นวนิยายไทย
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ : ประพันธ์
พิสูจน์อักษร ปก ศิลปกรรม เจ้าของลิขสิทธิ์
amany amany amany bigger
พิมพ์ครั้งที่ 3 จานวนหน้า ราคา
ธันวาคม 2556 ในรูปแบบ E-book 306 หน้า 295 บาท
จากใจ bigger หลุ ด ออกมาอี ก เรื่ อ งละค่ า …^^… ไฟซ่ อ นเชื้ อ ซึ่ ง มี เนื้อหาต่อจาก ไฟรักกลางใจ ความจริงครั้งแรกเรื่องนี้ไม่ได้คิด จะเขียนเลย คิดไว้ว่าจบแค่ ไฟรักกลางใจ พอแล้ว แต่พอมีคน อ่าน ไฟรักกลางใจ แล้ วก็ค อมเมนต์กัน มาว่า …จบค้าง ทาให้ อยากรู้ต่อ เลยต้องเขียนภาคต่อของพี่ชาญขึ้นมา พระเอกเรื่อ งนี้ค่ อ นข้ างจะแปลกกว่ า ทุก เรื่อ ง เพราะ ชีวิตฮีรันทดหดหู่ …ยากจนข้นแค้น …แถมยังซวยเพราะเจ็บตัว ประจา พอเอามาเขียนต่อก็นั่งนึกอยู่นานว่าจะดาเนินเนื้อเรื่อง หรือพล็อตอย่างไรดี ยอมรับนะคะว่านิยายที่เขียนมาตั้งแต่เล่ม แรกจนถึงเรื่องนี้ รวม 5-6 เรื่องเข้าไปแล้ว และเรื่องนี้เป็นนิยาย เรื่องแรกที่เกิดอาการตันจริงๆ นั่งคิดนอนคิดไปสิ คิดอย่างไรก็ไม่สาเร็จ จนสุดท้ายเอา ปัญหาไปสอบถามเฮียอันเป็นที่รัก และเฮียก็ทาให้เราหลุดทาง ตันมาจนได้ (ขอบคุณพล็อตของเฮียนะคะ จุ๊บๆๆๆ >////<) สุดท้ายจริงๆ ที่อยากจะบอกคนอ่านก่อนก็คือ นางเอก ปาวี น่ะค่ะ เธอเป็นพยาบาล แต่ในเรื่องคนทั่วไปจะเรียกเธอว่า หมอ…ไม่ต้องตกใจว่าคนทานต้นฉบับจะผิด หรือคนเขียนเขียนผิด นะคะ แต่เราเจตนาให้เรียกปาวีว่าหมอจริงๆ เพราะชาวบ้าน แถวต่างอาเภอ จะเรียกเจ้าหน้าที่อนามัย หรือนางพยาบาลว่า หมอทุกคนค่ะ ^^ ด้วยความขอบคุณ bigger
ไฟซ่ อนเชื ้ อ bigger
1 กว้าง แสงแดดอ่อ นๆ ยามเช้ าที่ส าดเข้ามาตามรอยแยกของ ผ้าม่านตกกระทบแผ่นหลังเปลือยกว้าง และความอบอุ่นนั้นทาให้ เขาไม่อยากลืมตาแม้แต่น้อย…แต่มอื เล็กๆ ที่ไต่ตามร่างและเสียง ปลุกนุ่มนั้นต่างหากที่ทาให้ชายหนุ่มต้องเอ่ยกระเซ้าเบาๆ ทั้ง รอยยิ้ม “สะกิดผมทาไม หรือว่าเมื่อคืนยังไม่อิ่ม” “ลุกเลยนะคุณคิม เราต้องรีบนะคะ…วันนี้ธุระเยอะแยะ เต็ม ไปหมด ไหนจะงานรับ ปริ ญ ญายายแพร ไหนจะงานเปิ ด บริษัทคุณเพชร ไหนจะเรื่องเพื่อนของไหม” ร่างสูงหนาบึกบึนเพราะแกร่งไปด้วยมัดกล้ามทั้งตัวนั้น พลิกกลับก่อนจะคว้าร่างภรรยาสาวมากอดไว้แน่น …วาคิมระดม จูบไปทั่วดวงหน้าใสพลางจับหญิงสาวลงไปนอนใต้ร่างตัวเอง ก่อนจะพาดขายาวทับไว้อีกชั้นเมื่อถามทั้งเสียงกลั้วหัวเราะ “ไอ้ที่คุณพูดมาทั้งหมดผมก็พอจะเข้าใจนะไหม แต่ไอ้
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ คาพูดสุดท้ายที่ว่าเพื่อนของคุณนี่สิมันน่าสงสัย ตกลงเพื่อนคนไหน ของคุณที่มีธุระเอาในวันยุ่งๆ แบบนี้” “ลุกขึ้นก่อนสิคะ ไหมอาบน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะ เดี๋ยว ชุดก็ยับกันพอดี” “ไม่ บ อกก็ ไ ม่ ป ล่ อ ย ยิ่ ง อาบน้ าใหม่ ๆ แบบนี้ จ้ า งผมก็ ปล่อยง่ายๆ หรอกน่า” อาการรุกรานจากมือที่ทาท่าคล้ายจะปลดเสื้อผ้าเธอออก อีกครั้งทาให้แพรวาต้องขัดขืนสุดฤทธิ์ก่อนขู่เขาเสียงเขียว “ยุ่งไม่รู้เวลาจริงๆ…คุณคิมคะเพื่อนที่ไหมพูดถึงก็ชาญ ยังไง วันนี้จาไม่ได้เหรอว่าพอเสร็จงานยายแพรกับคุณเพชรเรา สัญญาว่าจะไปหาชาญทีไ่ ร่ไงคะ…เขาบอกว่าครบปีให้เราไปเยี่ยม เพื่อดูผลงาน คุณจาไม่ได้หรือคะเมื่อคืนเราก็คุยกันอยู่” “จาไม่ได้ เพราะผมถูกผู้หญิงกวนจนลืมหมดทุกเรื่อง” เขาตอบหน้าตายจนแพรวาชักสงสัย แต่เมื่อสบตาคมที่ พราวระริกนั้นหญิงสาวก็ต้องทุบอกกว้างดังบึกก่อนแหวเบาๆ “อย่ามาอา ไหมมองตาคุณก็รู้แล้วว่าจาได้” “ถ้ าแค่ม องตาก็รู้ ว่า คิด อะไร…อย่า งนี้ เอาใหม่ น ะไหม มองตาผมอีกทีสิแล้วบอกมาว่าผมคิดอะไรอยู่” ดวงตาคมที่สบมาสื่ อความนัยเร้นลับระหว่างหนุ่มสาว ทาให้แพรวาหน้าร้อนผ่าวก่อนเอ่ยอุบอิบออกมาด้วยกิริยาขัดเขิน “รู้ค่ะแต่ไม่ได้เพราะเดี๋ยวไม่ทัน” “ใครใช้ให้คุณมาปลุกผมทั้งอาบน้ามาตัวหอมๆ แบบนี้ ล่ะที่รัก…นะ แป๊บเดียวเองไม่นานหรอก” เขาเอ่ยเสียงพร่าพลาง แกะกระดุมเสื้อหญิงสาวออกรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงห้ามปราม 6
