MAG
Colofon
Deze vakantiepocket is een initiatief van Buurtsuper.be, de UNIZO-organisatie van supermarkten en speciaalzaken.
Redactieadres: Willebroekkaai 37, 1000 Brussel
Oplage: 500 ex. (verschijnt 1 keer per jaar)
Secretariaat en abonnementen: Luc Ardies, 02 212 26 22
Directeur Buurtsuper.be: Luc Ardies Redactie en concept: ZINNIG, www.zinnig.be
Fotografie: Medialife, www.medialife.be
Vormgeving: Kapitan, www.kapitan.be, 011 22 72 57
Advertenties: Yannick Muls, 0476 78 30 12
V.U.: Buurtsuper.be
Buurtsuper.be
Buurtsuper.be is de UNIZO-organisatie van supermarkten en speciaalzaken. Wij verdedigen hun collectieve belangen, inspireren en ontzorgen hen door een aangepast aanbod van individuele diensten en adviezen.
Exclusief voor onze leden
Deze vakantiepocket is een speciale editie, exclusief voor leden van Buurtsuper.be.
“Toch eerst nog even het ochtendnieuws
doornemen en mijn mailbox nakijken. En dan volop genieten.”
Alles mag, niks moet!
Heel even ertussenuit knijpen? Heerlijk! Zonder agenda die je dagindeling van A tot Z dicteert. ‘s Ochtends kiezen of je een verkwikkende wandeling maakt, een leuk stadje bezoekt of gewoonweg de hele dag helemaal niets doet?
Als lid van Buurtsuper.be ontvang je deze eerste editie van onze vakantiepocket: ‘AllesMAG’ (in plaats van ‘SuperMAG’). Een welverdiende verrassing waarmee we je graag bedanken voor je lidmaatschap.
Je vindt hierin geen artikels over lobbydossiers of andere bekommernissen, geen advies over winkelinrichting of kassasystemen, en zelfs geen inspirerende praktijkgetuigenissen …
Even wegdromen is noodzakelijk om de batterijen terug op te laden. Ikzelf ga me vandaag ook volledig overlaten aan het niksen.
Maar toch eerst nog even het ochtendnieuws doornemen en mijn mailbox nakijken. En dan ... volop genieten!
Luc Ardies Directeur Buurtsuper.be
MAGInhoud vakantiepocket 2024
1 Woordzoeker
2 Superraadsels voor jonge vakantiegangers
7 Zoek de mascottes!
9 PMO-test
35 Brainstormtijd!
37 Digitale detox
39 Strandbingo
41 Breinbrekers
47 Zomerse podcasttips
49 Buurtsuper-podcast over digitalisering & beleving
51 Kleurplaat
52 Lost in the supermarket
59 Ik wil de wereld zien
61 Tips om toeristen te onthalen in je eigen buurtsuper
65 Kids Corner
68 SuperMUSIC
69 De favoriete drankjes van het Buurtsuper.be-team
75 Doe mee met onze fotowedstrijd!
leestips voor retailtoppers
15 KortverhAAl
Achter gesloten deuren
superMAG Archief
Een terugblik op het voorbije jaar
juni 2023 3-6
oktober 2023 11-14
december 2023 31-34 februari 2024 43-46
april 2024 55-58
53 the best of Gluren bij de buren
Even een momentje van pure ontspanning. Vlij je neer op een ligstoel, pen in de aanslag en … zoeken maar!
Zoek de onderstaande woorden in het rooster (horizontaal, verticaal, diagonaal en in beide richtingen) en streep ze weg. Met de letters die overblijven, kan je in de vakjes onderaan een zin vormen. Krijg jij deze zomerse woordzoeker opgelost?
Ijs
Barbecue
Limonade
Watermeloen
Picknick
Cocktail
Sorbet
Wijn
Fruitsalade
Aperitief
Grillen
Verkoeling
Zwembad
Strandstoel
Zonnebril
Zandkasteel
Bikini
All-in-hotel
Ella printte haar boodschappenlijstje. Wat past er niet in het rijtje?
s uper r AA dsels
voor jon G e vAKA ntie GA n G ers
2 vaders en 2 zonen aten
tijdens een ontbijt samen 3 eieren, iedereen had één ei.
Hoe kan dit?
Wat zijn de ontbrekende cijfers op de rekening?
superMAG Archief
juni 2023
Zelfstandige buurtsupermarkten die hun klanten persoonlijk onthalen, sterk inzetten op betrokkenheid met de buurt en daarbij ook nog eens een gezellige ontmoetingsplek creëren, hebben een streepje voor op hun concurrenten. Dat blijkt uit een onderzoek. We gingen langs bij Dominique en Kristien van Proxy Sint-Joris-Weert en namen de proef op de som. Verdict? Onderzoek liegt niet.
Opnieuw lezen?
Flarden uit juni 2023
1. Bruno Schelk zet de traditie van AD Gooik verder als vierde generatie.
2. Expert Stijn Nachtergaele over emoties, winkelbeleving en de kleinste details.
3. De Versbox van Henk De Vlieger is het enige afhaalsysteem op de markt met een dubbele deur.
4. Buurtsupers van het jaar laten in hun gepassioneerde kaarten kijken.
5. En of de inspiratietrip van Buurtsuper.be naar Lissabon om van te smullen was!
6. (Kandidaat-)Groentevakmannen tippen lekkers van bij ons.
5.00
6.00
Waar zijn onze mascottes?
Hou je van Where’s Wally? In deze drukke supermarkt dwalen de 5 mascottes van Superbuurt rond. Kun jij ze vinden?
Je vindt de oplossing op pagina 73.
Welk type leidinggevende ben jij?
Ben jij iemand die zijn of haar medewerkers voornamelijk inspireert en motiveert? Of ben je een leidinggevende die zo vaak mogelijk naar consensus streeft en teamwork op het bovenste schap legt?
Sta eens even stil bij je leidinggevende skills en omcirkel in elk kadertje één voor de eigenschap die goed bij je past.
Voor de eigenschap die het minst bij je past, omcirkel je de .
Inspireren
Ondersteunen
Beslissen
Controleren
Doen
Onderhandelen
Delen
Overhalen
Beïnvloeden
Vertellen
Samenwerken
Zoeken
Direct
Overtuigend
Onpartijdig
Afwachtend
Expertise
Analytisch
Autoritair
Strategisch
Even stilstaan is vooruitgaan
Het is belangrijk om af en toe even te reflecteren. Let wel, leiderschap is geen exacte wetenschap. Een overtuigende werkgever is dus niet beter dan een samenbrengende of inspirerende bedrijfsleider.
Hecht je belang aan je leiderschapskwaliteiten?
En wil je je team laten groeien? Dan raden we je de Me & My Team-training van PMO aan! Deze praktijkgerichte tweedaagse opleiding reikt leidinggevenden in de retailsector concrete instrumenten aan om – in functie van je winkelsituatie en persoonlijke competenties – het beste uit je team te halen. De opleiding bevat een minimum aan theorie en focust voornamelijk op workshops en leuke oefeningen in herkenbare situaties.
Meer weten?
Je ontdekt alle details via www.pmocvba.be/me-and-my-team.
superMAG Archief
oktober 2023
De allereerste Jumbo waar we een reportage over maakten in SuperMAG? Jumbo Balen. Met het bijzonder warme verhaal van tweelingbroers Martijn en Jason. Rasechte ondernemers die niet bang zijn om keuzes te maken met hun hart. Voor hun medewerkers en de inwoners van Balen!
Opnieuw lezen?
Flarden
1. Cartooniste Niet Nu Laura over de buurtsuperaanpakpersoonlijkevoor Buurtsuper van het jaar.
2. Biscoff-speculoosjes en persoonlijke bedankjes voor Weekend van de klant.
3. SPAR Mechelen verwelkomt klanten én zwaait ze uit met Superbuurt-stickers.
4. PMO vaart onder een nieuw logo en dat vieren we in stijl.
5. Op beeld: het beresterke team van Vershuis in Kortemark. € 3.00
5.00
4.00
AA l Achter gesloten deuren
Vrijdag – even voor sluiting – 19u38
De laatste klanten wippen nog snel de buurtsuper binnen om hun voorraad lekkers voor het weekend in te slaan. Aan de kassa’s bliepen de afbakpizza’s, aperitiefkaasjes en blikjes frisdrank lustig over de band. Assistent-manager Ellen trekt zich terug in haar kantoor. Nog wat administratie en ook zij kan aan haar vrijdagavond beginnen. Haar gedachten dwalen af naar de drukke dag. Vooral de namiddagrush verliep op sommige plekken moeizaam. Wat kan er beter?
Met een klap zwaait de deur open. Ellens hart verstijft een seconde. Haar baas Pedro steekt zijn hoofd naar binnen.
“Pfoe, dat was me nogal een dag.” Hij ploft neer in zijn bureaustoel en draait een kinderlijk rondje. Ellen kan het goed vinden met haar baas, ondanks het vrij grote leeftijdsverschil. Ellen startte hier drie jaar geleden als jonkie, Pedro heeft met zijn 56 jaar al heel wat ervaring op de teller. Ze voelen elkaar goed aan. Dus als het even stil blijft, weet Ellen genoeg.
“Wil je dat ik de winkel afsluit vandaag?” Pedro’s mondhoeken krullen omhoog.
“Wist je dat jij een van mijn topmedewerkers bent? Ik ga op weekend en ik wil nog wat biertjes kunnen meedrinken met de mannen. Als ik nu vertrek, ben ik er nog op een fatsoenlijk uur. Al zal het wel laat worden.” Hij gooit er een lachje achteraan en zwiert zijn jas alvast over zijn schouder. Met een korte knik stapt hij de deur uit. Het weekend in.
De winkel sluiten betekent dat Ellen hier nog een uur zit. De laatste klanten treuzelen op vrijdag altijd net dat tikje harder dan op andere avonden. Ze sluit de deur achter zich en loopt tussen de rekken door naar de kassa’s. Nog eentje actief. Lennert knipoogt terwijl hij een grote tros druiven door zijn vingers laat glijden. Zijn zwarte krullen zwiepen daarbij van de ene naar de andere kant. Ellen loopt door. Daten met collega’s is een dikke rode vlag. Toch?
Ze passeert een man in kostuum die telefonische instructies krijgt over welke pasta hij moet meenemen. Zou het zijn vrouw of vriendin aan de andere kant van de lijn zijn? Hij ziet er nog jong uit. Het is misschien zijn mama. Maar wat moet hij in hemelsnaam in dat nette pak?
