กุหลาบสองเงา ตัวอย่างทดลองอ่าน

เงาในกระจก... แม้จะดูเหมือนต้นแบบไม่ผิดเพี้ยน แต่เมื่อไรที่เรายกมือขวา เงานั้น…จะยกมือซา้ ยทันที…

กุหลาบสองเงา โดย เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ISBN ราคา พิมพ์ครั้งที่ 1 กองบรรณาธิการ พิสูจน์อักษร ออกแบบปก จัดรูปเล่ม เจ้าของลิขสิทธิ์

978-616-91776-1-6 299 บาท ตุลาคม 2556 ธาริณี สุวรรณพิทักษ์, ภาวิกา จาติเกตุ, ชัชฎา กุลวิจิตรา Loveleklek and rainbow จิณณวัตร อยู่เจริญ amany เดวิล อินเลิฟ - อักษรา

สงวนลิขสิทธิ์ : โดยได้รับอนุญาตจัดพิมพ์จากเจ้าของลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 พิมพ์ที่ : บริษัท พิมพ์ดีการพิมพ์ จากัด เลขที่ 222 ซ.พระยาสุเรนทร์ 30 แขวงบางชัน เขตคลองสามวา กรุงเทพฯ 10510 จัดพิมพ์และจำหน่ำยโดย : สนพ. เบญจมิตร (2556) 9/3 ถนนพาดวารี ตาบลท่าอิฐ อ เมือง จ อุตรดิตถ์ 53000 โทร 086-925-2112 Email : info.reangroi@gmail.com Homepage : http://reangroitoikam.weloveshopping.com Facebook : https://www.facebook.com/pages/เรียงร้อย-ถ้อยคา

คำนำสำนักพิมพ์ กุ ห ลาบสองเงาเป็ น เรื่ อ งราวของสองสาวฝาแฝดจากล าน้ า แม่กลอง สมุทรสงคราม สองสาวซึ่งมีบุคลิกที่แตกต่างกัน แฝดน้องชญาภา เดวิลอินเลิฟรับไปเลี้ยงดู เป็นสาวสุดแสนจะ เซ็กซี่โดยมีสารวัตรหนุ่มนามอธิษฐ์เป็นคู่ปรับที่เหมาะเจาะ แฝดพี่ช ญาดา อักษรารับ หน้าที่เลี้ ยงดูเธอ ความสวยของเธอ ไม่แพ้แฝดน้องโดยมีนักธุรกิจหนุ่มนามธัชนนท์เป็นคู่ปราบ เรื่องราวของทั้งสองสาวจะสนุกสนานอย่างไร เชิญท่านผู้อ่าน เปิดหน้าถัดไปพิสูจน์กันได้เลยนะคะ ด้วยความขอบคุณจากสานักพิมพ์เบญจมิตร 2556 ค่ะ สานักพิมพ์เบญจมิตร (2556)

ริมน้ายามเย็นของแม่น้าสายหลักที่ใช้หล่อเลี้ยงผู้คน ในอัมพวาแม้จะร่มรื่นและชวนให้สดชื่นแค่ไหน แต่คนกาลังนั่งอยู่บริเวณ นั้นกลับไม่ให้ความสนใจที่จะดื่มด่ากับความงดงามของมัน “คุ ณ พี่ จ ะไม่ ใ จด าไปหน่ อ ยเหรอคะ” น้ าเสี ย งคนพู ด ต าหนิ กรายๆ “ฉันไม่ใช่คนใจดา แต่ฉันไม่เห็นด้วยกับการที่แม่ช้องคิดจะพา หลานของฉันไปอยู่ในกรุงเทพฯ เมืองที่มีแต่มลพิษไม่ว่าจะจากคนหรือ อากาศแบบนั้ น ” คนถู กต าหนิ บ อกเหตุ ผ ลออกไปแม้จ ะไม่ ใช่ ทั้ งหมด ก็ตาม “แต่คุณพี่ก็ต้องเห็ นใจดิฉัน บ้าง…เพราะยังไงแฝดก็เป็นหลาน ของดิฉันเหมือนกัน” “ฉันรู้ว่าหลานของฉันก็มีศักดิ์เป็นหลานของแม่ช้อง” “เห็นไหม…ในเมื่อแฝดมีศักดิ์เป็นหลานของดิฉันเพราะฉะนั้นมัน คงเป็นความชอบธรรมหากวันนี้หลานทั้งสองจะได้รับโอกาสที่ดีๆ บ้าง” “โอกาสที่ดีงั้นรึ” คุณนายแจ่มศรีทวนคาเลิกคิ้วขึ้นแล้วบอกถึง ความรู้เท่าทัน “ฉันว่าโอกาสที่ดีนั่นมันเป็นของแม่ช้องมากกว่า” “ตกลงว่ายังไงแม่อาภาจะให้แฝดไปอยู่กับแม่ไหม” พอถูกดักคอ

กุหลาบสองเงา ช้องนางจึงหันไปถามบุตรี “เอ่อ…หนู…” อัมพวัลอึกอักก่อนจะปรายตาไปทางคุณนายแจ่มศรี สลับกับมารดาของตนแล้วถอนใจลึก “ว่ายังไง…เราเป็นแม่มีสิทธิ์ตัดสินใจได้มากกว่าใคร” น้าเสียง คนพู ด แสดงอ านาจขณะโยนภาระการตั ดสิ น ใจให้ กั บ คนที่ น างคิ ด ว่ า อย่างไรก็เป็นฝ่ายตน “โธ่…คุณแม่ขา…หนูก็อยากให้แฝดไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ” “เห็นไหมคะคุณพี่…ขนาดแม่ของแฝดยังเห็นด้วยเลย” ช้องนาง พูดแทรกขึ้น “เราก็เห็นดีเห็นงามกับการส่งหลานของฉันไปอยู่ในเมืองแสน วุ่นวายเรอะแม่อาภาพ่อโชติ ” คาถามที่มาพร้อมกับสายตาเขียวปั้ดของ คุณนายแจ่มศรีกาลังสร้างความลาบากใจให้กับสองสามีภรรยาไม่น้อย “เอาอย่างนี้เถอะครับคุณแม่ ” วรโชติเอ่ยขึ้นหลังจากนิ่งฟังการ โต้เถียงของบุคคลที่เขาต่างให้ความเคารพมาพักใหญ่ “ต๊าย! นี่อย่าบอกนะว่าแกก็เห็นดีเห็นงามด้วย” คุณนายแจ่มศรี แว้ดเสียงขึ้นพร้อมกับชี้พัดมือสั่นระริก “ไม่ใช่อย่ างนั้น ครับ …ผมแค่อยากเสนอว่าเราน่าจะถามความ สมัครใจของชาดากับชาภา” “แต่แม่ไม่เห็นด้วยในทุกกรณีหากจะปล่อยให้หลานของแม่ต้อง ไปอยู่ในสังคมแย่ๆ อย่างกรุงเทพฯ” “แหม…คุณพี่ก็พูดเกินไป กรุงเทพฯ ไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้นหรอก ค่ะ” “ทาไมจะไม่แย่…แม่ช้องเกิดและโตอยู่ในกรุงเทพฯ มันไม่แปลก หรอกที่จะคุ้นชินกับความแออัด และความแล้งน้าใจของคนเมือง แต่กับ หลานๆ ของฉันมันต่างกัน พวกเขาเพิ่งจบมอต้นจะให้ไปใช้ชีวิตอยู่ใน สภาพแวดล้อมที่มีแต่คนเห็นแก่ตัวแบบนั้น และฉันรู้นะว่าแม่ช้องคิดจะ พาแฝดไปทาอะไรที่นั่น” “คุณพี่พูดเหมือนกับแฝดไม่ใช่หลานของดิฉัน…”

6

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา “ถ้าแม่ช้องมองว่าทั้งสองเป็นหลานคงไม่คิดจะพาพวกเขาไปเร่ ขายความสวยบนเวทีขาอ่อนให้ไอ้พวกเสือสิงห์กระทิงเปลี่ยวมันมาซื้อไป เป็นเมียเก็บ” “ต๊าย! คุณพี่ทาไมมาว่าดิฉันแบบนั้นล่ะคะ แฝดเป็นหลานดิฉัน ไม่ได้คิดขายให้กับใครหรอกค่ะ แต่ที่อยากพาไปกรุงเทพฯ ก็เพราะเห็น แววว่าหลานๆ จะต้องสร้างชื่อเสียงให้กับวงศ์ตระกูลของพวกเรา” “สร้างชื่อเสียงหรือชื่อเสียกันแน่ …ฉันขอพูดตรงๆ นะแม่ช้องว่า ผู้หญิงที่ดีจะต้องมีความเป็นกุลสตรี และฉันจะเป็นคนอบรมให้หลานทั้ง สองเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม รับรองได้ว่าเมื่อออกเรือนไปทั้งชาดาและ ชาภาจะพบคู่ครองทีม่ ีตาแหน่งอันทรงเกียรติไม่น้อยหน้าใคร” ด้วยความ ที่มีตาแหน่งเป็นภรรยาของนายอาเภอจึงทาให้คุณนายแจ่มศรีขีดเส้นทาง สายเกียรติยศให้กับหลานสาวฝาแฝดของนาง “คุณพี่พูดแบบนั้นมันจะไม่ยกยอตัวเองไปหน่อยหรือคะ จริงอยู่ ที่ดิฉันไม่ได้มีตาแหน่งคุณนงคุณนายพ่วงท้าย แต่ก็มีหน้ามีตาในสังคมไม่ ด้อยไปกว่ากัน และขอเรียนตรงๆ ค่ะว่าสมัยนี้เรื่องสามีมียศถาบรรดาศักดิ์ มันไม่ได้บ่งบอกหรอกนะคะว่าจะทาให้ชีวิตของแฝดมีความสุข คุณพี่ก็ ทราบนี่ว่าพวกมีตาแหน่งสูงๆ แม้จะมีหน้าตาทางสังคมมีคนนับถือ แต่ สถานะทางการเงินกลับถอยร่นจนน่าใจหาย ยุคนี้เป็นยุคของคนมีเงิน เป็นใหญ่นะคะ ถึงอย่างไรดิฉันก็มองว่าคู่ครองของหลานทั้งสองต้องเป็น นักธุรกิจเท่านั้นถึงจะทาให้พวกเขาสุขสบายอย่างแท้จริง” น้าเสียงคนพูด ทั้งจิกทั้งเหน็บฝ่ายตรงข้าม และศึกแย่งหลานก็ไม่มีทีท่าจะยุติล งง่ายๆ เพราะต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าเหตุผลของตนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด วรโชติหันไปส่ายหน้ากับภรรยาเมื่อหาหนทางยุติข้อถกเถียงของ ผู้หญิงที่เขาให้ความเคารพทั้งคู่ไม่ได้ แม้จะมีฐานะเป็นพ่อของเด็กสาว ที่กาลังเป็นชนวนของความขัดแย้งแต่เพราะความเกรงใจเขาจึงไม่อยาก หักหาญน้าใจของทั้งคู่หากจะตัดสินใจว่าจะอยู่ข้างใคร และความรู้สึกนั้น ก็เกิดขึ้นกับอัมพวัลภรรยาของเขาเช่นกัน 7

กุหลาบสองเงา คืนนี้คุณย่ากับคุณยายจะตกลงกันได้ไหม” ชญา ภาหันไปถามคู่แฝดหลังจากนั่งฟังยายและย่าโต้วาทีมาเกือบชั่วโมง “เราว่าต่อให้ข้ามไปอีกคืนก็หาข้อสรุปไม่ได้ หรอก” คนถูกถาม เลิกคิ้วบอกอย่างทะเล้น “ดูตัวจะไม่รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนเลยนะ” “แล้วจะให้เราเดือดร้อนอะไร ตัวก็รู้นี่ว่าคุณย่าเป็นคนยอมคน เสียที่ไหน” “แต่เ ขาสงสารคุณยาย ตัว ก็รู้ ว่าที่กรุ งเทพฯ คุณยายไม่มีใคร เลย” เดิน ไปทรุ ดนั่งที่เตีย งดึงหมอนมากอดทอดสายตาไปยัง เด็กสาว หน้าตาหมดจดราวกับเงาในกระจกของตัวเองด้วยแววตาอ่อนแสง “หรือตัวอยากไปอยู่กับคุณยาย” ชญาดาเดินไปทรุดนั่งข้างๆ คู่ แฝดแล้วจ้องหน้าของอีกฝ่ายเขม็ง “ถ้าถามว่าอยากไปไหมก็บอกไม่ถูกนะ แต่ความรู้สึกตอนนี้คือ เขาสงสารคุณยาย ซัมเมอร์ที่แล้วพวกเราก็เห็นนี่ว่าที่บ้ านของท่านเงียบ เหงาแค่ไหน” คนที่อ่อนไหวทางอารมณ์บอกเสียงเศร้า “ที่บ้านคุณยายมีคนรับใช้อยู่ตั้งหลายคนเราไม่เห็นว่ามันจะเงียบ ตรงไหน อีกอย่างคุณยายเป็นมนุษย์สังคมวันๆ ถ้าไม่อยู่ที่สถาบันเสริม ความงามก็ไปขลุกอยู่กับสมาคมของพวกคนชั้นสูง คราวก่อนจาได้ไหม ที่ท่านพาพวกเราไปงานร้องเพลงการกุศลบ้าบออะไรนั่น คุณยายมีเพื่อน เยอะแยะ ต่างจากคุณย่าที่วันๆ แทบไม่ได้ไปไหน” ชญาดาพูดไปตามสิ่ง ที่เห็น “แต่คนอื่นก็คือคนอื่นจะไว้ใจได้เท่ากับเครือญาติได้อย่างไร ที่ พูดไม่ใช่ว่าอยากจะไปอยู่กรุงเทพฯ หรอกนะแต่เขาพูดในฐานะหลานของ คุณยาย ตัวลองคิดดูสิอยู่ที่นี่คุณย่ามีทั้งพ่อแม่และพวกเรา แต่ที่โน่นคุณ ยายไม่มีใครเลย” “มันก็จริง…แต่เราไม่อยากไปอยู่กรุงเทพฯ” “เขาก็ไม่อยากไปแต่ก็อดสงสารคุณยายไม่ได้” “ถ้ า อย่ า งนั้ น เอาแบบนี้ ไ หมเราจะอยู่ ท างนี้ ส่ ว นตั ว ไปอยู่ กั บ 8

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา คุณยายก็ได้ กรุงเทพฯ กับอัมพวามันก็ไม่ได้ห่างไกลอะไรมากมายคิดถึงก็ ไปมาหาสู่ กั น ได้ อี ก อย่ า งถ้ า จบมอปลายอย่ า งไรเราก็ ต้ อ งไปเรี ย นที่ กรุงเทพฯ อยู่แล้ว” “ถ้ า ท าแบบนั้ น ก็ เ ท่ า กั บ ว่ า เราสองคนจะต้ อ งแยกกั น อยู่ เชียวนะ…เขาไม่เอาด้วยหรอก” พอคิดว่าจะต้องแยกจากกันคนฟังก็รู้สึก ใจหาย “แต่มันก็ไม่มีวิธีอื่นแล้วนะ ตัวก็ได้ยินนี่ว่าคุณยายคิดจะพาเรา สองคนไปประกวดมิสบ้าบอคอแตกอะไรต่อมิอะไร พูดจริงๆ นะถ้าจะให้ ไปยืนฉีกยิ้มแล้วจิกตาแบบพวกนางงาม แล้วตอบคาถามโลกสวยด้วยการ สร้างภาพให้ดูเป็นนางฟ้านางสวรรค์เราไม่เอาด้วยหรอก บรื๋อ…แค่คิดยัง ขนลุกเลย” คนที่ชอบวิถีเดิมๆ บอกพร้อมกับทาท่าขนลุกขนพอง “แหมตัวก็พูดเกินไป…มันไม่ถึงกับสยดสยองขนาดนั้นหรอกน่า ” ชญาภาหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย “หรือตัวชอบ” ถามพลางขยับไปจ้องดวงตาสุกใสที่กาลังเปล่ง ประกายระยิบระยับราวกับแสงอาทิตย์ต้องระลอกคลื่น “มัน ก็ไม่ถึงกับชอบหรอกแต่คุณยายเคยบอกว่าถ้าพวกเราได้ ตาแหน่งนางงามพวกเราก็จะมีโอกาสได้ทางานบันเทิง คราวก่อนชาดา ไม่ได้ไปงานเลี้ยงเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของสถาบันฯ เขาเห็นพวกดารา นางแบบมากันเยอะแยะ พวกเขาทั้งสวยทั้งสง่าเหมือนกับเจ้าหญิงเลย” เพราะความที่เป็นคนหัวอ่ อนจึงทาให้ชญาภาโอนอ่อนผ่อนตามกับผู้เป็น ยายอยู่เสมอ ต่างจากชญาดาที่ยึดความพอใจของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ จึง ทาให้เธอเลือกที่จะอยู่บ้านมากกว่าทาตามความต้องการของนาง “ถ้ า ชอบตั ว ไปอยู่ กั บ คุ ณ ยายก็ ไ ด้ ส่ ว นเราจะอาสาอยู่ ก วนใจ คุณย่าเอง เอาละไปห้ามมวยกันเถอะขืนปล่อยให้เถี ยงกันเดี๋ยวคนแก่จะ เป็นลมซะเปล่าๆ” แม้จะรู้สึกใจหายหากจะต้องแยกกันอยู่ แต่เพราะต่าง ก็เห็นใจช้องนางจึงทาให้เด็กสาวทั้งสองยอมเสียสละความคุ้นเคยของ ตัวเองเพื่อบุคคลที่ตนรัก และทันที่ที่ทั้งสองเดินไปหยุดอยู่ตรงโต๊ะไม้ขัดเงาอย่างดีข้าง 9

กุหลาบสองเงา ริมน้ า เสี ย งถกเถีย งของหญิงสู งวัยที่ดังมาร่ ว มชั่ว โมงก็ยุติล งโดยพลั น ก่อนดวงตาสีหม่นสองคู่จะจ้องเขม็งไปยังเรือนร่างสะโอดสะองแม้จะไม่ สะพรั่งเต็มวัยสาวแต่ความโดดเด่นของพวกเธอก็ทาให้คนที่คร่าหวอดอยู่ ในวงการความสวยความงามรั บ รู้ ได้ถึงความเปล่ ง ปลั่ งที่จะตามมาใน อนาคต และนั่นคือเหตุผลอันแท้จริงที่ทาให้ช้องนางตัดสินใจมาขอหลาน ฝาแฝดไปอยู่ในความดูแล “หลานคิดดีแล้ วเหรอชาภาที่จะไปอยู่ กรุงเทพฯ กับแม่ช้อง” คุณนายแจ่มศรีถามหลังจากชญาดาและชญาภาพูดถึงความต้องการของ พวกเธอพร้อมกับเหตุผล ซึ่งหากเปิดใจจะเห็นได้ชัดว่ามันเป็นกลางที่สุด “แต่ยายก็อยากให้ชาดาไปอยู่ด้วยนะจ๊ะ…พวกหลานเป็นฝาแฝด กันมันคงไม่ดีหากจะแยกกันอยู่ ” เพราะไม่อยากแยกคนที่ต่างก็เป็นเงา ของกันและกันจึงทาให้ช้องนางมองความผูกพันทางสายใยที่เชื่อมคนเป็น ฝาแฝดของหลานสาวอย่างเข้าใจ “ดาก็อยากไปค่ะ…” เธอพูดเอาใจยายก่อนจะหันไปยิ้มประจบ ผู้เป็นย่าเมื่อเห็นประกายผิดหวังกาลังจ้องมาที่ตน” แต่ถ้าไปหมดคุณย่าก็ ไม่มี คนดู แลพวกเราตัด สิ น ใจแล้ ว ว่ าจะแบ่ ง กัน ดูแลคุณยายกับคุ ณย่ า อัมพวากับกรุงเทพฯ อยู่ใกล้แค่นี้เองถ้าคิดถึงชาภาดาให้คุณพ่อพาไปก็ได้ นี่คะ” “ลูกแน่ใจนะว่าอยากจะไปอยู่กับคุณยายจริงๆ” คนเป็นมารดา หันไปถามชญาภาบ้าง “อ้ า ว…แม่อ าภาหล่ อนพู ดแบบนั้ น หมายความว่ า ไม่ อ ยากให้ ชาภาไปอยู่ กั บ ฉั น งั้ น เรอะ” พอได้ ยิ น ค าถามของบุ ต รี ค นที่ ก าลั ง มี ความหวังแม้จะเพียงครึ่งเดียวก็อดแหวขึ้นไม่ได้ “ไม่ ใ ช่ อ ย่ า งนั้ น ค่ ะ คุ ณ แม่ … หนู แค่ เ ป็ น ห่ ว งเพราะแฝดไม่ เ คย แยกกันอยู”่ คนเป็นลูกรีบบอกเหตุผล “เอาละเพื่อไม่ให้แม่ช้องมองว่าฉันเห็นแก่ตัว หากมันเป็นความ เต็ม ใจของพวกเด็กๆ ฉัน ก็ไม่ ขัดข้ อง แต่ใ นฐานะย่ าก็ข อพูด ตรงๆ ว่ า อย่างไรก็ยังคิดที่จะอบรมหลานๆ ให้อยู่ในกรอบของความเป็นกุลสตรี ถึง 10

