ZEELAND KLEURT ROZE

Roze Zaterdag wordt al 45 jaar georganiseerd, elke keer in een andere stad in Nederland, en is bedoeld om bewustwording en acceptatie van LHBTQ op gang te brengen. De 46e editie vond op zaterdag 17 juni voor het eerst in Zeeland plaats. En dat gebeurde meteen goed en groots: het werd dit jaar in Goes gevierd en met groot succes. Organisatoren Tom de Koning en Sofyan Azzagari kijken terug op een zeer succesvolle Roze Zaterdag die maar liefst 20.000 bezoekers aantrok.

De organisatie heeft met alle aspecten rekening gehouden die volgens hen op een Roze Zaterdag aanwezig moeten zijn: tijdens deze editie in Goes werden de bezoekers van informatie voorzien op gebied van educatie, informatie over LHBTQ-gerelateerde onderwerpen, en werden zij getrakteerd op kunst en cultuur. Hoogtepunt van dit jaar was de line-up van diverse artiesten die kwamen optreden, waaronder Gerard Joling, Johnny Logan, Frenna, Idaly en Ruth Jacott. Ze maakten er een groot feest van op de Grote Markt.

Jaarlijks komen er tussen de 10.000 en 20.000 bezoekers naar deze dag, en ook in

Pink Saturday has been organized in a different city in The Netherlands for the past forty years now and is intended to raise awareness and acceptance of the LGBTQ community. This year, the 46th edition took place on June 17th in the province of Zealand. It was celebrated in the town of Goes and was a great success. Organizers, Tom de Koning and Sofyan Azzagari look back on a

Goes waren er 20.000 bezoekers om het feest te vieren en te ervaren. Roze Zaterdag wordt niet alleen bezocht door mensen uit de LHBTQ+-doelgroep, Roze Zaterdag is er juist voor iedereen en dat was te zien aan de diversiteit in opkomst. Er werd volop genoten van de goede sfeer, iedereen vierde feest met elkaar, de samenhorigheid was groot. Zelfs de toiletdames hadden zich speciaal opgedoft voor deze speciale Zaterdag.

Vanaf 12:00 uur startte het feest officieel en opende presentator Dyon Hagenaars officieel Roze Zaterdag op de Grote Markt. De spits werd afgebeten door de Musical Vrienden uit Goes, een lokale musicalvereniging die diverse musicals spelen in Goes. De jongens en meiden van de Musical Vrienden brachten diverse nummers ten gehore, en warmde het publiek op met hun versie van ‘ This Is Me’.

Daarna kwam Gaypopster Raphael de la Rie die diverse nummers ten gehore bracht very successful Pink Saturday that attracted no less than 20,000 visitors.

These events attract between 10,000 and 20,000 visitors annually, as was the case in Goes which attracted 20,000 people who celebrated and experienced the party. Pink Saturday isn’t only attended by people from the LGBTQ target audience, it is precisely intended for everyone and that was visible in the diversity of the visitors.

The Pink Saturday celebration was officially opened in the town’s main square at twelve noon by presenter Dyon Hagenaars.

A local musical association, The Musical Friends from Goes, kicked of the celebrations by playing a number of songs and really warmed up the crowd with their rendition of “This is me”.

This was followed by the gay popstar Raphael de la Rie who performed a number of songs from his last two albums: Double Sixes Part 1 & 2. He even prepared a special mix from ABBA’s Gimme Abba’s Gimme and Britney Spears’ Gimme More, which the guests clearly enjoyed as they all sang along.

This was followed by Raphael and Ryan Claud providing an exclusive preview of their new single “Bombadilla” that will be released next month. Ryan Claud, Devon Donovan, Patricia Foor, and Bram Houg performed an extensive warming van zijn twee reeds uitgebrachte LP’s Double Sixes Part 1 & 2, hij had zelfs een speciale mix gemaakt van ABBA’s Gimme Gimme en Britney Spears Gimme More, waar het publiek aanzienlijk van genoot, elk woord werd uitgebreid meegezongen. Daarnaast gaven Raphael en Ryan Claud ook een exclusieve preview van hun nieuwe single “ Bombadilla” die volgende maand uitkomt, en traden ook Ryan Claud, Devon Donovan, Patricia Foor en Bram Houg op, als een uitgebreide warmingup voor de artiesten die later op de dag het podium zouden betreden. up for the artists who were to perform on stage later in the day.

Speciaal voor deze gelegenheid trad gay Boyband STORM nog een keer op als reunie met hun repertoire voor een volle Grote Markt. Tijdens de gehele dag zorgde de knappe dansers van Dancinity voor afwisseling tussen de artiesten. Hun act was voorzien van sexy moves onder leiding van heerlijke beats van DJ Tomas. Naast dat er feest gevierd werd, was het ook aan de Gemeente Goes en de organisatie om de fakkel door te geven aan de organisator van Roze Zaterdag 2025: de gelukkig stad voor 2025 is Zaandam.

Especially for the occasion, gay boyband STORM performed their repertoire one last time in a reunion to a packed town square. During the performances, the talented dancers from Dancinity entertained the crowd with their sexy moves, to the accompaniment of the beats by DJ Tomas. Besides all the partying, it was up to the organizers and the town council of Goes to pass

Maar eerst zal Roze Zaterdag 2024 in Groningen plaatsvinden.

