3 maandelijks magazine - 2017 #2 www.gezoarde.be
Willy linthout
“IK ZAG URBANUS EN WIST METEEN: DAT IS EEN LEVEND STRIPFIGUUR!”
#2
2 M 0 10.00 SHOPPEN
leuke
VADERDAG
cadeaus vindt u ook bij
advertentiepagina B
Bezoek ons tuincentrum in Lokeren voor zomerinspiratie, zomervoordeel en kortingen!
Openings
uren Maandag Gesloten Dinsdag 0 9 :00 - 18:0 Woensdag 0 0 9 : 0 0 - 18:00 Donderda g 09:00 - 18:00 Vrijdag 0 9 : 0 0 Zaterdag 18:00 09:00 - 18 Zondag :00 Zon- en f 09:00 - 18:00 eestdagen geopend!
TUINCENTRUM INTERFLOWER • EEKSTRAAT 70 • 9160 LOKEREN • T +32 934 806 03 E INFO@INTERFLOWER.BE • WWW.TUINCENTRUMINTERFLOWER.BE
INTRO | 3
GEZÔARDE, ONZE GAVE!
I
k heb een gave... Onlangs kwam ik aan de kassa van een lokale supermarkt. Er waren twee kassa’s open. Je kent het wel... Ik sta aan de kassa aan te schuiven, werp een blik naar de andere kassa en een innerlijke strijd barst los. Heb ik wel de ‘goede’ kassa gekozen? Aan de andere kassa lijkt het erop dat de band, vol producten waarvan ik zelfs niet wist dat ze bestonden, sneller vooruit gaat dan het licht. Aan de kassa die ik koos, is de enige beweging die van een oudere dame die haar zakje probeert open te prutsen. En dat is mijn gave... ik kies altijd de ‘verkeerde’ kassa.
Tekst Kim Speleman g Fotografie Luc De Herdt Mijn ‘gave’ zorgde ervoor dat ik getuige mocht zijn van het feit dat ons magazine mensen met elkaar laat praten. We hebben allemaal een band met Gezôarde en met elkaar. En dat is iets om te koesteren!
Maar was het wel een verkeerde keuze? Op deze manier kom je soms de leukste weetjes of verhalen te weten. Zo stonden er onlangs een moeder en dochter voor mij aan de kassa, samen waren ze waarschijnlijk honderdveertig jaar... Terwijl de dochter afrekende, wachtte de moeder, steunend op de kar. Ze zag dit magazine liggen en een gesprek trok zich op gang tussen de moeder en de kassierster. Over de column, over oude liefdes op Spletterenbrug, over koerswedstrijdjes op ‘t boantjen en over de burgemeester die het hopelijk ook zou lezen... Ik luisterde in stilte en genoot. Wat ik nu eigenlijk wil zeggen? De volgende keer dat jij het gevoel hebt dat je de verkeerde kassa gekozen hebt, moet je jouw tijd niet verspillen door even je gsm te bekijken of met je kar in het achterste van je voorganger te duwen. Kijk en luister naar de mensen rond jou. Geniet van de gesprekken die op gang komen en geniet van echt Gezôarde.
www.gezoarde.be |
4 | GEZÔARDE IN BEELD
O
ver de exacte ontstaangeschiedenis van Eksaarde kan zeer lang gediscussieerd worden en uiteindelijk zal niemand een sluitend antwoord kunnen geven. We weten uiteraard wel het een en ander, maar veel is nog onduidelijk. Wat we wel kunnen vermoeden is dat de plaats op deze foto belangrijk was. Als we gaan kijken naar grote
| www.gezoarde.be
en belangrijke steden in de wereld, zien we dat deze meestal naast of nabij water zijn gebouwd. Waarschijnlijk is dat voor Eksaarde niet anders en liggen de wortels van ons mooie dorp hier, aan de brug over de Zuidlede. Vandaag de dag is de Zuidlede van weinig belang meer voor het dorp en zien we enkel ’s zomers een eenzame kajakker deze waterloop gebruiken. Hoe
GEZÔARDE IN BEELD | 5
het ook zij, dit punt is op andere manieren wel belangrijk. Toen enkele jaren geleden de brug werd opengebroken, werd heel het dorp in chaos gestort en werd de reisweg naar Lokeren of Gent plots een stuk langer. Als we de kaart van Eksaarde gaan bekijken valt ons niet alleen op dat de Zuidlede door het dorp stroomt, maar dat onze grenzen eigenlijk bepaald worden door
waterlopen. Mits het opblazen van een 10-tal bruggen zouden we ons volledig van de rest van de wereld kunnen afsluiten. Maar dat doen we natuurlijk niet. Of wel?
Tekst Kwinten Van Campenhout g Fotografie Luc De Herdt
www.gezoarde.be |
6 | INTERVIEW
“De buurtfeesten van de Weehaagstraat vind ik fantastisch, een heel gezellige boel daar” Willy Linthout
| www.gezoarde.be
INTERVIEW | 7
WILLY LINTHOUT Tekst Brent De Borger g Fotografie Luc De Herdt
W
illy Linthout is ondertussen al meer dan dertig jaar de geestelijke vader van Urbanus. Het stripfiguur wel te verstaan, al is de komiek wel kind aan huis. Willy zorgt voor de scenario’s en tekeningen, terwijl Urbanus aanvult met humor en dialogen. De twee vormen een geoliede machine die maandelijks samenkomt in Lokeren, bij Willy thuis, om er aan de Urbanusstrip te werken. U bent ondertussen gesetteld in Lokeren, maar dat was ooit wel anders? “Ik ben een paar straten verder opgegroeid, in Doorslaar dus, al was Eksaarde nooit veraf voor mij. Tijdens mijn laatste jaren thuis zijn we zelfs verhuisd naar Eksaarde, op de hoek van de Dorpstraat en de Weehaagstraat, een huisje dat ondertussen volledig staat te verkommeren. Maar ook tijdens mijn kinderjaren kwam ik al naar hier, want in Eksaarde had je drukkerij en boekhandel De Maesschalck. Hier kocht ik mijn eerste stripverhalen. De goedkoopste wel te verstaan, voor Kuifje had ik geen geld, maar ook met strips als Nero, De Kapoentjes en Jerom heb ik me uren geamuseerd.” De passie voor stripverhalen is er dus altijd geweest? “Jazeker, in die tijd deed ik niks anders dan stripverhalen lezen en tekenen. Zodra ik wat geld bijeen ver-
zameld had, ging ik een nieuw album kopen en daar sprak ik dan uren over met vrienden. Zo herinner ik me nog dat we allemaal zot waren van de Jeromalbums, een spin-off van Suske en Wiske. Stripverhalen zijn altijd al een héél groot deel van mijn leven geweest. Tot ik Magda leerde kennen natuurlijk, sinds die dag heb ik twee passies die tot op vandaag nog altijd alles betekenen voor mij.” Komt u nog geregeld in Eksaarde? “Naar de buurtfeesten in de Weehaagstraat kom ik elk jaar, dat vind ik fantastisch. Een heel gezellige boel daar. Verder kom ik hier niet vaak meer, al doet het me wel altijd plezier om nog eens door het dorp te rijden en dan kan het wel eens zijn dat ik blijf plakken. Een stukje paling gaan eten bij Mieken Smet of een frisse pint in het Veldcafé. Zeker als we de Urbanusfietsroute doen, dan kan dat er al eens vanaf.” CESAR Die Urbanusfietsroute is ondertussen een jaar of vijf oud, maar u rijdt deze dus nog dikwijls? “Ik probeer dat te doen, maar mijn vrouw Magda doet de route nog veel meer, samen met de vrouw van Urbanus. Wij niet alleen trouwens, de route wordt nog heel vaak gereden. Zodra het goed weer wordt, duiken er lustige fietsers op. Ik ben zelf ook nog steeds heel fier op die fietsroute, want het