Wanneer Ellen de rayon met de pasta verlaat en de hoek omslaat richting zuivel, loeit er opeens een alarm. Ze herkent het meteen. De automatische deuren aan de inkom slaan op hol. Ze rept zich naar de kassa’s en komt opnieuw voorbij Lennert. Er staan geen klanten meer aan zijn band, maar hij blijft op zijn stoel zitten. Hij lijkt vastgenageld. Is hij bang?
“Geen paniek. Ik krijg ze zo weer open.” Ellen opent de zekeringkast met haar badge. Het gele hendeltje moet de deuren weer laten opengaan. Een man en vrouw van midden dertig staan op enkele meters van elkaar vandaan het tafereel gade te slaan. Maar Ellen weet dat ze bij elkaar horen. De Verhorenbeecks. Komen hier meestal op vrijdag samen winkelen. Vandaag staan hun gezichten op onweer.
Ellen knipt het hendeltje naar boven. Dan weer naar beneden. Boven. Beneden. Niks. Ze voelt een lichte paniek opdoemen vanuit haar borst. Dit zal toch niet waar zijn. Een tik op haar schouder. Lennert.
“Lukt het niet?” Een overbodige vraag. Kalm blijven, denkt Ellen. “Neen, ik ga even naar achteren om de kast daar te checken. Tel jij anders hoeveel mensen er nog in de winkel zijn? Ik ben zo terug.”
Als een snelwandelaar bereikt Ellen het kantoor. Ze wil geen paniek zaaien. Maar … dit is niet normaal. Op haar weg naar de zekeringkast belt ze Pedro. Voicemail. Verdorie. Ze belt nog eens. Hetzelfde deuntje. In de kast liggen enkele noodnummers. De servicelijn van de deuren zit er ook bij. Geen amateuristisch geknoei met de zekeringen, denkt Ellen, ik bel de techniekers gewoon op. Ze toetst het nummer in en krijgt een zware pieptoon. Wanneer ze nog eens belt, en nog eens belt, lijkt het nummer niet in gebruik. Een straaltje zweet vindt de weg van haar oksels naar haar armen. Wat nu?
Vrijdagavond – net na sluiting – 20u02
Het officiële sluitingsuur van de winkel is gepasseerd. En na een rondje tellen van Lennert, blijken er nog zeven mensen in de supermarkt aanwezig te zijn. Het voelt als de start van een slechte grap. Een stationsroman met dramatisch verloop. Eva
Verhorenbeeck kijkt toe hoe haar man Joris het woord neemt.
“Wat nu?” Joris’ ogen spuwen vuur. Eva maant hem aan tot kalmte met een hand op zijn schouder. Die schudt hij behendig van zich af. Eva zucht.
“We bellen de politie.” Joris grijpt zijn gsm.
“En wat gaan die doen, de deuren komen inslaan?” Het ludieke antwoord komt van Lennert. Hij heeft meteen door dat het ongepast is.
“We kunnen toch niet niks doen?” Joris ijsbeert voor de sensoren van de automatische deur. Alsof de deuren door zijn nervositeit en boosheid op een of andere magische manier weer zouden opengaan.
“Ik stel voor dat we even wachten tot ik het juiste nummer van de techniekers heb gevonden. Tot dan blijven we het best kalm. Er is eten en drinken genoeg, toch?” Ellen beseft hoe onnozel het klinkt. Absurde situaties brengen blijkbaar een vreemd soort humor in haar naar boven. Ze verdwijnt weer in haar kantoor.
“Joris, je moet kal...” Eva’s poging om haar man te sussen, wordt koud onthaald. Hij beent al weg richting de diepvriesafdeling. Ze kan het hem niet echt kwalijk nemen. Eergisteren vertelde Eva hem dat ze wil scheiden. Na tien jaar huwelijk was het op voor haar. Op. Ze had nooit begrepen wat andere koppels met dat specifieke woord bedoelden, maar nu wist ze het. Als je geen moeite meer kan opbrengen om tijd met elkaar door te brengen. Wanneer elk gesprek een opgave lijkt. Dan is het gewoon op. Dat ze via haar wijncursus een interessante man had leren kennen, liet ze wijselijk buiten de zo al moeilijke gesprekken. Joris was uit de lucht komen vallen bij haar aankondiging. Een spreekwoord waar ze eerst ook weinig voeling mee had, maar door zijn reactie eens zo goed begreep.
Joris gaat voorbij de diepgevroren erwten, ijsdozen en snacks. Hoe kon hij niet gemerkt hebben dat Eva zich zo ongelukkig voelde in hun huwelijk? Hij deed zijn best, toch? Verraste haar nog regelmatig, ook tussen de lakens. Met bloemen, weekendjes ... Was het niet genoeg? Dat ze bewust kinderloos waren, legde – ondanks de vele gesprekken daarover – onbewust een laagje spanning op hun huwelijk. Zeker door de meningen en opmerkingen van buitenaf. Zowel Joris’ ouders als die van Eva begrepen er niets van. En ook vrienden en andere familieleden zochten meer achter de keuze. Het was vooral Eva die jaren geleden besliste dat ze er absoluut geen wilde. Waar Joris al zijn hele leven lang twijfelde, hakte Eva die knoop makkelijk voor hen beiden door. Die daadkracht was een van de dingen die hij zo aantrekkelijk vond.
“We moeten eens praten.” Eva had haar jas uitgedaan en kwam recht voor hem staan. Sinds het gesprek van woensdagavond kon hij niet meer naar Eva kijken zonder een ellenlange stroom van fantasieën voor zijn ogen te zien. Eva met andere mannen. Zou het? Hij werd er radeloos van.
“Valt er nog iets tegen in te brengen dan?” Hij kijkt haar met een schuine blik aan.
“Vind je dan niet dat we tien jaar huwelijk op een mooiere manier moeten afsluiten dan dit?”
“Mooier dan opgesloten zitten in een supermarkt op vrijdagavond, bedoel je? Het lijkt me anders erg symbolisch voor hoe ik me op dit moment voel. Gevangen in jouw beslissing.” De dramatische woorden rollen zonder enige moeite van zijn tong. Ze smaken bitter.
“Joris, ik kan niets veranderen aan de situatie. Ik heb geen interesse in therapie of een weekje weg. Voor mij is het klaar. Dat klinkt heel hard, maar ik wil je ook geen valse hoop geven.” Eva zakt neer naast een van de diepvriezers. Het lijkt alsof die woorden haar toch uit evenwicht brengen. En ook bij Joris komen ze stevig binnen.
“Je ... ik ...” Hij weet niet goed wat hij wil zeggen. Zoveel. Maar zou er iets voor zorgen dat Eva van gedachten verandert? Hij beent opnieuw weg en botst daarbij op de man in het kostuum.
“Makker, ga je trouwen of zo?” Joris schiet bijna in de lach door de absurditeit van de situatie.
Yassin knikt. Hij kijkt bezorgd naar zijn horloge en daarna naar zijn gsm. “Morgen.”
Vrijdagavond – net voor de mededeling – 20u43
“Dus jij twijfelt over je aanstaande vrouw? Over je eigen trouw waar je morgen het ja-woord zal geven?” Joris was in de tussentijd gaan zitten. Zijn hoofd ter hoogte van de pakken koffie en thee. Hij kijkt Yassin doordringend aan bij die vraag. Het afgelopen half uur had Yassin hem het hele verhaal over zijn aanstaande Lena uit de doeken gedaan. Van ontmoeting tot verloving. Een defecte deur doet wat met een mens. Maar Joris was dankbaar voor de welgekomen afleiding. “Twijfel is zo’n vies woord. Ik wil niet twijfelen over Lena. Maar ze maakt het me soms moeilijk. Snap je?” Joris knikt. Yassin had zijn kostuumvest intussen uitgedaan en netjes naast zich gelegd. Hij had in de namiddag een laatste fitting van zijn vest gehad en moest van Lena nog langs de winkel voor een pak pasta. Om tijd te winnen had hij het vest aangehouden. En hier zat hij dan.
“Lena is al maanden aan het stressen over morgen. Als ik haar nu laat weten dat ik hier vastzit, voor God weet hoe lang, dan krijgt ze een hartaanval.” Zijn ogen gleden over de verschillende koffiemerken. Waarom was er zoveel keuze?
“Ik ben eigenlijk de laatste persoon om je goed advies te geven; mijn vrouw heeft me net verteld dat ze wil scheiden.” Nu hij het hardop uitsprak, kreeg de zin een nieuwe betekenis.
“Is zij hier ook?”
“Ja, ze zit twee rayons verder. Ze wil de hele tijd praten. Over niets. Want er valt volgens haar toch niets meer aan te doen. Ik wilde vanavond eigenlijk alleen naar
de winkel komen, maar ze stond erop om mee te gaan. Hier zitten we dan.
Misschien is het toch een teken dat het écht voorbij is.”
“Of misschien is het een teken dat jullie écht moeten praten?” Yassin onderdrukt een kleine lach.
“Verdorie, misschien wel.” Joris lacht mee. Hij voelt zich langzaam wat ontspannen.
Ondanks de situatie. Opeens kraakt de intercom.
“Wil iedereen zich even naar de kassa’s begeven?” Joris herkent de stem van het jonge meisje van daarstraks. Ze klinkt bezorgd. Hij kijkt Yassin een seconde aan. Ze lijken beiden te beseffen dat ze niet meteen naar huis gaan.
“Ik kan geen enkele technieker bereiken.” Ellens stem klinkt ondanks het slechte nieuws vrij opgewekt. De woorden vallen koud op de vloer. “En ook de achteringang is geblokkeerd, het zit blijkbaar op hetzelfde elektriciteitscircuit.”
“En wat nu dan?” Iedereen draait het hoofd. Een mama en haar kind. Vanwaar komen zij opeens?
“Hey, ik ben Anne. Ik had niet door dat er iets aan de hand was, ik deed gewoon mijn boodschappen. Tot ik net die intercom hoorde.” Anne hupt Elisa nog wat hoger op haar zij. Het kind lijkt niet onder de indruk.
“Ik stel voor dat mijn collega Lennert voor iedereen wat water en koeken gaat halen.” Ellen lijkt zichzelf bijeen te rapen.
“Hoe, mogen we zelf niets kiezen?” Joris trekt grote ogen.
“Ja, ik zou toch ook denken dat nu we in een supermarkt opgesloten zitten, we alles mogen nemen wat we willen.” Yassin glimlacht. En lijkt daarbij de sfeer lichtjes te ontdooien. Ellen twijfelt.
“Ik zou het toch echt bij een paar standaarddingen houden, anders is onze voorraad helemaal om zeep en kunnen we opnieuw beginnen te tellen.” Ze trekt Lennert aan zijn mouw en verdwijnt tussen de rekken.
