3 maandelijks magazine - 2019 #9 www.gezoarde.be
Bart Van Avermaet
“MET MIJN JONGENS HEB IK VEEL TIJD GESPENDEERD OP HET STATIEPLEIN”
#9
Seizoensbed Topaas
Seizoensvoordeel
van: € 2495,- nu voor:
voor u: € 2.195,-* *Vraag naar de actievoorwaarden in de winkel. Deze aanbieding is geldig van 01-02-2019 t/m 30-04-2019.
welterusten Alles voor uw slaapcomfort
RECHTSTRAAT 266 • 9160 EKSAARDE • WWW.WELTERUSTEN.BE • INFO@WELTERUSTEN.BE
INTRO | 3
DE PARKING VAN LOKEREN Tekst Kim Speleman g Fotografie Luc De Herdt
Eind februari ... Met temperaturen die overdag schommelen rond de vijftien graden worden we voor deze tijd van het jaar weer verwend. Het blijft de vraag hoelang dit blijft duren. Het is misschien teveel van het goede. Maar onder het mum van ‘wat we gehad hebben kunnen ze ons niet meer afpakken’ zet ik mij toch even op mijn terras om deze intro neer te pennen. De negende editie van ons magazine willen we u dan ook verwennen en is er eentje waar we onze grenzen verlegden ... letterlijk. Zo gingen we voor een interview naar Doorslaar. Dit gehucht was echter tot vóór de gemeentelijke fusiegolf van 1977 een deel van Eksaarde. De dag van vandaag voelen zowel Eksaarde als Doorslaar zich de parking van Lokeren. We zijn echter trots op ons stukje groene parking. Na urenlang archief- en opzoekwerk hebben we de geheimen al dan niet ontrafeld van de enige echte ‘Blauwe Van Eksaarde’. Dus ik daag u uit ... trek uw frak aan (mocht dit bij deze temperaturen nog nodig zijn) en kijk of u deze populier terug kan vinden. Ik kan enkel zeggen: geniet met volle teugen van deze editie en verleg uw grenzen, letterlijk en figuurlijk. Want wat u gehad heeft kunnen ze u niet meer afpakken. Tot binnenkort. Tot editie tien.
www.gezoarde.be |
4 | GEZÔARDE IN BEELD
O
ndanks het feit dat Doorslaar in vroegere tijden (toen we samen nog een gemeente vormden, weet u nog?) regelmatig separatistische neigingen vertoonde kregen we toch de vraag of er niet eens een artikeltje over deze mooie parochie kon verschijnen. Beter een goede buur dan een verre vriend, denken we hier in GezĂ´arde, en daarom zal er vanaf nu met enige regelmaat ook iets over Doorslaar te lezen zijn (zoals het artikel over Odiel in deze editie). Tekst Kwinten Van Campenhout Fotografie Kim Speleman
| www.gezoarde.be
GEZÔARDE IN BEELD | 5
www.gezoarde.be |
6 | INTERVIEW
BART VAN AVERMAET Tekst Brent De Borger g Fotografie Luc De Herdt
| www.gezoarde.be
INTERVIEW | 7
G
aat er geen belletje rinkelen bij de naam Bart Van Avermaet? Dan gebeurt dat vermoedelijk wel bij de naam Waldek Kosinski. Hij is ondertussen niet meer weg te denken als de Poolse immigrant in de soapserie Thuis, maar Bart is nog zoveel meer. Een rasechte Lokeraar, maar ook toneelacteur en regisseur.
Heb je een fijne jeugd gehad in Lokeren?
“Het was best wel tof om hier op te groeien. Eerst naar school in de Boskesschool, dan het Sint-Lodewijkscollege en dan uiteindelijk naar Antwerpen getrokken. We hadden een groot bos vlak bij ons thuis, waarin ik kon spelen en ik was ook direct vrij sociaal bezig. Toneelspelen en speelpleinwerking en dergelijke. Toen ik dan op het conservatorium in Antwerpen zat, ging er wel een nieuwe wereld open. Plots stond ik daar in een echte stad, want Lokeren, dat is eigenlijk maar een groot dorp.”
ten worden. Ze gaan nu inzetten op de boten, hier op de Durme, maar dat is vooral gunstig voor de rijken. Als de hoge klasse het goed heeft druppelt dat wel verder naar de middenklasse enzoverder. Ik vind dat wat ze investeren voor de bovenlaag van de bevolking ook in verhouding moet staan tegenover de rest van de bevolking. Denk maar aan straathoekwerkers, jeugdhuizen en dergelijke. Een evenwicht is belangrijk.”
Heb je zelf politieke ambities?
“Nee, absoluut niet. Ik heb wel een mening, zo zou ik graag een blauw-groene coalitie zien, maar daar heb ik dan ook alles mee gezegd. Politiek is een vak, en dat vak beheers ik totaal niet. Volksvertegenwoordiger zijn is niet eenvoudig, dus blijf ik ver uit de buurt daarvan.”
LOKERSE FEESTEN
Je bent wel erg begaan met de stad, zo was je bijvoorbeeld al snel actief in de organisatie van “Een kleine tien jaar geleden ben ik hier inderdaad de Lokerse Feesten. Je hebt een hele tijd in Antwerpen gewoond, maar bent uiteindelijk toch teruggekeerd …
terug komen wonen. Mijn vriendin Kim woonde hier al en ik ben de liefde gevolgd, uiteraard! Haar kindjes waren trouwens ook te jong om in Antwerpen op te groeien, daar is Lokeren meer geschikt voor. Al zijn er natuurlijk ook wel heel wat nadelen aan deze stad. Zo is er voor mij iets te veel beton, ze zijn hier alles aan het vol zetten. Daarnaast zou er toch eens wat verfrissing op politiek gebied mogen komen, want blauw is hier nu toch wel al heel lang aan de macht. Pas op, ze doen het niet slecht, maar ik mis wat vernieuwing.”
“De Feesten, dat was in orde hoor. Ik vind het fantastisch dat je als stad uw inwoners tien dagen lang iets kan aanbieden. Dat is eigenlijk ongezien voor een ‘groot dorp’ als Lokeren. De Feesten zijn gebaseerd op het feit dat de Lokeraar die niet op reis kan gaan, wel iets wordt aangeboden. Ik ben daar oubollig in, toch draag ik dat diep in mijn vaandel. Maar de goeie ouwen tijd, die is wel echt voorbij. De fakkel heb ik trouwens doorgegeven aan mijn oudste zoon en mijn vriendin. Zij zitten in de huidige organisatie van de Fonnefeesten.”
Hoe zou jij het aanpakken?
Hoe waren de Lokerse Feesten toen jij in de organisatie stapte?
“Eerst en vooral zou ik wat meer putten maken. We zijn een financieel gezonde gemeente, maar dat vind ik fout. Je moeten blijven investeren en innoveren. Kijk maar naar Mechelen, die hebben enkele financiële risico’s genomen ter verfraaiing van hun stad en voor de veiligheid. En zie eens wat een prachtige stad dat geworden is. Daarnaast mogen ook de lage sociale- en middenklasse niet verge-
“Vroeger waren er twee groepen per avond, het begon op zaterdag en dinsdag was er een rustdag. Het was allemaal veel kleinschaliger en vooral gezelliger. ’s Middags begonnen ze bijvoorbeeld al met boogschieten, kaarten en andere animatie. De sfeer was ook wat gemoedelijker. Zo herinner ik me dat de donderdag, de laatste dag van de op-
www.gezoarde.be |
8 | INTERVIEW
bouw, al meteen een goed begin was. Alle togen stonden al klaar en er werd een vat geopend voor alle medewerkers.”
Jullie vlogen er meteen goed in?
“Natuurlijk, dat kon allemaal. Zaterdag werd dan het officiële startschot gegeven. Iedere avond tot een uur of halféén en daarna was het ook feest voor ons. Op dinsdag zat iedereen dan thuis, maar zo tegen een 17 à 18 uur denk je: ‘Zou er toch niet iemand op dat plein zitten?’ Tuurlijk, alleman stond daar weer. Niet werken, heel de avond drinken en de woensdag iedereen koppijn. En dan moesten er nog vier dagen komen.”
Zoals je het nu omschrijf t, klinkt het voor mij meer zoals de huidige Fonnefeesten?
“Ja, dat is wel zo. Die zijn ondertussen bijvoorbeeld ook begonnen met een kinder- en seniorennamiddag en dat vind ik fantastisch. Ook de verhuis naar het park was een goed initiatief. En ze kleden hun togen aan in een bepaald thema. Vorig jaar was er zo een ‘turbotoog’ en een paar gasten hebben daar dan een bus van gemaakt. Leutig! Het geeft terug die feeërieke en gemoedelijk sfeer weer.”
GEZÔARDE Sfeer, gezelligheid, toffe evenementen … Dat hebben we in Eksaarde ook!
“Ah natuurlijk, de Gezôarse Feesten! Dat is zoals het moet zijn. Dat vertrekt vanuit een familiale basis en dát maakt het zo goed. Als ik vrij ben, dan passeer ik daar héél graag eens. Net zoals op de kerstmarkt, die Rudi Clappaert in
| www.gezoarde.be
elkaar steekt. Vorige keer zijn we wel bijna weggeregend, maar dat hoort er ook bij zeker. Het is een wondermooie kerstmarkt en een heel goed initiatief.”
Passeer je overigens vaak in Eksaarde?
“Ik fiets graag en dan gebeurt het wel dat ik door Eksaarde fiets, het is daar prachtig om te rijden. Met mijn jongens heb ik ook veel tijd gespendeerd op het statieplein, ik heb ze daar namelijk met de auto leren rijden op dat oefenterreintje. Dan de Kruiskapel, dat is ook top hé, wat een mooie locatie. En tot slot dat ene café, op de splitsing aan het college … Den Blauwbuik, ja! Daar ging ik samen met Kim wel eens naartoe, jammer om te horen dat het nu verdwenen is.”
