ABSOLUUT 26

ABS OLUUT

ARCHITECTUUR — DESIGN KUNST — LIFESTYLE

VAN EEN

MAAKT

“DE EENVOUD

BOUWWERK

NEDERIG. WANT EENVOUD IS COMPLEX, EN BEREIK JE ENKEL ALS ALLES, VAN IDEE

TOT HET KLEINSTE DETAIL, SAMENWERKT.”

ABSoluut 26 is een speciale editie, gewijd aan het oeuvre en de carrière van de Belgische architect Bruno Erpicum.

Vloer- en wandtegels voor professionals en particulieren

DE UNIVERSELE WAARDE VAN ARCHITECTUUR

U kent dit magazine. Het gaat voornamelijk over architectuur omdat het bouwen van mooie dingen ons zeer nauw aan het hart ligt. Dat we daarbij aannemen dat architectuur een universele waarde is – het woord universeel klinkt bijna net zo mooi als ‘absoluut’ – spreekt vanzelf. Uni-vers-eel is afgeleid van het Franse woord ‘universel’ of het Latijnse ‘versus’. Het is het verleden deelwoord van ‘vertere’, wat wenden of keren betekent. Het heeft ook het voorvoegsel uni- en het achtervoegsel -eel en dat stelt dat iets over de hele wereld en bij iedereen zo is. Zo is bijvoorbeeld de behoefte aan liefde universeel. Dat maakt het al wat duidelijker. Jawel, de waarde van goede architectuur is absoluut universeel.

Een architect die er met zijn ontwerpen keer op keer in slaagt om die universaliteit te raken, is de Zwitser Peter Zumthor, zoon van een meubelmaker. Hij ziet architectuur als een enveloppe, een verpakking voor de verschillende functies die het leven met zich meebrengt. Op aangeven van een begenadigd architect van eigen bodem, Bruno Erpicum, bezochten we Zumthors veldkapel in het Duitse Wachendorf. Er ging een prachtig stukje wereld voor ons open. Stap in uw wagen, rij drie uur vanuit Gent en verstil een uurtje of twee aan dit adembenemende gebouwtje, midden in de glooiende velden van de Eifel. De deur is er open vanaf 10 uur, zeven op zeven. Bruno is een fantastische mens met een buitengewoon kantoor en een allesomvattende visie op het leven en op zijn vak: architectuur.

Ik wens u allen de mooiste zomer ooit, geniet van alles wat kan.

Anton Sr Gonnissen ABSOLUUT uitgever Gent, 15 mei 2023

ABSOLUUT ARCHITECTUUR

BRUNO ERPICUM

Eenvoud maakt nederig

WOORD VOORAF

De universele waarde van architectuur

BRUDER-KLAUS-FELDKAPELLE

De bijzondere kracht van een kapel

ABSOLUUT ERPICUM

ULTIMUM ERPICUM

Het oeuvre van de architect in tien groeimijlpalen

AMBACHT MET AMBITIE

Achter de schermen bij Maison Vervloet

BUITEN KIJKEN

Minimalistisch wonen met een awardwinning infinity pool in de tuin

POOL COLLECTION

De vijf mooiste publieke buitenbaden ter wereld

ABSOLUUT OP WEG

ONZE WONING

Stap binnen in de toekomst van het wonen

IN GESPREK MET BOOMVERZORGEN KJEL DUPON “Eerst de boom, dan de architectuur”

NAAR DE ZON EN TERUG

Twintig mooie hotspots voor architectuur- en designliefhebbers op de route naar Marseille en terug

DE ZILTE ZIEL VAN NOIRMOUTIER

Binnenkijken in het familieverblijf van keramiste

Bénédicte Clouet aan het water

COLUMN ANTON

Architectuur die verbindt

ABSOLUUT DESIGN

DOSSIER AI

Waarom artificiële intelligentie de designwereld voorgoed zal veranderen

BOEKEN

Lezen is reizen in je hoofd

METAL MANIA

Design in de plooi gezet door jong, Belgisch talent

Coverbeeld uit het oeuvre van Bruno Erpicum – 2017, GOLF

Elke editie gaan twee partijen in gesprek over architectuur. Deze keer trekt Anton Gonnissen, bestuurder van ABS Bouwteam en uitgever van dit magazine, samen met Bruno Erpicum de grens over naar Duitsland. In Mechernich-Wachendorf nabij Keulen staat immers sinds 2007 de BruderKlaus-Feldkapelle. De Zwitserse toparchitect Peter Zumthor deed zeven jaar over het ontwerp en nog eens twee jaar over de bouw van deze bijzondere veldkapel. Naast de opmerkelijke architectuur dwingen de goedkope, traditionele bouwmethodiek en de universele kracht van het bouwwerk Erpicum ook na een handvol bezoeken nog steeds vol ontzag op de knieën. Bruno: “Een bezoek aan de kapel is een ervaring die je haast niet onder woorden kan brengen. Alles klopt, van het idee tot het kleinste detail. Dat is voor mij de essentie van architectuur.”

BRUDER KLAUS KAPEL

“De kapel bezoeken, is de kapel beleven”, opent Bruno. En hoewel het volgens de Belgische architect moeilijk is om de bijzondere kracht van het bouwwerk onder woorden te brengen, doen wij toch een poging. Het verhaal van de Bruder-Klaus-Feldkapelle in het Duitse Mechernich-Wachendorf gaat als volgt: wanneer de Duitse boer Hermann-Josef Scheidtweiler een kapel wil optrekken ter ere van de Zwitserse beschermheilige Bruder Klaus en ‘een goed en vervuld leven’ leest hij in een krant over het werk van Peter Zumthor aan het Kolumba museum in Keulen en beslist hij al snel om contact op te nemen. Scheidtweiler en zijn echtgenote Trudel hebben op dat moment geen idee wie Zumthor is en reageren dan ook niet verrast als de Zwitserse toparchitect hun vraag beantwoordt. Zijn antwoord is wel specifiek. Zo zou Zumthor een hoog honorarium gevraagd hebben en gesteld hebben uitsluitend in een moderne, minimalistische stijl te bouwen alsook alle details zelf te willen bepalen. Naar verluidt zijn het de link met Zwitsersland en het feit dat Bruder Klaus de lievelingsheilige van zijn moeder is, die de interesse van Zumthor in de opdracht hadden aangewakkerd.

Voor de Brusselse architect Bruno Erpicum is het op een mistige morgen in maart de vijfde keer dat hij de twaalf meter hoge betonnen veldkapel bezoekt. Voor Anton is het een ontgroening. Voor ze elk apart in stilte het oplopende weggetje naar de ingang van het bouwwerk aanvatten, verzamelt Bruno wat takjes om de bijzondere bouwmethode met handen en groot enthousiasme toe te lichten. Wanneer na een ontwerpproces van zeven jaar de bouw van de kapel eindelijk kan worden aangevat, gaan boerenfamilies en scoutsgroepen uit de buurt namelijk aan de slag met hout uit een naburig bos om de tipiconstructie op te bouwen. “Het fundament is een geraamte van wel honderd aan elkaar gesjorde sparrenstammen”, vertelt Bruno. “Toen dat skelet

op de juiste positie stond, plaatsten ze een bekisting en gebruikten ze balken om laag per laag het zelfgemengde beton van zand en kleine steentjes tegen de stammen aan te drukken. Die traditionele stamptechniek is een traag proces waar je weinig mankracht maar wel tijd voor nodig hebt. Je ziet de lagen nog steeds afgetekend in de gevel. Daarna zorgde binnen een smeulend vuur voor de verkoling van het hout.” Elke werkdag van het bonte bouwteam eindigde met een gezamenlijke maaltijd bereid door de bouwheer. Zo zullen Anton en Bruno hun bezoek later die ochtend ook afsluiten: op het bankje langs de Broeder Klauskapel met zelfbereide sandwiches die smaken naar noeste arbeid, maar ook naar verbinding die uit samen bouwen ontstaat.

“Zo zullen Anton en Bruno hun bezoek later die ochtend ook afsluiten: op het bankje langs de Bruder Klaus Kapel met zelfbereide sandwiches die smaken naar noeste arbeid, maar ook naar verbinding die uit samen bouwen ontstaat.”

SILO IN GLOOIEND EIFELLANDSCHAP

Erpicum deelt niet alleen de appreciatie voor de kwaliteiten van vakmannen met Zumthor, een even grote aandacht gaat naar de intellectuele voorbereiding van een gebouw. “Daarin schuilt volgens mij de grootste meerwaarde”, aldus Bruno. “Wie een huis bouwt, wil er liefst zo snel mogelijk in gaan wonen. Misschien moeten we daar wat tegen ingaan. Want ook al blijft de tijd die je aan het ontwerp besteedt voor de bouwheer gelijk, toch is er een wezenlijk verschil wanneer je als architect je verantwoordelijkheid neemt om er voldoende tijd voor uit te trekken. Traagheid wordt beloond.”

Als een silo met een strakke, vijfhoekige vorm troont de Bruder Klaus Kapel vandaag boven het glooiende Eifellandschap. Binnen zijn de vormen net wat zachter en ronder. Los van geloof en religie, is het een universele plek voor meditatie, bezinning en gebed. “Je hoeft geen gelovige te zijn om hier een bijzondere stilte te ervaren”, aldus Anton. De openingsuren van de kapel opzoeken eerder die week was dan ook volstrekt overbodig, want iedereen

kan er altijd terecht voor een moment van stilte. En dat moment wordt bewust ingeleid. De loodzware driehoekige stalen deur verwijst naar de Heilige Drie-eenheid en wie ze opent, komt in een donkere gang terecht met ruwe, gebrande muren en op de vloer, een mengsel van lood en tin. De gang maakt een kromming naar links, zodat het centrale gedeelte van de kapel pas na een paar meter zichtbaar wordt voor de bezoeker. “De zware deur en de duistere entree geven je mentaal de kans om te wennen aan een nieuwe ruimtelijke beleving. Daarna is het daglicht dat op je neervalt. Die tegenstelling tussen licht en schaduw is essentieel. Extra mooi is hoe het licht langs de muren de materialiteit van het gebouw blootlegt. Hoewel ik er vroeger meer moeite mee had, schrikt het me niet meer af om kunstlicht achterwege te laten in realisaties waar sfeer en beleving mogen primeren.”

“De vier elementen vuur, water, aarde en lucht worden in de kapel duidelijk verenigd. Net als Broeder Klaus die leefde als een kluizenaar weet de bezoeker zich hier verbonden met de natuur.”

Eenmaal in de compacte bezinningsruimte is het de oculusvormige opening in het dak die opvalt. Het daglicht valt er diffuus binnen, en neerslag druppelt er binnen om op de grond een plas water te vormen in dezelfde vorm. Anton: “De schuine wanden leiden je ogen naar het open dak, waarlangs de Heilige Geest als het ware elk moment naar beneden kan dalen. Die gewaarwording zorgt er ook voor dat je op de bank wordt gedrukt en als vanzelf in een diep moment van bezinning belandt. Het is drukkend en vredevol tegelijk.” Verder dringt het licht ook binnen langs mondgeblazen glasdruppels in de muren die doen denken aan een sterrenhemel. Ze sluiten de holle pijpen af die tijdens de opbouw de bekisting bij elkaar hielden. Het licht is indirect en subtiel, want de gaten zijn zo georiënteerd dat het niet rechtstreeks binnenvalt. Anton vraagt zich af hoe je deze plek in de sneeuw beleeft. Feit is dat de kapel meeleeft op het ritme van de seizoenen. Ook de buitengevel maakt het verglijden van de tijd duidelijk zichtbaar. Bruno: “Ook al ontspruit dit uit de noodzaak om goedkoop te bouwen, toch is het een mooie gedachte dat je op die manier de natuur opnieuw kan uitnodigen op een gebouw. Over enkele jaren zal de kapel misschien begroeid

zijn met mos. Dit soort van imperfecties maken een bouwwerk voor mij alleen maar sterker.” De vier elementen vuur, water, aarde en lucht worden in de kapel duidelijk verenigd. Net als Broeder Klaus die leefde als een kluizenaar weet de bezoeker zich hier verbonden met de natuur.

Na enkele keren in de kapel te zijn verdwenen en terug buiten hun ervaringen te hebben gedeeld, keren Anton en Bruno uiteindelijk terug naar de wagen en mijmeren ze na over de schoonheid van ruwe eenvoud. “Het maakt nederig”, contempleert Anton. Bruno: “De eenvoud van dit bouwwerk is zo complex en bereik je enkel als alles, van idee tot het kleinste detail, samenwerkt. Anderen zullen zeggen dat hun bezoek een bijzondere beleving was, een ervaring die ze niet onder woorden kunnen brengen. Ook dat is de essentie van architectuur.”

PS: Peter Zumthor bracht uiteindelijk de onkosten van zijn bureau bij het echtpaar in rekening en de kapel werd een van zijn lievelingsprojecten.

