Marathon Magzine Herfst 2024 DEF klein by alternatieve_elfstedentocht_weissensee

MARATHON MAGAZINE

monsteraanval

05.01. - 01.02.2025

Skipas/lift inbegrepen

7 dagen special – bespaar tot 10% vergeleken met een kort verblijf

- 02.03.2025

Kinderen tot 12 jaar gratis in onze appartementen en chalets

Actief winterkamp met schaatstrainer in residence

COLUMN

Een mooie sportzomer, voorbode van de winter?

Voor sportliefhebbers viel er genoeg, meer dan genoeg zelfs, te genieten deze zomer. Het Europees Kampioenschap voetbal, de Tour de France (voor zowel de mannen als de vrouwen) en als kers op de taart, de Olympische Spelen in Parijs. Met Nederland als zesde op de medaillespiegel en de ‘geboorte’ van veel nieuwe helden. Namen als Harrie Lavreysen, Siffan Hassan, Femke Bol, Marit Bouwmeester zullen nog lang doorklinken in de moderne sportwereld. Daarmee wil ik de teamprestaties van bijvoorbeeld de hockey-dames en -heren, waterpolodames, estafettelopers en de roeiers niet tekort doen.

Het mooie van de Olympische Spelen is dat, naast de bij het grote publiek bekende sporten, relatief onbekende sporten en sporters, een podium krijgen. Hoe mooi moet het zijn als je wordt toegezongen door een uitzinnig Nederlands publiek, in het TeamNL huis, terwijl je tot voor kort een compleet onbekende sporter was. Dat doet me denken aan de huldiging van de winnaars van de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee. Ook zij worden toegezongen door meer dan duizend enthousiaste schaatsliefhebbers, ver van huis, in de feesttent aan de Weissensee. En daarmee durf ik ook te zeggen dat marathonschaatsen een kleine en onbekende sport is bij het grote publiek. Dat is jammer, want juist het marathonschaatsen heeft alles wat schaatsen zo mooi

maakt. Techniek, snelheid, tactiek, ploegenspel en individuele klasse.

Tel daar nog het prachtige decor van de Weissensee bij op en we hebben de omstandigheden gecreëerd waar we in Nederland al meer dan 25 jaar op wachten. Hoe mooi zou het weer zijn als de winnaars worden toegezongen in Leeuwarden door duizenden uitzinnige Nederlanders? Met miljoenen kijkers gekluisterd aan de buis, social media dat ontploft op de dag zelf en vooral weer nieuwe helden. Helden die deze zomer op de skeelers staan, op de raceﬁets zitten en zich in alle anonimiteit voorbereiden op een nieuw winterseizoen. Een seizoen met de vaste ingrediënten op de Nederlandse ijsbanen en het natuurijs van de Weissensee. Zolang het in Friesland niet vriest, bieden wij het mooiste alternatief!

Naast de wedstrijdrijders verdienen de ruim 4.000 toerrijders hetzelfde podium. Hun prestatie is vaak nog bewonderenswaardiger dan die van de topsporter. Vele duizenden kilometers zijn deze zomer afgelegd op de ﬁets, de skeeler of de hardloopschoen. Alles om hun kilometers op de Weissensee af te leggen. Of het nu om 100 kilometer of 200 kilometer gaat, het doel is gezet!

Veel sportplezier, Hendrik-Jan

COLOFON

Marathon Magazine is een gratis uitgave voor alle bij de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee aangesloten schaatsliefhebbers. Het magazine verschijnt drie keer per jaar.

Uitgever

Stichting Wintersporten, Postbus 345, 5550 AH Valkenswaard info@weissensee.nl

Hoofd- en eindredactie

Aukje Schappin / Studio Helderder aukje@studiohelderder.nl

Redactie

Jessica Merkens, Menno Hessels, Hendrik-Jan van den Bogaart en Aukje Schappin

Fotograﬁe

Tenzij anders vermeld illustratief beeldmateriaal Ben Mobach

Vormgeving

Ben Mobach / AriëS Graﬁsche vormgeving ben.mobach@ariesgv.nl

Druk en verzending

Drukkerij Schoenmakers b.v. www.schoenmakers.com

INHOUD | herfst 2024

03 Column

06 Weissensees mooiste

08 Nieuw Elfsteden-bestuurslid...

Afgelopen winter bezocht het voltallige Elfstedenbestuur de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Voor kersvers bestuurslid Wini Weidenaar was het haar eerste keer. Wat doet het Elfstedenbestuur zoal als er geen ijs ligt? En wat is de betekenis van de Alternatieve Elfstedentocht?

11 Korte berichten

12 Ster van de Weissensee...

Soﬁa reed tijdens de Alternatieve Elfstedentocht afgelopen jaar maar liefst 150 kilometer in de aanval en bouwde een kwartier voorsprong op. Hoe kijkt de 18-jarige marathonschaatser terug op haar monsteraanval? En wat is haar band met de Weissensee?

16 Weissensees mooiste

18 De schaatstas

22 Trainen op de mooiste...

schaatsbanen. Op de websites van de locaties staat alle praktische informatie, zoals baanafmetingen, openingstijden en prijzen. Veel trainplezier!

23 Korte berichten

24 Weissensees mooiste

26 De Weissensee van...

34 TransTirol BikeRallye 2025

Born to be free! Zo kun je het motto van de TransTirol BikeRallye omschrijven. Het is HET meerdaagse mountainbike evenement in het Alpengebied. Elke editie is uniek. De focus ligt op de Alpen en de fascinerende aantrekkingskracht van dit afwisselende avonturengebied in Oostenrijk, Italië en Slovenië.

36 Weissensees mooiste

38 Onze sponsoren

39 AEW herfstpuzzel

ILLUSTRATIE COVER

Op haar elfde zette Soﬁa voor het eerst haar schaatsijzers op het ijs van de Weissensee. Afgelopen jaar reed ze tijdens de Alternatieve Elfstedentocht maar liefst 150 kilometer in de aanval. Hoe kijkt ze terug op haar monsteraanval? En wat is haar band met de Weissensee?

| Ben Mobach

Nieuw Elfsteden-bestuurslid Wini Weidenaar

‘Ik wil dat mijn dochter straks ook weet wat de Elfstedentocht is’

Afgelopen winter bezocht het voltallige Elfstedenbestuur de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Voor kersvers bestuurslid Wini

Weidenaar was het haar eerste keer. Wat doet het Elfstedenbestuur zoal als er geen ijs ligt? En wat is de betekenis van de Alternatieve Elfstedentocht?

Door Jessica Merkens

Je hebt de spirit van de Alternatieve Elfstedentocht ervaren. Welk gevoel hield je over aan het evenement?

‘Ik vond het heel gemütlich daar. Je krijgt meteen het gevoel alsof je er helemaal bij hoort, het voelt erg vertrouwd. Nu zal het stralende zonnige weer daar vast aan bijdragen. Het is thuiskomen. Wat ik ook fijn vond is dat we even met de poten op het ijs konden staan en na konden denken over hoe de Elfstedentocht eraan toe kan gaan. Hoe je in wisselende weersomstandigheden de Tocht zou organiseren. Het drukt je weer even met de neus op de feiten. Fijn om dat even te voelen.’

Heb je de laatste Elfstedentocht meegemaakt?

‘Ja, maar niet zo bewust… Ik zat mega in de pubertijd en was met heel andere dingen bezig. Ik ben opgegroeid boven Dokkum, ben daar die dag geweest.

Maar ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik gezien heb, dat vind ik echt heel jammer. Toen wist je natuurlijk ook niet dat het zo lang zou duren voordat we weer een Elfstedentocht zouden krijgen. Waar ik overigens nog steeds van uit ga. En tegenwoordig woon ik in Bartlehiem, vlak bij het bruggetje.’

