Jaargang 19
nr.3
MAART
2016
50% voor de verkoper - 50% voor het drukwerk
Garagebox 43:
Fietsreparatie is emancipatie!
Zo werkt de Zelfkrant Stichting Spoor073 heeft als doel verkopers een extra inkomen te verschaffen. De Zelfkrant wordt al 18 jaar verspreid vanuit ’s-Hertogenbosch. Er is ook een distributiepunt in Tilburg. Vooral in deze twee steden, maar ook elders, met name in ZuidOost Nederland, wordt de krant verkocht door mensen die dakof thuisloos zijn (geweest) of niet kunnen rondkomen van hun minimuminkomen. Verkopers kopen de krant voor €0,75 per stuk en verkopen hem voor €1,50. De helft van wat u betaalt gaat dus rechtstreeks naar de verkoper. Met de opbrengst van de Zelfkrant wordt een deel van de productiekosten van de krant gedekt. Het is beter een krant te kopen en mee te nemen, dan alleen geld te geven. Daardoor dalen de inkomsten voor de stichting en kan de krant op den duur niet meer verschijnen. Door geld te geven en geen krant mee te nemen, helpt u dus de verkopers alleen op de korte termijn. Het is ook mogelijk om als organisatie of bedrijf een advertorial in de Zelfk(r)ant te plaatsen. Als uw bedrijf past binnen de visie van de Zelfk(r)ant, dan kunt u daarvoor contact met ons opnemen. U wordt dan geïnterviewd en er wordt een foto gemaakt.
Distributie Zelfkrant:
Ridderspoorstraat 2 5212 XP ’s Hertogenbosch Dinsdag t/m zaterdag van 10:00 tot 17:00 uur
In deze Zelfkrant: 3 In memoriam. FienEwijk. Eerste prijs voor Mariëlle van Uitert. DeZilverencamera.
4 Bij Books4Life accepteert iedereen de ander zoals die is.
7 De abt: “Ik ben van de wereld, voor de wereld” DeZelfkrantbevraagtmaandelijkseenbekendeofminder bekendeBrabanderoverde7hoofdzondennaarhetschilderijvanJeroenBosch.
8 Fietsreparatie is emancipatie.
Distributie voor Tilburg:
Gasthuisring 54a 5041 DT Tilburg Maandag, woensdag en vrijdag van 10:30 tot 12:30 uur. Voor vragen of klachten over distributie of verkopers: 06 16 53 16 77 Van het februarinummer van de Zelfkrant zijn 4750 exemplaren verkocht.
Colofon Hoofdredactie
11 Een geweldloos en veilig bestaan voor vrouwen. Dat wilt u toch ook?
Ellie van Meurs
Redactie
Hieke Stek Arnold Reyneveld Lotte Gobes (vormgeving en opmaak) Jacques Worms Kim Leschonski (eindredactie)
COVERFOTO: JACQUES WORMS
Aan deze zelfkrant werkten verder mee:
Wout van den Hout, Jurasmerga, Jan Nieuwstad, Ellen Pauel, Keslien Smeets, Marielle van Uitert. Email: dezelfkrant@spoor073.nl © Stichting Spoor073 Overname alleen met bronvermelding en na schriftelijke toestemming van de redactie.