© Tim Van de Velde Photography

ARTISAN - “FEEL OUR LOVE FOR WOOD”

2000m2 inspirerende toonzaal

CASSINA - KNOLL INT - B&B ITALIA - EDRA - WALTER KNOLL - DE SEDE - VITRA

CARL HANSEN & SON - ELSEN AND SON - CARINE BOXY SHEEPSKIN RUGS - ARTISAN

Berchemweg 236 I Oudenaarde

T055 31 24 26 I info@decovan-home-art.be www.decovan-home-art.be

FRITZ HANSEN - VAN ROSSUM - PASTOE - ARCO - INDERA - JOV - FLOS - OCCHIO - ... HOME

Open van dinsdag - zaterdag: 10u - 18u30

Zondag en maandag gesloten

interior design

ULTIMUM ERPICUM

VEERTIG JAAR

BRUNO ERPICUM ARCHITECTS

Bruno Erpicum architects bestaat veertig jaar. Tegenwoordig leveren de Belgische architect en zijn team tot twaalf residentiële projecten per jaar op. En hoewel het oeuvre van Erpicum wereldwijd wordt gewaardeerd, blijft hij bescheiden. “Mijn carrière is één langgerekte casestudy en ik leer nog steeds.” In tien realisaties belichten we de groeimijlpalen van het architectenbureau; van pronkstukken van minimalistische, moderne architectuur tot karaktervolle realisaties die alle eer aan de natuur laten.

Geïnspireerd door meester-modernisten zoals Louis Herman De Koninck en Mies van der Rohe, krijgt Bruno Erpicum in de jaren tachtig en negentig moeilijk voet aan grond in België. In 2004 vat hij op Ibiza zijn kunnen samen. Hij laat eenvoud schitteren in wat tot op vandaag zijn favoriete spel is van zicht, natuur en reliëf.

Ook in 2004 krijgt hij in Rixensart de mogelijkheid om op een perceel dat tegen de straatkant kleeft vernieuwing te zaaien. Hij realiseert er een moderne nieuwbouwvilla met volledig gesloten voorgevel en een glazen volume dat is opengewerkt naar de tuin. Binnen brengt het dubbelniveau Erpicum tot inzicht. Het besef over het belang van het spel tussen licht en schaduw groeit.

Niet veel later brengt Erpicum een moderne expressie van de aloude Victoriaanse architectuur. De nieuwbouwwoning met glazen hart toont een nog dunnere grens tussen binnen en buiten. De overgang lijkt onbestaande. Immense raampartijen, reflecties van de tuin en de omgeving en sfeerverlichting ’s avonds maken de illusie compleet.

Ook in renovatieprojecten werkt Erpicum volgens dezelfde filosofie. Om niet te raken aan de enige muur die in Düsseldorf de bombardementen uit de Tweede Wereldoorlog heeft overleefd, bouwt hij het nieuwe volume er niet tegen, maar verpakt én beschermt hij het met een glazen schil die het binnen- en buitenleven in de stad met elkaar verbindt en de nodige privacy garandeert. De buitenruimte toont hoe ook in een stedelijke context poëzie kan ontstaan dankzij de juiste benadering van zicht en natuur. De chaos van de stad wordt er beschouwd als de natuurlijke omgeving van het project.

Vanaf 2009 wordt de architectuur van Erpicum aangevuld met een oefening in materialiteit. In samenwerking met ABS Bouwteam ontwerpt het team een woning die tussen twee horizontale bladen een gesloten voorgevel combineert met een open zicht op de tuin. Dit project ligt in zijn omgeving ingebed, en wat meer is: deze woning krijgt een gevel van natuursteen. Erpicum stapt ermee af van de strakke villa’s met witte pleistermuren en kiest voor natuurlijke materialen die na verloop van tijd een mooie patine meekrijgen. Een andere stap vooruit: zowel binnen als buiten krijgt licht de kans om langs het reliëf in de muren de materialiteit van de woning te benadrukken.

Na een project waarbij voor de betonnen gevel een siliconepaneel wordt gebruikt en de frustratie over de repetitieve tekening die dat met zich meebrengt, volgt in 2010 een radicalisering. In het Waalse Bousval ontwerpt Erpicum een betonnen woning waarbij de muren duidelijk en bewust de snelheid aftekenen waarmee het beton werd gegoten. Verlichting wordt ingezet om de afwisseling tussen ruwe en gladde materialiteit bloot te geven. Binnen worden accenten in hout toegevoegd omwille van hun poëtische kracht.

Aangezien steen ook decoratie is, gaat Erpicum in Portugal nog een stap verder in het uitpuren van zijn werk. Daar wordt een nieuw project met betongevel niet alleen gestript van de laatste opsmuk, er wordt ook bewust gewerkt met wat doorgaans wordt beschouwd als mislukt beton. Met verlichting worden bovendien de défauts geaccentueerd. Vanaf hier gaat het team ook aan de slag met de integratie van grondmateriaal in het project. Concreet: witte zandsteen wordt met witte cement gemengd. Het huis is van vloer tot plafond in beton afgewerkt en pronkt met een naadloze verbinding tussen natuur en beton.

Op Corsica gaat de architect voluit voor het spel van materiaal, reliëf en textuur. Ook het uitvoerende team op de werf wordt uitgedaagd om te experimenteren en buiten de lijntjes te kleuren. En wat meer is: doordat elke woning een weerspiegeling is van haar omgeving, kan Erpicum steeds verder gaan in het realiseren van projecten die opgaan in hun omgeving. Het uitzicht krijgt dan weer zonder uitzondering een vrijgeleide. Dat bewijzen de panoramische raampartijen met kolomvrije overkapping en de plaatsing van de infinity pool aan de zijkant van het gebouw. Binnen illustreert het ingebouwde houten bad hoe de architect ook steeds meer als productdesigner zijn weg vindt en hoe hij daarbij niets liever doet dan technieken onzichtbaar maken.

In zijn streven naar de realisatie van woningen die volledig opgaan in hun natuurlijke omgeving, ontdekt Bruno Erpicum hoe hij handig gebruik kan maken van een niveauverschil in een perceel. In 2017 ontwerpt hij een woning in het verschil tussen hoog en laag en verlegt de grond naar het dak van de woning. Binnen verfijnt hij zich in de eenvoud van materialen, waarbij warme houtsoorten en naakt beton een geliefd duo vormen.

In het Griekse Antiparos werkt Bruno Erpicum momenteel aan het ontwerp van twaalf vakantiehuizen. Doordat de woningen ook hier ín een reliëf worden gebouwd, is het project van bovenaf niet zichtbaar. De kleuren- en materialenkeuze van het interieur weerspiegelt wel de omgeving. Reken daarbij een weids uitzicht en een schijnbaar onbestaande grens tussen binnen en buiten, en je krijgt een project dat volledig opgeslorpt door de natuur een nieuwe kijk werpt op wonen. Mens en natuur worden één; een mooie samenvatting van veertig jaar Erpicum.

Woningen met persoonlijkheid

Woning Vierstraete: toparchitectuur van Juliaan Lampens

Ambacht met ambitie

Met Bruno Erpicum achter de schermen bij Vervloet

CEO Nicolas Marinus (links), artdirector Stijn D’hondt (midden) en Bruno Erpicum.

Al meer dan een eeuw bestaat Vervloet, Belgische beslagfabrikant en wereldwijde referentie dankzij de keuze voor ambacht in digitale tijden. Wij spraken met Nicolas Marinus en Stijn D’hondt, CEO en creative director bij Vervloet, en architect

Bruno Erpicum. Na twee vruchtbare samenwerkingen zet het team momenteel de eerste stappen in de ontwikkeling van een nieuw ontwerp dat de deurklink naar een nieuw tijdperk moet loodsen.

Wat betekent de deurklink voor jullie?

Bruno: “Ik denk dat ik voor ons beiden spreek, als ik zeg dat de deurklink de handdruk van een woning is. De deurklink heet je welkom. Voor mij persoonlijk is het zo goed als de enige decoratie die ik toelaat.”

Als Bruno architectuur wil ontdoen van haar decoratie – inclusief de deurklink – hoe kan dan een samenwerking met Vervloet tot stand komen?

Stijn: “Het klopt dat Bruno volgens een ultra-uitgepuurde vormentaal werkt. Daar waar hij wél de noodzaak ziet om een deurklink in het ontwerp te integreren, is het aan ons om de ziel van zijn signatuur te vangen in een product. Button en Bend zijn twee producten die we tot hiertoe met Bruno hebben ontwikkeld. Ze zien er eenvoudig uit, maar dat zijn ze niet. Er ging heel wat tijd naar onderzoek, gesprek en experiment om de juiste manier te vinden om de illusie van imperfectie te kunnen brengen in een nieuw en high-end designproduct.”

Hoe verloopt het creatieproces tussen architect en Vervloet?

Nicolas: “Het is een intens en persoonlijk proces waarbij wij ons onderdompelen in de wereld van de architect. Er zijn gesprekken, we bezoeken werven en realisaties en gaan dan over tot ontwerp, prototypes en uitvoering. Het is geen commerciële uitwisseling van onze namen of auteursrechten. Elke samenwerking is een gezamenlijke investering waarbij we als partners aan een nieuw product werken.”

Jullie houden vast aan ambacht en handarbeid. Dat is nobel, maar liggen er naast tijdsbesparing en een grotere winstmarge ook niet veel nieuwe, onbenutte mogelijkheden in het automatiseren van het productieproces?

Nicolas: “We zouden onze ziel verliezen. Elk Vervloet-stuk is uniek omdat het met de hand werd gemaakt. Daarnaast bedienen we onze klanten persoonlijk. Wij werken niet met een distributienetwerk. Je kan ons persoonlijk contacteren met de vraag om een stuk bijvoorbeeld wat langer te maken of om het van een andere afwerking te voorzien. Probeer dat maar eens te bekomen van een highend designmerk. Los daarvan moeten we anno 2023 natuurlijk op bepaalde vlakken ervoor zorgen dat we ook in de toekomst relevant blijven. Daarom hebben we nu ook een R&D-afdeling. Het typeert ons wel vandaag, die twee snelheden. We lijken op een start-up in een huis van 1905. We werken op de mooiste en meest exclusieve projecten wereldwijd en toch gebeurt dat hier in Brussel met de hand, op een heel arbeidsintensieve maar discrete manier.”

De deurklink bestaat al eeuwenlang. Hoe kan je nog vernieuwen op dit vlak?

Bruno: “Je kan je inderdaad die bedenking maken. Ze geldt trouwens ook voor zoveel andere elementen in de architectuur. Wat ook klopt, is dat een architect een generalist is. Wij kunnen niet op alle vlakken specialist zijn. Het is aan ons om de juiste mensen samen te brengen als we tot vernieuwing willen komen. Dat is wat ik heb gedaan voor de ontwikkeling van deze nieuwe deurklink. Door een team te vormen met de mensen van Vervloet en een digitale ingenieur zullen we een nieuw systeem kunnen ontwikkelen waarbij een deur op een uitgepuurde, esthetische manier je vingerafdruk kan lezen en de tijd kan registreren. Over drie jaar willen we hiermee op de markt komen.”

“We lijken op een start-up in een huis van 1905. We werken op de mooiste en meest exclusieve projecten wereldwijd en toch gebeurt dat hier in Brussel met de hand, op een heel arbeidsintensieve en discrete manier.”

Nicolas Marinus, Vervloet

De site met het atelier van Maison Vervloet ligt in een multiculturele Brusselse buurt. Messing en bronzen kunstbeslag voor ramen, deuren en meubels worden er afgewerkt. Van polijsten en beitelen tot dompelen in zuur- en vergoudbaden; elke stap gebeurt bij Vervloet nog met de hand, vaak door mensen die al decennialang bij de beslagfabrikant werken. Een opleiding gebeurt intern, duurt zeven jaar en wordt van generatie op generatie doorgegeven. Het loont, want de creaties van Vervloet vind je in de mooiste nieuwbouw- en renovatieprojecten wereldwijd. Wij namen een kijkje achter de schermen van deze Belgische beslagfabrikant die groots is in het klein blijven.

showroom

De bibliotheek van Vervloet geldt als de grootste collectie van kunstbeslag voor deuren, ramen en meubels ter wereld. Ze bestaat uit eigen stukken en items die werden gekocht of overgekocht. Van elk groot, vooral Europees restauratieproject kan je hier een voorbeeld vinden.

Om snel en efficiënt te kunnen produceren, introduceerde Vervloet recent een R&D-afdeling. Daar werkt Timothy op een digitale manier aan de toekomst van het bedrijf.

In de showroom van Vervloet vind je de historische stukken die vandaag gepromoot worden onder ‘Maison Vervloet’, de klassieke en luxueuze lijn onder de Vervloet-vlag.

In het atelier van Maison Vervloet starten alle behandelingen; van lassen en plooien tot vijlen en polijsten. Er liggen ook oude stukken klaar om te restaureren en eventueel aan te passen aan de technieken van vandaag.

Ook Belgische merken van schakelaars en lichtarmaturen kiezen voor Vervloet voor de afwerking van hun collecties en ook steeds meer architecten vinden de weg. De typische Vervloet-finish zorgt voor consistentie of helpt om een bepaalde stijl doorheen het oeuvre van de architect neer te zetten.