Naast het grote feest op de Grote Markt, was er ook genoeg te bezichtigen en te beluisteren. Zo was er een openlucht Pride Photo expositie te bewonderen in de Zusterstraat en in het Historisch Museum De Bevelanden was de expositie ‘MENS! the world is yours, but also ours’ te bezoeken. Filmliefhebbers konden terecht bij de Davinci bioscoop en bij ’t Beest, en op het Bleekveld was er een informatiemarkt.

Ook waren diverse bekende mensen uit de gayscene naar Goes gekomen om het grote feest mee te maken en de sfeer te proeven, waaronder Frits Huffnagel, Pride Amsterdam directeur the torch to the organizers of Pink Saturday 2025, the lucky town of Zaandam. But not before Pink Saturday 2024 takes place in Groningen. parade were of course on the programme. It was important for the organizers that there be a good balance between all the activities and that there was something for everyone. Various well-known personalities from the Dutch gay scene, including Frits Huffnagel, Pride Amsterdam director, Lucien Spee and Instargram couple Erwin and Edwin, came to Goes to experience the celebrations and breath

Lucien Spee en instagramstel Erwin & Edwin ( hii.its.us).

Na de geweldige editie van Roze Zaterdag in Goes stopt het roze gevoel niet. Ook op andere momenten in 2023 zijn er ‘roze’ activiteiten in Zeeland waaronder exposities in verschillende Zeeuwse musea, filmavonden in verschillende Zeeuwse filmhuizen.

Besides the celebration in the town’s main square there was more than enough for visitors to see and do, such as admiring the open-air Pride Photo exhibition in the Zusterstraat and in the Historic Museum: De Beverlanden which showed the exhibition “MENS” the world is yours, but also ours’. Film lovers could visit the Davinci theatre.

Voor een compleet overzicht van activiteiten: www.goesisgoes.nl in the atmosphere. But the Pink feeling doesn’t stop even after the amazing Pink Saturday in Goes. At other times throughout 2023, Zeeland will be providing more events and activities including exhibitions in various Zeeland museums and movie evenings in various movie theatres.

For a complete overview of activities visit www. Goesisgoes.nl.

door Wil Groot

omohoreca in de Kerkstraat is sinds de zestiger jaren actief – al gebeurde het in die tijd nog vaak achter gesloten deuren. Voordat de bijnaam naar de Regulies ging was een bijnaam voor de Leidsestraat “Rue de Vaseline” en er werd wat geflirt en gecruist in die tijd. Momenteel is het “Church” wat vooral een stempel zet op de kracht van het LHBTIQ+ alfabet, dit productiehuis vertegenwoordigt de laatste 15 jaar z’n beetje alles wat vernieuwend is. Ik zit aan tafel met Richard Keldoulis – algemeen bekend als Jennifer Hopelezz en manager Anne Rodermond.

Anne Rodermond is sedert 11 jaar actief en sinds 7 jaar manager van de Church. Anne is van Friese afkomst en geeft aan polyamoreus te zijn, daar je als manager van Club Church niet exclusief kan zijn. Hij vertelt dat hij ook samen werkt met zijn partners. De ene is DJ en met de ander organiseert hij debatten zoals de Sexsalon en Chemsex debat. Er is een brede samenwerking met het Aidsfonds, de stad Amsterdam en de GGD, ook vanwege LHBTIQ+ en vluchteling projecten.”

I have the pleasure of speaking to both coowner Richard Keldoulis (better known as his alter-ego Jennifer Hopeless) and Club manager Anne Rodermond. Anne Rodermond has worked

Wat is Church?

H“Vooral als eerste cultureel. Als je een gebouw hebt in de stad dan kan je er van alles mee doen. De Church staat in feite open voor subculturen. Wij kijken met open vizier naar die partijen en naar wat zij nodig hebben. Het is debat, cinema, theater, uitgaan, waar ze elkaar ontmoeten, waar ze ontwikkelen, waar ze les krijgen en daar is een gebouw voor nodig en een bar – want daarmee kun je nog wat verdienen. Daartegenover is het heel veel werk en zo ook constant vernieuwend.”

”Afgelopen weekend was het heel druk – in de Church en de NZ sauna. Het had te maken met het concert van Beyonce wat veel jonge mensen naar de stad bracht. We wisten niet dat zij zo een queer icon was. Wederom vernieuwend.”

“Elf jaar geleden ben ik binnengetreden en begon ik hier met een geschoren kop bij de garderobe.” “Zo heeft hij zich omhooggewerkt”, voegt Richard eraan toe. “Ik ben nog een half jaar weggeweest – dat was at Club Church for the past 11 years, and as a Church manager for 7. Anne is of Frisian descent and poly amorous. Richard is co-owner of Club Church and of Greek-Australian descent. even sabbatical. Ik heb twee jaar garderobe gedaan en toen drie jaar de bar. Ik schoor mijzelf in die tijd want dat was heel erg in. Mode is veranderlijk en haardracht is daar onderdeel van. Mensen dragen nu weer een mullet – of beter bekend een matje – hebben veel haar en er wordt niet meer zoveel geschoren.”

What exactly is Club Church, Richard?