THUIS Iedereen kent jou natuurlijk als je personage Waldek. Hoe ben je zoveel jaar geleden bij Thuis beland?
en nadien ook bij een germanist die perfect Pools sprak. Die legde me dan bijvoorbeeld uit dat Polen bepaalde lidwoorden niet kennen en sommige klanken meer zo of zo uitspreken.”
En ondertussen spreek je perfect Pools ...?
“Perfect Vlaams met een Pools accent (lacht), dat wel! Pas op, het is moeilijker dan je denkt hoor. Vroeger moest ik al mijn teksten woord voor woord vertalen in het ‘Vlaams-Pools’, daar heb ik veel tijd in gestoken. Na zoveel jaar gaat dat gelukkig als vanzelf. Mijn broer heeft me trouwens ook goed geholpen. Hij is professor linguïstiek (taalkunde) in Gent. En zo beetje bij beetje, hebben we dat taaltje kunnen ontwikkelen tot wat het nu is.”
AFSCHEID
In september werd je plots even uit de serie geschreven, was je op de hoogte dat je zou “Ik had eerst bij Familie gespeeld, terugkeren? een goeie maand ervoor ongeveer. Ik speelde een seriemoordenaar. Daar heb ik me heel hard mee geamuseerd. Daarna belde de VRT me op, om te vragen of ik auditie wou doen voor een Pools personage in Thuis. De rest is geschiedenis.”
“Heel weinig mensen weten dat, maar dat was allemaal gepland. Ik ben namelijk geopereerd aan mijn heup, dus ik zat een hele poos thuis. Waldek vertrok daarom voor twee maanden naar Polen, maar ik wist dat ik dus wel zou terugkeren.”
Was het moeilijk om in de huid van Waldek te kruipen?
Vele fans vreesden toch voor jouw definitieve afscheid?
“Toen ik voor het eerst de inleesbrochure kreeg zag ik het meteen zitten. Alleen met dat Pools accent, daar ben ik toch wel even mee bezig geweest. Ik zei tegen de productie dat ik daar echt wel iets mee wou doen. Ik ben dan bij een Poolse dame langsgeweest
“Dat wat niet de bedoeling, maar net voor mijn ‘einde’, kwam er een journalist aan de productie vragen hoe dat nu juist zat met mij. Hij vroeg: ‘komt Waldek nog terug?’ en onze producer antwoordde: ‘Dat zullen we nog wel zien’. Die journalist heeft daar een artikel
15/03/2019 22/11/2019
Feestzaal Triphon - Eksaardsedam 15 - 9180 Moerbeke-Waas T. 09/346 77 92 - www.triphon.handelsgids.be
Hoeveslagerij
DE VIERKLAVER Pieter Van Poucke & Annelies Marchand
Hormonenvrij vlees van eigen hoeve. Ambachtelijke salades en charcuterie. Fondue Gourmet Koude schotel Barbecue Wok Kaasschotel Specialiteit diepvriespaketten
Hemelseschoot 19 - 9160 Lokeren - T 09 348 15 76 - www.devierklaver.be
INTERVIEW | 11
van geschreven en zo is de bal aan het rollen gegaan. Die avond belt Hans van de productie mij: ‘Bart, nu heb ik wat gedaan jong! Je gaat moeten zwijgen over het feit dat je terugkeert’.”
Was het moeilijk om het geheim te houden?
“Nee, want ik heb het eigenlijk niet geheim gehouden. De productie heeft mij dat gevraagd, maar ik heb gezegd dat ik niet zou beginnen liegen. Als iemand me zou vragen: ‘Bart, heb je uw C4 gekregen bij de VRT?’, dan ging ik eerlijk antwoorden, maar er was geen enkele journalist die dat vlakaf vroeg. De dag na de laatste uitzending werd ik overladen met telefoons en mails. ’s Avonds zat ik zelfs bij Van Gils & gasten en die geloofden dat ook allemaal. Op geen enkel moment vroeg hij door, dus ik heb dat verhaaltje wel kunnen volhouden.”
BEKENDE VLAMING Staan er nog andere tv-projecten op je agenda?
“Ik zou graag eens in een film of serie meespelen, maar dat is moeilijk. Ik speel nu al zó lang Waldek, dat ik ergens verbrand ben. Ik denk wel dat ik dat zou kunnen hoor, ik heb tenslotte toch wel veel ervaring, maar als geen enkele regisseur me vraagt, kan ik dat natuurlijk niet bewijzen. Vroeger trok ik me dat wel eens aan, maar dat is ook al verleden tijd. Fans komen naar mij en zeggen: ‘Amai, gij doet dat goed hé!’ of ‘Zo een toffe rol dat gij speelt’. Wat kan ik meer wensen? Ik krijg appreciatie voor mijn werk, dat is tenslotte het belangrijkste.”
Ik kan me voorstellen dat men jou als bekend figuur niet alleen maar aanspreekt om een complimentje te geven?
“Ik ben eigenlijk een slechte BV hoor, ik doe daar allemaal niet graag aan mee. Ik haat het dan ook om in ‘de boekskes’ te staan, want ze schrijven toch wat ze willen. Dit wil ik dan wel weer doen, omdat het een kleinschalig magazine is dat gemaakt wordt door een groep onafhankelijke enthousiastelingen, top! Naast journalisten krijg ik ook veel te maken met andere mensen die me aanspreken, dat hoort erbij.”
Hoe ga je daarmee om?
“Als iemand me om een foto komt vragen, dan is dat een kleine moeite. Als die dat beleefd vraagt en ik ben niet juist aan het eten of zo, waarom niet? Dat
duurt niet lang en ik heb hun dag misschien goed gemaakt. Zatte mensen daarentegen, dat is lastig. Ik merk dat al snel hoor. Dan roepen ze mij: ‘Waldek, gij moet dit of dat doen voor ons!’ en dan krijgen ze wel een antwoord terug: ‘Ik moet just niks!’, en dan ben je natuurlijk ‘arrogant’. Ahja dat zijn gelukkig maar enkelingen. Soms durf ik de fans ook wel eens beetnemen hoor. Dan komen ze naar mij: ‘Oh, gij zijt dinges, allez van thuis hé!’, ‘Ah nee, ze verwarren mij daar dikwijls mee, ik ben zijn dubbelganger’. Daar amuseer ik mij dan mee hé (lacht).”
Wat brengt de toekomst nog voor jou?
“Ik ga opnieuw beginnen regisseren, want dat was héél lang geleden. Ik doe dat supergraag, dus ik wil de draad terug oppikken. Daarnaast gaat het ook goed met ons toneelgezelschap Tableau nr.1. Momenteel ben ik samen met Bert Cosemans ‘2 Flikken’ aan het spelen, een Nederlandstalige versie van een stuk geschreven door Keith Huff.”
Bedankt voor dit interview Bart, nog veel succes met je verdere carrière!
www.gezoarde.be |
12 | ONDERNEMER
| www.gezoarde.be
ONDERNEMER | 13
ODIEL Tekst Marijke Diericx g Fotografie Luc De Herdt
D
oorslaar leeft! Dat bewijzen ook Seefke en Dre met ‘Odiel’, een nieuwe bakkerij gelegen in het centrum.
“Het idee om een zaak te beginnen was een toekomstdroom. Het was eigenlijk nog niet concreet”, vertelt zaakvoerster Seefke. “Ik was vroeger actief als zelfstandig diëtiste en diabeteseducator in SintNiklaas, maar veranderde door omstandigheden naar een administratieve job bij een gerechtsdeurwaarder in Gent. Diep vanbinnen wist ik dat ik dat
www.gezoarde.be |
14 | ONDERNEMER
niet eeuwig wilde doen. Toen ik samen met Dre het pand van mijn dromen vond in Doorslaar, met voor ons ook de ideale ligging, is de droom sneller dan verwacht concreet geworden. Dre is momenteel nog voltijds tewerkgesteld als IT-manager, maar helpt achter de schermen mee waar mogelijk.” “Odiel is meer dan een gewone bakkerij en patisserie”, zeggen Seefke en Dre. “Bovenop het dagelijkse broodaanbod voorzien we ook heel wat glutenvrije producten. En naast onze bakkerij houden we enkele gezellige tafeltjes vrij om te genieten van een verse Lokerse Bravos-koffie, een theetje, een frisse drank en eventueel een gebakje. Ook ontbijten en lunchen is mogelijk en je kan hier een heerlijk vieruurtje verorberen.” “Dat ‘Odiel’ recht tegenover de basisschool in Doorslaar ligt, vinden we heerlijk”, zeggen de ondernemers. “Zowel voor onze eigen kindjes, als voor de ouders die dagelijks hun kinderen afzetten op school. Want om hen het leven wat eenvoudiger te maken, voorzien we lunchabonnementen. Hierbij wordt er op school een bentolunchbox vol lekkers geleverd voor je kleine spruit en ’s avonds wordt die gewoon weer opgehaald. Simple comme bonjour! Zo’n abonnement kan voor elke dag in
| www.gezoarde.be
de week aangevraagd worden, maar andere opties zijn evenzeer mogelijk. Momenteel is zo’n systeem vooral bekend in Nederland, maar ook in Doorslaar werkt het goed.” Het verhaal van Odiel is niet enkel rozengeur en maneschijn: het pand was oud en aan renovatie toe. “Bij de benedenverdieping lukte die renovatie op tijd, al zijn we nog niet volledig rond. De afwerking van de bovenverdieping vraagt nog wat werk. We overwegen om in de toekomst hier onze woning van te maken. Dat houdt ons echter niet tegen om elke dag het beste in onszelf naar boven te halen”, aldus Seefke. Als ik aan Seefke en Dre vraag wat hen nu echt uniek maakt als ondernemers, antwoorden ze: “In veel tearooms kan je kof fie, thee en taart krijgen, maar mis je soms een bepaalde feeling. Daarin willen wij verschillen: door een oprecht feel-good gevoel achter te laten bij onze klanten. Op die manier creëer je een band en dat appreciëren de mensen.” Hoewel ze nog maar enkele maanden open zijn, hebben ze al heel wat fijne reacties van de buurtbewoners ontvangen en dat doet hen deugd. Seefke, maar ook Dre, werken beide met hart en ziel in hun ‘Odiel’.
sanitair verwarming keuring onderhoud
0475 90 30 78 Vijverstraat 9 - 9160 Lokeren
16 | IN GEZÔARDE
| www.gezoarde.be
IN GEZÔARDE | 17
DE PIJPLEIDING NAAST DE KRUISKAPEL Tekst Arne D’hont g Fotografie Luc De Herdt
W
ie de laatste maanden langs de Kruiskapel wandelde heeft het waarschijnlijk al gezien. Een grote pijpleiding ligt er klaar om in de grond gestoken te worden. De pijpleiding zal zuurstof transporteren van Temse naar Zelzate.