2
12 Profiel: Ombola Tolase Owoseje. MetmensenalsOmobolagaanvluchtelingenzorgeninburgering goedetijdentegemoet.
14 Column. Jurasmerga.
de Zelfkrant - maart 2016
In memoriam Jarenlang was Fien Ewijk een zeer gewaardeerd bestuurslid van Stichting Spoor 073. Je kon altijd voor een praatje of goede raad bij hem terecht. Een bestuurslid van de goede soort. Geen man op afstand maar dichtbij de mensen waarvoor hij het allemaal deed. Fien was niet alleen nauw betrokken bij Stichting Spoor 073, maar ook bij de Seniorenbus, de Vincentiusvereniging, de Voedselbank en natuurlijk bij ‘zijn’ kerk. Op 20 januari jl. is Fien onverwacht overleden. Dit is bij medewerkers en bestuur van de Stichting Spoor 073 hard aangekomen. Ik denk dat ik namens velen spreek als ik zeg, dat een goed mens van ons is heen gegaan. Hij was voor mij een maatje waarmee prachtige projecten voor de minder bedeelden in deze stad konden worden opgezet. We gaan hem allemaal verschrikkelijk missen en zijn in gedachten bij zijn familie, maar vooral bij zijn vrouw Hennie en zijn zonen Jan en Hans. Namens het bestuur van de Stichting Spoor 073,
FOTO: SPOOR 073
Ellen Pauel Voorzitter
Eerste prijs voor Mariëlle van Uitert TEKST: ELLIE VAN MEURS - FOTO: MARIELLE VAN UITERT
De Zilveren Camera is een prestigieuze Nederlandse fotografiewedstrijd. Deze wedstrijd kent verschillende categorieën. Mariëlle van Uitert, een van onze fotografen, won de eerste prijs in de categorie buitenlandse documentaire met een reportage over het bendegeweld in El Salvador. Sinds ongeveer 1990 zaaien bendes (Mara’s) in El Salvador dood en verderf met drugshandel, ontvoeringen, afpersingen en huurmoorden. De twee belangrijkste bendes zijn Mara Salvatrucha en Barrio 18, die onderling een bloedige territoriumstrijd uitvechten. Met een gemiddelde van één moord per uur is El Salvador een van de gevaarlijkste landen ter wereld. Mariëlle waagde zich in het hol van de leeuw en maakte zo de winnende reportage. Mariëlle’s foto’s staan regelmatig in Zelfk(r)ant. Zo stond er in de krant van februari nog een indrukwekkende reportage van de reis die ze maakte met een groep vluchtelingen door Servië, en in de Zelfk(r)ant van november het verhaal van een Afghaans meisje dat werd opgevoed als jongen. De Zilveren Camera wordt jaarlijks toegekend aan de fotograaf die de beste persfoto van het jaar heeft gemaakt. De fotowedstrijd heeft acht verschillende categorieën: landelijk nieuws, landelijke documentaire fotografie, dagelijks nieuws, sport, kunst&cultuur, portretten, buitenlands nieuws en buitenlandse documentaire fotografie. In elke categorie wordt door een jury een eerste, tweede en derde prijs toegekend. Uit de eersteprijswinnaars wordt later de winnaar van de Zilveren Camera gekozen. Van alle genomineerde én winnende foto’s uit de verschillende categorieën is een tentoonstelling ingericht. Deze tentoonstelling reist het hele land door. Meer weten? Kijk op www.zilverencamera.nl
de Zelfkrant - maart 2016
3
“Bij Books4Life accepteert iedereen de ander zoals die is” TEKST: ELLIE VAN MEURS - FOTO’S: JACQUES WORMS
De drie zaterdagvrijwilligers in de winkel van Books4Life hebben op het eerste gezicht weinig met elkaar gemeen. Maar Anne, docent wiskunde, Gerbert, innovatie en ontwikkeling bruggenbouw, en Victor, student religiewetenschap, delen één passie: de liefde voor boeken. Victor: “Ik heb met mezelf een afspraak gemaakt: als ik vijf boeken koop, dan breng ik er ook vijf terug naar de winkel. Anders past het thuis echt niet meer in de boekenkast.” In de winkel hangt de sfeer van een gezellige huiskamer. Het is er lekker warm en voor wie tussen de boeken komt snuffelen, is er koffie of thee en een praatje. Er staat een grote leestafel in het midden er is een apart hoekje voor de kinderen. Hier en daar staan op de kasten kunstwerkjes die Anne maakt van oude boeken. “Ik kan geen boeken weggooien,” zegt ze. Door de bladzijden een voor een heel zorgvuldig, millimeter voor millimeter om te vouwen, ontstaan er verrassende boekwerkjes. “En zo hoeven ze niet bij het oud papier.”
Goede doelen
Alle boeken worden geschonken door particulieren en bedrijven. De winkel draait volledig op een kleine groep enthousiaste vrijwilligers. Zij sorteren de binnengekomen boeken op onderwerp, vullen de kasten en verwijderen de boeken die er te lang blijven staan. Zij doen dit belangeloos en ontvangen geen enkele vergoeding voor hun inzet. ”Over het algemeen zijn we echt keihard aan het werk,” zeggen ze. Extra vrijwilligers zijn dan ook meer dan welkom. Negentig procent van de verkoopopbrengst van de boeken wordt ieder jaar uitgekeerd aan goede doelen. Naast Amnesty International en Oxfam Novib, die jaarlijks op een donatie kunnen rekenen, is dit
4
de Zelfkrant - maart 2016
jaar gekozen voor nog drie goede doelen: de Stichting Stadsakkers Eindhoven, Stichting Leergeld en STRO Social Trade Organisation.
