SG SINT URUSULA EEUWFEEST

SG SINT URSULA

100 JAAR SG SINT URSULA HORN 25 JAAR SG SINT URSULA HEYTHUYSEN KAARTVERKOOP REÃœNIE: 100JAAR.URSULA.SCHOOL

U W B NI W OE EK W K E .L N B IN U I D SNER E E T B L O O O O UR M P .N L

Altijd al willen weten hoe ’t Bier van Hier gebrouwen wordt? Ontdek het tijdens een rondleiding door onze brouwerij!

Ontdek de bierkamers van Lindeboom en maak een unieke biertour door onze brouwerij. U ervaart het ambachtelijke brouwproces en maakt een reis door de bijna 150 jarige, rijke familie geschiedenis van Lindeboom.

Geniet van een proefselectie aan bieren uit ons brede assortiment. Neemt u binnenkort een kijkje in de wereld van ’t Bier van Hier?

Boek nu een van onze arrangementen via www.lindeboom.nl Lindeboom Bierbrouwerij B.V. Engelmanstraat 54, Neer

Jubileum SG SINT URSULA

VOORWOORD Redactie Wim Kiggen Mark Reijans Roel Rijks Lucien Custers

Beste sponsoren, leerlingen, oud-leerlingen, collega’s en oud-collega’s,

PR Mark van de Mortel Mark Reijans

Met trots presenteren we deze jubileumkrant. Het vieren van een eeuwfeest is natuurlijk een prachtige mijlpaal en er zijn niet veel scholen die kunnen terugkijken op zo’n lange traditie.

Sponsoring Thijs Linssen Wim Kiggen Jos van der Beek

We vieren dit jubileum met iedereen die als leerling of als medewerker aan het Sint Ursula is verbonden of is geweest.

Intussen hebben we de eerste grote activiteit achter de rug.

Op 29 mei zijn ongeveer 1800 leerlingen en een groot aantal medewerkers van beide locaties naar Phantasialand geweest.

Foto 100 voorpagina Joep Bexkens Frans Knapen Mark Reijans Dianne Nijs Mark van de Mortel Robin Ramaekers Met medewerking van Henk Gorris Margriet Crasborn Pieter Knippenberg Will Verbruggen Imre Rooijakkers Jolie van de Mortel

Daarmee is ook meteen een record gebroken; het was ongetwijfeld de grootste excursie in de historie van onze school.

Daarnaast lopen de voorbereidingen op de reünie in volle gang.

Namens de schoolleidingen van beide locaties bedanken we alle medewerkers die een bijdrage leveren.

Een bijzonder woord van dank gaat uit naar alle sponsoren. Mede dankzij hen kijken we uit naar de reünie op 14 september 2019 die onvergetelijk gaat worden!

Namens de schoolleiding Sint Ursula, Lucien Kester Locatiedirecteur Horn

Ton Houben Locatiedirecteur Heythuysen

De organisatie van het jubileumjaar vergt veel werk

Foto’s Johan Smits Sandra Smeets Robin Ramaekers www.ursula-archief.nl Jos Stollman Martin Hubers Met dank aan Alle geïnterviewden Alle sponsoren Leerkrachten en Leerlingen Vele werkgroepen nemen ieder een gedeelte van het werk voor hun rekening.

Deze werkgroepen worden aangestuurd door de stuurgroep.

Deze stuurgroep bestaat uit onderstaande leden:

Ontwerp en realisatie Eeuwfeest magazine:

LEUDAL

LEUDAL

NEDERWEERT

MAASGOUW

MAASGOUW

ROERMOND

GRENSSTREEK

MAASGOUW

WEERT

Aqua Media Adviseurs, Burg. Aquariusstraat 54 6081AX Haelen T : 0475 - 85 49 90 E : info@aqua-media.nl I : www.aqua-media.nl

Van links naar rechts: Mark Reijans: PR en jubileumkrant. Roel Rijks: Organisatie Heythuysen en jubileumkrant. Jos van der Beek: Facilitaire zaken, vergunningen, sponsoring en organisatie reünie feest. Wim Kiggen: Voorzitter, sponsoring, jubileumkrant en organisatie reünie feest. Lucien Kester: Organisatie Horn en financiën. Mark van de Mortel: PR, ticketing en jubileumkrant. Guy Limpens: Organisatie leerlingenfeest. Ton Houben: Organisatie Heythuysen en financiën.

Geknield: Thijs Linssen: sponsoring, jubileumkrant en organisatie reüniefeest.

LEUDAL LEUDAL- MAASGOUW - MAASGOUW- ROERMOND - ROERMOND- NEDERWEERT - NEDERWEERT- WEERT - WEERT LEUDAL LEUDAL- -NEDERWEER NEDERWEER T T- -MAASGOUW MAASGOUW- -GRENSST GRENSST REEK REEK

LEUDAL LEUDAL- MAASGOUW - MAASGOUW- ROERMOND - ROERMOND- NEDERWEERT - NEDERWEERT- WEERT - WEERT LEUDAL LEUDAL- -NEDERWEER NEDERWEER T T- -MAASGOUW MAASGOUW- -GRENSST GRENSST REEK REEK

KAARTVERKOOP REÜNIE: 100JAAR.URSULA.SCHOOL

LEUDAL LEUDAL- MAASGOUW - MAASGOUW- ROERMOND - ROERMOND- NEDERWEERT - NEDERWEERT- WEERT - WEERT LEUDAL LEUDAL- -NEDERWEER NEDERWEER T T- -MAASGOUW MAASGOUW- -GRENSST GRENSST REEK REEK

LEUDAL LEUDAL - - MAASGOUW MAASGOUW - - ROERMOND ROERMOND - - NEDERWEERT NEDERWEERT - -WEERT WEERT LEUDAL LEUDAL- MAASGOUW - MAASGOUW- ROERMOND - ROERMOND- NEDERWEERT - NEDERWEERT- WEERT - WEERT

3

Grote Laak 7 | 6088 NJ Roggel | T. 06 - 12 05 19 98 info@ardisia.nl - www.ardisia.nl

G&G For Men • Mariagardestraat 88 • Roermond • T 0475-332176

www.ggformen.nl

CAMP heeft ook vestigingen in: Budel, Venlo, Maastricht en Den Bosch

Alles voor school en kantoor ONDERHOUD | SCHILDERWERK | GEVELREPARATIES | RENOVATIES/RESTAURATIES

Alles voor school en kantoor

SPECIALIST IN: Esp 254, 5633 AC Eindhoven | Kantoorartikelen - Kantoormachines - Kantoormeubilair Kantoorhuishouding - Schoolmaterialen

CAMP (hoofdkantoor) | Veestraat 42, 6067 AS Linne

Esp 254, 5633 AC Eindhoven Tel 040-2646446 Fax 040-2646447 www.civo.nl T 085 - 0220092 - E info@camp.nl - www.camp.nl Esp 254, 5633 AC Eindhoven | Tel 040-2646446 | Fax 040-2646447 | www.civo.nl

Jubileum SG SINT URSULA

“Wij van de Neerakker kenden het Neerakkergevoel” Één voor één druppelen de uitgenodigde medewerkers en oud-medewerkers binnen in de kleurrijke werkkamer van locatiedirecteur Ton Houben van Sint Ursula in Heythuysen om met mij - ook iemand met een Sint Ursula verleden - te praten over ‘het Neerakkergevoel’.

Voor koffie en vlaai is gezorgd en met een vijftal leerkrachten praat ik in een geanimeerd gesprek over het lesgeven op de locatie Neerakker, want dat verbindt al deze leerkrachten.

Ze hebben dat jarenlang samen gedaan. Roel Rijks, oud-leerling van de Neerakker en nu verbonden aan de school als applicatiebeheerder is ook bij het gesprek aangeschoven.

In het gebouw aan de Neerakker waar nu een Brede Maatschappelijke Voorziening gevestigd is met een basisschool, kinderopvang en een bibliotheek, werd door Scholengemeenschap Sint Ursula van 1994 tot 2008 voor zo’n 2000 leerlingen uit de regio onderwijs verzorgd.

“Het was niet direct mijn eigen keuze om naar de Neerakker te gaan,” zegt docent Nederlands Frans Cretskens. Hij is bezig aan de laatste maanden van zijn onderwijsloopbaan. “Ik kwam hier als ervaren docent op school in 2001 en ik had het gevoel dat men nieuwe docenten bij voorkeur in de onderbouw liet beginnen, maar het kan natuurlijk ook zijn dat collega-docenten liever aan de bovenbouw lesgaven en die lessen werden in het gebouw aan de Tienderweg gegeven.

Ik heb geen spijt van mijn jaren op de Neerakker. Ik kijk er met voldoening op terug.” Ook de oud-docenten Engels Ine Jochems en Leny van Gulick , wiskundeleraar Tom Gootzen en voormalig leerjaarcoördinator Hein Rijks kijken met een soortgelijk gevoel terug op hun tijd op de Neerakker.

Hein Rijks: “Dat Neerakkergevoel was eigenlijk een soort ons kent ons gevoel; een gevoel van saamhorigheid. We vormden een hecht team, we waren een echte eenheid en vormden eigenlijk een schooltje binnen de school.

onze onderbouwleerlingen bij naam.” Frans Cretskens beaamt volmondig de woorden van Hein Rijks en stelt dat hij zich in het hoofdgebouw wel eens als een vreemde eend in de bijt voelde.

“Ik had het gevoel dat wij in de onderbouw een iets andere omgang met de leerlingen hadden dan de collega’s van de Tienderweg,” vervolgt hij. “In het hoofdgebouw ging het er wat ‘losser’ aan toe en het was net of daar een iets andere cultuur heerste.” “ Mogelijk had die andere benadering van leerlingen te maken met het Middenschoolverleden van een aantal collega’s, veronderstelt een van de andere gespreksdeelnemers. ”

Het waren gewoon doodnormale onderbouwleerlingen met het gedrag dat daarbij hoort. Al met al vond ik het fijn werken op de Neerakker.

De directie zat aan de overkant aan de Tienderweg en dat leidde er wel eens toe dat de pauzes hier net iets langer duurden. Aan die pauzes heeft Frans Cretskens goede herinneringen, want als hij ooit wat gestrest uit een les kwam, dan maakte de jolige sfeer in de pauze waar veel gelachen werd, aan dat vervelend gevoel snel een einde, zodat hij weer ‘gewoon’ na de pauze aan de volgende les kon beginnen.

De pendelcultuur Behoudens Hein Rijks, die zijn weektaak nagenoeg geheel op de Neerakker vervulde, moesten de andere docenten ook lesgeven in het hoofdgebouw. Om van de Neerakker door een woonwijkje naar de achterzijde van het hoofdgebouw te lopen kreeg een medewerker exact 7 minuten tijd. Ine Jochems: “Je moest dan je onderbouwklas naar de aula begeleiden en direct doorlopen naar de Tienderweg, want daar zat dan een klas op je te wachten. Leerlingen die technieklessen volgden, moesten ook naar de Tienderweg. Ze lieten op hun weg daarnaar toe vaak een spoor van fris-

Seks en topsport “We moesten de schoolregels ook consequent toepassen,” zegt Hein Rijks. “Jarenlang hadden we best wel een aantal moeilijke leerlingen in onze onderbouwklassen. Leerlingen waarvan wij wel eens dachten dat die wellicht beter op hun plaats waren in een andere vorm van onderwijs.We hebben met die leerlingen heel wat meegemaakt.” En dan komen er heel wat anekdotes los die deze uitspraak van Hein Rijks, die in 2015 Sint Ursula verliet, onderstrepen. Verhalen over gedrag van leerlingen met soms daarbij weinig fraai taalgebruik tegenover docenten.Verbale agressie zou men dat nu noemen. Leny van Gulick: “Ja, dat taalgebruik, de straattaal die staat mij nog heel goed bij. Ik vroeg eens aan een meisje bij een mondeling Engels - in het Engels natuurlijk - of zij ook aan sport deed en ik kreeg als antwoordt: ‘Als seks sport is

‘Als seks sport is juffrouw, dan doe ik aan topsport!’

Onze communicatielijntjes waren kort, we hadden veel informeel contact, we wisten wat we aan elkaar hadden en we kenden nagenoeg allemaal al

juffrouw, dan doe ik aan topsport!’. Gelukkig ghadden we met conciërge Thei iemand in huis die in een lastige situatie handelend kon optreden.” Tom Gootzen: “Met het gros van de leerlingen was niets aan de hand.

drankblikjes en chipszakken achter en daar waren de buurtbewoners niet altijd even blij mee.

Een goed gesprek en een opruimactie deden dan wonderen.

Met ingang van schooljaar 2008-2009 is het met het pendelen tussen de gebouwen gedaan en de onderbouwleerlingen verhuizen naar het hoofdgebouw aan de Tienderweg.

5

Jubileum SG SINT URSULA Vervolg: Neerakker gevoel

Alle VMBO-onderwijs in één gebouw Frans Cretskens had met die overgang aanvankelijk moeite, want met deze verandering verdween ook dat typische Neerakkersfeertje, maar hij wende snel aan de nieuwe situatie en ook op de Tienderweg waren de pauzes tussen de lessen voor hem hoogtepunten van de werkdag. “Ik had er geen moeite mee,” zegt Hein Rijks. “Laat ons eerlijk zijn, het was gewoon een economische noodzaak. Twee gebouwen financieren was gewoonweg geen haalbare kaart.”

Iedereen kon snel zijn draai vinden in de nieuwe situatie, maar toch werd er wel eens met enige weemoed teruggekeken naar de tijd op de Neerakker, want niet alle ‘gebruiken’ van de Neerakker verhuisden mee naar de locatie Tienderweg. Frans Cretskens: “Als bijvoorbeeld een docent zijn laatste les in zijn onderwijscarrière gaf, werd hij door de docenten en de leerlingen met accordeonmuziek door muziekdocent Laurens Hendriks bij zijn of haar lokaal afgehaald en liepen we feestelijk een polonaise door de school. Dat waren mooie momenten. Jammer dat zoiets hier niet gebeurt.”

Ajax en de Elfstedentocht De woorden van Frans triggeren de herinneringen van de gespreksdeelnemers en Tom Gootzen, zelf een verwoed Ajax fan, vertelt dat Ajax op een doordeweekse dag in de middag in Japan moest voetballen om de wereldbeker. Dat leefde zó sterk op school onder de leerlingen ( en de docenten) dat er gezamenlijk in de aula naar gekeken werd. “En dat deden we ook bij de Elfstedentocht,” merkt Ine Jochems op. “Dat is ook zo’n gebeurtenis die ik nooit zal vergeten.”.

En dan is het hek van de dam en volgen er nog heel wat verhalen over het gedrag van leerlingen en docenten die het verblijf op de Neerakker kleur gaven.

Blijven er voldoende leerlingen komen? Komt er één nieuw gebouw voor het voortgezet onderwijs in Leudal of blijft de huidige constructie met één vestiging in Horn en één in Heythuysen? De toekomst zal het leren. Maar één ding is wel zeker: op de reünie in september zal het Neerakkergevoel zeker weer door velen besproken worden. < Tekst: Pieter Knippenberg De hellingbaan van Heythuysen

We eindigen ons gesprek met een vooruitblik.

Hoe zal het Sint Ursula in de toekomst vergaan?

Samen pauzeren

OPROEP: SCHOLENGEMEENSCHAP ST. URSULA ZOEKT HULP TIJDENS REUNIE De scholengemeenschap St. Ursula in Horn zoekt verenigingen die tegen de vrijwilligersvergoeding willen komen helpen tijdens de reünie op zaterdag 14 september a.s.

We zijn op zoek naar buffetmedewerkers (tappen, inschenken en aan bar uitserveren van drank) en verkeersregelaars. Indien uw vereniging interesse heeft kunt u mailen naar t.linssen@ursula of w.kiggen@ursula.nl

JIJ KOMT TOCH OOK?!

in samenwerking met

MEELOOPDAGEN Amerikalaan 71 | 6199 AE

16

JANUARI

Maastricht-Airport

23

+31 43 308 88 00

info@kompas360.nl

JANUARI

30

JANUARI

Kompas brengt bouwkunde en installatietechniek samen om uw nieuwbouw, herbestemming of renovatie tot een succes te maken. Elk gebouw bevat ontelbaar veel bouwkundige en installatietechnische aspecten. Het succes van een gebouw hangt af van de manier waarop deze aspecten samenwerken.

