3 maandelijks magazine - 2021 #16 www.gezoarde.be
Michel Van den Brande
“GEZONDHEID IS DE GROOTSTE RIJKDOM DIE JE KAN HEBBEN.”
#16
Nee
advertentiepagina Ik ontwerp geen logo’s, ik tover ze uit mijn gat!
Sarcasme* werd gebruikt bij het ontwerp van deze communicatie * Sarcasme is de enige dienst die wij u GRATIS bieden. Dit telt niet voor ons grafisch ontwerp en communicatie
INTRO | 3
WHAT'S IN A NAME? Tekst Kim Speleman g Fotografie Luc De Herdt Mevrouw Kim Speleman? Zo'n tien jaar geleden zat ik in de wachtzaal van het ziekenhuis, afdeling radiologie. Ik moest een scan laten nemen van mijn voet. Deze had het onderspit moeten delven toen hij ervoor koos om tegen een betonnen paal te trappen in plaats van tegen een voetbal. Na mijn aanmelding bij het loket mocht ik plaatsnemen tussen de andere wachtenden. In een, toen nog, te kleine wachtzaal zaten, schouder aan schouder (toen was van een anderhalvemeter nog geen sprake), tal van mensen vol spanning te wachten tot hun naam afgeroepen werd. Na een twintigtal minuten kwam uiteindelijk een verpleegkundige, gewapend met mijn dossier onder de arm, de wachtzaal binnen. Vol overtuiging riep ze: "mevrouw Speleman!?" Je moet weten dat ik 1.90 meter groot ben en mijn weegschaal drie cijfers toont, dus ik stond met een glimlach op. "Dat ben ik", antwoordde ik vriendelijk met mijn diepe, zware stem. Vol ongeloof en met schaamrood op de wangen reageerde de juffrouw: "Sorry ... meneer, u mag mij volgen." De dame kon er niets aan doen. Misschien hadden mijn ouders gewoon geen inspiratie bij het kiezen van mijn voornaam of was het gewoon in de mode eind jaren zeventig ... Moraal van het verhaal? 'Anders' zijn heeft ook zijn voordelen ... Zo wimpelde ik reeds talloze gemotiveerde tele verkopers af met de mededeling dat mevrouw weer niet in haar kot is. En als ik de rekeningen van mijn energieleverancier, die mij al decennialang met mevrouw aanspreekt, niet zou moeten betalen ... Ik zou een gelukkige (en rijke) vrouw man zijn.
www.gezoarde.be |
4 | IN BEELD
’s
Winters lijkt dit bord eerder nutteloos, want je moet al redelijk ver heen zijn om, terwijl het vriest, in de Moervaart te gaan zwemmen. ’s Zomers wordt dit bord traditiegetrouw zorgvuldig genegeerd en plonst half jong Eksaarde vrolijk in het water. Hoe het ook zij, het met opzet of per ongeluk omverrijden of uittrekken is ook wat overbodig. Tekst Kwinten Van Campenhout Fotografie Luc De Herdt
| www.gezoarde.be
IN BEELD | 5
www.gezoarde.be |
6 | BEKEND
"BIJ MIJN BROER GA IK ALTIJD MET HONGER VAN TAFEL." Michel Van den Brande
| www.gezoarde.be
BEKEND | 7
MICHEL VAN DEN BRANDE D
ankzij het Tv-programma ‘The Sky is the Limit’, leerde heel Vlaanderen Michel Van den Brande kennen. De flamboyante stelling bouwer en eigenaar van Kontrimo NV groeide meteen uit tot één van de favoriete deelnemers. Michel is een open boek en neemt vooral nooit een blad voor de mond, dat mag wel duidelijk zijn. Wij gingen hem een bezoekje brengen op zijn kantoor in Temse.
Tekst Brent De Borger g Fotografie Peter De Wolf ook dat ik eens tot bij hem in Eksaarde ga. Meestal om samen iets te eten, maar dat is dikwijls maar flauw hoor. Ik ga altijd met honger van tafel. Schrijf dat maar op hé, dan kan hij dat langs deze weg ook eens lezen dat hij wat meer moet maken voor mij (knipoogt). Onlangs vroeg hij om vol-au-vent te komen eten, maar dat was nog niet genoeg om in mijn holle tand te steken. Dat is mijn broer hé. Daarom komt hij liever naar hier, hier is altijd genoeg (lacht).”
In Gezôarde zullen de mensen jou vooral kennen als de broer van Noël, zien jullie elkaar nog veel? Lijken jullie eigenlijk op elkaar op vlak van “Ah kijk, Noël is hier toevallig vanmiddag nog ge- karakter? weest. Dat doet hij regelmatig, dan komt hij op bezoek en eten we samen iets. Maar het gebeurt zeker
“Nee, hij is helemaal het tegenovergestelde van mij. Noël is nogal een zuinige jongen.
www.gezoarde.be |
8 | BEKEND
Hij is bijvoorbeeld ook totaal geen autofreak zoals ik. Hij rijdt met een autootje van twintig jaar oud. Mijn broer is wel heel erg sociaal, dat hebben we gemeen. Hij komt veel buiten en hij zit ook bij een trappistenclub bij de paters van Nostergaudium. Die bende zie ik soms ook eens, altijd plezant. Noël komt ook regelmatig eens slapen bij mij aan de zee. Ik moet zeggen, we komen eigenlijk wel echt heel goed overeen hoor, dat is fijn.”
KONTRIMO Met Kontrimo NV sta je aan het hoofd van een wel heel succesvol bedrijf, hoe is dat tot stand gekomen?
“Daarvoor keer ik even terug naar het prille begin. Door de situatie bij ons thuis ben ik maar tot mijn twaalf jaar naar school kunnen gaan. Daardoor was ik op jonge leeftijd al heel zelfstandig. Op mijn veertiende ging ik mee met ons vader op de baan en op mijn twintigste zat ik al in de stellingbouw. Ik ben begonnen op de BASF en heb uiteindelijk mijzelf opgewerkt. In 1998 heb ik dan Kontrimo overgenomen, samen met mijn goede kameraad Mark. Uiteindelijk werd die het beu en vroeg hij om hem uit te betalen. Vanaf dat moment was ik dus alleen eigenaar van het bedrijf hier.”
Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
“Mijn werkdag die begint heel vroeg. Rond 5.00 à 5.30 uur kom ik toe op het bureau. Dan zie ik iedereen passeren via ons tracking systeem en geef ik de eerste instructies al mee nog voor ze moeten vertrekken, allemaal afhankelijk van het weerbericht die
| www.gezoarde.be
dag. Daarna ga ik op bezoek op de werven, eens gaan kijken bij onze mannen en vooral zien of ze altijd veilig werken. Tussendoor neem ik dan samen met de boekhouder de lonen door en kijk ik welke investeringen ik kan maken die dag. Tegen 18.00 à 18.30 uur proberen we de dag af te sluiten en rijd ik naar huis.”
“Ik zou graag in de politiek stappen, ik ben al gaan klappen met Jean-Marie Dedecker.” Dat zijn toch wel lange dagen, niet?
“Een twaalf uurtjes per dag, dat valt nog mee. Vroeger was het nog meer en vooral allemaal veel gejaagder, maar tegenwoordig is het meer delegeren dat ik doe. Ik heb me laten omringen door goede mensen en dat is toch wel een stuk aangenamer werken. Als je iets wil bereiken, moet je nu eenmaal veel werken. Het zijn meestal díé mannen, die zes uurtjes per dag werken, die mij naroepen. Of nog beter, mij via Facebook berichten sturen. Dan kan ik het niet
laten om te reageren: “Seg maat, kende gij mij feitelijk wel?” Want zo tegen de schenen gaan schoppen, daar kan ik echt niet tegen en dan ga ik in dialoog. Pas op, daarna verwijderen ze bijna altijd hun berichten ofwel worden het zelfs nog mijn beste vrienden.”
Welke invloed heef t de coronacrisis op het bedrijf gehad?
“Dat was enorm. De bouw hebben ze vorig jaar in maart al meteen stilgelegd. Het probleem is dat er veel buitenlanders in onze sector werken. Die vertrokken terug naar hun land, logisch, want ze konden hier toch niets verdienen. Het volgende probleem was dat ze dan niet meer binnen mochten, toen ze terug mochten beginnen werken. Veel werven zijn gesloten gebleven en anderen uitgesteld, zeker bij ons aan de zee. In de politiek klinkt er dat we dat wel zullen inhalen, maar dat is niet zo hoor.”
POLITIEKE AMBITIES Naast de bouw, heef t ook de horeca enorm te leiden onder de crisis. Ook dat heef t jou duidelijk gepakt?
“Ja, dat vind ik echt verschrikkelijk. Dat wij zelfs geen pintje meer kunnen gaan drinken en dat er daarom zoveel zaken gewoon failliet zullen gaan. Ongelofelijk. Ik heb ondertussen zelf ook een café in Blankenberge gekocht: 'Pand 18', met een groot terras. Dat was een hele historie, maar om een lang verhaal kort te maken: De eigenaars werden failliet verklaard, ik heb het café overgenomen en de eigenaars terug aangenomen. Twee mensen van 64 en 67 jaar. Ze hadden hen alles afgepakt,
RESTAURANT TRIPHON
Paasweekend Afhalen op vrijdag 02/04 van 17 u. tot 18 u., zaterdag 03/04 van 11 u. tot 13 u. - 17 u. tot 18 u. en zondag 04/04 van 11 u. tot 13 u. Reserveren kan tot 28/03. - gebaseerd is op een niet heropening met pasen -
Menu
€52 Amuse / steak tartaar / parmezaan / kwartelei
p.p.
Asperges / lamsoor / kreeft / Maltaisesaus / lemoencress Varkenshaas “Duroc de Batallé” / gegrilde Nicolas-aardappel / groene asperge / spinazie / beukenzwam / daslook Aardbeienbavarois / framboos / venkel / groene appel
Quiche Lorraine / Ganda ham & meloen / ½ ribbetjes met frietjes / Kindermenu
€28
gevuld paaseitje
p.p.
!
À la carte mogelijk. Meer info beschikbaar via mail.
Eksaardsedam 15 - 9180 Moerbeke-waas - T. 09 346 77 92 - willemsvanessa@skynet.be
10 | BEKEND
dat kon ik niet aanzien. Nu is het wachten tot we mogen openen."
