2 Voorwoord
3 Op stap met de beroertecoach
4-5 Rapid Response Team
6-7 Thuishospitalisatie bij antibioticatherapie
8 De IBD-kliniek
9 Bouwen aan ‘Samen Beter 2025-2027’
10-11 Nieuwe medewerkers & nieuwe artsen in AZ Sint-Blasius
12 De meest gestelde vragen aan de dienst onthaal 3 8
V.U. - Karen Pieters
REDACTIE - Dominique Potteau, Ingrid Baert i.s.m. Zorgcommunicatie.be
CONTACT - AZ Sint Blasius - 052 25 20 11 Kroonveldlaan 50, 9200 Dendermonde Koevliet 6, 9240 Zele info@azsintblasius.be - www.azsintblasius.be
VORMGEVING - Ingrid Baert
FOTOGRAFIE - Peter De Schryver, Liesbeth Philips
OP DE COVER - WERKEN BIJ ONS Andrew werkt sinds begin januari 2024 in AZ Sint-Blasius op de afdeling Intensieve Zorgen. Of hij het daar naar zijn zin heeft? De coverfoto spreekt voor zich! Meer info over werken bij ons op pag. 10-11.
Elke patiënt verdient de best mogelijke gezondheidszorg. De meeste patiënten geven er de voorkeur aan, dat die zorg in hun thuisomgeving plaatsvindt. AZ Sint-Blasius trekt dan ook, daar waar mogelijk, ten volle de kaart van de ambulante zorg.
Een voorbeeld hiervan is de beroertecoach, die patiënten met een beroerte na een korte ziekenhuisopname nog een hele tijd thuis verder opvolgt. Lees het verhaal op pagina 3.
Om die ambulante zorg te versterken, werken we goed samen met de eerste lijn: huisartsen, thuisverpleegkundigen en paramedici. We delen graag onze expertise en ervaring, zodat we samen elke patiënt de beste zorg kunnen garanderen, thuis of -waar nodig- in het ziekenhuis.
Zo kunnen patiënten met een ernstige infectie sinds kort thuis hun antibiotica-infuus krijgen in plaats van daarvoor in het ziekenhuis te verblijven. Dat is mogelijk dankzij een goede samenwerking met de huisarts en met gespecialiseerde thuisverpleegkundigen. Lees meer op pagina 6-7.
Samenwerking en participatie, het zijn geen loze woorden voor AZ Sint-Blasius. Voor ons beleidsplan 2025-2027 gingen we in dialoog met patiënten en hun familie, met artsen en medewerkers en met externe zorgpartners. We organiseerden een enquête en vier rondetafelgesprekken. Dat leverde interessante input op, waarmee we de komende jaren aan de slag gaan.
We houden je op de hoogte van de resultaten via onze nieuwsbrief, website, sociale media en in de volgende edities van dit Samen Beter magazine.
Karen Pieters algemeen directeurPiet Temmerman is al 30 jaar hoofdverpleegkundige. In 1994 stond hij mee aan de wieg van de afdeling neurologie. Met de jaren zag hij het aantal neurologische patiënten gestaag toenemen, mede door de veroudering van de bevolking. Binnen de neurologie is een beroerte de meest voorkomende aandoening.
Joke Caudron heeft al 16 jaar ervaring als verpleegkundige op de afdeling beroertezorg. Sinds vorig jaar mag zij zich beroertecoach noemen.
“Wie een beroerte doormaakt, verandert als mens,” zegt Piet. “Een beroerte heeft een impact op je lichaam, je mentale gezondheid, je sociaal leven, je relaties en je werk. Al jaren streeft AZ Sint-Blasius naar een beter herstel van deze patiënten, onder meer door een goede opvolging. In dat kader past ook het werken met een beroertecoach.”
“Een beroertecoach volgt patiënten op na hun ziekenhuisverblijf,” zegt Joke. “In een periode van zes maanden nodigen we de patiënt drie keer uit voor een vervolgtraject. Op de eerste afspraak staan we stil bij wat er nu precies gebeurd is: wat is een beroerte en hoe herken je ze? Dat is belangrijk, want wie eens een beroerte had, loopt een hoger risico op een nieuwe beroerte. Daarnaast proberen we de risicofactoren te managen: een hoge bloeddruk, roken, overgewicht, alcohol, cholesterol en te weinig beweging. We stellen samen met de patiënt doelstellingen die vol te houden zijn op langere termijn.”