14:00 - 16:00 uur

Kompas overziet het geheel en zorgt dat er één totaaloplossing ontstaat waarin alles in elkaar grijpt.

Met HBO+ opgeleide en gecertificeerde specialisten werken we voor opdrachtgevers AANMELDEN: WWW.URSULA.NL in uiteenlopende sectoren: zorg, onderwijs, wonen, overheid en zakelijk. Overal combineren we technische kennis met communicatieve en sociale vaardigheden.

Zo zorgen we voor een samenwerking die net zo aangenaam is als onze gebouwen.

www.kompas360.nl

www.sligro.nl

Jubileum SG SINT URSULA “Hij kon prachtig vertellen”

Mijn herinnering aan de lessen en leraren van Sint Ursula De eerste dag op het Sint Ursula Lyceum kwam ik te laat aan in het grote handwerklokaal in de nieuwbouw. Daarvóór hadden we les gehad in het oude deel van het gebouw. Mère Edeltrudis vroeg me waarom ik te laat was, en met tranen in mijn ogen en een snik in mijn keel bekende ik dat ik verdwaald was. De mère barstte in lachen uit – ik begreep toen niet dat het vanwege het woordgebruik was: ik praatte alsof ik in een sprookje beland was en verdwaald was in een immens kasteel.

En in zekere zin bleek dat ook zo te zijn, maar wel in een vrolijk sprookje. Ik was op mijn dorpsschool een eenling, de enige die graag boeken las, die zich verheugde op lessen geschiedenis, de enige die pianoles had, de enige ook die naar de middelbare school ging. En hier ontmoette ik meisjes voor wie dit allemaal normaal was. De lessen waren voor mij zoveel opwindender dan wat ik gewend was.

Drie docenten springen er voor mij nu, na meer dan vijftig jaar, nog steeds bovenuit. De Koe, natuurlijk, de bijnaam van Meneer Hansen, de leraar Frans. Een veeleisend man, die weinig op had met middelmatige leerlingen. Als je straf kreeg moest je een fabel van Lafontaine van buiten leren, fabels die hijzelf ook van buiten kende, en op een onvergetelijke manier voordroeg.

Hij verbood ons Sartre en Camus op de literatuurlijst te zetten, maar deed dat met zoveel nadruk dat wij naar boekhandel Willems gingen en Sartre en Camus kochten. Over De Koe werden allerlei verhalen verteld: bijvoorbeeld dat hij een koets had besteld om zijn diploma naar zijn ouders te brengen nadat hij afgestudeerd was in Nijmegen.

Dan was er de leraar geschiedenis, Adriaens, een vrij jonge vent. Die vond de voorgeschreven leerboeken niet goed genoeg en had eigen stencils gemaakt voor zijn leerlingen. Ik moet ze nog ergens hebben liggen: toen ik zelf ging studeren gebruikte ik die nog, omdat ze over Europese ontwikkelingen gingen en niet bekrompen nationalistisch waren zoals het officiële leerboek. Hij kon prachtig vertellen over de Franse Revolutie, inclusief gruwelverhalen over de guillotine. En dan was er Tacxs, de leraar Nederlands.

Dat was de man die me leerde mijn leesdrift om te zetten in gericht lezen. Hij leerde waar je op moest letten bij boeken, wees het verschil tussen waardevolle literatuur en leesvoer aan. Ook leerde hij je boven je macht te tillen: gewoon aan de slag met Vondel, Gorter, Verwey, ook al begreep je niet alles. En dan legde hij geduldig uit wat de kwintessens van de boeken die we lazen was.

Ook maakte hij ons duidelijk dat een dichter taal niet zomaar neerpende, maar nadacht over de beste woorden, volgorden, ritmen. Hij liet ons ook naar boekhandel Willems lopen, maar dan voor boeken die hij aanried: Hugo Claus, Harry Mulisch.

De nonnen waren daar niet zo blij mee: ik herinner me dat we eens met een groepje seksscènes uit De Metsiers van Hugo Claus aan elkaar voorlazen in de handwerkles (ja, die kregen we toen ook nog!) en dat er een non op ons afstoof. Een paar meisjes schoven haar klem tussen twee tafels zodat we het boek het raam uit konden gooien.

Na mijn eindexamen ben ik Nederlands gaan studeren, en ben hoogleraar geworden aan de Universiteit van Amsterdam. Zonder die basis aan het Sint Ursula Lyceum was ik niet geworden wat ik ben.

Marita Mathijsen-Verkooijen Sint Ursula Lyceum 1956-1963

Novisec Security Systems is een onderdeel van SPIE E-fficient Buildings en is als leverancier van beveiligingssystemen continu bezig lokale en landelijke partijen te helpen bij het ontwerpen, installeren, onderhouden en certificeren van hoogwaardige beveiligingsinstallaties op het gebied van inbraakbeveiliging, brandmeldinstallaties, ontruimingssystemen, toegangscontrole, cctv installaties en zorgsystemen. Wij realiseren dit met een team van meer dan 60 medewerkers op 3 locaties in Nederland. Tot onze klantenkring behoren zowel klanten uit de industrie, utiliteit, overheid, onderwijs, hotel en horeca, retail als ook particulieren.

T +31 (0)475 581 555

• contact@horntours.nl • www.horntours.nl

Voor vraagstukken op het gebied van beveiligingsoplossingen kunt u contact opnemen via onderstaand: 088 - 1196565 / sales@novisec.nl

Jubileum SG SINT URSULA “Het waren idealistische, maar ook kritische en gewaagde teksten.”

Cabaretgroep spectrum

De generatie ‘Nix’ liet zichzelf horen en zien met humor en muziek

PARTYCATERING & PARTYVERHUUR

Op 14 september 2019 viert scholengemeenschap Sint Ursula haar 100-jarig bestaan. Een aanleiding om, 35 jaar na mijn eindexamen, contact te leggen met de leden van Cabaretgroep Spectrum. In juni van het eindexamenjaar 1984 bracht deze groep, waar ik deel van uitmaakte, een muzikale, theatrale voorstelling op de planken.

Een schets van het programma: na het opengaan van het doek werd een in rook gehuld toneel zichtbaar en bij het optrekken van de rook doemden de spectrumkleuren van het decor op.

Een spreekstem declameerde:“Nevel, nevel, slierten damp, dat zijn vragen over hoe, waarom wij hier staan, wij hier spreken en bij u gedachten kweken…”

Het programma bestond uit liedjes en sketches, waaronder het “Huisje-boompje-beestje-lied”: “voor ieder die zichzelf niet kent, op zoek is naar zijn ideaal, naar hoe zijn toekomst is gepland”. In “Mesje” werd gezongen over een Neandertaler, die een vlijmscherp mesje opraapt, waarmee hij de wereldwapenwedloop op de been brengt. Er was een hilarisch reclameblok met produkten als “Kleft, Plakhijger

en Goorbijntje” Op de geluidsopnamen is te horen dat er met luid gelach en applaus op werd gereageerd. In de sketches worden menselijke waarden en normen stevig op de hak genomen. “De Tijd” riep mensen in het dagelijks leven en aan het eind van hun leven. Maar: “We moeten verder in die tijd, mens en dier ten spijt.

Om alles te kunnen behouden. Wat onze handen eens hier bouwden.” Het laatste lied eindigt met: “Waar de wereld te maken is tot een harmonieus geheel. Waar alle delen van het spectrum elkaar vinden, nog zo veel.”

De teksten getuigen van een stuk jonge levenservaring van de toen 18 à 19-jarige schrijvers Dag Neijzen en Ivo van den Baar. Het waren idealistische, maar ook kritische en gewaagde teksten. Er werd enthousiast, met overtuiging en muzikaal gezongen. Het was leuk en interessant om alles te herlezen en de liedjes opnieuw te beluisteren. Binnenkort kunt u de teksten, foto’s en namen van medewerkers vinden in het digitale archief van Sint Ursula.

PARTYCATERING &VeelPARTYVERHUUR plezier alvast bij het ophalen van herinneringen!

Francine Kersten

PARTYCATERING & PARTYVERHUUR DAAMEN PARTY DESIGN OFFICIAL OFYR DEALER

PARTYCATERING & PARTYVERHUUR

DAAMEN PARTY DESIGN

DAAMEN PARTY DESIGN

DAAMEN PARTY DESIGN

OFFICIAL OFYR DEALER

DAAMEN PARTY DESIGN

OFFICIAL OFYR DEALER

OFFICIAL OFYR DEALER

OFFICIAL OFYR DEALER

Jubileum SG SINT URSULA Het had ook anders kunnen uitpakken

SG Sint Ursula van Roermond naar Horn Na jaren van overleg zag het er in 1971 nog niet naar uit dat Sint Ursula zich in Horn zou vestigen. den gesteld, het als hun taak zagen om voor hun nieuwbouw de Westkant van de Maas te kiezen.

Hoe het ook zij, vanaf dat moment was iedereen om en alle neuzen wezen in de richting West.

Op 8 juni 1972 werd door het ministerie van onderwijs een brief gestuurd aan Sint Ursula in Roermond. Daarin werd bevestigd dat “Sint Ursula” in de toekomst gevestigd zou worden in Horn.

De stadsgewestelijke werkgroep, opgericht voor een havo-vwo-school ten westen van de Maas - waarvan ook drie leden van de oudergroepen deel uitmaakten- kon toen doelgericht aan de slag.

Het waren moeilijke jaren voor de actievoerders, maar het resultaat was alleszins de moeite waard.

Na de besluitvorming en bij de realisatie van de nieuwbouw was er een belangrijke rol weggelegd voor drs. J. Gillissen, die ook de eerste rector werd van de nieuwe school.

Het Bisschoppelijk College verhuisde naar het landgoed Schöndeln, om plaats te maken voor Hema, V& D en Blokker. Ook Sint Ursula en de rijks-hbs waren in overleg om hun monumentale panden te verlaten voor een nieuw vestiging ten Oosten van Roermond.

Die plek hield verband met plannen voor de vestiging van een nieuwe mijn, de Beatrixmijn.

In het overleg dat samen met het stadsgewest werd gevoerd, speelden de belangen van de kinderen ten westen van de Maas. (In de stukken ”West” genoemd) aanvankelijk nauwelijks een rol. Men ging er toen nog van uit dat de toestroom van de kinderen uit de “dorpen” in West gering zou zijn en dus onbeduidend.

Als betrokken ouder in West, heb ik aan de wieg mogen staan van de acties die uiteindelijk er toe hebben geleid dat de school in Horn is gekomen.

Dat was een moeilijke bevalling die veel tijd en doorzettingsvermogen van de ouders vergde. Zij bundelden hun krachten om dit resultaat te bereiken.

Toen begin 1971 bekend werd dat de besluitvorming voor vestiging ten Oosten van Roermond in een beslissende fase was gekomen verhoogden de ouders hun acties. Vanuit Thorn werd contact gezocht met omliggende ouderverenigingen, scholen en schoolbesturen om samen te strijden voor vestiging in West. In maart 1971 werd van uit Thorn een handtekeningenactie gestart. Leudal volgde dit voorbeeld en samen leverde dit 3725 handtekeningen op. Deze werden aangeboden aan de voorzitter van het stadsgewest met een verzoek om steun. Een afschrift ging naar het ministerie van onderwijs. Het argument dat er in West te weinig kinderen waren voor een levensvatbare school werd ontkracht door een onderzoek dat de ouders op eigen initiatief instelden. De burgerlijke standen van de gemeentes werden uitgeplozen naar de actuele inwoners- en geboortecijfers.

Daaruit kon men het tegendeel concluderen. De pers volgde de ontwikkelingen op de voet, zodat over publiciteit niet te klagen viel.

Deze unieke samenwerking en strijd hebben de doorslag gegeven voor de omslag die leidde tot de vestiging in Horn. De ouders kregen een vertegenwoordiging in de commissie Onderwijs van Stadsgewest Roermond.

Dat waren Mevrouw Mooren-Haffmans, de Heer Golstein Brouwers en Mevrouw van de Boel – Thijssen.

Op 19 januari 1972, was minister Van Veen in Maastricht voor een werkbezoek. Ik werd daarbij in de gelegenheid gesteld als woordvoerster op te treden namens de ouders. Zo waren wij in de gelegenheid om onze argumenten voor een vestiging in West met cijfers toe te lichten. De betrokken burgemeesters en gewestbestuurders waren daarbij aanwezig. Op een grote kaart van de regio hadden wij de geboortecijfers van de gemeentes ingevuld. Die gaven een ander beeld dan wat in eerdere publicaties was gesuggereerd.

De minister was onder de indruk van de cijfers en overtuigd van de argumenten (zie foto). Minister van Veen zag twee mogelijkheden, namelijk: de nieuwbouw van Sint Ursula naar West, of de Rijksscholengemeenschap naar West.

Boze tongen beweren dat de Thorner knapkoek, die ik aan de minister mocht aanbieden, de doorslag heeft gegeven. In werkelijkheid waren het de zusters Ursulinen, die, toen ze voor de keus wer-

Bij de opening van Sint Ursula in Horn boden de samenwerkende ouderverenigingen een icoon aan met de afbeelding van Sint Christoffel. Op de rugzijde de heilwens dat deze heilige de toestroom van kinderen uit Roermond veilig over de Maasbrug naar Horn zou leiden. De plaat kreeg een prominente plaats aan de muur bij de ingang van de school.

En nu viert Sint Ursula haar 100 jarig jubileum in Horn! Ik wil bestuur, docenten en leerlingen van harte gelukwensen. De destijds geleverde inspanningen zijn dus niet voor niets geweest. Maak er een mooi feest van!

Thorn, mei 2019

Wie is Ans van de Boel Thijssen Ans van de Boel-Thijssen is geboren op 25 juni l933 te Tegelen. Na haar opleiding van verpleegkundige was ze werkzaam in het O.L.V.Gasthuis in Amsterdam.Vanaf haar huwelijk in 1958 is Ans woonachtig, samen met haar man en drie kinderen, in Thorn. Ze vervulde vele maatschappelijke activiteiten en bestuursfuncties zoals o.a. bestuurslid St. Laurentius Ziekenhuis Roermond, Bestuurslid Sterrebos, Thorn, oudervereniging Thorn. Haar hobby’s waren: zeilen, schapen fokken en tuinieren. Thans genietend van de oude dag en het buitenleven bij de Kapel onder de Linden in Thorn.

9

Jubileum SG SINT URSULA “een beetje de clown uithangen, daar was ik goed in”.

In gesprek met Jules van Hensberg Jules van Hensberg geeft sinds negen jaar Duits op zijn oude school Sint Ursula in Horn.

In 1988 begon Van Hensberg als brugsmurf.

‘Zes klasjes lekker knus’ zongen ze toen nog.

Hij was naar eigen zeggen een brave leerling, die deed wat hij moest doen.

Zijn favoriete vak was geschiedenis, omdat de leraar zo leuk kon vertellen. Of was zijn lievelingsvak Duits? Of toch gym? De minder leuke vakken waren natuurkunde, scheikunde en biologie. Op die vakken is hij zelfs een keer blijven zitten.

En ja, vroeger was het toch wel anders. ‘Het was een heel stuk saaier dan nu’, vertelt Van Hensberg.

‘Leerling hebben nu veel meer vrijheid en er lopen allemaal leuke projecten. Wij zijn in al die jaren één dag met de bus op en neer naar Parijs geweest. Dat was het.’

Onderwijs met de iPad was er vroeger ook niet.

Zou u dat gewild hebben? ‘Eigenlijk niet. Ik heb altijd graag met de hand geschreven’, zegt Van Hensberg.

Maar hij geeft ook graag les met behulp van de iPad. Hij merkt wel dat als je niet genoeg schrijft, je sneller kramp krijgt.

Hoe is het om weer terug te zijn op de school waar u zelf als leerling hebt rondgelopen?

‘Het voelde vertrouwd. Je kent het gebouw en sommige mensen, het was een soort thuiskomen.

Mijn moeder heeft zelfs op Sint Ursula gezeten. Zij komt ook naar de reünie. En mijn dochter komt volgend schooljaar naar Horn. Heel bijzonder allemaal. Bovendien heb ik mijn vrouw hier op school leren kennen. Dus Sint Ursula heeft wel een speciale betekenis voor mij gekregen.’

Als leraar moet u soms ook straf uitdelen, dat is nooit leuk, maar heeft u ooit ook dingen gedaan waarvoor u straf heeft gekregen?