“Club Church is a cultural institution for the most.

Tijden veranderen en Noury hoofdwater zal wel weer de kop op steken waarschijnlijk, denk ik. “De clientèle is ook veranderd. Mensen leven echt met het bedrijf en zijn

We look with an open mind to see what LGBTIQ+ sub-cultures need.

We organise debates, cinema nights, theatre nights, and clubbing events in which these cultures or scenes meet, where they develop, where they can get information”.

Has your clientele changed over the years?

Richard continues: “Our clientèle did change over the years. Our visitors used to be somewhat older, but on average, they are a lot younger now. Because of the COVID 19 restrictions, some regulars have chosen a different path, but there is also a large group community-gericht. Er zijn mensen die drie, vier keer per week komen. Voorheen had je wat meer ouder publiek en dat begint nu een stuk jonger te worden. Toch doordat er zo een grote tijd van afwezigheid is geweest zijn er mensen die andere paden hebben gekozen. Er was ook een groep die heel graag wou en die waren er ook weer meteen. Dit heeft wederom te maken met een vooral jong creatief publiek waarvan Taka Taka e creatieve producer is.

Hij geeft gastlessen op de dans- en kunstacademie. Via hem trekt dat jong, artistiek, kunstzinnig en creatief publiek.

Hij is zelf een bekend personage geworden vooral in de art-scene, wat veel meer queer geworden is bij ons. Hij heeft een heel duidelijk signatuur van sommige feesten die wij opzetten waar die groep omheen hangt. “

LHBTI zijn we in feite allemaal, en safe space is ook een connectie, maar toch is queer veel meer het jonge publiek. Queer had indertijd een wrange smaak – en ‘gay’ had dat niet en is dat ook nooit geweest. Momenteel is het van de ene kant veel meer politiek, en het veel meer gaat over wie je bent en hoe je gezien wilt worden. Wat vooral politiek is geworden is gender.

“Vroeger, in de jaren 80 en 90, waren het lesbische- en homorechten waarvoor werd gevochten. Tegenwoordig voeren transgender en non-binair de boventoon. Toch zijn wij als Church daar in feite niet mee bezig, wij openen onze deuren voor alle stromingen – en zien ook samenvloeiing daarin. De jongeren maken zich sterk voor hun positie in het bedrijf als het onze – over wat zij ervan willen of waarom ze er willen zijn, over hoe dat moet en wat zij van ons verwachten.

Dat is anders dan 8 of 10 jaar geleden toen wijzelf ons programma programmeerde. Er waren avonden alleen voor mannen en dat was gewoon zo. Nu kunnen daar vragen over gesteld worden – zoals waarom is dat exclusief, waarom kan dat niet zo of anders – men is veel mondiger geworden over de publieke ruimte. Tien jaar geleden moest je uitleggen wat een transman is en nu weet men dat gewoon. In dat opzicht is er veel veranderd.” that couldn’t wait to get back.”

Anne: “This also has to do with a mostly young creative crowd that is visiting our Club, and Taka Rosemond being the creative producer for this target group. He is also a guest lecturer at dance and art academies.

Taka Rosemond has become a household name, especially in the art scene. He knows how he can put his signature on some of the parties we organise for that specific target group. “We are all LGBTIQ+ in fact, but queer is much more than just our young crowd. Back then, queer did not have the right connotations, and “gay” never seemed to have that problem. At the moment, it’s a lot more political, but also more about who you are and how you want to be seen. What has become especially political is the term “gender”.

Richard: “Back in the 1970s, 80s and 90s, lesbian and gays fought for their rights. Nowadays, transgenders and non-binaries are prevalent.

Yet, Club Church is not actually concerned with that, as we open our doors to all, and there is a lot of overlap. Young people are making a case for their position in a company like ours – about what they want from it, about how to achieve what they want, and what they expect from us. That is different from, say, 10 years ago, when we ourselves where compiling the programming. We had men only nights and that was just the way it was. Nowadays, questions can be asked about our policy, for instance why this night is men only and doesn’t allow women. Our visitors have become much more assertive. For instance, women were interested in a female only theme night. We listened, and Lesbique has been very successful for the past three years.”

“We hebben een hoop geleerd en een ding daarvan is dat tijden constant veranderen. Nu hebben we al sinds 3 jaar het feest Lesbique wat zeer succesvol is. Dit kwam gelijk op met The House of LøstBois, een Drag King House wat nu aan het oefenen is voor Superball in Paradiso We hebben al House of Hopelezz en een Drag Queen House. Zo kwamen er mensen aan de deur die vroegen wanneer zij mochten komen en dat waren vrouwen, zij wilden graag deelnemen aan het Blue feest op de donderdagavond en in Church komen om te feesten, ook daar moet je voor openstaan. Er is dus behoefte wat wij omarmen en wat wij als Church faciliteren – wat kunnen wij betekenen en hoe zouden wij dat aanpakken.

Dit heeft verandering teweeggebracht, het is veel meer gemixt geworden. Door inclusiviteit aan te gaan hebben we ook stappen genomen om daar waar men behoefte aan heeft ook inclusief in te zijn.