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา แม่ช้องจะมองว่าเงินคือสิ่งที่จาเป็นแต่สาหรับฉันก็ข อยืนยันว่าเกียรติยศ มันจาเป็นมากกว่า” แม้จะยอมรับกับการตัดสินใจของหลานสาวทั้งสอง แต่คุณนายแจ่มศรียังไม่ยอมละเลยกับทัศนคติของตนเอง “แล้วดิฉันจะทาให้คุณพี่เห็นว่าเงินมันซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่ง เกียรติยศ เอาละในเมื่อเราได้ข้อสรุปกันแล้วชาภาคืนนี้หนูไปเก็บข้าวของ ที่อยากเอาติดตัวไปกรุงเทพฯ นะลูกเพราะพรุ่งนี้ยายจะกลับแล้ว ความ จริงหลานไม่ต้องหอบหิ้วอะไรไปด้วยซ้าเพราะไปถึงที่โน่นยายจะพาไปซื้อ ให้ใหม่” พอได้คาตอบที่พอใจช้องนางจึงตัดบท “ฉันก็จะทาให้แม่ช้องเห็นเหมือนกันว่าต่อให้มีเงินจนล้นฟ้าก็ไม่ มีความหมายเพราะเกียรติยศมันซื้อไม่ได้ด้วยเงิน ชาดาจาคาย่าไว้นะลูก คนเราต้องมีศักดิ์ศรีทาอะไรให้นึกถึงวงศ์ตระกูลบ้าง คนรวยๆ ในเมือง หลวงล้วนเห็นแก่ตัว อยู่ที่ไหนก็ไม่อุ่นใจเท่ากับบ้านเรา” “แหมคุณ พี่ท าอย่ า งกั บ ว่ ากรุ ง เทพฯ ไม่ใ ช่บ้ านดิฉั นอย่า งนั้ น แหละ เอาละแล้วเราค่อยมาดูกันว่าหลานเขยนักธุรกิจของดิฉันจะต้อง ดีกว่าหลานเขยที่มียศถาบรรดาศักดิ์ของคุณพี่ ชาภาเดี๋ยวย่าจะพาหนูไป ขัดน้าแร่แช่น้านมให้แจ่มจรัส ต่อไปนี้ยายจะเรียกหลานว่าชัญญ่าเพราะ ในอนาคตหลานจะต้องเจิดจรัสอยู่ในวงการบันเทิง หลานจะมีชื่อเสียง และเป็นดวงดาวที่คนทั้งประเทศต่างกล่าวขวัญถึ ง” ช้องนางประกาศทิ้ง ท้ายพร้อมกับจูงแขนหลานสาวพาเดินกลับห้องพัก วรโชติหันไปมองหน้ามารดาสลับกับภรรยาแล้วส่ายหน้าไปมา “คุณแม่อย่าใส่ใจเลยนะคะ” อัมพวัลบอกขณะเอื้อมมือไปบีบกระชับมือ เหี่ยวย่นของแม่สามี “แต่ฉันก็ไม่เห็นด้วยกับแม่ช้องที่จะพาชาภาเดินอยู่ในถนนสายที่ เต็มไปด้วยผลประโยชน์แบบนั้ น ” คนที่มองโลกของอีกฝ่ายในทางลบ บอกอย่างกังวล “คุ ณแม่ท่ า นคงเก็ บ กดที่ ดัน หนู ใ ห้ เ ป็ นนางงามไม่ ส าเร็จ เลย อยากให้หลานไปเติมความฝันให้เป็นจริง ” เพราะเข้าใจความรู้สึกของ มารดาคนที่เคยทาลายความฝันของนางจึงบอกอย่างเข้าใจ 11

กุหลาบสองเงา “เอาเถอะอย่ างไรเขาก็ เป็ น ยายหลานกัน ฉันก็ไ ม่ ใช่คนใจด า ไหนๆ พวกเขาก็ตัดสินใจกันเองเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของพวกเขา แต่ในเมื่อแม่ช้องได้ชาภาไปแล้วต่อไปชาดาก็ต้องอยู่ในความดูแลของฉัน หลานไม่ต้องกล้ว ว่าจะน้ อยหน้าใครเพราะย่ าก็จะให้ทุกอย่างที่ห ลาน ต้องการเหมือนๆ กัน มานี่สิลูก” คุณนายแจ่มศรีบอกน้าเสียงหนักแน่น ก่อนจะกวักมือเรียกหลานสาวให้เข้ามาใกล้ๆ โดยมีสายตาของบุพการีทั้ง สองมองตามเด็กสาวที่ถูกแยกไปทางและอีกหนึ่งกาลังสะท้อนอยู่เบื้อง หน้า แล้วยิ้มน้อยๆ เพราะเห็นว่าแม้บุตรีทั้งสองจะถูกแยกไปคนละทาง แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นเงาของกันและกัน…

0

12

1 ตัวเองกับเขาดวงไม่ดีนะ จะมีเคราะห์ แต่ว่าก็จะได้ลาภ จากสัตว์สองเท้าด้วย เขาเรียกว่าทุกขลาภน่ะ” คิ้ ว เรี ย วขมวดแน่ น มองไพ่ ที่ ว างเปิ ด ตรงหน้ า สลั บ คนพู ด “หมายความว่าอย่างไร” “ก็หมายความช่วงนี้เราต้องระวังตัวมากขึ้น ตัวเองอาจจะมีเรื่อง กับคนในวงการส่วนเขาก็อาจจะมีปัญหาเรื่องงาน แต่ว่าจะได้โชคลาภ จากสัตว์สองเท้าด้วยล่ะ” “ตัวอะไรสองเท้า ไก่หรือ?” คนที่มีใบหน้าโขกมาจากพิมพ์เดียวกันส่ายหัวอย่างระอาใจ “คน จ้ะคน คิดว่าไปจับไก่แล้วจะถูกหวยหรือไง” “ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แล้วเขาต้องทาอย่างไรถึงจะหมดเคราะห์” “ตามไพ่ บ อกว่ า เคราะห์ นี้ ไ ม่ น่ า จะนานแค่ ช่ ว งสั้ น ๆ เท่ า นั้ น ตัวเองก็หมั่นไปทาบุญบ้างมันจะผ่อนหนักเป็นเบาได้” สองสาวที่ มี ใ บหน้ า เหมื อ นกั น แทบจะทุ ก กระเบี ย ดต่ า งผ่ อ น ลมหายใจพร้ อ มกั น อยากจะเชื่ อ ว่า หมอดู ม าคู่ กั บ หมอเดาแต่ เ พราะ คนพูดคือผู้ที่มีสายใยชีวิตเชื่อมโยงกัน จึงไม่มีเหตุอะไรจะมาเดาสุ่มกับ ดวงชะตาที่กาลังจะมาถึง ได้แต่ภาวนาว่าไอ้เคราะห์ที่ว่านั่นจะน้อยกว่า

กุหลาบสองเงา ลาภที่จะได้สัตว์สองเท้า… อย่างนั้น สวยๆ ดีมากชัญญ่า” เสียงร้องบอกมาพร้อมกับแสงแฟลชที่รัวถี่ ชัญญ่าหรือชญาภา พยายามโน้มตัวให้ต่าลงกว่าเดิมจนทรวงอกอวบใต้บิกีนี่สีสดใสเกือบจะ ชิดกับเกลียวคลื่นที่ซัดมาเป็นระลอก หัวเข่าและฝ่ามือของเธอแนบอยู่กับ พื้ น ทรายสี ข าวเนื้ อ ละเอี ย ดเรี ย วขาเ ปลื อ ยอยู่ ใ นสายน้ าสะอาด ดวงตาหวานฉ่าเย้ายวนมองไปที่กล้อง ริมฝีปากอิ่มสีชมพูเผยอขึ้นน้อยๆ คล้ายจะเชิญชวนให้หลงใหล เส้นผมสีน้าตาลอ่อนปลิวไหวไปกับสายลม พัด เบื้องหลังคือผืนฟ้าสีครามในยามเย็นพระอาทิตย์ฉายแสงเป็นสีส้ม จวนเจียนจะหายไปกับท้องทะเลสีมรกตเต็มที “เอาละใช้ได้ ขอบคุณมากทุกคน” สิ้นเสียงช่างภาพใหญ่เหล่าทีมงานต่างร้องเฮด้วยความยินดี รีบ เก็บข้าวของที่ใช้ในการประกอบฉากในการถ่ายทาแฟชั่นชุดว่ายน้าเซ็ตนี้ นางแบบสาวชันกายขึ้นจากพื้นทรายรู้สึกเจ็บที่ฝ่ามือและหัวเข่าเพราะอยู่ ในท่านั้นนานเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะได้ภาพถูกใจช่างภาพ “ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่งานนี้วันเดียวหมดแผงแน่นอน” คนพูดส่งเสื้อคลุมมาให้หญิงสาวกล่าวขอบคุณเบาๆ โล่งใจที่ได้ อาภรณ์อีกชิ้นปกปิดร่างกาย “ทาไมชอบรับงานถ่ายชุดว่ายน้าให้หนูนัก นะพี่ซันนี่ พี่ก็รู้ว่าหนูไม่ชอบ” ซันนี่หรือศราวุธยิ้มตาพราวมองดูนางแบบในการดูแลของตัวเอง ผูกเชือกคาดทับเสื้อคลุมอีกที ชญาภาไม่ชอบเปิดเผยรูปร่างสักเท่าไรนัก ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน “ถ้ า ไม่ รั บ งานแบบนี้ เ ราจะมี กิ น กั น ไหมล่ ะ รู้ ๆ กั น อยู่ ว่ า คุณน้องน่ะหน้าประถมแต่นมมหาวิทยาลัย ผู้ชายทั้งประเทศชอบชัญญ่า ในชุดว่ายน้าจะตายไป” “ถ่ายชุดปกติก็ได้นี่นา” หญิงสาวยิ่งหงุดหงิดใจมากกว่าเดิมเมื่อ เดินผ่านกลุ่มนักท่องเที่ยวผู้ชายที่ส่งสายตาโลมเลียอย่างเห็นได้ชัด 14

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา “ไม่เอาน่าคนสวย ช่วงนี้มันซัมเมอร์ใครๆ เขาก็ถ่ายกันทั้งนั้น แต่ คุ ณ พี่ เ ชื่ อ ว่ า Life of men เล่ ม นี้ ข ายหมดเกลี้ ย งก่ อ นเล่ ม ไหน แน่นอน” เมื่อเห็นว่านางแบบสาวเริ่มจะไม่พอใจในฐานะผู้จัดการส่วนตัว ต้องรีบเอาใจ จริงอยู่ถึงชญาภาจะไม่ใช่แม่พวกดังแล้วเรื่องมากแต่เพราะ นิสัยเจ้าตัวที่ไม่ใช่พวกชอบเปิดเผยเลยต้องเอาใจกันหน่อยในยามรับงาน ปลุกใจเสือป่าเช่นนี้ ชญาภาไม่ว่าอะไรอีกยอมให้พี่ซันนี่จูงมือกลับเข้าที่พัก แต่เมื่อได้ อาบน้ าอาบท่าเปลี่ ยนเสื้ อผ้ าน้ อยชิ้น แล้ว แทนที่จะได้พักผ่ อนเธอต้อง เดินทางกลับกรุงเทพฯ ทันทีเพราะวันพรุ่งนี้มีงานที่พี่ซันนี่รับไว้ จาไม่ได้ ว่าเป็นงานถ่ายแบบของอะไรหน้าที่ของเธอทาตามที่ต้นสังกัดส่วนตัวสั่ง มาเท่านั้น หญิงสาวสารวจตัวเองที่หน้ากระจกอีกทีพอใจกับชุดที่แสนจะ มิดชิดนี้เป็นที่สุด เสื้อแขนยาวติดกระดุมจนถึงคอมีระบายที่ด้านหน้า กับ กระโปรงตัวยาวเลยหัวเข่า เธอสวมรองเท้าสานธรรมดาแต่ส บายเท้า สวมแว่นหนากรอบใหญ่อีกที เธอไม่ชอบสายตาที่พวกผู้ชายมองมาเท่าไร นัก การพรางตัวจึงเป็นสิ่งที่เธอชอบทามากที่สุด “คิดว่าพรางตัวแล้ ว หนุ่ มๆ จะจาไม่ได้ห รือไงยะ ดันซะขนาด นี้น่ะ” ไม่เพียงแต่พูดเปล่าผู้จัดการสาวประเภทสองยังใช้นิ้วจิ้มลงมาบน เนินอกอิ่มอีกด้วย เจ้ า ของอกสวยสะดุ้ ง น้ อ ยๆ ไม่ ไ ด้ โ กรธหรื อตกใจแต่อ ย่ า งใด เพราะระหว่างเธอกับพี่ซันนี่ไม่เคยมีความลับกันอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเห็น กันมาทั้งตัว หญิงสาวอมยิ้มน้อยๆ พอใจกับรูปลักษณ์แบบนี้ของตัวเอง มากกว่าไอ้ที่อยู่บนปกหนังสือเสียอีก “ก็ดีกว่าใส่บิกีนี่กลับกรุงเทพฯ ไปเถอะค่ะหนูง่วงมากเลย” ผู้ จั ด การคนเก่ ง ประคองนางแบบในการดู แ ลที่ เ ปิ ด ปากหาว กระชับกระเป๋าเดินทางชนิดลากแล้วพากันออกจากที่พัก ชญาภารอให้ พี่ซันนี่จัดการคืนกุญแจที่หน้าฟร้อนท์ระหว่างนั้นเธอต้องคอยทาตัวให้ไม่ เป็นที่สังเกตมากที่สุด อย่างที่พี่ซันนี่บอกถึงเธอจะอาพรางตัวด้วยเสื้อผ้า สี ทึมๆ และแบบที่ล้ าสมั ย แค่ไหนแต่รู ป ร่ างของเธอมันปกปิดไม่ มิด มี 15

กุหลาบสองเงา ผู้ชายหลายคนหันมามองเธอด้วยความสนใจหญิงสาวพยายามก้มหน้า หลบซ่อนใบหน้ากระชับเสื้อคลุมให้มิดชิดมากขึ้นแต่ยิ่งทายิ่งดึงดูดสายตา “มึงว่าใช่ไหมวะ กูว่าใช่ กูได้ยินคนพูดกันว่าชัญญ่ามาถ่ายแบบ แถวนี้” ไม่เพียงแต่พูดเปล่าแต่นักท่องเที่ยวคนไทยสามคนยังพากันชี้นิ้ ว มาทางเธออีกด้วย ชญาภาขยับตัวอย่างอึดอัดพี่ซันนี่ก็ยังไม่เสร็จธุระที่ หน้าฟร้อนท์เสียที จากแค่สามคนตอนนี้มันมากจนเป็นกลุ่มก้อน หน้าเธอ ร้อนแล้วร้อนอีกที่สุดก็ไม่อาจทนต่อสายตาที่จับจ้องเธอราวกับเป็นขนม เค้กที่อยากจะกินตลอดเวลาได้ไหว ร่างบางเดินเลี่ยงออกไปทิ้งพี่ซันนี่ไว้ ตรงนั้นเดี๋ยวถ้าหลุดพ้นจากสายตาน่ากลัวพวกนี้ได้เธอค่อยโทรบอกจุดที่ อยู่ใหม่อีกที สองเท้าเดิน อย่ างเร่ งรี บ จนไม่ทันได้มองเบื้องหน้า เธอชนกับ บางอย่างเข้าอย่างจังจนทั้งร่างเกือบจะร่วงลงไปกองบนพื้น ทว่ามือใหญ่ อบอุ่นรับร่างของเธอไว้ได้เสียก่อน ชญาภาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เนื้อตัวนุ่มนิ่มตกอยู่ในวงแขนของใครบางคน และอาจจะเป็นสิ่งที่เธอชน เข้าด้วย หญิงสาวเห็นลูกคางและสันกรามแข็งแรง จมูกเขาโด่งจนเป็นสัน แต่เธอไม่เห็นดวงตาของเขาเพราะมันซ่อนอยู่ในแว่นกันแดดเช่นเดียวกับ เธอ กลิ่นไอบุรุษเพศเคล้ากับกลิ่นลาเวนเดอร์ทาให้เธอปั่นป่วนได้อย่างน่า ประหลาด มือของเขาสอดรับช่วงเอวไว้พอดีขณะเดียวกัน เธอก็วางมือไว้ บนอกแกร่งของเขา เป็นฉากที่ไม่ต่างจากในละครหลังข่าว นานเกือบนาทีกว่าที่เธอจะหายตกใจร่ างอรชรดิ้ นเบาๆ เพื่ อ เตือนให้เขารู้ว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก อีกฝ่ายให้ความร่วมมือเป็นอย่า งดี เขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ทาท่าจะพูดบางอย่างแต่ก็มีเสียงสูงแหลมร้อง ขึ้นเสียก่อน “น้องชัญญ่า! มาอยู่นี่เองพี่ตามเสียทั่วเลย พี่มีข่าวดีมาบอกจ้ะ” ยังไม่ทันได้เอ่ยคาขอบคุณหรือคาใดๆ พี่ซันนี่ก็คว้าข้อมือดึงจน เธอหลุดจากอ้อมอกนั่นเสียแล้ว ชญาภาหันไปมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ไม่ รู้ว่าเขามองเธออยู่หรือเปล่าเพราะแว่นกันแดดมันบดบังดวงตาของเขา 16

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา อยู่ ทว่าหัวใจเต้นเร่าอย่างน่าประหลาดราวกับว่าเขากาลังจับจ้องเธอ ผ่านแว่นสีดาอันนั้นเช่นกัน… เสียให้ได้เมื่อได้ฟังข่าวดีที่มาพร้อมกับข่าว ร้ายของพี่ซันนี่ ข่าวดีคือเธอกาลังจะได้รับงานใหญ่เป็นการแสดงเครื่อง เพชรระดับประเทศ แต่ข่าวร้ายคือเธอจะต้องไปกินข้าวกับ ส.ส.ธัชนันท์ เคยเห็น หน้ าสองสามครั้งท่าทางดูสุภ าพดี แต่เธอไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เพราะวั น ๆ เธอยุ่ ง อยู่ กั บ งานก็ ห มดเวลาแล้ ว แปลกใจว่ า ท าไมคุ ณ ช้องนางของเธอถึงได้ปล่อยให้เธอรับงานอีเวนท์กินข้าวกับนักการเมืองได้ แต่พอได้ฟังประวัติของ ส.ส.ธัชนันท์อีกทีจากพี่ซันนี่ก็ถึงบางอ้อเขาเป็น พี่ชายของธัญชนกเจ้าของห้องเสื้อที่คุณยายเธอไปอุดหนุนเสื้อผ้าให้เธอ บ่อยๆ นั่นเอง “ไม่ไปได้ไหมคะ ชัญญ่าไม่ชอบอีตานี่เลย” “ไม่ได้ ยายรับปากเขาไว้แล้ว ” ผู้เป็นยายบอกทันควัน กลับมา ยังไม่หายเหนื่อยดีก็ต้องมาเจอเรื่องปวดหัวเสียแล้ว ใบหน้าสวยงอง้าให้ เธอถ่ายรูปอวดสรีระนิดๆ หน่อยๆ ยังดีกว่าไปกินข้าวกับคนพวกนี้ งาน ง่ายได้เงินเยอะก็จริงแต่ก็พวกเสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น มืออบอุ่นที่ผ่าน ความยากลาบากมามากกว่าจะพาหลานสาวมาถึงจุดนี้โอบรอบหัวไหล่ เล็กลูบเบาๆ อย่างเอาใจ “น่านะชัญญ่า แค่ไปกินข้าวเอง คุณธัชนนท์น่ะ เขาไม่ได้น่ากลัวเหมือนอย่างที่หลานคิดหรอก แถมแม่ของเขายังมีบุญคุณ กับเรามาก สร้อยเพชรเมื่อคราวก่อนเขาก็ให้เรามายืมใส่โดยไม่คิดค่าเช่า ช่วยยายหน่อยนะ หรือว่าชัญญ่าไม่รักยายแล้ว” “รักสิจ๊ะ ยายก็รู้ว่าหนูรักยายแค่ไหน” ถึงจะไม่ชอบใจเท่าไรแต่ ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ คนอย่างคุณช้องนางลองเอ่ยปากเองแล้วมีหรือเธอจะ ปฏิเสธได้ หลานสาวจอมอ้อนซุกกับอกอุ่นที่หนุนซบมานับสิบปี ตั้งแต่ตาม ผู้เป็นยายมาเดินสายประกวดตามเวทีต่างๆ เดินจนน่องแทบโป่งกว่าจะ ได้ ม าเป็ น นางแบบแถวหน้ า ของเมื อ งไทยได้ เธอทั้ ง รั ก ทั้ ง เคารพคุ ณ 17

กุหลาบสองเงา ช้องนางที่ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ไม่เคยปริปาก บอกแค่ให้เธอยิ้มรับกับ ทุกสิ่ งที่จ ะเกิดขึ้น และทาหน้ าสวยๆ ไว้อวดชาวบ้านก็พอ ไม่ส นใจคา ครหาที่ว่าเธอแก้ผ้าถ่ายรูปหากิน ทาไมต้องเก็บเอาคาคนอื่นมาคิดด้วยใน เมื่อตัวเธอรู้ดีที่สุดว่ากาลังทาอะไร “รักก็ไปนะจ๊ะ อย่าทาให้ยายผิดหวัง” มืออุ่นๆ ลูบศีรษะทุยของ หลานสาวเบาๆ โล่งใจที่แม่ตัวยุ่งยอมรับปาก ทีนี้ก็เหลือแค่ลุ้นให้ทั้งสอง ถูกใจกันและกันก็พอ ว่าที่หลานเขยพันล้านอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว… ปฏิเสธคาสั่งของยายได้เธอเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น เช่นกัน ทว่ายังมีอีกคนที่ช่วยให้เธอรอดพ้นจากสถานการณ์น่าอึดอัดนี้ได้ เธอแอบย่องจากห้องพักหลังจากรอให้ไฟในห้องนอนของคุณช้องนางดับ ลงแล้วค่อยจรดปลายเท้าไปหามุมที่ไกลจากห้องของคุณช้องนางที่สุ ด เพือ่ ติดต่อกับคนที่จะช่วยเธอได้ ถือสายรอไม่นานปลายสายก็รับ น้าเสียง ที่ฟังดูคล้ายกันตอบกลับมาพร้อมกับคาทักทายกึ่งประชดนิดๆ ไม่บ่อยครั้งนักหรอกที่เธอจะมีเวลามาโทรศัพท์หาคู่แฝดอีกคน ที่อยู่ถึงอัมพวา พี่สาวผู้มีใบหน้าเหมือนกับเธอทุกกระเบียดนิ้วเพราะมา จากพิมพ์เดียวกัน พี่สาวฝาแฝดที่ชื่อชญาดา เธอฟังคาบ่นที่มาพร้อมกับ ความไม่สบายใจจากคู่แฝดที่อายุมากกว่าหนึ่งนาที ซึ่งก็ไม่พ้นเรื่องงานอยู่ ดี แน่นอนว่าอาชีพนางแบบนุ่งน้อยห่มน้อยอย่างเธอมันต้องกระทบกับ พี่สาวที่เป็นคนธรรมดาเดินตลาดเก็บค่าเช่ากับดอกเบี้ยเงินกู้อยู่แล้ว แถม รายนั้นไม่คิดจะเฉียดเข้ามาใกล้วงการอีกด้วย คงจะเบื่อกับการถูกทักผิด เต็มทน แต่เพราะเธอเดินมาในทางสายนี้แล้วจึงถอยหลังกลับไม่ได้ ไหน จะคุณช้องนางที่ดันเธอเต็มแรงอยู่เบื้องหลังอีก นี่ยังไม่รวมพี่ซันนี่ที่เข้ามา ดูแลเธอแทนคุณช้องนางที่หันไปจับธุรกิจเต็มตัวจนไม่มีเวลาดูแลเธอ แต่ในเมื่อคู่แฝดเตือนเธอก็รับฟัง และรับปากว่าจะระวังตัวและ จะพยายามเลือกงานด้วยตัวเองมากขึ้น หลังจากอ้อมประเด็นหลักอยู่ นานคนที่มีพื้นฐานทางด้านโหราศาสตร์ก็จับจุดถูก เดาได้ว่านอกจากจะ โทรมาเพื่อให้หายคิดถึงแล้วน่าจะมีอย่างอื่นแอบแฝงอีกด้วย นางแบบ 18