www.gezoarde.be |
8 | INTERVIEW
brengt je langsheen de mooiste plekjes in Eksaarde, Doorslaar, Daknam, … noem maar op.” De wegwijzers heb ik zelf getekend, mét de nodige humor uite raard. Af en toe wijst Urbanus je de verkeerde weg en lacht hij jou nadien uit. Aan de Kruiskapel staat er zo een wegwijzer van Urbanus waarop hij naar twee kanten tegelijk wijst met de woorden ‘Het is langs hier.’ Ja daar heb ik me kostelijk met geamuseerd.” U hebt niet alleen de wegwijzers voorzien van leuke tekeningen, maar ook borden die picknickplaatsen aangeven én bordjes die u naar de cafés langs de route lokken. “Dat laatste heeft me nog problemen opgeleverd in het begin. Hoe dankbaar de cafés mij waren op de route, hoe hard de cafés die er net buiten vielen kwaad riepen. Op die bordjes staat een tekening van Cesar die je vertelt hoeveel pinten je in het café moet drinken. Meestal zo’n stuk of twaalf, maar ik raad dat niemand aan. Zeker niet als het echte Cesars zijn, want dan geraak je zelfs de vélo niet meer op.” “Uiteindelijk ben ik wel zelf naar het stadhuis gegaan om te vragen of ze nog zo wat bordjes wilden bijmaken. Ik begrijp dat wel dat de cafés graag zo iets ophangen, dus ik gun hen dat ook. Van mij mag iedereen zo’n Cesar-bordje hebben.” Ongeveer gelijktijdig met de fietsroute werd ook het Césarbier gelanceerd, hoe is dat tot stand gekomen? “Dat was bierhandelaar Van Eet-
| www.gezoarde.be
velde die mij contacteerde. Daar vroegen ze mij of ik een bieretiket wou ontwikkelen met Urbanustekeningen. Dat zag Urbanus zelf niet echt zitten, aangezien het stripfiguurtje eigenlijk nog een soort van kind is én bovendien ook veel invloed heeft op kinderen. De oplossing lag gelukkig niet ver, want met Cesar hadden we gewoon al een ideaal personage voor ons liggen. We zijn dat samen beginnen uitwerken en zo is het Cesar-bier ontstaan. En ook dat doet het nog steeds zeer goed. Het doet me ook veel deugd als ik op een terras iemand zie genieten van een schuimende Cesar. Ik zal die persoon daar niet over aanspreken, maar het geeft mezelf wel altijd een goed gevoel.”
leven in het Eierbos in Eksaarde (Etbos, red.). Langs de kant van de weg zie je ook vaak reclameborden of verwijzingen naar mijn omgeving. Ik word daar ook het meest op aangesproken.” “Zo heb ik ooit eens het café hier wat verder op een klein reclamepaneel langs een voetbalveld vermeld en direct kreeg ik telefoon van iedereen die dat gezien had. Ook vrienden en familieleden ontsnappen er niet aan, zij komen soms ook aan bod. Eén keer is iemand wel heel kwaad geweest op mij, in het prille begin had ik zo eens mijn nonkel Fons, de plaatselijke fietsenmaker, erin gezet, maar die was allesbehalve tevreden dat hij in die vuile boekskes stond (lacht).”
Met de Cesar heeft Lokeren niet alleen een echt Urbanus-bier, maar ook een eigen strip: ‘Lokerse paardenworsten’. “Ik had zin om eens een hele strip over Lokeren te maken, want dat had ik nog nooit eerder gedaan. Daarin kon ik een heleboel volksverhalen vertellen die ik anders moeilijk in de stripreeks zou krijgen. Zo zit het verhaal van de twee kruisen er bijvoorbeeld in, maar ook het ontstaan van het baantje, de fietsroute die Lokeren en Eksaarde met elkaar verbindt.”
U gaf het zelf net al aan, de reeks had vroeger vaak de bijklank van vulgair of plat te zijn. Is dat niet vreemd voor een reeks die zoveel kinderen lezen? “Wel dat is het hem juist. Urbanus is allesbehalve een kinderstrip, enfin het is toch nooit de bedoeling geweest. Ik heb altijd de intentie gehad om een stripverhaal te maken voor volwassenen, maar de kinderen hebben daar anders over beslist. Tot mijn grote verbazing sloeg de reeks namelijk enorm aan bij de jeugd. Nochtans heb ik zelden een toegeving gedaan naar de kinderen: ik ben altijd blijven schrijven zoals ik het zelf leuk vind, zoals ik aanvoel hoe het moet zijn, maar dat is net de sterkte geweest van de strip. Het feit dat ik geen rekening hou met de kinderen, dat trekt hen natuurlijk het meeste aan hé.” “Pas op, ik ben een tevreden man,
VUILE BOEKSKES Hebt u dat vaker gedaan, elementen uit uw eigen omgeving betrekken in de strip? “Ik doe niet anders! De kerk en de pastoor uit de Urbanusstrips zijn bijvoorbeeld gebaseerd op die van Doorslaar. De Hittentitten
advertentiepagina Di Wo Do Vr Za
OPENINGSTIJDEN Ma gesloten 11:30 - 13:30 Di 17:30 - 22:00 11:30 - 13:30 Wo 17:30 - 22:00 11:30 - 13:30 Do 17:30 - 22:00 11:30 - 13:30 Vr 17:30 - 22:00 11:30 - 13:30 Za 17:30 - 22:00 Zon- en feestdagen 17:30 - 22:00
NIEUW ADRES!! Sint-Laurentiusplein 6 9160 Lokeren T. 09/349 23 40 W. lokeren.pizzaitalia.be /pizzaitalialokeren
GRATIS levering aan huis in Lokeren vanaf €15 • Daknam en Eksaarde vanaf €20
GRANOLA
handmade with love
Handgemaakt in Eksaarde Lynn’s Granola is vrij van bewaarmiddelen, toegevoegde suikers en kleur- en smaakstoffen. De mix van havermout, noten, zaden en pitten creëert een overheerlijke smaakexplosie. Een ideaal ontbijt of gezond tussendoortje. Twee heerlijke variëteiten : Notenmengeling Totally
Nuts
Een smakelijke mix van heerlijke noten, lekkere granen en gezonde veenbessen die je smaakpapillen doen juichen en je helemaal nuts maken. Proef zelf maar! Chocolademix
Crazy
Chocolate
Donkere chocolade, goudgebakken granen en knapperige noten gecombineerd met gojibessen, cacaopoeder en een vanilletoets. Pure verwennerij voor elk moment van de dag.
