwiczą razem. Zaś nauczyciele do uczniów zwracają się po nazwisku. Chiara przyznała, że zazdrości nam środków komunikacji miejskiej, gdyż na Sycylii, skąd pochodzi, są one bardzo zawodne. Cristobal z Chile krótko powiedział o różnicach jakie się tworzą w języku hiszpańskim. używanym w Ameryce Południowej i w Europie. Wszyscy cudzoziemcy zgodnie przyznali, że bardzo posmakowały im pierogi, bigos i szarlotka. Gdy padło pytanie o ulubione polskie słowa wymienili: dobrze, naprawdę, dziękujemy i szerszeń. Podsumowując, najważniejszym aspektem takich akcji jest przełamanie się naszych uczniów i „zagadanie” po angielsku. Z roku na rok coraz więcej z nich podchodzi do naszych gości, by zaprosić ich do wspólnych zdjęć i wymienić się adresami lub kontami na portalach społecznościowych. Takie wizyty pozwalają nie tylko na poznanie innych kultur od podszewki, lecz również, miejmy nadzieję, wzmacniają motywację do nauki języków obcych. To ich znajomość daje poczucie wolności oraz nieograniczone możliwości poznawcze. To dzięki takim spotkaniom świat staje się jeszcze bliższy i przyjaźniejszy. tekst i zdjęcia Katarzyna Puchalska-Miętus, nauczycielka j. angielskiego i wolontariuszka AFS

20

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

„Z rzeczywistości rodzi się najdziwniejsza baśń” (H. Ch. Andersen) Jednym z zadań szkoły jest zachęcanie młodych ludzi do rozwijania swoich uzdolnień poprzez udział w różnych formach poszerzania wiedzy i rozwijania umiejętności. Wielu uczniów ma okazję zaprezentować w ten sposób swoją wrażliwość, wyobraźnię, spostrzegawczość, dojrzałość intelektualną i warsztat pisarski. Jedna z uczennic Szkoły Podstawowej w Kobylanach, Justyna Calik, wzięła udział w XVII Małopolskim Konkursie Literackim i Plastycznym „Niezwykłe historie zwykłych przedmiotów”.

Organizatorem konkursu była Szkoła Podstawowa nr 101 im. Hansa Christiana Andersena w Krakowie oraz Konsulat Królestwa Danii. Zadaniem uczestników konkursu było przygotowanie opowiadania o ukrytym życiu dowolnego przedmiotu. Justyna Calik napisała piękną historię pozytywki z baletnicą. Wykazała się przy tym wyobraźnią, wrażliwością na słowo, pomysłowością i kreatywnością.

Oto krótki fragment jej pracy: Piękna porcelanowa baletnica stała samotnie na witrynie sklepowej.

Smutnie spoglądała na szybko przechodzących ulicą mieszkańców Krakowa.

Rzadko ktoś się zatrzymywał, by choć przez chwilę na nią popatrzeć. Czasem tylko przybiegała mała dziewczynka, stawała przed wielką szybą i przyglądała się z zaciekawieniem. Mruczała coś cichutko i delikatnie się uśmiechała.

Panienka była śliczna, drobniutka, malutka. Spod słomkowego kapelusza zwisały dwa czarne warkoczyki, które wyglądały jak mysie ogonki, do których ktoś przywiązał wielkie, białe kokardy. Miała maże osiem, no najwyżej dziesięć lat. Widać było, że jej zielone oczy błyszczą coraz mocniej na widok porcelanowej baletnicy.

Pewnego dnia do sklepu wszedł starszy, troszkę przygarbiony pan. Popatrzył na figurkę z chińskiej porcelany i rzekł do sprzedawcy: - Bardzo proszę zapakować mi tę pozytywkę, tylko w taki kolorowy papier, bo to będzie prezent dla młodej panienki.

Sprzedawca z wielką delikatnością zdjął przedmiot z wystawy, otulił w miękką bibułkę i włożył do kartonowego pudełeczka w błękitne kwiatuszki.

Klient uśmiechnął się na widok uroczego pakuneczku, zapłacił, podziękował i pewnym krokiem wyszedł ze sklepu.

Dziś znów, swym zwyczajem, przed witryną zatrzymała się dziewczyna.

Stanęła, spojrzała na wystawę i w jej błyszczących oczach pojawiły się łzy, a czerwone jak maliny usta wygięły się ze smutku w podkówkę.

- Nie ma, ktoś ją kupił... – wymamrotała niewyraźnie i otarła z policzka wielką jak groch łzę.

