Affaires met Fransen - Doeltreffend zakendoen in Frankrijk

2

Cultuur Er was eens een Fransman, een Nederlander en een Belg… Zo beginnen nogal wat etnische moppen. Fans zullen weten dat in moppen bepaalde opvallende eigenschappen ten tonele worden gevoerd. Het zijn clichés, die veelal sterk worden uitvergroot.

De Fransman vindt dat hij de slimste en de belangrijkste is, de Nederlander is vaak de geniepigste en dominantste, de Belg is meestal naïef, de Brit is flegmatiek, de Duitser nuchter en kordaat en de Amerikaan ziet alles groot. We kunnen uiteraard nog wel een paar zaken bedenken die de verschillende nationaliteiten typeren.

Of we er ons van bewust zijn of niet, dergelijke clichés spelen altijd mee in hoe wij over andere bevolkingsgroepen oordelen. Ze zijn ingebakken in ons denken. Als we eerlijk zijn, dan zullen ook wij al in die termen over onze medemens gedacht hebben.

Hoe komen die clichés tot stand? Ze zijn vaak gebaseerd op ervaringen van mensen, op de manier waarop we naar andere volkeren kijken. Ze worden afgeleid uit hun manier van leven en wonen, uit het algemeen beeld dat ze bij ons nalaten. Alle geciteerde nationaliteiten zijn westers. Toch zijn ze allemaal op de ene of de andere manier verschillend. Hoe moet dat dan zijn met mensen die in een andere cultuur zijn opgegroeid?

Het woord is eruit. Cultuur.

Gebouwen kun je optrekken, machines kun je installeren en vaardigheden kun je aanleren, maar de cultuur van een mens of organisatie verander je niet zomaar. Zich daaraan aanpassen betekent dat we onze comfortzone moeten verlaten. We geven een stuk veiligheid op, er komt onzekerheid op ons af. Vandaar dat het vaak lang – zelfs heel lang – duurt voor alle cultuurverschillen van de baan zijn, als dit ooit al moet gebeuren. We kunnen perfect dezelfde taal spreken, we kunnen ons aan dezelfde wetten houden en we kunnen dezelfde favoriete gerechten hebben. Toch zijn er heel wat zaken waarin we verschillen. Wat moet het dan zijn als we willen samenwerken en dezelfde taal niet spreken? Of dezelfde doelstellingen niet hebben?

3

Een Vlaming die Frans spreekt is nog geen Fransman Pieter Dewaele

4

Precies daarover gaat dit boekje. Soms is het beter om cultuurverschillen te begrijpen. Het is geen optie om ze te wijzigen.

Mijn eerste internationale ervaring deed ik op als export salesmanager bij een Duitse multinational, die mij, op dat moment een jonge Vlaamse twintiger, meteen naar een van zijn bedrijven in Frankrijk stuurde. Wat de Duitsers daar van mij verwachtten, kom je verder te weten.

Oh ja, ik ben Pieter Dewaele, 42 jaar, geboren en getogen in de Vlaamse Ardennen, gehuwd met Leen, kinderpsychologe, en vader van vier kinderen (Lander, Andreas en Jannes zijn onze zonen, Lauren is onze dochter).

Ik vertel je in dit boekje hoe mijn eerste missie in Frankrijk verliep. Eén zaak staat vast. Ze heeft ervoor gezorgd dat culturele verschillen mij begonnen te boeien. Ik zocht en vond literatuur hierover en las die met bijzondere aandacht. ‘Verschillen in cultuur’ bestuderen werd een passie Inmiddels heb ik van die passie voor een stuk mijn beroep gemaakt.

Met mijn bedrijf DewaFlex begeleid ik ondermeer Vlaamse, Nederlandse en Duitse bedrijven die actief willen worden op de Franse markt. Op die manier probeer ik het cement te zijn tussen die toch wel verschillende werelden. Want verschillen zijn er. Dat is alvast één conclusie die jullie zullen kunnen trekken als de laatste bladzijde van dit boekje is omgedraaid.

Verwacht hier geen complexe en ingewikkelde theoretische uiteenzettingen en beschouwingen. Nee, integendeel. Dit boekje is de weerslag van mijn ervaringen op en met de Franse markt.

Aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen reik ik je inzichten aan die je zeker kunnen helpen om de Franse cultuur beter te begrijpen en ermee om te gaan.