Nu zit je er ineens middenin, als bestuurslid van de Elfstedentocht, maar eerder ook bij Musical De Tocht.

Hoe is dat zo gelopen?

‘Schaatsen is altijd mijn ding geweest. Ik was er nooit

goed in. Maar de vrijheid die je op het ijs voelt om overal te komen, dat is uniek. Met een boot is altijd gedoe hè, die moet je aanleggen. Maar als er ijs ligt kan je er zo overheen, hup naar de overkant. Het verbindende van ijs heeft mij altijd getrokken.’

‘Bij de musical was ik sinds 2019 betrokken, daar deed ik de marketing. Daar kwam ik dan weer één van de Elfstedenbestuursleden tegen. Ik zei: als er ooit een plekje vrijkomt, dan lijkt het me heel leuk. Ik dacht, dat vergeten ze wel weer. Gelukkig zagen ze er wat in, ook in wat ik al deed qua werk. Ik kon solliciteren. Het is echt een flinke procedure! En dat voor een vrijwillige functie, dat is wel grappig.’

Hoe zag dat selectieproces eruit, moest je een stukje schaatsen?

‘Haha, nee dat heb ik niet hoeven doen! Ik moest vooral motiveren waarom ik dacht geschikt te zijn. En waarom je zo veel uren wil leveren aan iets waar je niet voor betaald krijgt. De voorzitter belde mij dat ik erbij kon. Eerst denk je nog, het zal niet veel voorstellen. Nou, ik kan je vertellen, dat valt tegen!’

Echt waar? Dus zelfs als er geen natuurijs is, is het Elfstedenbestuur druk?

‘Ja, echt. Je moet gewoon altijd klaarstaan. Voor 1 december hebben we alle draaiboeken op orde. Voor

mijn portefeuille zijn dat alle afspraken met de NOS over de wedstrijd en toerrijders. Waar mag media wel en niet komen, waar zijn cameraposities, waar mogen mensen op het ijs? Leeuwarden is het heikele punt. Dat is tot in detail uitgetekend. Hoe komen al die deelnemers bij de start bijvoorbeeld. Je hebt het over immens veel mensen. Hier rijden ongeveer 1.100 deelnemers, in Friesland doen er 25.000 mee. Dat is onvoorstelbaar. Daarnaast is er ongelofelijk veel pers. In 1997 waren er meer dan 600 verschillende media-organisaties, keer twee of vier mensen. Die moeten we allemaal ergens huizen. De locaties moeten ieder jaar bevestigd worden, net als de materialen die je inhuurt. Als de Elfstedentocht komt, is er in de rest van Nederland geen dranghek meer te krijgen. We zijn ons ook steeds meer bewust van het veranderende klimaat. Wat gebeurt er op zo’n dag als je te maken krijgt met dooi?’

Wat hoop je te brengen in het bestuur?

‘Laten we vooropstellen dat ik natuurlijk hoop dat ‘ie ooit doorgaat, daar ga ik ook van uit. Maar wat ik ook wil is dat mijn dochter straks ook weet wat de Elfsteden-

tocht is en waarom het belangrijk is. Het meest bijzondere aan de Elfstedentocht is dat iedereen het samen voor elkaar bokst. Ik hoop dat die mentaliteit heel lang blijft en dat onze kinderen dat ook normaal blijven vinden. En dat heb ik op de Weissensee ook ervaren. Het onderlinge vertrouwen waarmee de organisatie werkt bijvoorbeeld, dat voelde je. Dat vind ik mooi. Zonder ego’s.’

Sinds 1997 is er veel veranderd, met name op het gebied van social media en internet. Is dat iets waar je iets mee wil doen?

‘Ja… Dat zeg ik met enige voorzichtigheid. Ik ben wel van mening dat we actiever mogen zijn, maar het moet niet uit de hand lopen. Want zodra het een beetje vriest, dan zijn de verwachtingen meteen hoog. Dat heb ik deze winter al ervaren. Staat het water gewoon nog in de sloot, word je meteen al gebeld door 3FM. Wat wil je dat ik dan voor zinnigs zeg? Dat soort verzoeken sla ik dan ook rustig af.’

‘Het enige wat ik wel erg belangrijk vind, wat doen we met de kinderen? Daar doen we dus veel mee. Bijvoorbeeld met het stimuleren van schoolschaatsen. Dat je de kinderen die ervaring toch kan bijbrengen en de herinneringen

kan overbrengen. Daar heb ik nog wel wat dromen over.’

Waar heb je je het meest over verbaasd toen je bij het bestuur kwam?

‘Poeh… Over heel veel eigenlijk. Misschien wel het meest over het feit dat je écht altijd klaar moet staan als de Tocht ineens komt. Alleen al de vrijwilligers die je op zo’n dag nodig hebt, dat zijn er duizenden! En dan heb ik het alleen nog maar over de vrijwilligers op het ijs hè, niet degenen die in de tent staan te tappen. Die scheidslijn is ook heel belangrijk, want anders overzie je het als organisatie ook niet meer. En de samenwerking met de veiligheidsregio is ook een heel belangrijke.’

Wat neem je mee van wat je op de Weissensee hebt gezien?

‘Wat ik aan den lijve heb ondervonden is hoe leuk het is dat je de deelnemers op de voet kunt volgen en wat je daar allemaal mee kunt doen. Daar zou ik me meer in willen verdiepen. En de rust die de medische vrijwilligers uitstraalden vond ik ook heel fijn. Je ziet dat ze met professionals werken bij de medische post. Dat gebeurt straks bij de echte ook. Die mensen weten gewoon wat ze doen, daar hoeven wij ons dan als bestuur ook niet druk om te maken. Als je het goed faciliteert, dan komt het goed.’

Tot slot, wat betekent de Elfstedentocht voor jou?

‘Verbinding. Je bent allemaal gelijk op het ijs. Dat vind ik het allerbelangrijkste. En ik wil ook nog even een heel groot applaus en dankjewel aan de organisatie van de Alternatieve Elfstedentocht uitspreken. Dat ze dit hier elk jaar organiseren en er toch een Elfstedentocht is die bíjna altijd doorgaat. Het houdt de Elfstedenbeleving in leven.’

Facebook | www.facebook.com/WeissenseeNL

Youtube | www.youtube.com/@Weissenseenl

Instagram | www.instagram.com/AEWeissensee

Flickr | www.ﬂickr.com/photos/weissenseenl

Ster

van de Weissensee So a Schilder

‘Zo veel mensen die aan het aan moedigen waren, echt bizar’

Op haar elfde zette Sofia voor het eerst haar schaatsijzers op het ijs van de Weissensee. Samen met haar vader, zus en nog een paar andere familieleden. Ze ging die week meteen van start in de Alternatieve Elfstedentocht met haar vader.

‘Als ik daaraan terugdenk, was het een hele bijzondere week. Ik weet nog wel dat ik het aan het begin van de Alternatieve heel erg leuk vond. Halverwege ook nog wel. Maar op een gegeven moment begon het zo’n pijn te doen! Ik ben na 137,5 kilometer gestopt, m’n vader ging wel door.’

Schaatst de hele familie?

‘Alleen m’n moeder en oudste zus niet. M’n andere zus, Ria, rijdt regionaal marathons en Laura doet nu alleen nog aan kunstschaatsen. Ik leerde op m’n vierde schaatsen, bij ijsclub Aartswoud in Hoorn. Thuis gaat het niet zo vaak over schaatsen, hoor. Het is mooi als er iets leuks gebeurt, maar het is niet alsof het allemaal daarom draait. M’n ouders hebben een camping, daar gaat het vaker over aan tafel.’