Om de horeca te steunen bracht je ook een single uit: '2 glazen bier'.
“Dat is eigenlijk een beetje ludiek tot stand gekomen en vooral een reactie op de politiek. Daar klonk het dat de cafés alles wel zouden inhalen, maar natuurlijk is dat niet het geval. Om de horeca te redden, dachten we: in plaats van één pintje, laat ons dan allemaal direct twee pinten per keer bestellen. We hebben al een paar keer opgetreden, maar niks groot natuurlijk. Ik heb ooit nog eens zo een plaatje gemaakt en dan kreeg ik 500 euro voor een liedje te zingen, dat is rap verdiend, maar dat heb ik altijd afgestaan aan het goede doel, dat vind ik maar normaal. Het is vooral voor de ambiance dat ik zing.”
Heb je nog bepaalde dromen of doelen in het leven?
“Vooral genieten van het leven. Veel mooie reizen maken bijvoorbeeld. Ook nog eens een exclusieve auto kopen en samen met Sofie een huis bouwen. Een mens moet altijd blijven dromen, waarom niet? Daarnaast heb ik ook het doel om in de politiek te stappen. Als ik zie dat Pfizer hier 10 km verder zit en toch slagen ze er niet om te beginnen vaccineren omdat ze met 27 Europese landen over de prijs aan
| www.gezoarde.be
het mangelen zijn ... dan begint mijn bloed te koken. Ik wou dat ik daar iets aan kon doen en het is in de politiek dat zo’n zaken beslist worden.”
Michel Van den Brande in de politiek, dat gaat vonken geven?
“Kijk, ik moet er nog eens goed over nadenken, maar ik ben wel al eens gaan praten met Jean-Marie Dedecker. Dat is ook een man die geen blad voor de mond neemt en zegt waar het op staat. Ze verkiezen hier in België ministers die amper of zelfs geen stemmen gehaald hebben en andere krijgen zomaar postjes in het Europees parlement toegewezen met een bijbehorend loonbriefje van 16.000 euro per maand. Als dat zo zit ga ik in de politiek zelfs nog meer verdienen dan in de stellingbouw.”
THE SKY IS THE LIMIT Je liet onlangs bij 'Gert Late Night' weten dat je relatie op de klippen gelopen is, heb je ondertussen opnieuw de liefde gevonden?
“Oh ja, ik ben terug samen met Sofie hoor. Ze kan me niet missen, denk ik. Soms botst het eens tussen ons en dan is het eventjes gedaan. Ik ga eerlijk zijn. Ik ben geen schone jongen, maar als je zo een beetje bekend bent, dan liggen de vrouwen aan uw voeten
BEKEND | 11
hoor. En soms speel ik dat spelletje eens mee, door een beetje te sms’en enzo. Sofie had dat ontdekt en dat was de reden van onze breuk, maar ik heb haar nooit bedrogen hoor, dat niet! Daarbij het zou niet lukken ook. Ik ben zestig jaar, ik kan nog wel wat show verkopen, maar daar blijft het ook bij hoor, als je mij begrijpt (knipoogt). '50 tinten grijs', dat slaat bij mij op mijn haar.”
“'50 tinten grijs', dat slaat bij mij op mijn haar.”
Was je meteen te vinden voor het idee?
“Nee nee, integendeel zelfs. Dat leek niks voor mij. Maar Peter Boeckx vroeg of hij toch eens mocht langskomen op mijn bureau om een praatje te slaan. Dat was natuurlijk geen probleem voor mij. In dat gesprek heeft hij mij kunnen overhalen en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik vond dat eigenlijk zelfs heel tof om te doen. Ik kreeg ruimte om mijn eigen ding te kunnen doen en alles werd gefilmd en in beeld gebracht zoals ik echt ben.”
Komt er nog een volgende seizoen van de reeks en zo ja, mét Michel Van den Brande?
“Jawel, er komt een nieuw seizoen ter ere van het vijfjarig bestaan. Met onder andere Marie-Anne De Nil, die ik destijds zelf nog heb aangebracht. Willy Naessens en Marie-Jeanne, Harry en Olga (kijkt bedenkelijk) en Danielle en Thomas. Ikzelf zal ook terug van de partij zijn, maar ik heb toch wel eventjes getwijfeld hoor.”
Waarover twijfelde je? Het grote publiek kent jou door het tv-programma 'The Sky is the Limit', hoe zijn ze bij jou terechtgekomen?
“Heel simpel eigenlijk. Plots kreeg ik een telefoontje van programma maker Peter Boeckx. Hij vroeg of ik wou meedoen in het tweede seizoen. Ik kwam daarvoor al wel eens in de media en ik was ook erg actief op Facebook. Aangezien ik een nogal opvallend figuur ben, moeten ze me er daarom hebben uitgepikt, denk ik.”
“Ik heb niet echt iets meer te vertellen. Ze kunnen toch moeilijk weer alle dagen hier op mijn bureau komen filmen? En mijn appartement aan de zee kennen de mensen ook al hoor. Maar Peter Boeckx gaf mij dan de raad om alles op te schrijven wat ik nog ging doen en zo kwam ik aan vrij veel zaken. Zoals de overname van het café in Blankenberge, waar ik eerder al over sprak. Ik heb ook een groot herenhuis gekocht. Verder heb ik ook wat investeringen gedaan en zelfs een nieuwe HarleyDavidson gekocht. Dat zijn ze al
allemaal komen filmen en ze zijn nog bezig momenteel.”
FLORIS Peter Boeckx heef t met 'Don't Worry Be Happy' nog een succesprogramma. Eén van de nieuwe deelnemers is de opvallende figuur Floris. Dat is dankzij jou?
“Voor de coronacrisis ging ik alle dagen ontbijten bij 'Winny's' op de Houtbriel hier in Sint-Niklaas, samen met nog een paar mensen. Op een dag passeert Floris daar met zijn hond. ‘Dag meneer’, zegt hij. ‘Jullie zien er mij een toffe bende uit, mag ik mij er eens bijzetten?’ Zo hebben wij de Floris dus heel toevallig leren kennen. Ondertussen was Peter Boeckx ook een vriend geworden. Ik wist dat hij bezig was met dat programma, dus ik heb die twee dan samengebracht en van het één kwam het ander."
Tot slot, heb je nog een goede raad voor onze lezers?
“Zeker! De rijkste mens op het kerkhof, die heeft niet van het leven genoten. Daarmee bedoel ik dat je nu van het leven moet genieten en profiteren van je gezondheid. Sinds enkele jaren ga ik zelf ook regelmatig naar een kliniek in Sluis, waar ze mij van kop tot teen scannen. Dat is iets waar ik veel belang aan hecht. Daarnaast doe ik in Dendermonde ook aan accupunctuur voor mijn rug en voeten. Ik heb ook overwogen om een bypass te doen, maar dat heeft men mij toch afgeraden. In de plaats ga ik wel beginnen diëten, want er mag toch een kilo of 20 af. Gezondheid is de grootste rijkdom die je kan hebben en dat mag men nooit vergeten!”
www.gezoarde.be |
12 | SPAALEKE
woordzoeker
Zoek de woorden in de woordzoeker. Na het wegstrepen van alle woorden blijven er een aantal letters over. Deze letters vormen een zin. Mail de oplossing naar wedstrijd@gezoarde.be. Er worden drie winnaars gekozen. Zij ontvangen een tas, geschonken door I AM. Succes! Realisatie Cindy De Kegel
N
E
P
P
I
K
K
I
N
D
E
R
R
E
U
M
A
T
M
G
E
IJ
S
S
T
E
L
L
I
N
G
B
O
U
W
S
A
P
E
O
O
D
O
R
P
S
G
E
Z
I
C
H
T
N
P
C
O
Z
R
D
I
C
A
B
A
R
E
T
I
E
R
U
E
E
A
M
O
E
K
V
P
T
N
E
E
N
D
E
N
K
O
O
I
D
P
A
D
E
B
E
M
B
G
F
I
U
D
R
O
L
O
M
E
H
R
O
M
U
E
R
A
N
E
L
E
E
E
N
S
I
A
M
U
D
M
T
L
R
M
D
K
E
L
I
B
G
T
K
E
G
Y
I
E
D
A
C
G
A
G
O
D
S
E
U
R
R
R
N
Y
K
S
L
U
A
N
I
D
E
N
M
L
T
U
E
I
E
F
L
A
S
A
I
H
E
D
G
Z
E
O
M
E
T
B
M
C
O
O
M
O
A
V
C
T
E
I
O
D
E
T
E
R
N
O
H
T
P
P
R
T
E
R
S
P
L
N
IJ
R
IJ
F
O
E
A
T
O
V
I
C
R
N
A
I
B
L
D
R
V
D
L
M
K
W
S
G
A
O
N
E
K
I
P
A
E
H
D
A
R
O
A
N
V
T
R
C
E
E
D
O
R
P
K
Z
E
L
A
IJ
R
N
A
U
R
A
C
N
P
E
T
T
A
A
E
I
E
R
D
I
L
L
G
A
F
I
E
A
O
E
A
R
S
G
D
V
T
E
S
E
B
H
A
I
N
N
R
M
N
P
T
O
G
U
R
B
N
E
R
E
T
T
E
L
P
S
ACADEMY ANGEL BLANKENBERGE BLOEMSIERKUNST CABARETIER DAM DEBUUTROMAN DORPSGEZICHT DUIF DUIVENKOTEN EENDENKOOI
| www.gezoarde.be
FLORIS FOTOGRAFIE GEZELLIG GEZOARDE GEZONDHEID GODVERDOMME KAMPIOENEN KIM KINDERREUMA KIPPEN KONTRIMO
MOEDERTAAL MOERVAART NELE OSAKA OST PATRIARCHAAT PEDIGREE POLYGAMIE POMPHUIS RAPENCROSS RECHTSTRAAT
SPLETTERENBRUG STELLINGBOUW TRAPPISTENCLUB TIJDRIJDEN VACCIN VELDRIJDEN VUGHT WERELDKAMPIOEN
HET VOORDEEL VAN LANGERE NACHTEN...
t al n aap U sl Pullma
af van99,-*
en op e
€6
KOM NU PROEFLIGGEN BIJ WELTERUSTEN Leg hiermee uw gezonde en comfortabele nachtrust in onze vakkundige handen. Door de in Nederland handgemaakte Pullman matrassen en boxsprings met ondersteuning op maat, ervaart u de perfecte nachtrust. *Heerlijk slapen doet u op een Pullman matras al vanaf € 699,-.