Op verhaal komen
Zo’n jaar of drie geleden las Anne in het blad van Amnesty International een oproep van Books4Life. “Ze zochten vrijwilligers. Ik was ziek en zat thuis uit te rusten, maar ik zocht ook een rustige plek om op verhaal te komen,” vertelt ze. “Sindsdien werk ik hier een dagdeel per week en ik kom steeds verder tot rust.” Samen met Gerbert vormt Anne de vaste zaterdagochtend ploeg. Gerbert is al vijf jaar vrijwilligers bij Books4Life. “Mijn allergrootste hobby is lezen,” zegt hij. Op vakantie en in zijn vrije tijd struint hij altijd boekenmarkten en tweedehands boekenwinkels af. “Zo kwam ik ook eens bij Books4Life terecht en sindsdien ben ik hier vrijwilliger.” Hij werkt er met ontzettend veel plezier. Het klikt met de andere vrijwilligers en vooral met Anne. “Allebei techneuten en allebei dezelfde interesses,” zeggen ze lachend. “We bevelen elkaar vaak boeken aan.”
Eerste keus
Victor is de jongste van de zaterdagploeg. Hij werkt sinds een jaar in de boekwinkel en voelt zich daar helemaal thuis. En dat is een groot goed, want het vrijwilligersbestand bestaat uit een bonte mengelmoes van studenten, techneuten, asielzoekers, mensen met een beperking, jong en oud. Stuk voor stuk mensen met een bijzonder verhaal of een opmerkelijke levensgeschiedenis. “En iedereen accepteert de ander zoals die is,” zegt Victor. Hij bekent dat hij moeite heeft om niet wekelijks grote stapels boeken mee naar huis te nemen. Inmiddels heeft hij met zichzelf afgesproken, dat hij evenveel boeken inlevert als hij meeneemt. Anders past het thuis niet meer in de boekenkast. “Net als iedereen betalen we voor die boeken, maar het grootste voordeel van hier werken is, dat we altijd als eerste zien wat er binnenkomt.” Vooral geschiedenisboeken interesseren hem. “Als die binnenkomen, heb ik mooi de eerste keus.”
Meer weten over Books4Life? Kijk op www.books4life-eindhoven.nl. Meer weten over de goede doelen? Kijk dan op www.stadsakkerseindhoven.nl, www.leergeld.nl en www.socialtrade.nl.
de Zelfkrant - maart 2016
5
De Abt: “Ik ben van de wereld, voor de wereld” TEKST: HIEKE STEK - FOTO: JACQUES WORMS
“Geïnspireerd door het evangelie kleur ik de wereld in. Natuurlijk gericht op de deugden des levens, maar niets menselijks is ons Norbertijnen vreemd. In mijn zoektocht als mens naar die deugden, liggen ondeugden altijd op de loer. En als ik het rijtje lees, herken ik er zeker een aantal in mijzelf ”, aldus Denis Hendrickx o.praem, Abt van de canonie van Berne. Tot de canonie van Berne horen de Abdij in Heeswijk-Dinther en de twee priorijen Tilburg en Hierden. De abt woont in de Abdij in de religieuze Norbertijnse woongemeenschap. “En ook hier kruipen, net als in een gezin, wel eens ondeugden naar binnen.” Hoogmoed “Daar wil ik ver van weg blijven! Maar het laat zich vandaag de dag in de samenleving groots zien, vind ik. De hoogmoed en de arrogantie van de Westerse samenleving ten opzichte van de vluchtelingen vind ik vreselijk. Hoe kun je nu jezelf boven andere mensen zetten door te roepen: eigen mensen eerst? Voor mijn gevoel slaan we door in individualistisch denken en daardoor verhardt de samenleving. Laten we elkaars verschillen accepteren en er verbinding in zoeken, zodat we harmonieus naast elkaar kunnen leven.” Hebzucht “Vita Mixta is een typische Norbertijnse kerngedachte. Het betekent dat wij een actief maatschappelijk leven combineren met een uitgebreid gebedsleven. Door midden in de samenleving te staan, zien we ook wat bezittingen met mensen doen en dat is niet altijd positief. Als Norbertijnen kennen wij het uitgangspunt: alles is gemeenschappelijk bezit. Maar dat is zeker niet altijd zo eenvoudig. We leven naar de regel van Augustinus: ieder ontvangt naar behoefte. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Binnen de kloostermuren wordt daarom ook wel eens de vraag gesteld: waarom heeft hij meer nodig dan ik?” Moed “Ik leg mij niet zo gemakkelijk neer bij de feiten en laat mij daarin ook horen. Ik ben strijdbaar. Dat heb ik ge-
leerd in de Tilburgse politiek en bij de vredes -en milieubewegingen waar ik actief ben geweest. Toen ik abt werd heb ik als motto: ‘te doen gerechtigheid’ gekozen. Ik geloof in kleine stappen, want ik moet mensen mee nemen in mijn doen en denken. Maar ik moet die stappen wel durven maken en dat gaat voor mij hand in hand met standvastigheid en moed.” Geloof “Ik ben er van overtuigd dat de kern van onze religieuze overtuiging in wezen niet zo veel verschilt met veel andere geloofsrichtingen. Dat blijkt telkens weer als je elkaar ontmoet en als je dan merkt dat veel ligt opgesloten in regelgeving, beleving en uiterlijke vorm. Onszelf niet verschuilen, niet uit zijn op louter eenvormigheid, maar je aan de ander laten zien en samenwerken. Eenheid in verscheidenheid binnen de eigen geloofsgemeenschap daar geloof ik in. En kijkend naar andere religieuze bewegingen zou ik ook meer de overeenkomsten dan de verschillen willen benadrukken. Ik vind het jammer dat mijn eigen kerkelijk katholieke instituut zo strak in vakjes denkt ... Natuurlijk is traditie belangrijk, maar het moet geen doel op zich zijn. Dat de geloofsbeleving is veranderd, kan niet anders. De wereld is altijd in beweging, maar hoever beweeg je als kerkelijk instituut mee? Dat is en zal altijd een discussie blijven, maar als het aan mij zou liggen zou ik veel lijnen tussen die vakjes uitstuffen om meer ruimte te creëren, zonder de normen en waarden van het geloof te verliezen.”
Het jaar 2016 is uitgeroepen tot Jeroen Bosch jaar. In het schilderij De zeven hoofdzonden verbeeldt Bosch tot welk gedrag deze zonden leiden en hoe dat tot uitdrukking komt in de omgeving van de zondaar. Geïnspireerd door dit schilderij gaat De Zelfk(r)ant maandelijks een bekende of minder bekende Brabander bevragen over hoogmoed - hebzucht - onkuisheid – afgunst - gulzigheid - woede – luiheid (de zeven hoofdzonden) en als tegenhanger de zeven deugden: wijsheid - rechtvaardigheid - zelfbeheersing - moed - geloof - hoop – liefdadigheid. Welke rol spelen deze zonden en deugden in het dagelijks leven en de maatschappij? 6
de Zelfkrant - maart 2016
de Zelfkrant - maart 2016
7
Fietsreparatie is emancipa TEKST EN FOTO’S: JACQUES WORMS
Vijf dames rond een houten tafel aan de koffie. Iedere maandag- en dinsdagochtend ontmoeten ze elkaar in garagebox 43 in de Bossche wijk Boschveld om fietsen te repareren. Het was oorspronkelijk een idee van Sakina. Zij vroeg aan Ton Joore, een van de initiatiefnemers van de fietswerkplaats, of het niet wenselijk was ook vrouwen de gelegenheid te bieden, fietsen te repareren “Ton vond het een schitterend idee en we zijn direct begonnen,” vertelt Sakina. Met haar zus Yamna waren zij de eerste vrouwen, die dit mannenbolwerk betraden.