“Ik denk dat ik mijn vrouw ... uh ... vriendin ga bellen.” Yassin stamelt de groep uit. Anne zet haar dochter neer. Haar ogen glanzen. Staat ze op het punt om te huilen?
“Alles oké?” Eva stapt op Anne af.
“Ja hoor, ik heb daarstraks ontdekt dat ik opnieuw zwanger ben. En nu dit. Het wordt me allemaal wat veel.” Ze lijkt te lachen. Al rolt er ook een traan over haar linkerwang.
“Waarom ga je daar niet even zitten?” Eva wijst naar de stoel achter de kassa waar Lennert daarstraks de laatste klanten van de dag hielp met hun boodschappen. Anne sloft naar de plek en ploft neer.
“Moet je iemand bellen? Iemand verwittigen dat je hier bent?” De vrouwen kijken elkaar een paar seconden aan.
“Neen, ik heb niemand.” Anne pulkt aan haar nagels. Eva’s ogen schieten naar de
kleine Elisa die zich onder de band heeft verstopt. En ze herinnert zich weer waarom ze geen kinderen wil.
Vrijdagavond – tijdens een telefoontje – 21u05
Yassin komt eerst op de voicemail van Lena terecht. Niet snel daarna belt zijn vriendin terug.
“Waar zit je?” Het klinkt een tikkeltje vijandig.
“Je gaat het niet geloven, maar ik zit vast in de supermarkt.” Yassin beseft zelf hoe onnozel het klinkt. Het blijft een paar tellen stil aan de overkant. Dan volgt een harde lach. Lena kan zo smakelijk lachen.
“Oké, en waar zit je echt?” Hij hoort hoe Lena van de ene kant van hun kleine appartement naar de andere loopt. Hij weet dat ze nu met haar handen in de aarde van haar bloempotten wroet. Dat doe ze altijd tijdens het bellen.
“Echt, schat, ik zit vast in de supermarkt. De automatische deuren doen het niet meer. En de technieker is onbereikbaar.”
“Yassin, ben je bang voor morgen?” Lena klinkt opeens bezorgd. Lief. Zacht. Alsof de harde eierschaal rondom haar breekt en de inhoud dreigt weg te vloeien.
“Hoe kom je daarbij?” Yassin pulkt aan de doos Leo-koeken die op ooghoogte in het rek langs hem staan. Zou hij er eentje uitnemen? Zijn lievelingskoeken. Hij loopt verder.
“Ik weet dat ik de laatste tijd niet de leukste vriendin ben geweest. Maar de trouw, deze periode tussen twee jobs, de zoektocht naar een groter appartement ... Ik dacht dat ik op 29 jaar al meer bereikt zou hebben. Maar ik blijf precies ploeteren.” Yassin is verbaasd over hoe eerlijk Lena is. Ze is niet de grootste prater. Yassin trouwens ook niet. Maar dat ze nu een vinger op de wonde legt, doet hem inzien dat Lena ook maar een mens is. Soms met onhebbelijke kantjes. Maar die heeft hij ook, toch?
“Zijn er dingen aan mij die je niet leuk vindt?” Hij beseft hoe lukraak die vraag is uit de context van zijn eigen gedachten.
“Sorry?” Lena schraapt haar keel. “Gaan we nu opeens lijstjes met pro’s en contra’s maken, de avond voor onze trouw?” Daar leek het inderdaad op. “Yassin, kom gewoon naar huis, oké?” Ze legt af. Wil ze geen antwoord bedenken op zijn vraag? Het abrupte einde van hun gesprek slaat Yassin in zijn gezicht. En laat de twijfels toch weer opwaaien.
Opeens beseft Ellen hoe vreemd deze situatie is. Zelf zit ze met Lennert een pak dinokoeken te verorberen. Anne en haar dochter spelen op de band aan de
kassa’s. De man in zijn nette pak en de Verhorenbeecks dwalen ergens rond in de verder lege supermarkt. En ook haar baas Pedro heeft nog steeds niet teruggebeld. De horrorscenario’s spelen zich verder af in haar hoofd. Wat als iemand straks agressief wordt? Nu is iedereen nog vriendelijk, maar wat als de nacht straks valt en iedereen beseft dat dit te gek voor woorden is?
“Aan wat denk je?” Lennert neemt nog een koek uit de verpakking.
“Niets. Of ja, dat we waarschijnlijk hier gaan overnachten.”
“Heb jij een vriend?” Hij kijkt haar niet aan. De directheid van zijn vraag overvalt haar even.
“Neen.” Ze weet niet of ze dat al zo snel had willen prijsgeven.
“Ik ook niet. Of ja, vriendin dan.” Hij steekt opnieuw een koek in zijn mond. Is hij nu met haar aan het flirten? Natuurlijk hing er al een tijdje een niet onaangename spanning tussen hen. Maar zij staat boven hem in de supermarkt, is dat dan niet ongepast? Ze zwijgen. En eten koeken. Ellen wil haar positie in de supermarkt niet in gevaar brengen door een wilde romance. Al is het wel heel verleidelijk. Ze staat op, veegt de kruimels van haar broek en loopt terug naar het kantoor. Als ze zich omdraait, ziet ze hoe Lennert haar vragend aankijkt. Ze negeert zijn uitnodigende gezicht en trekt de deur achter zich toe. Neen. Dat gaat mooi niet gebeuren. De naam ‘Pedro’ verschijnt opeens op haar scherm. Eindelijk.
“Pedro, eindelijk!” Ze slaakt een zucht van opluchting. En beseft dan dat hij waarschijnlijk niet veel zal kunnen doen.
“Wat scheelt er? Waarom bel je nog zo laat?”
“De automatische deuren van de supermarkt zijn geblokkeerd. We zitten hier met zeven mensen opgesloten.”
“Dat meen je toch niet?” Pedro’s stem slaat instant over in paniek.
“Ik heb op weg naar de Ardennen een platte band gekregen, Ellen. Ik sta hier al een uur langs de kant van de weg, te wachten tot een van mijn maten mij komt halen. Ik dacht niet dat je telefoontje dringend was en ik wilde de batterij van mijn telefoon sparen.” Ellen hoort hem licht vloeken. En is dat regen op de achtergrond? Ook hij zit in een benarde situatie.
“Tegen dat ik zelf terug in een wagen zit en bij jullie ben, is het ver over middernacht!”
“Dus wat? We moeten hier maar gewoon blijven zitten?” Ellen voelt ergernis en woede opborrelen. Al heeft ze direct spijt van de toon die ze aanslaat tegen haar baas.
“Neen, sorry. Ik wil je helpen, maar van hieruit is dat echt moeilijk. Wacht, ik probeer even mijn eigen technieker te bellen. Misschien weet hij meer. Geef me even.” De wachttoon vult het kantoor. Het deuntje voedt Ellens woede.
“Ik weer. Hij kan er morgenvroeg om zes uur zijn. Denk je dat je het daar redt tot dan?” Nog voor Ellen iets kan zeggen, valt zijn stem weg. Haar gsm is plat. En natuurlijk ligt haar lader in haar auto. Net wat ze nodig had. Nog minder contact met de buitenwereld.
Vrijdagavond – de aanloop naar het dieptepunt – 22u01
Ellen heeft de lichten in de winkel gedimd. Als ze hier toch moeten blijven voor de nacht, dan wil ze liefst niet al te veel de aandacht trekken van voorbijrijdende wagens. Yassin probeert in de tussentijd zijn vriendin te kalmeren via een berichtenstroom. Lena wil maar niet geloven dat hij echt in een supermarkt vastzit. Waarom zou hij liegen? Elk bericht dat ze stuurt, wordt met de minuut vijandiger. Het wakkert zijn twijfel alleen maar verder aan.
“Problemen?” De vrouw van Joris staat opeens naast hem.
“Ja, dat kan je wel zeggen.”
“Iets wat je wil delen?” Nu begrijpt hij opeens wat Joris daarstraks bedoelde met dat praten. In principe heeft hij zijn verhaal wel al gedaan aan Joris. Het zal wel volstaan.
“Dat is lief, dank je. Maar ik los het wel op.” Eva knikt. Maar ze geeft niet op.
“Kan je me dan op zijn minst vertellen waarom je hier in zo’n net pak staat in de supermarkt?” Ze lacht met een blik op zijn outfit. “Of ja, toch het vest ervan.” Ze wijst naar zijn jeans.
“Ik ga morgen trouwen.” De woorden klinken gevleugeld. Waarom voelt hij zich dan niet zo?
“Proficiat!” Eva glimlacht breed. Het voelt misplaatst voor Yassin.
“Je bent precies niet echt blij?” Deze vrouw lijkt op zijn psycholoog. Onschuldige vragen stellen om de dieperliggende betekenis van een gebeurtenis te achterhalen. Het werkt verdorie ook nog.
“Ik twijfel best wel. Op veel vlakken verschillen we hard. Zij jaagt zich snel in dingen op. En kan soms vijandig uit de hoek komen. Neem nu vanavond. Ze gelooft niet dat ik hier vastzit en laat dat duidelijk in haar berichten merken. Het doet me nog meer twijfelen.”
“Hou je van haar?” Eva kijkt hem diep in zijn ogen. Alsof ze daar de gelaagdheid van de vraag mee wil benadrukken. Het blijft even stil.
“Ja. Al voelt die liefde niet altijd even sterk.”
“Je bedoelt dat liefde ups en downs kent?” Eva fronst haar wenkbrauwen vluchtig.
“Zoiets, zoals je zelf ook ervaart op dit moment.” Yassin bijt op zijn lip. Was dit een brug te ver? Hij kent de vrouw amper.
“Ik hoor dat Joris je over mij heeft verteld. Over ons.” Yassin knikt verlegen. Hij wil zich niet moeien met hun huwelijksproblemen. Hij kent deze mensen toch niet?
“Ik hou nog steeds van Joris. Echt waar. Dat probeer ik hem al twee dagen te vertellen. Maar niet genoeg. Niet voldoende om elke dag bij hem te zijn. Onze verliefdheid is al heel lang geleden omgeslagen in een vriendschappelijke liefde. En dat blijft zo. Maar ik ben nog te jong om ter plaatse te blijven trappelen, terwijl er nog zoveel andere mensen bestaan. Betere matches, misschien. Dat klinkt misschien wat egoïstisch. Maar toch.”
“Wil je dan niet vechten voor elkaar?” Die vraag brengt Eva duidelijk van haar stuk.
Al herpakt ze zich snel. Ze is hier al maanden over aan het piekeren.
