• Expo Koppelteken/s 3: Peter de Cupere x Aaron-Victor Peeters
Internationaal
• JINT begeleidt ESC-vrijwilligers: een thuis ver van huis
• Van Georgië en Slowakije naar Vlaanderen: Tamar en Lívia
• Kunst als motor voor klimaatactivisme
• Slamcubatorlab brengt internationale woordkunstenaars samen in Hanenbos
Artiest in Huis
• BRODER brengt vergeten Vrijstaat Moresnet tot leven
• dOFt speelt met tijd in nieuwe voorstelling POR
Terugblik
• Fire Up That Big Band zet de puntjes op de muzikale i
• Masterclass Flore Deman: de kracht van illustreren
• Fourage 2025: twee dagen vol inspiratie voor jeugdwerkers
• Winteracademie 2024
Binnenkort
• 30 jaar Zomeracademie: een unieke broedplaats voor kunst en creativiteit
Telex
• Beleef een magisch avontuur in Hanenbos
De overgang van winter naar lente doet ook door Destelheide en Hanenbos opnieuw een frisse wind waaien. In de exporeeks Koppel-teken/s zetten we opnieuw twee indrukwekkende kunstenaars in de schijnwerpers: Peter de Cupere, een pionier in geurkunst, en Aaron-Victor Peeters, een opkomend talent dat speelt met tijd. De tentoonstelling is een perfecte weerspiegeling van de voortdurende vernieuwing en de rijkdom aan artistieke expressie die we in Destelheide en Hanenbos koesteren.
Daarnaast was Destelheide opnieuw het decor voor Codename Seedling, een internationaal project dat kunsteducatie en klimaatbewustzijn met elkaar verbindt. Het Hive Symposium bracht kunstenaars en jonge creatievelingen samen die zich inzetten voor de toekomst van onze planeet. In dit nummer maak je ook kennis met Tamar en Lívia, die dit jaar het team van Destelheide en Hanenbos versterken in het kader van het European Solidarity Corps. Hun frisse perspectieven en nieuwe energie zijn een fijne aanvulling op ons werk.
In Hanenbos kwamen tijdens het SlamCubatorLab slam poets van over de hele wereld bijeen om hun kunstvorm te verkennen en verder te ontwikkelen. Het was een inspirerende week die de kracht van woorden en performance onderstreepte. Eind dit jaar zetten we trouwens samen met Hind Eljadid een coachingstraject op rond het Belgisch Kampioenschap Slam Poetry.
En dan de Winteracademie 2024: tussen kerst en nieuwjaar ontvingen we samen met De Veerman meer dan 50 deelnemers voor een nieuwe editie van deze bruisende artistieke werkweek. We kijken dan ook met veel enthousiasme uit naar de 30ste editie van de Zomeracademie, die plaatsvindt van 21 tot 27 juli. Destelheide zal z’n reputatie als unieke broedplaats voor kunst, experiment en ontmoeting weer alle eer aandoen.
Laat die lente maar komen!
Guy Uyttebroeck
Directeur Destelheide & Hanenbos
Koppel-teken/s |3:
Peter de Cupere x Aaron-Victor Peeters
In de exporeeks Koppel-teken/s zijn we intussen aanbeland bij nummer drie. Na Jan Van Imschoot en Libasse Ka, en Stéphanie Leblon en Jonas Vanderbeke, nodigde curator Willem Elias opnieuw een gevestigde waarde en een aankomend talent uit om tentoon te stellen in onze hal. Dit keer zijn het Peter de Cupere en Aaron-Victor Peeters. De eerste is een van de internationale toppers in de geurkunst of ‘olfactory art’. De laatste een jonge artiest die als een meester speelt met tijd.
PETER DE CUPERE: DE ONDERSCHATTE KRACHT VAN GEUREN
Peter de Cupere realiseerde de voorbije kwarteeuw al meer dan 700 werken die betrekking hebben tot de geurperceptie en -belevenis rond sociale, culturele en ecologische thema’s. Hij heeft meer dan 200 wereldwijde tentoonstellingen, projecten en lezingen van Amsterdam, Berlijn, Milaan, Londen tot New York op zijn palmares. In 2018 ontving hij de Golden Pear - Art & Olfaction Award van het Amerikaanse Institute Art & Olfaction en in 2022 een International New technology Art Award.
“Geur is een ongelooflijk krachtige drager van context en betekenis. Het kan herinneringen oproepen, emoties losmaken, of zelfs een waarschuwing geven.”
Kunst en geur lijken op het eerste gezicht een ongebruikelijke combinatie. Hoe ben je ertoe gekomen om geur als medium te gebruiken?
Peter de Cupere: “Ik ben van kleins af aan gefascineerd door geuren. Ik werk met geuren omdat ik zo graag zie. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik hoorde ooit het verhaal van Beethoven, die doof was en toch kon componeren door de trillingen te voelen. Dat vond ik als kind ongelooflijk intrigerend. Ik bracht als kleine jongen veel tijd door in de natuur. Daar ontdekte ik hoe alles om me heen een eigen geur had. In ons dorp stond een kasteel met een gravin waar niemand mocht komen, maar ik kon het niet laten om stiekem rond te snuffelen. Ik merkte dat zelfs bomen van dezelfde soort anders roken. Dat was voor mij een eerste bewustwording van geur als iets unieks.”
Had je als kind al de drang om met geur te experimenteren?
Peter de Cupere: “Absoluut! Parfums vond ik bijvoorbeeld heel boeiend, maar mijn ouders waren er totaal niet mee bezig en kochten dat ook niet. Als we op familiebezoek gingen, nam ik stiekem een klein flesje mee en vulde dat in de badkamers van anderen met een beetje parfum. Ik probeerde ook mijn eigen parfums te maken. Ik hoorde eens dat er massa’s rozen nodig waren om een klein beetje rozengeur te maken en dat dat heel duur was. Toen dacht ik: gras ruikt toch ook lekker? Dus op mijn achtste besloot ik een parfum van gras te maken. Ik pikte de vijzel van mijn moeder uit de keuken en begon gras te pletten om het sap eruit te halen. Uiteindelijk had ik een klein flesje gevuld en droeg ik het toen ik met mijn moeder de trein nam. Mensen in de coupé roken ineens vers gras op een koude ochtend en keken verrast om zich heen. Hier en daar zag ik mensen glimlachen. Mijn moeder vroeg plots waar die groene vlekken in mijn nek vandaan kwam –dat heeft ze trouwens nooit meer uit mijn hemd gekregen! Later begon ik ook tekeningen te maken en die te parfumeren.”
Geur lijkt voor jou veel meer te zijn dan alleen een aangenaam element. Welke rol speelt geur in jouw werk?
Peter de Cupere: “Geur is een ongelooflijk krachtige drager van context en betekenis. In mijn werk gebruik ik geur niet zomaar als een gimmick, maar om een verhaal te vertellen. Het kan herinneringen oproepen, emoties losmaken, of zelfs een waarschuwing geven – net zoals geuren in de natuur dat doen. Toen ik afstudeerde aan Sint-Lucas was klimaat bijvoorbeeld al een belangrijk thema in mijn werk. Ik wil mensen laten nadenken. Religie, ecologie, en maatschappelijke vraagstukken komen vaak terug in wat ik doe.”
Je zegt dat geur lange tijd onderschat werd.
Is daar verandering in gekomen?
Peter de Cupere: “Ja, absoluut. Geur was lang een onderschat zintuig. Covid heeft daar verandering in gebracht, omdat veel mensen hun geurvermogen tijdelijk verloren en plots beseften hoe essentieel het is. Ik werk al heel lang met geur, maar in het begin was het moeilijk om als kunstenaar serieus genomen te worden. De stoffen die ik nodig had, waren duur en moeilijk te vinden. Dankzij online bestellingen is dat nu veel toegankelijker geworden.”
Je stelt nu tentoon samen met Aaron-Victor Peeters. Wat kunnen bezoekers verwachten?
Peter de Cupere: “De tentoonstelling draait rond de wisselwerking tussen een meesterfiguur en een jong opkomend talent. Ik zou ervoor kunnen kiezen om met iemand samen te werken die ook met geur bezig is, maar dan kom je onvermijdelijk in een vergelijkingsspel terecht, en dat wil ik vermijden. Aaron-Victor Peeters’ werk is me bijgebleven – ik begeleidde zijn scriptie en wilde hem centraal stellen in deze expo. Daarom heb ik mezelf bewust op de achtergrond geplaatst: mijn werken zitten in boxen. De rode draad in de tentoonstelling is de link met klimaat en natuur in de brede zin.”
Kun je een voorbeeld geven van werken die hier te zien zijn?
Peter de Cupere: “Ik heb bijvoorbeeld een geurcompositie gemaakt van de Mechelse Heide, hooi, en andere natuurlijke elementen. Bezoekers kunnen de geur waarnemen en er hun eigen interpretatie aan geven. Daarnaast toon ik ‘Apocalyps’, de geur van luchtvervuiling en verbrande bomen. Die staat in contrast met de heerlijke geur van de Mechelse Heide. Die tegenstrijdigheid is iets waar ik vaak mee speel.”
Hoe verhouden jouw werken zich tot die van Aaron-Victor Peeters?
Peter de Cupere: “Er is geen directe dialoog tussen onze werken, maar onrechtstreeks is er wel een sterke inhoudelijke link. Bij hem spelen auto’s een belangrijke rol, als symbool van onze maatschappij. Auto’s hebben natuurlijk ook een directe link met pollutie, wat weer aansluit bij mijn werk. Die wisselwerking vind ik mooi.”
Jullie werk wordt hier gezien door een vaak jong publiek dat niet per se vertrouwd is met kunst.
Peter de Cupere: “Dat vind ik fantastisch. Kunst moet overal en bij iedereen kunnen gebracht worden. Het gaat om reflectie: waar sta ik, waar ben ik mee bezig? Een mooi voorbeeld hiervan is een werk van mij dat in de Belfiustoren staat. Daar hangen twee wolken waar je je hooft kunt insteken. In de ene wolk zit een prachtig natuurlandschap en dat ruikt heerlijk, in de andere een zwartgeblakerd, dat stinkt naar luchtvervuiling en afval. Tussen die twee wolken dineren bankiers met hun belangrijkste klanten aan een lange tafel. Ik hoop dat ze even hun hoofd in die wolken steken en zich bewust worden van wat ze doen. Als er één persoon is die na die ervaring milieubewuster begint te denken, dan is mijn opzet geslaagd. Als mijn werk mensen ook maar even doet nadenken over natuur, vervuiling of hun eigen rol in de wereld, dan ben ik tevreden.”