bigger แม้แต่น้อย “คุณก็พูดแบบนี้ทุกที ไม่นาน ไม่นาน แต่ก็นานทุกครั้ง” “ก็ผมชอบนี่ หรือคุณจะปฏิเสธว่าที่ผมทามาเกือบปีนี่ไม่ ถูกใจ” วาคิมเอ่ยเบาๆ มาจากเนินอกอุ่นที่ตวั เองกาลังลูบไล้ดว้ ย ปากและจมูกอย่างเพลิดเพลิน …เมื่อเรียวปากสวยแนบประทับ ยอดอกตึง ร่างภรรยาสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างก็แอ่นหยัดขึ้นหาจน ชายหนุ่มหัวเราะเสียงพร่ารัญจวน “ไหมจ๋า ก่อนจะไปยุ่งเรื่องของอื่นผมว่าคุณมายุ่งกับผม ก่อ นดี ก ว่ า …ยุ่ งแบบเมื่ อ คืน นี้ไ งที่ รัก คุ ณ รู้ ไ หมว่ า ผมชอบที่ สุ ด เลย” “คืนไหนก็พูดว่าชอบทั้งนั้น” แพรวาเอ่ยเสียงสั่นเหมือน ไม่ต้องการคาตอบก่อนจะวาดแขนรอบไหล่กว้างและกอดรั้งไว้ แน่นเมื่ออารมณ์เริ่มตื่นเพริดตามแรงปลุกเร้า หญิงสาวได้ยินสามีตัวเองหัวเราะเบาๆ ก่อนเขาจะซุกไซ้ ริมฝีปากไปทั่วร่างที่ถูกปลดเสื้อผ้าออกจนเปล่าเปลือยของเธอ แพรวารู้ว่าบทรักของเขากาลังเริ่มอีกครั้งและทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองมี ธุระยุ่งแต่เมื่อถูกจู่โจมหนักหน่วงขนาดนั้นเธอก็ลืมเรื่องอื่นไป จนได้…เธอรู้มาตลอดว่าเขาสามารถรักเธอได้หลากหลายรูปแบบ เพียงแต่ครั้งนี้จะเป็นแบบใดเท่านั้นที่เธอยังไม่แน่ใจ ตลอดเวลาเกือบปีที่อยู่ร่วมกันมาหลังแต่งงาน ชายหนุ่ม ที่กระโชกโฮกฮากและดุดันในสายตาคนอื่นจะหายไปทุกครั้งที่ อยู่กับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยามที่ขนึ้ เตียง เขาจะกลายร่างเป็น สามีที่เอาใจภรรยาได้อย่างไม่มีขีดจากัด อดทนรอทุกครั้งจนเธอ 7
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ ต้องเป็นฝ่ายเร่งเขาเสียเองเมื่อทนไม่ไหว ความคิดแสนหวาน ของแพรวาหายไปเมื่อ ร่ างแกร่งเลื่ อ นไล้ ขึ้น แนบประกบก่อ น จุมพิตริมฝีปากเธอรุนแรงยามเอ่ยเสียงหอบกระชั้น “ครั้งนี้จะไม่เหมือนเดิมที่รัก” “ยังไงเหรอคะ” แพรวาถามเสียงแผ่วขณะครวญเบาๆ เมื่อมือกร้านลูบไล้จุดอ่อนไหวบนร่างเธออย่างรู้ใจและเจนงาน “ผมอยากมีลูก อยากมีตลอดเวลาเลยนะไหม…และผม ศึกษามาอย่างดีแล้ว ผมว่าการทาลูกชายน่าจะถูกใจคุณที่สุด” แพรวาหั วเราะเบาๆ กับ ค าพู ด นั้น ก่อ นอุทานเสี ยงต่ า เพราะหลงลืมตัวเองไปชั่วครู่กับนิ้วซุกซนที่รุกล้าเหมือนทาบทาม วาคิ ม ทั้ งลู บ ไล้ และปลุ ก เร้า หญิ งสาวในอ้ อ มกอดก่อ น อธิบายเสียงสั่นทั้งมือเคลื่อนไหวไปทั่วร่างที่บิดเร่าของภรรยา “ผมจะบอกเองทีละอย่าง แต่ตอนนี้บอกได้อย่างเดียวว่า สงสัยเราจะไม่ได้ลูกสาวแน่ๆ เพราะผมไม่ชอบวิธีทาเลย คุณเอง ถ้ารู้ก็คงไม่ชอบเหมือนกัน” “ไม่ดีหรือคะ” เธอถามก่อนเผยอปากรับเรียวปากร้อนที่ กดลงมาหนักๆ นั้นอย่างเต็มใจ “ไม่ดีมากๆ จ้ะที่รัก แต่ถ้าคุณอยากได้ลูกสาวผมก็จะทน ลองทาดู” อาการเบ้หน้าของสามีทาให้แพรวาต้องลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะถามยิ้มๆ ในขณะที่มือลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นบนอกเขาเล่น “บอกหน่อยได้ไหมคะจะได้ตัดสินใจว่าที่คุณเล่ามาเชื่อ ได้หรือเปล่า” “ถ้าพูด ไปจะว่าผมทะลึ่ งหรือเปล่า ” วาคิม พึม พ าถาม 8
bigger เมื่อเริ่มขยับร่างเสียดสีจนเร่าร้อน “บอกมาก่อนสิคะ ไม่บอกจะรู้ได้ยังไง” เสียงสั่นพลิ้วของแพรวาทาให้ชายหนุ่มต้องกกกอดร่าง นั้นไว้แน่นยามก้มกระซิบใกล้ๆ ใบหน้าที่แดงเรื่อด้วยแรงอารมณ์อยู่แล้วของแพรวาต้อง แดงมากขึ้นเมื่อได้ยินคาพูดอธิบายสั้นๆ แต่ตรงเผงของสามีก่อน อุทานซ้าเมื่อมือแข็งแกร่งสอดเข้าใต้สะโพกอวบและยกร่างบาง ขึ้นแนบเรือนร่างแกร่งที่รุกล้าโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า “ข้อที่หนึ่ง” เขาบอกเสียงปร่าเมื่อกดร่างลงหนักหน่วงและลึกล้าจน ภรรยาสาวครวญเบาๆ…ค าพู ด ปลุ ก เร้ า และร่ า งแกร่ ง ที่ แ นบ กระชับสนิทยามกดร่างเน้นแน่นไว้ชั่วครู่ก่อนจะเริ่มจังหวะรักที่ เนิบช้า ทาให้แพรวาดิ้นรนอยู่ใต้ร่างสามีที่ดูจะตั้งอกตั้งใจกับการ ก่อกาเนิดลูกชายเสียเหลือเกิน ลีลารักที่ทั้งเชื่องช้าแต่ลึกล้าหนัก หน่วงนั้นทาให้หญิงสาวรัดร่างสูงไว้แน่นก่อนเร่งเขาอีกครั้งเมื่อ ทนไม่ไหว วาคิมหลับตาพริ้มเมื่อรับอารมณ์บาดลึกและพยายาม รั้งตัวเองให้ถึงที่สุดก่อนจะส่งหญิง สาวล่วงหน้าไปก่อน ร่างเล็ก นุ่ม ที่ แอ่ น หยัด และแรงรั ด รึ งจากร่า งสาวท าให้เ ขาต้อ งปล่ อ ย อารมณ์ที่รั้งไว้จนถึงขีดสุดก่อนสั่นเทิ้มทั้งร่างเมื่อไล่ตามเธอไป ติดๆ ชายหนุ่มเอ่ยเสียงสั่นยามดันร่างเข้าหารุนแรงขณะมือกด เน้นสะโพกนุ่มขึ้นรองรับตัวเองที่หลั่งท้นหมดทั้งกาย “อยู่นิ่งๆ ที่รัก อยู่แบบนี้อย่าเพิ่งขยับไปไหน” ความรู้สึกสุขสมจนชาวูบไปทั้งร่างทาให้แพรวาไม่ได้ยิน เขาพูดก็จริงแต่เธอก็ทาตามสัญชาตญาณแรงร้อนของตัวเองเมื่อ 9
