"Πολυτεχνείο 1973: Εξέγερση και έγερση"

11ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

στις 17 Νοεμβρίου 1973

Το μουσικό σχήμα «11 & κάτι»

παρουσιάζει τη μουσική εκδήλωση:

Πολυτεχνείο 1973: Εξέγερση και έγερση

Imagine Στίχοι – Μουσική: John Lennon

Το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα παρατηρείται στο δυτικό κόσμο εκδήλωση νεολαιίστικων κινημάτων, ως αποτέλεσμα της ευρύτατης διάδοσης της παιδείας και της κατοχύρωσης των

δικαιωμάτων των παιδιών και των νέων μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Ένα από τα ισχυρότερα νεολαιίστικα κινήματα ήταν το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ. Στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ

στην Καλιφόρνια εκδηλώθηκε το πρώτο φοιτητικό κίνημα το 1968.

Το Μάη του 1968 ξεσπάει το κίνημα των φοιτητών και των μαθητών στο Παρίσι. Ο γαλλικός Μάης εξελίχθηκε σε παλλαϊκή εξέγερση. Και αυτό το «μήνυμα» δεν τέλειωσε το ’68, συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70. Όχι μόνο στη Δύση αλλά και στο ανατολικό μπλοκ. Το Μάρτη του ’68 βγήκαν στο δρόμο οι φοιτητές της Βαρσοβίας. Τον Ιούνη οι φοιτητές στο Βελιγράδι. Είχαν το ίδιο σύνθημα «Κάτω η κόκκινη αστική τάξη».

Τον Αύγουστο του 1968, όταν τα ρώσικα τανκς εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία, για να σταματήσουν την «Άνοιξη της Πράγας»,

την

ίδια

βδομάδα

που

η

αστυνομία και η Εθνοφρουρά χτυπούσε

τους διαδηλωτές στο Σικάγο, το σύνθημα έγινε «Κάτω ο ιμπεριαλισμός, σε Δύση

και Ανατολή».

Το 1974 είχαμε τη πορτογαλική εκδοχή

του ’68, με την ανατροπή της 40χρονης φασιστικής δικτατορίας. Το 1975-76 η

ισπανική εκδοχή, με την ήττα του φασισμού από ένα τεράστιο κύμα

εργατικών αγώνων.

Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Μουσική: Λουκάς Θάνου

Σε αυτό το γενικότερο κλίμα εντάσσεται η εξέγερση των Ελλήνων φοιτητών πρώτα στη Νομική, το Φλεβάρη, και στη συνέχεια στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973,εναντίον της χούντας των

Συνταγματαρχών.

Η στρατιωτική δικτατορία (χούντα) επιβλήθηκε στη χώρα στις 21 Απριλίου του 1967 από δύο συνταγματάρχες και έναν ταξίαρχο του ελληνικού στρατού με την πρόφαση ότι επέκειτο κομμουνιστική επανάσταση και διολίσθηση της Ελλάδας στο παραπέτασμα. Είμαστε στα χρόνια του Ψυχρού πολέμου και η χώρα μας για μία ακόμη φορά μετά τον Εμφύλιο βρίσκεται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού για τον έλεγχο της Εγγύς και Μεσης Ανατολής.

Στην πραγματικότητα η χούντα εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή –εξάλλου έχει από πολλούς

καταδειχτεί η σχέση του πρωτεργάτη της, Γ. Παπαδόπουλου, με την CIA– ενώ

το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών ετοίμαζε κι άλλη χούντα, των στρατηγών

αυτή τη φορά, με τη συνεργία του παλατιού, το οποίο για δεκαετίες

πρωταγωνιστούσε στην πολιτική σκηνή.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως το ελληνικό κράτος, ανεξάρτητο από το 1830 υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, αποτέλεσε αγγλικό προτεκτοράτο από το 2ο μισό του 19ου αιώνα και αμερικανικό από το 1947. Με αυτό το δεδομένο αντιλαμβανόμαστε τη δήλωση του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών το 1970 ότι το μόνο που ενδιαφέρει την Αμερική στην Ελλάδα είναι η ασφάλεια των ΗΠΑ, εννοώντας προφανώς τις στρατιωτικές τους βάσεις.

Ο μέρμηγκας

Στίχοι – Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Η χούντα κυβερνάει για εφτά χρόνια, καταπνίγοντας κάθε δημοκρατικό

δικαίωμα, λογοκρίνοντας τα βιβλία, το ραδιόφωνο, τον τύπο, συλλαμβάνοντας

και βασανίζοντας ανηλεώς όχι μόνο κομμουνιστές, αλλά και κάθε ιδεολογικό

της αντίπαλο που γινόταν γνωστός.