‘Ik ben een paar keer verwijderd uit de les, een beetje de clown uithangen, daar was ik goed in. Ik heb een keer geweigerd woordjes bij Frans over te schrijven. Ik dacht ermee weg te komen, maar net voor de zomervakantie werd ik gebeld, dat ik ze alsnog moest komen inleveren. Zelf geef ik bijna nooit straf.’

zich herinneren. Toen hij terugkwam was er zelfs een E-vleugel.

Wat is de leukste herinnering die u heeft?

‘Dat is moeilijk. De Laatste Schoolnacht? Nu heet dat LSD. Midden in de nacht voetballen in de gymzalen, er waren optredens op het podium, een beetje muziek draaien en examenstunts uithalen. En toen alle andere leerlingen op school aankwamen, gingen wij bij De Graaf in Horn ontbijten.’ En zo gaat het cirkeltje rond, van leerling tot leraar.

Tekst: Imre Rooijakkers, Jolie vd Mortel

Van Hensberg is niet meteen begonnen op Sint Ursula. Hij gaf eerst les bij Gilde Opleidingen in Venlo. Toen hij van school ging, werd de B-vleugel uitgebreid, kan hij

Tenten en podia voor evenementen en feesten van 10 tot 5000 personen

Lid10 van de branchevereniging van nederlandse tentenverhuurbedrijven. Tel: +31 (0)651 687217 WWW.BERKVENSTENTENVERHUUR.NL

Jubileum SG SINT URSULA Interview met oud leerling Sabrina Stultiens

Oud-leerling schopt het tot internationale fietstopper Sabrina (Helmond, 1993) startte in 2005 op het VMBO in Heythuysen en behaalde in 2009 haar diploma.

Sabrina is een Nederlands veldrijdster en wielrenster uit het Limburgse Meijel.

In de jeugdcategorieën stond Stultiens verschillende malen op het podium van het NK veldrijden. Zo werd ze in zowel 2008 als 2009 tweede bij de nieuwelingen. In 2011 werd ze derde bij de junioren, om vervolgens één jaar later in diezelfde categorie de titel te pakken. 2014 werd ze Europees kampioene bij de beloften en in 2017 behaalde ze de wereldtitel ploegentijdrijden in het Noorse Bergen.

Wat was je lievelingsvak en heb je hier in je latere sportcarrière nog iets aan gehad?

Toch wel lichamelijke opvoeding! Ik houd ervan om te sporten en dit heeft zeker een basis gelegd om ermee door te gaan. Ook de jaarlijkse triatlon voor de eerstejaars vond ik een geweldig evenement! Daarnaast vond ik het ook altijd al leuk om met verschillende talen bezig te zijn. Toen Duits, Engels en Frans. Wat me nu erg goed van pas komt, nu ik veel in het buitenland ben voor trainingen en wedstrijden en veel internationale teamgenoten heb, waardoor er vaak Engels wordt gesproken.

mevrouw Katja Janssen, biologie bij meneer Dave Gijsen, de Franse lessen van mevrouw Marlie van den Nieuwenhuizen, Nederlands van meneer Frans Cretskens en meneer Huub Koningx.

Heb je nog veel contact met oud klasgenoten?

Regelmatig via Facebook en zo krijg ik ook leuke berichtjes van oud docenten!

Marla is sinds het eerste schooljaar nog steeds één van mijn beste vriendinnen.

Wie zou jij op de reünie absoluut willen ontmoeten?

Het lijkt me erg leuk om mijn oud-klasgenoten weer eens te zien en te spreken!

Waar denk je aan bij Sint Ursula?

Dat ik er een hele fijne tijd heb gehad. Iedere dag op de fiets naar school met een grote groep vanuit Meijel. De superleuke schoolreis skiën naar Oostenrijk en het gezellige eindexamengala in Baexem.

Welke docenten of leerlingen zijn je bijgebleven?

Ik kan me vrijwel alle docenten eigenlijk nog wel herinneren. Mijn mentor

PROGRAMMA REÜNIE 14 SEPTEMBER 2019 (OVB)

LOCATIE HORN Vanaf 14.00 uur:

Ontvangst alumni en oud-medewerkers met koffie en vlaai. Uitgifte badge en consumptiebonnen

14.00 - 21.00 uur: Fotopresentaties in meerdere lokalen 14.00 - 02.00 uur: Bijpraten in lounge corners in schoolgebouw 17.00 - 19.00 uur: Rondleidingen door schoolgebouw o.l.v. personeelsleden

UITNODIGING

Zondag 8 december 15.00 uur in de Oranjerie te Roermond:

JUBILEUMCONCERT

Sint Ursula Horn 100 JAAR en Sint Ursula Heythuysen 25 JAAR

16.00 - 17.00 uur: Treffen van oud-medeleerlingen per leerjaar afstuderen 16.00 - 23.00 uur: Foodmarket (doorlopend) 17.00 uur:

Eerste sessie gastlessen door (oud)docenten

18.00 uur:

Tweede sessie gastlessen door (oud)docenten

19.00 - 21.00 uur: Maken van groepsfoto's per leerjaar afstuderen 21.00 - 01.00 uur: Sint Ursula jubileumfeest met optredens van o.a.

Chewy & The Locals en de DJ’s van Elpee Kaffee

LOCATIE HEYTHUYSEN Vanaf 16.00 uur:

Inloop en ontvangst

16.45 uur:

Welkom

17.00 uur:

Diverse activiteiten

18.30 uur:

Versterken inwendige mens

18.30 uur:

Gezellig samenzijn

21.00 uur:

Sluiting

Nog geen kaartjes voor de reünie? Ga dan snel naar https://sites.google.com/soml.nl/100jaarsintursula (de site is ook bereikbaar via de website van Sint Ursula en via onze Facebookpagina!).

Voor vragen of opmerkingen mail naar 100jaar@ursula.nl

In het kader van de jubilea bij het 75 en 85 jarig bestaan van de school werden jubileumconcerten georganiseerd. Deze traditie zetten we voort.

Het gelegenheidsharmonieorkest bestaat uit (oud)leerlingen en (oud) medewerkers van Scholengemeenschap Sint Ursula Horn en Heythuysen.

Het programma voor dit concert ligt op dit moment nog niet vast.

Daar wordt nog aan gewerkt.

Zodra dit bekend is wordt het gepubliceerd op de site 100jaar.ursula.school.

Het orkest staat onder leiding van dirigent en oud-leerling Jac. Sniekers uit Thorn.

De entree bedraagt € 15,00, inclusief pauze-drankje en garderobe.

11 Voor tickets: Theaterroermond.nl

Jubileum SG SINT URSULA

Brief van een moeder aan Tjeu Theunissen Een bijzondere kijk op het brugklaskamp en het tot 2000 door Tjeu voorgelezen Spookverhaal van Edgar Allan Poe getiteld: “Het verraderlijke hart”.

Aan de Ursulaschool Afdeling brugklashoofd Mijnheer Theunissen,

iets op uw lever. Uw vrouw moet iets van het hart. Want ik heb mij n: valle huis in deur de op en ijpt Ik wil maar mete precies te zijn het brugklaskamp. Begr hoogte op het kamp bedoel ik om weet ervan, want zij was ook op de u? Wat wil het geval? . gat is geschoten. En daar zit hij nu mee aal over spoken in het verkeerde keel zoon mijn ook, nu Het geval wil dat mijn zoon 1A uw verh uit zijn slof en hij plast it iets in het verkeerde keelgat wel aan Ik ook. Mijn man niet die schiet noo de hoogste toren hangen. Ook niet aan niet dit niet meer droog is. Wilt u en Berg was. de n 1A, zodanig dat 's morgens zijn bed opgewassen ben. Tege doet je dat wat. Niet? Niet dat ik niet r wee ze wij en krijg de grote klokken. Als moeder zijnde hij het weet. Anders wil het niet weten. Ik wil ook niet dat zo'n dat r Maa niet. heb ik. Mijn man beseft dat niet. Hij enzo. Nee, dat is het tv moeders die blij zijn met de was gereten. Begrijpt u? En dan ziet u op n. asse is geen kruid tegen gew jongen 1A 's nachts merries krijgt, daar slaapkamer­deur en open haar zó acht. Dan licht ik de klink van zijn n er­ midd ks tree s om­ s, reed ten Enkele nach binnen en wring mijn hoofd hoofd heb, schuif ik een pitslamp naar mijn voor te ruim e oend vold ik als zachtjes en tussen de deur. zaam, door de geopende deur wrong. Lang n had hoe behoedzaam ik mijn hoofd nodig voor uur O, u zou gelachen hebben als u gezie een er heb verstoor. Ik zodat ik de slaap van de jongen niet want mij, hij rt hoo zeer langzaam beweeg ik mijn hoofd, hien zien liggen. Misc te wringen, dat ik hem op zijn bed kan ik houd Dan !?" om mijn hoofd zo door de opening daar is e roept uit: "Wi verontrust. Soms richt hij zich op en soms beweegt hij zich, alsof iets hem mij muisstil natuurlijk en zeg niets. de muur en al die tijd hoor ik niets ijl ik luister naar de houtwormen in terw , spier geen ik eeg t bew lang uur Een heel zucht en ik weet dat dit de stille kree n. Dan hoor ik een zachtkermende slape gaan is r wee hij het dat uit jst wijst opri dat erop e, gesmoorde klacht, die pijn of smart - o neen - het is de diep van zijn angst is, geen schreeuw van r, daar is het weer, luider! LUIDER!! wee En t. dt door krampachtige angs wor sterd mee over die als ziel, der diepste LUIDER!!! sliep hij altijd als een bos rozen, je kon Theunissen, want voor hij op kamp ging, Een gevolg van uw verhaal, mijnheer merkte hij niets van. een kanon op hem leegschieten, daar ijpt en dan blaas je tegen de wind in. Begr luchtbed heeft nu een grote scheur t, slaap hij als t wan En nu nog iets nu ik u toch heb. Zijn en dat geloof ik ook, huids thuiskomt. Hij zei dat hij sliep geies prec er is u? We zeiden nog zo: zorg dat je heel wat rom vraag ik u ten, daar merkt hij niets meer van. Daa dan kun je een kanon op hem leegschie p. Er liepen ook nachtbrakers. Zij kam het op gte hoo vrouw. Zij was ook op de scheurd? Of vraag het desnoods uw iten kunt vergoeden of desnoods uw potje zodanig dat u dit soort klammite kunnen het bevestigen. Hebt u niet een sliep daar wel op. Als hij weer uit zijn ras, met van die dikke bobbels. Mijn man . vrouw. Het was zo'n modern luchtmat . Zijn longen weet u. Ik heb meer wind op. Ik moet het wel voor hem opblazen sloffen geschoten was, sliep hij daar maar eens kijken of uw vrouw.

Leveren hebben ze die duks. Ga daar In an.

Taiw in e Mad ik: of gelo ls, Enge Het merk is ook. n, zoals wij vrouwen onder elkaar. Ik Zij is beter op de hoogte qua deze zake ers piepers overkoken. U hebt ook piep is kostelijk en mijn man roept dat de Ik maak er nu een eind aan. Uw tijd op school, zegt mijn zoon. Allang?

Voorgelezen op de feestavond t.g.v. het 25-jarig Sint Ursula jubileum van het echtpaar Theunissen in mei 1995

Hoie wah!

Een moeder van mijn zoon 1A

INDOOR SIGNING

OUTDOOR SIGNING

TEXTIEL

Solvayweg 15 Herten T: 0475-600 150 www.mtrsigning.nl

Jubileum SG SINT URSULA

Hoe het vroeger was: Een sfeerimpressie door mevrouw Keiren-Mestrom Herinneringen uit mijn schooltijd bij de zusters Ursuline Roermond van 1932 tot 1943. met Esperanto, de wereldtaal, was de vertaalster. Dit was voor mijn klas een heel aparte ervaring. Zeker in die tijd.

Toen ik 4 jaar was, zat ik op de fröbelschool bij juffrouw Marietje. Jongens en meisjes samen. We deden spelletjes, buiten in de zandbak spelen maar knutselden vooral veel. Van gekleurde repen papier en vouwblaadjes hele kamers, speeltuinattributen, vlechten, vouwen en plakken.

Naast de fröbelschool was er ook de Montessorischool. De leiding daarvan was bij de zusters.

De kinderen, meestal uit ‘de betere milieus’, kregen al iets van muziek, triangel, kortom: ze hadden een andere daginvulling. De fröbel- en Montessorischool lagen naast het gebouw van de HBS, tegenover het vroegere belastingkantoor in de Begijnhofstraat. Ze hadden elk een eigen ingang. Ik heb 4 jaar op de fröbelschool gezeten.

Het bijzondere van dit alles is dat de familie van Ass nog steeds contact heeft met die Noorse ballonnenvinders.In de 5e klas had ik als onderwijzeres juffrouw Antje Lucas, een echte dame, altijd opgemaakt heette dat toen. Ze maakte buitenlandse reizen en kon daar dan na de vakantie prachtig over vertellen.

In de 6e klas, de laatste van mijn lagere schooltijd, kreeg ik les van juffrouw Bertha Janssen, een al wat oudere dame. In die klas kreeg ik al Franse les. Ook brak in dat jaar, 10 mei 1940, de oorlog uit.We hadden toen enkele dagen geen school, daarna ging alles gewoon door.

Na de Paasvakantie kwamen er leerlingen uit de omliggende dorpen in onze klas. Het schooljaar sloot daar af met Pasen en als je dan naar de MULO wilde kwam je tot augustus in de 6e klas.

Ook meisjes uit andere streken van het land die naar

In de jaren 1932-1933 zijn de foto’s gemaakt naast een groot kruisbeeld in de tuin, grenzend aan de cour van de HBS.

In de 3e en laatste klas werd een deel van het gebouw ingenomen door de Duitsers en kregen we onderdak in een lokaal van de HBS en op de zolder van de Paredisschool. Het was geen fijne tijd. In 1943 deed ik mijn eindexamen. Dat gebeurde niet op school, maar in het paviljoen aan de Kapellerlaan. Eerst 2 dagen schriftelijk, daarna enkele weken later het mondeling dat afgenomen werd door 2 rijksgecommitteerden, mannen/vrouwen, die je helemaal niet kende. Als je pech had en ze vroegen bijvoorbeeld bij geschiedenis iets over een onderwerp waar je niet zo sterk in was, bleven ze doorvragen. Dan was je het haasje.

Er waren vooraf geen toetsen of punten die meetelden voor je examen, nee, de stof van 3 jaar van alle 11 vakken, onder andere ook godsdienst, daarin werd je geëxamineerd. Cijfers met decimalen, zoals 6,2 en 3,5, bestonden toen nog niet. Een hele spannende tijd.

Toch kijk ik nog steeds met veel plezier terug aan de jaren bij de Ursulinen, het onderwijs was geheel anders dan nu maar ik heb er heel veel en goed onderwijs gehad.

Een kleine aanvulling Bij de Ursulinen had je toen volgens mij drie soorten zusters: Mère Prieur, de moeder overste, de Mères die lesgaven en de Soeurs die werkten in het klooster. De orde had een pensionaat voor meisjes.

Als je vóór 1 september 6 werd, ging je naar de lagere school, ook bij de Ursulinen. Die school lag aan de Godsweerderstraat. Het waren geen gemengde klassen, wel met veel leerlingen. Als leerkrachten herinner ik mij in de 1e klas juffrouw Iet Bongaerts. Rekenen en tellen leerden we met een groot telraam met bolletjes half rood/wit gekleurd. Lezen via een leesplankje: aap, roos, zeef, muur, voet enz. En ook leesboekjes. In dat jaar kwam ook de nieuwe spelling, maar in de leesboekjes stond alles nog in de oude spelling, bijvoorbeeld vleesch met sch en leeren met 2 e’s.

De schooltijden waren van 9 tot 12 en van 2 tot 4.

Woensdagmiddag en zaterdagmiddag vrij. Met Kerstmis en Pasen een week vakantie en de grote vakantie elke jaar van 1 augustus tot en met 31 augustus. Elke maand kreeg je een rapport waarin de vakken gewaardeerd werden met de cijfers 1 tot 10. Zelfs voor gedrag en vlijt kregen we een punt. Bovenaan stond hoe vaak je die maand naar de mis was geweest. Vaak hadden we in de kapel een mis of lof.

Opschrijven werd gedaan met potlood en pen in penhouder. We gebruikten een gum en inktlap. In de 2e en 3e klas kreeg ik les van Mère Loyola, een Ursuline.