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ กดแนบร่ า งกั บ เขาอี ก เนิ่น นาน จวบจนร่ างสู ง ที่น อนแนบสั่ น ระรัวอยู่เบื้องบนกดใบหน้าแนบอกนุ่มก่อนพึมพาซ้าเสียงพร่าอีก ครั้ง “ผมหนักหรือเปล่าไหม ทนนอนแบบนี้อีกสักสิบนาทีได้ ไหม” “ได้ค่ะ แต่ไม่เห็นจาเป็นสักนิด” แพรวาตอบอุบอิบแต่ก็ กอดเขาไว้หลวมๆ “รู้ได้ยังไงว่าไม่จาเป็น หมอเขาบอกว่าเสร็จแล้วให้นอน ไว้นิ่งๆ สักสิบนาที” “นอนนิ่งสิบนาทีนั่นใช่ค่ะ แต่เขาหมายถึงฝ่ายหญิงไม่ได้ หมายถึงผู้ชายสักหน่อย” วาคิมผงกร่างขึ้นมองภรรยาก่อนทา หน้างอคล้ายไม่พอใจขึ้นมา “แสดงว่าคุณก็รู้ใช่ไหม นี่คงไปแอบดูหนังสือที่ผมได้มา ละสิ…แต่ถึงคุณจะรู้ก็เถอะผมไม่เชื่อคุณหรอกว่าจะทนนอนนิ่งๆ อยู่ได้ นิสัยคุณน่ะชอบแล่นไปโน่นไปนี่ไม่มีหยุดดังนั้นเพื่อความ แน่ใจผมต้องนอนทับคุณไว้แบบนี้” “นอนก็ได้ค่ะคุณคิม แต่เราจะไปทันงานยายแพรหรือ เปล่าคะนี่ แล้วยังงานของคนอื่นอีกตั้งพะเรอเกวียน ไหมว่า…” “หยุดพูดเถอะน่า …นี่คุณจะพะวงอะไรนักหนากับงาน พวกนั้น ผมไม่เห็นสนุกสักนิด ทาลูกยังสนุกกว่าตั้งเยอะ…คุณไม่ อยากมีลูกหรือไงผมอยากได้จะตายแล้วและผมว่าเพื่อความชัวร์ เราน่าจะเริ่มกันอีกสักรอบ” คราวนี้คนที่ทาหน้างอกลับกลายเป็นภรรยาสาวบ้าง แต่ เมื่อปากร้อนผ่าวของคนด้านบนเริ่มไต่ไปทั่วดวงหน้าก่อนแนบ 10
bigger ประกบปากจิ้มลิ้มไว้แน่นรวมทั้งร่างกายที่สนิทกันอยู่เริ่มบ่งบอก ถึงอารมณ์แรงร้อ นของเขาอีกครั้ง แพรวาก็ ห ลั บ ตาพริ้ม ก่อ น ครวญเสียงเบาเมื่อร่างแกร่งเริ่มขยับเลื่อนไล้ล้าลึกอีกครั้ง จะหลั บสะดุ้งเยือ กทั้งตัวด้วยความตกใจ ชายหนุ่มป่ายมือ หา และเมื่อหยิบมาได้เขาก็กรอกเสียงห้วนจัดทันที “ใคร” “พี่เบิ้มครับผมเอง นี่ตกลงพี่เบิ้มจะมาไร่ผมหรือเปล่า” “ไอ้ชาญรึนั่น…ห่าเอ๊ยโทรมาไม่รู้จักเวล่าเวลาเลยนะมึง” เสี ย งค ารามดุ ดั น แต่ แ ฝงความอิ่ ม เอมนั่ น ท าให้ วิ ช าญ ถึงกับตาพราวขึ้นมา ร่างสูงเพรียวซึ่งกาลังยืนตระหง่านเหนือ เนิน หญ้า ทอดสายตาไปตามทุ่ง กว้างก่ อ นหัวเราะเบาๆ ขณะ กระซิบตอบคนที่เป็นลูกพี่มาก่อน “ตามสบายนะพี่เบิ้ม มีแรงแล้ วค่อ ยลุ ก ขึ้น มาก็ไ ด้ ถ้า วันนี้ไม่ไหวจริงๆ วันพรุ่งนี้ค่อยมาก็ยังไม่สาย…แต่ผมขอเตือน อะไรสักนิดนะพี่เบิ้ม คุณไหมน่ะแรงดี ถ้าขืนพี่หมดแรงบ่อยๆ แบบนี้ระวังจะเอาเมียไม่อยู่” “ไอ้เหี้ยชาญ” วาคิมตะโกนลั่นและลุก พรวดขึ้นนั่งแต่ ปรากฏว่าฝ่ายตรงข้ามวางสายไปเรียบร้อย ชายหนุ่มทั้งโมโหและฉุน เฉียวกับ ประโยคท้าทายของ อดีตคนสนิทก่อนจะกลายเป็นความขาหลังจากปิดโทรศัพท์กัน ถูกรบกวนเรียบร้อยเขาก็ต้องนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว.ใบหน้าคม ชะโงกเข้าไปมองภรรยาร่างเล็กทีน่ อนหลับสนิทอยู่ขา้ งๆ ตัวก่อน 11
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ จะไล้หลังมือกับแก้มละมุนด้วยกิริยาทะนุถนอม…ดวงตาทั้งคู่ที่ จับจ้องร่างบางเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยความรักอย่างสุดซึ้งขณะ เอ่ยเสียงแผ่วหวานออกมา “หลับให้สบายนะที่รัก …ถ้าคุณแรงดีจริงเหมือนไอ้ชาญ ว่า ตื่นขึ้นมาผมจะรักอีกสักรอบ แล้วมาดูกันว่าคุณจะมีแรงลุก ไปนั่นไปนี่อีกหรือเปล่า” จมูกโด่งถูกกดลงกับแก้มนุ่มอีกครั้งขณะร่างสูงล้มตัวลง นอนแนบและรั้งร่างภรรยาเข้ามากอดกระชับก่อนจะหลั บไป ด้วยกัน โดยที่วาคิมไม่รู้เลยว่าการกระทาครั้งนี้ของตัวเองได้ทิ้ง เหตุการณ์ชุลมุนไว้เบื้องหลัง เสียงถามเบาๆ จากแฟนสาวทาให้ไ ตรภพแทบจะฟิวส์ ขาดขึ้นมาบ้าง เขาอุตส่าห์อยากจะเอาใจแฟนจนต้องไล่โทรศัพท์ เรียกคนนั้น คนนี้ม าได้จ นครบ แม้ก ระทั่งพี่ส าวของเธอซึ่งเขา ติดต่อเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อชั่วโมงก่อน และแพรวาบอกว่าอาบน้า แต่งตัวเรียบร้อยกาลังจะไปปลุกนายคิม แต่เมื่อติดต่ออีกครั้ง ปรากฏว่าไม่สามารถติดต่อได้เสียนี่ ไตรภพเริ่มโมโหและคิดอะไรไปร้อยแปด สุดท้ายเขาก็ สรุ ป เอาเองดื้ อ ๆ ว่ า แพรวาคงถู ก ลากขึ้ น เตี ย งไปเรี ย บร้ อ ย ความคิดนั้นทาให้เขาต้องกัดฟันแน่นด้วยความโกรธญาติหนุ่มที่ ไม่เคยทาอะไรเหมือนชาวบ้านชาวช่องเสียที และที่สาคัญดันไม่มี ใครกล้าด่าวาคิมเสียด้วย อารมณ์คุกรุ่นเพราะความอดทนที่ต้อง เก็บกดมานานทาให้ไตรภพหลุดเอาจนได้เมื่อคิดว่า ในเมื่อวาคิม 12
bigger ท าอะไรทุ ก อย่ า งตามความต้ อ งการตั ว เองได้ โ ดยไม่ มี ใ ครว่ า ทาไมเขาจะทาบ้างไม่ได้
13