Εκτός από αυτά, οι συνταγματάρχες κυβέρνησαν ασύδωτα στον οικονομικό τομέα ανεβάζοντας τον πληθωρισμό από το 4 στο 30%, αυξάνοντας σκανδαλωδώς τους μισθούς των υπουργών, εξασφαλίζοντας ατιμωρισία για τους εαυτούς των με τον πρώτο νόμο «περί ευθύνης υπουργών» και δημιουργώντας μεγάλα σκάνδαλα με πρωταγωνιστές Έλληνες και ξένους εργολάβους και μεγιστάνες του πλούτου.

Ταυτόχρονα, η χώρα απομονώθηκε

διεθνώς και λόγω των βασανιστηρίων εκδιώχθηκε από το Συμβούλιο της

Ευρώπης, ενώ πάγωσε η διαδικασία σύνδεσής της με την ΕΟΚ.

Οι διαπιστωμένες φυλακίσεις και οι βασανισμοί κρατουμένων

καταγγέλλονται από το πρώτο διάστημα της επιβολής του καθεστώτος: Μόνο

μέχρι τον Οκτώβρη του ’69 η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει 300 βαρβάρως

βασανισθέντες στην Ελλάδα.

Ποιος τη ζωή μου Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Το μεγαλύτερο έγκλημα όμως που συντελέστηκε την περίοδο της επταετίας, μετά το έγκλημα της Κύπρου, με σκοπό το οποίο είναι εμφανές ότι ο Ιωαννίδης αντικατέστησε τον Παπαδόπουλο το Νοέμβρη του ’73, συντελέστηκε στο χώρο της παιδείας.

Η χούντα ανέτρεψε ολόκληρη την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, την πιο ολοκληρωμένη και προοδευτική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εφαρμόστηκε ποτέ στο ελληνικό κράτος,

μαζί με την αντίστοιχη του 1929. Ήταν η λεγόμενη «μεταρρύθμιση

Παπανούτσου», η οποία μεταξύ των άλλων καθιέρωσε τη διδασκαλία της

δημοτικής στα σχολεία.

Απαγόρευσε έργα μεγάλων συγγραφέων και ποιητών, Ελλήνων και ξένων. Ακόμη και ο Κωστής Παλαμάς ήταν απαγορευμένος, ενώ καθηγητής πανεπιστημίου πέρασε από στρατοδικείο, επειδή ανέλυσε τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Όχι μόνο αυτό, αλλά στα τρία πρώτα χρόνια ήταν απαγορευμένοι ακόμη οι τρεις μεγάλοι τραγικοί και, φυσικά, ο Αριστοφάνης.

Στο στρατό το μόνο επιτρεπόμενο

ανάγνωσμα ήταν η βίβλος, ενώ μεταξύ άλλων όλες οι ταινίες της Μελίνας

Μερκούρη και της Ειρήνης Παπά ήταν απαγορευμένες και όποιος άκουγε Μίκη

Θεοδωράκη παραπεμπόταν σε στρατοδικείο.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Η χούντα, στην προσπάθειά της να

ελέγξει κάθε πλευρά της πολιτικής, είχε αναμειχθεί στο φοιτητικό συνδικαλισμό

από το 1967, καταργώντας τις φοιτητικές εκλογές, στρατολογώντας

τους φοιτητές και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων στην ΕΦΕΕ.

Οι φοιτητές αντιδρούν στις μεθοδεύσεις αρκετά καθυστερημένα. Η πρώτη πράξη

αντίστασης εκδηλώνεται στο Πολυτεχνείο αρχές Φεβρουαρίου του ’73 και ακολουθεί η πρώτη εξέγερση, της Νομικής, λόγω της σύλληψης και παραπομπής σε δίκη 11 φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, στις 14, οι φοιτητές του Πολυτεχνείου

αποφασίζουν αποχή από τα μαθήματά τους, διαδηλώνουν κατά της χούντας, οχυρώνονται στο κτήριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και λειτουργούν το δικό τους ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό, το σταθμό των Ελεύθερων

Πολιορκημένων, όπως τον ονόμαζαν.

Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξάνονται. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης. Από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι και τις 17

Νοεμβρίου (και πιο περιορισμένα μέχρι τις 18 Νοεμβρίου) στήνονται

οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας.

Είμαστε δυο Στίχοι – Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου, και ενώ

οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών είναι σε

εξέλιξη, αποφασίζεται από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του

στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρεμίζει την κεντρική πύλη.

Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων

στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρα.

Οι αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρα επιτίθενται στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν (σύμφωνα και με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά) να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές.

Πολλοί φοιτητές βρίσκουν καταφύγιο σε

γειτονικές πολυκατοικίες. Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας ανοίγουν πυρ

από γειτονικές ταράτσες, ενώ άνδρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες. Οι

εκφωνητές του σταθμου του Πολυτεχνείου παρέμειναν στο πόστο τους και συνέχισαν να εκπέμπουν το ιστορικό μήνυμα για 40 λεπτά μετά την έξοδο, οπότε συνελήφθησαν.

Έβαλε ο Θεός σημάδι Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Στρατιώτες και αστυνομικοί έβαλαν με πραγματικά πυρά κατά πολιτών μέχρι και την επόμενη μέρα, με συνέπεια αρκετούς θανάτους στον χώρο γύρω από το Πολυτεχνείο, αλλά και στην υπόλοιπη Αθήνα. Η πρώτη επίσημη καταγραφή τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους "βασίμως προκύπτοντες".

Ένα χρόνο αργότερα ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας. Οι πρώτες (δημοσιογραφικές) προσπάθειες για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα, με βάση τον κατάλογο Γεωργούλα.

Ανάμεσα στους νεκρούς ο 19χρονος Μιχάλης Μυρογιάννης, ο μαθητής λυκείου Διομήδης Κομνηνός και ένα πεντάχρονο αγόρι που εγκλωβίστηκε σε ανταλλαγή πυρών στου Ζωγράφου. Κατά τη δίκη των υπευθύνων της χούντας υπήρξαν μαρτυρίες για τον θάνατο

πολλών πολιτών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Τέλος χιλιάδες σύμφωνα με

εκτιμήσεις ήταν οι τραυματίες πολίτες.

Διομήδης Κομνηνός

Μιχάλης Μυρογιάννης

Μπαγάσας

Στίχοι – Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Η εξέγερση των φοιτητών αποτέλεσε την πιο μαζική μορφή αντίδρασης στη

δικτατορία των συνταγματαρχών. Στην πραγματικότητα ως τότε δεν

αντιστάθηκε στη χούντα κανείς ή σχεδόν κανείς. Μεμονωμένες πράξεις

αντίστασης υπήρξαν από πολιτικούς, όπως ο Αλέκος Παναγούλης, ή

πνευματικούς ανθρώπους, όπως ο Σάκης Καράγιωργας. Κατά τα άλλα η πολιτική και πνευματική ηγεσία σιωπά.

Αλέκος Παναγούλης

Η δήλωση του Σεφέρη λίγο πριν πεθάνει κατά της χούντας, τα λεγόμενα «18 κείμενα» διανοουμένων, η οργάνωση αντίστασης στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, όλα αυτά είναι μια «πλατωνική αντίσταση», κατά τη φράση του Β. Ραφαηλίδη. Οργανωμένη, μαζική και ουσιαστική αντίδραση δεν υπήρξε ούτε από το λαό

ούτε από την ηγεσία του.

Βασίλης Ραφαηλίδης

Να μην ξεχνάμε εξάλλου πως μαζική και

συνολική δεν ήταν ποτέ καμία αντίσταση (αν ήταν συνολική, για παράδειγμα, η Εθνική Αντίσταση, δεν θα υπήρχαν ταγματασφαλίτες, όπως ο Παπαδόπουλος, που μάλιστα διαδραμάτισαν κατόπιν ρόλο στην πολιτική ζωή). Η αντίσταση και η επανάσταση ξεκινάει από μειοψηφίες – πολλές φορές και στις μειοψηφίες μένει.

Να μην ξεχνάμε επίσης πως η χούντα του Παπαδόπουλου συνέχισε ένα «έργο» που παιζόταν επί δεκαετίες στην Ελλάδα. Αυτό περιλάμβανε διωγμούς, εξορίες και βασανιστήρια κομμουνιστών και δημοκρατών, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ξερονήσια, παρακράτος, νεοφασίστες, πολιτικές δολοφονίες, πολιτικές εκτροπές, εκλογές που ψήφιζαν και τα δέντρα, συνεχείς παρεμβάσεις της βασιλικής οικογένειας, και άλλα τέτοια πράγματα που, συνήθως, δεν συμβαίνουν σε δημοκρατίες.