“Soms zorgt vechten voor nog diepere wonden. Wonden die niet meer helen en voor altijd littekens blijven in je relatie. Je gaat zo diep, dat er een stukje van jezelf verloren gaat.” Ze lijkt zelf tot inzichten te komen nu ze met Yassin babbelt. Hij denkt aan de fijne tijden met Lena. De reden waarom hij haar ten huwelijk vroeg. Hun wonden zijn niet diep. Maar ze hebben wel wat liefde en verzorging nodig. “Dank je.” Yassin legt kort zijn arm op Eva’s arm. “Voor wat?”
“Ik denk dat ik nu weet wat ik moet doen.”
Vrijdagnacht – het dieptepunt – 23u54
Nadat Ellen enkele truien en picknickdekens haalde en de lichten doofde, lijkt iedereen zich in zijn lot te hebben geschikt. Ze zullen de nacht hier doorbrengen, in de supermarkt. De plek waar ze elke dag hun boodschappen doen. Naar hun werk komen. De plek die ze allemaal vanzelfsprekend vinden. Maar vanzelfsprekend géén slaapplek. Anne en haar kleine Elisa slapen al een tijdje. Overmand door emoties. Al gaf Anne wel toe dat ze zich veilig voelde. Yassin heeft zijn kostuumvest uitgetrokken en opgerold in een trui en lijkt nu licht te snurken. Ellen heeft zich teruggetrokken in het kantoor, Lennert ligt voor haar deur op een stapel werkbroeken. Zo lijkt hij net op een waakhond.
“Slaap je al?” Joris hoort meteen dat het Eva is.
“Neen.” Het komt er bruter uit dan hij bedoelde. Ook hij is moe.
“Joris, ik wil me excuseren. Ik weet hoe vreselijk je mijn beslissing moet vinden. Ik hou nog steeds heel erg veel van je.” Eva gaat van fluistertoon naar normale toon.
“Als je zoveel van me houdt, waarom ga je dan weg?” Ook zijn fluistertoon is weg. Maar wel nog zacht genoeg zodat de rest het niet hoort.
“Omdat ik op zoek moet naar mezelf.” Joris barst in lachen uit.
“Vind je nu ook niet dat je klinkt als een zelfhulpboek?” Daar komen ze, de verwijten.
De voorbije dagen was het vooral beeld zonder klank bij Joris. Maar nu lijkt de bom op ontploffen te staan.
“Waarom kan je niet op zoek naar jezelf, wat dat ook in godsnaam mag betekenen, in ons huwelijk? Ik kan je toch bijstaan? Je helpen waar nodig?” Zijn woorden lijken niet aan te komen bij Eva.
“Ik wil gewoon iets anders.”
“Of iemand anders?” Joris kijkt haar uitdagend aan. Alsof hij een geheim uit Eva wil sleuren. Ze voelt enkele zweetdruppels op haar rug.
“Joris, doe dit niet. Waarom praten we dit niet als twee volwassen mensen uit?”
Het blijft een tijdje stil.
“Ik kan me geen leven zonder jou voorstellen, Eva.”
Daar zijn ze dan toch. De woorden die Eva al zo lang wou horen. Het gevoel dat je
gewild bent. Geliefd. Dat je gemist zal worden als je er niet meer bent. Ze voelt haar hart een klein sprongetje maken. En toch weet ze dat ze moet volharden. Want ook dit gevoel bokst niet op tegen haar drang om te ontdekken. Om aan den lijve te ondervinden wie er nog bestaat.
“Jij wel zonder mij dan?” Joris schuift een stukje dichter. Hij ziet dat hij haar aandacht heeft gevangen met zijn woorden. Zorgt dit ervoor dat ze opnieuw zal nadenken? En toch bij hem blijft? Hij kijkt haar diep in haar ogen aan. De hoop flakkert op.
Net wanneer Joris nog een stukje dichter wil schuiven, duikt Eva in elkaar. “Er staan daar mensen, Joris!” Hij draait zijn hoofd richting de schuifdeuren. Drie figuren. In het zwart gekleed met bivakmuts over het hoofd. Daar hoeft niemand een tekening bij te maken.
Er klinkt een lage fluittoon door de supermarkt. Ellen schrikt wakker en opent de deur van het kantoor een stukje. Die had ze op een kier laten staan, voor als iemand iets nodig had. Ze stapt over een slapende Lennert en kijkt onmiddellijk in de ogen van meneer Verhorenbeeck. Ze bukt instinctief. Hij ligt onbeweeglijk tegen het rek met kauwgom en snoepjes aan de kassa en fluit zachtjes. Wanneer hij ziet dat hij Ellens aandacht heeft, schieten zijn ogen naar de deur. What the fuck. Ellen bevriest. Er schijnt een zwak licht van een zaklamp naar binnen. Wanneer het licht wegvalt, ziet ze drie zwarte figuren in bivakmuts voor de deur staan. Wat moet ze doen? Ze grabbelt in haar geheugen. Vorig jaar volgde ze via PMO een korte opleiding rond inbraakpreventie. Wat moet je doen als je verdachte dingen ziet na sluitingstijd? En wat als er iemand je kassa voorbijloopt met een gestolen fles shampoo? Maar nu ze hier in het midden van de nacht, met slapende mensen en een kind, overvallen wordt door de situatie, weet ze niet wat te doen.
“Wat doen we?” Meneer Verhorenbeeck fluistert zo zacht mogelijk. Ellen tuurt naar de drie zwarte gedaantes aan de buitenkant van het glas. Ze ziet geen wapens. Of toch. De linkse persoon houdt een knuppel in zijn rechterhand. Hij zwaait er dreigend mee. Er loopt instant een rilling over Ellens rug.
“Blijf zitten.” Ellen gebaart het meer dan dat ze het zegt. Net wanneer ze terug wil sluipen beseft ze dat haar gsm plat is. En de vaste telefoon doet het al maanden niet meer. Pedro noemde het een gevaarte uit de prehistorie. Terwijl hij de oudste persoon is die hier rondloopt.
Ze sluipt op haar buik naar Lennert. Aan zijn ademhaling te horen, slaapt die nog diep. Sommige mensen slapen werkelijk door alles heen.
“Pssst, Lennert.” Ze port in zijn zij. Hij schiet wakker.
“Ellen, wat?” Hij klinkt geïrriteerd.
“Sla alsjeblieft niet in paniek, maar kijk achter me.” Zijn gebaren zijn bruusk. Te bruusk. Ellen houdt haar handen op zijn schouders. “We moeten de politie bellen!” Hij grabbelt naar zijn broekzak. “Fuck, mijn gsm ligt in mijn locker.” Ellen calculeert de afstand naar de lockers en beseft al heel snel dat ze via de glazen deur en ramen moeten om die op te halen. Een krakend geluid sluimert zacht door de ruimte. De inbrekers proberen met een koevoet de schuifdeuren open te wrikken. Een seconde denkt Ellen dat ze hen daardoor bevrijden. Maar ze wil niet nadenken over de gevolgen. Ze kruipt in haar hoofd. Wat nu?
De stilte staat in ongelofelijk contrast met het loeiharde geklingel van twee seconden later. Iedereen schrikt op en begint te roepen. Ellen en Joris staren naar de schuifdeuren. Het glas is intact. Er is evenveel verwarring af te lezen van de gezichten van de inbrekers als van de mensen die binnen zitten. Vanwaar kwam dat helse lawaai? Ellens gedachten schieten onmiddellijk naar de grote display met glazen, kopjes en bestek dat achteraan de winkel staat. Een winactie van een lokale producent. Als ze opnieuw haar blik van achteren naar voren werpt, is er geen spoor meer van de drie bivakmutsen. Het geluid heeft hen weggejaagd. Ellen haalt voor het eerst in een paar minuten diep adem. Maar wat is er daarachter gebeurd? Nog andere inbrekers? “We gaan kijken.” Het is Lennert die het voortouw neemt. Op hun weg naar achteren wapenen ze zich met glazen bokalen en andere zware voorwerpen die de rekken bieden. Joris, Lennert en Yassin voorop. Ellen in hun kielzog. Maar nog voor ze de hoek om zijn, horen ze een zacht geroep.
“Hallo, kan iemand mij komen helpen?” De stem van Anaïs. De jobstudente die vooral instaat voor de stock en de leveringen. Zat zij al de hele tijd in het magazijn? Ellen snelt voorbij de drie mannen en ziet de ravage. Overal liggen gebroken kopjes, glazen, vorken en messen. De hele display ligt omver, inhoud inclusief. In het midden van die puinhoop ligt Anaïs.
“Ben je oké?” Ellen roept. Opeens ziet ze ook de andere aanwezigen nieuwsgierig door de gangpaden wandelen.
“Ik denk het wel.” Anaïs veegt de stukjes glas van haar broek. Ze bloedt aan haar hand. Voor de rest lijkt ze ongedeerd.
Joris neemt het initiatief. Hij baant zich een weg doorheen het glas.
“Wacht!” Lennert roept en keert twintig seconden later terug met een grote borstel. Wanneer ze Anaïs bereikt hebben, is ze ondertussen beginnen te huilen.
“Hey, het komt goed!” Ellen sust Anaïs wanneer ze veilig aan de kant zit. “Had je je verstopt?”
“Ik ben in slaap gevallen, sorry. Ik heb naast deze job ook nog een job in een café. Door de combinatie ben ik zo ontzettend moe. Toen ik wakker werd, was ik in complete paniek. En toen ik zag dat het al donker was buiten, ben ik gewoon de winkel ingelopen. Ik was totaal vergeten dat die display hier stond.” Ze kijkt opnieuw naar de schade. De tranen rollen nu over haar wangen.
“Anaïs, rustig. Ik ben al lang blij dat je ongedeerd bent. In feite moeten we je
dankbaar zijn. Je hebt ons gered van een bende inbrekers.” Ze kijkt Ellen ongelovig aan.
“Ik vertel het je later wel. Nu gaan we die hand aanpakken.” Haar bebloede vingers vermengen zich met tranen.
“Ik kom mee.” Eva steekt haar hand op. “Ik ben verpleegster. Ik kan helpen.” Ellen knikt en wijst naar het kleine kamertje naast het kantoor waar de verbanddoos staat. “Tweede kast rechts.”
Van ontlading borrelen er ook bij Ellen tranen op. Verbijten nu, spreekt ze zichzelf streng toe. We zijn er bijna.
