ndryshme, për njerëz që dinë t’i pranojnë njerëzit njimend të lirë, e jo që shtangin e shock-ohen prej sjelljes së këtyre të fundit, për njerëz që dinë ta pranojnë e ta ndjekin modernitetin, për njerëz që janë në gjendje të bien dakord të mos bienë dakord, për njerëz që tek të ngjashmit e tyre shohin të barabartin, pavarësisht nga seksi, raca, dispozicioni fizik e mendor, etj, etj. Është e pajustifikueshme që nxënësit shqiptarë marrin njohuri të plota mbi Niels Bohr-in e mbi bashkëshortët Curie, e nuk marrin leksione mbi tolerancën, si një vlerë mbi të cilën është ngritur në të shkuarën, e duhet të ngrihet në të ardhshmen, qytetërimi shqiptar. Dhe mbijetesa e shqiptarëve. Është e pafalshme që në shkollat tona tetëvjeçare e të mesme nuk ekziston ende një lëndë mësimi mbi çështje të feve e të besimit; një edukim fetar i kujdesshëm e i programuar do t’i mbronte fëmijët tanë nga misionarët fanatikë që vijnë vërdallë, jo për të kultivuar besimin në Zot, por për të rekrutuar besimtarë militantë të mbushur me urrejtje për ata që ushtrojnë një besim të ndryshëm nga i tyri. Ka dhe një nevojë të dytë dramatike: formimi civik. A nuk do të ishte më mirë që nga shkollat tona të hiqej gjuha e huaj e dytë apo e tretë, dhe në vend të saj të bëhej edukimi civik i nxënësve (në ciklin nëntëvjeçar bëhet një lëndë që quhet “edukata sociale”, por një dreq e di se ku e kanë gjetur këtë emërtim me semantikë të thatë). A do të na gjente ndonjë e keqe, nëse do të kishim më pak njerëz që dinë shkeleshko një gjuhë të huaj, e
A nuk do të ishte më mirë që nxënësve të shkollave të mesme t’u mësohej në fillim me këmbëngulje gjuha shqipe, e pastaj medomosdo edhe matematika e fizika? A nuk do të ishte më mirë, gjithashtu, që nxënësit e të gjitha moshave të merrnin fillimisht njohuri mbi mass-media-n, e pastaj mbi astronominë? A nuk do të ishte më mirë, më në fund, që pasi t’u flitet nxënësve për luftërat e rreziqet në jetën reale, t’u flitet edhe mbi mbrojtjen e sigurinë në botën online...
do të kishim më shumë qytetarë e shtetas të mirë, të cilëve u është mësuar qysh herët se ç’është ligji, shteti, demokracia, morali, res publica? A nuk do të ishte më mirë që nxënësve të shkollave të mesme t’u mësohej në fillim me këmbëngulje gjuha shqipe, e pastaj medomosdo edhe matematika e fizika? A nuk do të ishte më mirë, gjithashtu, që nxënësit e të gjitha moshave të merrnin fillimisht njohuri mbi mass-media-n, e pastaj mbi astronominë? A nuk do të ishte më mirë, më në fund, që pasi t’u flitet nxënësve për luftërat e rreziqet në jetën reale, t’u flitet edhe mbi mbrojtjen e sigurinë në botën online (në këtë botë rreziqet janë të shumta e të frikshme), në të cilën ata po harxhojnë një kohë më të madhe se sa ajo që harxhojnë në botën offline? Këto janë disa pyetje të ngritura nga një gazetar, e rrjedhimisht, të gjitha këto pyetje mund të vihen në diskutim; madje, edhe të përqeshen. Por një gjë nuk mund të përqeshet: nevoja e shkollës shqiptare për t’u reformuar nga themelet. Marrë nga www.respublica.al
Nr.3 (37) Mars 2011 / EDUKIMI DREJT SË ARDHMES
33