“Kunst moet overal en bij iedereen kunnen gebracht worden. Het gaat om reflectie: waar sta ik, waar ben ik mee bezig?”
AARON-VICTOR PEETERS: AUTO’S ALS SYMBOOL VOOR SNELHEID, VRIJHEID EN VERVAL
Hoe kwam je in contact met Peter?
Aaron-Victor Peeters: “Ik kende Peter al van mijn opleiding, al heb ik nooit les van hem gehad. Maar ik wist dat hij met geur werkte en dat vond ik fascinerend. Toen ik mijn scriptie moest schrijven, wilde ik een begeleider die me intellectueel uitdaagde, iemand die me een andere manier van kijken kon bijbrengen. Daarom koos ik hem. Ik was minder gefocust op de geurcomponent in zijn werk, maar meer op hoe hij verschillende media combineerde: van tekeningen tot maquettes, en van 2D tot 3D-installaties. Die gelaagdheid trok me enorm aan.”
Je werk draait vaak rond auto’s. Waar komt die fascinatie vandaan?
Aaron-Victor Peeters: “Dat is er eigenlijk geleidelijk ingeslopen. Als kind knutselde ik veel aan brommers en motoren, maar toen ik een groter atelier had, begon ik met het verzamelen van oude auto’s. Auto’s hebben een dubbel karakter: ze staan symbool voor snelheid en vrijheid, maar ook voor stilstand en verval. Wat me vooral intrigeert, is hoe auto’s een verleden met zich meedragen. Laklagen vertellen een verhaal, herstellingen laten sporen na. Een wagen die ooit blinkend uit een showroom kwam, kan jaren later verroest en verlaten zijn. Die gelaagdheid probeer ik in mijn werk vast te leggen.”
“Ik ben gefascineerd door het moment waarop een object zijn oorspronkelijke functie verliest en een nieuw verhaal begint te vertellen.”
Je werkt vaak met beschadigde of onvolledige auto’s. Waarom?
Aaron-Victor Peeters: “Ik ben gefascineerd door het moment waarop een object zijn oorspronkelijke functie verliest en een nieuw verhaal begint te vertellen. Veel van de auto’s die ik gebruik, zijn ooit als restauratieproject begonnen. Mensen hebben ze gekocht met het idee om ze in hun oude glorie te herstellen, maar ergens onderweg is dat proces stilgevallen. Dat onafgewerkte vind ik interessant. Het toont hoe wij als mensen omgaan met bezit, met ambities die niet altijd worden waargemaakt. In plaats van de auto volledig te herstellen, laat ik hem in die tussenfase bestaan—tussen bruikbaarheid en verval.”
Je speelt in je werk met het idee van een post-apocalyptische wereld. Kun je daar iets meer over vertellen?
Aaron-Victor Peeters: “Ik stel me graag voor hoe onze huidige objecten er in de toekomst uitzien. Wat als auto’s helemaal uit het straatbeeld verdwijnen? Hoe zou iemand over duizend jaar een opgegraven voertuig interpreteren? Voor ons is een elektrische auto zoals een Tesla al een vreemd object, bijna buitenaards. Maar hoe zou iemand uit het verleden of de toekomst ernaar kijken? Die gedachte beïnvloedt hoe ik mijn auto’s presenteer. Ik laat ze er soms uitzien als archeologische vondsten: als relikwieën van een andere tijd. Soms lijken ze verlaten, bijna als wrakken die ergens in een woestijn zouden kunnen staan. Andere keren probeer ik ze te laten ogen als een artefact dat in een museum terechtkomt, als een object waarvan de oorspronkelijke functie.”
Is je werk een commentaar op mobiliteit en het milieu?
Aaron-Victor Peeters: “Mijn werk is geen activistisch statement, maar het stelt wel vragen. Auto’s zijn overal in ons dagelijks leven, maar tegelijk vormen ze een groot deel van het probleem rond milieuvervuiling en overconsumptie. We zitten uren per week vast in files, investeren gigantische bedragen in nieuwe wagens, en toch blijven we in hetzelfde systeem draaien. Ik speel met die absurditeit. Een auto staat voor vooruitgang, maar vaak staan ze gewoon stil. Ze zijn een statussymbool, maar worden ook massaal afgedankt. Die tegenstellingen interesseren me.”
Moet kunst een breed publiek aanspreken?
Aaron-Victor Peeters: “Ik vind het belangrijk dat kunst toegankelijk is voor iedereen. Je hoeft geen voorkennis te hebben om iets te voelen bij een werk. Misschien roept een beeld een herinnering op, of blijft een detail hangen in je hoofd. Dat is al genoeg. Mijn werk lokt vaak reacties uit, zelfs bij mensen die normaal niet met kunst bezig zijn. Een auto is iets herkenbaars, iets waar iedereen wel een band mee heeft. Dat helpt om een ingang te creëren voor reflectie.”
Wat is jouw grootste ambitie als kunstenaar?
Aaron-Victor Peeters: “Ik wil vooral blijven zoeken, experimenteren en nieuwe manieren vinden om verhalen te vertellen met objecten. Ik doe ontzettend graag wat ik momenteel doe. Ik hoop dus dat ik het nog lang mag doen (lacht).”
“Een auto is iets herkenbaars, iets waar iedereen wel een band mee heeft.”
Een koppelteken verbindt, maar scheidt ook. Denk bijvoorbeeld aan Chinese zoetzure saus: het is één saus, niet afwisselend zoet en dan weer zuur. Het oxymoron, de stijlfiguur waarbij twee tegengestelde begrippen worden samengebracht, speelt een centrale rol in de reeks Koppelteken/s, waar een ‘gevestigde kunstenaar’ en een ‘aanstormend talent’ met elkaar worden verbonden. De overeenkomst tussen beide kunstenaars hoeft niet letterlijk te zijn, maar juist figuurlijk. Dat geldt ook voor Peter de Cupere en Aaron-Victor Peeters.
Aaron is niet Peters ‘leerling’ in de klassieke zin, hoewel hij aan het Limburgse PXL-MAD/SCHOOL OF ARTS studeerde, waar Peter doceert. Later koos Aaron ervoor om Peters assistent te worden, en Peter koos op zijn beurt voor Aaron. In deze leerling-meesterrelatie leren beiden van elkaar. Hier ligt precies de kern van het koppelteken: een verbinding waarin wederzijds begrip centraal staat.
Peter waardeert Aarons veelzijdigheid en zijn keuze om niet beperkt te blijven tot één medium, zoals schilderkunst, waarmee Aaron oorspronkelijk begon. Beiden werken binnen het brede spectrum van multimedia en combineren technieken om installaties te creëren die fysieke ruimtes veroveren. Aaron bewonderde op zijn
beurt hoe Peter zijn monumentale sculpturen eerst als maquettes opbouwde, net zoals een architect werkt. Deze maquettes zijn meer dan voorstudies; ze zijn autonome kunstwerken op zichzelf. Aaron besloot zich ook in deze aanpak te verdiepen, waarmee een subtiele overeenstemming en tegelijk een verschil tussen de twee kunstenaars zichtbaar wordt.
De Cupere creëert werelden waarin hij menselijke ervaringen verrijkt met geur, een zintuig dat sterk verbonden is met het geheugen. Herinneringen spelen een centrale rol in zijn werk, net zoals bij Peeters. Maar waar de Cupere zich richt op het olfactorische, heeft Aaron een andere focus. Hij onderzoekt de verandering van tijden en waarden: het paard, ooit een spil van de economie, werd vervangen door de ‘paardenkracht’ van motoren. Nu staan fossiele brandstoffen onder druk en verschuift de wereld opnieuw. Paarden zijn vandaag vooral siervoorwerpen, en mogelijk krijgen motoren dezelfde status in de toekomst: pronkstukken in een parade van oldtimers.
Deze voortdurende wisselingen fascineren Aaron-Victor Peeters, en zijn jong oeuvre laat zien hoe hij deze veranderingen in kaart brengt en verwerkt.
Willem Elias, curator Koppel-teken/s
Koppelteken/s |3 Peter de Cupere x Aaron-Victor Peeters is nog tot eind april gratis te bezoeken in onze expohal. Wil je graag wat meer uitleg over de werken tijdens je bezoek? Surf dan naar www.destelheide.be.
Meer info over Peter de Cupere: www.peterdecupere.art www.peterdecupereperfumes.com www.olfabet.com Instagram: @olfactoryart
Meer info over Aaron-Victor Peeters: Instagram: @aaronvictorpeeters www.uitstalling.com
INTERNATIONAAL
JINT begeleidt ESC-vrijwilligers: een thuis ver van huis
JINT is het agentschap dat internationale projecten in Vlaanderen ondersteunt en begeleidt. Het organiseert onder andere vormingen voor buitenlandse vrijwilligers die via het programma European Solidarity Corps (ESC) vrijwilligerswerk komen doen in Vlaanderen. Elk jaar houdt JINT voor hen een aantal vormingsmomenten in onze centra.
Waaruit bestaan die vormingen voor de ESC-vrijwilligers?
Pieter-Jan Uyttersprot: “Binnen de cyclus die de vrijwilligers doorlopen, bieden we hen verschillende trainingen aan. Zo krijgen ze vrij snel na hun aankomst een ‘on arrival training’. Dat is een zesdaagse vorming die als doel heeft dat ze elkaar leren kennen. De vrijwilligers zitten immers allemaal verspreid over Vlaanderen, soms dicht bij elkaar, soms ver weg. Het is belangrijk dat ze een netwerk opbouwen met mensen die hetzelfde meemaken, zodat ze elkaar kunnen steunen, zeker in moeilijkere momenten. Daarnaast zorgen we ervoor dat ze hun rechten en plichten kennen: hoe het programma werkt, wat er van hen verwacht wordt, en wat zij mogen verwachten. We bespreken ook de gebruiken en gewoontes in België. Dit doen we vaak aan de hand van hun eerste ervaringen. Waarom sluiten winkels hier zo vroeg? Waarom is het leven hier duur? Of waarom doen mensen alledaagse dingen, zoals afwassen, anders? We behandelen ook bredere onderwerpen: wat is belangrijk in België, en wat is taboe?”