Extra motivatie voor patiënten
“Patiënten houden een dagboek bij, op papier of -beter nog- online in Mynexuzhealth, het platform waar je ook je medisch dossier kan inkijken. Dankzij het dagboek hebben wij een nauwer contact en kunnen wij beter ondersteunen en coachen. Een telefoontje, een mail, tussentijds advies, de mogelijkheid om eens binnen te springen bij de ambulante revalidatie: het is een extra motivatie voor patiënten om hun inspanningen vol te houden. Uiteindelijk zijn wij de supporters en zijn het de patiënten die het doen,” zegt Joke.
“Verder werken we aan de complexe problemen van lichamelijke en psychosociale aard en helpen we bij praktische zaken, zoals de werkhervatting en rijgeschiktheid. Persoonlijk contact werkt het beste. Zeker omdat we ook de partner of een vertrouwenspersoon mee uitnodigen, die de patiënt in de thuissituatie mee kan steunen,” vertelt Joke. “Als beroertecoach sta ik dicht bij de patiënten. Ze weten dat ze me altijd mogen contacteren. De patiënten stellen die dienstverlening erg op prijs.”
Herken je de symptomen van een beroerte?
Reageer onmiddellijk! Bel 112.
Elke minuut telt. Hoe sneller er hulp geboden wordt, hoe meer hersenweefsel gered kan worden en hoe groter de kans op herstel.
Rapid Response Team maakt het verschil voor patiënten
Als bloeddruk, hartslag of andere vitale parameters van patiënten plots achteruitgaan, is extra waakzaamheid nodig. Daarom is sinds enkele maanden een ‘Rapid Response Team’ actief in AZ Sint-Blasius. Een ploeg ervaren verpleegkundigen Intensieve Zorgen staat hiervoor paraat. Het team springt ook geregeld bij op de spoedgevallendienst, waar de IZ-experten mee het verschil maken voor patiënten met een beroerte of een polytrauma, of bij een reanimatie.
Het Rapid Response Team (RRT) bestaat uit dertien IZ-verpleegkundigen met meerdere jaren intensieve zorgervaring op de teller. Samen staan ze 24/7 stand-by voor snelle ondersteuning bij levensbedreigende situaties. Om de goede werking van de dienst Intensieve Zorgen te garanderen, is er extra bestaffing ingezet om het Rapid Response Team mogelijk te maken.
“Van elke patiënt in het ziekenhuis worden minstens twee keer per dag de vitale parameters opgenomen,” vertelt Katrien Goossens, verpleegkundig diensthoofd.
“Dat gebeurt door een verpleegkundige van de afdeling. Het gaat bijvoorbeeld om de bloeddruk, de hartslag, de temperatuur en de ademhaling. Deze parameters komen in het medisch dossier. Zijn de parameters afwijkend, dan verschijnt er een verhoogde Early Warning Score (EWS): een signaal dat extra waakzaamheid nodig is.”
“In eerste instantie staan de verpleegkundigen op de afdeling hiervoor in. Maar als zij extra ondersteuning en/of expertise nodig hebben, roepen ze het Rapid Response Team op.”
“Binnen de 15 minuten staan de RRT-verpleegkundigen aan het bed van de patiënt. Samen met de afdelingsverpleegkundige voeren ze een aantal onderzoeken uit. Waar nodig kan de RRT-verpleegkundige hulp bieden bij het plaatsen van een infuus, het nemen van een EKG (om de hartactiviteit te meten) of het toedienen van bepaalde medicatie.”
Thijs Vanballenberghe is één van de RRT-verpleegkundigen. Hij is zich goed bewust van het belang van het Rapid Response Team. “Onderzoek toont dat patiënten die gereanimeerd moeten worden, vooraf een verhoogde EWS-score hadden. Door meteen te reageren als de EWS-score stijgt, kunnen we reanimaties voorkomen. De extra waakzaamheid voorkomt vaak ook dat patiënten naar de dienst Intensieve Zorgen overgebracht moeten worden. Dat is nooit aangenaam voor een patiënt: de werking op IZ is erg strikt en er is maar beperkt bezoek mogelijk. Op een afdeling herstellen patiënten in een rustiger omgeving, met minder stress dan op IZ.”
