Δήλος
Της αρμονίας και του φωτός
Μάρω Κουρή
«Χαίρε εσύ θεοστοίχειωτη των παιδιών της λαμπρόμαλλης Λητώς ροδαριά πολυπόθητη, του πόντου θυγατέρα, ακίνητο θαύμα της πλατιάς γης, εσύ που οι θνητοί ονομάζουν Δήλο, αλλά οι μακάριοι θεοί, που ζουν ψηλά στον Όλυμπο, τη λένε της μαύρης γης το φωτοβόλο αστέρι» Πίνδαρος, Προσ. 78-79 (5ος αι. π.Χ.) Για τους ινδουιστές η Δήλος είναι τόπος φορτισμένος με θετική ενέργεια όσο και το Βαρανάσι, ενώ σύγχρονες επιστημονικές μελέτες λένε ότι το νησί είναι ένα από τα φωτεινότερα σημεία στον πλανήτη.
«Οι διαλογισμοί που με απασχολούσαν από καιρό, και αφορούσαν την αλήθεια, τις αναφορές της αποκάλυψης και της απόκρυψης, βρήκαν με τη διαμονή στη Δήλο τη ζητούμενη επαλήθευση. Έπαψαν να είναι κάτι φαινομενικά φανταστικό, εκπληρώθηκαν, γέμισαν με το αλλοτινό "ξέφωτο" που πρώτο είχε χαρίσει παροντικότητα στους Έλληνες. Μόνο με την εμπειρία της Δήλου έγινε το ελληνικό ταξίδι διαμονή, "ξέφωτη" παραμονή σε ό,τι είναι η αλήθεια...» γράφει ο Μάρτιν Χάιντεγκερ. Στο νησί, μήκους μόλις 6 χλμ., κατοικούν οι λιγοστοί υπάλληλοι της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Η κυρία Κατερίνα Καραλή προσλήφθηκε πριν από είκοσι χρόνια στη Δήλο: «Τις νύχτες περπατώ μαζί με τον νυχτοφύλακα χωρίς φακό στην πόλη, που για μένα είναι ζωντανή», μας λέει. «Πάω για βαρκάδα, διαβάζω βιβλία ή με τα πρωτοβρόχια για χόρτα και σαλιγκάρια. Στο νησί για να μείνεις χρειάζεται ενδοσκόπηση για να βρεις τον εαυτό σου. Το νησί με εμψυχώνει. Στην παραλία κάνω βόλτες και μαζεύω όστρακα, την καθαρίζω από τα σκουπίδια. Έχω δυο γαϊδουράκια, που τους βάζω χαλινάρι και γυρίζω στο νησί θαυμάζοντας τις φοβερές ανατολές και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα. Μες στον ξερότοπο, καλλιεργώ ένα μποστάνι στο σπίτι, για να θαυμάζουμε λουλούδια από τα παραθύρια σαν ξυπνάμε...» 48 | www.epathlo.gr