Wij zijn bijvoorbeeld niet hokjesgericht. Binnen een bepaalde mannencultuur zie je bepaalde partijen die bij elkaar willen komen. Er was altijd ruimte voor. Op sommige feesten mixen crossdressing, fetisj lounge, trans en bepaalde fetisj uitingen, en dan zie je ook dat bepaalde groepen elkaar vinden. Zo is er dus altijd inclusiviteit geweest – ook constant aan verandering onderhevig, soms drogen dingen gewoon op. Zo had je vroeger veel Skins feesten, dat is niet meer, tegenwoordig zijn Sportswear en Bearfeesten meer in.

Anne adds: “In general, our programming is more mixed now.At some parties, we see crossdressers, fetish lovers and trans people mixing. That way, Club Church has always been inclusive. Certain concepts just do not work anymore. Skin parties, for instance, are a thing of the past,

Gayscene en lijkt een soort monopoly over alle fetisjen of sub-groepjes te hebben.

Hoe komt dat?

keer is het Furball, de andere keer Hoerenbal. En nu bijvoorbeeld dus ook met een externe partner, Lesbique. Je ziet dan dat mensen daardoor ook schuiven en openstaan voor andere ideeen. Zo is er LockeRRoom, een fetisj-technofeest met een obscure donkere kant, waar de muziekstijl belangrijker is, zo zijn er twintig verschillende thema feesten.”

Sportswear voor het jongere publiek, de Bearfeesten zijn momenteel meer een mix van rubber en leer. Daarnaast is er Meat Market, een gangbang feest, wat ook deels nieuw is en ook weer opleeft. Dit is een nieuwe fetisj en is deels een reactie op het einde van de angst rond hiv.”

Church belicht een grote groep van de but now we have sportswear and Bear parties. Sportswear for a younger crowd, and the Bear parties are currently more of a mix of rubber and leather fetishists. Meat Market, our gangbang party, is also going strong. That success is partly a response to the end of fear of HIV.”

C hurch seems to have a monopoly on parties for

“In 2008 – toen de Church werd opgericht – was het een tijd dat alles een beetje in elkaar stortte, waardoor veel partijen geen plek meer hadden. De Argos ging dicht, het COC verdween, je zag een inkrimping van die partijen. Church zette zich toen in. Je had toen Ladz al en SOS was al veel eerder – en wij kwamen met Hoerenbal – dus feesten met thema’s, zo zijn we eigenlijk begonnen. We hebben eigenlijk ook nooit een avond gehad zonder thema, dat hebben we wel geprobeerd, maar toen kwam er niemand. “

”Zo zijn we eigenlijk vanzelf gegroeid naar een soort productiehuis, en zijn dan ook de hele tijd producties aan het creëren, van concept tot idee en met dresscodes waar we een specifieke groep mee aanspreken. De ene fetishists and sub-scenes. How did that came about?

Richard: “When Club Church opened its doors 2008, many clubs and bars (for instance COC and Argos bar) were closing their doors forever. It left many party organisers without a venue, for instance Ladz and SOS. ”We naturally developed into a kind of production house, with different

”Obscuur is ook een begrip, wanneer je naar Blue gaat is het meer zomers, alles kan en alles mag – het is fijn en lighthearted, en elk feest is anders. (Z)onderbroek is ook een feest wat heel erg toegankelijk, maar bij Meat Market bijvoorbeeld komen er weer heel veel vragen los, dat spreekt weer heel erg tot de verbeelding en dus fantasie.”

In 2014 werd Church verkozen tot Beste Gay Discotheek in een landelijke homohoreca verkiezing, voor mijn gevoel en zeker na ons gesprek ben ik het daar helemaal mee eens, voor mij is het een gewelidg gay productiehuis, dat openstaat voor ons gehele alfabet en deze voorziet van inspiratie, creativiteit, kunst, seks, liefde, harmony, leven en ontwikkeling. Ode aan de Church – Ode aan het gehele alfabet, ik kijk nu al uit naar het Streetheart Feest op 9 september!

Meer info: www.clubchurch.nl party concepts on different nights to fill that gap”

Thank you so much for this interview, Richard and Anne!

In 2014, Church was voted Best Gay Discotheque. I wholeheartedly support them, as it is open to all letters of LGBTIQ+ and gives us inspiration, creativity, art, sex, love, harmony, life and development. I’m already looking forward to the Streetheart Festival on September 9, also organised by Club Church!

More information: www.clubchurch.nl

GDE, het kleine broertje van het Amsterdam Dance Event, keert terug op ‘s werelds grootste en meest invloedrijke elektronische muziekfestival ADE met een reeks van de meest spectaculaire evenementen in oktober, namelijk van woensdag 18 tot en met zondag 22 oktober. Dit jaar komen er nieuwe locaties naar ADE met in de mix niet alleen muziek, maar ook een aantal speciale evenementen als onderdeel van het Art & Culture Program.

GDE Events zet dit jaar weer een grote stap om niet alleen de grootste elektronische muziektop ter wereld te beïnvloeden met hun sterke missie tegen racisme, genderdiscriminatie en homofobie, maar ook om haar wereldwijde impact op de muziekindustrie voort te zetten met een gloednieuw muzieklabel!

