SENIORENkrant
07
column
Tekst: Peter Teeuwen Schrijft over maatschappelijke ouderenvraagstukken, puzzelkoning
Peter weet het beter Deze keer wil ik een onderwerp aansnijden dat ons allemaal na aan het hart ligt, maar waar de meeste mensen het liever niet over willen hebben. We zijn allemaal alleen gekomen en zullen ook allemaal alleen het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Daar is geen ontkomen aan. Alleen de manier waarop en de omstandigheden; daar hebben we misschien wél invloed op.
WAARDIG LEVEN
Ik denk niet dat we terug moeten naar de tijd dat we nog geen goede
je het ook wendt of keert: er is maar
Oké, laten we het een en ander op
Als we dan toch zo bezig zijn kunnen
gezondheidszorg
Toen
één taart en als de een een groot stuk
een rijtje zetten...
we het ook wel hebben over die
stierven mensen met enorme pijnen
krijgt, krijgt de ander vanzelf een
onder erbarmelijke omstandigheden,
kleiner stuk, of zelfs helemaal niks.
hadden.
volgende prangende vraag: wat Neem het pillengebruik: na verloop
moet er met me gebeuren als ik ze
van tijd moeten de meeste senioren
niet allemaal meer op een rijtje heb,
Daar
Als het aan mij ligt dan wil ik graag op
eraan geloven: een pilletje voor de
als ik dement word? Dit is een vraag
verlang ik niet bepaald naar terug,
mijn eigen manier sterven, en op een
hoge
aderverkalking,
voor de (huis)arts, maar ook voor de
niemand niet waarschijnlijk.
waardige manier, als me dat is
stoelgang etc. Maar vaak zijn die
nabestaanden, en mogelijk ook
gegeven. Ik denk dat de meeste
pillen na een bepaalde leeftijd
voor de notaris. Op tijd zaken
helemaal
mensen dat ook willen. Het wordt dus
nutteloos geworden, wist u dat? Het
vastleggen lijkt geen overbodige
doorgeslagen naar de andere kant:
tijd dat we de regie over ons eigen
kan dan ook geen kwaad om eens
luxe. Een idee is wellicht om het ook
we houden koste wat kost mensen in
leven en dus ook over ons sterven
te gaan informeren naar nut en
op film vast te leggen. Dat is
leven. Misschien vaak ook met veel
weer in handen krijgen. Nu is dat vaak
noodzaak als de tijd daar rijp voor is.
tegenwoordig niet moeilijk meer.
leed en bepaald geen kwaliteit van
helaas niet zo. Artsen zijn de baas. En
Vaak worden medicijnen verstrekt
Met een mobieltje is dat zo gepiept.
leven.
vaak
als die het niet zijn dan zijn het wel de
die
mensonwaardig is, is het in de
rechters of de nabestaanden. Maar
hebben. Dat is dus één: afbouwen
Persoonlijk zou ik graag willen dat
toekomst ook onbetaalbaar. En, hoe
wijzelf dus vaak niet.
medicijngebruik.
het mogelijk is om met een eenvoudig
vaak met een uitgemergeld lijf en een
Maar
vreselijke
we
zijn
Naast
doodsstrijd.
nu
dat
dit
bloeddruk,
totaal
geen
functie
meer
pilletje afscheid te nemen als ik zelf vind dat het wel lang genoeg geduurd heeft. Maar zo ver zijn we (nog) niet en ik ben daar voorlopig ook niet beschikbaar voor. In oudere culturen liepen oudjes de berg op en ze
kwamen
nooit
meer
terug.
Persoonlijk lijkt me dat humaner dan wat we nu onze senioren aandoen. Een aspect dat ook taboe is in dit geval dat zijn de kosten: onze gezondheidszorg wordt onbetaalbaar. Laten we dan in elk geval ophouden met het geld te besteden aan zaken waar niemand beter van wordt. Als ik dood ga, dan wil ik dat doen in een toestand die menswaardig is. Als ik niks meer kan, trek dan de stekker er maar uit en geef het geld een ander die er nog blij van wordt. ■