Verrekijkerbieb - Leerjaar 2 - Kijker 7 - Thema 7 - N3 - Over jonge konijnen en een babybroer

ucatieve uitgaven

Over jonge konijnen en een babybroer

BIEB

Moniek Vermeulen

Kijker educatieve uitgaven

Verrekijker 2

7

Over jonge konijnen en een babybroer

Logeren bij oma en opa ‘Dag Bollebol, ik hoop dat je vlug uit mama’s buik komt!’

‘Nog enkele weekjes geduld, Zulma,’ lacht mama.

‘Lang zal broer of zus niet meer blijven zitten, denk ik.’

‘Is het nu een broer of een zus?’ vraagt oma die een eindje verderop de boel bekijkt.

‘Niet zo nieuwsgierig, oma,’ roept papa.

Hij knipoogt geheimzinnig naar Zulma.

1

Die gniffelt. Zij weet immers sinds kort dat de baby in mama’s buik een jongetje is. Maar ze mag het aan niemand verklappen. Dat is de afspraak.

Ook niet aan oma of opa. En tot nu toe is Zulma er goed in geslaagd om het geheim te bewaren.

Al was het heel dikwijls erg moeilijk om te zwijgen.

‘Zulma?’ probeert oma nog.

Maar Zulma laat zich niet overhalen. Ze schudt heftig met haar hoofd en doet met haar vingers alsof ze haar mond sluit met een sleuteltje.

2

Zulma geeft haar ouders nog een zoen op hun wang.

‘Dag mama! Dag papa! Tot morgen!’

Dan streelt ze zacht over mama’s buik.

‘Een béétje geduld heb ik nog, Bollebol, maar niet veel meer.’

‘Hoi, opa!’ roept Zulma. Opa kijkt op van zijn krant.

‘Dag meissie,’ zegt hij lief.

‘Ik ben blij dat je er weer eens bent!’

‘Hoe gaat het met Knijn, opa?’ vraagt Zulma.

‘Zijn er al jonge konijntjes?’

Opa schudt zijn hoofd. ‘Nee, maar het zal niet lang meer duren, denk ik.’

‘Mag ik gaan kijken, opa?’

‘Ja,’ zegt opa, ‘ik zal even meegaan. Maar je moet heel stil en voorzichtig zijn. Knijn mag niet schrikken nu.’

‘Ik weet het,’ fluistert Zulma. ‘Een konijn dat moet bevallen, moet je zoveel mogelijk met rust laten.

Als je het stoort, bestaat de kans dat ze haar kleintjes verstoot. En dan sterven die misschien.’

3

Opa knikt.

‘Juist, meissie! En dat willen we niet, hè?’

Heftig schudt Zulma haar hoofd.

Heel stil stappen ze de stal binnen. Zulma gluurt achter het muurtje waar het hok van Knijn is.

‘Kijk, opa! Knijn heeft een nestje gemaakt. Met hooi en stro. En met witte haartjes.’

Dan kijkt Zulma verschrikt. ‘Heeft ze die haartjes bij zichzelf geplukt?’

Opa knikt.

‘Doet dat geen pijn?’

‘Ik denk het niet, meissie,’ zegt opa.

‘Alle konijnen die jongen krijgen doen dat.

Zo gaat dat in de natuur.’

‘Oh!’ doet Zulma.

‘Wat zullen die kleintjes zacht en warm liggen.’

4

Zondagmorgen ‘Zulma! Pssst ... wakker worden!’

Opa schudt zachtjes aan Zulma’s arm.

‘Ik heb heel leuk nieuws!’

Zulma is onmiddellijk klaarwakker!

‘Is mijn broertje geboren?’ roept ze uit. En meteen slaat ze zich op het voorhoofd. ‘Oh nee! Ik verklapte het geheim.’ Opa lacht. ‘Nee, de baby is nog niet geboren. En wees maar gerust, ik verklap niet dat ik weet dat het een broertje is. Maar ik vind het wel super-formidastisch-keigaaf-leuk dat jij het me vertelde.’ Opa geeft Zulma een dikke zoen en doet dan een onnozel rondedansje door de kamer.

‘Ssst, opa,’ gniffelt Zulma. ‘Straks hoort oma je en dan vraagt ze waarom je zo gek doet.’

‘Ik zwijg als het graf,’ zegt opa.

‘Beloofd, opa?’

Opa steekt twee vingers in zijn mond en bijt erop.’

‘Ai ... Beloofd!’

5

‘En wat is nu het leuke nieuws, opa?’

‘Sapperdepitjes,’ lacht opa. ‘Dat zou ik nog vergeten te vertellen. Knijn is mama geworden.’

‘Echt? Joepie!’

Zulma wipt haar bed uit.

‘Ik wil nu naar haar toe.’

