ADVIESBOX WIL VAN ZIJN MACHT OVER INNOVATIES AF, MAAR HET MAG NIET

Als een Romeinse keizer kan Intersoftware-directeur Leon van Vliet besluiten over het slagen of mislukken van nieuwe innovatieve producten. Een positie waar hij en zijn team niet in willen zitten, maar waarin ze zich door de provisieregels wel in terugvinden. Hoe het provisieverbod de innovatie tegenwerkt en paradoxaal genoeg sturing juist in de hand werkt.

Drie jaar lang had Dazure-directeur Indra Frishert een nieuwe woonlastenbeschermer op de plank liggen. Een aanvulling op de bestaande producten die altijd uitgaan van één inkomen. Het enige wat Frishert nog restte voor een succesvolle introductie was zorgen dat adviseurs met haar nieuwe product konden gaan rekenen. Maar precies daar stokte het. Tot voor kort was geen adviespakket bereid om het in te bouwen in de software.

Verplicht keuzes maken

“Dat tweede inkomen heeft een extra invulveld nodig. Dat zit niet standaard in het pakket, dus dat moeten ze eraan toevoegen. En zij bepalen of ze dat wel of niet doen”, legt Frishert uit. Wat Dazure wil, kost veel dure tijd van de ontwikkelaars. Tot 2015 mocht zo’n softwarebouwer de verzekeraar gewoon een rekening sturen voor de uren die ze kwijt waren om een product in te bouwen. Maar omdat er destijds nog grote intermediairs waren met hun eigen adviessoftware, zag de toezichthouder zulke betalingen van aanbieders aan adviseurs als een risico. Het zou sturing in de hand kunnen werken. Sindsdien mogen verzekeraars en geldverstrekkers niet meer betalen voor het inbouwen van hun producten, en zijn softwarebouwers dus veel selectiever geworden in wat ze opnemen. Juist omdat de markt voor adviessoftware versnipperd en daarom zeer competitief is, blijven de budgetten beperkt. Een gokje nemen om toch een klein, innovatief nieuw product in te bouwen zit er meestal niet in.

Aangepast op software in plaats van de klant Bij productontwikkelaars als Dazure leidt dat tot zelfcensuur, vertelt Frishert. Bepaalde onderdelen van een polis worden versimpeld of generiek gemaakt om maar te zorgen dat ze in het systeem passen. “Dat is heel duf. Als productontwikkelaar wil je het beste product maken dat het best aansluit op alle wensen.” Stug vasthouden aan dat beste product is volgens haar geen optie. Als een product niet in de adviespakketten zit, kun je nooit de omzet halen die nodig is om het te laten slagen. Doorontwikkeling wordt daardoor lastig en door de lage aantallen blijft de prijs relatief hoog.

‘Zo complex dat je het maar laat liggen’

Leon van Vliet is ceo van Intersoftware, het bedrijf dat met Adviesbox het meest gebruikte softwarepakket in de markt heeft. Hij herkent de irritaties van Frishert, maar benadrukt dat hij er niet zoveel aan kan doen. De ontwikkelkosten van alle innovaties zijn simpelweg te hoog. En dat is volgens hem niet alleen programmeertijd. Hij noemt als voorbeeld een maandlastenbeschermer van BNP Paribas Cardif die met een koopsom werkt. “Leuk, maar het is heel lastig om dat in je nettomaandlasten of vermogensoverzicht goed te verwerken. Dan moet je gaan nadenken: schrijven we dit weg als een ORV, maar gaan we ’m anders noemen? Dat geeft in je scenario’s weer problemen. Soms is het zo complex dat je het maar laat liggen.”

Dure crowdfundhypotheek Gaat het echt om zoveel geld? “Wel als je het goed wilt doen”, zegt Van Vliet. Jungo was een geldverstrekker waar een deel van de hypotheeksom via crowdfunding opgehaald werd. Adviesbox geloofde erin en rekende alle unieke kostencomponenten van voor tot achter door, zodat adviseurs het complete verhaal aan hun klant konden vertellen. “Ik denk dat het implementeren bij elkaar zo’n 30.000 euro heeft gekost. Veel geld voor een product waarvan er uiteindelijk maar een handvol zijn aangevraagd via Adviesbox.”