Meer weten? Neem dan zeker eens een kijkje op www.lynnsgranola.com
Lynn Bautschoot 5 9160 Eksaarde
100% NATURAL
HAPPY FOOD FOR BODY AND SOUL
INTERVIEW | 11
ik heb geluk dat ik zowel een volwassen als een jong publiek bereik, dat kunnen er niet veel zeggen. Waarschijnlijk zal het er ook wel veel mee te maken hebben dat ik zelf ook nog een groot klein kind ben.” Vanwaar kwam het idee voor de strip eigenlijk? “Lang geleden zag ik Urbanus tijdens één van zijn zaalshows en ik dacht meteen: dat is een levend stripfiguur. Ik ben meteen aan de slag gegaan en heb enkele pagina’s van een stripverhaal getekend met hem in de hoofdrol. Dan ben ik samen met uitgever Jef Meert naar Urbanus getrokken. Hij was meteen te vinden voor het idee. Niet veel later zijn we dan begonnen, samen met Meert. Ik kon bijna direct leven van de strip, dus ik heb echt van mijn hobby mijn beroep kunnen maken.” STANY CRETS Wat brengt de toekomst voor u en Urbanus? “Die ziet er rooskleurig uit. Eerst en vooral is enkele weken geleden in het centraal station van Antwerpen een pretpark geopend rond het thema stripfi-
guren. Urbanus heeft daar ook een plekje gekregen. We hebben zelfs een eigen attractie. Binnenkort komen er ook jeansbroeken met in de voering tekeningen van mij en boxershorts op de markt. Die zullen vanaf september te koop zijn bij kledingzaak Heirwegh en in E5 Mode.” “Verder liggen er plannen op tafel voor een film én een musical. Over die film kan ik nog niet veel vertellen, want die staat nog in zijn kinderschoenen. De musical daarentegen komt er hoogstwaarschijnlijk wel al met zekerheid. Stany Crets is daar volop mee bezig. Hij heeft ons zelfs al een eerste scenario laten lezen en dat ziet er fantastisch uit.” “Het is de eerste keer dat zowel Urbanus als ik helemaal tevreden zijn over een Urbanus-scenario. Meestal als iemand met een idee aankomt is het te vulgair, te plat, niet grappig genoeg,…. En bij Stany was het direct perfect. Hij zit op precies dezelfde golflengte als ons. Als de dag aanbreekt dat ik er de brui aan geef, vrees ik ervoor dat de Urbanusstrip nog zal blijven bestaan, maar als iemand als Stany de scenario’s voor zijn rekening zou nemen, dan geef ik de strip graag uit handen.”
www.gezoarde.be |
12 | ONDERNEMER
FRUITSAPPEN
VERHOFSTEDE Tekst Lucinda Fierens g Fotografie Verhofstede fruitsappen
I
n 1986 werd fruitteler Theo Verhofstede getroffen in het hart van zijn bedrijf. Een hevige windhoos en hagelbui vernietigde een maand voor de pluk de boomgaarden. Het fruit was niet langer verkoopbaar, maar Theo bleef niet bij de pakken zitten. Als hobby maakte hij wijn op basis van appels. Hij kwam op het idee de kleine fruitpers die hij hierbij gebruikte, in te zetten voor het persen van appel- en appelperensap. Dit vruchtensap werd vervolgens gepasteuriseerd en gebotteld. Een arbeidsintensief proces waarbij het hele gezin betrokken was. Een jaar later werd duidelijk dat dit nieuwe product niet alleen een succes was in het winkeltje van Verhofstede zelf, maar ook kon rekenen op de interesse van speciaalzaken in groenten en fruit. Jaar na jaar steeg de vraag en zo groeide Verhofstede-Fruitsappen uit tot het bedrijf dat het nu is. Ondertussen heeft An, Theo’s dochter, de zaak overgenomen. Zij zet zich elke dag met hart en ziel in om het familiebedrijf verder uit te bouwen, gesteund door haar vader - die nog steeds actief meehelpt in het bedrijf -, haar gezin en de medewerkers van Verhofstede. 100% natuurlijk Het bedrijf kiest bewust voor de productie van 100% natuurlijke fruitsappen. Het sap wordt niet aangelengd met water noch worden suikers, kleur- of smaakstoffen toegevoegd. Dit maakt het grote verschil met vele andere vruchtendranken op de markt. De dag van vandaag wordt fruitsap al eens ver-
| www.gezoarde.be
geleken met limonade, en krijgt het daardoor de stempel van ‘ongezond’ te zijn. Deze vergelijking gaat echter niet altijd op. Zoals we weten is het belangrijk om dagelijks twee stukken fruit te eten. Veel mensen slagen hier echter niet in, hoewel fruit een belangrijke bron van vitaminen, vezels en koolhydraten is. In dat geval is een glas puur fruitsap een goed alternatief. Een gezond voedingspatroon hangt daarenboven samen met meer dan alleen het al dan niet drinken van fruitsap, het is het globale plaatje dat telt. (H)eerlijk lokaal en kwalitatief Op strategisch gebied voert An een beleid gericht op kwaliteit en duurzaamheid in al zijn facetten. Reclame zoals wij de dag van vandaag kennen, de zogenaamde hard sales, is hier niet van toepassing. “Een duurzame klantenrelatie kan je alleen aangaan wanneer de klant zelf overtuigd is van de kwaliteit van je product. Bijgevolg is de klant laten proeven de beste reclame.”, stelt An. Momenteel bevoorraadt Verhofstede een 500-tal kleinere, zelfstandige supermarkten. “Als bedrijf kan je kiezen voor de samenwerking met enkele grotere klanten, maar dan stel je jezelf als onderneming kwetsbaar op. Door samen te werken met meerdere, kleinere klanten kan je enerzijds meer lokaal werken en anderzijds beter het hoofd bieden aan de grote concurrentie in de sector.”, vertelt An. Verhofstede wil kwaliteitsfruitsappen bieden aan haar klanten. Een proces dat begint bij de keuze van
ONDERNEMER | 13
An Verhofstede
“Als lokale fruitkwekers moeten wij aan zeer strenge kwaliteitsvereisten voldoen” www.gezoarde.be |
14 | ONDERNEMER
de grondstoffen: het fruit. Naast de appels en peren die ze zelf nog telen, doen ze ook een beroep op fruittelers voornamelijk uit Vlaanderen. “De lokale fruitkwekers moeten aan zeer strenge kwaliteitsvereisten voldoen, maar in ruil daarvoor bieden wij een meerprijs en een engagement om op langere termijn samen te werken”, zegt An. Ook wat de verpakking betreft, kiest zij voor het beste: glazen flessen met statiegeld. Niet alleen blijft de smaak optimaal, het is ook beter voor het milieu. De flessen worden grondig gereinigd en hergebruikt, waardoor er veel minder afval is. Een ondernemende mama An is naast zaakvoerder ook echtgenote en mama van drie kinderen tussen de 10 en de 16 jaar. Een combinatie die niet altijd vanzelfsprekend is, maar waarbij zij steeds streeft naar een zo goed mogelijk evenwicht. Zij en haar echtgenoot, een zelfstandig landbouwer, hebben geleerd dat elkaar de vrijheid geven, wederzijds begrip en er samen voor gaan belangrijk zijn om de stukjes van de puzzel te doen passen. Nu de kinderen wat ouder zijn, zijn ze zelfstandiger en is het soms iets gemakkelijker, maar dat neemt niet weg dat ook van hen veel gevraagd wordt. Zo zijn lange vakanties met het gezin niet haalbaar en zien ze An niet altijd even veel. In de vakanties komen ze vaak mee naar het bedrijf, waar ook zij de handen uit de mouwen steken. “De momenten waarop ik vrij ben, staat mijn gezin op de eerste plaats,” zeg An. “Tijd met hen doorbrengen, is voor mij de beste manier om te herbronnen. De
| www.gezoarde.be
kinderen mogen dan vaak kiezen wat we doen. Ontspannende wandelingen in de natuur staan meestal bovenop hun verlanglijst.” Ook onze medewerkers verdienen de grootste zorg De vrijheid om te ondernemen, verantwoordelijkheid kunnen dragen en de vele afwisselende taken, geven An heel wat voldoening in haar job. “Het is hard werken, maar je ziet het resultaat van je inspanning.” Voor An is tevreden zijn met wat je doet noodzakelijk voor een goede levenskwaliteit. Deze visie weerspiegelt zich ook in haar personeelsbeleid. Verhofstede heeft een vast medewerkersteam van twee voltijdse en drie halftijdse collega’s, die in het hoogseizoen worden bijgestaan door uitzendkrachten en jobstudenten. “Het is belangrijk dat onze collega’s graag komen werken. Zo streven we naar een goede work-life balance, onder meer door rekening te houden met de flexibiliteit die het gezinsleven vraagt. Ook proberen we dat beetje extra te bieden: er is steeds vers fruit in de refter en elke dag maakt ons mama verse soep voor bij de boterhammen.” 100% inzet en een realistische kijk An en haar vader, Theo, hebben van Verhofstede-Fruitsappen een gezond en bloeiend familiebedrijf gemaakt. Daarom vroegen we An enkele tips mee te geven die jonge ondernemers uit Gezôarde kunnen helpen bij de realisatie van hun droom. Haar antwoord? “Heb je een idee of droom, ga er 100% voor! Volg je weg, maar niet halsoverkop. Ga stapsgewijs
te werk en investeer gefaseerd. Een investering moet zich immers niet alleen terugverdienen, maar ook een meerwaarde bieden. En, tot slot, probeer zowel je werk als je privé-leven de nodige aandacht te geven. Beide zijn belangrijk!” Gezôarde, mijn thuis Hoewel An niet meer in Eksaarde woont, maar in Overmere waar haar echtgenoot zijn landbouwbedrijf heeft, blijft Gezôarde haar echte thuis. Niet alleen is ze in dit mooie dorp opgegroeid, maar ook haar sociale leven speelt zich hier grotendeels af. Haar favoriete plekjes, zoals de Moervaart en de verre kapel, liggen in Gezôarde en omgeving. An’s toekomstwens voor een Gezôarde dat groeit: “Streven naar het behoud van de mooie, open groene ruimtes die Eksaarde rijk is. En blijven investeren in de talrijke sociale verenigingen zodat het dorpsleven in al zijn dynamiek kan voortgezet worden.” www.fruitsappen-verhofstede.com
U weet het: een goede boekhouder bespaart u geld. Een erkend boekhouder-fiscalist zorgt voor een correcte boekhouding en uw administratieve verplichtingen.