Ik verwijs daarbij ook naar concrete situaties, omdat die vaak heel sprekend zijn. Personen en namen zijn fictief. Mogelijke links naar personen berusten op louter toeval. Ik zal tevreden zijn als ik er met dit boekje in slaag om Vlaamse (en andere) bedrijven veel efficiënter actief te leren zijn in Frankrijk.

En nu, om het met een Franse politieke beweging te zeggen: en marche!

5

Tien redenen om in Frankrijk zaken te doen

7

Waarom?

1

Het zal je wel bekend zijn dat Frankrijk het tweede exportland voor België is.

2

Frankrijk ligt vlakbij en Frans is vaak de tweede taal die de Vlamingen op school leren.

3

Voor wie in Frankrijk actief wordt, gaat er een markt van zesenzestig miljoen potentiële consumenten open.

4

Frankrijk is de zevende grootste economie van de wereld, wat toch tot de verbeelding spreekt.

5

Alleen al in Hauts-de-France (het noorden van Frankrijk) ligt een hele grote markt.

6

Met een BBP van 153 miljard euro is Hauts-de-France de vierde regio in Frankrijk en de sterkst groeiende voor de oprichting van bedrijven tussen 2006 en 2014.

7

Over het algemeen hebben Belgische en Vlaamse bedrijven een goede naam in Frankrijk. De Fransen appreciëren vooral onze werkkracht, de kwaliteitsvolle producten die we maken en onze flexibiliteit.

8

Fransen kunnen ons veel leren, ook op het vlak van onderwijs en economie.

9

Het herkennen en erkennen van de cultuurverschillen kun je in Frankrijk als positieve hulpmiddelen aanwenden.

10

6

Vlaanderen houdt over de grens een netwerk van organisaties in stand die je kunnen helpen bij je eerste stappen op de Franse markt.

Vous ne prenez pas le dejeuner?

Sociaal contact staat bij Fransen buiten discussie

18

Neem je tijd Wat doet een Vlaming als hij over de middag op kantoor blijft?

Juist. Zijn boterhammetje of zijn broodje opeten, misschien een snelle babbel met de collega’s en terug aan het werk. De Nederlander drinkt zijn glaasje karnemelk en de Duitser loopt snel de kantine binnen om iets achter de kiezen te steken. En France, on déjeune, en dit is niet zomaar een snelle hap. Nee, het is tijd nemen en genieten.

Dat zal je al heel snel ondervinden als je zakendoet in Frankrijk.

In Vlaanderen zag je vroeger vaak bij de winkeliers een bordje: ‘Van twaalf tot één eet iedereen’. Doe daar in Frankrijk gerust nog maar een half uurtje bij. Als je het toch aandurft om over de middag te bellen, dan krijg je zeker de vraag of je ’s middags niet eet.

Van twaalf tot twee eet iedereen.

De middag is ook het ideale moment om Franse prospecten of klanten uit te nodigen. Op het anderhalf uur dat ze ervoor uittrekken, verwachten ze zeker geen copieuze maaltijd in een sterrenrestaurant. Een plat du jour in een gezellige bistro kan wonderen doen. Fransen zijn wel tuk op sucré, veel meer dan op salé . Vandaar dat je het voorgerecht en het aperitief kunt overslaan. Het dessert daarentegen moet je zeker behouden.

19

Ik besliste onlangs om een jonge Vlaming in dienst te nemen om samen met mij de opvolging te doen van de alternance-studenten die ik op pad stuur om in Frankrijk voor niet-Franse bedrijven te prospecteren. Het zijn hogeschool- of universiteitsstudenten die halftijds opleiding volgen en halftijds werken, en daarvoor ook betaald worden. Ze worden door ons ingezet om voor onze klanten de eerste contacten te leggen op de markt, afspraken te maken, enz. Ik stuurde mijn nieuwe medewerker samen met een student naar het bedrijf in België waarvoor hij zou werken in Frankrijk. Een voormiddag opleiding in het bedrijf, zeg maar.

Tegelijk zou hij ook de auto ophalen die het bedrijf hem ter beschikking stelde. Over de middag kwam mijn medewerker in paniek binnen. ‘Pieter,’ zei hij, ‘ik ben hem kwijtgespeeld! Hij reed nochtans de hele tijd netjes achter me. Maar hier in Roubaix zag ik hem plots niet meer. Ik ben nog teruggereden om te kijken of hij niet met pech langs de weg stond of geen ongeval had gehad, maar niets…’ We hebben onze medewerker een beetje in het ongewisse gelaten. Een goed uur later kwam de student vrolijk en ontspannen onze kantoren binnen en kreeg onmiddellijk van onze nieuwe medewerker de vraag waar hij geweest was.

