BRUZZ editie 1950 (01-10-2025)

Lapperre, al sinds 1948 op het Beursplein!

Het allereerste Lapperre hoorcentrum ooit, nu volledig vernieuwd!

Op het Beursplein staat een stukje Brusselse geschiedenis. Hier opende in 1948 het allereerste hoorcentrum van Lapperre. Wat toen pionierswerk was, is vandaag uitgegroeid tot een moderne plek waar Brusselaars opnieuw de geluiden van hun stad ontdekken.

Een verhaal dat in Brussel begon Adriaan Lapperre startte na de oorlog met het aanbieden van hoortoestellen, eerst huis aan huis en daarna op het Beursplein. Op de plek van het huidige gebouw stond toen een klein huis dat dienstdeed als hoorcentrum. In 1968 werd het vervangen door het gebouw dat er vandaag nog staat, met op het gelijkvloers het hoorcentrum en erboven de technische dienst, het labo en de directie. Brussel was lange tijd het kloppend hart van Lapperre.

Van verleden naar toekomst

In 1988 verhuisden de diensten naar een groter pand in Groot-Bijgaarden, maar het hoorcentrum op het Beursplein bleef behouden. Onlangs werd dit centrum opnieuw volledig vernieuwd. Vandaag combineert Lapperre Midi zijn rijke geschiedenis met uitgebreide expertise, ervaren audiologen, ruim assortiment aan hooroplossingen én de nieuwste technologie.

Lapperre is ondertussen uitgegroeid tot een netwerk van meer dan 240 hoorcentra in België, waaronder vijf in Brussel.

Al 77 jaar lang helpt Lapperre mensen om opnieuw volop te genieten van elke klank, van vogelgezang tijdens een wandeling in de natuur tot de muziek in de concertzalen van Brussel. Lapperre Midi blijft daarbij trouw aan zijn roots én is klaar voor de toekomst.

Maak je afspraak voor een gratis hoortest!

Waarom kiezen Brusselaars voor Lapperre?

• Meer dan 77 jaar expertise in gehoorzorg

• Ervaren audiologen die je persoonlijk begeleiden van A tot Z

• Nabijheid: 5 hoorcentra in Brussel (Beursplein, Anderlecht, Ukkel, Jette en Schaarbeek)

• Altijd welkom voor een gratis hoortest, persoonlijk advies bij tinnitus, gehoorbescherming én volledig onzichtbare hoortoestellen dankzij Lyric Lapperre staat steeds voor je klaar 0800 10 888 | info@lapperre.be | www.lapperre.be

Besparingen Brussel deelt in de klappen

Een besparing lijkt op een trauma. Na de aankondiging van een krimpend budget volgt op de werkvloer een moment van collectieve verbijstering – de omvang van de boodschap is te groot en te pijnlijk om meteen te vatten. Daarna komen afwisselend gevoelens van woede, opstand, ongeloof, onmacht. Pas een paar dagen later, na de aanvaarding, wordt alles concreet: de consequenties dringen zich op. De helderheid van het getal duldt geen tegenspraak. Het crisismanagement kan beginnen.

Dat scenario ontvouwt zich momenteel bij tal van organisaties die voor hun werking (grotendeels) afhankelijk zijn van subsidies van de Vlaamse regering. In de zoektocht naar een begroting in evenwicht besliste de ploeg van Vlaams ministerpresident Matthias Diependaele (N-VA) vorige week om 140 miljoen euro aan geldelijke steun te schrappen.

Met een daling van ongeveer 20 miljoen aan middelen deelt Brussel in de klappen. Vooral de instellingen voor hoger onderwijs en de rusthuizen lijken de grootste dupe, samen met tal van kleinere verenigingen met een sterk uitgebouwde structuur die plots op imploderen staat. Ook BRUZZ en de Vlaamse Gemeenschapscommissie moeten snoeien in de werking.

Het blijft vooral een boekhoudkundige rekensom, waarbij de enige logica die van het rendementsdenken lijkt. Daarom is het allicht niet toevallig dat precies in sectoren zoals ontwikkelingssamenwerking, media en cultuur de grootste slachtoffers vallen.

“Door de Vlaamse sanering staat een aantal Brusselse organisaties op imploderen”

De besparingen zetten kwaad bloed. Deels door de onvolledige, gefaseerde communicatie vanuit de kabinetten naar de getroffen organisaties, deels omdat de regering in sommige gevallen niet in een overgang voorziet, en vanaf volgend jaar al de geldkraan dichtdraait.

Bovendien ontbreekt ook ieder perspectief van hoop of beterschap. Vlaanderen koppelt de inspanningen niet aan een grootser verhaal, dat minstens emotioneel de pijn kan verzachten.

Voor Brussel blijft het bang afwachten welke lijken nog uit de kast zullen vallen. Dat zal pas ergens in oktober duidelijk zijn, wanneer de ministers alle tabellen vrijgeven. Sowieso dreigt het gewest – om in de beeldspraak te blijven – te verzanden in een begraafplaats. Want niet alleen de Vlaamse besparingen zullen diep in het maatschappelijke weefsel snijden, ook de Brusselse regering kijkt aan tegen een saneringsoefening van ruim een miljard. Het sociaaleconomische middenveld houdt nu al zijn adem in, net als de werkgevers die snakken naar een stabiel fiscaal klimaat. De federale regering moet dan weer een gat van twaalf miljard dichtrijden, wat direct en indirect zijn impact zal hebben op de grootste uitdagingen van de hoofdstad: de aanpak van criminaliteit, de hoge vraag naar medische zorg, armoedebestrijding, de activering van langdurig werklozen … Kan een samenleving zich kapot besparen? Die vraag lijkt zich stilaan op te dringen, gezien de snelheid en de noodzaak waarmee alle overheden in dit land saneren. In een al onrustige wereld leidt het vooruitzicht van grote offers, strengere voorwaarden voor minder dienstverlening, en steeds wisselende regels tot extra stress en spanning op mensen en systemen. Als dat gebeurt – en dat zál gebeuren – dan weet elke psycholoog ook: als het trauma te diep gaat, dan dreigt het fundament te knappen.

Coördinator magazine. In het edito fileert de redactie de Brusselse actualiteit.

Lees meer Waar voelt Brussel de Vlaamse besparingen? p.24

12.10.2025

Noordoost Brussel: Schaarbeek, Evere en St-Joost-ten-Node

09.11.2025

Reyerslaan tot Madou: Schaarbeek, St-Joost-ten-Node, Evere, Haren en St-Lambrechts-Woluwe

30.11.2025

Van KMI tot Marollen

Elsene, Ukkel, Vorst en St-Gillis

Beleef Brussel als woonstad. Schrijf je in voor een woontour via woneninbrussel.be/woontours

Inhoud

Zuhal Demir kwam op bezoek in de school van Aya, die deze week in the Hang-out haar favoriete plek voorstelt.

OPDECOVER

30 IsBrusseleengoedeplekomje kinderen te latenopgroeien?

ACTUALITEIT

03Vooraan Besparingen:Brusseldeeltin deklappen

10Fenomeen van deweek Meer danhonderdkinderengroeien opinasielcentrumMolenbeek

11Cartoon DelphineFrantzen

14Opinie ‘Na het geluid van deschoten, destilte van depolitiek’

16Misdaad ProcureurJulienMoinilvindt inspiratieinMarseille:‘Steek drugsbazeninapartegevangenissen’

18Migratie PascalSmet:‘Maak van Brusselnietdevergaarbak van alle menselijkeellende’

22Formatie Dave Sinardet:‘Met of zonder N-VA,zoveelverschilmaakt het niet’

24Politiek WaarvoeltBrusselde Vlaamsebesparingen?

VERHALEN

06Samenleving Van klaslokaalnaar legerkamp:scholenbereidenjongeren vooropmilitairecarrière

ELKEWEEK

12Inbeeld

13In het nieuws

14 Stadsleven GenZstare

21BeestigBrussel Ookvlinders trekkennaar het zuiden

28Hang-out Aya

36 Column Stress

37CityJobs Stadstuinman Tom Pieynsvergroentdestad

SELECT

39 EuropaliaEspaña viertdeeeuwige bron van inspiratieFranciscode Goya

43Kleinonderhoud WauterMannaert

45 Eat &Drink Silk

46Inzichten SamBettens

COLOFON

BRUZZ Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80 Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België: 29 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw, een abonnement binnen Europa kost 162 euro per jaar, buiten Europa 192 euro per jaar OPLAGE 50.000 exemplaren ADVERTEREN? Angela Mngongo 02-650.10.81 angela.mngongo@brusselmedia.be DISTRIBUTIE Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Johan Goossens ALGEMEEN HOOFDREDACTEUR Klaus Van Isacker COÖRDINATOR MAGAZINE Maarten Goethals ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier EINDREDACTIE Karen De Becker, Kurt Snoekx WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER Eva Christiaens, Kris Hendrickx, Sophie Soukias, Steven Van Garsse, Tom Zonderman (redacteurs); Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Andy Furniere, Amber Janssens, Niels Ruëll, Indra Rypens, Marjon Udo, Emmanuel Vanbrussel, Matisse Van der Haegen, Michel Verlinden (medewerkers) VERTALING Frédérique Beuzon, Aurélien Garcia, George Holmer, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE Bart Dewaele, Kim Duchateau, Delphine Frantzen, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Emiel Viellefont VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Johan Goossens, Flageyplein 18, 1050 Elsene. BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw wordt gedrukt bij Printing Partners Paal-Beringen en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie

Van klaslokaal naar legerkamp

Scholen bereiden jongeren voor op militaire carrière

Met een oproepingsbrief naar alle zeventienjarigen wil Defensie jongeren enthousiast maken voor het leger. Maar de Brusselse jeugd staat niet te springen om te gaan vechten, zelfs in opleidingen die specifiek toeleiden tot een carrière in het militaire apparaat. “Ik wil liever politie-inspecteur worden.”

door Indra Rypens foto’s Emiel Viellefont

Dinsdagochtend in het SintGuido-Instituut in Anderlecht. Terwijl andere leerlingen in de les wiskunde of Nederlands zitten, peigert een klein klasje van vijf zesdejaars uit de opleiding Defensie en Veiligheid zich af in de sporthal van de school. Voor het vak fysieke paraatheid leggen ze een parcours af: van punt naar punt rennen en tussendoor afwisselend kracht- en conditieoefeningen doen zoals kettlebell-oefeningen, touwtjespringen, pompen en sprintjes trekken. Het grote verschil met de klassieke les lichamelijke opvoeding – die ze op een ander moment tijdens de week krijgen – ligt in de focus op kracht en uithouding. Badminton of voetbal komt er niet aan te pas. Een dag later vertrekken de leerlingen naar Bütgenbach

voor een driedaagse stage, onder toezicht van het Belgische leger.

De opleiding Defensie en Veiligheid wordt in Sint-Guido sinds 2021 georganiseerd. Leerlingen kunnen proeven van het werkveld binnen de veiligheidsberoepen. Ook de Franstalige school Sainte-Marie La Sagesse in Schaarbeek biedt sinds vorig schooljaar een gelijkaardige opleiding aan. Zij hebben momenteel twee klassen in het vierde, en een klas in het vijfde jaar. Volgend schooljaar zal de eerste lichting in Schaarbeek afstuderen en doorstromen naar het werkveld.

Veel meisjes in de klas

Wat opvalt: drie op de vijf van de leerlingen in het zesde jaar in Sint-Guido zijn meisjes, dubbel zoveel als het Belgische gemiddelde van dertig procent in dergelijke opleidingen.

“Vorig jaar lagen de verhoudingen anders. Toen zijn negen jongens en drie meisjes gestart,” vertelt Giouzefina Tafa (18) uit Anderlecht, leerlinge binnen de opleiding.

“Bij de jongens zijn zeven van hen blijven zitten. Sommigen dachten dat de opleiding vooral om sport draaide, maar de richting is ook op studievlak best pittig door vakken zoals recht, en mens en samenleving,” beaamt haar klasgenote Nadjely Alejandra De Cock (17), ook afkomstig uit Anderlecht.

Met twintig procent ligt het aandeel vrouwen in Sainte-Marie La Sagesse iets lager, maar dat is nog steeds niet gering, bevestigt de school aan BRUZZ.

Het aantal leerlingen dat zich inschrijft in Schaarbeek ligt in het algemeen een stuk hoger dan in Anderlecht. Vorig jaar begon de opleiding met vijftien inschrijvingen. Dit jaar

staat de teller op 48, terwijl in de Nederlandstalige opleiding sinds 2021 maar achttien leerlingen in totaal afstudeerden. En de leerlingen uit Schaarbeek komen lang niet allemaal uit Brussel. “Ook uit Doornik, Aat en het Franse Louvroil,” zegt vakcoördinator David Dupont. “Sommigen gingen eerst naar de opendeurdag van de richting in hun regio, maar waren niet tevreden en schreven zich vervolgens in Brussel in.”

“Op Sint-Guido verschilt dat van jaar tot jaar,” zegt Elisabeth Philips, vakcoördinator in Anderlecht. “Dit jaar komt de volledige klas zesdejaars uit Brussel, maar vorig jaar waren alle leerlingen uit de Vlaamse Rand afkomstig. Daar zit niet echt een vast patroon in.”

Zowel op Sint-Guido als op Sainte-Marie La Sagesse krijgen leerlingen les van professionals uit het beroepsveld, zoals de

politie, het gevangeniswezen, de brandweer, de bewakingssector en defensie. Naast de lessen op school, brengen de jongeren fysieke bezoeken aan de zes Brusselse politiekorpsen, gaan ze langs bij het opleidingscentrum van de brandweer en lopen ze een dag mee met een cipier in de gevangenis. Ook gaan ze enkele keren op stage bij het Belgische leger. Op het einde van de opleiding is het de bedoeling dat de leerlingen kunnen doorstromen naar een vervolgopleiding of job in de veiligheidssector.

Oproepingsbrief Francken

Toch lijkt het vooral het leger te zijn dat op extra rekruteringskrachten aast. Defensie wil tegen 2035 het personeelskorps verdubbelen. Vanaf dit jaar krijgen daarom alle zeventienjarigen een oproepingsbrief in de bus om

zich aan te sluiten. “Een unieke kans die op je pad komt,” staat te lezen in dat document. Het gaat niet om een verplichte legerdienst, maar om een vrijwillig militair dienstjaar, waarbij jongeren voor twaalf maanden worden ondergedompeld in defensie: “Je wordt gevormd tot militair en je voert militaire taken, oefeningen en operaties uit.” Daarvoor krijgt de geïnteresseerde bovendien een ‘aantrekkelijk loon’ van 2.000 euro netto per maand.

Defensie investeert fors in de opleiding Defensie en Veiligheid. Zo wordt aan Sint-Guido ruim een derde van het lessenpakket georganiseerd door het leger, dat al dan niet externe lesgevers aanstelt. Maar opvallend: de Brusselse jongeren lijken voorlopig maar moeilijk de weg te vinden naar de Belgische strijdkrachten.

De leerlingen leggen tijdens de les een parcours af. Tussendoor doen ze kracht- en conditieoefeningen zoals pompen.

“Het strenge imago van het leger blijft jongeren afschrikken”

David Dupont

Vakcoördinator Sainte-Marie La Sagesse in Schaarbeek

Van de achttien leerlingen die afgelopen jaren zijn afgestudeerd in Anderlecht, stroomde maar één iemand door naar defensie, en die gaf er bovendien na enkele maanden al de brui aan.

In Schaarbeek studeerde nog geen enkele leerling af. Volgens Dupont tonen de jongeren wel degelijk interesse in defensie, maar mikken de meesten toch op een carrière bij de politie. “In het vierde jaar twijfelen leerlingen vaak nog tussen politie, leger of brandweer. Tegen het vijfde jaar hebben ze meestal een duidelijkere voorkeur, vooral voor politie of leger,” zegt hij. “Sommigen die aanvankelijk voor de politie kozen, stappen later over naar het leger, dat meer jobmogelijkheden biedt. Toch blijft het strenge imago afschrikken.”

Oekraïne en Gaza

Ook de huidige generatie zesdejaars van Sint-Guido ziet zichzelf niet meteen de rangen van het leger vervoegen. “Ik ben aan de opleiding begonnen, omdat ik politieinspecteur wil worden, net als mijn papa,” vertelt De Cock. Voor haar primeert het menselijke aspect aan de job. “Als inspecteur patrouilleer je door een buurt waar je de mensen na een tijdje kent, bij defensie weet je niet waar je terechtkomt. Dat vind ik te eng.”

Bang voor het wapengeweld in haar gemeente, waar ze als inspecteur onvermijdelijk mee te maken zal krijgen, is ze naar eigen zeggen niet: “Het is schokkend hoeveel wapengeweld Anderlecht kent, maar omdat het zo vaak gebeurt, ben ik er al aan gewend. Dat houdt me niet tegen om mijn droom na te jagen.”