En dat doen we ook. Maar wij doen meer. Bij ons bent u geen nummer. Bij ons krijgt u een persoonlijke begeleiding. Voor boekhouding, sociaal recht én fiscaliteit. Dankzij ons advies, onze opleiding en opvolging kunt u zich concentreren op uw doel: een succesvolle onderneming leiden. Of u nu start, groeit of uw onderneming wil overlaten.
Het stopt niet bij boekhouden. U rekent op ons voor uw fiscale optimalisatie, pensioen- en successieplanning en voor het opbouwen van uw privé- en bedrijfsvermogen.
Wij zijn mee. U dus ook. U wil een expert. Dat zijn we. Wij leiden zelfs experts op. Als de regels morgen veranderen, vertellen wij u dat vandaag al.
Expert. Persoonlijk. Eerlijk.
Contacteer ons geheel vrijblijvend voor een eerste gesprek SoBoFisc.ALL Burg. Comm. V. Nijverheidstraat 11 B 0003 - 9160 Lokeren 09 395 02 60 info@sobofiscall.be
Erkende Boekhoudvennootschap - BIBF nr. 70410074 - RPR Gent, afdeling Dendermonde – 0849 632 304
16 | IN ONZEN TIJD
“Het liefste zat ik op de ‘beize’, maar niet te hoog want dan had ik schrik” Simonna
| www.gezoarde.be
IN ONZEN TIJD | 17
EENS GEZÔARDENEIR, ALTIJD GEZÔARDENEIR Tekst Lucinda Fierens g Fotografie Luc De Herdt
S
imonna werd in 1923, als dochter van de lokale horlogemaker, geboren in Gezôarde. Nu, 94 jaar later, woont ze nog steeds in haar geliefde dorp. Met veel plezier haalt ze, samen met ons en haar dochter Diane, herinneringen op aan haar leven als Gezôardeneir.
Je papa was horlogemaker. Oefende je mama ook een beroep uit?
Mijn mama en papa hadden een winkel in het dorp, vlakbij waar nu het Sint-Teresiacollege is. Papa was verantwoordelijk voor de horloges en ‘t goud. Mama verkocht potten en pannen. Daarnaast deed zij ook het ‘uissaan’. Ze hadden elk hun eigen portefeuille. Mama kreeg wat zij verkocht, en papa wat hij verkocht. Een regeling die toen niet veel voorkwam.
Ging je ook naar school in Gezôarde?
Ja, ik ging naar de basisschool in het dorp, waar nu Dol-fijn is. Ik vertrok ’s morgens niet graag, omdat ik niet graag leerde. Maar andere ‘kinders’ kwamen me halen, dus het ging wat gemakkelijker dan. ’s Middags ging ik thuis warm eten. Ons ma kookte dan. Later ben ik ook naar de koksschool in Gezôarde geweest, één dag per week, maar koken was niet echt voor mij. Mijn mama was diegene die, ook later, altijd kookte.
Wat deed je als kind in je vrije tijd?
Ik speelde veel met mijn vriendinnen, waaronder Leineken: kaatsen, hinkelen,… dat deden we graag. Naast ons woonden twee van mijn beste vriendinnen, Liesbeth en Madeleine. Hun papa had een café, met één van de enige telefoons in Gezôarde. Ik he rinner me nog dat Liesbeth soms met haar fiets tot in ’t Oosteindeken moest fietsen om iemand te gaan halen omdat er telefoon voor hem was. Op zondag ging ik naar de zondagschool. Daar speelden we ook wel spelletjes. Twee keer per jaar was er ook kermis. Eén keer op ’t Statieplein en één keer in ’t dorp aan de kerk. Het liefste zat ik op de ‘beize’. Dat ging toen nog niet automatisch. Ze moesten de beize nog duwen, maar niet te hoog, want dan had ik schrik. Ik ben ooit eens in de regen, met mijn botjes aan en met mijn paraplu, tot aan Brielkermis gestapt om frietjes te gaan halen. Frietjes en smoutebollen, dat was mijn favoriete kermiseten.
Hoe heb je je man leren kennen?
Dat is wat anders …. Mijn man werkte op het oud gemeentehuis, vlakbij ons huis. Hij deed daar de ravitaillering, en mensen kwamen ook koper en dergelijke inleveren. Ik werd als meisje van 20 jaar, en enig kind, heel beschermd opgevoed, dus het was niet gemakkelijk om iemand te leren kennen. Mijn man,
www.gezoarde.be |
18 | IN ONZEN TIJD
die wat ouder was dan mij, kwam elke dag met de fiets van Doorslaar naar het gemeentehuis. Hij zag mij vaak voor het raam staan, en van het een kwam het ander. Een jaar later, in 1944, zijn wij getrouwd. We zijn op huwelijksreis geweest naar Brussel, maar door de oorlog zijn we vroeger moeten terugkeren.
Wat deed je man?
Hij is beroepsmilitair geworden. Hij is tijdens de oorlog onder andere in Ierland gestationeerd geweest. Na de oorlog ben ik wel enkele jaren met hem mee geweest naar Duitsland, waar hij meewerkte aan de wederopbouw. Samen hebben we drie kinderen gekregen, twee dochters en nog een zoontje. Maar mijn zoontje is enkele dagen na de geboorte gestorven.