Zaterdagochtend – in het kantoor – 4u38
Met haar hand stevig in het verband is Anaïs tegen Eva’s schouder in slaap gevallen. Iedereen zit nu in het kantoor. Sinds ze hier veilig en wel met de deur op slot zitten, heeft niemand meer geopperd om de politie te bellen. De techniekers komen er nu toch snel aan. Ellen zal de politie contacteren wanneer ze veilig terug buiten de supermarkt staan. Door emotie en vermoeidheid overmand, ligt iedereen tegen elkaar aan te snurken. Enkel Ellen kan de slaap niet vatten. Over een dikke twee uur staat de technieker hier. Hopelijk. Ze wil wakker blijven. Over de rest waken. Wat als de inbrekers terugkomen? Misschien moet ze toch maar de politie bellen.
“Je bent wakker.” Een zacht gebrom van de overkant van het lokaal. Lennert.
“De adrenaline houdt me wakker, denk ik.” Haar ogen schieten van de ene slapende persoon naar de andere.
“Ik heb honger, kijken of we nog wat dinokoeken kunnen scoren?” Hij fluistert en staat al op om te vertrekken. Ellen aarzelt. Ze zitten hier nu veilig. Wat als er iemand terugkomt? Door de ramen ziet ze een lichte schemering. Het zal nu niet lang meer duren voor het licht wordt. En wie breekt er in wanneer het licht is?
Lennert draait de sleutel uit het slot en piept voorzichtig de supermarkt in.
“Alles veilig, kom.” Hij steekt zijn hand uit. Die is warm. Aangenaam warm. Ellen laat zich meetrekken en sluit de deur opnieuw. Iedereen is nog steeds in dromenland.
Lennert wandelt recht naar de koekenrayon. Pedro moest eens weten hoe ze de schappen zaten te plunderen. En de stock. Een seconde lang voelt ze zich schuldig. Och, Pedro zou het hun wel vergeven. Lennert komt terug met een uitgebreid assortiment en vlijt zich neer tegen de muur. Ellen neemt dankbaar een Leo-koek van hem aan en breekt die reepje per reepje af.
“Is in de supermarkt werken je droomjob?” Lennerts mond zit vol koek terwijl hij het vraagt.
“In het begin wist ik het niet goed.” Ellen aarzelt hoe eerlijk ze tegen hem moet zijn. Ze blijft wel zijn meerdere natuurlijk.
Foert.
“Begin dit jaar twijfelde ik om te stoppen. Maar ik voel dat ik nog veel kan groeien in deze rol. Ik vind het een erg dankbare job. Misschien ligt mijn toekomst wel hier.” Hij glimlacht. En wordt dan meteen weer ernstig.
“Ik doe het wel graag, maar ik wil eigenlijk striptekenaar worden.”
Ellen onderdrukt een kleine lach.
“Wat?” Lennert kijkt haar met grote ogen aan. Oh, hij meent het.
“Ik teken hier en daar een paar kleine dingen voor kranten en magazines, maar ik wil een echte strip uitbrengen.” Zijn kinderlijk enthousiasme heeft iets vertederends. Bijna aantrekkelijk. Ellen voelt een blos op haar wangen. Hij legt zijn hand op haar been.
“Ik vind dat je echt dapper bent geweest afgelopen nacht.” Hij geeft een klein kneepje in haar been. “Niet veel mensen zouden zo rustig kunnen blijven als jij.”
Ze glimlacht breed. Zijn compliment doet haar deugd. Zoveel deugd dat ze een traan over haar wang voelt rollen.
“Ah, de spanning komt eruit.” Lennert veegt de traan weg. Hij neemt haar hoofd tussen zijn handen en kust haar zacht.
“Nog meer spanning.” Hij lacht wanneer hij zijn handen terugtrekt. Ellen blijft beduusd achter. Ze voelt zich even weer een puber. En eigenlijk voelt dat best wel goed.
Om iets voor zes schiet Ellen wakker. Lennert ligt niet meer naast haar. Opeens ziet ze een wit busje stoppen. Een joviale kerel met een jeansvest stapt uit en haalt een gereedschapskist uit de laadbak. Ellen beweegt zich traag naar de schuifdeuren. Bij oogcontact knikt de man beleefd.
“Ik kom de deur maken, Pedro heeft mij gestuurd. Alles oké?” Ellen verstaat hem nauwelijks maar ze weet welke boodschap hij brengt. Ze steekt haar duim op. Ze keert terug naar het kantoor. Een heerlijke geur van koffiekoeken waait haar tegemoet. Iedereen is wakker en zit met een croissant en een beker warme drank rechtop.
“Goedemorgen.” Lennert steekt haar een croissant toe. “Anaïs heeft me helpen bakken. Ik wist niet hoe de oven werkte.” Hij lacht. Zijn krullen staan alle kanten op. “De technieker is aan de deur bezig.” Iedereen veert op.
“Ik ga kijken.” Joris beent het kantoor uit. De rest druppelt achter hem aan. Iedereen staat met grote ogen en een croissant in de hand naar de technieker te kijken. Een absurd tafereel. Misschien wel voor een stripverhaal. Ellen leunt tegen de deurpost van het kantoor en laat haar ogen over alle hoofden glijden. Ergens voelt ze zich verbonden met deze mensen. Als die deur straks weer opengaat, valt de groep uit elkaar. Iedereen zal terugkeren naar zijn eigen leven. Elkaar misschien nog eens
passeren in de rekken. Langs het brood. Aan de kassa. Maar dit moment zal voor eeuwig vervlogen zijn. Het slaaptekort doet haar precies zweven.
Yassins telefoon zoemt. Een bericht van Lena. Wanneer hij naar huis komt. Dat ze zich nu echt zorgen maakt. Dat ze van hem houdt. Na het gesprek met Eva deze nacht, wist hij dat hij voor Lena wil kiezen. Voor hem is deze liefde meer dan genoeg. Ondanks de kleine kantjes van Lena.
“Ik hou van jou. Ik ben er snel.” Hij typt het gehaast en steekt zijn telefoon terug weg. Het lijkt alsof de technieker de eindsprint heeft ingezet.
Joris drinkt het laatste restje uit zijn koffiebeker en keert terug naar de koffiemachine achteraan het kantoor. Hij heeft er enkele uren slaap op zitten, maar voelt zich geradbraakt. Van weinig slaap en Eva’s woorden. Hij voelt dat er niets meer tegenin te brengen valt. Het lijkt alsof hij de handdoek in de ring wil gooien, maar eigenlijk heeft hij gewoon te veel respect voor haar om te trekken en te sleuren. In gedachten verzamelt hij alle woorden die hij haar zeggen wil. Om het mooi af te sluiten, straks als ze thuis zijn. Hij neemt nog een slok loeihete koffie. Enkele vreugdekreten halen hem terug naar de supermarkt.
Zaterdagochtend – terug buiten – 6u45
“Voilà, mannekes, kom maar.” De technieker zet enkele passen terug om plaats te maken. Ook Pedro is ondertussen gearriveerd.
“Ellen!” Hij roept uitzinnig en struikelt de supermarkt binnen. “Mensen, ik wil mij excuseren, als eigenaar van de supermarkt. Sorry dat ik niet eerder kon komen, ik zat met een lekke band vast in de Ardennen. Dat klinkt misschien als een slecht excuus, maar het is echt zo! Gelukkig was Ellen hier om jullie door de nacht te loodsen.” Hij knipoogt naar Ellen. Ze is al lang blij dat ze een bekend gezicht ziet.
Iedereen stapt naar buiten alsof ze maanden in een donkere kelder zaten.
Onwennig staat de hele groep opeens op de parking. Wat nu?
“Ik ga dan maar naar huis.” Anne en haar dochter Elisa wandelen richting de bushalte.
“Zal ik je ergens afzetten?” Lennert blokkeert haar weg.
“Dat zou heel vriendelijk zijn. We wonen maar op drie haltes van hier.” Voor ze met hun drieën in de auto verdwijnen, knipoogt Lennert naar Ellen. Ze ontwijkt het oogcontact en voelt haar wangen gloeien.
“Wacht!” Yassin gooit zijn hand in de lucht in de hoop ze nog tegen te houden.
“Waarom komen jullie niet naar mijn trouwfeest vanavond? Dit zou toch een raar eindpunt zijn van het verhaal dat we net samen hebben meegemaakt?”
De groep wisselt blikken uit. Iedereen lijkt wat overvallen door zijn voorstel.
“Heel graag.” Joris glimlacht breed en geeft Yassin een vriendschappelijk klopje op zijn schouder. Eva fronst haar wenkbrauwen even, maar vertelt dan ook dat ze graag komt. En zo staan er opeens een paar extra mensen op de gastenlijst. Tot
voor kort semi-onbekenden van elkaar. Levens waarvan de verhaallijnen wel al vaker met elkaar verbonden waren, maar nog nooit zo intens. Yassin wisselt snel telefoonnummers uit en verdwijnt dan in kostuumjas op zijn fiets. Het pak pasta vergeet hij.
Opeens staat Ellen alleen op de parking. Zelfs het witte busje van de technieker is ondertussen weg. Ze stapt door de open deuren naar binnen en ziet Pedro achter een van de kassa’s zitten.
“Er hebben deze nacht drie mensen proberen in te breken.” Het komt er zacht uit.
“Wat? Mijn god, ik ben zo blij dat iedereen oké is. Ik denk dat ik de politie voor de zekerheid ga bellen. Wie weet zien we iets op de camera’s.”
Ellen knikt. Haar vermoeidheid overvalt haar opeens.
“Ellen, ik ben echt ongelofelijk trots op jou. Dat er niemand gewond is geraakt, wat een nacht hebben jullie gehad.”
Opeens moet Ellen aan Anaïs denken. Ze twijfelt even of ze het voorval aan Pedro moet vertellen, maar die komt er snel genoeg achter.
“Misschien moet je maar eens naar achteren gaan. Onze display is het enige dat gesneuveld is vannacht. Anaïs heeft een klein ongelukje gehad.”
“Zorgen voor later. Ik breng Anaïs zo naar de dokter, ze zit in het kantoor. Ik heb alle jobstudenten in ons bestand een berichtje gestuurd, zodat jij naar huis kan. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken, Ellen.”
Ze bloost. Ze deed toch gewoon wat andere mensen ook zouden doen?
“Ik was er al een tijdje over aan het twijfelen, maar nu weet ik het zeker. Ik wil graag dat je mijn rechterhand wordt in de supermarkt. Ik weet dat je al veel taken en verantwoordelijkheden uit mijn handen neemt, ik zou het heel fijn vinden om dat officieel te maken met een nieuwe functie. De perfecte timing nu Liliane, onze huidige manager, op pensioen gaat.”
Het nieuws sijpelt langzaam bij Ellen binnen.
“Dankjewel, Pedro.” Ze denkt terug aan begin dit jaar. Het moment dat ze twijfelde over deze job. Er is geen greintje twijfel meer over.