Waarop een laconiek antwoord kwam: ‘On doit quand-même manger à midi.’

Zo hebben de Fransen nog gewoonten waar ze echt op staan. Al eens ’s morgens vroeg aan de receptie gezeten in een Frans bedrijf op het ogenblik dat de medewerkers aankomen? Er wordt nogal wat gekust en koffie gedronken in sommige bedrijven.

De SBAM-norm: Sourire Bonjour Au revoir Merci

20

Bij ons is een hand geven – en beslist ook niet in elk bedrijf – een gewoonte. In Frankrijk passeren ze bij manier van spreken bij elke collega om – met de nodige zoenen – goedemorgen te wensen.

Alle Fransen worden opgevoed met de ‘SBAM-norm’. SBAM staat voor ‘sourire, bonjour, au revoir, merci’. Het is een regel die ook wij best toepassen bij onze Franse contacten. Toch hoor en zie je dat de regel niet altijd gerespecteerd wordt met als resultaat dat je op niet veel sympathie moet rekenen. Let er maar eens op als je in Frankrijk een supermarkt binnenstapt. Voor de kassiersters is de ‘SBAM-norm’ een van de belangrijkste opdrachten van hun job.

Zolang er geen echte zakenrelatie is – en dat kan zeer lang duren – houden Fransen zich ook aan het vousvoyeren. Nog zoiets waar we als Germanen niet bij kunnen. In het Verenigd Koninkrijk word je al bij een eerste zakelijk contact meteen met de voornaam aangesproken. Ook in Nederland duurt het niet lang voor de voornaam wordt gebruikt. Duitsland is hierin een hele tijd achter gebleven, maar de voorbije jaren is ook daar in dat opzicht veel veranderd en zijn Herr en Frau – eventueel gevolgd door Doktor – op de terugweg.

In la douce France ligt dat anders. Je zou denken dat het vousvoyeren niet meer van deze tijd is en dat de jongere generatie dit minder zou toepassen, maar niets is minder waar. Van zodra ik de jonge DewaFlex-medewerkers iets beter leer kennen, dan spreek ik hen aan met de jij-vorm. Zij vinden dit wel sympathiek, maar ze zullen me altijd antwoorden met de U-vorm. Zelfs op social media is het vousvoyeren bij veel gebruikers nog altijd een must.

Fransen zijn nu eenmaal altijd en overal beleefd en respectvol.

Zelfs op social media is het vousvoyeren nog altijd een must.

21

Een tijd geleden introduceerde ik een nieuwe klant in een Frans bedrijf. Ik ontmoette hem voor het eerst op een van mijn lezingen rond culturele verschillen. Daar komen bedrijven die interesse hebben in de Franse markt vaak bij mij terecht. Via de zogenoemde mond-tot-mond reclame of door deelname aan netwerkmomenten, krijg ik ook wel nieuwe klanten binnen. Je spreekt met de nieuwe klant af om de violen gelijk te stemmen en al snel ga je elkaar met de voornaam aanspreken.

Samen met hem gaf ik een presentatie in een Noord-Frans bedrijf. De Fransen hadden heel nauwkeurig bepaald wie van hun medewerkers aanwezig zou zijn, kwestie van niemand over het hoofd te zien. We werden aan de receptie afgehaald door de afdelingsverantwoordelijke. Mijn klant steekt zijn hand uit: ‘Bonjour, je suis Roland, enchanté’. Waarop onze Franse vriend antwoordt: ‘Je suis monsieur Delbecque, enchanté et bienvenu.’

Mijn klant keek me aan in de zin van: heeft die kerel echt geen voornaam? Zijn verbazing was nog groter toen we de vergaderzaal binnenstapten. Een van de dames die aanwezig was, stelde zichzelf voor als Madame Denis. De andere bleek Mademoiselle Delafontaine te zijn. Een juffrouw, een miss of een Fräulein zul je ergens anders in Europa in een onderneming wel niet zo snel tegen komen…

22

23

Petite histoire Tillo Mestdagh

‘Goed met Fransen samenwerken kan zeker, door ze goed te leren kennen, hen te respecteren en betrokken te houden.