Dertien jaar lang heeft het hechte GDE-team van DJ Benjamin (Benjamin Aillery) en EPM (Elliott Matos) het Amsterdam Dance Event

GDE, the little brother of the Amsterdam Dance Event, will return at the world’s biggest and most influential music electronic festival ADE. With a series of the most spectacular events in October, from Wednesday 18th till Sunday 22nd of October. This year bringing new venues to ADE with in the mix not only music but also some really special events, as part of the Art & Culture Program.

GDE events is taking another big step this year stormenderhand veroverd. De vooruitstrevende conceptuele evenementen die elk jaar onder de GDE-paraplu plaatsvinden tijdens het Amsterdam Dance Event (ADE) geleid tot de oprichting van een nieuw muzieklabel, het GDE Music Label. “Klaar om een muzikale reis voorbij de grenzen te maken en om mindful artiesten te ontdekken, waar liefde mindfulness is en waar we samen staan voor inclusie en diversiteit. Releases en muziek maken voor dansvloeren; een veilige plek waar we allemaal kunnen zijn wie we willen zijn, waar onze verschillen onze grootste kwaliteiten zijn en waar creativiteit wordt bepaald door onze verschillen.”

De eerste release in maart 2023 bestaat to not only influence the world biggest electronic music summit with their strong mission statement in opposition to racism, gender discrimination and homophobia, but also to continue its global impact on the music industry with a brand new music label! For thirteen years the close knit team that Dj Benjamin (Benjamin Aillery) and EPM (Elliott Matos) GDE Founders have taken the Amsterdam Dance Event by storm. The progressively minded conceptual events under the GDE umbrella every year during the Amsterdam Dance Event (ADE) has led them to start a new chapter with a music label (GDE Music Label). “Ready to go for a uit twee remixpacks van The Weather Girls (Stand Up). The Weather Girls kregen mainstreamerkenning na de release van hun bestverkochte single “It’s Raining Men” (1982), hun eerste nummer één danshit. Terug naar hun roots met dit fijne deuntje “STAND UP” brengen ze nu op het GDE label een zeer sterke boodschap over. musical journey, beyond the boundaries and to discover mindful artists, where love is love and where we are standing together for inclusivity and diversity. Creating releases and music for dance floors; a safe place where we can all be who we want to be, where our differences are our greatest qualities and where creativity is defined by our differences.”

De volledige line-up van evenementen voor ADE 2023 wordt binnenkort bekendgemaakt.

Ontdek veel meer muziek, check instagram #gdemusiclabel of check www.gay-dance-event.com.

With the first release in March 2023, two remix packs from The Weather Girls (Stand Up). The Weather Girls were launched into mainstream recognition following the release of their bestselling single, “It’s Raining Men” (1982), which became their first number-one dance song. Back to their roots with this fine tune “STAND UP” they delivered on GDE music a very strong message into the vocal lines and of course the groove from the different remixers.

The full line up of events for ADE 2023 will soon be announced.

Much more music to discover, check instagram #gdemusiclabel or check out www.gay-dance-event.com.

door Mattias Duyves

Neem IJkpunt 1998 –Homomonument 10 jaar klaar, Gay Games en Canal Parade in volle glorie, het Homohuwelijk in aantocht - en verdomd, dan is het dit jaar alweer het zilveren jubileum van het PRIDE-tijdperk. 25 jaar vol zichtbaar Samen-Homo-Zijn heeft talloze onzichtbare wortels die teruggaan tot diep in het lange HIDE-tijdperk dat er aan voorafging.

Nog pas 100 jaar geleden schreef Nederlands eerste militante homo-activist Jacob Israël de Haan “Die na mij komen / Zullen sidderen als zij verstaan / Met welk een marteling van hartenpijnen / Ik zingend door het Leven ben gegaan”. Zijn woorden “Naar Vriendschap Zulk Een Mateloos Verlangen” staan dan ook voor altijd in het Homomonument in Amsterdam gegrift. Volgend jaar herdenken we daar zijn 100ste sterfdag.

Take the year 1998. In that year, the Homomonument celebrated its tenth anniversary, the Gay Games and Canal Parade were flourishing, and gay marriage was just around the corner. 1998 is the year of the silver jubilee of the PRIDE era. 25 years of visibility that has countless invisible roots that go back deep into a past in which homosexuality was hidden from the public. It was only a century ago that the first militant gay activist of the Netherlands, Jacob Israël de Haan (1881-1924) wrote:

De Prideperiode heeft meer van die onzichtbare bronnen die je terugvoeren en de Pride van nu completer maken, ‘n stuk interessanter ook. Zo is dit jaar het verborgen oeuvre herontdekt van een Amsterdamse man die 10 jaar geleden is overleden, ene Arnold Spauwen (19462013). Zijn verzamelde gedichten zijn dit voorjaar geruisloos verschenen bij de kleine exclusieve uitgever IJzer in een prachtuitgave die SPIERLIEDEREN heet.

Je dringt binnen in de overgangsperiode van iemands jonge jaren in Zuid-Limburg naar de na 1970 losbarstende PRIDE-jaren in de hoofdstad. Voor een uitbundig homoleven moesten jong en oud echt nog naar Amsterdam. Overal vandaan namen jongeren hun bed op en trokken naar het ‘Magies Sentrum’ met z’n nieuwste roze randen, onzichtbare draden naar de Pride-explosie van 1998. Die sterke concentratie is voorbij.

