MAN IN DE MAAND
Tweewieler Racing Center
D. VERHEVEN motors bromfietsen - fietsen ook voor uw herstellingen DONCKSTRAAT 25 2321 MEER Het schoolhoofd omringd door Marcel Laurijssen, Marcel Anthonis, Marcel Van Delm, Corneel Hofkens ; Frans Luyckx, Karel Vlaminckx, Juul Voet en Karel Versmissen .
TEL.: 03/315.91.77 13
gedaan met de verzorging van gekwetsen en zo. De leiding was in handen van Robert Rosiers en Stas de Richelle, die daarvoor elke dag te voet van Meerle kwam. Ik was zijn secretaris. Meneer Stas was een hele goeie mens, die wel eens over zijn Nederlands struikelde. Als er gelachen werd om wat hij gezegd had, draaide hij zich om: 'Mijnheer Embrechts, ik denk ik stommiteit hebben gezegd.' Maar dat geeft niets, zei ik dan, dat is zelfs nog voordelig. Want zo let iedereen beter op de volgende keer om weer zo'n 'stommiteit' te horen .. . Een tijd was ik plaatselijk kassier van de Raiffeisenkas. Dat was voordat de banken overal kantoren hadden. Het ging om redelijke bedragen van melkgelden en zo. Nu zou ik zoiets niet meer aangedurfd hebben. Zelfs wie blind was, kon me nog zien zitten in het kantoortje! Ik had er wel een geweer liggen, al was dat eigenlijk verboden. Maar het was een heel stuk veiliger toèn in vergelijking met nu. Als onderwijzer mocht men dit blijven doen indien men geen reclame maakte in de school. Verder ben ik voorzitter geweest van KWB en zelfs van de middenstandsjeugd waarmee we ooit nog een fanfare hadden. Plezante tijden met goeie vrienden, we vergaderden meestal in een cafÊ - zelfs onze proost, de onderpastoor, lustte graag een goei pint. Jarenlang trok ik op met makkers als Charel en Jef Servaes, Louis De Busser en Juul Vogels, vooral ook met Karel Vlaminckx.'
interesse toen op de schoolbanken begonnen is. Uiteindelijk ben ik nog zes jaar schoolhoofd geworden voor ik met pensioen ging. Onderhand ben ik al wel zo'n 30 jaar uit het onderwijs. Het spijtige daarvan is dat ge na zoveel tijd bijna niemand van 't dorp meer kent. Dat is trouwens in het algemeen het geval. Vroeger kwamen de mensen 's avonds buiten buurten, nu kijkt iedereen tv. Het leven was aangenamer, men leefde dichter bij mekaar. Kinderen konden zich nog buiten uitleven, dat is er nu jammer genoeg niet meer bij. Als wij speelden op de steenweg, dan hoorden we een kar bij wijze van spreken een half uur op voorhand vanuit Minderhout aankomen.'
Pier 'Heel spijtig is ook dat de natuur zo kapotgemaakt is. De Mark is een vuile poel nu, geen
enkele beek bevat nog leven. Toen we nog een hond hadden, durfde ik die niet eens in de Mark hierachter laten zwemmen want dan kwam hij er gegarandeerd als een stinkdier weer uit. En niemand van al die politieke partijen die er iets aan belooft te doen! Zelf probeer ik nog alle dagen buiten te komen. Met de auto gaan we er met ons tweetjes nog dikwijls op uit. Langs de kleine binnenwegen wel te verstaan, want de drukte is niet meer voor mij . Ik ga graag nog eens naar den Aard om er vogels te bekijken. En hier vanachter heb ik al jarenlang een vijver met kikkers en salamanders en zo. Daar geniet ik echt van. Die natuurliefde is misschien wel voortgekomen uit mijn prilste kindertijd. Terwijl mijn moeder mutsen maakte, zat ik in mijne kakstoel aan tafel. Dan zette ze een pint met een pier bij mij, en dat beest probeerde daar na-
Spijtig 'Op de school geraakte ik mijn natuurliefde gemakkelijk kwijt. Zo kwam er een nieuwe inspecteur die eiste dat we met milieustudie begonnen. Dat moest verwerkt worden in alle vakken. Ik had al een terrarium en een aquarium in de klas. Als er ergens iemand een dier meebracht, kwam dat steevast bij mij terecht. Ik moest elke week minstens een halve dag wandelen, zei de inspecteur. Ik vroeg niet liever. Zo hadden we zelfs 'ons' boske aan / Princeven, waar we heel wat plezante uren gesleten hebben. Verschillende oud-leerlingen hebben me al gezegd dat hun latere natuur-
Richard en Maria met kinderen en kleinkinderen bij zijn tachtigste verjaardag.
5