Soms wordt het Rapid Response Team opgeroepen door een afdelingsverpleegkundige, maar als de EWS van een patiënt blijft stijgen, kan het team ook zelf initiatief nemen. “Het RRT beschikt over een digitaal dashboard waarop we alle patiënten met een verhoogd EWS opvolgen. Waar nodig gaan we proactief ter plaatse. Maar altijd in overleg met de afdeling. We nemen het niet over, we werken ondersteunend vanuit onze IZ-expertise.”
Die IZ-expertise kan ook op de spoedgevallendienst van nut zijn. “Een patiënt met een beroerte moet zo snel mogelijk met de gepaste medicatie naar de CT-scan. De versterking vanuit het RRT kan tijdswinst betekenen. Dat maakt een enorm verschil voor deze patiënten. Maar ook met reanimaties en polytrauma’s (patiënten met verschillende letsels die soms levensbedreigend kunnen zijn, bijvoorbeeld na een ongeval) hebben we als IZ-verpleegkundigen veel ervaring.”
Ten slotte plaatsen de RRT-verpleegkundigen ook moeilijk in te brengen infusen en bieden ze op diverse afdelingen in het ziekenhuis zorg na het plaatsen van een tracheacanule (een buisje dat de luchtpijp vrijmaakt zodat de patiënt weer kan ademen) en lossen ze problemen op met een thoraxdrain (een slangetje in de borstholte om lucht of vocht af te voeren).
Meerwaarde voor de patiënt
Het Rapid Response Team is actief sinds november 2023. Een eerste evaluatie is zeer positief, zegt verpleegkundig diensthoofd Katrien Goossens. “De opstart van het RRT was grondig voorbereid, in overleg met alle afdelingen. De samenwerking zit goed. Meer en meer verpleegkundigen en afdelingen doen een beroep op het RRT. Vooral op de longafdeling, waar de vitale parameters snel achteruit kunnen gaan, is het RRT geregeld actief.”
Het team krijgt er zelfs nieuwe opdrachten bij. Vanaf april 2024 biedt het ook ondersteuning bij het plaatsen van moeilijke blaassondages. Vandaag wordt daarvoor meestal een uroloog opgeroepen, maar de RRT-verpleegkundigen krijgen extra opleiding. Zo wordt de patiënt sneller geholpen, ontlasten we de artsen en ondersteunen we de afdelingsverpleegkundigen.”
Ook verpleegkundige Thijs Vanballenberghe is overtuigd van de meerwaarde van het RRT. “Elke reanimatie of hartstilstand die we kunnen voorkomen, is een plus. Door de IZ-expertise op de afdelingen in te zetten, hoeven we minder patiënten naar IZ over te brengen. En als patiënten alsnog naar IZ moeten, dan zijn ze er dikwijls minder erg aan toe dankzij de interventie door het RRT op de afdeling.”
Waardevolle hulplijn voor afdelingsverpleegkundigen
Mario Heirewegh, hoofdverpleegkundige verblijfsafdeling Z3A*, ziet het RRT als een waardevolle hulplijn voor de afdelingsverpleegkundigen.
“Het RRT is beslist een meerwaarde, niet enkel op vlak van zorgkwaliteit en patiëntveiligheid maar zeker ook naar de verpleegafdelingen toe. Als patiënten plots achteruit gaan, kan er beroep worden gedaan op collega’s die over de nodige tijd, tools en expertise beschikken om samen met de afdelingsverpleegkundige de noodzakelijke acties te ondernemen. In het bijzonder voor beginnende verpleegkundigen is het een geruststellende gedachte om over een dergelijke hulplijn te beschikken.
Een eventuele transfer naar intensieve zorgen verloopt vaak ook vlotter dan voorheen dankzij het RRT als go between. Het RRT heeft alvast bijgedragen tot een nog betere verstandhouding en samenwerking met de collega’s van IZ, wat onze patiënten enkel maar ten goede kan komen.”
*Op de verblijfsafdeling Z 3A verblijven patiënten die behandeld worden binnen de disciplines longziekten (pneumologie), nierziekten (nefrologie), neus- keel- en oorziekten en mond-, kaak- en aangezichtschirurgie.
Patiënten met een ernstige infectie kunnen geholpen worden met een antibioticakuur. Vaak kan dat in de vorm van een pilletje, soms ook moet de antibiotica met een infuus worden toegediend. In dat geval verbleven patiënten tot voor kort enkele weken in het ziekenhuis. Dankzij OPAT en een wijziging in de ziekteverzekering, kunnen die patiënten nu ook thuis veilig en wel herstellen.