Omdat je man beroepsmilitair was, kwam je er al snel na je huwelijk alleen voor te staan…
Ik ben bij mijn ouders blijven inwonen, meer voor mijn mama dan voor mezelf. Ik had graag gewerkt, maar verder studeren was niet aan mij besteed. Ik mocht niet gaan dienen en ook niet in de fabriek gaan werken. Ik heb nooit iets te kort gehad, maar ik
| www.gezoarde.be
had graag eens zelf mijn eigen geld verdiend. Overdag hielp ik mijn mama met het ‘uissaan’. Als ontspanning ging ik met vriendinnen af en toe gaan dansen, naar een thé dansant, in Moerbeke. Dat begon al vroeg in de namiddag, maar we moesten wel op tijd thuis zijn, zeker om 22 uur. Als ze ons in Moerbeke kwamen halen, dan betekende dat niet veel goeds. Tijdens de kermis stond vlakbij de statie, waar nog het tankstation is geweest, een tent, de Reseda. Margrietje hield dat open. We gingen daar met de vriendinnen gaan dansen. De pastoors hadden dat wel niet graag. De Reseda was nogal revolutionair in die tijd. Zondagen in Gezôarde waren minder plezant. We gingen ’s morgens naar de mis, maar voor de rest was er niet veel te doen. In het weekend kon je wel naar de cinema gaan in de zaal achterin het Gildenhuis.
Je bent opgegroeid tijdens WO II. Wat is je bijgebleven van deze periode?
Er was zeer veel armoede tijdens de oorlog. Heel veel Gezôardeneirs hadden honger. Ik herinner me nog dat de Duitsers in het dorp waren en dat mijn papa er alles aan gedaan heeft om geen soldaten in huis te
IN ONZEN TIJD | 19
“We gingen op huwelijksreis naar Brussel maar keerden door de oorlog vroeger terug” Simonna
moeten nemen. Een ander beeld dat mij is bijgebleven, zijn de vele krijgsgevangenen die over Gezôarde naar het kamp in Moerbeke werden gebracht. Heel wat mensen, waaronder ook Clément van den beenhouwer, probeerden naast de gevangenen te lopen om hen toch iets te eten te kunnen toesteken.
Wanneer is je man gestopt in het leger?
Mijn man was naar het college geweest, wat in die tijd niet vanzelfsprekend was, en is dan onderofficier kunnen worden bij de ontmijningsdienst. Hierdoor is hij al vroeg op pensioen kunnen gaan, op zijn 58 jaar.
Was dat niet raar? Je man plots veel in huis hebben.
Ja. Ondertussen was ook mijn mama, voor wie ik altijd gezorgd heb, gestorven. Toen mijn man met pensioen ging, heb ik toch nog wat geprofiteerd. Zo ging ik naar de vrouwenbond. Ik vond dat leuk, bijvoorbeeld toneel spelen deed ik ontzettend graag. We gingen ook uit naar ‘Den dierentuin’ en ‘Den americain’. Dat waren dancings waar getrouwde koppels op zondagnamiddag naartoe gingen. Mijn man kon niet dansen, maar hij ging wel mee om met de andere mannen te
babbelen. Ik danste dan op orgelmuziek met mijn kameraden. De wals was een populaire dans toen.
Ons dorp is sterk veranderd in de loop van de jaren. Is er iets wat je mist of net beter vindt?
Het rusthuis is veel verbeterd. Mijn grootmoeder is naar het oud rusthuis in Gezôarde geweest. Mijn mama vertelde dat ze in die tijd bewoners van het rusthuis ‘vloerwerkers’ noemden. De mensen gingen binnen en werden letterlijk op de vloer gezet. Daar kregen ze dan een werkje om te doen: aardappelen schillen, iets opkuisen, …. Ik herinner me nog dat mijn mama, toen zij naar het rusthuis ging, zei dat het zo veel verbeterd was. Vroeger zaten er ook wezen in het rusthuis.
Je woont nu ook in het woonzorgcentrum Hof van Eksaarde? Wat vind je er het leukste aan?
Ik doe graag mee aan de activiteiten: ik doe met alles mee. De bingo doe ik het liefst, maar ik ga ook graag turnen. Ook de verjaardagsfeestjes elke maand zijn leuk.
Dank je wel, Simonna, voor je hartelijke ontvangst en de fijne babbel!
www.gezoarde.be |
advertentiepagina
Welterusten Slaapcomfort • Rechtstraat 266 • 9160 Eksaarde T. 0477 26 07 94 • www.welterusten.be • info@welterusten.be
GEZÔARS SPAALEKE | 21
woordpuzzel De letters verticaal vormen de oplossing. Mail deze oplossing naar wedstrijd@gezoarde.be of bezorg ze op het redactieadres (Schuermansstraat 20A) met vermelding van je gegevens en win een strip van Urbanus, gesigneerd door Willy Linthout. Succes! idee en realisatie Cindy De Kegel
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
1. Gezôarse jeugdbeweging voor kindjes vanaf 6 jaar. 2. Domein in Wachtebeke dat tevens ook voor een stukje in Gezôarde ligt. 3. Familienaam van een Gezôarse radiopresentatice bij Studio Brussel. 4. Naam van de kantine van F.C. Eksaarde. 5. Familienaam van een bekende Gezôarse gynaecologe. Ze is ook hoogleraar en voormalig politica. 6. Naam van de Gezôarse sporthal. 7. De gemeente die ten noorden van Gezôarde ligt. 8. Vóór de fusie met Lokeren was deze man de laatste burgemeester van ons Gezôarde. We willen zijn familienaam weten. 9. Gezôarse rivier. 10. Evenement in Gezôarde dat jaarlijks in augustus plaatsvindt. Dit jaar is dit 25, 26 en 27 augustus. 11 Een straat in Gezôarde. 12. Een Gezôarse bezienswaardigheid. In de televisieserie ‘Klein Londen, Klein Berlijn’ (1988) kreeg deze bezienswaardigheid een figurantenrol. 13. De hond van Urbanus is eigenlijk een Hittentit die in het Eierbos in Eksaarde woonde. Wat is de naam van deze hond? 14. Trappistenclub in Gezôarde. Dit is ook de vereniging achter de ‘Gezôarse Weetjes’. Vorig jaar vierden zij hun vijfjarig bestaan.
www.gezoarde.be |
22 | GEZÔARSE JEUGD
we love de gezôarse jeugd. daarom geven we in elk ‘gezôarde’ ook het woord aan 2 gezôarse kids. let’s meet Jules en Rhune. Tekst Cindy De Kegel
Het is maandagavond als een blonde 11-jarige jongen uit Gezôarde wordt afgezet door zijn enthousiaste mama.
Jules. Verlegen. Tot hij over zijn hobby begint te praten... Hij vertelt honderduit over zijn sport: badminton. Al vlug wordt duidelijk dat dit niet zomaar een hobby is maar echt een passie, waar Jules met hart en ziel over praat. Hij traint vier keer per week. Soms is het op zaterdag een topsporttraining of een tornooi. “Ik speel badminton in Lokeren, Wachtebeke, Drongen en Antwerpen”, vertelt Jules. Hij deed ook al mee aan kampioenschappen. “Op het provinciaal kampioenschap ben ik tot in de halve finale geraakt. Bij het Belgisch kampioenschap ben ik in de kwartfinale verloren, maar het was wel tegen diegene die dan kampioen geworden is.”
| www.gezoarde.be
Een drukke agenda dus voor Jules en binnenkort staat er nog een groot tornooi op het programma. “In mei is er een tornooi in Limburg. Het is een IPJO, dat is een InterProvinciale JeugdOntmoeting. Selecties uit de vijf Vlaamse provincies moeten dan tegen elkaar spelen. Dat duurt twee dagen, dus we blijven dan in Limburg slapen. Het is elk jaar in een andere provincie. Vorig jaar was het in Leuven en zijn we laatst geëindigd.” Gelukkig staan mama en papa er 100% achter, denk ik dan. “Als het niet ver is, brengt mama mij soms, maar meestal is het papa die mij overal naartoe brengt.” Chapeau voor zijn ouders, want Jules is niet alleen thuis. “Ik heb nog twee zussen en een broer. Mijn kleine zus, Alice, is 8 en is onlangs gestart met volleybal. Mijn broer, Arthur, is 15 en speelt voetbal bij FC Eksaarde. Mijn zus Hannah is 14 en speelt ook badminton en voetbal. Voor de badminton traint zij maar twee keer per week. Ze speelt bij de U15 dus ze zou beter moeten zijn dan mij... maar ik ben beter”, vertelt Jules lachend. “Naar de voetbal ga ik meestal niet kijken, ik vind dat saai.”