Het meisje met de fiets
Dat de fiets haar niet geheel vreemd is, blijkt als Sakina vertelt dat haar vader in Marokko een fietsenzaak had. Vanaf haar 15e moest ze haar eigen fiets onderhouden. “Ik was een bezienswaardigheid in het dorp. Mensen keken verbaasd op als ik op de fiets voorbij kwam. Als ik nu nog weleens in mijn geboorteplaats kom, herkennen ze mij nog altijd als het meisje met de fiets.”
Schroevendraaier
“Mijn lievelingsgereedschap is de schroevendraaier,” vervolgt ze. “Je kunt er de zaak wat losser mee maken zodat er wat meer ruimte ontstaat, maar ook alles stevig vastzetten. Dat 8
bedoel ik letterlijk, maar het is ook toepasbaar in gesprekken en discussies. Je geeft elkaar de vrijheid je mening te zeggen, maar overtuigd je standpunt uitdragen is ook nodig. Er heerst bijvoorbeeld nog steeds de gedachte dat vrouwen achter het aanrecht eindigen. Ik vind dat meisjes gestimuleerd moeten worden te studeren. Met de schroevendraaier in mijn hand zou ik daar een flinke draai aan willen geven.”
Saamhorigheid
Ondertussen zijn er meerdere dames binnengekomen. Iedereen wordt begroet met een hartelijke handdruk. Koffie en koekjes vallen onder verantwoordelijkheid van Jolanda. Een vriendelijk vragen naar elkaars omstandigheden is vanzelfsprekend. De ronde tafel in de garage box symboliseert saamhorigheid. Claudia woont al 23 jaar in de wijk en komt voor de gezelligheid even langs. Spontaan begint ze te vertellen: “Ik weet nog heel goed dat we hier in de garagebox de aanslagen in Parijs hebben herdacht. Zestig nationaliteiten in Boschveld, al die verschillende religies, overtuigingen en leefstijlen. Al dat onderscheid in geloof, geweld en geld. Dat hebben we toen aan de kant geschoven om in een minuut pure stilte, te gedenken. Ik krijg er nog steeds kippenvel van.” de Zelfkrant - maart 2016
atie
Kelvinstraat 23, garagebox 43
Poets-tornado
Jolanda is de gastvrouw. Ze staat ook bekend als de ‘poets-tornado.’ “Ik ben gewoon handig,” vertelt ze. “Ik repareerde mijn band vroeger altijd met een eetlepel en gebruikte beide uiteinden om de band er af te halen en weer op te zetten. “Wij vrouwen weten wat aanpakken is. Mannen zitten maar op hun kont.” Uiterst overtuigend vervolgt ze haar betoog: “Ik heb meer behangen en geverfd dan mijn ex-man. Mannen zijn er alleen voor de lust, vrouwen dragen de lasten. Mannen moeten weer van hun stoel komen. Ik zie het nog veel te veel in de Turkse gezinnen. Als ze daarna vertelt dat haar moeder een “Roma” was, en met twee paarden en een kar door de wereld trok, en dat ze voor de liefde haar zigeunerbestaan opgaf, wordt duidelijk waar die pure persoonlijkheid haar oorsprong vindt.” Tot mijn vijfde ben ik nog met moeder door de wereld getrokken. In 1948 heeft ze het opgegeven en is bij haar man hier in Den Bosch komen wonen. Dat had ze nooit moeten doen.”
Den Bosch melden zich aan. Meestal door mondtot-mond reclame. Sommige vrouwen mogen vanuit de thuissituatie niet fietsen. Daarom zijn er op maandagochtend geen mannen welkom in de garagebox. Jeannette: “Voor mij is dit een duidelijk voorbeeld van een emancipatietraject. Door te leren fietsen verbetert je Nederlandse taal. Dat helpt je weer bij de boodschappen doen. En een afspraak maken, bijvoorbeeld bij de dokter, verloopt ook soepeler. Je wordt er onafhankelijker en vrijer van.”