Άννα, μην κλαις Στίχοι: Μπέρτολτ Μπρεχτ Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ο λαός δεν αντέδρασε αρχικά λόγω των εξυπηρετήσεων που έγιναν από τη

χούντα. Η παραγραφή των δανείων των αγροτών και η αδειοδότηση για

οικοδόμηση παντού, ακόμη και στην αιγιαλίτιδα ζώνη είναι μερικές από

αυτές.

Μέσα σε όλα αυτά να υπολογίσουμε το

φόβο: Καθημερινό φαινόμενο ήταν οι ανακρίσεις στην ασφάλεια του οποιουδήποτε. Για μια φράση που είπε, για το τραγούδι που άκουσε, για το βιβλίο που διάβασε. Οι μισοί είχαν μετατραπεί σε καταδότες των άλλων μισών με οικονομικό αντίτιμο.

Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι είχαν άμεσες δοσοληψίες με τη χούντα και τους υπουργούς της. Τα αστικά κόμματα, αλλά και το παράνομο ΚΚΕ αδρανούσαν, οι πανεπιστημιακοί και οι ακαδημαϊκοί σιωπούσαν, μερικοί έκαναν αντίσταση στο εξωτερικό.

Ακόμη και τις τρεις ημέρες της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, κανένα κόμμα δεν οργάνωσε ούτε παρώθησε τους φοιτητές. Ίσα- ίσα τους αποθάρρυναν, ενώ το ΚΚΕ τους χαρακτήριζε «προβοκάτορες». Ωστόσο, τελικά η εξέγερση των φοιτητών αποτέλεσε και την έγερση, το ξύπνημα,

μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Και να αδερφέ μου Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Πώς έγινε λοιπόν, μέσα στη σχετική αδράνεια να μαζευτούν τελικά χιλιάδες έξω από το Πολυτεχνείο, για να συμπαρασταθούν, να βοηθήσουν, να διαδηλώσουν; Πώς έγινε και για τρεις μέρες η Αθήνα ολόκληρη ήταν συντονισμένη στο σταθμό των φοιτητών και αγωνιούσε και παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις; Ίσως να ήταν η κούραση από την καταπίεση και να χρειαζόταν μια αφορμή, για να ξεσηκωθούν όλοι ενάντια στην παραπαίουσα χούντα.

Ίσως πάλι η εξέγερση των φοιτητών να λειτούργησε σαν ερέθισμα για το λυγμό. Όπως, όταν κάτι αφόρητα δυσάρεστο μας συμβαίνει (απογοήτευση, ατύχημα, θάνατος) και έχουμε μείνει αδρανείς και σιωπηλοί και δεν κλαίμε και δεν αντιδρούμε σε τίποτα.

Κι έρχεται ένα ερέθισμα –γλυκός λόγος,

αγκάλιασμα, ο ώμος αγαπημένου ανθρώπου- και τότε αφηνόμαστε κι από μέσα μας βγαίνει όχι κλάμα, αλλά λυγμός που μας συνταράζει σύγκορμους και δεν μπορούμε να το σταματήσουμε ούτε να το ελέγξουμε.

Ίσως αυτό να ήταν κι η εξέγερση των φοιτητών, των παιδιών τους, για τους

αποκοιμισμένους και παραδομένους Αθηναίους κι Έλληνες, που ανέχτηκαν για

έξι χρόνια την περιστολή κάθε ελευθερίας, το φόβο, τη σιωπή, την ντροπή.

Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Τα χρόνια έφυγαν κι η εξέγερση του Πολυτεχνείου πέρασε στην ιστορία.

Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές απέκτησαν αξιώματα και πρόδωσαν τα

οράματα και τα συνθήματά τους.

Άλλοι, οι περισσότεροι, δούλεψαν

σιωπηλά για την οικοδόμηση μιας καλύτερης πατρίδας στη μεταπολίτευση.

Σήμερα όμως αυτό που κληροδοτεί στην επόμενη γενιά η γενιά του Πολυτεχνείου είναι μια καθημαγμένη και αδύναμη χώρα.

Γράμμα απ’ τα παιδιά του Νοέμβρη Χρήστος Κατσιγιάννης

Civil War Guns ‘n’ Roses

Ζούμε σήμερα σε ένα σκηνικό εφιαλτικό, στο οποίο για μία ακόμη φορά οι ισχυροί του πλανήτη έχουν μετατρέψει την ευρύτερη περιοχή μας, εξοπλίζοντας ξανά τα τέρατα που θα λειτουργήσουν ως φόβητρο στην Ανατολή (μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έχουν εφευρεθεί διάφοροι

που αντικατέστησαν το «αντίπαλον δέος» του «Δυτικού Κόσμου» στη θέση της ΕΣΣΔ).