GEZÔARSE JEUGD | 23
Als mama met ervaring vraag ik me dan af of er niet te veel ruzies zijn tussen de vier kinderen maar dit blijkt nog mee te vallen volgens Jules. “Ik kom wel goed overeen met hen, maar we maken ook soms ruzie. Arthur, daarmee heb ik het vaakst ruzie. Hij neemt soms ook foto’s van mij, als ik niet aan het opletten ben, en dan stuurt hij die naar iedereen door via snapchat (een toepassing op een smartphone om foto’s, filmpjes of berichtjes te sturen, red). Maar ik vind dat niet zo erg, tenzij ik er lelijk opsta. Mijn kleine zus die roept altijd als ik boos ben op haar. Met Hannah kom ik het best overeen.” Naast de tijd die hij aan zijn badminton spendeert, gaat Jules natuurlijk ook nog naar school. “Ik zit in het vijfde leerjaar, in de stedelijke basisschool in Eksaarde. Het is wel een leuke klas. Soms is er eens ruzie maar pesten wordt er niet gedaan. Sommigen uit de klas hebben al een lief, zoals Lars, mijn beste vriend.” Jules moet gelukkig niet veel doen voor school om toch goede resultaten te hebben. “Ik moet wel een beetje plannen maar het lukt wel. Enkel in de proevenweek sla ik al eens een training over. In het middelbaar wil ik Latijn studeren, op het Sint-Teresiacollege.” Wat hij later wil worden, weet hij nog niet. Misschien professioneel badminton spelen? “Ja maar dan moet je wel echt heel goed worden”, zegt hij. “De top 10 of zo, anders verdien je niet genoeg. In België zijn er niet veel die dit kunnen.” Badminton, school, dan blijft er toch weinig of geen tijd over voor klusjes thuis, of moet hij thuis niet
helpen? “Soms vraagt mama mij om de tafel te dekken of de vaatwas te legen. Af en toe moet ik buiten bladeren rapen. Eigenlijk valt het allemaal dus nog mee.” Jules kijkt, net zoals vele andere kinderen, ook uit naar de vakantie, zo blijkt. “Dan kan ik veel badminton spelen. Ik doe drie badmintonkampen. Jammer dat je thuis niet echt kan trainen. Buiten is er te veel wind, binnen kan je enkel trainen op voetenwerk, zodat je zo vlug mogelijk naar je pluimpje kan gaan.” Tussen de kampen door heeft Jules ook nog andere plannen. “We gaan eens naar de efteling, dat vind ik wel leuk. We gaan ook op reis, naar Kreta, daar kijk ik niet echt naar uit. We moeten dan verschillende stadjes bezoeken en dat doe ik niet zo graag, maar mijn mama vindt dat wel leuk.” Als Jules zou mogen kiezen, zou het er dus anders uitzien. “Ik zou liever gewoon thuisblijven, af en toe eens naar een pretpark gaan of met mijn step naar het pleintje hier in Eksaarde, daar staat een kleine skateramp (een soort helling waar je met een skateboard, step, mountainbike, ... snelheid kan maken, red). Dat plein vind ik leuk aan Eksaarde. En dat de winkels zo dichtbij zijn. Maar later zou ik liever in een grote stad zoals Antwerpen wonen.”
Gelukkig is later nog veraf en blijf t Jules nog even in Gezôarde. We wensen hem alvast een succesvolle badmintoncarrière toe en veel fun in zijn nog jonge leven.
Tekst Zhenya Speleman
Naam: Rhune Felies Leef tijd: 13 Studies: 1ste middelbaar VTI Industrieel ingenieur Mayonaise Ketchup Playstation Wii Lachen Dromen Bruin brood Wit brood Voetbal Basket TV Computer Puisten Beugel Doof Blind Wiskunde Nederlands Urbanus Kiekeboe Rode Duivels Rode kool www.gezoarde.be |
STEEDS 10% KORTINGCHEQUE - VAN MAAT 34 TOT 52! - EIGEN RETOUCHEDIENST
EDGARD TINELSTRAAT 11 - 9112 SINAAI T. 03/772 31 88 - WWW.DEKOSTER-FASHION.BE
COLUMN | 25
I
Vuiligheid
n de afgelopen maand heb ik er eens op gelet hoeveel keer er een item over ‘zwerfvuil’ in het nieuws kwam. Veel. Een stukje in ‘Iedereen Beroemd’, een artikel in de krant, een persbericht van een politieke partij over strengere bestraffing, een opinie van een “zwerver” en een nieuwe campagne van de overheid om allemaal een beetje op te letten. En weet u wat daar zo opmerkelijk aan is? Het werkt voor geen meter en een groot deel van onze medemens heeft gewoon lak aan het principe van ‘vuilnis hoort in de vuilnisbak’. Ik vind het dan ook uiterst grappig dat de zwerfvuilactie in Eksaarde en de rest van Groot Lokeren voor 90% wordt gedragen door kleine kinderen. Pas op, ik huldig bij deze ook de scholen en de KSA omdat ze moeite doen om onze straten een beetje properder te maken, maar ik vind het langs de andere kant vreselijk dat ze dat überhaupt moeten doen. Ik hoor het verschillende mensen nu al denken: ‘Jamaar, het zijn ook kinderen die voor dat zwerfvuil zorgen met hun snoeppapiertjes en koekverpakkingen!’. Akkoord, maar ik kan uit eigen ondervinding zeggen dat snoeppapiertjes en koekverpakkingen nog geen tiende van al het zwerfvuil langs onze straten maken. Frames van fietsen, mosselschelpen, slachtafval (!), bierblikken, lege (sterke) drankflessen, ordinaire huisvuilzakken, pampers en een hele container vol lege blikjes. Ik kan me niet herinneren dat ik als kind konijnen meenam naar school en daarna het slachtafval in de berm kieperde, als u begrijpt wat ik bedoel. Andere mensen zullen dan weer zeggen dat huisvuilophaling zo duur is, dat ze wel begrijpen waarom sommige mensen het gewoon in de natuur smijten. Zever, want vorig jaar kostte het ruimen van zwerfvuil de belastingbetaler 75 miljoen, dus dat komt toch bij iedereen, inclusief de brave sorteerders, als een boemerang terug. Lieve mensen, niet iedereen smijt vuil op straat, maar velen onder ons zullen het wel al een keer gedaan hebben. Doe dat gewoon niet en spreek andere mensen er gerust op aan, want anders zullen we jaar na jaar kindjes in fluovestjes en met veel te grote handschoenen de straat opsturen om vol goede moed en voor een appel en een flesje water bierblikken en zakken vol huisvuil op te rapen. Om te sluiten lanceer ik ook even een oproep naar een groot deel van de mensen die roken. Ook sigarettenpeuken zijn zwerfvuil en een ongelooflijke pest om op te ruimen. Een draagbare asbak kost 2.5 euro, dat is de helft van een pak sigaretten. Koop het, gebruik het en gedraag je, want de onverschilligheid waarmee sigarettenpeuken uit autoraampjes gekeild worden of tussen de sporen worden gesmeten zorgt bij meerdere mensen voor lichte tot middelzware moordneigingen.
Euclides II van Eksaarde Euclides II van Eksaarde
www.gezoarde.be |
26 | GEZÔARS NETWERK
JACKY KESBEKE Tekst Petra Laureys g Fotografie Luc De Herdt
Jacky, in het vorige magazine heef t Nancy Baert ons doorverwezen naar jou. Ze kent jou als drager bij begrafenissen en zei ook dat je toneel speelt. Klopt dat?