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา สาวฝาแฝดคนน้องหัวเราะเบาๆ เมื่อถูกจับได้เลยจาเป็นต้องบอกออกมา “มั น ก็ ไ ม่ ใ หญ่ ม ากหรอกจ้ ะ ดา…คื อ เขาจะรบกวนให้ ด าเป็ น ตัวแทนไปทานอาหารค่ากับท่าน ส.ส.ธัชนันท์ที่โรงแรม Royal Paradise หน่อยน่ะ” เธอหลับตาแล้วกลั้นใจกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ ภาวนาให้ คู่แฝดคนเก่งยอมตกปากรับคาเพราะคราวก่อนก็ไหว้วานไปทีหนึ่งแล้ว สุดท้ายตาแก่หื่นกามนั่นก็ต้องไปนอนหยอดน้าข้าวต้มที่โรงพยาบาลด้วย ฝีเท้าของชญาดา “ถ้าดาไม่ช่วย เขาจะต้องแย่แน่ๆ เลย” “พูดอย่างกับเราไม่แย่งั้นแหละ” “ดาเก่งเรื่องเอาตัวรอดจะตาย โดยเฉพาะกับผู้ชายบ้ากามพวก นั้น ดาจ๋า ดาช่วยเขาหน่อยนะสาบานว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย” พยายาม ใช้น้าเสียงที่จริงจังให้น่าเชื่อถือที่สุดแต่นิ้วกลับยกขึ้นไขว้กัน แล้วหาร้อย แปดเหตุผลมาอ้าง และทนฟังแฝดพี่บ่นอีกชุดใหญ่แต่สุดท้ ายคนปากร้าย แต่ใจดีก็ยอมรับคาจนได้ แต่ก็ต้องหูชาเมื่ออีกฝ่ายโวยวายเรื่องชุดที่ต้อง สวมใส่ เจ้าตัวยืนยันว่าจะไม่ยอมใส่ชุดเดรสสีมะกอกที่คุณช้องนางเลือก ไว้ให้อย่างเด็ดขาดแม้ว่าเธอจะพยายามเกลี้ยกล่อมสักเพียงไหนก็ตาม จน ที่สุดก็ต้องยอมแพ้ “ก็ได้ แล้วจะให้รถไปรับ” จากนั้ นบทสนทนาก็ยุติล งตรงที่เรื่องรายละเอียดต่างๆ โดยที่ แฝดคนพี่เน้นย้าว่าจะไม่ยอมใส่เดรสสีมะกอกอย่างเด็ดขาด… พร้อมกับลูกน้องของชญาดาที่ชื่อปักเป้าพร้อม อวยพรให้เธอโชคดีเอาตัวรอดจากว่าที่หลานเขยของคุณช้องนางได้สาเร็จ เด็กชายแอบกลืนน้าลายเมื่อนึกถึงสวัสดิภาพของผู้ชายที่ชื่อธัชนนท์ “แล้วทาไมพี่ชัญญ่าไม่ไปทานข้าวกับอีตานั่นเองล่ะ” แฝดน้องยิ้มให้เด็กชายจอมสงสัย ก่อนจะบอกถึงเหตุผลที่สาคัญ น้อยกว่าความลาบากใจ “ก็เพราะคืนนี้พี่มีนัดคุยเรื่องงานน่ะสิ” ชญาภาอธิบายถึงรายละเอียดคร่าวๆ ของงานที่กาลังจะได้ ทา มันยิ่งใหญ่ระดับประเทศเลยทีเดียวแถมงานนี้เธอยังมีแววว่าจะได้เป็น จุดเด่นของงานอีกด้วย แต่ความน่าภูมิใจมันมาพร้อมกับความกดดันแกม 19

กุหลาบสองเงา ล าบากใจเพราะมั น ท าให้ เ ธอต้ อ งมี ค วามรั บ ผิ ด ชอบเพิ่ ม มากขึ้ น ด้ ว ย ปักเป้าไม่ได้ถามอะไรอีกแต่เกาหัวแล้วบ่นไปตามประสาว่าสร้อยพวกนั้น มันเป็นของคนอื่นเอามาใส่แป๊บ เดียวเดี๋ยวก็คืน เธออมยิ้มเห็ นด้วยกับ ความคิดของเด็กๆ แต่มันคือความจริง พี่ซันนี่รู้เรื่องที่เธอสลับตัวกับชญาดา และเป็นคนหารถจัดแจง ไปส่งแฝดคนพี่ถึงสถานที่นัดหมาย ไม่ใช่ว่าอาจหาญถึงขั้นกล้าขัดคาสั่ง ของคุณช้องนางแต่เพราะทนแรงอ้อนวอนขอร้ องของเธอไม่ไหวต่างหาก แถมท้ายด้วยการอาสาไปคุยงานกับธัญชนกเรื่องงานแสดงเครื่องเพชร เอง เพื่อไม่ให้เป็นข้อสงสัยว่าเหตุใดเธอถึงยังอยู่ทั้งที่ต้องไปกินข้าวกับ ส.ส.ธัชนันท์ เธอเลยหนีกลับคอนโดนอนพักเอาแรงตบตาได้ทั้งธัญชนก และคุณช้องนางคนเก่ง ความฝันเรื่องหลานเขยเศรษฐีของท่านคงเป็นไป ได้ยากเพราะเธอไม่เล่นด้วย นางแบบสาวกลิ้งตัวอยู่บนเตียงนุ่มย่นจมูก เมื่อนึกถึงแผนจับคู่ของคุณช้องนาง เธอไม่ได้ชอบคนหล่ อหรือคนรวย เพราะรู้ว่าปัจจัยภายนอกมันไม่อาจประคองความรักไปจนถึงฝั่งฝันได้ สาหรับ เธอขอแค่ใครคนนั้ น ปกป้ องดูแลเธอได้ ไม่จาเป็นต้อง รูปงามเหมือนเทพบุตรหรือรวยล้นฟ้า ดวงตาสดใสปิดลง รู้สึกว่ากลิ่ น ลาเวนเดอร์ปนกับกลิ่นบุหรี่จางๆ ยังติดอยู่ที่ปลายจมูก ริมฝีปากอมยิ้ม น้อยๆ ไม่ต้องหล่อไม่ต้องรวยแต่แค่กอดเธอแล้วอุ่นเหมือนเขาคนนั้นก็พอ โชคดีที่คุณช้องนำงไม่ได้โทรมาถามไถ่ถึงการดินเนอร์ระหว่าง เธอกับ ส.ส.ธัชนันท์ เป็นอันว่าการสลับตัวครั้งนี้ชญาภาทาสาเร็จไปอีก หน พี่ซันนี่ขับรถมารับเธอตอนเกือบเก้าโมง ชญาภาลากสังขารขึ้นรถ นางแบบสาวเปิดปากหาวสะบัดหัวแรงๆ ไล่ความง่วงงุนที่มาหลังจากกิน ข้าวเช้าไปชุดใหญ่ “ให้ แ อบไปนอนฝั น ดี ตั้ ง คื น หนึ่ ง แล้ ว ยั ง จะง่ ว งอี ก หรื อ ยะ” ผู้จัดการคนเก่งอดแขวะไม่ได้ แม่คนสวยยังนั่งตาปรอยอยู่ข้างๆ “หนูได้นอนแค่หกชั่วโมงเองนะ” เธอแย้งเบาๆ ปรับเบาะราบลง เตรียมพร้อมสาหรับการนอนในรถ “ย่ะ! ตัวเองนอนสบายทิ้งให้ พี่ไปคุยกับคุณนก กลัวโดนจับได้ 20

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา แทบตายว่าส่งดาไปแทนชัญญ่า อ้าว! ชิงหลับเชียวนะยะ” ผู้จัดการคน เก่งจุ๊ปากเพราะยังไม่ทันหายหงุดหงิดแม่ตัวดีก็หลับไปเสียแล้ว เกือบชั่วโมงเธอก็ต้องถูกปลุกอีกครั้ง ยังสะลึมสะลือเดินไม่ตรง ทางนักตอนที่พี่ซันนี่ลากเข้าไปในสตูดิโอไม่รู้ด้วยซ้าว่ามันตั้งอยู่ตรงไหน ของประเทศไทย มือเรียวยกขึ้นเกาหัวจนผมยุ่งความง่วงยังไม่หายง่ายๆ จนกว่าวิญญาณนางแบบจะประทับ เอสเปรสโซ่แก้วใหญ่ถูกยื่นให้เพื่อ ปลุ ก ให้ ร่ า งกายกระปรี้ ก ระเปร่ า มากขึ้ น ช่ า งทาผมและช่า งแต่ง หน้ า ช่วยกันบรรเลงแม่สาวหน้าใสให้เป็นนางแบบสุดเซ็กซี่ “อะไรกันเป็นถึงนางแบบชื่อดังแต่มานั่งสัปหงก เสียชื่อช้องซ์ โมเดลลิ่งซาลอนหมด” เสียงเหน็บแนมดังเข้ามาปลุกความอ่อนเพลียได้ดีกว่ากาแฟถ้วย โตเสียอีก เปลือกตาบางที่ได้รับการแต่งเติมสีสันเปิดขึ้นอันที่จริงรู้อยู่แล้ว ผู้ที่มากวนอารมณ์แต่เช้าไม่ใช่ใครที่ไหน ‘น้ำหนึ่ง’ หรือณัฐชา เพื่อนร่วม อาชีพที่เป็นคนที่เธอไม่อยากญาติดีด้วยมากที่สุด ชญาภาหายง่วงเป็น ปลิดทิ้งมองร่างระหงไม่แพ้ตนผ่านกระจกบานใหญ่ รายนั้นแต่งหน้าแบบ จัดเต็มมาพร้อมแล้วแค่เติมอีกนิดก็ทางานได้เลย ริมฝีปากเคลือบด้ว ย สิปสติกสีนู้ดช่วยทาให้อวบอิ่มมากกว่าเดิมบิดยิ้ มเหยียดพร้อมกับสายตา ดู แ คลน เจ้ า หล่ อ นส่ ง กระเป๋ า ใบละหลายแสนบาทให้ ผู้ จั ด การสาว ประเภทสองที่แปลงเสียจนเป็นผู้หญิงไปแล้ว ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัว ข้างๆ กัน ชญาภาปรายตามอง เธอไม่ใช่คนใจร้อนพอจะควบคุมโทสะได้ใน ระดับหนึ่ง แต่ถ้าโดนยั่วยุมากๆ เข้าตบะก็แตกได้เหมือนกันโดยเฉพาะยัย น้าเน่านี่พูดกันไม่เกินห้าประโยคก็แทบจะตบกันแล้ว “คุณน้องน้าหนึ่งไปทาผมที่ไหนมาคะ สวยเชียว” ช่างทาผมสาว แท้เอ่ยถามเมื่อใช้หวีจัดทรงให้ “หนู ทามาเองค่ะไม่อยากให้พี่ๆ ต้องเหนื่อยเพิ่มลาพังแค่ใคร บางคนก็ทาให้เสียเวลาเยอะแล้ว ” ไม่เพียงแค่คาพูดแต่สายตาที่ ใช้มอง ผ่านทางกระจกบานใหญ่ด้านหน้ามันเต็มไปด้วยความเย้ยหยันกึ่งดูแคลน 21

กุหลาบสองเงา คนโดนกระทบกระทั่งนับหนึ่งถึงสิบอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทา ได้ปิดหูปิ ดตาทาเป็นไม่รู้ไม่เห็ นนึกถึงคายายสอนที่ให้ เป็นคนอดทนไม่ นาพาต่อสิ่งเลวร้ายใดๆ ทว่าอีกคนไม่ละความพยายามเช่นกัน “พี่อาร์ตจ๋า ชุดมันไม่โป๊ไปหน่อยหรือคะ หนูไม่ค่อยชอบชุดแบบ นี้เท่าไร” เสื้ อผ้าที่ต้องใช้ในการถ่ายทาวันนี้ ไม่ได้ผิ ดแผกไปจากทุกครั้ง สาหรับนางแบบที่ขายเนื้อหนังมังสาแล้วถือว่าเป็นเรื่องปกติเลยก็ว่าได้ “ทาไมละจ๊ะ พี่ว่ามันก็สวยดีออก” “แต่หนูไม่ชอบไอ้ที่มันต้องโชว์นมเยอะๆ นี่คะ เอ๊ะ! แต่ใครบาง คนอาจจะชอบก็ได้เพราะนอกจากนมแล้วก็ไม่รู้ว่าจะโชว์อะไร” ร่างระหงผุดลุกจากเก้าอี้ทันที ความอดทนที่อดกลั้นมานานขาด ผึงคนอย่างเธอฆ่าได้หยามไม่ได้ ชญาภาลุกขึ้นประจันหน้ากับคนจงใจหา เรื่องโดยมีพี่ซันนี่ประกบติด “เธอว่าใครยัยน้าเน่า” “เปล๊า! ฉันไม่ได้ระบุชื่อใครเสียหน่อย ทาไมกินปูนร้อนท้องหรือ จ๊ะแม่นางแบบคนดัง” ริมฝีปากสีสดเบะออกใช้สายตากวาดไปทั่วเรือน ร่างที่หนุ่มๆ ทั่วประเทศหมายจะได้ครอบครอง “อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าน้องน้าหนึ่ง ” พี่ซันนี่เอาน้าเย็นเข้าลูบ ดึงแขนเรี ย วของชญาภาเอาไว้ทั้ง คู่ต้องทางานร่ ว มกันจึงไม่อยากให้ มี ปัญหา “ใครหาเรื่องใครกันยะนังศราวุธ” “อีตุ๊ดหมีควาย! ตบกันสักทีดีไหม?!” เพีย งแค่ได้ยิ นชื่อจริ งพี่ซัน นี่ก็ฉุนขาด ก้าวเข้าไปยืนขวางหน้า ขณะที่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ยกมือง้างหมายจะตบกลับหากโดนทาร้ายอย่าง ที่ว่าจริงๆ เหตุ ก ารณ์ ชั ก จะบานปลายไปกั น ใหญ่ เหล่ า สไตล์ ลิ ส ต์ ช่ า ง แต่งหน้าทาผมพากันล้อมวงมาดูด้วยความสนใจแต่ไม่มีใครคิดจะห้าม เพราะเรื่องแบบนี้เมาท์กันสนุกนัก ดีไม่ดีขายข่าวให้นักข่าวได้เงินอีกด้วย 22

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ขณะที่กาลังฮึ่มฮ่าใส่กันช่างภาพก็เข้ามาพอดี ทั้งหมดแยกย้ายจากกันไป โดยปริ ย าย พี่ซั น นี่ ยั งไม่ ห ายโกรธก่ น ด่ า กะเทยร่ า งยั กษ์ ผู้ จั ด การของ ณัฐชาด้วยความคับแค้นใจ จะด่าว่าอะไรทนได้ทั้งนั้นแต่ห้ามเรียกชื่อจริง มันเจ็บปวดหัวใจ จากที่โดนหาเรื่องเลยต้องมาปลอบให้ผู้จัดการคนเก่งใจเย็นลง เธอกับณัฐชาไม่ใช่เพิ่งเคยปะทะคารมกันแต่มันเป็นมาได้พักใหญ่หลังจาก ที่คุณช้องนางสามารถฟาดฟันกับคู่แข่งจนเธอได้งานโฆษณาน้าหอมยี่ห้อ หนึ่งจากนั้นจากนางแบบโนเนมมีงานเพียงไม่กี่ชิ้นก็ดังเป็นพลุแตกมีงาน ไม่ขาดสายตั้งแต่ต้นปียันปลายปีแถมให้การดูแลอย่างดี เธอดังแซงหน้า นางแบบรุ่นเดียวกันรวมไปถึงณัฐชาด้วย ทั้งที่อีกฝ่ายทางานในวงการนี้ มาก่อนเธออีกด้วย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคนสนิทขอร้องมาเธอคงไม่รับงานร่วมกับยัยน้า เน่าคนนี้แน่ เธอไม่เคยหาเรื่องก่อนมักจะเป็นยัยนี่เสมอที่ชอบกระแนะ กระแหนว่าเธอเอาเต้าไต่ แค่เกิดมามีหน้าอกอวบอิ่มกว่ าคนอื่นก็มองว่า เธอเป็ น พวกไร้ ส มอง แต่ น้ อ ยคนนั ก ที่ จ ะรู้ ว่ า เธอจบปริ ญ ญาตรี บริหารธุรกิจด้วยเกียรตินิยมอันดับสองเลยทีเดียว เมื่อการปะทะกันเล็กๆ น้อยๆ จบลง วิญญาณนางแบบมืออาชีพ ก็เข้าสิง เธอปัดเรื่องบาดหมางไปก่อนแล้วตั้งใจทางานให้สมกับเงินค่าจ้าง การถ่ายแบบวันนี้เป็นคอลเลกชั่นใหม่ของชุดชั้นในแบรนด์ดังนาเข้าจาก ต่างประเทศ เธอถูกจัดท่าทางบนเตียงนอนสีขาวบริสุทธิ์เข้ากับชุดชั้นใน ลู ก ไม้ สี ข าว บราเนื้ อ ดี โ อบอุ้ ม ทรวงอกอิ่ ม ที่ น่ า อิ จ ฉา ส่ ว นท่ อ นล่ า งมี กระโปรงตัวสั้นยาวเลยชั้นในลงมาเล็กน้อย และสวมถุงน่องลูกไม้ยาวแค่ ต้นขา ส่วนณัฐชาเป็นลูกไม้สีดาให้ความรู้สึกร้อนแรงขณะที่ชญาภามองดู แล้วบริสุทธิ์น่ารัก ทั้งสองนางแบบที่นอกกล้องไม่กินเส้นและพร้อมจะกระโจนเข้า ใส่กันทาหน้าที่ของตัวเองได้ดีเยี่ยมไม่ว่าช่างภาพต้องการให้ทาท่าไหนก็ สามารถทาได้ ใบหน้าถ่ายทอดอารมณ์ได้เป็นอย่างดีสมเป็นนางแบบมือ อาชีพ 23

กุหลาบสองเงา “กินน้ าก่อน หิว ไหมเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กิน ” พี่ซันนี่วางเสื้ อ คลุ ม ลงบนไหล่ เ ล็ ก เจ้ า ตั ว รี บ สวมทั น ที ห ลั ง กล้ อ งเธอไม่ ต้ อ งการอวด เรือนร่างให้ใครมองเล่น แม้หน้ากล้องทุกคนจะเห็นเธอจนแทบจะหมด ทุกซอกทุกมุมแล้วก็ตาม หญิงสาวส่ายหน้า พลางรับแก้วน้าจากพี่ซันนี่ “เอาไว้ให้เสร็จ งานก่อนค่ะ หนูอยากกินตาปูปลาร้า” “อาหารชั้นต่าก็เหมาะกับคนต่าๆ” ถ้อยคาแขวะหาเรื่องดังมา จากรายเดิม ชญาภาไม่ใส่ใจงานคืองานแต่ถ้านอกเวลาค่อยว่ากันอีกที “ถ้าอย่ างนั้ น เธอคงเหมาะกับ พวกไส้ เดือ นผั ดพริกแกงสิ นะ” ประโยคที่สวนกลับไม่ได้ดังมาจากคนที่โดนหาเรื่อง ผู้สมทบเข้ามากอด คอเพื่อนรักพลางยิ้มเยาะๆ ให้อีกฝ่าย “แต่ฉันว่าไส้เดือนมีประโยชน์มาก เกินไปอย่างเธอต้องอึ่งอ่างผัดกะเพราเผื่อว่ายางของมันจะช่วยให้หน้าเธอ มียางขึ้นมาบ้าง” “กรี๊ด! นังต้าแกกล้าดีอย่างไรมาว่าฉัน” เจ้าของชื่อไม่ได้สะทกสะท้านกับท่าทางเกรี้ยวกราดนั่นแม้แต่ น้อย ซ้ายังยักคิ้วท้าทายเสียอีก “ไม่เ อาน่ าต้า เดี๋ย วก็เป็ น ข่า วหรอก” ชญาภาปรามเพื่ อนรั ก ก่อนจะลากคนเก่งให้พ้นจากพายุอารมณ์ของณัฐชาที่กาลังกรีดร้องด้วย ความเจ็บใจ “มาถึงก็สร้างเรื่องเลยนะแก” ฐิตายักไหล่การปะทะฝีปากกับยัยน้าเน่าช่วยเพิ่มสีสันให้ชีวิตดี “ฉันอุตส่าห์มาช่วยนะ คนอะไรใจเย็นปล่อยให้โดนว่าอยู่ได้” “ฉันไม่อยากมีเรื่อง อยากอยู่อย่างสงบ” เธอบอกก่อนจะทิ้งตัว ลงบนโซฟาตัวนุ่มข้างเพื่อนรัก พี่ซันนี่รับชุดจากพี่อาร์ตมาให้เปลี่ยนซึ่งก็ ไม่ต่างจากชุดเดิมเท่าไรนักเพียงแต่เปลี่ยนเป็นสีชมพูเท่านั้น “วันนี้ว่างหรือจ๊ะถึงได้บุกมาช่วยชัญญ่าได้” “ค่ะ เห็ นว่าวัน นี้ ชัญญ่ามีงานกั บ ยั ย น้ าเน่าเลยแวะมาดู เออ! พี่ซันนี่คุณแซมอยากให้พี่ซันนี่เข้าไปคุยด้วยเห็นว่ามีเรื่องอยากให้ช่วย” 24