Ik verlang naar mijn
welterusten
RECHTSTRAAT 266 • 9160 EKSAARDE • WWW.WELTERUSTEN.BE • INFO@WELTERUSTEN.BE
14 | ONDERNEMER
“IK BEN ONMIDDELLIJK VERLIEFD GEWORDEN OP HET DORPSGEZICHT VAN EKSAARDE.” Daniël Ost
| www.gezoarde.be
ONDERNEMER | 15
BLOEMENPRACHT VOOR DE GEWONE MAN Tekst Rogier Vervaet g Fotografie Daniël Ost
V
oor deze editie zijn we aanbeland bij ondernemer Daniël Ost. Een zeer aimabel man, met een enorme passie voor zijn vak, de bloemsierkunst. Zijn passie voor de natuur zat al van jongs af aan in zijn vingers. Graag nemen wij je een stukje mee in een rijkgevulde loopbaan en naar de Daniël Ost Academy, gelegen in de Rechtstraat. Daniël is van Sint-Niklaas, maar er huist een zeer grote liefde voor Eksaarde in zijn hart.
Dag Daniël. Bedankt om ons te ontvangen in jouw woning. Je wordt beschreven als ’s werelds beste bloemsierkunstenaar. Dus voor ons een hele eer hier te zijn.
“Eerst en vooral wil ik dat graag nuanceren, want wat is ’s werelds beste? Bloemsierkunst is geen discipline zoals atletiek of wielrennen waarbij je als eerste over de meet komt. Ik heb mezelf nooit als beste gezien, dat gebeurde door de wereld en het was ook niet mijn betrachting. ‘Mij spreekt de blomme een tale’
(Guido Gezelle, n.v.d.r.), ‘Silent flowers speak also to that ear within’ (Onitsura, n.v.d.r.). Ik herinner me alles nog vrij goed. Ik kwam uit een vrij rood nest en opende samen met een vennoot en mijn vrouw de eerste eigen bloemenwinkel met als streefdoel: bloemenpracht voor de gewone man. Geld was er niet, enkel de passie. Bloemen en materialen kwamen uit de natuur. De bermen, houtwallen, bossen, tuinen, parken, ... ‘De ‘gewone’ man stond voor de vitrine, zich afvragend of het een groente- of bloemenwinkel was. Mijn latere cliënteel vond het een natuurlijke verademing. Toen heb ik geleerd dat voor iedereen goed doen de hoogste vorm van arrogantie is. Ik herinner me ook nog levendig de titel van een artikel, naar aanleiding van één van mijn overwinningen. ‘Daniël Ost: bloemsierkunst zonder bloemen is nul’. Ik wil ook benadrukken dat wat ik tot hiertoe gedaan en bereikt heb niet alleen mijn verdienste is. Ik was en ben omringd met een juiste mensen en een aantal keer in
www.gezoarde.be |
16 | ONDERNEMER
mijn leven was ik op het juiste moment op de juiste plaats.
Vanwaar komt deze passie?
“Toen ik drie jaar was, was ik al bezig met de natuur en bloemen. Mijn grootvader heeft op een bepaald moment zelfs mijn leven gered. Ik was in een open beerput gevallen terwijl ik bloemen aan het plukken was. Tevens ben ik geboren op Moederdag, dus wat kon ik dan anders doen dan bloemschikken? Ik heb ook nog
salamanders onder mijn bed gekweekt en paddenstoelen tot de stank eruit kwam. Ik weet nu nog steeds welke bloemen en planten waar groeien op de weg van SintNiklaas naar Eksaarde. Ik ben daar constant mee bezig. In die tijd geloofde niemand dat ik het zou maken in de bloemenwereld. Ik was opgegroeid in een volkscafé en had niks van geschiedenis of achtergrond in die wereld. Dat ongeloof in mij is altijd mijn drijfveer geweest.”
"Het ongeloof in mij is altijd mijn drijfveer geweest." Je had bijvoorbeeld ook boswachter kunnen worden. Waarom dan toch de bloemen?
“Ik ben in mijn tienerjaren nog natuurgids geweest in onder andere het Verdronken Land van Saeftinghe (natuurreservaat in Nederland, n.v.d.r.) en het Molsbroek. Ik was toen bij de Belgische Jeugdbond voor Natuurstudie, maar ik ben niet iemand die gemaakt is voor een verenigingsleven. Ik wil mijn ding kunnen doen. Eigenlijk wou ik ook cabaretier worden, dat heb ik eerst gecombineerd met bloemsierkunst. Ik ben nog opgeleid door ‘Wim Kan’, ‘Toon Hermans’, ‘Robert Long’, ‘Jos Brink’, ‘ Michel Van de Plas’, die toen allemaal in de buurt van Haarlem woonden. De meester-opleiding heb ik in Vught (Noord-Branbant, Nederland, n.v.d.r.) gevolgd. Toen was ik twintig jaar. Uiteindelijk was de aantrekkingskracht tussen mij en de natuur veel sterker. Mijn vrouw had ook die passie en van het ene kwam het andere.”
| www.gezoarde.be
VAKMANSCHAP
KWALITEIT
GEDEGENHEID
Peter Vercauteren g Sijpstraat 1A g 9160 Lokeren 0485 89 46 88 g info@renopeter.be g www.renopeter.be
sanitair verwarming keuring onderhoud
0475 90 30 78 Vijverstraat 9 - 9160 Lokeren
ONDERNEMER | 19
Je bent wereldkampioen geworden in Osaka, tweemaal Belgisch kampioen en je hebt tal van andere prijzen gewonnen. Je hebt de titel in Japan van Ridder in de Orde van de Rijzende Zon én je bent hofleverancier van de koninklijke familie. Hoe is het zo kunnen lopen?
“Alles was een kwestie van geluk. Ik heb in mijn carrière vier keer geluk gehad, anders was alles anders gelopen. Mijn eerste geluk was dat ik stage kon doen bij een leraar die op topniveau had gewerkt in de hele wereld. Toen ik een stageplaats zocht, startte hij toevallig in Sint-Niklaas een winkel. Mijn tweede geluk is dat mijn vrouw voor mij gekozen heef t. Zonder haar was dit allemaal niet gelukt. Mijn derde geluk is dat ik, na de wereldbeker in Detroit, uitgezonden ben naar Japan door een in Sint-Niklaas gevestigde ballonfirma. Dit leidde tot de ontmoeting met Noboru Kurisaki, mijn cement tussen Oost en West. Hij gaf me mee dat ik de ziel van een bloem moet combineren met haar vorm en haar kleur en dat ik een bloem niet enkel mag zien als decoratie. Dat inzicht heef t mijn leven veranderd. Uiteindelijk heb ik met mevrouw Martine De Clerck mijn eerste drie boeken mogen en kunnen uitgeven. Bij het eerste is de opbrengst integraal naar onderzoek voor kinderen met leukemie gegaan. In de beginfase was me dat nooit alleen gelukt. Zij heef t me werkelijk internationaal en mondiaal op de kaart gezet.”
Op welke manier ben jij, als wereldburger en inwoner van Sint-Niklaas, in Eksaarde terechtgekomen?
"Zonder mijn vrouw was dit allemaal niet gelukt."
“Daniël Antheunis, ex-schepen van Sint-Niklaas én Gezôardeneir, heeft mij eens meegenomen naar Eksaarde. Toen ik hier kwam, was het net of ik in een film terechtkwam. Ik ben onmiddellijk verliefd geworden op het dorpsgezicht van Eksaarde. Waar nu de Academy is, was vroeger een smederij. Waar Oliver & Co is, was een brouwershuis. Rechtover de Academy had je een café zoals het nu in heel België niet meer te vinden is. Met koperen kranen en alles erop en eraan. Je had toen ook nog de Blauwbuik, een slagerij, later een café. Gedurende zes jaar werd dit, door de lezers van de Standaard, tot mooiste dorpsgezicht van Vlaanderen verkozen. Jammer genoeg bestaat daar nu nog weinig van. Ik wou absoluut die authenticiteit behouden en heb daarom ook de Academy laten restaureren.”
www.gezoarde.be |
20 | ONDERNEMER
Hoe kwam je bij het idee om een Academy te starten?
“Ik voel langzaam mijn fysieke krachten afnemen en wil mijn kennis graag doorgeven. Twee jaar geleden is dit idee tot stand gekomen. Er kwamen mensen uit Amerika, Japan, Spanje, Portugal, ... tot in Eksaarde om de lessen te volgen. Jammer genoeg hebben we toen maar één les kunnen geven want corona kwam in het leven. Door het sluiten van de grenzen is dit gestopt. Voorlopig!”
Wat moeten wij ons juist voorstellen bij de Academy? Wie kan daar terecht?
“Eerst en vooral zal in de toekomst bij de inschrijvingen een duidelijke scheiding komen tussen professionelen en mensen die gewoon van bloemen houden. De enige voorwaarde is dat je het écht wilt. Je hebt bijvoorbeeld een tuin en daarin groeien allerlei bloemen en planten. Je wilt dat graag leren kennen, weten hoe je ermee om kan gaan en hoe je ermee kan werken. De Academy is daar trouwens ideaal voor gelegen met zijn grote achterliggende tuin. Met zijn vele dieren waaronder een uil, ijsvogels, meesjes, roodborstjes, winterkoninkje, spechten
en een kiekendief (roofvogel) is het een heel mooi spektakelstuk. Er komen zelfs reetjes tot aan ons pomphuis. In dat pomphuis zit een put van 90 meter diep. Deze pompte vroeger het beste water van Oost- en West-Vlaanderen naar de brouwerij om het bier ‘Roodkapje’ te maken.”
Een mooi stukje Gezôarse geschiedenis dus. Heef t corona verder een grote impact op jou en jouw activiteiten?