2 พอสมควร เมื่ อ เธอเห็ น ชายหนุ่ ม เดิ น กลั บ มาพร้ อ มใบหน้ า ที่ สดชื่นจึงค่อยกล้าที่จะถามออกไป “คุณ ชาญจะให้พิณ เอาของว่ างไว้ที่ไ หนดีละคะ ใต้ซุ้ม การเวกหรือว่าในบ้าน…แต่พิณว่าในซุ้มดีกว่านะคะอากาศกาลัง ดี” “ในซุ้มดีกว่าพิณ…” วิชาญตอบทั้งรอยยิ้มที่ค้างคามาจากการต่อปากต่อคา กับลูกพี่พลางเดินนาหน้าตรงไปที่ชิงช้าใต้ซมุ้ ไม้เถาดอกหอมกรุ่น เมื่อนั่งลงได้จึงเอ่ยถามหญิงสาวน้าเสียงเรื่อยๆ “นพไปเล่นที่ไหน ทาไมวันนี้ไม่เห็นมาป้วนเปี้ยนแถวนี้” “ออกไปตกปลากับพีด่ อนค่ะ บ่ายๆ คงกลับแล้ววันนีค้ ณ ุ คิมจะมาหรือเปล่าคะพิณเตรียมของว่างไว้เยอะแยะ” “คงมาไม่ไ ด้ล ะมั้ง อาจเลื่ อ นไปเป็น วัน อื่ น ถ้าจะมาวัน ไหนฉันค่อยบอกเธออีกทีก็แล้วกัน แล้วลูกชายสุดที่รักของเธอ
bigger หายป่วยแล้วหรือถึงปล่อยให้พ่อเขากระเตงไปอย่างนั้น” “แหมคุณชาญขา เจ้านพมันก็แค่เป็นหวัดธรรมดาไม่เป็น อะไรมากหรอกค่ะ เด็ก อยู่ในไร่แท้ๆ จะมามัวนอนซมเหมือ น คุณหนูอยู่ในตัวเมืองได้ยังไงกัน…” ซ่อมที่จิ้มขนมปังหน้าหมูเพื่อเตรียมเข้าปากถูกยกค้างไป เป็นครู่…ก่อนจะถูกวางลงอีกครั้ง วิชาญเริ่มพิจารณาสาวชาวไร่ วัยเยาว์ที่กลายเป็นคุณแม่ตงั้ แต่อายุยังน้อยจนหญิงสาวต้องหลบ สายตาคมที่จ้องอย่างจริงๆ จังๆ นั่นไปเหมือนกัน ชายหนุ่มนิง่ ไป เป็นครู่ก่อนเอ่ยถามด้วยท่าทางสงสัย “พิณ เธออายุเท่าไหร่น่ะ” “ยี่สิบสองค่ะคุณชาญ” “เธอแต่งงานตั้งแต่อายุกี่ปี หรือพิณ ถึงมีลูกโตขนาดนี้ แล้วทาไมไม่คิดจะเรียนหนังสือ” “เอ่อ พิณอยู่กับพี่ดอนตั้งแต่อ ายุสิบ ห้าค่ะ คือ…พิณ ก็ อยากเรียนนะคะแต่ว่าการเดินทางมันลาบากคุณชาญก็รู้ พิณอยู่ แต่ ใ นไร่กั บ พ่ อ ตั้ งแต่ ยั ง เล็ ก พอพี่ ด อนย้ า ยมาท างานที่ นี่ พิ ณ ก็ เลย…” สายพิณตอบทั้งรู้สึกอายเจ้าของไร่หนุ่มขึ้นมาเพราะรู้สึก คล้ายตัวเองทาผิด “พิณ แล้วเธอกับนายดอนไม่คิดจะส่งลูกเรียนหนังสือ บ้างหรือไง นี่เจ้านพมันอายุเท่าไหร่” หัวคิ้วเข้มที่ขมวดมุ่นทาให้ หญิงสาวต้องตอบไปตามความจริง “นพมันย่างเจ็ดขวบแล้วค่ะ คุณชาญคะพิณก็คิดๆ อยู่ เหมือนกันอยากจะให้เจ้านพมันเรียนหนังสือไม่อยากให้อยู่ในไร่ แบบนี้ถึงโรงเรียนจะไกลสักหน่อยพี่ดอนก็บอกว่าจะขี่รถเครื่อง 15
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ ไปส่งเอง” “ก็ ดี แล้ ว ที่คิ ด ได้ เธอคงไม่อ ยากให้ลู ก ล าบากเหมื อ น ตัวเองหรอกนะ ที่ฉั น พูด ก็ไ ม่ไ ด้คิ ด จะยุ่ง เรื่อ งส่ วนตัวของเธอ หรอกพิณ แต่เห็นว่าเจ้านพมันโตแล้วอีกอย่างตัวฉันเองก็ไม่ได้ เรียนสูงอะไรนักหนา ทุกวันนี้ที่ทาบัญชงบัญชีได้ก็เพราะพี่เบิ้ม ทั้งนั้น ถ้าไม่จาเป็นฉันก็คงไม่ทาเหมือนกัน ฉันจึงอยากให้เจ้านพ มันเรียนเพราะต่อไปมันอาจจะได้มาช่วยฉันก็ได้ใครจะรู้” “ทาไมคุณชาญไม่ให้กิ่งแก้วหรือยาใจมาช่วยละคะ สอง คนนั่นน่าจะพอทาได้…คุณกลับมาจากงานเหนื่อยๆ ยังต้องมานั่ง ทาบัญชีอะไรนี่อีก” ชายหนุ่มหัวเราะหึก่อนจะผลักจานขนมออกห่างตัวและ ลุกขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ฉันยังไม่อยากมีเมีย” ที่วางไว้ บ นโต๊ะได้ก็เตรียมหมุ น ตัวเพื่อ ออกมา เสี ยงโทรศัพ ท์ ที่ดังขึ้นทาให้ร่างสูงนั้นชะงักไป เมื่อรับสายหัวคิ้วก็ต้องขมวดมุ่น อีกครั้ง “ชาญ คุณคิมไปถึงไร่นายรึยัง” “ใครพูดครับ คุณภพหรือเปล่า” “อะไรกันไม่พบแค่ไม่นานจาเสียงไม่ได้แล้วหรือไง เรา เพชรนะชาญ นี่ตกลงคุณคิมอยู่ที่ไร่ใช่ไหม” ใบหน้าคมด้วยกรามแกร่งยิ้มกว้างขึ้นเมื่อหนีบโทรศัพท์ ไว้ข้างแก้มกับหัวไหล่ขณะมือคาดเข็มขัดปืนไว้รอบสะโพกเพรียว 16
bigger พร้อมกับเดินช้าๆ ไปในเวลาเดียวกัน “มาไม่ไ ด้แล้ วละครับ คุณ เพชร สงสั ยพี่ เบิ้ม คงยุ่ งตาม เคย” “เขานัดเราไว้นะชาญ แล้วคุณภพล่ะว่ายังไง” “ไม่ทราบเหมือนกันครับ ผมยังไม่ไ ด้ติดต่อ อาจจะยุ่ง เหมือนกันก็ได้ สงสัยคุณภพน่าจะยุ่งกว่าพี่เบิ้มละมังเห็นว่าวันนี้ งานคุณแพรรับปริญญาไม่ใช่หรือครับ” “ตกลงไม่ได้พบกันอีกตามเคย แต่ก็ไม่เป็นไรนะชาญอีก ไม่กี่วันถ้าว่างเราจะไปหา ส่วนตอนนี้ขอส่ งตัวแทนไปก่อนแล้ว กัน” “ใครละครับคุณเพชร ผมจะได้ให้เด็กไปรับ จะมาช่วย ตรวจบัญชีของผมหรือไงแต่ถ้าได้ก็ดีเลย ผมกาลังปวดหัวเป็นบ้า นี่จะสิ้นปีแล้วเดี๋ยวผมไม่มีดอกเบี้ยคืนคุณน้อยเธอนะครับ ” ปาก ก็พูดเรื่อยๆ ขณะก้าวยาวๆ ออกจากบ้าน “เปล่ าหรอกชาญ ไม่ได้ส่ งคนไปช่วยนายแต่เขาจะไป ทางานที่อาเภอนั่น ยังไงก็ฝากดูหน่อยก็แล้วกันเขาไม่คุ้นพื้นที่ เราเป็นใหญ่เป็นโตที่นั่นแล้วไม่ใช่เรอะ คนน่าจะรู้จักนายเยอะ ยังไงก็ขอฝากฝังหน่อยนะชาญ…เขาเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวด้วย” “ใครกันคุณเพชร” “ปาวี … น้อ งสาวของเราเขาจะย้ายไปอยู่โ รงพยาบาล ประจาอาเภอที่นายอยู่” ชายหนุ่ ม แทบท าโทรศั พ ท์ ห ลุ ด มื อ เมื่ อ ได้ ยิ น ชื่ อ นั้ น มาจากปลายสาย ใบหน้าคมซีดเผือดปุบปับในขณะที่หัวใจกลับ เต้ น กระหน่ ารุ น แรงจนน่ ากลั ว …เป็ น ครู่ก ว่า วิ ช าญจะตั้ งสติ ที่ 17
