BLOG

Hulp in de communicatie

Sete is tien jaar en heeft een meervoudige beperking als gevolg van deletie 3p25.3-26.3 Vanaf de grond reikt Sete zijn boek naar mij. Ik zit aan tafel aan het ontbijt en schuif mijn bord opzij. Mijn ontbijt kan wachten, hij niet. Het reiken is zijn manier van communiceren. Signalen die je over je hoofd ziet als je wacht op woorden. Op woorden die niet komen.

Ook al zou ik dit graag willen, ik weet dat de gesprekken er met hem nooit zullen zijn. Woorden zijn bij hem geluiden, mimiek, gebaren, voorwerpen, foto’s en pictogrammen. Hij vindt ook zijn eigen manier van communiceren. Vooral als hij te lang moet wachten naar zijn idee. Dan gooit hij met zijn bril of duwt het werkblad van zijn kinderstoel hard opzij. Als ik goed oplet ben ik hem voor. De foto van ‘spelen’ als verwijzer scheelt een nieuwe bril.

Vorig jaar zijn we gestart met een communicatietraject van stichting Milo. Een deskundig team begeleidt ons thuis en op zijn dagbesteding in de communicatie met Sete. Hoe kan hij zich duidelijk maken naar ons en hoe kan hij beter begrijpen wat er om zich heen gebeurd? Na een zorgvuldig analyse van het communicatieniveau van Sete gingen ze aan de slag.

De fysiotherapeut liet ons met filmpjes zien wat er nodig is om met Sete contact te maken. Samen bewegen, samen ervaren en onderzoeken van zijn omgeving zorgt voor interactie met hem. Sete speelt veel op de grond met zijn hoofd naar beneden gericht. Tijdens het spelen zetten we hem nu op een bankje. Al zittend op onze knieën ernaast hebben we veel meer oogcontact. Door hem te laten reiken naar speelgoed, kijkt hij gerichter naar wat hij doet.

Het traject is afgelopen, maar wij hebben voldoende handvatten om verder te gaan. Voor Sete is het enorm belangrijk dat hij begrepen wordt, want wie wil dat nou niet?

Wil je ook hulp in de communicatie? Kijk op www.stichtingmilo.nl