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา คุณแซมที่ฐิตาพูดถึงคือสุชาติเจ้ าของบริษัทที่ฐิตาสังกัดอยู่ สนิท กับคุณช้องนางพอสมควรเรียกได้ว่าไหว้วานกันได้ แต่ถึงขนาดเรียกไปพบ คงมีงานให้ชญาภาทาแน่ พี่ซันนี่ขมวดคิ้วยุ่ง แค่นี้คิวงานของชญาภาก็มี ไปถึงปลายปีแล้วยังจะมีงานอื่นแทรกเข้ามาอีก หวังว่าคงไม่ทาให้งานอื่น ได้รับผลกระทบไปด้วย “ชัญญ่าเดี๋ยวเสร็จงานแล้วเราไปดูหนังกันนะ มีหนังเข้าใหม่น่าดู มากเลย” “ไม่ได้จ้ะวันนี้ชัญญ่าต้องไปงานเปิดตัวหนังสือที่เซ็นทรัลเวิลด์ ต่อจ้ะ ถ้าอยากไปก็ตามไปได้นะจ๊ะสาวน้อย” พี่ซันนี่จีบปากจีบคอพูด เล่นเอาคนที่ตั้งความหวังมาอยากจะชวนเพื่อนไปเที่ยวสลดไป “เอาไว้ฉันทางานที่เซ็นทรัลเสร็จแล้วเราค่อยไปดูหนังกันก็ได้” นั่นแหละหน้ายู่ๆ ของฐิตาถึงกลับมาเบิกบานได้เหมือนเดิม…

0

25

2 เสื้อผ้าที่ออร์แกไนเซอร์จัดมาให้ใส่แล้วก็หนักใจ ผ้าซีทรูสีเนื้อกับที่ปักลูกไม้หนาบริเวณช่วงอกเท่านั้น ส่วนกระโปรงเป็น ผ้ามันสีทองยาวแค่คืบ แม้ว่ามันคือหน้าที่การงานแต่เธอก็อายเป็น ไม่ บ่อยครั้งนักหรอกที่เธอจะสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นต่อหน้าผู้คนเกือบพัน แต่ที่ แย่กว่าเสื้อผ้าบางจ๋อยก็คือคนที่เธอต้องร่วมงานด้วยดันเป็นไอ้นายแบบ ชื่อปิแอร์ เธอได้ทางานร่วมกับนายแบบคนนี้ เมื่อคราวก่อนจาได้ถึงความ มือไวใจเร็วของมันดี ช่างภาพบอกให้โอบมันกอด ให้เอาหน้าเข้ามาใกล้ มันดันหอมแก้มเธอเสียนี่ คิดแล้วก็ขนลุกกว่าจะพ้นวันนั้นไปได้เล่นเอา พี่ซันนี่หูชาเพราะเธอบ่นเป็นชุดสาปส่งไม่อยากร่วมงานกับหมอนี่อีก เมื่อ ไม่มีทางเลือกจ าต้องสวมวิญญาณนางแบบทาหน้าหนาจนกว่างานจะ เสร็จ ร่างอรชรในชุดเซ็กซี่เดินออกจากห้องแต่งตัวเพื่อไปฟังคานัด แนะจากทีมงาน รู้กันดีว่างานอย่างนี้จาเป็นต้องมีสคริปต์เธอไม่ใช่พิธีกร มืออาชีพที่จะตอบคาถามได้โดยไม่มีการเตรียมตัว แต่แค่ก้าวผ่านธรณี ประตูก็พบกับคนที่เธอไม่ชอบหน้าพอๆ กับณัฐชา อาจจะมากกว่าด้วยซ้า เพราะอย่างน้อยๆ ยัยน้าเน่าก็ไม่ได้มองเธอเหมือนจะกลืนเข้าไปทั้งตัว แบบนี้

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา “มาเร็ว จังเลยนะครับ นอกจากน่ารักแล้ว ยังตรงต่อเวลาด้ว ย อย่างนี้ใครได้เป็นแฟนโชคดีแย่เลย” เพิ่งนึกถึงปิแอร์ก็ปรากฏตัวให้เห็น นายแบบหนุ่มลูกครึ่งตัวสูง กว่าหกฟุตหล่ อเหลาในชุดสูทสี เข้มทุกอย่างดูดีส มกับงานที่ทายกเว้น สายตาโลมเลี ย มองมาที่ เ ธออย่ า งไม่ ปิ ด บั ง ชญาภาท าเป็ น หู ท วนลม ไม่สนใจคาทักทายหรือแม้แต่จะตอบกลับ แต่คนอย่างปิแอร์ไม่ละความพยายาม นายแบบหนุ่มขยับเข้ามา ใกล้จนได้กลิ่นกายหอมจรุงของนางแบบสาวคนสวย ทาทีเป็นสนใจในคา นัดแนะของทีมงานทว่าดวงตากลับจ้องมองเรือนร่างเร้าใจของชญาภา เขาเคยได้ร่วมงานกับเธอแม้จะหนเดียวแต่ก็ติดใจในความเซ็กซี่ของเธอ ยิ่ ง นั ก ไม่ เ พี ย งแค่ นั้ น นิ สั ย ที่ ไ ม่ ย อมให้ ใ ครง่ า ยๆ ของเธอยิ่ ง กระตุ้ น สัญชาตญาณการอยากเอาชนะของเขาให้ลุกฮือขึ้นมาอีกด้วย น้อยคนนัก ในวงการนี้ที่จะถือเนื้อถือตัวแม้ว่างานที่ทาจะเป็นการขายรูปร่างหน้าตาก็ ตาม ช่วงจังหวะที่เธอกาลังฟังทีมงานอธิบายถึงพิธีการบนเวที เขายื่น หน้ า เข้ า ไปใกล้ จ นแทบจะชิ ด กั บ ใบหน้ า ของเธอ เกื อ บจะได้ จ รดกั บ พวงแก้มเนียนแล้วแต่เจ้าตัวรู้ทันรีบสะบัดหน้าหนีเสียก่อน เธออยากจะควักลูกตาของไอ้ นายแบบหน้าหม้อนี่นัก แค่มองไม่ พอมันยังเกือบจะฉวยโอกาสกับเธออีก ทันทีที่ฟังคาชี้แจงเสร็จเธอรีบขอ ตัวไปเข้าห้องน้าไม่ใช่เพราะตื่น เต้น จนเกิดปวดหนักปวดเบาขึ้นมาแต่ อยากจะอยู่ห่างจากไอ้บ้าปิแอร์นี่สักพัก ร่างระหงก้าวเร็วๆ ขยะแขยง ความกักขฬะเต็มทน เธอเดินสวนเหล่าทีมงานทั้งชายและหญิงไม่ได้สนใจ จะมองว่าใครเป็นใครบ้าง ทว่าไออุ่นที่ผ่านตัวไปพร้อมกับกลิ่นกายที่ทา ให้หัวใจเต้นผิดจังหวะมันฉุดรั้งจังหวะการเดินไว้ได้ ที่เอวร้อนผ่าวราวกับ โดนจับต้อง เธอจาได้ทันทีมันคือสัมผั สที่ได้มาจากใครคนนั้น ร่างบาง หมุ น ตั ว กลั บ ไปใจเต้ น แรงกว่ า เดิ ม หวั ง เหลื อ เกิ น ว่ า อาจจะได้ พ บกั บ เจ้าของอ้อมกอดนั่น แต่ที่เธอเห็น คือแผ่นหลังกว้างของผู้ชายสวมเสื้ อ แจ็กเก็ตสีดาพอจะขยับเท้าก้าวตามเขาก็หายไปกับกลุ่มคนเสียแล้ว “ชัญญ่ามาอยู่นี่เอง ขึ้นเวทีกันเถอะจ้ะได้เวลาแล้ว” 27

กุหลาบสองเงา แม้จะเสียดายเหลือกาลัง แต่งานต้องมาก่อน หญิงสาวจาต้อง ปล่อยให้พี่ซันนี่ลากขึ้นเวทีไปทั้งที่ใจยังพะวงอยู่กับแผ่นหลังกว้างของใคร คนนั้น… ตาจะถลนออกนอกเบ้าแล้ว” “โธ่พี่ นานทีปีห นจะมีตารวจคนไหนโชคดีอย่างเราบ้างได้มา อารักขาน้องชัญญ่า” “เขาให้มาดูแลความปลอดภัยในงานไม่ใช่มาอารักขาน้องชัญญ่า ของมึง” ผู้เป็นนายปรายตามองด้วยความเบื่อหน่าย แต่อีกฝ่ายยังทาตา เยิ้ ม จ้ อ งไปบนเวที จ นเขาต้ อ งดึ ง แจ็ ก เก็ ต สี ด าให้ ไ อ้ จ่ า คู่ หู อ อกไปจาก บริเวณนั้น “พี่โอห์มครับ! ขอนิดเดียว โธ่น้องชัญญ่าของพี่” สารวัตรอธิษฐ์ หรือพี่โอห์มของจ่าทวีไม่ฟังเสียงคัดค้าน แค่นี้ก็ เสี ย งานเสี ย การมากพอดู แ ล้ ว มั น ขอให้ เ ขาพาไปแถบห้ อ งพั ก ของ นางแบบ อ้า งว่ า ไปทาหน้ า ที่ที่ ได้ รั บ มอบหมายมา ที่ ไหนได้ มัน ดัน ไป ด้ อ มๆ มองๆ น้ อ งชั ญ ญ่ า อะไรนั่ น ของมั น แทน เขาไม่ รู้ จั ก พวกดารา นางแบบนักหรอกเพราะด้วยหน้าที่การงานไม่ค่อยจะเกี่ยวข้องกันเท่าไร นัก ทว่างานนี้มีผู้ใหญ่ในกรมรู้จักกับคนจัดงานเลยขอร้องให้เขาช่วยดูแล การจัดงานให้เพราะดาวเด่นในงานเป็นนางแบบสุดฮอตเผื่อมีไอ้หนุ่มโรค จิตก่อเรื่องจะได้ป้องกันได้ทันท่วงที ภาพในแมกกาซีนปลุกใจเสือป่าเล่มใหม่ถูกขยายขนาดจนใหญ่ เกินตัวถูกแปะไปรอบบริเวณจัดงาน เขาเห็นน้องชัญญ่าของจ่าทวีผ่าน ทางแผ่นป้ายพวกนี้ก่อนที่จะได้เห็นตัวจริงบนเวที แต่กลับรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ ครั้ ง แรกที่ ไ ด้ พ บกั บ เธอ ผู้ ห ญิ ง ผิ ว ขาว ตาโตเป็ น ประกาย ปากนิ ด จมูกหน่อย แต่ที่เร้าใจไอ้จ่าทวีเสียเหลือเกินคงจะเป็นทรวดทรงองค์เอว ของเจ้าหล่อน เขาเพิ่งเห็นชัดๆ ว่ามันสมคาพร่าเพ้อของไอ้ทวี เพราะแม่ คุณเล่นสวมชุดเว้าหน้าเปิดหลังเสียขนาดนั้น นายตารวจหนุ่มสั่นหัวเบาๆ ถึงจะสวยเซ็กซี่ขยี้ใจแค่ไหนแต่เธอห่างไกลคาว่าแม่ของลูกนัก ที่สาคัญ 28

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา เขาเห็นว่างานสาคัญกว่าสิ่งอื่นใด อธิษฐ์ลากตัวลูกน้องจอมหื่นให้ห่ างจากเวทีแล้วออกเดินรอบๆ งานแทน มันโอดครวญจนน่าราคาญแต่เขาไม่สนใจงานคืองานห้ามเอา ความชอบส่วนตัวมาปะปนเด็ดขาด ทุกอย่างเรียบร้อยดีบรรดาแฟนคลับ ของน้องชัญญ่าอะไรนั่นไม่ได้แสดงความกักขฬะออกมา นอกจากจะใช้ สายตาโลมเลียเท่านั้นถึงเขาจะไม่เคยมองใครในลักษณะอย่างนี้แต่ ผู้ชาย ด้วยกันมันดูออก ดูอย่างไอ้จ่าทวีจนป่านนี้น้าลายยังไหลย้อยไม่เลิกแถม ยังบ่นเสียดายตลอดเวลาอีกด้วย “บ่นมากจริงๆ เดี๋ยวงานเลิกกูจะพามึงไปขอลายเซ็น” “จริงๆ นะพี่โอห์ม พี่อย่าหลอกผมนะ” เขาพยั กหน้ า ส่ งๆ แล้ ว พามัน ไปตรวจบริเวณทางออกอีกครั้ ง เพราะจวนได้เวลาเลิกแล้ว ผู้ร่วมงานคนสุดท้ายเดินออกไปพร้อมกับแผงกั้นชั่วคราวที่ปิดลง งานวันนี้ง่ายยิ่งกว่าตั้งด่านตรวจหาคนเมาเสียอีก แทบไม่ต้องทาอะไร แค่เดินไปเดินมา ที่จริงเขาไม่ได้มาคนเดียวยังมีลูกน้องอีกสามสี่คน งาน ไม่ใหญ่มากใช้ตารวจแค่ห้านายก็พอแล้ ว ไอ้จ่าทวีมันเร่งเร้าให้ เขาทา ตามที่รับปาก ผู้เป็นนายทาหน้ายุ่งยากเพราะยังคิดไม่ออกว่าจะพามันไป ขอลายเซ็นแม่ดาวยั่วนั่นได้อย่างไร เขาแค่นายตารวจมาทาหน้าที่จะอ้าง ยศถาบรรดาศักดิ์ก็ไม่ใช่นิสัย ถึงจะเป็นสารวัตรแต่เขาก็ไม่เอายศมาขู่ ใคร เขาเป็นตารวจโดยสายเลือดไม่ใช่แค่ตาแหน่ง ระหว่างที่กาลังใช้ความคิดอยู่นั้น ไอ้จ่าทวีมันก็ลากเขาไปตาม ทางเดิ น ที่ เ พิ่ ง ออกตรวจก่ อ นหน้ า นี้ เ สี ย แล้ ว มั น เป็ น ทางที่ เ ชื่ อ มไปสู่ ห้องพักของนางแบบสาว ทว่าเดินไปได้ไม่ถึงไหนประโยคสนทนาที่ฟังดู ไม่ชอบมาพากลก็หยุดรั้งขาทั้ งสองข้างเอาไว้ ชายหนุ่มหยุดชะงักตาม สัญชาตญาณและตั้งใจฟังจนจับใจความได้ “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกพี่ซันนี่” “น่านะชัญญ่า อย่าทาเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลยฉันรู้นะว่าเธอมัน พวกหัวสูงทาเป็นไม่มองใครที่แท้ก็จะโก่งค่าตัวใช่ไหมล่ะ” 29

กุหลาบสองเงา “ฉันไม่ได้โก่งค่าตัว แต่ฉันไม่ชอบนาย ปล่อยนะ” ชญาภาพยายามโก่งตัวหนีอ้อมแขนที่โอบรัดไปรอบตัวด้วยความ ขยะแขยง เธอรู้เช่นเห็นชาติมาตั้งแต่ก้าวเข้าสู่วงการนี้แล้วว่ามนุษย์ผู้ชาย ไม่ว่าจะหล่ อเหลาแค่ไหน การศึก ษาสู งส่ งเพีย งใดหรือเงินทองล้ นฟ้ า แต่เนื้อแท้มันก็เต็มไปด้วยตัณหากันทั้งสิ้น แม้แต่นายแบบที่หล่อไม่ต่าง จากเทพบุ ตรกรี กแต่สั น ดานกัก ขฬะ หญิงสาวเอียงหน้าหนีเ ต็มที่เมื่ อ ปลายจมูกโด่งยื่นเข้ามาใกล้พวงแก้ม กลิ่นน้าหอมราคาแพงที่ประพรมนั่น ยิ่งทาให้เธออยากจะอาเจียนเสียให้ได้ สองมือยันแผงอกหนาที่เต็มไปด้วย มัดกล้ามไม่ต้องการให้ส่ วนใดของร่างกายแนบชิดกับไอ้คนน่ารังเกียจ คนนี้ “ทาไมล่ะฉันทั้งหล่อทั้งรวย เรามาลองคบกันไหมล่ะ รับรองฉัน สนองเธอได้ทุกท่าแน่ๆ” “ไม่เอา! ปล่อยฉันนะไอ้ทุเรศ! ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย! พี่ซันนี่ ช่วยชัญญ่าด้วยค่ะ” ปิแอร์ใช้กาลังที่มากกว่าดัน ร่างระหงเข้าชิดกาแพง เขาอาศัย จังหวะที่กาลังเดินลงจากเวทีฉุดเธอเข้ามาในห้องเก็บของจนสาเร็จ ตอน แรกกะว่าจะตกลงกันดีๆ แต่แม่คุณเล่นตัวเสียเหลือเกิน ทาสะดีดสะดิ้ง จนน่าหมั่นไส้ คงจะโก่งค่าตัวอย่างที่ร่าลือจริงๆ นายแบบหนุ่มแทรกท่อน ขาแข็งแรงระหว่างเรียวขาสวยพยายามเบียดตัวเองเพื่อให้โดนเนื้อตัวเธอ มากที่สุ ด ตาเขาลุ กวาวเมื่อมองไปที่เนิน อก ไอ้ลูกไม้สี เข้มนั้นแทบจะ ปกปิดความอวบอิ่มของมันไม่ได้ ผิวเธอขาวผ่องนวลเนียนไปทั่วเรือนร่าง แล้วมันจะแปลกอะไรที่ลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาปรารถนาจะได้ลิ้ม ลองเนื้อหวานสักครั้ง ประตูถูกกระชากเต็มแรง ปิแอร์สบถเสียงดัง หัวเสียยิ่งกว่าเดิม เมื่ออ้อยกาลังจะเข้าปากหลุดมือไปได้ นายแบบหนุ่มหันขวับตามร่างอิ่ม ไปทันทีเขาเห็นเธอไปหลบอยู่หลังไอ้ตัวมารนั่น “เข้ามาทาอะไร! ไม่เห็นหรือไงว่าคนเขากาลังจะทาอะไรกัน” “ผมเห็นแต่คุณกาลังจะใช้กาลังกับคุณผู้หญิงคนนี้” 30

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ปิแอร์โกรธจนเลือดขึ้นหน้าพยายามจะคว้าเอาแม่ตัวดีออกมา จากหลั งไอ้ห มอนั่น แต่มันก้าวขยั บเข้าขวาง ใบหน้ามันเรียบเฉย เขา เลื่อนสายตามองไปที่หน้าอกของมันเห็นป้ายห้อยลงมา นายแบบหนุ่มยิ้ม เหยียด แค่คนดูแลงานกระจอกสิ้นดีน้าหน้าอย่างนี้หรือจะมาหือกับเขา “ไอ้ยามหน้าโง่! มึงรีบไสหัวออกไปก่อนที่กูจะบอกเจ้าของงาน” “ผมว่าคุณน่าจะเป็นฝ่ายรีบไปมากกว่า ก่อนที่ผมจะจับคุณใน ข้อหาพยายามข่มขืน ใช่ไหมครับคุณผู้หญิง” “เอ่อ…ค่ะ เขาพยายามจะลวนลามฉัน” ชญาภายื่นหน้ามาตอบ มือยังกาชายเสื้อแจ็กเก็ตสีดาแน่น ใจชื้นขึ้นเล็กน้อยที่หลุดจากเงื้อมมือ ไอ้หน้ามืดปิแอร์ได้ ปิ แ อร์ เ บิ ก ตาโตโกรธจนแทบจะพ่ น ไฟได้ มั น เป็ น ใคร กล้ า ดี อย่างไรจะมาจับเขา เป็นแค่ยามไม่ใช่ตารวจเสียหน่อย นายแบบหนุ่มยก มือแน่นยกหมัดขึ้นสูงหมายจะตั๊นหน้าไอ้คนอวดดีให้หายซ่า ทว่าสิ่งที่อยู่ ในมือมันหยุดกาปั้นของเขาค้างในอากาศได้ “ผมสารวัตรอธิษฐ์ สิทธิโชค ประจาอยู่ที่ สน.บางยี่ขัน ไม่ใช่ยาม อย่างที่คุณเข้าใจ” ป้ า ยที่ เขาเห็ น นั้ น เปลี่ ย นเป็ น บั ต รเจ้ า หน้า ที่ ต ารวจ ตรากรม ตารวจเด่นหราเสียจนต้องลดมือลง ปิแอร์หน้าเสียแต่ยังไม่ยอมเสียฟอร์ม ใบหน้าหล่อเหลาที่ใช้ เป็นเครื่องมือทามาหากินเชิดขึ้นบ่าตั้งตรงมือจัด เสื้อผ้าและวางท่าใหม่ให้ดูองอาจพอๆ กับอีกฝ่าย “มึงจะเป็นใครกูไม่สนใจแต่ชัญญ่ากับกูเป็นแฟนกัน ฉะนั้นมึง จะแจ้งจับกูได้อย่างไร” “ใครเป็นแฟนแก อย่ามามั่วนิ่ม ฉันขอแจ้งความค่ะไอ้หื่นนี่มัน ลวนลามฉัน” อธิ ษ ฐ์ เ อี ย งคอมองหน้ าที่ ซี ดเผื อดไปของนายแบบหนุ่ ม และ ถึงแม้จะอยู่ในฐานะที่กาลังเสียเปรียบลงเรื่อยๆ แต่ยังไม่ยอมลงให้ง่ายๆ เขามองเห็น ความยโสอวดดี เข้าใจสัจธรรมที่ว่าคนเราตัดสินที่ใบหน้า ไม่ได้ทันที เขาไม่รู้หรอกว่าไอ้หมอนี่มันชื่ออะไรแต่มันกาลังจะขยับปาก 31