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ กระเจิดกระเจิงจนเข้าที่ได้แต่เสียงห้าวนั้นกลับตะกุกตะกักจน น่าขา “ทาไม…ท าไมเธอ…คือ ผมหมายถึ งทาไมน้ อ งสาวคุ ณ เพชรถึงจะมาอยู่ที่นี่ เธอไม่กลัวลาบากหรือไง อีกอย่างเธอก็ไม่ รู้จักใคร” “เขาต้ อ งย้ า ยไปรั บ ต าแหน่ ง ที่ นั่ น เพื่ อ จะกลั บ มามี ตาแหน่งที่ใหญ่ขึ้นที่นี่ เห็นว่ามีสองจังหวัดให้เลือก พอดีเราเห็นว่า ตรงนี้มันใกล้หน่อย อีกอย่างนายก็อยู่ตรงนั้นเราก็เลยแนะนาไป นี่กาลังจัดเตรียมข้าวของอยู่ยังไงก็ฝากนายด้วยก็แล้วกันชาญ” เมื่อได้ยินเสียงฝากฝังชายหนุ่มก็ยิ่งหูอื้อตาลายจนต้อง รีบเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียงรัว “คุณเพชร…ถ้าเธอมาอยู่ที่นี่เธอจะพักที่ไหน…แล้วเรื่อง อื่นๆ อีกจิปาถะ คนเคยอยู่ในกรุงเทพจะทนลาบากไหวหรือครับ เธอไม่ได้มาอยู่แค่วันสองวันแต่…” “เขาบอกว่าจะอยู่บ้านพักของราชการไปก่อน แล้วค่อย ขยับขยายอีกที อ้อเดี๋ยวนะชาญเราขอวางสายก่อนยายวีเรียก แนะ” เสียงนุ่มนวลที่เรียกกริชเพชรดังเข้ามาตามโทรศัพท์ก่อน จะถู ก วางไปนั้ น ท าให้ ช ายหนุ่ ม ที่ ยื น นิ่ ง ขึ ง อยู่ ห น้ า บ้ า นขนลุ ก เกรียวไปทั้งตัว… เขาแทบคิดอะไรไม่ออกไปเป็นครู่ เพราะขณะนี้สิ่งที่จาได้ มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นคือใบหน้าหวานและริมฝีปากนุ่มที่ตนเอง เคยสัมผัส และหลังจากนั้นความเจ็บในใจจึงแปลบลึกตามมา 18
bigger ก็ยุ่งกับคนไข้ที่ดูจะมากมายเป็นพิเศษจนแทบไม่มีเวลาออกไปที่ ไหน เมื่อผ่านสัปดาห์แรกไปหญิงสาวจึงค่อยปรับสภาพและเริ่ม งงกับคนไข้ที่บางตาจนผิดสังเกตจนต้องเอ่ยถามเพื่อนสาวและ ได้คาตอบพร้อมรอยยิ้มสดใสจากอีกฝ่าย “ปกติจ้ะวี คนไข้ที่นี่ก็เป็นแบบนี้ ช่วงปลายฝนต้นหนาว จะมีเยอะ แต่พอเข้าหน้าหนาวจริงๆ นะวีคนไข้จะเปลี่ยนไปอีก แบบหนึ่ง” “แล้ วเป็นยังไงกัน เป็น หวัด เยอะหรือ ” หญิงสาวถาม ยิ้ม ๆ ขณะนั่งพัก เพื่อ ทานอาหารกลางวัน ที่ร้านเล็ ก ๆ ภายใน โรงพยาบาล “หน้ า หนาวที่ นี่ อั น ตราย งู มั น เยอะน่ ะ วี พอเข้ า หน้ า หนาวคนถูกงูกัดเยอะ บางทีหามกันมาดึกๆ ดื่นๆ แป๊บเดียวก็ เงียบ” “เงียบยังงั้นเหรอ” “ใช่เงียบ เพราะพอฉีดเซรุ่มเสร็จก็ยกโขยงกันกลับ ตอน แรกๆ เราก็งงเหมือนกัน เขาไม่ค่อยโวยวายกันหรอก โดนกันจน เป็ น เรื่ อ งปกติ ถ้า ปวดหั วตั ว ร้อ นไม่ ค่อ ยหาหมอกั น หรอกนะ ทนๆ กั น ไปเพราะเป็ น บ้ า นนอกนี่ น า…เออวี วั น เสาร์ ท าง โรงพยาบาลเลี้ยงต้อนรับไม่ใช่เหรอมีชุดสวยหรือยัง สงสัยมีแล้ว มั้งเพิ่งมาจากกรุงเทพนี่นา” “ก็มีชุดธรรมดานั่นแหละจ้ะ ไม่พิเศษอะไรหรอก ความ จริงไม่ต้องเลี้ยงก็ได้ ลาบากเปล่าๆ นะวัน” วันทนีทาตาโตก่อน อุทานแหลมปรี๊ด 19
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ “ไฮ้ ไม่ เลี้ ยงได้ยั งไง ตอนนีย้ ายมาเขาก็เ ลี้ ย ง…นี่ถ าม จริงๆ เหอะย้ายมาที่นี่เพราะอกหักจากหมอหรือเปล่า” “เปล่า มาเพราะอยากย้ายจ้า” “จริงน่ะ มีเรื่ อ งอื่น อีก ไหม ได้ข่าวว่าเป็น คุณ หนูไ ม่ใ ช่ เหรอทาไมไม่อยู่โรงพยาบาลเอกชนล่ะวี” “มีนิดหน่อย พอดีทิ้งหัวใจไว้ที่นี่” ค าตอบพร้ อ มรอยยิ้ ม พร่ า งบนใบหน้ า นวลขาวท าให้ วันทนีต้องชะโงกเข้าไปใกล้ก่อนกระซิบทั้งหูตาพราวระยิบ “แสดงว่ามีแฟนอยู่ที่นี่ ใครกัน น่ ะวี หมอ นายอ าเภอ ปลัด หรือว่า…” “ที่พูดมาไม่ใช่สักคน” ปาวีตอบอุบอิบเมื่อนึกถึงผู้ชาย ตาคมแกมโศกคนนั้น “อ้าว งั้นเป็นใครอย่าบอกนะว่าตารวจ” “เปล่า แค่เจ้าของไร่คนหนึ่งเท่านั้น” “ต๊าย…ทาไมเข้ายุคเป็น บ้า ตัวเองรู้ไหมวีว่าผู้ หญิงที่นี่ เกือบทุกคนหมายตาเจ้าของไร่กันทั้งนั้น ว่าแต่ไร่ไหนล่ะ เอ…ไร่ ใจดีก็คงไม่มีแล้ว เหลือแต่ไร่สิชล ไร่ไพรพฤกษ์ แล้วก็ไร่กฤติกา สามไร่นี้ท็อปฮิตเลยนะวี” วันทนีพูดทั้งทาตาเคลิ้มจนพยาบาล สาวอดยิ้มไม่ได้ “ขอไม่บอกดีกว่า อีกหน่อยก็รู้เอง” “วีบอกหน่อยเหอะน่า เราอยากรู้จริงๆ นะ คุณสิชลนั่น ก็ห ล่อ แล้ วก็สุภ าพมาก คุณ ไพรถึงจะดุไ ปนิด แต่ก็เฉียบ ส่ วน คุณชาญ…ถึงจะเก็บตัวเงียบแต่ก็น่าค้นหา” “น่าค้นตรงไหนคนชื่อชาญน่ะ” 20