GROOTSTE PIJPLEIDINGNETWERK TER WERELD De pijpleiding is 35 kilometer lang en wordt aangelegd door Air Liquide, dat een aftakking maakt van hun pijpleidingnetwerk in hun bedrijf in Temse. Van daar loopt ze door het Wase landschap tot aan de site van ArcelorMittal (SIDMAR) in de Gentse haven. Ze doorloopt achtereenvolgens volgende gemeenten: Zelzate - Gent - Wachtebeke - Lochristi – Lokeren (Eksaarde en Daknam) - Moerbeke - Sint-Niklaas Waasmunster en Temse. Air Liquide is een industriële gasproducent en beschikt over een netwerk van 4.700 kilometer pijpleidingen dat heel Europa bedient met industriële gassen. Het is het grootste pijpleidingnetwerk ter wereld. Ze leveren nu per pijpleiding zuurstof aan
www.gezoarde.be |
18 | IN GEZÔARDE
ArcelorMittal, dat het zal gebruiken voor staalproductie. Zuurstof, stikstof en argon zijn nodig voor een groot aantal toepassingen in de staalindustrie, zoals verrijking van de lucht voor hoogovens en staalproductie op basis van zuurstof.
waardoor het bedrijf meer dan honderd vrachtwagenritten per dag uitspaart. Een belangrijke factor om het traject goed te keuren, want de werken hebben heel wat voeten in de aarde.
BORINGEN
“Boeren kunnen een vergoeding krijgen mocht oogst mislukken”
Om de pijpleiding aan te leggen wordt er een lange sleuf uitgegraven die op zich niet zo diep is. Naast de sleuf moet er ruimte zijn voor de graafmachines. Er is dus ook altijd een weg naast de sleuf voorzien die op sommige plekken verstevigd wordt met rijplaten. De strook heeft daarom altijd een breedte van ongeveer twintig meter. De grond wordt afgegraven maar niet afgevoerd, hij blijft naast de sleuf liggen om nadien het gat op te vullen. De pijpleiding ligt niet overal zo dicht bij de oppervlakte als je zou denken. Voor het grootste deel zit ze iets meer dan een meter diep. Onder de Kruiskapel en onder de Zuidlede duikt de pijp veel dieper onder de grond. Via gestuurde boringen wordt een tunnel gemaakt en dan wordt de pijp er door gestoken. De boringen beginnen aan de Kruiskapel en net voorbij de Zuidlede komt ze weer aan het oppervlak te liggen.
HONDERD VRACHTWAGENS MINDER
Air Liquide zegt toch op te letten zorgvuldig om te springen met de teelbare grond en alles terug toe te dekken. De graafwerken zouden af zijn tegen juni. Philippe Engels, directeur pijpleidingen bij Air Liquide gaf een reactie op de bezorgde boeren: “We proberen er steeds op te letten de teelaarde te bewaren. Indien er toch een oogst zou mislukken,
Lijntraject Air Liquide - nota-DEEL 1 Nota 2018F8, 2017D243, 2017J224, 2017J223
Figuur 1: Projectie van het plangebied op de GRB-kaart. (bron: AGIV, 2017) schaal 1:120 000
De pijpleiding vervangt het transport over de weg,
Boer Gerrit Audenaert uit Eksaarde uitte al zijn bezorgdheid over zijn grond. Hij deed dat in een nieuwsuitzending op TV Oost. De pijpleiding loopt voor een stuk onder zijn akkers. Hij zegt: “Onze goede grond wordt weggegraven en opgehoopt naast het traject. Het is nog maar de vraag hoe onze gewassen deze zomer zullen groeien, of hoe de grond zich zal gedragen na een fikse regenbui of bij aanhoudende droogte.”
www.vriendt.be
kom onze tuinmachines ontdekken tijdens onze opendeurweek van dinsdag 19 tem zaterdag 23maart
20 | IN GEZÔARDE
IN GEZÔARDE | 21
omdat we bijvoorbeeld over de zaaitijd gaan, kan de boer hiervoor vergoed worden.”
ANDER TRAJECT MOGELIJK Het traject zoals het nu is vastgelegd was een compromis tussen verschillende belanghebbers, waar ook de natuurvereniging vzw Durme iets over te zeggen heeft. “De pijpleiding loopt in Eksaarde voor een stuk door natuurgebied, aan de Fondatiegracht”, zegt Thomas Van Lancker van vzw Durme. “De pijpleiding doorkruist onze gebieden aan de Kruiskapel en het stuk achter het Veldcafé om meer precies te zijn. Nu, de pijplijn is niet gigantisch groot en zit ook
niet al te diep. Er is dus weinig verstoring van de natuur.”
“Een ander traject dat minder door natuurgebied gaat was ook mogelijk” Het traject is niet het originele, het werd gewijzigd om hinder aan landbouwgronden en bewoonde gebieden te minimaliseren. De route van de pijpleiding maakt
daarom een omweg richting de Kruiskapel. “Het is jammer dat je als natuurbeheerder de schaarse open ruimte probeert te vrijwaren en dat dit dan het gevolg is”, zegt Thomas Van Lancker nog. “Een ander traject was ook mogelijk, dat gelijk loopt met de hoogspanningskabels naar Gent. Dat was korter geweest en zo was alle infrastructuur gebundeld. Maar omdat de werken in de winter plaatsvinden en er minder vrachtwagens rondrijden, is dit traject aanvaardbaar. Maar de plekken waar de pijpleiding zit, zijn nu niet meer bruikbaar om bomen op te planten.”
www.gezoarde.be |
22 | INTERVIEW
| www.gezoarde.be
INTERVIEW | 23
ESTRELLA: DE ICONISCHE GEZÔARSE KOFFIE Tekst Brent De Borger
W
aar is de tijd gebleven dat de heerlijke koffiegeur je tegemoet kwam in Gezôarde. Tot midden jaren ’80 was ons dorp de thuishaven voor de Estrella-koffie, gebrand door de familie Hereman. Toen de koffiebranderij naar Gent trok, verhuisde de koffie mee. Estrella kon enkel nog op een select aantal plaatsen verkregen worden, maar sinds kort is dat verleden tijd. Delicatessenzaak Jean. In Lokeren heeft de legendarische koffie in een nieuw jasje gestoken om haar onder de originele naam opnieuw te lanceren. In 1863 vestigde de Aalsterse Joannes Francisus Hereman zich in Eksaarde. Hij kreeg al snel de bijnaam ‘Jan den Brabander’, omwille van zijn accent. Achttien jaar lang hield hij in het Oosteindeken café ’t Land van Aalst open, maar grote schulden doen hem besluiten om opnieuw andere oorden op te zoeken. Samen met zijn vrouw en veertien kinderen trekt hij naar Brazilië, waar hij koffie wil gaan telen. Dat gaat echter niet zonder slag of stoot, want het duurt tot 1895 eer de familie Hereman haar eigen stuk grond kan kopen. Vanaf dan gaat het plots snel. Jan zorgt voor heel wat werkgelegenheid in het Braziliaans stadje ‘Engenheiro Coelho’ dankzij de grote koffie
g
Fotografie Luc De Herdt
teelt. Kort daarna keren ze terug naar Eksaarde, waar zoon Theophile uiteindelijk in 1919 de eerste koffiebranderij opricht: ‘Estrella Brazileira’. Dat was trouwens in de Rechtstraat, het is pas vijf jaar later dat hij het pand kocht in de toenmalige Kerkstraat 79 (nu Eksaardedorp, n.v.d.r.). Niet alleen de koffiebranderij krijgt een cultstatus, ook Theophile ontpopt zich tot een bekend lokaal figuur. Zo is hij sociaal en politiek actief in onze gemeente en maakte hij zelfs deel uit van het schepencollege tussen 1922 en 1928. Hij kreeg een oorlogsmedaille als dank voor de door hem betoonde gastvrijheid op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Tot slot richtte hij ook muziekmaatschappij ‘Ons Vermaak’ op en blaast hij de handboog- en schuttersmaatschappij ‘Ijver en Eendracht’ nieuw leven in.