กุหลาบสองเงา ตอบโต้ แต่เสียงฝีเท้าที่เข้ามาสมทบทาให้ปากของมันหุบลง “อยู่นี่เองพี่ตามหาไปทั่วงานเลย” หางตาของเขาเห็นร่างของ ผู้ชายคนหนึ่งแต่โปร่งบางเสียจนเหมือนผู้หญิงแถมน้าเสียงยังนุ่มผิดผู้ชาย อีกด้วยก่อนที่เสียงของไอ้จ่าตี้จะดังตามมาติดๆ “อ้าว! น้องชัญญ่า” นายตารวจหนุ่ มถอนหายใจแรงๆ นึกหมั่นไส้ไอ้จ่าหน้าหม้อนี่ จริงๆ มันทักแม่นางแบบนี่ก่อนเขาเสียอีก มือนุ่ มที่เกาะท่อนแขนเขาผละออกไป แล้ ว โผเข้าไปหาผู้ช าย ตั ว บางแทนฝ่ า ยนั้ น ก็ อ้ า แขนรั บ ทั น ใจ เขาเบนสายตากลั บ มายั ง ไอ้นายแบบจอมอวดดีอีกครั้ง หน้ามันหดลงเรื่อยๆ แต่ตายังขวางเหมือน หมาบ้าไม่เปลี่ยน “แห่กันมาดูเมียงูหรือไง! ถอยไปสิ!” เขามองตามไอ้ น ายแบบหน้ า มึ น ที่ เ ดิ น ฝ่ า ออกไปหน้ า ตาเฉย มันทาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เมื่อครู่มันเกือบจะข่มขืนแม่นางแบบ คนสวยขวัญใจจ่าทวีอยู่รอมร่อ “เป็นอะไรหรือเปล่า พี่ไม่เห็นเราเลยออกตามหาเจอคุณตารวจ คนนี้เขาเลยช่วยตามหา” “ไม่เป็นไรค่ะ พอดีคุณเอ่อ…คนนี้ช่วยไว้” ชญาภาเงยหน้าจากอกของผู้จัดการตัวผอม ใจคอค่อยกลับเข้าที่ เข้าทาง รอยสัมผัสจากไอ้ปิแอร์หายไปตั้งแต่ผู้ชายคนนี้เข้ามา กลิ่นกาย และไออุ่ น ของเขาสร้ า งความอบอุ่ น ให้ กั บ เธอได้ อ ย่ า งไม่ น่ า เชื่ อ เธอ เหลื อ บมองไปทางเขาแม้ จ ะเห็ น แค่ แ ผ่ น หลั ง เธอก็ รู้ สึ ก ได้ ถึ ง ความ แข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ในแจ็กเก็ตสีดา เธอไม่สนใจว่าเขาจะเป็นตารวจจริงๆ หรือเปล่าแต่เขาดูปลอดภัยกว่าไอ้ปิแอร์เป็นร้อยๆ เท่า “ไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้มันจะทาร้ายน้อง เอ๊ย! คุณชัญญ่าหรือครับ” “ค่ะ เขาจะลวนลามฉันแต่คุณคนนี้เข้ามาช่วยไว้” คุณคนนี้ ของเธอ ไม่พู ดอะไรสั กค าไม่แ ม้แต่ จะหั น มามองเธอ ด้วยซ้า จะว่าไปเขาไม่ใช่แค่จะน่ากลัวน้อยกว่าปิแอร์แต่ยังแตกต่างกับ 32

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ผู้ชายคนอื่นๆ อีกด้วย หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่เห็นสายตาของเขา “ต้องขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ได้คุณน้องชัญญ่า คงแย่” พี่ซันนี่ ช่วยขอบคุณเขาอีกแรง และคราวนี้ร่างสูงที่เดาจากสายตาน่าจะมากกว่า หกฟุตยอมหมุนกายกลับมา เพียงวินาทีแรกที่ได้สบตาหัวใจเธอก็เต้นแรง เสี ย แล้ ว ดวงตาของเขาคมใหญ่ ดุ ดั น และน่ า เกรงขามทว่ า แฝงความ องอาจอยู่ในที จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาสีเข้มตามสีผิว ผมสีดาถูกตัด รองทรงสั้น เรือนกายกายา เขาดูดียิ่งกว่านายแบบบางคนเสียอีก “ไม่เป็นไรครับ มันคือหน้าที่ของผม ถ้าหากไม่มีอะไรแล้วผมขอ ตัวก่อนนะครับ” เขาโค้งกายเล็กน้อยเป็นเชิงขออนุญาต พลางลากเอา ผู้ชายอีกคนตามไปด้วย พี่ ซั น นี่ โ บกมื อ ลาผู้ ช ายตั ว ใหญ่ ต าดุ ไ ปอมยิ้ ม จนแก้ ม แทบปริ ตาเป็นประกายเหมือนเด็กสาวเห็นรุ่นพี่หนุ่มรูปหล่อ พอโดนจับได้ก็ยิ้ม แหยๆ “หล่อดีเนอะ ไม่คิดว่างานนี้จะจ้างตารวจหล่อๆ มาดูแล” เธอไม่ได้พูดอะไรระหว่างที่พี่ซันนี่โบกมือตามหลังเขาไป เธอเอง ก็มองเขาด้วยเช่นกันชญาภายกมือจับหัวใจ นานแค่ไหนแล้วที่มันไม่ได้ เต้นเป็นจังหวะนี้นับตั้งแต่รักครั้งแรกจากไป…มันนานเสียจนจาไมได้ “ตายจริง! ลืมถามชื่อ มัวแต่ตะลึงในความหล่อ” น้าเสียงที่แสนเสียดายของพี่ซันนี่ปลุกให้เธอหลุดจากความหลัง กลับมาสู่ความจริง ผู้ชายคนนั้นช่างคล้ายกับคนที่ช่วยเธอไว้ที่ระยองทั้ง กลิ่นไอทั้งความรู้สึกใจเต้นเร็วอีกแล้ว วันนี้เธอกับพี่ซันนี่ย้อนอดีตกลับไป เป็นเด็กสาวอายุสิบสี่ด้วยกันทั้งคู่… แค่ได้เห็นหน้ำเพื่อนรักตัวแสบกระโดดกอดคอเธอแน่นดีที่ยั้งตัว ทันไม่อย่างนั้นคงได้ลงไปนอนจูบพื้นซีเมนต์ด้วยกันทั้งคู่แน่ๆ หลังจาก เมื่อวันก่อนเบี้ยวนัดไม่ได้ไปดูหนังด้วยเพราะคุณช้องนางเรียกกลับด่วน วันนี้เลยนัดฐิตาออกมาหาอะไรกินกันตามประสาเพื่อนรัก “น่าอิจฉาจริ๊ง ได้ใส่สร้อยเพชรราคายี่สิบห้าล้านด้วย” ฐิตาเอ่ย เสียงสดใสหลังจากที่ปลดมือออกจากลาคอระหงแล้วที่รู้เรื่องนี้เพราะเธอ 33

กุหลาบสองเงา คือหนึ่งในนางแบบที่ถูกคัดเลือกด้วยเหมือนกัน แต่คนที่น่าอิจฉากลับทา หน้าเหมือนสาลักน้าสั่นหัวเบาๆ “ไม่เห็นน่าอิจฉาเลย น่ากลัวมากกว่าเกิดไอ้พวกโจรมันปนมากับ แขกในงานแล้วลากตัวฉันฆ่าปาดคอขึ้นมาจะทาอย่างไร” “ทาศพไงแก” เพื่อนรักเอ่ยอย่างคนอารมณ์ดี แต่คนฟังยู่หน้า ถ้าต้องเสี่ยงขนาดนั้นเธอยอมใส่สร้อยเก๊เสียดีกว่า “เออนี่ เมื่อวานปิแอร์ เป็นอะไรหรือฉันเห็นหมอนั่นเหวี่ยงคนทั้งงานเลย” นางแบบสาวคนสวยถอนหายใจเสี ยงดัง ส าหรับฐิ ตาแล้ วเธอ ไม่ เ คยมี ค วามลั บ แถมเรื่ อ งไอ้ ปิ แ อร์ มั น ก็ ไ ม่ น่ า ปิ ด บั ง ไอ้ ค นทุ เ รศๆ พรรค์นั้นสมควรโดนประจานให้สาสม ทว่าพี่ซันนี่ห้ามไว้เพราะอย่างไร เสียเธอกับมันยังต้องร่วมงานกันอีกแน่นอน เธอคือนางแบบดาวรุ่งส่วน มันก็ฮอตในหมู่สาวแท้สาวเทียม สรุปคือถ้าไม่อยากเพิ่มศัตรูอีกคนเธอ ต้องทนเก็บความบัดซบของมันไว้ แต่กับฐิตาเธอจะบอกให้หมด “ก็ เ มื่อ วานตอนที่ล งจากเวที มั น ฉุด ฉั น เข้ า ไปในห้ อ งเก็บ ของ ทาท่าจะลวนลามดีที่เขา…เอ่อ น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยใน งานเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน” “ปิแอร์น่ะนะ!” ฐิตาร้องเสียงหลง สายตาบ่งบอกว่าไม่เชื่อในสิ่ง ที่เธอเพิ่งพูดไป ชญาภาผงกหัวแรงๆ ใช้ใบหน้าที่จริงจังที่สุดยืนยันคาพูดตัวเอง อีกที “ใช่ มันนั่ นแหละ มันบอกว่าฉัน เล่ นตัวเพื่อโก่งค่าตัว ไม่รู้ว่าเอา อะไรคิด ฉันเป็นนางแบบนะไม่ใช่เด็กไซด์ไลน์ไอ้หน้าตัวเมียเอ๊ย!” ฐิตาเงียบไปพักใหญ่เธอเข้าใจ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะทาให้ คนอื่น เชื่อว่าผู้ ชายที่ทั้งรูป หล่ อ คารมดี ช่างอ้อนจะทาเรื่องน่าเกลี ยด อย่างนั้นได้ แต่ถ้าหากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังวงการมายาจะเข้าใจทันทีว่า ทุกอย่างล้วนคือภาพลวงตา “แล้วแกเป็นอะไรหรือเปล่า” เธอสั่ น หน้ า “ไม่เป็ น ไรนอกจากขยะแขยงนิดหน่อย ถ้าไม่ไ ด้ ผู้ชายคนนั้นฉันคงโดนมันงาบแน่ๆ” พอนึกถึง ‘ผู้ชำยคนนัน’ ใจเธอก็สั่น 34

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ไหว ได้ใช้แผ่นหลังกาบังกายสูดเอากลิ่นของบุรุษเพศที่ทาใจเต้นระรัว ได้ มองใบหน้าที่ทาลมหายใจสะดุดแต่กลับไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เธอไม่รู้ตัวว่า กาลังอมยิ้มอยู่กระทั่งโดนศอกแหลมๆ กระแทกที่สีข้างเบาๆ “ยิ้มอะไรยะ อย่าบอกนะว่าอยากจะโดนฉุดขึ้นมาอีก” “บ้าหรือไง! ไปทาผมกันดีกว่าฉันไม่ได้สระผมมาสามวันแล้ว ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโดนคนช่างสังเกตอย่างฐิตาจับได้ว่ากาลังคิดถึง ‘ผู้ชายคนนั้น’ ผู้ จั ด งำนเล่ ำ ถึ ง คอนเซปต์ ข องงานคร่ า วๆ ให้ เ ธอกั บ เพื่ อ น ร่วมงานอีกหลายๆ คนทราบเป็นรอบที่สาม เธอเพิ่งรู้เมื่อวานนี้นี่เองว่า หนึ่งในนั้นมียัยน้าเน่าอยู่ด้วย ยังมีอดีตคู่รักดาราชื่อดังที่เพิ่งเลิกรากันไป นักร้องหนุ่มที่เพิ่งมีข่าวว่าย่องขึ้นคอนโดนางเอกช่องหลายสี รวมไปถึง เหล่าเซเลบชื่อดังอีกหลายคน เธอนึกชื่นชมคนจัดงานที่สามารถดึงเอาคน ดั ง แห่ ง ยุ ค มารวมตั ว กั น ได้ ม ากถึ ง เพี ย งนี้ โชคดี ที่ ง านนี้ ไ ม่ มี ไ อ้ ปิ แ อร์ ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องขอถอนตัวอย่างแน่นอน เมื่อวานเธอมาซ้ อมแล้ ว รอบหนึ่ ง งานไม่ได้ ยากนั กแค่เ ดินใส่ สร้ อยเพชรราคาแพงอวดไปมาตามคอนเซปต์ แบล็ ก แองเจิ้ล แต่ที่น่ า หนักใจคือราคาของเครื่องประดับสูงค่านั่นต่างหาก ใครๆ ก็ต่างพากัน อิจฉาเธอที่ได้สวมสร้อยเพชรชุดใหญ่ที่สุด แต่สาหรับเธอแล้วมันคือการ เสี่ยงชีวิตดีๆ นี่เอง มันสวยสมกับราคาของมัน สวยจนเธอคิดว่าชาตินี้คง มีโอกาสใส่แค่ครั้งเดียว คิดแล้วยังเคืองคุณช้องนางไม่หายให้เธอรับงาน อัน ตรายอย่ า งนี้ ไ ด้ ถึง จะสนิ ท กับ คุณ หญิ งวชิ รยานั่ นมากแค่ไ หนแต่ ก็ น่าจะห่วงสวัสดิภาพเธอบ้าง เธอได้มีโอกาสสวมเจ้าสร้อยราคาแพงนั่นแล้ว มันเป็นเพชรรูป หยดน้าเรียงต่อกันสามชั้นตรงกลางมีเพชรเม็ดใหญ่รูปหัวใจห้อยกลางอก พอดี สร้อยเพชรเส้นนี้เลยได้ชื่อว่าอัญมณีแห่งท้องฟ้า หยดน้าที่เรียงต่อ กันคงหมายถึงเม็ดฝนนั่นเอง เธอผ่อนลมหายใจเหยียดยาว ของก็ไม่ใช่ ของเธอซ้ายังต้องรับผิดชอบมันอีก เธอชักจะกลัวคาที่เคยพูดเล่นกับฐิตา ขึ้นมาจริงๆ ถ้าเธอโดนฆ่าปาดคอมันจะคุ้มกับค่าตัวแสนห้าของเธอหรือ 35

กุหลาบสองเงา เปล่า “ตื่นเต้นไหมชัญญ่า” ฐิตากระซิบถามหลังจากซึมซับเอาคาพูด ของทีมงานมาเต็มที่ มือที่จั บมาที่ต้นแขนเธอเย็ นเฉียบเหมือนไปแช่ตู้ น้าแข็งมาไม่มีผิด “ฉันว่าแกตื่นเต้นกว่าฉันอีกนะต้า” เพื่อนรักผงกหัว “นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันต้องใส่สร้อยเพชร ราคาเกือบสิบล้านขึ้นแสดง” เธอยิ้มปลอบใจ ฐิตาไม่ค่อยได้รับงานใหญ่นักเพราะชื่อเสียงยัง ไม่โด่งดังเท่าเธอ แต่ระดับความนิยมก็กาลังไต่ขึ้นเรื่อยๆ เธอเชื่อว่าหาก ผู้ใหญ่ป้อนงานชิ้นใหญ่อีกสองสามชิ้นรับรองว่าฐิตาดังไม่แพ้เธอแน่นอน “หายใจเข้าลึกๆ เอ้า! ทาตามสิ” ร่างของฐิตายืดขึ้นเมื่อสูดอากาศเข้าไปในปอดเฮือกใหญ่ กลั้นจน หน้าดาหน้าแดงแล้วจึงค่อยผ่อนออกมาช้าๆ ตามที่คนมีประสบการณ์ มากกว่าสอน ทาไปสามสี่รอบก็รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นช้าลง เหงื่อที่ฝ่ามือก็ ลดลงด้วย สติค่อยกลับคืนมาบ้าง อุตส่าห์นอนทาใจอยู่หลายวันแต่พอถึง วันจริงก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี ระหว่างที่กาลังแต่งหน้าทาผมเพื่อเตรียมพร้อมในการแสดง คน ที่เธอไม่อยากเจอที่สุดก็ปรากฏตัวขึ้นจนได้ เมื่อวานนี้รอบซ้อมไม่ค่อยได้ มีโอกาสปะทะกันเท่าไร ได้แต่ใช้สายตาเชือดเฉือนกันเท่านั้น ดูเหมือนว่า ผู้จัดการส่วนตัวของยัยน้าเน่ากับพี่ซันนี่จะกันไม่ให้ได้พบหน้ากันจังๆ แต่ วัน นี้ ต้ องใช้ห้ อ งแต่ งหน้ าทาผมร่ ว มกัน จึ งเลี่ ย งไม่ไ ด้ที่จ ะต้ อ งเจอหน้ า สายตาของเธอประสานกับยัยน้าเน่าพอดี อีกฝ่ายยิ้มเหยียดมุมปากพลาง ร้อ งขอให้ ตั ว เองได้ นั่ ง ตรงกลางเบี ย ดนางแบบคนอื่ น อย่ า งไม่ เ กรงใจ ชญาภาละสายตาจากอริ กลับมาสนใจเกมในไอแพดต่อไป เอาหูไปนา เอาตาไปไร่น่าจะดีที่สุด อยากทางานให้จบโดยไม่ต้องมีเรื่อง “น้องชัญญ่าได้เดินกับน้องภัทรหรือคะ แหมพี่ล่ะอิจฉาจัง น้อง ภัทรน่ะทั้งหล่อทั้งน่ารักยิ้มทีพี่เนี่ยแทบจะลงไปนอนกับพื้น” เธอได้แต่ยิ้มรับเท่านั้นไม่ได้รู้สึกดีใจหรือตื่นเต้นเหมือนช่างทาผม 36

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา สาวแท้แต่อย่างใด สาหรับ เธอแล้วทุกคนคือเพื่อนร่ว มงานไม่ใช่พิเศษ ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสงบเรียบร้อยดีศัตรูหมายเลขหนึ่งของเธอไม่ได้หา เรื่องแต่ประการใด ตรงกันข้ามกลับ ให้ช่างแต่งหน้าทาผมทาหน้าที่ไป เงียบๆ มีโทรศัพท์บ้างแต่ก็ไม่ได้รบกวนคนอื่น จนถึงเวลาที่เธอต้องเข้า เปลี่ยนชุด ทีมงานก็เข้ามาต้อนหน้าต้อนหลังพาเธอไปอีกห้อง ฐิตามอง ตามจนเหลียวหลังเธอยิ้มส่งกาลังใจผ่านทางสายตาและมือข้างขวาที่ชู เหนือหัว ชุดที่เธอต้องใส่ ในการแสดงหนั กเป็นสามเท่าของสร้อยเพชร และไม่ส ามารถใส่ เองได้ต้องใช้ทีมงานเข้ามาช่ว ยแต่ง และกว่าจะยัด ตัวเองลงไปในชุดที่แสนจะรัดนั่นได้เสียเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ซิปรูด ขึ้นมาหยุดที่บั้นเอวชุดเกาะอกเปลือยหลังสีดา แบบชุดราบเรียบเพราะ ต้องการเน้นให้สร้อยเพชรเด่น แต่ถึงจะเรียบแค่ไหนมันก็ยังเปิดเผยเนื้อ ตัวเธอมากอยู่ดี เธอยกแขนขึ้นลงเพื่อทดสอบว่าผ้าจะไม่หลุดลงมาสร้าง ความขายหน้าให้ ชญาภายืนหอบอยู่หน้ากระจกบานยาวมองตัวเองที่แปลงโฉม เป็นนางแบบเต็มตัวแล้ว ใบหน้าแต่งแต้มสีสันด้วยฝีมือช่างระดับประเทศ ผมรวบตึงไว้กลางกระหม่อมเพื่อเปิดเผยดวงหน้ารวมทั้งอวดสร้อยเพชรที่ อยู่บนตัวไปด้วย ตาหวานคมเฉี่ยวลมหายใจระบายเบาๆ พอแต่งหน้า แล้วเธอไม่เหมือนพี่ดาเลย “สวยมากค่ะน้องชัญญ่า รออยู่ในนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวถึงเวลาแล้ว พี่จะมาตาม” หนึ่งในทีมงานบอก เพราะเธอคือผู้ที่ได้สวมสร้อยเพชรที่ราคาสูง ที่สุดเลยได้ห้องพักส่วนตัวไม่ต้องไปนั่งรวมกับคนอื่นๆ แต่เธอกลับไม่รู้สึก ภูมิใจสักนิด มันเงียบจนน่าอึดอัดอยากคุยกับคนอื่นๆ มากกว่า พี่ซันนี่เดินเข้ามาหลังจากไปสารวจรอบๆ งาน และเป็นหนึ่งใน ไม่กี่คนที่สามารถเข้าออกห้องพักของเธอได้ ผู้จัดการคนเก่งฉีกยิ้มระรื่น ร่างผอมเพรียวนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆ มองใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขใน กระจกไปมา ก่อนจะหันมามองเธอตาหรี่ลงเล็กน้อย 37