“Ja, ik heb het gevoel van alles afgesneden te zijn. Ik spendeerde heel veel tijd in het buitenland. Sinds 28 december 2019 ben ik niet meer buiten België geweest. Dat is in mijn 45-jarige carrière ongezien. Mijn leven ligt hierdoor wat in de knoop. Ik heb zelf ook corona gehad en dat heeft me doen nadenken. Ik ben nu in de herfst van mijn leven. Op een bepaald moment krijg je het gevoel dat je alles al eens hebt gedaan. In dat momentum zit ik nu. Ook reflecteer ik veel over allen die bijgedragen hebben en zich volledig hebben gegeven om óns verhaal kenbaar te maken, en bijgevolg ook míjn verhaal.”
| www.gezoarde.be
ONDERNEMER | 21
"Mensen denken vaak dat ik enkel werk voor de rijken."
en meer virtuele bloemsierkunst komt, maar dat is een tijd waarin ik niet meer pas. Ik hoop met de lessen in de Academy terug te kunnen gaan naar de oorsprong van alles en de leerlingen mijn kennis te geven over de gewone bloemsierkunst. Mensen denken vaak dat ik enkel werk voor de rijken. Laat mij dit hier voor eens en altijd rechtzetten. Het esthetische en mijn passie zijn voor mij veel meer waard dan de opbrengst.”
En dat siert je! Waar kunnen mensen zich informeren?
“Dat kan via onze websites www.danielostacademy.com en www.danielost.be. Er is ook een webshop waar je bloemen kan bestellen én aan huis kan laten leveren.”
Heb je nog bepaalde toekomstplannen?
“De Academy, begeleiding van grote projecten en het ontwerpen van tuinen zijn de drie dingen waarmee ik nog aan de slag ga. Verder geef ik alles door aan mijn dochter en schoonzoon. Ook zou ik de personen die ik in mijn loopbaan heb ontmoet en opgeleid in de toekomst graag les zien geven in de Academy.”
Wil je nog iets meegeven aan onze lezers?
“Had ik de schoonheid van Eksaarde toen niet ontdekt, had ik hier nooit de Academy opgericht. De bloemsierkunst is fysiek uitputtend omdat je werkt tegen het vergankelijke. Dat is altijd de grote uitdaging geweest. Ik zie dan ook dat er meer
www.gezoarde.be |
Hoeveslagerij
DE VIERKLAVER Pieter Van Poucke & Annelies Marchand
Hormonenvrij vlees van eigen hoeve. Ambachtelijke salades en charcuterie. Fondue Gourmet Koude schotel Barbecue Wok Kaasschotel Specialiteit diepvriespaketten
Hemelseschoot 19 - 9160 Lokeren - T 09 348 15 76 - www.devierklaver.be
GEZÔARSE GENEUGTEN | 23
Coq au vin
Tekst Tania Ott g Fotografie Tania Ott
INGREDIËNTEN
- 1 kg kip (bovenboutjes) - 150 ml rode wijn - 250 ml kippenbouillon - 250 gr. champignons - 1 grote ui - 2 teentjes look - 50 gr. tomatenpuree - 200 gr. tomatenblokjes - peper en zout
Smakelijk
BEREIDINGSWIJZE
1. De kip aanbraden en op keukenpapier laten uitlekken. 2. De ui, look en champignons aanbakken. 3. De tomatenpuree en rode wijn toevoegen en tot de helft laten inkoken. 4. Kip er terug bij, alsook de kippenbouillon en de tomatenblokjes. 5. 10 minuten laten pruttelen. 6. Nachtje laten trekken. 7. Volgende dag een half uur opzetten tot de kip zeer zacht is en bijna van het bot valt. 8. Indien nodig de saus indikken met maiszetmeel.
www.gezoarde.be |
24 | FICTIE
'THE DAYS OF SILENCE'
ANGEL PATRICKS AMEGBE Tekst Peter Vervaet
| www.gezoarde.be
FICTIE | 25
When other parents were building holiday homes in their villages, ours were probably fighting over the sex of the next child. Sadly, for Papa, we all came out as girls; who, he said, didn’t have any value to him.
Het is een fragment uit het debuut van de GezôarsNigeriaanse Angel Patricks Amegbe en zegt veel over het patriarchaat waarin ze opgroeide in Nigeria, waar het vooral de man is die de plak zwaait. Ze benadrukt dat het om fictie gaat, maar rekent in het boek ineens af met haar demonen uit het verleden. Haar debuutroman 'The Days of Silence', voorlopig enkel uitgegeven in het Engels, leest als een trein en zuigt de lezer mee in een rollercoaster van emoties. Tijd om een glimp op te vangen van de auteur achter het bloedstollende boek. We spreken af bij haar thuis - gemaskerd en met de nodige afstand - op één van de meest idyllische plekjes van het dorp, gelegen onder Spletterenbrug. Wij feliciteren haar met haar debuutroman en steken onmiddellijk van wal. Het gesprek zal volledig in het Nederlands verlopen. Na een aantal intensieve taalcursussen in Lokeren en Gent, spreekt Angel vlot Nederlands, soms naarstig zoekend naar de juiste woorden om haar emoties te beschrijven.
Wat was de aanleiding om dit boek te schrijven?
“Ik begon aan mijn boek op een moment dat ik niet goed in mijn vel zat. Ik kwam vijf jaar geleden naar België, maar het duurde even voor ik me hier thuis voelde. Ik heb een Bachelor in de Psychologie in Nigeria, maar hier ben ik niets met mijn diploma. Het wordt immers niet erkend. Ik volgde lessen Nederlands maar vond moeilijk werk. Ik voelde me nutteloos en wou voor mezelf bewijzen dat ik wél iets kon. Het werkte bijna therapeutisch voor mij.”
Hoe lang heb je eraan gewerkt?
“Ik heb er ongeveer anderhalf jaar aan gewerkt. Eerst was het niet mijn bedoeling om een boek uit te geven. Ik wou gewoon mijn gedachten op papier zetten. Toen ik in Nigeria op bezoek ging bij mijn familie vroeg een uitgever, een kennis van mijn zus, om mijn script te lezen. Hij was enthousiast en wou het uitgeven.”
Hoe autobiografisch is het boek?
“In het boek zijn we met drie kinderen, maar mijn vader had vijftien kinderen bij twee vrouwen. Poly gamie (getrouwd zijn met twee of meer vrouwen tegelijkertijd, n.v.d.r.) was in Nigeria vroeger algemeen aanvaard, gelukkig nu niet meer. Dit veroorzaakte veel ruzies tussen mijn ouders, zoals ik ook in mijn boek beschreven heb. Ik was de jongste en de favoriet van mijn papa. Daardoor ben ik wel een beetje bang voor zijn reactie nadat hij het boek gelezen heeft.”
Waarom heb je jouw land verlaten?
“Ik was nog jong toen ik al het idee had weg te gaan uit Nigeria. Ik deed er verschillende jobs, waaronder modellenwerk, maar vond niet echt iets wat me gelukkig maakte. Ik droomde er altijd van om Frans te leren dus ging ik naar Frankrijk om een intensieve cursus Frans te volgen, ter voorbereiding op de universiteit waar ik een Master in de Psychologie wou doen. Stiekem hoopte ik in Parijs als model aan de slag te kunnen gaan. Ik vertrok op mijn 26ste naar Frankrijk. Toen leerde ik Sven (Bullaert, n.v.d.r.) kennen en hij overtuigde me om hier bij hem te komen wonen. In het begin pendelde ik tussen Frankrijk en België om tegelijkertijd Frans en Nederlands te leren, maar dat was moeilijk te combineren. Sven stelde voor om in België te komen wonen en hier verder te studeren. En zo belandde ik in Eksaarde.”
Wat was voor jou het moeilijkste toen je in België kwam wonen?
“Ik ben heel dankbaar voor de rust die ik hier heb, maar de eerste twee jaar vond ik het moeilijk. Ik zag niemand, we hebben ook geen buren. Ik kon niet fietsen en had geen rijbewijs, ik kwam dus weinig buiten. Onbekenden spreken elkaar in Nigeria ook aan op straat of op de bus, maar dat is in België toch wat anders. Toen ik hier in het begin mensen begroette in de winkel of vriendelijk naar hen lachte, kreeg ik
www.gezoarde.be |
26 | FICTIE
soms rare blikken (lacht). Ik ben ook bang om fouten te maken als ik met mensen praat. Daardoor is mijn persoonlijkheid een beetje veranderd. Ik ben eigenlijk een heel extravert persoon, maar ben nu veel introverter. Ik luister nu meer dan ik praat (lacht).”
dichter: ‘too foreign for home, too foreign abroad’. Ik voel me soms tússen twee culturen ... Ik ben een vreemdeling in België, maar ook in mijn eigen vaderland. Ik voel me thuis waar mijn hart ligt en dat is hier, ook door mijn zoontje Gus die nu anderhalf jaar oud is.”
Je woont op één van de mooiste plekjes in Eksaarde, aan Spletteren brug, een wandelmagneet tijdens de lockdown. Hoe hebben jullie dat beleefd?
“Er passeerden hier heel wat mensen, ja. We merkten ook dat er heel wat afval bleef rondslingeren, dat vonden we niet meer … euhm … gezellig.”
Wat is nog een verschil met In jouw boek is de zus van het jouw vaderland? hoofdpersonage heel gelovig. Is “In Nigeria woonde ik in de hoofd- geloof belangrijk in Nigeria? Wanneer komt jouw boek uit? stad. Het bruisende leven daar is wel een groot verschil met Eksaarde, maar op één of andere manier ben ik die rust ook beginnen appreciëren en begin ik me meer en meer thuis te voelen. Ik kan er nu van genieten om van het station naar huis te fietsen en langs de rivier thuis te komen.”
Vanaf wanneer kwam voor jou de connectie met Gezôarde?
“Toen ik zwanger was van mijn eerste kind kreeg ik een miskraam. Toen ben ik even teruggekeerd naar Nigeria omdat ik daar nood aan had en op zoek was naar iets tastbaars uit mijn jeugd. Ik merkte toen dat ik mijn land vanuit een ander oogpunt ging bekijken. Ik zag ook de dingen die er misgaan en dat maakte me boos, maar het zorgde er ook voor dat ik mijn nieuwe land meer ging appreciëren. Ik las eens van een Nigeriaanse
“Ja, heel erg. Daarom vind ik ‘godverdomme’ het lelijkste woord in het Nederlands. Toen mijn mama op bezoek kwam in Eksaarde, deden we samen de kruisweg (de negendaagse begankenis waarbij gelovigen langs de veertien ‘staties’ gaan, van de kerk tot aan de Verre Kapel, n.v.d.r.). Mijn moeder vond het zo mooi dat ze moest huilen. Eén van de dingen die ik hier ook mis, is de kerk met zijn levendige, warme diensten, dat soort samenkomsten, ja dat mis ik wel.”