Onder de vlag ‘Studio Vervloet’ werkt Vervloet samen met architecten aan ontwerpen die persoonlijker en gedurfder zijn dan de ontwerpen met de gekende klassieke, luxueuze Vervloet-stempel. Ze blijven tijdloos en high-end, maar tonen zich ook duurzaam en vaak technisch innovatief. Samen met architect Bruno Erpicum ontwikkelde Studio Vervloet de deurklinken ‘Button’ en ‘Bend’.

BUTTON

Button is een rond handvat in messing zonder meer. Oefening en experiment gingen naar het vinden van de juiste diameter voor het ideale handgevoel en gebruiksgemak. Extra mooi: voor een consistente uitstraling in huis, transformeerde Erpicum het ontwerp ook tot een geschikt design voor andere toepassingen, zoals zelfs een olielamp.

BEND

Van maatmeubilair over verlichting tot technieken: Bruno Erpicum laat ze het liefste vanuit de architectuur vertrekken. Concreet: design wordt ín de betonmuren verwerkt. Zo ook met Bend. Wie in het ultraminimalistische karakter van de geplooide buis in messing geen vernieuwing ziet, moet wat dichter kijken. Op de juiste plekken geschaafd en geplekt, kreeg dit handvat al van bij de productie zijn patine mee.

"De deurklink is de handdruk van een woning. Het is de enige decoratie die ik toelaat."

Bruno Erpicum

design for curious and creative minds

© Annick Vernimmen

Een nieuwe exclusieve keukenstudio in Gent

Sinds 1968, toen de Deense ontwerper Arne Munch de originele Classic keuken ontwierp, heeft uno form zich toegelegd op het vervaardigen van keukens op maat. Al meer dan 50 jaar staat uno form voor vernieuwend en compromisloos Deens keukendesign,

keukens die nu tot de echte klassiekers behoren. Een uno form keuken staat garant voor het fijnste schrijnwerk vervaardigd door gepassioneerde vakmensen naar aloude traditie. Kom het zelf ervaren in de nieuwe uno form studio in Gent (Nazareth).

MINIMALISTISCH WONEN, MET EEN AWARDWINNING INFINITY POOL IN DE TUIN

ZWARTE PAREL IN ZEE VAN GROEN

Compleet ontstressen door elke dag een frisse duik te nemen, dat was de droom van Ilse. En dat kan ze nu moeiteloos in een bio-infinity pool van 16 meter met overloop die de look van een zwemvijver combineert met de voordelen van een zwembad.

Infinity pools zijn uniek omdat ze altijd worden aangepast aan de architectuur van de tuin en woning. In dit geval: een strakke monoblock met duurzame, diepdonkere materialen waar geen enkel vuiltje of alg zich kan aan vasthechten. Bovendien accentueren ze de weerspiegeling van het omliggende groen in het water; een effect dat ’s avonds nog duidelijker wordt dankzij een subtiele verlichting. Wist je trouwens dat het biologische ontsmettingssysteem voor water van drinkwaterkwaliteit zorgt? Da’s ook goed voor de huid.

Het bijzondere design en de uitgekiende integratie van de pool in zijn omgeving deed ook de jury van de award ‘Beste zwembadbouwer België’ wegdromen. Het panel van experts prees onder meer de perfecte uitlijning ten opzichte van de minimalistische architectuur. Ze stelden niet alleen vast dat de infinity pool precies even breed was als het keukenraam, maar ook dat de strakke, minimalistische belijning tot in de kleinste details wordt voortgezet via maatwerktegels die van het terras tot in de binnenruimtes worden doorgetrokken. Zelfs het bronzen beeld lijkt niet te kunnen weerstaan aan een duik in het water.

“DOOR HET DIRECTE CONTACT MET DE ACHTERLIGGENDE OMGEVING EN DE NATUURLIJKE ZWEMVIJVER KRIJG JE INSTANT EEN GEVOEL VAN INTENSE RUST.“

Het project kwam tot stand dankzij het teamwork tussen de bouwheer, Ai&M architecten, ABS Bouwteam, Arte Verde tuinarchitectuur en Art Pools. Samen stemden ze zowel binnen als buiten op elkaar af met een sober en natuurlijk materialenpalet. Hout in de vorm van naturel eikfineer voor de keukenwand en notelaarfineer voor het volume in de zitruimte aangevuld met natuursteen. Ze houden de glanspleister van Aspecto Concreto op de vloer, de witte wanden en het keukeneiland in corian in balans.

NATUUR IN DE HOOFDROL

Nog een troef is de groene omgeving met aan de ene kant van de woning een waterwinningsgebied, aan de andere kant een veld waar asperges worden gekweekt en achteraan een geboortebos. Groen, groener, groenst! Om die nabijheid van de natuur ten volle te benutten, integreerde architecte Charlotte Willaert overal in de nieuwbouwwoning gevelgrote, ultraminimalistische ramen. De bijna volledig beglaasde achtergevel trekt het groene decor naar binnen. Of je je nu in de keuken bevindt, in het been van het L-vormige plan of in de leefen zitruimte: door het directe contact met de achterliggende omgeving en de natuurlijke zwemvijver krijg je instant een gevoel van intense rust.

Ook op de bovenverdieping is het uitzicht op de natuur compleet met een bureau, gastenkamer en masterbedroom die op de tuin uitkijken. Zelfs vanuit de badkamers sta je in direct contact met de natuur. Het resultaat is een adembenemende woning die vanuit elke ruimte gretig licht en zicht naar binnen zuigt. Het geeft Ilse en haar gezin de kans om elke dag te genieten van kleine natuurwonderen. Grazende herten die hen gadeslaan, eenden die landen voor een duik in het water. Onlangs hadden ze tijdens een storm zelfs plots golven in hun infinity pool. Heerlijk!

Architecte Charlotte Willaert integreerde overal in de nieuwbouwwoning gevelgrote, ultraminimalistische ramen die het groene decor binnentrekken en het uitzicht op de inifinity pool vrijwaren.

POOL COLLECTION

BUITENGEWOON BADDEREN IN DE VIJF MOOISTE PUBLIEKE

BUITENBADEN TER WERELD

Van Australië tot Portugal, duik mee in de vijf mooiste buitenzwembaden ter wereld. Extra mooi? Deze zwembaden liggen voor één keer niet verscholen achter exclusieve hotel- of villamuren, maar zijn toegankelijk voor iedereen.

Bondi Icebergs, Sydney (Australië)

De kustlijnen van Australië liggen bezaaid met baden die het comfort van een zwembad combineren met het heilzame van de oceaan. Dat ze vaak waanzinnig mooi zijn, is geen toeval. Het meest iconische én meest gefotografeerde oceaanzwembad is Bondi Icebergs, dat in 1929 oorspronkelijk gebouwd werd om redders te trainen tijdens de wintermaanden. In het minimalistische bad gevuld met blauwgroen zeewater en omkaderd door beukende golven trek je baantjes tussen eb en vloed.

Széchenyi-baden, Boedapest (Hongarije)

Het Széchenyi-bad is de pionier van de kuuroorden in Boedapest en is tot op vandaag het grootste medicinale badhuis van Europa. Meer dan een eeuw geleden vloeide dit eclectische neobarokke ontwerp uit de pen van architect Eugene Schmitterer. Het thermale water is afkomstig uit twee bronnen van 74ºC en 77ºC en bevat verschillende heilzame stoffen zoals magnesium, calcium, sulfaat en bicarbonaat. Net zoals de architecturale stijl, vormen ook de badende bezoekers een eclectische mix: locals, toeristen, oud en jong. Het lijkt wel een microkosmos van het dagelijkse stadsgebeuren van Boedapest.

Alleen een visionair als de Portugese architect Álvaro Siza zou de meest idyllische ontmoetingsplaats tussen mens en oceaan kunnen bedenken. Piscina Das Marés betekent ‘zwembad der zeeën’ en het heeft zijn naam te danken aan de unieke locatie op een rots grenzend aan de Atlantische Oceaan in Leça da Palmeira, een vissersdorp ten noorden van Porto. Siza bouwde dit zwembad in 1966 om zwemmers veilig van de oceaan te laten genieten zonder gevaar van woeste golven. Met een minimale ingreep in de omgeving glijden betonnen wanden in zee om zich daar harmonieus te vermengen met natuurlijke rotsen. Lonely Planet doopte dit zwembad tot het ‘meest onwaarschijnlijke ter wereld’.

Piscina Das Marés, Leça da Palmeira (Portugal)

Badeschiff, Berlijn (Duitsland)

Vroeger waren er rivierbaden in overvloed in Berlijn, maar tegenwoordig is Badeschiff een unieke attractie. Midden in de Spree ligt een enorm bad verankerd dat voorheen dienst deed als vrachtschip en door Wilk Salinas Architekten werd omgebouwd tot een van de hipste badplaatsen van de Duitse hoofdstad. Het project heeft als ambitie de connectie tussen het bruisende stadsleven en de Spree te herstellen. Met succes, want in de zomermaanden is het aanschuiven om een duik te wagen met zicht op de meest iconische bezienswaardigheden van Berlijn, zoals de televisietoren, de Molecule Man en de Oberbaumbrücke.

Guðlaug Baths, Langisandur (IJsland)

IJsland is hot! Letterlijk en figuurlijk, want het warme water borrelt zo uit de grond op verschillende plekken van dit vulkanische eiland. De Guðlaug Baths op het strand van Langisandur zijn een prachtig voorbeeld van de rijke, IJslandse traditie om geothermische badcomplexen te bouwen bij warmwaterbronnen. Het ontwerp komt van Basalt Architects en bestaat uit onderling verbonden zwembaden die langs de rotsachtige kustlijn een harmonieus geheel vormen. Bezoekers kunnen genieten van een ontspannende duik en een geweldig panorama. Het is een plek waar architectuur naadloos opgaat in haar natuurlijke omgeving.

Elemental living

VOLA stainless steel, bringing together natural beauty and pure form

T39EL Built-in heated towel warmer in brushed stainless steel. 5471S-061 Wall mounted round head shower and hand-shower in brushed stainless steel. Explore the Elemental living story vola.com/on-design

Selling atmosphere, not just furniture

Interieur- en kleuradvies, binnen- en buitenschilderwerken, decoratieve verftechnieken, behangwerken, exclusieve raamdecoratie, stoffering, meubilair, maatwerk, vast tapijt en karpetten.

www.evelynmoreels.be

ONZE WONING

Op de verbindingsweg tussen Gent en Sint-MartensLatem ligt ‘Onze Woning’, de nieuwe realisatie van ABS Bouwteam in samenwerking met CAS Architecten. De multifunctionele woning met hoog paviljoengehalte speelt met het contrast tussen oppervlakte en hoogte, tussen functionaliteit en esthetiek. Ze dwingt bezoekers met een open blik naar het begrip wonen te kijken. De toekomst ademt groen en de oppervlakte wordt schaarser. Het design- en bouwteam wist wat het wilde: enerzijds iets losmaken bij toekomstige bouwers en bewoners, anderzijds de status quo van wonen uitdagen. Ze creëerden een samenhangend verhaal waarin nieuwe inzichten op het vlak van duurzaamheid, omgeving en architectuur harmonieus werden samengebracht. Bestuurder van ABS Bouwteam Anton Gonnissen en architect Pieter-Jan Leenknecht vertellen over hun bijzondere samenwerking waarbij iedereen vanuit zijn eigen vakgebied dezelfde visie deelt.

Zowel ABS Bouwteam als CAS Architecten hadden als opzet niet de typische look van een villa voor ogen, maar eerder van een paviljoen, een gebouw dat zich leent tot verschillende doeleinden en kan mee-evolueren met het leven van zijn bewoners. “Zelfs wanneer deze woonst binnen tien jaar pakweg een privémuseum wordt, dan moet dat verhaal nog steeds kloppen”, aldus bestuurder van ABS Bouwteam Anton Gonnissen. Anderzijds speelde het team met de vraag: hoe kunnen we die snaar raken op een klassiek villabouwperceel en een echte beleving creëren? Ook het eerder compacte terrein met zijn decenniaoude bomen stelde hen voor enkele uitdagingen. Het resultaat werd een verrassende woning die elke vanzelfsprekendheid in vraag stelt en vervangt door een no-nonsense multifunctionaliteit en eigenwijze gelaagdheid, zonder in te boeten aan gezelligheid. Zo is het bureel op het gelijkvloers vertaalbaar naar een slaapkamer en kan de slaapkamer boven evolueren naar twee kinderkamers, afhankelijk van de levensfase van de bewoners. “Welk gezin er ook intrekt, als het ontwerp slim in elkaar zit, dan kan de woning oneindig aangepast worden”, aldus Gonnissen.

ZWEVENDE ENTREE

Architecturaal begint de beleving al vóór je de woning betreedt, met zwevende treden die bewoners en bezoekers naar de entree gidsen. “Die plateaus zijn er enerzijds gekomen omdat boomwortels ons verhinderden in de ondergrond te werken en anderzijds was het bedoeld om een trechterverhaal te creëren, een subtiele verwelkoming”, vertelt Gonnissen. Die verwelkoming is een terugkeer naar wat vroeger een herenwoning typeerde, het binnenkomen in het hart van het huis heeft iets symbolisch en fungeert als introductie op de rest.