Ziekenhuisapotheker Anouk van der Veen
OPAT staat voor Outpatient Parenteral Antimicrobial Therapy. Zelfs in het Nederlands blijft het een moeilijke term: ambulante parenterale antimicrobiële therapie.
Ziekenhuisapotheker Anouk van der Veen geeft wat meer uitleg: “Ambulant betekent dat de patiënt niet in het ziekenhuis verblijft. De OPAT-therapie vindt thuis plaats. Parenteraal slaat op de wijze van toediening van de medicatie: met een infuus in de ader (intraveneus) of via een injectie in een spier. En antimicrobieel gaat over het soort medicatie, in de praktijk doorgaans antibiotica.”
Kosten voor thuismedicatie terugbetaald
“Met OPAT helpen we patiënten met een ernstige infectie, zoals een infectie van de nier of een infectie aan een hartklep,” zegt klinisch bioloog Laura Heireman. “Een lange opname in het ziekenhuis is voor deze patiënten in principe niet nodig. Kan de medicatie oraal (via de mond) ingenomen worden, dan stelt zich geen probleem. Maar als de juiste medicatie niet in orale vorm bestaat, moet ze parenteraal toegediend worden, met een infuus. Dat is minder evident. Tot voor kort moesten deze patiënten enkele weken in het ziekenhuis blijven.”
“In principe kon het infuus vroeger ook thuis aangekoppeld worden, maar dat kostte de patiënt doorgaans meer dan een ziekenhuisopname,” vertelt Nadine De Clercq, hoofd van de dienst patiëntenbegeleiding. “Gelukkig is
Klinisch bioloog Laura Heireman
in juli 2023 het overheidsbeleid aangepast. Sindsdien komt de ziekteverzekering wél tussen als de therapie thuis gegeven wordt. Voor de patiënt en voor het ziekenhuis is dat een win-winsituatie. De patiënt kan thuis in zijn vertrouwde omgeving de nodige medicatie krijgen. Hij hoeft niet in het ziekenhuis te blijven. Voor het ziekenhuis betekent het dat er bedden vrijkomen voor andere patiënten die medische zorg nodig hebben.”
OPAT is alleen mogelijk dankzij een goede samenwerking met de eerste lijn, in het bijzonder de huisarts en de thuisverpleegkundige.
“We werken nauw samen met thuisverpleegkundigen die een PICC-katheter kunnen aankoppelen,” zegt Nadine De Clercq. “Het ziekenhuis organiseert hiervoor zelf de nodige opleidingen. Zo zijn we er zeker van dat alles veilig en vlot verloopt. De thuisverpleegkundige komt dan, afhankelijk van de situatie, één tot drie keer per dag bij de
Hoofd van de dienst patiëntenbegeleiding Nadine De Clercq
patiënt thuis om een infuus aan te sluiten en het na een kwartier of een half uur ook weer los te koppelen.”
“Een voorwaarde voor OPAT is dat de patiënten thuis goed omkaderd zijn en dat ze mentaal en cognitief gezond zijn,” vult Anouk van der Veen aan. “De patiënt moet namelijk het belang van de medicatie begrijpen. Therapietrouw is erg belangrijk, zeker in het geval van antibiotica.”
“Daarom bespreken we de mogelijkheid van OPAT vooraf met de patiënt en met zijn of haar huisarts,” zegt Nadine De Clercq. “De huisarts heeft een goed zicht op de thuissituatie en op de haalbaarheid van OPAT voor de patiënt. Bovendien is het belangrijk dat de huisarts op de hoogte is. Een goede samenwerking en duidelijke communicatie zijn noodzakelijk.”
OPAT is van toepassing op een beperkte groep patiënten, maar voor díe patiënten maakt het een wereld van verschil. “De mensen zijn blij dat ze thuis kunnen herstellen,” zegt Laura Heireman. “En met een goede voorbereiding is OPAT een uitstekend alternatief voor een lange ziekenhuisopname.”
Een multidisciplinair team zorgt ervoor dat de OPAT-therapie vlot kan verlopen.
Naast de voorbereiding en ondersteuning door onze eigen zorgverleners, is ook het aandeel van de thuisverpleegkundige en van de huisarts van de patiënt niet te onderschatten.
“Thuis herstellen?