“Die na mij komen / Zullen sidderen als zij verstaan / Met welk een marteling van hartenpijnen / Ik zingend door het Leven ben gegaan” (Those who come after me / Shall tremble when they understand / That with a torment of heartaches / I went singing through Life).

His words “Naar Vriendschap Zulk Een Mateloos Verlangen” (Such an immense longing for

Nu zitten we juist midden in een deconcentratie, de decentering van het homoleven. Pride manifesteert zich in Alkmaar, Zeeland, Zutphen, noem maar op. Je wil niet weten wat je op internet tot in de kleinste hoeken en gaten kunt tegenkomen om er samen homo te friendship) are forever etched on Amsterdam’s Homomonument. Next year, we will commemorate his death at the Homonument.

This Dutch Pride period has come about because of a lot of past history that does not take centre stage, but does make today’s Pride even more complete. This year, for instance, the hidden oeuvre of a man who lived in Amsterdam and died 10 years ago, one Arnold Spauwen (1946-2013), has been rediscovered.

His collected poems were published this spring without much to-do by the small and exclusive publishing firm IJzer in a beautiful edition called SPIERLIEDEREN (MUSCLE SONGS).

One reads about the transition period from someone’s youth in the south of the Dutch province of Limburg to the PRIDE years that erupted in the capital after 1970. Young and old really had to go to Amsterdam for an exuberant gay life style. From everywhere, young people moved and headed to the gay

Hierbij deel ik u mede dat ik mij binnenkort in de echt zal verbinden met de witte bruid. Hij kan niet koken, dat doe ik wel, niet boenen en schrobben, daar huren wij wel een vrouwtje voor, maar wel zoenen en zuipen van de beste. Veel liefs, jullie trotse zoon

SPIERLIEDEREN 1976 de nieuwe Amsterdamse Nachtburgemeester Freek Wallagh.

In die zalige jaren tachtig

Had je de peepkastjes voor mannen God wat jammer dat ik dit 1 x zag God wat jammer dat ik er zelf niet in danste Met de gehele blote dag een werkende stijve.

SPIERLIEDEREN 1997 zijn. Het boekgeschenk SPIERLIEDEREN houdt het op Amsterdam als stad van de mannenliefde – een liefdesvergiet, vol door elkaar druipend lief en leed. Het boek wordt dit najaar met een theaterpresentatie in poëziecentrum Perdu aangeboden aan capital of the world with its invisible links to the Pride explosion of 1998. This, however, is a thing of the past. At the moment, we are in the middle of a period of deconcentration, in which gay life is not restricted to a certain place and time. Pride is now manifesting itself all over the country in Alkmaar, Zeeland, Zutphen, you name it. You don’t really want to know what you can find on the internet in the smallest nooks and crannies. SPIERLIEDEREN refers to Amsterdam as the city of male love – a colossal sieve of

Wie is die onbekende schrijver, die jongen, net 1 nacht 21 jaar oud, voor wie de oude knapendichter Jan Hanlo in het zuiden op zijn knieën zonk en prevelend klaarkwam? Die als kersvers student in Amsterdam de nog oudere flikkerdichter Jac van Hattum tot waanzin dreef en voor wie Dichter des Vaderlands Gerrit Komrij in de supermarkt zijn winkelmandje uit zijn handen liet vallen en rechtsomkeer maakte? Die blonde jongensjongen die door een geile dronken Gerard Reve bij keukenlicht in opdracht werd verkracht met geslachtsziekte na?

Die aankomend auteur die samen met Maaike Meijer (die van dat splinternieuwe boek Radeloze love, alternately full of joy or sorrow. This autumn, the book will be presented to the new Amsterdam Night Mayor Freek Wallagh with a theatre presentation at the Perdu poetry centre.

I wonder who that unknown writer is, that young man of 22 at the time who made the old poet Jan Hanlo drop to his knees, only to mutter and come? Who, as a student in Amsterdam, drove the even older poet Jac van Hattum to madness, and for whom Poet Laureate Gerrit Komrij left his shopping basket in the supermarket in order to follow him? That blond youth who was raped by the horny and drunk Dutch author Gerard Reve - who was compelled to do so - leaving the young man with an STD? Who was that aspiring author who, together with Maaike Meijer, author of the book Radeloze Helden (Distraught Heroes) about men and their delusions, proposed a demonstrative gay and lesbian marriage, which he broke off at the critical moment? In short, who was Arnold Spauwen?

Helden over mannen en hun wanen) een demonstratief flikker-pot-huwelijk voornam wat hij op het kritieke moment verbrak? Wie was die man van SPIERLIEDEREN die Arnold Spauwen heet?

Hij groeide op in het katholiekste puntje van Zuid-Limburg in de jaren vijftig. Tot zijn achttiende wist hij niet wat een dominee was. Net vier jaar oud denkt hij dat om de hoek de maagd Maria aan hem verschijnt. Dat kwam daar in die tijd wel vaker onder kleuters voor.

Als jongetje van 12 bracht hij zijn jongere broertjes naar bed, zijn moeder kon ze niet aan. Het bleef niet bij knuffelen en hij raakte verliefd op ze. Dan begon het in zijn broek te gloeien en als zijn jongenslul stijf stond, wist hij dat het een teken van Maria was voor hem alleen. Later schreef hij dat hij in zijn leven geen intensere mannenliefde dan broederliefde heeft gekend en dat hij die nergens in de homoscene heeft teruggevonden.