bigger “อ้าว…ตกลงวีไม่รู้จักสักคนละสิ แหมหลอกเราว่ามีแฟน เป็ น เจ้ า ของไร่ ที่ แ ท้ ก็ ไ ม่ รู้ จั ก ใครเลย นี่ น ะไหนๆ ก็ พู ด ออก มาแล้วนีจะบอกให้ฟังก็ได้ เพราะอาจจะเจอเข้าสักวันทั้งสามคน นั่นแหละ คุณชาญน่ะเปลี่ยนไปเยอะ จากที่เมื่อก่อนตอนอยู่กับ คุณวาคิมเขาน่ารักนะ มีเรื่องตลกๆ ให้เล่าถึงได้ทุกวัน อารมณ์ดี มากๆ เป็ น ผู้ ช ายที่น่ ารัก เลยล่ ะ แต่เ ดี๋ย วนี้ไ ม่เ ป็น เหมื อ นเดิ ม แล้ว” “เขาเปลี่ยนไปมากเลยเหรอ” “ใช่เปลี่ยนไปมาก สงสัยเพราะไร่นั้นผู้หญิงเยอะมั้งเลย เปลี่ยนไป” “เจ้าชู้หรือไง” ปาวีถามทั้งหัวใจวูบไหวระรัว “เปล่า เขาเงียบน่ะสิแล้วก็ดุเหมือนคุณคิม ไม่ค่อยพูด หรอกนะเดี๋ยวนี้น่ะ แต่หล่อสะบัด ยิ่งเปิดเสื้อนะวี สาวๆ งี้ทั้ง กลัวทั้งกรี๊ด” “ทาไมต้องทั้งกลัวทั้งกรี๊ด” “ก็เขาเคยมีเรื่องไงวี หน้าอกเลยมีรอยแผลเพียบ ดูแล้ว แมนเป็นบ้า” “บ้าหรือเปล่า มีแผลมันน่าดูตรงไหน” ปาวีหน้าแดงเรื่อ เมื่อคิดถึงอกกว้างที่เคยจับมาก่อน “ไม่รู้สิ นีว่ามันน่าดูจะตายแล้วคนอื่นๆ ก็คงคิดเหมือนๆ กันเพราะไม่เห็นมีใครรังเกียจสักคน มีแต่คนสงสารอยากจะเป็น คนแรกที่ทาแผลให้” “ตามสบาย แต่ ถ้ า หล่ อ จริ งเธอคงมี ศั ต รู เ ยอะละมั ง ” หญิ ง สาวยกน้ าขึ้น ดื่ ม ก่ อ นจะรี บ ลุ ก เพื่ อ ไปท างานต่ อ ไม่ ว าย 21
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ เพื่อนสาวจะกระซิบตามหลังจนอดยิ้มตามไม่ได้ “อุ๊ย เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้จ้าคุณปาวี” ปาวีเดินแกมวิ่งจากมาทั้งหน้าแดงวูบวาบ เธอแปลกใจ ตัวเองเหลือเกินว่าทาไมหนอ แค่พบกับผู้ชายคนนั้นแค่ครั้งเดียว แต่กลับ เอามาคิดถึงได้เป็นปี และทาให้ไม่มีสายตาที่จ ะมองดู คนอื่น…ครั้งแรกที่รู้ว่าที่นี่เป็นที่หนึ่งซึ่งจะได้เลือกเธอก็หมายตา เอาไว้ แต่จะพูดไปก็เกรงคนอื่นรู้ แต่เหมือนทุกอย่างจะเป็นใจ เพราะพี่ชายบุญธรรมกลับดันเธอจนมาอยู่ที่นี่…หญิงสาวคิดด้วย ความสดชื่น ว่า อย่างน้อ ยถ้า ได้อ ยู่ ใกล้ กัน ต้อ งมี วัน เจอสั ก ครั้ ง ละน่า
22
3 ที่ถูกแจ้งผ่านแบบง่ายๆ ทางโทรศัพท์ทาให้วิชาญทั้งตกใจและ หวาดหวั่น ชายหนุ่มไม่คาดฝันสักนิดว่ าจะต้องพบกับเธอจริงๆ หลังจากห่างเหินกันมานาน ความหวาดกลัวกระมังทาให้เจ้าของ ไร่หนุ่มในยามนี้แทบประสาทเสียจนต้องเอ็ดตะโรเสียงดังเมื่อ ต้องกวาดต้อนทั้งหนุ่มสาวในไร่นับสิบคนขึ้นรถหลายคันเพื่อไป ร่วมงานเลี้ยงดังกล่าว “คุณชาญจะให้พวกนี้ไปทาไมกันละคะ ยุ่งยากเปล่าๆ เดี๋ยวก็ไม่ทันงานกันพอดี” “นั่ น สิ ค ะ แต่ งตั ว ก็ น านกว่ าคนจะครบ กิ่ง แก้ ว ว่ า เรา ล่วงหน้าไปก่อนดีไหมคะ” เสียงสองสาวที่ดังอยู่ใกล้ๆ นั้นแหลมเสียดประสาทจน ชายหนุ่มแทบจะหมดความอดทนเอาดื้อๆ ร่างสูงที่หันรีหันขวาง อยู่เพราะเริ่มไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ หยุดชะงักไปเมื่อคิดอะไรได้ ก่อนจะเอ่ยเสียงห้วนจัดออกมา
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ “นพอยู่ที่ไหนนายดอน” “อยู่บ้านกับแม่มันครับคุณ” เสียงตอบดังมาจากกลุ่มคนงานหนุ่มที่กาลังหัวเราะกัน ครื้นเครงเมื่อรู้ว่าจะได้ไปร่วมงานเลี้ยง ความดีใจทาให้ไม่มีใคร สังเกตอาการหงุดหงิดของเจ้านายแม้แต่คนเดียว “ใครก็ได้ไปรับเจ้านพมาหน่อย กูจะพามันไปด้วย” “คุณชาญขา จะให้เด็กไปทาไมละคะเกะกะจะตาย เดี๋ยว ก็ร้องไห้ง่วงนอนขึ้นมาอีกเรามิต้องรีบพามันกลับบ้านหรือยังไง” ยาใจสาวหุ่นอั๋นอุทานแหลมปรี๊ดก่อนหยุดกึกเมื่อดวงตา คมกริบตวัดเข้าหา สายตาแบบนี้ทาไมเธอจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิด อย่ า งไร เท่ า นั้ น สาวอวบก็ เ งี ย บกริ บ ก่ อ นขมุ บ ขมิ บ ปากด่ า เด็กชายด้วยความโมโห “พวกมึงเรียบร้อยแล้วก็ล่วงหน้าไปก่อน กูจะไปกับเจ้า นพ…อ้อ ยาใจกับกิ่งแก้วเลือกเอาว่าจะนั่งรถคันไหน แต่บอกไว้ เลยนะว่า ต้องไม่ใช่คันที่ฉันนั่ง” เสียงดุๆ พร้อมใบหน้าที่ถมึงทึงนั่นทาให้สองสาวแทบจะ ค้อ นขวับ ด้ว ยความขั ด ใจ ยิ่ง มองตามร่า งสู ง ที่เ ดิน ลิ่ วหนี ไ ปที่ รถโฟร์วลี ส่วนตัวยิ่งทาให้ขัดเคืองจนต้องระบายออกด้วยการด่า ทอหนุ่มๆ ที่เยาะเย้ยถากถางกันทั้งสายตาและคาพูดจนเกิดเสียง ดังไปทั่ว มือเล็กๆ ที่สะกิดพร้อมๆ กับใบหน้าเล็กคล้าๆ ที่ยื่นมา ใกล้ๆ ทาให้วิชาญต้องถอนใจแผ่วออกมา…ความหวาดกลัวที่จะ 24