“Rust maar goed uit dit weekend, dan zie ik je maandag weer?” Pedro haast zich naar het kantoor.
En opeens is het tijd voor Ellen om naar huis te gaan. Om deze nacht van zich af te spoelen en in bed te kruipen. Vanavond ziet ze het gezelschap opnieuw. In een hele andere context. Benieuwd wat dat gaat geven.
Een willekeurige zaterdag – twee maanden later
– 12u02
Het is gezellig druk in de supermarkt. Ellen sluit het kantoor achter zich. Ze hangt haar naamkaartje recht. ‘Ellen – Manager’. Ze voelt zich nog altijd even trots als toen ze de titel officieel kreeg, een week na de befaamde nacht in de supermarkt. Op haar weg naar de kassa zet ze een krat met dinokoeken in het schap. Ze moet
automatisch aan Lennert denken. Na een paar flirterige weken gaf hij zijn ontslag. Daarmee maakte hij ook abrupt een einde aan de chemie tussen hen. Het voelt bijna alsof het niet gebeurd is, die nacht hier, die zoen, die blikken en flirterige opmerkingen.
“Ellen, waar zet ik de nieuwe lading buttons?” Anaïs loopt met twee dozen op elkaar gestapeld richting het magazijn.
“Zet ze maar aan de kassa, ik zag dat de laatste doos weer bijna op is.” Anaïs schuifelt langs haar door.
Niet lang na die bewuste vrijdagavond en -nacht, voelde Ellen dat ze iets met het verhaal moest doen. Via verschillende contactpersonen van Pedro kwam ze in contact met een journalist van de plaatselijke krant. Hij smulde van het verhaal. In de loop van het interview vroeg hij wel acht keer of het echt gebeurd was. En waarom we de politie niet gebeld hadden. En wat er met de inbrekers is gebeurd. Het verhaal kwam breed in de media en werd opgepikt door enkele nieuwssites. Het was Pedro die met het idee van de buttons kwam. Een button met de woorden ‘Dag en nacht: samen één buurt’. Of hoe acht mensen in een supermarkt een hele buurt samenbrengen. Het leverde gigantisch veel reclame op. Mensen kwamen opeens van veel verder naar ‘hun’ winkel. Alsof ze een soort crime scene hoopten te zien. Maar alles was die ochtend zelf nog opgeruimd. Tot en met de laatste glasscherf. Het gekke verhaal doet de zaken wel goed draaien. Niet alleen komen er mensen van ver, ook de klanten die er al kwamen, voelen zich wat meer met elkaar verbonden. Je zou gek zijn om zo’n verhaal van verbondenheid niet uit te spelen.
Ellen draait aan haar eigen button. Op het moment zelf voelde het niet zo heldhaftig wat ze deed. Er was geen brand, geen geweer, geen bloed. Of toch maar een klein beetje. Maar door het verhaal meerdere keren te vertellen, begon ze de situatie beetje bij beetje anders te bekijken. Ze had ervoor gezorgd dat acht mensen levend en wel uit de supermarkt waren geraakt. Zonder bezoek van inbrekers. Dat heroïsche gevoel gebruikt ze om het beste uit de supermarkt te halen. De plek waar op elk moment van de dag zoveel verhalen samenkomen. Elkaar kort aanraken, maar even snel weer ontwarren. Yassin, die dat weekend trouwde met Lena. Eva en Joris die, hoewel ze gescheiden zijn, elkaar toch nog vriendelijk begroeten en naar dezelfde supermarkt blijven gaan. Anne, met haar opbollende buik, en Elisa, die elke dag groter wordt. Het zijn alledaagse figuren in de supermarkt. Op het eerste gezicht niets abnormaals. Maar dat ze op zo’n vreemde manier met elkaar verweven geraakten die bewuste vrijdagnacht, blijft bijzonder. Bijna te mooi om waar te zijn.
Auteur: Caro Hellings (ZINNIG)
superMAG Archief
december 2023
Een bekende Vlaming die je eindejaarspakjes vakkundig inpakt? Bij Van Eccelpoel in Herentals zorgde niemand minder dan Stephanie Planckaert voor onberispelijke cadeautjes. Ze pakte er niet alleen producten van de verswinkel in, maar ook de harten van de klanten. De actie van Superbuurt was een groot succes, want Stephanie voelde zich onmiddellijk thuis in de winkel. Weten waarom?
Lees het hele verhaal online.
Opnieuw lezen?
1. Slager Rudy Andries uit Mechelen breidde uit met een rasechte ‘mercado’: Atelier Préparé.
2. Tweede generatie prei-teler Jurgen De Roo in zijn nopjes op zijn veld.
3. Opitter krijgt er een nieuwe SPAR bij mét ambachtelijke slager.
4. Lachende gezichten bij SPAR Glabbeek, een van de Buurtsupers van het jaar.
5. Britse cast van Allo Allo bezoekt de Proxy Delhaize in Westkerke.
b r A instor M tijd!
Key partners
Wie zijn je belangrijkste partners?
Hoe kun je deze relaties versterken?
Kernactiviteiten
Wat zijn de belangrijkste activiteiten die jouw buurtsuper moet uitvoeren om succesvol te zijn?
Kernmiddelen
Hoe beheer je je voorraad en logistiek om aan de vraag te voldoen? Wat kan beter?
Kostenstructuur
Wat zijn je grootste kostenposten?
Zijn er mogelijkheden om kosten te besparen zonder de kwaliteit te beïnvloeden?
Waardeproposities
Wat maakt jouw supermarkt vergelijking met de concurrentie?
Welke problemen los Welke troeven heb je?
Het bekende business model canvas van Osterwalder toont hoe een bedrijf waarde creëert, levert en behoudt aan de hand van negen bouwstenen. Nestel je in een ligzetel en neem de tijd om deze negen vragen kritisch te beantwoorden. Zo krijg je ongetwijfeld inzichten om het nóg beter te doen!
Waardeproposities supermarkt uniek in concurrentie? los je op voor je klanten? je?
Klantrelaties
Hoe zorg je ervoor dat klanten terugkomen?
Kanalen
Hoe ervaart je klant het aankoopproces in je supermarkt, van aankomst tot vertrek? Wat kan beter?
Klantsegmenten
Wie zijn je belangrijkste klantgroepen? Waarom komen ze in jouw supermarkt winkelen?
Inkomstenstromen
Wat zijn je belangrijkste inkomstenbronnen? Hoe bepaal je de prijs voor je producten?
d i G itA le detox in 3, 2, 1!
Lezen is de perfecte manier om onze (digitale) wereld even te ontvluchten. Zeker als je zelf het verhaal mag bepalen. Tijd om je fantasie de vrije loop te laten met dit invulverhaal. Extra leuk: vul ‘m met je hele gezelschap in voor een zot eindverhaal!
Op een bloedhete dag in <vakantiebestemming> keek ik uit het raam en zag ik dreigende wolken. Ik checkte <weerapp> en zag het meteen: het zou in de namiddag <weersomstandigheid> . Op naar het centrum dan maar! Ik nam (een vervoersmiddel) en arriveerde rond <tijdstip> in het stadscentrum. Al had ik me daar toch wel iets meer bij voorgesteld. Er was enkel een <klerenketen> , een <fastfoodketen> en een supermarkt.
Omdat ik toch een hongertje had en mijn <gerecht> van gisterenavond nog op mijn maag lag, dook ik de supermarkt in. Op zoek naar iets lekker gezond. In de toog zag ik meteen <een spectaculaire vis> op een hoop ijs liggen. Daarnaast stonden blikken <groenten> op een schap. Ik nam een kar en duwde hem richting <rayon> . Toen ik twee seconden een andere kant op keek, botste ik op iemand. Na enkele ogenblikken besefte ik dat het <celebrity> was! Met een pot <favoriete saus> in de hand. “Dat is ook mijn favoriet!” riep ik spontaan uit. In het Nederlands.
<Dezelfde celebrity> draaide zich om en mompelde ‘idiot’ bij het voorbijgaan. Met het schaamrood op de wangen kocht ik dan maar een fles <drank> om het moment voorgoed uit mijn geheugen te bannen.
Ben je een selfielover?
Dat is lastig als je jezelf beloofde om die smartphone een namiddagje rust te gunnen. Misschien kun je wel een zelfportret tekenen?
DDT: Digital Detox Tips
Wil je deze zomer minder tijd op je scherm spenderen?
Schakel meldingen uit, check je mails op vaste momenten én stel een tijdslimiet in op je smartphone.
Op elk strand – in binnen- of buitenland – kom je dezelfde taferelen tegen. Leg je op je handdoek, potlood in de aanslag, zonnebril op en vink maar af! Durf je ‘bingo’ te roepen?
surfer trOtseert wilde gOlven
brOer en zus bOuwen een zandKasteel
Kleurige vlieger in de lucht
breinbre K ers
Sudoku: denk in & out of the box
Vul de lege cirkels in met de juiste getallen. Elke driehoek en elke rechte lijn moet de getallen van 1 tot 6 bevatten.
Klassieke sudoku’s
Deze vorm telt
12 vlakken en 30 ribben. Hoeveel hoeken telt hij?
Wat kan je vasthouden
met je rechterhand, maar nooit met je linkerhand?
Je vindt de oplossingen op pagina 74.
wAt ben iK?
Ik ben 2/3 KAT
Ik ben 3/5 LASSO
Ik ben 3/9 ATLETISCH
Welk woord telt 12 letters maar geen klinkers?
Op weg naar de winkel kruiste ik een vrouw.
Ze droeg 2 rugzakken. In elke rugzak zaten 3 katten, met elk 3 kittens* . Katten en mensen bij elkaar, met hoeveel liepen we naar de winkel?
Hoeveel keer moet je minimaal snijden om acht gelijke stukken te krijgen uit een ronde taart?
*Er werden geen dieren gekwetst tijdens het opstellen van dit raadsel.
superMAG Archief
februari 2024
Voor extra beleving in de buurtsuper moet je bij SPAR
Mechelen zijn. Uniek dankzij de inhouse koffiebar van koffiemerk Kaffebrik! De ambitieuze stadswinkel brandt de koffie er ter plekke en biedt klanten een ware koffiebeleving aan: van het kopen van de bonen tot ze ter plaatse proeven. Er worden zelfs baristaworkshops gegeven. Een winkel die naar meer smaakt.
Opnieuw lezen?