‘Goedemorgen, oma! Ik ga eerst tot bij Knijn in de stal. Ik ben zo benieuwd naar de baby’tjes!’

‘Ook een goedemorgen, Zulma,’ lacht oma.

‘Maar dat je eerst en vooral naar de stal wil, vind ik geen goed idee. Je eitje is gekookt, je boterham ligt klaar en ik heb een kop lekkere melk opgewarmd.

Eerst eten dus, je aankleden en pas dan naar Knijn.’

‘Maar oma ...’

‘Niets te oma’en! Eerst ontbijten!’

‘Ah, vrouwtje lief,’ lacht opa, ‘voor één keertje mag het toch wel, in pyjama naar de stal. Knijn vindt dat vast niet erg. Al stond Zulma daar in haar blootje ...’

6

‘Opa!’ doet oma streng.

Maar opa neemt oma vast en omhelst haar stevig.

‘Dit is een noodgeval, zoetje,’ fluistert hij in oma’s oor. ‘Ik vind dat een bezoekje aan Knijn en haar baby’s voorrang mag krijgen.’

7

‘Dag Knijn! Proficiat met je baby’s.’

Voorzichtig legt Zulma een wortel in het hok van Knijn.

‘Ik zie geen kleintjes, opa,’ pruilt ze.

‘Kijk maar goed,’ zegt opa. ‘Tussen het witte dons in het nestje zie je iets roze schijnen. Dat zijn de kleintjes. Maar het is nu nog te vroeg om te tellen hoeveel het er zijn en om te zien hoe het met hen gaat. Laat ze nog maar rustig genieten in hun zachte, warme nestje.’

‘Ja,’ lacht Zulma. ‘De haartjes van Knijn maken het nestje echt wel heerlijk zacht.’

8

Naar school ‘Dag Zulma!’

Mama werpt Zulma nog een handkusje toe.

‘Goed werken in de klas en veel plezier maken met je vriendjes!’

‘Dag mama. Tot om vier uur. En dan gaan we naar de kapper, hè?’

‘De kapper,’ schrikt mama op. ‘Ach ja, dat was ik al vergeten. Maar dat kan op een andere dag ook nog ...’

‘Nee mama,’ sputtert Zulma tegen. ‘Je hebt het beloofd. We zouden vandaag na school naar de kapper gaan. Ik wil dat mijn haar geknipt wordt.

Ik wil het heel kort, zoals bij Lisa die in de klas vlak naast me zit.’

‘We zien wel,’ sust mama.

Ze wrijft met haar hand over haar buik.

Zulma glimlacht. ‘Begint Bollebol weer te schoppen, mama?’

‘Ja,’ lacht mama. ‘Jouw broertje wordt vast een ferme voetballer.’

9

‘Hey Zulma, kom je knikkeren?’

Zulma rent de speelplaats op.

‘Nee, Lisa, ik ga voetballen. Zoals de baby.’

Lisa juicht. ‘Is de baby er?’

‘Nee,’ lacht Zulma, ‘de baby voetbalt nog steeds in mama’s buik.’

‘Ooh,’ doet Lisa teleurgesteld, ‘die blijft lang weg zeg!’

‘Ik heb wel ander leuk nieuws,’ verkondigt Zulma opgewekt.

‘Knijn heeft kleintjes gekregen.

Echte dotjes hoor!’

Lisa trekt een pruillip. ‘Wat een gelukzak ben jij!

Kleine konijntjes én een kleine broer of zus.

Dat zou ik ook wel willen.’

In de klas lukt het Zulma niet om haar aandacht bij de les te houden. Haar hoofd tolt een beetje.

Ze hoort niet wat meester Ward zegt. Ze denkt voortdurend aan de kleine konijntjes in hun nest en aan de baby in mama’s buik.

‘Zulma!’

10

De stem van meester Ward klinkt boos.

‘Ik vroeg het je nu al drie keer: waar werkt de burgemeester?’

Verstrooid kijkt Zulma meester Ward aan.

‘In een heel zacht nestje,’ antwoordt ze dan.

De hele klas giert het uit. ‘Gekke Zulma!’ joelt Lisa.

Zulma bloost.

Stomme ik, denkt ze. Maar veel tijd om verlegen te zijn, krijgt ze niet. Een klop op de deur doet iedereen stil worden. En nog voor meester Ward ‘Binnen!’ kan roepen, zwaait de deur al open.

11

‘Opa!’ gilt Zulma, ‘wat kom jij hier doen?’

‘Hij is er, Zulma!’ roept opa.

‘Lukas is geboren!’

‘Nu al?’ juicht Zulma.

‘Hij zou toch pas over twee weken komen?’

‘Hij heeft ons allemaal verrast, die broer van jou.’

Opa klinkt heel erg opgewonden. Zijn hoofd ziet zo rood als een tomaat.

12

Ook Zulma is plots door het dolle heen.