Ook Tafa bedankt vriendelijk voor een carrière bij het leger. Zij is eveneens aan de opleiding begonnen om politie-inspecteur te worden. “Volgend schooljaar wil ik starten aan de opleiding Lichamelijke Opvoeding, Bewegings- en Sportwetenschappen aan de VUB, daarna wil ik misschien nog de politieschool doen,” zegt ze. Een carrière bij

defensie ziet ze duidelijk niet zitten. “Mentaal lijkt het me te zwaar, en tijdens stages merkte ik dat sommige aspecten, zoals camouflage, me niet liggen. De fysieke uitdaging en het marcheren spreken me wél aan.”

Daarnaast speelt de geopolitieke context een rol, met oorlogen in Oekraïne en Gaza. “Wie zegt dat er geen naar België komt? Dat risico wil ik niet nemen,” zegt ze.

De vriendinnen zien in de rol als politieinspecteur een hoger maatschappelijk doel weggelegd. “Sommige familieleden zeiden in het begin: ‘Je bent ’s nachts bang in het donker, hoe ga jij politieagent worden?’ Maar de meeste vrouwen zijn ’s nachts op straat bang,” zegt De Cock. “Dat is net een van de redenen waarom ik inspecteur wil worden: ik wil meewerken aan een wereld waar vrouwen zich ’s nachts veilig kunnen voelen.”

Tafa sluit zich bij die redenering aan: “Ik wil tonen dat je op de juiste manier politie-

“Misschien is het leger in Vlaanderen populairder door Kamp Waes of Special Forces”

Elisabeth Philips

Vakcoördinator Sint-Guido Anderlecht.

agent kunt zijn. Zelf ben ik Albanese, geboren in Griekenland. Over de politie bestaan veel vooroordelen, bijvoorbeeld dat agenten racistisch zijn, maar dat wil ik helpen veranderen.”

Nadjely Alejandra De Cock: “Sommigen dachten dat de opleiding vooral om sport draaide, maar de richting is ook op studievlak best pittig.”

als

Boeddhistisch klooster

Elias Kirsch (16) uit Laken twijfelt nog over een dienstjaar bij defensie. “Als ik afstudeer in juni, wil ik eerst reizen,” zegt hij. “Ik droom ervan een klooster in Thailand te bezoeken, omdat ik erg geïnteresseerd ben in het boeddhisme.” Precies die interesse doet Kirsch aarzelen. “Geweld staat haaks op de waarden van het boeddhisme en op mijn eigen ideeën. In het leger kan het gebeuren dat je iemand moet doden, en dat kan ik niet. Toch sluit ik het dienstjaar nog niet volledig uit,” zegt hij.

In de paasvakantie is Kirsch van plan een opleiding te volgen op de luchthaven, waardoor hij in de zomervakantie als student-beveiligingsagent aan de slag kan. “Dat lijkt me meer iets voor mij, want als beveiligingsagent blijft het geweld beperkt,” zegt hij.

kan

Dat maar weinig Brusselse leerlingen doorstromen naar het leger, is ook defensie niet ontgaan. Volgens Philips, vakcoördinator bij Sint-Guido, ligt dat anders in Vlaanderen, waar de klassen van de opleiding Defensie en Veiligheid vaak vol zitten en de scholen soms moeten werken met wachtlijsten. “Dat is bij ons ondenkbaar, wat defensie jammer vindt.”

Waar komt dat verschil in enthousiasme vandaan? Philips ziet een paar mogelijke verklaringen. “Misschien omdat veel Brusselse leerlingen geen Nederlandstalige televisie kijken, waardoor programma’s als Kamp Waes of Special Forces niet tot bij hen komen,” denkt ze luidop na. “Wij proberen veel reclame te maken voor de richting.”

LA JEUNESSE BRUXELLOISE RECHIGNE AU MÉTIER MILITAIRE

FR/ Pour susciter des vocations militaires, la Défense envoie une lettre de convocation à tous les jeunes de 17 ans. Mais à Bruxelles, l’enthousiasme reste limité. « L’armée me paraît trop éprouvante mentalement, et le camouflage ne me convient pas. Je préfère devenir inspecteur de police. »

BRUSSELS YOUTH IS NOT KEEN ON JOINING THE MILITARY

EN/ In an attempt to get young people excited about joining the army, the Ministry of Defence has sent a letter to all 17-year-olds. In Brussels, the youth don’t seem eager to consider a military career. “Mentally, working in the army seems too tough for me. I would rather become a police officer.”

Giouzefina Tafa vreest dat werken bij het leger mentaal te zwaar zal zijn: “De fysieke uitdaging en het marcheren spreken me dan wel weer aan.”

Elias Kirsch voelt meer voor een carrière

beveilingsagent: “In het leger

het gebeuren dat je iemand moet doden, en dat kan ik niet.”

Asielopvang Meer dan honderd kinderen groeien op in asielcentrum Molenbeek

Fedasil Molenbeek biedt onderdak aan 350 asielzoekers, 109 van hen zijn kinderen. Voor het opvangcentrum is de opvoeding van kinderen een prioriteit geworden.

Met een luchtkasteel, een Sumotapijt en een fietsparcours waren er opvallend veel activiteiten voor kinderen tijdens de opendeurdag vorige zondag van het Fedasil-centrum in Molenbeek aan de Sebrechtslaan. Dat is geen toeval. Onder de 350 asielzoekers die er verblijven, zijn er 109 kinderen, van wie er 54 jonger zijn dan 6 jaar. Het opvangcentrum telde sinds de opening in maart 2022 al 46 geboortes, waarvan 25 alleen al vorig jaar. Het jongste kind is nog maar een paar dagen oud.

De babyboom is illustratief voor de gedaanteverwisselingen die het opvangcentrum, in het voormalige rusthuis Home Sebrechts, sinds de opening heeft ondergaan. Het was aanvankelijk een tijdelijk transitcentrum voor vluchtelingen uit Oekraïne, maar werd –tot ergernis van titelvoerend burgemeester Catherine Moureaux (PS) – geleidelijk omgevormd tot een opvanglocatie voor asielzoekers uit andere landen.

“Toen we openden in 2022, vingen we 70 tot 80 procent alleenstaande mannen op. Vandaag is dat maar 20 tot 25 procent, omdat het beleid de

toegang tot opvang voor die categorie beperkt,” vertelt directeur Pieter Lauwaert. “Het overgrote deel van onze residenten zijn dus gezinnen. We zijn intussen met meer dan honderd kinderen, dat is enorm. Onze jongste bewoner is 5 dagen oud, onze oudste 74 jaar.”

Fedasil Molenbeek is een opvangcentrum van de zogeheten tweede fase. De residenten komen er terecht na een eerste screening in het Klein Kasteeltje en blijven er in principe tot hun asielprocedure is afgerond. De 350 bedden zijn bijna altijd volledig bezet. Er zijn 47 nationaliteiten aanwezig, maar er verblijven geen Oekraïners meer. De huidige topnationaliteit is Guinee (41 asielzoekers), gevolgd door Congo, Palestina en Syrië. Er zijn geen niet-begeleide minderjarigen in het centrum.

Tekort aan babyspullen

Adjunct-directeur Laura Wauters toont tijdens een rondleiding hoe het opvangcentrum het starre gebouw zo kindvriendelijk mogelijk probeert te maken. Vrijwilligers hebben de ingezamelde kinderkledij zorgvuldig gesorteerd. “Vooral babyspullen

De verzamelde kinderkledij bij Fedasil Molenbeek wordt netjes gesorteerd.

geboortes telt het asielcentrum in Molenbeek al sinds de opening in 2022

nationaliteiten verblijven in het Fedasil-opvangcentrum in Molenbeek, oorspronkelijk geopend voor de opvang van Oekraïners

zijn altijd welkom, want daar hebben we een tekort aan.”

Een groot manco is het gebrek aan tuin of open ruimte in het voormalige rusthuis. Dat wordt opgevangen door ingerichte speel- en knutselruimtes en een indoorboks- en fitnesszaal voor de tieners.

Een van de zestig medewerkers bij Fedasil Molenbeek houdt zich exclusief bezig met schoolzaken. Kinderen van asielzoekers zijn immers leerplichtig zolang ze in België verblijven. Daarbij moeten de nieuwkomers meteen een belangrijke keuze maken: Nederlandstalig of Franstalig onderwijs?

“Onze jongste bewoner is amper vijf dagen oud, onze oudste 74 jaar”

Pieter Lauwaert

Directeur asielcentrum Molenbeek

De begeleidingstrajecten voor de jonge asielzoekers kunnen evenwel de harde realiteit niet verhullen: mogelijk zullen ze binnenkort België – in sommige gevallen het enige land dat ze kennen – weer moeten verlaten.

“Hun verblijf hier is maar een tijdelijke fase,” benadrukt Wauters. “Bij de toekenning van een verblijfsvergunning verhuizen de residenten meteen, doorgaans naar een OCMW-woning. Bij een negatieve uitspraak wordt hun gevraagd het Belgische territorium te verlaten. Onze taak is ze te helpen om hun weg te vinden in de Belgische samenleving en tools aan te reiken om autonomer te zijn, wat ook het eindresultaat van hun aanvraag is.”

Lange wachttijden

Een grote ergernis bij zowel asielaanvragers als hun begeleiders is de lange wachttijd voor het eindverdict. “Een verblijf bij ons kan variëren van enkele maanden tot soms zelfs meerdere jaren. Sommige kinderen zien we hier van jongs aan af in het centrum opgroeien,” zegt Wauters.

Als hoofdoorzaak voor het lange wachten wijst ze op het personeelstekort bij het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen, dat de asielaanvragen behandelt.

Directeur Lauwaert zit op dezelfde lijn: “De realiteit is vaak: een jaar voor de asielprocedure en nog eens een jaar voor het beroep. Dan zitten we dus al aan tweeënhalf jaar vooraleer de aanvrager weet waar hij aan toe is. Als het beleid in extra middelen zou voorzien voor de verwerking van de dossiers en die termijn kan verkorten naar drie maanden, dan zouden alle problemen rond de opvang van asielzoekers opgelost zijn.”

EMMANUEL VANBRUSSEL

Bomenkap

Beliris is begonnen met het kappen van 41 bomen in Molenbeek, terwijl het maar een vergunning heeft voor tien. Het gaat om bomen in het park van spoorlijn 28, tussen Belgica en Bockstael. Daar moet plaats gemaakt worden voor een nieuwe fietssnelweg.

© ES

‘God houdt van jullie’

Zaterdag preekte evangelist Franklin Graham voor 13.000 gelovigen in en aan de ING Arena. “Ik ben hier dertig jaar geleden al eens geweest. Brussel is zoveel veranderd, een echte meltingpot. God houdt van jullie allemaal.” Er is heel wat kritiek op Graham, die ook het gebed tijdens de inauguratie van Donald Trump als president verzorgde.

© BELGA

Mars tegen racisme

Zo’n vijftig jongeren en actievoerders zijn zondagavond aangekomen in Brugge. Ze vertrokken vrijdag vanuit Molenbeek voor een mars tegen racisme. Dat deden ze als reactie op de raid van Brugse hooligans op 4 mei. “We hebben dertig kilometer per dag gestapt. Dat was best wel pittig.”

© IVAN PUT

In het nieuws

29/09 | Stijn De Mars (N-VA) nieuwe voorzitter Muntpunt. Stijn De Mars (42) is de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur van Muntpunt. Hij volgt Magaly Rodriguez García op. De Mars is secretaris van de Brusselse N-VA-fractie en woont in Meise. Zowel politici als onafhankelijken zijn lid van de raad van bestuur.

28/09 | Bijna een derde van de Brusselse huurprijzen ‘te hoog’. Bij bijna een derde van de Brusselse huurcontracten die in 2025 werden geregistreerd, wordt de huurprijs als onrechtmatig beschouwd. Dat blijkt uit cijfers van staatssecretaris voor Huisvesting Nawal Ben Hamou (PS). Het gaat voorlopig om een presumptie van onrechtmatigheid. Pas na een gedetailleerd onderzoek van de woning kan worden vastgesteld of een huurprijs effectief buitensporig is.

27/09 | Oud-burgemeester Schepmans (MR) verruilt Molenbeek voor Ukkel. Sinds twee weken woont Françoise Schepmans, oud-burgemeester van Molenbeek, niet langer in Molenbeek. Ze heeft de gemeente waar ze opgroeide verruild voor het Sint-Jobsplein in Ukkel. Daar vindt ze naar eigen zeggen meer rust en positivisme. “In Ukkel voel ik een positieve politiek. Er beweegt veel, het is er proper en veilig,” zegt ze.

26/09 | Sint-Gillis verzet zich tegen woonstbetredingen bij mensen zonder wettig verblijf.

Na Elsene heeft ook de gemeenteraad van Sint-Gillis een motie

goedgekeurd om zich uit te spreken tegen eventuele woonstbetredingen bij mensen zonder papieren. De federale regering wil zulke woonstbetredingen toelaten om mensen zonder wettig verblijf in ons land te kunnen arresteren. “Een huis moet een toevluchtsoord blijven, geen plek waar je iemand opspoort,” zegt Catherine Morenville (Ecolo), eerste schepen in Sint-Gillis.

26/09 | Golvende taxushagen en waterbassin moeten de tuinen het Koninklijk Paleis nieuwe aanblik geven. Erik Dhont Landscape Architects heeft de ideeënwedstrijd voor de toekomstige vormgeving van de tuinen voor het Koninklijk Paleis gewonnen. “Het project stelt een boord van golvende taxushagen voor die op een grafische en eigentijdse manier zijn gesnoeid,” oordeelde de jury. “Centraal in elk van de drie omsloten tuinen is een ovaal waterbassin voorzien. De verfijnd gekleurde tuin zal mee evolueren met de seizoenen volgens de voorgestelde beplantingsplannen.”

25/09 | De Franse fietsgroep Rebirth zal 80 procent van de noodlijdende Brusselse fietsbouwer Cowboy overnemen. Dat zei CEO Grégory Trebaol van Rebirth donderdag in de Franse krant Le Figaro. Met de overname door Rebirth zijn de oorspronkelijke aandeelhouders en crowdfunders, die samen in Cowboy investeerden, zo goed als al hun geld kwijt.

Opinie

‘Na

het geluid van de schoten, de stilte van de

politiek’

Evelien Chiau, die in Molenbeek woont, laakt het stilzwijgen van de gemeentepolitiek na het zoveelste schietincident in haar straat. “Wij stoppen onze kinderen ’s avonds in bed en doen alsof we niet bang zijn dat zij op een dag het slachtoffer worden van een verdwaalde kogel.”

Evelien Chiau

• Freelancecopywriter en -eindredacteur

• Woont in Molenbeek

• Pleegmoeder

In Molenbeek volgen de schietpartijen elkaar al maanden op. Tijdens de zomervakantie alleen al telden we er dertien in onze wijk: in de Schoolstraat (waar, u raadt het al, een school ligt), de Paalstraat (waar ook een school ligt) en het Bonneviepark. Dat park is de enige plek in de buurt met een grote speeltuin, waar alle kinderen uit de wijk samenkomen. Momenteel durf ik er niet meer heen. Ook onze school gaat voorlopig niet naar het nabijgelegen Fonderiepark en voerde op de eerste schooldag actie onder de slogan ‘Recht op de buurt’. De pers kwam langs, het gemeentebestuur niet.

Stadsleven Gen Z stare

door Ineke Le Compte

Ken je de Gen Z stare? Het is de verveelde, bozige blik van de jonge generatie Z in interacties met millennials en nog oudere mensen. Dat heeft Instagram mij in elk geval verteld. Ik kreeg er vandaag eentje, in de bus.

Het was de tweede kleine ergernis van de ochtend op het openbaar vervoer. Ik ben grote fan van metro,

Op zondag 14 september stond ik nietsvermoedend te koken met mijn vierjarige pleegdochter toen het wapengeweld ook onze straat bereikte. We waren nog maar net thuis toen ik vijf knallen hoorde. Ik had altijd gedacht dat ik

“Wij vragen geen mirakels. Wij vragen een bestuur dat naast ons staat”

tram en bus in Brussel, maar de mensen gedragen zich niet altijd op een logische manier. Eerst de mensen laten uitstappen uit de metro bijvoorbeeld, dat lijkt voor veel pendelaars een moeilijk begrip. Het meisje van de Gen Z stare zat in bus 71, met een grote kartonnen beker

geweerschoten niet zou herkennen – met garagisten en een schrijnwerker vlakbij zijn harde geluiden hier niet ongewoon –maar toch wist ik het meteen. Dit waren schoten. Paniek gierde door mijn lijf.

Wat als we een halfuur later waren thuisgekomen? Wat als mijn kleuter – of eender welk kind in deze straat vol jonge gezinnen – net voorbijliep toen de schutter het vuur opende? Toen de paniek wegebde, bleef er vooral woede over. Want waar bleef de reactie van het gemeentebestuur? Ik stelde de vraag op sociale media, sprak erover in de pers. Maar het bestuur bleef stil.

– matcha? – en dito rietje, op een plek langs het gangpad.

Ze keek mij boos aan toen ik op de vrije plaats aan het raam wou gaan zitten. (Waarom schuiven mensen niet gewoon een plekje door?)