JEAN. Toen Jan D’Hollander een oud blik van Estrella vond, raakte hij geïntrigeerd door het hele verhaal rond de Gezôarse koffie. Hij kreeg het idee om lokale Lokerse producten te gaan verzamelen en te verkopen, onder de noemer ‘madeinlokeren.be’: “Het is uiteindelijk de bedoeling dat we een geschenkmand kunnen www.gezoarde.be |
24 | INTERVIEW
aanbieden vol met producten van eigen kweek”, vertelt Jan. “Ondertussen heb ik er al enkele verzameld, maar de eerste was effectief deze koffie. Ik ben op zoek gegaan naar de geschiedenis ervan en kwam terecht bij de koffiebranderij Van De Kerckhove in Gent.” De gigantische koffiebranderij bleef uiteindelijk tot en met 1980 in handen van de familie Hereman, tot de overname door de familie Van De Kerckhove. Zij blijven hier nog vijf jaar koffie branden onder de merknaam Estrella, maar besluiten dan dat hun roots meer in Gent liggen. Ze verkopen het huis en de branderij en ze nemen een deel van de installatie mee naar Gent. Het einde van Estrella. “Ik heb uiteindelijk contact gelegd met Louis Van De Kerckhove”, gaat Jan verder. “Die is trouwens nog in Eksaarde naar school geweest, dus hij voelde er zeker ook iets voor om het merk nieuw leven in te blazen. De Caracoli-
| www.gezoarde.be
boon, waar de Estrella van gemaakt wordt, behoort nog steeds tot één van de bonen die hij in Gent brandt. Deze heb ik dan in een nieuwe verpakking gestoken, gebaseerd op de oude blikken voorraaddozen. De ster die centraal op het etiket staat, verwijst naar het blazoen van Brazilië.” “In samenwerking met Louis Van De Kerckhove en ondersteund door Toerisme Lokeren en het stadsmuseum Lokeren zijn we er dus in geslaagd om deze heerlijke koffie opnieuw te lanceren. En dat met goedkeuring van de oude familie Hereman zelf. Ze zijn hier langsgeweest en zaten allemaal op een rijtje hier aan de bar. Jammer dat ik er geen foto van genomen heb, want het was eigenlijk een prachtig beeld.”
ES-TREI-JA De originele naam Estrella Brazileira, betekent gewoon ‘Braziliaanse ster’, vandaar ook
het logo. En eigenlijk zou het moeten geschreven worden als Estrela, zoals het in het Portugees is. De familie Hereman heef t waarschijnlijk de Spaanse spelling gebruikt of per ongeluk een extra letter toegevoegd met ‘Estrella’ als gevolg. Tot slot gaat de Portugese uitspraak als volgt: “Es-trei-ja”, maar laat ons toch maar die sappige Gezôarse “Estrèla-kaf fé” behouden.
SMAAK Voor wie zich de iconische smaak niet goed meer kan herinneren of voor wie nooit de kans kreeg om ze te proeven, mag zich aan een heel zachte koffie verwachten. Met een licht fruitige toets behoeft hij geen melk of suiker. Door het lage cafeïnegehalte kan hij ook heel de dag door gedronken worden. Wie wil proeven kan uiteraard bij Jean. terecht, vlakbij de markt van Lokeren in de oude gerestaureerde woning van oudburgemeester Robert De Noos.
Bouwen aan je toekomst ... best met een regionaal vakman!
NIEUWBOUW - VERBOUW & RENOVATIE
ALFAVAF algemeen aannemer
ALFAVAF algemeen aannemer - Rechtstraat 345 - 9160 Eksaarde T. 09 278 09 05 - G. 0468 29 00 85 - info@alfavaf.be - www.alfavaf.be
INTERVIEW | 26
THEMA
Facebook “f ” Logo
| www.gezoarde.be
CMYK / .eps
Facebook “f ” Logo
CMYK / .eps
www.gezoarde.be |
INTERVIEW | 27
LIGKAMPIOENEN Tekst Rogier Vervaet
D
at Eksaarde veel talent kent, kon u de voorbije acht edities lezen. In ons midden hebben we zelfs een drievoudig Belgisch kampioen en een BeND-kampioen (België, Nederland en Duitsland, n.v.d.r.) ligfietsen. Maak kennis met Celien en Eddy de Jonge.
Goedemiddag. Kunnen jullie jezelf even voorstellen?
Celien: “Ik ben twintig jaar en werk als hulpdrukker. Mijn grootste hobby is ligfietsen.” Eddy: “Ik ben de vader van Celien en werk in een palletfabriek. Mijn hobby’s zijn ligfietsen en sleutelen aan fietsen.”
Hoor ik een Nederlands accent?
Celien: “Klopt, we zijn hier vijf jaar geleden komen wonen. Daarvoor woonden we in Overslag in Zeeland.” Eddy: “Ik ben oorspronkelijk van Axel, waar ik mijn vrouw leerde kennen. We hebben daar nog een tijdje gewoond en zijn dan verhuisd naar Overslag waar onze kinderen zijn opgegroeid. Mijn vrouw is van Lokeren en ze wou dichter bij huis wonen. Zo kwamen we in Eksaarde terecht, waar we zeer gelukkig zijn. Het is hier heel open en vrij. Je zit overal dichtbij, ook bij de stad.”
g
Fotografie Luc De Herdt
Celien: “Ik kreeg een soort bouwpakket. Van mijn eerste fietsje kon ik, wanneer het te klein werd, een ligfiets maken. In het begin deed ik het vooral als hobby. Maar op een gegeven moment begon papa aan wedstrijden mee te doen. Zo leerde ik enkele meisjes kennen die ook aan ligfietsen deden en me vroegen om eens een wedstrijd mee te doen. Zo is het gegroeid.”
Kunnen jullie voor onze lezers even omschrijven wat ligfietsen inhoudt?
Eddy: “Ik ervaar het als een gemakkelijke manier om me voort te bewegen. Iets relaxter als gewoon fietsen. Mijn panoramisch zicht is veel groter dan op een gewone fiets. En je hebt, in vergelijking met een gewone fiets, met het hele lichaam steun.” Celien: “We rijden altijd op het fietspad. Vanaf drie wielen en 72 cm breedte mag je ook op de rijbaan rijden, maar dat is niet verplicht.” Eddy: “Dat is soms wel nodig, want je kan er hoge snelheden mee halen. Je kan er sneller dan 70 km/u mee rijden. Het wereldrecord is 122 km/u.”
Hoe zijn jullie met ligfietsen begonnen?
Celien: “Dat is overgewaaid van onze buurman in Overslag. Mijn papa zag dat de buurman aan het ligfietsen was en hij wou dat ook leren.” Eddy: “Op een gegeven moment was hij op reis en vroeg hij me om zijn dieren te verzorgen. Dan heb ik uit nieuwsgierigheid eens met zijn ligfiets gereden. Dat was geen succes, maar ik wou het toch absoluut leren.”
Dus dan koop je meteen een ligfiets?
Eddy: “Het was meer voor de uitdaging! In mijn schooltijd hadden wij een groep van semi-amateurs en nieuwelingen wielrennen. Ik fietste altijd met hen mee wanneer ze naar school reden en tijdens hun training. Dus snel fietsen zat er al in.” | www.gezoarde.be
www.gezoarde.be |
28 | INTERVIEW
Hoe moet ik mij zo een kampioenschap voorstellen?
Eddy: “Dat is vrij eenvoudig. Mannen en vrouwen rijden elk in hun eigen klasse en per soort fiets is er een andere categorie. Je hebt een gesloten fietsklasse, een open klasse en een halfopen klasse.” Celien: “De regels zijn hetzelfde voor zowel mannen als vrouwen. Het is zelfs zo dat we allemaal op hetzelfde parcours starten en door elkaar fietsen.”
fiets uit elkaar gehaald om zijn onderdeel aan mij te geven zodat ik het kampioenschap kon rijden. Anders was ik daar voor niets geweest.” Eddy: “Ik heb ook eens gehad dat mijn fiets in twee brak. Ik ben toen heel snel rechtgestaan om te kijken of iemand dat had gezien. Blijkbaar was ik vergeten één pin vast te zetten.”
Wat raden jullie me aan als ik morgen aan ligfietHeb je een bepaalde techniek nodig om goed te sen wil beginnen? ligfietsen? Eddy: “Eerst en vooral, heb een drijfveer! Als je die Celien: “Het is vooral rijden, snelheid halen en geen angst hebben. Trainen op rollen is hiervoor ideaal. Je ligt op je rug, neemt een boek en je fietst. Heel eenvoudig.” Eddy: “Of je kan de aardappelen schillen (lacht).”
Welke ambities hebben jullie nog?
Eddy: “Omdat ik kampioen ben in de BeND-competitie wil ik een goed figuur slaan op het wereldkampioenschap in Frankrijk in juni. Wereldkampioen word ik allicht niet tenzij er deelnemers crashen. Ik heb ook niet de ambitie om dit te worden, ik doe mee om iets te presteren voor mezelf.” Celien: “Ik wil nog eens Belgisch kampioen worden. Aan het wereldkampioenschap doe ik dit jaar niet mee. Bergetappes zijn mijn ding niet.”
Hebben jullie al pech gehad?
Celien: “Vorig jaar nog op het WK in Engeland. Ik wou opwarmen en de piste leren kennen. Ik was tien meter ver en mijn fiets valt plots uit elkaar. Een kapot onderdeel. Gelukkig was onze oude buurman er ook en rijdt hij op dezelfde fiets. Hij heeft toen zijn
| www.gezoarde.be
vindt, ga dan zoveel mogelijk fietsen bekijken en uitproberen. Ga onmiddellijk op straat, bij voorkeur in een drukke stad. Zodat je de fiets snel onder controle hebt.” Celien: “Het enige waar je aandacht voor moet hebben, is dat je benen voor je uitsteken. Dus als je stopt op een kruispunt met jouw gezicht aan de streep, zijn je benen al een meter of meer op het kruispunt.”