OCTOPUSSTRUCTUUR

Wat het grondplan betreft, verwijst het duo naar een soort octopusstructuur. Die bestaat uit een centraal hart en tentakels die in de vorm van duidelijk omlijnde ruimtes interessante zichtassen creëren, zoals op de binnentuin, een gekadreerde raampartij of een uitnodigende eetruimte. “Je wordt bij het binnenkomen gevat in een gevoel van veelheid zonder te bruuskeren, want die veelheid is een symfonie van kleur, materiaal, textuur en verhouding”, vertelt Pieter-Jan Leenknecht van CAS Architecten. “De woonbeleving verschilt in elke ruimte, maar dankzij de combinatie van staal, hout, kalkleem

en natuursteen doorheen de hele woning, blijft het gevoel van eenheid overeind.” Wie de woning betreedt, ervaart hoe binnen en buiten van aan de inkom tot in de tuin versmelten dankzij een open hal als centraal volume die de woning met niets meer dan een ultradunne, stalen plafondplaat doorklieft. En hoewel de openheid en de verwevenheid van interieur en exterieur de woning kenmerken, toch staan ze een gevoel van geborgenheid niet in de weg. Dat ontstaat bijvoorbeeld door de mogelijkheid om ruimtes af te sluiten of door op een atypische manier te spelen met een verschil in plafondhoogtes tussen de verschillende ruimtes. Elders werd gewerkt met houten, opengewerkte tussenwanden; een referentie naar de Aziatische vouwschermen die een vloeiende grens tussen open en gesloten creëren.

Een bijzondere feature die het cocongevoel versterkt, is de relaxruimte met zitput. Die kreeg een moderne herinterpretatie en zorgt dankzij zijn lagere ligging in huis en het uitzicht op ooghoogte van de waterpartij in de tuin voor een bijzondere sfeer. Om de multifunctionaliteit te dienen, werd de kamer met eettafel dan weer bewust vrij invulbaar gelaten. Zo kan die meetransformeren met de veranderende functies van de woning of noden van bewoners.

GEDURFD WOONCOMFORT

Ook de keuken werd ver van de klassieke opvattingen herbekeken. Een immense raampartij die achter het afwasgedeelte van vloer tot plafond reikt, breekt met het typische beeld dat inkijk op een keuken belet wordt van de straatkant. De verbinding tussen de keuken en eetplaats wordt dan weer benadrukt door een lang, multifunctioneel aanrecht: je kan eraan eten, werken, maar ook vergaderen of gezellig nakaarten met gezinsleden. Door de aangrenzende binnentuin en omringende ramen krijg je overal het gevoel dat je buiten staat. Zowel Anton als Pieter-Jan zagen de woning als een soort canvas gecreëerd op de bijzonder mooie tuin die er al was. “Afhankelijk van welke deur of schuifraam geopend wordt, ervaar je de woning steeds anders”, aldus PieterJan. “Ook op de bovenverdieping is de onlosmakelijke verbinding met de omgeving compleet. Daar werd ruimte voor een extragrote masterbedroom of een extra kamer ingeruild voor de aanplanting van een groene patio. In de slaapkamer werd het bad in de vloer van het verhoogde badkamervolume ingewerkt. Badderen voedt er zodoende de illusie dat je dat doet midden in het groen.”

Wie in dit residentiële paviljoen zoekt naar het raakvlak tussen architectuur en kunst, hoeft niet ver te zoeken. Al in de ontwerpfase werd ruimte gelaten voor de verzameling werken van kunstenaar Paul Gees. Op de juiste plek en zacht uitgelicht komen ze optimaal tot hun recht.

DE ARCHITECTUUR VAN DE GEVEL

“De architectuur is niet noodzakelijk easy to digest ”, legt Anton Gonnissen uit. Op de gevel lees je de gelaagdheid tussen hoogtes, de poëzie van een kruin die al dansend zijn schaduw werpt en wordt het monolithische karakter van natuursteen visueel benadrukt. De subtiele voeg die de hoogte van het centrale volume aangeeft en overal doortrekt, slaagt erin finesse te brengen in een puur volume. De woning moest vooruit zijn op haar tijd, en bewijzen dat architectuur vernieuwend kan zijn zonder toeters of bellen. Dat er meer muren dan ramen zijn, is een bewuste keuze. Het past perfect in het energieverhaal dat ABS Bouwteam en CAS Architecten willen brengen. Het team laat zich inspireren door de zuiderse architectuur, waar de beperkte aanwezigheid van raampartijen als doel heeft om de warmte buiten te houden. Ramen werden in ‘Onze Woning’ enkel geplaatst wanneer die een meerwaarde hebben op zicht en licht.

DESIGN- EN BUILDTEAM

ABS Bouwteam en CAS Architecten werken al twaalf jaar als design- en buildteam samen. De samenwerking voor ‘Onze Woning’ mocht dan wel vanzelfsprekend zijn, routineus was ze allerminst. De vraag die beide partijen elkaar voor ‘Onze Woning’ stelden, was: kunnen we echt een gebouw voor de toekomst maken? “We voelden dat we beiden klaar waren om een statement neer te zetten. We wilden bovendien beleving creëren op een beperkte oppervlakte en onszelf op architecturaal vlak uitdagen. Het proces verliep organisch, maar kritisch en het vergde heel wat inspanning om de expertise van alle partijen te doen samenvallen in het puzzelstuk dat de realisatie vandaag is.”

EERST DE BOOM, DAN DE ARCHITECTUUR

Kjel Dupon van Spectrum Boombeheer is een boomverzorger met een missie: mensen bewust maken van de bijdrage die (oude) bomen kunnen leveren aan ecologisch wooncomfort. En dat doet hij het liefste nog vóór een nieuwbouwwoning wordt ingeplant. “Eerst de boom, dan de architectuur”, zo stelt hij. En het moet gezegd, Kjels voorliefde en passie voor bomen werkt bijzonder aanstekelijk. “Soms voel ik me als boomverzorger een halve psycholoog.”

“Met een eerste diploma in de kunstwetenschappen lijk ik misschien over een atypisch profiel te beschikken. Maar niets is minder waar. Eerst was ik met schilderijen en theater bezig, nu kan ik me verliezen in een beheerplan voor erfgoedbomen. Eigenlijk zijn er veel gelijkenissen. Een oude boom is als een kunstobject. En net zoals je bepaalde technieken hanteert om schilderijen te restaureren, heb je specifieke technieken nodig om een boom in al zijn glorie te laten bloeien. Van zodra je daarin slaagt, krijg je er heel veel voor terug.”

“Een van de hoofdredenen waarom ik zo graag met bomen werk, is simpelweg omdat ze zo mooi zijn. Daarnaast hebben bomen vlak bij of in de omgeving van een woning ook een onschatbare functionele waarde. Ze dragen namelijk bij aan ecologisch wooncomfort door in de zomer voor verkoeling of schaduw te zorgen. In de winter laat hun kale kruin dan weer voldoende daglicht en warmte door. Wist je dat een boom per jaar en per vierkante meter kruin achthonderd liter water verdampt? Om dat water te kunnen verdampen, moet de boom warmte onttrekken. Zo verkoelt een boom de ruimte onder zijn kruin. Het is dus niet alleen in de schaduw van de boom dat je koelte vindt.”

“Hoe ouder een boom, hoe meer ecosysteemdiensten hij levert. Dat kan verkoeling, waterbuffering en biodiversiteit zijn, maar bijvoorbeeld ook een geluksgevoel. Oude bomen noemen we monumenten of veteranen. En aan een monument wordt niet geraakt. Tenzij het écht niet anders kan. Zo gaan wij nooit een monumentale boom snoeien om zonnepanelen maximaal te laten renderen. Het gebeurt vaak dat ik klanten moet uitleggen dat wat ze willen eigenlijk helemaal niet wenselijk is. Soms voel

ik me een halve psycholoog. (lacht) Maar als ik na afloop iemand hoor boffen met de boom die ze eigenlijk weg wilden, dan ben ik een gelukkig mens. In onze samenwerking met ABS Bouwteam gaan we nog een stap verder. In deze projecten inventariseren we eerst het bomenarsenaal op een bouwperceel en pas daarna start de architect met zijn ontwerp. Waardevolle bomen worden daarbij zoveel mogelijk behouden.”

“Ik ben nog maar acht jaar bezig, maar ik zie nu al de impact van het klimaat op onze gronden en bomen. De zandgrond in de streek rond Gent is veel gevoeliger voor uitdroging dan leem- of kleigrond. Bepaalde prognoses stellen dat we over vijftig jaar geen enkele beuk meer zullen hebben in onze contreien. In het begin stond ik daar wat sceptisch tegenover, maar intussen heb ik mijn mening toch bijgesteld.”

“Een van de grootste misvattingen is dat een boom oersterk is en diep wortelt. In realiteit zitten de wortels maar tot één meter onder de grond en is de ondiepe laag tot dertig centimeter enorm kwetsbaar. Zo kan de heraanleg van een parking al nefast zijn voor de omliggende bomen. Bomen zijn niet alleen van levensbelang omwille van het ecosysteem dat ze herbergen. Een boom is ook gewoon een monumentaal en machtig maar kwetsbaar object waar we zorg voor moeten dragen. Vroeger had een heel dorp een week de tijd nodig om een grote boom te vellen. Vandaag gebeurt dat letterlijk in een vingerknip. Bomen zijn zeer sterk, maar helaas niet opgewassen tegen het ‘geweld’ van de mens. Die kwetsbaarheid mogen we niet uit het oog verliezen.”

“In onze samenwerking met ABS Bouwteam gaan we een stap verder. In deze projecten inventariseren we eerst het bomenarsenaal op een bouwperceel en pas daarna start de architect met zijn ontwerp. Waardevolle bomen worden daarbij zoveel mogelijk behouden.”

— Kjel Dupon

Les fenêtres coulissantes sans cadre du fabricant Suisse Sky-Frame s‘intègrent sans seuil dans leur environnement. Les espaces intérieurs se transforment ainsi en espaces extérieurs pour laisser place à une atmosphère unique. SKY-FRAME.COM

Sky-Frame & Bruno Erpicum watch the video

Belgen zouden autovakanties verkiezen boven vliegvakanties. En cultuur boven strand. Je kan ze moeilijk ongelijk geven, want onderweg kom je vaak de mooiste verborgen parels tegen, ver weg van de platgetreden paden. Ook tijdens een roadtrip naar de zon en terug. Wij zochten de twintig mooiste hotspots voor design- en architectuurliefhebbers uit, genoeg voor een goedgevulde rit van Gent naar Marseille en terug.

zon NAAR DE EN TERUG

De iconische Villa Cavrois is een prachtig voorbeeld van moderne vooroorlogse architectuur en ligt als eerste stop in Croix, op 25 kilometer van Kortrijk, tussen Lille en Roubaix. Robert Mallet-Stevens, die samen met Le Corbusier een van de meest toonaangevende Franse architecten zou worden, kreeg in 1929 carte blanche om dit meesterwerk te ontwerpen voor zakenman Paul Cavrois. De architectenwoning dankt haar opvallende looks aan de gele parementsteen (speciaal gemaakt voor deze villa) die het betonnen skelet en de dubbele muren van rode baksteen lijkt te omarmen. Neem zeker de tijd om deze parel in zijn totaliteit te bewonderen, want ook het interieur en de imposante tuinen maken deel uit van het meesterwerk van Mallet-Stevens.

Wie een van de meest iconische ontwerpen van Le Corbusier wil zien, houdt halt bij Villa Savoye in Poissy, net voor Parijs. De riante villa uit 1929 staat bekend als het manifest van deze Zwitserse architect en was tegelijk het eindpunt van zijn oeuvre van witte villa’s. Wat deze modernistische woning zo bijzonder maakt, is het uitgangspunt van Le Corbusier: La maison est posée sur l’herbe comme un objet, sans rien déranger (het huis is geplaatst als een object op het gras, zonder iets te verstoren). Het illustreert perfect zijn visie dat in elk gebouw een promenade architecturale moet zitten, een route die zorgt voor de beleving van de verschillende ruimtes die hij ontleende aan de architectuur van de Griekse tempels.

Houd een pitstop in hartje Parijs en aanschouw een mijlpaal uit de vroegmoderne architectuur van de 20ste eeuw: La Maison de Verre is een must-see meesterwerk dat in de jaren ’20 werd ontworpen door de architecten Pierre Chareau en Bernard Bijvoet. Verscholen in een binnenplaats, doet dit glazen huis zijn status van heilige graal – volgens de Franse architectuurgemeenschap – alle eer aan. Een opmerkelijk staaltje industrieel design dat oorspronkelijk gebouwd werd voor een dokter en zijn gezin, maar dankzij een van de naburige bewoners atypisch genesteld is in zijn omgeving. Toen een bejaarde huurder op de bovenste verdieping van het vorige gebouw weigerde te verhuizen voor de start van de werken, besloot Chareau het gebouw toch te slopen, het bovenste appartement te stutten en eronder een open ruimte van stalen balken met dubbele hoogte te creëren. Wie deze heilige graal wil bezoeken, dient wel een aanvraag in te dienen met een bewijs van een professionele achtergrond in architectuur.