In 1938 zat ik in de 4e klas en kreeg ik les van juffrouw Antoinette Franssen. In dat jaar, op 31 januari, werd prinses Beatrix geboren. Groot feest in het land. Op school een ballonwedstrijd. We lieten de ballonnen op met een kaartje met je naam. De ballonnen van Greta en Mia van Ass uit de Roermondse Weerd , uit mijn klas, werden aan elkaar gebonden en de lucht in gelaten. Ze kwamen terecht in Noorwegen. De vinders daar namen contact op met de familie en de school. In Noorse kranten werd hier melding van gemaakt en de krant werd naar Nederland gestuurd. Juffrouw Franssen, bekend

werk werd ook vaak aangepast omdat alles verduisterd moest worden. Er mocht geen licht naar buiten schijnen.

Alles had toen zijn beperkingen.

de HBS of het Gymnasium gingen kwamen als voorbereiding hierop naar onze 6e klas. Ze waren dan internen bij de Ursulinen.

Na de lagere school ging ik 3 jaar naar de MULO (Meer uitgebreid lager onderwijs). Dit was MULO-A. Je kon ook kiezen voor MULO-B, een 4-jarige opleiding. In dat laatste jaar werd je onderwezen in de vakken wiskunde, meetkunde, algebra, sterrenkunde en scheikunde.

Het MULO-gebouw lag bij de lagere school. Hoofd van de school was Mère Marianne. Zij gaf boekhouden, handelskennis en handelsrekenen. Van juffrouw Adams uit Herten kregen we Frans en Engels.

De leerkrachten uit die tijd gaven meerdere vakken. In mijn MULO-jaren was het dus oorlog en moesten we af en toe oefenen wat we moesten doen als er bommen vielen. Een luchtalarm waarschuwde ons dan en wij met de gehele school vluchtten naar de kelders. Het huis-

De schommel die nu nog in Horn staat was er in mijn tijd ook al. Het was een uitje als we daar met de klas in mochten schommelen.

Alle onderwijzeressen van de bewaarschool, zo werd de huidige kleuterschool genoemd, en de lagere school woonden in Roermond. Zij waren vrijgezel. Als ze trouwden mochten ze het beroep niet meer uitoefenen en moesten ze stoppen met werken. In de jaren 70 is dit afgeschaft.

Klasgenoten uit mijn tijd 6e klas Jannie Dosker, Mieke Bak, Ietje Veith, Thea Wevers, Annie Janssen, Toos Cartigny, Mariet de Séveaux, Mimi Dupont, Trees Vallen, Lies Kranenpoot, Annie Adams, Lisette Tonnaer, Guus Lormans, Agnes Spee, Silvia Nicolas. Katrien Kasdorp, Miep Evers, Marianne van de Bogaert en Antoinette Keijzers, de laatste 4 waren internen bij Sint Ursula.

Zusters Ursulinen uit mijn tijd: mère Ludwina, Bonaventura, Imaculata, Jo13 sepha en mutter Paula (van de Kapel).

Jubileum SG SINT URSULA

Sint Ursula in ’t Guinness-book, haar roem is ongehoord.”

Sint Ursula haalt Guinness Book of Records met grootste schoolorkest

“Hier staat in acht-en-negentig dit mega-schoolorkest.

De vastenactie-pot moet vol, daarvoor doen wij ons best.

Wij blazen, plukken, trekken menig mooi massaal akkoord.

Dit lied galmde over de sportvelden van onze Hornse scholengemeenschap.

Een gigantische groep leerlingen en docenten deed zijn uiterste best om maat te houden, terwijl ik vanuit de bak van een grote bulldozer het orkest mocht leiden. Mijn eerste school-activiteit als kersverse muziekdocent op Sint Ursula. Repetities werden gehouden in alle grote ruimten van gebouw. Alle gymzalen waren bezet met instrumentalisten. Het was een orkest van uitersten. Terwijl in de ene hoek een leraar zijn accordeon bespeelde, zijn leerlingen in de weer met stroom voor de versterker van de elektrische gitaren.

Daarnaast alle versterkt keyboards, en niet te vergeten het immense aantal blazers waar Limburg zo trots op is. Leerlingen die geen instrument bespeelden zongen bovenstaande tekst die ze op papier hadden gekregen. Zij telden niet mee voor het resultaat maar gaf wel sfeer aan het geheel. Het geld dat verdiend werd door het slagen van deze recordpoging gaf een duw aan het vastenactie-saldo en dat was het eerste doel.Twee heuse officieren van Justitie hebben de koppen geteld en kwamen uit op 595 muzikanten.

Vijfhonderd waren er nodig om het record te behalen, het resultaat was meer dan genoeg! Het spektakel is een voorbeeld van samenwerking tussen alle geledingen van onze scholengemeenschap waarbij iedere deelnemer zijn plaats inneemt met volledige inzet. Met genoegen kijk ik terug op dit spektakel dat voor mij de opmaat werd voor een doceer-carrière met nog meer muzikale hoogstandjes met leerlingen en docenten van Sint Ursula.

René Pisters, dirigent en muziekdocent

14

Jubileum SG SINT URSULA “Toen ik zei dat ik dan bedenktijd zou vragen waren de rapen gaar”

Docent tekenen Eveline van der Pas deelt haar memories Met veel plezier kijk ik terug op mijn eerste baan als docent tekenen (en een paar uur handvaardigheid ter vervanging) van aug 1982 tot zomer 1985. Met een hartstikke goede rector, dhr Gillissen. Tijdens de sollicitatie vroeg hij: ‘Bent u katholiek?’

Ik antwoordde ‘opgevoed’, waarop hij me doordringend aankeek en met klem zei: ‘Dat vraag ik niet!’ Hij vroeg ook nog wat ik zou doen als hij me de baan zou aanbieden.

vond ik zo slecht, dat ik de 5 en 6 gymnasiumklassen aanbood buiten schooltijd tekenonderwijs te genieten. Degenen die in die groep zaten zijn vrijwel allemaal in de kunst terecht gekomen. O.a. Ivo van den Baar, Nicole Driessens (WANDSCHAPPEN Rotterdam), Dag Neijzen (dramaturg, producent scenarioschrijver), Frederike Dekkers (Artist’s way Amsterdam) , Jannemiek Tukker (die in musea hangt en prijzen won)... bekende namen in Kunstenland.

Toen ik zei dat ik dan bedenktijd zou vragen, omdat ik op meerdere banen solliciteerde, waren de rapen gaar. Hij zei met enige stemverheffing, terwijl hij ging staan, dat ze me dan wel heel graag moesten willen hebben als ze me zouden bellen. Ik lachte en keek hem aan, gaf hem en Jan van Kempen een hand en liep gierend de school uit. Dat wordt ‘m niet, dacht ik... Ik antwoordde steeds heel eerlijk, blijkbaar vond hij dat mooi want uit een grote schare sollicitanten kreeg ik de baan.

Drie schooljaren, waarin ik van brugklas tot 6 gymnasium heb genoten in de starttijd van tekenen als eindexamenvak. Dat hadden Jan van Kempen, Joost van Ingen en ik bevochten. Alleen... tegen eerdere afspraken in kreeg het gymnasium toen geen uur tekenen meer in het basispakket, wat voorheen wél het geval was. Dat

Nog steeds volgen we elkaar, de kiem voor de kunsten is in die tijd gelegd en/of gevoed. Ook heeft een groep leerlingen hun talenten botgevierd op de muren en zuilen van de sombere kantine beneden in het schoolgebouw. Die werd opgefleurd met eigen ontwerpen met pop-art en De Stijl als basis.

Het afscheid aan het einde van het schooljaar 1985 viel me zwaar, maar twee banen, Amsterdam en Horn, was teveel. Ik ben als docent op de lerarenopleidingen in Amsterdam beland en nu als kunstenaar-docent-therapeut in Friesland. Ik kom graag naar de reünie en hoop vooral wat leerlingen uit die tijd te treffen.

Groet, Eveline van der Pas Beeldend Kunstenaar - docent Www.evelinevanderpas.nl/portfolio

Henriëtte, “Jetje van het loketje”, 45 jaar in dienst van Sint Ursula Heythuysen 45 jaar aan één stuk werken bij de zelfde werkgever zal in deze tijd van tijdelijke contracten en flexwerk voor niet veel werknemers meer weggelegd zijn. Henriëtte Verbakel, geboren in het Brabantse Aarle-Rixtel, maar al vanaf 1959 woonachtig in Heythuysen, heeft dit echter wel gepresteerd. Op 1 mei 1974 begon zij als receptioniste en administratief medewerkster aan de toenmalige Lagere Technische School in haar woonplaats. In de volksmond de L.T.S. genoemd.

Onlangs werd zij vanwege deze behaalde mijlpaal door de schooldirectie in de bloemetjes gezet.

school en hij kwam later nog eens terug om de eerste Middenschooldiploma’s uit te reiken. Niet iedereen in Nederland was voorstander van deze vorm van onderwijs. Ooit stonden er een heleboel in het zwart geklede mensen met een afkeer voor de Middenschool voor het gebouw te demonstreren. Maar er gebeurde ook héél leuke dingen. De dochter van muzikant Ernst Jansz zat hier op school en zo kwam het dat de band Doe Maar, in die tijd enorm populair bij de jeugd, hier op school optrad. Dat was een fantastisch gebeuren en iets om nooit te vergeten. Ik heb die Middenschool zien komen en ook weer zien gaan. Het was zondermeer een boeiende periode waarin hier enorm veel werk verzet werd.

Henriëtte Verbakel: “Nadat ik mijn L.E.A.O-diploma behaald had ging ik werken bij verzekeraar Interpolis in Roermond. Daarnaast volgde ik nog de driejarige Handelsavondschool. Die school lag in Roermond ongeveer op de plaats waar nu Brugman Keukens gevestigd is. Die combinatie van werken en leren was best wel pittig. In het Weekblad de Streekbode zag ik dat er bij de L.T.S. in mijn dorp een voor mij passende vacature was. Ik solliciteerde en ik werd er aangenomen als administratief medewerkster, derde klasse. Directeur Beurskens was destijds de schoolleider.” Met een lachend gezicht voegt zij er aan toe dat zij aan het einde van dit kalenderjaar,wanneer ze de school definitief vaarwel zegt, bij wijze van spreken, drie directeuren heeft overleefd.

Middenschool Henriëtte Verbakel heeft altijd in het gebouw aan de Tienderweg gewerkt. Ze heeft meegemaakt dat het schoolgebouw door de jaren heen sterk werd uitgebreid en geregeld aan de eisen van de nieuwe tijd werd aangepast. Henriëtte Verbakel: “Ik heb de periode meegemaakt dat in dit gebouw alleen maar de derde- en vierdejaars L.T.S-leerlingen les hadden. De onderbouw zat in de voormalige Landbouwschool aan de Oude Trambaan. Toen ‘Heythuysen’ werd aangewezen voor het Middenschoolexperiment werd de school fors uitgebreid en kwamen alle leerlingen onder één dak.

Ik vond dat best wel een spannende tijd. De Minister van Onderwijs, Minister van Kemenade, bezocht onze

De school ligt ook nog eens in mijn woonplaats, dus ik heb nagenoeg geen reistijd, wat wil je nog meer! Ik heb de leerlingen in al die jaren best wel zien veranderen; ze zijn nu een stuk mondiger en ze durven je gerust iets te vragen. Dat was wel ooit anders. Ook de contacten met mijn leidinggevenden zijn tegenwoordig informeler dan voorheen. Vroeger werd de directeur met ‘mijnheer’ aangesproken en nu noem je gewoon zijn voornaam.

Fijn toch dat zoiets nu kan. Die 45 jaar op school zijn voor mijn gevoel omgevlogen en ik heb er veel goede herinneringen aan over gehouden. Natuurlijk waren er ook minder mooie momenten. Het overlijden van collega’s en leerlingen was altijd uiterst verdrietig en maakte heel veel indruk.

Ik heb ze zien komen en gaan Tja en nu ben ik dan de oudste werknemer en ook nog eens het langste van allemaal aan de school verbonden. Ik heb heel wat docenten zien komen en gaan. Zo voelt het echter niet voor mij, maar de werkelijkheid is dat ik qua leeftijd de moeder van een aantal collega’s zou kunnen zijn. Dit is het laatste schooljaar dat ik helemaal volmaak en aan het einde van 2019 houd ik het toch echt hier voor gezien. Dus ik heb nog even tijd om aan mijn nieuwe status van ’pensionado’ te wennen.

“Jij gaat aan de computer!”

“Goedemorgen, Sint Ursula Heythuysen, met Henriëtte”. Met die woorden beantwoordt Henriëtte Verbakel al sinds de tijd dat de school onder de vlag van Sint Ursula valt ‘ de telefoon. Daarnaast verricht ze allerlei administratief werk. “Ik doe dat werk heel graag en ik heb nooit de behoefte gevoeld om ergens anders te gaan werken. Het werk is natuurlijk in de loop der tijd wel behoorlijk veranderd. Voor mij persoonlijk bracht de invoering van de computer een heel andere manier van werken met zich mee. Ik had geen keus: “Jij gaat aan de computer” zei de toenmalige directeur en dan had je dat maar te doen. Maar ook dat is allemaal goed gekomen. Op Sint Ursula Heythuysen heerst een fijne sfeer en ik werk graag met jonge mensen.

‘Jetje van het loketje’ Ik heb in al die jaren, zo’n 7000 leerlingen bij mijn loket gehad. Aan dat loket heb ik trouwens ook mijn bijnaam aan te danken: ‘Jetje van het loketje’. Als ik oud-leerlingen tegenkom, herkennen zij mij wel maar ik hen lang niet altijd. Zij zijn volwassen geworden en dan zien ze er vaak toch héél anders uit dan in die tijd dat ze hier op school rondliepen. Ik vind het daarom altijd leuk om op ouderavonden te assisteren. Er komen dan veel ouders op school die hier vroeger leerling waren.

Graag maken ze nog eens een praatje over hoe het er hier vroeger aan toeging en over het in de tijd veranderde gebouw. Ik vraag mij wel eens af of er hier nog ooit iemand net als ik, 45 ½ jaar lang zal blijven werken.” ©HALLO Magazine / HALLO Online Tekst: Pieter Knippenberg.

Foto: Johan Smits

15

EEUW FEEST

EEUW FEEST

Jubileum SG SINT URSULA “Het begrip de “hel van het noorden” was geboren”.

Herinneringen van Wim Bergs aan buitenschoolse activiteiten speeldagen toe.

In 2008 werden om het 25-jarig jubileum luister bij te zetten oud-wielrenner Frans Maassen, oud- profvoetballer Maurice Graef en oudprofvolleyballer Rob Grabert uitgenodigd om samen met Sint Ursula-docenten en oud-spelers van docententeams van andere scholen een toernooitje te spelen.

De teams, vaak met eigen coach en (shirt) sponsor, waren vaak dorpsteams en speelden na de voorronde in de Champions League of de Ursula Cup. Goed bezette en sfeervolle tribunes waren op de vrijdagmiddagen vaak gegarandeerd. Het docententeam, onder de naam Putbroek United of DDT (docentendreamteam), was in zijn gouden jaren een geduchte tegenstander, alhoewel het nooit de Champions League heeft kunnen winnen.

Naast zaalvoetbal heeft Sint Ursula ook aan provinciale, nationale en zelfs internationale veldvoetbal- en volleybaltoernooien deelgenomen en ze ook mogen organiseren. In 1985 strandde het Sint Ursulateam in de halve finale van de Nederlandse kampioenschappen voetbal voor middelbare scholen na penalty’s.

S P O R T

Spaggeroni, Werm en Hel, Schup den Bal Knul, Ach Maal Ach, Die Mannschaft, Los Stampos, De Sjeif Knuuck, Tottemham Hutspot, BVB Baexem, De Zjweitzjwanze. Zo maar een greep uit de vele deelnemende teams aan de zaalvoetcompetitie vanaf 1984.

Ook het Zuid -Nederlands kampioenschappen volleybal voor scholen, 24 april 1984, en de Nederlandse kampioenschappen op 22 mei 1984,

hebben we mogen organiseren onder auspiciën van de NEVOBO. Scholen uit alle provincies streden om de titel waarbij de bakkers en supermarkt in Horn geen vlaai meer over hadden.

Vermeldingswaardig was de vraag van een leerling uit Sassenheim of men met Nederlands geld kon betalen (pre-euro tijdperk).