Barbara Cleynen: “Alles gebeurt via ‘non-formal learning’. Zo sturen we de vrijwilligers tijdens een projectdag letterlijk op pad door België, in kleine groepjes, om een zelfgekozen onderzoeksvraag te verkennen. Ze nemen de trein, spreken mensen aan, gaan naar winkels, of bezoeken markten. Sommige groepen hebben bijvoorbeeld Vlaamse liedjes geleerd bij een gastgezin waarmee ze gekookt en gegeten hebben. Het is een gevarieerde en unieke manier om het land en de cultuur te ontdekken. Het tweede deel van de vorming vindt plaats na ongeveer zes maanden, de ‘midterm training’. Op dat moment hebben ze al wat ervaringen opgedaan en zijn de eerste uitdagingen, zoals dipjes of conflicten, vaak al voorbijgekomen. We reflecteren dan op wat er al is gebeurd en kijken vooruit naar wat ze nog willen doen in de resterende tijd. Het is ook een moment om elkaar weer te zien, wat voor velen heel waardevol is.”
Wat doen de ESC-vrijwilligers precies?
Pieter-Jan Uyttersprot: “Dat varieert enorm. Sommige werken in een circuswerking, een vogelopvangcentrum, of een lagere school. Anderen ondersteunen mensen met een beperking of werken rond vredeseducatie binnen een internationaal netwerk.”
Komt er een rode draad terug in hun ervaringen?
Hoe beleven ze ons land? Barbara Cleynen: “Op de’ midterm training’ blijkt vaak dat het voor iedereen een enorm leerrijke ervaring is, ook als het niet helemaal was wat ze ervan hadden verwacht. Soms vallen de taken tegen of zijn er conflicten geweest, maar het blijft een ervaring waar ze veel van leren. De vrijwilligers komen uit heel verschillende achtergronden. Sommigen hebben net hun middelbare school afgerond en nemen een ‘gap year’, terwijl anderen al een masterdiploma op zak hebben. Voor de een is het de eerste keer dat hij van huis zijn, voor de ander een bewuste keuze om bijvoorbeeld naar Brussel te komen.”
Pieter-Jan Uyttersprot: “Een groot verschil met vroeger is dat ze nu altijd contact met thuis kunnen houden via internet of hun gsm. Dat is zowel een voordeel als een nadeel. We bespreken tijdens de vormingen hoe ze hiermee kunnen omgaan, vooral als het hier anders blijkt te zijn dan ze hadden verwacht. Het blijft hoe dan ook een ervaring met een enorme impact, en het is aan hen om eruit te halen wat erin zit.”
Waarom kiest JINT vaak voor Destelheide en Hanenbos voor die vormingen?
Barbara Cleynen: “Het fijne aan deze locatie is dat mensen uit verschillende plekken hier samenkomen en even kunnen landen. Destelheide ligt niet in een stad, dus deelnemers zijn wat meer op elkaar aangewezen. ’s Avonds zitten ze samen in de bar, hebben ze tijd om elkaar te leren kennen, en zijn ze bijna gedwongen om met elkaar om te gaan (lacht). Wat ook bijzonder is: in Vlaanderen zijn verblijfscentra zoals Destelheide en Hanenbos uniek. In andere landen kennen ze dergelijke plekken nauwelijks.”
VAN GEORGIË EN SLOWAKIJE NAAR VLAANDEREN: TAMAR EN LÍVIA
Als onderdeel van onze internationale ESC-werking verwelkomen we elk jaar extra helpende handen uit een Europees land in Destelheide en Hanenbos. Dit jaar versterken Tamar en Lívia ons team!
INTERNATIONAAL
Tamar (23) uit Georgië
Some people may think that my name is Georgia because that’s the only thing I’m talking about, but no, Georgia is my beautiful, jaw-dropping, amazing, cute, little and struggling country. And my name is Tamar (for the loved ones, Tata).
I was named after the first female king of Georgia, Tamar, who ruled the country with strength and wisdom at a young age. She expanded Georgia’s power across the region and ushered in a golden era. And then there’s me — carrying her name, following her legacy — living in Belgium, working as a volunteer, and nurturing my one and only basil plant.
But, come on, life isn’t all bad. A few weeks ago, I was standing in front of the Georgian Parliament, protesting for basic human rights. And today, here I am, in Belgium, trying to figure out how to pronounce ‘Vlaamse frieten’ without sounding like a confused tourist. It’s weird, right? From fighting for the rights of my people to fighting for the best fries in town. But hey, that’s life. Though the circumstances are different, the drive to make a difference remains the same. Whether it’s through art, communication, or simply by connecting with people. I truly believe that Art is a language we all speak, no matter where we come from (I’m saying this, so I don’t have to speak Dutch anymore, hehe).
The most popular question that I get is – ‘’Why? Why would you do that to yourself and move to Belgium?” I guess, when I first saw Destelheide, I thought, “That’s it! That’s the perfect balance of my interests and passion for art, creation, and communication.” It’s not just a place, but a statement — a living, breathing reminder of the creative spirit of humanity. But, of course, that’s a long answer, so I usually just say, “I moved here because I love chocolate.’’
All the jokes aside, I’m into a lot of things that keep me busy and inspired. I love reading, filming, and photography — there’s something about telling stories through images and video that really clicks with me. Making music is another way I like to relax, and when I’m not doing that, you’ll probably find me hiking or trying out new recipes in the kitchen. I’m all about mixing creativity with a little adventure.
And while I might not be ruling a kingdom (yet), I’m finding my own version of success. Maybe it’s not in grand gestures or historical achievements, but in the little victories. Like managing to keep a plant alive for more than a week.
Lívia (27) uit Slowakije
Hello! My name is Lívia, I am 27 years old, and I come from Slovakia. My journey so far has been shaped by my passion for education, youth work, and arts.
I have a degree in teaching, but my career has been focused more broadly on youth work. It has allowed me to connect with young people during non-formal education. In my previous role as a youth worker in the youth center, I was actively involved in organizing and facilitating both local and international projects, with a strong emphasis on community building and soft skills development.
Art has always been an important part of my life. From a young age, I was inclined towards art in different forms such as dancing, singing, and visual arts. These experiences not only fueled my passion for creativity but also deepened my understanding of how art can empower and uplift people. One of my favorite projects I facilitated was called Show Your Colors, which focused on strengthening mental health through artistic expression. We used different methods and cooperated with artists and specialists for mental health. Seeing participants process their emotions through creativity was incredibly rewarding and reinforced my belief in the power of art in youth work.
All my interests are connected in Destelheide and that’s why I decided to apply for volunteering at Destelheide and Hanenbos. I am truly excited about this opportunity to learn about how youth work operates in Belgium, especially within such a vibrant and artistic environment. I look forward to collaborating with others, learning new skills, developing new educational activities and gaining new insights that I can carry with me into my future professional path.
Outside of my professional interests, I am a curious and open-minded person who loves learning about different cultures and perspectives. I also enjoy nature walks, good conversations over coffee, desserts and books.
KUNST ALS MOTOR VOOR KLIMAATACTIVISME
Codename Seedling, het internationale project rond kunsteducatie en klimaatbewustzijn, sloeg eind januari opnieuw z’n tenten op in Destelheide. Het Hive Symposium bracht 80 kunstenaars, jongeren en onderzoekers samen rond klimaatactivisme.
Codename Seedling wil het klimaatactivisme onder jongeren innoveren door gebruik te maken van methodes uit de kunsteducatie. “Hiervoor is een interdisciplinair team samengesteld uit verschillende kunstdisciplines en vakgebieden zoals kunst, jeugdwerk, onderwijs en onderzoek”, legt VUB-onderzoekster en docente Elvira Crois uit. “Zo ontstaat er een dynamische uitwisseling tussen mensen met veel ervaring in het werken met jongeren en mensen die deze ervaring nog niet hebben.
Naast coaching en begeleiding van jongeren, ontwikkelen de partners ook een toolbox vol kunstgebaseerde methoden. Deze toolbox zal worden verspreid onder jeugdwerkers die met ecologische thema’s willen werken, zelfs als ze zelf geen artistieke achtergrond hebben. Freelancers in de kunst- en jeugdsector moeten vaak zelf betalen voor hun training, terwijl dat in andere sectoren vanzelfsprekend is. Dit project biedt hen de kans om zich te ontwikkelen en betaald te worden voor hun deelname.”
De kerngroep van het project bestaat uit 25 mentoren en jonge kunstenaars uit Frankrijk, België, Denemarken, Portugal en het Verenigd Koninkrijk. Ze werken met diverse kunstvormen zoals muziek, digitale kunst, strips en theater. Daarnaast hebben meer dan 300 jongeren deelgenomen aan lokale projecten. Tijdens het afsluitende Hive Symposium eind januari in Destelheide kwamen nog eens 80 deelnemers uit de kunstwereld, jeugdwerk, activisme, onderzoek en klimaatonderwijs samen. “Met interactieve methoden zoals spelvormen, open discussies en actieplanning werd onderzocht hoe de opgedane inzichten en methoden voort kunnen leven na afloop van het project. Zie het als een ‘symposium meets jeugdkamp’, maar dan ook voor ons, de ‘ouderen’ boven de 30,” grapt Elvira.
Ali Talaat is een van de kunstenaars die deelnam aan het Hive Symposium. De Egyptische kunstenaar heeft een achtergrond in architectuur en woont sinds vijf jaar in Portugal. Zijn artistieke werk heeft een multidisciplinaire insteek en richt zich vaak op klimaat en rechtvaardigheid. “Een van mijn projecten onderzoekt hoe gebouwen kunnen worden ontworpen voor zowel mensen als dieren. Als het water stijgt, worden onze gebouwen ooit huizen voor vissen. Hoe kunnen we ze ontwerpen zodat ze ook een habitat bieden voor andere levensvormen? Die vragen onderzoek ik”, vertelt Ali Talaat. Ali’s team ontwikkelde tijdens Codename Seedling een spel rond afgedankte materialen. “Het spel helpt jongeren bewust te worden van afval, het belang ervan te analyseren en het op een nieuwe manier te waarderen. Afval wordt vaak gezien als waardeloos, maar het kan nog steeds nuttig zijn. Ons spel helpt jongeren de kwaliteiten van afgedankte materialen opnieuw te ontdekken.” Ali waardeert de horizontale structuur van het project. “In kunstresidenties voel je vaak een bepaalde competitie, terwijl hier juist een open sfeer van samenwerking en kennisuitwisseling heerst. Destelheide is een inspirerende plek en ik zou hier graag ooit terugkeren om verdere samenwerkingen te ontwikkelen.”
SLAMCUBATORLAB BRENGT
INTERNATIONALE
WOORDKUNSTENAARS
SAMEN IN HANENBOS
Half januari deed Hanenbos dienst als decor voor SlamCubatorLab. Het initiatief van de World Poetry Slam Organization (WPSO) bracht slam poets van over de hele wereld samen om na te denken over de toekomst van het spoken word.
“De World Poetry Slam Organization (WPS0) is een internationale non-profitorganisatie die drie jaar geleden officieel is opgericht”, steekt voorzitter Philip Meersman van wal. “Daarvoor waren we een informeel netwerk. We zijn een organisatie die poetry slam-organisatoren en nationale slamcompetities van over de hele wereld samenbrengt. We hebben al drie wereldkampioenschappen poetry slam georganiseerd: in Brussel, Rio de Janeiro en Lamé. De volgende zal plaatsvinden in Mexico City.”
Tijdens het SlamCubatorLab in Hanenbos werd uitgebreid de tijd genomen voor een terugblik.
“We evalueren de afgelopen drie jaar en bespreken de structuur, financieringsstrategie en communicatiestrategie van de organisatie. We werken aan een witboek over hoe je competities en evenementen organiseert en hoe we deelnemers kunnen ondersteunen, omdat we veel culturele verschillen en diverse gewoonten hebben ervaren.
Daarnaast schrijven we een subsidieaanvraag voor een cultureel samenwerkingsproject binnen het Creative Europe-programma. Normaal zien we elkaar tijdens kampioenschappen, maar deze keer is het een andere soort bijeenkomst.
We werken echt samen, en daarom hebben we voor Hanenbos gekozen: het is rustig, alles is geregeld, waardoor we ons op onze taken kunnen focussen. Onze vergaderingen en activiteiten zijn zeer internationaal, dus we gebruiken meerdere talen, zoals Frans, Engels, Nederlands, Spaans, Portugees en Japans. Onze verslagen worden meestal door AI vertaald en vervolgens door een native speaker geredigeerd. Natuurlijk stuiten we op culturele verschillen, en daarom helpt fysiek aanwezig zijn. Veel online voorbereiding is belangrijk, net als het vooraf doornemen van documenten.”
Poëzie weerspiegelt zowel universele als cultuurgebonden thema’s. Hoewel er duidelijke culturele verschillen bestaan, zijn de onderwerpen vaak verrassend gelijk: mentale gezondheid, persoonlijke ontwikkeling, maatschappelijke positie, gendergerelateerd geweld, migratie, oorlogen, zelfbewustzijn en familiegeweld. “Het is op een bepaalde manier verfrissend en soms verdrietig om te zien dat bepaalde thema’s in alle culturen terugkomen”, benadrukt Philip Meersman. Wat vooral verschilt, is de manier waarop deze thema’s worden verwoord. De taal en stijl veranderen, maar de essentie blijft hetzelfde.”
INTERNATIONAAL
Slamcubatorlab ontving deelnemers uit de hele wereld in Hanenbos. Zo ook Yuri Miki uit Japan, de eerste vrouwelijke nationale kampioen slam poetry van haar land. “Japanse mensen zijn meestal gereserveerd en praten niet over hun emoties. Ik wil hen via mijn slam poetry aanmoedigen om opener en expressiever te zijn.” Dat is ook een van de missies van Garyl Tjon Poen Gie, van de organisatie Spraakuhloos uit Nederland. “Slam poetry is voor mij een manier van zelfexpressie. Veel mensen gebruiken optredens als een soort dagboek. Wij willen een plek bieden waar we de stemmen van mensen kunnen horen, vooral van degenen die zich ongehoord of onderdrukt voelen in de maatschappij. We willen hen een stem geven en hun boodschap verspreiden. Er worden verschillende onderwerpen aangesneden, zoals gender, racisme, oorlog, en soms is het zelfs protestpoëzie.” “Ik spreek vaak over mijn identiteit en mijn kijk op mensen en de wereld”, vult MarieThérèse Landry uit Canada aan. “Ik deel mijn gedachten en gevoelens. Ik behandel ook thema’s als oorlog, bijvoorbeeld de situatie in Gaza of de geschiedenis van Auschwitz. Ik zou nooit in zo’n situatie willen leven en ik voel me bevoorrecht dat ik dat niet hoef. Daarnaast geniet ik ervan om anderen te zien optreden, omdat het me verrijkt en inspireert. Wat ik het mooiste vind, is dat het een veilige ruimte creëert waar mensen zich kunnen uitdrukken zonder anderen te vertellen wat ze moeten denken.”
ARTIEST IN HUIS
BRODER brengt vergeten Vrijstaat Moresnet tot leven
Een dorp zonder land, een postzegel zonder natie, een volkslied zonder officiële vlag. Vrijstaat Moresnet was een historisch niemandsland dat bijna een eeuw lang zweefde tussen de grootmachten, een toevluchtsoord voor smokkelaars, plantrekkers en deserteurs. In de voorstelling ‘Vrijstaat Moresnet’ blaast BRODER met een balorkest de geschiedenis nieuw leven in, met zang, dans en een vleugje absurdisme. Het muziek- en theatergezelschap zette tijdens een residentie in Destelheide onlangs de laatste puntjes op de i.
HET WILDE OOSTEN VAN BELGIË
Op 28 juli 1914 rolden Duitse tanks België binnen en kwam er een einde aan een uniek stukje niemandsland: Het Onverdeelde Gebied van Moresnet. Bijna honderd jaar lang bestond het als een juridisch raadsel, ingeklemd tussen Nederland, België en Duitsland. Een paar straten, een stuk bos, een zinkmijn en enkele duizenden inwoners: te klein om een echt land te zijn, maar te eigenzinnig om ergens bij te horen. Toch kreeg Moresnet een eigen postzegel, een volkslied en zelfs een poging tot een officiële taal.
Vandaag is het weinig meer dan een voetnoot in de geschiedenisboeken, verborgen onder de Ardense heuvels en naast een vergeten treinstation. Maar dankzij BRODER wordt dit verloren stukje verleden opnieuw zichtbaar, als decor voor een verhaal over grenzen, vrijheid en identiteit.
Waar hoor je thuis?
Een grens is een scherpe lijn op een kaart. Een mens is een beweeglijk wezen, altijd op zoek naar een plek en een identiteit. Bepaalt waar je woont wie je bent? Vormt de natie de mens, of is het andersom? Met de bijzondere geschiedenis van Moresnet als achtergrond stelt BRODER deze vragen op poëtische en muzikale wijze.
Het stuk speelt zich af tussen verzonnen grenzen en verzonnen landen, in de onzekere tijd tussen de val van Napoleon en het begin van de Eerste Wereldoorlog. Op scène: een bonte stoet van dorpsfiguren uit alle windstreken. Een balorkest zet de toon, terwijl dromers, clowns, werklieden, een boswachter en twee halve politiekers de geschiedenis laten herleven.
Meer info en speeldata op www.broder.be.
Het collectief dOFt —uitgesproken als ‘d of t’— laat zijn publiek bij elke voorstelling twijfelen: is dit nu dans of theater? Ook bij hun nieuwste creatie POR is dat niet anders. De voorstelling belooft opnieuw een indrukwekkend staaltje danstheater voor een jong publiek.
Het is niet de eerste keer dat Piet Van Dycke, Jonas Vermeulen en Sam Cunningham neerstrijken in Destelheide als Artiest in Huis. “We blijven hier terugkomen omdat het zo’n inspirerende plek is,” vertelt Piet Van Dycke. “De rust en het groen om ons heen zorgen voor focus. Bovendien verblijven we hier ook ’s nachts, waardoor we echt in onze eigen cocon blijven—precies wat we nodig hebben in deze fase van het creatieproces.”
Van experiment tot voorstelling Momenteel zit het gezelschap nog volop in de experimenteerfase. “We onderzoeken hoe we dit project willen aanpakken,” legt Van Dycke uit. “Gaan we werken met tekst, mime? Dit is wat ik zo boeiend vind aan het maakproces. Je komt hier binnen met een volledig script, maar pas als je het hoort en ziet, merk je wat echt werkt. Sommige ideeën lijken op papier fantastisch, maar blijken in de praktijk toch niet te kloppen. Dan moet je dingen schrappen, hoe pijnlijk dat ook is voor degene die ze heeft geschreven,” lacht hij.
Voor Van Dycke heeft elke fase van het creatieproces zijn charme. “Het begin en het einde vind ik het leukst. In het begin bepaal je de vorm: hoe moet de puzzel eruitzien? Dan volgt de fase waarin je de puzzelstukken maakt, dat vind ik iets minder spannend. Maar uiteindelijk komt alles samen en valt het geheel op zijn plek, en dát moment is magisch.”
Een draaiend platform als metafoor voor tijd
In POR staat het concept tijd centraal. Op scène verschijnt een draaiend platform met daarop twee kamers. In de ene ruimte woont een vrouw die leeft in het verleden, vol nostalgie en herinneringen. In de andere ruimte bevindt zich een jonge man die enkel vooruitkijkt naar de toekomst en alles wat nog moet komen. “De voorstelling is eigenlijk een ode aan het nu,” vertelt Van Dycke. “Gaandeweg groeien de personages steeds meer naar elkaar toe.”
De productie richt zich op een jong publiek, maar is tegelijk ook toegankelijk voor ouderen. “Het is een intergenerationeel verhaal: er staat zowel een jongere als een oudere generatie op scène. Hoe mooi zou het zijn als dat zich ook in het publiek weerspiegelt? Bijvoorbeeld met jongeren en bewoners van woonzorgcentra die samen naar de voorstelling komen kijken.”
Het draaiende platform biedt niet alleen een visuele meerwaarde, maar laat het gezelschap ook spelen met tijd. “We kunnen scènes in reverse laten verlopen of alles in een versneld tempo laten afspelen, als een soort fast forward.”
Een collectief met drie tijdsdenkers
De inspiratie voor POR kwam niet zomaar uit de lucht vallen. “Binnen ons collectief heeft elk van ons een andere relatie met tijd,” legt Van Dycke uit. “Ik ben altijd met de toekomst bezig: planning, tournees, wat er volgend jaar moet gebeuren. Sam leeft in het nu, hij regelt alles wat er op dit moment nodig is. En Jonas? Die kijkt vooral terug, met facturen en administratie van wat al geweest is. Die dynamiek vonden we zo boeiend dat we er een voorstelling rond wilden maken.” Zelf houdt Van Dycke ervan om vooruit te kijken, maar hij beseft dat het een valkuil kan zijn. “Soms denk ik: had ik niet wat meer genoten van het moment zelf? Ik wil bewuster omarmen wat er nu gebeurt.”
POR gaat in première in februari 2026. Wie nu al nieuwsgierig is, kan een eerste glimp van het project opvangen via deze QR-code:
TERUGBLIK
Fire Up That Big Band zet de puntjes op de
muzikale i
Op zondag 23 februari werd Destelheide gevuld met de energieke klanken van vier bigbands, gecoacht door ervaren musici van het Brussels Jazz Orchestra (BJO). Het evenement Fire Up That Big Band! bood Ub2 Bigband, Uncle Mike’s Big Band, Lucky Bob Jazz Orchestra en Big Band Heerlen de kans om hun muzikale finesse te verfijnen onder begeleiding van professionals.
Gedurende de dag wisselden de bands van coach in een rotatiesysteem, waarbij elk orkest intensief werkte aan vier gekozen stukken. De BJO-coaches deelden hun expertise, dirigeerden en gaven waardevolle feedback. Dit zorgde niet alleen voor een boost in muzikaliteit, maar ook voor een inspirerende uitwisseling tussen muzikanten.
Tijdens de lunch werd er volop genetwerkt en ervaringen gedeeld. Het hoogtepunt van de dag was het toonmoment, waarbij de vier orkesten hun repertoire presenteerden voor vrienden, familie en liefhebbers. Onder leiding van hun coaches brachten ze het beste van zichzelf en bewezen ze hoe waardevol deze intensieve coachingdag was.
Met een mix van enthousiasme, samenspel en professionaliteit bewees het Brussels Jazz Orchestra opnieuw waarom Fire Up That Big Band! een vaste waarde is in de bigband-community.
MASTERCLASS FLORE DEMAN: DE KRACHT VAN ILLUSTREREN
Eind januari organiseerden we een inspirerende masterclass onder leiding van de bekroonde illustrator Flore Deman. Flore heeft jarenlange ervaring in het illustreren voor kranten en tijdschriften in binnen- en buitenland. Tijdens de masterclass ‘De kracht van illustreren: grootse ideeën in beeld’ deelde ze haar expertise met de deelnemers en toonde hen hoe ze actuele thema’s visueel kunnen vertalen.
FOURAGE 2025: TWEE DAGEN VOL
INSPIRATIE VOOR JEUGDWERKERS
Met 180 enthousiaste jeugdwerkers – zowel vrijwilligers als beroepskrachten – en 36 inspirerende sessiegevers was Fourage 2025 van de Ambrassade een groot succes. Twee dagen lang dompelden de deelnemers zich in Destelheide onder in 23 boeiende workshops, vol waardevolle inzichten en praktische tools voor het jeugdwerk. Wil je er de volgende keer bij zijn? Noteer dan alvast 5 en 6 februari 2026 in je agenda.
“We kozen voor de workshop ‘Traumasensitief jeugdwerk’ omdat het aansluit bij onze job. We kregen veel methodisch materiaal en toegang tot tools die we vrij kunnen gebruiken. Echt geweldig!”
TERUGBLIK
“Het netwerkaspect van Fourage is fantastisch. Je legt nieuwe connecties, werkt samen aan projecten en soms ontmoet je zelfs oude vrienden.”
“Fourage is een unieke ervaring! Je leert op een speelse manier en doet waardevolle inzichten op voor je professionele groei.”
WINTERACADEMIE 2024: VIJF ATELIERS, ONEINDIG
VEEL INSPIRATIE
Tussen kerst en nieuwjaar ontvingen we samen met De Veerman meer dan 50 deelnemers voor een nieuwe Winteracademie. De artistieke honger in de vijf ateliers was groot. Hoe die gestild werd, vertellen coaches en deelnemers zelf.
Caroline Mathieu: “Het initiële doel was om de deelnemers te inspireren en hen te leren op een andere manier naar licht te kijken. Licht is vaak iets wat we vanzelfsprekend vinden, maar het is juist ontzettend poëtisch. Zonder licht zie je niets, en licht kan op zich al een verhaal vertellen. Ik wilde de deelnemers vooral bewust maken van die kracht.”
Was het technische aspect een uitdaging voor sommige deelnemers?
Caroline Mathieu: “Dat klopt. Voor sommigen was het technisch werken met lampen en DMX-kabels een uitdaging, terwijl anderen er meteen indoken. Voor die deelnemers die minder technisch onderlegd waren, probeerde ik het eenvoudiger te maken door met kleinere lichtbronnen te werken, zoals een kaars of een klein lampje. Licht is immers meer dan alleen technische installaties.”
TERUGBLIK
Hoe zag het eindresultaat eruit?
Caroline Mathieu: “De meeste deelnemers maakten een eigen installatie, maar iedereen gaf er een persoonlijke draai aan. Er was bijvoorbeeld iemand die een hele voorstelling creëerde met licht, geluid en zelfs een podcast. Anderen werkten subtieler, bijvoorbeeld met daglicht of een bestaand procedé. Het was bijzonder om te zien hoe divers de resultaten waren, terwijl licht de verbindende factor bleef.”
Je doet ook onderzoek naar licht. Hoe past dat in je werk als lichtontwerper?
Caroline Mathieu: “De afgelopen jaren onderzocht ik hoe licht en kleur ons fysiek beïnvloeden. Dat deed ik in samenwerking met psychologen, maar altijd binnen een artistieke context. Ik gebruikte theatertechnieken, soundscapes en lichtinstallaties als tools om mijn bevindingen te testen en presenteren.”
Hoe heb je de Winteracademie ervaren?
Caroline Mathieu: “Het was intens, maar heel waardevol. We werkten vijf dagen lang van ’s morgens tot ’s avonds, vaak in een blackbox zonder natuurlijk licht. Dat maakt het intensiever, maar geeft ook focus. Toch merkte ik dat we af en toe een pauze nodig hadden, en daarom organiseerde ik bijvoorbeeld een lichtwandeling. Het was een mooie balans tussen geconcentreerd werken en samen genieten van licht in een andere context.”
Wat heeft deze ervaring je geleerd?
Caroline Mathieu: “Ik heb vooral opnieuw beseft hoe uniek en divers mensen met licht omgaan. Iedere deelnemer bracht iets van zichzelf in, en dat zorgde voor totaal verschillende resultaten. Zelfs met dezelfde materialen wist iedereen een eigen verhaal te vertellen. Dat vond ik ontzettend mooi om te zien.”
ANNEMARIE LIBBERS, DEELNEMER ATELIER
SONGWRITING MET MARTINE DE KOK
Waarom heb je deelgenomen aan dit songwritingatelier?
Annemarie Libbers: “Ik ben bezig met een muziektheaterproject en heb een achtergrond in muziektheater. Ik wilde deze week vooral nieuwe inspiratie opdoen, veel schrijven en nieuwe dingen leren. Songwriting leek me een goede manier om mijn creativiteit verder te ontwikkelen, vooral omdat het mijn eerste keer was dat ik een songwritingworkshop in deze vorm deed. Ik had eerder wel eens workshops gevolgd, maar vaak ging dat meer over de muzikale kant. Deze keer is het echter vooral gericht op de teksten, wat ik erg prettig vind.”
Ben je tevreden met wat je hebt gemaakt?
Annemarie Libbers: “Ik verwacht niet dat ik hier meteen de meest fantastische, afgewerkte nummers ga maken. Het is immers een korte tijd en dat is eigenlijk nauwelijks haalbaar. Maar ik heb zeker veel nieuwe inspiratie opgedaan, en ik kijk ernaar uit om verder te gaan met wat ik hier heb geleerd. Sommige dingen die ik heb gemaakt, ben ik niet helemaal tevreden mee. Ik denk niet dat ik dat ooit nog ga gebruiken, maar er zitten wel goede ideeën in die ik verder kan ontwikkelen.”
Heb je ook iets opgepikt van de andere deelnemers?
Annemarie Libbers: “Ja, absoluut! We werken weliswaar veel zelfstandig, maar er is altijd ruimte om je werk te delen. Vanaf de eerste avond hebben we korte opdrachten gedaan en die meteen met de groep gedeeld. Het is mooi om elkaar zo te leren kennen, en hoewel we niet per se samen werken, krijg je wel veel input van elkaar. Het is wel een beetje kwetsbaar om je werk te delen, maar dat maakt het ook waardevol. De groep is fijn en niet te intens, waardoor je je veilig voelt om dingen te laten horen.”
Hoe ervaar je de coaching van Martine de Kok?
Annemarie Libbers: “Ik ben heel blij met haar coaching. Ze heeft zoveel inspiratie en heeft me echt geholpen om verder te denken. Haar aanpak is heel verfrissend, en ik voel me uitgedaagd om meer te experimenteren met mijn teksten. Ik ben echt blij dat ik met haar heb kunnen werken.”
KOEN GOTHA, DEELNEMER ATELIER SCHRIJVEN MET FIKRY EL AZZOUZI
Waarom heb je gekozen voor het atelier Schrijven?
Koen Gotha: “Schrijven is iets wat ik al een tijdje voor mezelf doe, maar ik wilde mezelf uitdagen om het wat serieuzer aan te pakken. Ik schrijf vaak achter mijn eigen scherm, maar ik wilde meer uit mijn comfortzone stappen en het ook echt delen met anderen. Deze workshop leek me de perfecte gelegenheid om dat te doen.”
Wat heb je deze week gedaan dat je normaal niet op jezelf zou doen?
Koen Gotha: “Een groot verschil is het volume aan werk dat we hier hebben gedaan. Normaal schrijf ik misschien twee tot drie uur per dag, maar hier zijn we continu bezig. Dit is al dag vier, en ik ben verbaasd hoeveel ik nog in me heb om te schrijven. Het is intensief, maar ik merk dat het me wel verder helpt dan ik had verwacht.”
Hoe ervaar je de opdrachten?
Koen Gotha: “De opdrachten zijn heel vrij, wat ik prettig vind. We mogen werken aan onze eigen projecten, wat ik ook doe. Maar er worden ook opdrachten gegeven die ik zelf niet snel zou doen, en dat is interessant.
Het dwingt me om uit mijn eigen gewoontes te stappen en nieuwe dingen te proberen. Ik ben blij met de vrijheid die we krijgen, al zou ik soms wel meer begrenzing willen in wat de opdracht precies inhoudt.”
Hoe vind je het om je werk te delen met anderen? Is dat nieuw voor jou?
Koen Gotha: “Ja, dat is echt nieuw en ook spannend. Het is best wel eng om je werk zo direct te delen, maar ik begrijp dat het onderdeel is van het proces hier. We hebben ook een toonmoment, wat de ervaring nog echter maakt. Het zorgt ervoor dat je werk wat meer betekenis krijgt, omdat het in een gedeelde context gebeurt.”
Wat doet de omgeving van Destelheide voor jou?
Koen Gotha: “De omgeving hier is prachtig. Gisteren was het supermooi met de zonsondergang, en ik ben zelfs gaan joggen om even te bewegen, omdat we veel stil zitten. Het is een rustige, inspirerende plek. Ik woon zelf op het platteland dichtbij de stad, maar de natuur hier helpt echt om je gedachten te ordenen. Het voelt als een fijne plek om te creëren.”
HANNE HAEMERS, DEELNEMER ATELIER ILLUSTREREN MET JAN DE KINDER
Wat trok je aan in dit atelier?
Hanne Haemers: “Ik heb altijd een grote voorliefde gehad voor beeldende kunst, en ik heb veel interesse in boeken. Tot nu toe had ik die twee niet echt met elkaar verbonden, maar de link tussen beeld en verhaal trok me erg aan. Illustratie voegt een nieuwe laag toe aan het beeldverhaal, waarbij je zelfs zonder woorden een verhaal kunt vertellen. Het fascineert me hoe kunst mensen in staat stelt om zich op verschillende manieren uit te drukken.”
Wat heeft deze ervaring je tot nu toe gebracht?
Hanne Haemers: “De opdrachten geven me veel nieuwe inzichten. Bijvoorbeeld, de opdracht om een herinnering uit mijn kindertijd te verbeelden was heel interessant. Je focust je dan niet op tekst, maar echt op het beeld en hoe je een verhaal opbouwt door middel van je illustraties. Dit opent nieuwe mogelijkheden voor mij om verhalen te vertellen zonder woorden, alleen al door de manier waarop je een scène opbouwt en zelfs door gebruik van de lege ruimte.”
Wat betekent het voor jou om in een groep te werken, in plaats van alleen?
Hanne Haemers: “Het is heel anders dan werken in je eentje. In de groep krijg je de kans om ideeën met anderen uit te wisselen en af te toetsen. Er is veel interactie, niet alleen over de opdrachten, maar ook over algemene dingen. Iedereen komt uit een verschillende achtergrond en heeft een ander niveau van ervaring, wat de dynamiek heel interessant maakt. Het is fijn dat we als groep intensief met elkaar werken. Het geeft veel energie, en het is mooi om te merken dat we elkaar goed kunnen inspireren.”
Wat vind je van de begeleiding van Jan De Kinder?
Hanne Haemers: “Jan heeft een unieke aanpak die mij erg aanspreekt. Zijn werkproces en de manier waarop hij zijn opdrachten aanpakt, zorgen ervoor dat je echt in de creatieve flow komt. Ik heb veel geleerd over hoe je beelden kunt gebruiken om verhalen te vertellen. Jan is ook heel open, en dat geeft je de vrijheid om je eigen pad te volgen. Die vrijheid, gecombineerd met zijn begeleiding, maakt het een fijne leerervaring.”
NICK ROBAEY, COACH ATELIER DANS
Hoe ga jij als coach te werk binnen het dansatelier?
Nick Robaey: “Vanaf de eerste dag leer ik enorm veel van de deelnemers. Ik gooi hen meteen in de ervaring, zonder veel te praten. We beginnen gewoon te bewegen. Als ik merk dat iemand geremd is, speel ik daarop in door het nog gekker te maken. Het gaat erom mensen uit hun hoofd te halen en hen te laten voelen dat alles oké is, dat er ruimte is om te experimenteren en fouten te maken.”
Je lijkt een heel intuïtieve aanpak te hebben. Hoe ontwikkelde je die?
Nick Robaey: “Ik heb in de loop der jaren veel theorieën en filosofieën over dans en beweging verzameld, maar dat is uiteindelijk allemaal blabla als je het niet in de praktijk omzet. Het belangrijkste voor mij is: hoe maak ik mijn methode bruikbaar voor anderen? Hoe zorg ik dat iemand echt iets ervaart? Ik probeer niet alleen hun bewegingen te observeren, maar ook hoe ze zich in hun lichaam voelen. Daar speel ik op in.”
Je spreekt over een soort trance waarin de groep belandt. Kun je dat uitleggen?
Nick Robaey: “Dans kan een heel hypnotiserende ervaring zijn. We zetten vaak harde muziek op, en in het begin lijkt dat overweldigend. Maar na een tijd gaat het niet meer om de muziek zelf, maar om de energie die ontstaat. Mensen verliezen hun gêne, ze laten los. Op een bepaald moment stop ik dan plots de muziek en dan voel je: “Wow, wat is hier net gebeurd?” Dat is het moment waarop je weet dat de groep écht in een flow zit.”
Wat is voor jou het ultieme doel in dit proces?
Nick Robaey: “Dat de deelnemers echt verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen dans. Als je dat doet, besef je ook dat je samen danst. Dat is de paradox: pas als je je eigen beweging volledig omarmt, voel je hoe je in verbinding staat met de anderen. Op de laatste dag laat ik de groep meer los en stap ik zelf naar de achtergrond. Dan zie je wat er echt is ontstaan.”
Hoe is het om in deze groep te werken?
Je hebt een professionele achtergrond in dans. Wat trok je aan in de Winteracademie?
Steve Van Roy: “Ja, ik heb een achtergrond in de danswereld, maar ik werk vooral als zakelijk leider binnen de sector. Ik ben niet meer dagelijks met dans bezig op de vloer. De Winteracademie kwam op het juiste moment, want ik had de eerdere edities al zien passeren en vond het een interessant concept. Toen mijn vriendin mij dit jaar opnieuw wees op de mogelijkheid, dacht ik: “Waarom niet?” En dat bleek een schot in de roos!”
Wat maakt deze ervaring voor jou zo waardevol?
Steve Van Roy: “Het is fantastisch om vier dagen lang volledig ondergedompeld te zijn in een creatieve omgeving. De groep is niet te groot — ongeveer negen mensen — wat zorgt voor een mooie balans tussen dynamiek en intimiteit. Vorig jaar was de groep nog kleiner, en dat gaf een heel andere energie. Dit jaar is er meer interactie en inspiratie uit verschillende hoeken. Het is fijn om eens weg te zijn van de zakelijke kant van dans en opnieuw fysiek bezig te zijn.”
Steve Van Roy: “Er is een heel open sfeer. Je wordt uitgedaagd om je impulsen te volgen en te experimenteren. Je hoeft niet vast te zitten in een bepaalde dansstijl of techniek, maar mag echt je lichaam laten spreken. Dat vind ik heel bevrijdend. We werken vanuit improvisatie. Soms is dat intens, maar het zorgt ook voor mooie verrassingen.”
Wat spreekt je vooral aan in Nicks manier van coachen?
Steve Van Roy: “Wat ik bijzonder vind, is dat er geen vaste choreografieën of strakke structuren worden opgelegd. Het gaat om voelen, experimenteren, en kijken wat er ontstaat in het moment. We krijgen opdrachten zoals: “Luister naar deze muziek, hoe voelt dat in je lichaam?” of “Loop de ruimte binnen en reageer op de sfeer die je ervaart.” Dat maakt het proces heel organisch. Er is veel vrijheid, maar ook voldoende begeleiding om ons naar een sterk resultaat te leiden.”
Hoe past deze ervaring binnen jouw professionele leven?
Steve Van Roy: “Als zakelijk leider zit ik vaak achter mijn bureau, bezig met de organisatorische kant van dans. Maar het blijft essentieel om voeling te houden met de praktijk. Dit soort ervaringen helpt me om dat contact niet te verliezen. Het brengt me terug bij de kern: waarom ik ooit van dans ben gaan houden.”
STEVE VAN ROY, DEELNEMER ATELIER DANS MET NICK ROBAEY
30 jaar Zomeracademie: een unieke broedplaats voor kunst en creativiteit
In 2025 viert de Zomeracademie een bijzondere mijlpaal: al 30 jaar lang brengt het initiatief van Destelheide en De Veerman kunstenaars en creatievelingen samen voor een week vol experiment, verdieping en ontmoeting. Van 21 tot 27 juli opent Destelheide opnieuw de deuren voor een inspirerende editie waarin kunst, natuur en persoonlijke groei hand in hand gaan.
Destelheide, met z’n uitgestrekte groene omgeving, vormt het perfecte decor voor deze creatieve ontdekkingsreis. De Zomeracademie biedt een veilige en stimulerende ruimte om nieuwe technieken te verkennen en je artistieke praktijk verder te ontwikkelen.
BINNENKORT
Inspiratie en vakmanschap
Tijdens de Zomeracademie draait alles om experiment en artistieke uitwisseling. Gedurende een week ga je aan de slag onder begeleiding van gerenommeerde kunstenaars en coaches. Je werkt in een atelier naar keuze, waar vakmanschap en innovatie samenkomen. De uitgestrekte natuur van Destelheide fungeert daarbij niet alleen als decor, maar ook als inspiratiebron.
Verbinden en creëren
Naast het werken in je eigen atelier is de Zomeracademie een plek waar kruisbestuiving centraal staat. Tijdens gezamenlijke momenten ontmoet je gelijkgestemde creatievelingen, wissel je ideeën uit en bouw je aan een netwerk dat ook na de academie blijft inspireren.
De Zomeracademie is geen traditionele cursus, maar een belevenis die je artistieke horizon verruimt. Wil jij deel uitmaken van deze feestelijke 30ste editie? Schrijf je dan snel in, want de plekken zijn beperkt!
Nieuwe manier van inschrijven
Vanaf dit jaar verlopen de inschrijving en betaling anders dan de voorbije jaren. Inschrijven doe je nog altijd op www.zomeracademie.be. De inschrijvingsknop leidt je naar het inschrijvingsportaal. Daar maak je eerst eenmalig een account aan. Met dat account kan je later ook inschrijven voor andere activiteiten van Destelheide en Hanenbos. Let wel: voortaan betaal je meteen bij het inschrijven. Dat kan met Bancontact, VISA of MasterCard. Zorg er dus voor dat je bij het inschrijven je betaalmiddel bij de hand hebt. Eens je hebt betaald, krijg je een e-mail met de bevestiging van je inschrijving. Na betaling is je inschrijving definitief.
Atelier Beeld. Zoeken naar je beeldtaal – Steven Fillet Een kunstenaar heeft maar één plicht: DOEN. Als je zin hebt om in het atelier iets te ‘doen’ wat we kunst zouden noemen, dan gaan we voluit aan de slag tijdens het atelier Beeld. Of je nu schildert, collages maakt, installaties of in klei werkt, in dit atelier gaat het om het beeld. Zoeken naar een beeldtaal is een tocht door ‘het doen’..
Coach Steven Fillet is tekenaar, schilder en beeldend kunstenaar. Een man die niet houdt van het compromis maar regelrecht voor het beeld gaat en altijd op zoek is naar de kracht van beeldtaal.
Atelier Dans. Fronting your own music – Nick Robaey In dit atelier werken we vanuit wat er is op dit moment, hier en nu. Ons lichaam, onze eigen unieke ervaringen, gevoelens en ‘bewegingsachtergrond’. We duiken in ons lichaam en emoties in een zoektocht naar een eigen stijl en expressie. Met de muziek als een grote inspiratiebron.
Aan de hand van begeleide improvisaties (instant composities), specifieke opdrachten, groepscomposities en technische training, gaan we de gevoeligheid en expressie van ons lichaam onder de loep nemen en bespelen. En dat in een veilige ruimte waar alles mogelijk is, met hoge dosis plezier en energie vanuit de liefde voor dans. “Waar ik om geef is me goed voelen, doen wat ik graag doe, een wereld betreden die in het normale dagelijkse leven niet bestaat, gedreven vanuit een passie voor beweging, verhalen, muziek en puur dansplezier. Dat is wat ik graag zou delen met de deelnemers van de Zomeracademie”, aldus Nick Robaey. Iedereen is welkom, ongeacht niveau, leeftijd of achtergrond. Nieuwsgierigheid en goesting om mee te gaan in de trip van de muziek en dans zijn de enige vereisten.
Coach Nick Robaey is professioneel danser, muzikant, atleet en performer. Opgeleid als basketballer en gevormd in de sportwereld ruilde hij na zijn studies kinesitherapie en osteopathie de sportwereld in voor het podium. Hij werkte samen met Nicole Kohler, Elie Tass, Ilse Oostvogels, Aïda Gabriels, mentalklinik en Sandy Williams. Momenteel tourt en werkt hij met Alexander Vantournhout/not standing, Martin Kilvady, LAP /Dafne Maes en Ido Batash. Daarnaast creëert hij zijn eigen werk in dans, muziek en fysiek performen. Hij coachte al twee keer met groot succes tijdens de Winteracademie, en gaf al talloze workshops en masterclasses voor professionals en amateurs. Iedereen is welkom in zijn universum en laboratorium.
Atelier Geluid. Field recordings, sound design en muziekcompositie - Frederik De Clerq Is je gehoor je favoriete zintuig? Ben je gefascineerd door het grensgebied tussen muziek en geluid? In het atelier ‘Geluid en Compositie ’verken je hoe geluiden uit je dagelijkse omgeving muziek kunnen worden of je composities kunnen verrijken. Een hele week kan je experimenteren met klanken om op basis van jouw smaak een auditieve eigenheid uit te werken.
Met opnameapparatuur en Ableton Live ga je aan de slag om composities, songs of elektronische muziekstukken te maken die prikkelende en unieke texturen hebben. Je bouwt je eigen virtuele instrumenten met field recordings en samen kunnen we zelfs toewerken naar een collectieve live performance. Voorkennis van muziekcreatie of software is geen vereiste, een bereidheid om je oren te gebruiken en je avontuurlijke audioknutselaarshoed op te zetten zijn dat wel. Zin in experiment en zoeken naar wat geluid teweeg kan brengen een must.
Coach Frederik De Clercq (Studio Ree) werkt als componist, songwriter en zanger. Zo creëert hij soundtracks voor theater, audiofictie, audiodocumentaires en reclame of brengt hij eigen muziek uit onder de naam Hertenhout. Zijn werken waren al te bekijken of beluisteren op podia en/of radiozenders in België, Nederland en Duitsland. Hij heeft zich gespecialiseerd in klankbewerking, synthesizers, samplers en de creatie van bijzondere timbres en maakt zo muziek met een unieke, organische klank.
Atelier Kortfilm. Fictie – docu – kunst – abstract … - Senne Van Loock Een video bekijken met je oren, of luisteren met je ogen? Het kan alle kanten uitgaan, misschien is het knutselen met licht en kijken of we dat vervolgens kunnen vangen op beeld. Wil je beelden maken om over een geluidsopname te zetten, of net andersom? Video is het vertrekpunt, van daaruit kunnen we samen kijken tot waar zo’n week kan leiden. In het atelier ‘Kortfilm’ is er ruimte om zelf iets te vertellen in je eigen digitale beeldtaal of misschien vind je hier die eigen beeldtaal? Vraag je buurman om de micro even vast te houden, vraag iemand uit een ander atelier om iets van muziek in te spelen, of maak zelf de soundtrack. Plaats jezelf voor, of achter de lens, deel een verhaal, een idee, een gevoel.
Een atelier vol camera’s, recorders, lampen, microfoons, ideeën en meer, Een ideale biotoop om een week in te verdwalen. We ontdekken samen de basismontagetechnieken in Davinci Resolve, zodat je autonoom je weg in een video-edit kan vinden. Ruimte voor een langspeelfilm is er niet, maar er is wel tijd voor iets kleins, sterks, warms, vreemds, ontroerend. Je hoeft geen videograaf te zijn of voorkennis te hebben. Camera’s, lenzen, lampen, én uitleg zijn binnen handbereik.
Coach Senne Van Loock is beeldmaker en muzikant, actief binnen al wat audiovisueel is. Met foto en video begon hij als autodidact, maar ze groeiden al snel organisch uit tot een nieuw pad binnen zijn traject, waarin hij nu actief is. Binnen Theater de Spiegel bijvoorbeeld, waar hij mee op de scene staat, als gitarist, met objectmanipulatie en live video. Hij is bricoleur, knutselaar, speelvogel en muzikant, en graaft zich steeds neurotisch diep in, in elk nieuw project. Misschien ook wel een beetje een nerd, met een grote wil om spelenderwijze steeds verder en dieper op ontdekking te gaan in de wereld van beeld, geluid, licht, optica, video, foto, muziek, harmonie, en meer.
Atelier Audioverhalen en podcast - Wederik De Backer
In dit atelier gaan we op zoek naar hoe je met geluid een verhaal vertelt, in documentaires, hoorspelen en podcasts. We zoeken naar je eigen toon en stem, en ontdekken de wereld van audioverhalen. Kom met of zonder idee voor je podcast of audioverhaal, en werk een hele week in alle concentratie aan je eigen podcastproject, van schrijven via opnemen naar monteren. Samen met coach Wederik De Backer duik je in een klankwereld, en werk je een week lang voor het oor: hoe stel je je opnames af op je script? Hoe moet je monteren en sounddesignen? Hoe zorg je dat je audiowerkstuk goed klinkt? Na een week ga je naar huis met een demo, een afgewerkt stukje of een plan van hoe je verder kan. Voor mensen die graag een verhaal vertellen, anderen interviewen en houden van met hun oren bezig zijn.
Coach Wederik De Backer werkt als documentaire- en podcastmaker. Zijn producties vonden hun weg naar zenders in Vlaanderen, Nederland, Duitsland en de VS. Hij won de prijs voor beste hoorspel op de prestigieuze Europese mediaprijs Prix Europa, een Oorkonde voor de podcast Plantrekkers en de Belfius Persprijs voor een reeks over de pensioenkloof. Hij heeft ook een hond. Die zal er niet bij zijn.
Atelier Schrijven. De kunst van eerlijk liegen - Fikry El Azzouzi
De meest overtuigende vertellers zijn de meest oprechte leugenaars. Ze tonen werelden die meer waarheid bevatten dan de werkelijkheid zelf. Een goed verhaal gaat niet over feiten, maar over hoe je het beleeft, de emoties die het losmaakt. Een pratende spin? Klinkt absurd. Tot ze haar kinderen mist, een gebroken hart heeft of een droog grapje maakt. Hoe kan het dat je met een seriemoordenaar meeleeft, zelfs sympathiek vindt? Dat is wat fictie doet. De waarheid net genoeg verdraaien, zodat je onherroepelijk in al die leugens wordt meegesleurd. En of ze dat eerlijk genoeg doen? Dat mag je zelf bepalen. Een literaire workshop voor alle niveaus van vermoedens van talent tot getalenteerd, van beginnend tot geroutineerd. Voor schrijvers en vertellers.