He grew up in the Catholic tip of the south of the province of Limburg in the 1950s. Just four years old, he thinks that the virgin Mary appears to him around the corner. Apparently, this was common among children then. As a 12-year-old boy, he put his younger brothers to bed, as his mother couldn’t handle them. It didn’t stop at cuddling, and he fell in love with them. When his boy cock was erect, he knew it was a sign from the virgin Mary, exclusively for him alone. He later wrote that he has never known a more intense male

Zwerfsteentje

Ik ben zo zonder eer: Laat mij maar liggen; Ik wil niet meer.

SPIERLIEDEREN 1990

In SPIERLIEDEREN staan diverse gedichten waarin een orgasme een hapje uit de hemel is, een momentopname van de eeuwigheid waar de maagd Maria de hand in heeft – geen woordspeling. Later vond hij een flinke stijve mannenpik in de buurt komen van een glad en glanzend gepolijst Madonnabeeldje. Dat stond tot aan het eind van zijn leven prominent op een ereplek in zijn woning in de Dapperbuurt en streelde hij in het voorbijgaan.

Toen zijn eigen moeder het eindelijk aandurfde de jonge Arnold op zijn jongenskamer seksuele voorlichting te geven – seks en oorlog waren thuis de enige taboes - , stuurde hij haar op staande voet de kamer uit: “Weet ik allang, Onze Lieve Heer heeft man en vrouw voor elkaar gemaakt, behalve jullie twee want ik heb jullie elkaar nooit aan zien raken, en jongens ook voor jongens, en wij raken elkaar wel aan, punt!” waarop ze haar woorden inslikte en er nooit meer love than brotherly love in his life, and that he has not found it anywhere else in the gay scene. SPIERLIEDEREN contains several poems in which an orgasm is a treat from heaven, a snapshot of eternity as a gift from the virgin Mary. Later on, he described a big erect cock coming close to a smooth and shiny Madonna statuette. It stood prominently in a place of honour in his home in the Dapperbuurt in East Amsterdam until the end of his life, and he caressed it as he passed. When his own mother finally dared to give young Arnold sex education in his boys’ room - sex and hem in een brief om van zijn benoeming af te zien en kreeg daarop als antwoord terug zijn zegen! Zeeland gaf zich dit jaar als laatste provincie gewonnen voor z’n eerste Roze Zaterdag. Alleen in Flevoland is er na 44 jaar nog altijd geen voorbijgekomen. op terugkwam.

Arnold kwam in 1968 op zijn 22ste aan in Amsterdam nadat hij op z’n middelbare school, een jongensinternaat in Kerkrade, drie keer achter elkaar was blijven zitten. Telkens werd hij er verliefd op jongens van zijn compagnie, het groepje van 3 tot 5 jongens dat bij elkaar moest blijven om te voorkomen dat twee jongens iets intiems konden beginnen. Nachts had hij z’n handen vol aan vrijages op de goed gevulde slaapzalen, overdag schreef hij er gedichten over voor de schoolkrant. Het allereerste werd afgepakt en verscheurd door afdelingspater Jo Gijsen (“Kòm nou!”, riep hij dan luid om zich heen). Als aanstootgevende bisschop van Roermond gaf hij in 1979 aanleiding tot de eerste Roze Zaterdag in Nederland. Met de leus “Gijsen flikker op!” was ook in Limburg de verovering van het Pride tijdperk begonnen. Arnold smeekte war were the only taboos at home - he told her to leave his room, saying: “I already know, Our Lord made a man and a woman for each other, except you two because I have never seen you touch each other. Boys and are made for boys too, and we do touch, period!” whereupon she swallowed her words and never revisited the subject.

Arnold arrived in Amsterdam in 1968 at the age of 22 after having to repeat three years at his secondary school, a boarding school for boys in Kerkrade. Each time he fell in love with the boys

De dichter van SPIERLIEDEREN gleed in Amsterdam met zijn neus, en zeker niet alleen zijn neus, in de boter. Provo had de stad in 1966 op scherp gezet, de Summer of Love bereikte het jaar daarop de stad: de babyboomers waren aan hun seksuele hippierevolutie begonnen. Als studentje Nederlands stuiterde Arnold Spauwen regelrecht de Maagdenhuisbezetting

Aids

God voert ons veilig naar de dood, De dichter zegt het en hij is groot. Ik ga er daarom flink op los: Alle jongens zijn hier de klos.

SPIERLIEDEREN 1989 who had to stay together in order to prevent the boys from developing intimacy. At night he was busy with the other boys in the dormitories, and during the day he wrote poems about it for the school paper. His very first poem was taken away and torn up by its priest Jo Gijsen (“Come on!”, he then shouted loudly for everyone to hear). As bishop of Roermond, he was the cause of the first Pink Saturday protest march in the Netherlands in 1979. With the slogan “Gijsen flikker op!” (“Gijsen, fuck off!”) the Pride era had also begun in Limburg. Arnold begged him in a letter to refrain from his appointment and received his blessing in return! Zeeland was the last province to organise the 2023 edition of Pink Saturday. Only the province of Flevoland has not hosted one yet.