60 avenue du Président John Fitzgerald Kennedy, Croix, Frankrijk

82 rue de Villiers, Poissy, Frankrijk

31 rue Saint-Guillaume, Paris, Frankrijk

© Jean-Luc Paillé © François Halard

©Jean-Christophe Ballot

Op naar de Provence, waar een waanzinnig mooi boetiekhotel op een steenworp van het bekende Romeinse amfitheater in Arles ligt. Hôtel Les Cabanettes laat je op adem komen én zal architectuur- en designliefhebbers ongetwijfeld inspireren. Het originele gebouw dat in 1967 al baanbrekend was, is ontworpen door de modernistische architect Armand Pellier als een familiehotel en -restaurant. Het is pas later dat een Frans-Amerikaans koppel zich over het monument ontfermde en het renoveerde tot een modern en kunstzinnig designhotel met respect voor Pelliers visie: een gigantische halve koepel die 29 strakke kamers met houten schuifdeuren verbindt, grenzend aan een zwembad in brutalistische stijl. Design dat naadloos opgaat in zijn omgeving, met een knipoog naar Palm Springs van de jaren zestig.

Weg van de uitlaatgassen van de hoofdstad rijd je naar Le Barn, op 90 kilometer ten zuiden van Parijs. Deze 19e-eeuwse boerderij die deel uitmaakt van een royaal geproportioneerd landgoed in het regionaal natuurpark Haute Vallée de Chevreuse, voelt als een toevluchtsoord voor mens én dier. Het heeft iets weg van een idyllische ranch. Naast ruiters, zijn ook fietsers, liefhebbers van yoga, hardlopers en wandelaars hier op hun plaats om van hun hobby te genieten. Of elke overprikkelde stedeling die snakt naar rust. Het (im)perfecte interieur dat bedacht is door de Parijse ontwerpstudio Be-Poles, sluit daar naadloos op aan.

Tussen Arles en Avignon, combineert de bergketen Alpilles de zachte Provençaalse sferen met robuuste kalkheuvels. In Maussane-lesAlpilles heeft het architectenkoppel Alain Meylan en Liliana Atilova een 18e-eeuwse Provençaalse bastide volledig gerenoveerd en omgetoverd tot een prachtige villa met vijf gastenkamers. Gasten worden ondergedompeld in een oase ergens tussen oud en nieuw: waar design en antiek in een stijlvolle inrichting samensmelten.

Le Moulin de Brétigny, Bonnelles, Frankrijk

D572N, Hameau Saliers, Arles, Frankrijk

3444 Mas de Flechon, Maussane-les-Alpilles, Frankrijk

Het uiterste punt van de roadtrip leidt je in stijgende lijn naar een architecturale climax: Cité Radieuse of de Stralende Stad aan de skyline van Marseille is een van de meest imposante werken van Le Corbusier. Het modernistische woongebouw zag het licht in 1952 en is opgetrokken in strak en functioneel beton nadat de Franse regering Le Corbusier de opdracht gaf om nieuwe huisvesting te ontwerpen voor mensen die hun huis waren verloren tijdens de oorlog. Zijn antwoord? Een groots en brutalistisch avant-gardegebouw, ontworpen naar het idee van een verticale tuinstad. Het wooncomplex bestaat uit 337 appartementen, een hotel, een restaurant, een school en tal van andere faciliteiten. Je moet er zelf geweest zijn om het bijzondere samenspel van licht, kleur, ruimte en perspectief te beamen.

Aix-en-Provence is dé plek waar je moderne kunst en wijngaarden in perfecte harmonie vindt: Château La Coste is een architecturale parel die de Braziliaanse architect Oscar Niemeyer vlak voor zijn dood in 2012 ontwierp. Op het uitgestrekte wijndomein geniet je niet alleen van wijnproeverijen, je kan er ook heerlijk dineren en overnachten in een exclusief kader. Zelfs een wandeling in de natuur wordt een cultuuruitje dankzij de kunstwerken die verspreid zijn over het domein, zoals de installatie van Tadao Ando en de sculpturen van Alexander Calder en Louise Bourgeois. Redenen genoeg dus voor een pitstop, zowel voor wijnproevers als voor foodies en architectuurliefhebbers.

2750 route de la Cride, Le Puy-Sainte-Réparade, Frankrijk

Dicht bij Marseille ligt het pittoreske kustdorpje La Ciotat en tevens de charmante bed & breakfast Maison Acacia. Het pand uit de 19e eeuw is een mix van oude charme en hedendaags design, met behoud van de typische, Provençaalse flair. Eigenaars Léa en Thomas Lecointe lieten zich voor hun prachtige gastenverblijf vooral inspireren door hun reizen naar Mexico en Buenos Aires.

280 boulevard Michelet, Marseille, Frankrijk

24 rue Gueymard, La Ciotat, Frankrijk

Een zacht mediterraans klimaat, met palmbomen bezaaide heuvels en kristalhelder water, behalve waanzinnige natuur heeft de Côte d’Azur ook andere – architecturale – troeven. Zoals Villa Noailles in Hyères, de modernistische villa uit de roaring twenties die Mallet-Stevens ontwierp voor de invloedrijke kunstmecenassen Charles en Marie-Laure de Noailles. De villa werd tijdens het interbellum bestempeld als het epicentrum voor artistieke en culturele socialites en kreeg regelmatig grote namen over de vloer zoals onder andere Giacometti, Brancusi en Mondriaan. Vandaag is het nog steeds een trekpleister voor kunstliefhebbers, weliswaar als museum voor hedendaagse kunst en design.

Architectonische wonderen komen het best tot hun recht in de mooiste natuur. Zeker aan de Côte d’Azur. Le Palais Bulles is er als een van de meest unieke, architecturale hotspots genesteld in het heuvelachtige kustlandschap van Théoule-sur-Mer. Het oranje ‘bubbelpaleis’ werd in 1984 door de Hongaarse architect Antti Lovag ontworpen voor de Franse industrieel Pierre Bernard. Enkele jaren later kocht modeontwerper Pierre Cardin het als vakantiehuis. Het futuristisch ogende complex bestaat uit tien afzonderlijke paviljoenen die met elkaar zijn verbonden en ingericht door verschillende kunstenaars. Naast een tuin, enkele zwembaden en een openluchtauditorium worden bezoekers ook getrakteerd op een prachtig panorama over de baai van Cannes. Een tijdje geleden kwam Le Palais Bulles op de huizenmarkt met een prijskaartje van 407 miljoen euro. Het is daarmee het duurste huis van Europa.

Montée de Noailles, Hyères, Frankrijk

33 boulevard de l’Esterel, Théoule-sur-Mer, Frankrijk

Wie wil ontwaken met een eindeloos zicht op zee en het geluid van kletterende golven op rotsen, moet een nachtje boeken bij Hôtel Les Roches Rouges in Saint-Raphaël pal aan de Middellandse Zee. Genoemd naar de okerrode rotsen van Cap Dramont, biedt deze hotspot voor design- en architectuurliefhebbers de ultieme break tijdens een roadtrip naar het Zuiden. Het Parijse architectenduo Festen stak het modernistische gebouw uit de jaren ’50 in een nieuw jasje en liet zich daarvoor inspireren op Eileen Grays villa E-1027 in Roquebrune-Cap-Martin, zoals de strakke witte muren met kleurrijke accenten verraden. Genieten van een cocktail in de okerkleurige vlinderstoelen aan het uit de zee gehouwen infinity zwembad, is een must.

90 boulevard de la 36ème division du Texas, Saint-Raphaël, Frankrijk

Je waant je pas echt in het Zuiden als je in Hôtel Le Sud in Juan-les-Pins bent geweest. Binnenhuisarchitecte Stéphanie Lizée creëerde deze mediterrane cocon met 29 kamers om gasten onder te dompelen in haar universum van antieke objecten, artisanale meubels, lokale kunst en vrolijke kleuren. Het resultaat is een verrassende én smaakvolle versie van een villa in het zuiden van Frankrijk. De perfecte plek om thuis te komen, maar dan op vakantie.

Achter de oranje muren van het iconische bubbelpaleis van Antti Lovag, schuilt Maison Bernard. Als tegenhanger van het populaire modernisme, experimenteerde Lovag met sculpturale en organische vormen om een menselijke habitat te bouwen die meer op de natuur geïnspireerd was. Het interieur van het huis is minstens even indrukwekkend. Met kronkelende trappen, ingebouwde opbergsystemen, verzonken meubilair en ronde kamers die in elkaar glijden, slaagt Lovag erin een zekere vrijheid en een gevoel van eenheid met de omgeving te creëren. Een plek om aan den lijve te ervaren.

2-, 20 avenue de la Boussole, Théoule-sur-Mer, Frankrijk

5 rue Marcel Paul, Juan-les-Pins, Frankrijk

Van kust naar kunst: kunstliefhebbers kunnen een uitgebreide collectie schilderijen, sculpturen, tekeningen en keramiek van de kubistische Franse kunstenaar Fernard Léger bezichtigen in het gelijknamige museum in Biot. Ook architectuurliefhebbers komen hier aan hun trekken. Het museum is ontworpen door architect André Svetchine en illustreert perfect de dynamiek tussen architectuur en kunst uit de jaren ‘60.

Verderop in het dorpje Saint-Paul-de-Vence ligt een uitzonderlijke kruisbestuiving van kunst en architectuur: Fondation Maeght is in 1964 opgericht door Marguerite en Aimé Maeght om moderne kunst in al zijn vormen te vieren. Het ontwerp is van Josep Luis Sert. De Spaanse architect weet modernisme met mediterrane elementen te verzoenen. Naast sculpturen, muurschilderingen, een tuin en een zwembad vind je in dit museum meer dan 13.000 kunstwerken van bekende meesters zoals Joan Miró, Giacometti, Kandinsky, Matisse en Christo.

623 chemin des Gardettes, Saint-Paul-de-Vence, Frankrijk

Duik vervolgens het glooiende landschap van La Croix-Valmer in, de beschermde groene long van de Franse Rivièra, voor een zalige retreat in Lily of the Valley, een van de recentste meesterwerken van de bekende Franse architect Philippe Starck. Dit luxehotel heeft alles om de batterijen op te laden tijdens een zonovergoten vakantie. Ook het interieur van Lily of the Valley is ontworpen door Philippe Starck zodat het naadloos in zijn weelderige omgeving opgaat. Starck haalde naar eigen zeggen inspiratie uit een gefantaseerde oudheid, maar dan gemoderniseerd. Materialen zoals gepolijst marmer, ruw beton, exotisch hout en gepatineerd leder vormen de perfecte combinatie van comfort en cultuur.

Colline Saint-Michel, Boulevard Abel Faivre, Quartier de Gigaro, La Croix-Valmer, Frankrijk

255 chemin du Val de Pôme, Biot, Frankrijk

© Olivier Amsellem

Op de laatste strip van de Franse Rivièra, prijkt een modernistische villa op de kliffen van Roquebrune-Cap-Martin met een niet oninteressant verhaal. E-1027 is tussen 1926 en 1929 door de Ierse architecte Eileen Gray ontworpen als vakantiehuis voor zichzelf en haar geliefde. De villa werd later een obsessie voor Le Corbusier. Na herhaaldelijke pogingen om de villa te kopen, kocht hij het naburige terrein en verbouwde het tot Cabanon de Vacances. In de jaren ‘30 zou Le Corbusier de villa zelfs gevandaliseerd hebben met seksueel getinte muurschilderingen terwijl hij er als gast verbleef. De villa is gerestaureerd en is nu toegankelijk als museum.

Ook in de zomer zijn de bergen adembenemend mooi én valt er iets te ontdekken. Le Coucou in Méribel is zo’n hotel dat een ommetje waard is. Het vijfsterrenhotel is ontworpen door de bekroonde Franse architect Pierre Yovanovitch en is geïnspireerd op traditionele chalets en het bergachtige landschap van de Franse Alpen. Behalve een fenomenaal uitzicht, staat het hotel bekend om zijn andere troeven zoals de spa, het binnenzwembad en het restaurant. Vooral interieurliefhebbers halen hier hun hart op: gedurfde kleurencombinaties van donkergroen, zalmroze, mosterdgeel en dieprood vormen het opvallende en eigentijdse interieur.

464 route du Belvédère, Les Allues, Frankrijk

Wie aan bergen denkt, denkt aan wellness. 7132 Therme in Vals is met voorsprong het mooiste en meest populaire thermale bad en spahotel ter wereld en een must als je in de buurt bent. Het minimalistische ontwerp van de Zwitserse architect Peter Zumthor combineert natuurlijke materialen met licht en geluid om gasten een complete zintuiglijke ervaring te bezorgen. Maar liefst 60.000 Valse kwartsietplaten vormen samen dit modernistische massief, dat intussen de status van beschermd erfgoed verworven heeft.

Poststrasse 560, Vals, Zwitserland

Parc Massolin, Roquebrune-Cap-Martin, Frankrijk

DE ZILTE ZIEL VAN

NOIRMOUTIER

Een paar keer per jaar ontsnapt keramiste Bénédicte Clouet met haar gezin aan de drukte van haar thuisstad Parijs. Als trekvogels keren ze telkens terug naar hun nest aan zee, een familieverblijf aan het water, doordrenkt van rustgevende eenvoud en geïnspireerd door de omgeving. Noirmoutier wordt door hen bezongen als een vrijplaats waar ze blijven thuiskomen, een verrassend stukje Frankrijk voor de westkust. Als zilte zielen worden ze ernaartoe gezogen en gedijen ze er op het ritme van de getijden.