Dan loopt de samenwerking heel vlot.’

Tillo Mestdagh is partner bij KLaw. Het advocatenkantoor is gevestigd in Brussel, met een vestiging op het Beneluxpark in Kortrijk. Het kantoor adviseert vooral bedrijven die actief zijn langs beide kanten van de Frans-Belgische grens. Het kantoor doet dat in samenwerking met KPMG Eurometropool, een joint venture van KPMG Frankrijk en België.

Op geregelde tijdstippen wordt er voor de medewerkers comparatief overleg en opleiding georganiseerd. Tillo is vier jaar voorzitter geweest van de Chambre de Commerce Franco-Belge. Ook op vandaag maakt hij nog deel uit van de Raad van Bestuur. Zijn vrije tijd brengt hij graag in Frankrijk door.

88

Op de vraag welke verschillen er in zijn binationale carrière tussen Frankrijk en België in het oog gesprongen zijn, moet Tillo onmiddellijk terugdenken aan een uitspraak van Bruno Bonduelle, past-voorzitter van het Comité Grand Lille: ‘La différence entre un Français et un Flamand? En France nous faisons des plans, en Flandre vous tirez votre plan.’

Ook al is tirer son plan onbegrijpelijk voor een Fransman, het typeert zeer goed wat wij van onze zuiderburen denken en zij van ons. In Frankrijk wil men dat iets lukt. Er wordt zoveel over vergaderd als nodig, want er moet een resultaat zijn waar iedereen achter staat. Het is beter wat meer tijd te nemen om te beslissen, als je op die manier alle risico’s kunt wegnemen. Wij Vlamingen kennen dat niet echt. We vinden dat niet efficiënt en zijn opportunistischer. Zodra we iets zien dat interessant zou kunnen zijn, dan gaan we er tegenaan. Als het niks wordt of verkeerd afloopt, dan zien we wel.

De verfranste uitspraak tirer son plan illustreert het opzet van dit boekje: een Vlaming die Frans spreekt, is daarom nog geen Fransman. Dat is het trouwens wat vaak aan de basis ligt van heel wat misverstanden. We gebruiken inderdaad woorden die we verfransen.

Woorden die we gebruiken, dekken – vaak onbewust – een andere lading. We mogen daarbij niet uit het oog verliezen dat de Franse taal veel genuanceerder en descriptiever is dan het Nederlands. Het is niet de bedoeling om taalles te geven, maar de ervaring leert dat het verkeerd begrijpen of gebruiken van woorden en uitdrukkingen tot zware misverstanden kan leiden.

89

Een uitdrukking zoals tirer son plan zal in Frankrijk eerder se débrouiller zijn, alhoewel er in ‘tirer son plan’ een negatievere connotatie zit.

Ondernemers gaan in Frankrijk op zoek naar een vestigingsplaats en vragen daarom waar ze une bonne location kunnen vinden. Terwijl ze eigenlijk op zoek zijn naar une bonne emplacement. Fransen verstaan une location als een huurpand. Wij gebruiken nogal makkelijk het woord faillite als we een faillissement bedoelen. De gebruikelijke Franse woorden daarvoor zijn genuanceerder en hebben verschillende betekenissen zaols redressement (reorganisatie) en liquidation (vereffening), terwijl het eigenlijk eerder een faillissement in onze betekenis is. Hoeveel keer hebben we er bepaalde van onze klanten niet op gewezen dat wat ze bedoelen met een hypotheek voor de Fransen eerder een crédit baille is. In het eerste geval ben je zelf eigenaar van wat je koopt, in het andere geval is de bank eigenaar.

Onnodig eraan toe te voegen dat discussies totaal de verkeerde kant kunnen opgaan als je met een woord niet hetzelfde voor ogen hebt.

Taal en het verkeerd begrijpen of gebruiken ervan speelt ons niet alleen parten met betrekking tot het zakenjargon. Ook in het dagdagelijkse taalgebruik zijn er woorden, uitdrukkingen en zinsconstructies die een goede en efficiënte communicatie moeilijk maken. Als een verkoper van een Franse zakenpartner hoort dat hij bientôt een antwoord zal krijgen, dan kan zijn dag niet meer stuk. Voor hem en zijn baas betekent het immers dat ze binnenkort een antwoord zullen krijgen.

