2 minute read

Door het geloofgeinspireerd

Des levens laid gerucht smoort in zijn dikke lucht; stil is de nacht en zwart, en schrikbaar voor het hart.

De dichter wil zeggen dat het licht van de morgen van Jezus’ opstanding is als de zonnegloed, die in het eeuwige leven is opgegaan. Ook werden twee verzen van eigentijdse dichters over Jezus’ kruisdood voorgedragen. Het betreft Barrabas van J.H. de Groot en Petrus van J.A. Rispens. In dit laatste gedicht schetst de maker het laffe gedrag van de apostel bij het vuur in de voorhof van de hogepriester. Deze twee verzen zijn directer van toon en mijns inziens aansprekender dan die van de negentiende-eeuwers.

Het aantal voordrachten dat betrekking heefl op Kerstmis is naar verhouding klein: Kerstlied - vermoedelijk dat van Joost van den Vondel - en Ontwaakt, herders loopt. Verder zagen we al dat Jan van Dalfsen in de bijeenkomst van eerste kerstdag 1932 het vers Nicodemus van G. Waanders ten beste gaf.

Ook gedichten over figuren uit het Oude Testament leenden zich voor een voordracht. Het ging omAbel van Ten Kate, Daniel in de leeuwenkuil en Hagar en Ismael, beide van Willem de Merode. Diepe indruk maakte de voordracht die Willem Schraal (de jongere) op de avond van 18 januari 1942 hield. Zij was getiteld Het geweten. Het gedicht gaat over Kai'n die na de moord op zijn broer Abel met vrouw en kinderen van hot naar her trekt en nergens rust vindt.

”Wij gevoelden door de wijze van voordragen iets van de wanhoop van Ka'in, toen hij wist dat hij zich nimmer voor God verbergen kon”, aldus de voor zijn doen uitvoerige notulist Jan Pieter Otter.

Door het geloofgeinspireerd

In vier van de zeven gedichten van dit thema brengen de dichters tot uitdrukking wat het geloof tijdens een alledaagse ervaring voor hen betekende. Ze werden alle tijdens de oorlogsjaren voorgedragen. Zo liet Jo Gerssen in de vergadering van 26 januari 1941 Jacqueline van der Waals’ De spoortrein horen. In dit aardige vers brengt de dichteres haar ervaring onder woorden, dat de wachtende trein waarin zij zit lijkt te rijden, en de op het naastliggende spoor rangerende locomotief en wagons schijnbaar stilstaan. Dan realiseert zij zich dat God het eeuwige punt van zekerheid is in een altijd in beweging zijnde wereld. Eveneens van Jacqueline van der Waals - en ook door Jo Gerssen voorgedragen - is het

97

This article is from: