Cultuur

CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR ONDERNEMERS CULTUUR CULTUUR CULTUUR

CULTUUR CULTUUR MEDIA CULTUUR CULTUUR CULTUUR MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA 8 MEDIA MEDIA MEDIA CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR MEDIA CULTUUR CULTUUR CULTUUR MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA MEDIA ONDERNEMERS CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR CULTUUR Cultuur 71. Katrien van Beurden - 72. George Elias Tobal & Eran BenMichaël - 73. Maayke Botman - 74. Abderrahim Bouna 75. Nancy Jouwe - 76. Samir Bantal - 77. Shanti Singh 78. Pieter Spinder - 79. Luna Zegers - 80. Mohsin Amdaouech

COLUMN COLUMN

COLUMN COLUMN

COLUMN COLUMN

CULTUUR 101

COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN door Cemil Yilmaz

Het geheel is meer dan de som der delen

Yo Cem, je bent kritisch. Dus: wil je een column schrijven voor De Kleurrijke Top 100 van dit jaar? Wel voor 3 augustus aanleveren graag, en max 300 woorden.” Ehm… oké. Zoals altijd begin ik er pas een dag van te voren aan. Toevallig de dag na de Gay Parade van Amsterdam. Een dag waar LHBT-emancipatie, -acceptatie en -veiligheid centraal staan. Gelijkheid en sociale rechtvaardigheid voor de roze medemens.

Opvallend zijn niet de blije foto’s, filmpjes en posts op sociale media. Wat wel opvalt zijn de negatieve reacties. Een aantal zijn afkomstig van mensen die met hun eigen emancipatiestrijd bezig zijn. Bij mij rijst de vraag: hoe kun je strijden voor gelijkheid en sociale rechtvaardigheid als je het een ander ontzegt?

Of het nou onderwerpen zijn als de Afro-Caribische emancipatie in verband met Zwarte Piet en het slavernijverleden, de ‘radicaliserende’ Turken, de minder minder minder Marokkanen-speech, #NietmijnIslam, de Palestinaprotesten, etnische profilering door de politie, vrouwen naar de top, duurzame arbeidsplaatsen voor mensen met een bijzonder talent, arbeidsdiscriminatie, te laag schooladvies voor onze chocolade- en kaneelkleurige medelanders of segregatie in wijken: het maakt allemaal niet uit. Wie een ander zijn of haar emancipatie ontzegt, heeft het niet begrepen.

Voor mij staat De Kleurrijke Top 100 ook voor emancipatie. De een ziet het als vriendjespolitiek (dacht ik ooit ook) en de ander als het zoveelste initiatief. Ik persoonlijk zie het als één van de weinig initiatieven die een poging wagen om alle bovenstaande emancipatiebewegingen te verenigen door ze een gezamenlijk platform te bieden.

Voor mij zijn er twee manieren om daadwerkelijk tot maatschappelijke verandering te komen. Enerzijds is er samenwerking door verschillende emancipatiebewegingen om sociale gelijkheid en rechtvaardigheid te bewerkstelligen. Anderzijds emancipeer je door carrière te maken. Kom terecht op die posities waar de beslissingen worden genomen. Neem geen genoegen met “nee” en stop met zeuren over de status quo. Haal die barrières (die we onszelf ook vaak opwerpen) neer en help een ander met carrière maken. Want zoals een wijze man (Aristoteles) ooit eens zei: “Het geheel is meer dan de som der delen.”

Cemil Yilmaz is oprichter van See Why en diversiteitsspecialist.

Farouk @elkodady - 2014 Exact een week later in rust #kleurrijke100 gelezen. Een prachtig resultaat! Complimenten aan het team @RajaFelgata

71 Katrien van Beurden

Freelance actrice en artistiek leider van internationaal theatergezelschap Theatre Hotel Courage, waarmee ze naast voor stellingen ook wereldwijd trainingen geeft aan uni versiteiten, professionals en bedrijven. Als actrice was ze te zien in de film De wederopstanding van een klootzak, met Yorick van Wageningen. Met Theatre Hotel Courage toerde ze afgelopen seizoen door Amerika, Canada, Palestina, Ghana, Theatermakers en acteurs. Elias Tobal is Syriër, Ben-Mi chaël joods. Via hun stage bij een toneelgezelschap werden ze vrienden en in de conflictkomedie George & Eran lossen wereldvrede op buigen ze zich samen over de problemen in het Midden-Oosten. Met joodse zelfspot en Syrische bevlo genheid onderzoeken ze hun eigen familiegeschie denis en hun persoonlijke standpunten, op zoek naar de kern van het conflict. Ben-Michaël studeerde in 2004 af aan de Toneel India en Iran. Tijdens deze wereldtournee maakte Van Beurden een voorstel ling vanuit de vraag “Als de wereld een hotel zou zijn, wat is dan jou positie in dit hotel?” De tour zal eindigen met acteurs van over de hele wereld die samen dit denkbeeldige hotel in Amsterdam tot

72 George Elias Tobal, Eran Ben-Michaël

leven zullen brengen. school in Amsterdam. Sinds zijn afstuderen speelde hij bij verschillende gezel schappen, waaronder het Nationale Toneel, Theater groep Rast en De Utrechtse Spelen. Elias Tobal studeerde in 2012 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Hij begon als 18-jarige bij the atergroep DOX, waar hij drie jaar lang heeft gespeeld. Zijn stages liep hij bij De Utrechtse Spelen en bij Bos Theaterproducties.

73 Maayke

Botman

Projectadviseur bij het Oranje Fonds en voormalig onderzoeker aan de Univer siteit Utrecht, waar ze haar PhD haalde in genderstu dies en Race and Ethnicity. Botman is lid van het coör dinatieteam Samenwerkende Fondsen Cariben. Samen met Nancy Jouwe en Gloria Wekker schreef ze Calei doscopische Visies. Zwarte, migranten- en vluchtelin gen-vrouwenbeweging in Nederland. Ook schreef ze met Mariëtte Hermans Bur gers in beeld. Beeldvorming naar gender en etniciteit in overheidsbeleid.

74 Abderrahim

Bouna

Imker, eigenaar en initiator van de StadsImkerij. De allereerste en enige Imkerij van Europa met de stad als vaste basis. Bouna heeft zijn bijenkasten in en om Rotter dam staan. De Rotterdamse StadsImkerij is inmiddels een begrip geworden onder honingkenners. Bijen zijn dé massabestuivers in de natuur en in Rotterdam worden al meer dan een eeuw bijen gehouden. Bouna geeft regel matig lezingen en workshops over het fenomeen Urban Beekeeping en gaat verschil lende festivals en evenementen af.

75 Nancy

Jouwe

DANIELLE DE JONG

Programmadirecteur bij Kosmopolis Utrecht en directeur van Stichting Papua Cultureel Erfgoed in Utrecht. Kosmopolis is een multimediaal platform dat door middel van kunst en cultuur een diepgaande dialoog tussen diverse gemeenschappen tot stand wil brengen. Jouwe was werkzaam als jr. onderzoe ker bij de Universiteit van Utrecht en adjunct-directeur bij Mama Cash. Ze studeer de vrouwenstudies en cultuurgeschiedenis in Utrecht en York en reisde veel in ZO-Azië en de Pacific om te lobbyen voor vrouwen rechten. Vanaf begin jaren negentig heeft Jouwe zich als woordvoerder, publicist en organisator ingezet voor Papua- en vrouwenrechten.

COLUMN

COLUMN

COLUMN COLUMN

COLUMN COLUMN

COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN door Anousha Nzume

‘Dan zwijg ik even en vraag alvast een kwartje totdat het kwartje valt’

Wat Raja Felgata en ik gemeen hebben is dat we beiden geen types zijn die zwijgen. Daarom is het heerlijk om bij haar te zin. Samen kunnen we ons, vrij van gêne, gepassioneerd uitlaten en over alles. Liefde, politiek, vriendschap en natuurlijk de media.

Net als Raja blijf ik me verbazen over het gebrek (en gemis) aan meer diversiteit in de media. En omdat ik niet het type ben dat zwijgt, maak ik het mezelf en anderen weleens lastig. Ik ben namelijk het type dat tegen de tv aanpraat. Het type dat zich bemoeit met gesprekken op straat en in winkels. Helemaal wanneer ik zeker weet dat ik gelijk heb. Dan moet ik mensen overtuigen. Volgens Jannet Vaessen, directeur van Women Inc, waar Raja vijf jaar geleden haar allereerste Kleurrijke Top 100 lanceerde, is dat een vrouwenkwaal. In een interview zegt ze: ‘Ik denk dat veel vrouwen het moeilijk vinden om stiltes laten vallen en daarom beginnen te praten, maar daarmee verzwak je wat je wilde zeggen.’ De meeste vrouwen willen, volgens mij, graag overtuigen om harmonie te bewerkstelligen. De meeste mannen poneren, volgens mij, graag hun mening en zijn minder bezig met harmonie. Ook over onderwerpen waar ze weinig vanaf weten zijn mannen nooit te beroerd om ongevraagd hun mening te geven.

Kijk bijvoorbeeld naar acteur Matt Damon in z’n tv-programma Project Greenlight. Daarin krijgen jonge filmmakers via een competitie de kans om een korte speelfilm te maken. De jury bestaat uit zeven witte mannen en twee vrouwen. Een daarvan is Effie Brown, een zwarte filmproducer van o.a. Dear White People. In een aflevering probeerde ze aan Matt Damon uit te leggen dat het ook belangrijk is dat je diversiteit achter de schermen hebt en niet alleen op het scherm. Dat het belangrijk is om ook naar diversiteit binnen

de potentiële filmmakersgroep te kijken. Niet alleen; maar OOK. Zoals er OOK wordt gekeken naar techniek en ervaring. Midden in haar zin werd ze achteloos afgekapt door Damon die zei: ‘Het gaat om de beste maker niet om de kleur van de maker. Het gaat om kwaliteit.’ Punt.

‘Ah daar heb je ‘m weer: kwaliteit’, riep ik tegen m’n laptop toen ik het fragment bekeek. HET excuus om elke diversiteitsdiscussie beleefd af te kappen. Natuurlijk staat kwaliteit voorop. Maar kwaliteit is geen absoluut of objectief gegeven. Is een film overbelicht of is het geluid slecht, dan is het duidelijk. Maar hoe zit het met vertelling van een film? Het onderwerp? Het verhaal?

Iets creëren is diep persoonlijk. Daar hoort afkomst, cultuur, geaardheid, geloof, opvoeding, milieu en huidskleur bij. Maar de beoordeling van dat diep persoonlijke werk ligt veelal in handen van een homogene groep. Meestal zijn dat witte heteroseksuele mannen van middelbare leeftijd. Die groep moet keer op keer overtuigd worden van het belang van bepaalde thema’s en onderwerpen. En die groep is net zo min neutraal als ik dat ben.

Dus: verandert er niks aan de beoordelaars, blijft dat een en dezelfde homogene groep, dan verandert er ook niks aan de manier waarop we “kwaliteit” beoordelen. En verandert er ook niks aan wat de moeite waard wordt geacht om te maken. Aan wat relevant wordt geacht voor de kijker en luisteraar. In Hollywood niet maar ook in Hilversum niet.

Ook onze kijk- en luistercijfers vertellen namelijk niet het hele verhaal. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat bi-culturele Nederlanders, niet of nauwelijks worden meegenomen in die cijfers. Daarmee is de cirkel rond en wordt er voor “ons” besloten zonder dat “wij” meebeslissen.

Echt, had ik een kwartje voor alle keren dat diversiteit mij door witte mannen is uitgelegd, dan kon ik iedereen die deze column leest mee uit eten nemen. Naar een echt restaurant. Met witte tafellakens en zo. Dus voortaan maak ik gebruik van de techniek van Jannet Vaessen: vertellen waar ik in geloof. Dan zwijg ik even en vraag alvast een kwartje totdat het kwartje valt. Dat heb ik geleerd van Raja Felgata. Gefeliciteerd met vijf jaar Kleurrijke Top 100, lieve schat. Blijf praten!

Delen van deze column waren ook te horen in de Druktemakersbijdrage van Anousha Nzume voor de Nieuws BV op NPO radio 1 op 17-09-2015.

Biografie

Anousha Nzume is actrice, presentator, programmamaker en regelmatig werkzaam als dagvoorzitter. Het programma Uitgesloten dat ze maakte voor de NTR is genomineerd voor de Prix D’Europe. Wekelijks is ze te horen als Druktemaker (vaste gesproken column) bij De Nieuws BV op NPO Radio 1. Samen met Tanja Jess schreef ze De Mama Match, over het moderne moederschap. Momenteel speelt ze in de serie Meiden van de Herengracht op NET5. Vanaf 19 november is ze te zien in de voorstelling Opvliegers van Rick Engelkes Producties.

Jan Knaap @janknaap - 2014 Sinds dit weekend behoor ik tot de #kleurrijke100. Voor alle zwartwit denkers is dit een aanrader: #kleurrijke100

76 Samir

Bantal

Directeur/eigenaar van Studio Oblique, een studio gespecialiseerd in interi eurdesign en interieurarchitectuur. Bantal speelde een rol binnen verschil lende projecten in binnenen buitenland, waaronder de bekende Ito-toren op de Zuidas. Hij maakt deel uit van de adviescommis sie voor het Stimuleringsfonds Architectuur en is als executive manager en architect verbonden aan het collectief en platform OMA. Zijn expertise deelt Schrijfster, columnist, public speaker & bestuurskundige. Haar debuutroman Vervoe ring is in 2014 verschenen bij uitgeverij De Geus en is genomineerd voor de Ink taap 2016 en opgenomen in de boekenreeks van Oxfam Novib. Als freelance publi cist/columnist schrijft Singh sinds 2008 opiniestukken, columns, verhalen en arti kelen voor o.a. Trouw, Volkskrant, Algemeen Dagblad, Tirade, Armada, Joop en Wereldjournalisten. Verder is ze projectmanager van het programma Veilig Thuis Bantal als universitair docent aan de TU Delft. Daarnaast is hij als re dactielid verantwoordelijk voor de samenstelling van het jaarboek voor de architectuur Architectuur in Nederland, waarin jaar lijks de meest opvallende en bijzondere architec tuur in eigen land wordt

77 Shanti

Singh

TOTAALFOTOGRAFIE gebundeld. bij de Gemeente Rotterdam waar ze ook werkte als ad viseur publieke innovatie en sociaal-wetenschappelijk onderzoeker. Singh schreef diverse onderzoeksrappor ten, artikelen en essays op het gebied van armoede, bijstandsgerechtigden, ar beidsmarkt, zorg & welzijn en emancipatie.

Culturele diversiteit

begint met bewustwording

Ieder mens is uniek. En mensen die zichzelf zijn, gaan met meer plezier naar hun werk, kunnen hun talenten beter inzetten en presteren daardoor ook beter. Daarbij stimuleren we al onze medewerkers met welke achtergrond dan ook om zichzelf optimaal te ontwikkelen. Hier lees je het verhaal van 3 kleurrijke ING’ers. Alle drie geven ze aan dat diversiteit begint met bewustwording bij de organisatie en de medewerker. Wij zijn juist op zoek naar dat andere geluid.

Annerie Vreugdenhil, Directeur Zakelijk

Annerie Vreugdenhil studeerde rechten. Haar loopbaan bij ING begon in 1992. “We vinden het best ingewikkeld om de veranderde wereld binnen te halen bij ING. Het is een open bedrijf, je kunt je eigen mening hebben en je krijgt vrijheid en de ruimte om jezelf te zijn. Natuurlijk heeft de organisatie zelf ook een bepaalde cultuur. Het is de kunst te leren herkennen hoe jouw kracht optimaal tot zijn recht komt in de organisatie. Daarom besteden we aandacht aan coaching en bewustwording. We zijn er misschien nog niet, maar ik vind dat ING zeker op de goede weg is een mooie afspiegeling van de samenleving te zijn.”