Fietsen is onafhankelijk zijn
Jeannette van Lier geeft fietsles. Iedere maandagen dinsdagochtend. Het parkeerterrein is het startpunt voor de praktijkles. Vrouwen uit heel de Zelfkrant - maart 2016
9
Garage 43 verbindt
Marieke Smeets woont sinds 2002 in de wijk en is een betrokken bewoonster. Marieke: “Door samen fietsen te repareren, leer je elkaar kennen. Je werkt aan hetzelfde onderdeel. Dit is ook een ontmoetingsplek. Een gelegenheid om nieuwtjes uit te wisselen. Daardoor worden de contacten in de wijk vanzelfsprekender. Is er een kindje geboren? Bij wie? Zullen we samen op bezoek gaan? En ook bij ziekte of overlijden sta je dicht bij elkaar. Er ontstaan nieuwe initiatieven, zoals nu bijvoorbeeld de Boschveld wereldkeuken. Deze fietswerkplaats smeedt verbindingen. Dat schept een band. Als er een gaatje in die band zit, zijn wij er om dat te reparen.” Marieke Smeets: “De fietswerkplaats schept een band in de wijk. Als er een gaatje in die band zit, repareren we dat!”
Kijk voor meer info op www.copernikkel.nl
Sakina: “Mijn vader was fietsenmaker in Marokko. Ik moest als jong meisje mijn fiets zelf repareren.”
10
Jolanda Netten: “Ik repareerde mijn banden vroeger met een eetlepel. Daarmee rispte ik de band van de velg. Zo gebeurd!”
de Zelfkrant - maart 2016
Een geweldloos en veilig bestaan voor vrouwen. Dat wilt u toch ook? TEKST: HIEKE STEK - ILLUSTRATIE: BRON: INTERNATIONALE VROUWENDAG
Vrouwen die hun mannetje staan, die zijn er zeker! Sterke vrouwen die opkomen voor hun rechten. De New Yorkse vrouwen klommen hiervoor op 8 maart 1908 op de barricades. Met een staking protesteerden ze tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie. Dit was het prille begin van de strijd voor vrouwenemancipatie en tegen vrouwendiscriminatie. En op 8 maart 1917 kwamen in Sint-Petersburg vrouwen massaal in opstand tegen het voedseltekort en de verschrikkingen van de oorlog. In Nederland viert een grote verscheidenheid aan vrouwengroepen en -organisaties op 8 maart Internationale Vrouwendag, met als doel aandacht te vragen voor thema’s als seksueel geweld, zorg en arbeid, economische zelfstandigheid, discriminatie en racisme. En dat is nodig! Want er is nog veel onrecht in de wereld van vrouwen. Er is namelijk nog een grote groep vrouwen die niet de kracht of het lef heeft om voor zichzelf op te komen. Wist u bijvoorbeeld dat er jaarlijks 40 tot 50 meisjes die in Nederland wonen, het risico lopen om besneden te worden? Ook de cijfers van vrouwenmishandeling en huiselijk geweld liegen er niet om. In Nederland gaat het jaarlijks om ongeveer 200.000 meldingen van huiselijk geweld. Andere
*Kijk voor informatie en landelijke activiteiten op Internationale Vrou- wendag op www.internationalevrouwendag.nl.
*Jane Rollason schreef het boek Suffragette. Het verhaalt over het vrouwenkiesrecht begin 1900 in Engeland.
*Michael Cunningham herschreef Mrs.Dalloway van Virginia Woolf onder de titel The Hours. Het be- schrijft drie vrouwenlevens:Virginia Woolf in 1920, huisvrouw Laura Brown in de jaren 1950 en uitgeef- ster Clarissa Vaughn aan het eind van de 20ste eeuw.
vormen, zoals eerwraak, huwelijksdwang en mensenhandel en loverboys zijn ook vormen van geweld tegen vrouwen. In 2013 werden 1703 gevallen van ouderenmishandeling gemeld. In maar liefst 74% van deze meldingen, waren vrouwen het slachtoffer. En dan wordt lang niet alles gemeld! Ook van de gebeurtenissen onlangs in Keulen, zijn we allemaal behoorlijk geschrokken. Dit alles houdt niet op. Niet vanzelf! Daarvoor moeten we aandacht (blijven) vragen. Niet alleen op 8 maart. Laten we dagelijks oproepen tot een geweldloos en veilig bestaan voor alle vrouwen! Dat vraagt waakzaamheid van ons allemaal! Of het nu om jezelf gaat, of om iemand anders. Of je vermoedens hebt, of het zeker weet. Jouw zorgen delen is de belangrijkste eerste stap!