Ik dacht eerst geërgerd: “Zeg kind, gaat het een beetje?” Tot ik besefte: dit

is een Gen Z stare. En zo had ik zomaar een échte Instagramervaring in de Brusselse bus.

In Stadsleven vertellen redacteurs en lezers in maximaal 1000 tekens een verrassende anekdote over Brussel. Insturen kan via redactie@bruzz.be

Op zondag 14 september hoorde

Evelien Chiau schoten in haar buurt in Molenbeek. De politie kwam ter plaatse.

Een week later, in de nacht van zondag 21 op maandag 22 september, werd onze straat opnieuw opgeschrikt door drie geweerschoten. En weer bleven de (waarnemende) burgemeester en het schepencollege stil. Hoe luid de schoten hier klonken, zo stil bleef het voltallige bestuur.

Weinig respect

Ik besloot mijn verontwaardiging neer te schrijven. Ik ben lang niet de eerste: de voorbije maanden verschenen al meerdere opiniestukken van buurtbewoners in de pers. Ook mijn tekst werd breed gedeeld en lokte veel reacties uit – maar niet van de burgemeester

en schepenen die ik had getagd. BRUZZ 24 kwam langs voor een interview en trok daarna naar een persconferentie van het gemeentebestuur – niet over de schietpartijen, wel voor een goednieuwsshow. Dat kan blijkbaar wel. Pas toen waarnemend burgemeester Amet Gjanaj de vraag opnieuw kreeg met een microfoon onder zijn neus, kwam er eindelijk een antwoord. Al blonk dat vooral uit in nietszeggendheid en weinig respect voor de burger.

“We hebben er al vaak op gereageerd,” opende Gjanaj. Alsof empathie een schaars goed is dat je maar af en toe kunt

uitdelen. Wat moet het vervelend zijn dat mensen verwachten dat hij na élke schietpartij de moeite doet om zijn steun te betuigen. Daarna volgde: “We reageren soms niet te snel om het onderzoek niet te belemmeren.” Niemand vraagt om het politierapport te mogen inkijken. Wij vragen erkenning, nabijheid en een minimum aan communicatie. En tot slot het vertrouwde refrein: “We blijven in overleg met de politie en andere politieke niveaus, maar hebben slechts beperkte middelen en kunnen niet veel meer doen.”

Eeuwige vingerwijzen

Dat de middelen beperkt zijn, weet iedereen. Dat andere beleidsniveaus hun rol evenmin opnemen, ook. Het klopt: dat is evengoed schandalig, maar hoe kunnen we verwachten dat men dit op gewestelijk en federaal niveau ernstig neemt, als ons eigen gemeentebestuur dat niet eens lijkt te doen? Niemand verwacht dat de gemeente dit probleem alleen kan oplossen. Wat inwoners wél verwachten, is dat bestuurders verantwoordelijkheid nemen, ons op de hoogte houden, druk blijven zetten op die hogere niveaus en laten zien dat ze ons niet in de steek laten.

De politie geeft aan te weinig middelen te hebben. De

gemeente wijst naar het Gewest en de federale overheid. En de burger? Die blijft verweesd achter. Voor ons maakt het weinig uit wie er nu precies aan zet is. Aan dat eeuwige vingerwijzen hebben wij geen enkele boodschap. Wij willen zien dat bestuurders samenwerken, een concreet plan van aanpak uitwerken en dat plan ook uitvoeren. Mijn vraag blijft dus dezelfde: hoe kan het dat kogels ons bijna letterlijk om de oren vliegen en het gemeentebestuur het niet eens nodig vindt om daarop te reageren? Het mag nooit normaal worden dat kinderen in Molenbeek moeten opgroeien in een klimaat van angst terwijl de politiek zwijgt. Wij vragen geen mirakels. Wij vragen erkenning, eerlijkheid en samenwerking. Wij willen een bestuur dat naast ons staat. Voor de mensen die hier wonen is dat immers onmogelijk. Wij horen de schoten, wij zien de forensische dienst kogelhulzen oprapen voor onze deur, wij stoppen onze kinderen ’s avonds in bed en doen alsof we niet bang zijn dat zij op een dag het slachtoffer worden van een verdwaalde kogel.

Reageren of zelf een opiniestuk insturen? Mail naar redactie@bruzz.be

Zal ik u herinneren aan de ijzeren hand waarmee Philippe Moureaux de federatie bestuurde?

Ahmed is peanuts in vergelijking met Moureaux”

Brussels burgemeester PHILIPPE CLOSE (PS) weerlegt het beeld van Ahmed Laaouej als autoritaire leider van de Brusselse federatie van de PS Knack, 24 september 2025

‘Steek drugsbazen in aparte gevangenissen’

Nicolas Bessone, procureur in Marseille, op bezoek in Brussel

Aparte vleugels in gevangenissen voor drugsbazen en een opgedreven strijd tegen witwaspraktijken: die maatregelen wil de Brusselse procureur Julien Moinil overnemen van zijn collega uit Marseille, Nicolas Bessone. Die was vorige week op bezoek in Brussel.

door Kris Hendrickx

Nicolas Bessone was donderdag en vrijdag op bezoek in Brussel, op uitnodiging van zijn Brusselse evenknie, procureur Julien Moinil. Beide steden kampen met drugscriminaliteit en geregeld duiken spelers uit de Franse havenstad op in Brussel, als dealer of om een afrekening uit te voeren met bijvoorbeeld oorlogswapens. Omgekeerd blijken best wat Belgen actief te zijn in Zuid-Frankrijk. De afgelopen maanden werden in de regio een twintigtal Brusselaars gearresteerd.

De aanwezigheid van drugscriminelen uit Marseille leidde de voorbije jaren weleens tot de stelling dat Marseille de drugstrafiek in Brussel aan het overnemen is. Dat beeld klopt niet, stelt Bessone in een uniek gesprek met de media. “Je kunt vandaag niet zeggen dat de criminelen uit Marseille hier dominant zijn. Jullie hebben jullie eigen organisaties hier.”

De bestaande linken tussen de steden leiden wel tot een intensere samenwerking tussen de twee procureurs. Nu en in de

toekomst. “Die linken zijn reëel,” zegt Julien Moinil. “In een dossier dat de media niet heeft gehaald, hebben we onlangs een tiental Fransen opgepakt, die op het punt stonden om feiten te plegen. Er zijn ook familiebanden tussen criminelen uit Marseille en Brussel. Maar hoe structureel die verbanden zijn, vergt nog verder onderzoek.”

Van nihilisme naar moord

Omgekeerd reageren Brusselse drugscriminelen dan weer op het grote ‘jobaanbod’ in de drugshandel van Marseille. “Een van de kenmerken van de bendes in Marseille is hun actieve aanwezigheid op sociale netwerken,” legt Bessone uit. “Via die manier rekruteren ze ook.”

Die extra mankracht bleek vooral nodig na de drugsoorlog van 2023 in Marseille, waarbij vijftig doden vielen. “Bij klassieke conflicten tussen criminele groepen proberen die elkaars hoge verantwoordelijken uit te schakelen, maar in die periode werden ook

“Drugsdealers worden steeds jonger en nihilistischer. 25 jaar worden, vinden sommigen zelfs al heel oud”

Nicolas Bessone Procureur in Marseille

gewone verkopers vermoord,” vertelt de procureur. “Daardoor wilden de jongeren uit Marseille op den duur geen dealer meer worden en moesten de organisaties noodgedwongen elders personeel gaan zoeken.”

De Brusselaars die in Zuid-Frankrijk tegen de lamp liepen, waren meestal kleine garnalen, die drugs verkochten. In één geval werden echter twee Belgen opgepakt met oorlogswapens en bivakmutsen, die vermoedelijk een moord op bestelling zouden uitvoeren, aldus nog Bessone.

De procureur uit Marseille pleitte tijdens zijn bezoek aan België niet enkel voor een hardere aanpak van de drugscriminaliteit. Net als zijn Brusselse collega benadrukt hij dat er geen oplossing bestaat voor het drugsgeweld zonder een perspectief voor de daders in kwestie.

“De betrokkenen worden steeds jonger en nihilistischer. 25 jaar worden, vinden sommigen zelfs al heel oud. Met die ingesteldheid weegt een moord niet zo veel. Veel jongeren zien bij wijze van spreken maar drie beroepsperspectieven: profvoetballer,

© PHOTONEWS

rapzanger of drugsdealer. Als maatschappij moeten we die jongeren heroveren.”

Beveiligde afdeling

Behalve een poging om de jeugd van kamp te doen veranderen, pleit Moinil ook voor strengere wetgeving in de aanpak van georganiseerde misdaad. Ook dat idee komt uit Marseille. Frankrijk heeft sinds juni zo’n wet, nadat een golf van geweld de voorbije jaren Marseille had getroffen en zich van daaruit ook verplaatste naar andere steden in het land. “Die uitbreiding heeft een politieke bewustwording veroorzaakt,” zegt Bessone.

De wet in kwestie introduceert onder meer aparte vleugels in gevangenissen om leidende drugscriminelen onder te brengen. De afdelingen zijn hoog beveiligd en alles wordt in het werk gesteld om de communicatie tussen drugsbazen en de buitenwereld te verhinderen. In het verleden bleven gedetineerden immers vaak hun zaken runnen uit de gevangenis, inclusief opdrachten tot executie.

Verder omvat de wet ook een opgedreven strijd tegen witwaspraktijken, de oprichting van een nationaal parket tegen georganiseerde misdaad, een uitbreiding van de regeling voor spijtoptanten en getuigenbescherming.

De Brusselse procureur wil graag dat België een gelijkaardige wet invoert. “Met name de oprichting van aparte vleugels voor de topcriminelen vind ik echt belangrijk,” aldus Moinil, die ooit nog stage liep in Orléans toen Bessone daar procureur was. “Als je mensen opsluit, die gewoon verder doen, dan werkt justitie niet.”

Moinil wijst erop dat verschillende van die maatregelen ook in het federale regeerakkoord staan, maar hij vindt ook dat de politiek te weinig beweegt. “Voor andere zaken kunnen er soms heel snel wetten zijn, het verwondert me dat ik voor drugsgeweld niet dezelfde urgentie zie.”

Minister van Justitie Annelies Verlinden (CD&V) biedt Moinil naar eigen zeggen wel een luisterend oor en verbale steun, maar dat leidt volgens hem op dit moment niet

tot politieke beweging. “Het is nochtans geen kwestie van zware budgetkeuzes. Brussel heeft nood aan een beveiligde afdeling voor circa vijftig van die criminelen. Zo duur is dat ook niet.”

Intensief samenwerken

De procureur van Marseille benadrukte het belang van die nieuwe wet. “De drugshandel is een systemisch fenomeen en onze repliek moet dan ook systemisch zijn, op verschillende aspecten ingrijpen en de structuur van de organisaties aanpakken.”

Tijdens het bezoek spraken de twee procureurs verder af om intensiever samen te werken en onder meer de informatiestroom tussen de twee parketten te optimaliseren. Moinil zal bijvoorbeeld op regelmatige basis een rapport laten opmaken over de linken tussen Brussel en Marseille. Beide magistraten gingen tijdens het gesprek niet in detail over alle aspecten van die samenwerking: “Als we alles onthullen, verliezen die maatregelen hun effect,” aldus Bessone.

Ook in Marseille zwaaien drugsbendes de plak. “Er zijn familiebanden tussen criminelen uit Marseille en Brussel,” zegt de Brusselse procureur Julien Moinil.

‘Maak van Brussel niet de vergaarbak van alle menselijke ellende’

Pascal Smet kritisch voor federale besparingen op winteropvang

Dat minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt (N-VA) snoeit in de federale steun voor winteropvang, doet nu ook regeringspartner Vooruit reageren. “Niet menselijk,” vindt parlementslid Pascal Smet (Vooruit).

door Matisse Van der Haegen

De federale regering zet haar financiering voor het koudeplan, voor de opvang van daklozen in vijf grote steden tijdens de winter, vanaf dit jaar stop. Het OCMW van Brussel loopt hierdoor 65.000 euro mis. Het federale regeerakkoord wil zo komaf maken met de ‘usurperende bevoegdheden’: geld dat naar andere deelstaten gaat, maar waar de federale regering eigenlijk niet voor bevoegd is.

Daarbovenop heeft minister van Asiel en Migratie Van Bossuyt vorige week in de Kamer laten weten dat de subsidie aan het Gewest, dus niet aan de Stad, voor deze winter wel nog kan doorgaan, maar dat die

daarna niet meer verzekerd is. Dat gaat om een nog veel hoger bedrag: 1 miljoen euro.

Van Bossuyt benadrukt dat de beslissing het belang van winteropvang niet ter discussie stelt. “Ze is bedoeld om de verantwoordelijkheden te verduidelijken en een duurzaam begrotingsbeheer te verzekeren,” zegt de minister.

Eerder sputterde regeringspartner Les Engagés al tegen. ‘De correcte uitvoering van het plan voor extreme koude is niet alleen een morele plicht, maar ook een wettelijke verplichting,” liet Yvan Verougstraete, Brusselaar en nationaal voorzitter van de regeringspartij Les Engagés, op X verstaan.”‘Brussel wordt als vuilnisbak behandeld,” zei ook Brussels burgemeester Philippe Close (PS).

Nu roert ook Pascal Smet zich. Van 1999 tot 2001 was hij voorzitter van de taskforce Asiel en Migratie en van 2001 tot 2003 commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen.

“Ik maak me grote zorgen als ik zie wat er momenteel in Brussel gebeurt,” schrijft hij op sociale media in een bericht, gericht aan minister Van Bossuyt. “Meer en meer

“De partijen die niet in de regering zitten, moeten niet hypocriet doen. Ook bij de vorige regering mét Ecolo, PS en Groen sliepen er mensen op straat”

Pascal Smet Brussels parlementslid

mensen – want dat zijn ze nog steeds, hoezeer het discours ook verhardt – slapen opnieuw op straat. Gedwongen, want ze krijgen geen opvang.”

U schrijft op LinkedIn: “Daarom wil ik u vragen om in te gaan op de oproep van de Brusselse burgemeester om samen te zitten. Om mensen van de straat te halen en om uw verantwoordelijkheid als minister en als mens op te nemen.” Dat is felle kritiek op een minister van de N-VA, een partij die nochtans federaal mee met Vooruit in de coalitie zit.

PASCAL SMET: Zoals ik al zei in het parlement: de partijen die nu niet in de Arizona-regering zitten, moeten niet hypocriet doen. Ook bij de vorige regering mét Ecolo, PS en Groen sliepen er mensen op straat.

Dit probleem is niet de fout van Arizona, maar sleept al jaren aan. Wel zie je dat het de afgelopen tijd beter ging, maar nu loopt het opnieuw de spuigaten uit. Je kunt niet door Brussel wandelen of je ziet mensen slapen op stukken karton en in deurportalen. Dat kan echt niet.

Minister Van Bossuyt wijst er toch terecht op dat daklozenopvang een Brusselse bevoegdheid is?

SMET: Ik ben dat pingpongen over bevoegdheden kotsbeu. Het klopt dat daklozenopvang een Brusselse bevoegdheid is, maar het federale niveau blijft verantwoordelijk voor mensen in een asielprocedure en voor de gedwongen verwijdering van mensen die

niet vrijwillig willen vertrekken als ze uitgeprocedeerd zijn. Dat staat zo in het regeerakkoord. Wel, dan moeten ze maar actie ondernemen.

Begin met mensen van de straat te halen. Hebben ze geen documenten? Stuur ze dan terug naar hun herkomstland of naar het Dublinland waar ze aankwamen, bijvoorbeeld Griekenland of Italië.

SYMPHONIC DATE

BNO

U zegt dat minister Van Bossuyt Brussel herleidt tot de ‘opvangstad’ van België.

SMET: Brussel nam in het verleden al zijn verantwoordelijkheid, ook voor mensen die in een asielprocedure zitten en voor personen die uitgeprocedeerd zijn. In Vlaanderen vergeet men ook al snel dat het niet in Antwerpen of Gent is waar de meeste asielzoekers zitten, maar in Brussel. Je kunt van de hoofdstad geen vergaarbak maken van alle menselijke ellende om dan te zeggen:”Kijk eens, die prutsers bakken er niets van.”

Dit is een oproep voor menselijke waardigheid, maar ook gewoon voor het imago van Brussel. Kijk naar de humanitaire hub aan de Thurn & Taxis-site, toch een uithangbord voor de buurt. Mensen vechten daar en liggen in de miserie. Dat kan niet.

Wat moet er dan gebeuren?

SMET: Ook ik vind dat asielzoekers zonder verblijfsrecht gedwongen moeten terugkeren naar hun land van herkomst, als ze dat niet vrijwillig willen doen. Je kunt me dus zeker geen softie noemen, maar het simpele excuus dat hun landen van herkomst hen niet willen terugnemen, pakt niet. Dan moet je in alternatieven voorzien.

Vergeet ook niet: die uitgeprocedeerde mensen zijn het kanonnenvlees van de drugsmaffia. Die komen in de onderwereld terecht of beginnen te stelen: dat is een negatieve spiraal en dat moet stoppen.

Wat raadt u politiek aan?