Volgt je vader het schaatsen op de voet?

Sofia reed tijdens de Alternatieve Elfstedentocht afgelopen jaar maar liefst 150 kilometer in de aanval en bouwde een kwartier voorsprong op. Hoe kijkt de 18-jarige marathonschaatser terug op haar monsteraanval? En wat is haar band met de Weissensee?

Door Jessica Merkens

‘Jazeker, m’n vader is er bij iedere wedstrijd bij. Hij wil altijd mee. Hij vindt het een mooie sport en is vooral heel erg blij om erbij te zijn. Als het niet goed gaat, zegt hij: wat maakt het uit joh, je krijgt nog wel weer een kans.’

Hoe anders is het om de toertocht te rijden?

‘Je kunt gewoon af en toe heerlijk stilstaan. Een bakkie thee nemen en dan weer een rondje rijden. Kom je iemand tegen die je kent, maak je even een praatje. Heel gezellig eigenlijk. M’n vader wilde vooral dat ik het leuk had en dat we konden genieten van het schaatsen. In plaats van dat ik alleen maar bezig was met uitrijden. Bij de wedstrijd heb je veel minder tijd om te genieten en ben je echt meer aan het afzien. Maar het is wel cool dat mensen kijken naar hoe jij daar schaatst. Dat is toch ook wel bijzonder.’

Krijg je de toertochten nu nog een beetje mee, of ben je vooral bezig met je wedstrijden?

‘Jazeker, mijn vader rijdt ‘m nog steeds ieder jaar. Afgelopen jaar heb ik ook nog twee rondjes met hem mee geschaatst. Als hij moet schaatsen, sta ik er. En je komt

allemaal bekenden tegen, met wie ik dan ook even een praatje maak. Dat hoort erbij, vind ik. Wel zo leuk. Ik hou er niet van om me in m’n eentje af te zonderen. Dat sociale heb ik wel nodig. Voor de marathons vind ik het ook leuk om te praten met iedereen, terwijl andere ploeggenoten soms juist heel erg focussen op zichzelf.’

Wat vind je van schaatsen op natuurijs?

‘Heel leuk, de natuurijsslag heeft wel wat weg van skeeleren. Het is speelser dan op kunstijs. Een jaar eerder reed ik voor het eerst met de wedstrijden mee, dat weet ik nog wel goed. Ik kon wel knap schaatsen dacht ik zelf, maar merkte al gauw dat dit wel anders was. Ik ben toen wel vier keer onderuit gegaan. Gelukkig ging dat afgelopen jaar een stuk beter.’

‘Ik vind het leuk om in een team te rijden. Langebaan is zo individueel. Bij een marathon kan je echt samen winnen. Bij het NK kunstijs afgelopen jaar gingen we met zijn allen Femke (Mossinkoff) ophalen, zodat zij een ronde voorsprong kon krijgen. Reden we daar met die meiden van team Zaanlander. En dan flik je het wel samen dat Femke podium rijdt. Dat is wel kicken.’

Wat voor type rijder ben je?

‘Dat ligt aan hoe de benen zijn. Ik vind in de aanval zitten supermooi. Maar soms zit het niet in mij. Dan kan ik ook een goede sprint rijden. Ik ga vooral op gevoel af. Het werkt niet om tegen mij te zeggen: je moet in ronde tien volle bak in de aanval.

Ik volg mijn intuïtie.’

‘In de wedstrijd ben ik misschien meer een bitch, maar buiten de wedstrijd om ben ik thuis en in het team wel hetzelfde. Mensen

vinden mij soms wel ongeorganiseerd, beetje verwilderd haha. Ik ben niet zo van de agenda. Ik ga nu niet plannen wat ik over twee weken ga doen. Dat zie ik dan wel.’

Afgelopen jaar was je tijdens de Alternatieve Elfstedentocht heel lang vooruit. Weet je nog het moment dat je wegreed? ‘Dat kan ik me heel goed herinneren. Wij moesten aanvallen in de eerste 100 kilometer, daarna zou ik stoppen, was het idee. Mijn ploeggenoot Susanne Prins reed weg met Kaat van Stekelenburg. En ik reed op kop van het peloton. Ik dacht, ik stop de boel een beetje af. En iedereen liet me gewoon rijden. Kwam ik per ongeluk eigenlijk in de kopgroep. Dat was echt superleuk! Beetje zingen met elkaar, beetje teuten. Hadden we ineens een gat van vijf minuten, dat alleen maar groter werd. Die andere twee meiden begonnen het erg zwaar

te krijgen en ik niet. Ik dacht, ik zit nu toch al in de aanval, dan kan ik maar beter doorrijden. We hadden dik tien minuten voorsprong en de anderen konden mijn wiel niet meer houden. Ik voelde me nog hartstikke fris. Reed ik daar ineens alleen! Toen dacht ik wel even, oké… ik moet nog wel een erg lang stuk.’

Kreeg je veel mee van het publiek?

‘Ja, enorm. Iedereen moedigde mij aan. Er was een man die mee rende en maar riep: doorrijden, doorrijden! Ik heb geen idee wie die man was, haha. Hij was meer aan het roepen dan m’n eigen ploegleider. Zo veel mensen die aan het aanmoedigen waren, echt bizar.’

Was het zwaar?

‘Tot de laatste twee ronden reed ik heel makkelijk en had ik het leuk. Ik reed niet met het idee van

winnen. Ik was niet de kopvrouw. Dus ik had mijn kansen niet hoog ingeschat. Ook omdat ik die hele winter nog geen duurrit langer dan twee uur had gemaakt. Ik reed gewoon lekker. Die laatste twee ronden waren wel pittig. Ik pakte elke scheur, eten en drinken ging niet zo makkelijk meer. En het peloton kwam eraan, dat kreeg ik wel mee.’

Heb je een moment gedacht: ik zou weleens kunnen winnen hier?

‘Ik had het wel gehoopt. Maar ik denk niet dat de kansen er waren. Dan had ik 190 kilometer in de aanval gezeten… Waarvan 100 kilometer solo. Dat was wel bar geweest! Ik weet niet of iemand dat ooit heeft gedaan.’

Wat vind je het allerleukst aan de sport?

Iedereen moedigde mij aan. Er was een man die mee rende en maar riep: doorrijden, doorrijden! Ik heb geen idee wie die man was, haha.

Waar droom je van?

‘Ik wil olympisch kampioen worden, net als Irene Schouten. Op de drie en vijf kilometer, massastart. Wereldkampioen inlineskaten zou ik ook wel leuk vinden. Irene is wel een voorbeeld voor mij. Ze was wel echt heel goed. En ze wist alle disciplines goed te combineren. Mensen vergelijken mij weleens met haar. Dat vind ik een compliment. Maar als Marijke Groenewoud straks Irene overtreft, word ik liever met haar vergeleken…’

‘Winnen. Mijn doel is om dit jaar een marathon te winnen. En ik wil proberen me te plaatsen voor het WK junioren.’

Ik kwam eigenlijk per ongeluk in de kopgroep.

Dat was echt superleuk!

| Ben Mobach

Toen er op een keer ijs lag, kreeg hij ijshockeyschaatsen, want die waren het stoerst.

De schaatstas

Na het overlijden van mijn ouders kom ik bij het opruimen van mijn ouderlijk huis, achter de knieschotten onder het rieten dak op zolder, onze tas met schaatsen tegen. Hij ruikt heerlijk muf, een beetje schimmelig zoals alles in huis. Mijn ouders vonden zeventien graden meer dan genoeg. Als ik langskwam zette ik de thermostaat altijd stiekem een graadje hoger en deden mijn ouders net alsof ze het niet merkten. Ik weet zeker dat direct na mijn vertrek de ramen werden opengegooid en de thermostaat werd teruggedraaid.