Daar hoefde ik niet lang over na te denken”
“Ik was in behandeling- voor een infectie bij dr. Ost, uroloog in AZ Sint-Blasius. De infectie was niet met gewone antibiotica te verhelpen. Na drie dagen in het ziekenhuis met medicatie via een infuus stelde dr. Ost me voor om de behandeling thuis verder te zetten. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!
Het infuus was telkens voor een half uur aangekoppeld, twee keer per dag. Daarvoor twee weken extra in het ziekenhuis verblijven?
Liever niet, als het ook anders kan.
De thuismedicatie was fantastisch georganiseerd. Het team van thuisverpleegkundigen was goed opgeleid. En ook als er toch eens een minder ervaren thuisverpleegkundige langskwam, kon die meteen een beroep doen op een collega van het kernteam van het Wit-Gele Kruis.
Alles verliep vlot en veilig. Mijn huisarts was op de hoogte. Ik ben heel blij dat het AZ Sint-Blasius deze behandeling voor mij mogelijk maakte.”
Johan, 68 jaar
Om privacy-redenen gebruikten we niet de echte naam van de patiënt. Zijn leeftijd en de behandeling op de dienst urologie, zijn wel waarheidsgetrouw.
IBD-DAGZIEKENHUIS VOOR PATIËNTEN
MET EEN CHRONISCHE DARMONTSTEKING
In 2023 nam de dienst Gastro-enterologie (maag-, darm- en leverziekten) een nieuwe unit in gebruik, met raadplegingen, endoscopieonderzoeksruimtes en een IBD-dagziekenhuis. In dat dagziekenhuis krijgen patiënten met een chronische darmontsteking om de vier tot acht weken een infuus met medicatie. Het IBD-team bestaat uit dr. Louise Krott, dr. An Pieters, dr. Marijke Paelinck en de IBD-verpleegkundigen Lieve en Anneke.
IBD staat voor ‘inflammatory bowel disease’, in het Nederlands: chronische darmontsteking. Het gaat om de ziekte van Crohn en Colitis ulcerosa, die buikkrampen en diarree veroorzaken. Het zijn chronische aandoeningen, wat betekent dat ze (voorlopig) niet te genezen zijn. Maar met de gepaste medicatie kunnen ze wel onder controle gehouden worden. Toch blijven dit onvoorspelbare aandoeningen: een opstoot is altijd mogelijk.
De medicatie verschilt van patiënt tot patiënt en moet dikwijls bijgestuurd worden. Sommige medicatie bestaat in tabletvorm, andere wordt met een injectie gegeven of met een infuus. De behandelingen met een infuus vinden in het IBD-dagziekenhuis plaats.
“Dat we nu een eigen dagziekenhuis hebben, specifiek voor IBD-patiënten, is een troef,” zegt dr. Marijke Paelinck. “De inrichting is helemaal op maat van deze patiënten en de ligging is vlak bij de raadplegingslokalen en de onderzoeksruimtes op de dienst gastro-enterologie. Dat zorgt voor een directer en persoonlijker contact met de artsen. De coördinatie van het dagziekenhuis gebeurt door de twee IBD-verpleegkundigen Lieve en Anneke.”
Meer behandelmogelijkheden
Een eigen dagziekenhuis voor IBD-patiënten is geen overbodige luxe. “Het aantal patiënten stijgt, maar gelukkig nemen ook de behandelmogelijkheden toe. De oorzaken van IBD blijven onduidelijk. Allicht spelen zowel genetische factoren als omgevingsfactoren een rol. Wetenschappers leggen een link met ultrabewerkt voedsel, maar daarover bestaat nog geen uitsluitsel. In elk geval komen chronische darmontstekingen vooral in de westerse wereld voor. De eerste tekenen duiken vaak al op jonge leeftijd op: bij twintigers en dertigers in de fleur van hun leven. Een chronische darmontsteking heeft een grote impact op je sociale leven, je werk, je relaties. Daarom is een goede omkadering, met ook een diëtiste, een psychologe en de IBD-verpleegkundige, noodzakelijk.”
van links naar rechts, staand: dr. Louise Krott, verpleegkundige Lieve Coeckaerts en dr. An Pieters zittend: dr. Marijke Paelinck en verpleegkundige Anneke De Knop
Eén van de IBD-verpleegkundigen is Lieve Coekaerts. “Onze opdracht is om patiënten meteen na de diagnose goed te begeleiden. Wij proberen een antwoord te geven op al hun vragen. Elke patiënt krijgt ons visitekaartje en weet dat hij of zij ons altijd mag opbellen of mailen. Voor praktische vragen, zoals een nieuw voorschrift, maar ook om even op verhaal te komen of als ze zich ergens ongerust over maken.”