Hoe omschrijf je jouw connectie met de zee?

“Ik voel me verbonden met het eeuwige silhouet van het water, terugtrekkend en ruimte scheppend, even achteloos als doelbewust. Ik vind hier wat het dagdagelijkse leven niet te bieden heeft. Daarom komen we altijd terug, maar wonen we er niet. We leven hier blootsvoets en vieren de zomer op het ritme van de zee. Mooie dagen meten we af aan de hoeveelheid zout op de lippen en zand in huis.”

Wat betekent Noirmoutier voor jou?

“De liefde voor het eiland kwam samen met de liefde voor mijn man, die hier al heel zijn leven komt. Het begon bij zijn grootvader en intussen kocht generatie na generatie hier een huis. Ondertussen is het hier ook voor mij thuiskomen. In de stad zoek je prikkels, aan zee gebeurt alles vanzelf. Het is een bewegend schilderij, met een steeds veranderend kleurenpalet. Hier heerst een ander tempo en regeert de authenticiteit, met witte vissershuisjes, mimosabomen en oude molens. Vanaf de eerste stap op het eiland voel je de vrijheid. Je ruikt, proeft en smaakt het jodium.”

Wat is het verhaal achter jullie huis?

“Het bevindt zich aan de minder toeristische eilandzijde. We werden er verliefd op omdat het zich nabij de zee in de duinen verschuilt. Het witgekalkte gebouw staat op een kleine heuvel en kijkt uit op een vijftal molens. Als ik ’s ochtends

doorheen de kleine tuin wandel, sta ik zo midden in het duinenlandschap. Dat maakt het voor ons zo bijzonder. Het is een heel traditioneel vissershuis met uitzonderlijk twee bouwlagen, terwijl de meesten er maar één hebben. Wellicht is het zo gebouwd om de zee te zien, want vanaf het gelijkvloers zie je ze niet.”

Hoe pakten jullie de inrichting aan?

“Het licht was een bepalende factor. Toen we eenmaal startten, kenden we de schaduw van elke boom. We wilden geen gecompliceerd huis. Omdat het ’s zomers erg warm kan worden, openden we het gelijkvloers naar buiten. Het huis vult zich vaak met kinderen, delicate objecten waren dus uitgesloten. Het is een duinenhuis, omringd door zand en wil je écht van de omgeving genieten, dan neem je dat erbij. De betonnen vloer heeft geleefd en mag dat blijven doen. Wat we voor ogen hadden, hebben we met lokale ambachtslui kunnen realiseren: een simpel opzet vol pure materialen als hout, beton en klei.”

De omgeving echoot in huis?

“Vele huizen hier zijn wit met blauwe luiken. Wij lieten het blauwe achterwege, om ons huis volledig te laten opgaan in het landschap, ton sur ton. In vergelijking met de omringende natuur zijn we zeer nietig. Wij hielden het daarom bescheiden in de duinen.”

Zit je ook hier met de handen in de klei?

“Neen, enkel in Parijs. Als ik aan mijn draaischijf zit, ben ik alleen met mezelf. Dan hoef ik niemand te zien. Hier word ik omringd door mensen. Ik wil het ene leven niet mixen met het andere. Ik wil dat de klei de tijd krijgt die ze nodig heeft. De relatie tussen tijd en keramiek is bijzonder belangrijk. Het vraagt om los te laten en te accepteren.”

DE TIPS VAN BÉNÉDICTE

Le Vieil

Dit dorp ademt met zijn traditionele winkels en plekken authenticiteit, alsof de tijd er geen vat op heeft.

La Marine

De driesterrentrots tegenover de vissershaven van l’Herbaudière. Chef Alexandre Couillon is een icoon op het eiland. Ook het kleine zusje La Table d'Élise is een aanrader.

instagram: @alexandre_couillon website: alexandrecouillon.com

Le Café Noir

Een bar, maar ook een instituut, dat er altijd al geweest is.

instagram: @lecafenoirnoirmoutier

Luzéronde, L’Anse Rouge en Souzeaux

Aan prachtige stranden geen gebrek op Noirmoutier. Kies niet en bezoek ze allemaal.

Galerie Georges Bessière

Naast natuur biedt Noirmoutier ook cultuur. In de schaduw van het stadhuis brengt deze galerie voor hedendaagse kunst zowel een vaste als gevarieerde tijdelijke expo’s, van fotografie tot beeldhouwkunst.

instagram: galerie.georgesbessiere85 website: galeriegeorgesbessiere.fr

Laure et les garçons

Meubels, brocante, curiosa en andere hebbedingen.

instagram: @laure_et_les_garcons

website: laureetlesgarcons.fr

Trait d’Union

Geweldige boekenwinkel met een ruime keuze om te lezen op een van de vele stranden.

instagram: @librairietraitdunion

website: librairietraitdunion.fr

Comptoir de la mer

In de haven van l’Herbaudière scoor je een authentieke marinier- of streepjespull.

instagram: @comptoirdelamer website: comptoirdelamer.fr

Pâtisserie Louiche

Een echte Fransman haalt zijn baguette bij de beste warme bakker.

Bij Decleir zijn we gespecialiseerd in het bouwen van een geïsoleerde houtconstructie die we volledig water-, wind- en luchtdicht kunnen afwerken.

Houtskelet- of houtmassiefbouw, deskundig (dak)timmerwerk, gevel- en terrasbekleding of buiten- en binnenschrijnwerk op maat – we zorgen voor een totaalaanpak van ruwbouw tot afwerking.

decleir.eu

“ Decleir houdt van hout.

ARCHITECTUUR VERBINDT

Er moet een moment in de prille geschiedenis van de mensheid geweest zijn waarop alles, werkelijk alles, gemeenschappelijk was. Het privatieve bestond (nog) niet, alles was collectief. Sluit uw ogen en stel het u voor. We lopen rond in berenvellen met een knots op de schouder, we slapen onder rotsen en in grotten. We jagen wat in het rond en verplaatsen ons in functie van het aantrekkelijkste jachtbestand. Tot één van ons een omheining rond wat geiten neerpoot, en vriendelijk vraagt om daar niet meer te komen jagen, meer zelfs, om daar weg te blijven. Het privatieve is geboren, de jager is boer geworden en bakent zijn terreinen af. De gemeenschappelijke paden errond worden omgebogen, en er wordt irrigatie vanuit de rivier aangelegd voor de eigen kweek. Later (veel later) volgen gas, post en Telenet. Vandaag is Het Privatieve onze heilige graal geworden, het summum van wat een mens kan bereiken in het leven. Van hieraf herkent u het wel. Hoe groter de privativiteit, hoe geslaagder het individu. Bewijs daarvan is de huidige verordening voor de minimumoppervlakte van drieduizend vierkante meter voor bouwpercelen in het Parkbos van SintMartens-Latem, waar in de smalle dreven de SUV’s mekaar nauwelijks nog kunnen kruisen, bewijze waarvan de afgereden spiegels als dode duiven in het struikgewas liggen.

N.v.d.r.: de schrandere lezer zal hier opmerken dat precies de schrijver van bovenstaande in datzelfde bedje ziek is. Diezelfde schrijver zal ootmoedig toegeven dat dit niets minder dan correct is. Maar zoals hij vaak stelt bij dergelijke observaties: “de beste bokser heeft een neus van porselein”.

Terug naar het spanningsveld tussen de gemeenschap en het privatieve. Gaandeweg botst deze organische evolutie met de houdbaarheid

ervan. Snel de elf miljard individuen op deze aardkloot naderend, spinnen de media garen bij het volpennen van kranten en magazines over allerhande gebeurlijke problematieken die bij nuttige reflectie eenduidig het gevolg zijn van de onzorgvuldige organisatie tussen beiden. Ondertussen staan bij ons in Vlaanderen de wolf, bakfietsen en sinds kort stikstof symbool voor deze maatschappelijke strijd. Deze column is ongeschikt om het hele spectrum van deze problematiek te schetsen, maar doelt precies op de duiding van een belangrijke oplossing: ruimtelijke ordening. En wie ruimtelijke ordening zegt, zegt architectuur.

“Architectuur verbindt verleden en toekomst en genereert daardoor betekenis. Ontwerpen en bouwen is een culturele praktijk: het ordent de omgeving waarin we leven, het maakt een wereld. Architectuur geeft vorm aan de manier waarop private en publieke ruimtes op elkaar aansluiten en zorgt daardoor mee voor het integreren van private levens en private verhalen in de publieke ruimte van parken, pleinen en straten” 1

Het is een collateraal gegeven: architectuur verbindt vooral mensen. Die verbinding komt reeds tot stand wanneer het ontwerp en de disciplines die dat ontwerp vorm moeten geven, samengebracht worden. Deze symbiose is een onafwendbare werkelijkheid, of zou dat toch moeten zijn. Architectuur verbindt alle afdelingen/ specialismen/mensen/organisaties die ermee te maken hebben. Architectuur maakt die verbindingen zichtbaar en overzichtelijk.

Dat is dus waar deze column over gaat: enerzijds is onze drang naar privativiteit een recht dat het verdedigen waard is, anderzijds dienen we ons

eens neer te zetten en diep na te denken over het belang van collectieve oplossingen voor de ontelbare problemen die dat privatieve heeft veroorzaakt. De oplossing ligt onder andere in de handen van de architecten die naast het palet van kunstenaar ook de grijze stofjas van maatschappelijk werker dienen aan te trekken, omringd door geïntegreerde tools zoals een uitvoerend bouwteam waar het ontwerp, kwaliteits- en businessprocesmanagement, governance 2 en compliance3 naadloos met elkaar verbonden kunnen worden. Zo krijgt iedereen hetzelfde beeld en zal er minder langs elkaar heen gepraat worden. Het proces zelf is evengoed een verbindende factor. Het proces is de kapstok.

Vraag me niet hoe ik van holbewoners tot bouwteams ben gekomen, ik sta er zelf soms van te kijken hoe kronkelig een geest kan zijn als die steeds de hamer op dezelfde nagel wil slaan. Dit ‘gehamer’ zegt wel iets over de navelstaarderij van de boodschapper, maar doet evenwel niets af van de boodschap. Ons vak is bouwen, en wat we bouwen moet de moeite waard zijn. Zoniet is het verkwisting van budgetten en grondstoffen. Dat bouwen verbindt mensen. Niet alleen op de werkvloer, maar vooral in de gemeenschappelijke ruimte. Door het privatieve op de juiste manier te bouwen, helpen we de ordening van het gemeenschappelijke. Dat is ’t.

1 Hilde Heynen, Bart Verschaffel, e.a., Architectuurkwaliteit vandaag, Reflecties over architectuur in Vlaanderen

2 De letterlijke vertaling van governance is bestuur, beheersing en macht of de wijze van besturen (Koenen, 1997). Governance kan algemeen worden beschreven als 'het

uitvoeren van beleid, controle, macht, regels en principes van organisaties' (Oxford Dictionary, 1974).

3 Het woord compliance of compliancy komt voort uit het Engelse woord 'to comply', wat 'gehoorzamen' of 'zich ernaar schikken' betekent. Tegenwoordig wordt compliance gebruikt

Anton Sr Gonnissen Gent, 15 mei 2023

als vakterm voor de naleving van alle wet- en regelgeving in een organisatie. Vooral financiële bedrijven hebben te maken met complianceregels.

“Architectuur verbindt verleden en toekomst en genereert daardoor betekenis. Ontwerpen en bouwen is een culturele praktijk: het ordent de omgeving waarin we leven, het maakt een wereld.”

Een nieuw tijdperk in gevelbekledingen Grenzeloze ontwerpvrijheid

HARINCK nv/sa

Heirweg 95, zone 2 • B-8710 Wielsbeke

T +32 (0)56 67 40 50

info@frager.be • www.frager.be

WAAROM ARTIFICIËLE INTELLIGENTIE DE DESIGNWERELD

VOORGOED ZAL VERANDEREN

Microsoft-partner OpenAI lanceerde in november 2022 ChatGPT. Twee maanden later counterde Google met een chatbot die luistert naar de naam Bard en in dezelfde week kwam Microsoft met Bing op de proppen. Het begin van een pittige concurrentiestrijd. Waar ChatGPT gebruikt wordt voor tekst, zijn DALL-E en Stable Diffusion – ook ontwikkeld door OpenAI – kunstmatige intelligentieprogramma’s die beelden creëren op basis van tekstuele beschrijvingen. Ook Midjourney genereert afbeeldingen uit natuurlijke taalbeschrijvingen, ook wel ‘prompts’ genoemd. Maar zelfs daar houdt het niet bij op. Met eindeloze mogelijkheden en een impact die niet te overschatten is, schieten allerlei AI-tools ook in de wondere wereld van design en architectuur als paddenstoelen uit de grond. En dan rijzen twee belangrijke vragen: hoe zal AI de designwereld mee definiëren in 2023? En brengt het vooral opportuniteiten of ook gevaren met zich mee?