Hoe reageren ze in Eksaarde op jullie ligfietsen?
Eddy: “Ik moet eerlijk zeggen dat de mensen uit Gezôarde gemoedelijk zijn als ze mij zien. Meestal vragen ze zich af of er een motor in zit. Ze gaan daar blijkbaar van uit. Je rijdt sneller dan een normale fiets, dus er zal wel een motor inzitten.” Celien: “We zouden graag eens een straatrace organiseren in Eksaarde. Samen met de handbikers en elliptigo’s (lijkt op een fiets of een step, maar je moet een loopbeweging maken om vooruit te komen, n.v.d.r.). Dat zou hier veel sfeer met zich meebrengen.”
Wie weet! We duimen voor jullie!
Wij verzorgen al uw evenementen zoals bedrij fsfeesten, communiefeesten, babyborrel, recepties, opendeurdagen, pensioneringsfeesten, sneukeltochten,. . Voor elke gelegenheid vinden wij een formule op maat.
iet
De
Fr e l e i b Mo
Herstel en verkoop van tuinmachines Kasteeldreef 90 9160 EKSAARDE 0498 33 38 18 DEBOCKMECHANIEK@GMAIL.COM
IN GEZÔARDE | 31
BLAUWE VAN EKSAARDE Tekst Brent De Borger & Kwinten Van Campenhout
E
lke Gezôardeneir kent hem wel: ‘Den Blauwen van Eksaarde’. Maar vanwaar komt deze boom, die de naam van ons prachtige dorp draagt? Voor wij aan ons onderzoek begonnen kenden we de verhalen wel al: “Als je de populier door-
g
Fotografie (p31) Luc De Herdt
zaagt, zie je een blauwe binnenkant (buik). Deze soort kan enkel en alleen in de Gezôarse ondergrond overleven. Tot zelfs de mythe dat er een boer uit de Ramstraat hem per ongeluk had gecreëerd door twee stekken met elkaar te kruisen.”
www.gezoarde.be |
32 | IN GEZÔARDE
Bij aanvang dachten we dat dit een makkelijk artikel zou worden, want over zo’n onderwerp moeten er toch massaal veel bronnen te vinden zijn? Niet dus! We hadden al snel door dat we van een kale reis zouden thuiskomen, want in geen enkel archief in Vlaanderen of Nederland is er iets te vinden over onze populier. Schrik dus niet als u in dit artikel veelvuldig de woorden ‘misschien’, ‘vermoedelijk’ en ‘waarschijnlijk’ ziet staan, ’t is niet dat we ons best niet hebben gedaan!
POPULUS X EURAMERICANA (DODE) GUINIER CV. ‘SEROTINA BLEU D’EKSAARDE’ Een hele mond vol, maar zo is ‘onzen Blauwen’ dus officieel opgenomen in het register. De Blauwe van Eksaarde is een ondersoort van de beroemde canadapopulier, een boom die in Eksaarde (en bij uitbreiding in heel Europa) veelvuldig te vinden is. Het is een onderdeel van de Euramerikaanse populieren (Populus x euramericana) en afkomstig uit een kruising tussen de Populus deltoides (vrouwelijk) en Populus nigra (mannelijk). We moeten hier wel nog de kanttekening maken dat deze variëteit
eigenlijk een kloon is. Zoals u vermoedelijk weet is het heel eenvoudig om wilgachtigen aan te planten. Een tak afsnijden, in de grond steken en een paar jaar later staat er een nieuwe boom te pronken.
een Blauwe is, maar in de realiteit klopt dat niet. De boom wordt wel nog steeds aangeplant, maar we mogen er absoluut niet van uitgaan dat elke boom hier een Blue d’Exaerde is.
Dat wil zeggen dat de Blauwe van Eksaarde eigenlijk gewoon een stek is van de populierenvariëteit ‘serotina’ waar verder mee gekweekt is. Waarschijnlijk nam de uitvinder van de Blauwe een tak van een uitzonderlijk mooie serotina om daar mee verder te kweken, want genetisch verschillen de beide bomen niet.
Het onderscheid maken tussen een Blauwe en een gewone Canadapopulier is overigens zeer moeilijk, haast onmogelijk. De twee lijken namelijk té goed op elkaar, met één groot verschil: onzen Blauwen komt pas heel laat in het blad. Van midden april tot eind mei, waar het bij andere cultivars al vanaf tien april mogelijk is.
In onze streek was de boom trouwens van economisch belang. Hij groeide snel en gaf dus ook zeer snel bruikbaar hout af. Dit werd gebruikt om loodsen en stallen te bouwen, maar ook in de papiernijverheid en luciferproductie. Heel veel personen verdienden dan ook de kost met het rooien en zagen van deze bomen.
Wie op het eind van de maand april dus een wandeling gaat maken in Eksaarde, zal de Blauwe van Eksaarde er moeiteloos kunnen uithalen, hij staat dan namelijk nog niet in bloei. Ter illustratie enkele foto’s van vorig jaar, waarbij je heel duidelijk kan zien dat er in een rijtje bomen af en toe een échte Blauwe opduikt.
WIE ZOEKT DIE VINDT!
EXAERDE
De boom groeit over heel Vlaanderen en dus niet enkel hier in Eksaarde. Bij ons staan er natuurlijk heel veel en er wordt al snel van elke populier gezegd dat het
Wat heeft deze boom nu met Eksaarde te maken? Ook daar moesten we heel wat onderzoek naar doen. Via de officiële naam Bleu d’Exaerde, kwamen we terecht bij de oude adellijke familie de Kerchove D’Exaerde. Op het einde van de 17e eeuw werd JeanFrançois de Kerchove de eerste baron van Eksaarde en voegde hij het achtervoegsel d’Exaerde toe aan zijn naam. Oudste zoon Albert erfde uiteindelijk ons grondgebied en hij liet dat op zijn beurt na aan zoon François (1780-1850). Het is hoogstwaarschijnlijk hij die de soortnaam Blue D’Exaerde
| www.gezoarde.be
IN GEZÔARDE | 33
heeft laten registreren. Hij past in de tijd waarin de boom vermoedelijk verscheen en was een landbouwkundige die verschillende wetenschappelijke boeken publiceerde omtrent landbouw en het kweken van planten. Helaas is François, die tevens de laatste heer van Eksaarde was, kinderloos gestorven en zijn er dus geen afstammelingen die misschien nog iets meer over hem weten. Het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, n.v.d.r.) wist ons trouwens te bevestigen dat er geen datum is opgegeven bij de registratie. We zullen dus nooit met zekerheid kunnen zeggen wanneer den Blauwen ontstaan is.
BLAUW Vanwaar komt de kleur blauw? Daar hebben we het raden naar. In ons onderzoek hebben we heel wat mogelijke verklaringen gevonden, de ene al realistischer dan de andere. Een adellijke verwijzing, een blauwe schijn op de bladeren, stam of kruin, een blauwe uitslag bij het doorzagen, vervuiling in de grond aangezien populieren dit opnemen en verkleuren en natuurlijk dat de naam van onze bijnaam ‘de Blauwbuiken’ komt. De adellijke verwijzing, de vervuiling in de grond en de bijnaam klinken misschien plausibel, maar ze zijn eigenlijk makkelijk te weerleggen. De Blue d’Exaerde is namelijk niet de enige serotina. Het is wel één van de bekendste soorten, maar in het verleden heeft men nog andere varianten proberen te creëren, hier en in heel Europa. Velen daarvan bestaan niet meer, maar ze kregen wel allemaal de naam ‘blauw’ of een afgeleide daarvan mee. Het zou wel héél toevallig zijn moesten deze allemaal geregistreerd zijn door een baron of dat overal diezelfde vervuiling in de grond zou zitten. De naam Blauwbuik is dus ook zeker uitgesloten. We kunnen ook bevestigen dat er geen blauwe uitslag is bij het doorzagen. Geen enkele houtzagerij heeft daar ooit iets van gemerkt. Dan moet er wel ergens een blauwe schijn te vinden zijn. En ja hoor, verschillende boomdeskundigen, plantenliefhebbers én experten lieten ons weten dat je met wat fantasie en de juiste lichtinval een
lichtblauwe schijn aan de onderkant van de bladeren kan waarnemen. De kans is ook zeer groot dat de originele kweker van deze serotina dit opmerkte, terecht of onterecht, en zo de naam ‘blauw’ meegaf aan de verschillende stekken.
BESLUIT Het enige wat we zeker weten, is dat we niks met zekerheid kunnen zeggen. We hebben zeer veel mensen gecontacteerd en zijn tot het besluit gekomen dat François de Kerchove D’Exaerde de boom rond 1800 haar naam gaf en dat de boom nu of destijds een blauwachtige kleur aan de bladeren toont/ toonde. Er zal dus altijd een mysterie rond onzen Blauwen blijven hangen …
www.gezoarde.be |
COMMUNIE OF LENTEFEEST
Eksaardedorp 18 • 9160 Eksaarde • M 0478 69 44 04 eva@bibienbalou.be • www.bibienbalou.be
GEZÔARSE GENEUGTEN | 35
SPIEGELEI-CUPCAKES Hiermee scoor je op een gezellige paasbrunch.
INGREDIËNTEN VOOR 24 CUPCAKES:
• • • • • • •
250 g zelfrijzende bloem 250 g kristalsuiker 1 zakje vanillesuiker 250 g maïsolie 1/2 zakje bakpoeder 4 eieren 50 ml abrikozensap
INGREDIËNTEN VOOR DE TOPPING:
• • • • •
1 zakje vanillepuddingpoeder 500 ml melk 400 g zure room 100 g suiker 2 blikken halve abrikozen (±840 g)
VOORBEREIDING:
• • •
Laat de abrikozen uitlekken en vang het sap op. Doe de cupcakevormpjes in een muffinbakplaat. Verwarm de oven voor op 170°C (hetelucht) of 180°C (traditioneel).