Door Menno Hessels

In de tas zitten ijshockeyschaatsen maat Goliath en vijf paar houten schaatsen: twee paar Friese doorlopers van verschillende afmetingen met leertjes en van die oranje linten, een paar houten noren met leren riemen van het gereedschapsmerk Nooitgedagt & zn. IJlst, en twee paar antieke rondrijders. Stuk voor stuk zo bot als je het krijgen kan. Naast de schaatsen zitten er een pot vaseline, een kleffe doek, een verfomfaait pakje Sultana’s en een paar reserveveters in. Die tas belichaamt de schaatsgeschiedenis van mijn familie.

Opgegroeid in het voormalig Nederlands-Indië, kwam mijn vader pas op negenjarige leeftijd naar Nederland. IJs had hij nooit gezien en binnen zijn familie was sport een ondergeschoven kindje. Maar als enig kind met alleen een moeder, kreeg hij, indien de financiën het toelieten, alles wat zijn hartje begeerde. Dus toen er op een keer ijs lag, kreeg hij ijshockeyschaatsen, want die waren het stoerst. Noren waren sowieso niet handig geweest, hij woonde hartje Den Haag en schaatste enkel op een ondergelopen tennisbaan. Ik denk overigens niet dat het paar in de tas zijn eerste paar is, maat 44 heb je niet op je negende. Wat ik wel weet is dat hij er echt helemaal niks van kon.

Zwikkend en zwalkend strompelde hij later over de boerensloot bij ons voor. Zodra de comfortnoren hun intree deden, stapte hij daarop over. Een groot schaatser werd hij echter nooit. Een van de laatste keren dat hij zich op het ijs waagde, zakte hij er tot z’n

middel door. Mijn oom, een fervent amateurfotograaf, vroeg hem even in het wak te blijven staan, dan kon hij z’n fototoestel halen.

Maar dan mijn moeder! De houten rondrijders waren van haar geweest, want ook zij woonde in Den Haag en maakte haar eerste slagen op de tennisbaan. En rondzwieren op zo’n klein stukje ijs is een stuk leuker dan rondjes rijden. Haar hele leven bleef ze een groot liefhebber: na de rondrijders stapte ze over op houten noren om ten slotte, op haar 65ste, een paar thermoplastische Vikings te kopen. Met een stel vriendinnen reed ze eens per week vanuit Hilversum naar de Jaap Edenbaan voor een training bij ‘Mees Kees’, haar schaatstrainer op leeftijd. Ze had ook een vriendinnennetwerk dat er al na de eerste nacht vorst op uit trok om te kijken waar het kon. Zo stond ook ik, ruim voor de tijd dat je op de site van Erik Ekkel betrouwbaar natuurijs kon vinden, altijd als een van de eersten op Loosdrecht, Kortenhoef of Ankeveen.

De laatste keer dat ik samen met haar heb geschaatst was op , zij was toen 73 jaar. Stralende zon, maar helaas wat uitgetrapt ijs. Na een paar kilometer maakte ze een lelijke smak, ‘het valt wel mee’, en ze schaatste nog een uurtje door. Een dag later bleek haar pols gebroken. Mijn liefde voor het ijs heb ik van haar.

De twee paar Friese doorlopers zijn van mij en mijn twee zusjes. Kennelijk is er een paar verdwenen, het hadden er drie moeten zijn. Ik weet niet waarom, maar je bond ze onder je plastic kaplaarzen. Schoeisel dat geen enkele steun aan je enkels biedt en bovendien ijskoud is. En dat ook garant stond voor diep ingevreten blaren. Het grootste probleem van deze laars-schaatscombinatie waren echter de leertjes. Vanwege het ontbreken van steun en techniek schaatste je grotendeels naar binnen gezwikt waardoor die leertjes over het ijs schuurden en sneller sleten dan de banden van Max Verstappen. Was je net een lekker stuk op weg, dan kon je het hele stuk teruglopen vanwege een doorgesleten leertje. Ook waren ze altijd zo bot als wat: tijdens de vorstperiode ging je ze echt niet laten slijpen, zonde van de tijd,

en na het seizoen was je ze al snel vergeten. Toch heb ik er goede herinneringen aan: naast korte tochtjes kon je er prima op ijshockeyen, dat was toch vooral rennen en glijden. Met schaatsen had het weinig van doen.

Ten slotte de houten noren van Nooitgedagt: die waren van mij. Op de markt in Hilversum kocht ik deze upgrade van de doorlopers voor dertig gulden bij de gereedschapskraam. Na aanschaf voelde ik mij Ard Schenk, wat qua prestaties niet helemaal klopte, maar toch, zo voelde het wel. Wat een beetje tegenviel was dat toen we in de brugklas met school gingen schaatsten, ik de enige bleek op houtjes. Dat het houten noren waren maakte daarbij niet uit, alleen een kennersoog zag het verschil met de doorloper. Dat ik als een van de besten kon schaatsen ook niet: de populaire jongens deden hun Viking noren aan, bleven aan de kant zitten en rookten een sigaret. Wat de meisjes een stuk interessanter bleken te vinden dan zo’n uitsloverige sufferd op kaplaarzen en schaatsen uit het jaar nul.

op, het hele huis moet leeg. Maar wat moet ik ermee? Mijn kinderen en vrouw hebben allemaal goede schaatsen, want die paar dagen dat er ijs ligt moet je kunnen genieten. Beter een keer goed kopen, dan jarenlange ellende. En ik slijp ze zelf, direct na het seizoen weer klaar voor gebruik. Ik rits de tas dicht, morgen komt een opkoper de laatste spullen ophalen, en zet daarmee een punt achter de schaatsgeschiedenis van mijn kindertijd. Of nee, toch niet helemaal, ik heb de thermoplastische noren van mijn moeder thuis op zolder liggen. Toen haar gezondheid snel achteruitging, gaf ze haar mooiste bezit aan mijn dochter. Maatje 36, ze waren veel te klein. Maar dat hebben we haar nooit verteld. Voor haar schaatst haar kleindochter voor eeuwig over het spiegelgladde natuurijs van Kortenhoef, Ankeveen en Loosdrecht.

Ik zit nu al een uur met die schaatstas op schoot. Zo schiet het niet

Hier krijg je de slag te pakken

Korte berichten

Trainen op de mooiste schaatsbanen van Nederland

Nog maar een paar maanden en dan mogen we weer schaatsen op de Weissensee. Na allerlei trainingsvormen in de zomer – fietsen, skeeleren en hardlopen – is het dan ook fijn om de schaatsen weer onder te binden. Gelukkig heeft Nederland een flink aantal goed uitgeruste schaatsbanen. Op de websites van de locaties staat alle praktische informatie, zoals baanafmetingen, openingstijden en prijzen. Veel trainplezier!