SMET: Minister Van Bossuyt moet dringend samenzitten met burgemeester Philippe Close (PS) en met de gewestregering, zelfs al is die in lopende zaken. Ook Alain Maron (Ecolo) en Elke Van den Brandt (Groen) moeten hun verantwoordelijkheid opnemen en actie ondernemen.

Maak indruk op je date met Dvořáks Nieuwe Wereldsymfonie en presentator THOMAS VANDERVEKEN

do 30.10 | 19:00 | Bozar

Belgian National Orchestra

Daklozen slapen aan de trappen van het treinstation Brussel-Congres.

Alesandra Seutin / KVS

07 --> 09.10.2025 | KVS

info & tickets www.kvs.be

“Visueel en muzikaal indrukwekkend eerbetoon aan de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsstrijder Miriam Makeba”

- De Standaard -

“Mimi’s Shebeen klinkt bovenal als een feest waar twee muzikanten en zes performers zichzelf al dansend en zingend bevrijden van wat apartheidsdenken met hen, hun voorouders en hun land deed. […] In de wervelende manier waarop Makeba’s songs gebracht worden, voel je de power en het engagement van Mama Africa.”

- Focus Knack -

“Deze Mimi’s shebeen is een indrukwekkend totaalplaatje vol moederliefde. Mama Africa is nog steeds onder ons.”

- Het Nieuwsblad -

Beestig Brussel

Atalanta Ook vlinders trekken naar het zuiden

De trekvogels maken zich weer klaar om warmere oorden op te zoeken. Minder bekend is dat ook sommige vlinders elders overwinteren. Een van hen is de atalanta of admiraalvlinder.

door Andy Furniere

Ieder jaar in oktober trekken liefhebbers er massaal op uit om de migratie van vogels naar het warmere zuiden te bewonderen. Op 4 en 5 oktober 2025 is er bovendien het EuroBirdwatch-weekend, een grootschalige vogeltelling over heel Europa. Om het brede publiek hierbij te betrekken, organiseert Natagora iedere drie jaar in datzelfde weekend de Journées européennes de la migration, waarbij mensen tijdens wandelingen en andere activiteiten ingewijd worden in het fenomeen van de vogeltrek. Brusselse geïnteresseerden kunnen komend weekend terecht in Watermaal-Bosvoorde, waar Mario Ninanne van de lokale vogelorganisatie COWB hen zal opwachten aan de Kattenbrug, vlak bij het Zoniënwoud. “Daar heb je een prachtig overzicht, je kunt de vogels van bijzonder ver zien aankomen,” zegt Ninanne. “De plek ligt bovendien aan een soort trechter van de Woluwevallei, waardoor je een grote concentratie aan vogels kunt waarnemen.”

Onder die vogels zullen waarschijnlijk heel wat lijsters en vinken zitten, die gewoonlijk vanaf begin oktober vertrekken. Vorig jaar was de vink de vaakst gespotte vogel in heel België tijdens EuroBirdwatch. Zwartkopjes en tjiftjafs worden steeds minder gezien tijdens de trek, omdat ze door de klimaatverandering vaker overwinteren in onze streken. “‘Mogelijk vallen ook enkele ooievaars te zien, die doen het steeds beter

• De atalanta is een opvallend kleurrijke vlinder, met zwarte, oranje en witte kleurschakeringen

• Een hoogvlieger, die de noordenwind gebruikt om zijn lange trektocht naar het zuiden te ondernemen en zo duizenden kilometers kan afleggen

• Wordt ook admiraal- en nummervlinder genoemd. De oranjerode band aan de vleugels doet denken aan de sjerp van een admiraal. Nummervlinder verwijst naar het nummer 81, dat op de achterkant van de vleugels zou staan

in België,” vult Ninanne aan. “Maar de meeste van hen zijn al weg.”

Tijdens de activiteit leren deelnemers ook dat niet alleen vogels in deze periode vluchten voor de koude.

“Sommige vleermuizen trekken ook weg, maar dan ’s nachts, waardoor die migratie uiteraard veel minder zichtbaar is.” Ook veel kleinere beestjes ondernemen de lange en uitputtende tocht naar het zuiden, onder meer vlinders. “Een van die trekvlinders, die hopelijk komend weekend te zien is, is de atalanta. Hij legt duizenden kilometers af om in het zuiden te overwinteren. Voor voedsel op die lange tocht rekenen de vlinders in grote mate op klimopplanten, die in deze periode nog in bloei staan.” Trekvogels hebben specifieke plekken nodig om op krachten te komen, plekken die er helaas steeds minder zijn in Brussel, zo stipt Ninanne nog aan. “Braaklanden zoals de Josaphatfriche zijn ideaal, omdat ze daar nog voldoende ruimte, voedsel en stilte vinden. Het zou bijzonder jammer zijn, ook voor de trekvogels, mocht die in grote mate verdwijnen.” De Josaphatsite in Schaarbeek wordt bedreigd omdat een projectontwikkelaar er ruim vijfhonderd woningen wil laten bouwen.

Meer info via: www.natagora.be/agenda/ observation-des-oiseaux-migrateurs

Reeks nalezen?

Lees de hele reeks op BRUZZ.be/beestigbrussel

‘Met of zonder N-VA, zoveel verschil maakt het niet’

Dave Sinardet over de Brusselse formatie

Het is, alweer, een cruciale week voor de Brusselse formatie. Zes partijen zitten rond de tafel rond een begroting, maar om die begroting uit te voeren is een regering nodig, en daar ontbreekt nog altijd een zetel voor. Politoloog Dave Sinardet (VUB en Saint-Louis Bruxelles): “Wellicht heeft Frédéric De Gucht juist die flou artistique nodig.”

door Steven Van Garsse

Anderhalve week: zolang zitten zes Brusselse partijen al samen rond een begroting. Er wordt voor het eerst over inhoud gepraat, al is er nog niet veel vooruitgang geboekt. MR-kopman David Leisterh staat voor de aartsmoeilijke opdracht om partijen op links (Groen, Vooruit, PS) te verzoenen met rechts (Open VLD en MR). Hij moet een miljard euro vinden zonder extra belastingen en tegelijk een elegante manier vinden om de tafel van zes aan te vullen met een Nederlandstalige partij: CD&V of N-VA. En dit alles zonder de formatie in de afgrond te duwen.

Kunnen we hoopvol zijn over de formatie?

DAVE SINARDET: Dat denk ik wel. Al moet je in een Brusselse context misschien met weinig tevreden zijn. Maar goed: er zijn nu onderhandelingen met zes partijen die een meerderheid hebben om een begroting goed te keuren. Dat is op zich een eerder positieve evolutie.

Los daarvan blijft de aanpak krakkemikkig. Om een volwaardige regering te vormen is een meerderheid aan Neder-

landstalige kant nodig. En die is er nog niet. Je zou met institutionele spitsvondigheden kunnen gaan werken, en alleen de Franstalige ministers vervangen. Maar een echt propere oplossing is dat niet, want dan zou er de komende jaren in Brussel zonder Nederlandstalige meerderheid worden geregeerd.

Tenzij CD&V toch aansluit. Ziet u dat gebeuren?

SINARDET: CD&V uitsluiten was nodig om Frédéric De Gucht (gedoodverfd voorzitter van Open VLD, red.) aan de onderhandelingstafel te krijgen. Mogelijk is De Gucht een bocht aan het maken om dan uiteindelijk in te stemmen met een regering zonder de N-VA. Maar hij heeft daar, zo lijkt het toch, tijd voor nodig.

Als CD&V van dag één zou aansluiten, dan zou iedereen meteen zeggen dat Frédéric De Gucht een knieval maakt door de N-VA te lossen. Dus moet er een flou artistique rond blijven bestaan, waarbij CD&V of de N-VA als optie overblijven om die Nederlandstalige meerderheid te vormen. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat De Gucht zal inbinden voor er nationale voorzittersverkiezingen zijn bij Open VLD.

Speelt De Gucht het daarom hard?

SINARDET: Hij heeft in ieder geval zijn positie in Brussel gebruikt om nationale bekendheid te verwerven. Door een profiel op te bouwen van iemand die zijn principes niet opzijzet. Want dat is de algemene analyse, ook intern, over de Open VLD: dat de partij te weinig ruggengraat heeft, dat ze te veel een machtspartij is. De Gucht wil dat beeld keren.

Het sluit ook aan bij de meer algemene analyse die je over de Brusselse formatie kunt maken, namelijk dat er nationale belangen aan de orde zijn. Dat kunnen we ook bij de MR zien.

Heeft Frédéric De Gucht niet ergens gelijk als hij zegt dat Brussel de steun nodig heeft van de federale regering en de deelstaten om Brussel uit het slop te krijgen?

SINARDET: Het is niet nieuw. Veel problemen die we in Brussel zien, hebben te

maken met bevoegdheden die op een ander niveau liggen. De Brusselse regering wordt vaak met de vinger gewezen als het over onveiligheid gaat, maar die heeft daar niet zo veel over in de pap te brokken. Dat gaat over justitie en politie, over binnenlandse zaken. Dat zijn federale bevoegdheden. En ook Vlaanderen heeft in Brussel een niet te onderschatten inbreng. Kijk maar naar het aantal Brusselaars dat naar het Nederlandstalige onderwijs gaat.

Die federale en deelstatelijke inbreng wordt nu wel aan de Brusselse formatie gekoppeld. Dat is nieuw.

SINARDET: Ja, en dat is eigenlijk onterecht. We zijn een federaal land. Wat is de essentie van federalisme? Dat je op verschillende niveaus verschillende coalities moet kunnen krijgen. Anders heeft dat federalisme weinig zin. Het

“Ik geloof niet dat De Gucht zal inbinden voor er voorzittersverkiezingen zijn bij Open VLD”

Dave Sinardet Politoloog (VUB en Saint-Louis Bruxelles)

federalisme is zelfs om die reden ingevoerd. Dat andere sociologische, culturele en politieke dynamieken, tot een ander beleid moeten kunnen leiden.

Tegelijk kunnen we wel vaststellen dat asymmetrische coalities problemen veroorzaken. Nu er in Vlaanderen en Wallonië dezelfde coalities zijn als de federale Arizona-coalitie, is het makkelijker om beleid te maken.

Moet de N-VA er dan toch bij?

SINARDET: Het is jammer dat de N-VA de inzet wordt van deze formatie. Want uiteindelijk maakt het voor het beleid niet zo’n groot verschil of de N-VA nu wel of niet in die regering zit. De MR is rechtser dan de N-VA, en CD&V kan de communautaire lijn bewaken. En er zitten vandaag nog andere Arizona-partijen aan tafel.

Dave Sinardet over de formatie: “Er zijn onderhandelingen met zes partijen die een meerderheid hebben om een begroting goed te keuren. Dat is op zich een eerder positieve evolutie.”

In die zin vind ik zowel het veto van PS tegen N-VA als de stelling van Open VLD dat het mét N-VA moet, moeilijk uit te leggen. Het heeft meer met partijstrategie te maken dan met de ideologische lijn van die regering. Waarmee ik niet wil zeggen dat de N-VA irrelevant is.

Tot slot: binnenkort zijn er voorzittersverkiezingen bij Open VLD. De laatste peiling was erg slecht voor de liberale partij. Denkt u dat Frédéric De Gucht de juiste man op de juiste plaats is om het tij te keren?

SINARDET: Dat De Gucht een Brusselaar is, is een handicap. Stel dat hij het goed doet, dan kan hij zijn populariteit electoraal niet verzilveren. Daarvoor zijn er te weinig Nederlandstalige Brusselaars. Hij kan natuurlijk altijd verhuizen.

Verder wordt de Open VLD vandaag met een aantal uitdagingen geconfronteerd die je niet in een handomdraai oplost, ook niet door iemand die misschien beter communiceert dan zijn voorganger (Eva De Bleeker, red.). Er is veel concurrentie op rechts. De N-VA is er de voorbije vijftien jaar in geslaagd om eigenaar te worden van de liberale kernthema’s. Denk maar aan het socio-economische verhaal.

Het is ook dramatisch voor Open VLD dat je met een Arizona-regering zit die meer het programma uitvoert van Open VLD dan de regering waar Open VLD zelf in zat. En tot overmaat van ramp zit in die regering ook nog eens de MR, die vandaag een sterker merk is in Vlaanderen dan Open VLD. Dus, ja De Gucht staat voor een loodzware opdracht.

© BELGA

Waar voelt Brussel de Vlaamse besparingen?

Twintig miljoen euro minder voor Brusselse organisaties en instellingen

De Vlaamse regering bespaart minstens twintig miljoen euro op Brussel, bleek vorige week uit het Vlaamse begrotingsakkoord.

Onder meer het hoger onderwijs, rusthuizen en vzw’s worden getroffen, al heerst er bij heel wat organisaties en instellingen nog onduidelijkheid over de precieze knip.

door Eva Christiaens

Ongemeen harde klappen”:

VUB-rector Jan Danckaert schuwde vorige week, tijdens zijn academische openingsrede, de kritiek op de Vlaamse regering niet. Die had zopas 10,4 miljoen euro aan werkingsmiddelen voor de Brusselse universiteit geschrapt. Het gaat enerzijds om de vroegere Brussel-middelen voor het hoger onderwijs, goed voor een verlies van vijf miljoen euro, en anderzijds om subsidies voor niet-Europese studenten. Die groep is aan de VUB bovengemiddeld vertegenwoordigd. Beide subsidiestromen verdwijnen in 2026, samen met de volledige financiering van het VUB-Instituut voor Europese Studies. “Wij moeten tien miljoen euro inleveren. Dat is onmogelijk,” zei Danckaert.

Hij is zeker niet de enige die de Vlaamse besparingen in Brussel zal voelen. Het hoger onderwijs is maar één luik van de grootschalige besparingsoefening die de Vlaamse regering vorige week voorstelde,

in de begroting voor 2026 zoekt die 1,5 miljard euro om naar een evenwicht te evolueren.

Een deel van dat geld moet komen uit nieuwe inkomsten, zoals het optrekken van de zorgpremie en van de kilometerheffing voor zwaar verkeer. De zorgpremie is voor Brusselaars voor alle duidelijkheid niet verplicht, maar alleen vrijwillig te betalen wanneer ze aangesloten zijn bij een Nederlandstalig ziekenfonds. Een veel groter deel van het beoogde 1,5 miljard euro komt uit besparingen en efficiëntieoefeningen op het eigen apparaat.

Voor Brussel wordt die besparing nu al op zowat twintig miljoen euro geschat, over alle departementen heen. Daartegenover belooft Vlaams minister van Brussel en Media Cieltje Van Achter (N-VA) wel één miljoen euro extra voor nieuwe Nederlandstalige initiatieven in de hoofdstad. De Vlaamse focus in Brussel rust voortaan op drie pijlers, zegt ze: het Nederlands, kinderen en de zorg.

Vlaamse Gemeenschapscommissie: 2,6 miljoen minder

Allerhande vzw’s, het hoger onderwijs en – een primeur – de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) vallen daarentegen wel uit de subsidieboot. Daar krimpt de dotatie met 1,117 miljoen euro vanaf volgend jaar. Tot nu kreeg de VGC jaarlijks zo’n dertig miljoen euro aan Vlaamse middelen. Dat bedrag slinkt nu met 3,75 procent. Op de totale begroting van net geen 200 miljoen euro lijkt dat mee te vallen voor de VGC, maar ook de Brusselse dotatie is nog onzeker en andere Vlaamse subsidiestromen aan de VGC kunnen de komende weken nog mee dalen.

Een van die stromen bestaat uit de subsidies voor grootstedelijke uitdagingen, het vroegere Stedenfonds. Die dalen met anderhalf miljoen euro of 7,3 procent tot nog 19 miljoen euro

In de tien Vlaamse rusthuizen in Brussel, met samen 1.019 bedden, zal 363.783 euro worden bespaard vanaf 2026, dat is ongeveer 357 euro per bewoner per jaar.

vanaf 2026. Dat bevestigt bevoegd minister Hilde Crevits (CD&V). Vlaanderen wil de middelen voor grootstedelijke uitdagingen herverdelen naar gemeenten als Halle, Dilbeek, Ninove en Vilvoorde.

Kinderopvang: ruim 7 miljoen erbij

De VGC zal wel meer middelen krijgen voor buitenschoolse kinderopvang en Nederlandstalige crèches.

Brussel-minister Van Achter verhoogt die VGC-subsidies van 2,6 naar 11 miljoen euro per jaar: een winst van 8,4 miljoen euro. Die middelen moeten wel een knip van 1,2 miljoen euro aan de crèches van het gemeenschapsonderwijs mee compenseren. Dat waren subsidies vanuit het Departement

Onderwijs, maar bevoegd minister Zuhal Demir (N-VA) wil het geld liever vrijmaken voor extra taaluren in het kleuteronderwijs. “Het is niet de bedoeling dat er plaatsen in de Brusselse kinderopvang verdwijnen, integendeel,” klinkt het op haar kabinet.