In het Frans betekent bientôt echter dat het niet dringend is. Het antwoord zal met andere woorden niet voor direct zijn, tot grote ontgoocheling van baas en verkoper.

Als je gesprekspartner zich in de loop van het gesprek laat ontvallen: Ce sera compliqué of C’est délicat, dan kun je dat interpreteren als: de tegenpartij ziet al in dat hij het niet echt ziet zitten. Je Franse gesprekspartner bedoelt veeleer dat het niet zal lukken. Met andere woorden; ze zeggen je wellicht beleefd dat ze je hulp niet nodig zullen hebben. Als we vandaag maandag zijn en je klant wil je jeudi prochain zien, weet dan dat hij het over volgende week donderdag heeft. Als hij je nog dezelfde week wil zien, dan wil hij je ce jeudi zien. Toch wel belangrijke nuances en nog maar eens een bewijs dat taal de eerste sleutel tot succes is als je over de landsgrenzen heen wil ondernemen… Fransen communiceren nu eenmaal indirecter en drukken zich omfloerster uit dan wij dat doen. Dat vraagt uiteraard een andere aanpak. Verwacht van Fransen ook niet dat ze je zullen verbeteren als je het verkeerde woord gebruikt. Daar voelen ze zich 90

– gezien hun beperkte kennis van andere talen – niet toe geroepen.

Bovendien zou dat voor hen niet van respect getuigen voor iemand die zijn best doet om hun taal te spreken.

Ook volgens Tillo is taal en elkaar goed begrijpen een ingebakken uitdaging in de binationale aanpak van KLaw. Onze cultuur is van oorsprong Germaans en is de laatste decennia vooral geïnspireerd door de Angelsaksische landen. Laat het Engels nu juist een van de talen zijn waar Fransen het zo moeilijk mee hebben. In de aanpak van de projecten die ze begeleiden, is het essentieel ervoor te zorgen dat alles correct begrepen en uitgelegd wordt. Zowel vanuit de Belgische als de Franse betekenis. Het begint dus met iedereen van de goede teksten te voorzien. Teksten die Frans ademen. Deze stap inkorten of overslaan is dikwijls de basis van enorm tijdverlies als je na verloop van tijd zaken wil ‘recupereren,’ als dat overigens nog kan. Hoewel het er op het eerste gezicht niet op lijkt, is dit een factor van efficiëntie.

In private organisaties lijkt er momenteel een kentering te zijn.

In de publieke sector en de grote bedrijven is dat minder het geval.

Daar draait de molen van de verandering langzaam. Denken we maar even aan hoe traag het vervangen van Minitel is gebeurd. Ook op vandaag zijn er zaken die wij vreemd vinden, zoals bijvoorbeeld het betaalverkeer met cheques. In Franse organisaties is er veel minder transparantie dan bij ons en dat maakt dat veranderingen er geleidelijker tot stand komen. Dit heeft uiteraard ook te maken met de sterke hiërarchische structuren die nog altijd schering en inslag zijn in Frankrijk.

Tillo heeft als geen ander ervaring met het vergaderen met Fransen.

Vergaderingen met de Fransen noemt hij participatieve vergaderingen.

Een agenda opstellen, het verslag van de vorige vergadering lezen en goedkeuren en de punten van de agenda een na een bespreken en beslissingen nemen, ligt moeilijk. In Frankrijk moet je eerst inzetten op het winnen van vertrouwen. Fransen moeten mee zijn met het hele plaatje. Op een vergadering komen met een ready made verhaal, waarbij je met de deur in huis valt en denkt dat nog juist een paar knopen moeten worden doorgehakt, is de verkeerde aanpak. In zo’n geval is de kans reëel dat ze alle mogelijke tegenargumenten gaan zoeken, waarvan wij Vlamingen denken dat ze de zaak op die manier willen blokkeren. De Fransen willen hiermee zeker niet lastig doen, maar ze willen gewoon dieper op de zaak ingaan voor ze een beslissing nemen.

91

Fransen willen een gedetailleerd beeld van wat en waarom iets besproken moet worden. Waar ligt eigenlijk de oorsprong van het probleem? Hoe is het gegroeid? Wie was er allemaal bij betrokken?