Angelo Busby, Compliance Officer

Angelo Busby is geboren op Sint Maarten. Op zijn 17e kwam hij alleen naar Nederland. Zijn persoonlijke motto is: ‘Paving their way for the future’. “Ieder mens is uniek. Ik coach jongeren die hun dromen - bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt -willen verwezenlijken. Zij steken er veel energie in om aan bepaalde normen te voldoen. Maar ik zeg: ga uit van je eigen kracht en laat zien dat het voor de organisatie een verrijking is als jij daar komt werken. Jonge mensen moeten dat durven uitstralen. En managers moeten leren hun blik te verruimen. Zij moeten hun medewerkers durven uitdagen om uit hun cocon te komen. Daarnaast is het belangrijk dat ING veel ruimte biedt aan netwerken van verschillende groepen binnen de bank. Ik ken mensen die bewust hebben gekozen voor een baan bij ING omdat we netwerken hebben zoals het multiculturele netwerk CROSSING en ons LGBT GALA netwerk.”

Danielle Lewis, Manager Midoffice Hypotheken Amsterdam

Danielle Lewis heeft vier kinderen, werkt fulltime en is half Surinaams. “Het gaat bij diversiteit echt om bewustzijn. Je moet steeds kijken: wie hebben we aan boord en wie of wat ontbreekt daarin? Er gebeuren veel goede dingen binnen ING, maar we kunnen het meer laten zien en mensen meer tot actie aanzetten. Want veel mensen staan open om anderen te helpen, bijvoorbeeld via mentoring of coaching. Voor iedereen die als nieuwkomer een plek zoekt in een organisatie geldt: zoek gelijkgestemden op om te klankborden en ervaringen te delen. Te weten dat je niet de enige bent geeft zelfvertrouwen. En zoek iemand die in jou potentie ziet, met wie je kunt sparren en die jou kan sponsoren. Dat hoeft niet binnen de organisatie te zijn, het kan ook daarbuiten zijn. Waar het om gaat is dat iemand in je gelooft.”

78 Pieter

Spinder

MARJORY HARINGA

79 Luna

Zegers

ISABEL CAMPS

Oprichter en directeur van Knowmads Business School Amsterdam, een particuliere opleiding met als voornaam ste doel talentontwikkeling. Knowmads bestaat inmid dels zes jaar en telt ruim 70 alumni. Ze zijn uitgewaaid over allerlei functies, bran ches en werelddelen. Een relatief groot deel begon een eigen bedrijf als cateraar, designer of als adviseur. Een paar oud-studenten zijn een Knowmads begonnen in Hanoi in Vietnam. Weer anderen hebben (creatieve) posities verworven in het bedrijfsleven. Spinder maakt hiernaast ook deel uit van de examencommissie voor het Nederlands Instituut voor Marketing. De eerste niet-Spaanse afgestudeerde flamenco-zangeres in Barcelona. In 2015 studeert Zegers af als eerste niet-Spaanse aan de oplei ding flamenco-zang aan het prestigieuze conservatorium ESMUC in Barcelona, met een volledig door haarzelf geschreven eindexamen concert. Zegers studeerde in 2010 cum laude af als jazzzangeres aan het Conservatorium van Amster dam, voordat ze de overstap naar Spanje maakte. Zegers treedt meerdere malen op in Barcelona met zangeres Mayte Martín. Daarnaast is ze zangeres van het trio (zang, gitaar, dans) Luna Flamenca en componeert ze muziek en schrijft ze teksten voor haar eigen jazzgroep.

80 Mohsin

Amdaouech

Wereldreiziger. Amdaouech deelt zijn reisavonturen op zijn facebookpagina met meer dan 24.000 volgers. Studeerde commerciële economie. Nadat hij al veel landen in Zuidoost-Azië, Centraal-Amerika en Noord-Amerika had bezocht tijdens zijn studie heeft hij nu alles achtergelaten om op wereldreis te gaan. Onlangs vertrok Amdaouech na een lange reis door Zuid-Amerika naar New York. Wat zijn blog speciaal maakt is dat hij een hele achterban geïnspireerd heeft, een interessante ver zameling van enthousiaste volgers die normaliter niet met een backpack op reis zouden gaan.