“Als IBD-verpleegkundige helpen we nieuwe patiënten op weg met de medicatie,” zegt Lieve. “Hier komt ook wat educatie bij, zeker voor patiënten die geholpen worden met een injectie die ze zichzelf thuis kunnen toedienen met een medicatiepen. We beklemtonen het belang van therapietrouw. Als de symptomen onder controle zijn, hebben sommige patiënten de neiging om het wat
minder nauw te nemen met de medicatie. Maar dat wreekt zich, want iets later komt er dan een nieuwe opstoot die moeilijker te beheersen valt. Trouw en nauwgezet je medicatie blijven nemen, ook als het goed lijkt te gaan, is de boodschap.”
“Verder zijn we altijd aanwezig in het IBDdagziekenhuis. We volgen de patiënten van nabij op. Er komt ook heel wat papierwerk aan te pas, want de medicatie voor IBDpatiënten is erg duur voor de ziekteverzekering. Een reden te meer om ze stipt te nemen.”
“Een bijkomend voordeel van het eigen IBDdagziekenhuis is dat patiënten hier steun bij elkaar vinden als lotgenoten. Ze delen dezelfde verhalen. Soms zitten alle patiënten te werken op hun laptop, andere keren wordt er samen gepraat en gelachen. Ook dat is belangrijk. IBD blijft een lastige aandoening, maar we doen er alles aan om elke patiënt met de beste zorgen te omringen.”
AZ Sint-Blasius wil ook de komende jaren de kwaliteit van zorg voor patiënten én medewerkers voortdurend verbeteren. Daarvoor is een nieuw beleidsplan in de maak, ondersteund door het wetenschappelijk onderbouwd ‘Flanders Quality Model’ (FlaQuM) van het Leuvens Instituut voor Gezondheidsbeleid.
Als voorbereiding op het beleidsplan ‘Samen Beter 2025-2027’ ging AZ Sint-Blasius de voorbije maanden in dialoog met alle doelgroepen: medewerkers en artsen, patiënten en hun naasten, en externe zorgpartners. De input van al deze doelgroepen helpt om in het beleid van de komende jaren de juiste klemtonen te leggen.
“Patiënten en hun naasten hebben andere noden en verwachtingen dan huisartsen, artsen of ziekenhuismedewerkers,” zegt kwaliteitsmedewerker Ann Desmet. “Door in dialoog te gaan met al deze partners, slagen we er beter in om het beleid af te stemmen op de concrete vragen die leven. We zijn dan ook erg blij dat meer dan duizend mensen deelnamen aan de enquête die we hiervoor organiseerden. Later volgden rondetafelgesprekken met alle doelgroepen, inclusief patiënten en medewerkers die zich hiervoor engageerden.”
Naast deze input laat AZ Sint-Blasius zich ook inspireren door de 24 andere FlaQuM-ziekenhuizen. “Dit is een leerrijke samenwerking,” zegt kwaliteitsmanager Brenda Droesbeke. “We dagen elkaar uit en we inspireren elkaar om de kwaliteit van zorg, zowel voor patiënten als medewerkers, steeds beter te maken.”
Meer weten over onze visie op kwaliteit? www.azsintblasius.be/kwaliteit
NIEUWE MEDEWERKERS AAN HET WOORD
Werken bij AZ Sint-Blasius, is werken bij een dynamische werkgever. Zoals we zorg dragen voor onze patiënten, dragen we ook zorg voor onze medewerkers. Zo blijkt ook uit de verhalen van Yoeri Van Put en Andrew Van Lierde.
Yoeri Van Put straalt van ambitie. Als zorgkundige werkte hij zes jaar in een woonzorgcentrum. Om zijn horizon te verruimen, ging hij in november 2023 aan de slag in AZ Sint-Blasius. Hij koos ervoor om in de mobiele ploeg te werken.
“Dat geeft me de kans om verschillende diensten te leren kennen,” vertelt Yoeri. “Ik wil zoveel mogelijk bijleren. Want mijn ambitie is om verpleegkundige te worden. Ik wil de bacheloropleiding volgen. Zodra mijn vriendin afstudeert, keer ik terug naar de schoolbanken.”