Je sprak over het lelijkste woord in het Nederlands, heb je ook een favoriet woord?
“Ja! ‘Gezellig’ vind ik het mooiste woord in het Nederlands. Alles is hier gezellig (lacht). Maar ik vind het een moeilijke taal, die ook niet logisch is. Er zijn zó veel uitzonderingen en ik weet ook nooit wanneer een woord de of het is.”
"Wel, het is net uitgekomen. Voorlopig enkel in het Engels, maar er is een Belgische uitgever gevonden. Ze zijn nu bezig met de vertaling, dus we hopen in juli uit te komen met de Nederlandstalige versie."
Wat zijn je verdere plannen nog?
“Ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat ik niet aan de slag zal kunnen gaan als psychologe. Als Nederlands je moedertaal niet is, is het moeilijk om over diepe gevoelens of trauma’s te spreken. Ik doe momenteel een stage bij Stad Gent, waar ik betrokken ben bij een project rond ‘digital storytelling’. Ik heb ook plannen voor een tweede boek, dat waarschijnlijk een vervolg zal zijn op dit boek. Het zal een totaal ander verhaal zijn en het zal zich afspelen in België. Het zal gaan over een Nigeriaanse vrouw en de Belg die even verscheen in mijn debuut.” Gezôardemagazine wenst jou alvast veel succes met je bezigheden en het schrijverschap! De creaties van Angel kunnen gevolgd worden via haar website. Ook wie reeds het Engelstalige boek wil lezen, kan dit via de website rechtstreeks bestellen. Bij de foto’s en video’s zal je ook geregeld Gezôarse plekjes herkennen. www.iamhappyblacky.com iamhappyblacky
| www.gezoarde.be
RIANTIMMO, immo met een Riante service - Verkoop of verhuur uw woning niet zonder met ons te praten -
Marianne Vanden Herrewegen Zaakvoerder
Opperstraat 54 - 9180 Moerbeke -Waas T. +32 (0)9 329 95 56 - www.riantimmo.be
28 | VAN THEMA BIJ ONS
“DE EENDENKOOI” Tekst Peter Vervaet g Fotografie Peter De Wolf / archief
T
egenwoordig probeer ik onze gezins wandelingen op te leuken met een cultuur historisch weetje van ons mooie dorp. Meestal krijg ik een ‘da boeit nie!’ als reactie. Heel soms kan ik even de aandacht van mijn kinderen vasthouden. Wanneer je, met de Kruiskapel in de rug, richting Liniewegel stapt, heb je aan de rechterkant een wegel die naar rechts afbuigt. Honderd meter verder, aan de linkerkant, bots je op een bordje ‘de eendenkooi’. Het is zowat de enige tastbare herinnering aan de vangplaats voor eenden. De restanten van de vijver liggen op een privédomein dat omzoomd is met bomen. Het moet toch wel een indrukwekkend zicht geweest zijn. Een eendenkooi was immers een imposante vanginstallatie waarbij men, in elke hoek van een uitgegraven rechthoekige vijver, grote fuiken spande. Een lokeend moest als valse vriend zijn kwakende collega’s lokken. Deze werden via een ingenieus systeem naar de eeuwige jachtvelden gestuurd. De vijver werd onttrokken aan het zicht met een rieten schutting waarachter de kooiman alles nauwlettend in de gaten hield.
| www.gezoarde.be
NEPEEND Het Engelse woord voor de nepeend is decoy, wat dan weer een afleiding was van ‘duck-coy (eendenkooi). Decoy wordt tot op heden in het Nederlands ook vertaald als lokaas. Het feit dat dit Nederlands woord zijn sporen achterlaat in de Engelse taal, hoeft niet te verbazen. De oudste vermelding ter wereld van een ‘eendenkooi’ is te traceren in een oorkonde van de Graaf Van Vlaanderen in Bornem. Eendenkooien kwamen voor in een negental West-Europese landen. Er is sprake van 25 eendenkooien in Vlaanderen, maar van de eendenkooi in Eksaarde zijn de meeste historische gegevens bekend. O.a. bij het Donkmeer in Berlare is nog een eendenkooi te vinden. Deze werd in 2009 volledig gerestaureerd en is gratis toegankelijk voor het publiek. De oudste vermelding van de eendenkooi van Eksaarde dateert van 1480 en het zal duren tot 1650 wanneer ze uitgebreid beschreven wordt. Ze is eigendom van de heer van Eksaarde. Deze woont in Gent en ziet in dat
VAN BIJ ONS | 29
de eendenjacht best rendabel is. Het ging ook niet om een handvol eenden die gevangen werden. De dieren werden met honderden, soms wel duizenden, de netten ingejaagd. Daarna werden ze de nek omgedraaid om op het bord te belanden van de rijke burgerij. Ter illustratie: voor een koppel wilde eenden betaalde men tot wel drie daglonen van een arbeider. Eind 19de eeuw verliest de kooi zijn functie en wordt de grond verkocht aan Charles Jacques Van Mieghem, de brouwer van Eksaarde.
CAFÉ ‘IN DE KOO’ Zoals het een goede brouwer betaamt, zal hij er een café-boerderij bouwen, genaamd ‘In de Koo’.
Aan het café was er ook een bolbaan verbonden. De legende gaat dat de boeren in de buurt elkaar uitdaagden voor een spelletje door de houten bol hard tegen de omwalling te stoten. Eind jaren ’60 werd het café gesloopt en maakte het plaats voor een chalet die tot op heden dienst doet als privébuitenverblijf. Voor meer info kan je terecht op de webwinkel van VZW
Durme. Het boek 'Eendenkooien in Vlaanderen en Nederland en 7 andere Europese landen’ is uitgeput maar wel digitaal in te kijken. Het boek is van de hand van Désiré Karelse, Arnout Zwaenepoel en André Verstraeten (fervente Lokerse natuurgids- en liefhebber en medeoprichter van VZW Durme, n.v.d.r.). Mijn dank gaat uit naar André die me een duik liet nemen in de wondere wereld van de eendenkooien.
www.gezoarde.be |
30 | VAN HOREN ZEGGEN
DE MYTHE VAN DEN OSGAARD Tekst Brent De Borger g Illustratie VIZID
| www.gezoarde.be
VAN HOREN ZEGGEN | 31
V
laamse volksverhalen zijn uitgegroeid tot cultureel erfgoed. Het was een manier om elkaar de stuipen op het lijf te jagen, om de kinderen in toom te houden of gewoon als heerlijk amusement. Eén van die verhalen is de mythe van den Osgaard. Vele plaatsen in Zeeland en Noord-Vlaanderen, hebben hun eigen versie over deze kwelduivel in de gedaante van een zwart wolfachtig monster. Zo ook Gezôarde ... Er was eens een dronkenman in Gezôarde. Toen de kerktoren van Lokeren op vrijdagavond vijf maal luidde, legde de man het werk stil en reed hij in volle vlucht naar zijn stamcafé in Gezôarde, waar het bier
rijkelijk vloeide. Halfdronken verkondigde hij dat hij niet bang was voor den Osgaard. Hij had eerder al oog
in oog gestaan met het monster aan de Verre Kapel en hem naar eigen zeggen het zwijgen opgelegd. De man bleef drinken en bleef maar opscheppen, tot hij uitgedaagd werd door zijn kameraden in het
café. Ladderzat strompelde hij naar de moerassen van de Verre Kapel waar hij luidkeels Den Osgaard uitdaagde. Met veel bravoure keerde hij zich om, terugwaarts naar zijn stamcafé, tot plots een zwarte
schim in zijn nek sprong. Het beest plantte z'n klauwen in de nek van de man. "Niemand spot met mij, " klonk het zacht jes. De man strompelde verder, met het zwarte beest in zijn rug. Het werd steeds zwaarder om
te dragen. Tot hij op zijn handen en knieën moest verder kruipen. Het bloed gutste langs zijn nek op de grond. Ze hebben hem nooit meer teruggevonden. Volgens de overlevering is den Osgaard een kwelgeest die zich schuilhoudt langs rivieren en moerassige gebieden. In andere gebieden verwijzen ze ook wel eens naar Osschaert, Ossaert of Osschaart. Ook zijn uiterlijk is niet overal hetzelfde. Soms heeft hij de gedaante van een hond, een paard, een stier of een wolf. Of een
combinatie van één van deze. Het vaakst wordt hij gezien als een grote harige zwarte weerwolf, met rode ogen en gigantische klauwen. Volgens de legende kan den Osgaard zich heel klein of juist héél groot maken. Soms wordt alleen de stem van het wezen gehoord, in andere gevallen hoort men het geluid van rammelende kettingen.