IJsbaan de Meent

Terborchlaan 301 1816 MH Alkmaar www.demeentalkmaar.nl

Jaap Eden IJsbaan Radioweg 64 1098 NJ Amsterdam www.jaapeden.nl

Kunstijsbaan Breda Terheydenseweg 506 4826 AB Breda www.optisport.nl

IceFun Sportiom Victorialaan 10 5213 JE Den Bosch www.sportiom.nl

De Uithof

Jaap Edenweg 10

2544 NL Den Haag www.deuithof.nl

IJshal De Vliet

Marie Diebenplaats 104 2324 NG Leiden www.ijshaldevliet.nl

Triavium

De Scheg Piet van Donkplein 1 7422 LW Deventer www.sportbedrijfdeventer.nl

Sportboulevard

Dordrecht

Fanny Blankers-Koenweg 10 3318 AX Dordrecht www.optisport.nl

IJssportcentrum

Eindhoven

Antoon Coolenlaan 3 5644 RX Eindhoven www.ijssportcentrum.nl

IJsbaan Twente Colosseum 90 7521 PT Enschede www.ijsbaan-twente.nl

Sportcentrum Kardinge Kardingerplein 1 9735 AA Groningen www.sport050.nl

IJsbaan Haarlem IJsbaanlaan 2 2024 AV Haarlem www.ijsbaanhaarlem.nl

Thialf

Pim Mulierlaan 1 8443 DA Heerenveen www.thialf.nl

Kunstijsbaan De Westfries

Westfriese Parkweg 5 1625 MA Hoorn www.optisport.nl

Elfstedenhal

Fryslânplein 1 8914 BZ Leeuwarden www.elfstedenhal.frl

Sportcentrum Laco

Glanerbrook Kummenaedestraat 45 6165 BT Geleen www.laco.eu

Van Rosenburgweg 2 6537 TM Nijmegen www.triavium.nl

Ireen Wüst IJsbaan

Curlingstraat 15 5022 DZ Tilburg www.ijsclubtilburg.nl

Sport & Businesscampus De Vechtsebanen

Mississippidreef 151 3565 CE Utrecht www.vechtsebanen.nl

Schaatsbaan Rotterdam

Programma 2025

Wij zien jullie graag in 2025 weer op de Weissensee!

Woensdag 22 januari 2025

Vanaf 20:30 uur: Bingo met Jannes

Dinsdag 28 januari 2025

07:00 - 19:00 uur: Derde Alternatieve

Elfstedentocht Weissensee

Donderdag 23 januari 2025 Aart Koopmans Memorial

08:00 17:00 uur: Derde Weissensee

Prestatietocht

Sportpark Toepad 95 3063 NJ Rotterdam www.schaatsbaanrotterdam.nl

SilverDome

Van der Hagenstraat 20 2722 NT Zoetermeer www.silverdome.nl

Aan het voorlopige programma kunnen geen rechten worden ontleend en het kan door omstandigheden worden gewijzigd.

Het boeken van accommodatie op basis van het programma is geheel voor eigen risico.

Vrijdag 24 januari 2025

07:00 - 19:00 uur: Tweede Alternatieve

Elfstedentocht Weissensee

08:00 - 17:00 uur: Tweede Weissensee

Prestatietocht

Vanaf 20:30 uur: Blarenbal

Zaterdag 25 januari 2025

Open Nederlands Kampioenschap

Zondag 26 januari 2025

Dinsdag 21 januari 2025

07:00 - 19:00 uur: Eerste Alternatieve

Elfstedentocht Weissensee

08:00 - 17:00 uur: Eerste Weissensee

Prestatietocht

Vanaf 20:30 uur: Blarenbal

10:00 - 15:00 uur: Weissensee Family Eismarathon

Maandag 27 januari 2025 Grand Prix 2 – Sprint

Vanaf 20:30 uur: Blarenbal

Woensdag 29 januari 2025

Alternatieve Elfstedentocht

Weissensee (Grand Prix KNSB) Vanaf 20:30 uur: Bingo met Jannes

Vrijdag 31 januari 2025 07:00 - 19:00 uur: Vierde Alternatieve

Elfstedentocht Weissensee

08:00 17:00 uur: Vierde Weissensee

Prestatietocht

Vanaf 20:30 uur: Blarenbal

Het gepubliceerde programma is onder voorbehoud. Het actuele programma vind je op onze website: www.weissensee.nl.

Ben Mobach

Arjan Mombarg

Arjan is de eigenaar van M&M Ice-Skate en oud-marathonschaatser. 200 kilometer (of meer) afleggen is voor hem een bekend kunstje, op de schaats en op de fiets. Zo fietste hij deze zomer van zijn woonplaats Vorden naar de Weissensee.

‘Afgelopen winter werd ik in de tent gehuldigd omdat ik voor de dertigste keer op de Weissensee was. Ik dacht toen, ik ben altijd met de auto gekomen, ik ga eens op de fiets! Ik wilde eigenlijk zonder stoppen in één keer doorfietsen, 1.055 kilometer om precies te zijn. Onderweg kregen we wat tegenslagen en hebben we toch maar na 600 kilometer een hotel gepakt.’

‘Waarom in één keer? Gewoon niet goed wies in de kop, zeggen we dan. Haha. Elk jaar doe ik wel iets geks, zoals 24 uur skeeleren voor KiKa, 670 kilometer achter elkaar in m’n eentje. Dat was een wereldrecordje hè, op m’n oude dag.’

‘Dat ik 200 kilometer heb geschaatst is langer geleden. Mijn laatste Alternatieve Elfstedentocht reed ik in 2010 toen ik nog wedstrijdrijder was. Ik heb ‘m

nooit als toertocht gereden. Sinds een aantal jaar ben ik twee weken lang op de Weissensee, maar het komt er niet van om zelf een hele dag te schaatsen. Af en toe schaats ik een stuk met iemand mee, dat vind ik leuk. Maar om weer 200 kilometer te schaatsen, neuh. Dat doe ik toch liever in wedstrijdvorm. De aard van het beestje, hè.

Dat sla je er niet uit.’ ‘Natuurlijk kijk ik al uit naar mijn éénendertigste keer op de Weissensee. Het blijft gewoon mooi. Al die enthousiaste, leuke mensen op de schaats die lol hebben, dezelfde hobby doen. Met onze schaatsen kunnen we ervoor zorgen dat ze nog net iets meer plezier hebben, of het nou huren, kopen of repareren is. Ik ben nu alweer druk bezig met schaatsijzers maken, ik wil er zo’n duizend klaar hebben liggen. Ook voor ons personeel is de Weissensee geweldig, het is eigenlijk een veredeld personeelsuitje. Met die feesttent erbij… Ze staan ieder jaar in de rij om mee te kunnen gaan.’

Christian Haasjes

Christian is marathonschaatser en de winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht 2024 bij de heren. Hij kijkt terug op een enigszins pijnlijke zomer en vooruit naar een winter vol sportieve uitdagingen.

‘Mijn zomer had beter kunnen verlopen. Ik heb tijdens het EK skeeleren mijn duim gebroken, die

Jeanette van Wijk

Jeanette is een beroemdheid op de Weissensee. Zelfs als je haar niet bij naam kent, weet je wie ze is. De eigenaresse van de Lachende Poffer staat komende winter voor de vijftiende keer met haar kraam op de Weissensee.

‘Wij staan het hele jaar door in Ouwehands Dierenpark en in de zomervakantie zijn we iedere dag open. Behalve tijdens een hittegolf hoor, met dat hete weer eten mensen geen poffertjes. Af en toe worden we ook ingehuurd voor partycatering, bakken bij bejaardentehuizen of voor mensen met een beperking. Dat loopt lekker

door. De zomer is voor ons zeker geen komkommertijd!’

‘Hoeveel poffertjes we in een jaar bakken? Jeetje… Nou daar vraag je me wat. Vaak worden we bij feestjes ingehuurd om onbeperkt te bakken voor een prijs, dan ga je niet zitten tellen. Ik denk zo’n 7.000 poffertjes op zo’n dag. Dat zijn er wel honderdduizenden per jaar!’