bigger พบเธอกระมังทาให้เขาจอดรถภายในบริเวณโรงพยาบาลและ นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม เป็น เวลาพอสมควร…เมื่อ เหลื อ บดูใบหน้าของ เด็กชายเขาก็ต้องยิ้มปลอบใจให้เพราะสงสาร “ไปสิ น พ เดี๋ยวลุ งจะพาเข้าไปหาอะไรอร่อ ยๆ กิน นะ ไหนๆ ก็มาจนถึงแล้วนี่” แขนแข็งแรงตวัดร่างเด็กชายเข้าอุ้มแนบลาตัวก่อนปิด ประตูรถและตัดสินใจเดินดุ่มเข้าไปในบริเวณงานที่คลาคล่านั้น ทันที ร่างสูงในชุด ดาที่เจนตาและอุ้ม เด็กชายไว้ข้างๆ ลาตัว ทาให้ปาวีใจหายวูบในครั้งแรก ก่ อ นจะเผลอยิ้ ม ออกมาเมื่ อ คิ ด ได้ ว่ า เขาจะมี ลู ก ที่ โ ต ขนาดนี้ได้อย่างไรในเมื่อเพิ่งจากกับเธอแค่ปีเดียว หญิงสาวเห็น เขากวาดสายตาเป็นวงกว้างก่อนจะหันมาทางโต๊ะกลางที่ตนเอง นั่งอยู่เพราะเสียงเรียกจากตารวจหนุ่มที่นั่งตรงข้ามดังขึ้น “ชาญ ตรงนี้” วิชาญสบตากับหญิงสาวโดยบังเอิญก่อนตวัดสายตาผ่าน และเดินตรงไปที่โต๊ะนั่น ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนถูกกอดกระชับ เหมือนจะยึดเอาไว้เป็นที่พึ่งยามทรุดนั่งตรงข้ามเธอ โต๊ ะ กลมขนาดใหญ่ ซึ่ ง เป็ น โต๊ ะ กลางประกอบไปด้ ว ย ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในอาเภอ ตลอดจนสองสามโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ นั่นด้วย เมื่อนั่งเรียบร้อยเขาก็ถูกแนะนาทันที “หมอปาวี รู้ จั ก กั บ คุ ณ ชาญเสี ย สิ เขาเป็ น เจ้ า ของไร่ กฤติกาน่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ในขณะที่ชายหนุ่มแค่ผงกศีรษะรับ 25
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ ก่อนจะหัน ไปพูดคุยกับคนร่วมโต๊ะหน้าตาเฉย ปาวีทั้งน้อยใจ และผิดหวังแต่ความหยิ่งกระมังทาให้เธอต้องทนตีหน้าไม่รู้จกั กัน จนนายตารวจหนุ่มนั่นเอ่ยทักขึ้นมา “หมอเคยรู้จักกับชาญเขาแล้วไม่ใช่หรือครับ ปีก่อนหมอ เป็นคนทาแผลให้เขานี่ผมจาได้” ทั้งโต๊ะเงียบกริบและสายตาทุกคู่หันมามองพยาบาลสาว เป็นตาเดียว ในขณะที่หญิงสาวอึกอัก เขากลับแทรกเสียงเรียบๆ ขึ้นมา “น่าจะใช่ … ตอนนั้น ผมจาอะไรไม่ค่อ ยได้เสี ยด้วย มั น เบลอๆ ชอบกลเลยเห็นอะไรหรือใครไม่ค่อยชัด จาได้แค่พี่เบิ้ ม กับคุณไหมเท่านั้น” ปาวีกัดปากแน่นก่อนจะเอ่ยขอตัวเมื่อรู้สึกหัวตาร้อนผ่าว หญิงสาวผลุนผลันออกนอกห้องประชุมโล่งที่จัดเป็นห้องงานเลี้ยง ท่ามกลางสายตาสงสัยของคนหลายคน…จุดมุ่งหมายของเธอคือ กลับที่พัก…เพราะไม่อาจทนฟังคาพูดที่คล้ายตัดเยื่อใยขนาดนั้น ร่างกลมกลึงในชุดเสื้อกระโปรงต่อกันสีหวานและกาลัง วิ่งลิ่วเพราะน้าตาไหลพราก หยุดชะงักเมื่อถูกสกัดและรั้งเอาไว้ แน่น เธอตกใจในครั้งแรกแต่เมื่อรู้ว่าใครที่ดึงไว้ ปาวีก็ออกฤทธิ์ ทันที “อย่ามายุ่งกับฉัน นายเป็นใครฉันไม่เคยรู้จัก” หญิงสาวตวาดแหวเมื่อพยายามต่อสู้ผลักไสวงแขนกว้าง ที่รั้งและรัดร่างไว้แน่นนั้นก่อนจะเหวี่ยงทั้งตัวเองและหญิงสาว เข้ามุมมืดพลางตะคอกเสียงลอดไรฟัน “คุณจะกลับมาทาไมปาวี กลับมาเพื่อเหยียบย่าหัวใจผม 26
bigger ยังงั้นหรือ คุณก็รู้ว่าผมรักคุณไม่ได้แล้วคุณจะยังมาทาไม” “ฉันไม่ได้กลับ มาหาคุณ ฉัน มาเพราะหน้าที่ ” เธอเอ่ย เสียงสั่นพลางปาดน้าตาทิ้ง “แน่ใจว่ามาเพราะหน้าที่ …ผมไม่เชื่อคุณหรอกปาวี คุณ เพชรบอกผมเองว่าคุณมีที่เลือกแต่คุณไม่ไปเพราะคุณจงใจมา ที่นี่ มาอยู่ใกล้ๆ ผม…” “คุณมันหลงตัวเอง ฉันไม่เคยคิดอะไรทุเรศแบบนั้น” “อย่าหลอกตัวเองเลยปาวี …ผมไม่ยักรู้ว่าแค่จูบเดียวจะ ทาให้คุณทิ้งทุกอย่ างได้ ถ้าคุณคิดว่าไอ้จูบนั่นมันหมายความว่า ผมจะล่มหัวจมท้ายกับคุณได้ละก็…คุณคิดผิด” ใบหน้าคมที่ก้มต่าจนใกล้พร้อมดวงตาเกรี้ยวกราดแผด เผาทาให้หญิงสาวต้องเบนตัวออกห่างก่อนจะถูกกระชากกลับ เข้าไปใกล้อีกครั้ง พร้อมๆ เสียงต่ากร้าวที่ดังขึ้น “ผมจะบอกให้ก็ได้ว่าคุณคิด ผิดยังไง…สาหรับผู้ชายแล้ว เขาสามารถจูบใครก็ได้ ต่อให้ไม่รักเขาก็สามารถทาได้ เหมือนที่ ผมจะยืนยันให้คุณรู้เดี๋ยวนี้” เรียวปากที่กระแทกลงมาอย่างรวดเร็วและดุดันพลางค้น ควานอย่างหนักหน่วงทาเอาหญิงสาวมึนงงไปชั่วครู่ เมื่อเริ่มได้ สติปาวีจึงดิ้นรนและขัดขืนเต็มที่ มือเล็กพยายามผลักไสเขาออก ห่างก่อนจะกระทืบเท้ารุนแรงลงบนเท้าชายหนุ่ม แต่นอกจาก เขาจะไม่สนใจหรือแสดงอาการเจ็บปวดแล้ว ฝ่ามือหยาบกลับ เริ่มเคล้นคลึงไปทั่วจนหญิงสาวตัวแข็งทื่อ และพอฝ่ามือนั้นไล้มา ด้านหน้าและทาบลงบนอกอวบปาวีก็อุทานเพราะตกใจ ริม ฝี ป ากที่เผยอขึ้ น ทาให้ช ายหนุ่ม สอดแทรกเรีย วลิ้ น 27