1. De blinde Ellen winkelassistentiekrijgt in de Albert Heijn van Berchem.
2. In de Flavor Shop vinden klanten lokaal én globaal in het grote assortiment.
3. Tijdens een opleiding HACCP gaat het over de controle van parasieten in vis.
4. De boerenprotesten beroerden het hele land en zetten het debat terug op scherp.
5. Een sectoranalyse legt de financiële gezondheid van onze buurtsupers bloot.
Zin in iets anders deze zomer? Laat de podcasts over retail, hr of ondernemen links liggen en dompel je onder in inspirerende verhalen en boeiende interviews. We serveren ... drie podcasttips, perfect voor een zomerse luisterpauze.
z o M erse luistertips
Het Bruto Nationaal Geluk is de tevredenheid en de fysieke en geestelijke gezondheid van onze bevolking. Met de gelijknamige podcast willen podcastmakers Eva Moeraert en Maaike Verstraete het geluk in de Lage Landen opkrikken. Ze vragen zich af welke wegen er leiden naar meer tevredenheid en geluk in het leven.
Onze luistertip? S05: aflevering 1: Anke creëert verwondering. Anke Van Meer, audiomaakster, heeft een scherp ontwikkeld oor en oog voor verwondering. Ze onderzoekt het wow-gevoel. En waarom worden we gelukkig van verbazing? Interessante inzichten!
Alles wat eindigt, laat iets na: een erfenis. Maar veel erfenissen worden niet aangekondigd. Staan niet helder uitgeschreven op papier. Ze sluimeren. In onze genen. In de manier waarop we tegen onze kinderen praten. In op wie we verliefd worden. En zelfs in de personen die we kiezen om ons land te besturen. Mirke, Nele en Siona van AudioCollectief SCHIK volgen mensen die worstelen met de gevolgen van een nalatenschap.
De Erfenis bestaat uit zes afleveringen. En geloof ons, het is onmogelijk om het bij één aflevering te laten.
In Koken met Classics kijkt topchef Senne Guns in de potten van muzikanten en onthult hij de recepten achter hits. Van de doos glissando’s van ABBA tot het vel kwintencirkeldeeg van Lou Reed, de link tussen Chopin en Amy Winehouse, de cappuccino met slagroom van John Miles en het snuifje Aznavour bij Eminem.
Onze luistertip: Billie Jean. Yeah, hihiii, oehw. Als je een te hete patat in je mond stopt, kan je misschien nog net de piepende en puffende geluiden van Michael Jackson imiteren. Maar wat hebben we nog nodig voor dit recept? Wel, een bodempje Vangelis op een bedje Donna Summer, een ritmische 1-2-en-34-rollade, een klanklasagne, een grammetje groupies en een moonwalkdessertje. Laat het smaken!
Buurtsuperp dcast! Ontdek de
Met veel enthousiasme kondigt Buurtsuper.be haar eigen podcast aan! Deze podcast is een aanvulling op SuperMAG, onze website en sociale media, en biedt nóg meer inspirerende en informatieve content voor de foodretail.
In lijn met de thema’s van het magazine, richt elke aflevering zich op een unieke troef van de buurtsuper: van duurzaamheid en lokaal lekkers over digitalisering en klantbeleving tot vriendelijke medewerkers en lokale betrokkenheid. Luister waar en wanneer je wilt: onderweg of tijdens een ontspannende wandeling.
De eerste aflevering, ‘Digitalisering en Beleving’, wordt begin
juli gelanceerd. Marjolein de Jong, socialmediamanager van Buurtsuper.be en Superbuurt én nu ook podcastmanager, gaat in gesprek met Luc Ardies. Samen verkennen ze de toekomst van de foodretail met bijzondere aandacht voor de opkomst van AI, innovatieve technologieën en online winkelen. Ze onderzoeken hoe AD Delhaize Waregem de digitalisering als een kracht inzet zonder de waarde van persoonlijke klantbeleving te verliezen.
“We moeten mee zijn met digitalisering, ook de zelfstandige supermarkt. Maar we moeten heel goed beseffen dat we het verschil als buurtsuper maken op het vlak van dat menselijke aspect. En dan hebben we het over beleving en service die zo mogelijk nog belangrijker worden.”
Luc Ardies, gedelegeerd bestuurder Buurtsuper.be
“Elk personeelslid draagt een walkietalkiehorloge met een eigen login. Als je iets nodig hebt of iets wilt vragen, kan je gewoon een of meerdere namen intikken en je boodschap inspreken. Dat bespaart ons heel veel tijd. En er is minder frustratie voor de klant.”
“Digital with a human touch. Ik vind dat een schitterende quote van Steven Van Belleghem en ik denk dat dat voor een groot stuk alles samenvat. Moeten we digitalisering nog een bedreiging noemen, of mogen we eerder spreken van opportuniteiten die op ons zitten te wachten als zelfstandige buurtsupermarkt?”
“Jullie organisatie zegt het zelf: buurtsuper. Ik denk dat heel wat mensen vandaag niet naar de Delhaize komen, maar naar Tom of Sam. We horen soms het woord ‘local hero’. Mensen komen hier binnen en we zien hoeveel plezier ze hebben om een keer een praatje te maken.”
Beluister de Buurtsuper-podcast!
Tom
Aflevering 1 is vanaf begin juli beschikbaar in je favoriete podcastapp. Als je je abonneert op ons kanaal, krijg je automatisch een melding wanneer er een nieuwe aflevering verschijnt. Nog geen podcastluisteraar? Houd onze sociale mediakanalen en nieuwsbrief in de gaten voor meer informatie, we helpen je graag op weg. Veel luisterplezier!
Luc
Tom Dewitte van AD Delhaize Waregem
Haal je kleurtjes maar boven!
Echt ontspannen? Dat kan via deze kleurplaat voor volwassenen. Maak jij er iets moois van?
WinkelWAAR?
Sandrine wil graag ijsjes kopen en vraagt aan jobstudent Joris waar ze die kan vinden. Het is vandaag zijn eerste werkdag. Hij loopt dus zelf nog een beetje verloren. Toon jij de weg?
doolhof
Je vindt de oplossing op pagina 73.
SuperMAG kijkt in elke
editie naar best practices in het buitenland.
Herinner jij je deze voorbeelden nog?
Gluren bij de buren
Mercado da Ribeira is de oudste en grootste foodhal van Lissabon. Locals bezoeken de overdekte markt en eettentjes graag voor verse producten en een snelle hap.
Shoppen in 60 seconden? Het is de gemiddelde bezoektijd in de Żabka Nano-supermarkten in Polen. Hier vind je geen karren, personeel of cash. De openingsuren? 24/7!
Albert Heijn lanceerde Dopper Water
Taps in enkele Nederlandse (en inmiddels ook Belgische) filialen: slimme watertaps waar je gratis je drinkfles kunt vullen met kraanwater.
superMAG Archief
april 2024
Het verpakkingsvrije winkelconcept OHNE spitst zich toe op biologische en lokale producten die je zonder verpakking kan aankopen. En dat slaat aan volgens co-founder Alexia Coppens, want ze gingen van een franchisecoöperatie naar een klantencoöperatie. Een verhaal over een hobbelig parcours van een onderneemster met een straffe visie en een economisch sterk onderbouwde aanpak.
Opnieuw lezen?
Flarden uit april 2024
1. Het brachtBuurtsuper.be-team een inspirerend bezoek aan Tavola 2024.
2. Hoe ze Tony’s Chocolonely maken? Buurtsuper.be ging op onderzoek uit in Borsbeek: geproefd en goedgekeurd!
3. AH-uitbater Pieter-Jan Vaes omarmt diversiteit in de rekken en het klantenbestand in Merksem.
4. De roze sapbar van Zweedse keten ICA in Täby is een absolute eyecatcher.
5. De attentie voor Weekend van de klant zit dit jaar in een jasje van Tony’s Chocolonely met karamel-zeezout.
ONTDEK
DE WERELD!
Waar ben je al geweest?
Kleur alle landen die je ooit bezocht groen.
En welke landen staan nog op je must-visit-lijstje?
Geef deze een ander kleurtje.
Verbind vervolgens de 8 onderstaande specialiteiten met de juiste landen.
Je vindt de oplossing op pagina 74.
ciAo, holA, Guten tAG:
zo onthAAl je toeristen in je buurtsuper
Wie ‘zomer’ zegt, zegt ‘reizen’. En wie ‘reizen’ zegt, denkt aan ... toeristen. Uit alle hoeken van de wereld zakken de komende maanden weer verschillende nationaliteiten naar ons land af. Wie weet stranden ze wel in jouw buurtsuper. En dan wil je ze uiteraard een zomers warm ontvangst geven. Hoe? Zo!
verdrinK niet in het tAAlbAd
Heel wat toeristen spreken een andere taal. Maar alles in je winkel in het wilde weg vertalen, is onbegonnen werk. Gebruik daarom pictogrammen: een wortel of komkommer voor de groenteafdeling, een zeepbel om de klanten de weg naar het schoonmaakmateriaal te wijzen en een ijskristal bij de diepvriezers. Begrijpelijk voor iedereen, in elke taal.
proMoot belGische leKKernijen
Toeristen willen zich vaak volledig onderdompelen in de cultuur van hun vakantiebestemming. Daar hoort uiteraard ook de plaatselijke keuken bij. Zet typische streekproducten deze zomer extra in de kijker of hang er een mooie promo aan vast. Van ambachtelijke kazen tot lokale bieren: ze brengen inkomsten in het laatje en laten toeristen kennismaken met the full Belgian experience. tip nr.1 tip nr.2
Geef toeristen een tAstbAAr souvenir
Bied aan de kassa herbruikbare boodschappentassen aan, bedrukt met het logo van je winkel. Waarom? Reden numero uno: zo hoeven je klanten niet met al hun pas gekochte lekkernijen te sleuren. Reden 2: toeristen houden een leuk souvenir over aan je winkelbezoek. Reden 3: gratis reclame in het straatbeeld!
tip nr.4
tip nr.3
tip to do’s en Must-sees in de buurt
Hang aan de uitgang van je winkel een groot prikbord waar je affiches van lokale evenementen, toeristische trekpleisters of unieke bezienswaardigheden ophangt. Vraag ernaar bij de toeristische dienst in je buurt.
z o M ers leesvoer voor retA iltoppers
Niets leuker dan je neus in de boeken stoppen tijdens een welverdiende vakantie.
Heerlijk ontspannend! Maar dat wil niet zeggen dat je niets kan bijleren, toch? We tippen enkele non-fictieboeken die je verslindt tijdens je break en die ook nadien blijven nazinderen.
Grip
Rick Pastoor
Rick Pastoor ziet grip op je werk en leven als hét basiselement om ruimte te creëren voor de grotere levensvragen, doelen en dromen. Geen stroom aan theorieën in dit boek, maar eenvoudige en concrete stappen die je instant toepast op je (werk)leven. Van bewust pauzes inplannen tot energielevels en focusblokken.