‘Yes!’ tiert ze heel luid. ‘Vanaf vandaag ben ik grote zus!’

‘Proficiat, grote zus,’ lacht meester Ward.

‘Stop maar vlug je boeken weg. Ik denk dat je opa je heel graag meteen meeneemt.

Is het niet, opa?’

‘Goed geraden, meester Ward,’ lacht opa.

‘Komaan meissie, je kleine broer wacht op ons.’

13

Nog even en dan zijn mama en kleine broer thuis ‘Ik ben verliefd op jou!’

Zulma glimlacht wanneer ze papa uit volle borst hoort zingen.

Papa is blij, weet ze, omdat mama en kleine Lukas vandaag naar huis komen. Straks gaan papa en Zulma hen ophalen in het ziekenhuis.

Papa poetst eerst nog het huis. Hij wil dat alles er heel netjes bij ligt wanneer mama thuiskomt.

Zulma is al een hele tijd aan het werk in haar kamer. Ze maakt in het geheim een geschenkje voor kleine Lukas.

Aan de klink van Zulma’s deur hangt ‘Niet storen’.

Zulma wil immers niet dat papa onverwacht haar kamer binnenkomt.

Er is iets wat hij niet mag zien. Nog niet ...

Wanneer papa even later roept dat het tijd is om te vertrekken, zucht Zulma diep: ‘Oef! Net op tijd klaar!’

Ze neemt haar mooi ingepakt geschenkje en loopt de trap af.

Het kriebelt in haar buik. Wat zal papa zeggen?

Traag stapt ze de woonkamer binnen.

‘Zulma!’ gilt papa. ‘Wat heb jij uitgespookt?!’

14

In het ziekenhuis ‘Zulma wacht op mij!’

‘Haast je dan, papa!’ roept Zulma. Haar stem klinkt luid door de gang van het ziekenhuis.

‘Ik wil zo vlug mogelijk bij mama en broertje zijn.

Ik ben zo blij dat ze naar huis mogen. Ik heb hen lang genoeg moeten missen, hoor. Komaan, papa!

Vlug!’

‘Enkele minuten meer of minder zal toch niet uitmaken zeker, Zulma. Heb wat medelijden met mijn benen. Die zijn al wat ouder dan die van jou. Enne ...’ Papa kijkt wat bezorgd nu. ‘Houd er rekening mee dat mama zal schrikken!’

15

Zulma knikt. Ze hoopt dat mama niet boos zal zijn.

Zonder aan te kloppen duwt Zulma de deur van kamer 31 open. Ze stapt recht naar het kleine bed en aait Lukas zacht over zijn hoofdje.

‘Dag Zulma,’ lacht mama. ‘Ik ben er ook nog hoor!’

Ze trekt Zulma dicht tegen zich aan. ‘Ik heb je gemist, meid.’ Dan wijst ze naar Zulma’s hoofd.

‘Is dat de nieuwe mode?’ grapt ze, ‘een muts dragen tijdens de zomer?’

Zulma zwijgt, maar papa geeft haar een duwtje.

‘Toon het nu maar,’ zegt hij.

Met een ruk trekt Zulma de muts af.

16

Verschrikt brengt mama haar hand voor haar mond. Haar ogen pinnen zich vast op het hoofd van Zulma.

‘Wat... wat... wat is er gebeurd met je haar?’

Zulma zwijgt. Ook papa zwijgt in alle talen.

‘Wat is er gebeurd met je haar?’ probeert mama nog eens. Haar stem klinkt boos.

‘Je bent niet naar de kapper geweest, dat is wel duidelijk. Het ziet er niet uit! Erger nog: het is afschuwelijk lelijk.’

Mama kijkt bezorgd naar papa.

‘Schat, wat is er gebeurd? Heb jij...?’

Papa schudt verlegen zijn hoofd. ‘Ik heb het pas gezien toen het te laat was,’ fluistert hij.

‘Zulma, hoe kom je erbij!’

Mama lijkt heel teleurgesteld. ‘Je bent toch al oud genoeg om te weten dat je niet zomaar wat plukken haar afknipt!’

Zulma staat er eerst wat sip bij.

‘Ze zegt dat ze een goede reden had,’ probeert papa zijn dochter te verdedigen. ‘Maar ik weet zelf nog niet welke. Ze wilde het pas verklappen als jij er ook bij bent.’

17

‘Ah zo,’ doet mama streng. ‘Je had een goede reden. Wel, ik ben benieuwd! Welke goede reden is zó goed dat je er je mooie lange haar voor mocht verprutsen?’

Zulma friemelt wat met haar vingers. Dan wijst ze naar de zak die ze bij zich heeft.

In de zak zit een pakje. Het is omwikkeld met mooi roze papier. En er zit een geel lintje rond, met een strik.