กุหลาบสองเงา “ทายสิว่าพี่เจอใคร” “คุณช้องนาง” “เจอแทบจะทุ ก วั น อยู่ แ ล้ ว ย่ ะ ” พี่ ซั น นี่ บิ ด ปาก สั่ น หั ว เบาๆ “ทายใหม่” “ไอ้ต้า” “ใช้สมองบ้างสิยะ ไม่ต้องทายแล้ว” ผู้จัดการตัวผอมอมยิ้มจน แก้มแทบแตก ยกมือป้องปากทาท่ามีความลับ ทั้งที่ในห้ องมีแค่เธอกับ ตัวเองเท่านั้น “พี่เจอนายตารวจคนนั้นด้วย” คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้น “ตารวจคนไหนคะ” นิ้ ว เรี ย วจิ้ ม มาที่ ห น้ า ผากออกแรงดั น ไม่ ห นั ก นั ก เอาแค่ ใ ห้ หายหมั่นไส้ในความใสซื่อจนโง่ของแม่นางแบบคนสวย “ก็นายตารวจ คนที่ช่วยหล่อนไว้ไงยะ” “เหรอคะ” เธอบอกกลับ ไปทาท่าเป็ นไม่สนใจ ทว่าในใจกลั บ เต้นรัว ผู้ชายคนนั้นเป็นตารวจจริงๆ พี่ซันนี่ยังไม่หมุนตัวกลับนั่งจ้องเธออยู่อย่างนั้นราวกับจะจับผิด “ฉันรู้นะยะว่าหล่อนกาลังคิดถึงเขาน่ะ” “หนูเปล่านะ” เธอรีบปฏิเสธทันทีรีบหลบตาหันไปมองอย่างอื่น แทน “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว เพราะคนนี้พี่เล็งไว้” ผู้ จั ด การคนเก่ง เอนกายกลั บ ไปนั่ งที่ เดิ ม แต่ ยัง คอยแอบมอง อิริยาบถที่แปลกไปของนางแบบสาว ทางานด้วยกันมาสามปีกว่ามีหรือ จะดูไม่ออกว่าชญาภามีปฏิกิริยากับนายตารวจหนุ่มรูปหล่อคนนั้นผิดกับ ผู้ชายคนอื่น ขนาดปิแอร์ที่ว่าหล่อลากดินแม่คุณยังเมินใส่ สามปีที่ผ่าน มาชญาภาแทบไม่มีข่าวกับ ผู้ช ายคนไหนเลย ถึงได้มีข่าวลื อออกมาว่า เจ้าตัวเล่นตัวเพราะหัวสูงอยากจะได้แต่ผู้ชายรวยๆ แต่เขารู้ดีว่าชญาภา รักไม่ยุ่งมุ่งแต่งานเท่านั้น โทรศัพท์พี่ซันนี่ดังขึ้น เป็นทีมงานที่โทรเข้ามาให้ชญาภาเตรียม ตัวเพราะจวนได้เวลาแสดงแล้ว ผู้จัดการบอกให้นางแบบคนเก่งลุกขึ้น 38

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ตรวจเช็กความพร้อมอีกครั้ง ชญาภาสวยตั้งแต่หัวจรดเท้าผิวขาวผ่องยิ่ง โดดเด่นมากขึ้นด้วยชุดเดรสสีดา อกอิ่มที่เป็นจุดขายอวบนูนน่ามอง เนิน อกเบียดชิดอย่างน่าอิจฉาแถมยังมีขี้แมลงวันเม็ดเล็กๆ กลางร่องอกเพิ่ม ความเซ็กซี่อีกด้วย มือเรียวของซันนี่ช่วยจัดรอยยับของชุดให้เข้าที่ก่อน จะฉวยมือนุ่มเอาไว้ไม่ลืมตบหลังมือเบาๆ ให้กาลังใจเหมือนทุกครั้ง “ได้เวลาแล้วคนสวย” ชญาภายักไหล่ ยิ้มกว้างอวดความมั่นใจ พี่ซันนี่ขยับลูกบิดประตู เพื่อเปิดไปด้านนอกทว่ามันกลับไม่ยอมขยับ ออกแรงบิดมากขึ้นแต่ผลก็ เป็นเหมือนเดิม ประตูไม้สีขาวไม่ขยับสักนิดจนต้องใช้ไหล่กระแทกแต่ เพราะตัวที่ผอมเกินไปพี่ซันนี่เลยเป็นฝ่ายเด้งออกมาแทน “เกิดอะไรขึ้น! ใครล็อกประตู” ชญาภาส่ายหน้าหวือ เธออยู่ในนี้ตลอดพอทีมงานที่ช่วยแต่งตัว ออกไปพี่ซันนี่ก็เข้ามา “มันล็อกจากด้านในไม่ใช่หรือคะ” “นั่นน่ะสิ แสดงว่ามีใครเอาแม่กุญแจมาล็อกอีก ชั้นแน่เลย อย่า ให้แม่จับได้นะแม่จะตบให้คว่าเลย” พี่ซันนี่อาฆาต ควักโทรศัพท์รีบติดต่อกับทีมงานที่อยู่ด้านนอก ใจร้อนไปหมด เพราะอีกไม่กี่นาทีชญาภาต้องขึ้นแสดงแล้ว…

0

39

3 จะติ ด ต่ อ กั บ ใครได้ เ สี ย งกุ ก กั ก ก็ ดั ง ขึ้ น ที่ ห น้ า ประตู เพียงแต่ชั่วพริบตาประตูทั้งบานก็เปิดออก ชญาภาตกใจตาโตเมื่อเห็น กลุ่มชายชุดดาตรงหน้า ถึงจะสวมแว่นดาปิดบังดวงตาแต่ถึงกระนั้นมันก็ ไม่อาจซ่อนความน่ากลัวเอาไว้ได้ ร่างบางผงะหมายจะถอยหนีทว่าข้อมือ โดนคว้าเอาไว้เสียก่อน “คุณชัญญ่านะครับ” พี่ซันนี่ปาดหน้าเข้ามาขวางก่อนที่เธอจะ ทันได้ตอบคาถาม แต่กลับโดนผลักออกอย่างไม่ใยดี “คุณชัญญ่าใช่ไหม ครับ” ชญาภากะพริบตารัว สับสนมึนงงไปหมดเธอไม่รู้จักใครสักคนใน กลุ่ ม คนพวกนี้ พยายามคิ ด ว่ า เธอไปขั ด หู ข วางตาใครบ้ า งหรื อ เปล่ า นอกจากแม่น้ าเน่ ากับ ไอ้ปิ แอร์ แต่มัน ก็ น่ าจะไม่มากถึ งขนาดส่ งคนมา ทาร้ายเธอถึงที่นี่แค่ดักตบสักทีสองทีก็น่าจะพอ เธอตกใจจนอ้าปากตอบ ไม่ได้ตัวแข็งไปหมดเพิ่งรู้ว่าตกใจจนช็อกมันเป็นอย่างไร “อย่าหยาบคายกับผู้หญิงสิวัลลภ” เธอเห็ น ผู้ ห ญิ ง สู ง วั ย แต่ ยั ง ความสวยและสง่ า งามเอาไว้ เคลื่อนกายมาด้านหน้าขวางผู้ชายตัวใหญ่ที่จับข้อมือเธอไว้ โดยไม่ต้องสั่ง ซ้ามือเธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ชญาภาถอยหนีโดยอัตโนมัติพี่ซันนี่เข้ามา

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา โอบกอดไว้ใช้ตัวผอมๆ ของตัวเองกาบังเธอไว้ “สะ…สวัสดีครับคุณหญิง” สตรี ที่ ไ ม่ใ ช่แ ค่ สู ง วัย แต่ยั งดู สู งศั กดิ์ อี กด้ ว ยพยัก หน้ า เล็ กน้ อ ย ริมฝีปากคลี่แย้ม “ขอโทษด้วยที่ทาให้ตกใจ พอดีประตูห้องมันถูกล็อกฉัน เลยให้คนพังเข้ามา” “เฮ้อ! ซันนี่ตกใจหมดเลยนึกว่าผู้ก่อการร้าย” พี่ซันนี่ถอนหายใจ เสียงดังท่าทางตึงเครียดหายไปทันที ใบหน้าซีดเผือดมีสีเลือดให้เห็น “ฉัน ใช้บ ริ ษัทรั กษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่ตารวจคอย คุ้มกันอย่างดีไม่มีโจรหน้าไหนหลุดเข้ามาได้หรอกจ้ะ” คุณหญิงวชิรยายิ้มให้สาวแท้และสาวเทียมอีกครั้ง “ไตรภูมิส่ง ของมาให้ฉันสิ” กล่องกามะหยี่สีแดงสดถูกส่งให้ถึง มืออย่างทันใจ “นี่ชุด สร้อยเพชรของหนูจ้ะ” “เอ๋ ! สร้ อยไม่ได้อ ยู่ กับ เจ๊ แต๋ ว หรื อคะ” พี่ซันนี่ถามด้ว ยความ สงสัยเพราะตามที่ตกลงกันไว้ชญาภาต้องไปใส่สร้อยเพชรที่อีกห้อง ซึ่งมี การอารักขาความปลอดภัยมากกว่านี้ “อั น ที่ อ ยู่ กั บ แต๋ ว เป็ น ของปลอมทั้ ง หมดจ้ ะ ใช้ ใ ส่ ต อนซ้ อ ม เท่านั้น” ท่านบอก ใบหน้านิ่งสงบก่อนจะขยับเท้าเข้ามาใกล้นางแบบสาว “ตัวจริงหนูสวยมากเลยนะ สมแล้วที่ลูกชายฉันชอบ” ทั้ ง สาวแท้ แ ละสาวเที ย มหั น มองหน้ า กั น พี่ ซั น นี่ สั่ น หั ว ไปมา ปฏิ เ สธไม่ รู้ เ รื่ อ งอะไรทั้ ง นั้ น ก่ อ นที่ ทั้ ง คู่ จ ะเบนหน้ า กลั บ ไปที่ คุ ณ หญิ ง วชิรยาเพื่อหาคาตอบ แต่ท่านไม่พูดอะไรต่อแค่ระบายยิ้มบางๆ ให้เท่านั้น “หันหลังสิเดี๋ยวฉันจะสวมให้เอง” พี่ซันนี่จับตัวเธอหมุนกลับหลัง หันได้ทันที คุณหญิงวชิรยาสวม สร้อยคอที่มีชื่อว่าอัญมณีจากท้องฟ้าลงบนคอของเธอ ทันทีที่ได้สัมผัส เธอรู้สึกถึงความแตกต่างทันที สร้อยเพชรที่เธอได้สวมใส่เมื่อวานมันมี น้าหนั กมากก็จริงแต่บนคอของเธอตอนนี้ มันหนักยิ่งกว่า เพชรน้างาม สะท้อนกับแสงไฟส่งประกายงดงามสมกับราคานับสิบล้านของมันและ ที่มาพร้อมกับความสวยงามคือความกดดัน เธอจะต้องดูแลมันจนกว่า 41

กุหลาบสองเงา จะส่งคืนให้เจ้าของ นึกโกรธคุณช้องนางที่หาเหามาใส่หัวเธอแท้ๆ เพื่อน รุ่นน้องของคุณช้องนางยิ้มด้วยความพึงพอใจ ชญาภาสวยเป็นเท่าตัวเมื่อ ได้เครื่องประดับราคาแพงช่วยส่งอีกแรง “สวยมากจริงๆ อย่าทาให้ฉันผิดหวังล่ะ” คุณหญิงวชิรยามองนางแบบสาวที่สวยตั้งแต่หัวจรดเท้าจนแทบ จะหาที่ติไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผู้หญิงคนนั้นเยื้องย่างบนเวทีสายตา ของเขาไม่ได้คลาดเคลื่อนไปที่ไหนเลย ความสวยของเธอสะกดทุกสายตา ให้หยุดนิ่งรวมทั้งเขาด้วย หลายคนอาจจะสนใจสร้อยเพชรรูปหยดน้า ราคามากกว่ายี่สิบล้านที่เธอสวมใส่ ทว่าเขาสนใจแต่เธอเท่านั้น เรือนร่าง เย้ายวนใจผิวขาวผ่อง ใบหน้าสวยหวานดวงตาสดใสเป็นประกายแทบ ไม่เหลือเค้าผู้หญิงที่วิ่งมาเกาะแขนเพื่อขอความช่วยเหลือเลยสักนิด จน เขาอดคิดไม่ได้ว่าบางทีไอ้ที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนเป็นแค่เพียงฝันไป “น้องชัญญ่าโคตรสวยเลย” สิ่งที่ช่วยยืนยันว่าเขาไม่ได้ฝันไปคือไอ้จ่าทวีที่เกาะติดเขาแน่นยิ่ง กว่าปลิง มันยื่นหน้าข้ามไหล่เขามาอย่างไม่เกรงตาแหน่งสารวัตรของเขา ตาคมเหลือบมองหางตาเตือนความเป็นกันเองที่มากเกินไปแต่มันเอาแต่ จ้องน้องชัญญ่าของมันจนไม่มีตาเหลือมามองเขาแล้ว “เมื่อกี้เอ็งก็บอกว่าน้องเนทโคตรสวย” “มันคนละอย่างกัน” ไอ้จ่าหน้าหม้อตอบอย่างหน้าด้านๆ เขาสั่นหัวไปมา เพราะต้อง ทางานด้ว ยกันเขาเลยต้องหิ้ว มัน มาด้ว ย งานนี้ เขาได้รับคาสั่ งโดยตรง เพราะเป็ น งานใหญ่ จ าเป็ น ต้ อ งใช้ เ จ้ า หน้ า ที่ ต ารวจมาคุ้ ม กั น ความ ปลอดภัย เท่านั้นไม่พอยังมีคนของเจ้าของร้านเพชร และคนจากบริษัท รักษาความปลอดภัยมาสมทบอีก สารวัตรอธิษฐ์ ผ ลั กหน้ าจ่ าทวีไ ปให้ พ้น บ่าก่อนจะเดินเลี่ ยงไป ตรวจบริเวณอื่นในงานต่อ จังหวะเดียวกับที่การแสดงชุดสุดท้ายจบลง 42

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา เขาสะบัดหัวเบาๆ เพื่อไล่ภาพของผู้หญิงชุดดาออกไปจากความคิด เขา ไม่ควรคิดเรื่องอื่นระหว่างปฏิบัติหน้าที่ มันเป็นสิ่งที่ผู้รักษาสันติราษฎร์ ต้องทา จ่าทวีวิ่งตามเขามาติดๆ พร่าเพ้อถึงน้องชัญญ่าต่อไม่หยุด ไอ้เรื่อง ที่ไปช่ว ยหล่ อ นไว้ เมื่อ วัน ก่ อนก็ เล่ า อวดตารวจนายอื่ นไม่ ห ยุด จนเขา ราคาญลุกหนีไปหลายรอบ แต่ไอ้คนขี้อวดมันหยุดเสีย ที่ไหนเจอใครเป็น เล่ า หมด เล่ า ไปเล่ า มากลายเป็ น มั น ที่ ช่ ว ยชั ญ ญ่ า เอาไว้ เ องส่ ว นเขา กลายเป็นตัวประกอบไปโดยปริยาย งานนี้ค่อนข้างใหญ่ถึงการแสดงจะจบลงแล้วแต่ยัง (ไม่) จบสิ้น พิธีการ เขาได้ยินพิธีกรสัมภาษณ์เจ้าของงานรวมถึงเหล่าดารา นางแบบ คนดังที่ได้รับเชิญมา และแม้จะเดินออกมาไกลพอสมควรแต่กระนั้นหูเขา ยังได้ยิ น เสี ย งหวานใสตอบคาถามชัดเจน นายตารวจหนุ่มก้าวเท้าผิ ด จังหวะจนคนที่เดินตามมาชนหลังเข้าให้อย่างจัง ไอ้จ่าทวีร้องเสียงดัง “โอ๊ย! พี่โอห์มจะหยุดเดินทาไมไม่บอกกันบ้างล่ะ ดั้งหักแล้วมั้ง” คิ้ว หนายกสู งไม่ได้ทาอะไรไปมากกว่านั้ นก่อนจะก้าวเท้า เดิน ต่อไป ด่าตัวเองไปอีกรอบกับการเผลอใจในเรื่องที่ไม่ควร… รีบส่งสร้อยเพชรคืนพี่เลยนะคะ อย่าเม้มล่ะตารวจ ตามไปเอาถึงบ้านเลยนะจ๊ะ” พี่แต๋ ว ร้ องบอกเสี ย งดั ง ขณะที่เ หล่ า ผู้ มี ชื่อ เสี ย งที่ ถูกรั บเลื อ ก ทยอยกลับลงมา ลาพังแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวคงไม่มีใครกริ่งเกรงเสีย เท่าไร แต่กลุ่มผู้ชายตัวใหญ่ใส่ชุดดาที่ยืนรายล้อมตัวพี่แต๋วอยู่ทาให้ไม่มี ใครกล้าจะเอาเครื่องประดับราคาแพงติดไม้ติดมือกลับไปสักคน ชญาภา เองก็เช่นกันเธอกาลังจะถอดสร้อยเพชรราคาเกินยี่สิบล้านคืนให้ ทว่าโดน เรียกตัวกลับไปในงานอีกรอบเพราะนักข่าวต้องการภาพถ่ายคู่ระหว่าง นางแบบคนดังกับดาราหนุ่ม พร้อมกับตอบคาถามที่บรรดาเหยี่ยวข่าว อยากรู้ซึ่งก็คงไม่พ้นเรื่องใต้สะดือ “เส้นนั้นไปตามเอาคืนเองนะคะ” พี่แต๋วปัดหน้าที่ทันที ใครจะ กล้าไปรับผิดชอบของที่มูลค่ารวมกันนับร้อยล้านไว้คนเดียว ชุดที่ให้มา 43

กุหลาบสองเงา เมือ่ วันก่อนก็เป็นของปลอมเพราะเจ้าของกลัวว่าจะโดนโจรกรรมระหว่าง ที่ ซ้ อ มการแสดง เธอเองเพิ่ ง รู้ ก่ อ นหน้ า ที่ ง านจะเริ่ ม ไม่ กี่ น าที เ ท่ า นั้ น เจ้าของออร์แกไนเซอร์ชื่อดังเดินเลี่ยงออกไปเพื่อไปเช็กความเรียบร้อย ส่วนอื่นๆ ของงานต่อ ไตรภูมิรับหน้าที่คุ้มกันนางแบบสาวที่ยังคงสวมสร้อยเพชรอยู่ ส่วนคนอื่นๆ ต้องคอยรักษาความปลอดภัยสร้อยเพชรชุดที่เหลือ เขายืน รออยู่ด้านหลังเวทีเงียบๆ คอยจับตาดูบุคคลน่าสงสัยที่อาจจะเป็นผู้ร้าย ปลอมตัวปะปนมากับผู้ร่วมงาน แต่เพราะระบบรักษาความปลอดภัยที่ ยอดเยี่ยมทาให้ไม่มีใครที่น่าสงสัยเลยสักคน “กิน น้ าหน่ อยไหมคะ” แก้ว น้ าผลไม้ยื่ นมาตรงหน้าพร้อมกับ รอยยิ้มของผู้มีน้าใจ เขามองเธอผ่านแว่นตาสีดาใบหน้าเธอสวยหวาน จาได้ว่าเธอคือหนึ่งในผู้ที่แสดงสร้อยเพชรให้คุณหญิงวชิรยาเขาปฏิเสธ เธอด้วยการเมินเฉย เธอหน้าเสียลดมือลง “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เห็นว่าคุณ น่าจะหิวน้าบ้าง” ใบหน้าที่สลดวูบไปของเธอทาเอาใจเขากระตุก แต่ก็คาว่าหน้าที่ กลับมาย้าเตือนว่าสิ่งที่เขาทาถูกต้องที่สุด แม้ว่าเธอจะไม่ดูมีพิษมีภัยแต่ เขาก็ไม่ควรปล่อยตัว “ถ้าอย่างนั้นฉันวางไว้ตรงนี้นะคะ” เธอวางแก้วน้าผลไม้ไว้บน เก้าอี้ใกล้กับที่เขายืนอยู่ก่อนจะเดินหายเข้าไปในกลุ่มฝูงชน ไตรภูมิเหลือบมองแก้วน้าสลับกับนางแบบสาวที่ชื่อชญาภาอยู่ หลายครั้ง หยดน้าเกาะพราวอยู่รอบแก้วเขาเผลอกระแอมรู้สึกว่าลาคอ มัน แห้ ง ขึ้ น มาจริ ง ๆ เขาพยายามไม่ ส นใจมัน กลั บ รู้ สึ กกระหายน้ าขึ้ น เรื่อยๆ ผู้ ห ญิงคนนั้ น คิดถูกแล้ว ตั้งแต่เข้ามาในงานเขาไม่ได้กินน้าเลย สักหยด ด้วยหน้าที่เขาจะดื่มหรือกินอะไรที่ไม่ปลอดภัยไม่ได้ถึงจะเป็นแค่ น้าผลไม้แก้วเดียว…คนอื่นๆ เขำก็กินกัน เสี้ยวหนึ่งในความคิดร้องบอก เขามองไปที่นางแบบสาวอีกครั้ งเธอยั งไม่เสร็ จสิ้ นภารกิ จตอบคาถาม นักข่าว คอเขาแห้งนักจนต้องไอออกมา ที่สุดความอดทนก็สิ้นสุดลง น้า ผลไม้แก้วนั้นถูกคว้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ลาคอของเขาชุ่มชื่นทันตาเห็น 44