The future of shopping
Jorg Snoeck en Pauline Neerman
De retail staat onder druk. Wat kunnen handelaars en merken doen om te overleven? En hoe ziet de retail in de toekomst eruit? In dit boek bieden de auteurs een inzicht in de uitdagingen, ontwikkelingen en mogelijkheden in de sector. Eyeopener!
Waarom witte raven niet bestaan
Luc Ardies
Werkgevers ervaren steeds meer moeilijkheden bij het vinden van de zogenoemde ‘witte raaf’. Door de aanhoudende arbeidskrapte en de snelle maatschappelijke veranderingen moeten we volgens Luc Ardies van Buurtsuper.be en PMO, onze traditionele hr-aanpak in vraag stellen. Dit zakboekje biedt vernieuwende inzichten en praktische tips om gemotiveerde medewerkers te vinden én te binden.
De Ritchie Story
Jan Verlinden
Wie nog nooit over het Belgische limonademerk Ritchie heeft gehoord, leefde de afgelopen jaren onder een steen. Chief lemonade maker Jan Verlinden is vastberaden om Ritchie tot in alle uithoeken van de wereld te krijgen en draait op dit moment een omzet van zo’n 5 miljoen euro per jaar met een team van ... drie personen. Bewonderenswaardig, verrijkend én leest als een trein.
Feedback geven en krijgen
Dominic Rossi
Aan de hand van echte verhalen duikt Dominic Rossi in de complexe wereld van feedback. Met bruikbare tips en anekdotes leert hij je de kunst van feedback geven én ontvangen. Prioriteit volgens Rossi? Een veilige omgeving. Een boek waarmee je onmiddellijk aan de slag kan.
Een man loopt in de supermarkt naar de afdeling dierenvoeding, pakt twee blikken hondenvoer en loopt vervolgens naar de kassa. “Heb je wel een hond?”, vraagt de kassamedewerkster. “Ja, natuurlijk, anders had ik die twee blikken toch niet nodig”, antwoordt de man.
“Het spijt me meneer, maar ik mag je geen dierenvoeding verkopen als ik niet zelf kan zien dat je een huisdier hebt”, vertelt de kassierster. De man vloekt vanwege de nieuwe regeling en loopt kwaad weg.
De volgende dag is hij weer terug, loopt naar de afdeling dierenvoeding, pakt twee blikken kattenvoer en gaat naar de kassa. “Heb je een kat?”, vraagt de kassierster.
“Ja natuurlijk heb ik een kat, ik kom deze blikken toch niet voor mezelf halen”, antwoordt de man geïrriteerd. “Meneer, je was hier gisteren ook, dus had je kunnen weten dat ik je geen dierenvoed....” De kassierster is nog niet uitgesproken of de man is al tierend vertrokken.
De dag daarop komt de man met een bruine papieren zak in z’n hand de winkel binnen. Hij loopt meteen door naar de kassa en zegt: “Mevrouw, steek je hand hier eens in.” De kassierster zegt vervolgens: “Het is zacht en warm ...” De man grinnikt. “Ja”, zegt hij. “Ik had graag zes rollen toiletpapier!”
Deze fruitjes gaan op vakantie. Spot jij de 10 verschillen?
Je vindt de oplossing op pagina 73.
Anna wil reclame maken voor haar nieuwe buurtsuper, maar de affiches die ze printte zijn nog een beetje saai.
Geef jij haar winkeltje wat meer kleur?
WELKOM!
Scan de QR-code en luister meteen naar onze favoriete buurtsupersongs.
50 Cent I Candyshop
The Presidents of the United States of America I Peaches
De La Soul I Shopping Bags (She Got from You)
Kings of Leon I Milk
Queen I I Want It All
The Archies I Sugar, Sugar
Guy Clark I Homegrown Tomatoes
Mint I Your shopping lists are poetry
Bruce Springsteen I Queen of the supermarket
Erykah Badu I Bag Lady
UB40 I Red Red Wine
Bran Van 3000 I Go Shopping
Kelis I Milkshake
The Rolling Stones I Brown Sugar
The Beach Boys I Vegetables
The Beatles I Strawberry Fields Forever
Smashing Pumpkins I Mayonaise
Spice Girls I Spice Up Your Life
Johnny Cash I Beans for Breakfast
Green Day I Basket Case
Kate Nash I Pumpkin Soup
Ella Fitzgerald I Black Coffee
Neil Young I Cinnamon Girl
Fool’s Garden I Lemon Tree
The Clash I Lost in the Supermarket
VOF De kunst I Een kopje koffie
Lady Linn I Shopping
Christina Aguilera I Lady Marmalade
The Champs I Tequila
onze suggestieszomerse drankjes
Niks zo fijn als nippen van een heerlijke cocktail of mocktail op een zonovergoten terrasje. Wij vroegen het Buurtsuper.be-team naar hun favoriete drankjes. De meningen waren ... nogal verdeeld! Het resultaat? Een uitgebreide drankkaart met allerlei lekkers. Wat is jouw favoriet?
(Virgin) Cosmopolitan
Vodka - Cointreau (of Schweppes
Agrum) - veenbessensap - citroensap suikerwater
Moscow Mule
Vodka – limoen gemberbier – munt
Aperol Spritz
Aperol – prosecco bruiswater - sinaasappel
Romeo & Julia
Nele
Pornstar Martini
Chiel
Yannick
Veronique
Gin – limoensap – munt komkommer – suiker - rozenwater
Aurélie
Passoa – vodka – limoen passievruchtensap – vanille – eiwit
Hurricane Marie-Ange
Donkere rum – witte rum citroensap – passievruchtsiroop grenadine - sinaasappelsap
Sex on the Beach
Vodka – sinaasappelsap veenbessensap - perzikenlikeur
Mojito
Rum – limoensap – rietsuiker munt - bruiswater
Sarah
Vanessa
Strawberry Daiquiri
Witte rum – limoensap aardbeien - suikerwater
Gin-tonic
Gin – tonic - botanicals
Rum-cola
Rum – cola - limoen
Droge witte wijn
Champagne
Ann
Wendy
Luc
Milan
om een cocktail te drinken.
nippen het liefst aan een cocktail
smaakt dat thuis zeker zo goed.
Voor Yannick, Veronique, Wendy, Luc, Hestia en Vanessa is eender welk zonovergoten terrasje prima.
Aurélie en Marie-Ange verkiezen een echte cocktailof rooftopbar.
En voor Ann maakt het echt niet uit: als er maar fijn gezelschap in de buurt is!
De Moscow Mule valt erg in de smaak.
Ken je deze cocktail niet? We delen het recept graag! Het allerbeste nieuws? In minder dan vijf minuten maak je deze cocktail klaar!
Cheers! Moscow Mule
Nodig (voor 2 personen)
- 90 ml wodka - 400 ml gemberbier
Weetje 1
Volgens de legende ontstond dit drankje in de jaren veertig toen een wodkamaker, mokkenverkoper en gemberbierbrouwer elkaar troffen in een bar.
- 1 limoen
- 2 takjes munt
- 10-tal ijsblokjes (of crushed ice)
- Optioneel: Angostura Bitters
- Koperen mok (mule)
- Barmaatje en barlepel
Weetje 2
Er zijn intussen verschillende varianten zoals de Mexican Mule (met tequila), Irish Mule (Ierse whiskey) of de Kentucky Mule (met bourbon).
Voeg met een barmaatje 45 ml vodka per mok toe.
Voeg desgewenst een paar druppels Angostura Bitters toe.
Garneer met een schijfje limoen en een takje munt.
Garneer je Mosow Mule dan
Sommige Buurtsuper.be-medewerkers zwieren thuis ook graag wat ingrediënten in de shaker. Kun jij raden welke cocktails ze graag maken? We geven telkens één tip.
Verbind jij de namen met de juiste cocktails?
Chiel
TIP: K3 zingt erover
Vanessa
TIP: Blozende frambozen
Nele
TIP: Ook voor -18
Yannick, Milan, Marjolein en Hestia
TIP: Kruidig of floraal
Veronique
TIP: Met een schijfje sinaasappel a.u.b.
Wendy
TIP: Slechts 2 ingrediënten en afwerken met limoen
Ann TIP: Hola! Met veel fruit!
Marie-Ange
TIP: Italia, baby!
oplossin G en puzzels en r AA dsels
Oplossing woordzoeker - pagina 1:
Geniet van je vakantie
Oplossingen raadsels - pagina 2: 1/ Toekan, 2/ 15 en 28 (+1, +2, +3, +4, …), 3/ 1 ei had 2 dooiers!
Oplossing ‘Waar zijn onze mascottes?’ - pagina 7-8:
Oplossing ‘Lost in the supermarket’ - pagina 52
Oplossing ‘Zoek de 10 verschillen’ - pagina 62
Oplossing breinbrekers - pagina 39-40:
Deze vorm telt 20 hoeken.
Oplossing ‘Wat ben ik?’
ATLAS - 2/3 van kat = AT, 3/5 van lasso = LAS, 3/9 van atletisch = ATL
Oplossing raadsel 12-letterwoord: Zandweggetje
Oplossing raadsel ‘kat in een zak’ Alleen ik ging naar de winkel. De vrouw met de katten kruiste me en ging dus de andere kant op …
Oplossing raadsel rechter- en linkerhand: Je linkerelleboog
Oplossing raadsel taart: Minimaal 3 keer. Snij de taart in vier gelijke stukken. Snij vervolgens door het midden van de rand (horizontaal!) en je krijgt 8 gelijke stukken.
Oplossing wereldgerechten - pagina 55-56:
Tortilla Mexico Sushi Japan Falafel Libanon
Oplossingen cocktails - pagina 68:
Chiel Piña Colada
Vanessa Lazy Red Cheeks
Pasta Italië Tzatziki Griekenland Biltong Zuid-Afrika Tajine Marokko
Yannick, Milan, Marjolein en Hestia (Virgin) Gin-tonic
Aperol Spritz
Wendy Rum-cola
Maple syrup Canada
Marie-Ange Negroni
Nele Ice tea
Veronique
Ann Homemade Sangria
Win een zomers verrassingspakket!
deelneMen is Kinderspel!
+ Maak een zomerse selfie met deze vakantiepocket.
+ Deel de foto vóór 16/08/24 met de hashtags #buurtsuperwedstrijd en #allesmag via Instagram en/of Facebook en tag @buurtsuper.be.
+ Wacht geduldig af tot we de tofste inzendingen onthullen.
doe Mee en win!
Wedstrijd in samenwerking met