‘We kijken nu alweer uit naar de Weissensee. Toevallig was ik van de week met m’n collega die meegaat. We zeiden nog tegen elkaar: ik heb er gewoon weer zin in. De Weissensee is niet te vergelijken met wat we hier in Nederland doen. De saamhorigheid die je daar hebt is echt uniek.’

moest begin augustus geopereerd worden. Ik kon wel gauw weer alles doen, maar ik miste m’n vakantie. Ik zou naar de Vogezen en de Alpe d’Huez gaan, om lekker veel te skeeleren en fietsen. Dat was net shit.’

‘Ik viel tijdens de afvalkoers. Stijf van de adrenaline was ik nog teruggekomen. Ik keek naar m’n duim en dacht: dit is niet hoe het hoort. Hij stond scheef. Sharon Hendriks (oud-winnares van de Alternatieve Elfstedentocht en sportarts, red.) was er, zij heeft hem na de wedstrijd meteen rechtgezet. De dag erna heb ik ook gereden, maar ik was wel erg bang. Normaal heb ik nooit angst,

maar nu wel met zo’n gebroken duim. Zeker in een peloton.’

‘Stilzitten vind ik lastig. Gelukkig waren er veel Olympische Spelen om naar te kijken, daar vermaakte ik me wel mee. Jammer dat het skeeleren niet olympisch is, het is heel internationaal. Anders dan de marathonwereld. Maar ik acht de kans groter dat ik de Elfstedentocht meemaak, dan dat skeeleren olympisch wordt.’

‘Onlangs ben ik overgestapt naar een nieuwe ploeg: Schaatsteam Bouwselect- De Haan Westerhoff. Daar zit ik nu samen met mijn broer Ronald en een ploeg vol andere leuke, nieuwe jongens. We hebben veel lol met z’n allen. Het is altijd spannend om naar een nieuwe ploeg te gaan. Met Ronald samen gaat ook beter dan verwacht. We kunnen echt op elkaar bouwen. Als je broers bent dan gaat de samenwerking vanzelf. En het wordt dus sowieso anders op de Alternatieve! Nu hoeven we niet tegen elkaar te strijden.’

‘Ik heb nog geen wedstrijd op kunstijs gewonnen, dat wil ik graag. En ik wil mijn palmares op natuurijs uitbreiden, het liefst op de Weissensee. Zo veel mensen en een goede sfeer. Echt uniek. Maar als één van m’n ploeggenoten wint, ben ik net zo blij. Als m’n broer wint sta ik hard te juichen.’

‘We blijven aanbieden wat mensen al jarenlang van ons gewend zijn en het liefst hebben. Gewoon, normale poffertjes. Origineel, met boter en poedersuiker. En als mensen er een borrel overheen willen dan kan dat ook. Lekker, met slagroom, rum en rozijnen. Zelf vind ik ze natuurlijk ook super lekker. Maar ik eet ze niet te vaak hoor, anders groei ik dicht, haha.’

‘Ik wil het liefst nog eens alle vier de Elfstedentochten uitrijden.’

Maarten Schoenmaker

Maarten is de duurzaamheidsmanager van de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee. Hij houdt zich voor de organisatie onder andere bezig met de Race to Zero: een programma van de Verenigde Naties voor onder andere sportevenementen om actief bij te dragen aan het tegengaan van de klimaatcrisis.

‘Sporten is belangrijk voor me. Wij zijn tweeënhalf jaar geleden gestopt met werken en toen dacht ik, ik wil wel een jaar als topsporter leven. Als je werkt moet je natuurlijk alles eromheen combineren. Nu kan ik elk moment van de week lekker sporten, ook in de winter. Een heerlijk leven. Als ik niet sport, mis ik het. Ik voel me veel lekkerder als ik veel sport. Ook voor mijn gezondheid, zo houd ik m’n gewicht op peil. Het is een fysieke inspanning en een geestelijke ontspanning.’

‘In de zomer vind ik het leuk om iets anders te doen. Vorig jaar ben ik van

Eindhoven naar de Weissensee gefietst met mijn zoon. Nu heb ik een mountainbiketour van Sankt Anton naar Livigno gemaakt, vier etappes tussen 40 en 50 kilometer. Een goede uitdaging! Er zat veel hoogteverschil in de etappes en er deden veel Oostenrijkers en Zwitsers mee. Die zitten iedere week in de bergen, die heb je in Nederland natuurlijk niet. Het was zwaar maar gaf veel voldoening.’

‘Nu kijk ik vooruit naar de winter. Zoals elk jaar schrijf ik me in voor alle toertochten. Afhankelijk van mijn voorbereiding kijk ik welke ik helemaal rijd. Vorig jaar reed ik twee keer de 200 en twee keer de 100. Ik wil het liefst nog eens alle vier de Elfstedentochten uitrijden.’

‘Als duurzaamheidsmanager van de AEW kijk goed naar welke stappen we nog kunnen zetten. Op de Weissensee hebben we een paar dieselgeneratoren, die moeten vervangen worden door iets anders. Maar het gros van de stroom is waterkracht. Vervoer is een groot gedeelte van de uitstoot. Afgelopen jaar introduceerden we de Slinger carpool app, een uitprobeersel. De app is eigenlijk voor kortere ritten gemaakt. Maar gebruikers waren erg positief. En toen het Duitse treinpersoneel ging staken konden reizigers via de app alsnog een carpool plek bemachtigen. Nu willen we de Slinger app veel eerder introduceren en er meer aandacht aan besteden.’

Sofia Schilder

Sofia is marathonschaatser in team Wokke. Elders in dit magazine vind je een uitgebreid interview met haar waarin ze vertelt over haar ervaringen en ambities. Nu vertelt ze over haar zomer en haar team.

‘Ik zit in 5 havo, dus ik had een lang zomervakantie. Best saai eigenlijk, naast de trainingen doe ik helemaal niks. Ik had eigenlijk liever school gehad, dan doe je tenminste nog iets. Of werk, maar ik kan in de buurt geen bijbaan vinden waar ik makkelijk kan zeggen ‘dan en dan ben ik er een week niet’. Dat zou ik wel graag willen, een bijbaantje voor een beetje extra geld en tijdsopvulling.’

‘Gelukkig was er het EK Skeeleren. Ik ging naar huis met drie keer goud en één keer zilver. Het toernooi was in België, dat was erg leuk. Je verstaat de taal, veel bekenden waren komen kijken. En ik heb mezelf verbaasd! Ik hoopte van tevoren een afstand te winnen, maar had verder geen verwachtingen vooraf. Toen won ik de eerste dag meteen de afvalkoers. Wow. Ik leg mezelf bijna nooit druk op, er is niemand voor wie ik moet presteren. Ik wilde goed rijden, maar als ik niet win ben ik gewoon niet goed genoeg. Zo makkelijk is het. Daar voel ik niet snel spanning bij. Op de 1.000 meter wilde ik heel graag nog een keer goud, daar voelde ik wel wat druk. Ik wilde te graag, ging foutjes maken en werd tweede. Daar leerde ik wel van. Gelukkig won ik erna nog twee gouden medailles. Thuis stonden ze me op te wachten met een surpriseparty. Ik heb er met m’n familie van genoten.’

‘Ik ben overgestapt naar een nieuw marathonteam, team Wokke. Dat is een team in de buurt, ik ken alle meiden goed. Ze willen allemaal

goed rijden. En de jongens die in de beloftendivisie uitkomen vinden vooral de gezelligheid leuk. Dat vind ik wel lekker in een team. We hebben een trainingskamp gehad op de Veluwe en we skeeleren samen bij de club. De sfeer in het team is heel goed, het zijn allemaal West-Friese, nuchtere mensen. Heerlijk. Ik merk ook dat er in dit team minder druk op ligt dan in m’n vorige team. Dat werkt voor mij goed.’