De financiering van de kinderopvang gebeurt voortaan uitsluitend door de VGC en door het Vlaamse Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin. Daar benadrukt bevoegd minister Caroline Gennez (Vooruit) dat er het voorbije jaar al 11 miljoen euro extra is geïnvesteerd in de Brusselse crèches, of bijna vijftien procent meer dan in 2024. Dat bedrag blijft de komende jaren mee uitbetaald. Het dient om extra plaatsen voor kinderen te openen, en het geld van dit jaar is nog niet volledig besteed. “Ook in de buitenschoolse opvang kwam er deze legislatuur 8,5 miljoen euro bij,” zegt Gennez. Die toelage was wel eenmalig – er is dus geen zicht op bijkomende middelen in 2026.

Rusthuizen:

360.000 euro minder

Gennez wil wel 30 miljoen euro besparen in de ouderenzorg. “Het gaat om een aanpassing van de Bijzondere Zorgtoelage,” zegt haar woordvoerder Rebecca Castermans. De knip zal bij elk woonzorgcentrum afhangen van het personeel. Volgens Zorgnet-Icuro betekent dat een gemiddeld verlies van ongeveer 357 euro per bewoner per jaar. In de tien Vlaamse rusthuizen in Brussel, met samen 1.019 bedden, komt dat overeen met een besparing van 363.783 euro vanaf 2026.

“Voor ons betekent dat een verlies van 25.000 euro. We zullen proberen om dat niet door te rekenen naar de bewoners,” zegt directeur Bert Anciaux van woonzorgcentrum De Overbron in Neder-Over-Heembeek. Dat mag ook niet, benadrukt het kabinet-Gennez. “Je kan de dagprijs van

woonzorgcentra niet zomaar aanpassen. Dat moet altijd goedgekeurd worden door de Vlaamse overheid en wij zullen daar streng op toezien,” zegt Castermans. Volgens Anciaux overwegen de meeste Vlaamse rusthuizen in Brussel nu een prijsverhoging van bepaalde supplementen op de kamer, of in hun cafetaria’s. Minister Gennez zou dat willen verhinderen met een verbod op winst, maar dat is nog in de maak.

Hoger onderwijs: tot twintig miljoen euro minder

Een zwaar getroffen groep zijn de studenten. Aan de Vrije Universiteit Brussel, de Erasmushogeschool Brussel (EhB) en de Odisee Hogeschool verdwijnt opgeteld meer dan 18 miljoen euro. Voor de VUB gaat het om de al vermelde 10,4 miljoen euro. Aan Odisee en de EhB betekent de knip in de Brussel-middelen respectievelijk een verlies van 1,75 en 1,8 miljoen euro. Door de besparing op steun aan niet-Europese studenten verliest de VUB zo’n 2 à 3 miljoen euro, Odisee nog eens 1 miljoen euro. Het schrappen van de werkingsmiddelen voor het Instituut voor Europese Studies betekent een extra knip van 2,2 miljoen euro aan de VUB.

Ook Brik, de organisatie die instaat voor studentenhuisvesting in Brussel, moet Vlaams geld inleveren: daar slinkt de dotatie met liefst vijftien procent of 275.000 euro vanaf volgend jaar. Er blijft zo nog 1,55 miljoen euro over in 2026. Brik kreeg pas vorig jaar 1,3 miljoen euro aan extra subsidies om nieuwe koten te bouwen. De directie wil niet reageren. Ook bevoegd minister Van Achter zegt dat beide partijen nog in gesprek zijn.

Media en cultuur: een miljoen euro minder

De besparingen treffen ook BRUZZ: de Vlaams-Brusselse media verliezen vanaf volgend jaar 434.000 euro aan Vlaamse werkingsmiddelen. Het gaat om 6,5 procent van de verwachte dotatie. BRUZZ telt een kleine zestig medewerkers en heel wat freelancers. Nog in mediasferen verliest de Vlaamse Vereniging van Journalisten, die kantoor houdt in de Zennestraat, 125.000 euro aan projectsubsidies – voor de VVJ Academy. In Sint-Gillis verliezen MO*magazine en zijn vijftiental vaste medewerkers dan weer hun volledige subsidie van 216.000 euro. Dat geld

“Wij moeten tien miljoen euro inleveren. Dat is onmogelijk”

Jan Danckaert Rector VUB

kwam van het Departement Ontwikkelingssamenwerking. De MO*-redactie is nu een crowdfunding gestart.

Binnen de cultuursector zijn grote huizen als de Ancienne Belgique en de KVS gevrijwaard van deze besparingsronde, net als de kunstenaars zelf.

Minister van Cultuur Gennez knipt wel drie procent van de subsidies aan allerlei steunpunten voor kunstenaars en sociaal-culturele organisaties. Een deel daarvan is in Brussel gevestigd. Het Kunstenpunt in de Ravensteingalerij verliest zo 63.000 euro, Cultuurloket en Socius elk zo’n 48.000 euro, en VI.BE 34.000 euro. Voor de sociaal-culturele organisaties is de rekening nog niet gemaakt.

Gennez laat ook de bovenlokale musea vijf procent inleveren, maar het enige museum van dat niveau in de hoofdstad, het Archief en Museum voor het Vlaams leven te Brussel, is daarvan vrijgesteld, omdat zijn financiering via de VGC verloopt.

Onduidelijkheden

Er zijn wel meer organisaties – en kabinetten – die nog geen exacte cijfers kunnen meegeven. De Nederlandstalige bibliotheek Muntpunt moest bijvoorbeeld eerder dit jaar al inleveren en voerde toen ook ontslagen door. “Ook de komende jaren zullen we moeten besparen,” klinkt het nu, maar “de onderhandelingen over een duurzame financiering lopen nog.”

Door het schrappen van de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking zou ten slotte de steun aan zogenaamde vierdepijlerorganisaties verdwijnen. Dat zijn vzw’s die vanuit ons land aan internationale solidariteit doen. In Brussel gaat het om een tiental kleine spelers, zoals BX-Jeunes in Molenbeek (dat steun biedt aan partnerland Benin), Mummy Home in Jette (dat zich inzet voor India) of Éclats de Sourir in de Stalingradlaan (dat focust op Senegal). Het is nog niet duidelijk hoeveel middelen zij zullen verliezen.

COUPES FLAMANDES, QUEL IMPACT À BRUXELLES ?

FR/ Le gouvernement flamand compte économiser au moins vingt millions d’euros sur Bruxelles, selon son accord budgétaire. L’enseignement supérieur, les soins aux aînés, le secteur socio-culturel et les initiatives citoyennes figurent parmi les domaines touchés.

HOW WILL FLEMISH CUTS AFFECT BRUSSELS?

EN/ According to last week’s budget agreement, the Flemish government is cutting at least twenty million euro in Brussels. Although there is still a lot of uncertainty, it is already clear that higher education, elderly care, socio-cultural players, and community organisations will be affected.

Rustig wonen met een stadstuin in het hart van Brussel

Een eigen tuin in Brussel? Voor veel bewoners lijkt dat een luxe die enkel is weggelegd voor een huis aan de rand van de stad. Toch wordt die droom nu werkelijkheid met The Banks Gardens, een gloednieuw woonproject van ontwikkelaar Skyline Europe aan de Havenlaan. Het project omvat 61 appartementen, waarvan 16 ruime duplexen met een private stadstuin – een zeldzaamheid in de hoofdstad.

De ligging is bijzonder. De Havenlaan is een buurt in volle transformatie. De renovatie van Tour & Taxis bracht de afgelopen jaren al een creatieve en culturele dynamiek met zich mee. Binnenkort opent ook het prestigieuze Kanal Centre Pompidou, een museum dat Brussel internationaal op de kaart zet.

Tegelijk worden de kaaien heraangelegd met nieuwe wandelpaden, bruggen en parken, die de wijk verbinden met de rest van de stad. The Banks Gardens ligt dus letterlijk in een omgeving die elke dag aan waarde wint.

De architectuur van The Banks Gardens is van de hand van OFFICE Kersten Geers David Van Severen. Hun visie vertaalt zich in lichte, open ruimtes en een architecturale stijl die eigentijds en tijdloos tegelijk is. Grote ramen zorgen voor overvloedig daglicht, en wie binnenkomt kan kiezen uit hoogwaardige afwerkingen en materialen. Bovendien zijn alle appartementen energiezuinig volgens de strengste normen – goed voor de planeet én voor een lagere energiefactuur.

Bewoners die zelf intrekken, genieten van het comfort en de rust van een eigen tuin. Voor wie investeert, voorziet Skyline Europe een verhuurdienst die nagenoeg een volledige bezetting garandeert. Skyline Renting haalt al jaren een bezettingsgraad van 98% en beheert meer dan 1700 appartementen. Voor investeerders betekent dat een stabiel rendement en een zorgeloos beheer. Voor wie zelf intrekt, is het vooral een geruststelling dat de buurt aantoonbaar aantrekkelijk is.

De bouwwerken zijn intussen gestart. Nu is hét moment om een appartement te reserveren en mee te stappen in dit unieke verhaal. Ontdek de plannen, laat je inspireren en droom alvast van je eigen stadstuin in het hart van Brussel.

“Bewoners die zelf intrekken, genieten van het comfort en de rust van een eigen tuin. Voor wie investeert, voorziet Skyline Europe een verhuurdienst die nagenoeg een volledige bezetting garandeert.”

Meer info en afspraken via: thebanks-brussels.be/the-banks-gardens

BIO

Naam: Aya

Leeftijd: 11

Woonplaats: Sint-Gillis

Talen: Nederlands, Frans, Engels, Berbers en een beetje Arabisch

Droomt van: een ‘megatrein’ tussen Brussel en Japan

The hang-out

‘In het reuzenrad had ik geen hoogtevrees’

Elke week toont een straffe Ket zijn favoriete plek in Brussel.

Deze keer neemt Aya (11) BRUZZ mee naar het Poelaertplein. door Marjon Udo foto Saskia Vanderstichele

Waarom stelde je het Poelaertplein voor?

Het uitzicht is heel mooi. Ook met de zonsondergang. En ik vind de kleuren van de ramen bij de lift leuk.

Ben je al een keer in het reuzenrad geweest?

Ja, met mijn zussen. Het was heel koud. De ramen zijn paars en dan is de lucht ook paars.

Had je geen last van hoogtevrees?

Ik heb dat wel bij attracties, zoals in Walibi. Maar niet in het reuzenrad, behalve toen we op het hoogste punt waren.

Wat vind je van het Justitiepaleis?

Er is veel graffiti, het moet schoongemaakt worden. Ik wil Brussel bewaren voor de toekomst, zoals sommige middeleeuwse steden in Zuid-Frankrijk. We moeten niet te veel nieuwe dingen bouwen. Ik wil dat Brussel zo blijft, dat er geen robots en elektrische dingen komen.

Wat bedoel je daar mee?

Brussel moet niet virtueel worden, zoals die bril. Die zet je dan op en dan ben je ineens bij de dino’s, dat vind ik stom.

En die elektrische dingen?

Ik wil geen elektrische robots in mijn stad. Wel telefoons en koptelefoons, die zijn nodig, die zijn niet zoals robots. Telefoons zijn handig om te bellen, iets op te zoeken, het weer te weten, voor de rekenmachine. En om dingen te kopen.

Met wie ga je graag in het echt shoppen?

Met mama. Ik zeg altijd yem-iw, mijn lievelingswoord. Het is Berbers voor ‘mama van mij’.

Welke andere dingen doe je nog met je mama?

Ik help haar met bakken en schoonmaken. We maken madeleines. En soms ook tajine.

Doe je ook dingen met je papa?

Ik help hem tijdens vakanties soms met zijn werk, hij staat op de markt met kleren voor

kinderen. Wanneer hij alles klaarzet, kijk ik of er geen dieven zijn. Die zijn er wel op de markt.

Je lijkt me iemand die niet graag stilzit. Ik doe veel gymnastiek. In de salon of op mijn kamer maak ik een radslag. Ik ging zelfs een keer in de gordijnen hangen. Dat kan als die goed zijn vastgemaakt.

Een radslag in je salon?

Ik ben niet zo groot, ik weet precies waar ik dat kan doen. Voorzichtig.

Heb je misschien ook een rustige hobby?

Roblox. Dat heb ik op vakantie veel gedaan, om te chatten met anderen.

Waar was je toen met vakantie?

We waren heel de zomer in ons huis in Marokko. Dat is op een berg. Er is een uitzicht met veel bergen en zee. Ik miste mijn vriendin en nichten in Brussel.

Was het fijn in Marokko?

Het liefst ga ik daar naar de zee. Om te zwemmen met mijn zussen. Als ze dat willen.

Welke taal spreek je daar?

Op vakantie in Marokko praat ik enkel Berbers. Het is belangrijk om meer talen te spreken. Met mijn familie spreek ik alle talen. Mijn vader leert Nederlands met mijn kleine broer en mij.

Spreek je behalve Berbers ook Arabisch?

Op zondag ga ik naar de Arabische school.

Ga je daar graag heen?

Ik vind het niet leuk, maar mijn ouders vinden het belangrijk dat ik Arabisch leer.

Wil jij ook je favoriete plek tonen? Stuur een mailtje naar ket@bruzz.be en een journalist neemt contact met je op. Meer Brussels nieuws op ketjesmaat vind je op BRUZZKet.be

Spelletje

Ik speel graag op het gamingplatform Roblox. Daar kan ik tegelijk chatten met een vriendin en mijn nichten.

Mijn school

Minister Demir kwam langs in onze klas. Ze stelde normale vragen zoals waar ik naar de middelbare school zal gaan. Er waren heel veel cameramannen en fotografen. Zij was heel normaal, het was niet alsof de koning op bezoek kwam.

Lievelingsboek

Ik hou van de strips en films van de Smurfen. En nu lees ik het boek De waanzinnige boomhut van 13 verdiepingen. De pagina’s gaan snel, er is een zwembad met haaien en het is mijn droomhuis, omdat er altijd iets te doen is.

Is Brussel een goede plek om je kinderen te laten opgroeien?

In een documentaire op Canvas vraagt

hiphopper Brihang zich luidop af of Brussel de geschikte plaats is om zijn kinderen op te voeden. Hij hekelt de “ruwheid” van de hoofdstad en verhuisde naar Brugge. Het is een vraag waar veel ouders mee worstelen, zo blijkt uit de ‘vraag van de week’ van BRUZZ. Het onderwerp verdeelt de lezers. door de redactie

Je kinderen worden wereldburgers die gewend zijn aan een internationale omgeving en multiculturaliteit. Ze krijgen een open geest, zijn streetwise en genieten van het culturele aanbod van een grootstad. Het goeie openbare vervoer geeft hen veel zelfstandigheid.

Kortom, goede plek dus.

Els Van Damme

Brussel bruist. We moeten grootstedelijke problemen aanpakken in plaats van er zoals bange en saaie Vlamingen van weg te lopen.

Stephanie van Meensel

Het is er gevaarlijk. Is het niet door de drugscriminelen, dan wel door de roekeloze taxi’s én politie. Ik woon er intussen negen jaar en weet ongeveer hoe ermee om te gaan, maar het feit dat burgers zich moeten aanpassen aan het falen van het beleid is compleet onacceptabel.

Pieter van Gils

Mijn zoon is vier jaar en spreekt al bijna vier talen dankzij de diverse omgeving waarin hij opgroeit. In Brussel is er misschien minder plaats om buiten te spelen, maar kinderen hebben rondom hen wel meer culturele rijkdom om van te leren.

Lennert Daeleman

Veel te veel agressie. Iedereen lijkt gefrustreerd. De kwaliteit van de (Nederlandstalige) scholen is echt niet meer zo goed als tien jaar geleden. Vrouwen worden veel meer lastiggevallen en je wordt uitgescholden als je Nederlands spreekt.

Esther Willemse

Veel geweld en drugsproblemen, en geen regering die iets wil doen

Brussel bruist. We moeten grootstedelijke problemen aanpakken in plaats van er zoals bange en saaie Vlamingen van weg te lopen.

Ik vrees dat kinderen cynisch kunnen worden van dagelijkse confrontaties met drugsverslaafden en dakloze gezinnen.

Stephanie van Meensel

Yens Vandenboer

Mijn kinderen voelen zich goed in Brussel, samen met hun vrienden en familie. Sommige wijken zijn misschien wel af te raden, maar daarnaast bestaan er nog veel plekken in het Brusselse waar kinderen zonder probleem kunnen opgroeien.

Jila Gr.

Ruwheid is een creatieve uitdaging, waar kinderen zich tegen leren weren.

J.B.

Een kind moet spontaan kunnen rennen, springen, zich uitleven. Daar zijn in principe voldoende parken en bos voor. Maar de weg ernaartoe is niet evident. De trottoirs van Brussel liggen vol glas. Horecazaken zijn ook vaak niet kindvriendelijk.

Isabelle Bourez

Ik vind zelf als jonge Brusselaar dat Brussel mij maakt tot wie ik vandaag ben. Brussel is soms hard, vies en deprimerend, maar dat is het leven ook. Tegelijk vind ik onze stad een van de mooiste en gezelligste plekken ter wereld waar je je kinderen kennis kan laten maken met alles.