Wie heeft welke rol? Tillo noemt dat de snuffelronde. In het overleg met zijn Franse collega’s ziet hij duidelijk dat de collega’s heel goed willen weten wat hun rol in de discussie of het overleg is. Ze willen zien dat zij in de discussie of het overleg een duidelijke en waardevolle rol te spelen hebben. Als ze er voor spek en bonen moeten bijzitten, dan haken ze af. Geen gehoor krijgen is voor Fransen synoniem voor il n’est pas respectueux. Respect voor elkaar is voor hen een heel belangrijke waarde in een samenwerking.

Vandaar dat vergaderingen en afspraken met Fransen ook langer duren. Een gesprek moet (langzamer) worden opgebouwd. De verschillende elementen moeten duidelijk aangehaald, voorgesteld en besproken worden. Je moet hen de tijd geven om erover na te denken.

Het is vooral ook belangrijk dat je opvolgt wat er besproken werd. Als je na een paar weken niks meer gehoord hebt, dan is het goed dat je zelf voorzichtig de draad opnieuw opneemt.

Belangrijk is ook dat je binnen de organisatie waarmee je werkt, de juiste kanalen kent. Zomaar iemand rechtstreeks bellen, zoals wij dat in België gewoon zijn, kan in Frankrijk niet. Dit getuigt niet van respect tegenover diegene in de organisatie die hoger in het organogram staat.

Weinig Franse bedrijven hebben een vlakke organisatiestructuur.

Aangezien je iedereen moet meekrijgen in het verhaal, is het ook belangrijk dat niemand zich uitgesloten voelt. Het valt bijvoorbeeld op dat de Fransen ongemakkelijk worden als wij snel onder elkaar iets in het Nederlands uitklaren. Je ziet ze zo onmiddellijk kijken van: ‘Zijn ze nu over ons bezig?’ Het is een goeie raad voor Nederlandstaligen die met zijn tweeën Franse klanten bezoeken. Als je al eens iets onder elkaar wil overleggen, geef duidelijk aan dat je iets wil bespreken dat voor het verdere gesprek belangrijk is. Licht vooral toe waarover het gaat en doe je vooral niet superieur voor!

De jarenlange ervaring heeft Tillo geleerd dat het werken met Fransen een metier is. Een metier is het samengaan van kennis en ervaring, en dat moet je nu eenmaal leren. Je moet er blijven aan werken. Dat betekent dat je rekening moet houden met hoe Fransen spreken, hoe ze onderhandelen, wat hun gewoonten zijn, enz. Je moet dat decoderen om het correct te begrijpen. Tijdens een zakenlunch

92

niet met de deur in huis vallen, maar eerst een ‘snuffelronde’ doen zodat je elkaar beter leert kennen, het passeren via iemand die hoger geplaatst is in de organisatie niet als tijdverlies zien. Het zijn eigenlijk eenvoudige dingen, die echter wel het verschil maken en die uiteindelijk het succes van een relatie en samenwerking zullen bepalen. Eens je die verschillen kunt overstijgen, kan de relatie ook niet meer stuk.

De fysieke grenzen zijn grotendeels verdwenen, maar daarmee zijn alle verschillen tussen Belgen en Fransen niet van de baan. Het afschaffen van de fysieke grenzen heeft een aantal zaken eenvoudiger gemaakt, zodat samenwerking makkelijker is geworden. Tenminste als we erin slagen om de echte grens tussen Fransen en Belgen te overtreffen.

Die echte grens zit in de ‘netwerken,’ die nog altijd ophouden aan de administratieve grenzen.

93

-,

-, .

...

... , '

,

. .

-

_.,

Er zijn ongetwijfeld flink wat cultuurverschillen -

-....

met onze zuiderburen-: Wie in Frankrijk zaken wil doen, houdt er beter rekèning mee. Het komt er vooral op neer om de plaatselijke cultuur (beter) te begrijpen en er op de juiste_ rmnier mee om te gaan. Dit boekje bundelt de persoonlijke ervaringen van Pieter �waele en een aantal Franco-Beige-ondernemers.

Met DewaFlex begeleidt Pieter bedrijven die zakelijk de grens willen ovèrst�lten. _ Geen theoretische Ûiteenzettingên en bescheuwingen, maar onmiddellijk inzëtbare inzichten en tips.

---/.

Dewa Flex I I

coaching sales planning lmarket analysis I steering

Il 1111 Il Il Il

9 789492 515216

I