Via de website www.vooreenveiligthuis.nl kun je die eerste stap maken.
de Zelfkrant - maart 2016
11
PROFIEL
Omobola Tolase Owoseje
Met mensen als Omobola gaan vluchtelingenzorg en inburgering goede tijden tegemoet TEKST: WOUT VAN DEN HOUT - FOTO’S: JAN NIEUWSTAD
Bij het eerste bezoek in 2010 van de Nigeriaanse Omobola Tolase Owoseje aan vrienden in Tilburg, klikte het al gauw met Nederland. Maar het klikte ook heel goed met Ayo, die hier al jarenlang woonde en werkte. Ze werd verliefd op hem. Nog geen twee jaar later was ze terug in Tilburg om met hem te trouwen. Het is bewonderenswaardig hoe actief Omobola is om optimaal te kunnen functioneren in de Nederlandse samenleving. Als je haar activiteitenlijstje van de afgelopen vier jaar ziet, is er maar een gedachte: Chapeau, daar neem je je petje voor af.
Taal- en fietsles
Omobola maakte een duidelijke keuze: in dit land blijf ik wonen. En dus ging ze ervoor om zo gauw en zo goed mogelijk in te burgeren. Ze meldde zich bij Contour de Twern in Tilburg, waar ze Nederlandse taalles kreeg en leerde fietsen. Met een dankbaar hart praat Omobola over Jacqueline Daal, die haar zo goed heeft geholpen in de moeilijke beginperiode en haar doorverwees naar het Centrum voor Buitenlandse Vrouwen. Hier breidde Omobola haar kennis van het Nederlands uit en verbeterde ze haar uitspraak. Ook haar taalmaatje speelde een belangrijke rol bij het vrijuit durven spreken in het Nederlands.
Bingo
Omobola was op de goede weg. Ze had inmiddels een aantal goede en vertrouwde mensen ontmoet, die haar opnamen in hun vrienden- of kennissenkring. Door hen kwam ze in contact met het Nederlands Centrum Buitenlanders (NCB). Het NCB is erop gericht buitenlanders te helpen bij het inburgeren ‘op maat’ en ‘in je eigen tempo’. Bovendien is deze inburgeringscursus verweven met kennis van typisch Nederlandse gebruiken en tradities, met de bedoeling om het de nieuwe Nederlanders gemakkelijker te maken hun weg in de maatschappij te vinden. Het NCB was dus de ‘bingo’ op haar zoektocht. IJverig en vastberaden volgde Omobola de lessen. Niet alles ging van een leien dakje, maar bij problemen vond 12
ze steeds een luisterend oor bij haar docenten. En zo naderde de dag waarop ze trots en dankbaar met het inburgeringsdiploma op zak naar huis fietste.
Geen eindpunt
Tijdens ons gesprek merk ik, dat deze jonge vrouw er van doordrongen is, dat ze zelf in enkele jaren tijd goede prestaties heeft geleverd: ze is trots op haar huwelijkscertificaat, haar fiets-getuigschrift en haar inburgeringsdiploma. Maar wat ze bereikt heeft, is voor Omobola geen eindpunt. Zo is ze inmiddels ook betrokken bij een project voor vrouwen die problemen hebben met lezen, schrijven en rekenen. Dit initiatief van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap draagt de passende naam EVA, een afkorting van Educatie voor Vrouwen met Ambitie. Dus echt iets voor de ambitieuze Omobola. Ze wil vooral haar uitspraak van het Nederlands verbeteren. Enthousiast vertelt ze, dat EVA (Regio Tilburg) onlangs de aangeboden lessen en andere educatieve activiteiten heeft laten evalueren door de universiteit van Maastricht. Dit helpt om ieders motivatie en prestaties weer op een hoger peil te brengen.