Eveline Mutsaers

Eveline (55) schaatste in 2012, 2014 en 2017 met haar vriendinnen Linda en Saskia de AEW. Ze kwamen steeds verder en reden de laatste keer de hele tocht uit. Wat deden ze toen anders en komen ze nog eens terug?

‘Ik schaatste al een tijdje met Linda en Saskia op het ‘oude mensenuurtje’ op de Jaap Edenbaan toen we besloten om mee te doen met de AEW. Die eerste keer was alles nieuw en reden we 150 kilometer, 50 kilometer meer dan we hadden gedacht. De twee keer werd het 175 kilometer. Dat we het niet haalden kwam doordat ik bij de koek & zopie in een plas viel en tot op mijn onderbroek

Maarten Schoenmaker (rechts) bij de start van het Race To Zero plan.

doorweekt raakte. Hoewel een aardige man een pak droge kleren voor mij haalde, hadden we te veel tijd verloren.’

‘De derde keer hebben we de hele tocht, na een goede voorbereiding met regelmatig trainen op Flevo on Ice en een strak schema tijdens het schaatsen, eindelijk uitgereden. We hadden afgesproken dat we maar één keer, en wel om 12 uur precies, naar de wc mochten omdat het uitpellen van al die laagjes zo veel tijd kost. Helaas haalden we dat niet en maakten we al om 11 uur een pitstop. Omdat we maar een keer mochten, konden we na 200 kilometer bijna niet meer lopen, zo nodig moesten we. Daarnaast hadden we een strak pillen-regime om de pijn, die zeker zou komen, te onderdrukken: twee paracetamol met cafeïne vlak voor de tocht en een tweede dosis na precies zes uur.’

‘Vooral de laatste ronde in het donker vond ik heel heftig. Je krijgt weliswaar extra energie omdat je weet dat je het gaat halen, maar met iedere slag wordt het ook donkerder en alles doet ondanks die paracetamol toch pijn. Dat je het samen doet maakt het makkelijker, wij zijn volledig op elkaar ingespeeld en rijden precies in elkaars slag. Samen afzien en zo’n prestatie leveren geeft een extra dimensie aan je vriendschap. Voor we de eerste keer naar Weissensee gingen waren we al vriendinnen, maar die band is door deze ervaring enorm versterkt. We schaatsen nog iedere week op de Jaap Eden Baan en fietsen ook regelmatig met hetzelfde groepje. En met Saskia zwem ik zo nu en dan in de Spiegelplas bij Nederhorst Den Berg.’

‘Het blarenbal vonden we overigens ook altijd geweldig, we gingen er trouw naartoe, maar niet voordat we bij de huldiging met schnaps en het Wilhelmus in ons vaste hotel Die Forelle waren geweest. Maar hoewel ik heel veel plezier heb beleefd aan de AEW - ik kan het iedereen aanraden - denk

ik niet dat ik terugkom. Ik zie te veel op tegen het vallen als je echt moe bent. Maar schaatsen op natuurijs blijft trekken, ik ga zeker nog een keer op Zweeds schaatsavontuur. Ik was daar al twee keer en ook dat is echt een bijzondere ervaring. En een stuk minder zwaar dan de AEW.’

Maarten Cornelis

De eerste keer AEW ging Maarten (51) voor de gezelligheid met zijn hockeyvrienden mee. Hij zou ook het eten aangeven, maar eenmaal in Oostenrijk werd hij gedwongen om zelf schaatsen. Komend jaar doet hij voor de derde keer mee. De hele tocht uitschaatsen is voor hem niet relevant. Of toch wel?

‘Op mijn 14e had ik voor het laatst geschaatst. Ik dacht dus dat ik wel kon schaatsen, ik ben toch een Hollandse jongen? Omdat ik de verhalen mooi vond en het altijd leuk is om met een stel vrienden op pad te gaan, ging ik als ondersteuning mee naar de AEW. Overigens ook als relativerende factor, want ze nemen het allemaal wel heel serieus. Maar eenmaal daar werd

ik gedwongen om zelf ook mee te doen en haalde de realiteit mij in: mijn schaatskwaliteiten bleken toch wat minder dan gedacht. Ik was niet helemaal onvoorbereid, ik had zeven keer geschaatst op de Vechtsebanen, geen onverdeeld succes, ik kan geen pootje over. Ook had ik nieuwe Salomon schaatsen gekocht, makkelijke schaatsen, dat moest van mijn vrienden.

Het vertrouwen in mijn schaatskwaliteiten is enorm...’

‘Harm, de fanatiekste van het stel, was aan zijn knie geblesseerd, dus die nam mij die eerste keer op sleeptouw. Met dat lampje op mijn hoofd en ingesnoerd in mijn condoompak voelde ik me bij de start wel enigszins misplaatst tussen al die cracks. Tijdens het schaatsen mocht ik van Harm niet stoppen: hij haalde de kopjes thee en plakken krentenbrood die ik schaatsend naar binnen werkte. De eerste 65 kilometer haalde ik in de rug van Harm een fenomenaal gemiddelde. Maar natuurlijk veel te ambitieus, na 105 kilometer was de koek helemaal op. Overigens wel 55 kilometer meer dan ik had gedacht, ik was de koning te rijk, en toen moest het feest in de tent nog beginnen. Die saamhorigheid met al die verschillende mensen is uniek, dat heb ik nergens anders meegemaakt. Wat de politiek probeert, gebeurt daar in die tent.’

‘Twee jaar later heb ik met dezelfde voorbereiding – we gaan pas aan schaatsen denken als het winter-

stop is met hockey – 122,5 kilometer geschaatst. Ik ging van start met het idee dat ik de hele dag had, dus rustig aan kon doen. Een goede strategie en vooral heel relaxed. Komend jaar gaan we weer, al probeer ik ons groepje altijd over te halen om te gaan skiën. Want het is zeker niet zo dat ik er nu minder tegenop zie. Stiekem zou ik het wel mooi vinden om het een keer uit te rijden. Ik ben steeds gestopt op een moment dat er nog allemaal treintjes doorschaatsen met de mindset ‘we gaan het halen’. Daar moet ik de volgende keer dan maar bij aanhaken.’

Die saamhorigheid met al die verschillende mensen is uniek.’

René Kuijten

Tien jaar geleden werd René (60) bij zijn eerste deelname aan de AEW al in de derde ronde bij de koek & zopie hard onderuit geschaatst. Afgelopen jaar ging hij met zoon Harmen (28) en zijn vrienden in de herkansing.

‘Die eerste keer in 2014 was ik supergoed voorbereid. Ik had een half jaar lang twee keer per week om zeven uur ’s morgens met een personal trainer op kracht en conditie getraind, gefietst, schaatsles genomen en regelmatig op

‘Uiteindelijk werd ik als allerlaatste door een haag vrijwilligers binnengehaald. Echt fantastisch! ’

de baan rondjes gereden. De dag voor de tocht was ik zelfs vroeg opgestaan om te ervaren hoe het was om in het donker in vol ornaat aan de start te staan. Op de dag zelf werd ik helaas al in de derde ronde bij de koek & zopie onderuit geschaatst en viel hard op mijn stuitje. Ondanks twee paracetamol werd mijn onderrug langzaam stijf, ontzettend pijnlijk. Schaatsend met mijn ellebogen steunend op mijn knieën, ben ik nog tot 137,5 kilometer gekomen, maar in de laatste ronde moest ik iedere honderd meter stoppen om te rekken en te strekken. Echt geen doen.’