Met 50 beginners onder leiding van slechts één ervaren skileraar startten 19 jaar geleden de skireizen naar Bischofshofen. Kennismaken met de skisport en dus leren skiën in 4 dagen, bestemd voor derde klas en hoger, dat is na al die jaren nog steeds de doelstelling van deze skireis. Ook Sint Ursula Heythuysen is enkele jaren daarna ingestapt.

Wim Bergs

Het regionaal zaalvoetbaltoernooi, dit jaar voor de 36e keer georganiseerd, werd in de beginjaren alleen op donderdag (voor docententeams het ontnuchteringstoernooi genoemd) en vrijdag na de carnaval georganiseerd voor teams t/m 16 jaar en vanaf 16 jaar. Het toernooi is in de loop van de tijd uitgegroeid met de categorieën brugklassen, meisjes en tweede klassen.

Het aantal teams groeide tot soms 70 en dus ook nam ook het aantal

E X C U R S I E S

Op de tweede dag van de vierdaagse excursie Terschelling stond de tocht naar Amelanderduin op het programma. Via het Midslander kerkje op een terp en Stryper kerkhof fietsten de leerlingen oostwaarts over de Waddendijk naar het laatste dorpje Oosterend, en volbrachten vervolgens met wind mee de 12 km lange fietstocht over het rulle zand.

Begrippen als duin- en wadvorming en wantij kwamen voorbij. Op het uiterste puntje van Amelanderduin werd geluncht en gesproken over de terugtocht. De windkracht was aangetrokken tot 6/7 en een gedeelte vond de terugtocht over het rulle zand de beste optie, een ander deel over het wad en een derde groep prefereerde de fietstocht over het strand…… om 20.00 uur was gelukkig iedereen gezond maar hondsmoe terug in onze jeugdherberg in MidslandNoord. Er viel geen verkeerd woord en het begrip de “hel van het noorden” was geboren.

De excursie Terschelling heeft de vakgroep Aardrijkskunde in het kader van het examenonderdeel Waddengebied Havo en Vwo vanaf 1984 tot en met 1990 mogen organiseren. De vakgroep heeft behalve Terschelling ook jaren een vierdaagse excursie voor de bovenbouw georganiseerd naar Duitsland (Ruhrgebied, Sauerland). In de jaren voor de Tweede Fase stond Nord Pas de Calais op het programma.

18

Behalve bovenstaande meerdaagse vakexcursies Aardrijkskunde bestonden en bestaan er nogal wat eendaagse excursies die

gingen van Den Haag tot Trier en van Bokrijk tot de grotten in Maastricht. Aan het eind van de jaren 90 en het begin van deze eeuw ontstond het idee om de leerlingen van de bovenbouw kennis te laten maken met wereldsteden.

De reis naar Rome voor gymnasiumleerlingen bestond toen al enkele jaren. Als eerste werd de eendaagse Parijstrip omgezet in een driedaagse excursie. Vervolgens kwamen de steden Berlijn, Londen en Wenen eveneens op het programma.

De meerdaagse excursies zijn in de afgelopen decennia meestal in de herfst- of voorjaarsvakantie georganiseerd.

Door, in het algemeen, een positieve studiehouding van de leerlingen en docenten die bereid waren de schouders eronder te zetten zijn de excursies op Sint Ursula altijd succesvol geweest.

Dat de oud-leerlingen zich de excursies in tegenstelling tot de lessen wel goed kunnen herinneren en daarover praten tijdens toevallige ontmoetingen bij de Jumbo of op een sportcomplex geeft aan de excursies een meerwaarde hebben gehad en een plaats verdienen in het collectief geheugen van 100 jaar Sint Ursula.

Wim Bergs

Jubileum SG SINT URSULA Sint Ursula & Frans

De acht jaar durende schoolcarrière van Frans Maassen

In 1977 fietste ik voor het eerst naar scholengemeenschap Sint Ursula. Ik voelde me al een hele kerel dat eerste jaar als brugpieper. Al snel voelde ik er me thuis en had er een prachtige tijd. Na dat eerste jaar op de brugklas mocht ik naar het Atheneum. De eerste drie jaren verliepen zonder problemen maar op 4 Atheneum genoot ik iets teveel van het leven en bleef ik de eerste keer zitten. Het jaar nadien was een geweldig jaar. Veel studeren was niet nodig en hierdoor kon veel gesport worden. Voetballen was mijn grote hobby. Ik keek altijd bijzonder uit naar de gymlessen en de pauzes waar we altijd voetbalden buiten op het plein.

want ik stak veel tijd in trainingen op de fiets en zelfs mijn geliefde gymlessen liet ik lopen omdat die niet gunstig waren om te combineren met wielrennen.

Met de hakken over de sloot haalde ik 5 Atheneum en ging over naar mijn examenjaar 6 Atheneum. Inmiddels kreeg ik verkering met mijn huidige vrouw Margret die op het gymnasium zat. Zij moest altijd lachen omdat ik tijdens de pauzes huiswerk overschreef van mijn klasgenoten. Gelukkig ging het met wielrennen steeds beter.

Bij het eindexamen stond ik er niet al te best voor. Ik kan me herinneren dat mevrouw Theunissen, docente Frans, mij nog belde voorafgaand aan het examen om me moed in te spreken!

Nog diezelfde week schoot Dat heeft geholpen. De examens gingen gelukkig allemaal erg goed en ik slaagde na 8 jaar op St Ursula te hebben ik vanaf datzelfde veldje een gezeten voor het Atheneum. De dag van de examenuitreiruit van het muzieklokaal aan king miste ik omdat ik aan een belangrijke wielerwedstrijd moest deelnemen. Ondanks de overwinning die dag heb diggelen tijdens de gymles. ik het altijd betreurd dat ik niet bij de uitreiking aanwezig kon zijn.

Eén zomerdag was ik even een “held“. Veel studenten zaten buiten toen ik met een afzwaaier een groot raam in de aula stuk schoot. Een enorm gejuich klonk en ik voelde me heel even erg sterk. Toen ik nadien bij de rector moest komen en ’s avonds thuis was dat al een stuk minder. Nog diezelfde week schoot ik vanaf datzelfde veldje een ruit van het muzieklokaal aan diggelen tijdens de gymles. Mijn toenmalige gymleraar mijnheer van Rijswijk geloofde niet dat ik van die afstand de ruit had stuk geschoten. Het was toch echt zo.

Ondanks het feit dat ik niet altijd de allerbraafste op school was, had ik met veel leraren en leraressen een bijzonder goede band. Althans dat dacht ikzelf.

In 1983, mijn eerste jaar op 5 Atheneum, besloot ik te gaan wielrennen. Dat ging gelijk erg goed. Na schooltijd trainde ik vele kilometers op de fiets. Mijn prestaties op school waren niet best en voor het eerst in mijn leven scoorde ik een 3 voor Biologie op mijn rapport bij mevrouw Smeets. Een dieptepunt.

Ik bleef ook voor de 2e keer zitten. Mijn leven veranderde in die tijd nogal

Ik heb een geweldige jeugd gehad waaronder een bijzonder mooie tijd op Sint Ursula ook al was er soms veel stress als ik weer eens onverwacht een overhoring kreeg. Onze zoon Milan heeft ook het VWO doorlopen op Sint Ursula, dus de familie Maassen was goed vertegenwoordigd. Ik denk zelfs mogelijk een record in handen te hebben want er zullen niet veel leerlingen zijn die net als ik na 8 jaar doorgebracht te hebben op Sint Ursula en samen met de leraren met de auto naar school te komen, uiteindelijk toch geslaagd zijn en nooit hun diploma hebben opgehaald……

Sint Ursula bedankt!

Groet, Frans Maassen (27-01-1965)

Scholengemeenschap St. Ursula dankt de gemeente Leudal voor de immer meedenkende bijdrage aan de organisatie van ons jubileumfeest.

WWW.LEUDAL.NL

Jubileum SG SINT URSULA “Als je te laat bij het winkeltje was, had je pech”

Conciërge Thijs Linssen over zijn tijd op Sint Ursula Thijs Linssen (58) is reeds 12,5 jaar een van de conciërges van Sint Ursula Horn en oudleerling. We hebben hem een paar vragen gesteld over hoe het vroeger (1974-1978) was op onze school.

De verhuizing van Roermond naar Horn was heel gemakkelijk en alleen maar gunstig. Thijs kon langer slapen en dat was natuurlijk geen probleem.

Hij heeft wel vaker uitgeslapen en vervolgens een les ‘gemist’..handig, daarna 8 uur melden. “Als je op het oude Sint Ursula zat, was het indertijd een grote hit om een warm broodje met een pennywafel te halen.

Het leukste vak vond Thijs gymmen, omdat er geen leerwerk bij was en de leerlingen dan naar buiten konden.

Wiskunde en Frans vond meneer Linssen verschrikkelijk. Gemiddelde score was een 2.. oeps.

Het onderwijs is veel veranderd, in de goede zin. Er zijn meer schooluitjes, en het iPad-onderwijs is ook heel goed. “Wij hadden vroeger bijna geen schooluitjes, alleen brugklaskamp en soms een excursie.”

In 1974, toen Thijs Linssen naar de middelbare school ging, had hij graag

een middel gehad om mee te typen en te noteren.

Meneer Linssen en mevrouw Crasborn (aardrijkskunde) hebben nog bij elkaar in de klas gezeten.

Als ergste streek die ze met hun klas hebben uitgehaald hebben ze de muziekdocent opgesloten in een

hokje achter het lokaal. Hier heeft ze een paar uur in gezeten. Ze waren niet de enige klas die deze mevrouw had opgesloten.

De hele klas heeft zich moeten melden nadat de vrouw werd bevrijd en er een melding van maakte.

Als je te laat bij het winkeltje was, had je pech, als mensen het hier op de reünie over hebben weet iedereen waar het over gaat.”

Ook hebben een paar leerlingen een keer gestaakt, omdat ze geen ijsvrij kregen.

Tekst: Jolie van de Mortel en Imre Rooijakkers

Toos Giebels, eindexamen 1935, over haar Sint Ursulatijd Mijn moeder, Toos Giebels (* Roermond 3 november 1920), slaagde in juli 1935 voor haar eindexamen MULO aan Sint Ursula Roermond.

De katholieke (meisjes) MULO en sinds 1919 ook de HBS, viel onder het bestuur van ‘het Zedelijk Ligchaam Sint Ursula’. Het huidige Sint Ursula is voortgekomen uit het samengaan van beide opleidingen, vermeerderd met allerlei later ontstane onderwijstypen.

Toen ik mijn moeder, als een van de oudste nog levende eindexaminandae, vroeg om over haar herinneringen aan haar Ursulajaren te vertellen, reageerde ze aanvankelijk een beetje terughoudend: ze had eigenlijk niets te vertellen, wat anderen zou kunnen interesseren. “Van ‘toen’ is er niemand meer,” zei ze, “dus wie heeft er nog belangstelling voor mijn Sint Ursulatijd? Alles is nu toch allemaal anders.” Juist vanwege al die veranderingen was ik – en ik niet alléén, denk ik – zo benieuwd naar het schoolleven van mijn moeder op Sint Ursula. Ik vroeg haar bijvoorbeeld hoe het er toen in de klas aan toe ging.

De herinnering daaraan verdrong haar bescheidenheid en ze begon meteen te vertellen. N.B.: haar geheugen is ijzersterk en glashelder!

Ze begon bij de kleuterschool (‘bewaarschool’), want die behoorde ook tot het Sint Ursula-onderwijs. Die werd in haar tijd geleid door mère Véronique. “Mère?”, vroeg ik.

“Ja, alle onderwijzende zusters Ursulinen werden ‘mère’ genoemd, inclusief mère Prieure, moeder-overste. Het onderwijsondersteunend personeel werd met ‘soeur’ aangesproken.” Op de foto in maandblad HALLO van april j.l. zit mère Prieure in het midden, zag mijn moeder meteen. Rechts van haar staat mère Theresia, van wie mijn moeder aardrijkskunde kreeg.

Toevallig kende mijn moeder haar 20

als Dien, de oudere zus van haar vriendinnetje Joke Cremers ( “vanne sjlechterie oppe Venlose waeg”). De meeste leraressen, mères en leken, waren niet van de jongsten. Als vrouwen trouwden, moesten ze stoppen met werken. De leraressen waren dus nonnen en “ongehuwde dames”. Er waren natuurlijk geen mannen op school! Mijn moeder had o.a. les van mère Madeleine (Maddy) die Engels gaf.

Duits kreeg ze van Mutter Paula (“enig mienske, bietje klein, ech leef”). Juffrouw Adams gaf Frans. (!!!): “leuk miens; haaj ’n houte handj, de linker, mèt altied ‘nne haas aan”. En van juffr. Spätjens ( de Spriet) kreeg ze geschiedenis. Ook die was heel aardig. Ze woonde in het Louisa-pension bij het Munsterplein. Wie ze niet aardig vond, was mère Gonzaga, die algebra gaf en hoofd van de MULO-afdeling was. Bij begin en eind van de les moesten de meisjes opstaan en groeten, desnoods ook in ’n vreemde taal. De meisjes die in het internaat woonden, de pensionnaires, zaten gewoon bij de anderen in de klas, maar omgang met hen was bijna onmogelijk omdat zij alleen in groepsverband ‘buiten’ mochten komen.

Mijn moeder was op stoom, ze bleef vertellen toen ik de dictafoon stopte. Ze vond het heerlijke jaren op de MULO, ook al had ze -achteraf- eigenlijk willen gaan studeren. Maar de studie van haar broer ging vóór. Ze vond een fijne kantoorbaan, tot ze trouwde … De band met Sint Ursula bleef, zeker toen ik er in 1983, blij met een mooie baan, terecht kwam. Daarna kwamen onze drie zonen allemaal naar Sint Ursula, en tenslotte ook Huguette, mijn vrouw die er vanaf 1999 Frans ging geven.

Ons hele gezin op de school van mijn moeder. Wat een bijzonder eeuwfeest voor ons! Vieren wij er binnenkort nog een in onze familie! Paul en Huguette van DoorenLahaye , resp. docent Nederlands van 1983 tot 2012, en docente Frans van 1999 tot 2013.

Jubileum SG SINT URSULA SINT URSULA LIED

“Er moesten bevoegde docenten opgeleid worden.

Daar ging ik weer”!

Herinneringen van Bets Geelen: ‘Met grote sprongen door ‘Sint Ursula' In het voorjaar van 1963 ontmoette ik Mère Edeltrudis, de toenmalige rectrix van het Sint Ursula Lyceum, in de trein terug naar Roermond. Zij herkende me als oud-leerling en vroeg me, altijd vol interesse, wat ik op dat moment deed. Ik vertelde haar dat ik les gaf op de huishoudschool te Roermond in de vakken naaien, stof versieren en tekenen.

Er volgde een geanimeerd gesprek en we namen afscheid op het station.

Enige tijd later attendeerde een collega me op een advertentie waarin het bestuur van het Sint Ursula lyceum een docent Handwerken vroeg, met eisen die op mijn lijf geschreven leken, waarop ik reageerde. Na een uitnodiging voor een gesprek met Mère Edeltrudis en de heer P. van Bommel ging ik na dat gesprek nog al gerust naar huis. Nog dezelfde week kreeg ik bericht dat ik aangenomen was als handwerk lerares voor de MMS klas 1 t/m 5 en de HBS 1 t/m 4. Ik was 23 en de leerlingen van 5 MMS 17 of 18 jaar.

Het lokaal waar ik les gaf keek uit op de Eiermarkt waar in de zomer af en toe wel iets te beleven viel. Soms stond de radio waarschijnlijk iets te hard, dan kwam de heer van Bommel, z.g.n. geïnteresseerd in het vak, poolshoogte nemen. Als het mooi weer was togen we naar buiten en installeerden ons op de banken rond het hockeyveld en er werd echt gewerkt.

In 1968, bij de invoering van de Mammoetwet werd de school gemengd en kon ik met alleen handwerken geen kant meer op. Dus besloot ik in de avonduren en de weekeinden de bevoegdheid ‘Handenarbeid’ te halen.

Na de verhuizing van de school naar Horn in 1975 heb ik, tot mijn pensioen in 2001, handenarbeidles gegeven aan Havo (eindexamenvak) en Atheneum.

Tussendoor was ik in 1970 tot decaan benoemd. Toen de onderbouw hervormd moest worden in de Basisvorming werd het vak ‘Techniek’ ingevoerd. De uren die daarvoor gereserveerd waren moesten ergens vandaan komen en er moesten bevoegde docenten opgeleid worden. Daar ging ik weer!