Er was eens een kleine Gezôarse jongen. Hij liep weg van huis en maakte moeder en vader doodongerust. Toen de zon onderging en de jongen nog steeds niet huiswaarts was gekeerd, gingen moeder en vader op zoek. Toen ze hem na twee uur zoeken nog steeds niet vonden, werd ook de hulp van de andere bewoners
ingeroepen. Het hele dorp werd afgespeurd, tot zelfs de moerassen aan de Verre Kapel. Niemand kon zoonlief terugvinden. Pas bij de eerste stralen van de ochtendzon, stond hij plots terug aan de deur van
zijn ouderlijk huis. Hij verklaarde dat hij uren rondgedwaald had aan de Verre Kapel, met den Osgaard
op zijn rug. Telkens hij terug op een pad kwam, sleurde het monster hem het moeras in. Als bij wonder droogden zijn kleren vrijwel meteen, maar het kind was telkens helemaal gedesoriënteerd. Pas toen de zon
weer opkwam, liet den Osgaard hem eindelijk weer vrij met de voorwaarde dat hij een volgende keer géén genade zou kennen. De jongen heeft zich nooit meer misdragen. Den Osgaard is een afgezant van de duivel en verbleef aan de moerassen van de Verre Kapel. Wie zich rond middernacht in deze buurt waagde, werd door het monster besprongen. De gekwelde moest den Osgaard met zich meedragen, met alle gevolgen van dien. Bij elke stap die men zette, werd de kwel
duivel steeds zwaarder. Als je geluk had, sprong hij van jouw rug af zodra het weer licht werd. Als je pech had, dan vond men het slachtoffer nooit meer terug. Om voorbijgangers te kwellen, trekt den Osgaard ook onschuldige mensen de beek of het moeras in. Als bij wonder droogden ze daarna bijna meteen weer op.
www.gezoarde.be |
32 | VAN HOREN ZEGGEN
Er was eens een dievenbende die een boer in Gezôarde
ging overvallen. Toen de boer ging slapen en de lichten gedoofd werden, sloegen de twee dieven toe. Ze lagen al een tijdje op de loer, te wachten op het gepaste moment. Ze
slopen het huis van de slapende boer binnen, stalen zijn meest waarde-
volle bezittingen en verscholen zich in de
nabije schuur. Toen de mannen kettingen
hoorden ratelen in de verte, staken ze elk een
kaars aan. De eerste man verdween met een gil.
Zijn compagnon werd bang. Hij zette het op een lopen, maar werd onderschept door een zwart beest. Toen de boer de volgende dag zijn schuur
ging inspecteren trof hij gigantische klauwen aan op de deur, met een bloedspoor dat
leidde tot in het moeras. Zijn bezittingen? Die lagen net jes op tafel in de schuur.
Illustratie Jolien D'Haen
In de Suske en Wiske-strip ‘De laaiende linies’ vinden we ook den Osgaard terug. Tekenaar Willy Vandersteen was zelf ook een
| www.gezoarde.be
fervent fan van dit soort mythes en volksverhalen. In het album werden Lambik en Jerom naar 1622 geflitst. Bij een achtervolging trekt het duo richting Sluis. Ondanks enkele waarschuwingen, staan Lambik en Jerom plots oog in oog met den Osgaard, die prompt op de rug van Lambik springt. Spierbundel Jerom kan uiteindelijk de kwelgeest verslaan en het duo draait de rollen om. Zij rijden nu verder op de rug van den Osgaard.
advertentiepagina
Herstel en verkoop van tuinmachines Kasteeldreef 90 9160 EKSAARDE 0498 33 38 18 DEBOCKMECHANIEK@GMAIL.COM
34 | INTERVIEW
| www.gezoarde.be
INTERVIEW | 35
“IK PLOETER GRAAG DOOR DE MODDER, MAAR LAK OOK MIJN NAGELS.” Tekst Arne D'hont g Fotografie Luc De Herdt
A
an de heren die tijdens de zondagochtendrit worden ingehaald door een vrouw, u hebt nu een mooi excuus tegenover uw vrienden. Zeg dat het Nele De Vos was. De 22-jarige wielerbelofte springt, wanneer ze klaar is met studeren voor haar diploma geneeskunde, steevast op de fiets om te trainen in en rond Gezôarde. Haar trainingen kunnen misschien zelfs toenemen, na uitmuntende examen resultaten afgelopen blokperiode. Nele De Vos slaagde met grote onderscheiding en er rest haar nu vooral praktijk opleiding in de vorm van stages. “Redelijk de max”, glundert De Vos tevreden. “Nu zit ik in het vijfde jaar van de zes en laat ik de theorie achter mij. Na het zesde jaar moet ik dan kiezen om te gaan voor huisarts of een andere specialisatie. Mijn interesse gaat alvast uit naar heelkunde en oncologie. Ik schreef mijn
thesis over leukemie bij kinderen, wat ik razend interessant vind. Zo zeer zelfs dat ik daar misschien wel verder in wil gaan, maar er gelden bepaalde quota in die specialisatierichtingen. Daarom hou ik mijn vizier voorlopig open. Het klinkt misschien als een hard thema, maar dat hoort nu eenmaal bij geneeskunde. Zelf zie ik het zo: wat je voor die kinderen kan betekenen door onderzoek te doen naar goede behandelingen is heel mooi. Zonder dokters die dat zouden doen, zijn die kinderen een vogel voor de kat. Als geneeskundige kan ik er toch iets aan doen, kan ik iets betekenen voor hen.”
NIET OP HAAR PLEK Heeft De Vos nog vrije tijd, buiten haar studies en trainingen om dan? “Hangt er maar vanaf wat je als vrije tijd beschouwt”, zegt ze. “Fietsen vind ik fantastisch leuk en ik kan er mijn hoofd mee leeg maken.
www.gezoarde.be |
36 | INTERVIEW
Mijn huidige stage is in SintNiklaas en ik rij er met de fiets naartoe. Een uur heen en een uur terug, dat is in de week al tien uur training en dan heb ik mijn weekend nog over. Stage lopen bevalt me, ik kom thuis en moet niet meer beginnen blokken, wat de voorbije jaren wel het geval was. Eén van mijn sterke punten is dat ik efficiënt werk: eens ik aan mijn bureau zit, doe ik wat ik moet doen. Ik wil alles af hebben zodat ik kan gaan fietsen achteraf”, lacht Nele.
Wielrennen doet Nele De Vos pas sinds vier jaar. “Ik heb vanalles geprobeerd: turnen, zwemmen, volleybal en paardrijden”, zegt ze. “Maar het was eigenlijk door een paar keer naar een cross te gaan van mijn neef, Florian Vermeersch (wielrenner bij Lotto Soudal, voormalig Belgisch kampioen bij de beloften, n.v.d.r.), dat ik interesse kreeg voor veldrijden. Toen ik daar ook meisjes zag rijden, merkte ik dat ik achter de reling niet op mijn plek stond. Ik dacht:
dat kan ik ook. Op de terugweg naar huis zei ik tegen mijn papa dat ik ook een fiets wou en zo ben ik er langzaam ingerold.”
"Ik weet dat ik nog veel moet groeien." RICHTING ZEELAND Ondertussen deed Nele al drie keer mee aan het BK veldrijden. Een podiumplek zat er helaas niet in, een achtste plaats wel. “Een podiumplek had ik ook niet verwacht. Ik weet dat ik nog veel moet groeien tegenover meisjes die dit al sinds hun jeugd doen. Ik wil graag winnen, maar vrees dat mijn talent misschien eerder bij tijdrijden ligt dan in het veldrijden. Aanvankelijk trainde ik vanuit een competitiegevoel. Dat is groter in het wielrennen en minder in mijn studies. Ik moest en zou tonen dat ik het kon en ik wilde winnen. Nu ben ik nog steeds competitief, maar ik probeer wat milder te worden voor mezelf. De combinatie geneeskunde en wielrennen leidt niet altijd tot de beste resultaten. Ondertussen heb ik een goed evenwicht gevonden. Ik train meer dan vroeger, maar ik luister wel beter naar mijzelf en mijn lichaam als het even wat te druk wordt. Als ik in de zomer door de Vlaamse Ardennen fiets,
| www.gezoarde.be
Wij verzorgen al uw evenementen zoals bedrij fsfeesten, communiefeesten, babyborrel, recepties, opendeurdagen, pensioneringsfeesten, sneukeltochten,. . Voor elke gelegenheid vinden wij een formule op maat.
NEW
VASTE STANDPLAATS
ELKE DONDERDAG 17 - 20 U. RECHTSTRAAT 140 BESTEL VOORAF ONLINE VIA ONZE WEBSITE OF TER PLAATSE
iet
De
Fr e l e i b Mo
www.vriendt.be EGO
€499 €699 EGO
GRASMAAIER 42 CM incl.accu 2.5Ah en lader, maait tot 400²m, oplaadtijd 50min.
EGO
TOPHENDEL KETTINGZAAG incl accu 4Ah en snellader , oplaadtijd 30min
CASTELGARDEN
ZITMAAIER XDC 140 Castelgarden ST350 motor - 84 cm maaibreedte -
Handgeschakelde transmissie - Elektrische mesinschakeling Achtervanger - 240 liter grasopvangbak
vanaf
€1990
EGO
TELESCOPISCH SNOEISYSTEEM
5JAAR MACHINE GARANTIE
3 JAAR
ACCU GARANTIE
KOM HET NIEUWE GAMMA EGO TOESTELLEN ONTDEKKEN IN ONZE WINKEL
INTERVIEW | 39
zijn er zo vier of vijf uur gepasseerd. Aan het einde van de rit is mijn ambitie om een goede arts te worden wel superieur ten opzichte van die om een goede wielrenster te worden.” De meeste trainingen gebeuren echter dichter bij huis. “Als ik koers op de weg, trek ik meestal richting Zeeland in Nederland, waar het heel rustig rijden is. Ik kom er hooguit drie mensen tegen over 100 km. Ook langs de Schelde of in de Vlaamse Ardennen train ik. Met de crossfiets blijf ik in de buurt van Eksaarde en zoek ik de offroad-paadjes op. Naar de kruiskapel op zondagochtend met dauw en het zonnetje, dat zijn mijn favoriete ritjes. Ik leerde ook enorm veel bij dankzij de trainingen van Dirk Onghena uit Wachtebeke, die op provinciaal niveau mensen opleidt.”
"Waarvoor train je nog als er amper gekoerst wordt?" In het Park ter Beuken in Lokeren is het ook leuk trainen, aldus Nele. “De heuvel, het zand, perfect gewoon. Misschien ben ik als Doorslaarse niet zo objectief, maar het zorgt voor één van de leukste crossen van het land, de Rapencross. In 2023 zal het BK veldrijden er doorgaan. Daar kijk ik nu al naar uit en ik zou er heel graag laten zien wat ik kan. Hopelijk mét publiek, want dat geeft een beestig gevoel als mensen je aanvuren langs de zijkant. Iets wat al even geleden is door het coronavirus.”
