VROUWEN IN DE MAAND
Oxfam-Wereldwinkel
Mai Verheijen: 'Als kind droomde ik ervan om naar de Filipijnen te vertrekken' Mai Vcrheyen woont in Minderhout, is getrouwd met Hugo De Vos en werkt als sociaal assistente in het psychiatrisch ziekenhuis in Zoersel. 'In 75-76 zijn we met een 5-tal mensen begonnen met een Wereidwinkel(tje) in Meerle. Ons groepje is dan uitgebreid tot zo'n 9-tal mensen en dan zagen we het al iets groter; we startten een winkel bij Godelief Huet-Bellens aan de Vrijheid en in 78 trokken we in de vroegere Welvaartswinkel in de Gelmeistraat waar we nog altijd zitten. Interesse voor de 3de wereld heb ik altijd gehad; als kind droomde ik ervan om te gaan helpen in de Filipijnen. Bij ons thuis werd er nogal over die 3de wereld gesproken en later, in de sociale school, raakte ik betrokken bij de 3de-wereldbewegingen die toen in die tijd zijn ontstaan. Terug in Hoogstraten werkte ik eerst mee met Broederlijk Delen, later werd dat de Wereldwinkel. De Wereidwinkel is iets waarje het hele jaar mee bezig bent, niet enkel op bepaalde momenten zoals Broederlijk Delen en 11.11.11.; alleen al het feit dat je een winkel moet open houden, maakt dat je met je groep het hele jaar bezig bent. Op die manier word je ook een hechte groep, een vriendenkring eigenlijk. Afgezien van de winkel zijn er dan nog de activiteiten zoals de Geschenkenbeurs, het Wereldwinkeletentje... Alles bij elkaar - ik ben sinds kort ook lid van de Raad van Beheer van Oxfam-Wereldwinkels Nationaal - maakt dat ik er veel tijd insteek. Als ik dat uitreken komt dat op een gemiddelde van zo'n drie avonden per week het hele jaar door.
Eerlijke handel Wat me het meest aantrekt in de Wereldwinkel is het principe van de 'eerlijke handel',je weet wel 'Trade, not aid' (handel, geen hulp). Handel drijven doe je op gelijkwaardige basis, als min
of meer gelijkwaardige partners - en dat staat mij meer aan dan gewone geldelijke steun, al moet projectensteun er ook zijn natuurlijk. In de ruim 25 jaar dat Wereldwinkel bestaat, zijn we wel eens van koers veranderd, zijn er ook vergissingen gebeurd en even zoveel mislukkingen. Ik denk dan aan de beginjaren
toen we pal achter de landen stonden waar communistische regimes aan de macht waren, dan waren we zeker te kritiekloos, blind voor tekortkomingen. We zijn daar echter al jaren geleden van teruggekomen; de producten die de Wereldwinkel verkoopt worden nu aangekocht bij coöperatieven van kleine boeren; de overheid van het laiid in kwestie heeft daar niets mcc te maken. Ik sta helemaal achter de idee van eerlijke handel maar anderzijds mogen we ons daar ook geen illusies over maken. Als ge naar de wereldhandel kijkt, verzinken wij met onze 'commerce' in het niet; denken dat onze manier van handel drijven iets fundamenteels zou verandecii aan de vLjlIuudIlJen in dc wereld, kun alleen maar ontgoochelingen veroorzaken. Anderzijds is er ook onze politieke actie en daar worden wel eens - al is het maar klein - resultaten geboekt. Ik denk dan aan onze actie voor de cacaoboeren die tot in het Europees parlement weerklank heeft gevonden, ook recent nog ons 'Chiquita boek', over de wantoestanden op de bananenplantages, wat heeft meegeholpen om een overleg met de deshetreffende vakbonden te starten. Dat stemt me hoopvol. Zelf aan acties meedoen is niet altijd gemakkelijk, je wordt al gauw als een relschopper bekeken; dat geldt niet zo voor grote acties, betogingen en zo, met een grote groep. Maar in de eigen gemeente met een handvol mensen 'de boel overhoop zetten'... ai, dan sta ik niet op de eerste rij. Verleden week heb ik nog iets geks meegemaakt. Samen met nog een 400 andere mensen deed ik mee aan een actie aan het asielcentrum in Merksplas-Kolonie (na de dood van Semira Adarnu). Toen ik op een gegeven moment dringend naar het toilet moest, mocht ik toch niet binnen zeker, de poort ging voor mijn neus dicht. Dachten ze soms dat ik gevaarlijk was'.' (Wie Mai kent, weet dat iij de laatste zou
Uit respect Een goeie 25 jaar geleden werd OXFAM-WERELDWINKELS gesticht door een groep vooral jonge mensen met een slecht geweten over de enorme ongelijkheid tussen de rijke en dc arme wereld. Als één van de oorzaken van die ongelijkheid zagen zij de te lage prijs die de rijke wereld betaalt voor producten uit die arme wereld: koffie, thee, rijst.., en nog veel meer. Om die 'oneerlijke handel' aan te tonen begonnen ze zelf die producten te verkopen, in eigen winkels en aan een 'eerlijke prijs. Naast dat winkel houden, wordt er ook aan sttidie gedaan. discussie. politieke acties, betogingen. enz. Er is die 25 jaar veel gedaan en er gebeurt nog veel maar naar btnten toe is vooral de winkel het uithangbord van Oxfam-Wereldwinkel s. Nu zijn er in het Vlaamse land al meer dan 160 Wereldwinkels die zowel voeding als kunstnijverheid verkopen. De Vlaamse Wereldwinkels werken samen met gelijkaardige organisaties uit verschillende Europese landen; dat maakt het mogelijk om cle reizen te bekostigen naar de landen in het Zuiden (Latijns Amerika, Azië en Afrika) om daar ter plekke te gaan kijken welke producten worden aangekocht en wie daarmee geholpen is. Vooraleer een product in de winkel komt, wordt er een dossier van aangelegd en ter goedkeuring voorgelegd aan elke wereldwinkel; slechts met instemming van een ruime meerderheid wordt het product ook aangenomen om verkocht te worden in de Wereldwinkel. De slogan van de Wereldwinkel is 'Uit respect' en dat respect geldt dan zowel het product, het werk als diegene die het gemaakt heeft: de kleine boer tmit het Zuiden. De Wereldwinkel in Hoogstraten is gevestigd in de Gelmelstraat nummer 5. De winkel is open op woensdag, donderdag en vrijdag van 2 tot 4 utir: op zaterdag van 10 tot 12uur en van 2 tot 4uur. Tijdens het voorbije jaar realiseerde de winkel een omzet van 1.224.000 fr. en stcnd daarmee op de 95ste plaats op de 160 wereldwinkels in Vlaanderen.