Intussen is vrijwel iedereen het erover eens dat de komst van artificiële intelligentie onze wereld zoals we die nu kennen op zijn kop zal zetten. Eind maart nog waarschuwden AI-experts en techgiganten als Elon Musk, Applemedeoprichter Steve Wozniak en zelfs schrijver Yuval Noah Harari in een open brief voor de gevaren van AI. Sterker nog, meer dan honderd ondertekenaars riepen in de brief op om het onderzoek naar geavanceerde AI tijdelijk on hold te zetten. Intussen raakte bekend dat nota bene Elon Musk – die ook de open brief signeerde – met X.AI zélf een AI-bedrijf heeft opgericht waarmee hij de concurrentie wil aangaan met OpenAI en techreuzen Google en Microsoft. De vraag is dus niet of artificiële intelligentie ook een rol zal spelen in de wereld van design en architectuur, maar wel wanneer. En die vraag is achterhaald, want het kantelmoment hebben we ondertussen achter de rug. We zijn in een ongeziene stroomversnelling beland, en die zal tijdens de tweede helft van 2023 alleen maar in kracht toenemen.

Nu al stellen ontwerpers en architecten vast dat AI een tijdbesparende én inspirerende bondgenoot kan zijn. Van repetitief werk en ruime data-analyses tot 3D-modellen en complexe berekeningen: de potentiële tijdswinst die een ontwerper kan boeken door AI te omarmen, is gigantisch. Denk aan een AI-gestuurde stadsplanning die verkeersstromen en energieverbruik in kaart brengt en openbare diensten kan optimaliseren met behulp van diepgaande data-analyse en machine learning. Of op het gebied van design en interieurontwerp: AI-gestuurd meubilair dat van vorm, kleur en functie verandert naargelang de voorkeur van de consument.

Wie een eigen ruimte wil ontwerpen, kan dankzij AI-gestuurd meubilair dus rekenen op meer gemak, comfort en waarschijnlijk zelfs meer creativiteit. Het meubilair past zich voortaan aan volgens de voorkeuren en behoeften van de gebruiker of consument. Zo bestaan er 3D-geprinte houten stoelen die gepersonaliseerd worden met behulp van een onlineplatform dat artificiële intelligentie gebruikt om verschillende vormen en stijlen te genereren. Ook de IKEA Kreativ-app is een van de vele applicaties die met behulp van artificiële intelligentie kamerontwerpen en meubels van consumenten kan vervangen door IKEA-producten. Nog een stap verder: een digitale catalogus die augmented reality, virtual reality, 3D-modellering en AI gebruikt om verschillende meubels en functies in realistische omgevingen te laten zien. Creativiteit is troef, ook zonder dat er een designer aan te pas komt. Toch laat de ontwerper zich door AI niet wegdrukken. Integendeel, sommige designers maken dankbaar gebruik van de nieuwe technologische mogelijkheden en schakelen de hulp van artificiële intelligentie in om grenzen te verleggen.

/ NIEUWE TAAL, NIEUWE MOGELIJKHEDEN

Philippe Starck behoort tot een van de AI-pioniers omdat hij zich al heel snel liet verleiden door de naar eigen zeggen eindeloze mogelijkheden van kunstmatige intelligentie op het vlak van ontwerp. Mét resultaat overigens. Na uitgebreid experimenteren ontwikkelde hij in opdracht van Kartell een AI-stoel die in 2019 werd voorgesteld tijdens de Salone del Mobile in Milaan. Naar Starcks filosofie vloeide het ontwerp voort uit de kruisbestuiving tussen kunstmatige intelligentie en menselijke intelligentie. Of zoals Philippe Starck het bondig samenvat: ‘Natuurlijke Intelligentie’.

Volgens Starck heeft kunstmatige intelligentie geen cultuur, herinneringen of invloeden. In de ontwerpfase leerde de software wel om een stoel te creëren die rekening hield met de esthetische voorkeuren van zowel Kartell als Starck. Om de stoel te kunnen produceren door spuitgieten doorliep de software een leerproces. Zo kon AI bij het ontwerp rekening houden met de beperkingen van de productietechniek. De Franse ontwerper gelooft dus dat AI een nieuwe taal kan ontwikkelen en een nieuw soort uitwisseling tot stand kan brengen. Zo zou artificiële intelligentie volgens Starck in staat zijn ontwerpen te produceren die de menselijke verbeelding en intuïtie te boven gaan, zonder daarbij menselijke waarden en ethiek te verloochenen. Hij hoopt dat AI ontwerpers kan inspireren tot meer verantwoordelijkheid, creativiteit en optimisme over de toekomst.

/ AI VERDRINGT DUURZAAMHEID

Maar Starck is niet de enige ronkende naam in de ontwerpwereld die een duidelijke visie heeft op kunstmatige intelligentie. Ook Tom Dixon, de gerenommeerde Britse ontwerper die al samenwerkte met merken als IKEA, Adidas en Swarovski staat bekend om zijn innovatieve gebruik van materialen en technieken. Van lassen van oud staal en etsen van metaal met zuur tot gieten van messing met zand: het zijn stuk voor stuk processen die zijn grenzeloze passie voor het verkennen van het onbekende illustreren. Het resulteerde al meer dan eens in buitengewone creaties. Zo experimenteerde Dixon met bijzondere technologie tijdens de Stockholm Design Week in 2021. Met een highdefinitionprojector creëerde hij er met een hologram een levensechte illusie van zichzelf terwijl hij vanuit zijn Londense studio toelichting gaf over zijn ontwerpen. Het hoeft dus niet te verbazen dat ook Dixon een uitgesproken mening heeft over de impact van artificiële intelligentie op design.

Volgens Tom Dixon zal AI in 2023 het gesprek rond design domineren. En het zal, misschien nog belangrijker, de meer urgente kwestie rond duurzaamheid verdringen. Daarnaast beweert hij dat AI ontwerpers in staat zal stellen om complexere vormen te creëren die onmogelijk van een louter menselijke hand afkomstig kunnen zijn. Toch bouwt Tom Dixon enige voorzichtigheid in. Meer nog, volgens Dixon is waakzaamheid geboden. Enerzijds erkent hij wel het potentieel van artificiële intelligentie voor innovatie en nieuwe vormen van communicatie. Anderzijds waarschuwt hij voor de gevolgen voor duurzaamheid en menselijke creativiteit. Volgens Dixon is AI de grootste bedreiging én opportuniteit voor design in 2023. Een uitspraak die kan tellen.

/ GEPAKT IN SNELHEID

Op welke manier AI een bedreiging kan vormen, vraagt u? Wel, het gevaar schuilt net in de kracht ervan, namelijk de snelheid waarmee AI kan ontwerpen, produceren en analyseren. Dat onderschrijft ook Marius Grootveld, architect bij Veldwerk Architecten en docent aan de universiteit van Aken. “Tijdens een creatief proces rijpt de geest terwijl je langzaam een kader schept waarin een creatie of ontwerp tot stand komt. Als dat proces geleidelijk aan verloopt, bijvoorbeeld door de tijd die je nodig hebt om iets uit te tekenen, geef je jezelf de ruimte om dat proces bij te sturen. Het risico van AI schuilt hier in de snelheid. Voor je het weet neem je de eerste suggestie meteen voor lief en werk je daarop voort. Maar terwijl ik bij mijn eerste ontwerp vaak denk: ‘oké, dit werkt wel’, kan het even goed gebeuren dat ik daar later op terugkom. Als die stap door AI wordt overgeslagen, verlies je dat inzicht als ontwerper”, aldus Grootveld. Maar dat de mogelijkheden van kunstmatige intelligentie nu al ronduit indrukwekkend zijn, kan niemand ontkennen. En de snelheid waar Grootveld voor waarschuwt, kan natuurlijk ook ingezet worden als troef. Bedreiging én opportuniteit, weet u nog.

”IK GELOOF DAT KUNSTMATIGE INTELLIGENTIE ARCHITECTEN ERTOE

ZAL AANZETTEN OM ANDERS NAAR HUN PROJECTEN TE KIJKEN.”

Marius Grootveld

/ HERHALEN, HERHALEN, HERHALEN

Een van de toepassingen waarbij volop gebruikt wordt gemaakt van die snelheid, is ‘generative design’. Generatief ontwerp is een ontwerpverkenningstechnologie waarmee ontwerpers en ingenieurs hun ontwerpen kunnen sturen. Gebaseerd op verschillende parameters zoals materialen, fabricagemethoden en kostenbeperkingen verkent de software razendsnel alle mogelijke opties om uiteindelijk verschillende ontwerpalternatieven te genereren. Generatief ontwerp test en leert door herhaling en vindt nieuwe oplossingen voor bestaande ontwerpproblemen. Deze technologie simuleert de wereld zoals wij die kennen en komt met eindeloos veel suggesties voor nieuwe producten, invalshoeken of constructies. Zie het als een lopende band die vooruitgaat aan een duizelingwekkende snelheid en waarvan de bevoorrading onuitputtelijk is. Let wel, in dit geval is er sprake van ‘human-assisted AI design’, omdat de mens artificiële intelligentie assisteert, bijvoorbeeld door het ingeven van verschillende parameters.

En daar maakt ook Marius Grootveld dankbaar gebruik van. Zo werkte hij in zijn ontwerpstudio ‘Random Access Memories’ aan de RWTH Aachen aan ontwerpmethodes waarin hij generatief ontwerp toepaste op de gebouwen van De Vylder Vinck Taillieu Architecten. Ook DVVT deelt in zijn verbouwprojecten het auteurschap met de ontwerper van de bestaande architectuur. Waar de ene architect een verbouwing misschien ziet als een metamorfose waarin het oude plaats moet maken voor het nieuwe, beschouwt DVVT zijn projecten eerder als een synthese waarin het nieuwe co-existeert met het oude. Omdat Grootveld deze visie deelt, was het dan ook alleen maar passend om in dit project een beroep te doen op generative design.

Door gebruik te maken van de neurale netwerken van de kunstmatige intelligentie sneden studenten stukken uit het samengestelde ontwerp zoals gerealiseerd door DVVT op basis van voortschrijdende functionele wensen. Hierna was de kunstmatige intelligentie aan zet, die op zoek was naar een nieuwe invulling aan de hand van de omliggende visuele patronen. Een volstrekt legitieme methode in een praktijk waar ruimtes altijd al werden gedefinieerd door patroon, ritme en stramien. Vervolgens was het aan de studenten om het resultaat te interpreteren in ruimte en gebruik. Wat werkte werd behouden terwijl de rest weer werd gewist, klaar voor de volgende ronde in deze feedbackloop tussen machine en ontwerper.

/ GEDEELD AUTEURSCHAP

Dat artificiële intelligentie zal zorgen voor nieuwe inzichten – waar ook Philippe Starck en Tom Dixon al op alludeerden – staat vast. Zo zwaait AI volgens Marius Grootveld de deur voor gedeeld auteurschap helemaal open. “Ik geloof dat kunstmatige intelligentie architecten ertoe zal aanzetten om anders naar hun projecten en dus ook naar een stad te gaan kijken”, aldus Grootveld. “Kijk, sommige architecten willen zo graag hun eigen stempel drukken dat ze vergeten te kijken naar wat er al is”, verduidelijkt Grootveld. “Ik geloof net dat het niet meer van deze tijd is om altijd iets nieuws te willen bouwen. Maar wie verder wil werken op het bestaande moet een bepaalde trots toch enigszins kunnen onderdrukken. Ik geloof dat AI onze ‘profileringsdrang’ kan afzwakken. Het stelt ons in staat om makkelijker afstand te nemen van bepaalde zaken. Want zodra we gebruikmaken van kunstmatige intelligentie zoals een algoritme, geven we ook een bepaald aspect van ons ontwerpproces uit handen. Tegelijk ontstaat er meer comfort in het ons ‘toe-eigenen’ van het bestaande aangezien we verder bouwen op wat AI ons op dat moment aanbiedt. Misschien geeft artificiële intelligentie ons op die manier het zetje dat we nodig hadden.”

Bovendien ziet Marius Grootveld in de komst van kunstmatige intelligentie ook parallellen met het verleden. “In theorie kan je de niet-aflatende stroom aan suggesties van AI zien als duizenden, miljoenen of miljarden helpende handen. Uit eindeloos veel simulaties, aanwijzingen, herwerkingen en projecties volgt uiteindelijk een groots en alles overstijgend eindproduct. In zekere zin zou je dat resultaat kunnen beschouwen als een kathedraal. Wie zo’n monumentale creatie binnenstapt, voelt meteen iets dat amper te omschrijven is. Een kathedraal werd gebouwd door honderdduizenden handen. Ook hier is het resultaat zo fenomenaal dat het als bezoeker nauwelijks te vatten is. Er zitten ontelbaar veel ideeën in, zoveel rijkdom en net als bij AI, bevat het zoveel lagen en complexiteit waardoor het bouwwerk gewoon niet te overzien is. De buitengewone kracht huist hier in het ongrijpbare. Dat maakt het voor mij, net zoals bij kunstmatige intelligentie, zo fascinerend.”