BEREIDINGSWIJZE CUPCAKES:
• • • • • •
Doe de zelfrijzende bloem, de suiker, het bakpoeder en de maïsolie in een kom. Meng dit goed. Voeg nu de eieren toe en meng nogmaals goed (luchtig). Meng nu het abrikozensap erdoor. Vul de cupcakevormpjes voor de helft met het beslag. Plaats in de voorverwarmde oven gedurende 16-17 minuten. Laat afkoelen.
BEREIDINGSWIJZE TOPPING:
• • • • • • • • • •
Meng het zakje vanillepuddingpoeder met de suiker en zes eet lepels melk. Roer met een garde tot je een glad beslag krijgt. Zet de rest van de melk op het vuur tot die kookt. Neem het pannetje van het vuur en giet er het puddingpoedermengsel bij. Zet terug op het vuur en laat het geheel, onder voortdurend roeren, inkoken tot je een romige pudding krijgt (1-3 min). Laat de pudding afkoelen en roer af en toe om. Of leg er een velletje vershoudfolie bovenop zodat er geen velletje op komt. Roer de zure room voorzichtig onder de afgekoelde pudding. Neem een cupcake en zorg ervoor dat het oppervlak recht is (indien nodig bijsnijden). Doe op elke cupcake wat van het puddingmengsel en schik er een halve abrikoos op. Wanneer de wortelen bijna gaar zijn, gaan de aardappelen erbij. Af en toe zachtjes omscheppen tot de aardappelen gaar zijn.
Tekst Tania Ott g Fotografie Tania Ott
www.gezoarde.be |
36 | INTERVIEW
“JE MOET ALS HET WARE VERLIEFD WORDEN OP EEN SCHILDERIJ OF EEN BEELD” Klaas Muller
| www.gezoarde.be
INTERVIEW | 37
RIJKER DAN JE DENKT Tekst Peter Vervaet g Fotografie Luc De Herdt Je hebt zo van die dagen dat je ’s avonds na een lange werkdag niets liever doet dan crashen in de zetel en al zappend terechtkomt bij programma’s zoals ‘Rijker dan je denkt’. De luchtigheid van het programma, gecombineerd met onverwachtse schatten die opduiken, kunnen me op zulke avonden wel bekoren. Eén van de schatten die opduikt heet Tiany Kiriloff, de sexy Gezôarse sacochenexperte. Maar in hetzelfde programma schittert ook Gezôarde neir Klaas Muller, meestal geflankeerd door andere babes, doch iets corpulenter in omvang en ook flink wat ouder, op doek vastgelegd door oude schildermeesters à la Rubens. Klaas Muller zijn kennis over schilderkunst is zeer uitgebreid, maar het is vooral zijn passie voor kunst die van het tv-scherm spat. Dat zien we ook bij hem thuis: dochter Nora is tijdens het interview voortdurend aan het tekenen terwijl ze het interview met deskundige commentaar opluistert.
Klaas, naast je verschijning in ‘Rijker dan je denkt’, ben je fulltime bezig met kunst. Wat houdt jouw job precies in?
“Ik probeer oude schilderijen te zoeken, te kopen en te verkopen. Eigenlijk ben ik een soort van moderne schattenjager. Ik heb een zaak op de Zavel in Brussel en daarnaast sta ik op kunst- en antiekbeurzen in zowel binnen- als buitenland. Maar het meeste van de tijd steek ik in de zoektocht naar werken. Op internet, via veilingen, bij particulieren of op andere beurzen. Ik sta zelf jaarlijks op een beurs waarvan ik ook in het bestuur zit, de BRAFA.”
Waarvoor staat BRAFA?
“De Brussels Art Fair is voor mij zowat de jaarlijkse hoogmis van de Belgische en Europese kunsthandel. Op wereldvlak behoort België, naar mijn mening, tot de top drie van de betere beurzen van de kunst. De
beurs duurt een twaalftal dagen. Je zoekt en koopt het hele jaar door en dan probeer je op deze beurs toch wat te kunnen verkopen, liefst met winst.”
Hoe ben je in het vak gerold?
“Ik begon op mijn 25ste, ik zit dus al van jongs af aan in het vak. Er viel moeilijk aan te ontkomen. Mijn overgrootouders waren met kunst bezig, mijn grootouders waren antiquairs, net zoals nonkels, tantes, neven en nichten dat zijn. Mijn vader heeft altijd les aan de Antwerpse academie gegeven, is zelf kunstschilder en mijn zus zit in het hedendaagse design. In de familie waren we niet de beste studenten, dus werden we maar antiquair (lacht).”
Hoe begin je eigenlijk aan het verhandelen van kunst?
“Toen ik begon, kenden de mensen me nog niet, je begint met een klein klantenbestand. Maar naarmate het vertrouwen groeit, groeit het klantenbestand aan. In het begin zocht en kocht ik vrij algemeen, maar ik ben me stilaan meer beginnen toeleggen op de oude meesters, Vlaamse, Nederlandse en ook Italiaanse schilders, vooral uit de 16e en 17e eeuw én barokbeelden.”
Is het moeilijk om je werk af te bakenen en de constante zoektocht naar unieke werken te staken?
“Dat is inderdaad niet eenvoudig, ik sta op met mijn werk en ga ermee slapen. Het is heel verslavend om te blijven zoeken naar dat ene werk dat niet gezien werd door de concurrentie. Eigenlijk voelt het niet aan als werken voor mij. Maar pas op, het is niet altijd rozengeur en maneschijn. De zoektocht verloopt dikwijls met ups en downs, ik heb soms veel stress. Op sommige momenten verkoop je goed en op andere momenten
www.gezoarde.be |
38 | INTERVIEW
vind je de hele tijd niets, verkoop je weinig en begin je overal aan te twijfelen.”
Is de kunstwereld een harde wereld?
“Ja, toch wel. Door het internet kan iedereen op elk moment op de kleinste veiling een werk aankopen. Dat maakt het niet gemakkelijk om net dát werk te vinden dat anderen niet gezien hebben. Je moet dus ook kunnen omgaan met teleurstellingen.”
Hoe zit het met de concurrentie?
“De concurrentie is niet zo groot in België op het vlak van oude meesters. Hier zijn slechts een vijftal kunsthandelaars die zich bezig houden met oude schilderkunst, mijn interesseveld. We kennen elkaar goed en komen onderling wel overeen. In het buitenland, zoals Frankrijk en Engeland, is dat helemaal anders, dan begeef je je soms in een slangenkuil.”
Is oude kunst een goede investering?
liefd worden op een schilderij of een beeld.”
(dochter Nora:) Papa, wie wordt er nu verliefd op een beeld?
“Papa natuurlijk! (lacht) Vooraleer je ze aan de man kan brengen, hangen de werken soms nog geruime tijd bij mij en dan moet ik er afscheid van nemen. Het is alsof je een huis huurt voor geruime tijd en dit daarna verlaat. Je gaat een tijdje samenleven met de werken die je laat restaureren.”
Waar haal je het meeste voldoening uit?
Krijg je door het programma meer de vraag van mensen om “Ik haal veel geestelijke voldoe- de waarde van een kunstwerk ning uit de zoektocht naar een te laten schatten? werk, om het vervolgens te laten restaureren en het te voorzien van een mooie lijst. Soms doe je zo een aangename ontdekking. Je laat een schilderij reinigen en dan komt er plots een handtekening van een kunstenaar tevoorschijn of blijkt de kwaliteit beter mee te vallen dan eerst gedacht.”
Af en toe verschijn je in ‘Rijker “Oude kunst is minder speculatief dan je denkt’. Welke grote dan hedendaagse kunst, dat maakt ontdekking is je daar het meeste bijgebleven? het voor mij net interessant. Bij hedendaagse kunst is het mogelijk dat je je investering na een tijdje kan vermenigvuldigen met tien, maar ook delen door tien. Bij oude kunst heb je dit niet, net omwille van haar unieke karakter. De prijs van oude kunst blijf t stijgen, wat honderd jaar geleden ook al zo was bij antiquairs. Soms zijn er zaken die minder zijn of die je verkeerd inschat. Je moet iets kopen waar je zelf achter staat en zelf mooi vindt. Ik doe ook niet aan verkoopspraatjes, goede kunst heef t dat niet nodig. Je moet als het ware ver-
| www.gezoarde.be
In de 17e eeuw had je in de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden misschien wel 30 000 schilders, wat een enorme productie opleverde. Dat waren natuurlijk niet allemaal topwerken, er zaten veel middelmatige werken tussen. Vroeger werd die middelmaat meer geapprecieerd en verhandeld. Maar de markt werkt nu anders, collectio neurs geven liever veel geld aan één topwerk in plaats van aan verschillende mindere werken samen. Die geraken minder verkocht.”
“Ik herinner me een aflevering waarbij een vrouw een schilderij van een everzwijnenkop naar het containerpark moest brengen van haar man. De aflevering vond plaats in Gent en het koppel passeerde vlak bij de opnamelocatie. Ze besloten daardoor toch eerst eens binnen te springen. Bleek het om een schilderij van 10 000 euro te gaan. Meestal is het omgekeerde waar, mensen denken algauw dat ze een ‘van Dyck‘ op zolder liggen hebben en dan blijkt het om een reproductie te gaan. Er is ook de misvatting dat iets heel oud automatisch veel waard is.
“Af en toe krijg ik een mail of een telefoontje van iemand met de vraag naar een schatting. Allez, eigenlijk gebeurt dat dagelijks (lacht). Maar in 99% van de gevallen gaat het om werken van weinig waarde.”