Ik kan zeggen dat ik genoeg afwisseling in mijn loopbaan heb gehad, het was heel vaak leuk maar af en toe ook niet. Wat doe ik nu? Ik ben twee dagen per week werkzaam in een museum waar ik de geschonken objecten beschrijf en invoer in de computer.

Leuk gevarieerd werk waarbij mijn vakkennis goed van pas komt.

Bets Geelen.

21

Jubileum SG SINT URSULA Interview met oud-leerling Peter Peskens (Weert, 1990)

Peter Peskens weet het nog als gisteren Interview met oud-leerling Peter Peskens (Weert, 1990). Peter startte in 2003 op het VMBO in Heythuysen en behaalde in 2007 zijn diploma. Hij stroomde door naar de Havo in Horn en behaalde zijn Havo diploma in 2009. Na Sint Ursula volgde hij het Conservatorium bij de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten. Hij speelt basgitaar en zingt in de band de “The Mysterons” en “Jungle by Night” en speelt sinds kort in de band van Jett Rebel. Peter treed regelmatig op in binnen- en buitenland.

Wat was je lievelingsvak en heb je hier in je latere muziekcarrière nog iets aan gehad?

Super voor de hand liggend, maar muziek was mijn lievelingsvak, ik was er heel slecht in (volgens mij speelde ik nog niet eens een instrument), maar naar muziek luisteren en erover praten vond ik super leuk. Ik heb zeker wat aan gehad, maar de stof die we hadden was best traditioneel en klassiek, dus daar heb ik op het conservatorium niet heel veel voordeel meer van gehad. Wel bewust bezig zijn met luisteren zoals toonladders enzo.

Saai he…

Waar denk je aan bij Sint Ursula?

Mijn super goede, olympische spelen-waardige conditie omdat ik iedere dag15 km heen moest fietsen, en 15km terug…., Propjes gooien bij het vak M&O en… Worstenbroodjes.

Welke docenten of leerlingen zijn je bijgebleven?

Een lerares Engels die van het Montessori College in Amsterdam kwam, ze was super streng, we moesten haar een hand geven voor we de klas in mochten.

Bij haar heb ik een keer in een rumoerige klas uit volle borst “I want to break free” van Queen gezongen net op het moment dat de rest van de klas stilviel.

Heb je nog veel contact met oud-klasgenoten?

Niet zoveel omdat ik in Amsterdam woon en veel weg ben, maar diegene die ik nog spreek zijn mij zeer dierbaar!

Heb je een leuke anekdote uit deze periode?

- Dat ik een 5,5 kreeg voor mijn Nederlands debat omdat ik het woord ‘’schermutselingen’’ gebruikte.

Iemand (je weet wie je bent) spoot ooit deo in mijn oog voor de grap…

Dat ik altijd op mijn bureau aan het trommelen was bij maatschappijleer en toen vooraan moest gaan zitten waardoor de leraar al helemaal gek werd van mijn getrommel.

Waar ben je het meest trots op?

Dat ik ondanks het feit dat ik zo slecht was in muziek vroeger, toch mijn droom heb kunnen vervullen om mijn brood te verdienen met over de wereld reizen en muziek maken.

Wie zou jij op de reünie absoluut willen ontmoeten?

Mijn vrienden die ik te lang heb moeten missen heb, mijn eerste vriendinnetje, René Pisters, mijn muziekdocent, en mijn mentoren van toen Joseph Rademakers en Thomas Beek.

Een innovatieve leeromgeving voor bètalab, technasium en BiNaSk lokalen die leerlingen uitdaagt

+31 (0)73 649 12 12 info@b4tm.nl I www.b4tm.nl

B4.002 A5 advertentie liggend.indd 1

13-01-19 15:06

Jubileum SG SINT URSULA “Niemand is perfect, maar ieder mensenleven is mooi op zijn eigen manier”

Een andere wending dan de vervolgstudie maar Sint Ursula als basis “Nee, als brugklasser, droomde ik niet van werken in de uitvaartzorg. Maar wel hoe ik mijn leven inhoud wilde geven.”

Na een omweg, een gestrande rechtenstudie en heel wat levenslessen verder, kwam ik in de uitvaartzorg terecht. Misschien geen topbaan in de lijn van mijn hoge opleiding, maar de onzekerheid van zelfstandig ondernemerschap. Toch is het precies wat ik zocht.

“Op Sint Ursula leerde ik zo veel meer dan me voorbereiden op vervolgonderwijs! Ik leerde mezelf kennen, er ontstonIn maart 2011, inden mooie vriendschappen en middels getrouwd, “Spreken in het openbaar, moeder van een als het weer eens verkiezingstijd is, ben ik dankbaar voor de les- daar moet je iets mee doen!” peuter en zwanger sen geschiedenis van dhr. Gorris. van de tweede, verIk ging er iets mee doen.

Of een enkel zinnetje van docent zorgde ik de eerNederlands, dhr. van Dooren, geste afscheidsdienst. zaaid ergens in 1996 denk ik, om Het mooiste aan 15 jaar later te kunnen plukken: “Spreken in dit werk vind ik de verbinding die ik aanga met het openbaar, daar moet je iets mee doen!” mensen. Echt contact, het wezenlijke doet ertoe Ik ging er iets mee doen. na een overlijden. Niemand is perfect, maar ieder mensenleven is mooi op zijn eigen manier. Samen met de familie ga ik op zoek naar woorden, muziek en foto’s om die eigenheid te laten doorklinken in het afscheid. Dat is naast een laatste eer, een belangrijke stap in de rouwver-

werking. Mijn werk is dus luisteren, ruimte geven en de stem van de familie zijn, woorden geven aan wat gevoeld wordt. Ik ben elke keer dankbaar voor het vertrouwen dat ik krijg van een familie.

Aan het einde van een mensenleven, gaat het eigenlijk nooit om hoe hoog je de carrièreladder beklom. Het gaat om hoe je het leven betekenis gaf en wat je betekende voor anderen. Dat is wat voor veel mensen het leven de moeite waard maakte.

Je kunt je niet vroeg genoeg afvragen waar je de kostbare tijd die je krijgt in dit leven aan wilt besteden.

Het hele leven is een leerschool en alles wat je doet is van belang. Opgedane kennis en inzichten heb je altijd en overal nodig, niet alleen in je werk.

Groei in het leven, zit ‘m zeker ook in het menselijk contact. Daarin legde Sint Ursula voor mij een basis.”

Corina Vossen-Hendriks (38) getrouwd met Marc, moeder van Ruben (9) en Noralinde (7) en woont in Thorn. Ze was van leerling van Ursula van 1992 tot 1999. Corina is uitvaartspreker, Marc uitvaartondernemer. Ze werken samen, maar ook afzonderlijk van elkaar, voor andere ondernemingen.

Mijn Herinneringen aan Sint Ursula

Thijs Claessen: ” Ik zie mezelf terug als een brave leerling” Wij zijn van ’93 het jubileumjaar…… zo begon 25 jaar geleden mijn carrière op SG Sint Ursula te Horn.

en de carnavalsavonden bij Geelen in Haelen waren daar enkele voorbeelden van.

Op 14 juni 2000 mocht ik mijn felbegeerde diploma in ontvangst nemen en was het tijd om definitief afscheid te nemen van Sint Ursula.

In de loop van dat schooljaar gingen we met alle leerlingen op de foto in een grote 7 en een 5.

Wat we echt het meest is bijgebleven van Sint Ursula, is mijn vrouw Margo (leerling 1997 t/m 2000).

Wat een heerlijke tijd heb ik op Sint Ursula mogen beleven. Ik kwam als brugpieper binnen in klas B1B op de MAVO. Het “studeren” ging me redelijk makkelijk af waardoor er tijd zat overbleef voor gein en ongein op ’t plein.

Ik zie mezelf terug als een brave leerling die met niemand problemen had en met iedereen door een deur kon, zelfs met de leraren.

Naarmate we wat ouder en vooral stoerder werden heb ik toch ook nog regelmatig bij de conrector, Dhr. Vd Borgh, gezeten maar nooit voor ernstige feiten.

In ’97 heb ik met succes de MAVO afgerond maar ik besloot er nog 2 jaar HAVO achteraan te plakken.

Dit werden uiteindelijk 3 jaar maar dat mocht de pret niet drukken.

Met mijn vakkenpakket Nederlands Engels Frans Economie Wiskunde en Muziek heb ik 7 vrolijke jaren beleefd.

De muziek had me toen al te pakken en is eigenlijk nooit meer weggegaan.

Dankzij mijn muzikale achtergrond kon ik tevens mooi mijn gemiddelde scores op de cijferlijst omhoog

krikken.

Muziek maken, letterlijk en figuurlijk.

Dankzij Dhr Frits Mennen en Dhr Royen bleven de lessen boeiend en kregen we de kans om op te treden tijdens de muziekavonden.

Tot tweemaal toe was ik een van de finalisten van de Nationale Muziekolympiade.

In mijn 7 jaar op Sint Ursula heb ik vele docenten mogen ontmoeten en hebben we te gekke feesten gehad. “De Laatste schoolnacht”

Sinds mei 2000 zijn wij een stel en inmiddels al 8 jaar getrouwd en trotse ouders van zoon Maan (6) en dochter Pien (4) Sint Ursula bedankt, Van brugklas tot examen uw loflied zingen wij.

Thijs Claessen (leerling 1993 t/m 2000) Beter bekend als ‘Toeter Thijs’

23

Jubileum SG SINT URSULA “In de korte gymbroek naar binnen. Dat was “not done” in die tijd”

Oud-docent Thei Pantsers aan het woord: Van de mavo in Thorn naar Sint Ursula Begin schooljaar 1980 startte ik als docent lichamelijke opvoeding in Thorn met een 14-tal lessen. Collega Egbert Houben was de ervaringsdeskundige en stelde mij onaangekondigd voor tijdens de les, aan de overige collega’s.

Een gymles zag er anders uit dan nu.

Leerlingen kwamen het kleedlokaal binnen, deden de schoenen uit en kwamen dan achter een zitbank in het “schone voeten gedeelte” waar ze zich konden omkleden. Na afloop moest iedereen douchen. Dat alles in 50 minuten lestijd. Vaak begonnen we met een veldloop van 1,5 km waarna de les doorging.

Tegenwoordig is na 1,5 km de les zowat gedaan. Ja ook toen werd er geprobeerd af te korten: dwars door de weilanden waarbij het witte school T-shirt niet echt voor een goede camouflage zorgde.

Enkele jaren later haalde ik de bevoegdheid voor biologie en kreeg ik enkele lessen ingeroosterd . Collega Noor Schmitz gaf mij een (heel oud) biologieboek en zei: ”begin maar”. Niet meer te vergelijken met tegenwoordig, nu een nieuwkomer een gedegen begeleiding krijgt.

De Sant Ansfried Mavo was voor zowel collega’s als leerlingen hele gezellige school, gekenmerkt door een fijne sfeer. Problemen waren er zelden.

Vergaderen deden we tijdens de pauzes waarin je met iedereen contact had.

Sjef Drummen wist elke dag zowat een nieuwe “wiets”(mop) te vertellen.

Wilde je daarbij koffie, dan moest je wel een bijdrage in het potje doen.

Ook solliciteren ging heel anders. Luud Heymans (wiskunde) werd gevraagd om op zondag naar Thorn te komen. Heel lang daarna werd hem gevraagd om ook nog een sollicitatiebrief te schrijven, die hadden ze namelijk nog niet.

Activiteiten zoals o.a. het brugklaskamp per fiets (Brunssum, Soerendonk, Swalmen), kajakken langlaufen, schaatsen, filmbezoek en toneel zorgden voor een heel goede band tussen leerlingen en docenten.

In 1989 kwam onder leiding van Will Verbruggen de fusie tot stand. Niet iedereen was enthousiast. Sommigen keken op tegen de collega’s van het grote Ursula en vroegen zich af of dat wel goed zou gaan. De brugklassers startten dat schooljaar alvast in Horn.

In Horn viel mij op dat de vakgroep Frans in de pauze onder elkaar converseerde in die taal. Egbert Houben kraakte persoonlijk de dresscode in de docentenruimte: in de korte gymbroek naar binnen. Dat was “not done” in die tijd.

Uiteindelijk is deze overgang prima verlopen en waren we na een paar jaar volledig opgenomen in het docentencorps van Sint Ursula.

Thei Pansters

Alles voor de blaasmuziek

! m o lk e w e t r a h n a v t U ben ADAMS

MUSIC CENTRE

Jubileum SG SINT URSULA “Beter is het om te investeren in een goede relatie, want dat betaalt zich dik en dubbel terug.”

Twee generaties conciërges aan het woord Zet drie (oud-)conciërges van scholengemeenschap Sint Ursula bij elkaar aan tafel, zorg voor verse koffie en lekkere vlaai en de ingrediënten voor een goed gesprek zijn aanwezig. Conciërges Hans Kanders en Marcel Hendriks en hun oud-collega Theo de Raaij halen herinneringen op maar kijken ook naar het heden en naar de toekomst.

Theo de Raaij, die een twintigtal jaren ouder is dan zijn gespreksgenoten, heeft duidelijk andere herinneringen aan het schoolverleden, maar net als zijn collega’s die nu nog als conciërge actief zijn, zegt hij altijd ‘fluitend’ naar zijn werk te zijn gegaan.

Hans Kanders en Marcel Hendriks ontvangen hun oud-collega Theo de Raaij hartelijk en meteen ‘vliegt’ de ene na de andere ‘Ursula-anekdote’ al over de tafel. De drie mannen, er zijn in Heythuysen blijkbaar nooit vrouwelijke conciërges geweest, hebben een arbeidsverleden in het bedrijfsleven en ze maakten alle drie ooit de overstap naar het onderwijs. Tijdens ons geanimeerd gesprek komt meer dan eens naar voren dat ze die carrièreswitch in het geheel niet berouwen; integendeel. Theo de Raaij werkte als orgelbouwer en meubelmaker voordat hij als conciërge in 1982 op Mavo de Kreppel begon. Hans Kanders, vanaf 2002 aan Sint Ursula Heythuysen verbonden, werkte 22 jaar in een fabriek als voorman expeditie en Marcel Hendriks was jarenlang als woninginrichter actief voordat hij in 2001 in Heythuysen startte.

Werken bij een onderwijsinstelling is héél wat anders De overgang van het bedrijfsleven naar het werken als conciërge op een school deed hen alle drie beseffen dat het werken op een school wel heel sterk verschilde van hun vorige baan. Marcel Hendriks: “Ik realiseerde mij toen pas hoe hard ik als woninginrichter had gewerkt. Werken in het onderwijs is het toch heel anders. Je sluit iedere keer een (school)jaar af voor de vakantie en je maakt na de vakantie weer een nieuwe start. In een bedrijf gaat na een vakantie alles gewoon verder.” Hans Kanders beaamt de woorden van zijn collega.Van Theo de Raaij werd in de beginjaren van zijn onderwijsloopbaan verwacht dat hij een groot deel van de vakanties op school was en daar dan allerlei onderhoudsklussen uitvoerde. Pas jaren later, bij een ‘conciërges goedgezinde schooldirecteur’ konden zijn vele overuren ingeruild worden voor vakantiedagen.

Technische klussen voeren de conciërges nog steeds uit, maar veel werk wordt omwille van de kosten tegenwoordig volgens Marcel Hendriks uitbesteed aan gespecialiseerde bedrijven.