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่ามันหวานกว่าปกติหรือเป็นเพราะคนเอามาให้ หน้าหวานเหลือเกิน… “ส่งสร้อยเพชรมำให้ผมครับ ผมจะนาไปคืนคุณหญิงให้เอง” คนพูดมองหน้า บุคคลที่ยืนอยู่เหนือศีรษะ “เขาบอกชัญญ่าอย่างนี้ค่ะ” “แต่มันไม่ได้อยู่ที่คุณหญิงวชิรยานะ คุณโกหกหรือเปล่า” “เปล่านะคะ! ฉันไม่ได้โกหก” เธอปฏิเสธเสียงสั่น ไม่ใช่เพราะถูก จับได้ว่ากาลังพูดปดแต่เธอตกใจจนควบคุมเสียงตัวเองไม่ได้ “พี่ซันนี่ช่วย หนูด้วย” ซันนี่ถลาเข้ากอดนางแบบสาว ปาดน้าตาให้สงสารจับใจแต่ไม่ อาจช่วยเหลืออะไรนอกจากปกป้องด้วยสองแขนและหนึ่งใจนี้เท่านั้น เขา เชื่อว่าชญาภาไม่ได้เป็นคนเอาสร้อยเพชรเส้นนั้นไปแน่ๆ อยู่ด้วยกันมา สามปีกว่าชญาภาไม่เคยทาพฤติกรรมลักขโมยให้เห็นเลยสักครั้ง ปฏิบัติ ตัวตามกฎที่ต้นสังกัดตั้งไว้อย่างเคร่งครัด มือเรียวกดศีรษะเล็กลงกับอก ตัวเอง ชญาภาร้ องไห้หนั กอย่ างน่ าสงสาร เขาไม่เคยเห็นเธอเสียขวัญ ขนาดนี้มาก่อน ผู้จัดการส่วนตัวตวัดตามองนายตารวจที่เคยชื่นชมใน ความหล่ อ เหลาที่ บั ด นี้ ก ลายเป็ น คนที่น่ า ตบปากมากที่ สุ ด เพราะการ ปฏิบัติหน้าที่ที่แสนจะเคร่งครัดนั่น “น้องชัญญ่าไม่ได้เอาไป! ฉันรู้จักน้องสาวฉันดี” “แต่น้องสาวของคุณอยู่กับสร้อยเพชรเป็นคนสุดท้าย” “แล้วไงล่ะ คนที่ใส่มันต้องเป็นผู้ต้องหาทุกคนเลยหรือไง” ซันนี่ ไม่ยอมแพ้เถียงแทนจนคอเป็นเอ็น โพรงจมูกแสบร้อนไปหมด โกรธจน อยากจะร้องไห้แม้จะไม่มีทั้งพยานและหลักฐานว่าชญาภาส่งสร้อยเพชร ให้ผู้ชายที่พูดถึงจริงๆ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะมากล่าวหากันง่ายๆ สารวัตรอธิษฐ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาละสายตาจากรอยน้าตา บนดวงหน้ าหวานของนางแบบสาว เธอร้องไห้ตั้งแต่เขาพาเจ้าหน้าที่ ตารวจคนอื่นๆ รวมทั้งจ่าทวีบุกมาหาเธอถึงที่พักพร้อมกับข้อกล่าวหาว่า เธอคือผู้ ต้องสงสั ย ในการขโมยสร้ อยเพชรไป เธอกับผู้ จัดการส่ ว นตั ว กึ่งหญิงกึ่งชายถูกเชิญตัวมาสอบปากคาที่โรงพัก โดยมีคุณหญิงวชิรยา 45

กุหลาบสองเงา เป็ น ผู้ ข อให้ เ ขาลงบั น ทึ ก ประจ าวั น ไว้ แ ต่ ยั ง ไม่ ไ ด้ แ จ้ ง ข้ อ หาอะไร ตอนนี้ชญาภาตกเป็นแค่ผู้ต้องสงสัยยังไม่ใช่ผู้ต้องหา ท่านมาพร้อมกับ บอดี้การ์ดที่ชื่อไตรภูมิ หมอนั่นยืนยันว่าชญาภาไม่ได้นาสร้อยเพชรมาคืน ให้ตัวเองที่ได้รับหน้าที่ดูแลรักษาสร้อยเพชรชุดที่ชญาภาสวมใส่ “ไตรภูมิบอกว่าในทีมงานของเขาไม่มีใครเหมือนผู้ชายคนที่คุณ บอก” “จริงๆ นะคะ ฉันไม่ได้เอาไป ไม่เชื่อไปค้นที่บ้านดูได้เลย” เธอ บอกทั้งน้าตา ถ้าหากเขาไม่ใช่ตารวจคงต้องใจอ่อนเพราะน้าตาของเธอ เป็ น แน่ แต่ ห น้ า ที่ คื อหน้ า ที่เ ขาไม่ อ าจทาตามใจตั ว เองได้ การดึ ง เอา อารมณ์ส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้องจะทาให้งานเสีย “ไม่มีโจรที่ไหนเก็บของที่ขโมยมาไว้บ้านหรอกครับ แล้วผมก็ค้น บ้านคุณแล้วตามหมายค้นคุณก็เห็นนี่นา” “มั่วไปกันใหญ่แล้ว! เพราะไม่ได้ขโมยมามันถึงไม่มีไง” ผู้จัดการ ที่ชื่อซันนี่ ตวาดเสี ย งดังมือยังกอดนางแบบคนสวยแน่น ทาท่าเหมือน จงอางผิดเพศหวงไข่ไม่มีผิด “จะให้ผมเชื่อได้อย่างไรในเมื่อไม่มีใครอยู่กับคุณตอนที่คุ ณส่ง สร้อยเพชรให้ผู้ชายคนที่คุณว่า” “กล้องวงจรปิดล่ะ เปิดดูแล้วหรือยัง” “กล้องตัวที่จับได้คือตัวที่คุณชัญญ่าเดินหายไปด้านหลังเวที แล้ว ก็ไม่มีตัวไหนจับภาพได้อีกเลย” เขาตอบ พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ มองหน้าเปื้อนน้าตาของผู้ต้องสงสัยคนสวย “ห่วยแตก! ทางานไม่ดี แล้วจะมาโทษกัน ” ซันนี่น้าตารื้นด้ว ย ความโกรธ “ฉันต้องการทนาย จะไม่ยอมเป็นแพะรับบาปหรอก เรื่อง อะไรมากล่าวหากันแบบนี้ ชัญญ่าเสียหายนะ คอยดูนะถ้าชัญญ่าบริสุทธิ์ ฉันจะฟ้องให้หมดตัวไม่เหลือขนหน้าแข้งสักเส้นเลย” “ใจเย็นๆ ครับ ตอนนี้ยังมีใครแจ้งจับคุณ ตัวคุณหญิงเองท่านก็ ยังไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าคุณชัญญ่าจะเป็นคนเอาไป” เขาไม่ได้บอกหรอกว่าคุณหญิงวชิรยาเองก็สงสัยคนของตัวเอง 46

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ด้ ว ยเหมื อ นกั น เพราะนายไตรภู มิ อ ะไรนั่ น ได้ รั บ มอบหมายให้ ค อยดู ชญาภาจนกว่าเธอจะนาสร้อยเพชรมาคืน ด้วยวิสัยของบอดี้การ์ดมักจะ ไม่ปล่อยให้เป้าหมายคลาดสายตาไปได้ เขาสอบปากคาหมอนั่นนิดหน่อย ได้ความแค่ว่าชญาภาหายไปในกลุ่มฝูงชนระหว่างที่ให้สัมภาษณ์ทาให้ ไม่ ส ามารถตามตั ว ได้ทั น ผ่ า นไปหนึ่ งคื น ถึง ได้ รู้ว่ า สร้อ ยเพชรเส้ น นั้ น หายไปแล้ว “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงหูนักข่าวพวกคุณต้องรับผิดชอบ” ผู้ชายตัวบางกว่าผู้หญิงบอกเสียงดังอย่างโกรธจัด จ่าทวีที่ยืนดู อยู่ห่างๆ ขยับเข้ามาใกล้สีหน้าไม่ต่างจากชญาภานัก เพียงแต่ไม่ได้ร้องไห้ เท่านั้น “สารวัตรครั บ วันนี้ พอเถอะครั บท่าทางน้องชัญญ่าจะไม่ไหว แล้ว” ผู้เป็นนายถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย ไอ้จ่าแขกตี้ไม่ยอมแยกแยะ เรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออกจากกันทั้งที่เป็นตารวจก็น่าจะรู้ดี ถึงแม้จะ เป็นคนที่ตัวเองชอบแค่ไหนก็ห้ามเห็นใจหากทาผิดจริงๆ สารวัตรอธิษฐ์ ยืดกายขึ้นเต็มความสูงกว่าหกฟุตของตัวเอง พอไม่มีใครพูดอะไรห้ อง ทางานของเขาจึงมีแค่เสียงสะอื้นของชญาภาเท่านั้น ตัวเธอสั่นอย่างเห็น ได้ชัด เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้จะมีนิสัยเช่นนั้น แต่ก็อย่างว่ารู้หน้าไม่รู้ใจมนุษย์สมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ “เราจะยั งไม่ แจ้ ง ข้อ หาอะไรจนกว่ า จะหาหลั ก ฐานได้ แต่ ใ น ระหว่า งนี้ เราจะส่ ง คนคอยตามพฤติก รรมของคุ ณอาจจะรบกวนการ ทางานของคุณไปบ้าง แต่ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจไม่นานความจริงต้องเปิดเผย แน่นอน กฎหมายมีสาหรับคนผิดเท่านั้น” “น่าเชื่อตายล่ะ แล้วทาไมโลกนี้ถึงมีคาว่าแพะรับบาปล่ะ ” ซันนี่ เหน็ บ ด้ ว ยความเจ็ บ ใจอุ ต ส่ า ห์ ห ลงชื่ น ชมในความหล่ อ ไม่ คิ ด เลยว่ า คนหล่อจะใจร้ายถึงเพียงนี้… คุณ ช้องนำงลงทุน ไปพบคุณหญิงวชิรยาด้ว ยตัว เองพร้ อมกับ สาบานด้วยเกียรติว่าชญาภาคือผู้บริสุทธิ์ และยินดีจะถูกปรับจนหมดตัว 47

กุหลาบสองเงา ถ้าหากมีหลักฐานว่าชญาภาเป็นคนเอาสร้อยเพชรไปจริงๆ คุณหญิงเองก็ ไม่ได้คิดจะแจ้งจับหลานสาวของเพื่อนรุ่นพี่อยู่แล้ว ชญาภาได้พักงานจนกว่าสุขภาพจิตจะดีขึ้น หญิงสาวซุกหน้ากับ อกอุ่นของผู้เป็นยายมาเกินชั่วโมงแล้ว ใช้ความอบอุ่นของยายช่วยลบ เลือนรอยน้าตา พอใจชื้นขึ้นมาบ้างเมื่อไม่มีสายตาดุดันของผู้ชายคนนั้น จ้องมอง ที่เสีย ใจยิ่ งกว่าถูกกล่าวหาว่าเป็ นคนร้ ายคือถ้อยคา น้าเสี ยง สีหน้าและแววตาของผู้ชายคนนั้นต่างหาก…สารวัตรอธิษฐ์ “จะโทรไปบอกดามัน ไหม” มืออุ่น ของคุณช้องนางลู บหั วเธอ เบาๆ ชญาภาเลื่อนกายลงมาหนุนตักอุ่น ไม่อยากเป็นมันแล้วนางแบบ อยากกลับไปบ้านนอนกอดพ่อกอดแม่กอดพี่ดา ให้พี่สาวปลอบใจยาม ขวัญเสียเช่นนี้ พร้อมกันนั้นเธอก็ไม่อยากทาให้คนที่รักต้องมาทุกข์ใจไป กับเธอด้วยแค่เห็นรอยย่นบนใบหน้าของผู้เป็นยายเพิ่มขึ้นเธอก็ใจเสียแล้ว ศีรษะเล็กสั่นไปมาบนตัก “ไม่ต้องหรอกจ้ะ หนูไม่ได้ทา อีกหน่อยเขาก็จับคนผิดได้” คุณช้องนางผ่อนลมหายใจบางเบา เลี้ยงหลานสาวคนนี้มากับมือ รู้นิสัยใจคอทุกซอกทุกมุม ท่านไม่เคยสอนให้หลานลักขโมยของของใคร ยี่สิ บ สามปี ที่ผ่ านมาทั้ งชญาดาและชญาภาไม่เ คยทาเรื่อ งอย่า งที่ โ ดน กล่าวหาเลยสักครั้ง สาบานว่าถ้าจับคนเอาได้เมื่อไรแม่จะตบเสียให้หาย แค้น “จาหน้าคนที่เราเอาสร้อยไปฝากได้หรือเปล่า” ชญาภาทาปากยู่ คุณช้องนางถามเหมือนสารวัตรบ้านั่นไม่มีผิด “จาได้สิจ๊ะ ผู้ชายสวมชุดสีดาใส่แว่นดาเหมือนคนที่มากับคุณหญิงวชิรยา ทุกอย่างเลย ตัวสูงน่าจะสูงถึงร้อยแปดสิบเซ็น ปากบางแล้วก็มีไฝที่แก้ม ข้างขวาด้วย” “จาได้แค่นี้เนี่ยนะ” คราวนี้เธอพลิกตัวลงจากตักยาย เด้งขึ้นมานั่งขัดสมาธิใบหน้าง้า งอ “โธ่ยายตอนนั้นหนูเหนื่อยจนแทบจะหลับกลางอากาศอยู่แล้ว พอเขา บอกว่าเขารับสร้อยไปให้คุณหญิง หนูก็รีบถอดคืนให้ ใครจะไปรู้ล่ะว่า 48

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา เป็นไอ้โจรยี่สิบห้าล้านที่ไหนก็ไม่รู้” “เออๆ ไม่ถามแล้วก็ได้ ไปอาบน้าแล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวกัน” ร่ า งบางเอี้ ย วตั ว ไล่ ค วามอ่อ นล้ าออกไป วั น นี้มั น เป็ น วัน มหา วิปโยคของเธอจริงๆ แทนที่จะได้นอนหลับเต็มที่สักวันแต่กลับโดนตารวจ ค้นคอนโดแต่เช้า แถมยังเอาหมายค้นมาขู่อีกด้วย ที่ร้ายยิ่งกว่าสิ่งใดคือ เธอตกเป็น ผู้ต้องสงสัย หมายเลขหนึ่ง หญิงสาวเผลอย่นจมูกเมื่อนึกถึง ใบหน้าเย็นชาของสารวัตรอธิษฐ์ เธอจาประโยคที่เขาพูดตอนที่เธอเปิด ประตูไปแล้วพบเขาอยู่ตรงหน้าได้ดี “ผมสำรวัตรอธิษฐ์ ผมขอเชิญคุณไปสอบปำกค้ำเพรำะคุณคือผู้ ต้องสงสัยว่ำโจรกรรมสร้อยเพชรอัญมณีจำกท้องฟ้ำไป” จากนั้นเธอก็งงเหมือนโดนทุบหัวตัวมันชาไปหมด จาเหตุการณ์ ที่เหลือไม่ได้อีกเลย รู้ตัวอีกทีก็โดนพาเข้าในห้ องสี่เหลี่ยมที่เต็มไปด้ว ย แฟ้มเอกสารแล้ว ถ้าไม่มีพี่ซันนี่อยู่ด้วยเธอคงมีสภาพแย่ยิ่งกว่านี้ หางตา เหลือบไปเห็นเงาตะคุ่มๆ ที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่หน้าบ้าน ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงร้องโวยวายไปแล้วที่เห็นเงาคนในยามโพล้เพล้เช่นนี้ แต่เพราะรู้ดี ว่าเจ้าของเงานั่นคือใครเลยทาแค่มองแล้วแช่งให้โดนหมาจรจัดแถวนั้น กัด “ตารวจคนนั้นใช่ไหมที่มาเฝ้าเราน่ะ” “ค่ะ” หญิงสาวตอบ “ขอให้โดนหมาบ้ากัดให้ติดเชื้อเป็นบ้าไป เลย” ผู้เป็นยายมองตามร่างของหลานสาวที่วิ่งหายไปยัง ชั้นสอง ก่อน จะหั น ไปมองร่ า งใหญ่ ข องใครบางคนที่ เ ดิ น วนไปวนมาอยู่ ห น้ า ร้ า น ตั้งแต่ชญาภามาถึง จะวางช้อนแล้วกลับขึ้นห้องไปเลย ไม่รู้ว่าคุณช้องนาง คิดอะไรอยู่ถึงได้ชวนคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าที่สุดมาร่วมโต๊ะกินมื้อเย็น ได้ แถมยังทาเป็นทองไม่รู้ร้อนตักข้าวกินหน้าตาเฉยทั้งที่เขาเพิ่งจะยัด ข้อหาลักทรัพย์ให้เธอแท้ๆ 49

กุหลาบสองเงา “แกงนี่อร่อยดีนะครับ เขาเรียกแกงอะไรหรือครับ” “แกงเปรอะยอดมะพร้าว เด็กมันไปตลาดแล้วไปเจอเข้ารู้ว่าฉัน ชอบมันก็เลยซื้อมาให้ ฉันว่ามันอร่อยกว่าหน่อไม้” “ใช่ อะไรที่ได้มายากรสชาติมันดีกว่ากันเยอะ” เธอทนฟังผู้ร่วมมื้อเย็นคุยกันอย่างอดกลั้น คุณสารวัตรผู้ซื่อตรง ต่อหน้าที่ไม่เท่าไร แต่ยายของเธอนี่สิ คุยกับเขาได้แถมเป็นกันเองอีกด้วย ลืมไปได้อย่างไรว่าผู้ชายคนนี้กาลังจะจับหลานสาวตัวเอง เธอแกล้งเอา ช้อนกระแทกจานตัวเองจนเกิดเสียงดัง เพื่อให้ทั้งคู่หยุดสนทนากันแล้ว จ้วงตักแกงเปรอะยอดมะพร้าวตัดหน้าแขกไม่ได้รับเชิญที่กาลังจะจับช้อน กลางพอดี แต่เธอใช้ช้อนในจานตัวเองนี่ แหละ ในเมื่อที่นี่คือบ้านของเธอ จานก็ของเธอ ช้อนก็ของเธอ ข้าวที่เขากิ น ก็ข องเธอ เธอมีสิ ทธิ์ท าได้ ทุกอย่างแม้แต่ใช้ช้อนกินข้าวแทนช้อนกลาง ชญาภาเคี้ยวกร้ วมๆ ไม่กี่คาก็หมด ยื่นช้อนที่เพิ่งเอาออกจาก ปากตักลงไปในจานยาไข่ดาวต่อ ไม่สนใจมือที่ชะงักไปของนายตารวจ หนุ่ม ไม่กลัวด้วยว่าเขาจะเอาเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารไปบอกนักข่าว “ทาไมกินน่าเกลียดนักล่ะชัญญ่า” “น่าเกลียดตรงไหน หนูไม่ได้เป็นโรคติดต่อร้ายแรงเสียหน่อยแค่ เป็นผู้ต้องสงสัยคดีลักทรัพย์เท่านั้นเอง” นางแบบสาวไม่ห่วงภาพพจน์พูด ไปเคี้ ย วไข่ดาวไป หน้ าเชิดขึ้น อีก สององศาปรายตามองท่า นสารวัต ร อธิษฐ์ดูเหมือนว่าเขาจะอิ่มอาหารไปแล้ว สังเกตจากช้อนส้อมที่รวบเข้า หากันแล้ววางไว้ที่มุมจานด้านขวา แต่เธอยังไม่อิ่มใช้ช้อนคันเดิมตักน้า แกงเปรอะขึ้นซดคาใหญ่ “ไอ้ญ่า !” พอโกรธคุณช้องนางก็หลุ ดชื่อเก่าตั้งแต่เ ด็กออกมา เพิ่งจะมาเปลี่ยนเป็นชัญญ่าตอนเข้าวงการนี่แหละ คนโดนดุสานึกเสียที่ไหน ยังตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อไป ส่วนแขก ที่คุณช้องนางเชิญเข้ามาร่วมรับประทานมื้อเย็นด้วยกันอิ่มตั้งแต่เธอเอา ช้อนคันเดิมไปตักยาไข่ดาวแล้ว อยากให้ไอ้จ่าตี้มาเห็นน้องชัญญ่าของมัน ตอนนี้จริงๆ ไม่รู้ว่ามันจะยังหลงใหลคลั่งไคล้อยู่อีกหรือเปล่า จะเรียกว่า 50

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ผิ ด หวั ง ก็ ค งจะไม่ ถู ก นั ก ต้ อ งเรี ย กว่ า ตกใจมากกว่ า ใครจะไปคิ ด ล่ ะ ว่ า นางแบบสาวสุดเซ็กซี่จะกินได้มูมมามน่าเกลียดขนาดนี้ “ผมขอตัวก่อนนะครับ” เธอก้มหน้ากินข้าวต่อเมื่อร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะไป ก่อนจะเกือบ ทาข้าวหลุดจากปากเมื่อหูโดนดึงเต็มแรง “เสี ยหน้าฉันหมด!” คุณช้องนางตวาดเสียงดังมือยังไม่ปล่อย จากติ่งหูแม่ตัวดีที่อาละวาดพาลไปทั่ว “โอ๊ย! ยายหนูเจ็บนะ” “เจ็บแล้วทาทาไม เขาแค่ทาตามหน้าที่เราบริสุทธิ์เสียอย่างจะ ชวนเขามาอยู่ด้วยกันเลยก็ไม่เห็นน่ากลัวตรงไหน” ชญาภาตาโตสั่นหน้าหวือ “ไม่เอาหรอก คนนิสัยไม่ดีพรรค์นั้น ยายไม่เห็นตอนเขาถามหนู หน้านี่บึ้งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกัน” “แล้วจะให้เขาร้องไห้หรือไง เรานี่มันพาลไม่รู้เรื่อง ไว้รอจับคน เอาสร้อยไปได้แล้วค่อยไประบายใส่มันโน่น” ทว่าคนพาลสะบัดหน้าหนีไม่สนใจที่ยายบอกสักนิด คุณช้องนาง ไม่รู้หรอกว่าเธอผิดหวังแค่ไหนตอนที่โดนเขาขู่ใส่ วันก่อนเขาเป็นฮีโร่ช่วย เธอไว้ แต่วันนี้ เขาเป็ นคนที่จ ะจับ เธอใส่ ตะรางจากเทพบุตรกลายเป็น ซาตานไปเสียแล้ว สาบานกับตัวเองว่าจะไม่เอาตาคมนั่นไปฝันถึงเด็ดขาด ทิ้งเรี่ ย ราดปล่ อยรดใส่ ต้นไม้บ้าง พ่นไปใน อากาศบ้าง นึ กเกลียดคาสั่งผู้บังคับบัญชาเข้าไปทุกทีชอบสั่งให้เขาทา ในสิ่งที่เขาไม่เต็มใจทาอยู่เรื่ อย ที่ สน.กาลังทาเรื่องสืบหามือวางเพลิ ง ห้างสรรพสินค้าใหญ่ หวยเลยมาออกที่เขากับจ่าทวี แล้วทาไมผู้กากับไม่ สั่งให้เขาไปหาคนวางเพลิงบ้าง แม้แต่ในกรมตารวจยังหาความยุติธรรม ได้ยากเลยนายตารวจหนุ่มได้แต่แย้งในใจ บ้านพักส่วนตัวของเธอกินอาณาเขตเกือบสองไร่ กว้างขวางและ หรูหราตามฐานะของผู้อยู่ เขาถูกเจ้าของบ้านเชิญไปร่วมมื้อเย็นด้วยกัน แม้จะปฏิเสธไปแล้ว แต่คุณช้องนางไม่ยอม กอปรกับท้องที่ร้องได้จังหวะ 51