Tomas Verstrynge

Ron Brummen

De West-Vlaamse Brusselse hiphopper Brihang (32), pseudoniem van Boudy Verleye, is sinds enkele weken verhuisd van Brussel naar Brugge. Dat blijkt uit de Canvas-documentaire De vier seizoenen van Brihang. De documentairemakers volgden de rapper een jaar lang, van het podium op Couleur Café in 2024 tot het voorjaar van 2025.

Verleye groeide op in Knokke, maar woonde intussen negen jaar in de hoofdstad: eerst in de buurt van het Josaphatpark in Schaarbeek, en later meer in de buurt van het Noordstation. Kortgeleden verhuisde hij naar West-Vlaanderen, terug naar zijn roots. Over de praktische kant van die beslissing zegt hij het volgende: “We hebben een stuk

grond gekocht, dichter bij de zee, mijn ouders en mijn zus. Dat is een project van lange adem.”

Achter de keuze schuilt niet alleen de aantrekkingskracht van zijn geboorteprovincie, maar ze wordt ook gestuwd door een soort ongenoegen met de hoofdstad. “De ruwheid waar ik altijd schrik voor had in Brussel is nu heel zichtbaar en misschien zie ik dat nu pas, omdat ik kinderen heb?”

Brihang: “De vuilte en de cowboystijl waarbij iedereen maar doet wat ze willen. Dat geeft veel vrijheid, maar dat is ook een soort losgeslagen Wilde Westen. Daarbij heb ik soms toch mijn twijfels of het wel een plek is om op te groeien als kind.”

Vooral die laatste opmerking mondde uit in een hevig debat online. Voor- en tegen-

procent van de deelnemers aan ‘Debatteer mee’ vindt Brussel geschikt om kinderen te laten opgroeien

Ik woon hier nu een paar jaar en het is te onveilig en te vuil jammer genoeg. Hier zou ik mijn kinderen niet willen zien opgroeien.

Jan P.

Een kind heeft nergens een ‘veilige haven’. Geen veilige weg naar school of sportzaal of om het even wat. Er is nergens het gevoel dat er voldoende toezicht is.

Maria Maes

Ik heb dochters van achttien en veertien die aan Brussel een prachtig vangnet hadden om zelfstandige meisjes te worden. De uitdagingen zijn er, maar er is ruimte, cultuur en infrastructuur, de verplaatsingen met het openbaar vervoer zijn makkelijk en de diversiteit maakt hen weerbare en solidaire mensen. Joost V.

Rapper Brihang vroeg zich openlijk af of Brussel de juiste plek is om kinderen te laten opgroeien. Al nuanceert hij ook: “Hoe ruw de stad ook mag zijn: ik heb er de mooiste, liefste, warmste, bewuste, maatschappelijk geëngageerde én meest inspirerende mensen ooit ontmoet.”

standers namen stevig stelling, dat blijkt ook uit de ‘Debatteer mee’ die BRUZZ op zijn website lanceerde. 177 reacties sprokkelde de onlinediscussieer-tool, bijzonder veel. De vraag luidde: ‘Is Brussel een goede plek om je kinderen te laten opgroeien?’

47 procent vindt van wel. 29 procent twijfelt, of weet het niet duidelijk. 24 procent antwoordt rabiaat ‘neen’, en verwoordt zijn afkeur vaak heel sterk (en op de man af).

Brussel als leerschool

Ook op Instagram en Facebook regende het virulente opmerkingen, en ging het vaak hard tegen onzacht. Het toont een diepe verdeeldheid over het onderwerp, dat mensen raakt in hun identiteit en kijk op de wereld, zo blijkt.

procent van de deelnemers aan ‘Debatteer mee’ vindt Brussel niet geschikt om kinderen te laten opgroeien, 29 procent heeft zijn twijfels

Verdedigers van Brussel wijzen naar het gemixte karakter van de grootstad, en de vele voordelen eraan verbonden. “Er zijn wijken waar het wat gevaarlijker en ruwer is, maar Brussel staat ook voor verbondenheid, met de voeten in het leven staan, tolerantie en leren overeenkomen met mensen met een verschillende achtergrond,” aldus lezeres Cathy.

Een variant van dat argument vertolkt Lennert Daeleman op de website van BRUZZ: “Mijn zoon is vier jaar en spreekt al bijna vier talen dankzij de diverse omgeving waarin hij opgroeit. In Brussel is er misschien minder plaats om buiten te spelen, maar kinderen hebben rondom hen wel meer culturele rijkdom om van te leren.”

Ik geef les en werk in Anderlecht, aan het Anneessensplein, Sint-Gillis en Clemenceau. Brussel is mijn tweede thuis, maar ik zou er niet willen wonen. Liedekerke is ook goed, dertien minuten van het Zuidstation, maar met rust en in het groen.

Jessie Boel

Je kunt een grootstad en een dorp niet vergelijken. Wanneer je Brussel qua levenskwaliteit (ook voor kinderen) vergelijkt met andere grootsteden zijn de meeste Brusselse wijken goede plekken om op te groeien.

Thomas M.

Natuurlijk heb ik soms ook twijfels, maar over het algemeen wegen de positieve dingen door: een warm netwerk van gelijkgezinde kennissen, superdivers, natuur en cultuur vlakbij, lage-emissiezone, zone 30 (als die gerespecteerd wordt), veel speeltuinen, een warme en open school.

Vera Tylzanowski

Onderhuids speelt in die argumentatie dat de grootstad andere waarden, normen en praktijken aanleert dan het platteland of kleinere gemeenten. Lezeres Karolien Chromiak verwoordt die intuïtie iets cassanter: “Een Vlaams dorp heeft ook nadelen.”

Wat ook geregeld terugkomt als iets positiefs, is het argument van nabijheid: alles is dichtbij en aanwezig. Parken met groen, een fijnmazig openbaar vervoer, een breed aanbod aan culturele en sportieve faciliteiten. “Nergens zoveel te beleven en te doen als in Brussel,” vat Leonhard Den Hertog dat punt samen. “De beste leerschool voor het echte leven.”

Maar die lijn van argumentatie overtuigt de tegenstanders niet. Integendeel. Multiculturaliteit? Net een reden om uit Brussel weg te blijven, klinkt het geregeld. Alsook de problemen met drugs op straat schrikken mensen af. “Veel te veel agressie,” vindt Esther Willemse. “Iedereen lijkt ook gefrustreerd. De kwaliteit van de (Nederlandstalige) scholen is echt niet meer zo goed als tien jaar geleden. Vrouwen worden veel meer lastiggevallen en je wordt uitgescholden als je Nederlands spreekt.”

Net omwille van de kinderen vindt lezeres Maria Maes Brussel geen geschikte biotoop. “Een kind heeft nergens een ‘veilige haven’. Geen veilige weg naar school of sportzaal of om het even wat. Er is nergens het gevoel dat er voldoende toezicht is.”

Lezer Jan: “Ik woon hier nu een paar jaar en het is te onveilig en te vuil jammer genoeg. Hier zou ik mijn kinderen niet willen zien opgroeien.”

Inspirerende mensen

Opvallend: Brihang is overigens niet de enige Brusselse rapper of woordkunstenaar die worstelt met de realiteit van de hoofdstad. Schrijver Joost Vandecasteele verliet in 2023 de stad, en wil vandaag niet langer over het onderwerp uitweiden. Ook JAZZ Brak liet in het verleden al uitschijnen te willen verhuizen, mocht hij over de nodige financiële middelen beschikken. “Ideaal zou zijn: nét binnen of buiten Brussel,” zei hij vorig jaar nog in Humo. “Maar die wijken zijn ook veruit de duurste.”

JAZZ Brak woont in “een mooi huis” in Molenbeek, maar waar hij last van heeft, is het vuil. “Mensen gooien hun vuilnis tegen de bomen. En dan denk ik: wat doe ik hier eigenlijk?”

Uit de jongste cijfers van Statbel, het Belgische statistiekbureau, blijkt dat Brihang een van de velen is: in 2024 verhuisden 27.738 mensen weg uit Brussel

Brihang in 2023 in Brussel. Vandaag klinkt het zo: “Tien jaar lang was het balanceren tussen haat en liefde, zoals bij vele Brusselaars, maar de laatste vier jaar nam de haat de bovenhand. Tijd om te vertrekken.”.

© HELEEN RODIERS

naar Vlaanderen. Omgekeerd trokken 14.569 personen uit het Vlaams Gewest naar Brussel.

Na de commotie online over zijn exodus voelde Brihang op Instagram de noodzaak om zijn beslissing te kaderen en zijn uitspraken te nuanceren. Alhoewel: “Tien jaar lang was het balanceren tussen haat en liefde, zoals bij vele Brusselaars, maar de

laatste vier jaar nam de haat de bovenhand. Tijd om te vertrekken. Brussel is groot, Brussel is veel. Met spijt in het hart ben ik nu deel van de negatieve framing in de media. Ik heb me er lang tegen verzet. Hoe ruw de stad ook mag zijn: ik heb er de mooiste, liefste, warmste, bewuste, maatschappelijk geëngageerde én meest inspirerende mensen ooit ontmoet.”

BRUXELLES: UNE BONNE VILLE POUR ÉLEVER SES ENFANTS ?

FR/ Dans un documentaire diffusé sur Canvas, le rappeur Brihang se demande à voix haute si Bruxelles est vraiment un bon endroit pour élever ses enfants. Il critique la «rudesse» de la capitale et a choisi de s’installer à Bruges. Une question que se posent de nombreux parents, comme le montre la « question de la semaine » de BRUZZ. Et au vu des nombreuses réactions, le sujet divise clairement les lectrices et lecteurs.

IS BRUSSELS A GOOD PLACE TO RAISE YOUR CHILDREN?

EN/ In a new documentary, available on VRT Canvas, hip-hop artist Brihang wonders whether Brussels is the right place for raising his children. He dislikes the capital’s “roughness” and has moved to Bruges a few weeks ago. According to BRUZZ’s “question of the week”, this is something many parents struggle with but it is a topic that divides readers, as evidenced by the many responses.

‘In Brussel’, elke woensdag op je favoriete podcast-app en op BRUZZ.be/podcast 8 > 11 . 10 . 25

PODCAST ‘IN BRUSSEL’

met Margot Otten

Deze week

Brussel krijgt een nieuwe financiële rating: hoe werkt dat en waarom is dat belangrijk?

Le Louvre in Sint-Gillis, na veertig jaar muziek en voetbal geeft de familie het café door.

Amber Janssens

Amber Janssens is een Brusselse actrice. In haar tweewekelijkse column voor BRUZZ reflecteert ze over wat een bijna-dertiger allemaal hoort te weten om niet door de mand te vallen.

Stress

Oktober is de stad ingerold. De eerste lading kiekebish op mijn vel ook, doordat ik koppig probeer vast te houden aan blote benen en een garderobe die meer Montenegro dan Brussel uitstraalt. Ik smeer sans gêne nog elke dag zonnecrème op mijn snuit voor de geur (en tegen rimpels), maar het is onvermijdelijk: butternuts en bodywarmers rollen langs de kassa, er wordt geswitcht van iced coffees naar chai lattes en vooral, iedereen heeft het plots druk. De standaard replieken als ik vraag hoe het gaat, omvatten vaak mijmerende plannen voor volgende zomer, “de chauffage nog niet aangezet” en: stress.

Sowieso is het op dit moment dubbel om die zuchtende zinnen te horen. Want wakker liggen van verhoogde deadlines en cholesterol is nu eenmaal een privilege. Het woord ‘stress’ schiet in de fond tekort om te beschrijven wat er door een lijf giert dat zich in de plaats daarvan zorgen moet maken om bommen, perspectief, ledematen en geliefden. Het team achter de Van Dale zou er alleszins een burn-out van krijgen om op dat gevoel lettergrepen en klinkers te moeten kleven.

Alles is relatief dus. Dat is misschien al de belangrijkste slagzin voor al wie minder gespannen de nakende winter wil induiken. Mijn opvallendste bron van stress is ook verdwenen, samen met de zomertemperaturen: moeten niezen terwijl je achter het stuur zit. Het is een angst die mogelijks eerder geklasseerd zou worden als irrationeel, maar rijden zonder hooikoorts en viervoudige niesbuien voelt toch nét iets stabieler. Naast niet rijden als je snottert (en checken of je brandverzekering nog loopt), hierbij een paar stressverlagende suggesties. Belangrijke voetnoot: dit marktonderzoek werd uitgevoerd door iemand die kinderloos en (nog heel even) twintiger is.

Schrijf je uit voor elke nutteloze nieuwsbrief die je al jaren krijgt, en tegen Kerstmis heb je je mailbox volledig teruggeclaimd. Leg reservehuissleutels bij de buren. Leer je rijksregisternummer vanbuiten. Bestel een fles in plaats van glazen als je op zwier bent met vrienden die je lang niet hebt gezien. Als er die avond wordt gesproken over hebbedingen of verlangens, schrijf ze op, en je weet altijd wat te offreren bij een verjaardag. Vijs een klamboe vast in het plafond boven je bed. Vooral een aanrader voor mensen die zich net als ik op dagelijkse basis even aangevallen door muggen voelen als een prikmat in een overvolle kleuterklas. Slapen in een hemelbed geeft trouwens instant het gevoel dat je slapend rijk wordt, al heb je geen sugardaddy noch aandelen op de beurs. Snuisteren door video’s op YouTube werkt ook stress-preventief: ondertussen weet ik hoe ik een autoband vervang, defibrillator gebruik, kan ontsnappen uit drijfzand en een verdwaalde vleermuis weer naar buiten krijg. Dat laatste is vrij simpel (en kan ik bevestigen uit eigen ervaring): niet panikeren, lichten uit, ramen open, de rest gaat vanzelf. En dat geldt misschien niet alleen voor vleermuizen.

‘Mensen

zijn blij dat de stad

opfleurt’

Zijn grootvader was al tuinman, thuis in Dilbeek bewerkt hij een legumenveld en overdag vergroent stadstuinman Tom Pieyns de stad, onder meer op het Flageyplein. “Sommige bomen sturen ons een melding als ze water willen.”

door Kris Hendrickx foto Ivan Put City jobs

Plaats van afspraak is het Flageyplein, misschien wel het meest zichtbare vergroeningsproject van deze eeuw in Brussel. Het is een plek die Tom Pieyns (45) de voorbije jaren hielp veranderen van een kale stenen vlakte in een plein met de allures van een stedelijke savanne.

Zijn bestelwagen met watertank staat op het plein geparkeerd. Een hittegolf is net achter de rug en de stedelijke tuinman speelt deze week rondrijdende tuinslang. “Reken toch honderd liter per boom per week. Zo rijden er vier ploegen van Krinkels tegelijk door Brussel.”

Een wat haveloze man komt aanlopen. Hij wil geen geld, maar gewoon een vuistje. “Schoon volk hier,” reageert Tom laconiek nadat hij het gebaar heeft beantwoord. “Al bij al gaan die mensen redelijk respectvol om met de groenzones. Dat geldt

ook voor de andere passanten. Eigenlijk hadden we meer afval verwacht.”

Tom Pieyns is wat je een stedelijke tuinman zou kunnen noemen. Bij Krinkels is hij vooral betrokken bij vergroeningsprojecten, een trend die in zowat alle steden in opmars is. “Ik heb nog bij een kweker gewerkt en ken mijn plantensoorten. Als er geplant wordt, ben ik er dus altijd bij. Zo is het belangrijk dat de struiken die op termijn het grootst worden in het midden staan en dat je afdaalt naar de rand. Dan blijft het visueel gevarieerd. In de winter zijn al die plantjes klein, dan komt wat kennis van pas. Verder let ik op de kleurschakeringen, het moet hier tenslotte geen carnaval worden.”

Opgegroeid in het groen Op het Flageyplein hielp Tom mee om 1.600 vierkante meter te ontharden. Waar vroeger

Tom Pieyns op het Flageyplein: “Als ik buiten de werkuren passeer, denk ik toch vaak: ‘Cool, daar heb ik aan meegewerkt.’”

blauwe steen lag, groeien nu nieuwe bomen als de eik, esdoorn, haagbeuk en ook mediterrane dennen, die beter tegen de hitte bestand zijn. Onder de kleine planten telt het plein nu onder meer citroenbloesem, duizendblad, diamantgras en rozemarijn of munt. De bijkomende bomen – 117 exemplaren op het Flagey- en het Heilig-Kruisplein en in de directe omgeving – zijn niet enkel een lust voor het oog, ze geven ook schaduw op hete dagen.

Met 820 medewerkers, vestigingen in tien Belgische steden en de hoofdzetel in Vorst, is Toms werkgever Krinkels een grote speler als het over groenaanleg of het beheer van openbare ruimtes gaat. Werken doet hij er ondertussen vijf jaar, maar eigenlijk is hij al van kindsbeen in het groen opgegroeid.

“Mijn grootvader was tuinman in het doofstommengesticht in

“Passanten uit het zuiden gaan al eens met hun handen door de kruiden om de geur op te snuiven”

Stadstuinman Tom Pieyns

Sint-Agatha-Berchem, en zowel mijn vader als mijn grootvader had een legumenveld. Ik zat altijd in het groen en heb tuinaanleg gestudeerd aan Coovi. Ondertussen heb ik zelf een veld met groenten, dat ik samen met de buren bewerk. We hebben daar aardappels, spruiten, kolen, bonen, alles eigenlijk.”