Συρία

Παλαιστίνη

Smoke on the water Deep Purple

Στο σκηνικό αυτό, η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια στη δίνη μιας πρωτοφανούς κατασκευασμένης οικονομικής κρίσης, η οποία υπαγορεύτηκε από διεθνή οικονομικά κέντρα που αναλαμβάνουν και την έξοδο απ’ αυτήν.

Για την έξοδο από την κρίση αυτή θυσιάστηκαν όλες οι κατακτήσεις των

εργαζομένων, ολόκληρο το κοινωνικό κράτος, και ο λαός καταδικάστηκε σε

ανέχεια για πολλά χρόνια. Σαράντα ένα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο το σύνθημα

για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία είναι επίκαιρο όσο ποτέ.

Sarajevo Magic De Spell

ΨΩΜΙ: Η ανεργία φτάνει στο 30%, η ανεργία των νέων στο 60%, η φτώχεια κορυφώνεται (σύμφωνα με στοιχεία της Unicef για το 2014 τα 4 στα 10 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, γεγονός που κατατάσσει τη χώρα μας πρώτη ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες), οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται, όπως και οι άστεγοι στις μεγάλες πόλεις, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη.

ΠΑΙΔΕΙΑ: Την πενταετία 2009 -2014 οι δαπάνες στο χώρο της εκπαίδευσης μειώθηκαν κατά 35,5%, με στόχο να φτάσουν στην επόμενη διετία τη μείωση

κατά 49, 5%. Την τελευταία πενταετία επίσης αυξήθηκε η μαθητική διαρροή

κατά 11,4 %. Η μείωση του προϋπολογισμού για τα πανεπιστήμια

είναι ήδη της τάξης του 50%.

Κουκουλοφόρος Στίχοι – Μουσική: Σπύρος Γραμμένος

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Παραχωρήθηκαν κυριαρχικά

δικαιώματα και ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία. Οι αποφάσεις δε λαμβάνονται

από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ούτε καν από τις ευρωπαϊκές ούτε καν από το

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά από Ευρωπαίους και Αμερικανούς

Τραπεζίτες, από μη εκλεγμένα όργανα.

Θα σημάνουν οι καμπάνες Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Αυτό το μέλλον κληροδοτούμε σιωπηλοί σήμερα στα παιδιά μας. Σιωπηλοί και αδρανείς. Αναζητείται σήμερα το ερέθισμα για το δικό μας λυγμό.

Killing in the name Rage against the machine

Πηγές:

•Β. Ραφαηλίδης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους.

•Δ. Ελευθεράτος, iefimerida.gr •iospress.gr •el.wikipedia.org •Αθηνά Ζώνιου-Σιδέρη, «Η ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα στην εποχή της οικονομικής κρίσης: μια κριτική τοποθέτηση» •Pitsirikos.net

Κείμενα: Ξένια Περακάκη

Το μουσικό σχήμα «11 & κάτι» •Δημήτρης Γκομπόιτσος (Α3):Πιάνο •Ραφαέλα Ζουριδάκη (Β2):Πιάνο •Νίκος Καζαντζάκης (Β2):Κιθάρες, φωνή •Μαρία Καμπανού (Α1): Κιθάρα, φωνή •Μιχάλης Καπλαγκιόζης (Γ1):Κιθαρες, μπάσο, φωνή •Μαρία Καφτάκη (Γ4):Ντραμς •Ευγενία Κρασσά (Β2):Φωνή •Ανδρέας Νικολιδάκης (Β3):Μαντολίνο, φωνή •Κάλλια Νιράκη (Γ5): Πιάνο, φωνή •Γιώργος Σταυρουλάκης (Β4): Λαούτο •Χαρά Χαριτάκη (Β5):Φωνή •Κατερίνα Χρυσοπούλου (Β5):Φωνή

Φιλική συμμετοχή:

Γρηγορης Λύτρας (μπάσο) Αντώνης Μπαλαντινάκης (Ντραμς)

Μουσική επιμέλεια και συντονισμός: Κάλλια Νιράκη Μιχάλης Καπλαγκιόζης

Ενορχήστρωση: Μιχάλης Καπλαγκιόζης

Ρύθμιση ήχου: Γιώργος Βεμόγιαννης Γρηγόρης Λύτρας

And now you do what they told you

now you ’re under control

I WON’T DO WHAT YOU TELL ME!

Τα όνειρά μας θα γίνουν οι εφιάλτες σας

11 & κάτι

17 Νοεμβρίου 2014