het betreffende druivenras minimaal 85 procent van de samenstelling uit. De Rosso en Merlot
mogen ook als Novello op de markt komen. Alleen de Rosso en de Aglianico hebben een Riservavariant. Deze Riserva rijpt minimaal 2 jaar, waarvan 6 maanden op hout. De witte Spumante is
gemaakt van minimaal 50 procent chardonnay, falanghina, fiano, malvasia, montepulciano (als
witte wijn gevinifieerd), moscato, pinot bianco en/of pinot grigio. Wanneer het druivenras op het
etiket vermeld staat, dan maakt dit minimaal 85 procent van de samenstelling van de wijn uit. Dat geldt ook voor rode Molise Spumante Montepulciano. Voor de productie van Molise Passito zijn
alleen falanghina en moscato toegestaan. Het maximumrendement voor de meeste wijntypen ligt tussen 98 hl/ha en 105 hl/ha. Voor de passito-wijnen is het toegestane rendement lager.
Apulië
De langgerekte regio Apulië (in het Italiaans: Puglia) vormt de hak van de Italiaanse laars. Het
gebied strekt zich over zo’n 350 kilometer uit langs de kust van de Adriatische Zee. De hoofdstad van Apulië is de industriestad Bari. De economie in Apulië is voor een belangrijk deel afhankelijk van de wijnbouw, hoewel er meer olijven dan druiven verbouwd worden. Ook graan, tuinbonen, amandelen, vijgen en tabak worden in het vruchtbare Apulië verbouwd. Voor de regio is ook de zeezoutindustrie belangrijk.
Apulië werd meer dan drieduizend jaar geleden door de Grieken gekoloniseerd en zij introduceerden er de wijnbouw. Inmiddels bedekken wijngaarden meer dan 88.000 ha. In 2020 bedroeg de
wijnproductie 9,8 miljoen hl, waarvan circa 70 procent rood was (inclusief rosé). Daarmee behoort Apulië met Sicilië en Veneto tot de productiefste wijnbouwregio’s van Italië. Veel wijnen worden
geproduceerd door coöperaties. Tot aan het eind van de twintigste eeuw werd het merendeel van de productie in bulk verkocht als mostconcentraat, als wijn om lichte wijnen uit koelere gebieden
meer kleur en body te geven of als basiswijn voor de vermoutindustrie in Piemonte, maar tegen-
woordig heeft meer dan de helft van de wijnen een DOC- of IGT-status. Apulië timmert steeds meer aan de weg met de productie van karaktervolle wijnen. Dankzij EU-subsidies kon er aan het einde van de twintigste eeuw geïnvesteerd worden in moderne technologieën en ook flying winemakers uit de Nieuwe Wereld hebben hun vernieuwende ideeën en inzichten geïntroduceerd. De door de EU gestimuleerde en gefinancierde rooiprogramma’s (in het kader van het beperken van de Itali-
aanse ‘wijnplas’) hebben er echter ook toe geleid dat er veel bush vines zijn verdwenen die interessante, geconcentreerde wijnen konden opleveren.
Apulië is opvallend vlak. Van koelte door een hoge ligging is bij maar weinig wijngaarden sprake.
De laagvlakte van Apulië, na de Povlakte de grootste vlakte van Italië, is ontstaan door subductie van de Adriatische plaat ten opzichte van de Apennijnen. Rond Foggia ligt een groot plateau, Il
Tavoliere delle Puglie genoemd. Dit plateau is zo omvangrijk en vlak dat rivieren die naar de kust stromen vaak verzanden. Meer dan de helft van Apulië bestaat uit laagland; de rest is hooguit
heuvelachtig te noemen. Bergen maken nog geen 2 procent van het landschap uit. Een mooi voor-
beeld van een bergachtig deel is het schiereiland Gargano, ten oosten van San Severo. Deze kaap,
Hoofdstuk 21 - Italië (2022-2023) TERUG NAAR INHOUD
193
