¬ uw job, ons werk
Visie ¬ vrijdag 29 januari 2016
DE VLOER
15
Guy Bierkens werkt bij BASF
‘De processen veranderen snel, we moeten constant bijleren’ Op de Antwerpse site van chemiereus BASF werken meer dan 3000 werknemers. Visie sprak met ACV-afgevaardigde Guy Bierkens over wat de chemische sector zo bijzonder maakt. Hoe kwam je bij BASF terecht? ‘Na school begon ik met een tijdelijk contract te werken bij General Motors. Door de slechte economische tijden waren er aanwervingsstops en werd mijn contract niet verlengd. BASF financierde in die tijd een proefproject om mensen om te scholen tot meet- en regeltechnieker. En zo kon ik in 1987 bij BASF aan de slag als meet- en regeltechnieker.’
Door het ploegenwerk zijn collega’s bijna familie. Ze steunen en motiveren elkaar. Guy Bierkens
Levenslang leren is niet voor iedereen evident, hoe gaan de werknemers en het bedrijf hiermee om? ‘Veel mensen werken in ploegen. Het is voor niemand gemakkelijk om ’s nachts te leren, dat is logisch. Maar daarnaast is het voor oudere werknemers ook vaak minder
Thomas Legrève
Is de chemische sector een bijzondere omgeving om in te werken? ‘In de chemie is het een goed teken als de werknemers niets moeten doen (lacht). Dat klinkt vreemd, maar het is zo. Als de werknemers gewoon in de controlekamer kunnen zitten, wil dat zeggen dat er geen problemen zijn in de productie. Maar zij moeten natuurlijk wel voorbereid zijn mocht er toch iets misgaan. Dat betekent dat ze alle processen tot in de details moeten kennen. En die processen veranderen snel, het is een sector die constant evolueert. Voor de werknemers betekent dit dat ze continu moeten bijleren. In het bedrijf noemen we het werkend leren, lerend werken.’
uuGuy Bierkens: ‘In de chemie is het een goed teken als de werknemers niets doen. Het klinkt vreemd, maar het is zo.’ vanzelfsprekend. Zij hebben natuurlijk het voordeel dat ze veel ervaring hebben. Die kennis blijven ze meedragen en ze moeten dus enkel de nieuwe dingen leren. Trouwens, door het ploegenwerk, zijn de collega’s een beetje familie van elkaar. Ze steunen en motiveren elkaar, en niemand laat een collega zomaar vallen. En als het echt niet meer lukt voor een werknemer om bij te blijven met de nieuwe processen, dan zoekt het bedrijf wel een oplossing. Ook zij laten die werknemers met al hun ervaring niet in de steek.’
Veiligheid is belangrijk, hoe pakken jullie dat aan bij BASF? ‘Het is topprioriteit. Ons bedrijf heeft daarom de time-out for safety in het leven geroepen. Dat kunnen tentoonstellingen, infosessies of actieve praatgroepen zijn over veiligheidsthema’s. Iedere werknemer wordt hiervoor uitgenodigd en kan tijdens de werkuren deelnemen. Vanuit het CPBW (Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk, red.) volgen we deze initiatieven natuurlijk op.’
Zijn er nog bijzondere afspraken of regelingen bij BASF? ‘Omdat ons bedrijf afgelegen ligt en niet bereikbaar is met het openbaar vervoer, kwamen de vakbonden en de werkgever overeen dat er vervoer georganiseerd wordt. Werknemers kunnen de bus van het bedrijf nemen. Ik kies zelf voor de flexibiliteit van de auto, maar de bussen hebben wel succes. Vooral de lijn die langs de Liefkenshoektunnel passeert, zit goed vol. Die werknemers sparen op die manier natuurlijk de tol uit.’ Hoe kwam je erbij afgevaardigde te worden? ‘Toen ik hier in het begin werkte, heb ik een collega geholpen met het leren lezen en schrijven. De toenmalige afgevaardigde sprak me daarom aan. Hij dacht wel dat ik een sociaal iemand was. Veel collega’s kwamen trouwens al bij mij met vragen voor ik afgevaardigde werd. Zo is dat eigenlijk spontaan gegroeid. We hebben met ACV 19 mandaten bij BASF en zijn daarmee veruit de grootste vakbond hier. We verwachten weinig verschuivingen bij de sociale verkiezingen in mei. We werken vier jaar lang hard om de collega’s te helpen. Alleen zo krijg je hun vertrouwen.’ Amélie Janssens