Geur opsnuiven

De dag van een stedelijke tuinman begint vroeg. “Om 5.15 uur sta ik op, dan haal ik

mijn collega op en starten we om 6.30 uur met onze werkdag. Zo vermijd ik de files.”

Vandaag bestaat die werkdag uit planten water geven. Dat wordt op het Flageyplein vergemakkelijkt door ondergrondse verbindingen tussen de verschillende planten- en bomenperken. De waterstanden in de groeneilanden functioneren daardoor als communicerende vaten. “Kijk naar die den daar. Die heeft een sonde die de waterstand meet en een

signaal geeft als hij te droog staat. Vaak is dat dan het teken dat ook de andere planten rondom op water wachten.”

Tijdens het gesprek komen af en toe voorbijgangers langs, die geboeid naar de planten staren. “Af en toe heb je eens zagers, die het allemaal weggegooid belastinggeld vinden,” merkte Tom. “Maar het merendeel van de reacties is erg positief. Mensen zijn blij dat de stad opfleurt, vooral oudere stadsbewoners zijn aangedaan. En passanten uit het zuiden gaan al eens met hun handen door de kruiden om de geur op te snuiven. Als ik buiten de werkuren passeer, denk ik toch vaak: ‘Cool, daar heb ik aan meegewerkt.’”

In City jobs toont BRUZZ de mens achter typische en minder typische stadsjobs

Fubuki

Vul de cijfers 1 tot en met 9 in het rooster in, zodat het resultaat van de sommen klopt met de cijfers rechts en onderaan de kolommen. Elk getal mag maar één keer voorkomen. Het niveau van de puzzel kan variëren per editie.

Rekenpuzzel

Vul de witte vakjes met positieve gehele getallen zodat elke rij een kloppende som vormt met het doelgetal rechts of onder. Reken van links naar rechts en van boven naar beneden, zonder voorrang van × of ÷ (bij delen moet de uitkomst altijd een geheel getal vormen).

Verborgen Brussel

Woordzoeker

Zoek alle verborgen woorden in het raster van de speciale woordzoeker van BRUZZ.

Streep de begrippen één voor één weg, dit kan in alle richtingen: horizontaal, verticaal, diagonaal, en van links naar rechts en andersom.

▢ Vleermuis

▢ Defensie

▢ Oorlog

▢ Begroting

▢ Minister

▢ Hoofdstad

▢ Kogel

▢ Stadsvlucht

▢ Regering

▢ Rector

▢ Besparingen

▢ Kadet

LSQSBESPARINGENLE MTXSDLTDATSDFOOHT XAVBRRPIWGNIREGER XDQVDZGRXDLZWTTST MSXLXGXCVOHBIGKGU MVQEDFTWQRLVGEXZD ZLEEGFINOPFBIDBZA JUSRMZCTRETSINIMH SCKMUSCFXRNABODVM EHEUOEQAJESENOLBK KTDIROZBFZGYVKEXZ AVTSFQREJRHRCBGUW DDEMEODLOLXAUMOLW ETXEZKBTOUUQEUKJO TYNHCIIERGRDJSCHO OOKHNNDJGFILEWGML IIQQGXXLAVEVVGXRX 6 17 8 14 3 14 11 1717

Oplossingen

De puzzels in dit magazine zijn intern ontwikkeld of gegenereerd met gebruik van toegestane tools en artificiële intelligentie. Elke gelijkenis met bestaande puzzels is toevallig.

De hoofdstad kent veel verborgen plekjes, onverwachte panorama-uitzichten, en onbekende maar daarom niet minder intrigerende panden en kantjes, ver weg van Manneken Pis, de Grote Markt en het Atomium. Zoals dit zebrapad. Waar is deze foto getrokken? Zelf een foto van een onverwacht stukje Brussel insturen? Mailen naar redactie@bruzz.be

WIN TICKETS

Stuur het trefwoord, samen met je adres en telefoonnummer, naar win@bruzz.be

Mimi’s shebeen 5X2 TICKETS, KVS BOL, 7/10 Alesandra Seutin neemt je mee naar een verboden bar. Mail: ‘Mimi’

Steal you for a moment

5X2 TICKETS, Kaaistudio’s, 9/10

Een duet van Francisco Camacho en Meg Stuart. Mail:

De

‘Steal’

Michel Couturier 5X2 TICKETS, Centrale, 9/10 > 22/2

Centrale eert de vorig jaar overleden artiest. Mail: ‘Couturier’

agenda 3 > 9/10

Francisco de Goya, de eeuwige inspiratiebron

Europalia España viert leven, werk en erfenis van de Spaanse meester

Met de tentoonstelling Luz y sombra stellen Europalia España en Bozar scherp op Francisco de Goya (1746-1828), de meesterschilder en -graveur die zou uitgroeien tot katalysator van een moderniteit die geworteld is in de Spaanse realistische traditie en die nog steeds hele generaties blijft inspireren.

door Gilles Bechet

Toen Europalia in 1985 in het teken stond van Spanje, had het land nog geen decennium kunnen proeven van democratie en vrijheid van denken. Voor kunstenaars was dat een bruisende periode, waarin er veel te doen en te maken viel. Veertig jaar en twee generaties later is het land nog steeds jong en blijven zijn kunstenaars, te midden van een diversiteit aan regio’s en identiteiten, gretig experimenteren en ontdekken, zonder daarbij het verleden te vergeten.

Europalia’s keuze om een grote tentoonstelling aan Francisco de Goya (1746-1828) te wijden, lag voor de hand. Meer dan welke andere schilder ook belichaamt hij de Spaanse identiteit. Ook vandaag nog is hij een referentiepunt voor tal van artiesten, die in hem de eerste hedendaagse Spaanse kunstenaar zien, door zijn vermogen om invloeden te assimileren en door zijn experimentele benadering van de kunst.

Tussen het academische realisme van zijn beginjaren en de Pinturas negras (Zwarte schilderijen), die hij aan het einde van zijn leven maakte en die het gestuele expressionisme aankondigden, vertoont zijn oeuvre vele facetten. Zozeer zelfs dat tijdens de Spaanse burgeroorlog beide kampen zich erop beriepen, met verschillende rechtvaardigingen en aanknopingspunten. De kunst van Francisco de Goya reflecteert een tijdperk van crises, transformaties, oorlogen en onzekerheden, en is dus ook een verontrustende spiegel voor ons eigen tijdsgewricht.

Spaanse canon

Luz y sombra in Bozar volgt de artistieke evolutie van de schilder in drie periodes van zijn leven, én laat zijn werk in dialoog treden met het werk van de kunstenaars die hem omringden en de creatieve geesten die hij na zijn dood, toen zijn oeuvre een soort ‘Spaanse canon’ werd, inspireerde. Goya is in die zin geen genie in

een vacuüm, maar een man van zijn tijd, die de kunst vooruithielp door inspiratie te putten uit het verleden. Zijn jeugdwerken met religieuze onderwerpen getuigden nog van een academische stijl, een erfenis van zijn grand tour door Italië. Toen hij volkse figuren met kleurige kledij begon te schilderen, sloot hij aan bij een populaire trend aan het hof, maar hij voegde er zijn eigen empathische blik aan toe, die verder reikte dan de stereotypen.

In prentenreeksen als Los desastres de la guerra (De gruwelen van de oorlog) en Los disparates (De dwaasheden) experimenteerde Goya wellicht het meest met zijn onderschriften, dubbelzinnigheden en woordspelingen. Die vormden onder meer de inspiratie voor een reeks van John Baldessari, die nu

Meer dan welke andere schilder ook belichaamt Goya de Spaanse identiteit

eveneens te zien is in Bozar. De prenten verwijzen ook naar beelden die destijds werden verspreid door blinde mensen en gewone lieden, waarin de machthebbers op de korrel werden genomen. Een traditie die werd voortgezet tijdens de burgeroorlog en onder het Franco-regime. Ten tijde van de onafhankelijkheidsoorlog maakte Goya een reeks kleine olieverfschilderijen op hout, die getuigen van verzetsactiviteiten tegen de napoleontische troepen. Het waren geen werken in opdracht, maar schilderijen

die hij op eigen initiatief maakte om ze vervolgens te verkopen aan zijn aristocratische vrienden, wat vernieuwend was voor zijn tijd.

Toen hij zijn Pinturas negras rechtstreeks op de muren van zijn huis aan de rand van Madrid schilderde, was hij doof en leefde hij teruggetrokken, gekweld door dood en waanzin, in een periode van onrust en instabiliteit in Spanje. Hij experimenteerde met nieuwe technieken

en schilderde zichzelf als een oude man die “nog steeds aan het leren” was.

Weerklank

“Goya werd gevormd tegen het einde van de barok en aan het begin van het classicisme, de avant-garde van zijn tijd,” merken curatoren Rocío Gracia Ipiña en Leticia Sastre Sánchez op. “Hij putte uit beide stromingen en integreerde hun lessen in zijn praktijk. Bovendien herinter-

preteerde hij de volkscultuur, die hij gebruikte als inhoud en als taal, en benaderde hij elk kunstwerk als een experimenteel probleem, voortdurend in ontwikkeling en nooit echt voltooid totdat het collectief werd gezien.”

Goya’s El sueño de la razón produce monstruos (De slaap van de rede brengt monsters voort), de 43e in een reeks van tachtig aquatinten die samen Los caprichos 1797–1799) vormen.

Goya’s evolutie maakt het mogelijk om meer dan zeventig Spaanse kunstenaars die hij kende of beïnvloedde in hun culturele en historische context te plaatsen. De volkse inslag van Goya vond weerklank bij dichter Federico García Lorca, in de popart van Eduardo Arroyo of de antipop van Darío Villalba. Het sarcasme en de humor die Goya ontwikkelde, zijn diep verankerd in het Spaanse karakter. Vele jaren later zou hij worden geclaimd door kunstenaars als José Gutiérrez Solana en Patricia Gadea. Zijn politieke engagement vindt weerklank bij kunstenaars als Pablo Picasso, Manolo Millares, Antonio Saura en Equipo Realidad.

Als een eeuwige bron lijkt Goya nooit op te drogen én inspireert hij ook andere disciplines. Dat is te zien in de tentoonstelling met The sleep of reason, het resultaat van een workshop onder leiding van danseres en choreografe Núria Guiu Sagarra met de studenten van de bacheloropleiding Dans van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, die tableaux vivants brengen in het verlengde van Goya’s onheilspellende, satirische universum. De van oorsprong Venezolaanse kunstenares Sophia Rodriguez baseert zich in haar performance La maja desnuda. Eaten by Saturn dan weer op twee beroemde werken van de Spaanse kunstenaar.

De tentoonstelling Luz y sombra. Goya en het Spaanse realisme loopt van 8/10 tot en met 11/1 in Bozar, bozar.be

EUROPALIA ESPAÑA CÉLÈBRE L’ÉTERNEL

FRANCISCO DE GOYA

FR/ Avec l’exposition Luz y sombra, Europalia España et Bozar mettent en lumière Francisco de Goya (1746-1828), peintre et graveur de génie, figure majeure de la modernité ancrée dans la tradition réaliste espagnole, dont l’œuvre continue d’inspirer des générations entières.

EUROPALIA ESPAÑA CELEBRATES THE ETERNAL FRANCISCO DE GOYA

EN/ The exhibition Luz y sombra, organised by Europalia España and Bozar, focuses on Francisco de Goya (1746-1828), the master painter and engraver who became the catalyst for a modernity rooted in the Spanish realist tradition and who continues to inspire entire generations.

een

Select Aanraders van de week

Pop & Jazz Klassiek

Orgeldrones

Wie zich aan traditioneel pijpgeblaas verwacht, laat dit concert beter links liggen. Bij Kali Malone dient het orgel niet voor jubelende passies of dartele toccata’s, de Amerikaanse componiste gebruikt de onuitputbare klankkast van het instrument om lange, dreunende tonen aan te houden. Haar traag voortschrijdende muziek doet alle tijd vervagen en wordt al snel ritueel, zelfs spiritueel – ideaal in de kathedraal.

ABRUPT FESTIVAL: KALI MALONE 9/10, Sint-Michielsen Sint-Goedelekathedraal, botanique.be

Guess who’s back

Brussel blijft voor dirigent Antonio Pappano ongetwijfeld een beetje thuiskomen. De voormalige chef van De Munt keert met zijn huidige werkgever, het London Symphony Orchestra, terug naar de hoofdstad. Hij brengt er Sjostakovitsj’ Tiende symfonie en het Tweede pianoconcerto van Chopin. Maar oude liefde roest niet, en dus staat er met de ‘Ouverture’ uit Semiramide ook een streepje opera op het programma.

LONDON SYMPHONY ORCHESTRA, PAPPANO & CHO 4/10, Bozar, bozar.be

Volkszanger

Neen, Christoph Prégardien waagt zich in zijn recital Memories niet plots aan Andrew Lloyd Webber. Hij weeft de muziek van componist Hanns Eisler als een rode draad door zijn zangavond en wil daarmee vragen stellen over de impact van volksliederen en -liedjes op een samenleving. Niet dat een afspraak met de fantastische Duitse tenor nog extra argumenten nodig heeft, maar de helft van de opbrengst gaat naar de Stichting tegen Kanker. (JC)

CHRISTOPH PRÉGARDIEN 5/10, Bozar, bozar.be

Stilstaanisgeenoptie

‘Yougotmefeeling’, ‘Summerinlove’, ‘Iwanttobeyourlightagain’: ook op zijn derde album heeft de band Parcels zijn kapotte spatiebalk nog niet vervangen. Het komt de Australische dansvloerkoningen natuurlijk goed uit, want hun huwelijk tussen de aanstekelijke hooks uit de French touch (ze werkten al samen met Daft Punk) en de kwikzilveren discogitaartjes van Nile Rodgers (en diens band Chic) is een verbond waar je geen speld tussen krijgt.

PARCELS 7/10, Vorst Nationaal, vorst-nationaal.be

Big Bird op bas

Het leven van een sessiemuzikant speelt zich zelden af in de spotlights. Pino Palladino werd al ingelijfd bij onder meer The Who, D’Angelo en Beyoncé, maar zijn wonderlijke basspel blijft voer voor lezers van de kleine letters. Daar komt stilaan verandering in, nu hij steeds meer indruk maakt met zijn jazzy, intimistische verbond met de Amerikaanse singersongwriter en producer Blake Mills. In Brussel wordt het duo bovendien vervoegd door Sam Gendel op sax.

PINO PALLADINO & BLAKE MILLS 9/10, Bozar, bozar.be

Vrijheid, veelheid

Elk najaar gooit het Festival des Libertés alle muzikale grenzen open. Op de affiche van zijn nieuwe editie (die dialoog centraal stelt) springen onder meer de vapor-dub van Biga*Ranx, de French touch van French 79, de afrobeat van Femi Kuti en de pioniers van de rootsreggae The Congos in het oog. Don Letts, de Britse smaakmaker, producer en dj die ooit een verbond aanging met Mick Jones van The Clash, serveert de kers op de taart. (TZ)

FESTIVAL DES LIBERTÉS 9 > 18/10, Théâtre National, festivaldeslibertes.be

Art & Lit

Zoete dromen

Voor haar nummer ‘Flawless’ plukte popicoon Beyoncé audiofragmenten uit haar TEDx Talk ‘We should all be feminists’, die in 2014 tot een veelgelezen en -geprezen non-fictieboek uitgroeide. Maar ook de rest van de wereld valt voor de stem van Chimamanda Ngozi Adichie. De Nigeriaanse schrijfster van onder meer Amerikanah en Een halve gele zon stelt nu exclusief haar nieuwe roman Dream count voor in een tot de nok gevulde Bozar.

MEET THE WRITER: CHIMAMANDA NGOZI ADICHIE 6/10, Bozar, bozar.be

Alledaagse mythen

De Centrale for Contemporary Art eert de vorig jaar overleden Brusselse kunstenaar Michel Couturier met een solotentoonstelling. La friche la galaxie toont hoe hij in tekeningen en video’s mythische poëzie schiep uit de dingen die onze (voor)stedelijke wereld haast onmerkbaar en in alle banaliteit bevolken –van verkeersborden en snelweglampen tot bewakingscamera’s en bouwkranen. Er schuilt een hele kosmos in de rafelranden.