- Zosiu, Zosiu chodź szybciutko! – zawołała mama. – Tato wrócił, dziś są twoje imieniny i ma dla ciebie piękny prezent.

- Nic mnie dziś nie ucieszy – pomyślała dziewczynka. – Moja baletnica odeszła, już jej więcej nie zobaczę. Smutna podążyła za mamą w stronę domu.

Kiedy dotarły na miejsce, zdjęła płaszczyk, buciki i czerwony berecik i pobiegła przywitać się z tatą.

- Dzień dobry tatusiu, jak Ci minął dzień? - ukłoniła się grzecznie.

- Słoneczko nasze, życzymy Ci dużo, dożo zdróweczka, abyś zawsze była radosna- Tata ucałował córkę w czoło i wręczył jej pudełeczko.

Patronat prasowy

Zosia niepewnie podniosła wieczko pudełka i zajrzała do środka.

- Ostrożnie kochanie, to bardzo delikatna i krucha rzecz – powiedziała z troską mama. Solenizantka nieśmiała wyciągnęła zawiniątko i aż oniemiała z zachwytu.

- To baletnica! Piękna baletnica! - krzyczała radośnie. – A ja myślałam.... Jest moja, moja! Naprawdę moja! Tylko moja! Mamusiu, tatusiu dziękuję wam bardzo, tyle czasu o niej marzyłam.

Zosia z radości skakała i ściskała raz mamę raz tatę.

- No już dobrze, dobrze – powiedział tato. – Biegnij do swojego pokoju nacieszyć się swoim prezentem.

Usiadła na łóżku i z czułością zaczęła przemawiać do figurki, a jej oczy nadal błyszczały z radości i podniecenia.

- Jesteś taka piękna. Kiedy tylko miałam wolną chwilę, szłam cię podziwiać.

Wyglądasz jak księżniczka. Masz taką alabastrową cerę i złote włosy spięte w elegancki koczek. Twoja sukienka jest śliczna, ma tyle falbanek, a te błękitne kwiatuszki....... Przepiękna.

Tancereczce z radości szybciej biło małe, porcelanowe serduszko. Już od dawna pragnęła zamieszkać w domu dziewczynki z wielkimi, białymi kokardami.

Wreszcie dziewczynka postawiła swój prezent na stoliku i rzekła: - A teraz nakręcę sprężynkę w pozytywce i zobaczę, czy potrafisz tańczyć.

I w pokoju rozbrzmiała muzyka, a baletnica zaczęła tańczyć tak jak tylko najpiękniej potrafiła. Wspięła się na paluszki wysoko, jak najwyżej, smukłe rączki unosiła do góry i szybciutko, przebierając długimi nóżkami, kręciła się w kółeczko. Wirowała tak lekko, że Zosi wydawało się, iż tancerka unosi się w powietrzu.

Dziewczynka poprzesuwała bibeloty na półce, położyła małą koronkową serwetkę i postawiła na niej pozytywkę.

- To będzie twoje miejsce – rzekła czule.

Praca Justyny zdobyła wyróżnienie, a co warte podkreślenia, była jedną z 850 nadesłanych na konkurs. Gratulujemy!

Monika Górniak

* * *

„Gońca Zabierzowskiego” Przypominamy organizatorom imprez na terenie Gminy Zabierzów, iż redakcja Gońca Zabierzowskiego obejmuje swoim patronatem wszystkie imprezy, których organizatorzy o to poproszą w dowolnej formie (telefonicznej, mailowej, pisemnej) z kilkudniowym wyprzedzeniem.

Objęcie naszym patronatem oznacza umieszczenie relacji prasowo-zdjęciowej z imprezy w kolejnym numerze naszej gazety.

Uprzejmie prosimy organizatorów imprez, którzy zechcą z nami współpracować o umieszczenie na ewentualnie wykonywanych plakatach imprezy naszego logo oraz wywieszenie dostarczonego przez nas banera gazety w miejscu imprezy.