Spreken de mensen jou op straat aan door je tv-optreden?
“In Eksaarde niet zozeer, maar vreemd genoeg meer als ik richting Gent opga. Zo komt het voor dat men in de Carrefour een selfie wil nemen met mij. Dat vind ik toch maar raar. Ik voel me alleszins geen BV.”
Ben je zelf artistiek aangelegd?
“Ik heb vroeger in het middelbaar een jaar op Sint-Lucas gezeten, maar ik kwam vrij snel tot de conclusie dat ik liever naar kunst kijk en erover praat dan dat ik zelf kunst maak. Dát is wat ik graag doe. Maar onze jongste dochter Nora wordt schilder!
Bedankt voor je tijd, Klaas en nog veel plezier met het schattenjagen!
Voor stijlvol, hedendaags en tijdloos wonen
Schilderwerk met uitstraling en vakmanschap house of co
lors
Binnen- en buitenschilderwerken Kleur- en interieuradvies • Decoratieve schildertechnieken Behangwerken • Kaleien en kalkverven • Laminaat Maatkasten in eigen atelier • Raamstoffering op maat Totaalprojecten
KEIZERSHOEK 7 • 9180 MOERBEKE-WAAS • 0477 22 34 83 • info@houseofcolors.be
www.houseofcolors.be
40 | GEZÔARSE JEUGD
WE
DE GEZÔARSE JEUGD.
DAAROM GEVEN WE IN ELK ‘GEZÔARDE’ OOK HET WOORD AAN 2 GEZÔARSE KIDS. LET’S MEET QUINTEN EN ILLANO. Tekst Cindy De Kegel g Fotografie Luc De Herdt
Een knappe en op het eerste zicht rustige maar zelfzekere jongen: dat is Quinten Raes. Hij is elf jaar en zit in het zesde leerjaar van basisschool Dol-fijn. CO-OUDERSCHAP Aangezien Quinten zijn ouders uit elkaar zijn, woont hij de ene week bij zijn papa in de Rechtstraat en de andere week bij zijn mama in Zaffelare. “Ik heb nooit anders geweten dus heb er geen last van. Ik woon wel liever in Eksaarde. Ik vind het hier gezelliger en het is dichter bij mijn vrienden.” In Eksaarde is het Quinten met zijn papa en een halve dierentuin. “We hebben ongeveer zeven katten, er mag er maar eentje binnen, en een hond. Verder hebben we twee paarden, kippen, konijnen, een geit en papa is ook duivenmelker geworden.” Als Quinten bij zijn mama is, is hij er samen met zijn pluspapa Kevin en zijn halfzus Maïlys. “Mijn halfzus is acht jaar. Ik kom meestal goed overeen met haar en met Kevin. Ik heb ook konijnen bij mijn mama, maar die zitten nu even op winterlogement in de serre bij moemoe en vava.”
SPORTING LOKEREN Quinten heeft één belangrijke hobby. Hij speelt voetbal bij Sporting Lokeren. “Ik speel al vier jaar bij Sporting, daarvoor voetbalde ik bij FC Eksaarde. Ik speel op de elf. L i n k s v o o r, rechtsvoor en soms
| www.gezoarde.be
GEZÔARSE JEUGD | 41
eens centraal. Ik ben rechtsvoetig. We zijn dit seizoen niet goed bezig, dus ik heb nog niet echt veel gescoord. Ik denk dat we laatst staan, we hebben nog niet veel gewonnen.” Toch is de sfeer in de ploeg goed volgens Quinten, voorlopig keert hij dus niet naar FC Eksaarde terug. “Als ik weg zou moeten bij Sporting, zou ik liefst terug naar Eksaarde komen, maar zolang het niet moet, blijf ik bij Lokeren.” Quinten moet er wel iets voor overhebben. Momenteel heeft hij drie trainingen per week, normaal vier. En dan nog eens elke week een wedstrijd. “De wedstrijden zijn over heel België. We hebben soms een training in de sporthal van de Boskesschool om andere spieren te kweken. Dan dansen we, doen we aan judo, ...” Quinten is gelukkig een goede student, waardoor hij alles goed kan combineren. Hij heeft zelfs nog tijd over om te doen wat de meeste jongens van zijn leeftijd doen. Hij speelt veel op de PlayStation of op zijn tablet. “Ik speel Fifa, maar meestal Fortnite. Papa is wel soms eens kwaad als ik er te lang mee bezig ben. Dan moet ik stoppen en kijk ik een beetje tv.”
DE WOLLHA-GANG Quinten houdt zich ook graag met zijn vrienden bezig. “Schrijf maar op: ‘de Wollha-Gang’. Zo noemen we ons vriendengroepje op school. Het zijn allemaal leuke jongens. Ik had hen verteld dat ik in het magazine ging staan en ze zeiden dat ik ons groepje zeker moest vermelden.” Bij deze is dat ook in orde, Quinten. In mei wordt Quinten gevormd en ook voor de catechese vindt
hij zijn vrienden belangrijk. “De activiteiten zijn soms een beetje saai, maar je bent wel bij je vrienden en dat maakt het wél leuk.” Quinten heeft ook zijn kledij al voor de grote dag. “Ik heb zelf mogen kiezen, maar mama heeft wel raad gegeven.”
TROTSE OPA Quinten vertelt ook over zijn familie. Langs papa’s kant is deze niet zo groot. Vorig jaar is zijn opa gestorven, daar heeft hij veel verdriet om gehad. “Pepe was mijn beste maat.” Langs mama’s kant is de familie groter. Zijn opa woont in het Hof van Eksaarde. “Hij is een trotse opa. Hij schrijft alles op in schriften: welke wedstrijd ik gespeeld heb, of ik gescoord heb en of we gewonnen of verloren zijn.”
METSER Over zijn toekomst heeft Quinten ook al nagedacht. Volgend jaar gaat hij naar het SintTeresia college. “Mama zegt dat alles verandert, iets met Astroom en B-stroom. Het enige wat ik al weet is dat ik A-stroom ga doen en voor de extra uurtjes sport per week ga kiezen. Voor de rest moet ik nog eens kijken.” Wat later betreft, zou Quinten liefst van al profvoetballer worden, maar als dat niet lukt, heeft hij al een plan B klaar. “Dan zou ik graag metser worden. Volgens mij kan je daar veel geld mee verdienen. Ik vind het ook cool dat je dan zelf je huis kan bouwen.”
Wel Quinten, ik wens je veel succes met je studies, je voetbal en alles wat je doet.
Tekst Zhenya Speleman
Naam: Illano Rogiers Leef tijd: 3 Studies: 1ste kleuterklas SB Den Dam Bumba Maya de bij rood geel koek snoep puzzelen tekenen melk fruitsap ijsje taart blokken bal ochtend avond ridder prinses vrachtwagen auto koud warm www.gezoarde.be |
tuin • dier bakplezier
Agrarisch Centrum en Tuincentrum Lander en Lotte Oost Oosteindeken 36 9160 Eksaarde đ&#x;“ąđ&#x;“ąđ&#x;“ą 09 346 83 68 đ&#x;–‚đ&#x;–‚ oostagro.bvba@aveve.be Voor al uw veevoeders, meststoffen, zaden en gewasbeschermingsmiddelen
COLUMN THEMA | 43
DE VERKEERSPARADOX INLEIDING
Sinds enkele maanden lees ik op Facebook boze berichten van mensen die klagen over het onveilige, te zware en overdonderende verkeer in het Dorp. Niemand heeft het mij gevraagd en daarom zal ik uiteraard deze situatie op geheel eigen wijze ontleden. Laat ons een kat een kat noemen. Het verkeer in het Dorp is onveilig en niemand fietst met een gerust hart van de brug naar het Statieplein. Volgens bepaalde stemmen is de oplossing echter eenvoudig: de burgemeester moet het oplossen, zonder meer. Helaas is het allemaal niet zo simpel, ik leg in drie korte hoofdstukken even uit waarom:
HOOFDSTUK 1
Het verkeer in het dorp is onder te verdelen in vier categorieën van gemotoriseerd vervoer. Je hebt de lichte wagens (een gewone auto dus), doorgaand zwaar verkeer (bijvoorbeeld een vrachtwagen die van Zaffelare naar Sinaai rijdt), zwaar verkeer voor de boterham (bedrijven uit Eksaarde die voor het werk met de vrachtwagen/tractor/vanalles door het dorp moeten) en zwaar leveringsverkeer (om de winkels en uzelf te bevoorraden). Iedereen van ons rijdt met de wagen en gaat naar de winkel. Tenzij we onze levensstijl onwaarschijnlijk veranderen kunnen we dus niets veranderen aan dat verkeer. Omdat Eksaarde nu eenmaal een kruispunt is tussen verschillende
gemeenten is het doorgaand verkeer verbieden ook geen optie. We begrijpen allemaal dat we een vrachtwagen uit Zaffelare niet kunnen vragen om eerst naar de N70 te rijden om dan via Duizend Appels af te draaien naar Sinaai. Dat is niet realistisch. De laatste categorie zijn mensen die om den brode rijden en zodoende niet anders kunnen dan via het Dorp naar ergens anders te rijden. Ieder van ons kent wel iemand die zo’n beroep uitoefent, en we gunnen die mensen ook het zout op de patatten. Zet daar nog eens naast dat de boeren voor ons eten zorgen en dat we die dus écht niet willen ‘verwijderen’. Conclusie: het verkeer verminderen gaat niet.
