AETHER STUDENT TEAM: THE SKY IS NOT THE LIMIT

STUDENT IN DE KIJKER

Wie dacht dat de ingenieursstudenten van de Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen met de wereldtitel in de World Solar Challenge de absolute top hadden bereikt, moet zijn/haar mening herzien. Een nieuw team is opgestaan dat nog hoger mikt. Hun missie; een satelliet bouwen die heelhuids kan terugkeren naar de aarde. “Een wereldprimeur”, aldus Dies Wellens, leider van het Aether Student CubeSat Team.

Het nieuwe team telt zes leden, allemaal student of pas afge - studeerd op Campus Groep T. Zij volgen het Postgraduaat Tech Inno vations in Ventures & Teams, bekend als kweek - vijver voor ondernemend ingenieurs talent. De missie van het team veronderstelt dan ook niet alleen een stevige technische kennis maar ook creativiteit, teamspirit, doorzettingsvermogen en nog andere kwaliteiten die onder de noemer ‘ondernemerschap’ vallen.

Het Aether Team: v.l.n.r. voor: Dries Wellens, Marijn Gielen en Witse Janssens v.l.n.r. achter: Seppe Craeninckx, Joppe Leers, alumnus Roemer Spreij en Brecht De Vuyst

© Julie Feyaerts

Cube sat

“Satellieten heb je in alle maten en gewichten”, vertelt Dries. “Naast de grote tuigen, zijn de miniatuur exemplaren aan een echte opmars bezig. Cube sats zijn niet alleen goedkoper en toegankelijker voor bedrijven en organisaties, maar kunnen ook sneller en gerichter worden ingezet. De standaardafmetingen zijn 10x10x10 cm, dat is iets groter dan een Rubik kubus. Ook het gewicht ligt vast op 1,33 kg”.

“Door hun kleine omvang kunnen cube sats gemakkelijk meegestuurd worden met de bestaande grote draagraketten. Ze zijn dan verpakt is een gesloten container van waaruit ze door een veersysteem worden weggeschoten. Tijdens de bevoorradingsvluchten naar het ISS-ruimtestation worden nagenoeg altijd cube sats meegenomen en uitgezet. Grote spelers zoals NASA en ESA zetten cube stats in tijdens missies naar Mars of bij astrobiologische of- chemische experimenten in de ruimte. Cube sats zijn eigenlijk niet meer weg te denken uit de moderne ruimtevaart”.

Perspectieven

Cube sats hebben dan wel de wind in de zeilen, toch is er tot op heden nog nooit een exemplaar teruggehaald naar de aarde. “Satellieten de ruimte insturen is inderdaad gemakkelijker en goedkoper dan ze te recupereren”, zegt Dries. “Maar dat houdt ons niet tegen om het toch te proberen. We zijn er namelijk van overtuigd dat terugkerende satellieten nieuwe perspectieven openen voor wetenschappelijk onderzoek in de ruimte. Voor tal van experimenten zou het nuttig zijn mochten de resultaten effectief kunnen terechtkomen bij de onderzoekers op aarde voor verdere opvolging. Bovendien kunnen cube sats tijdens hun terugreis ook zelf metingen uitvoeren over de samenstelling van de atmosfeer”

Dat brengt Dries bij de kern van het AETHER-project. “Wij zijn geen satellieten - bouwers. Onze core business bestaat erin de technologie te ontwikkelen die nodig is om cube sats behouden terug te brengen. Zoals bekend, is het binnendringen in de dampkring van de aarde een hachelijke onderneming. Dat betekent dat we een hitteschild moeten ontwerpen dat kan verhinderen dat het tuig opbrandt. Verder moeten we kunnen garanderen dat de cube sat na zijn helletocht door de atmosfeer op een veilige en gemakkelijk bereikbare plaats landt”.

Ballistische coëfficiënt

Wat het hitteschild betreft, bestaat de opdracht erin de zgn. ballistische coëfficiënt zo laag mogelijk te houden. “Dat betekent dat we zoveel mogelijk luchtweerstand moeten creëren waardoor de satelliet kan vertragen om uiteindelijk zacht te landen”, legt Dries uit. “Daarom zijn we van plan de cube sat uit te rusten met een opblaasbaar en uitplooibaar hitteschild dat de oppervlakte van de kubus vele malen vergroot en dus zorgt voor meer weerstand. Met dergelijke technologie hebben NASA en ESA al met succes geëxperimenteerd bij missies naar Mars. Maar ook hier bestaat er vooralsnog geen toepassing of voorbeeld voor een cube sat”.

Het ambitieus ruimteplan van het AETHER-team is opgedeeld in drie grote deelprojecten. “Het eerste omvat de ontwikkeling van het hitteschild en het onderzoek van de lancerings - mogelijkheden”, zegt Dries. “Daar zijn we nu volop mee bezig tot eind volgend academiejaar. Daarna volgen nog de gecontroleerde re-entry en het uittesten van het landingssysteem. Op het ‘moment suprême’ is het dus nog even wachten. Rome en Parijs zijn ook niet op één dag gebouwd”.

Yves Persoons

www.aetherspace.be