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ ร้อนผ่าวลงล้าลึกก่อนจะควานไล้อย่างโหยหาเขาจุมพิตหญิงสาว ในอ้อมกอดครั้งแล้วครั้งเล่าจนร่างบางอ่อนระทวยลงแนบอก ความหวานล้าที่ได้รับพาให้เขาเกือบหลงลืมตัวเมื่อดูดรัดลิ้นนุ่ม เล่นอยู่หลายครั้งจนพอใจมือหยาบใหญ่จึงกดลงบนสะโพกนุ่ม ก่อนกดเข้าหาตัวเองรุนแรงเมื่อเอ่ยเสียงพร่าใกล้ๆ “เห็น ไหมปาวี ถึงผมไม่รัก คุณ ผมก็ส ามารถจูบ คุณ จน อ่อนไปทั้งตัว” หญิงสาวเมื่อรู้ตัวและได้ยินคาพูดเหยียดหยามขนาดนั้น จึงสุด ที่จะรั้งความโกรธเกรี้ยวไว้ได้ ฝ่ามือบางตบฉาดเข้าเต็ม แก้มของคนที่ยืนชิด จนใบหน้านั้นสะบัดไปตามแรง วิชาญค่อย หันกลับเชื่องช้าก่อนสาดคาพูดกวนโมโหเข้าหาหญิงสาวอีกครั้ง “อายที่ลืมตัวไปกับผมจนต้องตบแก้เขินยังงั้นรึ” “คุณมัน…บ้าที่สุด…ทุเรศ” “ด่าได้ก็เชิญด่าไปเถอะคุณปาวี ถึงอย่างไรผมก็ไม่สนใจ อยู่แล้ว ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือว่าผมเป็นคนยังไง ผมมันก็ แค่คนไม่มีพ่อแม่ ไม่มีการศึกษา ดังนั้นอย่าเอาตัวเองลงมายุ่ง เกี่ยวกับผมอีก” “ฉันจะจาไว้ว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน” “ก็ดีแล้วนี่ พูดได้ก็ทาให้ได้ด้วยละกัน อย่ามายุ่งกับผม” ปาวีสุดจะทนคาพูดเหยียดหยามไม่จบสิ้นสักทีของเขา เมื่อความอับอายและโกรธเกรี้ยวมีมากกว่าเธอจึงไม่รีรอเลยที่จะ ตบฉาดลงไปอีกครั้ง
28
4 ต้องรัดเอวหญิงสาวแน่นขึ้น ใบหน้าคมที่ก้มต่าเมื่อหมายจะจูบ เอาตามใจเพื่ อ ลงโทษต้ อ งหยุ ด ชะงั ก น้ าตาที่ ไ หลพรากจาก ดวงตาทั้ งคู่ข องเธอทาให้วิช าญต้อ งอึ้ งไปเป็ น ครู่ข ณะจับ จ้อ ง หญิงสาวที่เสียใจจนสะอื้นฮักพลางต่อว่าเขาเสียงสั่น “ชาญ ทาไมคุณเป็นแบบนี้ คุณเคยบอกไม่ใช่หรือว่ารัก ฉัน…แล้วทาไม…” ดวงตาคมที่เคยสดใสเปลี่ยนเป็นแกมโศกจับนิ่งที่ใบหน้า ชุ่ ม น้ าตาของหญิ ง สาวด้ ว ยความเจ็ บ ปวดไปทั้ ง ใจเมื่ อ ได้ ยิ น น้าเสียงตัดพ้อและดวงตาที่ฉายแววรวดร้าว เมื่อทนเก็บไม่ไหว ชายหนุ่มจึงไล้นิ้วที่แก้มนุ่มเชื่องช้าขณะเอ่ยเสียงพร่าออกมา “วี…คุณปาวี ผมขอโทษ…” อุ้งมือกร้านทั้งคู่ประคองแก้มนวลไว้แนบแน่นและเริ่ม เกลี่ ย น้ าตาให้ แ ผ่ ว เบา ก่ อ นจรดหน้ า ผากลงชิ ด กั บ หน้ า ผาก หญิงสาวที่ตัวเองรัก…ยามรู้สึกเจ็บปวดจนร่างสั่นสะท้าน เขาไม่
กลลวงรัก ภาคพิเศษ 3 ไฟซ่ อนเชื้ อ เคยที่จะรู้สึกเจ็บร้าวขนาดนี้มาก่อน ความรักที่มากล้นแต่ไม่มี หวังที่จ ะได้ทาให้ต้อ งตัด ใจแต่เนิ่น ๆ ก็จ ริง แต่ ถึงรู้ … เขากลั บ ทาใจไม่ได้สักครั้งเมื่ออยู่ใกล้ น้าเสียงที่เอ่ยปรามออกมาจึงทั้งสั่น พร่าและเว้าวอน “วี อย่ามาใกล้ ผ มอีก เลย…แค่นี้ผ มก็เจ็บ เจียนตายอยู่ แล้ว…สงสารผมบ้างที่รัก…ถ้ายังเวทนาผมอยู่ก็อย่าลงมาคลุกคลี กับคนแบบผม” ปาวีสะอื้นแผ่วเมื่อเรียวปากสวยแตะแต้มลงมาบางเบา หญิงสาววาดแขนรัดเอวสอบนั้น ไว้แน่น ขณะเบียดร่างเข้าหา อ้อมอกที่เธอถวิลหามานานนับปี …อาการยินยอมพร้อมใจของ ผู้หญิงในอ้อมกอดทาให้ชายหนุม่ เพริดไปชั่วครู่ กว่าจะตัดใจถอน ริมฝีปากและเคลียไล้ไปตามแก้มได้เขาก็เหมือนจะตัดใจไม่ขาด อยู่นั่นเอง เมื่อเริ่มรู้ตัววิชาญจึงผลักร่างบางนั้นออกห่างก่อนเอ่ย เสียงเย็นออกมาทั้งใบหน้าที่ปรับเปลี่ยนจนกลายบึ้งตึง “นึกเสียว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะปาวี ผมคงต้องไปแล้ว” “ชาญ…ฉันลืมคุณไม่ได้ ถึงอย่างไรฉันก็จะไปหาคุณ” เสียงเรียกร้อนรนจากเบื้องหลังทาให้ร่างสูงที่เดินหนีลิ่ว ชะงักก่อนหันมาเยาะเย้ยเสียอีก “คุณบ้าผู้ชายไปแล้วรึปาวี” “ใช่…คุณมาทาให้ฉันรักทาไม คุณต้องรับผิดชอบสิ” ร่า งเล็ ก ที่ เ หยี ย ดตรงและใบหน้ า งอง้ าท าให้ ช ายหนุ่ ม แปลกใจไปบ้ า งก่อ นขมวดคิ้ ว มุ่ น และตะคอกเสี ย งดัง เพื่ อ ปิ ด อาการหวั่นไหวของตัวเอง 30
bigger “หน้าไม่อาย คุณคิดจะตามจับผู้ชายอย่างนั้นรึ” “ถ้า คุณ คิด ว่าความรักหมายถึงการตามจับฉัน ก็จ ะทา แบบนั้น ฉันจะตามจับคุณเอง” ปาวีค้อนเขาขวับก่อนเชิดหน้าและเป็นฝ่ายหันหลังให้ เขาบ้าง และอาการตกใจก็ต้องเป็นของเจ้าของไร่หนุ่มที่โมโหจน ต้องออกอาการปึงปังพลางตะโกนไล่หลังหญิงสาวกลับไป “ถ้าคิดว่ากล้า…ก็ลองตามไปที่ไร่” “ฉันไปแน่ ไม่ต้องท้า” หญิงสาวหันขวับกลับมาพลางชี้ หน้าเขาพร้อมๆ กัน “ระวังจะร้องไห้กลับมา” เขาเอ่ยเสียงแข็งเหมือนข่มขู่ แต่เธอกลับเบ้ปากให้เสียอีก “เชอะ ฉันกลัวตายล่ะ” วิชาญถึงกับกัดปากแน่นด้วยความโมโหเมือ่ เห็นหญิงสาว เดิ น หนี ไ ปพร้ อ มรั บ ค าท้ า ของเขาไว้ เ สี ย ด้ ว ย…ชายหนุ่ ม หั น รี หันขวางไปเป็นครู่เมื่อไม่รู้จะทาอย่างไรจึงเดินกลับเข้าไปในงาน อีกครั้งด้วยความขัดใจ มาอยู่ ใ หม่ จึ ง กลายเป็ น เรื่ อ งพู ด คุ ย วิ ส าสะแทบจะทุ ก หน่ ว ย ราชการและลามไปจนเข้าหูชายหนุ่มจนได้ แต่ยิ่งข่าวคราวของ ปาวีมากขึ้นเท่าไหร่ วิชาญก็ยิ่งเจ็บแปลบและเริ่มกลายเป็นความ โกรธกรุ่นอย่างไม่รู้ตัว… สาเหตุ ที่ม าของความโมโหน่า จะมาจากความวุ่ น วาย ภายในไร่ ที่ครั้งแรกเขาเองก็ไม่ได้สังเกตอะไร แต่นับวันการขอ 31