“Als zorgkundige heb ik al veel bijgeleerd, zowel in het woonzorgcentrum als in AZ Sint-Blasius. De overgang naar het ziekenhuis was best wel pittig. De werkomgeving is anders. Hier komen er meer technieken aan te pas. Maar ik geef mijn ogen de kost en ik leer snel bij. Als zorgkundige geef ik de basiszorg aan patiënten en ondersteun ik de verpleegkundigen in hun opdrachten. Er zijn voor de mensen en kwaliteit van zorg nastreven, is het mooiste wat bestaat.”
“Ik had meteen een goede klik met AZ Sint-Blasius. Mijn eerste contact met de personeelsdienst gaf me een fijn gevoel. Ook de kennismaking tijdens het selectiegesprek met Tim (verpleegkundig en paramedisch diensthoofd) en Dorine (hoofdverpleegkundige van de mobiele ploeg en de dienst opnameplanning) sterkte me in mijn keuze voor AZ Sint-Blasius.”
Dr. Frederik Feyaerts studeerde geneeskunde en behaalde zijn diploma radiologie aan de KU Leuven. Tijdens zijn specialisatie medische beeldvorming genoot hij 2 opleidingsjaren in het Imelda Ziekenhuis Bonheiden. Dr. Feyaerts was 13 jaar staflid radiologie in AZ Sint-Lucas Gent als algemeen radioloog, met aandachtsgebieden neuro, hoofd-hals, abdominale en senologische beeldvorming.
In januari 2024 startte dr. Feyaerts in AZ Sint-Blasius met als bijzondere bekwaamheid neuro en hoofd-hals radiologie.
Dr. Sabrina Speybrouck studeerde geneeskunde en vaatheelkunde aan de KU Leuven. Zij bekwaamde zich verder in vaatchirurgie in Nürnberg en in het OLV ziekenhuis in Aalst, en koos ervoor zich toe te leggen op flebologie (de behandeling van spataders en aderontsteking).
Dr. Speybrouck was 10 jaar staflid vaatheelkunde in ASZ Aalst en startte eind 2023 in AZ Sint-Blasius. Ze legt zich specifiek toe op flebologie, een vakgebied in volle bloei, met tal van nieuwe ontwikkelingen inzake wondzorg en inzake functioneel & esthetisch herstel.
“De voorbije maanden heb ik een uitgebreide opleiding gehad. Ik leerde de diverse diensten en heel wat collega’s kennen. Ik weet nog niet op welke dienst ik later als verpleegkundige wil werken. Er zijn zoveel interessante disciplines. De variatie die het werk in de mobiele ploeg biedt, komt me heel goed uit!”
Andrew Van Lierde heeft al acht jaar ervaring als verpleegkundige op Intensieve Zorgen. “Toen ik in mijn eerste jaar Sport en Beweging zat, moest ik een dringende blindedarmoperatie ondergaan. Ik zag het werk van de verpleegkundigen en ik wist meteen: dit wil ik ook doen. Het jaar daarop ging ik verpleegkunde studeren,” zegt Andrew.
“Ik werkte acht jaar in AZ Sint-Jan in Brugge. Ik heb alleen goede herinneringen aan die periode. Ik leerde er ook mijn vrouw kennen. Toen we een huis in Moerzeke vonden, keek ik uit naar een job dichter in de buurt. In december 2023 zijn we getrouwd, in januari 2024 mocht ik in AZ SintBlasius beginnen.”
“Ik voelde me hier meteen thuis. Het is een kleiner ziekenhuis dan AZ Sint-Jan, met een warme, familiale sfeer en toffe collega’s. We staan dicht bij de patiënten, de artsen zijn heel toegankelijk en er is een open communicatie.”
“Ondanks mijn ervaring mocht ik de eerste weken dubbel lopen om alles te ontdekken. Dat voelde erg comfortabel. Ik stond elke dag bij een andere collega, zodat ik het hele team leerde kennen. Ik kreeg een ‘meter’ toegewezen en ik kan met alle vragen ook bij de hoofdverpleegkundige terecht.”
“Eerst vreesde ik dat ik mijn job in Brugge zou missen, maar ik voel me prima in AZ Sint-Blasius. Uiteindelijk zijn het de collega’s die de sfeer bepalen en dat zit helemaal goed. Onlangs was er een feestje van het team anesthesie. Het was super! Zelfs daarin blinkt AZ Sint-Blasius uit,” lacht Andrew.