Voorzichtig haalt Zulma het pakje uit de zak. Ze geeft het aan mama.

‘Dit is voor Lukas,’ fluistert ze.

Mama fronst haar voorhoofd. ‘Een geschenk voor je broer?’ vraagt ze stil.

Zulma knikt.

‘Ik begrijp het niet,’ zegt mama. Ook papa staart naar het geschenk. ‘Wat heeft dit pakje voor je broer met je haar te maken?’

Zulma kijkt heel ernstig nu.

‘Maak het maar open,’ zegt ze. ‘Dan weet je het.’

Aarzelend neemt mama het pakje aan. Ze raakt het aan.

18

‘Er zit iets zachts in,’ stelt ze vast. ‘Iets heel zachts.

Je maakt me erg nieuwsgierig, hoor!’

Zulma’s hart bonkt in haar keel. Ze is er toch niet helemaal gerust op. Zullen mama en papa blij zijn met haar geschenkje voor Lukas? Aandachtig kijkt ze naar mama.

Die prutst onhandig aan het papier.

19

Plots begint Lukas te wenen. Mama legt het pakje op het bed en neemt kleine broer in haar armen.

Zulma neemt vlug de fopspeen uit het bed en probeert daarmee Lukas te troosten. Tevergeefs.

‘Heeft Lukas pijn, mama?’ vraagt Zulma bezorgd.

‘Ik denk het niet,’ stelt mama haar gerust. ‘Baby’s huilen nu eenmaal af en toe.’

Pff, denkt Zulma verveeld. Moet Lukas net nú beginnen wenen! Mama kreeg niet eens de kans om het pakje open te maken.

Lukas blijft maar huilen. Mama wiegt hem heen en weer in haar armen. En papa aait Lukas zacht over zijn wang. Maar ook daardoor wordt de baby niet rustig.

Ongeduldig springt Zulma van haar ene voet op haar andere.

‘Stop daarmee, Zulma,’ zegt papa streng. Maar mama tuit haar lippen. Zulma weet wat dat betekent. Mama doet dat altijd als ze papa wil kalmeren.

20

‘Zulma wil natuurlijk graag dat ik het pakje verder openmaak,’ zegt mama. ‘Neem jij Lukas even over, schat?’ En zonder papa’s antwoord af te wachten, legt ze de huilende baby in zijn armen.

Oef, denkt Zulma opgelucht. Eindelijk ga ik weten of mama blij is met mijn geschenkje voor Lukas.

En of ze nog boos is omdat ik mijn haren knipte.

Ze vindt het heel spannend nu.

Strak houdt ze haar ogen op mama gericht.

Die heeft het pakje bijna open gekregen.

Zulma ademt sneller en sneller.

Nu komt het, weet ze.

Nu ...

21

‘Ooooh! Hoe mooi!’

Mama trekt Zulma heel dicht tegen zich aan.

‘Meisje toch! Wat een mooi kussentje! Heb jij dit zelf gemaakt?’

Zulma glimlacht. ‘Helemaal alleen,’ gniffelt ze.

‘Knap zeg!’ reageert nu ook papa.

‘Maar...’

‘Oh maar!’ roept mama uit. ‘Dit kussentje is heel heel zacht. Heb jij het opgevuld met ...’

‘Ja ...’ onderbreekt Zulma mama.

‘Met mijn haar. Speciaal voor Lukas.’

‘Maar, hoe ... hoe kom je daarbij?’ stamelt papa stil. Hij heeft nog altijd de huilende Lukas in zijn armen.

‘Ik leerde het van Knijn,’ zegt Zulma.

‘Zij maakte een nestje van haar eigen haar.

Om ervoor te zorgen dat haar kleintjes heerlijk zacht liggen. Ik wil dat Lukas ook heel zacht ligt.’

‘Meisje toch,’ stamelt mama ontroerd.

22

23

Mama legt het kussentje op haar schoot.

Ze neemt de huilende Lukas uit papa’s armen en legt hem op het zachte kussentje.

Zulma kijkt stil toe.

‘Zal Lukas blij zijn, denk je?’

Op dat moment stopt kleine Lukas met huilen en valt hij weer in slaap.

‘Wees maar zeker dat hij er blij mee is,’ lacht papa.

‘Ja,’ knikt mama. Wees er maar héél zeker van!’

Zachtjes wrijft ze over Zulma’s haren.

‘Het valt nog wel mee hoor, meid. De kapper zal er vast iets leuks van maken.’

24

Zulma kan niet meer wachten totdat haar broertje wordt geboren. Maar ook het konijn van opa krijgt kleintjes. Dat brengt Zulma op een idee. Maar is het wel een goed idee?

Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 2.

ISBN 978 90 486 2281 8 Bestelnummer 60 1021 197 KB D/2015/0147/337 NUR 191 Illustraties: Lucy Elliott Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge

9 789048 622818

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.