HOOFDSTUK 2
Het Dorp is slecht ingericht. Het slalommen tussen de geparkeerde wagens was een ronduit idioot idee (ondanks het nobele doel om alles te vertragen) en maakt alles gevaarlijker. Voorbij het Statieplein wordt heel de boel dan breed opengetrokken en hebben auto’s en vrachtwagens de kans om tegen onwaarschijnlijke snelheden richting het Oosteindeken te vlammen, alle afremsystemen ten spijt. Het is natuurlijk ook oeverloos duidelijk dat het knooppunt Bautschoot-Rechtstraat-DorpDam vreselijk frustrerend is en dat een rond punt of lichten (stel je voor, lichten in Eksaarde!) hier mogelijk soelaas kon bieden. Conclusie 1: Onze kersverse Gezôarse schepenen weten wat
te doen deze legislatuur. Conclusie 2: Laat ons hopen dat het stadsbestuur slim genoeg is om er niet meer op los te verkavelen zodat er niet nog meer verkeersdruk komt.
HOOFDSTUK 3
Het stadsbestuur kan natuurlijk niets doen aan de inrichting van het Dorp zolang wij als maatschappij weigeren om verder dan vijf meter te stappen van auto naar bestemming. Ik zie keer op keer mensen die werkelijk zo dicht mogelijk proberen te parkeren bij waar ze moeten zijn. Naar de bakker? Laat ons op het voetpad gaan staan. Apotheek? De mindervalidenplaats is ook een plaats. Kinderen afzetten aan school? Zorg ervoor dat ze maximaal 35 centimeter moeten stappen. Boodschappen? Het is onmogelijk om een karretje verder dan één meter te duwen. Zolang we onszelf hier niet in aanpassen en ons in een zijstraat parkeren of de fiets nemen, blijft het Dorp te smal en kan er niets gebeuren.
CONCLUSIE
Teneinde de verkeersdruk op te lossen moeten we eerst en vooral in eigen boezem kijken en dan kan onze burgervader iets doen (wat eigenlijk al lang had moeten gebeuren …).
Euclides II van Eksaarde
Euclides II van Eksaarde
www.gezoarde.be www.gezoarde.be| |
44 | GEZÔARS NETWERK
“DAT IS TOCH WEL TYPISCH EKSAARDE” Shauni Maseele
Editie 9 van het Gezôarde magazine leidt ons naar huisnummer 9 in de Liniestraat. Daar woont Shauni Maseele, die ons meteen welkom heet. “Welkom in ons smurfenhuisje!”
de ruimte die er is. We wonen hier nog niet zo lang, pas sinds augustus 2017. We waren op zoek naar een rustige en groene omgeving. Via mijn nonkel zijn we hier kunnen intrekken. Hijzelf is enkele huizen verderop gaan wonen.”
Waarom zeg je dat, Shauni?
Woon je hier alleen?
“Als je ons huis van op straat ziet, lijkt het heel klein, maar eens je binnen bent, sta je versteld van
| www.gezoarde.be
“Ik woon hier samen met mijn vriend Stijn Van Imschoot en we hebben samen een dochtertje van
twee jaar, Hailey. Ze zal in september naar de Dam naar school gaan. Dat is makkelijk dichtbij en lijkt me een goede school. Nu gaat ze naar het kinderdagverblijf ‘De Loekes’ in de Rechtstraat. Daar ben ik supercontent over. Aan die beide dames geef ik onze dochter met een gerust hart af. Vroeger woonden we in de Jasmijnstraat in Lokeren in het huis van mijn meme en pepe
Tekst Petra Laureys g Fotografie Luc De Herdt
GEZÔARS NETWERK | 45
(Ferdinand Maseele). Daar had ik als kind ook al veel tijd doorgebracht. Mijn meme bracht me naar de school in de buurt, de Boskesschool, en verzorgde ons goed totdat mijn ouders na hun werk mij kwamen ophalen. Toen ik ouder was, trok ik voor drie jaar bij hen in. Om mijn pepe te verzorgen toen het allemaal zo vlot niet meer ging en mijn meme de verzorging niet meer alleen aankon. De laatste twee jaar van zijn leven verbleef hij in het Hof van Eksaarde. Mijn vriend is toen stilletjesaan bij ons ingetrokken en mijn meme is uiteindelijk ook naar het rusthuis verhuisd.”
Waar werk je?
“Ik ben zorgkundige in het WZC Sint-Eligius in Zeveneken. Ik werk daar nu vier jaar nadat ik eerst twee jaar in het Hof van Eksaarde heb gewerkt.”
Heb je hobby’s?
“Vroeger reed ik heel veel paard. Ik ging ook jaarlijks een week op paardenkamp. Sinds de komst van ons dochtertje en het feit dat mijn vriend en ik allebei in ploegen werken, gaat al onze aandacht naar de opvoeding en het huishouden. Ik kan wel genieten van een film. Mijn vriend is gepassioneerd karpervisser.”
Ging je in Lokeren naar school?
“Ja, in het Technisch Atheneum. Dat was een fijne tijd. Ik herinner me vooral nog de reis met het zesde jaar Verzorging naar Marokko. We werkten daar twee jaar naartoe om het hele project te financieren. We trokken voor een uitwisselingsproject naar El Moatez, de lagere school van het dorp Trougout (in het noorden
van Marokko, n.v.d.r.). We speelden daar ook toneel. Zoals wij Reynaert de Vos hebben, kennen ze in Marokko een gelijkaardig verhaal met een jakhals. Die hebben we samen in één epos gebracht. Onze stemmen werden gedubd zodat de toehoorders het in hun eigen taal hoorden. We voerden het theaterstuk op voor de kinderen van de basisschool daar. De jongens uit het zesde jaar Verwarmingsinstallaties-sanitair werkten ook aan dat project mee. Zij hebben het sanitaire blok van de lagere school in orde gemaakt en de elektriciteit vernieuwd. Niemand minder dan Maxime De Winne begeleidde ons bij het acteren! Naast toneelspelen was er ook ruimte om de cultuur en gebruiken van Marokko te ontdekken. Samen met onze leerkracht Ann Beirnaert beleefden we daar een leuke tijd.”
En daarna meteen uit werken gegaan?
“Nee, nog niet direct. Tijdens een busrit in Marokko belde Hof van Eksaarde mij op. Ik deed daar stage en kreeg daarom een contract aangeboden. Ik wou liever eerst nog mijn zevende jaar afwerken en begon er pas een jaar later.”
Jullie hebben het hier wel naar je zin precies.
“Absoluut! Ik ben nu 26 jaar en heb alles wat ik wil. Ik ken mijn vriend al sinds mijn zeventiende. Toen ik mijn praktisch rij-examen van mijn brommer wou afleggen, werkte mijn remlicht niet. Dat moest ik in allerijl laten herstellen. De dichtstbijzijnde fietsenmaker was op het Zand in Lokeren en daar kwam ik Stijn
tegen. Toen lachte hij me nog uit, maar later liep ik hem terug tegen het lijf toen ik, na mijn weekendjob in de horeca, nog ééntje ging drinken op de Markt. En zo geschiedde. Met onze dochter erbij zijn we compleet. En onze twee hondjes, Nalah en Sasha, niet te vergeten natuurlijk. Net voor we gingen samenwonen reisden we naar Egypte. Het was een soort relatietest en een verrassing voor Stijn. Ik had alles geregeld met zijn werk en pas twee dagen op voorhand kon hij uit een zelfgemaakt kruiswoordraadsel afleiden dat we samen op reis gingen. Geweldige ervaring en test geslaagd!”
Wat vind je fijn aan Eksaarde?
“Ik vind het hier rustig en goed om wonen. Tijdens de verenigings actie in de Spar eind 2018 ontdekte ik dat hier veel verenigingen zijn voor jong en oud en voor elk wat wils. Ik sta al te popelen tot Hailey oud genoeg is om ook in een vereniging te gaan. Alle soorten winkels zijn hier. Alleen een nachtwinkel missen we nog, maar als je op het laatste nippertje nog een eitje of gemalen kaas mist, bel ik even naar de buren en lossen we het samen op. Mijn buren zijn trouwens onze vrienden en als familie voor ons. Hij is peter van onze dochter en ik ben meter van hun dochter. Alles dicht bijeen en op elkaar kunnen rekenen, vind ik fijn. Ik merk dat bij de andere buren ook. Iedereen kent elkaar of doet toch veel moeite om elkaar te kennen. In tijden dat het alsmaar asocialer wordt is dat leuk om vast te stellen. Dat is toch wel typisch Eksaarde!”
www.gezoarde.be |
46 | COLOFON
We hadden deze editie zoveel te vertellen dat er geen plaats meer was voor ons ‘Gezôars spaaleke’. De winnaar uit onze vorige editie was ‘Febe Poppe’. Proficiat!
COLOFON GEZÔARDE is een driemaandelijks magazine over, voor en door Eksaarde. Verspreiding is gratis. UITGEVER + ART DIRECTION
Kim Speleman - NEWMONKEYS Schuermansstraat 20A 9160 Eksaarde www.newmonkeys.be /newmonkeys #newmonkeys_grafischbureau
| www.gezoarde.be
REDACTIE
Kim Speleman, Cindy De Kegel, Zhenya Speleman, Tania Ott, Brent De Borger, Arne D’hont, Kwinten Van Campenhout, Marijke Diericx, Petra Laureys, Rogier Vervaet, Peter Vervaet
FOTOGRAFIE
Luc De Herdt lucdeherdt.fotoport.nl
OPLAGE MAGAZINE
3000
REDACTIE
redactie@gezoarde.be
CARTOON
#joris_ongena
/gezoardemagazine #gezoardemagazine
Onze huisfotograaf Luc De Herdt en zijn fotovrienden van Vocus stellen hun beste werk tentoon.
Communicatie ... net iets anders.
www.newmonkeys.be