Rest ons de onvermijdelijke vraag: “Waar zal dit stoppen?”. De simpele maar misschien wel ongemakkelijke waarheid is dat we het niet weten. De mogelijkheden zijn eindeloos, de opportuniteiten krijgen steeds meer vorm en ook de valkuilen worden gaandeweg zichtbaar. Dat AI een bedreiging én tegelijk een zegen is, lijkt nog moeilijk te ontkennen. We kunnen alleen maar hopen dat we samen met het uit handen geven de controle niet finaal verliezen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Op reis in je hoofd

1. THINK BIG - SHOP SMALL Uitgeverij: Gestalten

Think big - Shop small werpt een blik op inspirerende en creatieve winkelconcepten over de hele wereld. Het boek zoomt in op hoe kleinere boetiekjes zich onderscheiden van grote winkelketens en hoe hun unieke design en interieur bijdragen aan een nieuwe golf van klantbeleving en interactie.

2. HOUSES THAT CAN SAVE THE WORLD

Auteurs: Sean Topham & Courtenay Smith

Uitgeverij: Thames & Hudson

Publicatiedatum: 2021

Of we aan het begin van een designrevolutie staan met de nakende klimaatverandering, pollutie, wereldwijde migratie, populariteit van steden en vergrijzing? Daar biedt dit boek een antwoord op en wel door de traditionele manier van denken in vraag te stellen. Een manifest en handleiding tegelijk met ingenieuze ideeën uit elke hoek van de wereld die uitdagen om wonen milieuvriendelijker en efficiënter te maken.

3. CHRISTO AND JEANNE-CLAUDE. L’ARC DE TRIOMPHE, WRAPPED, PARIS Uitgeverij: Taschen

In 2021 werd het ambitieuze levenswerk van Christo en Jeanne-Claude om de Arc de Triomphe in Parijs in te pakken, eindelijk als postuum project gerealiseerd. Het kunstwerk dat zestig jaar na het initiële idee tot stand kwam, wordt op sublieme wijze van a tot z beschreven: van Christo’s tekeningen en collages, tot de technische ontwikkeling, de installatie en de 16-daagse gebeurtenis die miljoenen bezoekers naar Parijs lokte.

4. THE ENDLESS COLOURED WAYS

Auteur: Sanja Marušić

Uitgeverij: Hannibal Books

Intrigerende zelfportretten, desolate landschappen en levendige kleuren: de getalenteerde Nederlands-Kroatische kunstenares Sanja Marušić dompelt je met haar beelden onder in een nieuwe wereld. De krachtige verhalen die ze met digitale fotografie neerzet, put ze uit haar persoonlijke leven, zoals haar huwelijksreis, haar zwangerschap en moederschap.

5. BEN SLEDSENS (MONOGRAPH)

Auteurs: Herwig Todts, Stefan Weppelmann

Uitgeverij: Hannibal

De jonge Antwerpenaar Ben Sledsens maakte de afgelopen jaren een blitzcarrière in de beeldende schilderkunst. In olieverf en acryl zet hij zijn dromerige en imaginaire wereld neer die doet denken aan de werken van Matisse, Monet en Rousseau, maar met een hedendaagse twist. Van 2018 tot nu heeft hij een herkenbaar en utopisch oeuvre opgebouwd, nu gebundeld in dit boek.

6. PIET OUDOLF AAN HET WERK

Auteurs: Piet Oudolf en Noël Kingsbury

Uitgeverij: HL Books

Men zegt dat wie in een tuin van ontwerper Piet Oudolf staat, als het ware ondergedompeld wordt in een adembenemende beleving van planten. Dit boek geeft alvast de aanzet en neemt je mee langs de mooiste Oudolf-tuinen in onder andere The High Line, galerie Houser & Wirth in Somerset en Menorca, de tuin van Noma in Kopenhagen, maar ook nooit eerder gepubliceerde privétuinen.

7. DAVID THULSTRUP: A SENSE OF PLACE

Auteur: Sophie Lovell

Uitgeverij: Phaidon

De eerste monografie over de Deense architect en ontwerper neemt je mee van zijn Scandinavische erfgoed in Denemarken tot zijn internationaal gevierde designcodes. Meer dan 250 foto’s, plattegronden, schetsen, moodboards, procesfoto’s en casestudies, waaronder zijn ontwerp voor het nieuwe Nomarestaurant in Kopenhagen, illustreren zijn multidisciplinaire en bekroonde oeuvre.

Er wordt wel eens beweerd dat boeken je helpen ontsnappen aan het hier en nu. Deze zeven exemplaren bewijzen dat ook. Met hun droombeelden en inspiratie uit verre uithoeken zijn ze goed voor een mentale escape die je oplaadt met de intentie van een wereldreis.

3.

5.

6.

Powered by

Na een succesvolle eerste editie met meer dan 3500 deelnemers, stellen we ook dit jaar alles in het werk om jullie te voorzien van een topevenement waar sporten, muziek en genieten centraal staan.

De ABSoluut Gent 10 Mijl zal doorgaan op zondag 17 september 2023 Wees er op tijd bij, want om de kwaliteit van het evenement te waarborgen, sluiten we de inschrijvingen af op 6000 deelnemers

ABSoluut Gent 10 Mijl wil écht iedereen, zowel lopers als nietlopers, samenbrengen op het mooiste loopfeest van Gent. Zo delen we de fysieke, mentale en sociale kracht van het lopen.

4.

3.

5.

2.

1.

© Anaïs Lesy

© Leen Hoogmartens

© Thibeau Scarceriaux

Metal mania

Ruig, koud en praktisch: metaal wordt al eeuwenlang gebruikt door de industrie en in architectuur. En toch is metaal hot, want de laatste jaren zien we het steeds vaker terugkomen in designobjecten en meubels. Betekent dat een terugkeer naar no-nonsense functionaliteit? Het laat ons in ieder geval niet koud. Staal biedt eindeloze mogelijkheden qua vormgeving en verandert van look door licht en tijd. Hierbij een selectie van vijf knappe stukken staal, in de plooi gezet door jong, Belgisch designtalent.

1 BALANS TUSSEN VORM EN INHOUD

Hadge is het jonge architectuur- en interieurbureau van architect Dieter Vlieghe. De essentie van zijn werk? Het vinden van een perfecte balans tussen vorm en inhoud. Met Undum lanceert hij een eigentijdse collectie van abstracte meubelobjecten in geborsteld staal. Het resultaat zie je hier: een serene en pure salontafel, die ruimtes met een warme en authentieke ambiance vult. Hard staal met een zekere zachtheid.

Studio Fuho is opgericht door een Belgisch duo dat dezelfde visie op architectuur, design en filosofie deelt. Net zoals de ontwerpen van Lindelauf en Mattelaer, was ook hun meest recente ontwerp ‘Illigō’ te zien op de Milan Design Week 2023 als onderdeel van het Belgisch Design Paviljoen. Het ontwerp is een combinatie van twee stalen onderdelen dat meerdere functies kan invullen: als schapje, kruk, lage zitplaats en meer. Een uitgepuurd ontwerp zonder compromissen op het vlak van vorm of functie.

2 MET DE HAND GEPOLIJST

Jord Lindelauf is een jonge architect en ontwerper die werkt met hout, natuursteen en metaal. Eenvoud vormt de rode draad in zijn werk. Zijn nieuwe ontwerp, de ALL U spiegel, is gevormd uit twee met de hand gepolijste aluminiumplaten waarvan de uiteinden geplooid zijn tot staande voet. Net zoals metaal even tegenstrijdig hard als zacht kan zijn, speelt Lindelauf ook met contrast in beleving: aan de ene kant zie je een vage reflectie van jezelf terwijl je aan de andere kant jezelf in spiegelbeeld ziet.

De Antwerpse designer Elias Van Orshaegen ontwierp een ‘Post Pandemic Love Seat’ om mensen letterlijk dichter bij elkaar te brengen. Een gebogen aluminiumplaat van 1m50 – symbolisch voor de afstand die social distancing van ons vroeg – nodigt gebruikers op een haast poëtische manier uit om dichter bij elkaar te zitten. Zelfs na het opheffen van de coronamaatregelen blijft de Love Seat een statement en een knap staaltje design.

3 — LIEFDE VOOR AMBACHT

Timon Mattelaer groeide op in de West-Vlaamse designstad Kortrijk en raakte al snel in de ban van ontwerpen. Uit liefde voor ambacht benadert hij meubelontwerp vanuit een grafisch én duurzaam standpunt. Zijn recente ontwerp ‘Simple Chair’ begon als een casestudy om een zo eenvoudig mogelijke stoel te maken uit staal zonder verspilling van materiaal. Pragmatisch en toch bijzonder oogstrelend.

4 — ZONDER COMPROMISSEN

5 STATEMENT STAAL

Ons vak, is bouwen. Niet met onze handen, maar door de juiste handen. Het strijdgewoel dat een bouwproces soms is, is onze thuis. Zo wordt voor u de lange tocht vanaf de kriebels bij het eerste voorontwerp tot de verhuis een boeiende wandeling, vol verwondering, en doorspekt met prettige keuzes.

Het is een uitdaging, elke keer weer. Mogen uitvoeren wat een architect volgens jouw wensen en dromen heeft bedacht. Laat wat we al bouwden een inspiratiebron zijn, geen beperking.

©

CAS architecten

project KANAAL

TRANT Architecten en ABS Bouwteam sloegen de handen in elkaar voor ‘Kanaal’: negen moderne woningen aan de rand van de gemeente Zwevegem. Strakke en tijdloze architectuur op een topligging: een vlotte ontsluiting, een rustige doodlopende straat en alles wat je nodig hebt vlakbij. En met eigen parkeergelegenheid bij de woning. Er zijn nog 6 beschikbare woningen: scan voor meer info.

© Stéphanie Mathias

villa BO

Niet alleen de vormgeving en detaillering zorgen voor rust, ook de materiaalkeuze draagt ertoe bij. Die beperkt zich in hoofdzaak tot drie materialen die overal terugkomen: beton, hout en glas. Het zijn telkens grote vlakken waar werd gezocht naar de grootst mogelijke verhoudingen om op die manier eenheid en rust te creëren.

© CAS architecten / Tim Van de Velde Photography

project ST.AM

Schakelwoningen, ééngezinswoningen, appartementen en handel in de nabijheid van de stad met veel aandacht voor de integratie van de gebouwen in de groene omgeving. Project ST.AM, in Sint-Amandsberg, een uiterst zeldzame leefomgeving en woonkwaliteit.

© CAS architecten / Tim Van de Velde Photography

villa DW

Met een uitgekiend lijnenspel realiseerde ABS Bouwteam in samenwerking met Ai&M architecten een strakke woning die zich geruisloos in haar omgeving settelt. In die schil van minimalistische architectuur creëerde het bouwteam bovendien een warm en lichtrijk interieur met een doordachte selectie van high-endmaterialen. Het resultaat is een bijzonder sfeervolle nieuwbouw waar je binnen en buiten als één beleeft.

© Nicolas Vantomme

COLOFON

COLOFON

UITGEVER

Anton Gonnissen ABS Bouwteam, Schoonzichtstraat 33, 9051 Sint-Denijs-Westrem, T 09 242 85 65 info@absbouwteam.be www.absbouwteam.be

REDACTIE

www.savvy.be

LAY-OUT

Emilie Favril, ABS Bouwteam David Kino, www.newdays.be

BEELD

Tim Van de Velde (p. 4, p. 7, p. 10-19 en p. 56-63)

Birger Stichelbaut (p. 32-36)

Annick Vernimmen (p. 40-45)

Alexander Popelier (p. 65)

Senne + Eefje (p. 76-79)

ILLUSTRATIE

Leonard Cools (p. 82)

REDACTIE BEREIKEN? redactie@absoluutmagazine.be

ADVERTEREN?

contacteer Choisi – info@choisi.be of 0477 67 11 08

ABSoluut verschijnt tweemaal per jaar. Het volgende nummer komt uit in november 2023. U kunt alle edities integraal online raadplegen op onze website www.absoluutmagazine.be

Uitgever en auteurs betrachten grote zorgvuldigheid bij de samenstelling van dit magazine. Zij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die het gevolg is van onjuiste vermelding en/of zetfouten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ten aanzien van hetgeen in deze uitgave is opgenomen, is getracht voor zover deze niet bekend waren de auteursrechthebbenden te achterhalen. Voor zover er sprake is van onjuiste vermelding van auteursrechthebbende is dit gebaseerd op te goeder trouw verkregen gegevens. Uitgever aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventueel ontbreken van toestemming van auteursrechthebbenden.

FOLLOW

Lees onze blog www.absoluutmagazine.be

bulthaup van damme team

Hogeheerweg 3

9051 Sint-Denijs-Westrem

09 222 23 40

Martelaarslaan 200 9000 Gent 09 248 05 55

info@bulthaupgent.be

www.gent.bulthaup.be

Elke vakman weet hoe belangrijk het is om gereedschap zo op te bergen dat het altijd snel bij de hand is. De bulthaup b2 maakt van een keuken een werkplaats met grote bewegingsvrijheid en een uniek ordeningsprincipe. Een keuken, teruggebracht tot drie sculpturale elementen: werkbank, werkkast en apparatenkast.

bulthaup b2

CONTACT

BOSMANSHAARDEN

EEGENE 91-93, 9200 DENDERMONDE

W BOSMANSHAARDEN.BE

BOSMANSHAARDEN