Zapraszamy do współpracy podczas imprez organizowanych w 2022 roku. www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

21

Orlęta Rudawa – awans do V Ligi LKS Orlęta Rudawa jest jednym z najstarszych wiejskich klubów sportowych w kraju. Jego początki sięgają roku 1938, a więc czasów poprzedzających drugą wojnę światową. Już wtedy istniało pełnowymiarowe boisko z profesjonalnymi bramkami, co było niespotykanym zjawiskiem w przedwojennej Polsce. Najstarsi mieszkańcy twierdzą, że grali na nim bardzo dobrze zapowiadający się zawodnicy, których sława przepadła wraz z wybuchem wojny. Obecny stadion powstał w roku 1957. Klub jako organizacyjna jednostka sportowa istnieje od roku 1945, a jego pierwszym prezesem został Marian Gleń. Szczepan Przepiórka uważany jest za ikonę Orląt ze względu na swój 30 letni staż jako prezes, który wybudował obecny stadion. Od 2020 roku funkcję prezesa obejmuje Krzysztof Głogowski, dzięki któremu klub pozyskał wielu nowych sponsorów i zawodników oraz który ma na swoim koncie największy awans drużyny Seniorów w historii Orląt.

Wiele znanych nazwisk zostało powiązanych z klubem. Są to chociażby członkowie rodziny Wiśniewskich, ale również Adam Nawałka senior (ojciec byłego trenera reprezentacji Polski Adama Nawałki) czy były piłkarz Pogoni Lwów Stanisław Puchniarz.

Obecnie klub posiada dwie drużyny Seniorów. Drużynę I trenowaną przez Piotra Chlipałę oraz drużynę II trenowaną przez Zbigniewa Wietechę. A także zespoły Żaków, Orlików i Skrzatów. Nasi młodsi zawodnicy biorą udział w wielu prestiżowych turniejach, mierząc się z najlepszymi zespołami (Wisła Kraków, Śląsk Wrocław, Cracovia) i osiągają bardzo dobre wyniki. Orliki prowadzone przez trenera Mateusza Mirka zdobyły ostatnio puchar Marszałka Województwa Małopolskiego w turnieju Kryspinów Cup, nie ponosząc ani jednej porażki. Żaki, trenujące pod opieką Piotra Deryniowskiego, wykazują się talentem i doskonałymi umiejętnościami w lidze Deichmanna.

Pierwsza drużyna Seniorów po kilku sezonach grania w A klasie awansowała do ligi okręgowej w 2020 roku. Był to ciężki sezon dla naszej drużyny, ale pomimo trudności udało nam się utrzymać, do czego z pewnością przyczyniło się pozyskanie przez ten czas nowych zawodników, którzy wzmocnili zespół, a tym samym zmiana atmosfery w drużynie i całym klubie. Po niespełna dwóch sezonach grania w okręgówce, a dokładnie 11 czerwca tego roku zdobyliśmy awans do V ligi, pokonując AP Kmita Zabierzów 3-2 i tym samym osiągając największy sukces w historii LKS Orlęta Rudawa. Sam mecz był bardzo emocjonującym wydarzeniem, co przyznali najstarsi kibice, twierdząc, że nie widzieli podobnie poruszającego wydarzenia od dekad. Nasi Kibice okazali drużynie ogromne wsparcie, za co jesteśmy im bardzo wdzięczni. Warto dodać, że aż do teraz nigdy nie zdarzyło się klubowi być w najwyższej klasie rozgrywkowej w Gminie Zabierzów, co w następnym sezonie stanie się to faktem.

Naszym priorytetem jest szkolenie dzieci i młodzieży już od 4 roku życia, a także zapewnienie zawodnikom dogodnych warunków rozwijania i udoskonalania swoich umiejętności. Chcemy także, aby mecze rozgrywane w V lidze były transmitowane na żywo na kanale YouTube. Kolejnym celem jest budowa dodatkowego boiska treningowego (od strony rzeki), ze względu na coraz większą ilość zawodników. W tym momencie grupy młodzieżowych liczą między 75-82 piłkarzy co stale się zmienia, dlatego budowa nowego boiska jest niezbędnym przedsięwzięciem.

Podziękowania na koniec dla: Pani Wójt Elżbiety Burtan, sponsorom, a w szczególności P. Tomaszowi Michalskiemu, sympatykom, Członkom Zarządu, Sołtysowi P. Marcinowi Cieślakowi oraz wszystkim, którym dobro i rozwój klubu leżą na sercu. Jesteśmy Państwu bardzo wdzięczni za wsparcie jakiego udzielacie naszemu klubowi, gdyż bez niego sukcesy jakie osiągamy nie byłyby możliwe.

Krzysztof Głogowski, Prezes LKS Orlęta Rudawa

22

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

23

24

www.gonieczabierzowski.pl – internetowa wersja naszej gazety. Reklamodawco – Twoje reklamy także tam są!

* * *

Partnerem kampanii jest firma GLP Logistics Centre