Ambitieuze vrouwen
Onlangs sprak wethouder Marcelle Hendrickx (emancipatie) een bemoedigend woord tot de ambitieuze vrouwen. “Ik heb bewondering voor de vrouwen die een stap naar voren zetten en daarbij ondersteuning en begeleiding vragen. Ze realiseren daarmee een betere toekomst, een nieuwe zelfstandigheid.” Naar mijn mening verdient Omobola ook bewondering voor de manier waarop ze bezig is voor het welzijn van anderen. Ze gaat er prat op dat ze nu zelf als vrijwilliger mensen helpt bij het invullen van formulieren. En ze komt er graag voor uit, dat ze in de geloofsgemeenschap waartoe ze behoort, Mountain of Fire and Miracles Ministeries in Amsterdam, ook als vrijwilliger dienstbaar is aan haar medegelovigen. Met mensen als Omobola gaan vluchtelingenzorg en inburgering in Nederland goede tijden tegemoet. de Zelfkrant - maart 2016
de Zelfkrant - maart 2016
13
CHÉRIE
TEKST: JURASMERGA - ILLUSTRATIE: LOTTE GOBES
De straten van Boedapest kleuren roze in het -door de sneeuw weerkaatste- licht van de opkomende zon. Het is nog vroeg, voor mensen zoals ik, die hun boodschappen voor het ontbijt doen.Tegelijkertijd is het al laat, voor mensen zoals Chérie die de hele nacht geleefd hebben en nu een plek zoeken om de dag rustig door te komen.
zitten. Alleen heeft Chérie geen huis. Chérie heet ook geen Chérie, maar ze vindt Frans een mooie taal en houdt van de klank van die naam. Chérie zegt niet veel, is verlegen. Of wellicht is het slechts een houding die bij veel mannen zal werken om gedaan te krijgen dat ze niet in een opvanghuis hoeft te slapen.
Op het eerste zicht is er geen verschil tussen die twee mensen daar op straat die elkaar passeren. De één -ik- komt van huis en is op weg naar de winkel om boodschappen te doen. De ander -Chérieheeft dat net gedaan en is op weg naar huis met tegen zich aan gedrukt een tas waar boodschappen in zouden kunnen
Ook nu, wanneer we elkaar passeren, zegt ze niets. Héél even kijkt ze me recht in mijn ogen om dan met een speelse glimlach om haar lippen, steels weg te kijken. Iets wat ongetwijfeld vaak zal werken in kroegen en clubs om gratis drank, iets te eten en wellicht een bed voor de nacht te krijgen.
14
Chérie is een mooie vrouw. Midden dertig. In tegenstelling tot de meeste daklozen is haar huid blank; ze doet er alles aan om uit te zon te blijven. Ze heeft lang krullend blond haar dat nu ongekamd deels óver en deels ín haar jas hangt. Een onverzorgdheid die op veel mannen een grote aantrekkingskracht heeft. Ook besteedt ze het weinige geld dat ze heeft aan kleding en schoeisel. Zonder nadere inspectie zie je daar het beeld van een vrouw die van het nachtleven heeft genoten. Maar, de laarzen die ze draagt zijn te groot en flapperen om haar benen. Haar panty heeft een ladder aan de achterkant, vast ouder dan vannacht. De mouwen van de jas die ze draagt zijn te lang en de jas zelf toont hier en daar sleetse plekken die jarenlang gebruik verraden. Ze draagt géén make-up, geen mascara, geen lippenstift, niet eens nagellak. De tas die ze met beide armen tegen haar bovenlijf gedrukt houdt, bevat geen boodschappen, doch haar hele leven.
de Zelfkrant - maart 2016
Word vriend van de Zelfkrant! Ja, ik word vriend van de Zelfkrant. Ik maak elke maand € 2,€ 5,€ , over op rekeningnummer NL57RABO 0144542900
Als tegenprestatie kunt u de Zelfkrant elke maand digitaal ontvangen. Vul daarvoor uw emailadres in. U ontvangt een brief om uw donateurschap te bevestigen en het rekeningnummer op te geven waarvan de afschrijving moet plaatsvinden.
Naam Adres Postcode
Deze bon kopiëren of uitknippen en sturen aan:
Woonplaats
De Zelfkrant Ridderspoorstraat 2 5212 XP ‘s-Hertogenbosch
Email Datum
Waarom zoeken we vrienden? Door donaties blijft de Zelfkrant onafhankelijk. De Zelfkrant heeft een wisselend aantal verkopers. Met uw donaties heeft de Zelfkrant meer middelen om de krant in stand te houden. Alvast bedankt!
Handtekening
de Zelfkrant - maart 2016
Voor uw vriendschap is de Zelfkrant u zeer dankbaar! 15
FOTO: LOTTE GOBES
facebook.com/zelfkrant