Ellende, armoede en dood

Tien slagen melden groot en klein dat er voorts tien geboden zijn, door God op Horeb eens gegeven, ais richtsnoer voor het Christenleven...

EUende, armoede en dood

In menige voordracht werd danig ellende doorstaan, bittere armoede geleden en gestorven van jewelste. En vaak gaan zij hand in hand. Het merendeel van deze verzen werd in het begin van de jaren dertig voorgedragen. De belangstelling voor dit thema luwde evenwel met de tijd, want in de seizoenen van 1940 tot en met 1943 is het nog maar met twee vertegenwoordigd. Het dramatische karakter van deze gedichten wordt nog vergroot doordat zij, op een enkele uitzondering na, geschreven zijn in een verheven taal en een gekunsteld aandoend rijm. Zo klonken op de avond van 22 maart 1931 de eerste regels van het door Jacob Romkes voorgedragen vers Schipbreuk aldus:

Verschrikkelijk was de nood der arme schepelingen, die, vreeslijk overplast, elkaar in de armen hingen, van hongerflauw, van worstling mat, van koude stijf, met hangend hoofd en borst, en ingedoken lijf, ofrollende oogen, van vertwijfling steeds verwoeder!

Tot de voordrachten van dit soort behoren ook Het was maareen weesje en Een bedelland.

Het uiten van persoonlijk verdriet over het verlies van een dierbare treffen we aan in de verzen Zijn zwanenzang van Jan van Beers en in het op verenigingsavonden zo graag gehoordeAan den Rijn in de lente van hetjaar 1820 van EA. Borger. In Obadja werd het door Jurie Romkes op de avond van 22 januari 1933 vertolkt. Zo mooi als de rivier langs Katwijk stroomt, zo bedroefd is de dichter die zojuist zijn vrouw bij hun dochtertje in het graf heeft gelegd. De bekende openingsregels luiden:

Zoo rust dan eindlijk 't ruwe Noorden van hageljacht en stormgeloei, en rolt de Rijn weer langs zijn boorden, ontslagen van de winterboei.

Twee gedichten hebben een arme zwerver tot onderwerp. Het zijn Te hat en het bij jongelingsverenigingen zeer gewilde De kleine Savoiaart van Ten Kate. Dit

101