Hoe houd je het vol in deze functie in het gesprek voeren vinden ze nu eerder hinderlijk dan VMBO? leuk, want ze zijn met iets anders bezig. Waar ze Hans Kanders: “Je moet wel echt een ‘klik’ met vroeger in een pauze bij mooi weer lekker naar deze leerlingen hebben en niet steeds als een po- buiten gingen, blijven ze nu binnen. Onlangs bekelitieagent door de school gaan lopen en leerlingen ken we wat oudere schoolfoto’s van leerlingen bij continu achter de veren zitten. Beter is het om te een sportactiviteit; bijna niemand was te dik. Door investeren in een goede relatie, want dat betaalt het minder bewegen en ook door ongezonde voezich dik en dubbel terug.” Ook ding is dat nu vaak anders.” “Ze Marcel Hendriks vindt het van hebben tegenwoordig votten wezenlijk belang dat je tijd inals toeptafels”, vult Theo laEen gesprek voeren chend aan. vesteert in de leerlingen. “Praat met ze, toon interesse, ben niet vinden ze nu eerder te autoritair dan kun je leerlinDe krimp gen met meer succes aansprehinderlijk dan leuk Theo de Raaij heeft in zijn tijd ken op hun gedrag.” In de tijd de school alleen maar zien dat oud-marinier Theo de Raaij groeien maar nu heeft Sint op de Kreppel en later op de Ursula te maken met een teNeerakker werkte, was dat toch wel anders. Hij ruglopend aantal leerlingen omdat er in de regio onderschrijft dat goede communicatie belangrijk simpelweg minder kinderen zijn. “Dat merken wij is, maar de schoolregels werden in het algemeen natuurlijk ook aan de sfeer op school,” zegt Marstrikt door hem gehanteerd. Zijn ‘gezag’ werd cel Hendriks. “Er is een groter verloop onder de door de toenmalige MAVO-leerlingen zonder veel docenten en bij het onderwijsondersteunend perproblemen geaccepteerd. soneel worden vrijgekomen functies niet herbezet en dat leidt weer tot meer werkdruk.” “En waar “Dat moet kunnen” we vroeger een echte ‘achtervang’ hadden bij het De drie conciërges hebben natuurlijk respectie- oplossen van problemen met leerlingen, ligt dit nu velijk vanaf de beginjaren 80 en begin 2000 heel door een andere werkverdeling bijna helemaal op wat veranderingen in hun werk meegemaakt. “Veel ons eigen bordje,” zegt Hans Kanders die deze jongste ontwikkeling duidelijk betreurt..

goede, maar niet allemaal,”zegt de Raaij die tot zijn spijt moest constateren dat aan het einde van zijn loopbaan op school een sfeertje begon te ontstaan van ‘dat moet kunnen’. Hij geeft daarbij het voorbeeld van het dragen van petjes in de klas en lossere omgangsvormen. Het doet hem goed te horen dat er alweer jaren een verbod op het dragen van petjes in de klas is. Hans Kanders en Marcel Hendriks die beiden altijd wel in zijn voor een gesprekje met een leerling, geven aan dat het communiceren met leerlingen tegenwoordig moeilijker geworden is. Marcel: “In een pauze zitten de leerlingen bijna allemaal naar het schermpje van hun mobiele telefoon of naar hun I-pad te staren. Een

Parijs-Dakar toestanden aan de Tienderweg Theo, Marcel en Hans hebben heel wat leuke dingen meegemaakt in hun carrière en veel gebeurtenissen staan hun dan ook nog levendig voor de geest en passeren de revue.

Hans Kanders: “Docent Hein Rijks wilde telefonisch contact opnemen met de ouders van een leerling; dat bleek op dat moment niet mogelijk omdat de leerling – die dat wilde voorkomen- de telefoonkabel had doorgesneden…..”

Marcel Hendriks memoreert een laatste schooldag waarop leerlingen niet alleen het schoolgebouw maar ook de hele Tienderweg veranderden in een woestijnlandschap door wel erg kwistig met meel te strooien. En wat te denken van een leerling die dacht dat hij zijn id in de ideeënbus moest inleveren.

Theo de Raaij, volgt de ontwikkelingen op Sint Ursula niet actief meer. Hans Kanders en Marcel Hendriks daarentegen wel, want zij hopen de komende jaren met evenveel voldoening als in de achterliggende periode op de Sint Ursula locatie in Heythuysen actief te mogen zijn.

Tekst Pieter Knippenberg

25

BOUW - PASSIEF BOUWEN - ZONNEPANELEN

JOUW BOUW BV | Kemperveldweg 3, 6005 RC Weert | T. 0495 - 56 14 59 | info@jouw-bouw.nl | www.jouw-bouw.nl

Gefeliciteerd!

maakt gebouwen duurzamer, veiliger, comfortabeler en gezonder met professioneel beheer en onderhoud

Sint Ursula 100 jaar Donkergroen Roermond

Unica Building Services • Vasco da Gamaweg 2 • 5928 LD • Venlo • www.unica.nl

ACTIEPAKKET

Corina Vossen-Hendriks uitvaartspreker

DAG& NACHT BEREIKBAAR



0475 336644 www.misteraqua.nl

06 - 54 936 89 Holstraat 5 Thorn

www.vossen-uitvaartdiensten.nl

06 - 55 16 60 89

Holstraat 5 Thorn marcvossenuitvaartzorg.nl

Jubileum SG SINT URSULA

Geschiedenis locatie Horn en Heythuysen in vogelvlucht

1852:

Het “Zedelijk Ligchaam Sint Ursula” werd opgericht in 1852 en kreeg in Roermond een lagere school en een M.U.L.O. onder haar hoede.

De Aloysiusstichting stichtte in het toenmalige gehucht Heibloem bij Heythuysen een vestiging waar 50 zwerfjongeren (wezen en halfwezen) uit Amsterdam werden opgenomen.

1919:

In 1919 gaat dit Zedelijk Ligchaam het bestuur vormen van de door haar opgerichte katholieke H.B.S. voor meisjes, later uitgebreid met een gymnasium tot Sint Ursula lyceum (1947) en nog later tot Scholengemeenschap Sint Ursula (1968).

In 1919 werd de inmiddels ontwikkelde vakopleiding (afdeling bakkerij, afdeling timmeren, afdeling schoenmakerij, afdeling metaalbewerken) wettelijk erkend.

1960:

Het Sint Ursula lyceum groeit van een kleine 200 leerlingen naar 850 leerlingen.Terugloop van de internaatsleerlingen was aanleiding voor de Aloysiusstichting om in 1959 de toenmalige “Ambachtsschool de Heibloem” over te dragen aan een door het gemeentebestuur gevormd streekbestuur.

In 1960 werd in Heythuysen een nieuw schoolgebouw betrokken, berekend voor 350 leerlingen.

1975:

Verplaatsing van de school van Roermond naar nieuwbouw in Horn in fasen. In 1978 zaten voor het eerst alle leerjaren in Horn en de school telde toen 1296 leerlingen, 651 jongens en 645 meisjes.

De school in Heythuysen krijgt toestemming een integraal experiment Middenschool voor te bereiden. In 1976 startte de Middenschool Heythuysen met 200 eerstejaars leerlingen.

1985:

De Sant Ansfried MAVO in Thorn, MAVO De Kreppel en MAVO Leudal, beide gelegen in Heythuysen, treden toe tot de Stichting Katholiek Onderwijs Midden-Limburg, later Sichting Onderwijs Midden-Limburg (SOML).

De LHNO-school in Heythuysen fuseert met de Middenschool tot Scholengemeenschap Heythuysen.

De Middenschool rondt haar experiment af en zet dit over in een LBO-structuur.

1986:

Fusie MAVO De Kreppel en MAVO Leudal tot MAVO KreppelLeudal

1989:

Fusie Sant Ansfried MAVO met Scholengemeenschap Sint Ursula

1992:

Fusie Scholengemeenschap Heythuysen en MAVO Kreppel-Leudal tot Scholengemeenschap Leudal.

1994:

Fusie Scholengemeenschap Leudal en Scholengemeenschap Sint Ursula tot Scholengemeenschap Sint Ursula, een streekschool in de gemeente Leudal.

Vanaf 1994 verzorgt scholengemeenschap Sint Ursula een zeer breed aanbod van voortgezet onderwijs in de regio tussen Weert en Roermond en wel op twee locaties: Locatie Horn: gymnasium, atheneum, havo en vmbo-theoretisch.

Locatie Heythuysen: vmbo-theoretisch, vmbo-gemengd, vmboberoepsgericht (kader en basis).

2015

Werken in teams en van leerjaarcoördinator naar teamleider Na een voorbereidingsjaar in schooljaar 2014-2015 gaat in schooljaar binnen SOML en dus ook binnen Sint Ursula het werken in teams, de zogenaamde teamstructuur, van start. De coördinatoren, die verantwoordelijk waren voor het aansturen van een of meerdere leerjaren, worden met ingang van schooljaar 20152016 teamleiders, vanaf schooljaar 2018-2019 ondersteund door leerlingcoördinatoren.

2016

Nieuwe beroepsgerichte programma’s en een nieuwe examen-structuur Per schooljaar 2016-2017 starten de nieuwe beroepsgerichte profielen in het VMBO. Deze vernieuwing in het VMBO is een belangrijke stap op weg naar een toekomstbestendig en herkenbaar voorbereidend beroepsonderwijs. De afdelingsprogramma’s worden vervangen door de volgende profielen: Bouwen, Wonen, Interieur / Produceren, Installeren, Energie / Zorg & Welzijn en Economie & Ondernemen (Heythuysen) en Economie / Zorg en Welzijn / Groen en Techniek (Horn).

2017 Verdwijnen functie voorzitter Centrale Directie schooljaar In het kader van het bouwen aan een andere managementstructuur verdwijnt per schooljaar 2017-2018 de functie van Voorzitter Centrale Directie binnen SOML. Men gaat werken aan het vormen van een “zo plat mogelijke organisatie”. Omdat ook de functie van sectordirecteur binnen SOML, en dus ook binnen Sint Ursula, verdwenen is wordt vanaf schooljaar 2017-2018 de school aangestuurd door twee locatiedirecteuren en tien teamleiders. Zijn vormen de schoolleiding van Sint Ursula.

2017

De taskforce Leudal Bij aanvang van schooljaar 2017-2018 wordt de Taskforce Leudal in het leven geroepen. In deze taskforce gaan drie partijen, en wel SOML, Sint Ursula en de gemeente Leudal onderzoeken wat voor de toekomst de optimale huisvesting en locatie voor Sint Ursula in de gemeente Leudal moet zijn.

2017 Apple Distinguished School Locatie Horn behoort tot de selecte club van drie Nederlandse scholen die in 2017 het predicaat Apple Distinguished School toegekend krijgt. Na een intensieve selectieprocedure waarin de school zich op vijf onderwijskundige gebieden moest bewijzen mocht de schoolleiding de bijbehorende plaquette in ontvangst nemen. Apple omschrijft het als volgt: Distinguished Schools zijn centra van leiderschap en kwaliteitsonderwijs die vorm geven aan de visie van Apple op leren met technologie. Naar onze mening behoren deze scholen tot de meest innovatieve ter wereld.

2019

Op weg naar een nieuwe managementstructuur Per schooljaar 2019-2020 zal de schoolleiding van Sint Ursula bestaan uit een directeur, een adjunct-directeur en negen teamleiders. In het kader van de krimp heeft deze schoolleiding ook de opdracht toe te werken naar een toekomstgerichte, optimale teamstructuur.

27

Jubileum SG SINT URSULA “Tijdens de middagpauze vond het grote treffen plaats”

Herinneringen aan Sint Ursula van Ingrid Schouten-Minten hun plaats gezet.

Ik heb fijne herinneringen aan mijn jaren op Sint Ursula. Het gemis aan jongens op de school werd indien nodig aangevuld met mannelijke krachten vanuit Schöndeln. Andersom ook.

Onder andere was dit het geval bij de jaarlijkse toneelvoorstellingen op Ursula en de revue op Schöndeln, waarbij rijkelijk geput werd uit de aanwezige mannelijke of vrouwelijke talenten van de beide scholen.

Ik ben geboren in het centrum van de stad Roermond, Kloosterwandstraat 1, tegenover Slenders ’Veur alles waat sjrief ’. In die tijd waren er nog veel scholen te vinden in de binnenstad, van kleuterschool tot gymnasium, alles was mogelijk. Uiteraard werd wel zorgvuldig de scheiding tussen jongens en meisjes toegepast, streng gecontroleerd door de Rooms Katholieke Kerk, want God en gebed heersten over het onderwijs hier in het katholieke zuiden. In 1961 verhuisde het Bisschoppelijk College naar de huidige locatie op het landgoed Schöndeln. Sint Ursula zou nog tot 1978 het Roermondse leven in de binnenstad opfleuren.

Zelf heb ik tweemaal meegespeeld in de toneelvoorstelling op Sint Ursula (‘Oom Wanja’ van Tsjechov en ‘Hello Dolly’) en eenmaal in de revue van Schöndeln. Onze klas was sowieso wel gecharmeerd van optredens, want wij hebben enkele jaren muziek- en dansavonden georganiseerd in bejaardenhuizen in omringende dorpen, die altijd enorm werden gewaardeerd door de bewoners.

Tijdens de middagpauze (die duurde toen meen ik 70 minuten) vond het grote treffen plaats: de jongens kwamen verhit aanfietsen vanuit Schöndeln of Broekhin om éven bij hun

grote liefde te zijn. Beslist zijn er nog echtparen over uit die tijd. Ik zelf mag mij tot één van hen rekenen: met zestien jaar kreeg ik verkering met mijn huidige man, die destijds op Broekhin zat. Dit jaar zijn we 41 jaar getrouwd.

Sint Ursula heeft mijn leven vorm gegeven en een goede basis om op verder te bouwen. Daar komt nog bij dat ik door de vele uren Latijn en Grieks op het gymnasium geïnspireerd ben geraakt tot het schrijven op de manier waarop ik nu doe.

Mijn poëzie is vaak een knipoog naar de kleurrijke omschrijvingen die Homerus zo eigen zijn. Ik wil het leven vormgeven in voor iedereen herkenbare poëzie en proza.

Bijgaand gedicht is een herinnering aan die tijd, alweer zo lang geleden, toen mijn leven nog niet meer was dan enkel een stille fluistering aan het begin van een levenslang verhaal.

Ingrid Schouten-Minten Leerlinge Sint Ursula Lyceum Roermond 1969-1975

l l

in de mist van de herinnering maken plaats voor de beelden van mijn school waarheen ik toen zovele jaren ging met honderden meiden bij elkaar was Ursula zowaar een paradijs voor Schöndeln alwaar toen nog enkel jongens zaten die tijd, God en gebed vergaten om in het pauze-uur naar Ursula te gaan en vol verlangen voor de poort te staan enkel voor een zoen een gedeeld zakje drop vervlogen romantiek ten top geen gsm, geen sms maar keihard fietsen volop stress

in een vluchtig moment verdreven door de kille muren van een hedendaags appartement …

Ingrid Schouten-Minten©

De Run 8238 Veldhoven

| AED

OTISLINE 0800 0224752 Otis is toonaangevend op het gebied van installeren, repareren en moderniseren van liften, roltrappen en rolpaden.

In alles wat wij doen zetten wij de passagier centraal.

Wij wensen alle (oud) medewerkers en (oud) leerlingen veel plezier tijdens het 100-jarig

jubileum van Sint Ursula! [e] info@abo-opleidingen.nl [w] www.abo-opleidingen.nl Leverancier en en AED apparatuur Boomgaardstraat 14a Leveranciervan vanverbandmaterialen verbandmaterialen AED apparatuur

erialen en AED apparatuur

het drukke stadsverkeer moderne gebouwen verdwijnen

mijn Ursula van toen verdween

| BHV | Reanimatie | AED

0475-402517 0475-402517 info@abo-opleidingen.nl info@abo-opleidingen.nl 0475-402517 www.abo-opleidingen.nl www.abo-opleidingen.nl

overstemmen

de tijd is van ons weggedreven

Opleidingen | EHBO | BHV | Reanimatie ||| Opleidingen Opleidingen EHBO | BHV | Reanimatie | AED | |EHBO | BHV | Reanimatie | AED

[t] [e] [t] [w] [w]

geluiden van toen

sommige liefdes zijn gebleven

ABO |||ABO ABO || | 6063 CT Vlodrop

Geuren van vroeger doorkruisen mijn gedachten

de meeste zijn een stille droom

Ik kwam op het Sint Ursula lyceum in 1969. Vanuit de brugklas stroomde ik door naar het gymnasium. Op school zaten toen, zoals al gemeld, alleen meisjes. Achteraf denk ik vaak met medelijden terug aan de zware beproevingen die de mannelijke leerkrachten destijds moesten ondergaan.