En zo kan Van Vliet er nog wel wat noemen. De startershypotheek van ASR met een looptijd van 40 in plaats van 30 jaar: tienduizenden euro’s. “En heb je wel eens van Abel Hypotheken gehoord? We hebben dat product helemaal uitgewerkt en ingebouwd, het was al bij HDN ingeregeld en Abel zou live gaan. Maar uiteindelijk is de stekker eruit getrokken.”

Te weinig potentiële gebruikers

En het gebeurt nog steeds. Een Brabantse geldverstrekker heeft onlangs een woonboothypotheek ontwikkeld: een hiaat in de markt wordt ermee opgevuld. Ze zijn al tevreden als het alleen al áángevraagd kan worden via Adviesbox. “Dat gaat het normaal gesproken niet redden”, zegt Van Vliet. Te weinig uitzicht op voldoende gebruikers die ermee aan de slag gaan om de programmeurs aan het werk te zetten.

Hij is er niet blij mee. Liever zou hij zien dat kosten voor innovatie door de innovator betaald kunnen worden. “Maar doe het dan

‘JE STUURT JUIST MEER NU, OMDAT JE DE

BIJZONDERE PRODUCTEN NIET AANBIEDT. JE

STUURT NAAR ALLES WAT ‘NORMAAL’ IS’

wel gereguleerd”, zegt Van Vliet. “De oplossing zou kunnen zijn dat je de adviessoftwaremaatschappij – die zo’n belangrijke functie heeft in de financiële dienstverlening – gaat benoemen als onderdeel waar je toezicht op houdt. Met lichtere eisen, maar hou er zicht op.”

Alsnog sturing

thema:

Frishert zou ook graag weer gewoon de rekening oppakken als Dazure daarmee de producten wel weer op het schap krijgt. “Dat zou wel helpen, ja. Ik vind ook helemaal niet dat daar sturing vanuit gaat, zeker niet als het betekent dat je álles gewoon inbouwt. Je stuurt juist meer nu, omdat je de bijzondere producten niet aanbiedt. Je stuurt naar alles wat ‘normaal’ is.”

Adviessoftware onder toezicht?

Een systeem met vergunninghouders zou volgens Van Vliet niet alleen het probleem van het gebrek aan innovatie oplossen, maar ook veiliger zijn. “55 procent van alle hypotheekaanvragen gaan via Adviesbox. Nu zijn wij in het verleden onderdeel geworden van ING, maar wat als een Chinese of Indische bank ons had gekocht? Ik vind dat de AFM daar zicht op moet hebben.”

AFM: ‘Geen noodzaak’

De AFM vindt van niet. In een schriftelijke reactie zegt een woordvoerder: “We kennen het signaal dat softwarebouwers stellen dat het provisieverbod hen belemmert om innovatieve producten op te nemen. Tegelijkertijd zien we ook voorbeelden waarin softwarebouwers wel innovatieve producten meenemen en waar het provisieverbod dus geen belemmering vormt.”

De voorlichter benadrukt dat het de wetgever is die bepaalt of de toezichtregels gewijzigd moeten worden. De kans dat de toezichthouder daar steun voor uitspreekt, lijkt klein. “Wij zien op dit moment geen noodzaak voor een dergelijke aanpassing”, aldus de AFM-woordvoerder.

Sjoemelen Met Betalingen

Wordt er helemaal niet betaald om producten in te bouwen? Die geruchten zijn er wel in de markt. Een directe factuur betalen valt op, maar er zouden softwareontwikkelaars zijn die met aanbieders afspreken dat ze producten inbouwen in ruil voor een aantal prijzige licenties op de software. Onder de dekmantel dat aanbieders zo in de gaten kunnen houden of hun product juist weergegeven wordt.

De AFM zegt bekend te zijn met de geruchten. “Wij ontvangen af en toe signalen hierover en waar nodig treden wij op. Vanwege onze geheimhoudingsplicht kunnen wij niet op concrete zaken ingaan.”