Ja, dat klopt grotendeels. Ik ben inderdaad drager bij begrafenissen, maar ook lector op burgerdiensten. Ik vind het dan belangrijk dat ik de teksten die ik moet lezen wat kan aanpassen zodat ze me beter liggen.
Speel je nog toneel?
Nee, dat niet meer. Ik heb dit wel heel veel jaren met plezier gedaan, maar in 2011 ben ik gestopt. Ik speelde niet alleen graag, maar ook met het maken van decors en andere attributen kon ik me goed uitleven. Ik heb wel nog veel andere hobby’s hoor.
Vertel!
Eerst en vooral komen mijn kleinkinderen op de eerste plaats. Zij betekenen alles voor mijn vrouw en mij. Ze houden ons jong. Daarnaast heb ik ook nog een eerder technische hobby. Ik ben lid van een club van radio-amateurs. We maken verbindingen over gans de wereld. Dat gaat van Nieuw-Zeeland tot Alaska, maar ook kleinere eilanden. Ooit heb ik eens contact gehad met iemand die pal op de tijdsgrens woonde met 12u verschil van bij ons. We hebben ook zelf al eens een opname-apparaat gemaakt. We werken dit dan volledig uit van ontwerp tot het maken en het gebruik ervan. Ik volg trouwens ook een cursus morse. Dat is een manier om via de radio te communiceren. Ik wil morse kunnen herkennen en zelf kunnen seinen.
| www.gezoarde.be
Kan het zijn dat ik jou al eens bij de basketclub BBC Eksaarde gezien heb?
Dat kan zeker. Ik ben een trouwe supporter. Ik ben ook 25 jaar in het bestuur geweest tot in 1997. Nu ben ik voorzitter van de gepensioneerden. Daar krijg ik ook de kans om me met mijn andere hobby, digitale fotografie, bezig te houden. Ik neem foto’s van alle activiteiten en op het feest in november presenteer ik deze foto’s, aangevuld met passende muziek, hier en daar een tekstje of wat effecten. Dat is leuk om doen.
Jij zit inderdaad niet stil. Ben je ook graag buiten?
Ik ben graag bezig in den hof. Daar heb ik wat groenten, tomaten en aardappelen staan. Ik ga ook alle dagen wandelen. Er gaat geen dag voorbij of ik heb mijn vast parcours afgelegd. Ik doe dit aan een hoog tempo: 3,7 kilometer tegen 6km/uur.
Amaai, pittig!
Ik zou het liever al lopend afleggen, maar mijn knieën willen niet meer mee. Eén dag voor mijn huwelijk, nu 46 jaar geleden, zijn mijn kruisbanden gescheurd. Later is er veel kraakbeen verdwenen waardoor lopen niet meer lukt.
Ben je bezig met je gezondheid?
Ja, eigenlijk wel. Ik word dit jaar 69, maar zou graag mijn kleinkinderen nog zien opgroeien en zelfs nog overgrootvader willen worden, maar dan is het belangrijk dat ik gezond blijf. Ik heb 46 jaar gerookt en van de één op de andere dag gestopt omdat ik me begon te realiseren dat dit toch wel een risico is voor de luchtwe-
GEZÔARS NETWERK | 27
gen. Toen ik dan een beetje begon bij te komen, ben ik dagelijks beginnen wandelen. Ik probeer ook wat op mijn voeding te letten, vetten vermijden. Ik drink ook al 36 jaar geen alcohol meer.
Ik merk dat je een doorzetter bent en dat je, als je ergens voor gaat, je ook volledig geef t.
Klopt. Ik vind het heel belangrijk dat ik mijn beloftes nakom. Een woord is een woord. Ik zal ook altijd duidelijk zijn in wat ik wil of niet wil. Mensen in mijn omgeving zullen wel al ondervonden hebben dat ik geen blad voor de mond hou.
Nu je in het magazine komt, heb je een verzoek naar de andere Gezôardeneirs?
Het zou goed zijn als ze hier, in de Bautschoot, wat trager zouden rijden. Hier wordt nogal gevlogen hoor. En iets anders: alle Gezôardeneirs mogen altijd dopjes naar mij brengen ten voordele van blindgeleide honden. Dat is een goed doel dat ik heel graag steun en waar ik ieders hulp in kan gebruiken.
Heb je altijd in de Bautschoot gewoond?
Eerst woonden we vier maand in de Kasteeldreef. Daarna woonden we in een huis hier schuin over, van de vroegere rijkswacht. Mijn vrouw en ik hebben dit huis waar we nu wonen helemaal omgebouwd van een wildernis tot wat het nu is over 2,5 jaar.
Je mag er fier op zijn. Hoe komt het dat jij dit allemaal kan?
Ik ben eigenlijk elektricien van opleiding. Uiteindelijk heb ik vooral in Volvo Trucks gewerkt tot mijn 55 jaar. Ik heb daar verschillende functies gedaan en heb mezelf altijd beredderd en ervoor gezorgd dat camions hersteld geraakten. Leuke tijd.
Jacky, wie zie jij graag in de volgende editie van het ‘Gezôars Netwerk’ verschijnen? Voor mijn part, kan je best bij Gino Rogiers langsgaan. Een aangename kerel die Eksaarde zeer genegen is.
Jacky Kesbeke
“Onze kleinkinderen betekenen alles voor mijn vrouw en mij. Ze houden ons jong”
Bedankt om met je kennis te mogen maken, Jacky.
www.gezoarde.be |
28 | STUDIO GEZÔARDE
| www.gezoarde.be
STUDIO GEZÔARDE | 29
KOALA COMMISSION Tekst Petra Laureys g Fotografie Luc De Herdt
Bij het woord ‘koala’ denken we normaal aan het schattige eucalyptusvretende beertje… behalve deze keer! Ditmaal gaat het namelijk over Koala Commission, een muziekgroep met Gezôarse roots die keiharde Ska-punk brengt. Folkert, Manu en Brent stellen hun band voor.
www.gezoarde.be |
30 | STUDIO GEZÔARDE
“We hebben enorm genoten van de opnames en release van onze EP” Brent
| www.gezoarde.be
STUDIO GEZÔARDE | 31
Hoe lang bestaat Koala Commission al?
“We treden ondertussen al een jaar of drie op, maar wanneer we echt begonnen zijn, weet niemand meer. Met een kleine bende besloten we lang geleden om met de instrumenten naar een zolderkamertje te trekken. Toen we aankwamen, merkten we op dat de combinatie keyboard, drum, gitaar, bas, mandoline en trompet misschien toch niet de ideale cocktail was om punkrock te serveren. Vooral omdat alle leden dan ook nog eens een eigen muzieksmaak hadden. We zijn dan toch maar gewoon beginnen spelen en voor we het wisten waren de funderingen voor een skapunk-band gelegd.”
Ska-punk is geen alledaags genre, wat moet ik me daarbij voorstellen?
“Wij proberen het altijd uit te leggen dat het een beetje zoals Madness is, maar dan met punk invloeden én veel sneller. En als ze die niet kennen, neuriën we gewoon ‘One Step Beyond’, dan weet iedereen meteen wat we bedoelen. Dat deuntje is namelijk zo bekend dat het bijna symbool staat voor ska!”
Koala Commission is geen gebruikelijke naam. Hoe is die ontstaan?