Zag een leraar er een beetje aantrekkelijk uit, dan was de hele klas op slag verliefd, maar het tegenovergestelde gold ook: zonder enige vorm van barmhartigheid werden de naar onze mening suffige types keer op keer op

A. Bongaerts A. A.Bongaerts Bongaerts Berkenlaan 29 Berkenlaan 29 Berkenlaan 29 6063 CTVlodrop Vlodrop 6063 CT

Ursula

6063 AH Vlodrop

Leverancier van 0475apparatuur 52 78 88 | M: 06 50 20 11 59 Leverancier van verbandmaterialen enT:AED verbandmaterialen info@smeets-inspecties.nl en AED apparatuur www.smeets-inspecties.nl

Berkveld 1, 5709 AE Helmond T.: + 31 (0)492 - 530930 E.: verkoop@janssen-fritsen.nl

www.jf-group.nl

Met een gedurfde visie richten wij ons op de toekomst, zodat wij onze gebruikers kunnen blijven verrassen met onze producten en diensten en onderscheidend kunnen blijven in onze branche.

www.otis.com

Jubileum SG SINT URSULA

Gesprek tussen een Ursula-meisje van het eerste uur Elisabeth Simons-Hoes en een docent in zijn laatste Sint Ursulajaren Vrijdag 24 mei,stipt om 10 uur ’s morgens belde ik inAmstelveen aan bij het appartementengebouw van mevrouw Elisabeth Simons-Hoes. Dochter Marie Jose deed open en de ontvangst was allerhartelijkst.

Elisabeth is geboren op 21 juli 1916 in Amsterdam. Op het moment dat dit stuk geschreven wordt, is ze dus 102 jaar oud en de langstlevende leerling van Sint Ursula die we hebben kunnen achterhalen. Ze ziet bijna niets meer maar hoort, praat en herinnert zich prima. Haar vader werkte bij de NS en was gedetacheerd in Roermond, volgens zijn dochter “één en al stoommachinist, die man kon alles met zijn handen” . Daar woonde ze tot in de oorlog met hem, haar moeder en haar broer. “Ik had fantastische ouders en heb een geweldige jeugd gehad”.

Op Sint Ursula deed ze HBS-B, toentertijd de beste opleiding ter wereld.Na haar eindexamen verhuizing naar Nijmegen in 1936. Ze volgde de Schoevers secretaresseopleiding in Utrecht, terwijl ze in dat jaar bij een tante in Amersfoort woonde. In Roermond had ze na haar Sint Ursulatijd Wijnand Simons leren kennen, wiens vader een steenfabriek had op het Brikkenhoventerrein in Maasniel. Hij vertelde haar tijdens een carnavalsbal in de Harmoniezaal in Roermond dat hij haar op de ijsbaan gezien had en vroeg haar of ze niet wist wie hij dan wel was.

Zijn vader had een auto met nummerbord P137! (Elke provincie had toen een eigen letter en Limburg had een P, het was dus de 137e auto in de provincie Limburg - HG) Blijkbaar maakte dat indruk op haar, want ze trouwden en daarvoor moest zij haar baan op een verzekeringskantoor in Nijmegen opzeggen. De oorlog werd doorgebracht in Nijmegen. Samen kregen ze negen kinderen, vier meisjes en vijf jongens, inmiddels zes 70-ers en drie 60-ers.

“Ik vond alles aan die school geweldig. Het was er gezellig en er vielen weinig wanklanken te bespeuren. Van rivaliteit (het was immers een meisjesschool - HG) tussen de meisjes heb ik nooit iets gemerkt. Iedereen ging heel plezierig en respectvol met elkaar om. Er was een prima sfeer en weinig kabaal. Sint Ursula begon met de lessen om 10 over half 9 en de middelbare jongensschool, het Bisschoppelijk College ( die toen overigens gold als de beste school van Nederland - HG), begon

om half 9 want stel je voor dat de meisjes en de jongens elkaar tegenkwamen! “Waar wel rivaliteit heerste was tussen de kloosterorden van de Kloosterwandstraat en de Ursulinen. Elisabeth zat op de kleuter- en lagere school in de Kloosterwandstraat en die nonnen hadden haar al voor (hun eigen MULO) gereserveerd maar daar stak vader Hoes een stokje voor. Elisabeth ging naar de Ursulinen.

“We kregen les van zowel priesters en nonnen als ook van leken. Van mijn klasgenoten herinner ik me Ellie Wong, we zaten met twaalf meisjes waarvan zes intern waren. Bemelmans was directeur en tijdens een feest in 1928 kregen alle meisjes een gymnastiekpakje en moesten euritmie doen op het schoolplein.Van de leraren die me bijgebleven zijn was vooral de geschiedenisdocent, meneer De Visser, mijn favoriet (van wie is de geschiedenisleraar nou niet favoriet? - HG) Mevrouw Simons herinnert zich een verbijsterende hoeveelheid details . “Meneer Mekel voor wiskunde, Mere Angele Engels, Mere Antoine Nederlands, Mutter Paula Duits, meneer Bram (van hem heeft ze, vreemd genoeg, alleen de voornaam onthouden - HG) voor scheikunde, hij kwam uit Venray, Kooltjes voor gymnastiek en Eggermond voor natuurkunde.

Er was een meisje Cammaert en een klasgenote wier vader klokkengieter was in Asten en die bij zijn eerste vrouw zes kinderen had en na haar overlijden met zijn tweede vrouw nog eens zes kinderen.” Een groot gezin dus, in die tijd helemaal in de geest van de Moederkerk.

In anti-RK kringen werd destijds nogal eens vilein geop-

HEYTHUYSEN Uw facilitaire partner in reinigingsproducten Castor b.v. Facilitaire Groothandel

Blauwwater 9g, 5951 DB Belfeld info@castorbv.nl, 077 - 382 99 40

www.castorbv.nl

Anytime Fitness Heythuysen

Dorpstraat 13, 6093 EA Heythuysen 0475 - 20 10 05 heythuysen@anytimefitness.nl

www.anytimefitness.nl

perd dat katholieken niet konden rekenen, maar vermenigvuldigen konden ze als geen ander.

Van de crisistijd heeft de jonge Elisabeth niet veel meegekregen. “Wanneer je een vaste baan had, zoals mijn vader, merkte je daar niet veel van. Ik kan me niet herinneren dat daar op school ooit over gepraat is.” Toch een eliteschool. Tijdens haar werk was ze bevriend met een meisje dat naar Canada emigreerde; haar vader was burgemeester van Druten en haar zusje trouwde met Toon van Agt en werd daardoor de moeder van de latere premier Dries van Agt. Aan het eind van de oorlog evacuatie van haar schoonouders uit Roermond naar Friesland, naar Sexbierum of all places. “Toen we na de oorlog terugkwamen was er in ons huis alleen nog maar een kruisbeeld en een mangel, de rest was leeggeroofd.”

Een bewogen leven van ooggetuige in een bewogen eeuw . Niet alleen de oorlog maar ook de eerste auto’s, telefoons, economische crisis en computers. Haar toekomstplannen? “103 worden, dat vind ik een betere leeftijd dan 102”. Ze kan een fleurige tuil bloemen tegemoet zien. Elisabeth Simons-Hoes, een bijzondere en een bijzonder lucide vrouw.

Tekst: Henk Gorris

Jubileum SG SINT URSULA “In de grote pauze gooide ik de kofferbak open en verkocht ik de handel.”

Herinneringen van een oud-leerling Naam: Jef Richaerts Woonplaats: Amsterdam Geboorteplaats:Thorn Burgerlijke status: Getrouwd, 2 kinderen Beroep: Muziek producent Eindexamen SG Sint Ursula: 1993 Ik ben begonnen op de St. Ansfried Mavo in Thorn. Jochems was mijn favoriete leraar. Hij gaf Nederlands en geschiedenis. Geschiedenis was erg leuk omdat Jochems zo mooi kon vertellen.

Taal is zeg maar niet echt mijn ding, dus Nederlandse les was een ramp.

Mijn hoogtepunt was dat ik een keer te laat kwam voor de Nederlandse les bij Jochems. Ik had thuis geluncht en onderweg naar school had ik oponthoud omdat er een boer met zijn “zeikton” midden op de weg stond. Ik kwam te laat de les in en vertelde over de zeikton. “Zeikton” was geen correct Nederlands, vertelde Jochems. Als ik wist wat het Nederlandse woord voor zeikton was dan kreeg ik geen straf. Dat werd dus straf. Ondertussen weet ik dat het gierwagen is.

Na de Mavo ben ik ingestroomd op de Havo. Mijn Nederlands was nog steeds een ramp maar dankzij leraar Paul van Dooren heb ik het toch gered. Ik koester ook fijne herinneringen aan de muzieklessen van Frits Mennen. Ik kende Frits al vanuit de Kreato opleiding in Thorn waar ik blokfluit les van hem kreeg.

Rots in de branding op Sint Ursula was conciërge Har van Heugten. Hij heeft me een keer gematst toen ik met een te-laat briefje kwam in de vorm van een bierviltje. Har was drummer bij X66 en ik gitarist bij “Basement”. Ik heb met “Basement” op het eindexamenfeest gespeeld. Het waren allemaal Ursula leerlingen die in de band zaten: Nick Römkens (bas), Richard Gubbels (zang) en Martijn Hendrix (drums).

tourmanager. Zo ben ik uiteindelijk in de muziek terecht gekomen. Ik ben nu twaalf jaar muziekproducent voor reclame en film.

Ik heb onlangs de muziek geproduceerd voor de nieuwe Baantjer speelfilm en reclames van o.a.

Centraal Beheer, NS, Adidas, Samsung, etc… meer info op www.crisandjefmusic.com

In het eindexamen jaar van de Havo heb ik mijn rijbewijs gehaald. Ik ging regelmatig met de auto van mijn ouders naar school en nam uit de bakkerij verse croissants, worstenbroodjes, kaasbroodjes, etc. mee. In de grote pauze gooide ik de kofferbak open op de parkeerplaats en verkocht ik de handel.

Zo verdiende ik een extraatje!

Na de Havo heb ik de Bakkersopleiding gevolgd en ben ik in de zaak van mijn ouders gaan werken.

Mijn grote liefde was echter de muziek. Ik kreeg de kans om mee op tour te gaan met Ilse de Lange als

Hèt informatieve (nieuws)platform voor Roermond, Leudal en Maasgouw Voor al uw mediaproducties, promotiefilms, commercials, vacaturefilmpjes, bedrijfsfilms, instructiefilms, enz.

DeltaLimburg.nl Hoofdsponsor 100-jaar SG Sint Ursula www.deltalimburg.nl - info@deltalimburg.nl 30

Jubileum SG SINT URSULA

“We hopen op zaterdag 14 september aan al jullie wilde verwachtingen te mogen voldoen”

Chewy and The Locals Wij zijn met Chewy and The Locals sinds 2013 actief als coverband. Gestart uit een collectieve liefde voor muziek uit de sixties & seventies kwamen we (7 vrienden uit Baexem) bij elkaar om een setlist te maken voor een eigen evenement genaamd Snorpop. Zonder echte podiumervaring (of telt de muziekavond bij Sint Ursula mee?) namen we een duik in het diepe en organiseerde we een evenement waar ruim 400 man op af kwamen. De start was gemaakt.

Op dit moment is onze band in zijn optima forma met 5 leden, waarbij Chewy de enige buitenBaexemer is. Zie daar; de bandnaam is ontstaan.

Wanneer er gedacht wordt aan muziek uit de jaren zestig en zeventig, dan komen bekende namen als The Beatles, The Rolling Stones,The Monkees en Creedence Clearwater Revival meteen naar boven. Ik bedoel, wie kent ze niet?

Het is dan ook niet vreemd dat een groot deel van het repertoire bestaat uit bekende platen. Echter, in onze setlist zijn ook onbekendere nummers van bekende artiesten of onbekende nummers van onbekende artiesten terug te vinden.

Qua genres en qua leeftijd van de nummers is de band door de jaren heen wel wat versoepeld. Waar het in de beginjaren voornamelijk Golden Oldies uit de sixties/ seventies waren, kwam daar door de jaren heen steeds meer bij. Zo is Rock ’n Roll een steevast onderdeel geworden en hebben we ons ook laten verleiden door Blues, Rock, Americana, en zelfs Country en Bluegrass.

Het huidige repertoire is dan ook meer een mengelmoestuintje van muziek uit de jaren 50 t/m 80. Laat je vooral verrassen door bekende en onbekende hits uit vervlogen jaren.

Het is dan ook niet gek dat we na een optreden vaak de opmerking “Zo’n jong men en den zonne oaje mèziek?” vanuit het publiek als feedback meekrijgen. Voor de Nederlandse lezers onder ons betekent het feitelijk dat de meeste ouderen in het publiek niet verwachten dat “hun” muziek wordt gerepresenteerd door een stel jonkies op het podium.

We hopen op zaterdag 14 september aan al jullie wilde verwachtingen te mogen voldoen.

De Chewy Crew in al zijn glorie stelt zich voor Luc: Hoi, mijn naam is Luc Kierkels.

Van 2002 tot 2008 heb ik mogen vertoeven op Sint Ursula, waar ik mijn VMBO-T- en vervolgens HAVO-diploma heb behaald. Daarna ben ik gestart aan de Sporthogeschool in Sittard, maar uiteindelijk heb ik mijn draai gevonden bij de opleiding Eventmanagement in Tilburg, waar ik als Bachelor of Communication ben afgestudeerd. Op dit moment werk ik bij Qurentis Software in Valkenswaard als accountmanager. In deze functie kan ik mijn afstudeerrichting natuurlijk perfect inzetten, en ik werk er dan ook met veel plezier.

Paul: Mijn naam is Paul Geraets. In 2009 ben ik geslaagd voor het VMBO-T op SG Sint Ursula in Horn. Na deze vier leuke jaren ben ik gestart met de opleiding ICT & Systeembeheer bij Gilde Opleidingen in Roermond.Vervolgens ben ik, na een jaartje Infrastructure Design aan de Hogeschool Zuyd in Heerlen, begonnen met de opleiding ICT & Media Design bij Fontys in Eindhoven. Daar ben ik afgelopen februari afgestudeerd en inmiddels werk ik zo’n drie maanden met veel plezier bij het online marketingbureau

Greenhouse in Eindhoven. Als designer werk ik aan reclamecampagnes voor bekende merken in Nederland.

development en vandaag de dag werk ik fulltime als frontend developer bij Exitable in Weert.

Stan: Mijn naam is Stan Vandewal, een van de (bas)gitaristen en zangers van Chewy and the Locals. Ik ben bij Sint Ursula begonnen op het niveau HAVO/VWO waarna ik mijn Sint Ursula carrière heb vervolgd aan de HAVO. Na vijf jaar hard werken ben ik uiteindelijk afgestudeerd in de top klas H5C. Aansluitend aan Sint Ursula ben ik gestart bij Hogeschool Zuyd aan de opleiding Werktuigbouwkunde. Met de opleiding Werktuigbouwkunde op zak ben ik begonnen bij Van Aarsen in Panheel, waar ik momenteel werk als Project Engineer.

Tjeu: Mijn naam is Tjeu Claessen, ofwel “Chewy”.Van 2003 tot 2009 heb ik mijn tienerjaren op Sint Ursula in Häör doorgebracht waar ik goede, minder goede, maar vooral waardevolle

Koen: In 5 jaar tijd heb ik, Koen Linssen, de HAVO afgerond op scholengemeenschap Sint Ursula in Horn.Vervolgens ben ik ICT & Media Design gaan studeren op de Fontys in Eindhoven. Toen ik na 4 jaar afgestudeerd was kon ik aan de slag als designer/frontender bij Care Internet Services in Eindhoven.

Uiteindelijk ben ik mezelf steeds meer gaan specialiseren in frontend

herinneringen aan over heb gehouden. In de bovenbouw was ik al actief in muziek en toneel en sindsdien ben ik vooral met muziek verder gegaan. Na mijn middelbare schooltijd heb ik dit en dat gedaan, vijf jaar in Zuidoost-Azië gewoond, en ik ben in mijn late twintiger jaren nog begonnen aan een universitaire studie Taalwetenschap in Leiden, waar ik nog steeds met voldoening voortploeter.

Achter v.l.n.r.: Luc Kierkels, Paul Geraets, Stan Vandewal, Koen Linssen. Voor Tjeu Claessen

31

Ondersteuning door beeldkracht: dieper dan de oppervlakteâ&#x20AC;¦

HALLO Magazine: een kleurrijke regio verdient full colour!

Advertenties en advertorials in alle vormen en maten, maar altijd passend voor u.

Een warm welkom in de regio met HALLO Magazine, maar ook voor uw eigen bedrijfs - of netwerkspecial.

Uw mediapartner www.aqua-media.nl LEUDAL

NEDERWEERT

MAASGOUW

GRENSSTREEK

LEUDAL

MAASGOUW

ROERMOND

MAASGOUW

WEERT