ROZE STREPEN Ondanks een zekere overwinningsdrang in de koers, zit een carrière als wielrenner er niet in voor Nele De Vos, zo zegt ze zelf. “Het bestaan als profwielrenner is niet altijd rozengeur en maneschijn. Bovendien behoor ik niet tot de wereldtop, zoals de Nederlandse Annemiek van Vleuten dat wel in haar heeft. Een profcontract is bij vrouwen overigens uiterst zeldzaam. Jesse Vandenbulcke, bijvoorbeeld, werd in 2019 Belgisch kampioene en had op dat moment nog geen profcontract. Zij werkt nog steeds in de Panos. Mensen beseffen gewoon niet goed hoe hard vrouwen nu al
kunnen fietsen. Zo heeft bijvoorbeeld Annemiek van Vleuten in de laatste 5 km van de Izoard in La Course 2017 de derde beste tijd gereden tussen de mannen die daar met de Tour de France aankwamen. Ze zou, met andere woorden, dus 99% van het manneneloton naar huis gereden hebben. Wat best wel veel wil zeggen over haar prestaties. De Ronde van Frankrijk voor vrouwen bestaat niet. Dat vind ik unfair.” Ze windt er zich echter niet in op. “In de cross is die situatie nu al veel beter dan vroeger, maar voor koers op de weg is het echt nog schandalig”, zegt ze over de situatie. “De winnares van de Ronde van Vlaanderen krijgt bijvoorbeeld 1395 euro, wat in vergelijking met de prijs van de mannen, 20.000 euro, een lachertje is. Frustrerend, maar ik wil er ook niet te hard voor op de barricade gaan staan. Te militant worden ketst ook al snel af bij mensen. Je kan als vrouw gewoon heel sportief zijn en nog steeds heel vrouwelijk. Dat is waar we naartoe moeten. Zo ploeter ik graag door de modder, maar lak ik ook graag mijn nagels en mijn koerstenue is een mooi ontwerp met roze strepen.”
PODIUMPLEK De modder zal ze nooit achter zich laten, maar ze is wel benieuwd wat ze kan in het tijdrijden. Gelukkig zijn beide disciplines goed te combineren. “Ik wil opzoeken waar mijn grenzen daar liggen”, zegt Nele De Vos. “Een podiumplek zit daar volgens mij wel in. Vorig BK werd afgelast, waardoor ik mezelf nog niet kon bewijzen. En ook het crossseizoen was een dikke tegenvaller dankzij corona. Na elke rit moesten mijn mecanicien, mijn verzorger en ikzelf getest worden, wat neerkomt op meer dan 100 euro per weekend. Ik moet het grootste deel zelf sponsoren, dus veel ritten zaten er daardoor voor mij niet in. Ik koos er daarom voor om te rusten en te focussen op de koers op de weg in de zomer, in de hoop dat het dan wel kan.” Voor zichzelf vindt Nele De Vos het ook erg, maar nóg erger vindt ze het voor haar jongere broer. “Seppe zit nu in het vierde middelbaar op het STC en koerst ook. Van ons gezin denk ik dat hij intrinsiek het meeste talent heeft. Hij moet kunnen trainen, maar waarvoor train je nog als er amper gekoerst wordt? Wanneer je motivatie en je doel wegvalt om te sporten, dan wordt het heel moeilijk. Als jongere in volle ontwikkeling je hobby niet kunnen uitoefenen, vind ik erg jammer, ook voor zijn leeftijdsgenoten. Veel jeugdrenners haken hierdoor af.”
www.gezoarde.be |
40 | GEZÔARSE THEMA JEUGD
WE DE GEZÔARSE JEUGD.
DAAROM GEVEN WE IN ELK ‘GEZÔARDE’ OOK HET WOORD AAN TWEE GEZÔARSE KIDS. LET’S MEET JESKE EN MATS.
Tekst Cindy De Kegel g Fotografie Luc De Herdt
Tekst Zhenya Speleman
Naam: Mats Vervaet Leef tijd: 8 jaar Studies: 2de leerjaar SBE De Dam vanille-ijs chocolade-ijs Playmobile Lego fruit groente stif ten kleurpotloden groen paars dierentuin zee Disney Nickelodeon pannenkoek wafel supersterk supersnel zwembad speeltuin leeuw tijger | www.gezoarde.be
Het is altijd leuk eens iemand te hebben met een niet- alledaagse bezigheid. Jeske De Backer is zeker zo iemand. Ze is even zoekende geweest naar de, voor haar, ideale hobby. Vandaag vertelt ze heel gepassioneerd over het spelen met de duiven. HOE HET BEGON Jeske is elf jaar en zit in het zesde leerjaar bij juf Stefanie en juf Isabelle. Ze woont in de Rechtstraat en is, met een zus van 16 en een broer van 19, de jongste van het gezin. Sinds een kleine drie jaar speelt ze met de duiven. Hoe is ze, als jong meisje, daarop gekomen, vraag ik mij af. “Er was een duif op het dak van de garage geland. We hebben die dan gepakt en een kotje voor gemaakt. Uiteindelijk is ze terug gaan vliegen, maar zo heb ik de microbe te pakken gekregen. Via een oudere man, Norbert, die ook in het lokaal kwam, heb ik dan meer gehoord over duiven. Hij heeft me veel geleerd. Hij is ondertussen gestorven en zijn duiven zijn verkocht, maar enkele oudere duiven heb ik gekregen. We hebben dan duivenkoten geplaatst en ondertussen zitten we aan honderd volwassen duiven, met nog een paar duivenjongen op komst.”
IN DE TENT Toen ik bij Jeske aankwam, dacht ik aan ‘een paar’ duiven. Ik schrik dan ook van het aantal. “We hebben 24 duivinnen om mee te spelen, 24 duivers (de mannetjes) die in het vlieghok zitten, 10 late jongen en dan nog 21 koppels waar me mee kweken. Dat zijn er juist honderd. Dan natuurlijk nog de jongen die op komst zijn. Die moeten dan ook nog geringd worden. Dit jaar zijn het blauwe ringskes, want elk jaar is het een andere kleur”, vertelt Jeske uitgebreid verder. Papa zit erbij, probeert af en toe iets te zeggen, maar wordt steeds onderbroken door Jeske. Het is duidelijk dat dit vooral háár hobby is en dat ze dit met hart en ziel doet. Het duivenseizoen is nu afgelopen. Vorig seizoen waren er, door corona, een aantal aanpassingen. Gelukkig hebben de duiven van Jeske de vluchten kunnen vliegen die Jeske vooropgesteld had. Ik heb echt 0,0 verstand van duiven, dus ik probeer Jeske bij te houden. Ik wist zelfs niet dat er in Eksaarde een duivenlokaal is. “Ja, dat is ‘t Moleken, hier honderd meter verder”, aldus Jeske. “We hebben al eens de tweede lokaal gewonnen. Onze duif had besloten eerst nog wa toerkes boven Eksaarde te vliegen, anders was ze de eerste. Nu was ze tweede van 173 duiven.”
GEZÔARSE JEUGD | 41
En dan was er ook nog de vlucht waar Jeske naar had uitgekeken. Agen, in vogelvlucht 834 km. “We logeerden dan in de tuin in een tent zodat we de duiven direct zouden zien toekomen. Om 7 uur waren de duiven in Agen vertrokken en om 19.35 uur was de eerste thuis, met een gemiddelde van 65 km/uur. Met die duif zijn we tweede geworden”, vertelt Jeske enthousiast verder. “We hebben een computer die alles registreert. Elke duif heeft een chip. Als ze hier over een speciale plaat met een antenne vliegen, wordt dat automatisch geregistreerd en komt het direct op internet”, vult papa Benjamin even aan, waarna Jeske het terug overneemt. “Van elke duif is er een ‘Pedigree’, dat is een soort stamboom. En bij elk ringske is een kaartje, een soort bewijs dat je die duif hebt. We hebben ook een bloedlijn. Een koppel had een jongske dat dit jaar goed gevlogen heeft. We hebben dat koppel nu dus terug samen gezet.”
EERST DE DUIVEN Een jonge meid die met de duiven speelt. Wat zeggen familie en vrienden hierover? “Ze zijn het al gewoon. Ik weet ook altijd waarover mijn spreekbeurt kan gaan. Mama en papa vinden het vooral leuk dat ik mijn bezigheid heb. Zeker nu, tijdens corona.” Er kruipt natuurlijk wel veel tijd in de duiven. De papa van Jeske springt bij waar nodig, zodat ze het werk kunnen verdelen. Maar ook voor hem was het allemaal nieuw. “Als je jonge duivenmelkers tegenkomt, is dat meestal omdat de papa ook met de duiven speelt. Dat was bij ons niet het geval. Veel mensen waarschuwden ons en vroegen of we wel wisten waar we aan begonnen”, aldus papa Benjamin. “In de week ben ik een dik uur per dag bezig met de duiven. In het weekend is dat gemakkelijk twee uur. Het is ook het eerste wat ik doe als ik van school kom, nog voor ik mijn huiswerk maak”, gaat Jeske verder. Ze kent de duiven allemaal uit elkaar. Sommige heeft ze ook een naam gegeven. “Zo hebben we ‘Slecht Vleugelke’, ‘Brave Norbert’, ‘Stoute Norbert’, ‘Leuke Norbert’, ...”
