Column Roel van Koeverden P. 5
verreweg de beste keuze. Een avond aan je hobby besteden kan namelijk meer positieve effecten hebben dan de zoveelste commissievergadering. Professor Geurts zegt hierover: ‘We weten dat positieve emoties heel belangrijk zijn om negatieve stressgevoelens de kop in te drukken en herstel van stress te bevorderen.’ Studenten moeten dus soms mogelijkheden laten liggen, in plaats van altijd te veel te willen. Competitie Wanneer iedereen elkaar opjaagt, ontstaat er een vicieuze cirkel, want iedereen moet steeds meer doen om een even goed cv te hebben als de rest. Alleen door hier niet constant aan mee te doen, is deze cirkel te doorbreken. Onderlinge competitie en vergelijking speelt een rol in stressvorming, stelt Geurts: ‘Als mensen constant zeggen hoe ver ze al zijn met studeren, of wat ze allemaal nog buiten de studie doen, dan denken anderen die zich daarmee vergelijken, “Ik moet dat ook doen, ik loop achter.” Daarbij is de superioriteit van anderen vaak onzin, vindt Dopmeijer. ‘De meeste studenten zitten in hetzelfde schuitje, leiden hetzelfde soort leven, lopen tegen dezelfde soort problemen aan’, legt ze uit. Leg dus de lat niet te hoog voor jezelf, want daarmee leg je hem ook hoger voor anderen.
Het moet niet zo zijn dat de druk om te presteren leidt tot een burn-out op je twintigste. Loop niet het risico om slachtoffer van de prestatiemaatschappij te worden: geef je grenzen aan. Nevenactiviteiten zijn een belangrijk deel van je studietijd en je persoonlijke ontwikkeling, maar het moet niet zo zijn dat de druk om te presteren leidt tot een burn-out op je twintigste. De boodschap van Dopmeijer is duidelijk: ‘Je mag echt wel het beste uit jezelf halen, maar het kan ook op een manier waardoor je niet altijd ontevreden bent met jezelf.’ Kies dus voor wat je belangrijk vindt, want één extra activiteit waarvan je oplaadt, is meer waard dan drie waardoor je leegloopt. ANS
DE LOFTROMPET Waar de pessimistische student slechts een ononderbroken modderstroom van alledaagse misère ziet, ziet columnist Roel van Koeverden juist ook goudklompjes voorbij drijven die het dagelijks leven van een student weer een stukje mooier maken. Iedere ANS vist hij zo’n pareltje op en schrijft hij er een column over. Ergens in mijn achterhoofd zwerft een zwerm aan ideeën voor activiteiten rond die van tijd tot tijd in mijn actieve brein terecht komt, vaak als ik wil slapen. Dan denk ik weer aan die paar grafdikke, doch interessante boeken die ik nog wil lezen of dan denk ik eraan om eens een cursus tekenen te volgen. Dan vat ik het plan op voor een fietsvakantie of neem ik me voor om een paar oude bekenden op te zoeken. Hier kan ik dan enthousiast over fantaseren totdat ik op mijn wekker kijk en zie dat het half twee ’s nachts is. Op dat moment maak ik mezelf wijs dat ik ‘het eens in de zomervakantie ga doen’, oftewel, er komt niets van terecht. Lang heb ik gedacht dat ik een van de weinigen was die dit heeft, maar blijkbaar ben ik niet de enige. Iedereen heeft wel een dat-moet-ik-nog-eens-doen-lijstje ergens in zijn kop, of het nou lang of kort is. Toen ik het er laatst met iemand over had, kwam diegene met een simpele doch effectieve tip: schrijf je plannen op zodra je er aan denkt. Ik leerde dit mezelf aan. Na een paar weken had ik al een leuk lijstje, maar daar zijn je vakantiefoto’s nog niet mee geordend en is je festival-gitaar nog niet mee bespeeld. De volgende stap is tijd vrij maken en houden. Dit was het lastigste. Zelf studeer ik en geef ik les: twee dagbestedingen die niet duidelijk afgebakend zijn en waar het werk dus nooit echt af is. Het resultaat is dat je je vrije tijd gauw invult met passief gedoe om voldoende te ontspannen. Zo lig je op je zondagmiddag toch al gauw door memes te scrollen in plaats van een bonsai uit een jeneverbesstruik te knippen. Toen kwam de coronacrisis. Het leek wel of ik van bovenaf werd gedwongen om mijn dat-moet-ik-nog-eens-doen-lijstje uit te voeren. Thuis, totaal geïsoleerd en verstoken van alle afleidingen reikte ik naar mijn boekenplank en pakte ik die ene grafdikke pil. Ik voelde het gewicht van de 500+ pagina’s en dacht: ‘Als je nu niet gaat lezen, dan komt het er nooit van’. Zo begon ik eindelijk aan mijn lijstje. Iedere keer als ik met een item bezig was, dacht ik weer: ‘Dit had ik eigenlijk veel eerder moeten doen’. Dus lieve lezers, maak van je thuisisolatie geen fapmarathon, geen smartphonevakantie, geen maandenlange bankhangsessie en geen game-era, maar doe ook eens iets wat je anders nooit zou hebben gedaan.