MICHEL COUTURIER: LA FRICHE LA GALAXIE 9/10 > 22/2, Centrale for Contemporary Art, centrale.brussels

Ontmoeting

Met een ontmoeting tussen de kleurabstracties van de Belgische schilder Georges Meurant (1948-2023) en de multidisciplinaire praktijk van de jonge Zuid-Afrikaanse kunstenares Bonolo Kavula – die laveert tussen postminimalisme, seriële kunst en traditionele sheshwe-stof – trappen de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten de reeks ‘Collection Meets’ af. (KS)

GEORGES MEURANT MEETS BONOLO KAVULA 7/10 > 8/3, Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België, fine-arts-museum.be

Parcels Kali Malone

Chimamanda Ngozi Adichie

Klein onderhoud

Wauter Mannaert

‘Mijn cartoons hebben me met andere ogen naar Brussel leren kijken’

“Iemand vroeg me of het niet wat vroeg is voor een overzichtstentoonstelling en misschien is ‘stand van zaken’ inderdaad een betere term,” glimlacht Wauter Mannaert, de Brusselse stripmaker wiens voorlopige parcours in het Stripmuseum wordt belicht onder de noemer De natuur van Wauter Mannaert. Dat parcours vatte aan in 2011, toen Mannaert debuteerde met Ondergronds, een in het Amerika van de jaren 1930 gesitueerde graphic novel, waar hij vier jaar aan werkte. “Waarvan een heel jaar over de eerste pagina’s,” vertelt hij. “Alle begin is moeilijk.” (Lacht) Vanaf dan ging het hard. Met scenarist Mark Bellido maakte hij in 2015 El Mesías, een jaar later verscheen, naar een scenario van Max de Radiguès, Weegee. De voorbije jaren hield hij zich onledig met het drieluik Yasmina en met De queeste –waarvan het laatste, derde deel verschijnt in februari 2026.

Tussen die beeldverhalen door was Mannaert ook een decennium lang huistekenaar van BRUZZ, en deelde hij wekelijks zijn blik op de Brusselse actualiteit. “Het dwong me om met andere ogen naar mijn stad te kijken.” Die stad ging zich ook steeds meer in zijn albums manifesteren. “Voor Weegee (over de befaamde Amerikaanse persfotograaf, red.) staarde ik nog ontelbare uren naar archieffoto’s. Het was een verademing om daarna inspiratie op te doen tijdens Brusselse zwerftochten.”

Zoals de titel van zijn tentoonstelling suggereert, vormt ecologie een belangrijke leidraad doorheen Mannaerts oeuvre. Hij injecteert zijn verhalen eveneens met een stevige dosis maatschappijkritiek, bijvoorbeeld over de nefaste gevolgen van het kapitalisme, met actie en humor als balsem. “In mijn werk ventileer ik mijn kwaadheid over soms donkere thema’s, maar wel altijd met de nodige lichtheid. Ik wil mensen niet zeggen wat ze moeten doen, al hoop ik wel ze aan het denken te zetten.”

De laatste jaren richt Mannaert, die lang jeugdwerker was, zich nadrukkelijk tot jonge lezers. “Ik vraag me steeds meer af welke wereld zij zullen erven. Met mijn werk roep ik op om de wereld weer met magie en hoop te verrijken, en nooit te stoppen met geloven dat we de zaken ten goede kunnen veranderen.”

De expo in het Stripmuseum bevat ook veelzeggende tekeningen uit Mannaerts eigen jeugd. “Met een absurd verhaal over Vikings die op metalen paarden het hedendaagse Amerika herontdekken.” Die mix van oude mythen en nieuwe tijden doet denken aan zijn drieluik De queeste, waarin hij Arthur-legendes koppelt aan de milieuproblematiek. “Nu je het zegt, dat anachronistische zat er blijkbaar al vroeg in.” Over toekomstige projecten wil hij het nog niet hebben, maar mogelijk komt er een samenwerking met een 9-jarig talent aan. “Mijn zoon begint zich steeds meer te moeien met mijn scenario’s. Misschien is het tijd voor een familieproject.” ANDY FURNIERE

De natuur van Wauter Mannaert loopt van 4/10 tot en met 20/9/2026 in het Stripmuseum, stripmuseum.be

Podium

Om in te kaderen

Vier dansers, een kader met vier zijden. Choreograaf en danser Alexander Vantournhout heeft niet veel nodig om te imponeren. In zijn nieuwste creatie Frames bevraagt hij het frame van zijn eigen kunstwerk, waar toeschouwers letterlijk vanuit verschillende perspectieven naar kunnen kijken. De poëzie en onnavolgbare acrobatie van de dansers spelen met de verbeelding en met de zwaartekracht.

ALEXANDER VANTOURNHOUT/NOT STANDING: FRAMES 3 > 5/10, Les Halles, halles.be

Voeten in de aarde

Lylia makes Stoemp! Flower Chris, Aghogho, Lyly Wa, dj Zion JARDIN HOSPICE

OSAYUKI (try out)

Niña Maleza

Fenne Kuppens

‘Kleien’ is zowat synoniem met ‘zomaar wat aanmodderen’, maar dat is niet wat de Brusselse danscompagnie voor een jong publiek Nyash doet. In Alter doorgronden de makers en performers alle aspecten van aarde: van de vluchtige, stoffige partikeltjes over de natte, gladde, kneedbare klei tot de harde materie waarmee je sculpturen of zelfs muziek kan maken. Een beklijvende, erg zintuiglijke en ‘geaarde’ voorstelling voor de allerjongsten.

NYASH: ALTER 5/10 (3+), BRONKS, bronks.be

Housewarming

Stadsmens Rébecca Chaillon vormt zowel op als naast het podium een koppel met plattelandsmens Sandra Calderan. Het duo nodigt je uit in hun nieuwe huis-in-wording, waar ze nog aan het bekijken zijn welk behangpapier en welke niet voorgeprogrammeerde samenlevingsvorm ze zullen uitproberen. Wars van zwart-wittegenstellingen en ondersteund door een remix van cultureel dominante familiale sjablonen. (MB)

RÉBECCA CHAILLON/SANDRA CALDERAN: LA GOUINERAIE 2 > 4/10, GC De Kriekelaar, kaaitheater.be

It was just an accident

Niet te muilkorven

Het islamitische regime dat Iran gijzelt had er veel voor over om Jafar Panahi te beletten om films te maken. Reisverboden, werkverboden, celstraffen, ondervragingen. Maar Panahi liet zich niet muilkorven. Met het clandestien gedraaide It was just an accident won hij de Gouden Palm op het Festival van Cannes. De praatthriller werpt de vraag op hoe vermeende dissidenten moeten omgaan met de man die hen in de gevangenis folterde.

IT WAS JUST AN ACCIDENT IR, dir.: Jafar Panahi, act.: Vahid Mobasseri, Mariam Afshari

Noodopvang

Op elk uur van de dag kan je terecht in het Vestje, het noodopvangcentrum van Samusocial. Kwetsbare daklozen, gezinnen die wachten op doorstroming en slachtoffers van partnergeweld worden er geholpen. Een documentaire portretteert een 53-jarige vrouw die nog nooit van Samusocial had gehoord tot ze, op de vlucht, in het Vestje belandde. Door samen te leven met andere, vaak nog kwetsbaardere vrouwen, vindt ze de kracht om “weer iemand te worden.”

PETIT REMPART BE, dir.: Eve Duchemin

There will be Anderson

De kans is groot dat je na One battle after another zin hebt om de vorige meesterwerken van Paul Thomas Anderson te (her)bekijken. Dat kan in Flagey. Daar zetten ze There will be blood, Hard eight en Punch-drunk love opnieuw op de affiche. Een epos over de opkomst en ondergang van een oliebaron, een tragedie over gokkers, en een romantische komedie over een vrouw die een contactgestoorde eenzaat uit zijn isolement haalt. (NR) PAUL THOMAS ANDERSON > 2/11, Flagey, flagey.be

Bij Silk bepalen koffie en zoetigheden overdag het ritme, om ‘s avonds plaats te maken voor cocktails en een intieme sfeer. Een hybride formule, die de toenemende concurrentiestrijd tussen Brusselse koffiebars blootlegt.

Je zou bijna blind moeten zijn om de exponentiële groei van specialty coffee-zaken in Brussel niet te zien. En we begrijpen het, want in crisistijden werkt die formule. Je hebt er geen hooggeschoold personeel voor nodig, de logistiek blijft relatief eenvoudig, en ze laat een zekere levenskwaliteit toe, al was het maar qua openingsuren.

Silk, gevestigd aan de Charleroisesteenweg, speelt het offensiever dan veel van zijn buren. Concurrence oblige: de zaak heeft ervoor gekozen het aanbod te verbreden en

WIN EEN WETENSCHAPSLES

Dankzij BRUZZKet komt een wetenschapper in de winnende klas langs voor coole experimenten. Alle info via BRUZZKet.be

twee keer per week als cocktailbar door het leven te gaan.

Een andere bijzonderheid is dat Silk put uit het Chinese culturele erfgoed. Het interieur is geïnspireerd op de dunhuangstijl, vernoemd naar een oasestad aan de zijderoute, die beroemd is om haar grotten met boeddhistische fresco’s en kleurrijke motieven. Het resultaat is een sfeer die spirituele referenties combineert met een schitterend palet van okertinten, diepe groenen en oranje accenten.

Op cocktailvlak zet de zaak van Sophie Hoebeke en haar vennoten in op moutai, een Chinese sterkedrank van sorghum uit de provincie Guizhou. Deze baijiu (witte alcohol) is een ware nationale drank die op officiële banketten wordt geserveerd. Hij heeft een krachtige, gefermenteerde smaak en geldt als het Chinese equivalent van

ECHO VAN THUIS

In deze nieuwe reeks vertellen nieuwkomers over Brussel en hun band met hun moederland. Elke maandag van oktober in BRUZZ 24

cognac. Door deze drank te promoten in een Brusselse bar slaat Silk een culturele brug tussen China en de Europese hoofdstad.

Maar de zaak is ook overdag een bezoekje waard, met haar Japanse melonpan-broodjes (5 euro) met cookie dough, haar luchtige cake rolls (5 euro) en andere hartige lekkernijen, zoals de shokupan (9 euro): melkbrood met royaal veel kaas, overgoten met een pittige knoflook-sojasaus. Ook vermeldenswaard zijn de ube latte (5 euro), de chai latte (5,50 euro) en de affogato al caffè (5 euro), geserveerd met bijpassende Aziatische koekjes. Een leuke verrassing is een transparante ambachtelijke cola (3 euro), die verrast met zijn helderheid en tonen van citrus en specerijen, zonder de zware zoetigheid van een industriële frisdrank.

TEKST: MICHEL VERLINDEN FOTO: SASKIA VANDERSTICHELE

BIG CITY

Waarom krijgt het gemeentehuis van Sint-Gillis als enige andere gemeente in Brussel de naam ‘Hôtel de Ville’? Ontdek het antwoord op de BRUZZ-kanalen

Eat & Drink

Charleroisesteenweg 227, Sint-Gillis, silkbar.be

Silk •••

Inzichten

Wat weet muzikant Sam Bettens van het leven?

‘Sam Bettens wordt de eerste transman die een Grammy wint in het countrygenre’

In welk ander vak zou je ook top zijn?

Ik heb een jaar fotografie gestudeerd. Ik denk dat ik daar wel een oog voor heb.

Welke andere naam zou je jezelf geven?

Jack. Ik ben er niet voor gegaan, omdat ik die naam in het begin van mijn transitie mogelijk net iets té mannelijk vond.

Wat heeft je werk of je publiek je geleerd?

Dat het moment telt, en dat dingen niet voor altijd moeten zijn om toch belangrijk te zijn.

Doe je iets speciaals op je verjaardag?

Dit jaar doe ik promo voor mijn nieuwe soloplaat. (Lacht)

Waarop trakteer je jezelf af en toe?

Een croissant, meestal als ik vlieg.

Kijk je vaak in de spiegel?

Spijtig genoeg wel. Niet per se altijd met grote tevredenheid, maar ik vrees dat dat erfelijk is, want ik heb het van mijn moeder. Hoewel, een van mijn zonen doet het ook, en die is geadopteerd.

Waar kijk je naar uit?

Naar mijn nieuwe plaat. Naar het vele spelen, met K’s Choice én solo. En naar de komst van vrienden uit Amerika, die speciaal naar Europa vliegen om ons live te zien.

Naar waar zou je willen verhuizen?

Ik ben ongelofelijk tevreden in Californië, ik zou nergens anders willen wonen. Ik woon wel in de woestijn, dus een huisje ergens aan zee zou niet slecht zijn.

Wie verdient het écht om heilig te worden verklaard?

Goede leerkrachten en verpleegkundigen. Wie is de bekendste persoon met wie je ooit sprak?

Missy Elliott. Of Bryan Adams. Hangt ervan af met welke generatie ik praat.

Hoeveel personen ben je verwijderd van bekende persoon X?

Eén persoon van Sheryl Crow. Haar drummer heeft op mijn plaat gespeeld.

Bij welke historische gebeurtenis was je graag aanwezig geweest?

De bevrijding na de Tweede Wereldoorlog.

• Sam Bettens (Kapellen, 1972) is frontman van K’s Choice, de band die hij vormde met zijn broer Gert

• De plaat Paradise in me en hitsingle ‘Not an addict’ (1995) zorgden voor internationaal succes. Later volgden nog albums als Cocoon crash, Almost happy en The phantom cowboy

• Bettens woont in Californië en schreef de autobiografie Ik ben

• Voor zijn transitie maakte Bettens al de soloplaten Scream en Shine Coming home is het solodebuut van Sam Bettens

Bij welke historische gebeurtenis had je graag ingegrepen?

Ik had graag in het verzet gezeten tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Welke wet zou je meteen invoeren?

Een maximum van bijvoorbeeld 1.000 dollar op donaties voor politieke partijen, om corruptie tegen te gaan.

Doe eens een gekke toekomstvoorspelling.

Sam Bettens wordt de eerste transman die een Grammy wint in het countrygenre.

Wat was er vroeger beter?

Ons contact met de natuur. Nu moeten we daar bewuster naar op zoek.

Voor welke breed gebezigde uitvinding ben jij bijzonder dankbaar?

Brood, en alles wat met deeg in de oven gaat.

Waarom zou je met de loterij meespelen?

Om platen te kunnen maken tot het einde van mijn dagen zonder TikTok-video’s te moeten maken.

Wat is kunst?

Iets wat sterke emoties in gang zet, ook al begrijp je niet altijd waarom.

Welke levenswijsheid kreeg je mee van je ouders?

Een algemene positieve attitude.

Welke zin mag er op je doodsprentje?

“He loved fiercely. His family, his friends, sometimes even strangers.”

Bestaat er een god?

Ik weet het niet. Ik geloof niet in een god, zeker niet het soort god dat beslissingen zou nemen en sommige mensen een beter lot zou toebedelen dan andere. Maar er is misschien wel iets groters dat wij als mensen niet kunnen begrijpen.

MICHAËL BELLON

Sam Bettens heeft net de countryplaat Coming home uit; in het kader van de Rewind-reeks van de AB speelt hij op 6/10 met K’s Choice het 30-jarige album Paradise in me integraal, abconcerts.be

Ik werk graag bij De Lijn omdat ik ...

‘Vrijheid heb’, ‘Op het einde van de dag voldoening voel’, ‘Bijleer van collega’s op de stelplaats’ of ‘Voel dat balans tussen werk en privé gerespecteerd wordt’.

Dat zijn niet onze woorden, maar wel die van collega’s Kris, Jonathan en Mahmoud. Benieuwd wat zij nog meer vertellen over hun job?

Kinderdroom in vervulling

Chauffeur Kris - 52 jaar

Maakte de overstap van verandabouwer naar buschauffeur

‘Het is een uitdaging om met zo’n groot voertuig elke dag de baan op te gaan. Maar het biedt ook veel afwisseling en vrijheid.

Eigenlijk heb ik al lang íets willen besturen. Als kleine jongen speelde ik vaak dat ik treinbestuurder was, en ik ben altijd met plezier op de baan geweest. Door mijn eerdere jobs ben ik ook te weten gekomen dat ik graag buiten en onder de mensen ben.’

Fier op zijn werk

Diagnosetechnieker Jonathan - 30 jaar Startte meteen na zijn opleiding automechanica bij De Lijn.

‘Het is mijn taak om defecte voertuigen na te kijken en de oorzaak vast te stellen. Die kan mechanisch of elektronisch zijn, of er kan een probleem zijn met de software. Ik voer een grondig onderzoek uit en los het probleem zo snel mogelijk op, zodat de bus weer de baan op kan. Dat geeft mij veel voldoening, zeker als ik de bussen tegenkom wanneer ik onderweg ben naar huis.’

Boeiende en diverse samenwerking

Chauffeur Mahmoud - 32 jaar Houdt van menselijk contact en de zelfstandigheid in zijn job.

‘Het contact met reizigers verloopt doorgaans heel aangenaam en er heerst een fijne sfeer onder de collega’s. Ik heb nog geen enkele negatieve reactie gekregen omwille van mijn herkomst

We werken dan ook met een heel divers team, waarin iedereen zich thuis voelt. Er zijn collega’s met verschillende huidskleuren, religies en nationaliteiten.

De Lijn geeft mensen kansen om zichzelf te ontplooien. Iedereen heeft zijn eigen achtergrond, persoonlijkheid, talenten, competenties en beperkingen. Die diversiteit maakt het net boeiend.’

Helemaal overtuigd om chauffeur of technieker te worden? Top! Via delijn.be/jobs zie je alle vacatures én stel je je meteen kandidaat.

Hoor Kris met passie vertellen over zijn job.

Scan de QR-code

Zo gaat het er op de stelplaats aan toe.

Scan de QR-code