The poet of SPIERLIEDEREN hit the jack pot in Amsterdam. The Provo movement had put the city on edge in 1966. Provo was a Dutch counterculture movement that focused on provoking violent responses from authorities using non-violent bait. the Summer of Love van 1969 binnen. In 1970 joeg de politie homo-deelnemers weg uit de nationale Dodenherdenking op de Dam, de laatste druppel voor de groeiende homobeweging om een pride-tijdperk af te dwingen dat zich niet meer liet verjagen. In 1987 hadden ze een heel eigen Homomonument voor elkaar met daarop die woorden van Jacob Israël de Haan. Uit de roze randen van donker Amsterdam rees tussen 1970 en 2000 een zinderende Gay Capital op en de jonge dichter Arnold Spauwen liep er al die tijd dwars doorheen “met een pen die voor hem uitrende”.

Een levendige homocultuur werd een basisbehoefte in die tijd. Op alle mogelijke manieren en op allerlei gebied stampte de pridegeneratie van toen wereldjes uit de grond om met elkaar in te verdwijnen, aan de gang te gaan, grenzen te verleggen. Elke jonge flikker of pot van die jaren moest een middenweg vinden tussen het individuele isolement van halve buitenstaander of eeuwige achterblijver en het luidop samen-homo-zijn dat de homobeweging de samenleving in slingerde. Hoe vind je die, hoe doe je dat? De confrontatie tussen meedoen en elkaars taal willen spreken of je eigen goddelijke gang gaan tot er geen touw meer aan viel vast te knopen vormt de kern van Spauwens oeuvre, daar kom je in SPIERLIEDEREN wel achter. Zochten anderen het in activisme, in relaties, in het nieuwe nachtleven, in homoverenigingen, in seks, drugs en rock ’n roll, in mode, festivals en massaal opkomend homotoerisme, Arnold Spauwen vond het in zijn poëzie die daar allemaal over gaat.

Vaak liep hij op tegen de grenzen van anderen die niks snapten van zijn liefde voor mannen en jongens. Zijn moeder in Maastricht wou hem enkel ontvangen als hij géén vriendje meebracht. Wanneer hij er een aan haar voorstelde in Amsterdam, riep ze daarna steevast uit: “Wat zie je toch in die jongen?!?” Misschien wel zijn mooiste liefdesgedichten in de bundel SPIERLIEDEREN, over onbeantwoorde relaties in onstuimig Amsterdam omtrent 1975, publiceerde hij onder z’n schuilnaam Sylvester Owen om zijn moeder te ontzien, de toelage van zijn vader niet te verspelen en zijn toekomst als leraar niet te riskeren. Aangrijpende gedichten van later, over de AIDS in de stad en de fatale overdosis van zijn verslaafde huisgenoot Leks-rijmt-op-seks, verschenen pas na de dood van zijn vader weer onder eigen naam. Naarmate het tegen 2000, na z’n 50ste, minder vlotte met het aanraken van gespierde jongens, dichtte hij liever over z’n steeds sterker geloof – zijn ‘hemelliefde’ - in onaanraakbare personen zoals doden, de Mariafiguur uit zijn jeugdjaren, jongens op platenhoezen en cd’s – verre geliefden, onbereikbare geliefden.

Wanneer de schrijver weer eens op zichzelf was teruggeworpen, trad hij buiten zichzelf door middel van proza en poëzie, zeg maar tot gekmakens toe. Waar Schuberts Winterreise ophoudt, gaan Spauwens SPIERLIEDEREN door, merkte reached the city the following year - the baby boomers had begun their sexual revolution. As a student of Dutch, Arnold Spauwen was immediately confronted by the 1969 occupation of the university building the Maagdenhuis in a protest for more democracy at the University of Amsterdam. In 1970, the police chased gay participants away from the national Remembrance Day on Dam Square, the last straw for the growing gay movement to enforce a Pride era that could no longer be dispelled. In 1987 the Homomonument was realised with the words by Jacob Israël de Haan written on it. Between 1970 and 2000, a blistering Gay Capital arose, and the young poet Arnold Spauwen lived through it all “with his pen that was always one step ahead of him”.

At the time, this vibrant gay culture became a basic need for many. In every possible way and in all kinds of areas, the Pride generation of that time created a new world in which they would get things going and were testing the boundaries of the establishment. Every young gay or lesbian had to find a middle ground between the individual isolation of being half of an outsider or following the forerunners and the out and proud togetherness that the gay movement was promoting. But how do you accomplish that? This tension between participating and wanting to speak each other’s language or going your own divine way takes centre stage in Spauwen’s oeuvre, as you will see in SPIERLIEDEREN. If others were seeking fulfilment in activism, in relationships, in the newly developed night-life, in gay associations, in sex, drugs and rock ‘n roll, in fashion, festivals and massively emerging gay tourism, Arnold Spauwen found it in his poetry, which deal with all of the above.

He was often confronted by the boundaries of others who did not understand his love for young men and boys. His mother in Maastricht only wanted to see him if he didn’t bring a boyfriend. When he introduced one to her in Amsterdam, she invariably exclaimed: “What do you see in that boy?!?” Perhaps his most beautiful love poems in the collection