49.
COLUMN
Het Hoogstraatse en Merksplasse bestuur hebben het fietspad tussen beide gemeentes tèestelijk ingereden. In de vorige Maand (jaja, ondertussen al van vorig jaar) stond er een foto waarop dit voor de electorale eeuwigheid was vastgelegd. In het onderschrift werden vragen gesteld over de afwezigheid van de Hoogstraatse scholen (al zou eerst de vraag moeten gesteld worden of die wel op de hoogte waren, en zo ja, of dit ook tijdig gebeurde - het antwoord was overigens neen, voor zover ik weet). Maar een andere vraag hield ondergetekende meer bezig: waar was Fietspaden Nu? Misschien herinnert u zich nog wel de voor onze contreien grootschalige evenementen die de actievoerders van Fietspaden Nu op het getouw zetten. Er waren actiedagen met massale fietsgroepen en een rist Vlaamse of federale excellenties, een bezoek aan Brussel dat de voorpagina van sommige Vlaamse kranten haalde, allerlei initiatieven in het volte licht van de mediaschijnwerpers - maar meer nog in de schaduw. Fietspaden Nu had nochtans de tijdgeest niet mee, zeker niet de eerste jaren. Koning Auto was sinds decennia de alomtegenwoordige heilige koe die de staatskas spijsde. Het gebrLiik van onze ruimte, ons landschap, heel de wegeninfrastructuur, onze manier van wonen en werken - ze werden stuk voor stuk ongegeneerd alleen maar in functie van Koning Mobiel ingericht. Als voorbeeld van ontsporend beleid kon dat tellen. Want echt beleid voeren betekent dat men effecten op langere termijn in rekening brengt, terwijl onze beleidsvoerders in deze materie al leen maar uitblonken in kortetermijndenken. Zelden een politieker betrapt die verder dacht dan de volgende verkiezingen. Wie het aandurfde om Zoiets te opperen. mocht
Fietsen Nu! op weinig begrip rekenen. Integendeel, ofwel werd men voor dom of naïef gehouden, ofwel was men een verkapte groene met politieke ambities. Van dat eerste getuigde de lacherige groep op een gemeentereceptie in de beginjaren van de acties, waarde toenmalige politiecommissaris (van wie verder geen kwaad woord, want in de daaropvolgende jaren zou Fietspaden NLi nog meermaals een beroep op hem en zijn politiediensten mogen doen) zich in het gezelschap van enkelen waaronder Marcel Van Ammel, bijzonder vrolijk stond te maken over die goedgelovige mannen die dachten dat er hier ooit overal fietspaden zouden komen in de streek. haha. Van dat laatste getuigde een onbetamelijk kwaaie telefoon van toenmalig CVP volksvertegenwoordiger Jef Van Looy. die zich in de aanloop naar een van de actiedagen druk maakte over het feit dat het onvermogen van enkele CVP-corifeeën in de pers aan de kaak was gesteld. Hierdoor dreigde de destijdse PVV van Arnold Van Aperen niet de pluimen voor een toezegging te gaan lopen. Het was tekenend voor het politiekersdenken dat zoiets werd aanzien voor afgesproken spel van iemand die zelf politieke plannen koesterde, zeker? Maar nog ergerlijker waren de kortzichtige reacties van anderen. Wielertoeristen die actievoerders in hun standje op een jaarmarkt verbaal aanpakten omdat de aanleg van fietspaden betekende dat ze zelf ook op een fietspad zouden moeten rijden in plaats van de gewone rijbaan. Dat het zo veiliger zou worden voor kinderen werd afgewimpeld, want zij hadden toch ook over dezelfde baan moeten fietsen toen ze klein waren... Of de toenmalige VU-ers die tegen alle afspraken in voor dag en dauw partijpropaganda langs het parcours van een actiedag kwamen neerpoten... Of het toenmalige VITO directielid Vermolen die een actievoerster hooghartig de deur wees met haar onnozel prullen waarde school alleen
maar last van had... Gelukkig keerden de kansen. Een hartverwarmend groot deel van de mensen in de streek zette zich achter de eisen van Fietspaden Nu en kwam zelfs massaal mee op straat. Verkeersveiligheid zou een niet meer te negeren punt op de politieke agenda worden. Van zodra dat duidelijk werd, sprongen zo goed als alle plaatselijke partijen maar wat graag op de actiewagen. Sommigen verdrongen zich voor de camera's en microfoon bij de acties. Geen nood overigens, als die fietspaden er maar kwamen... En ze zij ii er ondertussen. Het is eindelijk Fietspaden Nu geworden, bijna 20 jaar na de eerste grote acties over gemeente- of partijgrenzen heen. Niet in het minst dank zij de belangeloze inzet toen van een hele reseni mensen die nooit partijmunt hebben willen slaan uit Fietspaden Nu. Plus de onnoembare aantallen die op ver schillende momenten hand-en spandiensten ver richtten... Amper iemand van hen vond ik terug op de foto's die genomen zijn tussen Hoogstraten en Merksplas. Omdat ze van niks wisten misschien, maar vooral omdat het hen eigenlijk niet kon schelen wie de pluimen krijgt. Als onze kinderen maar veilig van en naar school kunnen fietsen - dat was en is het enige dat telt. Met ook vrijliggende fietspaden langs het traject naar Loenhout in het verschiet, zal het spinnenweb van en naar Hoogstraten bijna compleet zijn. Dan is het natuurlijk een kwestie van de fietspaden ook te gebruiken. Daar wil ik nog wel eens grimlachend aan denken wanneer ik een zoveelste sportterrein passeer waar zovelen duurbetaalde gezonde beweging komen nemen in tennis-, voetbal- of andere trainingsoutfit. Maar voor de een of twee kilometers die ze heen en terug moeten afleggen, staat er wel keer op keer een imposante rij auto's te blinken. Eindelijk fietspaden dus, Fietsen Nu! (mdl)
1 JANUARI 2005: VUURWERK-TSUNAMI TROF HOOGSTRATEN 1 !