evlenmeye karar vermesiyle iyi uyumlu bir insan haline gelmesi (ve bunun ardında yatan düşünce biçimi), çocuk oyuncuların büyük insan sesleriyle play-back yaptıkları gösterileri, festivale katılan oyunların seçiminde belki biraz daha titiz davranmak gerektiğini düşündürüyor.
cy a
çöplüğü seyirci çocuklarla birlikte temizlemeleri çocuklar arasında büyük bir coşku yarattı. Bu festivalin bir de çok uzaklardan bir konuğu vardı; Bangladeş. Kendi dillerinde sergiledikleri savaş karşıtı oyunlarıyla Bangladeşliler bizleri 60'lı yıllara götürdü. O zamanların Hint filmlerini ve baygın bakışlı sanatçılarını anımsatan, oyuncuları ve oyunculuklarıyla farklı bir topluluktu.
pe
Çocuk tiyatrosu oyunculuğunun (aslında bu alanda çalışan her konumdaki kişi için) farklı bilgi ve birikim gerektirdiği bu festival sırasında bir kez daha açık biçimde görüldü. Antalya Büyükşehir Belediyesi Bizim Sahne Tiyatrosu "Kurşun Askerin Utancı" isimli müzikli çocuk oyunu, sevgi ve barış özlemlerinin dile getirildiği ve zaman zaman kötü krala karşı salondan yardım istenen güzel bir oyundu. Ancak oyuncular seyircilerin çocuk olduklarını, gösterinin günün ikinci gösterisi olduğunu, hava sıcaklığının 30 dereceyi aştığını ve sahnelemeden kaynaklanan bazı sorunların da etkisiyle salonda seslerin yükseldiğini, hareketlenmelerin olduğunu görmezlikten gelerek oyunu sürdürdüler. Oysa oyuncular bu durumu görüp oyunun akışında bir değişiklik yapabilirlerdi. Böylece kendilerinin de üzüldükleri, oyunlarının iletisine ters düşen durumlar da meydana gelmezdi.
Ankara Sanat Tiyatrosu'nun sergilediği "Benim Güzel Pabuçlarım", paylaşmanın vermenin güzelliğini vurguluyor ve teknolojinin yaygınlaşmasının getirdiği yabancılaşmayı anlatıyordu. İlginç tiplemeleriyle çocuklar kadar büyüklerin de ilgisini çekti. Mamak Belediyesi Şehir Tiyatrosu'nun gösterisi ise farklı bir tiyatro tekniğini çocuklara sunması, tanıtması açısından güzel bir gösteriydi.
Karşıyaka Belediye Tiyatrosu sevgi konusunu, anne-baba, öğretmen, arkadaş ve aile sevgisi gibi çeşitli düzlemlerde ele almış. Oyunda yer alan "bana verdiğiniz öğütler için çok teşekkür ederim" v.b. gibi sözcüklerle konuşan büyümüş de küçülmüş yapay çocuk tipleri (lütfen çevrenize bir göz atın hiç böyle çocuklar var mı), bekar huysuz komşu teyzenin postacı ile
Festivalin tek geleneksel gösterisi Cengiz Özek'in gölge oyunu gösterisi idi. "Dünyayı Sev, Yeşili Koru" adlı oyunu bir ağaç yılanlı da olsa, korunmalı, kesilmemeli iletisini veriyordu. Cengiz Özek, KaragözHacivat gibi geleneksel tipleri çevre gibi güncel bir konu ile birleştirerek geçmişten bugüne köprü kurmuş. Oyun sırasında sanatçının Hacivat'ı arama bahanesiyle elinde Karagöz figürü ile perde önüne fırlaması, çocukların onunla hâlâ Karagözmüş gibi konuşması, ona yol göstermesi çok güzeldi. Sahne ile salon arasındaki bu güçlü iletişim keşke tüm diğer gösterilerde de gerçekleşebilse. Beş yıldır yörenin çocukları ile "Yaratıcı Drama" çalışmaları yapan Ruth Burgess, Selen Birkiye'nin yardımlarıyla hazırladığı bu yılki gösterisini Değirmenlerin çevresinde gerçekleştirdi. Festival bir bütün olarak değerlendirildiğinde bazı hususlara biraz daha dikkat edilmesi gerektiği ortaya çıkıyor. Çocuklar doğaları gereği ilgilerini uzun süre bir konu üzerine toplayamazlar, kolaylıkla sıkılırlar, dikkatleri dağılır. Festival düzenleyicileri çocukların bu özelliklerini pek dikkate almamış 29