Coach Fikry El Azzouzi is schrijver van romans, theaterstukken, reportages en columns. In 2010 debuteerde hij als romanschrijver met ‘Het Schapenfeest’. De opvolger ‘Drarrie in de nacht’ (2014) werd genomineerd voor de Gouden Uil en de E. du Perronprijs. Ondertussen schreef El Azzouzi een tiental theatervoorstellingen. Zijn debuut, ‘IJdele dagen’ (2012) was meteen goed voor de Auteursprijs voor Podiumkunsten. Voor zowel de theatertekst ‘Reizen Jihad’ (2015) en de roman ‘Drarrie in de nacht’ ontving El Azzouzi in 2015 de Arkprijs van het Vrije Woord. Met zijn gezelschap JuniorcEsAr en KVS Brussel maakte hij in 2017 het theaterconcert ‘Malcolm X’, dat de annalen ingaat als theatergeschiedenis. In 2021 won hij de Ultima voor Letteren, in 2023 was hij curator van Theater Aan Zee.
Atelier Songwriting – Martine de Kok & Joachim Gys ‘Dare to be bad. It’s how you find your way to being good.’ (Elizabeth Gilbert)
Duik mee onder in de boeiende wereld van tekst en muziek. In het atelier Songwriting onderzoeken we samen de bouwstenen van een goede song en ontdekken hoe metrum, melodie, harmonie en arrangement onlosmakelijk verbonden zijn. Het schrijfproces staat centraal waarbij we oefenen om onze innerlijke criticus op de achterbank te zetten, en onze intuïtie het stuur toe te vertrouwen. We moedigen elkaar aan om in de eerste fase perfectionisme overboord te gooien en ook speelse of eerste ideeën een kans te geven. We delen deze met elkaar, als essentieel onderdeel van het creatieve proces.
Dit atelier is er voor wie een zoektocht wil ondernemen naar zijn unieke stem en smaak. Speel je een instrument? Neem het dan zeker mee! Geen instrument? Geen probleem; met alleen je stem kun je al een prachtige song creëren.
Coach Martine de Kok is een creatieve duizendpoot met een passie voor muziek, theater en beeldende kunst. Ze schrijft, musiceert, zingt, acteert, tekent, en nog zoveel meer. Als muzikante werkte ze samen met artiesten zoals Herman van Veen, Maarten Westra Hoekzema en Mira. Ze schrijft muziek, teksten en songs voor theatergezelschappen als FroeFroe, Het Gevolg en Het Paleis. Onder haar eigen naam en label bracht Martine een EP en twee albums uit met Nederlandstalige songs. Als pianiste en accordeoniste speelt ze bij Les Triadours, met wie ze in maart 2022 de Liesbeth List Prijs won tijdens het Concours de la Chanson in Den Haag. Naast haar podiumwerk geeft Martine met veel enthousiasme piano-, muziektheorie- en songwritinglessen aan zowel kinderen als volwassenen, individueel en in groepsverband.
In maart 2025 verscheen haar eerste kinderboek Het grote avontuur van kleine vogel Robin: een avonturenverhaal voor kinderen vanaf 9 jaar, met liedjes en illustraties, over geloven in jezelf en durven te worden wie je bent.
Coach Joachim Gys omarmde als kind een accordeon en liet nooit meer los. Het werd zijn opstap naar een brede interesse voor klank en podium. Met Tenorin kneedt hij songs tot een machtige blend van poëzie en grooves. Voor het intieme project Holst schrijft hij hymnes die peilen naar de diepte, waar troost en genegenheid wacht. Naast muzikant is Gys producer, componist en acteur. Hij werkte in het verleden voor KVS, De Bijloke, Thomas Vinterberg en Het Toneelhuis. Sinds 2020 is hij vast verbonden aan LARF!, een artistieke broedplaats voor kinderen en jongeren in De Kazematten, Gent.
Atelier Tekencollectief. Samen tekenen en leren van elkaar - Willem Breynaert & Hallveig Agustsdottir Het Zomeracademie Tekencollectief is een fijne plek voor iedereen die graag samen tekent en nieuwe dingen probeert. Of je nu beginner bent of al ervaring hebt, je bent welkom om mee te doen! Tijdens deze week werken we samen en delen we ideeën. We leren van elkaars werkwijze en zoeken samen naar nieuwe manieren om te tekenen. Je krijgt bovendien ook tijd en ruimte om de nieuwe inzichten in je eigen tekenproject te verwerken. Beginners krijgen dan extra hulp en tips of worden uitgedaagd.
We werken graag samen met andere ateliers tijdens de week. Dat zorgt voor inspirerende kruisbestuivingen en nieuwe perspectieven. Bovendien maken we volop gebruik van de prachtige omgeving en mogelijkheden van heel Destelheide om onze creativiteit de vrije loop te laten. Elke dag houden we een schetsboek bij. Dat wordt het logboek van onze week. Aan het einde van de week laten we tijdens een open-atelier-moment zien wat we hebben ontdekt.
Coach Willem Breynaert is een tekenaar en beeldend kunstenaar die zoekt naar de taal van het tekenen in al zijn verschijningsvormen. Daarnaast is Willem docent aan Hogent/Kask waar hij studenten beeldende kunst de ogen opent voor de wereld van de beelden en nog veel meer.
De relatie tussen beeldende kunst, muziek en klank biedt coach Hallveig Agustsdottir al ruim 20 jaar een enorme inspiratie en motivatie. Ze creëert haar eigen klank-tekeningen waarbij ze vaak de link maakt met andere kunstvormen zoals muziek, woord en dans.
Meer weten over het atelier? https://hetzatekencollectief.wixsite.com/website
Atelier Zeefdruk - Els Baeten & Harmen Liemburg Zeefdruk is een veelzijdige en flexibele techniek waarmee krachtig grafisch werk wordt gemaakt. Door te spelen met contrast, kleurkeuze en de verschillende materialen waarop kan worden gedrukt, ben je al heel snel op weg naar een eigen handschrift. Voor je het weet heb je een rek vol resultaten!
Alle deelnemers werken op een eigen werkplek aan individuele projecten. Daarnaast worden gedurende de week de handschriften en eigenheid van alle deelnemers op een speelse manier met elkaar gecombineerd. Zo ontstaan verrassende resultaten die weer ideeën in zich dragen voor individuele projecten. De resultaten worden aan het einde van de week onderling verdeeld.
Beginner of gevorderde? Iedereen welkom! Beginners maken eerst kennis met de zeefdrukwerkplaats en alle gereedschappen en materialen die daarbij horen. Daarna kunnen ze hun eigen interesses naar zeefdruk gaan vertalen. Gevorderde drukkers kunnen eerder opgedane vaardigheden verder oefenen, nieuwe aspecten van de techniek uitproberen en uitdagingen opzoeken.
Coaches Els Baeten (Open zeefdrukwerkplaats Gezeever, Antwerpen) en Harmen Liemburg (NL) zijn beiden ervaren zeefdrukkers. Binnen het kader van de praktische haalbaarheid van een tijdelijke werkplaats weten ze perfect te anticiperen op de wensen en plannen van individuele deelnemers.
Atelier Theater. De Theater-Solo-Kabinetten 2025 (in situ solo-theater) - Dirk Pauwels “Alles wat gekend is en geweten heeft niets meer nodig”
Wanneer geïnspireerde mensen zeven dagen samenkomen rond theater, wordt een geslaagd resultaat verwacht.
Maar wat gebeurt er als de ultieme apotheose achterwege blijft, als het traject een persoonlijke zoektocht wordt naar kleine momenten met de omgeving als vindplaats, of door toevallige ontmoetingen, niet altijd allen samen, maar ook op je eentje eigenwijs sprokkelen tot je tot iets komt dat de moeite loont om te delen, en mee te delen. Nooit zweverig, zonder de grote klok, wanneer dat past, wanneer het zich voordoet, op invitatie of om wat te storen, met de neus in een zelfgekozen richting.
De Theater-Solo-Kabinetten 2025 wordt een wandeling waar de inspiratie wordt geput uit wat op het terrein gezien en gevoeld wordt, soms samen maar vooral alleen, met twee mentors die er altijd zijn, op wiens schouder zeven dagen lang wat gewicht mag worden gelegd.
En ja, er zal nu en dan ook wel eens iets gespeeld worden, iets ontstaan, iets getoond, en daar is niet altijd theaterlicht voor nodig.
Coach Dirk Pauwels is beeldend kunstenaar en was in de jaren zestig betrokken bij diverse Gentse theaterbewegingen. In de jaren ’70 en ’80 vormde hij samen met Josse De Pauw en Pat Van Hemelrijck het theatergezelschap Radeis.
In 1984 was hij de initiatiefnemer en eerste artistiek directeur van het Nieuwpoorttheater. In 1992 vormde hij Oud Huis Stekelbees om tot Victoria, om in 2008 beide gezelschappen te fuseren tot CAMPO waarvan hij tot 2012 artistiek directeur was. Sindsdien is hij autonoom kunstenaar, mentor en initiatiefnemer van kleine artistieke gebeurens.
Dirk schreef in 2017 de tekstbundel Er zit een Haai in de Boter en was datzelfde jaar ook curator van Theater aan Zee. Hij ontving de Thaliaprijs voor algemene culturele verdienste en de Cultuurprijs van de stad Gent.
Wie in Hanenbos verblijft, kan voortaan de nieuwe koffer rond het sprookjesboek ‘En ze leefden nog altijd’ van Elisabeth Lucie Baeten en Flore Deman uitlenen. Kinderen gaan aan de hand van die koffer aan de slag met hun zelfgemaakte eigentijdse poppentheater.
De prachtige werken van illustrator Flore Deman sieren niet alleen de bar van Hanenbos, ze brengen ook twee eigentijdse sprookjes van Elisabeth Lucie Baeten tot leven. Tijdens onze gloednieuwe activiteit laten we kinderen eerst duiken in deze bijzondere verhalen en creëren ze vervolgens een eigen sprookjesfiguur. Samen wordt een uniek hedendaags sprookje gemaakt waarin iedereen zichzelf mag zijn.
Onderweg ontdekken de kinderen hoe belangrijk een warme, ondersteunende omgeving is – precies de kern van de kinderrechten die Flore in haar illustraties benadrukt en die wij met plezier verder inkleuren.
De activiteit is flexibel en past zich aan verschillende leeftijden en niveaus aan. Perfect voor een regenachtige dag, maar nóg magischer in het sprookjesbos! Je kan de uitleenkoffer aanvragen via info@hanenbos.be.
Algemene Dienst voor Jeugdtoerisme vzw beheert de Hoge Rielen, Destelheide en Hanenbos in opdracht van de Vlaamse Overheid.