กุหลาบสองเงา เวลาเลยตามเข้าไปด้านใน บนโต๊ะอาหารเขาได้เห็นพฤติกรรมประหลาด ของนางแบบขวัญใจของจ่าทวี เขารู้ว่าเธอทาประชดเขาเป็นธรรมดาที่จะ โดนเกลียด อาชีพอย่างเขาใครจะไปรักลง จะว่าไปเขาก็ เพิ่งเคยเห็ น ใบหน้ าไร้ เครื่ อ งส าอางของเธอเป็ น ครั้งแรก เธอยังคงสวยและน่ารักแม้ไม่มีเมคอัพ คิ้วเรียวสวย ดวงตากลม หวานกลั บ มาเป็น ประกายหลั งจากเมื่อตอนกลางวันมันหม่นแสงด้ว ย ความเสี ย ใจ จมู กโด่ ง อย่ า งธรรมชาติ ริ ม ฝี ป ากอิ่ ม สี ส ด ผิ ว ขาวเนี ย น ละเอียด ตอนที่นั่งกินข้าวเขาได้กลิ่นโลชั่นบารุงผิวของเธอด้วย มันหอม ชื่นใจเหมือนได้ดมดอกไม้ตอนเช้าไม่มีผิด “กิน กล้ ว ยบวดชีห น่ อยสิ อัน นี้ ฉัน ตักมาจากหม้อ รับรองไม่มี ช้อนของชัญญ่าจ้วงลงไปแน่นอน” ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย มองผู้หญิง ร่างเล็กที่จู่ๆ ก็มาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า คุณช้องนางยืนอมยิ้มพลางยื่น ถ้ว ยใส่ ขนมหวานมาให้ “ฉันทาเอง พอดีกล้ วยที่ห ลังบ้านมันสุ กเยอะ รับรองไม่ใส่ยาแน่นอน” เขายิ้ ม แหยๆ ให้ ห ญิ ง สาวผู้ ไ ม่ ย อมแพ้ แ ก่ ก าลเวลา รั บ ถ้ ว ย กล้วยบวดชีไว้เผลอกลืนน้าลายเมื่อได้กลิ่นกะทิกับน้าตาล มื้อเย็นเมื่อครู่ ข้าวตกลงไปในกระเพาะไม่ถึงครึ่งด้วยซ้า จึงไม่แปลกอะไรถ้าน้าย่อยจะ ท างานเมื่ อ ได้ เ จอของหวานน่ า กิ น ไม่ น่ า เชื่ อ ว่ า คนที่ ท างานอยู่ กั บ ความงามจะมีฝีมือทาอาหารด้วย คุณช้องนางพยักพเยิดให้นายตารวจหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวยาว หน้าอาคาร “คุณคิดว่าหลานฉันมันขโมยสร้อยเส้นนั้นจริงๆ หรือ” อธิษฐ์ไม่ตอบในทันทีเขาเคี้ยวจนกล้วยละเอียดกลืนลงคอแล้ว ค่อยตอบคาถาม “หน้าที่ของผมไม่ใช่แค่คิด แต่ต้องทาด้วย ผมไม่อาจ ปั ก ใจเชื่ อ ได้ ว่ า คุ ณ ชั ญ ญ่ า เป็ น ผู้ ร้ า ยจริ ง ๆ หรื อ เป็ น ผู้ บ ริ สุ ท ธิ์ จ นกว่ า ทุกอย่างจะจบลง” คุณช้องนางเผลอกลอกตาขึ้นมองฟ้ามืดๆ นายตารวจคนนี้ตอบ ค าถามราวกั บ ท่ า นเป็ น อั ย การประจ าศาล ทั้ ง ที่ ที่ นี่ มี แ ค่ ศ าลพระภู มิ 52

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา เท่านั้น “แต่ถ้าคิดว่าชัญญ่าเอาสร้อยเส้นนั้นไปจริงๆ แล้วทาไมถึงไม่แจ้ง จับเสียเลยล่ะ” คนผ่านโลกมาก่อนลอบถาม ถ้าไม่มีคนแจ้งหลานของ ท่านจะโดนจับได้อย่างไร? คุณหญิงวชิรยารับปากแล้วคงไม่คืนคาง่ายๆ “ไม่มีหลักฐานว่าคุณชัญญ่าเอาไปครับ แค่ตกเป็นผู้ ต้องสงสั ย เท่านั้น” นายตารวจหนุ่มตอบราบเรียบ ก่อนจะวางถ้วยเปล่าไว้ข้างๆ ตัว เขาได้ยินเสียงเจ้าของชองซ์บิวตี้ถอนหายใจดังเฮ้อ ผมสีดาเหลือบแดง ดัดเป็นลอนปลิวไสวไปตามลมเย็นๆ เสี้ยวหน้าด้านข้างแสดงความยุ่งยาก ใจผ่านริ้วรอยแห่งความกังวลที่แม้แต่เครื่องเลเซอร์หรือเครื่องสาอางก็ ปกปิดไม่ได้ “ชัญญ่าไม่เคยเจอเรื่องอย่างนี้ ตอนที่มันเริ่มเป็นนางแบบแรกๆ มันโดนหาว่าเอาเต้าไต่ยังไม่ร้องไห้หนักเท่านี้เลย” “ถ้าหลานสาวของคุณไม่ผิดจริงๆ ก็ไม่มีใครทาอะไรเธอได้ ไว้ใจ กฎหมายเถอะครับ” เขาบอกได้เพียงแค่นั้น นายตารวจหนุ่มลุกขึ้นจาก ม้านั่ง โค้งกายทาความเคารพท่าน “ผมกลับก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะมา ใหม่” ออกไปดูร้านตั้งแต่เช้า ตั้งแต่ให้ซันนี่ดูแลหลานสาว ท่านมีหน้าที่แค่คอยเลือกงานให้เท่านั้น ส่วนกิจกรรมอื่นๆ ซันนี่เป็นคน ดูแลทั้งหมด ท่านหันมาเป็นนักธุรกิจเต็มตัวตั้งแต่สามีสิ้นไป ด้วยความ เหงากอปรกั บ เห็ น แววในตั ว หลานสาวเลยขอตัว ชญาภามาอุ ป การะ ใจจริงอยากได้ทั้งสองคนแต่คุณนายแจ่มศรีผู้เป็นย่าของเด็กทั้งสองกลับ ไม่ยอมเลยได้มาแค่คนน้องเท่านั้น ชญาภาได้น อนเต็มอิ่มเป็ นคื น แรกในรอบหลายเดือน ถึงจะมี เรื่องให้คิดมากแต่ความเพลียบวกกับความเหนื่อยล้าพอรถเก๋งสีดาคันนั้น เคลื่อนหายไปจากสายตาเธอก็หลับเป็ นตาย เมื่อคืนระหว่างที่จับตาดู นายตารวจผู้ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ผ่านทางหน้าต่าง พี่ซันนี่ก็โทรมาหาคุยเรื่อง ที่เกิดขึ้นเป็นนานสองนาน ได้ข้อสรุปว่าตอนนี้ยังจะไม่มีใครจับเธอเพราะ 53

กุหลาบสองเงา คุณหญิงวชิรยายังไม่แจ้งความจับเธอในข้อหาลักทรัพย์ เนื่องจากคุณยาย ขอร้ องเอาไว้เพีย งแต่ร ะหว่างนี้ เธอต้องอยู่ ในสายตาของตารวจเผื่ อ มี พฤติกรรมน่าสงสัย ร่ า งระหงบิ ดกายไล่ ตัว ขี้เ กีย จ เธอเดิน ลงมาสู ด อากาศที่ ส วน หน้าบ้านกะว่าจะปลดปล่อยอารมณ์ให้ผ่อนคลายเสียหน่อยแล้วค่อยไป ทานมื้อเช้า ทว่าความสุนทรีย์หายไปสิ้นเมื่อสายตาไปปะทะกับรถยนต์ สีดาคุ้นตาที่อยู่ห่างจากรั้วบ้านไปไม่กี่เมตรเข้า ใบหน้าน่ารักง้างอคนบ้า อะไรโผล่มาทาให้หงุดหงิดตั้งแต่เช้า ชญาภาสะบัดหน้าหนีไม่อยากเห็น แม้แต่รถยนต์ที่เขาใช้ เธอถามตัวเองว่าที่เป็ น อยู่ ตอนนี้ มันโกรธ น้อยใจหรือผิดหวัง กันแน่ สรุปใจตัวเองได้ว่าเธอเป็นมันทุกอย่าง โกรธที่เขาเอาข้อหาบ้าบอ มายัดให้เธอ น้อยใจที่เขาทาเหมือนเธอคือผู้ร้ายจริงๆ และผิดหวังที่เขา ไม่ได้แสนดีเหมือนอย่างที่คิดไว้ ศีร ษะเล็ กสั่น เบาๆ เมื่อเสี้ย วหนึ่งของ ความคิดร้องบอกว่าทาไมเขาต้องดีกับผู้หญิงที่แก้ผ้าแลกกับเงินด้วย แค่ เขาไม่เหมือนคนอื่นเธอก็เก็บมาคิดเองเป็นตุเป็นตะ ร่างอรชรหยุดพัก ความหงุดหงิดที่ใต้ต้นมะม่วงอกร่องพันธุ์ดีที่คุณช้องนางลงทุนปลูกด้วย ตัวเอง แผ่นหลังบางพิงกับลาต้นหนาสากของต้นมะม่วง หลับตาลงผ่อน ลมหายใจเบาๆ พยายามห้ามตัว เองไม่ให้คิดถึงเจ้าของดวงตาคมใหญ่ จมูกโด่ง ริมฝีปากสีเข้ม เรือนร่างสูงใหญ่ และกลิ่นกายที่ทาให้ใจเธอสั่น ระรั วเหมือนสาวแรกรุ่ น แต่กลั บ กลายเป็ น ว่าความคิดมันดันหลุดเข้า ภวังค์ตัวเองจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว ไม่รู้กระทั่งตอนนี้เหนือบ่าข้างซ้ายไป ไม่กี่เซนติเมตรมีกิ้งก่าตัวสีเขียวเกาะอยู่ เพียงแค่เธอขยับขาเปลี่ยนท่ายืน มันก็กระโดดใส่แล้ว “กรี๊ดดดดดด” “เกิดอะไรขึ้น!” ร่างอิ่มกระโดดเข้ากอดเขาสองแขนเรียวรัดรอบเอวเขาแน่น หัว ซุกที่หน้าอก สองเท้ากระทืบเร่าๆ ปากยังส่งเสียงร้องไม่หยุด เขาคลาย 54

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา มือที่บั้นเอวเมื่อเห็นเจ้าสัตว์ตัวเท่ากระบอกไฟฉายสีเขียววิ่งผ่านปลายเท้า ไป แค่กิ้งก่าคงไม่ต้องใช้ปืน เขาถอนหายใจที่ไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้นนอกจาก เสียงของเธอที่ทาร้ายโสตประสาทเท่านั้น กิ้งก่าปีนข้ามรั้วไปแล้ว แต่เจ้า หล่อนยังร้องไม่หยุดดิ้นไปมาทาเหมือนกับว่าเจ้าตัวสีเขียวนั่นไต่อยู่บนตัว เนื้อตัวนุ่มนิ่มขยับไปมาชิดกับลาตัวของเขา อธิษฐ์ห้ามมือตัวเองไม่ได้มัน เผลอโอบกอดกลับ สอดมือรั้งต้นคอเล็กๆ ให้ซบอกเขาแน่นขึ้น “แค่กิ้งก่าเองคุณ ไม่มีอะไรหรอก” สารวัตรหนุ่มปลอบพลางสูดเอากลิ่นแชมพูจากเส้นผมนุ่มไว้ใน ปอด เกือบสามนาทีกว่าชญาภาจะหายตกใจ ร่างในอ้อมแขนเงียบเสียง ลงพร้อมหยุดดิ้น เธอขยับหัวเบาๆ ส่งสัญญาณให้เขาคลายมือ ดวงหน้า หวานช้อนเงยตากลมกะพริบ เร็ว ๆ ก่อนจะขืนตัว ออกจากอ้อมอกเขา ปลายนิ้วยังคงรู้สึกถึงความนุ่มลื่นของผิวกาย มันช่างคล้ายกับสัมผัสจาก ผู้ ห ญิ ง คนหนึ่ ง เขาเคยโอบกอดเธอในลั ก ษณะเดีย วกั บ ที่ กอดชญาภา เพียงแต่ตอนนั้นเธอกาลังจะล้มแล้วเขาคว้าเอวเธอไว้ได้ ขณะที่ชญาภา กระโดดเข้ากอดเขาด้วยความตกใจ เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าชญาภาสวยตั้งแต่หัวจรดเท้า สมแล้วกับที่ ไอ้จ่าตี้มันเพ้อหาแทบทุกนาที นี่ถ้าไม่ติดว่ามันต้องไปส่งแม่ที่ชลบุรีมันคง ตามมาด้วยแน่ๆ เขาเบนสายตากลับมาที่ร่างระหงอีกครั้ง วันนี้เธอสวม ชุ ด เดรสสี ช มพู ห ลวมๆ ยาวแค่ เ ข่ า กั บ รองเท้ า แตะ ผมสี น้ าตาลทอง สะท้อนกับแสงแดดเจิดจ้าใบหน้าเนียนใสเปิดให้เห็นผิวแท้ เขาชอบตาที่ ไม่มีอายไลเนอร์มากกว่า มันสดใสแถมเห็นอะไรๆ ในตาเธอชัดเจนขึ้น เยอะ เธออยากจะกัดปากตัวเองให้ขาดนัก แค่กิ้งก่าตัวเดียวต้องถึงกับ กระโดดใส่เขาแถมยังกอดแน่นเหมือนลูกลิง หน้าร้อนไปถึงหูไล่ลงมาที่คอ น่าอายยิ่งกว่าตอนที่ใส่ชุดว่ายน้าถ่ายแบบครั้งแรกเสียอีก “คุ ณ ไม่ ไ ปท างานหรื อ ไง หรื อ ว่ า เป็ น สารวั ต รแล้ ว ไม่ ต้ อ งท า อะไร” “ที่ทาอยู่นี่แหละงาน หน้าที่ของผมคือจับตาดูคุณ” 55

กุหลาบสองเงา ตาหวานเจิดจ้าเป็นประกายเมื่อได้ยินคาตอบของเขา เธอหันมา มองเขาตรงๆ ยกมือขึ้นเท้าเอวพร้อมเอาเรื่องเต็มที่ “คิ ด ว่ า ฉั น จะเคลื่ อ นย้ า ยสร้ อ ยเส้ น นั้ น สิ นะ ถามจริ ง ๆ เถอะ คุณคิดว่าคนอย่างฉันมันอับจนหนทางจนต้องขโมยสร้อยไปขายเลยหรือ ไง” “ใครจะไปรู้ รวยกว่า คุณ สวยกว่าคุณ ดังกว่ าคุณ ยั งขายยา เสพติด อาวุธสงครามหรือแม้แต่ขายตัว” “สารวัตร!” ชญาภาตะโกนเสี ยงดัง ไอ้ความกลัวกิ้งก่าเมื่อครู่ เลือนวับไปทันที เธอได้ยินเสียงลมในหู หน้าร้อนยิ่งกว่าอบไอน้า “ฉัน ไม่ได้ทั้งขโมยของ ค้ายา อาวุธหรือขายตัวหรอกนะ! ถ้าไม่เชื่อจะค้นตัว ก็ได้!” เขาสามารถทนได้กับทุกเรื่องยกเว้นการท้าทาย ชายหนุ่มหรี่ตา ลงเล็กน้อยยังคงทาเมินเฉยกับคาพูดคล้ายจะท้าทายของเธอ พยายามคิด ว่าเธอพูดไปเพราะความโกรธ ทว่าชญาภาไม่หยุดเท่านั้น ขยับเข้ามาใกล้ เขาอีกสองก้าวเงยหน้าขึ้น “หรือว่าคุณไม่กล้า” “ใครบอกคุณว่าผมไม่กล้า” “สีหน้าคุณมันบอกไง” นางแบบสาวคนสวยกระตุกยิ้มมุมปาก เธอเกลี ยดท่าทางเย็ น ชาปนอวดดีของเขานั ก หลงชื่นชมในความเป็น สุภาพบุรุษของเขาอยู่ตั้งหลายวัน ที่แท้เขาก็ดูถูกเธอนั่นเอง ชักอยากจะรู้ เหมือนกันว่าเขาจะต่างกับผู้ชายคนอื่นจริงหรือไม่ ไอ้ท่าทางยโสไม่สนใจ เรื่องใต้สะดือถ้าโดนยั่วขึ้นมามันจะแตกกระเจิงหรือเปล่า เธอเคลื่อนปลายเท้าอีกนิดทิ้งระยะห่างแค่หนึ่งฝ่ามือเท่านั้นจน ได้กลิ่นหอมจางๆ ของดอกลาเวนเดอร์และโรสแมรี่ปนกลิ่นบุหรี่ ตาจับ จ้องอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาคมสันตามแบบฉบับชายไทยแท้ “สรุปว่าไม่ กล้าใช่ไหมล่ะ” พูดไม่ทันขาดคาดี ตัวเธอก็ถูกดึงเข้าประชิดเรือนกายแกร่ง มือ ของคนที่เธอเพิ่งท้าทายไปสอดเข้ารั ดเอว ก่อนจะเคลื่ อนไปด้านหลั ง 56

เดวิล อินเลิฟ - อักษรา ต่าลงไปที่สะโพก ขนในกายเธอลุกเกรียวกับไออุ่นจากฝ่ามือร้อน มันแผ่ ทะลุเนื้อผ้ามาถึงเนื้อแท้ด้านใน เธอหลับตาเมื่อมือคู่นั้นขยาผ้าอ้อยอิ่งอยู่ แถวบั้นท้าย ก่อนที่มันจะเลื่อนมาด้านข้างของสะโพกปลายนิ้วเลยมาถึง หน้าขา ชญาภาเผลอถอนหายใจยาว เธอขยับขาเข้าชิดเขาอีกนิด รู้สึก พอใจกับท่อนขาที่เสียดสีอยู่กับกางเกงผ้าเนื้อหยาบของเขา อธิ ษ ฐ์ ไ ล้ ฝ่ า มื อ ขึ้ น ไปตามสี ข้ า ง ป่ า ยมื อ ไปทั่ ว แผ่ น หลั ง แล้ ว วกกลับมาด้านหน้า เขาสัมผัสกับหน้าท้องแบนราบที่เสื้อผ้าจากชุดเดรส ไมได้เป็นอุปสรรคต่อความเนียนนุ่มจากผิวกายของเธอแต่อย่างใด เขา หรี่ตามองผู้หญิงที่เพิ่งจะท้าทายเขาเมื่อครู่ เธอหลับตาพริ้มเอนสะโพก เข้าชิดกับหน้าท้องของเขา แต่พอปลายนิ้วแตะโดนเนินอกอิ่มเจ้าตัวก็เบิก ตาโพลงผลักอกเขาเต็มแรงแล้วถอยหลังหนีไปหลายก้าว ใบหน้าแดงจัด อกสะท้อนลมหายใจหนักหน่วง นายตารวจหนุ่มสอดมือลงในกระเป๋ากางเกงซ่อนไอร้อนไว้ในนั้น เขาไม่ชอบให้ใครท้าทายแต่เธอก็ทา เขาค้นตัวเธอตามที่เธอต้องการแต่ นอกจากผิวกายเนียนนุ่มกับกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ผสมกับผลไม้สุกหอม หวานเท่านั้น เธอจ้องเขาตาโตจนแทบจะถลนออกนอกเบ้า ก่อนจะหันหลัง วิ่งหนีไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อครู่ยังทาท่าร้อนแรงอยู่แท้ๆ ไม่ได้ ตั้งใจจะลวนลาม แม้ว่าโอกาสจะอยู่ตรงหน้าแล้วก็ตาม แค่จะสั่งสอนว่า อย่าท้าทายคนอย่างเขาเท่านั้ น …เขานึกถึงหน้าไอ้จ่าทวีถ้ าหากมันรู้ว่า แม่นางฟ้าคนสวยของมันโดนเขาค้นตัว อธิษฐ์ระบายยิ้มที่มุมปาก การจับ ตาดูผู้ถูกกล่าวหามันก็น่าสนุกดีเหมือนกัน…

0

57

หากพบปั ญหาหนังสือชารุ ดเนื่องจากกระบวนการพิมพ์ ส่งหนังสือมาเปลี่ยนเล่มใหม่ได้ท่ี สนพ. เบญจมิตร (2556) 9/3 ถนนพาดวารี ตาบลท่าอิฐ อ เมือง จ อุ ตรดิตถ์ 53000 โทร 086-925-2112