PASCALLEKE Veel tijd voor andere hobby’s is er niet meer over. Ze luistert naar muziek, terwijl ze met de duiven bezig is. Én ze is bezeten door FC De Kampioenen. “Toen ik klein was, wou ik later cafémadam worden, zoals ‘Pascalleke’. De laatste tijd denk ik meer aan fotografe, vooral van dieren. Ik wil heel graag iets met dieren doen, maar geen dierenarts zoals mijn mama (Sarah Huybrechts). Ik kan niet tegen bloed. Je hebt nog tijd, Jeske. Veel succes met je duiven en alles wat je doet. www.gezoarde.be |
YOUR MARRIAGE
Boek nu vrijblijvend een afspraak bij mijntrouwfotograaf.be Puur, echt en spontaniteit zijn mijn kernwoorden. Ik leg uw huwelijk vast op de gevoelige plaat met detail en emotie. Wees jezelf op jullie dag, geniet met volle teugen en ik doe de rest.
email : eva@mijntrouwfotograaf.be I GSM : 0478 69 44 04 I Adres : Eksaardedorp 18 . 9160 Lokeren
COLUMN | 43
SLIMMERIK Het zoontje van mijn broer is drie jaar oud en wil dolgraag eens bij ons komen slapen. Gezien de huidige omstandigheden is dat langverwachte logeerpartijtje er nog niet van gekomen. Het ventje maakt er geen probleem van. Hij begrijpt verdacht goed dat dit overmacht hors categorie is en gaat er volgens mij van uit dat als dit alles gepasseerd is hij een semipermanente slaapplaats krijgt in de kamer naast zijn nichtje. Als pleister op de wonde ging ik gisteren met hem wandelen in ‘t domein (dat van Puyenbroeck) om met hem naar de beestjes te gaan kijken. Dat was een beetje teleurstellend, want ik was vergeten dat alle toffe beesten (de grote met vier poten) binnen in de stal zitten tot de lente weer aanbreekt. Gelukkig hebben ze er een grote ijzeren toren gezet (84 trappen) en een blotevoetenpad (gaat ook met schoenen) aangelegd om voor enig vertier te zorgen. In het terugkeren vonden we nog een arsenaal pluimvee en wat konijnen zodat het diergevoel toch aanwezig was. Een beetje daarna zei hij uit het niets: “Ik kom dan slapen als iedereen een prikje heeft gehad” en ik schrok. Ik schrok in de positieve zin, omdat deze grappige kleuter meer vertrouwen heeft in het langverwachte vaccin dan een heel bataljon complotdenkers dat denkt dat de farmaceutische sector ons met opzet wil vergiftigen als onderdeel van een wereldwijd complot om de vrijheid van de mensheid te beknotten en ons fascistische of communistische (afhankelijk van de invalshoek) regels wil opleggen. Ik kan niet wachten tot ik mijn prikje(s) krijg en ik hoop dat op zijn minst 70% van de lezers van dit prachtige magazine binnenkort ook vol vreugde op de fiets springt om hetzelfde te doen. Kleine man, we leggen de verse lakens al klaar (wel geen pipi doen in het logeerbed).
Euclides II van Eksaarde
Euclides II van Eksaarde
www.gezoarde.be |
44 | DEN HUISNUMMER
Tekst Cindy De Kegel g Fotografie Peter De Wolf
De zestiende editie van dit magazine, dus huisnummer zestien. Zo zijn we op 'den Dam' beland. De deur wordt opengedaan door vrolijke spraakwaterval Evi Cornu. Eenmaal binnen leren we ook haar vriend Dieter Van de Weghe kennen. Samen vormen ze een samengesteld gezin met dochter Maité en zoon Vinni. Het is nu aan alle andere Gezôardeneirs om hen te leren kennen. Dag Evi en Dieter, kunnen jullie jezelf even voorstellen?
Dieter: “Ik ben 36 jaar. Ik werk in Lokeren als monteur van serverkasten. Ik ben papa van Maité, mijn dochter uit een eerdere relatie. Zij is negen jaar. Mijn ex en ik hebben co-ouderschap. Samen met Evi heb ik een zoontje, Vinni, hij is 2,5 jaar.
| www.gezoarde.be
Ik heb lang gevoetbald op provinciaal niveau, bij zowat alle ploegen uit de regio, behalve bij FC Eksaarde. Ik heb de voetbalschoenen onlangs aan de haak gehangen. De leeftijd begint mij parten te spelen en ik krijg last van allerlei kwaaltjes. Nu loop ik vooral en ga ik mountainbiken, we wonen ideaal om dat te doen. Sinds corona doe ik hier op zolder aan powertraining.
DEN HUISNUMMER | 45
In een niet-coronatijdperk ga ik naar het voetbal. Ik ben supporter van Sporting Lokeren-Temse.” Evi: "Ook ik ben 36 jaar. Ik ben zorgkundige van opleiding, maar ik werk in een bedrijf in Lokeren waar luxeverlichting wordt gemaakt ... Onder de klanten vooral de grotere hotelketens, maar ook Peter Goossens (de sterrenchef, n.v.d.r.). Vroeger ging ik ook naar het voetbal, maar sinds Vinni er is, is mijn gezin mijn hobby. Hij is echt mijn godsgeschenk. Ik dacht niet dat ik nog mama zou worden na zes miskramen. Toen kwam Vinni.” Dieter: “Zevende keer goede keer. Ik weet niet of ik het mentaal zou aankunnen om te blijven proberen. Waar stopt het? We wisten wel dat het in theorie moest lukken, we waren allebei getest en er werden geen afwijkingen gevonden.” Evi: “Dan willen ze geen kunst matige inseminatie of ivf doen. Het móest op de natuurlijke manier lukken. De miskramen waren dus toeval, maar zes is wel veel om dragen.”
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Evi: “Ik kende Dieter al voor we een koppel werden. Toen dacht ik: ‘Die moet ik vanzeleven niet hebben’. En zie ons nu.” Dieter: “Mja, niet dat ik een crimineel was vroeger, maar ik was zeker geen heilig beeldeken. Dat ik een slechte jeugd gehad heb, speelt hier zeker in mee. Ik ben op mijn achttiende in het leger gegaan, omdat ik hoopte dat ik daar rust zou vinden. Dat was ook even zo, maar uiteindelijk ben ik pas rustiger geworden door papa te worden.” Evi: “Ondertussen zijn we, alles samen, zeven jaar samen. Na een jaar is er een pauze geweest van
een jaar, maar daarna hebben we elkaar teruggevonden. Alleen jammer dat hij niet wil trouwen.” Dieter: “Je kent mijn mening daarover, ik vind niet dat het nodig is om te trouwen. We wonen wettelijk samen.” Evi: “Ja, maar ik kan het toch niet laten hem dat af en toe eens door te steken (lacht).”
Zijn jullie allebei opgegroeid in Eksaarde?
Evi: “Ik woon hier sinds mijn drie jaar. Met uitzondering van drie jaar in Sinaai met mijn ex, heb ik hier altijd gewoond. Ik kan het mij eigenlijk niet anders voorstellen en wil hier nooit meer weg.” Dieter: “Ik ben opgegroeid in het Gentse. Mijn ouders zijn gescheiden. Op mijn vijftiende ben ik samen met mijn moeder in Lokeren gaan wonen. Daarna heb ik alleen gewoond in het centrum van Lokeren, maar ik woon liever in Eksaarde. Het is hier rustig en aangenaam wonen en alles is er. Ik kan me niet voorstellen dat ik terug in een stad zou wonen.” Evi: “Het enige dat ik hier mis, is een speeltuintje voor de kinderen. Op de Muylaert zou dat, volgens mij, moeten lukken.” Dieter: “We rijden dan naar Puyenbroeck, dat is ook niet ver.”
Hoe hebben jullie corona en de bijhorende maatregelen tot nu toe al ervaren?
Samen: “Goed, eigenlijk.” Dieter: “Het sociaal contact met
de vrienden begin ik natuurlijk wel serieus te missen. Een balleke trappen, pintje drinken, samen naar het voetbal, ... Maar al bij al mag ik niet klagen. We hebben ook weinig of geen ruzie gemaakt. Je hoort soms andere dingen.” Evi: “Het valt inderdaad allemaal wel mee. We discussiëren wel eens, maar maken amper ruzie. Ik heb er eigenlijk nog niet van wakker gelegen.”
Wat zijn jullie toekomstdromen?
Dieter: “Dat zijn momenteel vooral materiële dingen. We hebben al veel gedaan hier in ons huis, maar hebben nog een verlanglijstje. Dat gaat van een carport tot een zwembad. Dat laatste is nu heel populair, dus duurder geworden. Nog even sparen dus. Ik zou ook heel graag ooit naar het buitenland verhuizen, maar dat ziet Evi minder zitten.” Evi: “Het is niet dat ik het niet zie zitten, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Voorlopig wil ik nog dicht bij mijn ma wonen. Áls we al verhuizen, zal dit sowieso pas zijn als de kinderen groot zijn. Ik wil ook graag ons huis verder afwerken en voor de rest hoop ik dat de kinderen gelukkig worden. Vinni heeft kinderreuma. We waren er gelukkig op tijd bij, dankzij een tip van de kinésist. Hij krijgt nu zesmaandelijks een inspuiting. Eén op de twee groeit eruit. Ik kan alleen maar hopen dat dit bij hem ook het geval zal zijn.”
'T IEËN OF 'T ÃNDER
Spar (beide) - Smatch Kruiskapel (beide) - Spletterenbrug Gezôarse feesten (Evi) - Lokerse feesten (Dieter) Reuzenstoet (beide) - Blauwbuiktrail
www.gezoarde.be |
46 | COLOFON
COLOFON
GEZÔARDE is een driemaande-
REDACTIE
lijks magazine over, voor en door Eksaarde. Verspreiding is gratis.
redactie@gezoarde.be
UITGEVER + REALISATIE
Cindy De Kegel
NEWMONKEYS Kim Speleman Schuermansstraat 20A 9160 Eksaarde www.newmonkeys.be info@newmonkeys.be /newmonkeys #newmonkeys_grafischbureau
| www.gezoarde.be
EINDREDACTIE REDACTIE
Kwinten Van Campenhout, Brent De Borger, Arne D’hont, Marijke Diericx, Tania Ott, Rogier Vervaet, Peter Vervaet, Nathalie Vervaet, Cindy De Kegel, Zhenya Speleman
FOTOGRAFIE
Luc De Herdt, Peter De Wolf, Lore Linthout
OPLAGE MAGAZINE
3000
CARTOON
VIZID - vizid.myportfolio.com
/gezoardemagazine #gezoardemagazine
contactee onze voordreolins voor uitzonderlijk ge en zeer e voorwaard en .
VERKOCHT: 87% 71%
advertentiepagina Op 4 weken:
Boven de vraagprijs:
VERHUURD:
Op 4 weken:
95%
Een woning verkopen of verhuren is meer dan een overeenkomst bereiken. Wij helpen U graag met raad en daad. Uw vastgoedmakelaar voor Gezôarde en omstreken. Bautschoot 1 | 9160 Eksaarde | 09 225 26 27 info@cardi-woonadvies.be | www.cardi-woonadvies.be /cardiwoonadvies | BIV: 512506
Like en deel onze facebookpagina en blijf op de hoogte van ons laatste nieuws en onze referenties.
Bouwen aan uw toekomst? Best met uw regionale vakman!
, n e g n i w u lein o b r k e v n , e w t u o o o b ie gr w u e ni novat re ALGEMEEN AANNEMER 0468 29 00 85 • www.alfavaf.be