Wil jij ook graag onze collega worden? Check onze vacatures via www.azsintblasius.be/werken-bij-ons.
Dr. Eveline Slachmuylders studeerde geneeskunde aan de KU Leuven. Als arts in opleiding liep zij stage op een dienst pathologische anatomie, en ontdekte zo de boeiende en uitdagende medische discipline, die haar leergierigheid en passie voor de menselijke pathologie en anatomie aanwakkerde. Het belang van een nauwgezette diagnose voor de behandeling en opvolging van patiënten, overtuigde Dr. Slachmuylders om zich te specialiseren in de pathologische anatomie.
Tijdens haar opleiding tot patholoog leerde dr. Slachmuylders de warme en collegiale samenwerking van het laboratorium pathologische anatomie kennen. Sinds februari 2024 versterkt ze er het team als derde anatoompatholoog.
In januari 2024 startte dr. Marie Vanthienen als gynaecologe in ons ziekenhuis. Zij legt zich toe op algemene gynaecologie en verloskunde, en meer specifiek op vruchtbaarheid (fertiliteit).
Dr. Vanthienen studeerde geneeskunde en gynaecologie aan de KU Leuven en in Nederland en bekwaamt zich verder in de vruchtbaarheidsproblematiek aan het befaamde fertiliteitscentrum van UZ Jette.
Als gynaecoloog wil dr. Vanthienen vrouwen begeleiden tijdens alle verschillende levensfases, van bij hun eerste zwangerschapswens tot jaren later bij eventuele menopauzale klachten.
Onze onthaalmedewerkers, zoals Lina en Christine (respectievelijk links en rechts op de foto hiernaast), krijgen dagelijks heel wat vragen van patiënten over hun raadpleging of opname in het ziekenhuis. Katrien Boodts, dienstverantwoordelijke van het onthaal, geeft antwoord op een aantal vaak gestelde vragen.
1
2
3
Kan ik op raadpleging komen zonder afspraak?
Neen. Zowel voor de raadplegingen in Dendermonde als in Zele moet je een afspraak maken. Dat kan zowel bij het afsprakenbureau aan het centrale onthaal van het ziekenhuis in Dendermonde en Zele, als in ‘Blok Oost’ op campus Dendermonde. Of het kan telefonisch, elke weekdag van 8 tot 18 uur op 052 25 25 05 (campus Dendermonde) of 052 45 64 00 (campus Zele). Ook online kan je een afspraak maken.
Hoe boek ik online een afspraak voor een raadpleging?
Je kan online een raadpleging boeken via Mynexuzhealth.be. Dat is een online platform waar je ook je medisch dossier kan raadplegen. Voor de meeste artsen van AZ Sint-Blasius kan je er een afspraak maken. Vind je het moeilijk om Mynexuzhealth te gebruiken? Kom dan even langs aan de infostand in het ziekenhuis op campus Dendermonde, op dinsdag- of donderdagvoormiddag of op woensdagnamiddag. Onze vrijwilligers helpen jou graag op weg.
Ik heb formulieren voor de arts. Kan ik die aan het onthaal laten invullen?
Voorschriften en attesten voor werkgever, ziekenfonds of verzekering moeten door de arts ingevuld worden. Dat kan het best tijdens een raadpleging of tijdens je ziekenhuisopname. De medewerkers van het onthaal kunnen die formulieren niet invullen. Je kan je documenten wel afgeven aan het onthaal en dan bezorgen wij die aan het secretariaat van de arts. Maar het eenvoudigst is om alle formulieren mee te brengen naar je raadpleging of tijdens je opname.
4
Wa
arom moet ik me telkens opnieuw inschrijven als ik naar het ziekenhuis kom?
Als patiënt moet je je telkens opnieuw inschrijven via de inlezing van je identiteitskaart. Daar zijn goede redenen voor.
• De eerste en belangrijkste is de (jouw) patiëntveiligheid. De inschrijving garandeert namelijk dat de arts jouw medisch dossier opent en bijvoorbeeld niet het dossier van een naamgenoot.
• De inschrijving laat bovendien toe om je administratieve gegevens up-to-date te houden. En dat is dan weer noodzakelijk voor vlotte contacten met je ziekenfonds of met je huisarts.
• Het garandeert bovendien ook een correcte facturatie én terugbetaling door de mutualiteit.