“We raakten er niet goed aan uit en besloten daarom een stemming te houden. Folkert gaf eigenlijk toen Koala Collision op, een botsing tussen twee koala’s dus, omdat hij dat grappig vond. Lander had echter Koala Commission verstaan en schreef dat op. Koala Commission kwam er uiteindelijk uit als naam die iedereen als tweede of derde keuze had opgegeven en waar we allemaal redelijk tevreden over waren. Nu zitten we dus vast aan die naam, al zijn we er wel van beginnen houden. Hij past uiteindelijk wel goed bij ons feestelijke genre en stiekem zouden we hem ook niet meer kunnen afgeven.”
Jullie zitten hier nu met drie, maar de groep bestaat uit meer leden, niet?
“Ja, we zijn in totaal met negen. Folkert is onze leadzanger en speelt soms ook mandoline of gitaar. Wannes en Brent spelen gitaar en Co basgitaar. Lander speelt keyboard. De blazers zijn Manu, Benjamin en Bram die respectievelijk trompet, trombone en saxofoon spelen. Tot slot is Arne de drummer van de band.”
Hebben jullie al een album uitgebracht?
“We hebben wel al heel wat nummers, maar we hebben ervoor gekozen om er een vijftal op te nemen voor een EP’tje. Dat is de stap tussen een demo en een album. We hebben trouwens enorm genoten van de opnames en de release van onze EP. Die release
www.gezoarde.be |
32 | STUDIO GEZÔARDE
STREVEN NAAR
PERFECTIE
Schildersbedrijf pur sang
| www.gezoarde.be
P&M INTERIEUR Doorslaarstraat 108 • 9160 Lokeren www.pm-interieur.be • info@pm-interieur.be
STUDIO GEZÔARDE | 33
hebben we enkele maanden geleden in de T-klub in Lokeren gehouden, de plaats waar het voor ons allemaal begon. Dicht bij huis zodat we al onze vrienden en familie konden uitnodigen. Het was voor ons een mijlpaal waar we heel fijne reacties op gekregen hebben.”
Brengen jullie enkel eigen muziek?
“Dat is wel de bedoeling, maar af en toe stoppen we er ook een cover in, volledig in de ska-punkstijl natuurlijk. Zo krijgen we altijd leuke reacties op onze ‘Hit The Road, Jack’-cover bijvoorbeeld. Onze eigen nummers schrijft vooral Folkert. Hij begint met de teksten en de muziek voor de meeste instrumenten. De rest van de groep sleutelt dan nog aan de partijen zodat we samen tot een goed resultaat komen. Dat geeft een leuke dynamiek in de groep.”
Hebben jullie veel optredens in het verschiet?
“Eind juli hebben we een show met Big D and the Kids Table in Aalst en 5 augustus staan we op Bruudruusterrock in Oostakker samen met onder meer De Mens. Er komen zeker nog optredens deze zomer, maar daarvoor kan je terecht op onze Facebookpagina. Wat we wel al zeker weten is dat we tijdens de Gentse Feesten weer op straat zullen spelen!”
Als straatmuzikanten? Is dat zo leuk dan?
“Enorm! We komen elk jaar terug naar de straten van Gent tijdens De Feesten. Dat brengt niet alleen heel wat centjes op, maar het zorgt ook altijd voor een goede mond-tot-mondreclame. Tijdens de drukste momenten staat er soms 300 man te dansen bij ons, dat geeft echt een ongelofelijke kick!”
Zoveel volk? Gebeuren er dan geen ongelukken met al die feestvierders?
“Ooit hebben we wel eens een berisping gekregen. We speelden op een rondpunt bij Sint-Jacobs, een plaats waar we officieel mochten staan, maar het volk dat kwam kijken verzamelde zich natuurlijk voor ons, op de asfalt. Zo blokkeerde de menigte een evacuatieweg. Twee agenten onderbraken onze set en we mochten het gaan uitleggen, zodat we onze vergunning niet zouden kwijtraken.” “Gelukkig riep Wannes dat we ook gewoon enkele meters verder konden gaan staan, voor ons maakte
dat niet veel uit. De agenten keken elkaar aan en knikten dat daarmee het probleem eigenlijk wel opgelost was. De agent nam zijn microfoontje beet en riep op dat ‘de versterking van Team Fiësta niet meer nodig was’. Met die legendarische woorden lachen we vandaag nog steeds! In onze verbeelding was het voltallige politiekorps, met Mexicaanse Sombrero’s en veel toeters en bellen, al onderweg om ons te verwijderen van het rondpunt. Dat was nog eens een verhaal geweest (lacht).”
Jullie hebben precies al op veel verschillende plaatsen opgetreden, maar heb je ook al in Eksaarde gespeeld?
“Enkele jaren geleden, één van onze eerste optredens, was tijdens Café KSJ (Ondertussen Café KSA, red.) aan de kerk. Het was zeer leuk dat we daar mochten spelen, altijd gezellig hier in Eksaarde!”
Wat was jullie mooiste of leukste optreden?
“We hebben al zeer veel leuke dingen mogen doen, maar we zijn nog altijd heel trots dat we mochten meestrijden in de Gentse Student Kick-off Rock Rally! Een fantastische ervaring, want we mochten de finale spelen in de Charlatan in Gent, hét muziekkot bij uitstek. We kwamen een handvol stemmen te kort om met de publieksprijs aan de haal te gaan, maar de ervaring en eervolle tweede plaats maakten veel goed. Daarnaast kijken we ook allemaal nog graag terug op ons allereerste optreden in de T-klub. Dat was verschrikkelijk slecht, maar wel héél fijn. De eerste keer op een podium in een vol jeugdhuis samen met The Dancing Morons, ook een ska-punkband”
Wanneer zou het voor jullie geslaagd zijn?
“Als we op de Fonnefeesten of Groezrock zouden kunnen optreden. Onbereikbaar, maar we mogen dromen natuurlijk.”
Hoe kan men jullie boeken?
“Via onze facebookpagina of mailen naar koalacommission@gmail.com. Op het online muziekplatform vi.be/koalacommission of op Bandcamp vind je trouwens meer informatie.”
Nog veel succes met jullie muzikale carrière!
www.gezoarde.be |
34 | COLOFON
GEZÔARDE MAGAZINE Heeft u een creatieve pen en wil u meeschrijven aan dit magazine of heeft u gewoon iets te melden? Neem dan contact op met redactie@gezoarde.be. Alle artikels zijn steeds na te lezen op www.gezoarde.be.
/gezoardemagazine
#gezoardemagazine
COLOFON GEZÔARDE is een driemaandelijks magazine over, voor en door Eksaarde. Verspreiding is gratis bij lokale handelaars, verenigingen, scholen, ... UITGEVER
NEWMONKEYS Schuermansstraat 20A 9160 Eksaarde www.newmonkeys.be /newmonkeys #newmonkeys_grafischbureau
REDACTIE
Kim Speleman, Cindy De Kegel, Zhenya Speleman, Petra Laureys,
| www.gezoarde.be
Brent De Borger, Kwinten Van Kampenhout, Lucinda Fierens
COÖRDINATIE
OPLAGE MAGAZINE
3000
REDACTIE
Kim Speleman NEWMONKEYS
redactie@gezoarde.be
COVERBEELD
adverteren@gezoarde.be
Model: Willy Linthout Foto: Luc De Herdt
ART DIRECTION
Kim Speleman - NEWMONKEYS
FOTOGRAFIE
Luc De Herdt lucdeherdt.fotoport.nl
ADVERTEREN
WEDSTRIJDEN
wedstrijd@gezoarde.be
Vastgoed zoals het moet!
Immo Van Hoorick Oude Vismijn 2a - 9160 Lokeren T 09 339 08 31 - www.immovanhoorick.be
DE NIEUWE VOLVO V90 CROSS COUNTRY Stijlvol. Robuust. Verfijnd.
advertentiepagina
Automobielbedrijf Charels NV Tweebruggenstraat 61 – 9160 Lokeren – 09/348.47.57 www.charels.be