‘Ik wil waarde creëren voor een ander en mensen een glimlach geven. In de commerciële wereld zorgt geld voor waarde, voor mij gaat het om iets kleiners. Mijn drive is om mijn omgeving te begrijpen en daarmee dus de mensen om mij heen, zij maken daar een belangrijk onderdeel vanuit. Andere culturele, spirituele of religieuze achtergronden: dat maakt het leven tevens interessant.’
152
Denise is benieuwd naar Murat zijn jeugdervaringen. Wat heeft hem gevormd tot wie hij de dag van vandaag is? ‘Ik kom van een Zaza moeder en Arabische vader. In Turkije was ik al een etnische minderheid en leefde ik onder moeilijke omstandigheden.’ Op mijn 5e emigreerden we van zuidoost naar west Turkije. Men had daar een andere taal en andere gewoontes: ik werd gedwongen om te zoeken naar mijn eigen identiteit.’
‘Ik ben een beetje autistisch: veel mensen denken een stap vooruit, maar ik kan de hele kettingreactie al zien. Ik heb een olifantengeheugen en leer heel snel: ik heb een soort tape in mijn hoofd. Wiskundig gezien ben ik heel sterk. Ik was een high potential en kon een beurs krijgen voor allerlei studies, maar mijn vader koos het politiecollege voor mij. Tegen mijn vader had ik niks in te brengen. Uiteindelijk ben ik met enkel negens en tienen afgestudeerd. Ik wil dingen echt begrijpen en dieper gaan dan alleen de oppervlakte.’ Een issue waar veel mensen mee bezig zijn en bij stil blijven staan is het ‘multicultureel zijn’, maar Murat snapt het: ‘Multucultureel zijn is begrijpen, meeleven en inleven. Doordat ik meerdere culturen ken, kan ik makkelijker schakelen en begrip tonen. Alles heeft zijn schoonheid en zijn mindere kanten, je moet alle mooie aspecten integreren in iets utopisch. Het gaat om de waardigheid van de cultuur. Multiculturele mensen hebben een streep voor op uniculturele mensen, doordat ze sneller kunnen participeren. Als multiculturele in het bedrijfsleven moet je open zijn en andere mensen toelaten. Dat moet je ook in het echte leven doen. Je moet proberen mensen te begrijpen zonder vooroordelen te hebben. We leven in een hokjescultuur maar the world is changing. De mens verandert in een global human being.’
Ik ben als een boemerang;
‘Als kind bestaat je wereld uit de paar vierkante meters die je ziet en waar je op leeft. Ik ben opgegroeid in de ghetto. Mijn pijngrens is daardoor verlegd. Ik heb geleerd dat het leven niet makkelijk of rechtvaardig is. Door deze ervaringen heb ik meer weerstand gekregen en ben ik gaan staan voor rechtvaardigheid. Ik ben geestelijk en lichamelijk sterk.’ Hoe moeilijk was dit? ‘Ik heb meerdere keren zo diep in een dal gezeten dat al het licht uitging. Wat je dan denkt is: There’s no more hope. Dat is hard maar ik heb ook geleerd dat het altijd nog erger kan, ik heb geleerd om meer te relativeren: The worst is death. There’s always hope. Brotherhood relativeert de pijn, delen maakt blijdschap groter en verdriet kleiner. Je mag blij zijn als je een vriend hebt.’
ik ben het eindproduct van alles wat ik
meegemaakt heb,
positief en negatief
Wanneer Denise vraagt of het belangrijk is om bepaalde eigenschappen te ontwikkelen om iets op te zetten, legt Murat dit uit aan de hand van een duidelijk voorbeeld: ‘Ondernemen is een kwestie van cognitief versus non cognitief. Iedereen kan de theorie van ondernemen leren, dat is wiskunde. Maar dan ben je er nog niet. On-