‘Gelukkig mocht ik afgelopen editie nog een keer, dit keer met mijn zoon Harmen en zijn kornuiten die in training waren voor een triatlon. Vanaf september heb ik eens per week met hen op de Jaap Edenbaan gereden en ben zelf een keer per week met een schaatstrainer op de Vechtsebanen aan mijn techniek gaan werken. Daarnaast trouw krachtraining gedaan om mijn onderrug – nog steeds een zwakke plek – zo veel mogelijk te

Tal Hessels

Tal (23) schaatste in 2019, een maand na zijn 18e verjaardag, zijn eerste AEW. Wat heeft het uitschaatsen van de tocht hem gebracht?

kunnen ontlasten. Hoewel het ijs bij de start nog redelijk was, was het door de warmte al om elf uur een soort Slush Puppie vol scheuren. De jongens schaatsten als gekken over die scheuren heen, maar ik bleef er steeds in hangen, waardoor ik niet in een treintje kon rijden. Om mijn 150 kilometer vol te maken, ging ik mijn laatste ronde in, maar mijn rug deed inmiddels zo’n pijn dat ik bij iedere lus moest stoppen. Later werd dat zelfs om de honderd slagen. Toen alle lichtjes om mij heen verdwenen waren, werd ik plotseling van achteren bijgelicht. De bezemwagen! Heel vreemd: door dat licht van achteren had ik plotseling een schaduw voor me waardoor ik dacht dat er nog iemand vlak voor me schaatste. Maar wat ik ook probeerde, het lukte me niet om deze fata morgana in te halen.’

‘Uiteindelijk werd ik na 150 kilometer als allerlaatste door een haag vrijwilligers en door Harmen en zijn vrienden – die de tocht helemaal hadden uit geschaatst – binnengehaald. Echt fantastisch! Dat het een heftige editie was, bleek wel uit het feit dat zelfs mijn schaatstrainer de tocht niet uitreed. Ik kon nauwelijks nog op mijn benen staan en kreeg tijdens het avondeten geen hap door mijn keel. En zelfs het bier, waar ik me zo op had verheugd, moest ik laten staan. Maar ik kijk er met veel plezier op terug, het was fantastisch om deze uitdaging samen met Harmen aan te gaan!’

‘Allereerst veel spierpijn en een maand lang een kwakkelende gezondheid. Van regelmatig trainen was het op de een of andere manier niet gekomen. Ik denk dat ik een keer of zes naar de Vechtsebanen ben geweest om daar maximaal een uurtje rondjes te rijden. Kunstijs is gewoon niet mijn ding. Uiteindelijk heb ik de tocht samen met mijn vader en een vriend van hem uitgereden. Het laatste rondje rook ik stal en kon ik nog versnellen. Ik wilde binnen de tien uur finishen, maar dat is net niet gelukt. Ik was best emotioneel dat ik het had gehaald, want ik zie mezelf op 175 kilometer nog staan met tranen in mijn ogen en een wil die al lang niet meer zo sterk was als aan de start.’

‘Terugkijkend denk ik dat het uitschaatsen van de AEW mij veel zelfvertrouwen heeft gegeven. Het is een beetje als Pipi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan.’ Dat blijkt best vaak te kloppen, hoewel het op sportief gebied natuurlijk wel handig is om je een beetje voor te bereiden. In de zomer na de Weissensee ben ik met mijn vader nog de Mont Ventoux opgereden, dat was een stuk minder zwaar. En afgelopen september heb ik de marathon van Spijkenisse gelopen. Die viel laat in het seizoen, dus ik had alle tijd om te trainen. Maar wederom was het daar niet zo heel erg van gekomen. Bij de start viel ik een beetje uit de toon met mijn rugzakje met eten en

drinken. Het bleek een serieuze marathon in een desolate omgeving voor echte die hards, het moest binnen vier uur. Wist ik veel. Al na 25 kilometer reed de bezemwagen op mijn hielen en moest ik eigenlijk uitstappen. Maar na lang smeken mocht ik door om uiteindelijk ruim na de laatste deelnemer en ver buiten de tijdslimiet binnen te komen. Alle deelnemers waren al vertrokken maar de vrijwilligers stonden in een haag bij de finishlijn; ontzettend lief!’

‘Ik heb gemerkt dat jezelf fysiek uitdagen prachtig is, het smeedt een band met de mensen waarmee je het samen doet. En het is een nederig makende ervaring als je dertig kilometer voor het eind wordt ingehaald door iemand van drie keer jouw gewicht en leeftijd. In de toekomst wil ik de AEW graag een keer goed getraind schaatsen om te kijken waar ik dan uitkom. Ik denk dat ik binnenkort alvast wat ga hardlopen. Al bestaat de kans dat het er niet van komt. Haha.’

‘Het

is een beetje als Pipi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan.’

TransTirol BikeRallye 2025

Voor meer informatie en inschrijven kun je terecht op www.transtirol-bikeralley.com. Tot 30 maart 2025 krijg je korting op je inschrijving met de promo-code ‘Stichting’.

Trans Tirol Bike Rallye - Alps2Adria / FUNATravel

Bahnhofplatz 2, 9020 Klagenfurt am Wörthersee, Oostenrijk

Telefoon +43 677 626 427 60 info@transtirol-bikerallye.com www.alps2adria.info/nl

Er zijn twee varianten: Classic en Challenge. De klassieke route is zo ontworpen dat alle deelnemers met een goede basisconditie de tocht kunnen volbrengen. De Challenge route is een echte uitdaging en inspireert ervaren bikers met een hoger trailgedeelte en een aantal bonus hoogtemeters. De tocht start op hetzelfde tijdstip, waarna de bikers de guides of de GPX-routes volgen op basis van hun eigen kunnen en snelheid.

Onderweg kun je eten in alpenhutten en aan het einde van de tocht komt iedereen weer bij elkaar om onder het genot van een hapje en een drankje over de dag na te praten. Het is mogelijk om op elk moment tussen de varianten te wisselen. De focus ligt op fietsplezier, gecombineerd met een vakantiegevoel.

Alpiene uitdagingen en unieke panoramische uitzichten Elke tour is uniek. In 2023 was de bestemming bijvoorbeeld de Karinthische Weissensee: in de zomer een gewild fietseldorado met een grote verscheidenheid aan trails, in de winter bekend vanwege de Alternatieve Elfstedentocht. In 2024 was het een alpenfeestje, de tour ging van St. Anton am Arlberg via Tirol en Zwitserland naar Livigno in Italië.

De route loopt over de zuidelijkere delen van de Alpen. Vanuit het hart van de Dolomieten, vlak bij de schitterende Drei Zinnen, gaat de tocht naar Trentino, langs de schitterende natuurlandschappen van Zuid-Tirol. De gidsen Florian en André, die de tour al meer dan tien keer hebben gedaan, zullen in 2025 weer een prachtige editie van TransTirol BikeRalley selecteren en voorbereiden. In zes dagetappes fiets je door adembenemende natuurlandschappen en over unieke trails – die soms alleen voor de Trans Tirol worden vrijgmaakt.

Mountainbiken met verzorgingspakket

Een allround pakket met bagagetransport, retourtransfer, GPS-gegevens, begeleiding, een drankje bij aankomst en nog veel meer staat in 2025 voor je klaar. Onder begeleiding van twee ervaren gidsen en een meereizend supportteam wordt de week een onvergetelijk avontuur!

Ben Mobach

De Alternatieve Weissensee wordt al jarenlang ondersteund door...

Puzzel en win!

Heb je de juiste oplossing gevonden?

Stuur je antwoord voor 1 december 2024 naar redactie@weissensee.nl. Onder de juiste inzendingen verloten we een paar leuke prijzen.